https://www.dewereldmorgen.be/schrijver/ludo-de-witte/

Congo:

62 jaar na de moord op Patrice Lumumba (+17 januari 1961):

de moord op Chérubin Okende Senga (+13 juli 2023)

Over macht

3. De aanstaande nieuwe wereldorde

Macht houdt maar zolang stand totdat de slaven ongehoorzaam worden en de derde en de vierde wereld hun plek opeisen onder de gewone burgers in de rechtsstaat. Edoch, de slavernij verdwijnt niet, zij verpakt zich onder andere opschriften en zij wordt loonslavernij; de kolonies worden 'ontwikkelingslanden' onder het 'protectoraat' van hun onverminderde uitbuiters want 'uitbuiting' heet voortaan 'bescherming' en die 'bescherming' slaat niet op de territoria die worden leeggeroofd maar op de rovers zelf, het gaat om de bescherming van voorrechten en om de continuering van het kolonialisme, het neokolonialisme.

Het rijke noorden en het arme zuiden: gedurende eeuwen heeft het westen het zuiden leeggeroofd en als slaaf gevangen gehouden en dit hoofdzakelijk dankzij enerzijds het buskruit of de gevreesde wapens en anderzijds de tovenarij of de religie die de mens gedefinieerd heeft als de hoeder van de schepping, zeg maar: de vertegenwoordiger van god op aarde, wat de paus ook zelf beweert te zijn. De papen zijn de bazen en wie het daarmee niet eens zijn, krijgen de kogel van de keizers (twee handen op één buik): het is gewoon een versie van de ordinaire bedreiging welke luidt tot in de cinema en de strips: “Uw geld of uw leven!”

Evenwel gaat het om een westerse elite want die houdt ook het 'eigen' volk onder de duim in haar fabrieken. Het eigen volk en dan het volk uit de kolonies, de miljoenen geïmporteerde slaven en tenslotte de zogenaamde illegalen welke door de landsgrenzen worden gefabriceerd. Die maken immers dat wie ze overschrijdt, in de volkomen slavernij belandt omdat hij arriveert op een plek waar hij tegelijk aanwezig is én niet aanwezig mag zijn, terwijl hij wel moet eten, zodat hij daarvoor moet werken zonder verder eisen te kunnen stellen omdat hij nu eenmaal illegaal is op die plek en zonder rechten: hij moet dan maar tevreden zijn met wat hij krijgt en dat is precies genoeg om aan de slag te kunnen blijven en altijd te weinig om terug te kunnen keren; hij zit zoals een vogel in een kooi gevangen en moet daar de tredmolen waarin hij loopt, draaiende houden tot hij erbij neervalt.

Maar alle dingen kennen een einde en dus ook deze dingen: het systeem wordt oud, de werklieden verenigen zich en staan op tegen hun patroons, de honger doet de armen stelen, de opstand holt het systeem uit, burgeroorlogen woeden, zij worden doodgezwegen maar kunnen niet langer neergeslagen worden, de verdovende middelen zelf brengen onrust teweeg, de weelde ziekte en krankzinnigheid. Uiteindelijk laat de elite de teugels los en zij kijkt uit naar nieuwe vormen van vermaak.

In het huidige wereldbestel lijken nog altijd twee systemen tegen elkaar op te boksen en dat zijn de zogenaamde vrije wereld (zoals die althans zichzelf benoemt) en de wereld van het communisme. In 2009 ziet BRIC het levenslicht, twee jaar later uitgegroeid tot BRICS (Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika) en dat is een gloednieuwe unie van landen die bijna de helft van de wereldbevolking uitmaken en het vierde deel van het landoppervlak bestrijken, het zijn omzeggens de verdrukte gebieden uit de voorbije eeuwen die zich verenigen, 'waarschijnlijk' onder de vlag van het wereldcommunisme dat immers luistert naar het devies van Karl Marx: “Arbeiders aller landen, verenigt u!”

Zij die denken dat Marx nu oude koek is, vergissen zich wel schromelijk: de aloude leveranciers van grondstoffen en spijzen welke maken dat de levensstandaard van elke westerling te danken is aan veertig slaven uit de derde wereld lijken in staking te zijn gegaan en zij plannen het over een heel andere boeg te gaan gooien. Het meer ontwikkelde deel van de westerlingen is hierin wel mee maar vormt vooralsnog een minderheid omdat de informatie over deze evolutie achter wordt gehouden ofwel wordt vervalst door potentaten die blijven weigeren om hun macht uit handen te geven en die de wereld liever zien vergaan door milieuschade zoals vergif, opwarming en nucleaire wapens dan een brijzel van hun macht prijs te geven. Edoch, zij zullen alle macht verliezen, het tij is al gekeerd, de beweging is ingezet en wast, het is alleen nog maar een kwestie van tijd. En men moet zich niet vergissen: nu gaat alles ook veel sneller dan pakweg een halve eeuw geleden.

(J.B., 13 juli 2023)

Over macht

2. Gedrogeerde machineonderdelen

Nu de spraaktechnologie van Lernaut en Hauspie door de Amerikanen in hun software werd gestopt, zullen ze zeldzaam zijn geworden maar de senioren onder ons zullen zich hen nog herinneren: de typistes van het ministerie die de ganse dag hun Erika lieten ratelen of hun Olivetti, waar blad na blad uit rolde dat het een plezier was om te zien. Zij deden dit, en nu komt het: zij deden dit terwijl zij onderling in gesprek waren over koetjes en kalfjes en aldus bewezen zij een realiteit die alle neurologen uitermate interesseerde: zij toonden aan, zonder het zelf te weten, dat bij het overtypen van tekst het hoofd volledig overbodig is; de informatiestroom geschiedt bij alle geoefende exemplaren van deze heel bijzondere ambtenaren van de oogzenuwen naar de zenuwen en spieren van de handen en de vingers en het hoofd komt daar omzeggens niet meer aan te pas, dat kan zich voortaan lustig vermeien in gesprekken over het weer, over de collega's of over de Tv-soaps; de stroom van informatie hoeft het hoofd helemaal niet meer te passeren. En geoefende pianisten doen iets gelijkaardigs. Ja, het verstand van handenarbeiders situeert zich letterlijk in de handen.

Die werkelijkheid lijkt leuk, het gaat om verregaande automatisering van fysieke handelingen waarbij ook zintuigen betrokken zijn maar het dan toch opmerkelijke gebeuren heeft ook een wrede schaduwkant: het lichaam van steeds meer mensen wordt in een steeds uitgebreider deel van hun tijd in beslag genomen door processen die zich in feite helemaal buiten hen om afspelen en die ook niet langer door henzelf worden gestuurd maar door plichten opgelegd door derden die de arbeiders daarvoor verlonen. In werkelijkheid gaat het erom dat mensen op die wijze hun hele lijf verkopen aan voor hen onbekenden die hen op de keper beschouwd chanteren omdat zij werkweigeraars bestraffen met honger, dorst en kou of dus met de inbeslagname van hun leven. De benaming daarvoor is loonslavernij. Wat wel te verstaan heel letterlijk betekent dat het gros der mensen niet langer over het eigen lijf en leven meester is. Een ander heeft daarover het meesterschap verworven, iemand met meer macht en de uitoefening van die macht bestaat in het zich op de beschreven wijze toe-eigenen van de lichamen van anderen.

Het erge van de hele zaak is dat wij het kennelijk niet beseffen wat ze met ons doen, wij verkeren immers in de waan dat wij al werkende helemaal vrij zijn want wij kunnen praten over het weer en over nog duizend andere dingen, onze gedachten zijn vrij: ja, “die Gedanken sind frei”, zo zongen in de strafkampen van nazi-Duitsland ook de joden maar uiteraard veeleer met zelfspot dan met zelfvoldoening want wat baten gedachten die zo vrij zijn dat zij zich de meest exquise delicatessen kunnen dromen als de maag leeg blijft? Wij trappen aardig in de val als wij geloven in dat soort van vrijheid en de verleiding daartoe is vandaag groter dan ooit, in dit tijdperk van een gigantisch schijnbestaan dat geproduceerd wordt middels het internet en dat zich situeert op chips niet groter dan een vingernagel.

En zo belanden wij bij de macht van het sprookje dat ons meevoert naar Disneyworld, de Olympic Games of het Elisabeth Concours: wij verworden tot 'beste kijkers', 'luisteraars', 'liefhebbers' of andersoortige consumenten die met geld betalen om al onze aandacht te spenderen aan het santenkraam van vreemdelingen die ons pluimen door op meer dan één manier aan de haal te gaan met onze tijd en derhalve met ons leven. De geautomatiseerde constante verbinding tussen de ogen en de handen laat weliswaar het hoofd met rust maar vergeten wij dan vooral niet dat wij aldus in het echte leven alsnog geketend zitten aan een scherm en een klavier, een bureaustoel en een horloge, wat betekent dat wij (en dat zijn onze lichamen) herleid werden tot een aanhangsel van die machines gedurende (goed berekend) elk ogenblik van de ons door de natuur toegemeten actieve tijd. Gevangen zijn wij dan omdat ons naast de werkplek geen ander oord meer wordt gegund, omdat onze beperkte levenstijd geheel opgaat in een stoel die eigenlijk een kerker is of een vergeetpunt. In het echte leven liggen onze lichamen vastgeketend opdat onze 'geest' zou kunnen dromen in het schijnbestaan van het internet. 'Geest'!? Ja, wij boeten dag na dag om te kunnen schitteren op facebook maar wat stelt een bestaan op facebook voor? Het is een plekje niet groter dan het puntje van een naald op een of andere chip in een vreemd land, een plekje nog vergankelijker dan een stofje in de wind. En uiteraard zijn het degenen die ons dit alles aandoen die dan binnenrijven wat zij aan ons ontnemen. Zoals ze trouwens doen met alle andere moderne toestellen en prutsen die ons worden aangesmeerd als waren zij hulpmiddelen die wij niet kunnen missen maar die geen ander resultaat opleveren dan dat zij levenstijd van burgers beneden in de maatschappelijke orde overhevelen naar burgers die wat hogerop gesetteld zijn. Die van helemaal boven komen uiteraard ook ooit aan hun einde maar dat staat de uitoefening van hun macht niet in de weg. Het lijkt er sterk op dat de zogenaamde geest een uitvinding is van overheersers waarmee zij hun slaven kortwieken, beteugelen en gevangen houden. Lichaam en materie zijn niet belangrijk, zo liegen zij hen voor: geef dat maar aan ons en kies zelf voor de onvergankelijke geest! Toentertijd waren de potentaten religieuze leiders, vandaag zijn zij de bazen van de nieuwe sprookjeswereld.

(J.B., 13 juli 2023)

Over macht

1. Andermans hoofd

Aan de mensen wordt verteld dat zij hun verstand moeten ontwikkelen teneinde autonoom te kunnen denken maar wij weten intussen dat deze smoes een waarheid verbergt die heel anders klinkt. Ons hoofd, onze hersenen, zijn immers helemaal geen instrumenten in onze eigen handen, het zijn daarentegen de teugels waarmee de maatschappelijk hoger geplaatsten ons sturen waarheen zij maar willen, zoals ook de ruiters met hun paarden doen. Geef mij een kind totdat het zes jaar oud is en doe er daarna mee wat ge wilt: waren het niet de Jezuïeten die dat zegden? Wisten zij niet al dat het ganse leven van een mens bestuurd kan worden met een vorming in de zes eerste levensjaren? Want dan worden de teugels aan de mens bevestigd, dan leert hij 'tuk' van 'jurt' onderscheiden en 'ju' van 'hauw'. Dan leert hij te gehoorzamen aan wetten van welker bestaan hij zich niet eens bewust kan worden. Zoals het lichaam in alle autonomie en dus zonder dat wijzelf dat beseffen, leert om vetreserves op te slaan van zodra het wat honger te verduren krijgt, wat zich dan vertaalt in het onomkeerbare jojo-effect dat ervoor zorgt dat men dik zal worden eenmaal men na de vastentijd weer normaal begint te eten, zo ook leert ons hoofd te reageren op externe prikkels zonder dat wij ons daarvan bewust zijn. Zoals het lichaam, eenmaal oud geworden, zichzelf verdooft met vergeetachtigheid en met wat men nu ook 'dementie' noemt, teneinde te ontsnappen aan het wrede besef van het naderende levenseinde, zo spint ons zwaar beteugeld hoofd voor ons de juiste dromen die er moeten voor zorgen dat wij gaan geloven in een onzin die ons warempel recht genoeg houdt om met werken door te kunnen gaan van zodra wij de school verlaten totdat wij mij pensioen moeten omdat wij dan door de band niet meer renderen kunnen. De dromen over een 'later' waarvan men ooit aan de weet komt dat het niet bestaat, om nog te zwijgen over de vertelsels van de hemel met zijn honderdvoudig loon voor hen aan wie het werd onthouden in dit tranendal zoals de zaligsprekingen het verhalen naar welke al de onvergolden mensen smachten omdat zij nu eenmaal geen opium betalen kunnen.

Maar intussen weten wij dus al dat dit zo gebeurt en het wordt ons ook niet langer verhinderd dit te weten omdat in deze tijd de dingen op hun einde lopen zodat die kennis in het hoofdje van jan met de pet nu niet veel kwaad meer kan berokkenen aan zijn meerderen. Dat deze laatsten nu ook de teugels lijken los te laten, voorspelt zowaar niet veel goeds over wat er morgen in de wereld te gebeuren staat: viert maar feest, jij lieden, nu het nog even kan, zo leest men in de gedachteballonnetjes van hen die eens de autoriteiten waren, want morgen gaat gij richting slachtbank, een andere richting zal er voor u helaas niet meer zijn, getrouw het devies van John Heartfield: “Krieg und Leichen, die letzte Hoffnung der Reichen”. Het is een soort van galgenmaal dat zelfs aan moordenaars wordt gegund vanuit een mededogen dat zelfs de wilde dieren kennen, die immers hun prooi met gif verdoven alvorens ze die naar binnen werken, ze maken er een spel van dat zelfs iets erotisch heeft omdat Eros en Thanatos nu eenmaal een koppel vormen: de liefde en de dood. Over hen wordt altijd zo mooi gelogen dat de eerste de laatste overwint maar wij zullen alsnog tegen heug en meug moeten leren verteren dat de bemanning van de reddingssloepen van 'the Unsinkable' vrijwel uitsluitend bestond uit volwassenen van de mannelijke kunne. Het recht van de sterkste of de wetteloosheid is een reus of een Titaan, Eros daarentegen is een kind dat speelt met vuur, wellicht met het gevaarlijkste vuur op aarde. Verstand verdwijnt spoorslags eenmaal het zo ver is, precies omdat de hersenen teugels zijn en teugelloosheid rest van zodra Eros doel treft. Aan de mensen wordt verteld en zij belijden het te geloven en dat volstaat ook voor de potentaat die aldus zijn macht bevestigd ziet. Want macht is altijd macht over de waarheid, macht om de waarheid het zwijgen op te leggen. Vergankelijke macht maar alsnog macht.

(J.B., 11 juli 2023)

https://worldcouncilforhealth.org/multimedia/uvc-arne-burkhardt/

https://www.sportskeeda.com/pop-culture/news-what-happened-abby-lutz-john-heathco-cause-death-explored-us-couple-found-dead-mexico-hotel

https://www.voiceforscienceandsolidarity.org/scientific-blog/our-beloved-friend-and-colleague-john-heathco-passed-away

https://worldcouncilforhealth.org/multimedia/uvc-arne-burkhardt/

https://www.ninefornews.nl/professor-die-obductie-deed-bij-vaccinslachtoffers-na-zoektocht-dood-gevonden-in-meer/

De vernietiging van de massa

Atoombommen, microben en vergiften: ziedaar de drie horrores die overigens al werden uitgetest op grote schaal en dat waren onder meer de atoombommen op 6 en 9 augustus 1945 in respectievelijk Hiroshima en Nagasaki met meer dan 300.000 slachtoffers, het agens SARS-Co-2 dat sinds december 2019 wereldwijd een pandemie veroorzaakte met meer dan zes miljoen doden¹, mosterdgas of Yperiet dat in de Eerste Wereldoorlog werd ingezet (in Ieper) en in de Tweede Wereldoorlog maakte het door Bayer geproduceerde Zyklon B met blauwzuur (hetzelfde gif dat vrij kwam bij de giframp in Wetteren op 4 mei 2013) in de gaskamers van de nazi's miljoenen slachtoffers. Binnenkort is het dan de beurt aan het 'nieuwste vergif', het zenuwgif novitsjok waarover Sergei Skripal en zijn dochter Joelia alsook Alekseji Navalny kunnen meespreken: het werkt zoals de pesticiden, het verkrampt de spieren van zijn slachtoffers en één milligram, aangebracht op de huid, is al dodelijk; de Russen hadden in 1997 reeds 39.967 ton van het goedje geproduceerd² (wat dus genoeg zou zijn om 40 miljard mensen of vijf keer de wereldbevolking om te brengen) en ze produceren het gif gewis niet alleen maar om er hun opslagplaatsen mee te vullen of om zich te oefenen, zoals ze ook beweerden inzake de stationering van een troepenmacht van honderdduizend aan de grens met Oekraïne in maart 2021.

Massavernietiging is slechts in schijn een zaak die de verbeelding tart: we weten dat honingbijen relatief vredelievende insecten zijn maar nadert men de kasten op minder dan pakweg vier meter, dan gaan zij in de aanvalsmodus, zoals men de agressie noemt waarbij deze weldoeners hun belagers met hun gifangels steken ten koste van het eigen leven en die modus kan niet zomaar worden gestopt. De bevlieging van de 'grote kuis' is een vergelijkbare modus bij mensen die, eenmaal ingeschakeld, nog moeilijk te stoppen is; het verschijnsel is wellicht van alle tijden doch waanzin maakt dat deze agressie ook met betrekking tot de eigen soort wordt geduld en waar tevens hoogtechnologie van de partij is, hoeft men alleen nog te wachten op het uitbreken van een oorlog om getuige te kunnen zijn van een ware genocide. En tot die waanzin behoort niet in het minst de redenering dat er geen enkele reden is om het principe van de maximalisatie van de efficiëntie te veronachtzamen inzake de inzet van oorlogswapens. Eenmaal het hek van de dam, kan aldus in een bijzonder korte tijdspanne een gigantisch leed worden aangericht dat generaties lang aanhoudt - vraag het maar aan de slachtoffers gezegend met 'Little Boy' en 'Fat Man' of Agent Orange en napalm.

De massa is mensvijandig maar waar hij geviseerd wordt, spint de mens daar uiteraard geen garen bij. In de oorlogslogica reduceert de aanvaller zijn vijand tot massa en massavernietiging wordt dan niets minder dan het gewenste resultaat. Om uiteindelijk tot dat resultaat te kunnen komen, moet de productie van massavernietigingswapens alsook alles wat te maken heeft met de aanwending ervan strikt geheim gehouden worden en dat is dan ook de reden voor het feit dat uitsluitend ingewijden beschikken over informatie met betrekking daartoe: leken (of dus alle gewone burgers) hebben er het raden naar welke massavernietigingswapens bestaan, waar ze gestockeerd worden, hoe ze uitgetest worden en wanneer en waar ze ingezet worden. Wij gingen niet na hoe het er in België aan toe gaat maar in Nederland bijvoorbeeld legt de Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst van het Nederlandse Ministerie van Binnenlandse zaken en Koningsrijksrelaties aan de bedrijven regels op welke er moeten voor zorgen dat informatie desbetreffend ontoegankelijk blijft voor het publiek. Ik citeer uit een tekst op de betreffende webstek: “Een werknemer mag alleen van vertrouwelijke informatie kennisnemen als dat nodig is om zijn werk te kunnen doen. Bovendien mag hij deze kennis niet met collega’s delen voor wie deze kennis niet noodzakelijk is. Een werknemer heeft alleen fysieke toegang tot ruimtes waar vertrouwelijke informatie voorhanden is als dat nodig is om zijn werk te kunnen doen. Rapporteer incidenten en geef er opvolging aan. Houd toezicht en controle. Leg beveiligingsprocedures vast en zie toe op naleving ervan. Breng informatiestromen in kaart en beperk ze. Draag zorg voor een goed intern export-complianceprogramma dat deel uitmaakt van de bedrijfscultuur en dat een breed draagvlak heeft binnen de hele organisatie." ³

Nu zal men zeker onmiddellijk begrijpen dat de veiligheidsmaatregelen welke genomen worden in functie van het voorkomen van massavernietiging, een mes zijn dat aan twee kanten snijdt: enerzijds lijkt het wel logisch dat informatie daaromtrent ontoegankelijk gehouden wordt voor het publiek maar anderzijds fnuikt deze handelwijze de aanwending van het principe van de openbaarheid of de transparantie dat zijn bestaansrecht evenzeer baseert op het argument van algemeen welzijn, in casu het veiligheidsargument. Zo bijvoorbeeld moet in acht genomen worden dat wapens en derhalve ook massavernietigingswapens niet alleen door staten kunnen ingezet worden maar eveneens door particulieren, zoals terroristen of terroristische organisaties en steeds vaker vallen de twee samen. Ook het feit dat stilzwijgend abstractie gemaakt wordt van de realiteit van een kapitalistische economie met het reële gevaar van belangenvermenging vormt een niet te onderschatten euvel omdat geheimhouding ook de controle verhindert op activiteiten van op winst beluste producenten van de gewenste maar tegelijk ook geduchte wapens. Het is bijvoorbeeld een publiek geheim dat Amerikaanse wapenproducenten verkiezingscampagnes financieren van kandidaten van wie zij garanties hebben dat die hun producten zullen aankopen en naar zij hopen ook zullen aanwenden in te voeren oorlogen teneinde de aankopen te kunnen laten voortduren. Het verhaal van een wereldvrede gebaseerd op afschrikking kan immers niemand meer bekoren in het licht van het onmiskenbare feit dat de leiding over de wereld en derhalve ook over het arsenaal aan vernietigingsmiddelen van alle leven in handen blijkt van regelrechte monsters.

(J.B., 6 juli 2023)

Hysterie en 'immaterieel kwaad'

Het materialisme heeft talloze rampzalige gevolgen en wellicht een van de ergste maar tegelijk meest miskende bestaat erin dat onder deze ideologie het immaterieel kwaad vrij spel krijgt.

In feite is kwaad altijd immaterieel en hier wordt dan ook het al dan niet materieel karakter van door het kwaad aangerichte schade bedoeld: diefstal is altijd diefstal van een zichtbaar of anderszins traceerbaar goed maar waar bijvoorbeeld de beschadiging van iemands naam aan de orde is, ofwel pestgedrag, bestaat een enorme wanverhouding tussen de omvang van de aangerichte schade en de zichtbaarheid (en derhalve ook de bewijsbaarheid) ervan. Ook is het in dat laatste geval vaak geen sinecure om het causale verband uit te tekenen tussen kwaad en schade of tussen enerzijds datgene wat een misdadiger aanricht en anderzijds datgene wat zijn slachtoffer te verduren krijgt.

1. Irrationele machten

Om te beginnen het volgende citaat (in blauwe kleur) uit een tekst d.d. Oktober 2019, getiteld: “Over het misbruik van macht”¹ :

Ook al wordt de waarheid door iedereen gekend, dan nog zijn er machten die er kunnen voor zorgen dat mensen oordelen en handelen tegen beter weten in. Maar wat meer is: het zich voordoen van die machten is helemaal niet uitzonderlijk, het is veeleer de regel. Op een archetypische manier heeft zich deze werkelijkheid voorgedaan bij de veroordeling van Jezus van Nazareth door het Joodse volk ten tijde van de Romeinse overheersing: Pontius Pilatus, de toenmalige prefect van Judea onder het gezag van de Romeinse keizer Tiberius, was bekend als een onbuigzame man² maar toch zwicht hij voor het volk dat zijn kruisiging eist en het verkiest om de moordenaar Barabbas vrij te laten. De beschrijving van de evangelist Lucas gaat als volgt: "En als Pilatus de overpriesters, en de oversten, en het volk bijeengeroepen had, zeide hij tot hen: Gij hebt dezen Mens tot mij gebracht, als een, die het volk afkerig maakt; en ziet, ik heb [Hem] in uw tegenwoordigheid ondervraagd, en heb in dezen Mens geen schuld gevonden, van hetgeen daar gij Hem mede beschuldigt; Ja, ook Herodes niet; want ik heb ulieden tot hem gezonden, en ziet, er is van Hem niets gedaan, dat des doods waardig is. Zo zal ik Hem dan kastijden en loslaten. En hij moest hun op het feest een loslaten. Doch al de menigte riep gelijkelijk, zeggende: Weg met Dezen, en laat ons Barabbas los. Dewelke was om zeker oproer, dat in de stad geschied was, en [om] een doodslag, in de gevangenis geworpen. Pilatus dan riep [hun] wederom toe, willende Jezus loslaten. Maar zij riepen daartegen, zeggende: Kruis [Hem], kruis Hem! En hij zeide ten derden male tot hen: Wat heeft Deze dan kwaads gedaan? Ik heb geen schuld des doods in Hem gevonden. Zo zal ik Hem dan kastijden en loslaten. Maar zij hielden aan met groot geroep, eisende, dat Hij zou gekruist worden; en hun en der overpriesteren geroep werd geweldiger. En Pilatus oordeelde, dat hun eis geschieden zou. En hij liet hun los degene, die om oproer en doodslag in de gevangenis geworpen was, welken zij geëist hadden; maar Jezus gaf hij over tot hun wil."³

De machten die maken dat mensen tegen beter weten in oordelen en handelen waarbij aldus de aperte waarheid volstrekt genegeerd wordt, zijn altijd al alom onafgebroken werkzaam geweest in de wereld en de veroordeling van Socrates (eveneens op valse beschuldigingen van onder meer godslastering) in 399 voor Christus is ons bekend uit de Apologie van Socrates zoals opgetekend door Plato in zijn Dialogen. Een ander historisch voorbeeld is de veroordeling van Giordano Bruno in Rome in het jaar 1600. Wie in het bezit zijn van de waarheid lopen gevaar wanneer duistere machten die niet de waarheid nastreven maar bijvoorbeeld wél het persoonlijk gewin, willen verhinderen dat de waarheid aan het licht komt. Over de moordende machten die de waarheid tegenwerken publiceerde de Roemeens-Amerikaanse filosoof Costica Bradatan onlangs het boek: "Dying for ideas: The dangerous lives of the philosophers"⁴ De lijst op Wikipedia van vermoorde journalisten - mensen die beroepshalve pogen de waarheid te achterhalen om die openbaar te maken - telt vijftig bladzijden.⁵ Alleen al in 2018 werden 84 journalisten vermoord⁶ en de moord d.d. 2 oktober 2018 op de kritische journalist Jamal Khashoggi ligt nog vers in het geheugen.

Volgens het rapport van VN ging het daar om "een brutale moord met voorbedachten rade, gepland en uitgevoerd door overheidspersoneel van Saoedi-Arabië".⁷ Deze laffe en gruwelijke daad mag dan tot internationale verontwaardiging hebben geleid: president Trump blokkeerde de door het Huis Van Afgevaardigden voorgestelde sancties tegen Saoedi-Arabië omwille van economische belangen en vriendjespolitiek: Salman bezit een verdieping in de Trumptower en is close met Trumps schoonzoon Jared Kushner.

2. De heksen van Salem

In onze tekst van 28 januari l.l., getiteld: “De nieuwe Securitate – Aflevering 2: De heksenprocessen van Salem achterna” klinkt het als volgt (hierna een citaat in groene kleur):

Informatie begint met waarneming en waarneming is selectief. Die selectiviteit staat in functie van het beoogde maar zij kan ook voor een stuk een gevolg zijn van conditionering, manipulatie of zinsbegoocheling, om maar iets te zeggen.

Vooreerst geldt de regel dat men vindt wat men zoekt of, correcter uitgedrukt, dat men niet vindt wat men niet zoekt: men moet met andere woorden oog hebben voor zekere dingen om ze te kunnen zien. De waarneming wordt bovendien niet alleen gekleurd door wat men weet: ook emoties spelen een rol en zo bijvoorbeeld zullen mensen met specifieke angsten ook zaken registreren die daarmee te maken hebben.

Maar de waarneming wordt niet alleen geaccentueerd door wat we al in ons hebben en door wat we vrezen en wensen: zij wordt daardoor ook op het verkeerde been gezet en wel in die mate dat we niet alleen dingen die er zijn, helemaal niet zien omdat we er geen oog voor hebben maar ook dat we dingen gaan zien die er helemaal niet zijn.

En dan hebben we het nog niet gehad over de kloof tussen onze waarnemingen en het verslag dat wij daarover uitbrengen, niet alleen omdat het geven van een exacte beschrijving van het waargenomene op zich al uiterst moeilijk is, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het problematisch karakter van diagnostisering, proces-verbaal of kennisextractie maar omdat bovendien de mogelijkheid van het al dan niet bewuste liegen om de hoek komt kijken, zoals bijvoorbeeld bij selffulfilling prophecy, bij het liegen om bestwil en bij het minimaliseren of het overdrijven van de 'feiten'. Want wat zijn tenslotte feiten?

“Het is een feit dat het negroïde ras minder intelligent is dan het blanke”, zo beweerde men ooit vanuit de 'rassenleer' die inmiddels allang naar de prullenmand werd verwezen omdat mensenrassen nu eenmaal helemaal niet bestaan. “Het is een feit dat mensen van adel edelmoediger zijn”, zo werd het volk ooit voorgehouden door gezagsdragers, totdat aan het licht kwam dat het misschien wel eens net andersom kon zijn: toen de Titanic zonk, sloten de opvarenden van eerste klas de hekkens van de verdiepingen van de lagere klassen zodat die mensen verdronken en wat later kieperden de mannen uit eerste klas ook hun vrouwen en kinderen uit de reddingssloepen overboord, zoals blijkt uit de cijfers welke pas werden vrijgegeven nadat alle 'daders' overleden waren: de sloepen bleken vrijwel uitsluitend bevolkt met volwassen mannen.

Met het feit van de onfeilbaarheid van de paus en de geloofspunten van de kerk wordt inmiddels zelfs de spot niet meer gedreven omdat de gevolgen van deze flagrante leugens al te veel slachtoffers hebben gemaakt en nog steeds maken en zo zou men de doop allang een bij wet verboden praktijk moeten zijn omdat zij weerloze kinderen inlijft bij een sekte opgericht door zelfverklaarde heiligen en hoogwaardigheidsbekleders die de geest van een groot deel van de mensheid manipuleren en die via die weg ook heersen over de mensen hun wil, hun lichamen, hun daden en hun bezittingen welke zij zich ostentatief toe-eigenen om daarmee 's werelds meest exuberante luxehotel Vaticaan op te smukken terwijl zij tegelijk geheel schaamteloos bij het door hen beroofde volk de armoede propageren - nota bene praktijken die in geval van secularisering lustig worden verdergezet door politici.

De waarneming op zich is geen sinecure, zoals de biologie ons leert en daarna ook de psychologie, de sociologie en ga zo maar door. Zonder microscoop ziet men de microben niet die echter een letaal karakter kunnen hebben maar even dodelijk zijn de 'waarnemers' van wie door hen bestempeld worden als een bedreiging omdat zij een andere taal of huidskleur hebben of omdat zij een al te povere indruk maken en dat leert ons de geschiedenis waarvoor de historie van de heksen van Salem exemplarisch is. Het gaat om heksenprocessen in het Amerikaanse Salem in 1692 en 1693 waarbij tenminste vierentwintig onschuldigen werden terechtgesteld - zij werden beschuldigd van hekserij.

Ingevolge wetteloosheid of het recht van de sterkste keert een meerderheid zich tegen een minderheid en omdat zij bij die minderheid geen kwaad kunnen vinden, nemen zij hun toevlucht tot valse beschuldigingen waaraan zij geloofwaardigheid trachten te doen toekennen middels het demoniseren van hun slachtoffers. De vreemde taal wordt 'gebrabbel' genoemd, wat de betekenis is van 'barbarij', waaruit dan alras wordt afgeleid dat het gaat om geestloze en derhalve onechte mensen. De zwarte huidskleur wordt uitgelegd als een teken van het ontbreken van de ziel en algauw neemt men aan dat het om dieren gaat die in bezit genomen kunnen worden en slavernij krijgt dan de vrije hand. Armoede lijkt zoals in het Bijbelse boek Job een goddelijke straf voor aangericht kwaad zodat armen rap doorgaan voor booswichten en hetzelfde lot delen 'lelijkaards', kreupelen, blinden en doofstommen alsook allen die kampen met rampspoed en die aldus twee keer onschuldig worden gestraft zonder hoop op ook maar enige vorm van zelfverdediging in een proces.

Het proces dient overigens voor een groot stuk om vast te leggen wat in feite werd waargenomen, wat de getuigen echt hebben gezien en gehoord, of de afgelegde verklaringen de analyse van de verzamelde alibi's kunnen doorstaan, of zij niet onderling tegenstrijdig zijn of überhaupt mogelijk. Waar echter zoals in de buurtinformatienetwerken dat alles onder de mat dreigt te worden geveegd, lijkt iets gelijkaardigs aan de gang als in de politieke benoemingen waarbij immers diploma's en opleidingscertificaten het onderspit moeten delven voor de willekeur in het nepotisme van politici wiens onbekwaamheid pas aan het licht komt tijdens hun ambtstermijn en voor hun verkiezingssucces wordt geen enkele andere competentie vereist dan voor dat van een venter wiens welslagen, dat gelijkstaat aan financiële winst, louter afhangt van de mate waarin hij de kunst beheerst om met liegen en bedriegen spullen te slijten die hun geld niet waard zijn. Maar dit zijn nog lang niet de gevaarlijkste kapers op de kust.⁸

3. Hysterie

In de middeleeuwen geloofde men dat hysterie een onrust was veroorzaakt door een in het lichaam van de vrouw ronddolende baarmoeder op zoek naar een kind en in het zog van de neuroloog Jean-Martin Charcot (1825–1883) schreef Sigmund Freud (1856–1939) zekere lichamelijke ziektetekenen toe aan psychische oorzaken maar het zal alvast een feit zijn dat aan de basis van bepaalde vormen van hysterie frustraties liggen met een sterk sociaal karakter en zo is ook massahysterie een feit of dus de (psychische) besmettelijkheid van een psychische aandoening, welke uiteraard te maken heeft met inbeelding zoals dat ook het geval is bij placebo-effecten en nog meer inzake bijgeloof, geloof, incluis geloof in de wetenschappen, waaronder in de eerste plaats de medische die om die reden naast een kunde ook getypeerd worden als een kunst.

In de huidige tijd van (uit het Victoriaanse tijdperk) terugkerende preutsheid welke volgt op een periode van bevrijding welke aanving met de golden sixties, blijken onoverwonnen frustraties met dubbele kracht terug te keren en krijgt de revanche tegen wie terecht zekere teugels (van onderdrukking, discriminatie en slavernij) van zich afgeworpen hebben een wel bijzonder giftig karakter zoals blijkt uit de opkomst van extreemrechts in zowel de politiek als de religie. Gevreesd wordt in de eerste plaats een door gewezen potentaten geïnstrumentaliseerde massa waarvan vooral de achterlijkheid wordt bespeeld in functie van hardnekkige pogingen tot het herstel van de getaande machten welke er voor ijveren om alsnog de repressie her in te voeren en de eigen verloren voorrechten te herstellen. Uiteraard zal de economie slinken waar burgers voortaan de perversie afzweren om nog langer zichzelf te herleiden tot een louter instrument daarvan en die 'achteruitgang' (die echter alleen maar slaat op die specifieke, namelijk kapitalistische economie) wordt uiteraard tenietgedaan door de gigantische winst op emancipatorisch of bevrijdend gebied en derhalve inzake de humaniteit. Wie echter garen spinnen bij de instandhouding van de slavernij proberen met alle middelen zodanig te focussen op een zogenaamd economisch debacle dat de humanitaire winst erdoor verdonkeremaand wordt samen met die ingeburgerde en allerminst onschadelijke middeldoelomkering: het feit dat de economie een menselijk instrument is en in geen geval een doel.

Waar oude krokodillen van potentaten terrein herwinnen, doen zij dat met dank aan het onverstand dat zij dan ook met alle mogelijke en onmogelijke middelen proberen in stand te houden en te versterken en tot die middelen behoren in de eerste plaats allerlei vormen van waanzin zoals religie maar ook voorgewende wetenschappelijkheid, samen met de installatie van allerlei remsystemen op de verstandelijke ontwikkeling van het volk waarbij het schijnonderwijs (in de betekenis hieraan gegeven door de Braziliaanse cultuurfilosoof Paulo Freire met zijn Pedagogiek van de onderdrukten uit 1970) ongetwijfeld kan worden beschouwd als een van de meest effectieve. Het ware, het goede en het schone kunnen immers niet doeltreffender geliquideerd worden dan door hun schijnbeelden: het ware verdwijnt pas eerst waar zijn plaats wordt ingenomen door leugens, het goede waar het kwaad in de plaats treedt en het verdwijnen van de schone dingen gebeurt niet anders dan door hun plaats te laten innemen door kitsch. Een volk wordt op de meest effectieve wijze gefnuikt door het verlenen van macht aan onbenullen, zijn cultuur wordt efficiënt kapotgemaakt door de huldiging van cultuurbarbaren, zijn vooruitgang wordt het snelst geremd door het faciliteren van autoritarisme en het onderdrukken van democratie en diversiteit.

Het is nu in het kader van deze vormen van regressie dat de preutsheid terug voet aan wal krijgt en preutsheid is 'gemaakte eerbaarheid', het is een valse schijn zoals ook kitsch dat is: alles waarvan het uithangbord allerminst de lading dekt en derhalve vrijwel alle dingen eigen aan een wereld die gedijt op het bedrog. Waar het conflict tussen uithangbord en lading wordt verdonkeremaand, dreigen de voorwendsels die per definitie vals zijn, navolging te krijgen door een onnadenkende massa, wat uiteraard moet resulteren in een leger van gefrustreerde individuen die het eigen ongelijk pas (tijdelijk) weten te onderdrukken met het beproefde middel van het proselitisme of de bekeringsdrang waarvan men weet dat die in de eerste plaats dient om het gevoel van het eigen gelijk te versterken of dus om het besef van de eigen twijfel te verdoezelen. Vanzelfsprekend zwengelt de waanzin via deze weg zichzelf dan eindeloos aan, wat het vaak gigantische succes van de meest absurde ideologieën of geloofssystemen kan verklaren. De massa van de aldus gefrustreerden zijn hysterisch omdat zij nooit in staat zullen zijn om de twijfel voortspruitend uit de tegenstelling tussen enerzijds het voorgewende en anderzijds het ware te verzoenen, met massahysterie als resultaat. In het nazitijdperk veroorzaakte die malaise vernietigingskampen die het eigen gelijk moesten 'bewijzen' eenvoudigweg door allen die het anders zegden te liquideren. Deze blinde vernietigingsdrang welke zoals gezegd uit de genoemde massahysterie voortspruit, is het te vrezen wilde beest bij extreemrechts en in elke vorm van fanatisme.

In het woord 'fanatisme' zit het Latijnse 'fanum' dat 'heiligdom' betekent; de fanaticus beschermt zijn heiligdom met alle middelen en is per definitie redeloos, hij is bezeten door aan hemzelf externe machten. In deze tijden van regressie en van pogingen tot herstel van de slavernij en van de waanzin zijn hysterie en massahysterie tekenen van bezetenheid: zij demoniseren bij voorkeur de voortrekkers van het ware, het goede en het schone en zijn daarom een reminiscentie aan de heksenprocessen van Salem en jammer genoeg ook aan de meest duistere perioden uit de geschiedenis van de mensheid.

(J.B., 4 juli 2023)

Flucht wird nur das Leben kosten!

“Federale ministers moeten kritiek voortaan inslikken volgens nieuwe deontologische code”,¹ zo kopte eergisteren de krant en derhalve is de dictatuur niet slechts een feit maar bovendien een werkelijkheid welke nu ook schaamteloos wordt afgekondigd van op de kansel. Na de georganiseerde grootverdienerij van het voltallige parlement werd een nieuwe ethische code aangekondigd en te verwachten was dat die paal en perk zou stellen aan de ongebreidelde zakkenvullerij van degenen die allerlei besparingen verzinnen voor de werkman, de dopper, de zieke en de ouderling maar dat was warempel zonder de waard gerekend want in plaats van in te binden, kent de premier aan zichzelf voortaan de absolute macht toe: “(...) “Er zijn twee mogelijkheden”, staat er in de code. “Ofwel de lijn van de regering volgen en zich onthouden van kritiek op mogelijke beslissingen, ofwel ontslag aanbieden.” Kritiek van eigen ministers op beslissingen van de federale regering wordt dus niet langer geduld.", aldus De Morgen van 17 juni 2023. Tussen haakjes: de architect van de code, minister Verlinden, verdiende haar sporen met muilkorverij ten tijde van de pandemie, zoals men zich misschien herinnert. "Ge moet maar durven", zo klaagt mijn buurman over de VLD: "met amper acht percent van de stemmen in de peiling van de afgelopen week!" Maar de liberalen zijn hiermee niet aan hun proefstuk toe: in de jongste verkiezingen leverden zij met dezelfde losersscore de premier. Uiteraard na anderhalf jaar talmen voor de regeringsvorming maar dat is de geijkte methode voor dergelijk bedrog: in die tijdspanne zijn de kiezers de uitslag helemaal vergeten. In dit geval waren er kennelijk slechts enkele weken nodig om iedereen het gigantische misbruik van vertrouwen door het voltallige parlement te doen vergeten want het schandaal van de persioenbonussen werd bedolven onder het proces over de moord op Sanda Dia, waar tussen haakjes ook al die methode van de lange baan werd toegepast: vijf jaar talmen heeft de feitelijke vrijspraak van de daders (die ruimschoots de tijd hadden om bijna alle sporen uit te wissen) opgeleverd, alsook de onmogelijkheid voor elk verder procederen wegens uitputting bij de slachtoffers.

Volgens hun eigen media wil de liberale premier de regeringsconsensus doen respecteren maar iedereen weet intussen wat een regeringsconcensus is: afgezien van het feit dat de stemming de open debatcultuur ondermijnt omdat zij het kwalitatieve van de argumenten verstopt onder de blinde kwantiteit van een stom stemmenaantal, gaat het hier telkenmale om een opportunistisch handeltje vanjewelste dat zelfs de rechtsstaat verkracht zoals blijkt uit de openlijke vrijkoperij van belastingfraudeurs tot ware gangsterbendes met bloed aan de handen. Waar verbod geldt op kritiek, is de ondergang een gegarandeerd feit. Men herinnere zich dat de meest prominente specialiste ter zake, Hannah Arendt, heeft aantoond hoe de totalitaire terreur (massazuiveringen, deportatie, genocide) wordt ontketend “op het moment dat elke georganiseerde oppositie uitgedoofd is en de totalitaire heerser weet dat hij niets meer te vrezen heeft.”²

Kamp Börgermoor was een van de vijftien concentratie-, straf- en krijgsgevangenenkampen in Emsland (Duitsland) nabij de Nederlandse grens waar nazitegenstanders, homo's en Jehova's getuigen met de spade in het veen (das Moor) kanalen moesten graven en daar ontstond in 1933 het Moorsoldatenlied, dat ook onmiddellijk verboden werd. Uit het vijfde couplet blijkt hoe uitzichtloos de kampgevangenschap was:

Auf und nieder gehen die Posten.

Keiner, keiner kann hindurch.

Flucht wird nur das Leben kosten!

Vierfach ist umzäunt die Burg.

In een dergelijke tang worden nu ook alle burgers gehouden en de nieuwe regels worden erdoor gejaagd tijdens een hittegolf en met de vakantie in het vooruitzicht, wanneer niemand nog zin heeft om zich druk te maken over reglementen allerhande, die het leven dat nà de vakantie komt, zonder pardon zullen ketenen.

(J.B., 19 juni 2023)