Alle rechten voorbehouden Een variant van deze blog is te vinden op seniorennet op het volgende adres: http://blog.seniorennet.be/tisallemaiet/
22-03-2020
De nieuwe pest (vervolg 16): Abortus en de moordgriep
De
nieuwe pest (vervolg 16):
Abortus
en de moordgriep
Als
de zogenaamde groepsimmuniteit een wetenschappelijk gegeven is, wat
inhoudt dat het afweersysteem van kinderen in volle ontwikkeling op
een voortreffelijke wijze antistoffen kan aanmaken tegen sommige
virale infecties, dan wordt niet alleen duidelijk waarom de
coronagriep ontstaan is in China en zozeer woedt in Noord-Italië -
twee plekken waar weinig kinderen zijn - maar dan kan aan het
'Ministerie van Waarheid' ook nog een andere vraag worden gesteld.
Een vraag die zich bijzonder moeilijk laat stellen omdat de hele
kwestie nogal gevoelig ligt wegens het door velen aan moorddadigheid
gerelateerd karakter ervan en meer bepaald het feit dat het daar gaat
om een algemeen geaccepteerde vorm van massadoding welke intussen
door een aanzwellend deel van de wereldbevolking zowat beschouwd
wordt als een verworven recht.
Men
herinnere zich dat de officiële afschaffing van de slavernij in
Noord-Amerika zozeer stuitte op verzet vanwege de bevolking van de
Zuidelijke staten dat dezen zich als een zelfstandige Confederatie
afscheurden van de rest van de Unie. Dit leidde tot de beruchte
Amerikaanse burgeroorlog die woedde van 1861 tot 1865 en die aan meer
dan een half miljoen Amerikanen het leven heeft gekost.
De
eigenlijke reden tot de onlusten bestond hierin dat de gigantische
rijkdom van de Amerikaanse grootgrondbezitters en boeren aan die
slavernij te danken was, terwijl het houden van slaven stilzwijgend
beschouwd werd als een verworven recht. De slavernij was daar in
feite een praktijk die sinds de ontdekking van Amerika door
Christoffel Columbus in 1492 en mede door toedoen van de toenmalige
paus Adrianus VI gangbaar was geworden en waarbij, gespreid over een
periode van een drietal eeuwen, zowat dertien miljoen Afrikaanse
slaven met grote zeilschepen naar het Noord-Amerikaanse continent
werden verscheept om daar gebruikt te worden als onbetaalde
werkkrachten op de suikerriet- en katoenplantages waar zij, hetzij
door het harde labeur, hetzij door mishandeling en moord, heel
dikwijls binnen een termijn van luttele jaren omkwamen, als zij al de
oversteek van de Atlantische Oceaan overleefden.
Het
verzet voor het behoud van het verworven recht op het houden van
slaven was dermate hardnekkig en bloedig omdat het in wezen ging om
een strijd om het behoud van een voorrecht dat in de eerste plaats
een onrecht was. En zoals die strijd om het behoud van een
onrecht leidde tot een burgeroorlog met meer dan een half miljoen
doden, mag verwacht worden dat ook elke poging tot de afschaffing van
vergelijkbare vormen van onrecht, op een vergelijkbare tegenstand zal
botsen en navenante consequenties kan hebben.
Welnu,
de zaak die hier ter tafel ligt, is aan de boven beschreven kwestie
verwant in die zin dat zij door menigeen eveneens als een verworven
onrecht wordt beschouwd en dat derhalve elke poging om dit onrecht te
veroordelen naar alle waarschijnlijkheid gevolgen zal hebben waarvan
de ernst vergelijkbaar is met deze welke resulteerden uit de acties
van de abolitionisten destijds gedaan ter afschaffing van de
slavernij.
Om
welk verworven recht het hier gaat, mag intussen duidelijk wezen.
Want als het inderdaad zo is dat groepsimmuniteit een
wetenschappelijk gegeven is, dan kan ook niet worden betwist dat een
verstoring van het natuurlijke aantal van de geboorten tenminste een
mede-oorzaak zou kunnen zijn van de wereldwijde sterfte door de
huidige pandemie. In wat andere bewoordingen: indien behalve de
georganiseerde praktijk van de geboorteregeling ook de praktijk van
abortus (gepleegd op van mensenrechten gespeende want nog ongeboren
mensen) niet had bestaan, dan zou een natuurlijkerwijze tot stand
gekomen geboortecijfer met dus een groter aantal kinderen tot gevolg,
wellicht de groepsimmuniteit tegen het coronavirus hebben verzekerd
en dan zouden de slachtoffers die vandaag onder de (mensenrechten
genietende) burgers moeten vallen, wellicht niet hebben bestaan in de
orde van grootte waarin dat nu wel het geval is. Wie aldus beweren
dat geboortebeperking de sterfte kan indijken die plaatsgrijpt
ingevolge de hongerdood, kunnen dit keer niet ontkennen dat een
dergelijke verstoring van de natuurlijke gang van zaken geheel
tegendoelmatig blijkt.
Over
de moraliteit van het probleem worden hier alsnog geen verdere
uitspraken gedaan. Want in dit licht zou het zogenaamde 'hoogste
morele gezag ter wereld' de pandemie die vandaag de wereld treft,
gemakkelijk een zaak van 'immanente rechtvaardigheid' hebben kunnen
noemen in analogie met het beruchte en mensonwaardige 'verdict' over
de aids-epidemie. Dat de huidige paus van Rome dit vooralsnog niet
deed, zal (naast het feit dat dit oordeel zou botsen op zijn
arbitrair karakter omdat ook de kerk bepaalde vormen van
geboortebeperking toestaat) veeleer te maken hebben met een tekort
aan moed dan met een tekort aan dat vermeende inzicht waarvan hij
eerder het bezit verraadde; het is immers veel makkelijker om aan een
groep mensen de schuld te geven als zij een minderheid vormen: het
uitdagen van de meerderheid, daar zij in het bezit is van het recht
van de sterkste, is, zoals de geschiedenis voortdurend aantoont, een
heel ander paar mouwen. De paus blijft dezer dagen overigens veilig
in zijn kot, precies zoals een van zijn illustere voorgangers,
namelijk Clemens VI, die ten tijde van de zwarte dood (in de
veertiende eeuw) rondom zijn residentie in Avignon grote vuurhaarden
liet aanleggen voor de redding van zijn onfeilbaar vel.
(J.B.,
22 maart 2020)
21-03-2020
De nieuwe pest (vervolg 15): 1984
De
nieuwe pest (vervolg 15):
1984
In
zijn dystopische roman 1984
verhaalt George Orwell over een leugenachtige éénpartijstaat die
het gedrag van de burgers volledig controleert, de waarheid
monopoliseert en de geschiedenis herschrijft. De dictator - 'Big
Brother' - heeft het brein van de burger uitgeschakeld, denkt in zijn
plaats en eist onderwerping. De
staat verdeelt de levensmiddelen en beknot de vrijheden. Het
hoofdpersonage wordt verliefd en overtreedt de regels door met zijn
lief naar bed te gaan maar Big Brother brengt de geliefden er middels
marteling toe elkaar te verraden. De waarheid is niet langer wat men
ziet maar wat Big Brother gebiedt wat men moet zien. Het volk wordt
arm en dom gehouden en de Denkpolitie bespioneert iedereen en
schakelt dissidenten uit zonder vorm van proces. Men leert leugens
te geloven en feiten te vergeten. Allen worden gecontroleerd op
verboden emoties. De ganse natuur wordt door de staat beheerst.
Dissidenten zijn geestesziek en de therapie luidt: hersenspoeling.
In
de corona-update van vandaag 21 maart gebiedt de woordvoerder van het
Nationaal Crisiscentrum Yves Stevens letterlijk: "Volg
eerst en vooral enkel het officiële nieuws op. Ga niet verder op
geruchten, vals nieuws, enzovoort, enzovoort. Dat kan alleen maar
onzekerheid veroorzaken."
Alsof er iets was dat meer onzekerheid kon zaaien dan het verbod op
vrije mening, want dat is het verbod op kritische bedenkingen en het
stellen van vragen. En meteen voegt hij daar aan toe dat een speciaal
opgeleid team psychosociale steun zal verlenen aan burgers die met
onzekerheden kampen.
Die
zullen ons immers vertellen dat het risico op besmetting voor skiërs
in Noord-Italië quasi nihil is om daags nadien alle reizen van en
naar Lombardije ten strengste te verbieden. Dat men meer moet testen
om het dan 's anderendaags al te hebben over een tekort aan testkits.
Dat men de kinderen van school moet houden om daarop te onderwijzen
dat kinderen natuurlijke buffers vormen tegen elke griep en daarna
weer dat het onmogelijk is om die ophokplicht voor de jeugd terug te
schroeven - hoezo onmogelijk? Zullen zij ons vertellen ook hoe men
kaarten moet lezen waarop de verspreiding van de griep wordt
uitgelegd en rara waarom Afrika gespaard is gebleven en waarom China
en Italië het meest getroffen zijn. De Britten kennen blijkbaar het
antwoord wel maar waar blijft dan de universitas
waarvan de wetenschapslui almaar gewagen?
De
totalitaire staat is geboren en hij strekt zich over de hele wereld
uit. De dictator is geen Big
maar
daarentegen een Little
Brother -
een onooglijk virus waarover hetzelfde gezegd kan worden als over de
despoot. De autocraat schakelt het verstand van de burger uit en legt
hem zijn eigen waarheid op zoals het virus het celbrein van de
gastheercel herprogrammeert maar ook de mens als zodanig én het
mensdom in zijn geheel. In de greep van de nieuwe pest blijven mensen
gedesoriënteerd achter. Zij herprogrammeren zichzelf: wat mag, wat
niet mag en wat moet, veranderen grondig individu en staat en wereld.
Ter plaatse blijven, niet samenscholen, afstand houden, quarantaine,
elke zot in zijn kot op straffe van reusachtige boetes en het ergste
is nog: het kan voortaan niet anders meer op straffe van de algehele
dood.
Een
legioen van superkleine partikels verslaat het legioen van de
wereldheersers met een wapen dat elk verstand te boven gaat. De
bedoeling, als die er al is, is lang niet in zicht, alleen de dood
doemt nu op, de man met de zeis die in het gezicht uitlacht wie
tegenstribbelen met de woorden dat zij er nog niet klaar voor zijn.
In Hong-Kong is reeds de tweede golf in opmars en zij zal zich
herhalen, ons nu en dan wat ademruimte schenkend, zoals ook diegenen
doen die martelen, omdat zij heel goed weten dat de doden niet langer
lijden kunnen. Waar staat het ook weer geschreven en wanneer zal het
geschieden dat de levenden de doden zullen benijden? Ja, ook het
delirium is een symptoom van deze fantasmagorische zoönose.
(J.B.,
21 maart 2020)
20-03-2020
De nieuwe pest (vervolg 14): Het narrenschip
De
nieuwe pest (vervolg 14):
Het
narrenschip
In
het jaar 427 voor Christus werd in Athene de wijsgeer Plato
geboren die in zijn Politeia de verschillende staatsvormen
bespreekt en als de democratie aan de beurt is, vergelijkt hij deze
met een narrenschip. Hij vraagt zijn publiek zich in te beelden dat
zij zich op een schip bevinden waarvan de stuurlui weliswaar
charmante, welbespraakte of opvallende figuren zijn maar zij weten
helemaal niets af van de stuurmanskunst; zij worden door de
meerderheid van de opvarenden aangeduid om het schip te besturen maar
dan omwille van eigenschappen die met zeevaartaangelegenheden niets
te maken hebben. Tegelijk krijgen bekwame stuurlui zelfs geen kans om
aan het roer te gaan staan omdat zij bij de meerderheid niet in de
smaak vallen: zij worden prompt als nietsnutten aan de kant
geschoven. Plato zegt vervolgens dat men de (democratisch verkozen)
politici van dat ogenblik gerust mag vergelijken met de matrozen van
dit narrenschip en dat in een democratie de bekwame stuurlui
verplicht aan wal moeten blijven toezien hoe het dat narrenschip
vergaat. (1)
Dat
het narrenschip dreigt te zinken, moet men niet proberen onder
stoelen of banken te steken: het systeem van de suïcidale vrije
markteconomie en de moordende concurrentie toont in tijden van
oorlog, schemeroorlog en crisis haar grenzen en dat systeem moet dan
(tijdelijk) opgeheven worden en plaatsmaken voor
solidariteitsbeginselen welke door de concurrentiële economie
geschuwd worden als de pest. Dat terwijl de westerse economie zelf
een ernstige en besmettelijke ziekte blijkt of althans haar ideale
voedingsbodem. (2)
Van
de planeconomie uit het Oosten kan het Westen aardig nog wat
opsteken, zoals heden blijkt: China overwon het moeilijke griepvirus
in amper drie maanden tijd en het totaal aantal slachtoffers aldaar
is kleiner dan het aantal doden die jaarlijks te betreuren vallen
ingevolge een 'gewone' seizoensgriep. Om dat te presteren in een land
met anderhalf miljard inwoners, mogen inderdaad geen narren aan het
roer staan en ofschoon China momenteel geregeerd wordt door een
figuur aan wie dictatoriale trekken worden toegeschreven, moet
anderszijds ook erkend worden dat het communistische systeem erover
waakt dat haar politici kennis van zaken hebben. Veel kwaad schuilt
in de communistische leer die immers de staat belangrijker acht
dan de personen die haar burgers tenslotte zijn maar het is tegelijk
alvast niet de dictatuur van de meerderheid die er de poppen laat
dansen en die zich in het westen als de ultieme macht manifesteert.
Inzake
de coronacrisis werd en wordt alvast hier te lande al te onnadenkend
geïmproviseerd door al dan niet vermeende experten. De beelden uit
China van op straat neerstuikende burgers die op het internet
circuleerden werden door de autoriteiten alhier als nepnieuws van de
hand gedaan terwijl niet veel later bleek dat ook in onze contreien
de raadselachtige ziekte zich op deze wijze manifesteerde. Het
oordeel van geleerden dat skireizen naar Lombardije onschuldig waren,
moest binnen de paar dagen plaatsmaken voor een waarschuwing en een
reisverbod. Over de plaats en de rol van kinderen in het hele
virusverhaal bleken de specialisten in het duister te tasten, zij
spraken elkaar tegen, sloten de Belgische scholen maar moesten algauw
toegeven dat dit wellicht een zeer tegendoelmatige strategie
zou blijken. In dezelfde lijn werden ook de wereldkaarten met een
zonneklaar overzicht van de spreiding van het virus, verkeerd
geïnterpreteerd: er werd een oorzakelijk verband gelegd tussen
bevolkingsdichtheid en besmettingsgraad terwijl aldus de afwezigheid
van het griepvirus in onder meer het Afrikaanse continent geheel
onverklaard bleef: de link met nochtans voorhanden zijnde
demografische kaarten inzake het aantal kinderen per land werd niet
gelegd, terwijl het allang duidelijk moest zijn dat niet zozeer de
bevolkingsdichtheid maar vooral de concentratie aan kinderen per
regio de cijfers beïnvloedt: China als land bij uitstek van de
politiek der geboortebeperking is niet toevallig de bron van
allerhande griepvirussen en in Europa is Lombardije zowat de regio
met het geringste aantal kinderen.
Menselijke
samenwerking is een welkome factor bij de pogingen om uit deze hel te
herrijzen, maar medicamenten en vaccins zullen opnieuw het werk van
(teams van) bijzondere enkelingen zijn omdat, een vluchteling van
destijds - Spinoza - indachtig, het voortreffelijke nu eenmaal even
moeilijk als zeldzaam is.
(J.B.,
20 maart 2020)
Verwijzingen:
(1)
Zie: Plato, De
staat,
VI, 478-488. Zie ook: Het
narrenschip.
Wie
Wikipedia raadpleegt - het kost amper vijf minuten - weet dat de
gewone griep jaarlijks aan 250.000 tot 500.000 mensen het leven kost.
(*) Momenteel hebben we drie maanden of dus een kwartaal van een jaar
het coronagriepvirus gehad met wereldwijd ruim 6000 doden. Over een
jaar zijn er dat dus vier keer meer ofwel vijfentwintigduizend -
wereldwijd.
De
coronagriep maakt vijfentwintigduizend doden per jaar en dat is tien
tot twintig keer minder dan de gewone griepvirussen die ons jaarlijks
treffen. Corona lijkt dus helemaal geen erge griep. Maar waarom dan
al die heisa? Waarom die maatregelen die het leven grondig
ontwrichten en die ons opzadelen met torenhoge schulden?
Het
antwoord kon simpel zijn: zoals gewoonlijk wordt aan het volk de
waarheid onthouden. Het lijkt erop dat de maatregelen die getroffen
worden - ophokplicht op straffe van hoge boetes, isolering, gedwongen
werkloosheid, sluiting van bedrijven, rantsoenering van voedsel
binnenkort en zo meer -, niet anders kunnen geïnterpreteerd worden
dan als voorbereidselen op een oorlogstoestand.
Iedereen
weet intussen dat de gevechten in Syrië een oorlog zijn tussen de
Russen en de Navo of moet men zeggen de Amerikanen. De Syrische
president Assad wordt door Poetin gesteund en de Turken maken deel
uit van de Navo. Een navenante vluchtelingenstroom verlamt Europa.
Sinds Poetin in 2004 zonder veel moeite de Krim innam, is het westen
bang dat hij hetzelfde zal doen met Oekraïne, Polen, Roemenië, de
Baltische staten, Finland, Oost-Duitsland en noem maar op: de gewezen
agent van de KGB wil de vroegere landen van het Oostblok terug. En
Europa staat niet langer vijandig tegenover Rusland (en China) sinds
het van het oosten afhankelijker werd voor gas en andere
levensnoodzakelijke producten. Amerika ziet in Europa een overlopende
klant.
De
vijandschap tussen het communistische werelddeel en het zogenaamde
vrije westen is niet nieuw: het gaat om twee levens- en wereldvisies
die lijnrecht tegenover elkaar staan en die elkander radicaal
uitsluiten. De daaruit voortspruitende conflicten bestaan
onophoudelijk en wereldwijd. Nu en dan komt het tot een grote
uitbarsting en het ziet er naar uit dat het binnenkort weer tot
vuurwerk zal komen. Een andere verklaring voor de corona-gekte is er
vooralsnog niet.
Dat
China en Lombardije zoveel griepgevallen kennen, komt alleen hierdoor
dat daar relatief weinig kinderen zijn. Die vormen namelijk een
natuurlijke immuniteitsbron: zij krijgen het virus, worden niet ziek
maar bouwen wel een groepsafweer op. In Afrika en in Zuid-Amerika
zijn corona en andere vormen van griep eerder zeldzaam om diezelfde
reden: de bevolking daar is arm en armen houden zoveel mogelijk
kinderen omdat hun oude dag niet anders dan door het eigen kroost
verzekerd wordt.
Coronadoden vallen er in China kennelijk niet meer:
vandaag 19 maart 2020 geen enkel nieuw geval, zo melden de kranten.
Het virus heeft in de volksrepubliek China in 3 maanden tijd 3245
slachtoffers geëist. Op welgeteld 1,4 miljard inwoners en dat is
uitgerekend 2,3 doden op 1 miljoen mensen op drie maanden tijd of
bijna 10 per jaar. Ter vergelijking: aan de 'gewone' seizoensgriep bezweken
dit jaar wereldwijd 80.815 mensen en dat is in 3 maanden tijd 10 op 1 miljoen... (1)
De nieuwe pest (vervolg 11): Het tweede slachtoffer
De
nieuwe pest (vervolg 11):
Het
tweede slachtoffer
Ook bij corona is het eerste slachtoffer altijd de
waarheid, zo blokten amper een week geleden de kranten, want de onzin
en het bijgeloof tieren weer welig op alle sociale media. (1) Maar
jammer genoeg is de waarheid niet het enige slachtoffer en hebben de
sociale media niet het monopolie over de onzin: twijfel wordt ook
gezaaid door specialisten en maakt ook een slachtoffer van de
geloofwaardigheid van wetenschapslui. Ten onrechte want bij uitstek
wetenschappers doen hard hun best maar de zaak is dat als puntje bij
paaltje komt, de uitdrukking 'wetenschappelijke waarheid' alles
behalve verzekerend werkt: hij dreigt af te zwakken naar het niveau
van de theologische waarheid of de geloofszekerheid. Het tweede
slachtoffer is de (illusie van) zekerheid of de rust. Samen met de
morgenzon klimt voortaan de onrust ten hemel. Daar daagt de schuld.
Als het waar is dat alle stenen altijd naar beneden
vallen dan zullen wie deze waarheid kennen, elkaar hierin ook altijd
kunnen bijtreden. Spreken zij elkaar echter tegen terwijl zij beweren
de wetenschap te beoefenen, dan gelijkt hun geloofwaardigheid op die
van de theologen wiens neuzen immers in uiteenlopende richtingen
staan. Maar de geneeskunde is nu eenmaal geen exacte wetenschap, veel
kennis steunt op gissen en missen en dit corona-experiment is nieuw
en uitdagend: het mensdom zelf wordt het proefkonijn, helaas.
Reeds had de wetenschap de plaats van de religie
ingenomen, zij bood ons alvast een nieuwe zekerheid, doch die
'Verlichting' blijkt niet te zijn wat velen verhoopten: als er geen
waarheid is, dan ook geen zekerheid.
Geen waarheid zonder eerlijkheid en gelukkig koppen de
kranten vandaag dat virologen bekennen dat zij zich vergisten en dat
men de scholen nooit had mogen sluiten. (2) De zaak is dat in
tegenstelling tot de Belgische vorsers, de Nederlanders en de Britten
meer krediet geven aan de factor 'groepsimmuniteit': als het virus
wat speelruimte krijgt, worden mensen besmet, ze maken antistoffen en
van zodra zowat zestig percent die hebben, slinkt de besmettingskans.
Het nadeel is wel dat aldus vele doden vallen: de
sterfte in Italië bedraagt 7 percent. Toch zouden die wellicht ook
vallen waar met strenge quarantaine wordt gewerkt, zij het op langere
termijn... tenzij intussen een geneesmiddel verschijnt maar wie kan
dat voorspellen? Wil men zeker spelen dan is die spreiding op langere
termijn wel nodig om te vermijden dat velen ziek zijn op hetzelfde
moment. (3) En dan komt er misschien licht aan het einde van de
tunnel.
Blijkt immers plotseling dat kinderen het virus wel
dragen en doorgeven doch er zelf niet ziek van worden: misschien
kunnen zij worden 'ingezet' als buffer om te zorgen voor die reddende
groepsimmuniteit?
Sommigen spreken van Russische roulette. De dreiging van
een onbedoelde 'genosuïcide'? Het is eens wat anders dan een
wereldoorlog. Met de mensheid als proefkonijn kan geen grotere
verantwoordelijkheid worden bedacht dan deze die nu rust op de
schouders der geleerden en wie zei ook weer dat de schuld pas
intreedt met de pretentie van kennis?
Geen eeuw geleden waren het de veldmaarschalken op wie
de volkeren alle hoop moesten stellen. Hoe anders zijn nu de vijand
en de strijd! En men herinnere zich de woorden van moraalfilosoof
Jaap Kruithof: als een ramp dreigt, zullen wij nog van geluk spreken
als de verantwoordelijkheid daarvoor niet bij ons berust.
Maar het noodlot stribbelt tegen en het verdict is hard:
de verantwoordelijkheid voor de afwending van de ramp blijft
onafwendbaar.
De nieuwe pest (vervolg 10): De ultieme complottheorie?
De
nieuwe pest (vervolg 10):
De
ultieme complottheorie?
Miljoenen Syrische oorlogsvluchtelingen, in kampen
opgesloten aan de grenzen van de EU, wachten al jaren ofwel op het
einde van een zoveelste aanslepende oorlog tussen Oost en West, ofwel
op de toestemming voor een doorreis naar Europa. Jammer genoeg is de
Europese bevolking onder de invloed van gewetenloze populisten die
enkel op eigen gewin uit zijn, danig geëvolueerd naar een extreem
rechts gedachtegoed, dat zij enkel nog politici verkiezen die beloven
om de grenzen gesloten te zullen houden.
In Turkije waar zich de miljoenen vluchtelingen ophouden
in kampen, regeert een corrupte dictator die nu door de EU betaald
wordt om de oorlogsslachtoffers daar gevangen te houden en uiteraard
zet hij deze onschuldigen in als menselijk wapen of als chantagemiddel.
Geleerden ter zake hebben vergaderd over de toestand en
meer bepaald rond de vraag of de xenofobe bevolking van het rijke
westen tot andere gedachten kon gebracht worden en hoe dan wel. Het
grootste probleem, waarvoor Primo Lévi die de concentratiekampen
onder de nazi's overleefde, al waarschuwde, is immers dat van de
onverschilligheid.
De meeste mensen immers blijven onverschillig voor het
leed van anderen zoals Stanley Millgram en in zijn spoor nog vele
anderen dat ook wetenschappelijk hebben aangetoond. Men is alleen
gevoelig voor het eigen leed en nadeel.
Misschien, aldus bedisselden de geleerden, heeft de
Europese bevolking alleen maar geen idee van wat het is om zo lang in
kampen opgesloten te moeten blijven, zij hebben immers nooit een
oorlog meegemaakt. Dat was anders in de Tweede Wereldoorlog, toen
mensen vrijwillig en op gevaar voor eigen leven aan de vervolgde
Joden onderdak gaven: dikwijls hadden zij zelf nog die Eerste
Wereldoorlog meegemaakt. Kunnen wij aan het ongevoelige westerse volk
die ervaring dan niet openbaren? - zo hebben zich de geleerden
afgevraagd.
Boeken, documentaires, zelfs getuigenissen op film
brachten geen aarde aan de dijk, geen empathie: het publiek bekijkt
die dingen alsof ze een eeuwigheid geleden zijn, alsof ze van de
andere kant van de wereld komen, uit een andere wereld en helemaal
ondenkbaar in de onze. Daarom besloten de geleerden om de bevolking
van het westen de ervaring van de vluchtelingen in de kampen zélf te
laten ondergaan. Maar hoe zet men zoiets in de praktijk op touw?
Welnu, de rijke westerling is niet alleen blasé, hij is
ook lichtgelovig. De religie mag dan al afgedaan hebben, de cultus
van vedetten tiert nog welig en de geneesheren hebben de plaats
ingenomen van de biechtvaders nu niet langer de duivels en het
hellevuur worden gevreesd doch de ziekte, de pijn en de dood. Laten
wij onze artsen verkondigen dat iedereen in quarantaine moet door een
hoge noodzaak, zo hebben de geleerden besloten.
Aan politici zal uiteraard geen kat nog gehoor willen
geven maar laten we de maatregelen aan de bevolking voorzeggen op
televisie door de vedetten van de dag. Wellicht volstaan amper een
paar weken om mensen te doen inzien dat quarantaine geen lachertje is
en als wij daarna de vraag stellen aan de Unie of zij bereid is om de
miljoenen ongelukkigen op te vangen, zullen de neuzen hopelijk
allemaal in dezelfde richting staan en zullen de mensen zeggen: laat
de vluchtelingen gauw binnen, die mensen hebben al genoeg moeten
doorstaan, wij zullen goed voor hen zorgen! Mooi meegenomen is dan
bovendien de schone lucht, wereldwijd.
Kunnen geleerden zo verstandig zijn? Misschien, als zij
onooglijk klein zijn en bijna niet bestaan, zoals ook de wezens uit
de sprookjes.
(J.B.,
18 maart 2020)
De nieuwe pest (vervolg 9): de angst, de ijver en de waan
De
nieuwe pest (vervolg 9):
De
angst, de ijver en de waan
In
België zijn er ongeveer 350 sterfgevallen per dag waarvan 100 mensen
sterven aan hart- en vaatziekten, 95 aan kanker, 34 aan longziekten,
21 sterven een niet natuurlijke dood (ongevallen, zelfmoorden en
moorden), 24 sterven aan een andere natuurlijke doodsoorzaak en de
overige 76 aan ziekten van de spijsvertering, het zenuwstelsel,
parasitaire aandoeningen en nog andere kwalen. Ongeveer 1 Belg sterft
om de andere dag aan griep. (1)
Ten
tijde van de Spaanse griep stierven in 2 jaar tijd nog eens 2,5
percent van de bevolking, wat in het huidige België met zijn 12
miljoen inwoners, zowat 500 extra sterfgevallen per dag zou betekenen
of dus nog iets meer dan een schijnbare verdubbeling van het aantal
sterfgevallen. Maar uiteraard zouden deze extra doden in de jaren
daarop geen schijn van kans meer maken om andermaal te overlijden,
zodat het aantal overlijdens in de daarop volgende decennia zou dalen
met een aantal gelijk aan het aantal griepdoden. Wonder genoeg vallen
op de lange termijn dus uiteindelijk evenveel doden mét als zonder
griep: de Spaanse griep, de corona griep of de pest maken
uiteindelijk geen extra doden, ze vervroegen slechts een deel van de
overlijdens, ze bezorgen aan mensen die anders door andere ziekten
sterven, door ongelukken of door hoge ouderdom, een andere
doodsoorzaak. Maar andermaal: noch de Spaanse griep, noch het nieuwe
coronavirus, noch ongeacht welke andere doodsoorzaak kan het aantal
overlijdens doen toenemen: er sterven altijd exact evenveel mensen
als er geboren worden - uiteraard: de ten hemel opgenomenen niet te
na gesproken.
Ofschoon
wij hiermee instemmen, kunnen wij ons hierover alsnog enigszins een
ogenblik verbazen en dat geschiedt omdat wij ons niet realiseren dat
de dood van elk van ons altijd het enige nimmer ontvreemdbare bezit
is. Het naarstige temmen van 'het virus' brengt ons in de zoete waan
dat wij warempel de dood zelf verslaan.
In 1969 formuleerde de Britse scheikundige en
geneeskundige vorser James Lovelock de zogenaamde Gaia-hypothese: de
wetenschappelijke theorie die stelt dat de aarde een zichzelf
regulerend systeem is, een superorganisme: de aarde zelf is een
levend wezen dat bij verstoringen zichzelf terug in evenwicht brengt,
zoals ook elk ander levend wezen tracht te doen en wat 'homeostase'
wordt genoemd. Het Gaia-model is complex en wordt nog niet helemaal
doorgrond. Lovelock alarmeerde de wereld inzake de algehele opwarming
van de planeet ingevolge het broeikas-effect maar toonde zich een
voorstander van kernenergie, een uiteraard nog aanslepende discussie
omdat men nog steeds niet weet waarheen met het radio-actief afval.
Toen Lovelock afgelopen zomer honderd jaar oud werd,
publiceerde hij het boek "Novaceen" waarin hij een beetje
fantastisch stelt dat robots het (ecologisch) bestuur over de aarde
van mensen zullen overnemen om haar te redden. Het klinkt inderdaad
een beetje fantastisch en het doet ook denken aan de betogen van
Harari maar robots of computers zijn instrumenten van menselijke
makelij: zij voeren uit wat mensen programmeren en niet wat Gaia wikt
en beschikt. Het lijkt er daarom eerder op dat niet menselijke
instrumenten of robots maar veeleer Gaia's eigen instrumenten zouden
kunnen pogen om het evenwicht van de planeet te herstellen. Wellicht is dat nu gaande. Alvast
blijkt nu reeds dat (alle menselijke ellende buiten beschouwing
gelaten) uitgerekend op dit kritieke moment van opwarming en
dreigende catastrofe, onze aarde wereldwijd gebaat blijkt met het
nieuwe coronavirus: de catastrofale luchtvervuiling houdt op, de
overproductie en de overconsumptie worden een halt toegeroepen en
onze suïcidale economie met haar vrije marktmodel en moordende
concurrentie krijgt eindelijk de klappen die zij allang verdient.
De nieuwe pest (vervolg 7): Het recht van de sterkste
De
nieuwe pest (vervolg 7):
Het
recht van de sterkste
Zeventienduizend, dat is
het aantal abortussen dat jaarlijks wordt uitgevoerd in
België, een land met twaalf miljoen inwoners. Als onder alle acht
miljard wereldburgers even ijverig geaborteerd wordt als in België,
betekent dat jaarlijks 17.000:12.000.000x8.000.000.000=11,3
miljoen doden per jaar.
Het aantal van honger
omkomende kinderen bedraagt 30.000 per dag of 30.000x365= 11
miljoen per jaar.
Het
aantal vluchtelingen wereldwijd bedraagt 60 miljoen.
Het
aantal slaven wereldwijd bedraagt 42 miljoen.
Het
aantal mensen dat sterft aan pandemieën die 50 tot 100
miljoen slachtoffers maken terwijl zij een keer in een eeuw opduiken,
bedraagt een half tot 1 miljoen per jaar.
Foetussen
zijn levende wezens van de menselijke soort, alleen hebben zij geen
burgerrechten. Het gemak - de straffeloosheid - waarmee men hen
doodt, hangt samen met de idee dat men pas mens is - en dat men pas
mensenrechten heeft - als men burger is en daarover kunnen de
'sans-papiers' of de 'illegalen' meepraten: zij zijn op de vlucht of
worden gevangen gehouden in concentratiekampen opgericht met
smeergelden. Foetussen, illegalen, slaven en verpauperde kinderen
zijn sociaal dood.
Terwijl men jaarlijks
wereldwijd met een obligate minuut stilte de eenmalig drieduizend
slachtoffers van de aanval op het Wereld Handels Centrum blijft
herdenken waar, tussen haakjes, de wereldeconomie geregeld wordt en
waar kennelijk wordt toegestaan dat aan die wereldeconomie dagelijks
dertigduizend kinderen worden geofferd met de hongerdood, worden de
dagelijkse dertigduizend hongerdoden met gemak genegeerd. Een
ongeschreven wet zegt dat iemands rechten gelijke tred houden met
zijn bezit - waarmee hij die immers kan afdwingen. Foetussen,
vluchtelingen, slaven en verpauperde kinderen hebben geen geld en
kunnen derhalve geen rechten afdwingen. Het recht is een koopwaar
geworden en is dus veranderd in een onrecht. Rechtspraak is de
facto corrupt. Bezitlozen zijn sociaal dood. De cijfers omtrent
de slachtoffers van onrecht kunnen de plegers van dat onrecht
kennelijk niet raken. Onder mensen heerst het recht van de sterkste.
Het aantal slachtoffers
van pandemieën is een peulschil
vergeleken bij het aantal slachtoffers van allerlei vormen van
bewuste moord. Zij doen diegenen duizelen die zich er door bedreigd
voelen. Het drama is dat niet het verrichten van kwaad de mens zorgen
baart maar slechts het ondergaan ervan. Maar inzake pandemieën is
helemaal geen sprake meer van recht en onrecht, goed en kwaad: zij
bevinden zich jenseits
von Gut und Böse. Rijk
en arm, geborenen en ongeborenen, vrijen en slaven, begoede burgers
en paupers: allen worden wij overgeleverd aan de willekeur van een
onooglijk wezentje dat alleen maar gebruik maakt van het recht van de
sterkste. En daartegen heeft de huidige 'beschaving' uiteraard geen
verhaal.
Strijders voor eerlijke landbouw worden gecriminaliseerd terwijl aan het licht komt dat genetisch gemanipuleerde gewassen een gevaarlijk virus bevatten - zie:
