Alle rechten voorbehouden Een variant van deze blog is te vinden op seniorennet op het volgende adres: http://blog.seniorennet.be/tisallemaiet/
27-10-2022
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 10: Aldus wordt de 'wet van de jungle' tot wet zonder meer
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
10: Aldus wordt de 'wet van de jungle' tot wet zonder meer
Steeds
vaker leest men her en der in magazines en in kranten dat de
wetenschappelijke vooruitgang wellicht te danken is aan autisme en
daar hebben we alweer een 'theorie' die niet te wijten is aan inzicht
doch aan een schromelijk tekort daaraan en die maar beter kan
bestempeld worden als een waanzin of een bijgeloof.
Autisme
bestaat zoals het wordt omschreven om mensen te typeren die geen
sociale contacten kunnen leggen en die derhalve gedoemd zijn
om zich op te sluiten in zichzelf. Maar het omdraaien van die
implicatie getuigt slechts van een verregaand gebrek aan elementaire
logica. De implicatie Als A dan B is geenszins
equivalent met de implicatie Als B dan A maar is alleen
equivalent met de implicatie: Als niet-B, dan niet-A.
Er
zijn met andere woorden mensen die weinig of geen sociale contacten
onderhouden terwijl zij op dat vlak helemaal niet onvermogend zijn:
zij zijn bekwaam tot sociaal verkeer maar zij willen de
intensiteit van sociale contacten die de doorsnee aan de dag legt
niet, bijvoorbeeld omdat zij er niet de behoefte aan hebben of omdat
hen de tijd daarvoor ontbreekt daar zij met andere zaken bezig zijn
welke zij belangrijker achten dan pakweg voetballen of kaartspelen.
Wat
gezegd als men bijvoorbeeld zou verkondigen dat het bestaan van
meerdere talen zou te danken zijn aan het bestaan van barbaren?
Iedereen weet dat de Oude Grieken tijdens hun veroveringstochten
volkeren die de Griekse taal onmachtig waren, 'barbaren' noemden, wat
wil zeggen: 'brabbelaars'. Zij deden dat omdat zij arrogant genoeg
waren om te denken dat een taal die zijzelf niet verstonden, geen
echte taal kon zijn maar hooguit gebrabbel. Dezer dagen hoort men
evenzeer heel wat Amerikanen zeggen dat Afghanen, om maar één volk
te noemen, een brabbeltaaltje spreken waar zij in feite zouden moeten
concluderen dat niet de Afghanen doch zijzelf de ongeletterden zijn
daar zij alleen maar Engels verstaan.
Arrogantie
is dan ook de sleutel tot een beter begrip van het onverstand dat
schuilgaat achter de opvatting dat de wetenschappelijke vooruitgang
te danken ware aan autisme. Heel wat mensen blijken namelijk niet in
staat om het onderscheid te maken tussen enerzijds gebrabbel en
anderzijds een geleerde uiteenzetting: vanuit hun enge
referentiekader zijn dat twee dezelfde zaken omdat zij die zonder
onderscheid positioneren in het vakje van de dingen die zijzelf niet
verstaan. Zij merken geen verschil tussen de graffiti die de betonnen
pijlers van de viaducten sieren en de wiskundige symbolen in een boek
over geometrie of fysica en derhalve concluderen zij dat er ook
helemaal geen verschil kan zijn.
Dit
is de manier waarop de massa alles wat met kop en schouders boven
haar uitsteekt, met de grootst denkbare onverschilligheid wegmaait.
Neen, het is beslist niet zo dat genialiteit aan autisme zou te
danken zijn: onwetende mensen denken dat omdat zij niet in staat zijn
om een onderscheid te maken tussen allerlei zaken en gedragingen die
zij niet verstaan en waarvan de ene onder de noemer van autisme
vallen terwijl de andere kenmerkend zijn voor een verstandigheid
welke zij zelf helaas moeten missen.
Het
gevaar van de democratie bestaat erin dat zij op structurele wijze en
derhalve onoplosbaar de discriminatie van het sublieme, dat per
definitie altijd uitzonderlijk zal blijven, gemeenschappelijk heeft
met de wet van de jungle, terwijl ze dit onrecht bovendien tot wet
maakt, wat uiteindelijk geschiedt tot haar eigen gigantische nadeel.
Het is helemaal geen elite die de 'nieuwe wereldorde' leidt doch een
anonieme tendens welke haar blindheid deelt met die van een ordinaire
mol. Maar dan met dat verschil dat een mol een bijzonder respectabel
dier is.
(J.B.,
27 oktober 2022)
(Wordt
vervolgd)
25-10-2022
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 9: Een hedendaagse versie van de Apologie van Socrates
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
9: Een hedendaagse versie van de Apologie van Socrates
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 8: als de zwarte propaganda het wint van de kennis
De 'nieuwe wereldorde'
Aflevering 8: als de zwarte propaganda het wint van de kennis
Alleen insiders, en dat moeten dan ook nog specialisten zijn, hebben enig zicht op de manier waarop hoogtechnologische spullen werken: 'normale' mensen gebruiken smartphones, downloaden muziek en films en verrichten financiële transacties met de pc zonder ook maar enig benul te hebben van de onderliggende technologische hoogstandjes die de werking daarvan mogelijk maken. Zij peuteren een laptop open en zien slechts een wirwar van metalen stukjes en draadjes waarvan de onmisbaarheid pas duidelijk zou worden door er een stukje uit weg te nemen. Ons lichaam gehoorzaamt aan onze wil zonder dat wij ook maar iets begrijpen over de werking van bijvoorbeeld neuronen maar van zodra een minuscuul fragmentje van ons lijf het laat afweten, kan dit het einde inluiden van ons bestaan. Het autoverkeer wordt mogelijk gemaakt en geregeld door een lange geschiedenis van technologische groei, door patenten en wetten, door een met verkeerstekens, signalen en regels georkestreerd wegennet, door een specifiek opleidingssysteem waaraan alle gebruikers onderworpen worden en door nog talloze zaken meer. De financies van een staat, de taakverdeling van een maatschappij, het functioneren van burgers: het zijn allemaal danig ingewikkelde 'apparaten' dat niemand er nog een zicht op heeft. Zij werken bij de gratie van de navolging van zekere afspraken, uitgebroed door hoogopgeleide en gespecialiseerde vaklui.
Er is een 'technologie' van de natuur, er is de techniek van menselijke instrumenten maar er is ook nog de technologie welke niet het menselijk lichaam tot object heeft of de smartphone maar wel het maatschappelijke handelen, of beter: bepaalde onderdelen daarvan, zoals bijvoorbeeld de vorming van meningen en overtuigingen in de hoofden van specifieke klassen van burgers. En derhalve bestaan er naast de technologen die smartphones in elkaar knutselen zodat zij ons de gewenste muziek laten horen, ook technologen die ervoor zorgen dat mensen zich de (door de overheid) gewenste meningen vormen.
En precies zoals de smartphone zelf zich niet bewust is van de manier waarop hij werkt of zoals de mens die loopt, eet of nadenkt, helemaal niet weet hoe zijn lichaam dat voor mekaar krijgt, zo ook weten burgers door de band quasi niets over de wijze waarop hun mening over allerlei zaken tot stand komt. Wij verkeren veel vaker in de illusie dat wij het heft in eigen handen hebben dan dat dit ook effectief het geval is. Zoals wij onze fysieke prestaties geheel verkeerdelijk toeschrijven aan de werking van onze wil terwijl in feite de natuur aan het werk is die wij onmogelijk kunnen doorgronden, zo ook schrijven wij de oorsprong en de vorming van onze meningen toe aan de kracht van ons denken terwijl zij voor het overgrote deel de resultanten zijn van invloeden waarvan voor ons de oorsprong een grote onbekende blijft, om nog niet te reppen van de achterliggende bedoelingen.
De link met de huidige Europese oorlog ligt voor de hand: zou men de psychologische oorlogsvoering achterwege laten, dan liet men opzettelijk een ruim gedeelte van zijn wapenrusting buiten strijd en dan nog uitgerekend dat stuk waarop men maar moeilijk kan aangesproken worden en dat derhalve ook in tijden van 'vrede' ongehinderd werkzaam blijft.
Psychologische oorlogsvoering is propaganda met het oog op de verzwakking van de vijand. Dat gebeurt bijvoorbeeld met leugens, zoals desinformatie en 'zwarte propaganda' of acties in andermans naam, waarbij slachtoffers zich vaak allerminst bewust zijn van het bedrog en het meest bekende voorbeeld daarvan is de vermeende joodse samenzwering ter verwerving van de wereldheerschappij zoals neergeschreven in de zogenaamde 'Protocollen van de wijzen van Sion', een door de Ochrana opgestelde tekst met het oog op het destabiliseren van de maatschappij. Maar uiteraard maken niet alleen de Russen doch alle partijen gretig gebruik van dergelijke tactieken. Van de hoax, over de neppoederbrieven, tot het islamitische 'gifhandboek'. Ook bangmakerij en terreur zijn beproefde methoden.
Bijzonder moeilijk wordt het wel wanneer het relateren van Covid-19 aan de uitrol van het G5-netwerk door de overheid wordt voorgesteld als desinformatie terwijl de topspecialist bij uitstek, tevens Nobelprijswinnaar, in casu professor en president van het Parijse Institut Pasteur, Luc Montagnier, er persoonlijk voor waarschuwt dat het gevreesde verband reëel is. Wie het verkiezen om geloof te schenken aan onwetende en sowieso onbetrouwbare politici die bij de hele prikzaak immers niet vies zijn gebleken van allerlei vormen van belangenvermenging - wie aan deze malafide lui geloof schenken veeleer dan gehoor te geven aan de waarschuwingen van gedegen wetenschapslui die onbevangen en geheel belangeloos spreken met kennis van zaken, moeten wel niet goed snik zijn. Maar kijk, de voorkeur van dit onafgebroken door de media bespeelde publiek voor de blaaskaken die kennelijk nog veel liever elkaars volk met raketten bestoken dan elkaar te lijf te gaan met retoriek, wordt na de transformatie van menselijke personen tot onmenselijke massaproducten een mainstream waartegen in een democratisch bestel helemaal niets meer te beginnen valt.
(Wordt vervolgd)
(J.B., 22 oktober 2022)
21-10-2022
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 7: âWant alle vlees is zoals grasâ
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
7: Want alle vlees is zoals gras
Niet
alleen de bomen, ook de de helft van alle vogelsoorten zijn aan het
verdwijnen, om precies te zijn blijken 49 percent van hen 'in
verval', zoals wordt gemeld door AnimalsToday d.d. 5 oktober laatst
leden. Is hier sprake van causale verbanden en zo ja, waar zitten die
dan? Veroorzaakt het einde van de wereld ook het einde van de vogels
of is het veeleer andersom en betekent het grote sterven van de
vogels ook de dood van de wereld? Uiteraard is het laatste het geval,
zo zal men antwoorden maar dan geeft het volgende feit wel te denken:
menigeen zal zich herinneren dat ten tijde van de oorlog in Bosnië
en omstreken eensklaps alle vogels verdwenen een korte tijd voordat
de bombardementen zijn begonnen. Het bericht vulde toen alle kranten
maar lokte slechts weinig reacties uit, wellicht vanwege
vooroordelen: wanneer 'ongelooflijke' verschijnselen zich voordoen,
of verschijnselen welke helemaal niet worden verwacht, heeft men
immers de hardnekkige neiging om die te ontkennen. Zoals men ook de
neiging heeft om dingen waar te nemen die er helemaal niet zijn,
alleen omdat men gelooft dat ze wel moeten gebeuren. Hoe dan ook:
sinds korte tijd verdwijnen zowat alle vogelsoorten, dit keer in onze
contreien. Op de kauwen na, die als zij de gelegenheid daartoe
hebben, vleeseters zijn, precies zoals de gieren, aaseters eigenlijk.
En de herfst komt tot bloei, de bomen stoten hun bladeren af en
willen sterven omdat hun tijd gekomen is. Das Gras ist verdorret
und die Blume abgefallen.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
21 oktober 2022)
19-10-2022
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 6: de eerzucht en de oorlog
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
6: de eerzucht en de oorlog
Zoals
vele andere soorten, planten ook mensen zich geslachtelijk voort en
de geslachtelijke voortplanting is in de evolutie een succes gebleken
omdat zij een groot voordeel heeft: gebrekkige exemplaren vinden maar
zelden een partner en zullen zich derhalve veel moeilijker of
helemaal niet voortplanten: 'zieke' genen hebben op die manier maar
een geringe kans om naar een volgende generatie over te gaan, wat de
gezondheid van de soort ten goede komt.
Gebrekkige
genen resulteren immers meestal ook in goed zichtbare kenmerken: dat
kan bijvoorbeeld een motorische handicap zijn maar ook gewoon een
minder elegant voorkomen of dus een verschijning met een geringere
erotische aantrekkingskracht. Geheel gevoelsmatig associëren wij
graden van erotische aantrekkingskracht met graden van mannelijkheid
of vrouwelijkheid terwijl het in feite gaat om graden van gezondheid,
al is veralgemening hier uit den boze.
Bepaalde
genen gaan samen met bepaalde uiterlijke kenmerken of fysieke
eigenschappen maar derhalve ook met specifieke gedragingen en met
zekere maatschappelijke rollen. Gezondheid gaat met andere woorden
vaak samen met schoonheid, elegantie, kracht, vastberadenheid, moed,
verstand en leiderschap, wat wij op prijs stellen. Maar een
uitstekende gezondheid resulteert ook vlotter in agressiviteit,
vechtlust en machtswellust - eigenschappen die welkom zijn waar men
te maken heeft met wilde dieren en met andere natuurlijke vijanden
maar die in de beschaafde wereld eerder gelden als onaangepast of
barbaars.
Vechtersbazen
beseffen niet dat zij slechts de blinde dienaren zijn van even
willoze genen die oorlog voeren met elkaar en men treft hen alom in
de dierenwereld aan maar ook bij mensen, al zorgt onze beschaving
voor het kanaliseren van de strijd onder soortgenoten in allerlei
vormen van maatschappelijke concurrentie, zoals sport maar
bijvoorbeeld ook wedijver inzake economie, wetenschap, kunst en zo
meer.
De
resultaten van wedijver geven aanleiding tot pronkzucht - getuige de
verheerlijking van atletische lichamen in kunst en reclame ter
gelegenheid van de Olympische Spelen of in andere sporten - omdat met
het oog op het etaleren van de goede gezondheid en de excellerende
genen niet alleen wordt uitgepakt met (maatschappelijke) prestaties
maar ook met aanverwante eigenschappen die minder of geen directe
maatschappelijke relevantie hebben, zoals schoonheid, elegantie of
gewoonweg uitgesproken mannelijke of vrouwelijke kenmerken zoals de
lichaamsbeharing of het timbre van de stem.
Maar
schoonheid is slechts een vel dik, zoals de volkswijsheid het
zegt: de vergankelijkheid van elegantie, gezondheid, kracht,
prestatiebekwaamheid en maatschappelijke status is een realiteit die
haar hardnekkigheid deelt met de tijd zelf waarvan wij de
vergankelijkheid voortdurend ondervinden en verzet daartegen kan
slechts de lachlust prikkelen: het beginnende buikje onttroont de
atleet en het zich opstapelende heupvet stort de schoonheidskoningin
in een depressie. Gevaarlijk wordt het pas waar men niet in staat is
in zijn vergankelijkheid te berusten. En hier geldt de gekende regel:
hoe hoger men klimt, des te dieper men kan vallen.
Het
niet (kunnen) aanvaarden van de vergankelijkheid staat gelijk met het
afwijzen van de werkelijkheid als zodanig en jammer genoeg is dit
onverstand veeleer de regel dan de uitzondering en zo zijn er sinds
het begin der tijden de religies waarin de mens zijn eindigheid
verwerpt en er naar streeft aan god gelijk te zijn. Die onvrede met
zichzelf en met het eigen lot brengt de mens geen baat maar stort hem
daarentegen in het verderf: hij creëert zich een schijnwereld waarin
hij almacht, kennis, eeuwige jeugd en onsterfelijkheid kan kopen. Of
dan toch een wereld waarin die zaken te koop worden aangeboden. En
uiteraard voorzien van een prijskaartje. Over die onvrede en de
verregaande gevolgen ervan handelt het hoofdwerk van Rudolf Boehm.
(1)
Waar
pronkzuchtigen die ooit jeugd, kracht en schoonheid bezaten alsook
alle navenante attributen daarvan, niet in staat blijken om het
verval daarvan te beamen, zodat zij niet alleen alle zelfspot
afwijzen maar zich tevens willen wreken tegenover het lot als
zodanig, zullen zij zich in allerlei bochten wringen om zich alsnog
te doen gelden. Machtige lui worden dan dictators omdat zij niet
verdragen kunnen dat het volk gaat lachen met de rimpels en het
buikje dat ook hun deel wordt: zij wreken zich en doen er alles aan
om de mensen om te vormen tot een willoze en alleen aan hen
gehoorzame massa en die massa hanteren zij dan als een persoonlijk
instrument, bijna zoals het eigen lichaam dat mettertijd gebrekkiger
geworden niet langer gehoor geeft aan hun wil. Zij zetten dan het
volk in als een vervangstuk van het eigen lichaam, bijna letterlijk
zoals ook over de kerk gezegd wordt dat zij het lichaam is van
Christus na zijn dood. Het resultaat is oorlog, uiteraard: zij willen
winnen, heel persoonlijk winnen, zij het middels het leven van
ontelbare anderen. Zij willen blijven pronken en zij doen dat met de
spierballen en het verstand van derden van wie zij de onderwerping
afdwingen door chantage onder de dekmantel van moed, vaderlandsliefde
en nog meer leugens van dat soort. Of antwoorden hun slachtoffers dan
vanuit hun graven en in koor met Graag gedaan!, wanneer op
stenen die zich niet verweren kunnen tegen beitels, de woorden staan
te lezen dat zij sneuvelden uit liefde voor het vaderland? Vaak weten
zij het zelf niet maar ik zeg u dat zij sneuvelden om de belachelijke
buikjes van de 'machtigen der aarde' te verdoezelen!
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
19 oktober 2022)
Verwijzingen:
(1)
Boehm, Rudolf. (1977). Kritiek
der grondslagen van onze tijd, Het
Wereldvenster, Baarn.
(Oorspronkelijk: Kritik der
Grundlagen des Zeitalters (1973)).
Nederlandse vertaling door Willy Coolsaet met een taalkundige revisie
d.d. 2011 van Guy Quintelier. De integrale tekst van het werk is
beschikbaar op het internet op het volgende adres:
https://www.marxists.org/nederlands/boehm/1977/kritiek/index.htm
Een
synthese van de inhoud van Rudolf Boehms werk werd verwerkt in onze
tekst: J. Bauwens, Panopticum
Corona, pp. 946-985.
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 5: Haar wil is wet!
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
5: Haar wil is wet!
Omsk
Van Togenbirger, het is geen sinecure om u nog ergens aan te treffen!
OVT:
Ook een goedendag, ja.
Maar
draag je nu een muts in de vorm van een paddenstoel!?
OVT:
Ha, iedereen ziet dezer dagen overal paddenstoelen, en het is
daarover dat je mijn mening wil, is het niet?
Hoe
heb je het geraden!
OVT:
Nu, vlug dan, want ik moet een schuilkelder gaan bestellen, mijn
vrouw is bang!
Hemeltje,
een schuilkelder dan nog!
OVT:
Uiteraard zinloos want naast het probleem van de atoomwapens is er
nog dat van de overstromingen maar ik zal wel niet de enige zijn die
niet de baas is thuis. De irrationaliteit heeft de hele wereld
overspoeld en in verband met die atoomwapens is het al eender.
Wat
bedoel je?
OVT:
Is het u nog niet opgevallen dat China amper 350 atoombommen heeft?
Amerika heeft er 5550. Rusland meer dan 6000.
Nu
je het zegt! China heeft toch geld genoeg?
OVT:
Dat is dus nog een voorbeeld van irrationaliteit.
Ik
zie het niet...
OVT:
Mijn vrouw wil dus een schuilkelder...
Ja...
OVT:
Maar wat kan een mens dan aanvangen met een schuilkelder!? Zie je?
Het is totaal irrationeel!
Ik
zie het verband niet met de 350 atoombommen van China...
OVT:
Wel, als je met 350 atoombommen de hele wereld kunt vernietigen,
waarom moet je er dan meer hebben?
Om
af te schrikken! Daarvoor dienen ze toch!?
OVT:
Haha, juist daarom!
Ik
snap het punt niet...
OVT:
Elke bom die je teveel hebt, speelt in je eigen nadeel.
Ja?
OVT:
Er werd afgesproken dat atoombommen nooit ingezet zullen worden in
een oorlog. Alleen conventionele wapens.
Inderdaad...
OVT:
Een land is dus het veiligst als het geen atoombommen heeft!
Hoezo?
OVT:
Met conventionele wapens kun je atoombommen tot ontploffing brengen
waar ze staan!
Denk
je dat?
OVT:
Ik denk dat niet, het is zo. Zonder de overeenkomst te schenden, kan
elk land gewone raketten afvuren naar een kernmogendheid: naar de
flatgebouwen daar, naar de spoorwegen, naar de kerncentrales of naar
de opslagplaatsen met kernwapens, zoals Kleine-Brogel in ons land.
Maar
iedereen heeft luchtafweergeschut!
OVT:
Van een zogenaamd rakettenschild is hier bij mijn beste weten
helemaal geen sprake en zelf als er eentje is, kan het niet veel
voorstellen. Heb je ooit gehoord van de kartonnen tanks?
Dat
zegt me iets, ja.
OVT:
In feite ging het om opblaasbare tanks, de Britten gebruikten ze als
eersten, al in de Eerste Wereldoorlog, de zogenaamde 'spoofs', maar
iedereen had er en in de Tweede Wereldoorlog werden ze ook echt
ingezet. Er werden ook valse tanksporen gemaakt en de echte werden
uitgewist.
Ik
snap het al: men kan nepraketten afschieten naar de vijand totdat
zijn luchtafweer op is...
OVT:
Haha! Mijn beste: ik wil alleen maar zeggen dat het eerste en
belangrijkste wapen in oorlogstijd de leugen is. Met leugens en bluf,
zo geloofwaardig mogelijk, probeert men zijn vijand van de wijs te
brengen. Irrationaliteit betekent in dit geval uiteraard: gehoor
geven aan de vijand, rekening houden met wat hij zegt.
Massamoordenaars liegen, dat is zo klaar als een klontje. Als zij de
waarheid spreken, dan gebeurt dat toevallig en onbedoeld. Dat is
juist oorlog. Maar de grootste leugen, ik zei het eerder al maar men
heeft er geen oren naar, is het verhaal dat in de oorlog de ene natie
tegen de andere vecht, de ene mogendheid tegen de andere.
En
dat is niet zo?
OVT:
Andermaal, de strijd voltrekt zich niet tussen mogendheden maar
tussen klassen.
Klassen
van mensen?
OVT:
Sociale klassen, inderdaad. De zogenaamde elite voert oorlog tegen
het volk door de mensen tegen elkaar op te zetten. Dit keer is het
overduidelijk: de orthodoxe patriarch spoort de Russen aan om Poetin
te gehoorzamen en de bisschoppen alhier bejubelen wie aan het front
tegen de Russen gaan sneuvelen. Het staat allemaal in de kranten, ik
heb er bij andere gelegenheden al naar verwezen en ik wil niet in
herhaling vallen maar de herhaling is nu eenmaal de beste
leermeester; je kunt het natrekken, er is geen speld tussen te
krijgen.
De
oorlog wordt georkestreerd?
OVT:
Overduidelijk is dat. De Berlijnse kunstenaar Helmut Herzfeld die
onder de schuilnaam John Heartfield publiceerde, heeft dit duidelijk
in de verf gezet met zijn werk uit 1932, getiteld: Krieg
und Leichen - Die letzte Hoffnung der Reichen",
een fotomontage die een hyena met een hoge hoed voorstelt die over de
lijken in de loopgraven kruipt.
Doen
de wereldleiders dat dan welbewust?
OVT:
Ha, wat is bewustzijn, mijn beste? Laten we zeggen dat ze knipogen
naar elkaar, begrijp je? Ik zei het al: hun meedogenloosheid treft
niet alleen de vijand maar evenzeer de eigen soldaten en het eigen
volk en zelf opereren ze vanuit hun bunkers, die kleinzerige
lafaards.
Maar
waarom dan?
OVT:
Herinner je je de pandemie?
Ja...
OVT:
Moet ik je nog overtuigen van de irrationaliteit aldaar? En van de
achterliggende bedoelingen? Het volk moet uitgedund worden en in het
gareel gebracht want de koningen worden dezer dagen uitgejoeld en dat
verdragen ze niet, zie je? En hoe maak je daar een eind aan? John
Heartfield heeft het duidelijk gezegd! Kijk, ik vind hier nog twee
artikels uit 2020, moet je eens lezen, ze zijn geschreven door iemand
die heel goed weet wat hij zegt als hij beweert dat wij geregeerd
worden door criminelen want het gaat om een burger van Zuid-Afrika,
waar tot voor kort de Apartheid van de partij was, over die misdaad
tegen de menselijkheid heb je toch al gehoord?
Jazeker...
OVT:
Coronavirus social distancing is eigenlijk een verbloemde,
modieuze en gelegaliseerde vorm van apartheid, aldus luidt de
titel van een artikel van Maart 2020. Het is van de hand van de
stichter van de Nieuwe Apartheid Studies, professor Nyasha Mboti van
het departement Communicatiewetenschappen van de University of the
Free State in Bloemfontein, Free State, Zuid-Afrika. (1) Een ander
artikel, eveneens van Maart 2020 en van dezelfde specialist in de
misdaad van het divide et impera waartoe de misdaad van de
rassensegregatie behoort, luidt: Loog de
WereldGezondheidsOrganisatie over Covid-19 in haar bewering dat het
om een pandemie gaat? Het antwoord is JA. (2)
Tja...
OVT:
Het kritiekloos aannemen en normaliseren van apartheid onder de
dekmantel van zogenaamde 'social distancing' is beschamend en
schandalig en moet in vraag gesteld worden, aldus wordt het
eerste artikel van Mboti samengevat en hij werpt cynisch genoeg de
vraag op hoe dan de social distancing te handhaven op
bijvoorbeeld een slavenschip waarin de lichamen opeen gepakt lagen.
Hetzelfde geldt met betrekking tot de talloze armenwijken zoals
bijvoorbeeld in Mumbai en in de vluchtelingenkampen. Een
pandemie is een unieke gelegenheid voor de criminelen die ons regeren
om dit soort zaken in te voeren, zo schrijft hij: De wereld na
de pandemie zal radicaal verschillen van de wereld voordien wegens
alles wat we aanvaard hebben in plaats van het in vraag te stellen.
(3) Zie je het verband nu met vandaag de dag, de oorlog in Europa, in
de wereld?
Ja...
OVT:
Mboti kan het weten want hij werd geregeerd door criminelen van 1948
tot 1990, toen de apartheid die, het weze herhaald, een misdaad is
tegen de menselijkheid, in Zuid-Afrika een politiek systeem was. De
apartheid werd verdedigd door de Protea, een Vlaamse 'vriendengroep'
die beweerde de waarheid te zeggen over de Apartheid... men praatte
het goed dat de zwarten bijvoorbeeld in apart openbaar vervoer
moesten reizen met het bovendien valse argument dat ze vuil waren en
derhalve een gevaar voor de gezondheid van de blanke bevolking.
Ik
zie het, ja...
OVT: Moet je maar
eens lezen... maar nu moet ik mij reppen, het irrationele wint het
van de rationaliteit, het is zo in 't groot en ook in 't klein, en
zeg eens eerlijk: kan men daar als puntje bij paaltje komt iets tegen
beginnen? Haar wil is nu eenmaal wet!
(3)
Zie het abstract via de link onder voetnoot (1).
(4)
Zie het abstract via de link onder voetnoot (2).
11-10-2022
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 4: Chaos
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
4: Chaos
De
opvatting die ook gangbaar was in de 'nazi-ideologie', namelijk dat
de mens de natuur een handje zou moeten helpen, verkapt eigenlijk het
goedpraten van de vernietiging van de cultuur en zij gaat daarom
paradoxaal genoeg hand in hand met een tekort aan respect voor de
natuur, daar het respect voor de natuur een culturele verworvenheid
is.
Bijzonder
tekenend voor het faliekante gebrek aan respect voor de natuur
(afgezien van de ongeremde afvalproductie en de beschadiging van het
milieu) is de zich in allerlei vormen manifesterende mening dat het
wenselijk is de natuurwetten naar willekeur om te buigen, terwijl dat
zelfs niet eens mogelijk is.
Een
van de meest hardnekkige misverstanden in verband hiermee is het
geloof dat de mens ook inzake zekere natuurwetten het heft in eigen
handen moet nemen, alsof hij dat ook al kon. Dit onverstand
manifesteert zich bij uitstek waar, geheel in strijd met fundamentele
natuurwetten die zich uitdrukken in het goddelijke bevel aan de mens
dat hij zijn brood zal eten in het zweet van zijn aanschijn,
men denkt dat men geheel ongestraft het gemak en de minimalisering
van fysieke inspanningen zou kunnen nastreven en realiseren.
De
betreffende wet is nochtans simpel en houdt verband met het proces
van verbranding als basis van energiewinning dat vergt dat brandstof
en zuurstof worden aangevoerd in optimale verhoudingen. Dat
energieleveringsproces is van tel om een kachel optimaal te laten
branden maar evenzeer geldt het met betrekking tot de aanvoer van
brandstof en zuurstof in het lichaam. Dat men moet eten om (uiteraard
naast bouwstoffen) voldoende brandstoffen binnen te krijgen, kunnen
wij begrijpen en beamen wij wellicht makkelijker dankzij het bestaan
van de eetlust. Edoch, dat wij er tevens moeten voor zorgen voldoende
zuurstof op te nemen, lijken wij te vergeten.
Met
de zuurstofopname is het immers totaal anders gesteld dan met de
opname van brandstof omdat de lust die gepaard gaat met eten afwezig
lijkt waar er moet geademd worden. Het probleem situeert zich meer
bepaald in een welbepaalde historische verschuiving met betrekking
tot de voedselverwerving welke zich heeft voorgedaan in de loop van
de menselijke ontwikkelingsgeschiedenis. Waar tot pakweg enkele
eeuwen geleden de voedselverwerving voor de meeste mensen gepaard
ging met de enorme fysieke inspanningen welke gevergd worden door de
jacht en de landbouw, hebben in de jongste decennia allerlei machines
de mens niet alleen van de fysieke arbeid ontlast maar er hem ook van
beroofd.
Immers,
ook het dier mens is zo gegroeid dat voldoende zuurstofopname pas
mogelijk is bij voldoende fysieke inspanningen die immers het ritme
van de ademhaling en de hartslag opdrijven tot de door de natuur
vereiste intensiteit in functie van een optimaal lichamelijk
functioneren. Als wij met andere woorden niet langer jagen en wroeten
op het veld, krijgt ons lichaam ook niet langer de vereiste portie
beweging die noodzakelijk is voor de zuurstofopslag omdat beweging
omzeggens werkt als een (onvervangbare) zuurstofpomp.
Het
opdrijven van de ademhaling of van de hartslag met bijvoorbeeld
chemische middelen kan ons hierin geen stap vooruit helpen omdat dit
niet resulteert in een verhoogde zuurstofopname doch veeleer in een
verstoring van de evenwichten welke nodig zijn voor een goede
gezondheid. Het lichaam van bedlegerigen verzwakt binnen de kortste
keren, ook wanneer zij voldoende eten terwijl de ademhaling helemaal
niet belemmerd wordt. Die verzwakking toont zich uiterlijk
bijvoorbeeld in het atrofiëren van het spierstelsel maar zij
geschiedt tevens op minder zichtbare manieren, bijvoorbeeld in de
degeneratie van alle lichaamscellen die dan immers te lijden krijgen
van een verstoorde celademhaling.
Het
aantal ademhalingskrachtcentrales of mitochondriën die instaan voor
de energielevering op celniveau neemt af en door het nijpend
zuurstoftekort schakelt de cel over op energiewinning middels
anaerobe processen of dus gistingsprocessen - een evolutie welke zich
vertaalt in het ontstaan van ongeremde celgroei of kanker. Kanker
wordt een beschavingsziekte genoemd, niet omdat deze ziekte een
gevolg zou zijn van een teveel aan beschaving maar, geheel andersom,
omdat zij volgt uit het gebrek aan respect voor de natuur, wat van
een tekort aan beschaving getuigt. (1)
Wetenschapsbeoefening
is een culturele verworvenheid die mag en moet maar het is een
schromelijk misverstand dat zij ook maar iets kon te maken hebben met
het wijzigen van de wetten van de natuur. Wat de mens nastreeft in de
beoefening van de wetenschappen is onder meer het naar zijn hand
zetten van de natuurwetten, als een 'verlengstuk' van het naar
zijn hand zetten van de natuurkrachten, wat bijvoorbeeld ook de bever
doet wanneer hij een dam bouwt. Die wetenschappelijke en technische
activiteiten zijn noodzakelijk voor de zelfhandhaving en voor het
voortbestaan van de soort maar zij pretenderen niet de natuur als
zodanig te wijzigen. Het is overigens onmogelijk om de wetten van de
natuur naar zijn hand te zetten als men er niet eerst voor buigt. De
natuurkrachten kan men met andere woorden pas benutten als ze men die
eerst kent en erkent. Het in de wind slaan ervan of het geloof dat
men ze kon overwinnen of vervangen door wetten van eigen makelij kan
slechts resulteren uit mateloze onwetendheid en arrogantie.
Dergelijke handelwijzen brengen niet alleen geen aarde aan de dijk:
in plaats van die te vernieuwen, vernietigen zij de bestaande
wereldorde en laten zij slechts een spoor van chaos achter en van
ziekte.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
11 oktober 2022)
Verwijzingen:
(1)
Deze problematiek werd uitgebreid behandeld door de medicus, fysicus
en pedagoog, dr. Ernst van Aaken in enkele van zijn werken, waaronder
Programmiert für 100 Lebensjahre. Wege zur Gesundheit und
Leistungsfähigkeit, uitgegeven bij Pohl-Verlag, Celle, 1974. Een
bijzonder bevattelijke samenvatting van de basisideeën uit van
Aakens werk in het Nederlands is Kris Vansteenbrugges boek: De
mens... een loopdier. Zie:
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 3: Complexiteit en kwetsbaarheid, of: âAlles van waarde is weerloosâ
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
3: Complexiteit en kwetsbaarheid, of: Alles van waarde is
weerloos
Het
lagere is relatief eenvoudig, het hogere is complex. Stenen zijn
eenvoudigere dingen dan planten maar dat planten complexer zijn,
betekent meteen ook dat zij een grotere kwetsbaarheid hebben dan
stenen: zij kunnen makkelijker worden herleid tot dood materiaal
terwijl stenen slechts verpulverd kunnen worden omdat zij helemaal
niet leven. Nog complexer dan planten zijn (alvast hogere)
diersoorten met helemaal bovenaan de piramide de mens zodat de mens
het meest complexe maar ook het meest kwetsbare wezen is. En onder de
mensen zijn er dan opnieuw verschillen tussen de individuen maar ook
tussen de vele culturen. De complexiteit van een cultuur of van een
maatschappij weerspiegelt zich in de complexiteit maar ook in de
kwetsbaarheid van de hele infrastructuur en niet in het minst in die
van de menselijke interdependentie. Het bouwen van kathedralen en van
hoge torens kan slechts de vrucht zijn van jarenlang
hoogtechnologisch werk en van een complexe samenwerking van vele
specialisten maar het vernielen van zo'n bouwwerk gebeurt zelfs door
één domme vergissing of door een foutief manoeuvre. Het vraagt
naast uitzonderlijke talenten, decennia studie om concertpianist te
worden maar het verlies van één vinger berooft de betrokkene van al
het moeizaam verworvene, van zijn artistieke carrière en van alle te
verwachten topprestaties. Het hoger ontwikkelde is waardevoller maar
ook complexer en derhalve kwetsbaarder. De Franse paleontoloog en
theoloog Pierre Teilhard de Chardin omschreef de ontwikkeling van het
leven, van de mens en van de (menselijke) maatschappij als een proces
gekenmerkt door voortdurende toename van complexiteit maar zijn
waarneming van het verschijnsel dat alles wat opstijgt ook samenkomt
- Tout ce qui monte, converge - geldt uiteraard niet
zonder meer: tegelijk geldt immers dat men dieper kan vallen in de
mate dat men hogerop geraakt en dat is uiteraard de mythe van
Daidalos en Ikaros. De waarschuwingen van zijn vader ten
spijt, vliegt Ikaros met vleugels met was aan zijn armen vastgehecht
veel te dicht bij de zon: die doet de was smelten en de overmoedige
Ikaros stort neer in zee. (1) Als heden sprake is van het dagen van
een nieuwe wereldorde, dan heeft dit helemaal niets te maken met een
of andere verandering van bestuur of met de opkomst van een andere
orde, laat staan met een verbetering van het actuele: de nieuwe
wereldorde is niets anders dan de ineenstorting van de
bestaande orde. De overgang van een moreel hoogstaande maatschappij
naar een die enkel oor heeft voor de wet van de jungle of het recht
van de sterkste is niet een onschuldige terugkeer naar de natuur maar
betekent niets minder dan een fataal verlies van de culturele
verworvenheden en, met het verdwijnen van de wetten en van de orde,
een teleurgang van de maatschappij als zodanig. Dit was ook het geval
ten tijde van het nazi-regime in Duitsland waar de nitwits aan de
macht het nodig vonden om de natuur een handje te helpen in haar
'natuurlijk selectieproces'. De 'ideologie' welke de onvermijdelijk
daaruit voortkomende misdaden moest verantwoorden, was enkel het
ontbreken van een ideologie, het was de totale gedachteloosheid, het
totale gebrek aan inhoud en zin dat slechts kan resulteren in chaos
en in massamoord. Alles van waarde is weerloos, zoals de
Nederlandse dichter Lucebert het verwoord heeft. (2)
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 2: Van democratie naar autocratie
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
2: Van democratie naar autocratie
Vooraleer
het te hebben over de ernst van het gevaar wanneer schurken aan de
macht komen, dient iets gezegd te worden over referentiekaders.
Mensen vellen oordelen over anderen en zij doen dat uiteraard aan de
hand van referentiekaders. Die kaders kunnen meer of minder
uitgebreid zijn, meer of minder relevant, accuraat, complex, gedegen
en ga zo maar door. Geschoolde mensen zullen uiteraard meer
genuanceerde referentiekaders hanteren dan mensen die analfabeet zijn
of cultuurbarbaar. Specialisten in zekere vakgebieden kunnen ook meer
eenzijdige kaders hanteren dan mensen met een algemene vorming.
Kortom, de door ons gehanteerde referentiekaders hebben alles te
maken met wie wij zijn, met wat wij weten, kennen en kunnen, met wie
wij kennen ook en met degenen die macht hebben over ons, zoals onze
familieleden, onze werkgevers, zekere politici en zo meer. In het
kader van het onderhavige onderwerp is het nu van belang ons te
concentreren op een toepassing van het gegeven dat door Spinoza
opgeworpen werd, met name dat het feit dat 'het betere' even moeilijk
als zeldzaam is. Want zoals dat ook het geval is in de sport, waar de
massa slechts toeschouwers zijn, waar vervolgens een grote groep
liefhebbers aan sport doen en waar tenslotte de topsport voor slechts
enkelingen blijft weggelegd, met één allerbeste op het schavot,
eventueel geflankeerd met de ondankbare tweede en derde plaats, zo
ook is het gesteld met de relatie tussen het niveau van ontwikkeling
van de menselijke geest en de grootte van de respectievelijke groepen
die aan een zeker niveau beantwoorden: velen zijn onderontwikkeld,
een grote groep is matig ontwikkeld en slechts een kleine groep van
mensen zijn bedeeld met een abnormaal hoge intelligentie, kunde,
inzicht of hoe men het ook noemen wil. Insgelijks hebben het
merendeel van de mensen een simpel doch weinig accuraat en nog minder
relevant referentiekader, terwijl slechts een minderheid de dingen in
een betekenisvolle context weet te plaatsen. En in een democratie,
waar de meerderheid het voor het zeggen wil hebben, kan dat gegeven
uiteraard niemand onberoerd laten.
Het
is een goede en rechtvaardige zaak dat ook de zwakste leerlingen
school kunnen lopen en een plaats krijgen in de maatschappij omdat
onrecht sowieso een niet te dulden euvel is maar het is even
belangrijk dat oordeelsvorming over zaken die er echt toe doen, niet
wordt overgelaten aan de massa of dus aan de referentiekaders van een
ondermaats ontwikkelde meerderheid: zij moet in handen blijven van de
bekwaamste vaklui met betrekking tot het gebied in kwestie. Want waar
een onderontwikkelde meerderheid het voor het zeggen krijgt over het
lot van de meer ontwikkelde minderheid, zal de maatschappij waarin
zich dit proces voltrekt, ontegensprekelijk vervallen in barbarij.
Hoger ontwikkelde mensen zullen moeten vrezen in handen te vallen van
wreedaards wanneer die bijvoorbeeld oordelen dat wiskundige formules
die zij immers niet kunnen lezen en waarvan zij de betekenis niet
eens kunnen bevroeden, afgedaan worden als onzin. Bij de barbaren
dienen boeken enkel nog om een tafel met een wat te korte poot mee
recht te zetten, zoals een groot romanschrijver het ooit verwoordde.
Maar niet alleen de boeken maar ook hun auteurs die zich wagen aan
genuanceerde uitlatingen en stellingnames dreigen dan door de massa
van onwetenden belaagd te worden, opgejaagd, vervolgd en
uiteindelijk, zoals Heinrich Heine het lang geleden al dichtte,
gedood. De recente geschiedenis en meer bepaald de periode
voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog in nazi-Duitsland spreekt in
dit verband boekdelen. Grote geleerden trokken als zij daartoe de
kans hadden massaal het land uit, vaak richting Verenigde Staten,
terwijl anderen, bij het zien naderen van de dreiging, zichzelf van
het leven benamen.
De
genoemde dreiging wordt fataal versterkt wanneer bovendien de massa
erin slaagt om nitwits en wreedaards aan de macht te brengen en deze
laatsten azen daar ook vaker op, wat zich verraadt met een
handelwijze welke wordt omschreven als populisme. Op onverwachte of
onvoorziene ogenblikken ontpoppen zich dan de betrokken potentaten
als volstrekt onbekwaam en zij blijken erin te slagen om hun
onwetendheid en onkunde zo lang te verbergen middels allerlei trucs
die ook bekend zijn in de dierenwereld en die zich laten benoemen met
de term mimicry. Onverstandige lieden kunnen ervoor zorgen dat
zij eruit zien als geleerden door een bril te dragen, een frons op
het voorhoofd te toveren of een stethoscoop om de nek te hangen.
Criminelen doen zich voor als helden met een vlaggetje en enkele
medailles op de borst gespeld. Ongeletterden hoeven alleen maar te
zwijgen, handjes te geven, duur schoeisel te dragen en een zijden
kostuum. Zich door enkele eventueel gewapende bodyguards laten
vergezellen garandeert een indruk van belangrijkheid, alsook
voortdurend op de polshorloge kijken en schijnbare telefoonoproepen
beantwoorden, fluisteren met zijn gezelschap, zekere gebaren maken en
zo meer. Rijden in dure wagens en gebruik maken van andere
statussymbolen zijn methodes die niet eens hoeven vernoemd te worden
omdat elkeen ze kent.
Aldus
ontstaat de 'nieuwe wereldorde' en jammer genoeg is zij een
bijwerking van de zozeer en heel terecht op handen gedragen
democratie die echter haar eigen ondergang structureel in zich
verankerd weet om aldus het oeroude mysterie van de
tegendoelmatigheid van alle menselijke handelen andermaal te
illustreren. Inderdaad, de autocraat is het gevreesde kind van de
verweesde democraat.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
10 oktober 2022)
06-10-2022
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 1: de complottheorie en de realiteit
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
1: de complottheorie en de realiteit
De
voorspelling van Omsk Van Togenbirger van 2 oktober l.l. dat Poetin,
Ramzan Kadyrov zou gaan rekruteren voor het Russische leger, bleek
twee dagen later bewaarheid: eergisteren, op 4 oktober, maakte de
Tsjetsjeen zelf bekend dat Poetin hem heeft gepromoveerd tot zijn
kolonel-generaal. Op de vraag aan Van Togenbirger welke
informatiebronnen hij dan raadpleegt daar zijn voorspellingen dan
toch wel bijzonder accuraat blijken, antwoordt hij dat hij helemaal
geen Tv kijkt en ook geen kranten leest: de feiten spreken voor zich,
aldus Van Togenbirger, maar de leugenachtige media waaronder wij al
tijden gebukt gaan, verhinderen juist dat de waarheid aan het licht
kan komen, het zijn namelijk de media die het volk emballeren in de
virtuele wereld waarover wij het eerder hebben gehad.
Dat
men zich omtrent de gang van zaken in de wereld een voorstelling
maakt die altijd een stuk mooier is dan de werkelijkheid, heeft
niemand minder dan Shakespeare ons geleerd: de bittere waarheid dat
wij het nooit zo erg kunnen denken als het is. (1) En zo bestaat het
ook dat de complottheorieën, naar aanleiding waarvan allerlei
politici en andere zich naar het voorplan wurmende individuen het
volk proberen te sussen dat het om verzinsels gaat, in de schaduw
gesteld worden van een veel weerzinwekkender realiteit: was het maar
waar dat zij die achter de schermen een nieuwe wereldorde bekokstoven
geleerden, gezagsdragers, economen en andere erudiete belanghebbenden
zijn! Bijzonder rauw komt men in dezer prompt voor de dag met daders
van een heel ander allooi: ongeletterde autocraten en moordenaars
zoals Kadyrov, met betrekking tot wie wij nu moeten vrezen dat hij de
aanvoerder zal wezen van de gigantische schrikwekkende machinerie
welke wordt losgelaten op het westen en waarvan ons de onderdelen al
voor een deel bekend zijn uit het recente verleden: moslimterreur en
ander terrorisme, nucleaire verrassingen waarvan de letale werking
niets aan de fantasie overlaat, sadisme en moordlust,
vrijheidsberoving en blinde vernietigingsdrang. En het monster dat op
ons wordt losgelaten is er eentje dat in dat soort van zaken een
ongeremd plezier schept: de geduchte verborgen folterkamers van de
Tsjetsjeense bende worden nu uitgebreid tot gans West-Europa en
misschien wel tot het Westen als zodanig.
Iedereen
heeft gehoord over de vergiftiging met polonium van de Russische
dissident Aleksandr Litvinenko in 2006: de moord gebeurde nadat deze
voormalige veiligheidsagent onderzoek was gaan doen naar de dood van
de Russische journaliste en mensenrechtenactiviste Anna
Politkovskaja wiens lijk een goeie maand eerder in een lift werd
aangetroffen. Zij werd gedood met een revolverschot, de dader werd
opgepakt doch de opdrachtgever werd nooit gevonden. Eerder was al een
moordpoging met vergif op haar mislukt. De zaak is dat zij de
folterkamers van Kadyrov op het spoor gekomen was. Zij publiceerde
over de voor de wereld verborgen wandaden van Kadyrov en van Poetin.
(2)
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
6 oktober 2022)
Verwijzingen:
(1)
There are more things in heaven and Earth,
Horatio, / Than are dreamt of in your philosophy
(Shakespeare, Hamlet).
(2)
Anna Politkovskaja publiceerde onder meer: A
Dirty War. A Russian Reporter in Chechnya,
London 2004; Poetins Rusland (Putin's
Russia), Breda 2005; Russisch dagboek (A Russian Diary),
Breda 2007.
04-10-2022
Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten - Aflevering 20. De Verboden Kamer
Een
onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar
binnen te lokken om die daarin op te sluiten
Aflevering
20. De Verboden Kamer
Tot
slot nog dit. De idee dat wij bedrogen worden door een virtuele
wereld is allerminst nieuw. In het Hindoeïsme is er het begrip
'maya', een Sanskriet woord uit de vierduizend jaar oude
hindoefilosofie, de vedanta ('ved' betekent 'weet' en 'anta' betekent
'einde', waaruit: 'ved-anta' of 'weet-einde', 'het einde van het
weten', 'het einde van de kennis'). Maya betekent: magie, illusie of
begoocheling. In het hindoeïsme gaat men er namelijk van uit dat de
wereld zoals die aan ons verschijnt, niet de echte werkelijkheid is:
de ware werkelijkheid verbergt zich achter datgene wat onze zintuigen
ons laten geloven wat echt is.
Omstreeks
400 jaar voor Christus schreef Plato zijn 'Allegorie van de grot'
waaruit een gelijkaardig geloof blijkt: de
zintuiglijke wereld is een vergankelijke afschaduwing van de ware
realiteit welke de vormenwereld is, de wereld van de onvergankelijke
ideeën. Zeshonderd jaar later geloofde Plotinos dat de waarheid niet
in de uiterlijke wereld maar in de ziel moest gezocht worden. Dat
geloofde ook de grote filosoof en kerkvader Augustinus
van Hippo (354-430 P.X.): de kosmos, de Bijbel en de Ziel zijn de
drie toegangswegen tot de waarheid, maar de Ziel is de ware weg; de
zintuiglijke wereld is niet de echte maar slechts een symboolwereld
die verwijst naar een diepere, daar achter liggende werkelijkheid.
De wereld
als symbool van een diepere werkelijkheid is weliswaar een mooi
verhaal dat de fantasie kan prikkelen van wie zich vervelen maar de
werkelijkheid ziet er intussen lichtjes anders uit. Op heel wat
plekken wordt de wereld geregeerd door agressieve arrogante nitwits
die het leven van miljarden mensen in gevaar brengen alsook alle
leven op de blauwe planeet die wij vooralsnog mogen bewonen maar die
zeker niet de onze is, ook al hebben wij ons die toegeëigend.
Nitwits zoals Poetin en zijn oligarchen, incluis de Tsjetsjeense
analfabeet die wil gaan spelen met de paddenstoel van Albert Einstein
maar niet minder de Amerikaanse potentaten die hun verkiezingszege
danken aan de wapenlobby en aan de moordende economie, met in hun zog
de Europese koningen en leiders. Alsook: de leiders van Noord-Korea
die hun persoon laten vereren, de onfeilbare paus van Rome die bij
hoog en bij laag beweert god op aarde te vertegenwoordigen en de
sleutels te bezitten van de hemelpoort. Alsook de evenknie van deze
megalomaan in het Oosten waarvan de laatstgenoemde de Russen naar het
front jaagt om zoals Poetin het wil tegen het westen te gaan vechten.
De bisschoppen van de eerste noemen het dan weer een daad van
opperste naastenliefde om te gaan sneuvelen tegen de Russen. Zij
allen houden ervan om met het leven van ontelbare mensen te spelen
maar geen van allen hebben ze ooit zelf hun nek uitgestoken,
integendeel: hun schuilkelders zijn om ter diepst, zij zijn
lafhartige bekvechters omringd door hoge muren en door tot de tanden
toe bewapende lijfwachten. Maar.
In een
kamer die virtueel lijkt maar die dat zeker niet is - zij heet 'de
Verboden Kamer' omdat niemand erin mag - staat een eikenhouten tafel
zonder eikenhouten stoelen er rond en op die eikenhouten tafel ligt
een briefje, of is het een boek? Dat briefje (of is het een boek?) is
eigenlijk een lijstje, een verlanglijstje, opgesteld in het grootste
geheim, allerminst virtueel doch echt ondertekend door alle burgers
van deze wereld. Op dat lijstje staan de namen van een aantal
'leiders', die vooralsnog aanbeden worden, geëerd, lof toegezwaaid
en op handen gedragen. De titel van dat lijstje luidt: 'Gezocht'.
In de
Verboden Kamer werd door het volk beslist dat voortaan alle soldaten
die voorheen bedankt werden om hun leven te offeren voor 'het
vaderland', wat dat ook moge betekenen, en die daarop ongetwijfeld
zouden antwoorden met: Graag gedaan! - laten alle resterende
soldaten nu maar eens aan het muiten gaan, aan beide zijden van het
front, en voor toeschouwer spelen, het wordt voorwaar een festival
van de lach. Plaats de wereldleiders in een arena om de Derde
Wereldoorlog onder elkaar uit te vechten met de blote vuist.
(J.B., 4
oktober 2022)
03-10-2022
Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten - Aflevering 19. 'Wij zijn slechts goddelijke droombeelden'
Een
onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar
binnen te lokken om die daarin op te sluiten
Aflevering
19. 'Wij zijn slechts goddelijke droombeelden'
Afgezien
van het feit dat wij geloven te balanceren tussen werkelijkheid en
virtualiteit, zonder eigenlijk goed te weten wanneer we in de
werkelijkheid vertoeven en wanneer we ten prooi zijn aan het
virtuele, zijn er grote geesten die reeds lang geleden vermoed hebben
dat ons 'werkelijk' bestaan als zodanig niet anders dan 'virtueel'
kan zijn en wel hierom, namelijk dat zij geloven dat wij alleen maar
bestaan als een goddelijke droom. De Ierse wijsgeer bisschop George
Berkeley (1685-1753) schreef hierover in zijn subjectief idealistisch
werk, getiteld: A
Treatise Concerning the Principles of Human Knowledge. Zijn
immaterialisme stelt dat de stoffelijke wereld alleen binnen de geest
bestaat omdat iets pas kan zijn
als het waargenomen
wordt
('esse est
percipi'),
waaruit volgt dat al het bestaande - wij, mensen, incluis - dit
bestaan te danken heeft aan het feit dat het (eerst) in Gods geest
bestaat. Op elk ogenblik opnieuw worden wij door God geschapen
doordat hij (aan) ons denkt en houdt God op met denken, dan verdwijnt
alles onmiddellijk in het niets. De vooraanstaande hedendaagse
Roemeens-Amerikaanse filosoof Costica Bradatan, die over Berkeley
doctoreerde, schreef in dat verband een belangrijk artikel dat
handelt over een essay uit 1905 van de Spaanse filosoof, dichter en
romancier Miguel de Unamuno, getiteld: Vida
de Don Quijote y Sancho waarin
hij stelt dat het bestaan van Cervantes' Don Quijote waarachtiger is
dan dat van zijn schrijver. Unamuno ontleedt deze geniale literaire
kunstgreep in een verhaal uit 1914, getiteld: Niebla.
Costica
Bradatan onderzoekt de bijzondere band tussen realiteit en fictie die
zich hierbij openbaart. Bradatans artikel in de Nederlandse vertaling
verscheen eerder in het tijdschrift Portulaan
en kan gelezen worden via de volgende link:
Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten - Aflevering 18. Einstein, God en de barbaren
Een
onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar
binnen te lokken om die daarin op te sluiten
Aflevering
18. Einstein, God en de barbaren
Zoals
gezegd zijn de feiten ons altijd een stapje voor ofwel, als zij zich
voortspoeden in zevenmijlslaarzen, zijn ze ons wel zeven mijlen
voor: reeds heeft Rusland zowat twintig percent van de Oekraïne
ingelijfd en dat ook al gevierd met veel bombarie en met bijna
letterlijk onze tekst van 29 september daarin verwerkt, verwijzend
naar een aantal historische feiten die het westen in een niet al te
prettig daglicht zetten. Uiteraard ging de Russische president
hierbij nogal selectief te werk, maar bon, dat doen ze overal, toch?
De zaak is, zoals nu vrijwel alle historici het beamen, dat de
toetreding van de Oekraïne tot de NAVO automatisch de Derde
Wereldoorlog in gang zal zetten. En Zelenski duwt de zoveelste
aanvraag tot een spoedprocedure onder de neus van von der Leyen die
er, alle retoriek ten spijt, nog wel heel eventjes zal moeten over
nadenken. Alvast de volgende twee mogelijkheden opperen zich dan
quasi onmiddellijk: het westen zal de vijandelijkheden van het
Rusland beantwoorden en de strijd breidt zich over de gehele wereld
uit, of moet men nu toch spreken over de aarde? Ofwel laten de
westerlingen de wapens links liggen en blijven de Amerikanen dreigen
met de economische sancties die nu niet alleen de Oekraïners zullen
doen steigeren maar ook de rest van de Europeanen. Dat laatst
genoemde is misschien wel het meest waarschijnlijke geval omdat met
het gewisse optreden van de ongeletterde Kadyrov (die wellicht
eerlang door Poetin zelf gerekruteerd zal worden voor het Russische
leger) nu eens voorgoed bezegeld wordt dat inderdaad de barbaren het
in de wereld voor het zeggen hebben en dat zij, ofschoon zij altijd
al moeite hadden met het maken van optelsommetjes, zij toch degenen
zullen wezen die beslissingen zullen treffen over het al dan niet
inzetten van het door de grootste wiskundige aller tijden ontworpen
vernietigingswapen dat niet alleen qua vorm op een paddenstoel
gelijkt. En doet dat geval zich inderdaad voor, dan begint het er
heel sterk op te gelijken dat in de kortste keren onze
identiteitskaarten er lichtjes anders zullen gaan uitzien en zo ook
ons burgerschap, incluis ons inkomen, onze vrijheid, de manier waarop
wij geïnformeerd worden, opgevoed, gehuisvest en geliquideerd. Niks
nieuws aan, dat ongeletterden spelen met het werk van Einstein, aldus
Van Togenbirger: het mensdom speelt al tijden met het werk van God...
(Wordt
vervolgd)
(J.B., 2
oktober 2022)
29-09-2022
Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten - Aflevering 17. Wel, we zitten er al een poosje in
Een
onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar
binnen te lokken om die daarin op te sluiten
Aflevering
17. Wel, we zitten er al een poosje in
Hoe
men het ook draait of keert, men loopt altijd achter de feiten aan:
de mensheid of althans het 'gepapiereerde' deel van de mensheid en
dus degenen die op papier bestaan, zij die het voor het zeggen hebben
- hadden - zit reeds opgesloten in een virtuele wereld en kan er niet
meer uit. Het Westen, dat eeuwenlang de rest van de wereld tot
kolonie heeft gehad, dat een exuberante levensstandaard wist te
handhaven dankzij telkens een ploeg van vijftig slaven per persoon,
het westen dat in een mum van tijd de bodemschatten van de rest van
de wereld heeft opgesoupeerd - dat westen zit nu gevangen in een
leugen waarvan het zich vooralsnog niet bewust kon worden (ingevolge
haar alom triomferende arrogantie en hoogheidswaanzin) en die erin
bestaat dat het gelooft de wereldleider te zijn, het genie Einstein
(de uitvinder van de atoombom) waar ieder ander naar opkijkt, hij die
de beschaving uitdraagt en de wetenschappelijke ontwikkeling, de
weldoener vanjewelste die gaat en alle volkeren onderwijst.
In
zijn virtuele wereld is het westen de leider, vergadert het westen
onder de leiding van dames en heren met adellijke titels en namen,
wordt er voor het westen geapplaudisseerd en voor
euromultimiljardairs die hun fortuin danken aan de ontelbare
verslaafden aan computerspelletjes, gaat het westen her en der op
bezoek om naar 'de mensen' te wuiven, (weliswaar vanachter kogelvrij
glas) om excuses aan te bieden voor afgehakte zwarte handjes of voor
kinderlijkjes op begraafplaatsen van de Heilige Moeder de Kerk (En
nu een kruis erover!, zo klinkt het, want, hoera, wij zijn
terug!). Kortom, in de virtuele wereld opgesloten is men blind
voor zijn geschiedenis, incluis de hedendaagse, met nota bene de
Europese concentratiekampen met daarin gevangen zes miljoen
vluchtelingen, nog steeds. Alleen wie niet zelf in de virtualiteit
vertoeven, weten hoe de werkelijkheid er vandaag uitziet.
Sinds
intussen een goed aantal jaren heeft het communistische China zich in
Afrika genesteld, volgens sommigen omwille van de grondstoffen die
het voor het eigen volk behoeft, volgens anderen omdat het dit
continent wil koloniseren op eens een heel andere manier. Destijds
gebeurde dat met slavenhandel en plundering met de medewerking van
god-op-aarde, zodat het dit keer niet veel slechter kan, een reden om
de andere kant op te kijken. Maar er zijn er die beweren dat China
momenteel Afrika aan het bekeren is tot het zogenaamde
wereldcommunisme.
In
dat kader hebben, intussen ook al sinds enkele jaren, Rusland, China,
Brazilië en nog een paar paupers zich verenigd in een alternatieve
economische bond, vastbesloten om de, geef toe, oneerlijke
wereldhandel een halt toe te roepen. Ook het bombardement op het
Wereld Economisch Centrum intussen 21 jaar geleden mag gerust gezien
worden in het kader van dit proces dat niet overhaast doch
vastberaden de ene stap na de andere zet om quasi onopgemerkt het in
zijn virtuele wereld verder dromende westen onder de voet te lopen.
Er wordt gezegd dat het graan nu maar eens op boten zijn weg moet
vinden naar de paupers die het niet betalen kunnen. Dat de gaskraan
nu voorgoed dichtgaat en dat de leveringen van fietsen en uurwerken,
om maar iets te noemen, made in China en gefabrikeerd door (niet uw)
kinderen, worden stopgezet. Er wordt gezegd dat nu op een sluipende
manier de infrastructuur van het ingedommelde westen (dat overal waar
men zich niet verweren kon, zijn vuilnis heeft gedumpt) naar de
haaien zal geholpen worden: gas, elektriciteit, scheepvaart,
luchtverkeer, bruggen en wegen, internet: niet drummen, a.u.b., ze
komen allemaal aan de beurt. De westerlingen, zo beweren sommigen,
zullen zoals de kreeften die zij eten in hun exquise
driesterrenrestaurants levend worden gekookt, wat uiteraard wil
zeggen: zonder dat zij er ook maar iets van merken. En dat alles
dankzij de virtuele wereld waarin zij lustig verder dromen over hun
heerschappij.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
29 september 2022)
Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten - Aflevering 16. Fictie en werkelijkheid
Een
onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar
binnen te lokken om die daarin op te sluiten
Aflevering
16. Fictie en werkelijkheid
De
verleidingskracht van een virtuele wereld heeft te maken met het zich
blind staren op de misleidende attributen van de waarheid en de
leugen, met name de last en de lust. Maar de moraliteit herleiden tot
een louter persoonlijke kwestie, zoals religies dat meestal doen,
ware een vergissing omdat de last welke de waarheid begeleidt - de
last, de inspanning en de spanning - buiten de persoonlijke wil en
wensen om quasi ondraaglijk kunnen worden, wat in het huidige
tijdsgewricht bijvoorbeeld het geval is ingevolge een dreiging welke
immers een zaak is van het al dan niet voortbestaan van de wereld -
een zaak die in handen blijkt van enkele individuen omtrent dewelke
goede redenen zijn om heel sterk te twijfelen aan hun goede
bedoelingen en aan hun verstand.
Naarmate
die dreiging toeneemt, zal uiteraard ook de verleidingskracht van de
virtuele werelden toenemen omdat zij de gelegenheid bieden om, alvast
voor een poos, de ogen te sluiten voor het reële gevaar dat de
mensheid als een zwaard van Damocles boven het hoofd hangt. Door de
gewaarwording van de dreiging weg te nemen wordt weliswaar niet het
gevaar zelf weggenomen maar wel wordt dan de spanning verminderd en
daarmee ook de last die onze zenuwen op de proef stelt, wat wellicht
enigszins besparend kan zijn met betrekking tot onze voor een goede
gezondheid onmisbare fysieke en psychische energie.
De
klassieke en veelal religieuze voorstellingen van de moraal, van goed
en kwaad en van de relatie van het goede en het kwade met lasten en
lusten, zijn bijzonder misleidend omdat zij er eigenlijk
verkeerdelijk van uit gaan dat mensen puur geestelijke wezens zijn
zoals de engelen, die principieel helemaal geen rekening hoeven te
houden met fysieke draagkracht alsook vooral met het feit dat
psychische draagkracht door fysieke draagkracht evenzeer wordt
beperkt als gefaciliteerd.
Bij
uitbreiding geldt bovendien dat de menselijke wil geen instrument is
waarvan men zich naar believen kan bedienen om zijn moreel
verantwoorde keuzes te maken omdat de wil altijd verbonden is met
handelingen waarvan de realiseerbaarheid mede afhankelijk is van
externe factoren omtrent welke onze adequate kennis niet kan
verzekerd worden en wat de zaak nog meer bemoeilijkt is het feit dat
tot die externe factoren mogelijkerwijze ook andermans wil behoort
welke geheel in strijd kan zijn met de eigen wil: het is voor een
individu volstrekt onmogelijk om tussenbeide te komen waar
bijvoorbeeld een staatshoofd de nucleaire wereldoorlog ontketent
terwijl die daad onmiskenbaar bepalend zal zijn voor ieders lot.
Tevens
is geen van alle religies in staat om de zin van het lijden én van
het kwaad als zodanig te verklaren zonder de toevlucht te moeten
nemen tot een tweede wereld welke moet dienen om een vereffening te
maken inzake onverdiend leed en lust dat wordt ondergaan in de
huidige wereld. Soms kan het goede morele handelen het leed beperken
en soms gebeurt precies het tegenovergestelde en haalt men zich
lasten op de nek door het kwaad te bevechten: de zaak is dat er in
die dingen geen voorspelbaarheid (mogelijk) is. Het lijden in
onschuld alsook het zogenaamde 'geluk van de bozen' zijn problemen
die geen oplossing kunnen vinden als niet de hulp wordt ingeroepen
van de 'deus ex machina' van een bestaan na de dood, een ultieme
vergelding.
Maar
het verbinden van morele handelingen met beloning en straf en
derhalve met schuld is een consequentie van een zeker personalisme en
meer bepaald van de opvatting dat verdiensten verankerd zijn met
personen. Met de realiteit de liefde die maakt dat het geluk van de
ene afhankelijk is van het geluk van de ander, wordt in de religies
vaak helemaal geen rekening gehouden, waardoor ze uiteraard zichzelf
a priori hebben veroordeeld en wat hen dan sowieso geheel terecht
alle krediet ontneemt.
Virtuele
werelden verleiden derhalve niet alleen omdat zij ons (alvast
tijdelijk) kunnen bevrijden van ziekmakende spanningen: hun
aantrekkingskracht is ook toe te schrijven aan het feit dat zij de
zekerheid van hun onechtheid bieden waar datgene wat wij als
niet-virtueel beschouwen, ons uiteindelijk in de onzekerheid omtrent
hun betrouwbaarheid achterlaat. De scheidingslijn tussen het
werkelijke en het virtuele is met andere woorden kennelijk zelf een
zaak welke zich afspeelt binnen een zekere virtuele wereld.
Andermaal
rijst dan de moeilijke kwestie in hoeverre het maken van een
onderscheid tussen fictie en werkelijkheid relevant kan zijn en dan
in de eerste plaats met betrekking tot ons (morele) handelen dat wij
immers gewoonlijk aan de hand van dat onderscheid oriënteren. Als er
al virtuele werelden bestaan welke het gemunt zouden hebben op de
mens als waarheidszoekend wezen, dan blijken zij alvast bijzonder
moeilijk te detecteren omdat elk referentiekader dat zou toelaten dit
te doen, uiteindelijk lijkt te ontbreken.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
29 september 2022)
Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten - Aflevering 15. Over de betekenis der dingen in het licht van de Omega
Een
onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar
binnen te lokken om die daarin op te sluiten
Aflevering
15. Over de betekenis der dingen in het licht van de Omega
Als
het zo is dat een onpersoonlijke macht bezig is de mensheid in een
virtuele wereld naar binnen te lokken, dan kan die opzet alleen maar
slaagkansen hebben als de virtuele wereld genoeg aantrekkingskracht
bezit, wat uiteraard betekent dat de virtuele wereld moet kunnen
wedijveren met de echte wereld. Op de vraag hoe dan de leugen ooit
aantrekkelijker zou kunnen zijn dan de waarheid, kennen wij het
antwoord wel: de leugen is listiger dan de waarheid maar de waarheid
is lastiger dan de leugen.
Wie
kiezen voor de waarheid laten zich met andere woorden door de list
van de leugen strikken en de list bestaat er dan natuurlijk in om er
voor te zorgen dat het slachtoffer zich blind staart op de last van
de waarheid, waardoor hij de waarheid als zodanig uit het oog
verliest en in het perspectief waarvan de leugen, die immers zonder
last is, verschijnt als een lust. In het blikveld van wie aldus
gestrikt worden, zijn het niet de waarheid en de leugen die tegenover
elkaar staan maar wel hun verraderlijke attributen, de last en de
lust. De waarheid is aantrekkelijker dan de leugen maar een lust is
aantrekkelijker dan een last.
Nochtans
is een lust niets anders dan iets dat niet
is, een niet-zijn, een afwezigheid, namelijk de afwezigheid van een
last. Spanning voelt aan als een last maar de ontspanning die op de
spanning volgt, voelt aan als een lust en zo is ook elke lust niets
anders dan het verdwijnen van een last. Omdat het orgasme de kleine
dood wordt genoemd, zou men kunnen denken dat de grote dood of dus de
dood zonder meer, waarbij elke spanning verdwijnt, het felste wordt
begeerd maar niets is minder waar dan dat. De waarheid blijft
nastrevenswaardig ondanks de last die ermee verbonden is en de leugen
blijft verwerpelijk, alle lust ten spijt, precies omdat de last de
conditie is voor de lust en niet en nooit andersom en om dezelfde
reden kan er zonder de waarheid geen leugen zijn terwijl de waarheid
best zonder de leugen kan bestaan.
De anonieme
macht die verleidt tot het verwisselen van de werkelijkheid voor een
virtuele wereld, kan derhalve niets anders zijn dan luiheid en, bij
uitbreiding, ondeugd in het algemeen. De morele kwaliteiten blijken
derhalve hun ontologische basis te vinden in het onderscheid tussen
werkelijkheid en waan, in het verschil tussen realiteit en
virtualiteit, in de tegenstelling van waarheid en bedrog. Ens et
bonum convertuntur, zo klonk het al in de middeleeuwen: het zijn
en het goede vallen samen - met andere woorden: alleen het goede
heeft werkelijkheidswaarde; het kwaad is een tekort aan zijn, het is
een afwezigheid of een niet-zijn.
De
verleiding welke de virtuele wereld uitoefent op de mensheid is
derhalve die van de dood: het is de verleiding om de spanning los te
laten, om niet langer te volharden in de inspanning welke gevergd
wordt waar het ware en derhalve het goede worden nagestreefd. (1)
Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten - Aflevering 14. Gaan zijn zevenmijlslaarzen met de mens aan de haal?
Een
onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar
binnen te lokken om die daarin op te sluiten
Aflevering
14. Gaan zijn zevenmijlslaarzen met de mens aan de haal?
Hermes,
de met de joodse engelen vergelijkbare goddelijke boodschapper uit de
Griekse mythologie, droeg gevleugelde sandalen die hij leende aan de
held Perseus opdat die zou kunnen vluchten voor de zusters van Medusa
die hij had onthoofd. (1) In het sprookje van Klein
Duimpje, in 1812-1822 opgetekend
door de gebroeders Grimm, steelt Klein Duimpje de zevenmijlslaarzen
van de reus tijdens diens slaap en ook in het in de zestiende eeuw
voor het eerst genoteerde en in 1697 door de bundel Sprookjes
van Moeder de Gans van Charles
Perrault bekend geworden verhaal van De
Gelaarsde Kat spelen
zevenmijlslaarzen reeds de rol die vandaag door trans- en
posthumanisten wordt toegekend aan de (weliswaar meer
gesofisticeerde) hulpstukken die de fysieke maar ook de psychische
natuurlijke capaciteiten van de mens moeten uitbreiden. Naast haar
laarzen behoren immers ook de grootspraak en de listigheid van de
gelaarsde kat tot het arsenaal van haar hulpstukken en tot de
uitbreiding van Klein Duimpje's psychische hulpstukken behoren tevens
zijn vermetelheid en durf welke ook van de partij zijn in de
heldendaden van Perseus terwijl Hermes ook de god werd van de
welsprekendheid of de retorica, ook wel genaamd 'de kunst van het
liegen'.
Bewonderenswaardige
hulpstukken zijn werktuigen en machines en om in de lijn van de
zevenmijlslaarzen te blijven, verdient het wiel en dan in het
bijzonder de fiets ook alle lof als zeer vernuftig maar ook zeer
verdienstelijk en mens- en milieuvriendelijk instrument waarmee de
fietser als het ware volledig versmelt. Uiteraard naast de
muziekinstrumenten, het arsenaal dat nodig is voor de plastische
kunsten en, niet te vergeten, het boek als podium van de literatuur
en de wetenschappen, waarvan de hedendaagse vorm eigenlijk de
computer is.
En
hiermee zijn we beland bij de op hol geslagen fantasie van wie zich
transhumanisten noemen: zij die afstevenen op de zelfoverstijging van
de mens middels de uitbreiding van zijn fysieke en psychische
natuurlijke capaciteiten, en dan nog het liefst in de symbiose van
mens en cybernetica. Tussen haakjes: cybernetica betekent
stuurmanskunde, in casu:
de menselijke besturing van zijn werktuigen of 'verlengstukken'. En
precies daar loopt het fout: de wereld is zijn stuurman kwijt, zoals
inmiddels al enkele decennia geleden de moraalfilosoof Jaap Kruithof
het formuleerde.
Want
de auto bijvoorbeeld is vaak veeleer een moordtuig, naast de
expliciete wapens, met als kers op de taart, de atoombom, waarvan
Rusland er het grootste aantal bezit, namelijk 6255, de Verenigde
Staten hebben er 5550, China 350, Frankrijk 290, Groot-Brittannië
225, Pakistan 165, India 156, Israël 90 en Noord-Korea ca. 50.
De
V.S. zijn het enige land dat al atoomwapens inzette, meer bepaald in
de Tweede Wereldoorlog: de Inola Gay gooide op 6 augustus 1945 in
Japan de bom Little Boy (uranium 235) op Hirosjima en drie dagen
later werd Fat Man (plutonium) op Nagasaki gedropt. De bommen met een
kracht van ongeveer 10 megaton waren eigenlijk bedoeld voor de
Japanse hoofdstad Tokio maar mist strooide roet in het eten en zo
vielen er in plaats van miljoenen doden amper 100.000 in één klap.
De
zwaarste bom die ooit tot ontploffing werd gebracht was de Tsar
Bomba: hij ontplofte op 30 oktober 1961 op 3 km hoogte boven Nova
Zembla en had een kracht van 50 megaton. De explosie deed in Finland
de ruiten breken, de paddenstoel steeg 64 km hoog, de schokgolf ging
drie keer rond de aarde. (2) Rusland beschikt inmiddels over bommen
van 800 megaton. Gaan zijn zevenmijlslaarzen met de mens aan de haal?
Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten - Aflevering 13. Omsk Van Togenbirger andermaal over de virtuele wereld
Een
onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar
binnen te lokken om die daarin op te sluiten
Aflevering
13. Omsk Van Togenbirger andermaal over de virtuele wereld
Omsk
Van Togenbirger, ik dank u dat u ons nog eens wilt te woord staan,
het zijn bizarre tijden, maar meent u dat nu echt wat u de laatste
keer zei, over die technocraten?
OVT:
Zij verkopen gebakken lucht, voor écht geld en met dat echt geld
kopen zij allerminst gebakken lucht, en dat hoef ik niet te menen of
niet te menen, dat zijn de feiten, geloof ik, ja. Of bent u het daar
dan niet mee eens?
Toch
wel, maar anderzijds...
OVT:
Anderzijds?
Wel,
niemand kan toch ontkennen dat bijvoorbeeld... Facebook... niet echt
bestaat?
OVT:
Leugens bestaan echt, inderdaad, dat herhaal ik toch voortdurend?
Maar de mensen vragen erom natuurlijk, en sommige van die leugens
zijn wel heel verleidelijk, nietwaar? Voor bedrog moet je betalen,
het is de fabel van de vos en de raaf, hebben we het daarover niet al
eens eerder gehad?
Jazeker...
OVT: Denk
maar eens aan een ander kraam: een kraam dat al eeuwen en eeuwen
stand houdt met, nu in de afprijzing, haar virtuele wereld die maar
niet stuk kan: de hemel en de hel! Of gelooft u dan dat hemel en hel
ook echt bestaan?
Euh...
OVT: Jaja,
ik merk het wel, mijn beste: het zit zo diep dat u zich er nog altijd
niet kordaat durft over uit te spreken, ook al zegt uw nuchter
verstand u dat u niet langer hoeft te twijfelen! Maar men wendt dan
ook de meest verwerpelijke van alle verkooptechnieken aan... men
beliegt godbetert de kinderen! Zij beliegen de mensen nog vooraleer
die over enig kritisch vermogen beschikken, omdat zij op die jonge
leeftijd voor de volle honderd percent weerloos openstaan voor kennis
en alle vertrouwen hebben, en is dat niet schrijnend: alle vertrouwen
hebben mensen op die leeftijd in hun ouders én in degenen aan wie
hun ouders hen toevertrouwen voor het bijbrengen van kennis!
Tja...
OVT: Zeg
mij eens eerlijk: gelooft u dan in de hemel en de hel?
Tja,
misschien moet dat allemaal niet zo letterlijk opgevat worden maar
veeleer als iets...
OVT:
Virtueel?
Als iets
figuurlijk, ja...
OVT: Haha!
Niet te geloven hoé diep het zit! Maar ik weet het: het valt niet
met de rede te verhelpen, het is een zaak van geschonden vertrouwen
en de wonden blijven, jammer genoeg. Zij die hun inzichten
daaromtrent willen bijsturen, moeten snijden in hun eigenste vlees,
wat zeg ik, in het vlees van hun eigenste ziel. U kunt toch ook wel
inzien dat de praktijk van de aflaten, om maar iets te noemen, alleen
het werk kan zijn van gewetenloze schurken die goedgelovige mensen de
zuur verdiende centen afhandig trachten te maken, de centen die
bestemd zijn om de hongerige mondjes van hun kinderen mee te spijzen?
U hebt toch al gehoord over die handel in aflaten, geloof ik?
Mja...
OVT:
Hoeveel moest men betalen voor één dag minder lang in het vagevuur?
Eén dag minder lang branden? Maar laten we daar nu over ophouden. Ik
vertel het alleen om u daarvoor te behoeden een tweede keer in
dezelfde put te vallen. De virtuele wereld die de miljardairs van
heden u wensen te verkopen, is compleet dezelfde als deze die de
miljardairs van gisteren u hebben aangesmeerd en waarvan u kennelijk
nog steeds last heeft, het is compleet dezelfde, mijn allerbeste, al
zit hij uiteraard in een hedendaags kleedje: de mode verandert maar
de mode als zodanig doet dat uiteraard niet, nietwaar? Of gelooft u
dan dat de leurders van gisteren geen miljardairs waren? Hebt u ooit
het Vaticaan bezocht?
Neen...
OVT:
Misschien kon dat een therapie zijn, heel misschien... Anders leest u
maar eens het jongste boek van Frédérick Martel over dat luxehotel,
overvol met megalomanen. Wat wij nu beleven is een zoveelste uitgave
van hetzelfde. Het gaat hier over de wereldheersers, denkt u dat zelf
dan ook niet?
De
wereldheersers?
OVT: Dat
zei ik, ja. Of gelooft u dat de wereld geleid wordt door arme
drommels?
Toch
niet...
OVT: We
hebben het hier over de allerrijksten dezer aarde, over die beruchte
1 percent die 99 percent van alle wereldse dingen bezitten. En zij
hebben hun bezit en macht niet verworven middels kennis en kunde, ook
al willen zij graag dat wij dat gaan geloven: neen, zij danken hun
bezit en hun macht aan flagrante leugens en aan schaamteloos bedrog.
En terloops, mijn beste: u gelooft toch niet dat het arme drommels
zijn die de huidige oorlog in Europa hebben gelanceerd?
Neen,
zeker niet...
OVT: Zie je
wel dat u dat niet gelooft: het zijn inderdaad de allerrijkste
aardbewoners die daar zo over beslissen. Zij sturen straks onze
kinderen naar het front, zogezegd om het land te gaan verdedigen
tegen de vijand, ja? En wie is die vijand, mijn beste? Dat zijn dan
de Russen die naar het front gestuurd worden door hun leider omwille
van hun kroost? Hemeltje, hemeltje! Wie gelooft nu zulk een
sprookjes! Maar helemaal niemand wil naar het front, mijn beste! U
ziet toch ook dat het waar is wat ik hier nu zeg? Ja, er blijven
uiteraard altijd mensen bestaan die zo oneindig dom zijn dat ze gaan
vechten 'voor de goede zaak' of omdat zij nu eenmaal gehoorzame
burgers zijn. Maar gelooft u ook niet dat het volk helemaal niet
vechten wil? Gelooft u dan echt dat de mensen nu massaal willen
sterven?
Euh,
neen, natuurlijk niet...
OVT: En
zijn het mensen die de mensen naar het front jagen? Zijn het mensen
die de mensen opnieuw sprookjeswerelden te koop aanbieden? Zijn het
mensen of zijn het misschien dieren? Of sprookjesfiguren? Elfen?
Kabouters? Of demonen?
Het zijn
mensen, denk ik, ja natuurlijk.
OVT: Juist.
En ik vraag het u nu andermaal: zijn het arme drommels die dat zo
regelen, mijn beste, of zijn het net die superrijken, degenen die
bijna alles bezitten wat eigenlijk toebehoort aan de massa die het
maar moeten stellen met bijna niks?
Het zijn
zeker en vast de superrijken die dat doen, beslist.
OVT: Juist.
En zijn het arme drommels die ons die virtuele wereld willen
opdringen of zijn het opnieuw die superrijken?
De
superrijken doen dat, denk ik, ja...
OVT: Zeker
weten?
Ik denk
het, ja...
OVT: En
zijn dan de mensen die ons naar het front sturen, recht de dood in,
dezelfde als degenen die ons de virtuele wereld willen aansmeren?
Het zijn
telkenmale die superrijken die dat doen... dus, ja: het zijn
dezelfden.
OVT: En
vertel mij eens, mijn beste: de mensen die ons naar het front sturen,
hebben die het goed met ons voor?
Kennelijk
zeker niet, neen!
OVT:
Willen zij ons dood?
Onmiskenbaar,
ja...
OVT: En kan
je mensen die je dood willen, vertrouwen?
Uiteraard
niet begot!
OVT: En wat
moet je dan doen als ze u een virtuele wereld willen aansmeren? Koopt
u die dan?
Welneen...
OVT: Zij
prijzen het nochtans aan als een geschenk?
Strijders voor eerlijke landbouw worden gecriminaliseerd terwijl aan het licht komt dat genetisch gemanipuleerde gewassen een gevaarlijk virus bevatten - zie:
