Over de duisternis van de Verlichting

'Het geweten van Vlaanderen', zoals professor ethica Jaap Kruithof (1929-2009) ook wel genoemd werd omdat hij zich inzake rechtvaardigheidskwesties geen blad voor de mond nam, verklaarde toentertijd niet toe te willen treden tot de instelling van de loge omdat die de democratie zou ondermijnen: wanneer zich onder parlementairen logeleden bevinden van wie men kan verwachten dat die hun stemgedrag op voorhand onderling zullen afspreken, dan kan van democratische besluitvorming uiteraard geen sprake meer zijn. Bovendien is het een publiek geheim dat logeleden elkaar de hand boven het hoofd houden omdat dit een van de belangrijkste regels is binnen hun groep. Of moet men het veeleer hebben over een 'bende'? De vraag is pertinent omdat de wet weliswaar de vrijheid van vereniging waarborgt maar zij verbiedt tevens bendevorming en terwijl verenigingen inzake hun organisatie transparant horen te zijn, zijn bendes dat per definitie allerminst: hun regels worden pas duidelijk voor buitenstaanders op het ogenblik dat zich executies voltrekken die immers vaak veel moeilijker in de doofpot passen dan het hele santenkraam van de geheimdoenerij waardoor zij zich (zoals de kerk destijds) omgeven met een zweem van dat soort van macht dat uit bangmakerij over minder mondige mensen wordt gepuurd. Op de koop toe is het bijna een natuurwet dat mensen gehoorzamen aan die regels waarvan de naleving verzekerd wordt door de meest strenge sancties, wat zoals algemeen bekend meebrengt dat maffiosi zo moeilijk te temmen zijn: wettelijke sancties kunnen niet tippen aan de meedogenloze liquidaties die in de eigen gelederen gangbaar zijn.

Van bendes kan weliswaar pas sprake zijn waar verenigingen het oogmerk hebben van het plegen van aanslagen op personen of op eigendommen maar zeer zeker kunnen democratische rechten als immateriële eigendommen worden beschouwd daar zij het fundament vormen van de materiële. In dat licht is het hoger genoemde principe van Kruithof niet alleen terecht maar hoort het ook te worden uitgebreid in functie van de handhaving van de rechtsstaat. En dat daar in de jongste jaren het schoentje lijkt te wringen, is ook geen geheim: de openbare kwijtschelding van belastingfraude en de vrijkoping van straf door gangsters met het excuus dat de staat nu eenmaal in geldnood verkeert, verraden plat opportunisme en het zwichten voor chantage onder de verantwoordelijkheid van de 'rechtsstaat'. Wanneer de internationale pers steigert na het quasi vrijpleiten van de schuldigen aan een racistische moord hier te lande, hoort de vraag gesteld te worden naar de eventuele rol van verborgen machtsgroepen.

De kwestie legt overigens ook nog een andere hypocrisie bloot welke men dezer dagen tevens aantreft in de tactiek waarmee de massa warm gemaakt wordt voor andermaal een grote oorlog die in wezen luistert naar de titel van het beroemde kunstwerk van John Heartfield uit 1939: “Krieg und Leichen - Die letzte Hoffnung der Reichen.” In wezen immers is elke oorlog terug te voeren tot een klassenstrijd waarbij machthebbers samenzweren tegen hun slaven (en waar vandaan Marx' devies “Arbeiders aller landen verenigt u!”) terwijl die valselijk wordt voorgesteld als een strijd van landen onderling (die nota bene geen enkele gewone burger wenst). Met betrekking tot potentieel gevaarlijke geheime genootschappen geldt immers eveneens dat zij zich weliswaar profileren als filantropen of weldoeners die ijveren voor de humaniteit, terwijl hun op zijn minst paternalistische ingesteldheid wezenlijk de belangen dient van een elite die vegeteert op het zweet van de massa die zij paait met mooie woorden en beloftes welke evenmin in te lossen zijn als die van de kerk destijds.

En En dan is er nog de kwestie van de ledenwerving want, ofschoon de wet verbiedt dat burgers worden verboden of verplicht om tot verenigingen toe te treden, geldt hier opnieuw een quasi natuurwet dat het venijnige doopsel van de kerk in haar schaduw stelt. Weerstaan aan lui die aan ledenwerving doen, is vaak quasi onmogelijk.

Immers, mensen die geheel onopgemerkt blijven hebben een weinig benijdenswaardig lot maar vaak wekken zij alsnog de jaloezie van hun tegenpolen die in het licht van de schijnwerpers moeten lopen. Want het is een van de allergevaarlijkste beslissingen om avances af te wijzen terwijl wie te allen kante worden aangesproken vaak niet anders kunnen dan zich daaraan schuldig maken omdat zij nu eenmaal moeten kiezen. Het vergt een bijna bovenmenselijke behendigheid om zonder te kwetsen neen te zeggen tegen allerlei aanbiedingen en dat wordt een wel bijzonder gevaarlijk neen wanneer de aanbieders behoren tot iemands meerderen in de pikorde. Het verwerven van privileges mag dan al geen sinecure wezen, het is boven elke twijfel verheven dat de afwijzing ervan verplicht tot een waar huzarenstukje.

We weten dat avances van amoureuze aard niet zelden een dodelijke staart hebben zoals in het geval van de grote negentiende-eeuwse Russische componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski wiens geesteskinderen het licht zagen in het tijdperk van de hoogromantiek: waarschijnlijk stierf de musicus aan cholera maar andere speculaties met betrekking tot zijn vroege dood (hij werd drieënvijftig) zijn kleurrijker en volgens een ervan zou de beroemdheid zijn vergiftigd door zijn gefortuneerde aanbidster, gravin Nadezja Filaretovna von Meck met wie hij een innige briefwisseling had en die zijn artistieke werk steunde tot drie jaar voor zijn dood toen hij haar kennelijk moet hebben afgewezen - Tsjaikovski was homoseksueel.

De meeste avances zijn echter van niet amoureuze aard en die hebben te maken met een aanbod van privileges met betrekking tot het sociaal comfort, zoals jobs, relaties en private kennis welke het beklimmen van het gebinte van de sociëteit van het mensdom naar de top vergemakkelijken moeten maar die al te dikwijls uitmonden in het tegendeel en die daarom vaak met schroom moeten worden afgewezen, wat dan weer onvermijdelijk als bijzonder beledigend overkomt bij de presentatoren van de lekkernijen. Precies zoals in de geest van gravin von Meck transponeren zich dan de toonladders der bewondering die de avances voeden in staccato's van vaak blinde haat waarvan de uitwerking afstoting is, verbanning, karaktermoord en ook wel doodslag. Slechts weinigen verkiezen dat boven het in de doeken gedaan worden ofschoon een lot van verstikking onder de dekmantel van liefkozing ondraaglijker is dan het bruutst geweld. Aan wie op privileges azen, vallen die bijna zeker nooit te beurt terwijl de aantrekkingskracht van wie ze afwijzen alleen maar kan toenemen maar de aldus opgewekte erotische spanning heeft uiteraard haar grenzen en eenmaal die overschreden worden, manifesteert zich bij de beledigde prompt de genoemde verandering van de emotie van genegenheid naar die van haat. Niet zelden koelt de beledigde dan zijn haat met wraak zodat haat uiteraard kan aanzetten tot vluchten. De bij uitstek door Shakespeare uitmuntend beschreven intriges onder monarchen en hovelingen - mensen met macht - behandelen in wezen avances en privileges omdat macht erotiseert en de gevoelens uitvergroot tot somtijds bovenmenselijke proporties. Al bij al wordt het mensen in feite onmogelijk gemaakt om zekere bendes niet te gaan vervoegen zoals het ook onmogelijk is om niet naar het front te trekken als men daartoe wordt opgeroepen omdat het oorlog is. De logica van deze 'plichten' heerst over de massa omdat de massa wordt gedomineerd door een elitair gezelschap, wat betekent dat de ware strijd die aan de gang is het karakter heeft van een (weliswaar verkapte) klassenstrijd.

De zaak is dat het bestaan van bendes resulteert in een uitholling van de staat en van haar wetten met dezelfde kracht waarmee een ondermaats ingeperkte natuur de cultuur tot een laag vernis herleidt. Logebroederschap is een heel fraaie term die echter de veel minder fraaie dwang camoufleert onder welke de leden van een samenzwering gebukt gaan omdat zij hun alle vrijheid ontneemt en daarmee ook alle menselijkheid. In tal van samenzweringen wordt geijverd voor het goede doel en voor het welzijn van de mensheid maar het paternalisme in die gang van zaken verschilt niet wezenlijk van het autoritarisme en mondt ook dikwijls uit in puur fascisme waardoor niet langer sprake kan zijn van autonomie en vrijheid bij de burger, wat tenslotte maakt dat al dergelijke broederschappen onvermijdelijk gaan lijden aan fataal ondermijnende contraproductiviteit. De ironie van het lot wil dat uitgerekend de aanhangers van de Verlichting die de open debatcultuur propageert als fundament van elk wetenschappelijk discours, zich bezondigen aan het stichten van geheime genootschappen die wegens hun totaal gebrek aan transparantie haar eigen principes met de voeten treedt.

(J.B., 29 mei 2023)

De oven van Moloch

Opvoeding hoort in dienst te staan van de humaniora of de menswording en menswording betekent bevrijding van allerlei ketenen, zoals daar zijn: de stof en de traagheid, de dierlijkheid, de natuurlijke beperkingen maar eerst en vooral en zeker van tel in deze tijden van bedrog en illusie, is menswording vooral het zich losmaken van behoeften die vals zijn omdat ze ons werden aangepraat door lui die via die weg beslag op ons leggen en ons van onszelf beroven.

Autonomie, zelfstandigheid of zelfbestuur wordt immers uitermate bemoeilijkt in een wereld waar concurrentie heerst met het oog op monopolievorming, wat wil zeggen: de uitschakeling van de tegenstanders die in het kapitalistische bestel alle mensen nillens willens voor elkaar geworden zijn.

De concurrentieslag wordt zoals elkeen dagelijks kan vaststellen vooral gevoerd middels allerlei listen waarbij de menselijke afhankelijkheid van totaal overbodige en bovendien rampzalige schijnhulpmiddelen de kroon spant. Een eerlijke analyse van kosten en baten brengt aan het licht dat de contraproductiviteit die sinds de Helleense Oudheid het Leitmotiv vormt in de tragediespelen en waarvan de nefaste impact op de moderne samenlevingen werd aangetoond en geïllustreerd door vooraanstaande maatschappijcritici zoals Herbert Marcuse, Ivan Illich en Daniel Boorstin, bijzonder groteske vormen is gaan aannemen sinds de opkomst van de hightech met haar computers, smartphones, chips en nog veel andere dergelijke bazaar.

Zo bijvoorbeeld. Wanneer amper twee generaties geleden de school diende verwittigd te worden dat een kind ziek was en afwezig zou zijn, volstond het voor een ouder om dit mondeling mede te delen aan de directie. Echter, sinds de auto de afstand van thuis naar de school heeft verveelvoudigd, moest er getelefoneerd worden en sinds de computer met zijn ontelbare apps de markt heeft veroverd tot groot jolijt van een handvol miljardairs, dient door de ouder een speciaal computerprogramma te worden aangeschaft, geïnstalleerd en in gestolen uurtjes ook nog eens ingestudeerd, teneinde de afwezigheid van het kind aan de schooldirectie te kunnen melden want dat handvol miljardairs heeft ervoor gezorgd dat alle communicatie verloopt via hun kaduke kanalen die alle menselijke omgang muilkorven of integraal verbannen.

Hiervoor zijn uiteraard nodig, naast de aanschaf van al die peperdure prutsen die om de haverklap gehackt worden of defect geraken: een aanzienlijke investering van tijd en energie die roofbouw plegen op de slaap, om maar te zwijgen over de resem aan problemen die opduiken in de marge van die totaal zinloze beslommeringen in het tijdperk van de haast met in zijn zog de navenante letale gezondheidsproblemen en de afschuwelijke kwalen die het zenuwstelsel ondermijnen, het geheugen, de mimiek, de fijne motoriek van de handbewegingen en de rest van het bewegingsapparaat alsook alle zintuigen, inherent aan de gedwongen onderwerping aan pc, smartphone, batterijen, stralingen, kortom: de ganse lelijke en gevaarlijke infrastructuur welke het mensdom van de toekomst degradeert tot instrument van de giga-vampier die luistert naar de naam van Moloch.

Is het dan geen ten hemel schreiend onrecht wanneer 'opvoeders', 'leraren' of hoe zij zich ook noemen, de lui die door de staat worden betaald om kinderen groot te brengen, hen daarentegen dag na dag de leugen op de mouw trachten te spelden dat zij zich ondergeschikt horen te maken aan het 'kristallen paleis', zoals de ziener Fjodor Dostojevski ruim anderhalve eeuw geleden de dystopie genoemd heeft die nu opgang maakt, de wereld rond, ter ere van de mammon, en die uiteraard uitmondt in een gruwelijke oorlog welke wel eens de allerlaatste zou kunnen wezen?

(J.B., 25 mei 2023)

Waar is de meikever gebleven?

“De meikever werd lange tijd met alle mogelijke middelen bestreden door de mens, maar omdat de larve ondergronds leeft, was deze lastig te doden. Toen in de twintigste eeuw insecticiden op grote schaal werden ingezet was het snel gedaan met de meikever. Tegenwoordig is de kever veel zeldzamer en in sommige streken is de soort volledig uitgeroeid.” (Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Meikever#Bestrijding_door_de_mens )

Verplichte lektuur:

Steven Desanghere:"De-voorbereiding-van-een-universitaire-karaktermoord"

https://www.devrijdenker.org/post/de-voorbereiding-van-een-universitaire-karaktermoord

Socialisme

Dat komt ervan als men kinderen aan de macht brengt: zij trekken veel stemmen maar missen de ervaring broodnodig om voor alle mensen zorg te kunnen dragen: niet alleen voor hen die zelf wel hun plan kunnen trekken maar vooreerst voor wie uitgerangeerd worden omwille van gebrekkigheden die zij niet in de hand hebben. Connor Rousseau is (vooralsnog) jong, hij oogt fris, is fit, komt uit een stabiel midden van grootverdieners, kreeg een opleiding om u tegen te zeggen; hij is alles behalve behoeftig, eenzaam, tandeloos, verstoten, ondervoed, ziek, onverzorgd, schuldenaar, opgeslorpt door de zorg voor familieleden met terminale kankers, slachtoffer van een crimineel milieu, zwaarlijvig, genetisch benadeeld, bedreigd, onevenwichtig. En het is maar goed ook dat hij dat allemaal niet is want dat zou hem niet van pas komen in zijn toch maar veeleisend en verantwoordelijk beroep. Maar wat hem ook van pas zou komen en wat hij kennelijk mist, is die ervaring die hem moet leren dat mensen meestal niet te kiezen hebben over hun lot: net zomin als hij prat kan gaan over het zijne, moet hij daarvoor dan ook niemand verantwoordelijk houden.

Andermaal, een politicus hoeft geen zorg te dragen voor wie dat wel voor zichzelf kunnen doen: een maatschappelijke orde ontstaan vanuit humaniteit dient weerwerk te bieden aan het recht van de sterkste, aan de wet van de jungle, aan de wetteloosheid en aan het brute geweld waarbij de zwakkeren het onderspit delven en uiteindelijk worden uitgeroeid. Een politicus is er om de sterksten te verplichten om de zorg op zich te nemen voor de zwaksten waar zij dat niet uit eigen beweging doen. Zo niet gedraagt hij zich zoals die achterlijke moordenaar die Adolf Hitler heette en die geloofde dat hij de natuur een handje moest gaan helpen.

Werkvoorziening is een plicht van de overheid en in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens wordt niet gezegd dat elke mens de plicht heeft om te werken want werk is in de eerste plaats een recht. Indien het handvest de Universele Verklaring van de Plichten van de Mens zou heten, dan zou daarin gezegd worden dat elke mens de plicht heeft om ook anderen mee te laten werken, ook en vooral als hun natuurlijk lot hen in de steek liet.

Bovendien staat in de mensenrechtenverklaring dat elke mens het recht heeft op passend werk en dat wil zeggen dat men niet willekeurig iedereen tot om het even welke activiteit mag kunnen verplichten op straffe van verbanning uit de maatschappij. Uiteraard is de dreiging dat dit alsnog gebeurt, en dat dus bekwame mensen niet aan een job geraken, het broertje van een ander euvel, met name dit waarbij onbekwame lui door vriendjespolitiek belanden in posities die zij helemaal niet aankunnen.

(J.B., 2 mei 2023)

Fascisme

Wie op macht azen proberen de massa te verleiden door iedereen naar de mond te praten en geen weldenkend mens zal ontkennen dat dit ongetwijfeld het geval is in wat men een democratie noemt.

Eenmaal de stemmen van de meerderheid werden binnengerijfd, gaan wie in het zadel zitten van start met de tweede fase die erin bestaat de massa voor de bevrediging van allerlei behoeften van zich afhankelijk te maken.

Daartoe wordt vandaag nog meer dan ooit het gigantische instrument van de technologie aangewend. Iedereen rijdt auto en de auto schept meer afstanden dan hij kan overbruggen. Niemand kan nog zonder elektriciteit en de elektriciteit maakt zichzelf van langs om meer onmisbaar.De verwarming van onze huizen wordt afhankelijk van de gasdistributie en ook communiceren kan men bijna enkel nog via de netwerken die door de machthebbers worden beheerd.

Opvoeding, ziekenzorg, verzekeringswezen, voedseldistributie en ga zo maar door: het lijken best bijzonder efficiënte instrumenten die het leven van elkeen makkelijk en draaglijk maken en die de vooruitgang dienen.

Maar de 'eigenaars' van deze netwerken verbergen zich steeds vaker, worden steeds meer onbereikbaar en vormen ook een alsmaar beperkter clubje.

Verbijsterend genoeg ontplooit de methode van dat clubje zich voor ieders ogen geleidelijk maar onafwendbaar in de richting van misbruik van vertrouwen.

Immers, slapen wij op twee oren inzake de voorziening door al die netwerken in onze fundamentele en ook secundaire behoeften, dan blijkt dat geheel onterecht op het ogenblik dat wij ontdekken dat deze voorzieningen en netwerken niet onze eigen instrumenten zijn - dat lijkt alleen maar zo. In wezen zijn zij instrumenten in handen van een bende onbekenden die ze alras gaan gebruiken als middelen om de massa te chanteren, om uiteindelijk ook van de mensen een gewillig instrument te maken, een volstrekt onzelfstandig geworden en derhalve gehoorzaam leger dat streng bestraft zal worden als het niet blindelings de bevelen uitvoert van feitelijke bewindvoerders die deze massa nooit te zien krijgt.

De vervreemding is dan inderdaad totaal. De mens is weg. Er zijn alleen nog bange individuen die hun problemen enkel nog opgelost kunnen zien door exact uit te voeren wat hen wordt voorgezegd. Doen zij dat niet, dan volgen stokslagen onder een of andere vorm en dat is de betekenis van het Latijnse fasces, waarvan de term fascisme werd afgeleid.

'Onvrede' is een veel te zachte term om uit te drukken wat die toestand van aliënatie uiteindelijk teweeg brengt. Het is een feit dat hieruit onvermijdelijk een soort van 'tegenmassa' gaat ontstaan: een massa die helemaal geen gehoorzaamheid meer biedt aan wet en aan gezag. Zij verzamelt, illegaal, provocatief (want op militair domein) en onstuitbaar want de handhavers van het gezag kunnen dan alleen nog verklaren dat zij 'beslist hebben' om het ding te laten uitdoven.

Ontbreken nog: een micro en een toespraak. En daar zijn ze dan, de volwassen kweekvijvers van extreemrechts en de voedingsbodem van de nieuwe Hitlers. Op vele plekken zijn ze er al, het zijn ware vampieren, de begraafplaatsen van hun slachtoffers worden alsmaar uitgestrekter.
De 'tegenmassa' verschilt slechts hierin van de massa dat zij volstrekt ongehoorzaam is aan de oude leiders doch volstrekt gehoorzaam aan de nieuwe. En de nieuwe leiders verschillen slechts hierin van de huidige malafide potentaten dat zij niet langer een masker dragen.

(J.B., 30 april 2023)

Niet het complotdenken is het probleem maar de complotcultuur

Intussen enkele decennia geleden op een lerarenvergadering in een middelbare school. Bij de aanvang van de conferentie waarschuwt de voorzitter dat de vergadering geheim is: niets van wat daar besproken wordt, mag bekend worden aan de buitenwereld. “Buis zeker niemand van de leerlingen”, zo spoort hij het lerarenkorps aan, “want de leerlingen kiezen sowieso de school waar zij met de minste moeite het getuigschrift halen.” Voor de slechte verstaander voegt hij daar aan toe: “Denk eraan: elke leerling is anderhalf lesuur waard.” En de betekenis van dit gedoe is niet gering. Scholen dienen voortaan leerlingen te strikken met gemak als lokaas want zij blijken er niet langer te zijn omwille van de leerlingen maar omwille van een bemanning die zich van een inkomen wil verzekeren ten koste van de leerlingen en van het onderwijs als zodanig. Cliëntelisme en middel-doelomkering: het algemeen goed - onderwijs - is nog slechts een voorwendsel; het eigenlijke doel is particulier profijt ten koste van het onderwijs. Het algemeen belang wordt opgeofferd aan het particulier profijt. Het welslagen van de criminele middeldoelomkering wordt verzekerd door een stok achter de deur die bestaat in het feitelijke ontslag van wie het wagen om de samenzwering aan het licht te brengen. Die 'verraders' kunnen wegens de voor insiders aperte omerta immers moeiteloos worden afgeschilderd als nitwits die het bestaan van de zwaartekracht ontkennen en die derhalve het onderwijs in diskrediet brengen. Machtsmisbruik in alle vormen is van alle tijden. Ons kent ons, in het onderwijs, in de ziekenzorg, in de politiek en noem maar op.

Op 10 februari 1978 wordt in Wetteren ene zuster Godfrieda opgepakt: zij blijkt een twintigtal van haar bejaarde patiënten met insulinespuiten te hebben omgebracht. Op de daarop volgende OCMW-raad roept de secretaris uit: “Welk kieken heeft dat hier aan de grote klok gehangen?” Alleen met een inderhaast georganiseerde persconferentie kon het voor de bekendmaking verantwoordelijke drietal zich ternauwernood nog redden van de beschuldiging complotdenkers te zijn of van een lynchpartij - op drie man kwam het nu ook niet meer aan. Zijn de complotdenkers het kwaad of is het de complotcultuur? Als er geen complotdenkers waren, dan hadden we ze moeten uitvinden, zo merkte iemand op naar aanleiding van de samenzweringen rond corona.

Het gebruik van hormonen in de veevoeding is in België wettelijk verboden maar het is een door de magistrale omvang van de koeien in de wei publiek gemaakt geheim dat de hormonenhandel bloeit en dit dankzij een samenzwering onder handelaars. Op 20 februari 1995 wordt veeartskeurder Karel Van Noppen die gewetensvol zijn plicht vervult, in Wechelderzande doodgeschoten door de hormonenmaffia die rijkdommen vergaart ten koste van de volksgezondheid. De aanhoudende magistrale omvang van de koeien in de wei verraadt het ongestoorde voortbestaan van de betrokken complotten en boven de hoofden van alle veearts-keurders bengelt het zwaard van Damocles.

De racistische moord op Sanda Dia wordt afgedaan als een uit de hand gelopen studentengrap, de daders komen er van af met een blaam en als het toch tot een proces komt, krijgen zij maandenlang de tijd om alle sporen die konden wijzen op moord en op racisme uit te wissen. De elites van dit land, gewapend met de duurste advocaten, staan niet toe dat hun kroost gestraft wordt en justitie schikt zich braaf naar deze eis.

De leden van de federale maar ook die van de regionale regeringen hebben zichzelf voorzien van extra bonussen bovenop de riante pensioenen waarop zij zichzelf hebben bedacht, waarna zij zich van krommenaas gebaren en liegen tegen de sterren op. Bij de leden van het Europese parlement vindt men op de keukentafels pakken smeergeld van dezelfde Saoedi's die op 2 oktober 2018 hun journalist Jamal Khashoggi op de ambassade in Istanboel waar hij papieren haalde voor zijn huwelijk, prompt het eeuwige zwijgen oplegden. Het lijk, de enig resterende getuige, werd in stukjes gehakt en opgelost in een bijtend zuur, waarna de toenmalige Amerikaanse president Donald Trump alle mogelijke kritiek op de wrede moordpartij verbood om de handelsbetrekkingen met de rijke Arabieren niet in het gedrang te brengen. Zoals de Belgische regering met medewerking van de CIA drieënzestig jaar geleden ook Patrice Lumumba vermoordde om middels stroman en kleptomaan Mobutu en diens opvolgers met de westerse plunderingen van de Congo en het ganse Afrikaanse continent lustig door te kunnen gaan. “Handjes kappen, handjes kappen, de Congo is van ons”, zo zongen ook de moordenaars van Sanda Dia. By the way: ter gelegenheid van tweehonderd jaar België zal tegen 2030 het Jubelpark met zijn 'bogen van de afgehakte handen' die in 1930 als een triomf over de Congo werden opgericht, 'worden opgewaardeerd' wat dat ook moge betekenen, de tien miljoen Congolezen indachtig die het koloniaal verleden niet hebben overleefd.

De voorzitster van de vergadering van de Europese Unie wist prompt al haar sms-jes te wissen om de bewijzen ongedaan te maken van de afspraken die zij maakte met de CEO van farmareus Pfizer in verband met de levering van een paar miljard spuiten met 'vaccins' tegen een als een pandemie voorgestelde griep die het bedrijf zegende met een verzekerde gigantische winst waaraan alle samenzweerders deelhebben ten koste van de wereldgezondheid. Het is nog niet erg genoeg dat de lucratieve productie van vergiften allerhande garandeert dat straks het leeuwendeel van onze kinderen zal verslonden worden door steeds wredere kankers.

Mensen met een hart voor medemensen wijzen op de aan de gang zijnde samenzwering maar worden uitgerekend door de propagandisten van de open debatcultuur met hun grote mond, de mond gesnoerd, beboet, elk forum ontzegd, uit hun ambt ontzet, hun werk ontnomen en hun boeken geboycot. Op het internet worden hun kritische geschriften door Microsoft itself, dat er overigens ook in de EU middels haar corrupte politici een wet van maakt, gelabeld als 'tijdelijk ontoegankelijk'. Op de libricide volgt de genocide, aldus de dichter Heinrich Heine exact tweehonderd jaar geleden. De baas van Microsoft is tevens de grote man van de 'vaccins' wereldwijd waarover kwatongen beweren dat zij moorden. Een besloten clubje hogepriesters van Mammon en Moloch heerst over de wereldeconomie, over ziekte en gezondheid, over leven en dood, over vrede en oorlog. Want zijn ziektes dan rendabel, de dood is dat nog meer, niets immers brengt zoveel op als wapenhandel en de massamoord beperkt zich niet langer tot foetussen, ouderlingen en invaliden nu de jeugd zelf, de toekomst van de mensheid, naar het front gelokt zal worden met de ongevraagde dagelijkse portie oorlogspropaganda op de iPhone. Met grof geld opgefokte en wegens aperte en door ons betaalde leugens onuitstaanbare praatbarakken blijken alle media te bezetten. De Britse vorst die het duivelse clubje voorzit en die onlangs nog een man in de gevangenis liet werpen omdat die op straat uitschreeuwde dat Engeland zich vetmest met het bloed van slaven, kreeg godbetert afgelopen week nog uit de handen van een miljonair die paus is en die zichzelf genoemd heeft naar de arme heilige Franciscus, een relikwie cadeau afkomstig van de schandpaal waaraan de Redder van de mensheid werd genageld!

Uiteraard, niet het complotdenken is het probleem.

(J.B., 24 april 2023)

Het lezen waard:

https://www.dewereldmorgen.be/artikel/2023/03/21/wat-de-dood-van-sanda-dia-ons-leert-over-de-zelfverklaarde-elite-in-vlaanderen/

Signalen uit een verzwegen wereld. Het Mysterie en de ontstolen dimensie.¹

Het wereldbeeld van de Vlaamse schrijver Ludo Noens

8. Het geloof dat bergen kan verzetten

Terwijl de Heiland rondwaart in de hel om daar de ontelbare zielen die ongedoopt moesten blijven omdat zij leefden in het tijdperk voorafgaande aan het begin van onze jaartelling, uit het voorgeborchte te bevrijden, lazen wij het vijfde hoofdstuk uit het boek Signalen uit een verzwegen wereld – het Mysterie en de ontstolen dimensie waarin Ludo Noens vertelt over het Bindelof-experiment met zwevende tafels en klopgeesten, gedachtenfotografie en het vastleggen op film van de opgeroepen geest van dokter Bindelof die dan de participanten aan de proef behandelde met heilzame massage. Sommigen schrijven de verschijnselen toe aan groepsprojectie, anderen blijven steevast geloven dat er meer aan de hand is. Ook het Philip-experiment komt ter sprake, het verhaal The White People van Arthur Machen, het geschrift Qui Sait van Guy de Maupassant en de magiër Aleister Crowley. In The psychic Life of Jesus bespreekt Maurice Elliot de mirakels uit het evangelie en hij merkt op dat het Griekse 'pistis' wijst op een actief geloof dat dwingt en dat, naar de woorden van de Heiland, bergen kan verzetten. Want telkenmale valt de nadruk op de eis van een gepaste ingesteldheid bij de deelnemers aan de scéances - met andere woorden: zonder geloof worden geen bergen verzet of blijven zij obstakels.

En kijk nu wie van de nieuwe paragraaf handig gebruik maakt om zich tussen de regels van onze tekst te komen wringen: Omsk Van Togenbirger!

OVT: Zeg dat wel! En ik heb u een verrassing mee!

– Een verrassing!?

OVT: Had gij mij niet de vraag gesteld hoe wij de zaken moeten zien welke besproken worden in het boek van Ludo Noens? Wel, ik heb de auteur zelf aangeschreven!

– Fantastisch! En? Heb je ook antwoord gekregen?

OVT: Reken maar!

– En?

OVT: Ging het niet over de essentie van de dingen, mijn beste?

– Ja, dat was inderdaad ons probleem. En hoe moeten we dat nu zien?

OVT: Zoals te verwachten komt het antwoord van de auteur voor een groot stuk overeen met dat van Immanuel Kant uit Koningsbergen van wie wij volgend jaar de driehonderdste verjaardag vieren.

– Ja?

OVT: Kant zegt dat wij het ding op zich niet kunnen kennen en ook Noens noemt het ding op zich een mysterie en hij voegt er aan toe dat hij daar ook vrede mee neemt.

– Dan blijven we met een raadsel zitten?

OVT: Het is geen raadsel, mijn beste: een raadsel is oplosbaar en als het opgelost wordt, is het ook verdwenen. Maar dit is een mysterie. Een mysterie is niet oplosbaar, het blijft voor eeuwig een mysterie, het verdwijnt nooit. Men zou daarom zelfs kunnen zeggen dat een mysterie onsterfelijk is.

– Maar...

OVT: Het ding op zich is een mysterie en een mysterie is onsterfelijk... derhalve is het ding op zich onsterfelijk!

– Dat is wel heel kort door de bocht, zo lijkt het mij.

OVT: Dat denk je maar!

– Hoezo!?

OVT: Neem nu het paasei, morgen vallen er paaseieren te rapen...

– Ja?

OVT: In dit tijdperk van ongeloof en van misplaatst geloof in de macht van de wetenschap, zeg maar in de almacht van de mens, in de goddelijkheid van de mens, zijn de paaseieren van chocola.

– En wat heeft dat met wetenschap te maken?

OVT: Ik viseer de wetenschap niet, mijn beste: ik heb wel vragen bij het geloof van sommigen in de almacht van de wetenschap.

– Oké...

OVT: De eieren zijn van chocola, nietwaar? Ze worden als maakbaar beschouwd. De eieren, de levenskiemen, het geheim van het leven: het wordt gefabriceerd, mijn beste, en wel van chocola, van oppep-suiker, om de instemming van de snoepers te bekomen met de verborgen boodschap dat het leven maakbaar is, te ontleden in fragmenten en dan weer samen te stellen, beheersbaar, te overheersen door de mens, de nieuwe god, en door de goden te verslinden ook, zoals dat gebeurde in de mythen van de Oude Grieken.

– Ik kan u niet goed volgen...

OVT: Paaseieren horen échte eieren te zijn, mijn beste, zij horen niet te worden opgegeten. Wij dienen het voorbeeld te volgen van de vogelen des hemels: leggen die eieren om die dan op te eten?

– Wat bedoel je?

OVT: Wel, wat ik zeg! Alleen mensen eten hun eigen kinderen op. Wat zeg ik? Alleen mensen die zich goden wanen doen dat!

– Ik begrijp er niets van.

OVT: De mens wordt geconsumeerd, zeker nu het hier weer oorlog wordt, de oorlog hongert naar kanonnenvoer. En de oorlog is het verlengstuk van de economie: in de economie worden de mensen geofferd aan de mammon, de mens staat in dienst van het geld in plaats van andersom. Alleen mensen die zich goden wanen verslinden hun eigen nazaten en bezegelen aldus hun sterfelijkheid. Eieren symboliseren de onsterfelijkheid, zij horen daarom niet van chocola te zijn, wij moesten onze kinderen leren om échte eieren te verzamelen met Pasen, en die dan uit te laten broeden met veel zorg, zodat zij kunnen getuigen hoe uit het ei een vogel opstaat die ten hemel klimt en zingt: hij hoeft zelfs geen bergen te verzetten, hij vliegt er over heen! En op zijn beurt legt hij weer eieren, telkenjare opnieuw, in de lente, met Pasen.

– Zolang de aarde niet verwoest werd...

OVT: Precies daarom.

Volkomen spoorloos is Van Togenbirger plots verdwenen. Hij is te rade gegaan bij de auteur van het besproken boek dat nu voor ons ligt en dat uitnodigt om in zijn sporen te gaan lopen. We staan in feite oog in oog met een hedendaagse Odysseus wiens mentale omzwerving van inmiddels zowat driekwart eeuw hem geen windeieren heeft gelegd omdat ook de verboden paden werden verkend welke naar de ontstolen dimensie leiden - een reis doorheen de wereld van de geest door een stoutmoedig vorser, heden uitgekristalliseerd als een geüpdate Ilias. In wat nog volgt, blijkt elke bladzij - een kleine driehonderd in totaal - een welhaast eigenzinnig paasei dat na bestudering zijn geheim prijsgeeft in de vorm van telkens weer een nieuwe mysterieuze vogelsoort. Het monster van Lochness, de Tibetanen, het heilige van Rudolf Otto, John Lennon, het mysterie van de tijd, het Nibelungenlied, de Heilige Graal en nog tientallen andere verschijnselen die wij nooit zullen doorgronden, verklappen dat de wereld niet datgene is waarvoor wij hem houden, want wij denken alleen wat ons werd verteld en wat wij ons dan eigen maakten. Wij moeten dwars door de waas van de tijds- en cultuurgebonden verhalen heen waarin ons bestaan werd ingesponnen, naar de diepere lagen omdat de dingen aan de oppervlakte slechts symbolen zijn en dat zijn allerminst dingen op zichzelf, het zijn louter tekens en tekens zijn wegwijzers, zij wijzen weg van zichzelf naar elders, naar verder.

Het paasei dient heus niet te worden geconsumeerd, het consumentendom heeft ons alleen geleerd om te verslinden maar dat doen hier zelfs de dieren niet, die ons nu uitnodigen om hun voorbeeld te gaan volgen en met zorg aan het broeden te gaan en als de vogel uit het ei komt, moeten wij die voederen met al het verteerbare dat wij in de wereld kunnen vinden, totdat hij krachtig genoeg is om zijn vleugels uit te slaan en de obstakels van de hoogste bergen te verschalken middels de lichte vlucht in de lucht, die daarom sinds oudsher pneuma wordt genoemd, wat betekent: adem die het leven schenkt en tegelijk ook: woord, geest en ziel.

Signalen uit een verzwegen wereld – het Mysterie en de ontstolen dimensie van Ludo Noens is een uitermate rijk gedocumenteerd werk met ruim twintig bladzijden aan verwijzingen met betrekking tot alle takken van de wetenschappen en de kunsten - met inbegrip van de verdonkeremaande, getaboeëerde en verboden feiten en geschriften die niet passen in het kader van wat heden opgang maakt – maar morgen alras is vergeten. Een werk om te lezen maar ook om te herlezen, om uit te diepen en verder te bespreken omdat de dimensie waarvan de auteur ons op het spoor brengt, niemand minder dan de godheid zelf bergt, terwijl in dit woeste tijdperk dat is uitgemond in wrede oorlogen, “alleen een god ons nog kan redden”.

(J.B., Stille Zaterdag 2023)

Signalen uit een verzwegen wereld. Het Mysterie en de ontstolen dimensie.¹

Het wereldbeeld van de Vlaamse schrijver Ludo Noens

7. Omsk Van Togenbirger over kwanta

- Omsk Van Togenbirger, wij zitten momenteel middenin een boek van Ludo Noens, een heel bijzonder boek, zo komt het ons voor, zoals er de jongste tijd wel meer geschreven worden maar nog anders. Het gaat over onverklaarbare fenomenen maar het gaat ook over filosofie en over ernstige levensvragen. Mogen wij u daar omtrent eens interpelleren? Hebt gij enkele minuten tijd voor ons?

- Omsk Van Togenbirger (OVT): Wij lopen elkaar altijd op deze parking bij de supermarkt tegen het lijf... maar goed, waar komen mensen elkaar anders nog eens tegen: wij moeten alleen nog naar buiten om eten te halen, dat is vooralsnog niet digitaal beschikbaar, al de rest wel, zo lijkt het toch...

- Wel, uiteraard staat ook het antwoord op onze prangende vragen niet online...

OVT: Kennelijk niet. Maar wat precies wilt gij dan weten? Ik heb gehoord over het boek van Noens, een collega van mij breekt zich daar het hoofd over, zo heeft hij me verteld: het zou in de lijn liggen van... inderdaad een groot aantal werken die de zogenaamde kwantummechanica wel lijken te gebruiken om daarmee het bestaan van God te bewijzen of het leven na de dood, iets in die zin... Maar ik heb het niet gelezen... Ik veronderstel dat gij wilt weten of die link met de kwantumgeleerdheid van honderd jaar geleden terecht is, nietwaar? Die atoomgeleerden die daar beginnen te dichten en aan mystiek gaan doen, nietwaar? Ja, ik kan nu niet direct op hun namen komen, de oude dag speelt ook mij parten, ziet ge, maar zij zouden beweren, als ik mij niet vergis, en met veel meer en ook met veel grotere woorden uiteraard, dat nu ook de natuurvorsers een godsbewijs gevonden hebben, is het dat waarover gij iets wilt vragen? Een wiskundig bewijs van het bestaan van god, als het ware? Zij zien, naar men althans toch zegt, dat hun ingewikkelde wiskundige formules in feite precies hetzelfde uitdrukken als datgene wat reeds duizenden jaren geleden werd gezegd, maar dan in wat andere bewoordingen, in oude religieuze geschriften bij uiteenlopende volkeren overal ter wereld, is het dat?

- Dat is het ongeveer, ja.

- OVT: Tja, het is allemaal niet te verwonderen natuurlijk, de mensen zijn de dystopie in het zog van dat wereldwijde bedrog rond corona een beetje beu, en ook het gezanik van statistici, politici en nog andere soorten van fabuleerders... als dat woord überhaupt bestaat... Neen, het is niet meer dan normaal dat men nu ineens terug wil grijpen naar het onwetenschappelijke en naar het mysterie, zoals men dat zegt en ge zult zien dat ook de religies daar alras garen gaan bij spinnen - een goede zaak is dat toch niet maar het is te verklaren, inderdaad...

- Is het terecht wanneer gezegd wordt of geschreven dat de fysica van de kleinste deeltjes de waarheid van de oudste wijsheden bevestigt?

- OVT: Wel, de geleerden over wie gij het hebt, zoeken naar de grond van de werkelijkheid, en zij zijn vaker gebeten door de microbe van het microreductionisme, zoals ge weet... zij beschouwen alle dingen als samengesteld uit eenvoudigere dingen, en die uit nog eenvoudigere dingen, en uiteindelijk zou men dan moeten belanden bij de meest simpele dingen... Vroeger sprak men over niet meer deelbare stukjes of atomen, maar die hebben ze al helemaal uit elkaar gehaald, zeggen ze, en nu hebben ze de mond vol over kwanta, kleine pakketjes, ik weet ook niet wat ze precies bedoelen en ik denk dat ze het zelf niet weten.

- Weten ze het zelf niet?

OVT: Wel, zoals Kant al zei: “ Das Ding an sich ist ein Unbekanntes”. Wij weten dat wij in feite onwetend zijn omtrent bijvoorbeeld het atoom als zodanig. Het atoom kan men nooit zien. Aan de hand van de eigenschappen van de stof in kwestie, bijvoorbeeld ijzer, maken wij een hypothetische constructie van het atoom, bijvoorbeeld het ijzeratoom. Een model dat in staat is om de verschijnselen die we wél kunnen waarnemen, te verklaren, bijvoorbeeld de hardheid van ijzer. Maar duiken er nieuwe verschijnselen op, dan moet het model uiteraard aangepast worden. En een definitief model zal er nooit zijn, de aanpassingen zullen blijven duren en dat weten wij wel zeker, alleen al omdat zich onophoudelijk nieuwe verschijnselen voordoen, en dit alleen al door het voortschrijden van de tijd, begrijpt gij? En het gaat niet om details of om kleinigheden, zoals bij het aanscherpen van een of ander wereldrecord in de atletiek: de herzieningen kunnen bijzonder drastisch zijn.

- Dat snap ik toch niet zo goed...

OVT: Men kan het vergelijken met het beeld dat men zich vormt over iemand over wie men hoort praten zonder dat men de persoon in kwestie ooit ontmoet heeft. Er wordt gezegd dat het een vriendelijke verschijning is, tamelijk klein van gestalte, goed gekend in de buurt, zwartharig. Men vormt zich een beeld van een klein en nog jong persoon en men gelooft een relatief goed beeld te hebben van de man of vrouw in kwestie, totdat men bijvoorbeeld verneemt dat gaat om een kater of een hondje. Of een mythologische figuur, een personage uit een roman of iemand die opdook in een droom. En in dat geval is die figuur vanzelfsprekend niets anders dan haar beschrijving. Maar misschien is dat in alle gevallen wel zo.

- Denkt gij dat echt?

OVT: Wel, ook als men iemand in levenden lijve heeft ontmoet, zoals men dat zegt, moet men het doen met een verschijning en met dingen die al dan niet worden gezegd, gehoord, getoond, gezien... Ik kan zelfs niet zeggen dat ik mijn eigen vrouw ken, als ge begrijpt wat ik bedoel?

- Inderdaad, ik begrijp het: tot de kern van de zaak kan men niet doordringen...

- OVT: Misschien is er geen kern!

– Tja...

- OVT: Ik ben geen atoomgeleerde, mijn beste, en bovendien heb ik uw boek van Ludo Noens nog niet gelezen, mijn ogen zijn overigens, driewerf helaas, veel te slecht geworden om nog lang te kunnen lezen. Maar het lijkt mij in elk geval toch zo te zijn dat men niet eeuwig kan doorgaan met het in steeds kleinere stukjes kappen van de dingen.

- En waarom niet?

- OVT: Behalve dan omdat op den duur onze ogen niet goed genoeg meer zien, heel eenvoudig omdat de werktuigen waarmee men kapt, eveneens van stof zijn, ziet u? Men kan er geen abstractie van maken! Wil men een stuk hout in stukken zagen, dan heeft men ijzer nodig, een ijzerzaag bedoel ik. Wil men ijzer doorzagen dan behoeft men een nog harder materiaal, zoals high speed steel. Wil men dat doorzagen dan heeft men weer een hardere materie nodig... Nu, ik ben geen werktuigbouwkundige maar misschien mag ik wel veronderstellen dat er aan die reeks algauw een einde komt, met andere woorden: dat men alras arriveert op een punt waarop men het niet meer kleiner kan omdat de werktuigen om verder te gaan, ontbreken. Want ook het zaagje moet steeds kleiner worden, ziet u?

- Nauwelijks...

- OVT: Ik moet nu ervandoor, mijn beste. Ik zou zeggen: lees maar eerst dat boek helemaal uit, misschien zien we elkaar nog achteraf. Tot kijk!

- Tot kijk, Omsk Van Togenbirger...

(Wordt vervolgd)

(J.B., 6 april 2023)

Signalen uit een verzwegen wereld. Het Mysterie en de ontstolen dimensie.¹

Het wereldbeeld van de Vlaamse schrijver Ludo Noens

6. De geest achter het brein

In zijn vierde hoofdstuk ontplooit Ludo Noens de thesis die suggereert dat het stoffelijke brein allerminst de geest voorbrengt maar dat het die daarentegen alleen maar kan remmen. “Volgens (…) Frederic Myers (…) 'filtreren' de fysieke hersenen een bovenzinnelijk 'Subliminaal Zelf' tot een ingedamd menselijk zelfbewustzijn, (dat) zou overleven na de dood van het fysiek brein.”² Vergelijkbaar met “het pre-existent 'transcendentaal subject'” van Carl Du Prel “waarvan de wakende persoonlijkheid of zelfbewustzijn slechts een pragmatisch fenomenologisch deel is (dat) in de loop van de evolutie gradueel de sfeer van het empirisch zelf van de mens zal naar binnen treden.”³ “Het hiernamaals is het hier en nu, slechts op een andere wijze ervaren.”⁴ Pim Van Lommel: “Hoe kan men zich helder bewust zijn van een buitenlichamelijke toestand, met een volledig platte EEG dat op een uitgeschakeld brein wijst?”⁵ Nog straffer dan de bijnadoodervaringen is de participatie aan doodsbedvisioenen door buitenstaanders. John Lorber (in het artikel: Is Your Brain Really Necessary?) beschrijft een patiënt die praktisch geen hersenen heeft maar wel een IQ van 126. Kort voor het sterven is er bij 5 à 10 pct. van de Alzheimerpatiënten maar ook bij mensen met andere vormen van dementie zgn. 'terminale luciditeit' (overigens “reeds opgemerkt door Hippocrates, Plutarchus, Cicero en Galenus”⁶ als “een intacte ziel achter een stervend brein”⁷). Sommigen zeggen de indruk te hebben “dat de geest ook achter het brein schuilt en erdoor wordt beperkt.”⁸ Over een 26-jarige patiënte die op 1 maart 1922 in Schwalmstadt stierf, schreef haar verzorger, Friedrich Happich: “Käthe, die nooit een woord had gesproken en van geboorte af mentaal invalide was, zong doodsliederen voor zichzelf. (…) Een half uur lang zong zij. Haar gezicht, tot dan toe dwaas, was getransfigureerd en gespiritualiseerd. Toen ging zij zachtjes heen.”⁹ Gelijkaardig lijken de ogenblikkelijke genezingen in het Nieuwe Testament. Men denke ook aan de gevallen “waarbij een tengere moeder (…) een personenwagen optilde die haar kind dreigde te verpletteren...”¹⁰

(Wordt vervolgd)

(J.B., 5 april 2023)