|
Mevrouw
X
Intussen
enkele jaren geleden kreeg de tachtigjarige mevrouw X van de
toenmalige huisarts te horen dat haar bloeddruk van 150/70 die zij al
sinds haar kindertijd had, volgens de algemene normen te hoog
was.
Zij
wierp tegen dat zij zich niet alleen perfect gezond voelde maar dat
zij dat bovendien ook was, tenminste wanneer het klopt dat het
fysieke prestatievermogen een goede parameter voor de gezondheid is:
zij kon niet alleen moeiteloos al haar werk doen maar bovendien
fietste zij vrijwel dagelijks enkele uren, tot vaak 70 km, louter
voor het plezier.
De
behandelende arts waarschuwde echter dat men een hoge bloeddruk niet
kan voelen en dat die precies daarom een 'stille doder' wordt
genoemd: als mevrouw X medicatie weigerde, zou dit voor haar ernstige
risico's meebrengen, zoals hartinfarct en hersenbloeding.
Mevrouw
X kreeg een medicijn voorgeschreven dat de kringspieren die rond de
bloedvaten zitten, een beetje verlamt, wat begrijpelijkerwijze
resulteert in een verlaging van de bloeddruk.
De
aanvankelijke hoeveelheid van het medicijn (10 mg Coversyl) diende al
na enkele dagen gehalveerd te worden omdat die resulteerde in een
veel te lage bloeddruk met als gevolg totale futloosheid.
Het
lichaam vecht tegen spierverlammers door de prikkeldrempel te
verlagen en de spieren kweken een intensere bezenuwing in een poging
om de verlamming te compenseren. Immers, na korte tijd had het middel
geen enkel effect meer. De teruggekeerde bloeddrukwaarden 150/70
werden voortaan beschouwd als bevredigend.
Maar
kennelijk bleef het lichaam zich verzetten, het overreageerde en de
bloeddruk klom boven de waarden 150/70.
Daarop
werden bijkomende medicijnen voorgesteld, zoals plaspillen en
bètablokkers.
Het
lichaam reageert tegen de bètablokkers middels de aanmaak van meer
receptoren. Die conclusie moet men immers trekken als men kan
vaststellen dat mettertijd het effect van het medicijn verzwakt.
De
plaspillen verkleinen het bloedvolume en daardoor uiteraard ook de
bloeddruk omdat het zoutbinders zijn: zij voeren de
(vochtaantrekkende) zouten af die echter anderzijds noodzakelijk zijn
voor de goede werking van de zenuwen want zij zijn de essentie van de
zogenaamde natriumkaliumpomp. De prikkelgeleiding wordt verstoord, in
de spieren en derhalve ook in de hartspier.
De
ganse 'aanpassing' wordt automatisch geregeld door de hersenen die
spontaan reageren tegen het tekort aan zuurstof dat een gevolg is van
de door de bewuste medicamenten geforceerde verlaging van de
bloeddruk.
(Het
ten berde brengen van de steeds vaker geopperde kritiek van
specialisten dat ouderen eigenlijk een wat hogere bloeddruk mogen
hebben ter spontane, door de hersenen geregelde compensatie van de
vaak wat minder doordringbare bloedvaten, wordt vaak niet
geapprecieerd.)
Spierverlammers,
bètablokkers en plaspillen lijken te hebben geresulteerd in een
paniekerige, plotse en dus ongeordende aanmaak van meer zenuwen in de
spieren en in een verstoring van de prikkelgeleiding. Kweekt de
hartspier ongecontroleerd zenuwen en slaat dan het hartritme op hol?
Cardioversie,
bloedverdunners, Cordarone: het wordt dan uiteraard een moeilijke
puzzel en de vraag rijst of men zo nodig aan iemand die zich goed
voelt en die ook goed presteert, medicamenten moet opdringen, louter
en alleen omdat de bloeddruk van die persoon een beetje afwijkt van
de bloeddruk van de doorsneemens. Wordt er in de behandeling wel
voldoende rekening gehouden met de eigen aard van elk individu? En
bloeddruk is weliswaar één zaak maar consumptiedruk is nog een
andere.
Mensen
met een hogere bloeddruk hebben een groter risico op zekere
aandoeningen maar misschien is niet de bloeddruk daarvoor
verantwoordelijk doch een verborgen factor waarvan de bloeddruk
slechts een symptoom is of, godbetert, een poging om die factor wat
te milderen?
De
bloeddruk van mevrouw X is nu in orde maar de patiënte voelt zich
moe en is tot niets meer in staat. Maar dat resultaat wordt nu
bevredigend genoemd.
Het
lijkt er sterk op dat, in luttele jaren, zogenaamde preventieve
therapieën gezonde mensen zoals mevrouw X doodziek maken. En
farmareuzen steenrijk.
(J.B.,
2 november 2022)
|
