Alle rechten voorbehouden Een variant van deze blog is te vinden op seniorennet op het volgende adres: http://blog.seniorennet.be/tisallemaiet/
07-11-2020
Corona en de waarheid - Aflevering 18: Corona, een voorlopige synthese
-
Corona
en de waarheid
Aflevering
18: Corona, een voorlopige synthese
Ze
hebben er héél lang op gebroed en ze beschikten over alle nodige
ingrediënten toen ze er uiteindelijk mee gestart zijn. Intussen
exact zeventien jaar geleden waarschuwde de Amerikaanse geheime
dienst CIA ervoor dat de wetenschap vandaag dermate gevorderd
is dat het kinderspel is om een besmettelijke microbe samen te
stellen die een hele bevolking kan opzadelen met ernstige spier- en
zenuwziekten zodat binnen de kortste keren de hele economie instort,
de honger zijn intrede doet en het volk, dat zich vrijgevochten en
verlicht had gewaand, zich te vierklauw naar de kerk spoedt om aldaar
op de blote knieën te smeken om genezing en om brood.
En
dit is nota bene geen zottenpraat: wie dat wensen, kunnen hier
onmiddellijk het bewuste CIA-document van 3 november 2003,
getiteld: "The Darker Bioweapons Future",
rechtstreeks raadplegen:
Bij
het uitbreken van deze nieuwe SARS-epidemie (want het lijkt er
wel op alsof men de naam tracht te verdoezelen: de eerste S
staat voor Severe, de R staat voor Repiratory)
heeft de Nobelprijswinnaar voor de Geneeskunde in 2008, de nu
89-jarige professor van het in microbiologie gespecialiseerde en
volledig onafhankelijke Pasteurinstituut te Parijs in een
televisie-interview uitgelegd dat dit virus door mensen in elkaar
gestoken werd en dat het stukjes bevat van het hiv-virus dat hij
toentertijd persoonlijk geïdentificeerd heeft. Dit interview werd op
Youtube geplaatst, iedereen kan het hier opnieuw bekijken:
Covid-19
is een door mensenhanden gemaakt virus dat er net zo uitziet als in
2003 voorspeld door de CIA en dat ook exact de voorspelde
uitwerking heeft op de mens en op de economie. Het uiteindelijke
resultaat ervan zal niet lang meer op zich laten wachten, nu
duidelijk is geworden dat een tweede wereldwijde golf alvast in het
noordelijk halfrond de hele winter zal aanhouden en dat beoogde
resultaat is de honger in het zog van de instortende wereldhandel.
De
brieven van godsdienstwaanzinnige hoogwaardigheidsbekleders in de
katholieke kerk (die het hebben over een snood plan van de duivel
zelf - zie a.u.b. de voorgaande afleveringen in deze artikelenreeks) en de complottheorieën van extreemrechts kunnen ons wel laten
geloven dat hier een oorlog om de wereldmacht aan de gang is tussen
enerzijds de kerk en anderzijds een groep van verlichte potentaten
maar de geschiedenis heeft ons geleerd hoe deze ogenschijnlijke
oorlog de eigenlijke strijd verkapt die gevoerd wordt tussen klassen:
wij weten dat de wereldlijke en de religieuze macht twee handen op
één buik zijn, de buik van de (financieel) hogere klasse. De
eeuwige ruzie tussen gelovigen en ongelovigen is bijzonder
oppervlakkig en misleidend: zij laat de massa geloven dat zij
beschikt over keuzevrijheid, zij kan zich immers aansluiten bij deze
of gene groepering maar uiteindelijk wordt zij zand in de ogen
gestrooid. De waarheid luidt dat het volk zijn klasse niet kan
ontvluchten: het is gedoemd om onder het juk van de hogere klasse te
blijven waar zich zowel de edellieden als de geestelijken ophouden.
Want
in die hogere klasse spelen zowel generaals als kardinalen vanuit hun
eigen bunkers met het leven en met de gevoelens van de werkende
mensen die zij fokken zoals de industrie het vee fokt. Elk behandelen
zij een sector van de mensenteelt, zij verdelen de winsten onder
elkaar en zij overleggen over hun spelletjes aan rijkelijk met spijs
en drank gevulde tafels. Pottenkijkers worden uiteraard geweerd en de
hardnekkigen onder hen worden gewoon in stukjes gesneden en dan
opgelost in een of ander bijtend zuur.
(J.B.,
7 november 2020)
04-11-2020
Corona en de waarheid - Een intermezzo met Omsk Van Togenbirger
-
Corona
en de waarheid
Een
intermezzo met Omsk Van Togenbirger
- Omsk
Van Togenbirger (OVT), wat een toeval u hier op de parking van de
supermarkt tegen het lijf te lopen! Staat u mij toe dat ik u toch
even kort interpelleer? Het zit namelijk zo...
-
OVT: Als het niet te lang duurt! Als het niet te lang duurt! U weet
dat ze zeggen dat de Kerst niet zal doorgaan en dus stuurt mijn vrouw
mij nu reeds de baan op om het huishouden te voorzien van de
jaarlijkse attributen en zodoende ben ik op gang met een ijstaart,
begrijp je? Maar goed, wat is het probleem?
- Dank u
wel... Wel, ik las zopas op de webstek van een geleerde die zich voor
de problematiek interesseert, dat u in uw jongste brief aan onze
redactie de indruk zou gewekt hebben dat u Thomas Malthus bijtreedt
in zijn overtuiging dat de bevolkingsdruk moet verminderd worden om
catastrofen te voorkomen, terwijl u zich toch altijd een tegenstander
getoond hebt van de theorie dat er teveel mensen zijn? (*)
-
OVT: Ben ik nog! Uiteraard! Malthus was een onmens, dat zei ik toch
al? Hij wilde de wereldbevolking decimeren, te beginnen met de armen!
En weet je hoe hij dat aan boord zou leggen? Hij pleitte ervoor om de
armensteun af te schaffen! Hij wilde met andere woorden de hongerdood
voor de armen! Toentertijd heb ik hem geciteerd, dat zul je je toch
zeker nog herinneren? Van zijn tijdgenoot, de sociaal geëngageerde
schrijver Charles Dickens, kreeg hij trouwens een veeg uit de pan in
A Christmas Carol, die prachtige novelle waarvan nog
telkenjare een verfilming wereldwijd de ether in gaat, maar dat heb
ik allemaal al verteld en mijn ijstaart smelt! Die meneer
Attenborough praat hem trouwens na: Let them starve! - zo
blokten intussen al enkele jaren geleden de Britse kranten in een
interview met de dierenvriend en mensenvijand met zijn adellijke
titel. En ook professor Vermeersch sloot zich aan bij deze club: ter
gelegenheid van de aardverschuiving op Haïti stelde hij voor om de
vrouwen daar in ruil voor vijftig dollar te steriliseren: ze zullen
niet neen zeggen want hun kinderen lijden honger, zo argumenteerde de
geleerde! En nu weet toch iedereen dat de rijken hun luxeleven te
danken hebben aan het gigantische leger van de arme mensen: de
levensstandaard van één westerling wordt op peil gehouden door
gemiddeld veertig slaven in de derde en de vierde wereld! Het
elimineren van de armen in de context van een beteugeling van de
bevolkingsdruk verraadt niet slechts een volstrekte immoraliteit maar
is afgezien van alle morele oordelen ronduit een belachelijk idee!
-
Jazeker, maar ik vermoed dat de opmerking er kwam naar aanleiding van
uw vermoeden omtrent de oorzaak van de pandemie: u schreef dat het
misschien wel de beschadigde aarde is die reageert...
-
OVT: Uiteraard, maar wat heeft dat met Malthus te maken?
- De
geleerde stelt dat de ecologische aanvalsdreiging het product is van
de populatie en de ecologische voetafdruk.
-
OVT: Met alle respect maar dat is dan wel een bijzonder onnauwkeurige
formule van die geleerde!
- Hoezo?
-
OVT: Wel, het is uiteraard helemaal niet zo dat de populatie bestaat
uit individuen met allemaal dezelfde voetafdruk! Ik vertelde u
toentertijd toch ook dat de armen in feite een negatieve
voetafdruk hebben? Neem nu die arme kinderen op Haïti: weet u hoe
zij hun ouders aan de kost helpen komen? Ik zal het u vertellen,
luister. In Amerika en in Europa vieren de kinderen Kerstmis,
nietwaar? En Sinterklaas? Of Santaklos? Wel, die heiligen brengen
cadeautjes aan huis en dat zijn tegenwoordig ofwel smartphones ofwel
laptops, nietwaar? En wat doen de kinderen met die dingen als zij
versleten zijn, want ze verslijten vrijwel onmiddellijk na het
verstrijken van de wettelijke garantieperiode, dat weet u toch? En
dat is twee jaar. Juist, ze gooien die spullen weg. En weet u wat er
dan verder mee gebeurt? Ze worden op vrachtschepen geladen en
bijvoorbeeld op Haïti gedumpt. Jaja, zo gaat het, kijk het maar na!
Enorme bergen computerschroot, de armen bouwen er hun barakken rond!
De rijken die het land besturen krijgen er steekpenningen voor, mijn
beste! En wat doen de Haïtiaanse kinderen met die kapotte laptops,
denkt u? Spelen ze ermee? Wel neen, die dingen zijn kapot! Die
kinderen hebben honger, dus halen ze die laptops uit elkaar en ze
halen er allerlei herbruikbare onderdelen uit: zeldzame metalen,
vijsjes, ijzer, aluminium. En daar krijgen ze wel iets voor. U bent
niet arm maar ik druk u op het hart: als men arm is, kunnen alle
baten helpen. De armen produceren geen afval, zij recupereren afval,
ze vernietigen afval: ze hebben dus een negatieve voetafdruk,
ziet u? En zeg aan die geleerde dat zijn formule geen hout snijdt!
Formules, formules! De wereld gaat ten onder aan de simplificaties!
Maar... wat staat dat hondje hier aan mijn tas te likken!? Hemeltje,
hemeltje! Mijn taart!
Het
is geen 'bon ton' om er de mening op na te houden dat het niet
zo is dat iedereen het recht heeft om zijn mening altijd en overal te
uiten maar alleen al het feit dat wie de vrije meningsuiting altijd
en overal willen bewaren, een uitzondering moeten maken voor de
mening die met dat principe in strijd is, laat zien dat de
zelfreferentieproblematiek ook hier niet weg te werken is en dat zij
de volgelingen van Voltaire en kortom de hele Verlichting een hak
zet. In twee woorden: als de vrije meningsuiting niet beperkt mag
worden, dan mag men ook van mening zijn dat zij beperkt moet worden,
want ook dat is een vrije mening. Een bijzonder netelige kwestie
weliswaar, die bijvoorbeeld ook de democraten een neus zet waar het
volk een dictator kiest, zoals dat bijvoorbeeld het geval was toen
Hitler aan de macht kwam.
Het
probleem van de zelfreferentie is een bijzonder heikel thema in de
filosofie en in de logica, vooral bekend van het theorema van Gödel,
bestaande uit twee zogenaamde onvolledigheidsstellingen, met
betrekking tot formele systemen: de eerste zegt dat er altijd
onbewijsbare ware en bewijsbare valse uitspraken in formele systemen
zitten en de tweede zegt dat er altijd onbeslisbare stellingen in
zitten en een bevattelijke toepassing hiervan is de zogenaamde
leugenaarsparadox: "Ik lieg". Als deze uitspraak waar is,
dan is hij onwaar...
In
samenhang met dit vaak als randprobleem terzijde geschoven doch
essentieel
probleem dat een verabsolutering van het recht op vrije meningsuiting
a priori
geheel onmogelijk maakt, moet inzake vrije meningsuiting in rekening
gebracht worden dat woorden niet zomaar tekens of geluiden zijn die
de werkelijkheid afbeelden ergens naast
de werkelijkheid: net zoals alle andere dingen behoren ook tekens tot
de wereld van de dingen en, afhankelijk van het wereldbeeld dat men
aanhangt, kunnen ze zelfs worden beschouwd als meer wezenlijk dan
stoffelijke zaken zoals tafels en stoelen (die overigens eveneens
tekens zijn). Iemand die een ander met woorden beledigt, verraadt,
bedreigt, beveelt, vormt of misvormt, grijpt dieper in het leven van
die ander in dan wanneer hij die persoon bijvoorbeeld een kaakslag
zou geven. De woorden waaruit de wet samengesteld is, de woorden die
getuigen spreken voor de rechtbank, de beloften die verloofden aan
elkaar doen, de afspraken onder een team van reddingswerkers: woorden
zijn niet zomaar woorden, vaak heersen zij over trouw, waarde,
veiligheid, gezondheid, zekerheid, geld, leven en dood.
Uiteindelijk
zijn al deze zaken in feite afgeleiden van het eerst genoemde
probleem van de zelfreferentie: de taal is geen afbeelding van de
werkelijkheid die ernaast zou staan zoals ook het bewustzijn geen
projectie is van het Zijn maar zij behoren elk tot de werkelijkheid,
zoals alle andere dingen en wie niet bereid zijn om dit te beamen,
bevinden zich nog in het Cartesiaans theater, in het tijdperk van het
dualisme, analoog aan het (middeleeuwse) dualisme van lichaam en
geest. In die oude opvatting is sprake van niet één maar twee
werelden, waarbij de ene de andere afbeeldt, al ligt het wel iets
ingewikkelder dan zo gezegd.
Het
bevel van een overste aan zijn onderdaan om een kar voort te trekken,
resulteert in een verandering in de fysieke wereld die meer om het
lijf heeft dan alleen maar het trillen van stembanden, lucht en
trommelvliezen. Omgekeerd is een toneelstuk dat wordt opgevoerd door
acteurs en met allerlei attributen (die overigens vaak heel
schematisch en rudimentair zijn zoals in Dogville
van Lars von Trier waar ze bijna helemaal ontbreken) bedoeld als een
louter teken en het publiek verwacht ook niet dat de acteurs na
afloop van het stuk hun rol nog blijven verder spelen of dat de
attributen op de planken ook echte landschappen of meubelstukken
zijn.
Als
(met woorden) wordt afgesproken dat (gedurende het toneelstuk) mensen
'slechts' sprookjesfiguren (/tekens) zijn of, andersom, als wordt
overeengekomen dat het bevel 'Duw!', wat aanvankelijk een immaterieel
teken lijkt, in staat is om een zware kar te verplaatsen, illustreert
zulks andermaal hoe afspraken (die van woorden zijn) zowel van
stoffelijke dingen, immateriële tekens kunnen maken als zij in staat
zijn om met immateriële tekens, karrenvrachten te verplaatsen in de
wereld van de stof. Er zijn, kortom, geen twee werelden en
meningsuitingen zijn activiteiten die zich in dezelfde (complexe)
wereld bevinden waarin ook bokskampioenschappen plaatshebben en
voetbalmatchen.
Deel
uitmakend van de wereld kan men bepaalde uitspraken doen over
de wereld waarbij de proef op de som kan worden gemaakt of die
uitspraken waar of onwaar zijn, zodat onbesliste discussie
uitgesloten is, maar dat geldt niet voor alle
uitspraken en, meer nog dan dat: het geldt vooral voor bijzonder
banale beweringen en in geen geval voor de meest betekenisvolle
gezegden. Wie een zak meel verkoopt met op de zak vermeld het gewicht
van één kilogram, kan voor een rechter worden gedaagd als de inhoud
van die zak slechts een halve kilogram bedraagt omdat het principieel
mogelijk is om de zak te wegen: de uitspraak op de zak vermeld is
beslisbaar. Beloften daarentegen zijn helemaal niet beslisbaar:
wanneer mensen aan elkaar trouw beloven voor het leven, kan de
waarheidswaarde van wat zij zeggen, pas beslist worden door de tijd,
wat wil zeggen: op het ogenblik dat een van beiden hetzij ontrouw is,
hetzij overlijdt. Niemand zal het echter in zijn hoofd halen om op
een trouwfeest de draak te gaan steken met de huwelijksbeloften van
de gehuwden omdat dit expliciet respectloos zou zijn, terwijl elke
mens recht heeft op respect.
Maar
niet alleen beloften zijn onbeslisbaar op de wijze waarop banale
uitspraken beslisbaar zijn, ook vragen zijn noch waar noch onwaar
terwijl ze toch niet zinledig zijn, meer bepaald omdat zij een
antwoord mogen verwachten of dat althans hopen. Een bevel is evenmin
beslisbaar, het is een uitspraak die beantwoord wordt door een daad,
die eventueel een gesproken antwoord kan zijn maar evengoed een
andere fysieke actie. Op analoge wijze is een geloofsbelijdenis, die
immers een uitingsvorm is van trouw, even onbeslisbaar als een
huwelijksgelofte: zij is waar noch onwaar maar allerminst zinledig,
precies zoals een huwelijksbelofte dat is of een eed. Daarom ook zou
het slechts getuigen van een gebrek aan respect wanneer iemand de
draak zou steken met de beloften, de geloften of het geloof van een
ander.
Echter,
de tragedies van de aanslagen hebben in feite maar weinig te maken
met een al dan niet voorgewende religiositeit: zij zijn hetzij
authentieke, hetzij voorgewende en hetzij onbeheerste, hetzij
voorgewend onbeheerste uitingen van woede, echt of schijnbaar
opgewekt door al dan niet bedoelde beledigingen. Het georganiseerde
karakter van de aanslagen laat echter sterk vermoeden dat het niet
gaat om spontane, persoonlijke woede-uitbarstingen maar wel om een
geijkte strategie gericht op verlamming en conditionering middels het
aanjagen van angst, het met geweld afdwingen van onderwerping of dus
een vorm van eigenlijke oorlogsvoering in de bijzonder onsportieve
gedaante van 'hit
and run' ofwel
als zelfmoordaanslag.
Dat
laatste geval is pas verklaarbaar als daders verondersteld worden
achter
de daders.En
ook hier geldt dat woorden niet zomaar woorden zijn: met deze
moordenaars onderhandelen betekent hetzelfde als zich aan hen
onderwerpen.
(J.B., 3
november 2020)
01-11-2020
Corona en de waarheid - Aflevering 17: Het wrede lot van de weerlozen
-
Corona
en de waarheid
Aflevering
17: Het wrede lot van de weerlozen (1)
'Samizdat'
waren dissidente geschriften die clandestien circuleerden in de
voormalige USSR.
(2) In de jaren vijftig van de vorige eeuw was een van die 'Samizdat'
De
Goelag Archipelvan
de Nobelprijswinnaar voor de Literatuur in 1970, Aleksandr
Solzjenitsyn (1918-2008) die in 1945 gearresteerd werd en in de
strafkampen verdween tot 1953. (3)De
Goelag Archipel verscheen
in Parijs tussen 1973 en 1975 en is een ooggetuigeverslag over die
strafkampen waarin achttien miljoen mensen terecht kwamen zonder
enige vorm van proces omdat zij ervan verdacht werden het
Stalinistische regime (1922-1953) niet genegen te zijn en van deze
gevangenen kwamen er 2.749.163 om. (4)Na
de publicatie van enkele delen van zijn boek werd Solzjenitsyn
opnieuw gearresteerd en uitgewezen - in 1974 - waarna hij via
Zwitserland nog twee jaar later in Vermont (USA) belandde.
(5) Over de hallucinante manier waarop Sovjet-burgers welhaast
volkomen willekeurig gearresteerd werden en (vaak voorgoed) verdwenen
achter de muren en de staketsels waar men achteloos voorbij liep
terwijl niemand kon vermoeden welke hel ze verborgen, handelt De
arrestatie, het
eerste hoofdstuk van zijn meesterwerk. Edoch, de geschiedenis
herhaalt zich en de gruwel doet zich steeds vaker voor als een
heil...
"Een
arrestatie of een aanhouding is het ontnemen van de bewegingsvrijheid
van een persoon door politiediensten of, in geval van heterdaad, door
burgers". (6)Gearresteerd worden - onder Stalin
kon het iedereen overkomen: men werd van zijn bed gelicht of onder
een of ander voorwendsel ergens heen gelokt en prompt ingerekend; de
slachtoffers vermoedden dat het een vergissing was, maar neen: hun
leven bleek op slag voorbij en zou voortaan alleen nog maar bestaan
uit dwangarbeid op een onbekende en onbereikbare plek. (7)
Men
moet het eerste hoofdstuk over de arrestatie in De
Goelag Archipel van
Aleksandr Solzenitsyn gelezen hebben om een idee te kunnen hebben van
de verschrikkelijke realiteit achter zoveel koele historische data.
Deze literaire meesterwerken ten spijt, blijkt het echter niet te
willen doordringen tot het leeuwendeel van de huidige wereldbevolking
- waarvan toch mag aangenomen worden dat zij een zeker
beschavingspeil heeft bereikt - dat gelijkaardige mistoestanden van
een mogelijks nog grotere omvang in de huidige tijd schering en
inslag zijn in grote gedeelten van de wereld en dat de betrokken
tirannen door iedereen niet alleen met rust worden gelaten maar
bovendien kunnen rekenen op applaus vanwege de door hen verdrukte
massa, op eretekens vanwege politici en vorsten wereldwijd en op een
oorverdovend stilzwijgen omtrent het ten hemel schreiend onrecht
waarvan zij elk hun handelsmerk hebben gemaakt. Hierbij inbegrepen is
een gloednieuwe en bijzonder moeilijk te duiden tirannie die sinds
enkele maanden de ganse wereld omspant en die menig tiran in haar
schaduw stelt...
Een
dictator blijkt een gestoorde persoonlijkheid: narcistisch,
grootheidswaanzinnig, paranoïde en wreed, dikwijls opgegroeid in een
gezin met een onderdrukkende vader; hij dringt zijn eigen
persoonlijke visie op aan het volk dat hij onderwerpt; hij arresteert
zijn tegenstanders massaal, wat betekent dat hij hen de
bewegingsvrijheid ontneemt - in vele gevallen gaat hij over tot
(massa)moord.
Leven
onder een dictator is bestaan onder een voortdurende dreiging. Omdat
men gearresteerd kan worden van zodra men zich veroorlooft om alleen
nog maar te denken wat men wil, omdat er in een dictatuur totale
willekeur heerst en er derhalve geen reden hoeft te zijn waarom
iemand wordt gearresteerd, leeft iedereen er in feite in voortdurende
gevangenschap, ook al is men niet of nog niet aangehouden.
Solzjenitsyn beschrijft die realiteit ook treffend in het verhaal
over de priester Irakliej die, na acht jaar ondergedoken geleefd te
hebben bij zijn parochianen, zo opgejaagd was dat hij bij zijn
uiteindelijke arrestatie van pure blijdschap de lof zong van de Heer.
Dictators
hoeven niet elke burger feitelijk te arresteren opdat elkeen ook echt
beroofd zou zijn van zijn bewegingsvrijheid want de dreiging tot
arrestatie heeft hetzelfde effect als de arrestatie zelf ofwel
overtreft zij dit effect nog; tirannen hoeven niet iedereen te
vermoorden opdat het volk helemaal geen mensen meer zou tellen.
Arresteren
of aanhouden betekent letterlijk: afremmen en tot stilstand brengen,
verhinderen om nog voort te gaan, doen stoppen en doen ophouden. Als
we de bijbel mogen geloven zijn er slechts een handvol uitzonderingen
op de regel dat het leven zelf alle mensen vroeg of laat tot
stilstand dwingt. De ouderdom en de kwalen remmen de levensloop af,
zij brengen ons letterlijk tot stilstand, tot stil zitten of tot stil
liggen en zo worden we aan ons bed gekluisterd - als we al niet
abrupt uit het leven worden weggeplukt. Het leven zelf rekent ons in
en lijkt wel om verantwoording te vragen zoals de engel aan Job, na
diens klacht, om verantwoording vroeg: op grond van welk recht
bestaat gij? Gij hebt helemaal geen recht om te bestaan, zegt gij?
Wees dan zo goed mij te volgen! - en zo worden wij dan door de
laatste poort geleid. (8)
Maar
nu de wereldbrand toch al ver achter ons ligt en net nu de democratie
lijkt uit te waaieren over de ganse aarde, is in dezelfde beweging
waarmee geheel onverwacht het gekroonde virus verscheen, een quasi
niet te ontwaren legioen opgestaan, of moet men veeleer zeggen: een
door een zekere geest beheerste schare, wiens ogenschijnlijk
onafwendbare taak het lijkt te zijn om burgers zonder vorm van proces
ter dood te veroordelen.
Aan
massa's mensen wordt heden diets gemaakt dat zij besmet zijn en
derhalve besmettelijk: zij zijn gebeten en tegen wil en dank bijten
zij nu op hun beurt anderen; zij delen het lot van de wrede vampieren
van wie zij eerst het slachtoffer waren en zij kunnen niet anders dan
op hun beurt slachtoffers maken; zij werden aangestoken door de
ziekte en lijken nu zelf de ziekte geworden, zodat hun uitsluiting of
zelfs hun uitroeiing het beste is wat hen kan overkomen.
Als
zij na een simpele en veel te simpele test waarvan de
onbetrouwbaarheid boven elke twijfel verheven is, positief worden
bevonden, dan volgt, zonder enige vorm van proces, hun arrestatie: de
gruwel uit De Goelag Archipel keert terug in steeds weer
nieuwe vormen.
Het
heeft weliswaar niet de schijn van een arrestatie, het gelijkt
veeleer op een opname ter verzorging, het lijkt erop alsof mensen
zich over de zieken ontfermen maar in wezen ontfermt men zich slechts
over zichzelf: het is niet de zieke die men zich behartigt: de zieke
is het gevaar, hij moet onschadelijk worden gemaakt en de verzorging
bestaat in de zorg voor de gezonden die worden beschermd voor het
kwaad van de besmetting waartoe de zieke veroordeeld is. Hem wacht
vaker slechts de doodstraf door de martelgang van de vergeetput.
Het
doet denken aan de leprozen op Molokaï aan wie pater Damiaan zijn
leven offerde: niet de ter dood veroordeling door de ziekte was het
euvel, maar wel de onnodige wreedheid van het afgeschreven worden
door de rest van de wereld, die deze mensen tot hun besmettelijkheid
herleidde en die hen aldus weliswaar niet het fysieke leven ontnam
maar wel het recht op leven en zodoende de menselijke waardigheid.
Die werd hen teruggeschonken door pater Damiaan die aldus de mens als
zodanig boven zijn sterfelijkheid verhief.
Het
is bijzonder bedroevend dat de huidige tijd die op de schouders van
reuzen rustend zoveel mogelijkheden te bieden had, de mens blijkt te
hebben herleid tot niets meer dan zijn lichaam waarvan het leven in
het beste geval slechts wat verlengd kan worden terwijl de ziel geen
aandacht meer krijgt: de heerschappij van het onverstand is erin
geslaagd om onder het volk de leugen te verspreiden dat de kern van
ons wezen slechts een vluchtige bijwerking is van een stoffelijk
orgaan - de hersenen.
Het
legioen dat zich prompt de goddelijke taak aanmeet om naar eigen
goeddunken aan mensen diets te maken dat hun tijd gekomen is, is geen
legioen van mensen: het is een mentaliteit, een geest, een boze
geest. Het verbergt zich onder andermans goede bedoelingen, het
verschanst zich achter een uiteindelijke onwetendheid van
verstrekkers van fysieke zorg die zich niet bewust zijn van hun
gemanipuleerd worden door machten waarvan zij het bestaan dikwijls
niet eens vermoeden: machten die hun wreedheid verbergen achter de
barmhartigheid van hoogopgeleide en hardwerkende mensen met
altruïstische motieven. Die machten nemen mensen het leven uit de
handen en verleiden ons ertoe dat wij ons goden wanen van zodra wij
vergeten dat goddelijke macht bestaat in het scheppen van leven en
niet in het doden.
Men
eigent zich niet alleen dat recht toe maar men acht het bovendien
zijn plicht om dat te doen, met het excuus dat diegenen op wie men de
hand legt, en die men aldus in feite arresteert,
wel eens besmet konden zijn met een virus dat wel eens een gevaar kon
opleveren voor de volksgezondheid. Of zij werkelijk besmet zijn met
het bewuste virus is allerminst zeker omdat de tests bijzonder
onbetrouwbaar zijn gebleken. Gesteld dat zij dan toch besmet zouden
zijn en, zonder zelf ziek te zijn, op hun beurt anderen zouden kunnen
besmetten, dan kan niemand het recht doen gelden om hen te
verplichten om een 'behandeling' te ondergaan. Het enige wat men van
hen eventueel kon vragen, is: dat zij zich afzonderen. Maar ook dat
is wegens het mechanisme van de groepsimmuniteit natuurlijkerwijze
contraproductief gebleken.
Echter,
de onmiddellijke afzondering en de 'behandeling' waartoe deze
slachtoffers na de (gammele) diagnose worden 'gedwongen', betekent in
werkelijkheid dat zij worden opgesloten in een ruimte die gevuld is
met andere 'besmette' en derhalve als gevaarlijk te bestempelen
personen. Van de reële en zelfs helemaal niet geringe kans dat deze
slachtoffers helemaal niet
besmet zijn maar door zieken die in dezelfde ruimte opgesloten
liggen, besmet worden,
wordt abstractie gemaakt, wat zonder meer misdadig is omdat aldus aan
mogelijkerwijze gezonde mensen hun levenskansen worden ontnomen. De
rest van het verhaal is ons welbekend: de veroordeling tot de hel van
de afzondering tot in de dood wordt niet uitgesproken door een
rechtvaardige rechter - hier is een demon aan het werk. Hij verbergt
zich achter zekere 'onnauwkeurigheden' waarvan men verwacht dat
elkeen ze als vanzelfsprekend over het hoofd zal zien - met
dramatische gevolgen.
Want
stel dat je een been breekt, je belandt in de kliniek op de afdeling
van de niet-corona-patiënten, je voelt je gezond maar je wordt
verplicht tot een coronatest en die blijkt positief maar met een
zekerheid van amper tachtig percent: verhuizen zul je naar de
afdeling van de corona-patiënten en daar word je besmet maar dit
keer met een zekerheid van honderd percent. Nu voel je je ook ziek.
Maar meer nog dan dat: je weet nu dat je veroordeeld bent en het is
de hel dat dit niet had gehoeven. Zoals Dante het ons leerde uit zijn
Goddelijke Komedie, prijkt boven de hellepoort deze tekst: "Laat
varen alle hoop, gij die hier binnentreedt!"
Het
herinnert aan de logica van het fascisme van de nazi's uit de jaren
dertig en de tweede wereldoorlog: in het teken van de volksgezondheid
moesten de rotte appels uit de mand worden verwijderd en Hitler
noemde het waanzin dat sterke en gezonde mensen aan het front moesten
gaan sneuvelen om de zieken thuis in leven te houden. En hij bouwde
kampen om de 'rotte appels' om te brengen: de 'goede dood', zoals hij
het noemde, was een noodzaak. Zes miljoen mensen werden omgebracht.
Vandaag zitten evenveel oorlogsvluchtelingen in Europese kampen in
Turkije met een gelijkaardig lot voor ogen.
Met
het verdwijnen van de religie die zich schaart rond het Lam Gods,
verliest de cultuur van de zorg voor de naaste haar diepgang en zij
wordt gereduceerd tot een zorg voor het lichaam waarbij men zich
reeds heeft neergelegd bij een leven dat eindig is met als enige hoop
dat het eventueel een beetje verlengd kan worden door de medicus, de
nog overblijvende god die het kwaad van de fysieke pijn zal
beteugelen terwijl de ziel in de kou blijft omdat zij niet langer mag
bestaan daar zij onstoffelijk is. De gratuite en principieel
onbegrensde liefde heeft plaatsgemaakt voor de gedoseerde zorg
overeenkomstig het principe van de eindigheid dat de hand geeft aan
dat van de wraak: voor wat, hoort wat en de weegschaal beslist wat
redelijk is en doenbaar, hoe winst wordt gemaakt en verlies wordt
vermeden - het principe van de zelfopoffering wordt niet langer
geduld, laat staan bejubeld: samen met de rituelen, de gebeden, de
sacramenten, de hoop en het geloof, behoort dat alles voortaan tot de
wereld van de waanzin. Van de leegstaande kerken worden bars gemaakt
of fitnesscentra, dure restaurants die het verhemelte van de
rijkaards verwennen of exclusieve lofts.
Niemand wordt met de vinger gewezen terwijl een steenworp daar
vandaan concentratiekampen uit de grond rijzen die
oorlogsvluchtelingen gevangen houden totdat zij ziek worden en
krankzinnig en zij uit wanhoop de eigen tenten in brand steken.
(2)
De voormalige Sovjet-dissident Vladimir Boekovski definieert de
'Samizdat' als volgt: "Ik
schrijf zelf, ik redigeer zelf, ik censureer zelf, ik geef zelf uit,
ik verspreid zelf en ik zit er zelf een straf voor uit." Zie:
Vladimir Boekovski, En
de wind keert terug,
autobiografische roman, New York, Хроника, 1978: 126. Vladimir
Boekovski (°1942) [niet te verwarren met Charles Bukovski - ook een
dichter] schreef over de dwangbehandelingen in psychiatrische
klinieken die dienst deden als speciale gevangenissen in de USSR. Zie
ook: https://nl.wikipedia.org/wiki/Vladimir_Boekovski
(3)Aleksandr
Solzjenitsyn zat gevangen in de goelag van 1945 tot 1953 (onder
Stalin).
Hij schreef De
Goelag Archipel tussen
1958 en 1968. Zie ook: (4). Zie:
https://nl.wikipedia.org/wiki/De_Goelag_Archipel
(8)
Over de ultieme arrestatie schrijft de Bijbel: "Voorwaar,
voorwaar, Ik zeg u: Toen gij jonger waart, omgorddet gij uzelf en gij
gingt, waar gij wildet, maar wanneer gij eenmaal oud wordt, zult gij
uw handen uitstrekken en een ander zal u omgorden en u brengen, waar
gij niet wilt."
(Johannes 21, 18) (Vertaling volgens het NBG,
1951.)
30-10-2020
Corona en de waarheid - Aflevering 16: Per brief
-
Corona
en de waarheid
Aflevering
16: Per brief
Zopas
mocht ik een brief ontvangen van de heer Van Togenbirger die zoals
elke andere mens op aarde zijn kot niet meer uit mag en de brief gaat
als volgt:
"Beste,
Telkenjare
valt het mij weer op en dan neem ik me voor om er eens navraag naar
te doen maar dat is er tot nog toe nooit van gekomen: nu en dan moet
ik wat overhangende takken van de bomen kappen en die werp ik dan op
de vaalt en raar maar waar: de bladeren die erop hangen verdorren
weliswaar maar afvallen doen ze helemaal niet, ze blijven in verdorde
toestand aan de afgezaagde takken hangen! En nu vertelde ik dit aan
een buur terwijl ik stond te harken en ja, hij had een uitleg voor
het fenomeen: de bladeren vallen niet van hun takken omdat ze verdord
zijn maar zij worden van hun takken afgestoten en wel op 'bevel' van
de boom. Vandaar dat bladeren aan afgezaagde takken blijven hangen,
zo vertelde mij de buur maar hij voegde er onmiddellijk aan toe dat
hij er het fijne ook niet van wist aangezien hij geen plantkundige
was.
Toen
ik het verhaal vertelde aan een kennis, antwoordde die met een nog
straffere historie welke hij gezien had in een documentaire op
televisie. Er zijn bomen die last hebben van bepaalde insecten en die
daarom stekels op hun takken hebben, zo zei hij. Op een gegeven
ogenblik verscheen een nieuwe vorm van dergelijke insecten die van de
eerste verschilden in de lengte van hun poten. Hun poten waren langer
en de stekels waren dus te kort om te verhinderen dat zij de bomen
kwelden. En wat gebeurde er? Twee dingen. Het eerste: de stekels aan
de bomen werden langer om het de insecten moeilijker te maken. Maar
de tweede reactie was nog meer verbijsterend: de boomsoort groeide
ook tweehonderd kilometer verderop waar die insecten helemaal niet
aanwezig waren maar ook van die bomen daar werden de stekels ineens
langer.
De
uitleg? De bomen communiceren met elkaar, naar verluidt via chemische
deeltjes die worden meegevoerd met de wind. Die deeltjes zijn in
feite zoals pamfletten waarop te lezen staat: "Pas
op, er zijn nu ook insecten met lange poten, maak dus snel uw stekels
langer!"
Weer
vertelde ik dit nieuwtje door en kreeg te horen dat in de bibliotheek
boeken te vinden zijn die handelen over planten en hoe die een eigen
zenuwstelsel hebben, totaal verschillend van het onze, en zintuigen,
een geheugen en een taal. Er bestaan zelfs theorieën -
wetenschappelijke theorieën naar verluidt - die het niet alleen
hebben over communicatie tussen diersoorten maar tevens over vormen
van communicatie tussen dier en plant. Volgens bepaalde onderzoekers
is het theoretisch mogelijk dat op aarde alle leven met elkaar op de
een of andere manier verbonden is: de planten met de dieren, met de
eencelligen ook, de bacteriën en de virussen, de schimmels en zelfs
de gesteenten, de oceanen, de luchtlagen, de bergen en de vulkanen.
Hebben
wij dan geen onmisbare bacteriën in onze darm? Is het dan niet zo
dat alle elementen die in de kosmos aanwezig zijn, ook in ons lichaam
voorkomen? Zoals ons lichaam zonder dat wij goed begrijpen wat het
doet, interageert met de omgeving als het eet en drinkt of slaapt,
zich voortbeweegt of wat dan ook doet, zo ook zouden alle lichamen,
planten, dieren, microben en ook alle elementen met elkaar
communiceren of tenminste interageren. En dat alles met als enig doel
de handhaving van het leven.
Maar
als dat inderdaad het geval is, mijn beste, en steeds meer biologen
lijken die stelling ernstig te nemen en gaan ook op onderzoek in dat
domein, dan lijkt het ook niet anders dan vanzelfsprekend dat de
aarde als systeem zal reageren als een of andere zaak fout loopt en
het systeem zich bedreigd voelt, vind je dat ook niet?
Een
organisme dat zich bedreigd voelt, zet zich schrap en allerlei
chemische stoffen worden door specifieke klieren gesecreteerd, komen
in de bloedbaan terecht, doen het immuunsysteem reageren en
verdedigen het lichaam tegen de aanvaller. Maar stel nu eens dat de
aanvaller van het organisme dat de aarde is, de mens is.
Bijvoorbeeld
omdat de mens vervuilt met straling, kernenergie, koolstofdioxide en
nog allerlei andere vergiften. Of omdat de mens andere diersoorten
met uitsterven bedreigt. Omdat hij de voorraadschuren van de ertsen
in geen tijd leeg haalt. Omdat hij de longen van de aarde kapotmaakt
of omdat hij zonder ophouden genocide pleegt op
andere soorten. Als alle onderdelen van het organisme van de aarde
met elkaar communiceren, dan weet niet alleen de mens maar ook de
aarde dat haar voortbestaan in het gedrang komt. En wat doet zij dan?
Zij zet zich schrap, zij zet allerlei andere onderdelen, levende
wezens, in werking, om de activiteiten van de mensen stop te zetten.
En
is het dit wat nu en dan gebeurt wanneer een pandemie de kop
opsteekt? Hoe dan ook is het resultaat telkens een forse reductie van
het aantal mensen en vaak ook een verandering van het menselijk
gedrag. En blijkt vandaag niet dat steeds meer mensen onder invloed
van de pandemie beginnen in te zien dat het menselijk gedrag moet
veranderen? En in het bijzonder de economie die een kapitalistisch
karakter heeft en de democratie die de vrije teugel geeft aan
allerlei moordende vrijheden van de vele kleine dictators?
Alle
gekheid op een stokje, mijn beste, maar is het u ook opgevallen dat
na de eerste golf, het virus gemuteerd is? Het lijkt alsof het
reageerde op de reactie van de mens: de mensen bleven in hun kot en
het virus dreigde teniet te gaan. Je weet dat het virus de mensen
nodig heeft om zich te kunnen voortplanten? Zoals trouwens de
vampieren, die met plagen geassocieerd worden, periodiek uit hun
schijndood moeten verrijzen om zich te voeden aan ons bloed? Wel, in
deze tweede golf is het virus naar men heeft vastgesteld
besmettelijker geworden dan voordien en het richt zich nu ook tot
mensen van alle leeftijden. Ik weet niet hoe die zaken te verklaren
zijn, mijn beste, maar mij dunkt dat de virologen dat ook niet weten.
Het enige wat ons nu te doen staat, is te zorgen dat wij niet beboet
worden, dan worden we immers ook niet besmet.
Misschien tot later
eens, jaja, ik zeg 'misschien' en ik zeg dat niet alleen omdat het
mogelijk is dat wij onze pijp weldra aan maarten geven: steeds meer
stemmen gaan op dat deze pandemie nooit meer verdwijnen zal en alleen
maar erger kan worden. Trouwens, heb je al gemerkt dat er geen andere
nieuwsberichten meer bestaan sinds covid-19 er is? Het allerbeste!
Omsk"
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
30 oktober 2020)
29-10-2020
Corona en de waarheid - Aflevering 15: Wetenschap, altijd in de kinderschoenen
-
Corona
en de waarheid
Aflevering
15: Wetenschap, altijd in de kinderschoenen
Niet
alleen de maatschappelijke komedie wordt te kijk gezet op het ogenblik
dat een plaag over de wereld trekt, ook de weergalm van de
wetenschappen deelt in de klappen. Om te beginnen blijken inzake het
nieuwe ziektebeeld noch de voorspellende noch de genezende waarde van
- om te beginnen - de virologie aangetoond te kunnen worden en
veeleer het tegendeel is het geval: haar onmacht en onkunde kunnen
niet langer geheim worden gehouden en daarvan is de hele
wereldbevolking nu getuige: de pandemie bleek onvoorspelbaar, de
verschillende golven evenzeer en de koppen blijven rollen omdat
blijkt dat de plaag noch te genezen is, noch te voorkomen;
gedragsaanpassingen blijken niet te werken en na een jaar van
wereldwijd onderzoek is van een werkzaam vaccin nog lang geen sprake.
Spontaan herinneren wij ons andermaal de woorden van de
cultuurfilosoof Ivan Illich in zijn Medical Nemesis: "Een
bestudering van de evolutie van ziektepatronen levert als bewijs op
dat artsen in de laatste honderd jaar epidemieën niet sterker
beïnvloed hebben dan priesters in vroeger tijden. Epidemieën kwamen
en gingen, door beiden verwenst, maar door geen van beiden beïnvloed.
Ze zijn even ongevoelig voor de rituelen die in medische klinieken
uitgevoerd worden, als voor die welke bij religieuze altaren
gebruikelijk waren. Het is wellicht nuttig een bespreking van de
toekomst van de gezondheidszorg met de erkenning van dit feit te
beginnen."(1)
Wat men kennelijk (weer) nagelaten heeft te doen?
Wetenschap
is wat men weet en alles wat men weet, heeft men moeten leren -
aanvankelijk door ervaring ofwel proefondervindelijk, wat betekent
dat men de dingen niet kan voorspellen of doorgronden wanneer men
ze voor de eerste keer ontmoet. En uitgerekend dat is met betrekking
tot dit virus nu ook het geval: het gaat om een gloednieuw virus,
niemand heeft het ooit gezien, niemand kent het, weet hoe het zich
gedraagt, hoe het verandert, hoe het ons besmet, hoe dodelijk het is,
hoe men het eventueel zou kunnen overwinnen en of we in staat zullen
zijn om een vaccin te produceren dat ons ertegen kan beschermen.
Bovendien is het beeld dat biologen van een virus als zodanig hebben
uiteraard altijd bijzonder voorlopig.
Het
beeld wordt gevormd door wat men ervan weet, het model verandert in
de mate dat meer eigenschappen ervan gekend zijn. Zoals uit het feit
dat een appel de dorst lest, volgt dat hij water bevat en uit het
feit dat hij zoet smaakt, wordt geconcludeerd dat hij suiker bevat,
zo ook evolueerde bijvoorbeeld het atoommodel dat steeds de nieuwe
eigenschappen die het prijsgaf, moest kunnen verklaren: het
atoommodel van de in 460 v.C. geboren Democritus (grondlegger van het
atomisme of de leer dat alles opgebouwd is uit uiteindelijk
ondeelbare deeltjes - atomen) werd in 1803 vervangen door dat van
John Dalton, dat in 1897 plaats maakte voor het model van Thompson,
in 1911 door dat van Rutherford - Chadwick, Bohr en Sommerfeld
verfijnden het model dat nog lang niet definitief is. Op dezelfde
manier evolueerde het virusmodel - men dacht aanvankelijk dat het om
een gif ging: 'virus' is het Latijnse woord voor 'gif'.
In
het artikel Virus
en evolutie
in het Nederlands
Tijdschrift voor Geneeskunde
d.d. 18 mei 2010 schrijft Jochem M.D. Galama dat virussen niet langer
kunnen beschouwd worden als louter parasieten die de
voortplantingsorganen van cellen van een gastheer nodig hebben:
"virussen
bevatten sequenties die nergens anders in de biosfeer worden
aangetroffen, wat moeilijk te verenigen is met het idee van een
cellulaire oorsprong van virussen. Omgekeerd blijken sommige
cellulaire sequenties van virale oorsprong, zoals de ontwikkeling van
DNA als belangrijkste drager van genetische informatie. Recent
onderzoek maakt aannemelijk dat virussen een cruciale schakel vormen
in de evolutie van de cel. Dit idee betekent een grote stap
voorwaarts in het inzicht in de evolutie van cellen en verklaart ook
dat virussen naast cellulaire levensvormen zijn blijven voortbestaan.
Virussen, die vaak louter als vijanden van hun gastheer worden
beschouwd, vormen daarmee uiteindelijk een drijvende kracht binnen de
evolutie." (2)
en de auteur citeert vervolgens Darwin die suggereert dat alle
organisch leven op aarde wellicht afstamt van primitieve levensvormen
zoals virussen.
Het
zou een schromelijke vergissing zijn om wat 'klein' is te minachten
of om wat 'simpel' is te beschouwen als minderwaardig aan het
complexe: heel vaak is het net andersom. Enkele jaren geleden
ontdekte een Indische oogarts dat het oog van een vogel, ofschoon het
veel en veel eenvoudiger is dan het oog van een mens, waarover Darwin
nog schreef dat de complexiteit ervan hem deed twijfelen aan de
evolutietheorie - dat het oog van een vogel in feite verder staat in
de evolutie dan dat van een mens. Het is eenvoudiger én beter, het
arendsoog ziet scherper dan het mensenoog. Eigenlijk niet te
verwonderen als men in rekening neemt dat vogels zoveel ouder zijn
dan mensen. De homo sapiens bestaat pakweg 200.000 jaar (3) maar de
eerste vogels zijn 150 miljoen jaar oud (4): hun evolutie strekt zich
uit over een periode die 750 keer langer is dan die van de mens. En
dat het oog van een vogel minder complex is, vormt allerminst een
bezwaar, zo leert ons het scheermes van Occam dat evenwel over
theorievorming spreekt. Het eerste gemotoriseerde voertuig was groot
en lomp, de hedendaagse gemotoriseerde koersfiets weegt geen tien
kilogram en zo worden al onze instrumenten vereenvoudigd maar
tegelijk verbeterd. En stappen we over van de menselijke maaksels
naar de goddelijke scheppingen, dan zien we dat geen vliegtuig ooit
de efficiëntie van een vogel zal benaderen, laat staan die van een
insect en wat gezegd van een virus?
Is
een virion (één virusdeeltje) letterlijk onooglijk klein, dan
overspant het virus als zodanig vaker de hele aardbol en het lacht
wellicht met de sterfelijkheid van de mens. Het menselijk lichaam
bestaat gemiddeld uit 37,2 biljoen cellen (5) die uiteraard allemaal
samenwerken en zo zal niemand het in zijn hoofd halen om één
lichaamscel te beschouwen als een zelfstandig wezen, ook al is het zo
dat de massa cellen die samen een orgaan vormen, getransplanteerd kan
worden van de ene mens naar de andere. Op analoge wijze kan één
mier niet zelfstandig overleven en vormt zij in feite een cel van een
kolonie welke in feite het lichaam van dat wezen is.
Zo
kon men ook zeggen over een virus dat het wellicht het grootste
wezen op aarde is en hoe zijn cellen samenwerken, weet blijkbaar
niemand: men gelooft kennelijk dat zij ongedifferentieerd zijn,
allemaal gelijk dus, edoch wie kan oordelen over hun
organisatieprincipe? Komt daarbij dat ook de soorten niet op zichzelf
kunnen bestaan, dat zij onderling moeten samenwerken in het geheel
van de levende aarde, die op haar beurt niet kan zonder de zon, de
maan en de sterren. Maar dit alles brengt ons al veel te ver van
huis...
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
29 oktober 2020)
Verwijzingen:
(1)
Ivan Illich, Grenzen
aan de geneeskunde. Het medisch bedrijf - een bedreiging voor de
gezondheid? Het
Wereldvenster, Baarn 1978, p. 21. (Oorspronkelijke titel en uitgave:
Medical Nemesis - The Expropriation of Health, Marion Boyars, Londen
1975).
Corona en de waarheid - Aflevering 14: Al is de waarheid nog zo snel, de leugen achterhaalt haar wel!
Corona
en de waarheid
Aflevering
14: Al is de waarheid nog zo snel, de leugen achterhaalt
haar wel!
Er
zijn mensen die liegen en die dan met de stille trump verdwijnen, zo
worden dan hun leugenachtige projects gewis vermalen door de
tand des tijds maar rasechte leugenaars volharden in het kwaad: zij
grijpen van de ene leugen naar de andere en wel in zo'n tempo dat
zelfs waarheidssprekers niet langer in staat zijn om hen bij te
benen. Is de leugenaar niet één persoon doch een systeem, dan wordt
liegen nog een stuk makkelijker: de eerste leugenaar die verkondigt
dat het zwart is terwijl het nadien wit blijkt, verdwijnt via een
achterpoortje en stuurt nummer twee het podium op die dan inderdaad
'wit' bepleit en vergast wordt op applaus; blijkt het uiteindelijk
rood te zijn, dan verdwijnt twee op zijn beurt en krijgen we een
pop-up van nummer drie die gokt op 'rood' en op die wijze
trekken bendes aan een langer eind dan enkelingen en weten zij
schrander de beroemde spreuk ter zake als volgt te inverteren: "Al
is de waarheid nog zo snel, de leugen achterhaalt haar wel!"
In
de vrt-pano-uitzending van 28 oktober l.l. wordt met de hoogste
verontwaardiging gesproken over mensen die - hoe durven ze! - beweren
dat mondmaskers het virus niet kunnen stoppen - een stelling die
godbetert amper enkele maanden geleden op het vrt-nieuws uitgebazuind
werd met veel bombarie door niemand minder dan de minister van
volksgezondheid, dokter De Block, en wel vergezeld van de volgende
wetenschappelijke uitleg: het virus laat zich niet stoppen door
oceanen of door bergen, hoe zou het zich laten tegenhouden door een
mondmasker!?
Met
een nog grotere verontwaardiging werd uitgehaald naar jan met de pet,
die sukkelaar die zijn pas opgelopen boete nog altijd niet verteerd
heeft omdat hij van dat bedrag ruim een maand moet eten nadat hij van
zijn pensioen ten bedrage van de helft van 1500 euro zijn belastingen
heeft betaald om al die informeerders van een Toyota te kunnen
voorzien. Want jan met de pet, stel u voor, durft te beweren dat
corona een door mensen gemaakt virus is, en is dat geen pure waanzin,
beste kijkbuiskinderen?!
Maar
de jannen met de petten die trouwens ook durven te suggereren dat de
neuzen van de farmareuzen forse winsten hebben geroken - hoe durven
ze! - ja, zij durven, want intussen hebben zij ook gelezen dat het
economische debacle ten spijt deze industrie het peloton van alle
andere sectoren ver achter zich laat - die jannen met de petten
hebben ook vrijwel allemaal zeer belangstellend en oplettend naar een
televisie-uitzending gekeken, op een Franse post, het was in mei van
dit jaar, een interview met de Nobelprijswinnaar geneeskunde,
professor Luc Montagnier, de ontdekker van het virus dat AIDS
veroorzaakt. De immer actieve, wereldvermaarde leider van het
onafhankelijke Pasteur-instituut in Parijs vertelde in dat interview
dat hij er zeker van is, en wel op grond van de structuur van
covid-19, dat dit virus door mensen is gefabrikeerd. De geleerde aan
wie momenteel miljoenen mensen die met hiv besmet zijn, het te danken
hebben dat ze niet meer hoeven te creperen, suggereerde tevens dat
zekere golven de activiteit van dat virus moduleren en dat zij
wellicht een impact hebben op het menselijk immuunsysteem.
Hebben
de makers van de pano-uitzending het befaamde interview met de
grootste expert ter wereld in de virologie gemist? Maken zij een
televisie-uitzending om de bevolking te informeren terwijl zij zelfs
geen notie blijken te hebben van het bestaan van deze man? Of beweren
deze journalisten inderdaad dat wat professor Montagnier verkondigt,
fake news is?
Ik
weet wat jan met de pet zal denken (maar waarschijnlijk niet
zal zeggen omdat hij niet in de rij wil gaan staan bij de
voedselbedeling): pano is fake-news, ja, dat zal hij denken,
en gewis, hij heeft er niet met zijn pet naar gegooid.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
29 oktober 2020)
27-10-2020
Corona en de waarheid - Aflevering 13: De goddelijke komedie
Corona
en de waarheid
Aflevering
13: De goddelijke komedie
's
Morgens staan we op, we draaien een kraan open en een wasbak vult
zich met warm water: het voelt alsof we het gratis krijgen maar het
is een bevel, een eis die wordt ingewilligd zonder tegenpruttelen; we
hebben betaald voor het warme water waarmee we ons kunnen wassen.
Hebben we de natuur aan ons onderworpen? We gaan naar de bakker, we
vragen een brood en de bakker gehoorzaamt: het voelt alsof de bakker
tot onze dienst staat maar het is alweer een bevel, een eis die wordt
ingewilligd, een recht dat wordt afgedwongen door het geld dat we op
de toonbank leggen. En we hebben rechten nodig want we hebben
behoeften, wat wil zeggen dat we niet in leven kunnen blijven op
eigen kracht. We stappen in een rode sportwagen, duwen op het
gaspedaal, we halen snelheden van meer dan honderd kilometer per uur,
op weg naar het werk. Daar gehoorzamen wij aan allerlei bevelen, we
willigen de eisen van onze werkgever in: het is zijn recht, zo houden
wij ons voor en met onze noeste arbeid betalen wij voor het geld dat
hij ons uitkeert op het einde van de maand. De hele ruilhandel is
goed geregeld, we hebben het gevoel mooi samen te werken en solidair
te zijn, het lijkt erop alsof we alles voor elkander doen, maar in
feite dwingt de ene zijn rechten van de andere af.
Met
de vraag aan de bakker om een brood, dwingen wij hem ons een
brood te verkopen want ook hij heeft behoeften, ook hij kan niet
leven op eigen kracht. Wij eisen dat er warm water uit de kraan komt
omdat we er recht op hebben, we hebben er immers voor betaald aan de
loodgieter. Wij eisen dat onze auto rijdt, dat onze staat bestuurd
wordt, dat de politie optreedt als een inbreker ons verrast en dat de
dokter ons geneest. Het voelt aan alsof wij allen samenwerken en
alsof wij alles voor elkander doen, maar in wezen stellen wij alleen
maar eisen aan elkaar. En wie deze stelling pessimistisch vinden,
moeten maar eens proberen om in een winkel een brood te bestellen en
het niet te betalen. Of één cent te weinig op de toonbank te
leggen. De herrie die daaruit volgt, zal hem wakker schudden uit de
schone leugen en hem eraan herinneren dat wij komedianten zijn, dat
onze maatschappij gespeeld wordt, dat wij acteren in plaats van te
leven.
Wij
geloven te leven in een democratie en dat klinkt mooi maar is dat
geen staat gevuld met allemaal kleine dictators?
Dat
zien wij uiteraard pas op het ogenblik dat er een barst in de vaas
komt, en in zijn Anthem zingt de bard:
"There
is a crack in everything/ That's how the light gets in." (1)
De
wijsgeren zeggen dat het bewustzijn ontstaat in de negativiteit (2)
en de theologen hebben het over de zin van het lijden: in een
perfecte wereld waar alles op wieltjes loopt, dommelen wij allemaal
in, wij verliezen ons bewustzijn en de tijd haalt onze rode
sportwagen moeiteloos in. Pas als wij tot stilstand komen, pas als
ons bevel niet langer beantwoord wordt, kunnen wij er ook achter
komen dat wat betreft de zaken die er echt toe doen, wij helemaal
geen rechten kunnen doen gelden. Daar immers staan wij niet langer
als de ene mens tegenover de andere, daar helpt geld niet meer, daar
veranderen de honger en het leed de eis van zo-even in een smeekbede.
Het
graan waarmee wij ons voeden en dat op de akkers groeit, laat zich
niet bevelen dan door God. De waanzin van de oorlog toont ons dat wij
de vrede helemaal niet kunnen plannen. Watersnood, honger,
quarantaine: de plagen die over de wereld trekken, lachen met de
wetenschap en de techniek en zij zetten onze hele komedie te kijk,
met onszelf in de rol én van spelers én van publiek.
(J.B.,
27 oktober 2020)
Verwijzingen:
(1)
Leonard Cohen, Anthem.
(2)Martin Heidegger, Sein
und Zeit.
25-10-2020
Corona en de waarheid - Intermezzo: 'Konijnenmalthusianisten'?
Corona
en de waarheid
Intermezzo:
'Konijnenmalthusianisten'?
Myxomatose
is een aanvankelijk bij Braziliaanse konijnen en bij Californische
Bachmankonijnen door een natuurlijk (pokken)virus veroorzaakte en
ofwel rechtstreeks ofwel door insecten overgedragen konijnenziekte
die echter waar zij sinds 1938 (in Australië) opzettelijk werd
ingezet, in meer dan 90 percent van de gevallen dodelijk is. Het werd
een epidemie in 1953 nadat het virus een jaar eerder vanuit een lab
in Rio de Janeiro ontsnapt was en naar Europa overgekomen. De
konijnen krijgen tumoren, bindvliesontsteking en soms longontsteking
waaraan ze dan overlijden. De ziekte is nu vaccineerbaar maar
onbehandelbaar maar ze werd door de jaren ook milder. Onder meer in
Australië, Engeland en Ierland werd de ziekte ingezet om de
konijnenpopulatie in te dijken. Dat is gelukt maar de ziekte, die
tweejaarlijks piekt, maakt nu overal konijnen ziek en is niet meer
weg te krijgen.
