LGBTQIA+

Aflevering 5: Koloniseren

In het Westen wordt of werd gewerkt - dat wordt althans algemeen aangenomen: in de middeleeuwen waren er naast de landbouwers ook nog de ambachten en de handelaars en sinds de Industriële Revolutie kwam daar de kaste van de loonarbeiders bij die gerekruteerd werden onder de vaklui van voorheen die immers de boeken moesten dicht doen. Immers, de aanwending van de stoommachine maakte massaproductie mogelijk voor wie de beschikking had over grote sommen geld en dat waren stedelingen met een (meestal protestantse) christelijke achtergrond die vanwege enerzijds hun arbeidsplicht en anderzijds hun lustangst, (beide vanuit het zondebesef) veel geld verdienden doch het niet verkwistten: zij stelden de gewezen ambachtslui te werk in hun fabrieken of dus hun overdekte werkplaatsen met dure machines die alleen nog bediend moesten worden, zodat de vaklui van voorheen herleid werden tot niets meer dan goedkope en vervangbare aanhangsels van die machines. Vervangbare aanhangsels (die daarom niets meer in de pap te brokken hadden) wiens vakkennis totaal overbodig was geworden daar de bediening van machines weinig meer inhoudt dan routinewerk.

De 'wilden' daarentegen werken niet, zij dienen derhalve beschaafd te worden, eerst bekeerd en dan 'beletterd', zodat zij de bevelen van hun oversten in de taal van die oversten ook kunnen verstaan en geen uitvlucht meer hebben om ze niet te moeten uitvoeren (en hier verdient Paulo Freire's “Pedagogie van de verdrukten” alle aandacht maar dit zou ons nu te ver brengen). Lezende en sprekende in de taal van hun oversten, vergeten de mensen hun eigen taal en aard, verliezen ze in feite zichzelf en worden zij tentakels van de machinerie van de potentaten. (Denk bijvoorbeeld aan het obligate ABN of AN alhier op school te leren, onder Napoleon het Frans te leren op de kostschool en vandaag het Engels of beter: het Amerikaans zonder hetwelke men geen toestel meer bedienen kan... maar morgen, onthoud dit goed: het Chinees!)

Concreet gebeurt het 'beschavingswerk' door in de eerste plaats de zogenaamde 'christianisering' welke in werkelijkheid met het christendom helemaal niets meer te maken heeft en er zelfs het tegendeel van is: de Nazoreeër was een opstandeling tegen de (toentertijd Romeinse) bezetter van het jodenland, terwijl aan hen die worden gekerstend wordt geleerd om het gezag te respecteren: de koning krijgt zijn macht van god, zo leren zij gewis aan alle kinderen in de katholieke schooltjes die in de brousse als paddenstoelen uit de grond schieten en in het spoor daarvan volgen de soldaten. Toentertijd, middels Stanley en een groot aantal militairen van de moordzuchtige 'Force Publique' (in alle opzichten te vergelijken met de huidige Russische Wagnergroep), vestigde Leopold II zijn macht in de Congo door het decimeren van eerst de olifanten (om hun ivoor) en vervolgens de zwarten (massamoord als drukkingsmiddel voor de rubberslavernij), wiens aantal in luttele jaren gehalveerd werd. Het dodental liep op tot het dubbele aantal van de in Hitlers kampen omgebrachte joden. Met de aldus vergaarde rijkdom schonk de megalomane vorst cadeautjes aan zijn buitenechtelijke vrouw en startte hij enorme bouwprojecten zoals het casino kursaal van Oostende en het jubelpark. Dat laatste, gebouwd met het bloed van twaalf miljoen negers, zal tegen 2030 worden opgekalefaterd om daar twee eeuwen België te kunnen vieren voor het domste publiek op aarde. (Het werd gebouwd om tegen 1930 het eeuwfeest van ons land in de bloemetjes te zetten). Naast het grote museum voor oorlogswapens bevindt zich in dat park een tweede museum, genaamd 'autoworld', dus met fierheid verwijzend naar het rubberschandaal. Toen in 1960 in de Belgische kolonie de opstand uitbrak, leek het einde van de uitbuiting in zicht. Gedurende één kortstondig ogenblik, want de vrijheidsstrijder, de democratisch verkozen Patrice Lumumba werd prompt vermoord door figuren die het achteraf samen met hun nazaten dan ook heel ver hebben geschopt in België en in de USA. Daarop hesen zij in de plaats van Lumumba de kleptomaan Mobutu in het zadel die het tijdperk van het neokolonialisme inluidde, zoals twee eeuwen voordien, na het beëindigen van de slavernij, de Industriële Revolutie het tijdperk van de loonslaven had ingeluid. De voortzetting van de koloniale uitbuiting werd sindsdien verzekerd met de aanstelling en de bescherming van dergelijke stromannen zoals de voortzetting van de slavernij verzekerd werd middels het in voege treden van de loonslavernij.

Afrika werd gekoloniseerd en die kolonisatie werd bestendigd met het neokolonialisme onder de bedrieglijke vlag van de onafhankelijkheid zoals de loonslavernij de slavernij voortzet onder de bedrieglijke vlag der vrijheid. Edoch, gisteren vond in het Russische Sint-Petersburg een top plaats met de leiders van 46 Afrikaanse landen welke allemaal zullen toetreden tot de BRICS, en vandaag is de staatsgreep van de antikolonialisten in Niger al een feit, zij wordt overigens gesteund door de Wagnergroep én door de Jihadisten. Poetin heeft intussen zijn belofte waar gemaakt dat hij de Europese middenstand zou uitroeien, nu volgt de honger na het inpikken van de graanschuur van Europa en als de Saoedi's toetreden tot de genoemde nieuwe unie, vallen wij binnen de kortste keren zonder olie. Driewerf helaas zullen elektrische auto's geen soelaas brengen omdat de batterijen grondstoffen behoeven zoals Lithium welke tot op heden gestolen werden op het Afrikaanse continent - een zaak waaraan wellicht zeer spoedig een einde komt of die in het andere geval wel zeer bemoeilijkt zal worden. Men herinnere zich tevens dat de oude Kabila een communistische strijder was aan de zijde van Che die vermoord werd vooraleer hij Afrika tot het wereldcommunisme kon bekeren.

Dit alles tussen haakjes om maar te zeggen hoe het ene kwaad onder de mom van een oplossing in een ander, zo mogelijk nog erger kwaad overgaat. En niet anders gaat het eraan toe inzake de zaak van LGBTQIA+-gemeenschap: een groep van mensen wordt geliquideerd middels... kolonisering.

Bijzonder misleidend is die allernieuwste indoctrinatietactiek die er zoals gezegd in bestaat de aloude ketenen in een kersvers kleedje aan de man te brengen: de slachtoffers denken dat zij gepamperd worden maar als zij zien wat er met hen gebeurd is, is het al te laat en hangen zij vast. Kolonisering is ook hier de passende term.

Zo worden sinds oudsher homo's gemarginaliseerd maar anderzijds ook heimelijk benijd omdat zij ontsnappen aan de sleur van een gezinsleven met kinderen, lees: mondjes om te voeden. Het woord 'mama' verwijst naar de borsten die melk geven of dus voedsel van het eigen lijf maar de vader is de 'voeder' en hij dient het voedsel in feite te gaan vangen in de wildernis; hij is verantwoordelijk voor zijn kroost, moet jagen, aan landbouw doen, handel drijven, stelen of wat dan ook om etenswaar voor vrouw en kind te kunnen bemachtigen. Homo's ontsnappen hier grotendeels aan en worden daarom ook vaak beneden. Wie dacht dat het homohuwelijk bedoeld was als een tegemoetkoming van de maatschappij aan de verzuchtingen van homo's, heeft de realiteit van de genoemde nijd over het hoofd gezien. Vandaag heeft men in het westen homo's zo ver gebracht dat ze zelf zijn gaan vragen om te mogen trouwen en om kinderen te mogen krijgen, terwijl hen dat werd aangepraat door lui die het niet hebben kunnen dat ongehuwden aan de sleur van het gezin ontsnappen en genieten van een vrijheid waarop 'normale' mensen moeten wachten tot zij met pensioen zijn, wat wil zeggen: tot nooit, want het pensioen wordt helaas vergezeld van de oude dag die enkel nog het vooruitzicht op het levenseinde te bieden heeft.

(Wordt vervolgd)

(J.B., 29 juli 2023)

LGBTQIA+

Aflevering 4: Een strijd om vrijheid

Zoals hoger al aangestipt is het kennelijk zo dat uitbuiters er in slagen om te gaan spelen met de aandacht van het publiek door die aandacht af te leiden van het eigenlijke item van de uitbuiting naar het voorwendsel zelf. In dit geval wordt de homoseksualiteit of ongeacht welke andere atypische (erotische) voorkeur (of eigenschap) van een persoon betrokken op de maatschappelijke moraal terwijl die daar in feite helemaal niet van toepassing is. Een verondersteld probleem wordt uitgevonden of aangedikt teneinde aldus de aandacht af te leiden van de misdaad welke erin bestaat om onder het voorwendsel van dat 'probleem' maatregelen te treffen die in wezen niets anders zijn dan het zich manifesteren van een fascisme, het uitdelen van klappen aan (veronderstelde) ondergeschikten, het zich in vol ornaat tooien van de pikorde.

Actuele voorbeelden hiervan op andere terreinen zijn legio en vindt men nu in het gigantische bedrog rond de corona-epidemie en de klimaatcrisis: daarin worden middels gesofisticeerde listen waarheden vermengd met leugens op zo'n manier dat het voor leken vrijwel onmogelijk wordt om daar nog klaar in te zien, zodat potentaten ongehinderd hun slag kunnen slaan, wat concreet betekent dat (vaak ten koste van mensenlevens) megafortuinen gemaakt worden door de plundering van gewone mensen door topfiguren en organisaties met ronkende namen die hun helemaal boven het hoofd gegroeid zijn en waarop zij alleen maar kritiek kunnen leveren ten koste van uiteindelijk het eigen leven. De WereldGezondheidsOrganisatie, de Klimaattop, het WereldEconomischForum, de Kerk, de Wetenschap, de Politiek, de Hoge Raad van dit of dat.

Verzet is niet alleen moeilijk: verzetshelden worden nu geheel onmogelijk omdat alle goede wil en opofferingsgezindheid ten spijt, de middelen waarover mensen van nature beschikken om zich te verzetten tegen externe bedreigingen in regimes die naar het totalitarisme neigen, prompt van hen worden afgepakt. Het woord als ultieme verweermiddel dat aanspraak maakt op het aan het licht kunnen brengen van de waarheid wordt onmogelijk gemaakt door (jawel!) het onhoorbaar maken van geluid en het onleesbaar maken van tekst. Waar alsnog zinnen, zinsfragmenten of woorden aan de dans ontsnappen, worden de sprekers ervan zelf beboet met gigantische straffen, gevangen genomen, monddood gemaakt, vergiftigd of vermoord, aan stukken gereten en opgelost in zwavelzuur, waarna over deze misdaad zelf een spreekverbod van kracht wordt, wat inhoudt dat wie het wagen dit verbod alsnog te overtreden, op hun beurt kunnen worden vervolgd en vermoord. Waarna, opnieuw, ook over die misdaad een spreekverbod van kracht wordt. En op die manier haast zich de leugen om de waarheid in te halen.

Atypische voorkeuren kunnen met moraal niets te maken hebben omdat zij niets te maken hebben met de vrije wil en derhalve helemaal niet gestuurd kunnen worden. Mensen die manken, doen helemaal niets dat moreel verwerpelijk zou kunnen zijn omdat uiteindelijk niemand zelf te beslissen heeft over de manier waarop hij zich het beste voortbeweegt en dat geldt ook voor mensen die veel sneller kunnen lopen dan alle anderen of voor mensen die zich op atypische manieren verplaatsen. Voortbewegen, spreken, denken, muziek maken, vrijen en ga zo maar door. Zolang het gaat om handelingen gesteld binnen de perken van de wet, kan er geen probleem zijn, het probleem situeert zich vaak pas daar waar de wet zelf haar boekje te buiten gaat door zich te gaan bemoeien met het privéleven van volwassen burgers.

Vele eeuwen lang heeft de staat zich middels de medewerking van de kerk of van nog andere instituten ingelaten met private aangelegenheden van burgers om aldus haar macht over haar onderdanen te kunnen bestendigen of te kunnen vergroten en op de halve wereldbol is dat nog altijd het geval. Emancipatie vormt het enig mogelijke antwoord op die mistoestanden omdat niemand het recht heeft om over andermans leven beslissingen te nemen, om andermans wil aan de eigen wil te onderwerpen, om andermans leven te beëindigen of ook maar te beknotten. Weliswaar, er wordt geschermd met goden en met nog andere hogere machten die in wezen producten zijn van de fantasie van criminelen en dat alleen al is een reden om godsdiensten te verbieden of tenminste om hun macht over het volk in te perken.

Edoch, om vrijheid dient te worden gestreden en zelfs om het behoud ervan en dat dit laatste waar is, betekent tevens dat vrijheid nooit een voorgoed verworven recht is en dat wij alert dienen te zijn voor de bedreigingen ervan die, als de aandacht verslapt, in geen tijd het spook van de slavernij terug kunnen brengen.

(Wordt vervolgd)

(J.B., 27 juli 2023)

LGBTQIA+

Aflevering 3: Blaise Pascal en markies de Sade

Onder het voorwendsel dat men voor voedsel moet zorgen, wordt groen licht gegeven voor de jacht maar in feite is het de jagers helemaal niet te doen om dat voedsel maar om het jagen zelf, dat hun jachtinstinct en hun moordlust moet bevredigen. Het opgegeven doel waarmee jagers hun activiteit legitimeren is in wezen een voorwendsel of dus een middel om te kunnen jagen en de jacht zelf is niet het middel maar is het ultieme doel.

Het gaat hier om een middel-doelomkering die ook aanwezig is inzake de discriminatie (en derhalve de achterstelling en de uitbuiting) van LGBTQIA+-personen wier maatschappelijke uitsluiting (al dan niet in de openbaarheid) wordt voorgesteld als een middel met de bedoeling om de maatschappij gezonder te maken ("de rotte appels uit de mand verwijderen"), terwijl dat doel enkel een voorwendsel is om op mensen te kunnen jagen (zoals vandaag Ramzan Kadyrov in Tsjetsjenië doet¹) en dus om aan de moordlust van bepaalde lui tegemoet te komen. Die moordlust zit ook verscholen in het paternalisme, in het kolonialisme en in zekere vormen van pedagogie, onder meer deze die Paulo Freire's in zijn Pedagogy of the oppressed aan kritiek onderwerpt en op de keper beschouwd draagt onze ganse cultuur daar de sporen van, wat de tegendoelmatigheid van ons handelen in de hand werkt. Wat betreft de argumenten om op mensen jacht te kunnen maken, doet de inhoud er in wezen helemaal niet toe (zoals dat ook het geval is met geloofsbelijdenissen), wat hier wil zeggen dat er altijd wel een reden zal gevonden worden en valt er vooralsnog geen enkele reden te bekennen, dan neemt men alras zijn toevlucht tot de inbeelding welke voor de gelegenheid met het grootste gemak voor waar wordt aan de man gebracht.

Dat men op mensen jacht wil kunnen maken kan vreemd klinken in de oren van wie niet vertrouwd zijn met zekere takken van de psychologie maar het is helaas een realiteit dat een aantal mensen lust ervaren wanneer zij aan anderen schade kunnen toebrengen. In de sport bestaat er zoiets als gezonde rivaliteit, het is een soort van onderlinge strijd of een concurrentie welke in het spel geoorloofd is en daar situeert zich de betekenis van de eumoreel geladen term 'sportiviteit'. De concurrentie in de wereld van de economie is minder 'sportief' omdat aldaar naast de eerlijke prestaties (of producten) ook reclame toegelaten is waarmee klanten bedrogen kunnen worden. Maar dat is nog steeds geen misdaad zoals dat wel het geval is waar met opzet aan medemensen kwaad berokkend wordt zonder dat zij daarvoor op de een of andere manier vergoed worden maar ook zonder dat de dader daarvan ook maar enig ander voordeel heeft dan de voldoening die hij kennelijk ervaart wanneer zich zijn macht over zijn slachtoffer manifesteert in de vorm van de schade die hij het toebrengt. In dat geval dient het kwaad geen ander doel dan de lust die het opwekt bij de dader. En om die werkelijkheid enigszins te kunnen vatten, kan men te rade gaan bij enkele wijsgeren en literatoren die het mechanisme van dit misdadige genot beschrijven.

Zo gaat de Duits-Vlaamse filosoof Rudolf Boehm op zoek naar de essentie van de middeldoelomkering en de eerste auteur die hij analyseert als ontmaskeraar van de middeldoelomkering is Blaise Pascal (1623-1662) in zijn Pensées. Het is de hoogmoed, het streven naar godgelijkheid, wat de mens doet vallen, zegt Pascal: de goddelijkheid van de ellendige mens bestaat alleen in zijn fantasie, in zijn gedachten. Tegen de ellende en de dood valt niets anders te bedenken dan er niet aan te denken. Vandaar zoeken mensen afleiding (Pascal gebruikt de term 'divertissement') om hun dodelijke levenseinde niet te moeten zien: in de filosofie, in de oorlog, in het spel, in de wetenschappelijke arbeid. Daarbij is nu de middeldoelomkering bij uitstek zichtbaar in het spel: we nemen aan dat de gokker speelt (middel) voor geldwinst (doel) maar in feite is het omgekeerde waar: de geldwinst is slechts een voorwendsel (dus geen doel doch een middel) om te kunnen spelen, zodat het spel zelf het doel is. Het voorwendsel is onontbeerlijk maar het doel is het spel, het 'divertissement', de afleiding die ons ons trieste lot moet doen vergeten. Rudolf Boehm verwoordt de essentie van de middeldoelomkering bij Pascal als volgt: “De haas die men achterna rent - men zou hem niet moeten hebben, indien hij zo werd aangeboden ... Deze haas zou ons niet beschermen tegen de aanblik van de dood en van de ellende die er ons nog van afhouden, maar de jacht beschermt er ons tegen.’ De jacht schijnt een middel tot het doel: de haas neerschieten. De haas blijkt een voorwendsel te zijn, hoewel een onontbeerlijk voorwendsel. De jacht is geen louter middel; in de jacht zelf ligt de belangstelling. Hij leidt af.”²

Een goede eeuw na Pascal behandelde marquis de Sade (1740-1814) een gelijkaardig fenomeen in zijn literaire oeuvre en meer bepaald in de pornografische roman Les 120 Journées de Sodome ou l'école du libertinage uit 1785, waarin vier rijke libertijnen gedurende vier maanden in een kasteel in het Zwarte Woud orgieën houden waarbij zij geïnspireerd door de verhalen van vier prostituées zesendertig tieners seksueel misbruiken en folteren, hetgeen eindigt in een erbarmelijke toestand. Later werd het beleven van lust in het pijnigen van anderen, naar de Sade, sadisme genoemd.

In feite hoeft het onderhavige verschijnsel ons helemaal niet te verwonderen want ofschoon het geheel immaterieel lijkt, ligt het aan de grondslag van menige activiteit waaraan heel wat materiële middelen opgeofferd worden. Wij weten dat een groot deel van de menselijke maatschappelijke inspanningen draaien om het verwerven van een positie in de zogenaamde pikorde, wat concreet betekent dat mensen zich dag in dag uit uitsloven voor het verwerven van een plaats in de sociale rangorde waarin zij het zo comfortabel mogelijk hebben, wat betekent dat zij zo weinig mogelijk meerderen en zo veel mogelijk ondergeschikten overhouden en dit met het uiteindelijke streefdoel om zoveel mogelijk pikken aan anderen te kunnen uitdelen en er zo weinig mogelijk te moeten ontvangen. In de activiteit van dit pikken en gepikt worden manifesteert zich in feite een fascisme dat uiteindelijk berust op de moordlust welke ook de basis uitmaakt van het jachtinstinct. Die handelwijze zou nog kunnen gelegitimeerd worden waar prestaties die elkeen ten goede komen aan de basis liggen van de maatschappelijke status maar waar atypische eigenschappen van derden aan de orde zijn, kan slechts sprake zijn van discriminatie van minderheden of dus van het recht van de sterkste.

(Wordt vervolgd)

(J.B., 27 juli 2023)

LGBTQIA+

Aflevering 2: L, G, B, T, Q, I, A, +: voorwendsels!

De in de bedoelde categorie van mensen (het gaat immers veeleer om een categorie dan om een gemeenschap) opgesomde initialen staan voor allerlei parafilieën of atypische erotische voorkeuren die op zich helemaal niets te maken hebben met het eigenlijke probleem dat een probleem is van achterstelling en uitbuiting of beroving dat zich bedient van de meest uiteenlopende eigenschappen van mensen om tot hun demonisering en culpabilisering te kunnen overgaan om vervolgens van hen een zogenaamde schadeloosstelling te kunnen eisen, hetgeen neerkomt op pure uitbuiting.

Toen de tijd der kolonies achter de rug was, begon het neokolonialisme en met de afschaffing van de slavernij werd de loonslavernij ingevoerd en zo bijvoorbeeld in de Verenigde Staten werden massaal Chinezen geïmporteerd (van welker import Chinatown een restant is) of naar dat land gelokt met loze beloftes over rijkdom die niet werden ingelost: de betrokken buitenlanders waren er wel aan gehouden om hun heenreis af te betalen, iets waarin vrijwel niemand slaagde omdat die schadeloosstelling jegens hun 'werkgevers' door de lage verloningen van hun slavenwerk meer tijd vergde dan er in een mensenleven voorradig is. Demonisering en culpabilisering om vervolgens schadeloosstelling te kunnen eisen en tot brute uitbuiting te kunnen overgaan vormen de drie etappen in deze specifieke misdaad die mensen jegens hun soortgenoten begaan.

Het jammere is nu wel dat uitbuiters er kennelijk in slagen om te gaan spelen met de aandacht van het publiek door die aandacht af te leiden van het eigenlijke item van de uitbuiting naar het voorwendsel zelf dat listig wordt voorgesteld als een probleem waarvan de ganse maatschappij nadelen zou ondervinden en deze aanvalstactiek heeft tot effect dat het publiek partijdig wordt en zich vijandig opstelt tegenover groepen van mensen die hen op de keper beschouwd helemaal geen kwaad doen maar waarbij het publiek zichzelf maar al te graag verblindt met de door de uitbuiters aangereikte voorwendsels waarmee het ook zijn voordeel doet. Zo werden de joden in de jaren dertig van de voorbije eeuw voor de ogen van alle Duitsers opgepakt en weggebracht naar concentratiekampen waar ze slavenwerk verrichtten en waar ze uiteindelijk werden vergast terwijl de Duitsers zwegen omdat zij konden meegenieten van het feit dat de bezittingen der joden voor een habbekrats werden verpatst: hun woningen werden door de Duitsers (die immers 'Lebensraum' nodig hadden, zoals Hitler het stelde) voor geen geld gekocht en het goud dat na de genocide achterbleef belandde bij Zwitserse bankiers die van plan waren om het nooit terug te geven.

Atypische eigenschappen met betrekking tot de erotiek maar ook met betrekking tot heel andere zaken: zwaarlijvigheid en magerzucht, schoonheid, allerlei handicaps, genialiteit, huidskleur, afkomst enzovoort. Zij vormen de voorwendsels om tot discriminatie en tot uitbuiting te kunnen overgaan en waar die alsnog ontbreken, veinst men de aanwezigheid van atypische kenmerken om tot achterstelling te kunnen overgaan en om de eis tot schadeloosstelling hard te kunnen maken. Ja, waar alle opgesomde kenmerken ontbreken, verzint men prompt kenmerken die voor het blote oog onzichtbaar zijn: men zegt dat de betrokkenen die men wil doden om hun bezittingen te kunnen inpalmen, behekst zijn, zoals in de welbekende historie van de heksen van Salem. De hedendaagse versie hiervan is de demonisering van bijvoorbeeld de categorie van de bejaarden die weliswaar niet langer met de term 'behekst' worden gebrandmerkt maar met de term 'dement', wat op hetzelfde neerkomt: zij leven nog maar zij zijn dement en in feite zijn zij dus al dood, zo wordt het aan de man gebracht. Hoofdverantwoordelijken in de sector van de zorgverlening voor bejaarden spreken zich nu op televisie al openlijk uit over wat zij de noodzaak noemen van een debat over de vraag of het niet de plicht is van de maatschappij om demente bejaarden uit hun lijden te verlossen, uiteraard middels euthanasie, wat wil zeggen: de goede dood of de dood vrij van leed. Ten tijde van de dictatuur onder Hitler werden verschillende categorieën van mensen uitgedacht en van hen werden ook namenlijsten opgemaakt welke dienden afgevinkt te worden na hun 'overlijden', zo'n zes miljoen in totaal en indien het regime de oorlog had overleefd zou dat nog een veelvoud van dat aantal geworden zijn. Onder hen dus ook mensen die omgebracht werden onder het voorwendsel dat zij behoorden tot de categorieën L, G, B, T, Q, I, A, +...

(Wordt vervolgd)

(J.B., 25 juli 2023)

LGBTQIA+

Levende wezens reageren op prikkels uit hun omgeving (waartoe ook het eigen lichaam behoort) en zij doen dat enerzijds grotendeels onbewust, spontaan, reflexmatig of onpersoonlijk en anderzijds alsnog met 'bedoelingen' maar dan wel bedoelingen waarvan zij zich eveneens vaak niet bewust zijn - bedoelingen die behoren tot het domein van een autonoom werkzame natuur waarover wijzelf nauwelijks of helemaal geen zeggenschap hebben. Onze maag verteert voedsel en doet dat zonder de tussenkomst van onze vrije wil; onze ogen volgen spontaan bewegende voorwerpen omdat bewegingen de aanwezigheid doen vermoeden van vreemde entiteiten die bedreigend kunnen zijn; onze gedachten worden deels door indrukken vanuit onze omgeving bepaald, hetzij zintuiglijke prikkels, hetzij media welke gedachten of gevoelens dragen; onze (al dan niet vermeende) wil wordt mede gestuurd door reclameboodschappen, allang 'vergeten' of verdrongen ervaringen of diep gewortelde overtuigingen welke vaak een autonoom leven zijn gaan leiden en op die manier worden wij onwillekeurig, onvermijdelijk of noodzakelijkerwijze voor een stuk geleefd of bepaald door externe zaken omdat het interne met het externe in verband staat of er evenmin van los te denken is als een vis van het water. Onze natuur maakt dat wij reageren op dingen met geen ander doel dan zelfbehoud en soortbehoud en als men deze zaken concreet en in detail probeert te analyseren, komt men alras tot een caleidoscoop van factoren die met elkaar verwikkeld zijn in een spel dat wetenschapslui die zich bijvoorbeeld bezig houden met de problematiek van de kennisextractie voor nog onopgeloste raadsels blijft stellen: wij lijken te 'weten' wat wij doen want op de een of andere manier werpt ons gerichte handelen vruchten af maar tegelijk blijken wij niet te weten hoe en waarom we het zo doen zoals wij het doen - een situatie die een beetje doet denken aan de vaardigheid van het autorijden van een chauffeur die helemaal niet weet wat zich afspeelt onder de motorkap van de wagen die hij bestuurt.

Maar het niet of niet ten volle begrijpen van wat men doet, kan maar zelden een reden zijn om het voortaan te laten: ons onbegrip mag de effectiviteit en de efficiëntie van ons bovendien grotendeels geautomatiseerde handelen niet in de weg staan. Controlefreaks kunnen het daar wel eens moeilijk mee hebben omdat zij geneigd zijn om alles wat zij niet kunnen controleren en dus ook alles wat zij voor zichzelf niet kunnen verklaren, te barricaderen, de pas af te snijden of te verbieden - bij anderen maar ook bij zichzelf. Het voortbestaan van handelwijzen die onbegrepen bleven maar die tegelijk noodzakelijk gebleken zijn, wordt beschermd door tradities die hun kracht halen uit enerzijds de lange tijdsduur van hun voortbestaan en anderzijds het feit dat zij onderhouden worden door heel veel mensen - door een gans volk. Dikwijls weet een volk niet meer waarom het zekere tradities eert en nog veel vaker zijn tradities niet langer effectief, bijvoorbeeld omdat zij hun bestaansreden ontlenen aan toestanden welke intussen niet meer bestaan, wat deze betrokken gebruiken overbodig maakt of zelfs contraproductief.

De grijze zone van handelwijzen die niet, niet langer of vooralsnog niet door kennis worden gedragen maakt zekere handelwijzen fragiel en vatbaar voor kritiek terwijl zij van levensbelang kunnen zijn en in dit verband moeten controlefreaks maar ook alles wat daarmee te maken heeft, zoals overdreven rationalisering, worden geducht. Controle hangt samen met begrip en met rationaliteit omdat redelijkheid met argumenteren heeft te maken en ook met reglementeren: argumenten zijn verbale strijdmiddelen en reglementen hebben behalve met woorden ook met daden te maken omdat zij hun kracht halen uit mogelijke bestraffingen die uiteindelijk fysiek van aard zijn - zij hebben te maken met macht. Waar de macht van het vermeende verstand zich opdringt om de 'macht' van de natuur stokken in de wielen te steken, dreigt het sinds oudsher gevreesde gevaar van de hybris of de overmoed welke destijds Icarus deed neerstorten in de zee.

De LGBTQIA+-gemeenschap is een categorie van mensen die zich willen bevrijden van het keurslijf waarmee zij verstikt geworden zijn in tijdperken getekend door machtswellust, kolonialisme (incluis de kolonisering van het eigen volk) (waarbij kolonisering nota bene betekent: het tot kolonie of tot massa reduceren, het 'gelijkschakelen' en derhalve het ontmenselijken van 'unieke mensen' (een tautologie)), tijdperken getekend door dictators, representanten van (al dan niet vermeende) goden en alles wat daarmee samenhangt: controlerende regimes, naar paranoia ruikende ideologieën, door machthebbers opgelegde, stringente morele regels waarbij een eerloze Victoriaanse 'cultuur' van preutsheid, schaamte en schande prevaleert op die van schuld en geweten, alsook navenante wetgevingen en moraliserende, paternalistische, betuttelende verhalen over goed en kwaad.

Waarmee meteen gezegd is dat de emancipatie van de LGBTQIA+-gemeenschap niet wezenlijk verschilt van elke andere authentieke emancipatiebeweging: emancipatie is bevrijding, men bevrijdt zichzelf van een juk opgelegd door potentaten die de kunst blijken te verstaan om onder allerlei voorwendsels beslag te leggen op andermans bestaan. Zo bijvoorbeeld kennen we de emancipatie van vrouwen, zwarten, slaven, arbeiders of loonslaven en religieuze of etnische gemeenschappen: eens werden al dergelijke categorieën van mensen achtergesteld zodat zij door een bevoorrechte categorie (van een zekere meerderheid ofwel van een hogere of beter bewapende klasse of kaste) naar willekeur konden worden uitgebuit. Emancipatie is het stellen van paal en perk aan het recht van de sterkste dat, pervers genoeg, de wetteloosheid wenst te wettigen. Vanuit de wetenschap dat de mens een wolf is voor zijn medemens, is emancipatie een poging van onderdrukten om zich te bevrijden van de wet van de jungle of van een dierlijkheid die door hun onderdrukkers wordt in stand gehouden. Waar regimes opduiken die deze wetteloosheid pogen te wettigen, zoals het nazi-regime in het Duitsland van voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog, draait de 'cultuur' uit op pure barbarij van het moorden om te moorden, zoals 232 jaar geleden te boek gesteld door marquis de Sade en zoals dat ook nu in de nieuwe Europese oorlog weer het geval is met de nationalistische regimes aan de beide kanten van de frontlijn die, gesteund door hun eigen bisschoppen en papen, het onwetende volk van de beide kanten tegen elkaar trachten op te zetten of, concreter gesteld: zij willen dat het volk zich verdeelt opdat het vervolgens zichzelf zou decimeren, zodat zij dan, zoals zij dat in de ganse loop van de geschiedenis deden, met de buit aan de haal kunnen gaan: Krieg und Leichen, die letzste Hoffnung der Reichen.

(Wordt vervolgd)

(J.B., 25 juli 2023)

Wordt Spanje weer extreemrechts?

Morgen, 23 juli 2023, worden in Spanje vervroegde verkiezingen gehouden en wordt aldaar de dreiging van extreemrechts groter met de opkomst van de neoliberale partij Vox onder de leiding van de Bask Santiago Abascal Conde, getogen in de Partido Popular waarin Vox haar wortels had maar waartegen ze zich alras heeft afgezet om nu een populistische, anti-Europese koers te varen met op het partijprogramma: de teruggave van alle macht aan Madrid en het verbod op afscheidingsbewegingen (à la Carlos Piedmont met zijn Catalanisten), het verbod op abortus, euthanasie en de genderbeweging, de uitwijzing van moslims en ook nog de bescherming van het recht op het houden van stierengevechten die weer 'cultureel erfgoed' moeten worden genoemd en die dan ook subsidies verdienen.

De ideologische basis van Vox is het regime van Francisco Franco, de Spaanse dictator vanaf de vooravond van W.O.II tot aan zijn dood in 1975: hij werd in 1936 'generalisimo' en liet zich in 1953 (naar aanleiding van een afspraak met het Vaticaan over gedeelde belangen waarbij het nationaalkatholicisme de staatsgodsdienst van Spanje werd en het burgerlijk huwelijk alsook de echtscheiding werden afgeschaft) “Spaanse leider bij de gratie Gods” noemen, executeerde in de Spaanse burgeroorlog naar schatting tussen de 15.000 en 270.000 tegenstanders (Spanjaarden), voerde het Spaanse vreemdelingenlegioen aan en liet zich steunen door Mussolini en door Hitler maar bleef neutraal (afzijdig) in de strijd en Spanje werd pas in 1955 tot de VN toegelaten. Ofschoon na Franco's dood in Spanje socialisten aan de macht kwamen, straatnamen werden gewijzigd en standbeelden opgeruimd, volgde er geen rehabilitatie van slachtoffers van de dictatuur en bleef er een 'Nationale Francisco Franco Stichting' bestaan om zijn naam in ere te houden. Tussen haakjes bleven toentertijd de (eveneens ultra-katholieke) Belgische vorst en vorstin Boudewijn en Fabiola Franco zeer genegen.

De zwaai naar extreemrechts in Spanje heeft dezelfde kenmerken als het populisme elders in Europa dat vooral teert op een onwetendheid gevoed door vergetelheid ingevolge het wegebben van de verleden gruwels uit het geheugen van het volk. Menig getuige heeft tot voor kort voor het gevaar van die vergetelheid gewaarschuwd maar nu niemand van hen nog in leven is, tooit de duivel zich weer ongestoord in het ornaat van de stralende engel die hij eenmaal was.

(J.B., 22 juli 2023)

Over de macht van vertrouwenspersonen

Misbruik van vertrouwen ligt vaker aan de grondslag van wantoestanden die hun gelijke niet kennen omdat vertrouwenszaken te maken hebben met macht over jezelf die je aan een ander geeft en waarmee die ander dingen kan doen waar je baat bij hebt maar evengoed dingen die je naar de verdommenis kunnen helpen.

Wie hulp zoeken dienen vooral deze twee zaken voor ogen te houden met betrekking tot degene bij wie ze gaan aankloppen: in de eerste plaats moet die persoon kennis van zaken hebben maar het tweede punt is even belangrijk en luidt dat de helpende het ook goed moet menen met de hulpzoekende. De kennis slaat op de mogelijkheid om te helpen en de goede bedoelingen slaan op de wil om dat ook te doen en geen van beide mag ontbreken: een priester kan het goed bedoelen maar gebedstherapie zal weinig baat brengen voor een zieke die om raad komt en ook een arts die misbruik maakt van de klacht van zijn patiënt om deze aan het lijntje te houden, heb je beter niet.

De twee misbruikers bestaan en met een combinatie van de twee is men uiteraard nog slechter af. Bovendien zijn die misbruiken niet zeldzaam en in bepaalde gevallen zou men zelfs gaan geloven dat ze veeleer de regel vormen dan de uitzondering. In de reclamewereld is dat pertinent het geval en dit bedrog wordt door de staat gedoogd, al bestaan er nu ook wetten die de reclame voor bijvoorbeeld tabak verbieden.

Maar niet alleen in de wereld van de reclame wordt men misleid, ook religies en ideologieën blijken kampioen in de aanbiedingen van schijnbare hulp die alleen maar lokaas is om (vooral kwetsbare) mensen mee aan zich te binden en hen dan leeg te zuigen. Malafide figuren of organisaties beschouwen elke mens die zij winnen als een goudmijn en dat het slachtoffer daaraan uiteindelijk ten onder gaat, zal hen worst wezen omdat immorele organisaties en individuen nu eenmaal geen geweten hebben als er ook geen wetten bestaan die hen hun misleidende praktijken verbieden.

Het zou een vuistregel moeten zijn dat men op zijn hoede hoort te zijn jegens organisaties of figuren die er warmpjes inzitten omdat macht en rijkdom altijd wel ergens te maken hebben met het bestelen van anderen, zo niet met een onrechtvaardige verdeling van de taart die de rijkdom is: rijkdom is altijd beperkt en wat de een teveel heeft, komt daarom ook de ander tekort.

Geheel onterecht ontsnappen gevestigde instituten omwille van hun faam gemakkelijk aan verdenking en waakzaamheid is daarom allerminst overbodig. De wreedaardige conversietherapie die opnieuw de krantenkoppen haalt, laat zien hoe psychiaters die dan toch wetenschappers zijn, zich in zekere gevallen door priesters de les laten spellen en hun patiënten laten terechtkomen in de klauwen van, jawel, exorcisten. Het gaat niet om pseudopsychologen of om sekten maar om vooraanstaande burgers met een opleiding in de geneeskunde en om katholieke priesters. Zo bijvoorbeeld kopt op 7 mei 2019 Het Laatste Nieuws: “Exorcisten verzamelen deze week in Vaticaan “om krachten te bundelen in strijd tegen duivel”" en men leest warempel: "De meeting vindt plaats in het Ateno Pontificio Regina Apostolorum in Rome - een universiteit die gelinkt is aan het Vaticaan - en er zijn geestelijken aanwezig van de katholieke, anglicaanse, lutheraanse, Grieks-Orthodoxe en pinksterkerken".¹ En de clerici leggen uit: "We kunnen dan in overleg met dokters, psychologen en psychiaters pastorale zorg bieden".² Wat, gruwelijk genoeg, betekent dat wetenschappelijk gevormde mensen, artsen, specialisten, hieraan meewerken.

Misbruik van vertrouwen: religie, extreemrechts maar vooral ook kapitaal is hier van de partij en minder mondige mensen krijgen het te verduren. Zoals ook daar waar de fortuinen op het spel staan van de neoliberalen die omwille van de centen het milieu willen blijven om zeep kunnen helpen en er godbetert ook nog in slagen om aan een massa van vooral ongeschoolde en makkelijk te misleiden mensen wijs te maken dat de klimaatwetten er komen om hen in de tang te houden.

(J.B., 20 juli 2023)

https://www.Universiteit van Vlaanderen.be/

Ludo De Witte over de moord op Lumumba (4)

https://www.apache.be/gastbijdragen/2018/03/29/hugo-claus-en-onze-congo

https://www.dewereldmorgen.be/schrijver/ludo-de-witte/

Congo:

62 jaar na de moord op Patrice Lumumba (+17 januari 1961):

de moord op Chérubin Okende Senga (+13 juli 2023)

Over macht

3. De aanstaande nieuwe wereldorde

Macht houdt maar zolang stand totdat de slaven ongehoorzaam worden en de derde en de vierde wereld hun plek opeisen onder de gewone burgers in de rechtsstaat. Edoch, de slavernij verdwijnt niet, zij verpakt zich onder andere opschriften en zij wordt loonslavernij; de kolonies worden 'ontwikkelingslanden' onder het 'protectoraat' van hun onverminderde uitbuiters want 'uitbuiting' heet voortaan 'bescherming' en die 'bescherming' slaat niet op de territoria die worden leeggeroofd maar op de rovers zelf, het gaat om de bescherming van voorrechten en om de continuering van het kolonialisme, het neokolonialisme.

Het rijke noorden en het arme zuiden: gedurende eeuwen heeft het westen het zuiden leeggeroofd en als slaaf gevangen gehouden en dit hoofdzakelijk dankzij enerzijds het buskruit of de gevreesde wapens en anderzijds de tovenarij of de religie die de mens gedefinieerd heeft als de hoeder van de schepping, zeg maar: de vertegenwoordiger van god op aarde, wat de paus ook zelf beweert te zijn. De papen zijn de bazen en wie het daarmee niet eens zijn, krijgen de kogel van de keizers (twee handen op één buik): het is gewoon een versie van de ordinaire bedreiging welke luidt tot in de cinema en de strips: “Uw geld of uw leven!”

Evenwel gaat het om een westerse elite want die houdt ook het 'eigen' volk onder de duim in haar fabrieken. Het eigen volk en dan het volk uit de kolonies, de miljoenen geïmporteerde slaven en tenslotte de zogenaamde illegalen welke door de landsgrenzen worden gefabriceerd. Die maken immers dat wie ze overschrijdt, in de volkomen slavernij belandt omdat hij arriveert op een plek waar hij tegelijk aanwezig is én niet aanwezig mag zijn, terwijl hij wel moet eten, zodat hij daarvoor moet werken zonder verder eisen te kunnen stellen omdat hij nu eenmaal illegaal is op die plek en zonder rechten: hij moet dan maar tevreden zijn met wat hij krijgt en dat is precies genoeg om aan de slag te kunnen blijven en altijd te weinig om terug te kunnen keren; hij zit zoals een vogel in een kooi gevangen en moet daar de tredmolen waarin hij loopt, draaiende houden tot hij erbij neervalt.

Maar alle dingen kennen een einde en dus ook deze dingen: het systeem wordt oud, de werklieden verenigen zich en staan op tegen hun patroons, de honger doet de armen stelen, de opstand holt het systeem uit, burgeroorlogen woeden, zij worden doodgezwegen maar kunnen niet langer neergeslagen worden, de verdovende middelen zelf brengen onrust teweeg, de weelde ziekte en krankzinnigheid. Uiteindelijk laat de elite de teugels los en zij kijkt uit naar nieuwe vormen van vermaak.

In het huidige wereldbestel lijken nog altijd twee systemen tegen elkaar op te boksen en dat zijn de zogenaamde vrije wereld (zoals die althans zichzelf benoemt) en de wereld van het communisme. In 2009 ziet BRIC het levenslicht, twee jaar later uitgegroeid tot BRICS (Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika) en dat is een gloednieuwe unie van landen die bijna de helft van de wereldbevolking uitmaken en het vierde deel van het landoppervlak bestrijken, het zijn omzeggens de verdrukte gebieden uit de voorbije eeuwen die zich verenigen, 'waarschijnlijk' onder de vlag van het wereldcommunisme dat immers luistert naar het devies van Karl Marx: “Arbeiders aller landen, verenigt u!”

Zij die denken dat Marx nu oude koek is, vergissen zich wel schromelijk: de aloude leveranciers van grondstoffen en spijzen welke maken dat de levensstandaard van elke westerling te danken is aan veertig slaven uit de derde wereld lijken in staking te zijn gegaan en zij plannen het over een heel andere boeg te gaan gooien. Het meer ontwikkelde deel van de westerlingen is hierin wel mee maar vormt vooralsnog een minderheid omdat de informatie over deze evolutie achter wordt gehouden ofwel wordt vervalst door potentaten die blijven weigeren om hun macht uit handen te geven en die de wereld liever zien vergaan door milieuschade zoals vergif, opwarming en nucleaire wapens dan een brijzel van hun macht prijs te geven. Edoch, zij zullen alle macht verliezen, het tij is al gekeerd, de beweging is ingezet en wast, het is alleen nog maar een kwestie van tijd. En men moet zich niet vergissen: nu gaat alles ook veel sneller dan pakweg een halve eeuw geleden.

(J.B., 13 juli 2023)

Over macht

2. Gedrogeerde machineonderdelen

Nu de spraaktechnologie van Lernaut en Hauspie door de Amerikanen in hun software werd gestopt, zullen ze zeldzaam zijn geworden maar de senioren onder ons zullen zich hen nog herinneren: de typistes van het ministerie die de ganse dag hun Erika lieten ratelen of hun Olivetti, waar blad na blad uit rolde dat het een plezier was om te zien. Zij deden dit, en nu komt het: zij deden dit terwijl zij onderling in gesprek waren over koetjes en kalfjes en aldus bewezen zij een realiteit die alle neurologen uitermate interesseerde: zij toonden aan, zonder het zelf te weten, dat bij het overtypen van tekst het hoofd volledig overbodig is; de informatiestroom geschiedt bij alle geoefende exemplaren van deze heel bijzondere ambtenaren van de oogzenuwen naar de zenuwen en spieren van de handen en de vingers en het hoofd komt daar omzeggens niet meer aan te pas, dat kan zich voortaan lustig vermeien in gesprekken over het weer, over de collega's of over de Tv-soaps; de stroom van informatie hoeft het hoofd helemaal niet meer te passeren. En geoefende pianisten doen iets gelijkaardigs. Ja, het verstand van handenarbeiders situeert zich letterlijk in de handen.

Die werkelijkheid lijkt leuk, het gaat om verregaande automatisering van fysieke handelingen waarbij ook zintuigen betrokken zijn maar het dan toch opmerkelijke gebeuren heeft ook een wrede schaduwkant: het lichaam van steeds meer mensen wordt in een steeds uitgebreider deel van hun tijd in beslag genomen door processen die zich in feite helemaal buiten hen om afspelen en die ook niet langer door henzelf worden gestuurd maar door plichten opgelegd door derden die de arbeiders daarvoor verlonen. In werkelijkheid gaat het erom dat mensen op die wijze hun hele lijf verkopen aan voor hen onbekenden die hen op de keper beschouwd chanteren omdat zij werkweigeraars bestraffen met honger, dorst en kou of dus met de inbeslagname van hun leven. De benaming daarvoor is loonslavernij. Wat wel te verstaan heel letterlijk betekent dat het gros der mensen niet langer over het eigen lijf en leven meester is. Een ander heeft daarover het meesterschap verworven, iemand met meer macht en de uitoefening van die macht bestaat in het zich op de beschreven wijze toe-eigenen van de lichamen van anderen.

Het erge van de hele zaak is dat wij het kennelijk niet beseffen wat ze met ons doen, wij verkeren immers in de waan dat wij al werkende helemaal vrij zijn want wij kunnen praten over het weer en over nog duizend andere dingen, onze gedachten zijn vrij: ja, “die Gedanken sind frei”, zo zongen in de strafkampen van nazi-Duitsland ook de joden maar uiteraard veeleer met zelfspot dan met zelfvoldoening want wat baten gedachten die zo vrij zijn dat zij zich de meest exquise delicatessen kunnen dromen als de maag leeg blijft? Wij trappen aardig in de val als wij geloven in dat soort van vrijheid en de verleiding daartoe is vandaag groter dan ooit, in dit tijdperk van een gigantisch schijnbestaan dat geproduceerd wordt middels het internet en dat zich situeert op chips niet groter dan een vingernagel.

En zo belanden wij bij de macht van het sprookje dat ons meevoert naar Disneyworld, de Olympic Games of het Elisabeth Concours: wij verworden tot 'beste kijkers', 'luisteraars', 'liefhebbers' of andersoortige consumenten die met geld betalen om al onze aandacht te spenderen aan het santenkraam van vreemdelingen die ons pluimen door op meer dan één manier aan de haal te gaan met onze tijd en derhalve met ons leven. De geautomatiseerde constante verbinding tussen de ogen en de handen laat weliswaar het hoofd met rust maar vergeten wij dan vooral niet dat wij aldus in het echte leven alsnog geketend zitten aan een scherm en een klavier, een bureaustoel en een horloge, wat betekent dat wij (en dat zijn onze lichamen) herleid werden tot een aanhangsel van die machines gedurende (goed berekend) elk ogenblik van de ons door de natuur toegemeten actieve tijd. Gevangen zijn wij dan omdat ons naast de werkplek geen ander oord meer wordt gegund, omdat onze beperkte levenstijd geheel opgaat in een stoel die eigenlijk een kerker is of een vergeetpunt. In het echte leven liggen onze lichamen vastgeketend opdat onze 'geest' zou kunnen dromen in het schijnbestaan van het internet. 'Geest'!? Ja, wij boeten dag na dag om te kunnen schitteren op facebook maar wat stelt een bestaan op facebook voor? Het is een plekje niet groter dan het puntje van een naald op een of andere chip in een vreemd land, een plekje nog vergankelijker dan een stofje in de wind. En uiteraard zijn het degenen die ons dit alles aandoen die dan binnenrijven wat zij aan ons ontnemen. Zoals ze trouwens doen met alle andere moderne toestellen en prutsen die ons worden aangesmeerd als waren zij hulpmiddelen die wij niet kunnen missen maar die geen ander resultaat opleveren dan dat zij levenstijd van burgers beneden in de maatschappelijke orde overhevelen naar burgers die wat hogerop gesetteld zijn. Die van helemaal boven komen uiteraard ook ooit aan hun einde maar dat staat de uitoefening van hun macht niet in de weg. Het lijkt er sterk op dat de zogenaamde geest een uitvinding is van overheersers waarmee zij hun slaven kortwieken, beteugelen en gevangen houden. Lichaam en materie zijn niet belangrijk, zo liegen zij hen voor: geef dat maar aan ons en kies zelf voor de onvergankelijke geest! Toentertijd waren de potentaten religieuze leiders, vandaag zijn zij de bazen van de nieuwe sprookjeswereld.

(J.B., 13 juli 2023)

Over macht

1. Andermans hoofd

Aan de mensen wordt verteld dat zij hun verstand moeten ontwikkelen teneinde autonoom te kunnen denken maar wij weten intussen dat deze smoes een waarheid verbergt die heel anders klinkt. Ons hoofd, onze hersenen, zijn immers helemaal geen instrumenten in onze eigen handen, het zijn daarentegen de teugels waarmee de maatschappelijk hoger geplaatsten ons sturen waarheen zij maar willen, zoals ook de ruiters met hun paarden doen. Geef mij een kind totdat het zes jaar oud is en doe er daarna mee wat ge wilt: waren het niet de Jezuïeten die dat zegden? Wisten zij niet al dat het ganse leven van een mens bestuurd kan worden met een vorming in de zes eerste levensjaren? Want dan worden de teugels aan de mens bevestigd, dan leert hij 'tuk' van 'jurt' onderscheiden en 'ju' van 'hauw'. Dan leert hij te gehoorzamen aan wetten van welker bestaan hij zich niet eens bewust kan worden. Zoals het lichaam in alle autonomie en dus zonder dat wijzelf dat beseffen, leert om vetreserves op te slaan van zodra het wat honger te verduren krijgt, wat zich dan vertaalt in het onomkeerbare jojo-effect dat ervoor zorgt dat men dik zal worden eenmaal men na de vastentijd weer normaal begint te eten, zo ook leert ons hoofd te reageren op externe prikkels zonder dat wij ons daarvan bewust zijn. Zoals het lichaam, eenmaal oud geworden, zichzelf verdooft met vergeetachtigheid en met wat men nu ook 'dementie' noemt, teneinde te ontsnappen aan het wrede besef van het naderende levenseinde, zo spint ons zwaar beteugeld hoofd voor ons de juiste dromen die er moeten voor zorgen dat wij gaan geloven in een onzin die ons warempel recht genoeg houdt om met werken door te kunnen gaan van zodra wij de school verlaten totdat wij mij pensioen moeten omdat wij dan door de band niet meer renderen kunnen. De dromen over een 'later' waarvan men ooit aan de weet komt dat het niet bestaat, om nog te zwijgen over de vertelsels van de hemel met zijn honderdvoudig loon voor hen aan wie het werd onthouden in dit tranendal zoals de zaligsprekingen het verhalen naar welke al de onvergolden mensen smachten omdat zij nu eenmaal geen opium betalen kunnen.

Maar intussen weten wij dus al dat dit zo gebeurt en het wordt ons ook niet langer verhinderd dit te weten omdat in deze tijd de dingen op hun einde lopen zodat die kennis in het hoofdje van jan met de pet nu niet veel kwaad meer kan berokkenen aan zijn meerderen. Dat deze laatsten nu ook de teugels lijken los te laten, voorspelt zowaar niet veel goeds over wat er morgen in de wereld te gebeuren staat: viert maar feest, jij lieden, nu het nog even kan, zo leest men in de gedachteballonnetjes van hen die eens de autoriteiten waren, want morgen gaat gij richting slachtbank, een andere richting zal er voor u helaas niet meer zijn, getrouw het devies van John Heartfield: “Krieg und Leichen, die letzte Hoffnung der Reichen”. Het is een soort van galgenmaal dat zelfs aan moordenaars wordt gegund vanuit een mededogen dat zelfs de wilde dieren kennen, die immers hun prooi met gif verdoven alvorens ze die naar binnen werken, ze maken er een spel van dat zelfs iets erotisch heeft omdat Eros en Thanatos nu eenmaal een koppel vormen: de liefde en de dood. Over hen wordt altijd zo mooi gelogen dat de eerste de laatste overwint maar wij zullen alsnog tegen heug en meug moeten leren verteren dat de bemanning van de reddingssloepen van 'the Unsinkable' vrijwel uitsluitend bestond uit volwassenen van de mannelijke kunne. Het recht van de sterkste of de wetteloosheid is een reus of een Titaan, Eros daarentegen is een kind dat speelt met vuur, wellicht met het gevaarlijkste vuur op aarde. Verstand verdwijnt spoorslags eenmaal het zo ver is, precies omdat de hersenen teugels zijn en teugelloosheid rest van zodra Eros doel treft. Aan de mensen wordt verteld en zij belijden het te geloven en dat volstaat ook voor de potentaat die aldus zijn macht bevestigd ziet. Want macht is altijd macht over de waarheid, macht om de waarheid het zwijgen op te leggen. Vergankelijke macht maar alsnog macht.

(J.B., 11 juli 2023)

https://worldcouncilforhealth.org/multimedia/uvc-arne-burkhardt/