Alle rechten voorbehouden Een variant van deze blog is te vinden op seniorennet op het volgende adres: http://blog.seniorennet.be/tisallemaiet/
12-06-2020
Is het nieuwe coronavirus een biowapen?
Is
het nieuwe coronavirus een biowapen?
De discussie over
biowapens (virussen, bacteriën, schimmels, toxinen) kwam op gang ten
tijde van de antrax-dreiging: de enveloppes met het witte poeder die
her en der bij politici in de bus vielen waarna met de allergrootste
zorg moest worden uitgemaakt of het talkpoeder betrof ofwel miltvuur,
een bacterie die bij inademing longontsteking veroorzaakt en dan
binnen de twee tot drie dagen tot de dood kan leiden.
Zoals algemeen bekend
behoorden de volgende biowapens tot nog toe tot de meest gevreesde:
antrax, pest, botuline en het pokkenvirus. Het ene is nog dodelijker
dan het andere en er wordt gevreesd dat de Russen deze wapens op de
zwarte markt hebben verkocht maar met het oog op grote aantallen
slachtoffers bleef het grootste probleem voor terroristen de
verspreiding van de ziektekiemen.
Wat betreft de
antrax-affaire, is een misschien niet onbelangrijk detail dat de
'Amerithrax',
zoals de FBI de anthrax-attacks in Amerika noemden (*),aanvatten in de VS op 18 september
2001 (°) en dat is precies een week na de terroristische aanvallen
op de Twin Towers en op het Pentagon (respectievelijk het Wereld
Handels Centrum en het Amerikaanse ministerie van Defensie) gepleegd
door moslimfundamentalisten onder leiding van Bin Laden.
Het was overigens niet
de eerste poging van moslimterroristen om het WTC te doen instorten:
met de bedoeling om tienduizenden doden te maken, pleegden op 26
februari 1993 zes islam-extremisten er een bomaanslag met een
bestelwagen geladen met 682 kg springstof waarbij zes doden en een
duizendtal gewonden vielen. Op 11 september vielen 3000 doden en meer
dan 6000 gewonden.
Dat zijn uiteraard vele
mensenlevens maar in vergelijking met de slachtoffers van de
wereldoorlogen is dat quasi niets: in de Eerste Wereldoorlog stierven
8,5 miljoen mensen, in de Tweede Wereldoorlog waren dat er 55 miljoen
maar ingevolge de Spaanse Griep direct na WOI stierven in amper twee
jaar tijd tussen 20 en 100 miljoen mensen. En dat kon terroristen wel
eens op ideeën brengen.
En kijk: twee jaar na
het begin van de anthrax-aanvallen, op 3 november 2003 publiceerde de
CIA een document getiteld "The Darker Bioweapons Future"
(**) waarin de Nationale Academie van Wetenschappen concludeert dat
de snelle vooruitgang van de biotechnologie oncontroleerbaar geworden
is en een grote bedreiging vormt in het kader van biologische
oorlogsvoering: nieuwe en dus onbekende door mensen gefabriceerde
biologische stoffen ("engineered biological agents"), zo
staat daar te lezen, kunnen veel meer kwaad aanrichten dan alle
gekende ziekten.
Op de koop toe zijn die
nieuwe 'wapens' ook nog eens moeilijk te detecteren, zo stelt het
document. Er is sprake van stiekeme of verborgen virussen ("stealth
virus") en zo zouden Australische onderzoekers aangetoond hebben
dat het pokkenvirus maar ook de miltvuurbacterie dodelijker kunnen
gemaakt worden door de inplanting in het natuurlijke virus van genen
die de afweer kunnen vernietigen. Ook kunnen combinaties gemaakt
worden tussen verschillende microben om aldus gewenste effecten te
verkrijgen en zo kan bijvoorbeeld een milde ziekteverwekker die
gekoppeld wordt aan zijn antigif, veel agressiever gemaakt worden,
resistent tegen medicijnen of onzichtbaar voor het immuunsysteem.
Een lid van de
onderzoekscommissie haalt het voorbeeld aan van een stiekeme
virusaanval die een grote groep jonge mensen zou kunnen opzadelen met
een ernstige vorm van artritis met als resultaat een massa zieken en
een enorme klap voor de economie van het aangevallen land. De
ontwikkelingen gaan dermate snel dat anticipatie onmogelijk is en men
verwacht dat men dergelijke bedreigingen nooit tijdig zal kunnen
beantwoorden. De wetenschap omtrent deze zaken is bovendien voor
iedereen toegankelijk.
Geen twintig jaar later
verklaart de ontdekker van het AIDS-virus, de nu achtentachtigjarige
Nobelprijswinnaar voor de Geneeskunde Luc Montagnier dat covid-19 een
door mensen gefabriceerd virus is, bestaande uit segmenten van het
dodelijke HIV waarvoor nog steeds geen vaccin bestaat gecombineerd
met een superbesmettelijk verkoudheidsvirus. In koor roepen bijna
alle medici dat Montagnier zich vergist maar corona doet exact wat
twintig jaar geleden werd beschreven als het voor de nabije toekomst
te vrezen allergrootste kwaad. En de grafieken liegen er niet om.
Met lede ogen hebben de
oude adel, de kerk en de financiële elite moeten toezien hoe in de
voorbije decennia de democratie wereldwijd geëxplodeerd is, hoe
minderheden zich geëmancipeerd hebben en hoe de mensenrechten aan
terrein gewonnen hebben. De koning heeft niets meer te vertellen, met
pausen en bisschoppen wordt de draak gestoken sinds de transparantie
van het bestuur het aan journalisten mogelijk maakt om de wijnkelders
van de clerus en alle andere lusten aan het licht te brengen en nu
het internet zijn waarde bewezen heeft voor het volk, kent de
bevrijding van de massa geen grenzen meer. Kreunend onder de
groeiende rechtvaardigheid, stellen de rijken der aarde zich de vraag
hoe ze het tij nog zouden kunnen keren. En ze hebben het antwoord
gevonden want wie beschikken over gigantische fortuinen, zijn
uiteraard ook in staat om oplossingen voor problemen op te kopen. Zij
luiden als volgt.
Steek het volk diep in
de schulden zodat het met de bedelstaf bij u moet komen aankloppen en
leen de mensen dan het geld dat zij nodig hebben tegen door u
bepaalde voorwaarden. Ja, dat de bezittende klasse de voorwaarden
bepaalt, betekent dat zij regeert: de schuldenaar gehoorzaamt zijn
schuldeiser omdat men het woord spreekt van degene wiens brood men
eet.
Het volk in de schulden
steken is weliswaar niet zo makkelijk als het een werkzaam volk
betreft maar dan moet men het volk maar verbieden om te werken zodat
de economie instort. En hoe verbiedt men het volk om te werken? Om
dat te bekomen moet men wel dreigen met de dood maar dan zonder
oorlogvoeren want dit keer zou dat het armageddon zijn. En kijk: een
blik op de geschiedenis volstaat om dat voor mekaar te krijgen want
het is niet de eerste keer dat de wereldeconomie het zou begeven
ingevolge... een ramp.
Edoch, ook een ramp is
niet zonder gevaren, denk maar aan biologische oorlogsvoering met een
epidemie en vandaar kiest men voor een schijnramp: men creëert een
gebeurtenis met de perceptie van een ramp zodat men de evolutie van
die ramp kan blijven sturen: een schijnepidemie.
Vergezocht misschien
maar niettemin bijzonder efficiënt zoals tot nog toe alle data
bewijzen. De kwestie ontvouwt zich wereldwijd maar in België alleen,
zo blokken de kranten, komen er in één klap 200.000 werklozen bij
en groeit de staatsschuld in luttele maanden met 50 miljard euro
terwijl dit nog maar het begin is van de ramp want zoals de premier
het in maart op televisie heeft uitgebazuind, zullen omstreeks deze
tijd de rekken in de warenhuizen lege plekken gaan vertonen want
onafwendbaar komt de bodem van de voorraadschuren nu echt wel in
zicht.
Alle voorzichtigheden in
acht genomen, blijkt het impact van het hele plan toch wel bijzonder
onverwachte bijwerkingen te zullen hebben en hier en daar ook fatale
onomkeerbaarheden. Sociologen zullen nu op grote schaal ontdekken hoe
de 'wet van de traagheid' niet alleen in de fysica geldt maar
evenzeer aangaande alle menselijke activiteiten waar zij de 'wet der
gewoonte' heet: slechte maar ook goede gewoonten zijn onderhevig aan
traagheid welke hen automatiseert en een langdurige én massale
onderbreking daarvan is niet zomaar op commando te repareren. Het
heeft vele eeuwen van slavernij, dressuur, wetenschap, honger,
opvoeding, misleiding, africhting, valse beloftes en beetneming
gekost om de zogenaamde 'beschaafde wereld' te veranderen in het
werkkamp van de wereld en dat gigantische bouwwerk staat vandaag op
instorten, als het al niet zover is.
De treinen blijven
rijden maar zij rijden leeg over de sporen; de vliegtuigen willen
vliegen maar de mensen blijven liever thuis, de motoren zitten al vol
met muizen; de fabrieken willen heropstarten maar zijn intussen
failliet en de werknemers hebben na een leven van zwoegen van de
dageraad tot het avondrood, de dag ontdekt en de vakantie, het
fietsen over de dijken van onze rivieren en de autoloze straten; het
aantal hartinfarcten is drastisch gedaald, de luchtkwaliteit is fel
verbeterd.
En nu blijkt op de koop
toe dat iedereen voor de gek wordt gehouden want in streken waar
helemaal geen lockdown bestond, geen maskerade en geen social
distancing, vallen niet meer doden dan hier te lande. De klap op de
vuurpijl: de mensen merken wel dat zij openlijk worden bedrogen waar
men het bijzonder leugenachtige nieuws verspreidt dat Amerika de
meeste coronadoden telt en het eigen land het dankzij de maatregelen
veel beter doet, terwijl een correcte percentsgewijze rangorde die
volgorde helemaal omkeert: rekening houdend met de
bevolkingsaantallen staat België helemaal aan de top. Het zal geen
eeuwigheid meer duren voordat het kleine restje krediet dat het zo
brave of onschuldige volk nog gedwee heeft willen opbrengen om binnen
de nauwe lijntjes van haar leiders te kleuren, zal sneuvelen en dat
is nu reeds gebeurd bij het zwarte volk dat dit keer niet zal rusten
voordat recht is geschied.
(J.B., 9 juni 2020)
De zwarte paus - zo werkt extreemrechts
De
zwarte paus - zo werkt extreemrechts
De
wereld rond vraagt men zich beteuterd af hoe het in Gods naam
mogelijk is geweest dat iemand zoals Donald Trump het ooit heeft
kunnen schoppen tot president van de Verenigde Staten van Amerika, de
machtigste natie ter wereld aan wiens toegangspoort dat reusachtige
Vrijheidsbeeld prijkt dat alle nationaliteiten en rassen verwelkomt.
Het antwoord is eender waar de vraag gesteld wordt hoe het dan
mogelijk is dat het zwarte suikerwater dat de tanden doet wegrotten
en de hele wereld obees maakt tot de best verkochte drank ooit is
kunnen worden. Reclame is een duivelse toverkunst die de grofste
leugens voor waarheid kan verkopen en wie zelfs Trump aan de macht
kon brengen, heeft zijn strepen verdiend als meester-oplichter.
Steve
Bannon verzamelde vanuit zijn Cambridge
Analytica
informatie en gebruikte die voor propaganda op maat van specifieke
doelgroepen om Trump aan de macht te brengen en hij was ook zijn
strateeg tot augustus 2017. Voordien was Bannon onder meer voorzitter
van het extreemrechtse Breitbart News (1) dat menigeen in Nederland
en in België zal herkennen als veelvuldige bron voor het
lasterlijke, met complottheorieën en haat gevulde en naar
godsdienstwaanzin ruikende Xandernieuws maar het heeft tentakels in
het nepnieuws doorheen gans Europa. Breitbart wordt gefinancierd door
de conservatieve miljardair en specialist in Artificiële
Intelligentie, Robert Mercer die naast Trump ook de Brexit steunde en
het genoemde Cambridge
Analytica. Mercer
zet A.I.
in voor het sturen van de politiek, hij is lid van de vuurwapenlobby
en verzamelaar van machinegeweren. (2) Bannon
werd racisme ten laste gelegd en net als Mercer is hij een
klimaatontkenner. In 2019 is Bannon naar Brussel verhuisd met de
bedoeling om extreemrechtse politici in Europa te verenigen voor de
verkiezingen van 2019. Momenteel heeft hij zich gevestigd in het
kartuizerklooster Trisulti nabij Rome. (3)
Op 27
mei ll. schrijft de redactie van Kerknet (het zgn. 'Parochieblad')
dat Steve Bannon groen licht gekregen heeft met zijn DHI
('Dignitatis
Humanae Institute' of
'Instituut voor de Menselijke Waardigheid') voor
de oprichting van zijn zogenaamde 'gladiatorenschool', die volgens
Kerknet beantwoordt aan de volgende beschrijving: "een
Europese academie voor de opleiding van rechts-populistenen verdedigers van de
joods-christelijke waarden in een geklasseerde middeleeuwse abdij."
(4)
De
afkeurende toon van het bericht in het parochieblad is echter
bijzonder misleidend maar het feit in acht genomen dat de kerk in de
loop van de geschiedenis bij voorkeur samenwerkt met extreemrechts
(5) mag het niet verwonderen dat het project gesteund wordt door
katholieke hoogwaardigheidsbekleders onder wie kardinaal Peter
Turkson. (4)
Deze
laatste is een Ghanees die behoorde tot de favorieten voor de
pauselijke troonsopvolging bij het aftreden van Benedictus XVI in
2013 en momenteel profileert hij zich opnieuw, namelijk als verzoener
in de aan de gang zijnde rellen in de VS n.a.v. de moord op George
Floyd in Mineapolis op 25 mei ll. (6) Gezien het absoluut
gerechtvaardigde karakter van de protesten lacht de toekomst de
zwarte paus toe maar er is dus een bijzonder wrange keerzijde aan de
schitterende medaille.
Evenals
kardinaal Bertone is kardinaal Turkson homofoob en bekend om zijn
volstrekt onwetenschappelijke uitspraken over homofilie en zo werd
over hem reeds ter gelegenheid van de pausverkiezing in 2013 bekend
dat hij de schuld voor de pedofilieschandalen in de kerk in de
schoenen van zijn homofiele ambtsgenoten schuift terwijl ook
kardinaal Bertone de uit de lucht gegrepen link maakte tussen homo-
en pedofilie met uitspraken waarvan het Vaticaan zich onmiddellijk
distantieerde. (7) Turkson beweerde tevens dat in Afrika een
traditionele intolerantie bestaat tegenover 'de neiging' zodat die
daar buiten de kerk gehouden werd - beweringen die overigens
gelogenstraft worden in het rijk gedocumenteerde Sodoma,
de jongste publicatie van Frédérick Martel, waarin de auteur
benadrukt dat het taboe rond homofilie in Afrika werd ingevoerd
door de katholieke kolonisatoren. (8)
Turkson
blijkt overigens ook geen conclusies te moeten trekken uit de
geschiedenis rond het zogenaamde Requerimento
van paus Adrianus VI die onmiddellijk na de inval van Columbus in
Amerika in 1513 alle Indianen aan de slavernij hielp onderwerpen.
Toen de Indianenbevolking ingevolge ingevoerde Europese epidemies
quasi uitstierf, werkte de kerk samen met de conquistadores om
miljoenen Afrikaanse negerslaven naar dat continent te importeren
waar zij zich in amper enkele jaren tijd dood werkten op de plantages
van suikerriet en thee. (9)
Naar
aanleiding van de voorspelling van Malachias van bijna 1000 jaar
geleden over het einde der tijden en de laatste paus (10), zou Peter
Turkson wel eens mooi in het plaatje van de believers
en van de visionairen kunnen passen: de laatste paus zou namelijk
zwart zijn. (11) Als volgende paus zou hij overigens onvermijdelijk
doen denken aan Mahatma Gandhi over wie dikwijls gezegd wordt dat hij
door de Britse kolonisatoren van Indië zou gepromoot zijn om met
zijn geweldloosheidspolitiek de nakende opstand aldaar in de kiem te
smoren. Hoe dan ook is extreemrechts in de opmars, neonazi's
verschijnen in een voorspeld decor en hun middelen blijken
ongelimiteerd.
(11) De
believers meenden eerder dat Franciscus wel de laatste paus moest
zijn omdat hij de eerste Jezuïet was die dat ambt bekleedde terwijl
de Jezuïetenoverste tot voor kort nog de 'zwarte paus' werd genoemd.
Wat gebeurt
er met mensen die weten dat zij altijd en overal gevolgd kunnen
worden door 'big brother'? Met andere woorden: wat gebeurt er met
mensen die beseffen dat zij geen ogenblik meer alleen kunnen zijn?
Het recht op privacy is danig noodzakelijk voor de geestelijke
gezondheid dat het ingeschreven staat in de wet en zo bijvoorbeeld
mogen politiediensten onder geen enkele voorwaarde iemands huis
binnenvallen tussen 's avonds tien uur en 's ochtends zeven uur en
een voorbeeld daarvan is dat van de mislukte arrestatie van Salah
Abdeslam: toen na zijn ontsnapping in een kast door politici
voorstellen werden gedaan om met dat burgerrecht te breken, was er
plots felle kritiek vanwege rechters die wezen op de zin ervan: een
afschaffing van de wet ter zake zou immers de mensen binnen de
kortste keren krankzinnig maken. En als men aan gevangen vraagt wat
het ergste is aan de gevangenschap dan antwoorden zij niet het
alleen-zijn maar daarentegen het niet-meer-alleen-kunnen-zijn, het
niet-met-rust-gelaten-worden. Wetten, hoezeer ook voorgesteld als
goed bedoeld, die het zouden mogelijk maken om, zij het alleen maar
principieel, de handel en wandel van ongeacht wie overal en altijd te
kunnen natrekken, bewerkstelligen binnen de kortste keren een
toestand van krankzinnigheid bij diegenen die er het object van
vormen. Een uitweiding d.d. 2008: (1)
Geheim
en identiteit
1.
Het
geloof dat andermans geheimen een bedreiging zijn, is het beschouwen
van de ander zelf als een bedreiging, en het ontnemen van zijn
geheimen aan de ander, is gelijk aan de vernietiging van de ander,
omdat de ander met zijn geheimen samenvalt. Het wantrouwen vernietigt
zodoende de ander maar, paradoxaal genoeg, is het niet zozeer uit
wantrouwen dat men geheimen koestert.
Wie
de ander wantrouwt, verdraagt niet dat de ander geheimen heeft, maar
wie de ander vertrouwt, verdraagt zijn geheimen wel. Tegelijk
verlangt men van de ander hetzelfde, wat inhoudt dat men verlangt dat
de ander duldt dat men zelf geheimen bewaart. Dit verlangen is een
verlangen naar vertrouwen vanwege de ander, en de geheimen zijn
bijgevolg niets anders dan de mogelijkheidsvoorwaarden voor het zich
manifesteren van het vertrouwen zelf. Het doet er op de keper
beschouwd niet toe wat de genoemde geheimen inhouden: het
volstaat dat ze er zijn, en ze hebben geen andere functie dan
geheim te zijn en dat ook te blijven, want alleen zo zijn ze
werkzaam. Op dezelfde manier functioneert trouwens ook onze vrijheid
om het goede te doen: die bestaat pas als tevens de mogelijkheid tot
het maken van een andere keuze gegeven is. Het is niet de bedoeling
dat we voor het kwaad kiezen, maar we moeten dat principieel wel
kunnen doen, anders waren we niet vrij in het doen van het goede. Op
dezelfde manier functioneren geheimen enkel als
mogelijkheidsvoorwaarden: ze maken het mogelijk dat zich het
vertrouwen manifesteert.
De
jacht op geheimen ontspringt aan het wantrouwen: de wantrouwige
vraagt aan de ander of hij dan iets te verbergen heeft, aangezien hij
bepaalde dingen geheim houdt, en hij dwingt de ander zijn geheimen
prijs te geven, op straffe van de beschuldiging een bedreiging te
vormen voor hem. Geeft hij geen gevolg aan het bevel om zijn geheimen
prijs te geven, dan ziet de wantrouwige daarin het bewijs van het
bedreigende karakter van die geheimen en tevens de rechtvaardiging om
de ander te overmeesteren en hem zijn geheimen afhandig te maken.
Maar zodoende wordt de ander, als ander, ook vernietigd. Immers, wie
geen geheimen meer heeft, beschikt ook niet langer over de
mogelijkheid om die met anderen te delen; hij kan derhalve geen
persoonlijke gemeenschap meer vormen met anderen, hij is gedoemd om
te vereenzamen.
Om
mens te kunnen zijn, moet men met anderen verbanden kunnen aangaan op
grond van vertrouwen, en om vertrouwen te kunnen schenken, moet men
geheimen hebben, welke men met die anderen die men vertrouwt, kan
delen. Het schenken van vertrouwen is derhalve gelijk aan het
wegschenken van geheimen. Men geniet het vertrouwen van de ander als
men diens geheimen tot de zijne maakt, en men beschaamt het door die
geheimen te verklappen. In het verklappen van geheimen, wordt, met
die geheimen, het vertrouwen vernietigd, en de band, en tenslotte ook
de identiteit van de betrokkenen. Vandaar functioneren geheimen, ook
als het er helemaal niet toe doet wat ze inhouden, als reële
middelen, hetzij ter verrijking, hetzij ter vernietiging van de
daarop betrokken personen.
Het
geheim en de identiteit: ze zijn beiden tegelijk even onwerkelijk en
werkelijk. Onwerkelijk is het geheim omdat het er op de keper
beschouwd principieel niet toe doet wat het inhoudt teneinde
functioneel te kunnen zijn als 'thuis' voor de identiteit, de
persoon. Tegelijk is het geheim ook echt omdat er zonder het geheim,
of de 'thuis', helemaal geen identiteit, geen persoon kan bestaan. En
hoe reëel is dan de identiteit? Hoe echt is het dat iemand met
zichzelf samenvalt en alleen met zichzelf? Hoe waar is het te zeggen
dat elke mens uniek is? En is het met de unieke mens dan net zo
gesteld als met het geheim: doet het er met andere woorden niet toe
wie een persoon is, zoals het er ook niet toe doet wat een geheim dan
inhoudt, terwijl het volstaat dàt het er is opdat de manifestatie
van het vertrouwen mogelijk zou zijn? Doet het er met betrekking tot
een persoon helemaal niet toe wie hij is, en volstaat het dàt hij er
is... opdat wat dan mogelijk zou zijn?
Het
geheim, de identiteit, en tenslotte het leven zelf: allen delen ze
een karakter van opperste onwerkelijkheid en opperste werkelijkheid
tegelijk. Want wat is het leven anders dan een efemere beweging die
heel even door de dode dingen gaat zoals een wind die waait in de
kleuren van het linnen aan een waslijn? En tegelijk het enige wat er
is.
2.
Ik
heb nooit een grotere onzin gehoord dan in de uitspraak dat de mens
samenvalt met zijn geheimen. Het verdwijnen van zijn geheimen
betekent het verdwijnen van de mens, zo wordt beweerd, maar kan
iemand mij misschien eens duidelijk maken over welke geheimen het dan
gaat? Ach, hoe makkelijk vinden zij niet de instemming van de lezers,
die artikels die een beetje stug en onleesbaar zijn door hun slecht
gevormde zinnen, halfgare redeneringen en citaten of zinspelingen op
zogenaamde grote geesten die dan nog het liefst schrijven in vreemde
talen! In alle ernst: ik weet echt niet wat ik me bij die 'geheimen'
moet gaan voorstellen, laat staan dat ik mijn identiteit, het bestaan
van mijn zelf, daaraan zou ontlenen!
In
alle eerlijkheid moet ik daarentegen bekennen dat zelfs die
identiteit waarover allen de mond vol hebben alsof het de meest voor
de hand liggende werkelijkheid betrof, mij alleen maar opzadelt met
een ongemakkelijk gevoel, want ik voel geen eigen identiteit, geen
samenvallen met mezelf, geen ondeelbaar centrum, geen persoon: alles
wat ik voel is wat mijn zenuwuiteinden aan mijn hersenen doorspelen,
en verder ook wat mijn hersenen bedenken naar aanleiding van vroegere
prikkels. Dat laatste overtreft in de meeste gevallen overigens niet
eens het niveau van het eindeloze gepieker, en ik maak er het liefst
een eind aan door een dutje te doen of door mij te storten op een of
andere bezigheid die aan de geest of aan het lichaam genoeg afleiding
biedt om dan toch voor de duur van enkele minuten - en in het beste
geval zijn dat enkele uren - met piekeren op te houden.
Meer
bepaald dat terugkerende piekeren baart me zorgen, want het onderwerp
van het gepieker is uitgerekend het volstrekt ontbreken van een
'zelf', een identiteit of een eigen geest, laat staan dat daarin
geheimen zouden schuilen welke een reserve vormden voor het geval
zich een ontmoeting voordeed waarbij deze geheimen dan met anderen
gedeeld zouden kunnen worden ter bekrachtiging van het vertrouwen.
Wat een onzin! Neen, andermaal: ik heb geen geheimen, ik beschik
zelfs niet over een eigen 'zelf' dat ze zou kunnen herbergen, en van
anderen verwacht ik evenmin dat zij geheimen hebben. Meer zelfs: als
anderen mij over hun geheimen reppen, dan activeert zulks een vreemde
allergie ergens in mijn ingewanden, en moet ik er als een hazewind
vandoor.
De
allereerste herinneringen uit mijn vroegste kindertijd bevatten geen
enkele notie van een eigen identiteit: ik zie daar alleen maar
geurige bloemen waaraan men mij laat ruiken, bloemen waarvan de vele
kleuren dieper zijn en echter dan die van de andere dingen uit de
omgeving. Ik hoor bijen zoemen die deze bloemen bezoeken, die er hun
honing halen en die dan tevreden verder vliegen,
van
bloem
naar
bloem.
Ik
zie hoe zij landen op de geurige kelkbladen in hun donzige vacht en
met hun wollen pootjes en hoe zij hun slurf diep in de gaten der
bloemen boren om er de nectar uit te zuigen. Ik herinner me vlinders
die zich aan eenzelfde passie overgeven: vlinders bij wie ik het
wonder van de vliegkunst met vleugels ontdek en ook dat van de
symmetrie welke de aquarellen op hun vleugels schilderen. Bloemen,
bijen, vlinders, bomen ook, en de warme zomerwind, het zoete van de
vruchten uit het woud, het spreken van zwarte vogels in de takken van
de bomen, de dans van de kat en het hijgen van de aanhankelijke hond.
Al
deze dingen herinner ik me uit mijn vroegste kindertijd, maar géén
eigen identiteit. Nooit immers was ik bij mezelf, altijd was ik
uitzinnig, altijd viel ik samen met wat ik rook, proefde, hoorde,
voelde of zag. Alleen als ik buikpijn kreeg, en huilde, waren ogen op
mij gericht, werd mijn naam genoemd, en restte mij geen andere keuze
dan die naam te associëren met ongemak en met pijn: het 'zelf' was
slechts een storing welke zo snel mogelijk diende opgeheven te
worden. (1)
Uit de
waarnemingspsychologie blijkt dat in het gezichtsveld van mensen (en
dieren) al datgene uit de bewuste aandacht en alras ook uit de
waarneming als zodanig verdwijnt wat door ervaring en kennis in het
brein werd opgeslagen onder de noemer 'onnozel' (wat wil zeggen:
'onschuldig'): wij hebben letterlijk geen oog (meer) voor die zaken
die ons niet kunnen 'deren' ('beschadigen'), wat inhoudt dat onze
aandacht zich vooral richt op gevaren, de anticipatie ervan en de
associaties ermee. Hoe vijandiger de omgeving, des te groter wordt de
aandacht voor mogelijke bedreigingen en uiteraard zal tegelijk de
aandacht afnemen voor werelden die zich uitstrekken buiten het
natuurlijke en het maatschappelijke strijdperk, terwijl toch niemand
kan beweren dat het Ware, het Goede en het Schone volstrekt
bijkomstige zaken zijn: in de intermenselijke 'oorlog' kiest men
veeleer voor leugens die profijt beloven dan voor 'abstract' geachte
waarheden; het nuttige verdringt het schone waarover steeds meer
mensen oordelen dat het tot niets dient en de goedheid krijgt hoe
langer hoe vaker het etiket van domheid opgeplakt; de finaliteit van
ons handelen heeft zich verschoven van het geluk naar de
opportuniteiten en de verwisselbaarheid van het geld met ongeacht
welk ander goed etaleert hoe waardevrij de wereld werd, hoe leeg,
onverschillig en onmenselijk en zelfs niet dierlijk want een beest
leeft veeleer gezond.
Wij ervaren
allen hoe bijvoorbeeld bij het doen van aankopen in magazijnen, de
aandacht van de kassier of de kassierster steeds vaker als het ware
eensklaps oplost in het niets van zodra dat ook gebeurd is met de
mogelijke dief in ons op het ogenblik dat wij de rekening vereffend
hebben. Mensen die uit de maatschappij worden buitengesloten en die
derhalve ook niet participeren aan het maatschappelijke strijdperk,
kunnen ervan meespreken en bij uitstek het ouder worden maakt ons
tenslotte allemaal bewust van het feit dat anderen ons letterlijk
helemaal niet meer zien staan van zodra wij grijzer worden en trager,
tandenlozer, hardhoriger, van zodra wij inboeten aan mondigheid en
aan mobiliteit. Het is niet direct een reden tot ongerustheid omdat
onze verdwijning uit de aandacht van derden te maken heeft met het
feit dat men ons niet langer wantrouwt omdat zoals gezegd het
wantrouwen steeds vaker de enig resterende
trigger is van de aandacht of de alertheid.
Nochtans
blijkt het verdwijnen uit de aandacht van anderen niet zonder
gevolgen want samen met bijvoorbeeld Gerard Bodifée in zijn Aandacht
en aanwezigheid oordelen
meer filosofen dat het exclusief
op die plek is dat wij, mensen, bestaan. En dat de gevolgen van dit
soort van vergetelheid best erg kunnen zijn, blijkt dezer dagen in
het bijzonder bij de nabeschouwingen over de gang van zaken met
betrekking tot de in rusthuizen verblijvende bejaarden. In België
waren dat er voor de aanvang van de crisis zo'n 88.000 in totaal, een
aantal dat met zowat 4.800 geslonken is ingevolge de oversterfte door
het nieuwe coronavirus.
In
een tekst van 10 maart ll. (1) werd gewezen op de speciale paradox
die erin bestaat dat mensen
met een sterk immuunsysteem een hogere levensverwachting hebben zodat
zij beter vertegenwoordigd zijn in de categorie van de bejaarden
terwijl blijkt dat de meeste slachtoffers van covid-19 onder de
bejaarden vallen. Vandaag kan men er niet meer omheen dat inderdaad
niet de ouderdom doch de leefomgeving wel eens de oorzaak kon zijn
van die opvallende paradox en dat was anders honderd jaar geleden ten
tijde van de Spaanse griep, toen de mensen nog thuis mochten sterven
en de hele redenering mag hier worden herhaald: rusthuizen blijken
bejaarden extra gevoelig te maken voor besmettelijke ziekten en men
hoeft helemaal geen 'topdokters' in te huren of geen decennialange
research te voeren om aan de weet te komen waarom dit zo is. Extra
kwetsbaarheid voor infectieziekten of een ondermijnde immuniteit
hangt samen met de psycho-sociale malaise van desoriëntatie en
depressie ingevolge het weggerukt zijn uit de vertrouwde omgeving.
Bovendien maken veiligheidsoverwegingen dat rusthuizen quasi
hermetisch van de buitenwereld worden afgesloten zodat het wel lijkt
dat de bewoners daar altijd
in quarantaine zitten: alle gesofisticeerde airconditioning ten
spijt, zorgen de uit voorzorg gesloten ramen voor een broeierige
atmosfeer waaraan insiders wennen maar die bezoekers vaker
commentariëren. En bij onvoldoende lichaamsbeweging vergroot niet
alleen de kans op breuken maar baant de spieratrofie de weg naar een
algemene verzwakking van de afweer. Vooral de onafgebroken dagelijkse
in- en uitloop van medisch en paramedisch personeel - huisartsen,
verplegers, diëtisten, fysiotherapeuten, kinesisten, voeten- en
handen verzorgers - vergroot de infectiekansen omdat deze
beroepsgroepen onmogelijk de verspreiding van ziektekiemen onder hun
patiënten kunnen vermijden. Scholen konden de deuren sluiten voor de
duur van de pandemie en ook crèches konden dat doen maar voor
zorginstellingen viel dat heel wat moeilijker. Wel kon men
bijvoorbeeld aanbevelen om de ouderen waar mogelijk voor de duur van
de crisis uit de instellingen weg te halen en bij familieleden te
huisvesten maar dat is kennelijk niet gebeurd. Met een belangrijke
oversterfte tot gevolg.
Misschien
moet de oorzaak van deze nog niet goed tot het sociale bewustzijn
doorgedrongen tragedie inderdaad worden gezocht in het feit dat er
niet genoeg aandacht was of is voor de bejaarden en uit bepaalde
uitlatingen van prominente figuren tijdens de coronacrisis blijkt
bovendien griezelig genoeg dat een kennelijk groeiend aantal
'toeschouwers' deze specifieke genocide eigenlijk niet zo bijzonder
erg vinden omdat het 'toch maar' over bejaarden gaat: men blijkt
steeds driester de menselijke waardigheid te onderwerpen aan
economische maatstaven waar men openlijk gaat rekenen in termen van
'verloren levensjaren' in plaats van in termen van 'verloren levens'.
Dat dergelijke onzin een kans krijgt om in de media te worden
geventileerd, betekent effectief "de
verdwijning van de mens zoals een gelaat van zand aan de kant van de
zee",
zoals Michel Foucault deze tragedie in zijn Les
mots et les choses
zo poëtisch heeft verwoord: het gaat er steeds meer op gelijken dat
het kwaad van de moord niet langer absoluut is doch minder erg in de
mate dat de natuurlijke levensverwachting van het slachtoffer krimpt.
Toen
in 1978 dokter Jean-Paul De Corte van Wetteren-ten-Ede zich tegen een
gelijkaardige mentaliteit verzette, kon hij ei zo na een streep
trekken onder zijn carrière, hij dreigde uit de orde der geneesheren
te worden gezet. In twee woorden: deze moedige medicus en politicus
zette Wetteren op de kaart lang voor er sprake was van de giframp van
5 mei 2013, toen hij op grond van statistische onregelmatigheden
ontdekte dat in een plaatselijk ziekenhuis een seriemoordenares aan
het werk was: een non die patiënten met insuline doodspoot om hen
vervolgens te bestelen; zij was namelijk morfiniste en had geld
nodig. Dr. De Corte schreef toentertijd een boek over de feiten, wat
hem echter niet in dank werd afgenomen: in de Vlaamse pers werd er
welhaast met geen woord over de affaire gerept en dit terwijl de naam
van Cecile Bombeke (alias zuster Godfrieda) verscheen in de top tien
van de seriemoordenaars van de eeuw in de New York Times. Ook in
Engeland haalde de zaak de pers. (2) Geheel in strijd met het door
henzelf voorgewende geloof gingen de toenmalige verantwoordelijken
ervan uit dat moord geoorloofd is waar de slachtoffers oude en zieke
mensen zijn - een redenering die ook Adolf Hitler volgde, wat leidde
tot een massamoord op zes miljoen mensen.
Tot
op heden vielen in de coronacrisis welgeteld 391.300 doden waarvan
het merendeel bejaarden. Het is overduidelijk dat niet de mensen uit
de medische sector daarvoor de verantwoordelijkheid dragen - velen
hebben zich uitdrukkelijk ingespannen om te wijzen op het gevaar voor
ouderlingen. De verantwoordelijkheid ligt voor een stuk onmiskenbaar
bij de (in democratieën) door het volk verkozen politici en derhalve
bij alle burgers. En het gevaar is niet denkbeeldig dat bij het
wegblijven van kritische nabeschouwingen die de ernst van de zaak aan
het licht brengen, mensen gaan wennen aan de gedachte dat het
overlijden van ouderlingen nu eenmaal hoort bij het verschijnsel van
een epidemie. En in die mentaliteit wordt stilzwijgend aangenomen dat
wie zich niet in de aandacht van anderen naar binnen werken (en dus:
wie voor anderen geen bedreiging vormen, wie niet agressief deelnemen
aan het 'spel' van de intermenselijke oorlog) het ook niet waard zijn
om te bestaan. Andermaal dreigt dan "de
mens te vergaan zoals een gelaat van zand bij de grens der zee"
en wat van hem overblijft zijn 'papiers'. Te lezen in het Frans in
analogie met 'sans-papiers'. Papieren zonder mensen.
Volgens de klassieke definitie van waanzin die haar
essentie bepaalt als het delirium of het afwijken van de lira,
de 'voege', de 'vore' of het aloude spoor (1), is vernieuwing - die
per definitie het aloude spoor verlaat - uiteraard geheel onmogelijk.
Het conservatisme wil, zoals de term het zegt, het aloude bewaren en
verhindert derhalve elke vernieuwing terwijl het zichzelf uiteraard
als gezond beschouwt, zodat volgens haar opvattingen de waanzin
schuilt in de vernieuwing. Wanneer de vertegenwoordigers van het
conservatisme het voor het zeggen hebben in de wereld van de
geestelijke gezondheidszorg, staat derhalve niet alleen de
vooruitgang op het spel maar tevens de geestelijke gezondheid van het
volk omdat zij die bij het aloude zweren, hen tot waanzinnigen
bestempelen die de stagnatie afwijzen of de terugkeer naar een
cultuur van vaak millennia geleden. De ernst van deze waarschuwing
mag blijken uit de geschiedenis van het nazisme, die van de Sovjets
(zoals onder meer beschreven in De Goelag
Archipel van Nobelprijswinnaar voor
Literatuur Aleksandr Solzjenitsyn), die van het huidige China en die
van vele andere vandaag nog steeds in stand gehouden of heroplevende
dictaturen.
Vandaag
weten wij dat het werk van Rembrandt van Rijn maar uiteraard ook dat
van elke andere bekwame beeldende kunstenaar en in het bijzonder wat
betreft het figuratieve aspect, tot stand komt vanuit een verbeelding
welke geprojecteerd wordt op een chaotische figuur - een vlek - die
ze versterkt en helpt om zichzelf gedetailleerd terug te vinden en af
te beelden. De grafische kunstenaar die vanuit zijn verbeelding
werkt, start inderdaad niet met een definitieve en onverbeterbare
figuur op een wit doek, hij maakt eerst een vlek, waarin hij dan de
lijnen herkent of de licht- en schaduwpartijen die hij wil behouden
en de romanschrijver doet hetzelfde: aanvankelijk schrijft hij erop
los maar het echte werk begint pas bij het schrappen - een activiteit
die danig gaat overheersen dat van de aanvankelijke 'vlek' vaak
helemaal niets meer wordt overgehouden.
Geen
kunstwerk kan worden geboren als het niet van bij de start 'buiten de
lijntjes' kleurt en logischerwijze is het ook niet anders mogelijk
aangezien het witte blad geen enkele houvast te bieden heeft. De bouw
van een huis begint op de tekentafel van de architect met een schets,
elke nieuwe vondst is een aftasten van de chaos en het nieuwe behoeft
zo'n vlek en dat is sowieso de vlek van het aloude; de vernieuwer
vertrekt met zijn project niet 'out of the blue' maar hij verklaart
het oude tot chaos: de vlek van waaruit hij zal werken aan iets nieuw
terwijl hij alles elimineert wat niet beantwoordt aan het beeld van
zijn verse inzichten. Maar het oude kan pas tot het fundament van het
nieuwe worden op voorwaarde dat het oude niet langer beschouwd wordt
als een op zichzelf betekenisvolle figuur maar nog louter als een
chaotische vlek welke echter de noodzakelijke hefboom vormt voor de
verbeelding van waaruit het nieuwe de werkelijkheid naar binnen komt
zoals de plant uit het zaadje. Die vlek of dat onvermijdelijke buiten
de lijntjes kleuren is nu evenzeer werkzaam in de vorm van de
'waanzin' waartoe de oude waarheid moet worden herleid opdat zich op
haar de vernieuwde rede zou kunnen enten.
Als de
waarheid kan gedefinieerd worden als de 'nog niet achterhaalde
waanzin' is, dan komt zij noodzakelijkerwijze ook enkel via de
'waanzin' tot stand. Tot op het ogenblik dat een nieuwe waarheid het
licht ziet, handhaaft zich datgene als waarheid wat in haar nieuwe
licht echter gedoemd is om als waanzin te verschijnen. De nieuwe
waarheid maakt met andere woorden de oude tot waanzin terwijl die
waanzin tegelijk de 'waarheid van destijds' zal blijven. Die
'waarheid van destijds' treft derhalve geen schuld wanneer nieuwe
inzichten haar tot waanzin maken; het wordt pas problematisch waar de
aloude waarheid zich in het licht van de nieuwe met hardnekkigheid
wil bestendigen want in dat licht is zij ook waanzin en
wie haar handhaven tegen heug en meug maken zich schuldig aan de
leugen.
De waarheid
verandert, hij leeft en als God zichzelf als de Waarheid omschrijft,
dan is zijn wezen onafgebroken in een toestand van verandering, bijna
zoals Hegel de werkelijkheid als zodanig heeft opgevat of zoals
Teilhard de Chardin de wereld tot ontplooiing ziet komen. Wie de
bijbel beschouwen als het woord van God, zijn het derhalve aan
zichzelf verplicht om het levend karakter van dat woord te erkennen
en omdat de essentie van het woord in zijn betekenis ligt, moet hier
worden erkend dat die betekenis leeft - alleen al omdat
betekenis sowieso in betrekking staat tot betekenisgevers,
betekenisontvangers en betekenden die allemaal leven en derhalve in
een toestand van onafgebroken verandering zijn. Wie de bijbel
beschouwen als het woord van God, zijn het aan zichzelf verplicht om
de levende en derhalve veranderende betekenis ervan te erkennen -
doen zij dat niet, dan vissen zij achter het net: wat zij lezen, is
dan niet langer het woord van God doch een leugen, ofwel, in het
licht van de nieuwgeboren rede: regelrechte waanzin.
Die waanzin
doet zich nu als zodanig gelden in het licht van de nieuwe rede
doordat zij de perceptie maar ook de ervaring van de huidige
werkelijkheid inconsistent maakt, precies zoals de hartstocht dat
doet waar die bewerkstelligt dat Orpheus Euridice's terugkeer zowel
bewerkt (door zijn smeken) als onmogelijk maakt (door zijn
achteromkijken). De innerlijke tegenspraak die de waanzin van een
achterhaalde want gestagneerde lezing van het (al dan niet vermeende)
woord Gods in de huidige werkelijkheid aan het licht brengt,
verschijnt dan in de gestalte van de hypocrisie of de
ongeloofwaardigheid op het punt waar zij in plaats van het beloofde
menselijke geluk, leed veroorzaakt door de uitoefening van machten
waarop zij niet langer rechten kan doen gelden omdat zij zich naast
het spoor van de rede begeeft. Er vallen met andere woorden lijken
uit de kast en geen mens kan zulks beletten omdat de waanzin zich nu
eenmaal niet anders kan handhaven dan ten koste van mensen, die zij
excommuniceert of opgesloten houdt waar zij niet thuishoren en niet
aan het leven kunnen deelnemen. Andermaal: de waanzin begaat die
misdaad teneinde zichzelf in het zadel te kunnen bestendigen als de
waarheid en omdat waarheid verbonden is met macht terwijl macht
steeds de macht is over het leven van mensen, handhaaft zich de
waanzin pas middels de misdaad - berokkend aan mensen - maar andersom
is het ook de misdaad welke een zich opdringende waarheid ontmaskert
als leugen of als waan.
Als de
lezing van het (al dan niet vermeende) woord Gods van het hoofd
wereldwijd van de Broeders van liefde die een groot stuk van de
wereld van de psychiatrie beheersen, hypocriet blijkt op grond van
een kennelijk onvermogen tot het erkennen van het levend karakter van
het woord, is zoals hoger gezegd de volksgezondheid in het geding, te
meer daar de bedoelde interpretator beschikt over een niet te
onderschatten wereldlijke macht terwijl - andermaal - macht steeds
macht is over het leven van mensen. In de context van de huidige op
til zijnde discussie over geslacht, gender en het Bijbelvers "Man
en vrouw schiep Hij hen", brengt het uit de kast komen van
holebi's en transgenders, misdaden van excommunicatie en opsluiting
aan het licht uit het tijdperk van de vergeetputten dat vandaag door
de kerk bij monde van René Stockman kennelijk wordt her-ingeluid.
Edoch, waar wij dit laten gebeuren, keuren wij niet alleen deze
ongelooflijke aberratie goed maar steunen wij evenzeer de
heroprichting van de aloude concentratiekampen en een heuse
massamoord die in deze beproefde vorm veel moeilijker te bestrijden
is omdat de kasten of de kerkers van de kerk geheel onzichtbaar zijn
en zo ook het op gruwelijke wijze 'wegsteken' van mensen die, waar
zij te horen krijgen dat zij zich maar best onzichtbaar kunnen maken,
hun eigen excommuniceerder worden: zij werpen zogezegd zichzelf
in de vergeetput, zoals de tallozen die zichzelf vermoorden en
zoals de kampgevangenen die elkaar executeerden: zo blijven de
eigenlijke moordenaars buiten schot, zij hebben immers niets misdaan,
zo houden zij vol, zij profileren zichzelf daarentegen als weldoeners
en als de oorlog voorbij is, kunnen zij via de 'rattenlijn' met valse
pasjes het land uit om elders hun criminele activiteiten verder te
zetten en daar de tijd af te wachten om terug te keren als de kust
vrij is en met hun slachtingen te herbeginnen, zoals ook virussen dat
doen en de pestbacil, zoals zo treffend beschreven door nog een
Nobelprijswinnaar voor Literatuur, Albert Camus, die het toentertijd
in La Peste in feite over de rattenplaag had van
extreemrechts.
Volgens de klassieke
definitie ligt de kern van de waanzin in het delirium: "'Dit
woord is afgeleid van lira,
een vore; zodat deliro
letterlijk beduidt: ik begeef mij buiten de vore, buiten de rechte
weg van de rede." (...) "Dat delirium is de
noodzakelijke, maar ook afdoende voorwaarde om te kunnen zeggen dat
een zieke waanzinnig is." (2) De definitie is problematisch
omdat de pertinente vraag luidt wat dan redelijk is: vanuit het
oogpunt van de Verlichting wordt de religie waanzin, terwijl
bijvoorbeeld de katholieken van een halve eeuw geleden hier te lande
over dorpsgenoten zegden dat zij zich buiten de 'vore' of de 'voege'
begaven (i.e.: dat zij zich niet 'voegden') als zij het nalieten om
de zondagsmis in ere te houden. 'Verlichte geesten' daarentegen
geloofden niet langer precies omdat zij het geloof redeloos achtten
en derhalve waanzinnig. Allerminst een sinecure, te meer daar
bovendien het woord 'voege' verwant is met de 'voogd' die iemand
'bevoogd' of 'bevoegd' kan verklaren zodat de rede hier verbonden
wordt met de autoriteit wiens verordeningen echter niet noodzakelijk
met het redelijke samenvallen terwijl een autarch of een godheid wel
beschikt over leven en dood van zijn onderdanen en dat is macht.
Nu legde men reeds in de
oudste tijden de oorsprong van de waanzin bij de hartstochten (die
dan in het christendom nog verbonden worden met schuld): "De
mogelijkheid tot waanzin ligt in het gegeven van de hartstocht
besloten." (3) Zo bijvoorbeeld wordt de waanzin van Orpheus
na het verlies van zijn geliefde verklaard vanuit zijn hartstocht: in
de helleense mythe Orpheus en Euridice verliest Orpheus zijn
geliefde Euridice nadat zij door een adder werd gebeten; zij belandt
in de onderwereld maar Orpheus weet met zijn treurzang het medelijden
te wekken van de goden van de onderwereld en hij mag haar terughalen
op voorwaarde dat hij op de terugweg waarbij zij hem volgt, niet
achterom kijkt. Het noodlot bestaat erin dat dezelfde hartstocht
waarmee Orpheus zijn geliefde bij zich terug wil in het leven, hem
overmant en hem doet omkijken en aldus maakt dat zij voorgoed
wegglijdt naar het dodenrijk. (4) De hartstocht is redeloos maar
blijkt alsnog in staat om de harteloosheid van de doden voor heel
even ongedaan te maken. Maar dan slaat de ijskoude rede toe: zij
veroordeelt de hartstocht op grond van haar eigen tegendoelmatigheid
waarmee zij zich begeeft buiten de werkelijkheid waarin immers geen
plaats meer is voor de waanzin.
Een hartstochtelijke
liefde vormt ook het fundament van het Christendom dat om die reden
waanzin wordt genoemd terwijl gelovigen het verlangen naar het eeuwig
leven redelijk achten omdat geen redelijk mens de eeuwige dood kan
begeren. Dat betekent niets minder dan te zeggen dat als het
(christelijke) geloof redelijk of terecht is, dat dan de
werkelijkheid zoals zij er vóór het Christendom uitzag, te 'klein'
was om waar te kunnen zijn. De zogenaamde waarheid, de redelijkheid
en dus ook de waanzin lijken derhalve producten van de tijd en de
omstandigheden, wat ze op hun beurt tot waandenkbeelden maakt, maar
ook dat is niet zomaar waar. Michel Foucault schrijft: "(...)
men mag niet vergeten dat Christus gedurende zijn hele mensenbestaan
eigenlijk de waanzin heeft geëerd; hij heeft die geheiligd, evenals
het genezen gebrek, de vergeven zonde en de armoede waaraan eeuwige
rijkdommen zijn beloofd." (5)
In
De grote opsluiting,
het tweede hoofdstuk van zijn Geschiedenis van
de waanzin, beschrijft
Foucault hoe waanzinnigen geëxcommuniceerd en later ook opgesloten
werden, vooreerst om de schande te ontvluchten: schande en schaamte
ontstaan bij het openbaar worden van (al dan niet vermeende) schuld
die omdat schuld naar (al dan niet vermeende) misdaad verwijst, ook
aan het oog onttrokken wil worden. Maar wat gebeurt er dan wanneer
een (al dan niet vermeende) waanzin zoveel terrein heeft ingepalmd
dat zij om zeggens de hele mensheid beheerst, zoals dat in de
westerse wereld vele eeuwen lang het geval is geweest met het
Christendom en vandaag met de Verlichting? Wat gebeurt er wanneer een
zekere waanzin de meerderheid van de mensen achter zich krijgt in een
wereld die niet noodzakelijk democratisch hoeft te zijn aangezien het
reeds een natuurwet is dat apen apen na-apen terwijl ook de mens een
kuddedier is dat zich voegt naar de massa, dat de 'voege' of de
'vore' volgt: het reeds door anderen gemaakte spoor? Dat spoor der
voorgangers wordt overigens op meesterlijke wijze ontluisterd door
grote kunstenaars zoals Werner Herzog en bij uitstek in zijn Jeder
für sich und Gott gegen alle,
over de vondeling Kaspar Hauser die
op zijn doodsbed een visioen krijgt: de mensheid is een karavaan
waarin de ene de andere blindelings volgt, maar het is een karavaan
zonder kop of staart: het spoor is er maar het voert naar nergens.
Christus kon onschuldig
veroordeeld worden door de waanzin van het joodse volk dat de
vrijheid van een moordenaar verkoos boven die van de goddelijke
wonderdoener en de Romeinse heerser die geen schuld vond in die man,
schikte zich alsnog naar de waanzin van het volk omdat politici nu
eenmaal weten dat als puntje bij paaltje komt, de rede slechts een
voorwendsel is: zij weten dat omdat zij de kunst verstaan van de
redevoeringen die zij alleen maar houden om de waanzin van hun
machtswellust te kunnen verkappen en botvieren. Pilatus waste zijn
handen in onschuld, Nicolaï Gay schilderde Christus bij Pilatus in
het werk Quod Est Veritas? (6)
-Wat
Is Waarheid? - de oratorische vraag die de
politieker aan God voorlegt met dezelfde aanmatiging waarmee ooit de
duivel Christus op een berg in verzoeking wilde brengen en waarmee
Pilatus zijn minachting voor de waarheid en derhalve zijn verachting
voor het goddelijke uitspreekt, dat hij mét de godheid zelf ter dood
veroordeelt omdat hij zich niet tegen de waanzin kan verzetten daar
hij zijn macht eraan ontleent. Ontleent,
wel te verstaan want zijn macht duurt uiteraard niet langer dan zijn
aardse leven. Zodat de titel van het beroemde schilderij evenzeer de
oratorische vraag had kunnen zijn, door Christus gesteld aan Pilatus:
Wat Is Waanzin? Maar
Christus zweeg en Nicolaï Gay schilderde de waanzin van Pilatus.
In het westen wordt
waanzin steeds vaker gedefinieerd als de ongehoorzaamheid aan de
autoriteiten en zo komt het dat mensen zoals Julian Assange en Edward
Snowden samen met vele andere journalisten en rebellen zoals Socrates
en Giordano Bruno, die strijden voor de waarheid, waanzinnig worden
verklaard en vervolgd worden, gemarteld en gedood omdat zij ijveren
voor een waarheid die niet past in de waanzin van de wereld waarin
zij leven of leefden. Zolang de waarheid waarvan zij getuigen niet
aan het licht wordt gebracht, blijft de wereld die als waanzin
beschouwden terwijl zij een waanzin moeten verduren die zich voor de
waarheid uitgeeft.
Maar één zaak staat
vast: vooruitgang is onmogelijk zonder rebellen die bereid zijn om
daarvoor met hun leven te betalen omdat alles wat voor waarheid wil
doorgaan, dat pas kan doen middels macht, die altijd macht is over
andermans leven. Klokkenluiders, rebellen en vernieuwers dienen
immers te weerstaan
aan de macht die een leugen in het zadel houdt en die weerstand kan
allerminst fysiek zijn; de macht van de waarheid blijkt van een heel
andere orde dan deze die op aarde heerst. Misschien leven wij wel in
een tijdperk van gegeneraliseerde waanzin en misschien is dat
noodzakelijk altijd zo, misschien beperkt zich de betekenis van
waarheid tot 'nog niet achterhaalde waanzin'. Maar dat doet niets af
van het feit dat vooruitgang geheel onmogelijk is zonder mensen die
bereid zijn om daarvoor met hun leven te betalen omdat alles wat voor
waarheid wil doorgaan, dat pas kan doen middels macht, die altijd
macht is over andermans leven.
(J.B., 2 juni 2020)
Verwijzingen:
(1) Robert James,
Dictionnaire universel de médecine, Parijs 1746-1748, deel
III, p. 977, zoals geciteerd in Michel
Foucault,
Geschiedenis van de waanzin,
Boom/Amsterdam 2013 [Oorspronkelijk: Folie
et déraison. Histoire de la folie à l'âge classique,
Paris: Plon 1961], p. 123.
Toen deze laatste
woorden van George Floyd, die stierf nadat een politieagent acht
minuten lang zijn knie in de nek van de zwarte Amerikaan plantte, op
een treinstel van de NMBS verschenen, liet de treinmaatschappij
weten, zo schrijft Het Nieuwsblad, dat ze "die graffiti zo
snel mogelijk zullen verwijderen." De NMBS-woordvoerder
zei: "Een trein die op dergelijke wijze beklad is, kunnen
we zo niet laten rondrijden. We zullen ook bekijken of we de daders
kunnen traceren, maar dat is niet eenvoudig als we ze niet op
heterdaad kunnen betrappen." (1)
Toegegeven, in een
rechtsstaat moet ruimte (en tijd) gegeven worden aan onderzoek om
uitsluitsel te kunnen geven over de ware toedracht van de
gebeurtenissen. Edoch, nu videobeelden van de moord, samen met in de
media verspreide getuigenissen, de ganse wereldbevolking tot bijna
onmiddellijke toeschouwer hebben gemaakt van dit vreselijke gebeuren,
gaat elk verder uitstel uiteraard de schijn krijgen van een poging om
het kwaad weg te moffelen en, erger nog dan dat: om de schreeuw om
rechtvaardigheid de kop in te drukken.
Dat is jammer genoeg ook
wat België (bij monde van de woordvoerder van de Belgische
spoorwegmaatschappij) wil doen: het slachtoffer van een wellicht
racistische moord post mortem het zwijgen opleggen.
Onrecht is niet nieuw,
het aardse tranendal haalt daar immers zijn naam vandaan, een groot
deel van de mensheid is nog altijd slachtoffer van verdrukking in
allerlei vormen. En onrecht is erg maar nog erger is het ontzeggen
van spreekrecht aan de slachtoffers en daarvan getuigt de
geschiedenis ook: slachtoffers van onrecht wereldwijd, zijn niet uit
op wraak en bestraffing van de tenslotte meelijwekkende daders maar
zij willen wel dat het onrecht aan het licht komt en dat iedereen
ziet en weet dat er inderdaad onrecht wordt gepleegd. Het wegmoffelen
van het onrecht door het opleggen van spreekverbod aan de
slachtoffers is nog erger dan moord en daarom ook verkiezen mensen
die onrecht moeten verduren vaker de dood boven het instemmen met een
stilzwijgen. Over hun dood heen blijft immers hun kreet weerklinken
die het geweten van de mensheid op het appel roept en een openbare
rechtszaak eist en het zijn Machten die het menszijn als zodanig ver
overstijgen die ervoor zorgen dat de vrees voor de fysieke dood in
het niets verdwijnt van zodra de Waarheid geweld wordt aangedaan.
De duivelse ijver
waarmee plegers van onrecht hun verwerpelijke daden aan het licht
pogen te onttrekken, is bijzonder symptomatisch en wrede historische
taferelen getuigen daarvan: toen de nazi's in de Tweede Wereldoorlog
zagen dat de geallieerden op het punt stonden om de oorlog te winnen,
spoedden zij zich naar de massagraven om de uitgemergelde lijken op
te graven en nog in ijltempo in ovens te gaan verbranden teneinde de
sporen van de gruwel nog te kunnen uitwissen, zodat geen mens zou
weten wat aan mensen was aangedaan.
Het volstond niet voor
de moordenaars dat zij hun slachtoffers van het leven hadden benomen,
zij groeven hun lijken weer op in een poging om ook nog de waarheid
te begraven. Maar als gedoogd wordt dat de noodkreet een 'bekladding'
genoemd wordt ("Een trein die op dergelijke wijze beklad is,
kunnen we zo niet laten rondrijden")en het uitschreeuwen van onrecht een misdaad ("We zullen
ook bekijken of we de daders kunnen traceren, maar dat is niet
eenvoudig als we ze niet op heterdaad kunnen betrappen"),
dan is de Belgische staat ofwel een cultuurbarbaar ofwel
medeplichtig.
Zonder enige twijfel
wordt de massahysterie welke het huidige pandemische gebeuren
begeleidt, op duizend en één manieren te allen kante uitgebuit:
politici zien er brood in of redenen om zich te doen gelden, in de
medische sector liggen farmareuzen te wachten op hun miljarden en ook
de godsdiensten zijn er als de kippen bij om hier en daar een
graantje mee te pikken. Waar christelijk geïnspireerde auteurs hun
stem verheffen tegen idolatrie als een vorm van afgoderij, maakt de
katholieke kerk ook inzake de oorlog van de mensheid tegen de
coronapandemie van de heldenverering gretig gebruik om de grote
middelen van de zalig- en heiligverklaringen in te zetten met het oog
op de stigmatisering en de discriminatie van wereldwijd vervolgde
minderheidsgroeperingen.
In minder dan twee dagen
tijd gebruikt de kerk corona twee keer achtereenvolgens om de
mensenrechten te negeren en zelfs met de voeten te treden: de
National Catholic Reporter van
29 mei ll. meldt dat de kerk door de
coronacrisis verhinderd wordt om op te treden in de moordzaak in
Minneapolis van 25 mei ll. gepleegd door een blanke politieagent op
de zwarte George Floyd (1) terwijl de NBC
van Connecticut het op 27 mei heeft over de nakende zaligverklaring
van Michael McGivney, een priester die doorwerkte tijdens de met
corona vergelijkbare pandemie van longontsteking in 1890 - een
'voorganger' van (en indien hij bekend geweest was tevens een
voorbeeld voor) de helden in de zorgsector vandaag.
Maar een addertje onder
het gras verraadt de onfrisse dubbele agenda van het Vaticaan: in
1882 stichtte Michael McGivney immers ook de orde van de Ridders van
Columbus, (2) een inmiddels bijzonder machtige
verzekeringsmaatschappij die financiële steun verleent aan
organisaties die strijd voeren tegen onder meer contraceptie en
homohuwelijk. (3)
Onlangs kwam dezelfde
kwestie nog in het nieuws naar aanleiding van een artikel van René
Stockman over dit hete hangijzer: het hoofd van de Broeders van
liefde wereldwijd schermt opnieuw met Bijbelverzen tegen de
bevindingen in van de hedendaagse medici omtrent geslacht en gender
en hij eist dat in het katholieke onderwijs alom de wetenschappelijke
leer daaromtrent onder de mat zou worden geveegd. De reeds door
professoren waanzinnig genoemde actie van de broeder kadert in een
algemene sfeer van verrechtsing en misplaatst elitarisme waarvan ook
de in een Rooms klooster gevestigde stichting Gladiatoren
voor het Christendom van Trumps
verkiezingspropagandist Steve Bannon getuigt (met de Hongaarse
dictator Orban als een van zijn beste leerlingen van de klas) en de
opkomst van gevaarlijke conversietherapieën, gepropagandeerd in de
nieuwe, rijke extreemrechtse katholieke kringen. (4)
Vandaag
zijn er wereldwijd zo'n veertig miljoen slaven (1): zonder de
loonslaven erbij is dat nog steeds een bijzonder groot aantal maar
toch blijft het slechts een half percent van de wereldbevolking. Ooit
was dat anders en vormden de slaven een meerderheid, zoals
bijvoorbeeld in de Helleense beschaving. Voor de geschiedenis van de
slavernij raadplege men de aparte tekst: "Hoe Europa groot en
rijk werd" (2), waar verwezen wordt naar onder meer de recente
publicatie van de Zweedse historicus Dick Harrison. (3) Het onderwerp
van de onderhavige tekst betreft de hardnekkige poging van een elite
om de slavernij te veralgemenen - een aan de gang zijnde
omwenteling die rampzalig is voor het volk maar die jammer genoeg al
te dikwijls onopgemerkt blijft, terwijl de betrokken elite hiermee
niet aan haar proefstuk toe is, getuige het nog onvolprezen werk van
Michel Foucault.
De tactiek
die in de moderne tijd gebruikt wordt om van arbeiders slaven te
maken, heeft in de loop van de jaren weliswaar enkele wijzigingen
ondergaan maar bleef in essentie onveranderd. In zijn Geschiedenis
van de waanzin beschrijft
Foucault het fenomeen van de degradatie van werklieden tot slaven
omstreeks 1650. Er is dan een economische omwenteling die
werkloosheid meebrengt onder de arbeidersbevolking en de werklozen
worden verplicht om te gaan bedelen. Omstreeks die tijd is de lepra
uit Europa geweken en komen de tehuizen voor leprozen leeg te staan.
Men besluit dan om de bedelaars en de zwervers op te pakken en in die
tehuizen onder te brengen en alleen al in Frankrijk worden zo'n
65.000 zwervers geïnterneerd. De plekken waar zij opgesloten zitten,
worden 'verbeteringsgestichten' genoemd alsof de schuld van hun
werkloosheid bij de zwervers zelf lag: zij worden geculpabiliseerd
en behandeld alsof zij geen
verstand hadden. Zij krijgen onderdak en voedsel maar leven in
gevangenschap. Alras wordt gezegd dat zij op de kap leven van de
maatschappij en er wordt beslist dat zij moeten werken voor
de kost. In de praktijk werken
de geïnterneerden even hard als toen zij nog het statuut van
arbeider hadden, maar in deze nieuwe constellatie houden zij er
financieel quasi niets aan over: zij werken immers voor kost en
inwoon. Uiteraard heeft dat gevolgen voor de rest van de economie: de
goedkope arbeidskrachten die de geïnterneerden feitelijk zijn,
zorgen voor concurrentievervalsing: de fabrieken kunnen niet langer
concurreren met de gestichten: zij moeten sluiten en bijgevolg vallen
nog meer arbeiders zonder werk. Op hun beurt gaan zij bedelen, zij
zijn dus landlopers, zij worden opgepakt, geïnterneerd en verplicht
om te werken 'voor de kost'; uiteraard produceren zij goedkoper dan
de fabrieksarbeiders die opnieuw werkloos worden en op die manier
worden gestaag alle vrije en goed betaalde arbeiders omgevormd tot
geïnterneerde slaven die dwangarbeid verrichten. Het is de bedoeling
dat binnen de kortste keren de maatschappij op louter slavernij gaat
draaien. (4)
Vandaag
worden gelijkaardige scenario's alom schering en inslag, kennelijk
zonder dat de gedupeerden goed kunnen begrijpen wat er feitelijk aan
de hand is, laat staan dat zij de wantoestanden zouden kunnen
verwoorden. De economie zorgt ervoor dat op de redelijk betaalde en
de door sociale rechten beschermde arbeidsplaatsen steeds meer mensen
in de werkloosheid belanden. De werklozen belanden in de zogenaamde
'vierde wereld'; zij worden via culpabilisering weerloos gemaakt en
zij bezwijken onder de druk tot herscholing tot vormen van arbeid die
vaak ver beneden het niveau van hun opleiding liggen of van hun
aanvankelijke job. Dikwijls worden op de koop toe hun plaatsen
ingenomen door onbekwame lieden die daar neergepoot worden in een
carrousel van nepotisme en vriendjespolitiek.
Niet
alleen in de vierde wereld worden mensen aldus systematisch tot slaaf
gemaakt; in derdewereldlanden draait een vergelijkbare mallemolen: in
vroegere Oostbloklanden, in China, Vietnam, Cambodja, India en Afrika
planten gewetenloze opportunisten fabrieken neer om de bevolking daar
uit te buiten en met als enig oogmerk het eigen profijt en
deze schurken ondermijnen tegelijk de economie in hun land van herkomst.
Uitgerekend deze grootverdieners weten zich te onttrekken aan het
belastingstelsel zodat zij op de koop toe helemaal niet bijdragen aan
de slachtoffers van het sociaal stelsel van onrecht en
ontmenselijking dat zij zelf hebben gecreëerd. Deze dievenbende
investeert in de bankwereld die haar fortuin op de Kaaimaneilanden
parkeert terwijl zij bij de overheid schooit om geld en zij zal
binnenkort godbetert ook nog profiteren van de enorme schuldenberg in
het zog van de coronacrisis die immers het volk zal verplichten om
bij deze gangsters een feitelijk nooit af te betalen lening aan te
gaan. En dat laatste is dan de zogenaamde schuldslavernij.
(3) Dick
Harrison, De
geschiedenis van de slavernij van Mesopotamië tot moderne
mensenhandel,
Uitgeverij Omniboek, Utrecht 2019. (Oorspr.: Slaveriets
historia, Historiska
Media, Zweden 2015).
(4)
Michel
Foucault, Geschiedenis
van de waanzin,
Boom/Amsterdam 2013 [Oorspronkelijk: Folie
et déraison. Histoire de la folie à l'âge classique,
Paris: Plon 1961], pp. 55-72.
27-05-2020
Het geheim van de corona-pandemie
Het
geheim van de corona-pandemie
- Omsk Van
Togenbirger (OVT), wat een geluk dat we elkaar nog eens treffen: we
moeten van de gelegenheid gebruik maken nu we ons een beetje vrijer
kunnen bewegen, want morgen komt er wellicht een tweede golf, moeten
de mondmaskers weer aan en zitten we geïsoleerd...
-
OVT: Of erger nog!
- Erger dan
geïsoleerd?
-
OVT: Super-geïsoleerd! Hebt gij het nieuws nog niet gehoord? Gij
weet toch wel dat men eraan werkt om iedereen te kunnen verplichten
om een app op de telefoon te laten plaatsen?
- Ja, we hebben hier
een wereldautoriteit die daarin thuis is, zo klonk het althans op
televisie...
-
OVT: Precies!
- Een goede zaak, zo
dunkt mij toch: zo kan men het virus op de voet volgen en tijdig
ingrijpen waar nodig.
-
OVT: Het virus of de al dan niet besmette personen?
- De al dan niet
besmette personen, uiteraard...
-
OVT: En zeg mij eens: als men de mensen onderverdeelt in besmette en
niet besmette personen, schieten er dan nog anderen over?
- Het lijkt mij van
niet, neen: ik geloof dat er in die optiek geen derde soort van
mensen meer te bekennen valt... Bedoelt gij dat men met de app àlle
mensen op de voet kan volgen?
-
OVT: Kùnnen, mijn beste? Ik geloof dat men zo'n onderneming nooit
zal starten als het alleen maar de bedoeling is om alle mensen te
kunnen volgen, men zal dat gewoon doen, denkt
gij dat ook niet?
- Ja, maar nogmaals:
het lijkt mij wel een gerechtvaardigde zaak, het gaat immers om de
volksgezondheid, het is een kwestie van leven en dood: u en ik staan
daar overigens ook niet buiten. Men heeft ons bovendien beloofd dat
er geen misbruik zal gemaakt worden van de aldus verkregen data!
-
OVT: Beloofd? En wie hebben dat dan wel beloofd?
- Onze politici!
OVT:
Beloftes en politici! Ben ik achterdochtig als ik hier een kleine
kanttekening bij maak? Vergis ik mij dan als ik beweer dat er
politici bestaan die hun beloftes niet nakomen? Inderdaad, ik vergis
mij: ik moet mijzelf corrigeren en zeggen dat er helemaal geen
politici bestaan die hun beloftes wél nakomen! En als gij vindt dat
ik hier een onwaarheid vertel, geef mij dan één voorbeeld van een
politicus die doet wat hij beloofd heeft. Maar wacht niet te lang
want ik moet nog naar de wasserette met mijn maskers en de filters,
zij moeten dagelijks worden ververst...
- Ik kan u niet
direct een voorbeeld geven maar ik begrijp wel wat u bedoelt. Maar
zeg nu eens eerlijk: u kunt toch niet beweren dat het de bedoeling is
om aan alle mensen kwaad te berokkenen!
-
OVT: In geen geval! En voor een keer beweer ik zelfs niet dat het de
bedoeling is om de data te misbruiken, al kan misbruik uiteindelijk
wel een gevolg zijn van de gang van zaken, maar wellicht is
het dat alles wel waard...
- Wel, hoe ziet u de
zaken dan?
-
OVT: Hebt gij gemerkt dat na de corona-uitbraak plotseling iedereen
blijkt vergeten te zijn wat er voordien gebeurde?
- Dat is inderdaad
een feit: niemand immers spreekt nog over de gele hesjes, de
betogingen voor de redding van het Amazonewoud of de kinderprotesten
tegen de opwarming van de aarde. Ja, het klopt: iedereen blijkt
vergeten wat net voordien gebeurde...
-
OVT: En is niet net hetzelfde het geval met betrekking tot het grote
gebeuren dat voorafgaand aan de corona-affaire de hele wereld in
de ban hield?
- Wat bedoelt u?
-
OVT: Kijk, dat bedoel ik nu: gij zijt het kennelijk zelf ook
vergeten! Denk eens goed na!
- Maar... gij bedoelt
het terrorisme? Het moslimfundamentalisme? I.S.?
-
OVT: Ziet gij nu wat ik bedoel? Nu komt het terug. En zeg mij ook
eens: wat is het verband tussen het moslimterrorisme en corona?
- Is er dan een
verband?
-
OVT: Niet te diep nadenken: geef gewoon een verband aan. Wat denkt
gij spontaan als ge de twee kwesties naast elkaar legt?
- Ik denk dan... dat
het beide zaken zijn... die de hele wereld in de ban houden...
-
OVT: Precies! En hoe toevallig kan dit zijn?
- Het is geen toeval?
-
OVT: Toeval bestaat niet! Jaja, er bestaat iets dat wij toeval noemen
maar dan gaat het eigenlijk om dingen die onderling onverenigbaar
zijn of zaken waarvan het geviseerde onderlinge verband niet terzake
doet, zoals bijvoorbeeld het feit dat wij op dezelfde dag jarig zijn.
- Is dat dan zo?
-
OVT: Mijn speciale app zegt het, ja.
- Hemeltje... Maar
wat is dan wel het verband, volgens u, tussen het moslimterrorisme en
corona? Waarom zou het geen toeval zijn dat de twee...
-
OVT: Elkaar opvolgen?
-Precies...
-
OVT: Ik beweer niets maar ik geef u een hypothese ter overdenking,
goed?
- Doe maar op.
-
OVT: Zeg mij eerst eens: hoe groot was de zorg van de hele wereld
over het moslimterrorisme?
- Zeer groot, het
ging trouwens om een oorlog, en dan nog een oorlog met een
onzichtbare en dus een ongrijpbare vijand.
-
OVT: Een oorlog waarvan niemand durfde te zeggen dat men hem niet kon
winnen?
- Dat zou men wel
kunnen stellen, ja... Het stond trouwens op het punt om uit de hand
te lopen want stel eens dat men atoomwapens in handen kreeg, of
alleen nog maar iemand die ze kon maken, of chemische wapens...
-
OVT: zo ver was het al, als ik mij niet vergis!
- Zo is dat, ja...
-
OVT: En denkt u echt dat men de oorlog tegen de terreur inderdaad
niet kan winnen?
- Wel, als men niet
weet waar de vijand is en wanneer hij zal toeslaan...
-
OVT: Men kan hem dus winnen als men wél weet waar de vijand zich
bevindt en wanneer hij zal toeslaan?
- Wel... u bedoelt
toch niet dat de hele corona-epidemie opgezet werd om...
-
OVT: Om een aanvaardbare reden te vinden voor het invoeren van een
technologie waarmee men kan natrekken waar ongeacht wie zich op
ongeacht welk ogenblik bevindt!
- Maar gelooft u
dan...
-
OVT: Herinner u de aanslagen! Herinner u de paniek! Stond het niet
als een paal boven water dat men er maar moest mee leren leven, met
die fanatiekelingen die moorden voor de pret? Heeft men niet heel
Syrië plat gelegd om ze weg te krijgen? Doken ze niet telkens
opnieuw elders op? Moesten wij niet allemaal leren wennen aan de
vrees dat voortaan de gruwel op elk ogenblik en op elke plek kon
toeslaan? Was dat niet de vloek die voorgoed op de mensheid zou
rustten?
- Ja... inderdaad...
-
OVT: En dat terwijl de mensheid beschikt over de technologie om al
die lafaards op te sporen! Neen, uitgerekend die massamoordenaars
gebruiken onze technologie om aanslagen te kunnen plegen!
Wraakroepend, toch?
- Maar dan...
-
OVT: Toegegeven, de wereldleiders munten qua intelligentie nergens
boven de andere mensen uit, men zou zelfs het tegendeel kunnen
aantonen, maar als het eigen hagje in het geding is, denken zij er
misschien wel aan om mensen in te huren die wél capabel zijn om het
probleem op te lossen.
- Maar u kunt toch
zeker niet hard maken dat men een virus heeft gefabriceerd dat in
staat is om de mensheid uit te roeien... met de bedoeling om dan een
app te kunnen ontwikkelen om terroristen op te sporen!?
-
OVT: Dat beweer ik ook niet. Maar is het u al opgevallen dat menigeen
de wenkbrauwen fronst bij bijna alles wat met de zogenaamde epidemie
te maken heeft?
- Achterdocht,
complottheorieën...
-
OVT: Te beginnen met het aantal slachtoffers: virologen geven zelf
toe dat dit aantal in de lijn ligt van een gewone seizoensgriep,
nietwaar?
- Ja, maar dat is dan
te danken aan de maatregelen!
-
OVT: Maatregelen? De mondmaskers, bedoelt gij? Vergelijk dan maar
eens met de plekken waar helemaal geen maatregelen zijn: er is geen
enkel verschil te bespeuren en de waarheid in de uitspraak van Ivan
Illich wordt hier andermaal bevestigd, namelijk
"dat
artsen in de laatste honderd jaar epidemieën niet sterker beïnvloed
hebben dan priesters in vroeger tijden"
Het staat letterlijk in de inleiding tot zijn Medical
Nemesis uit
1975.
(1).
- Wel...
-
OVT: Er is dus sprake van een seizoensgriep, zou ik zeggen, maar die
wordt opgeblazen tot een heuse epidemie - wat zeg ik? Een pandemie!
En dat gebeurt nu wereldwijd, het terrorisme immers is een wereldwijd
probleem: het sprookje van de nieuwe kleren van de keizer wordt
wereldwijd voorgelezen. Het is immers geweten dat niets de neuzen zo
rap in dezelfde richting krijgt als een gemeenschappelijke vijand:
Samen tegen corona! Bijzonder onschuldig, zou ik zeggen, want
die vijand bestaat niet eens, het is louter perceptie. Toegegeven,
dat vraagt om complottheorieën, maar denk eens goed na over
wat er op het spel staat en over het ongedroomde resultaat dat dit
allemaal zal opleveren als het lukt: de overwinning op de war on
terrorism! En het lijkt nog te zullen lukken ook want iedereen is
bang!
- Inderdaad, iedereen
is bang: de versoepelingen zijn er maar de mensen blijven thuis...
-
OVT: Alleen heeft men geen rekening gehouden met een zeer belangrijke
zaak.
- Welke dan?
-
OVT: Wel, het is een zaak die helemaal nieuw is, zoals ook corona
nieuw was, maar deze zaak is zo mogelijk nog onbekender.
- Is dat dan
mogelijk?
-
OVT: Zeer zeker. Het gaat om een werkelijkheid die nog niet helemaal
doorgrond wordt door de geleerden maar die nu door de feiten zelf aan
het licht zal komen.
- Ja?
-
OVT: Als men van alle mensen op elk ogenblik weet waar ze zich
bevinden, met wie ze contact hebben, wat ze doen, dan wil dat zeggen
dat die 'men', en dat is nota bene een geheel onpersoonlijk ding,
macht heeft over iedereen.
- Dat lijkt mij wel
zeer abstract...
-
OVT: Kan ik mij voorstellen, ja. Maar abstract zal dat niet lang meer
blijven, zoals ik al zei. Hebt gij Heidegger gelezen?
- Van gehoord, ja...
-
OVT: Of gewezen minister Mark Eyskens? Die schreef daar ook over, men
zou haast denken dat hij het uitgevonden had, hij noemde het de
"vermenning".
- Ja, dat zegt mij
iets...
-
OVT: Men zegt, men doet, het wordt zo gezegd, het wordt zo gedaan,
het moet zo, het hoort zo of het hoort zo niet, het is not done.
Waarbij dus helemaal niemand bepaalt waarom het zo hoort en niet
anders. De trends, de modes, de paradigmata, de heersende
overtuigingen, de gebruiken, zoals de massamoord op foetussen
wereldwijd of de euthanasie van de zogenaamde progressieven: het wekt
allemaal geen enkele tegenstand meer op omdat het gedicteerd wordt
door een anonieme macht. En die macht is niet alleen anoniem, ze
heeft niet alleen geen naam, ze is ook niemand: als het al
iets is, dan is het de onpersoon bij uitstek. Zoals u zeker wel weet,
beweren de hedendaagse theologen dat de onpersoon bij uitstek niemand
minder is dan de duivel: diegene die de hele schepping weerstaat en
in het bijzonder de mensheid.
- Loopt u nu niet te
hard van stapel?
-
OVT: Wel, oordeel zelf. De app waarvan nu sprake, zal er ook komen,
wees daar maar zeker van. Zo'n unieke kans om de oorlog tegen de
onzichtbare vijand te winnen, zal men niet verkijken of laten
dwarsbomen. Maar er zal verzet opduiken. Men doet de bekende
gezichten op televisie nu zeggen dat zij wel bereid zullen zijn om
mee te werken aan het verzamelen van die data, precies omdat men
argwaan vreest: men hoopt dat de mensen die voorbeelden zullen
navolgen. Maar dat zullen ze niet doen, beslist niet. En als niet
iedereen meewerkt, valt er ook niets tegen het virus te beginnen, of
tegen het terrorisme, zo men wil. Men zal het dus moeten verplichten.
Maar ook dat is onmogelijk. Hebt gij gemerkt op welke manier men
mensen ertoe verplicht heeft om een gsm
aan te schaffen? Neen? Wel, na meer dan honderd jaar heeft men in een
mum van tijd de telefooncellen die op de hoek van elke straat te
vinden waren, doen verdwijnen. Wat dus gedaan bij rampspoed? Het was
nooit een verplichting, het is een vorm van druk en dat werkt. Maar
de mensen zullen hun telefoons thuis laten liggen, zo'n gsm met een
app erin is bijna hetzelfde als een enkelband, dat begrijpt gij toch
wel? De vrijheid! Hebt gij ook gehoord hoe een professor economie op
emiritaat de gedachte geopperd heeft dat multinationals die hun
fortuinen gaan parkeren op de Kaaimaneilanden, voortaan met de vinger
zouden moeten gewezen worden als zij weigeren om met extra
belastingen bij te dragen tot het betalen van de coronacrisis? Tot
nog toe bleven die buiten schot maar dat dreigt te veranderen: als
die miljardairs die zelf geen cent gewone belastingen willen betalen
met dit bedrog in de media komen, zal elkeen hen boycotten of dat
hoopt men toch. Moeten zij het dan hebben over vrijheid? Of gaat het
inderdaad om misdaad? En brengt men dat niet beter aan het licht?
Maar dat zal niet van een leien dakje lopen, dat geef ik u op een
blaadje! Die professor is al te optimistisch! Ik wil alleen maar
zeggen: als men echt aan de vrijheid van de mensen zit te morrelen,
komt er gewis tegenstand! Men kan misschien wel iedereen verplichten
om een app te laten plaatsen op de telefoon maar men kan niemand
ertoe verplichten om altijd die telefoon bij zich te hebben, laat
staan om er een te kopen. En dus zal men naar een andere oplossing
moeten zoeken: een chip die men wel overal bij zich draagt.
- U bedoelt toch niet
die zaken waarover godsdienstfanaten het hebben die nu almaar over de
eindtijd zeuren en over het beest uit de apocalyps, het armageddon,
het getal van het beest, het merkteken dat elkeen zal meedragen op
het voorhoofd of op de handpalm en zonder hetwelke niemand nog zal
kunnen kopen of verkopen?
-
OVT: Welneen, hoe zou iemand die de kennis hoogacht in die onzin
kunnen geloven! Ik denk veeleer aan de plaatsing van een chip op de
identiteitskaart, die elkeen allang verplicht bij zich moet dragen.
Er zijn nu electronische identiteitskaarten op komst, heb ik gehoord.
Ik sluit niet uit dat men de mensen ooit zal verplichten om zich
onderhuids een chip te laten inplanten zoals men dat trouwens ook
doet bij honden en nog andere huisdieren die men aldus met een app op
de pc kan volgen maar dat zou dan uiteraard helemaal niets te maken
hebben met die onzin uit de bijbel!
- En die onpersoon
dan, waarover u het had? Welke impakt zou dat dan hebben op de
mensen? U had het over een nog onbekend iets van grote invloed
waarmee men nu geen rekening houdt?
-
OVT: Inderdaad, een groot gevaar: het zou de verdwijning van de mens
betekenen. Hebt gij Michel Foucault gelezen? Zo eindigt zijn boek De
woorden en de dingen, als ik mij niet vergis: hij zegt dat de
mens zou verdwijnen zoals een gelaat van zand bij de grens der zee...
Dat is een bijzonder belangrijke maar ook allerminst simpele kwestie
die een behandeling apart vereist. Maar nu moet ik naar de wasserette
want 250 euro is een hele som! Tot later misschien?
- Tot later, Omsk Van
Togenbirger...
(J.B., 27 mei 2020)
Verwijzingen:
(1) Ivan
Illich, Grenzen
aan de geneeskunde. Het medisch bedrijf - een bedreiging voor de
gezondheid? Het
Wereldvenster, Baarn 1978. (Oorspronkelijke titel en uitgave: Medical
Nemesis - The Expropriation of Health,
Marion Boyars, Londen 1975), p. 21.
25-05-2020
Christus, de kerk en de armen
Christus,
de kerk en de armen
Zoals
iedereen intussen weet, doet ook de katholieke kerk zelfs helemaal
geen moeite om te verdonkeremanen dat inzake geloof en getuigenis
geen groter contrast denkbaar is dan dat tussen de parabel van de
rijke jongeling (1) en de schatkamers van de luxestaat Vaticaan (2)
en dat is zeker en vast niet te wijten aan laksheid maar veeleer aan
het feit dat de clerus als geen ander weet dat de massa allerminst
zal gehoorzamen aan schooiers maar des te meer opkijkt naar de
machtigen der aarde. De kerk doet zelfs haar uiterste best om
diegenen over wie Christus zelf verklaart dat zij en alleen zij de
hemel verdienen, effectief naar de hel te verbannen door hen uit de
mensengemeenschap buiten te sluiten terwijl zij er tegelijk ook
voor zorgt dat deze misdaad er als een weldaad gaat uitzien en zelfs
als een werk van barmhartigheid.
"Op
het ogenblik dat Hendrik IV zijn beleg van Parijs begint",
zo schrijft Michel Foucault in zijn Geschiedenis van de waanzin,
"telt de stad (die dan nog geen honderdduizend inwoners
heeft) dertigduizend bedelaars. (...) er wordt dan besloten de
leeglopers die niet opnieuw een plaats gevonden hebben in de
maatschappij, te laten verdwijnen. Een uitspraak van het parlement,
daterend uit 1606, stelt vast dat de Parijse bedelaars in het
openbaar zullen worden gegeseld, op hun schouder gebrandmerkt en dan,
kaalgeschoren, uit de stad verjaagd. (...) Het is de tijd van hetoproer van Parijs (1621), dat van Lyon (1652) en dat van Rouen
(1639)" (3). De
arbeiders zijn gedesorganiseerd, velen worden werkloos, zij verliezen
hun rechten en krijgen verenigingsverbod. Dat laatste valt moeilijk
te realiseren maar de kerk springt de staat in de verdrukking bij:
"Daarom treedt ook de kerk nu op en stelt de geheime
arbeidersgroeperingen op één lijn met 'het uitoefenen van
tovenarij'. Een besluit van de Sorbonne (van 1655) verklaart allen
die tot zulke boze gemeenschappen behoren tot 'heiligschenners' die
bovendien nog 'in doodzonde verkeren'".(4)
De kerk
hielp (en helpt) de machthebbers bij het onder de knoet houden van de
arbeiders en bij het aan hen ontzeggen van mensenrechten
avant-la-lettre. Maar hetzelfde deed zij met de arbeiders die
ingevolge de nieuwe economische structuren werkloos werden en moesten
bedelen: waar dezen tot omstreeks 1650 vrije mensen waren met een
eigen waarde omdat zij het tenslotte zijn die voor de christenen de
gelegenheid creëren tot het beoefenen van werken van barmhartigheid
en dus tot het verdienen van het hemelse geluk, werden zij nadien
opgepakt en opgesloten: deze armen werden van hun vrijheid beroofd
alsof zij misdadigers waren. Naar de bezitslozen of de machtelozen
wordt immers niet geluisterd alsof zij niet zouden beschikken over
rede en verstand en zij worden derhalve behandeld als redelozen - als
dieren - en opgesloten in tehuizen - de latere
krankzinnigengestichten. (5) Het heeft er dan alle schijn van dat de
kerk zorg draagt voor de sukkelaars terwijl zij alleen maar meewerkt
aan een proces waarbij het op de schouder brandmerken van mensen die
uit de boot vallen, vervangen wordt door stigmatisatie of het
brandmerken op de ziel en de opsluiting of de vrijheidsberoving komt
in de plaats van de verdrijving uit de stad. (6)
Anno 2020
en exact dertig jaar na de schrapping van homofilie als
geestesziekte, eist het hoofd van de katholieke psychiatrische
instellingen van de Broeders van liefde dat het vers uit Genesis (1,
27) "man en vrouw schiep Hij hen" opnieuw ernstig
genomen wordt en ook in het onderwijs de voorrang krijgt boven de
wetenschappelijke bevindingen omtrent geslacht en gender (7): homo's
dreigen opnieuw gek verklaard te worden, 'medisch' behandeld,
uitgestoten en opgesloten; alom wordt reeds teruggegrepen naar
gebedsgenezers en moordende conversietherapieën (8) en gevaarlijke
potentaten die zich uitgeven voor zogenaamde 'gladiatoren voor het
christendom' vergaderen in kloosters in de nabijheid van Rome om van
daaruit gefinancierd door extreem rechts een heuse coup voor te
bereiden met het oog op het herstel van de aloude repressieve
machtsstructuren. (9) Precies omwille van de wereldlijke macht die
zij vertegenwoordigen en die op zijn beurt de macht van de duivel
representeert, valt er weinig tegenstand te verwachten vanwege het
personeel van leken die zich wellicht met hart en ziel inzetten voor
de zwaksten maar tevens en vooral om den brode, zoals blijkt uit het
gebrek aan ook maar enig verzet ten tijde van het naziregime dat ook
in ons land de verantwoordelijken van de psychiatrische instellingen
er moeiteloos kon toe brengen om middels het vetvrije dieet mee te
werken aan een heuse massamoord. (10)
(J.B.,
25 mei 2020)
Verwijzingen:
(1)
Zie: Mattheüs
19: 16-22.
(2) Zie:
Frédéric
Martel, Sodoma. Het geheim
van het Vaticaan,
Uitgeverij
Balans, Amsterdam 2019.(Oorspr.:
Éditions Robert Laffont, Parijs 2019).
(3) Michel
Foucault, Geschiedenis van de waanzin, Boom/Amsterdam 2013
[Oorspronkelijk: Folie et déraison. Histoire de la folie à l'âge
classique, Paris: Plon 1961], pp. 64-65.
(10) Zie:
Thys,
Erik, Psychogenocide.
Psychiatrie, kunst en massamoord onder de nazi's,
Epo,
Berchem 2015, pp. 231-267.
23-05-2020
Onze wereld, een panopticum
Onze
wereld, een panopticum
Gelijktijdig
met het uitbreken van de Industriële Revolutie met zijn grenzeloze
sociale ellende werd op 15 februari 1748 in Houndsditch hartje Londen
in een rijke conservatieve Tory-familie Jeremy Bentham geboren die de
pleitbezorger werd van een moraal die haaks staat op de christelijke:
niet langer de zelfopoffering uit naastenliefde is het ideaal,
voortaan is het goede wat genot verschaft en wat nuttig is. In An
Introduction to the Principles of Morals and Legislation uit
1789 schrijft hij: "Geluk
is de aanwezigheid van maximaal genot en minimale pijn".
Of nog: "Het grootste
geluk voor het grootste aantal mensen is de basis van moraal en
wetgeving." (^)
Die
(sociale) ethiek was nieuw en contrasteerde fel met het Christendom
maar eveneens met ongeacht welke religieuze moraal die veeleer
verbonden is met het gebed of met het afsmeken van gunsten en
privileges - een praktijk die wortelt in die van het offerschap en
die ook heerst in het katholicisme dat in dat licht verschijnt als
een totaal verkracht christendom, een christendom dat naar de hand
werd gezet van de aloude joodse moraal van schuld en boete en wel in
die mate dat Christus zelf daarin als mensenoffer wordt ten tonele
gevoerd.
De
jaloerse god Jahweh vroeg aan Abraham om zijn zoon Isaak de keel over
te snijden en te offeren als bewijs van zijn liefde en trouw
("Bovenal bemin één god!")
totdat een engel gods hem dit verhinderde met de verklaring dat Hij
voortaan met een offerdier genoegen zou nemen. Tot op dat ogenblik
werden alle eerstgeborenen aan Jahweh geofferd, getuige Exodus 13:
"De Heer zei tegen Mozes: Wijd alle eerstgeborenen aan
mij; alles wat bij de Israëlieten of bij hun vee als eerste de
moederschoot verlaat behoort mij toe". Exodus
15: "Toen de farao weigerde ons te laten gaan, heeft
de Heer alle eerstgeborenen in Egypte, van de mensen en van het vee,
gedood. Daarom offer ik de Heer alle mannelijke dieren die als eerste
de moederschoot verlaten en koop ik elke eerstgeboren zoon vrij".
Het
offer - de moord - was de munt waarmee betaald werd voor de gunst van
het leven in een cultuur van de wraak - "voor wat hoort wat"
- die de basis vormt van de hedendaagse economie. Men zegt weleens
dat toen Christoffel Columbus in 1492 Amerika ontdekte, het bloed van
de kinderen geofferd in de tempel van Montezuma (Motecuhzoma II) hem
tegemoet kwam maar het is een feit dat Azteken, Maya's en Inca's
massaal hun kinderen onthoofden en het hart uitsneden in de
offerandes aan hun goden. (°) Kinderen werden ook geofferd door de
oude Grieken en door de Romeinen; de Feniciërs brachten kinderoffers
aan de god Moloch, de Hindoes aan Kali en ook de Chinezen offerden
hun kinderen en onder de Europeanen deden de Kelten en de Germanen
dat en wel tot in de 11de eeuw. En schrik nu niet: in India, Afrika
en Zuid-Amerika worden in de context van religieuze rituelen vandaag
nog steeds mensenoffers gebracht. (*)
De
moraal van Bentham klinkt menselijker dan de moraal van de oude
religies maar hij staat even ver van de Christelijke ethiek als die
van de Joden, de Azteken en al degenen bij wie rituele mensenoffers
maar ook allerlei vormen van vrijkoperij en handel aan de orde van de
dag zijn. Terwijl het Christendom het 'geven om niets' en in extremis
het lijden en sterven voor
het goed van de ander
predikt, zweren zowel de oude rituele offeraars als de moderne
dienaren van de mammon bij het doden
omwille van het eigen
voordeel. Niets heeft Christus meer tot woede gedreven dan het
handeldrijven in het huis van god.
Bentham
wordt gezien als een van de grondleggers van het utilitarisme of de
nuttigheidsmoraal - een van de meest kaduke vormen van ethiek die
ooit werden bedacht, alleen al omdat 'nut' op zich elke morele
finaliteit mist - als nut al iets met moraal te maken kón hebben.
Nut slaat noodzakelijkerwijze op nut voor mij
en bij uitbreiding via solidariteit ook op nut voor de staat waarvan
ik deel uitmaak en daarom ook kadert dat nut noodzakelijk binnen de
perken van het handeldrijven dat een afgeleide is van het systeem van
offer en gunst, volgens de wetten van het betaalverkeer dat gedekt
wordt door de wet van de wraak, die uiteindelijk berust bij het recht
van de sterkste - die blinde natuurwet welke in feite de
rechteloosheid of de morele wetteloosheid legitimeert. Niet voor
niets bekritiseerde de sociaal zeer geëngageerde schrijver Charles
Dickens doorheen zijn ganse oeuvre dit soort van nieuwe moralisten
die hij onmensen noemde omdat zij uiteindelijk alleen maar begaan
waren met het eigen gewin ten tijde van de fabrieksellende en de
kinderarbeid die de Industriële Revolutie kenmerken en de
massaproductie in een systeem van niets ontziend kapitalisme waarin
de hebzuchtige zijn medemens vertrappelt voor de gunst van de god van
het geld. Dickens was een ooggetuige van die wantoestanden en zijn
roman Hard Times wordt
nog steeds gelezen.
De
fantasieën van de rijke Bentham werden gevoed door machtswellust en
heerszucht, wantrouwen en controle over anderen en kregen bij uitstek
gestalte in zijn ontwerp van het zogenaamde 'panopticum': een
architecturaal hoogstandje dat het perfecte overzicht van de heerser
over zijn onderdanen bouwkundig realiseert. Benthams ontwerp betrof
een gevangenisgebouw (naar het voorbeeld waarvan later heel wat
gevangenissen werden ontworpen) maar uiteraard geldt de idee evenzeer
voor de architectuur van de totaal gecontroleerde maatschappij zoals
in 1984 van George
Orwell: de heerser ziet alles en allen maar de burgers zien zelfs hun
medeburgers niet en contacten zijn taboe.
De
idee werd uitgewerkt door Michel Foucault in zijn Surveiller
et punir: Naissance de la prison
uit 1975 maar ook in zijn werk over de waanzin (Folie
et déraison. Histoire de la folie à l'âge classique uit
1961) en in dat over de seksualiteit (Histoire
de la sexualité uit
1976 (deel I), 1984 (delen II en III) en 2018 (deel IV))omdat
al die thema's verband houden met macht. Zoals gezegd werd het
gevangenisgebouw het archetype van het panopticum en op die manier
verraadt de toepassing ervan op de architectuur van de maatschappij
reeds dat het panopticum van de staat een gevangenis maakt en zo is
de hedendaagse wereld in wezen exact het tegendeel van wat hij
pretendeert te zijn: in de waan van de vrijheid, de blijheid en de
diversiteit van de Verlichting, realiseert hij alleen maar een massa
van allemaal uniforme exemplaren die door verregaande overheersing en
controle volledig geketend wordt.
De nieuwe pest (vervolg 53): Divide et impera: zo werkt extreemrechts
De
nieuwe pest (vervolg 53):
Divide
et impera: zo werkt extreemrechts
Waar
zijn de miljoenen betogers wereldwijd tegen de klimaatverloedering
gebleven? De spijbelende kinderen in het zog van Greta Thunberg? Waar
zijn de gele hesjes en de opstanden in Parijs, Londen en in andere
metropolen? Wat is er gebeurd met de burgeroorlogen, de opstanden die
tot voor kort de hele wereld in de fik staken? Waar is plotseling het
verzet tegen de dictaturen? Het impact van de zogenaamde coronacrisis
is dermate groot dat iedereen ineens vergeten blijkt wat eraan
voorafging maar het effect is overduidelijk. En dat effect is
kennelijk ook gewild.
Het
begon niet toevallig in China want het sprookje over de nieuwe kleren
van de keizer dat wij in het westen toeschrijven aan de Deense
schrijver Hans Christian Andersen, moet zijn bronnen veel vroeger en
ook veel verder gaan zoeken: in het middeleeuwse Spanje was er een
versie van, met wortels bij de fabels van de Oud-Griekse dichter
Aesopus maar ook de Perzen en de Indiërs hadden eigen oudere versies
en de allereerste bron zou wel eens een sprookje over de kleren van
een Chinese keizer kunnen zijn.
Het
verhaal gaat onder meer over massahysterie, over de hype, de
collectieve zinsbegoocheling waarvan de geschiedenis talloze
voorbeelden geeft: de verschijningen van Christus onmiddellijk na
zijn dood aan tenminste vijfhonderd ooggetuigen en het zonnewonder
van Fatima in 1917 met vele duizenden toeschouwers behoren tot de
beroemdste voorbeelden maar de psychologie verhaalt ook over een vorm
van massahysterie waarbij een grote groep mensen ervan overtuigd zijn
dat zij aan eenzelfde ziekte lijden en zij blijken inderdaad ziek
terwijl een puur medische verklaring blijft ontbreken.
Het
begon niet toevallig in het land waaruit het sprookje over de nieuwe
kleren van de keizer stamt omdat daar op het ogenblik van de
corona-uitbraak een dictator aan de macht is die volgens de grote
China-kenners de mythische leider Mao Zedong naar de kroon steekt
terwijl hij moet vrezen voor opstanden onder zijn eigenste volk. De
machtige filantroop en verdediger van de open society, George Soros
(György Schwartz), vermeldt niet toevallig in zijn meest recente
brief dat hij sympathiseert met het Chinese volk omdat het gebukt
gaat onder een dictatuur waarvan het zich nu wil bevrijden. Het
internet wordt in China aan banden gelegd omdat gevreesd wordt dat
zoals voorheen gebeurde in de Noord-Afrikaanse contreien, het ook
daar tot revoluties zou kunnen leiden en tot de val van Xi Jinping.
En zo lang als er dictaturen bestaan, zo lang weten ook de dictators
wat zij moeten doen om de macht te kunnen behouden: van de Romeinse
Julius Caesar hebben wij het devies onthouden dat stamt van Philippus
II van Macedonië:divide
et impera
of: verdeel
en heers.
En hoe verdeelt men het best een volk?
Precies,
men dwingt een samenscholingsverbod af, op het internet maar ook
elders. En hoe verhindert men het best dat mensen samenscholen? Men
zorgt ervoor dat zij met elkaar niet meer kunnen spreken. De omerta
en de zwijgplicht in de kloosters en de regel raro
solus nunquam duo semper tres bestaan
al eeuwen maar pas de mondmaskers en de social
distancing
doen de dictators in spe likkebaarden: men blijkt erin geslaagd om
mensen angst aan te jagen voor elkaar van zodra zij communiceren.
Geeft gij gehoor aan wie u iets vertellen, dan riskeert gij uw eigen
leven, alleen al door het speeksel waarmee gij onvermijdelijk
gezegend wordt: andermans zever herleidt u binnen de kortste keren
tot stof en as. De televisiebeelden van de overvolle hospitalen en de
beelden van de bergen lijkkisten die aan de verslagen over de
veertiende-eeuwse pest doen denken, muilkorven ook hen voor wie
mondmaskers falen. Voortaan zijn wij elkanders vijanden, de
verdeeldheid is compleet, de dictatuur heeft nu vrij spel.
Het
bestond al in duizend vormen, in Ruanda was er de genocide naar
aanleiding van de door de Nederlandse socioloog Abram De Swaan
verklaarde hysterie over het Hutu- en het Tutsi-zijn; religies delen
sinds oudsher de wereld op in gelovigen en ongelovigen; het
nationalisme doet hetzelfde met naties - allemaal ficties waarvoor
massa's mensen hun leven veil hebben.
De
Chinese dictatuur is erin geslaagd zich te handhaven middels de hype
en niet het griepvirus dat tot nog toe wereldwijd aan 300.000 mensen
het leven kostte (terwijl de seizoensgriep jaarlijks tussen de
300.000 en de 1.000.000 slachtoffers maakt) maar de hype heeft ook de
rest van de wereld besmet. En uitgerekend die besmetting wordt in
stand gehouden door wie garen spinnen bij het plotselinge stilzwijgen
van het volk en bij de tot ieders verbazing nog steeds ongehoorde
volgzaamheid en braafheid van de miljarden aardbewoners. De dieren
weten warempel niet meer waar ze het hebben.
Ja,
het is feit, niemand kan het nog ontkennen: niet alleen het
vliegverkeer is opgeruimd: alle mensen zijn nu stil en reeds zingen
zij een toontje lager en van protesten, opstanden of betogingen tegen
wie of wat dan ook, is nergens nog een spoor. Op deze internationale
zondag voor gelijke rechten voor drommen mensen die nog wereldwijd
worden vervolgd en vermoord, speelt hier en daar alleen nog de wind
naar willekeur met enkele losse vlaggen.
(J.B.,
17 mei 2020)
16-05-2020
Internationale Dag tegen Homofobie en Transfobie - Neonazi's vandaag: zo werkt extreemrechts
Internationale
Dag tegen Homofobie en Transfobie
Neonazi's
vandaag: zo werkt extreemrechts
Extreemrechts
zijn in wezen wie voorrechten nastreven vanuit een waan van
superioriteit en dit met navenante irrationele argumenten. Tot die
drogredenen behoren in de eerste plaats gezagsargumenten en dan nog
wel verwijzingen naar het opperste gezag: het woord van god of wat
daarvoor moet doorgaan. De redenering klinkt dan zo: als
wij ons ervan onthouden om te doden, dan handelen wij zo omdat god
zelf het ons verbiedt, hij zegt namelijk in de bijbel die zijn woord
is: "Gij zult niet doden!"
Edoch,
voor hetzelfde geld stond er in de bijbel: "Gij zult doden!"
en de kers op de taart is nu dat menig goddelijk bevel ook aldus
luidt.
Om
te beginnen verwachtte Jahweh van alle voorvaderen van Abraham dat
zij hun oudste zoon de keel zouden oversnijden om hem daarna op een
brandstapel aan hem te offeren ten teken van liefde en trouw. En voor
wie dachten dat die waanzin behoort tot lang vervlogen tijden moet
hier worden aan toegevoegd dat ook hedendaagse theologen het naar hun
mening betreurenswaardige lot van de moderne mens wijten aan het feit
"dat hij niets meer heeft om voor te sterven". Van moord op
goddelijk bevel was eveneens sprake in het Requerimiento
waarmee paus Adrianus VI in 1513 de Indianen gebood zich aan zijn
goddelijk gezag te onderwerpen op straffe van verslaving of genocide.
(1) En ook met het islamfundamentalisme heeft de wereld in de
afgelopen decennia uitgebreid kennis kunnen maken.
Het
Vaticaanse document van 2 februari 2019 getiteld Male
and female He created them van
de hand van kardinaal Versaldi en aartsbisschop Zani van
de Congregatie voor de katholieke opvoeding, waarin wordt verwezen
naar de bijbel met het oog op de ontkenning van de moderne
wetenschappelijke inzichten inzake genderdysforie, doet uiteraard
denken aan de middeleeuwse standpunten van de kerk inzake de
wetenschap van de kosmologie. (2) Sterrenkundigen werden veroordeeld
of belandden op de brandstapel, zoals dat het geval was met Giordano
Bruno in het jaar 1600. Maar ook vandaag heeft de absurde houding van
de kerk verstrekkende gevolgen: het genoemde document dat een aanval
is op de moderne gender-theorie vanuit het Bijbelse vers "man en
vrouw schiep Hij hen", wil dat het katholieke onderwijs vandaag
aan haar opvoedelingen voorhoudt dat zij de wetenschappelijke
inzichten ter zake naast zich neerlegt en voortaan alleen nog bij de
bijbel zweert.
Bijzonder
verontrustend is dat ook het hoofd van de katholieke psychiatrische
instellingen, René Stockman, deze mening is toegedaan, (3) terwijl
het tevens wetenschappelijk vaststaat dat discriminatie van holebi's
en transgenders in de puberteit, depressie en andere geestesziekten
uitlokt en vaker ook zelfmoord.
Vanuit
haar superioriteitsgevoel kan extreemrechts hier ongestraft de
misdaden herhalen waarvoor destijds het nazisme werd veroordeeld
doordat dit 'in den duik' gebeurt: er zijn geen andere wapens mee
gemoeid dan macht en woorden en van de concentratiekampen waarin
mensen - kinderen nog - opgesloten worden, kunnen buitenstaanders
niet eens het bestaan vermoeden: wanneer vandaag gezegd wordt dat
mensen met hun identiteit 'uit de kast komen', dan wordt gezinspeeld
op het afschuwelijke isolement waarin homofiele kinderen destijds
belandden nadat zij vanuit katholiek medisch-pedagogische hoek te
horen kregen dat hun enige heil erin bestaan kon zich voor de rest
van de wereld levenslang onzichtbaar te maken.
De
door wetenschapslui als 'waanzinnig' bestempelde standpunten van
psychiatriehoofd René Stockman worden vandaag veroordeeld in het
wettelijke verbod op de levens verwoestende en traumatiserende
zogenaamde conversietherapieën in Malta, Spanje, Zwitserland en nu
ook in België. (4) Morgen 17 mei is de Internationale Dag tegen
Homofobie en Transfobie.
De nieuwe pest (vervolg 52): Zo werkt extreemrechts
De
nieuwe pest (vervolg 52):
Zo
werkt extreemrechts
Definities
van extreemrechts zijn er bij de vleet maar dikwijls kenmerken zij
zich door een opsomming van eigenschappen terwijl zij de kern
onaangeraakt laten. Nu zal elk grondig onderzoek uitwijzen dat de
ziel van extreemrechts een streven is naar het verwerven en het
behoud van voorrechten: mensen die getypeerd worden als extreemrechts
zijn mensen met een superioriteitsgevoel en dat gevoel moet dan hun
oordeel verantwoorden dat zij voorrang verdienen op alle anderen.
Uiteraard
doet zich onmiddellijk het probleem voor dat het hier inzake die
superioriteit allerminst gaat om een realiteit maar wel om een
gevoel:
nergens blinkt men boven anderen uit maar desalniettemin is er dat
gevoel dat men dat wel doet en uit die ongerijmdheid komen dan ook al
die irrationele argumenten voort welke slechts één doel dienen:
staven dat met het gevoel van superioriteit een werkelijkheid
overeenkomt. De ongerijmdheid moet met andere woorden worden
toegedekt.
De
argumenten van extreemrechts zijn irrationeel en houden daarom
verband met afkomst, heldendaden van verre voorouders,
uitverkorenheid van het volk waartoe men behoort, adeldom, rijkdom,
vermeende intellectuele of artistieke superioriteit, vermeende
superieure fysieke eigenschappen en noem maar op. Het staven van
louter vermeende superioriteit is onmogelijk en daarom zoekt men zijn
toevlucht tot leugens, verdraaiingen van de feiten,
geschiedenisvervalsing en ontkenning van de feiten.
Een
beroemd maar niet altijd even goed gekend voorbeeld van
rechtsextremisme - een eerste keer geheel apert en een tweede keer
verdoken - betreft de onheuse behandeling van de zwarte Amerikaanse
atleet Jesse Owens naar aanleiding van zijn vier gouden medailles op
de Olympische Spelen van Berlijn in 1936. (1) Het Olympisch Comité
verzocht Adolf Hitler, die enkel de Duitse atleten feliciteerde, om
ofwel iedereen ofwel niemand nog de hand te schudden, waarna Hitler
voor het laatste koos. Edoch, in een interview zei Owens: "Although
I wasn't invited to shake hands with Hitler, I wasn't invited to the
White House to shake hands with the President either."
De Amerikaanse presidentsverkiezingen kwamen eraan en kennelijk wilde
Owens' eigen president de stemmen van de Amerikaanse racisten niet
verliezen. (2)
Adolf
Hitler was tot zijn eigen schande een openlijke racist maar als
Franklin Roosevelt inderdaad uit opportunistische overwegingen
handelde, dan had hij voor hetzelfde geld het antiracisme gesteund -
waarmee alleen maar gezegd wil zijn dat opportunisme zo mogelijk nog
meer te schuwen is dan racisme. En hier komt de essentie inzake de
werkwijze van extreemrechts aan het oppervlak: zoals alle
leugenachtige bewegingen wordt ook extreemrechts gekenmerkt door het
feit dat het zijn activiteiten ontplooit 'in den duik'. Openheid en
transparantie zijn de aartsvijanden van de misdaad. De paradox
bestaat erin dat het pas echt ongezellig wordt waar extremisten -
althans met een deel van hun beweging - in de openbaarheid treden en
met geweld mensen doen
zwijgen die
over de nieuwe kleren van de keizer durven te zeggen dat zij die niet
kunnen zien. Waar dat het geval is, sleuren zij op straffe van
stokslagen ('fasces') de massa in de leugen mee: fascisme. Wie
weigeren om mee te liegen, worden beboet, van hun vrijheid beroofd of
vermoord.
En
zo ontstaat een maatschappij waaraan iedereen meedoet terwijl niemand
ze wil. Het gedrag van de burgers is dan niet langer hun eigen
gedrag: zij spelen toneel uit angst voor hun leven. Het vreemde spel
dat zij ten tonele voeren is in feite een scherm tegen de dood. Alom
waar mensen vreemde rituelen uitvoeren, kennelijk in alle ernst, -
zoals daar waar zij een leider aanbidden of een godheid maar ook daar
waar zij dingen doen die aan de waanzin grenzen - moet men goed
beseffen dat het niet de waanzin is die zij ernstig nemen maar wel
het eigen leven. En daar gaat de hedendaagse wereldwijde maskerade
stilaan op gelijken.
(3)
Owens' medailles werden overigens gestolen nadat het Amerikaanse
Olympisch Comité ze van hem had ontleend voor een tentoonstelling en
het waren niet de Amerikanen maar de Duitsers die hem later replica
verschaften.
Strijders voor eerlijke landbouw worden gecriminaliseerd terwijl aan het licht komt dat genetisch gemanipuleerde gewassen een gevaarlijk virus bevatten - zie:
