Alle rechten voorbehouden Een variant van deze blog is te vinden op seniorennet op het volgende adres: http://blog.seniorennet.be/tisallemaiet/
26-03-2022
âDE ARRESTATIEâ
De
geschiedenis herhaalt zich:
DE
ARRESTATIE
Het
eerste hoofdstuk van
De
Goelag Archipel
door
Aleksandr
Solzjenitsyn
Dansleraar
Willem
Engel
opgepakt
door
de politie
in
het vrije blije Nederland
op
beschuldiging van 'opruiing'!
25-03-2022
De graanschuur van de wereld: arena van twee totalitaire grootmachten
De
graanschuur van de wereld: arena van twee totalitaire grootmachten
Vandaag
weten we dat dissidenten of mensen die niet langer bereid zijn om de
leugens en de misdaden van het (totalitaire) regime te beamen en die
zich (geweldloos) verzetten, hetzij als criminelen, hetzij als
krankzinnigen werden weggezet, als ze niet al massaal werden
vermoord, zowel in de voormalige Sovjet-Unie (denk aan het
Serbski-instituut in Moskou waar dissidenten gediagnostiseerd als
schizofrenen werden ondergebracht) als in Nazi-Duitsland. Het
prijskaartje voor het ophouden van de schijnwereld die een
totalitaire beweging aan het volk voorspiegelt, bestaat in de
liquidatie van wie die leugens verwerpen en deze getuigen van de
waarheid zijn dan de tegenstanders van het regime, de zogenaamde
dissidenten. En
dat is vandaag niet anders:
de Russische dictatuur wordt aan de kaak gesteld door Navalny en
hetzelfde gebeurt in regimes die terwijl zij aan de macht zijn
uiteraard doorgaan voor normale democratieën en
zo belandde onder meer Julian Assange in de vergeetput alsook de
versnippering van Khashoggi en zoals we zopas vernamen godbetert in het hypocriete Nederland nu ook Wim Engel. En zoals
Heinrich Heine wist, worden grote zuiveringen en liquidaties op den
duur onvermijdelijk. Opzettelijk wordt verwarring geschapen met een
onoverzichtelijk ingewikkelde bureaucratie teneinde in de totalitaire
dictatuur te allen tijde willekeur mogelijk te maken, want "(...)
hoe zichtbaarder de regeringsinstanties, hoe minder macht ze dragen,
en hoe minder van het bestaan van een institutie bekend is, hoe
machtiger ze uiteindelijk zal blijken te zijn. De werkelijke macht
begint waar de geheimhouding begint."
(1)
Bij
het uitbreken van W.O. II begon de radicalisering en werden soldaten
verplicht tot deelname aan massamoorden en deportaties zoals "de
uitroeiing van het Poolse en Oekraïense volk, de uitroeiing van
honderdzeventig miljoen Russen (zoals in één plan vermeld), van de
intelligentsia van West-Europa, zoals het Nederlandse volk en de
volken van de Elzas en Lotharingen, evenals van al die Duitsers die
gediskwalificeerd zouden worden door de prospectieve
rijksgezondheidsverklaring of door de geplande 'wet op de
gemeenschapsvreemden' (...)"
bij de nazi's en bij de bolsjevisten het vijfjarenplan van 1929
"waarin alle
logische regels en economische principes op hun kop werden gezet."
(2)
Totalitaire
heersers zien zichzelf niet als leiders van een volk (zoals ze dat
aan het volk voorlogen) maar zij ambiëren een "internationale
beweging, op weg naar de verovering van de wereld."
(3) en wel onder de heerschappij van een toekomstige elite of een
meesterras.
(4) De paradox ontstaat
"dat de 'geheime samenleving bij klaarlichte dag' qua karakter
en methodes pas echt op een samenzwering gaat lijken vanaf het moment
waarop ze beschouwd wordt als een volwaardig lid van de beschaafde
vereniging der naties."
(5) "Hoe
openlijker de macht van het totalitarisme, des te geheimer zijn ware
doeleinden."
(6) Omdat totalitaire regimes tot doel hebben de ganse aardbol te
veroveren, zien zij geen enkel land als buitenland: "elk
land zien ze als hun potentieel territorium." (7)
"Elke uiting
of daad tegen het Derde Rijk werd bestraft als hoogverraad."
(8) "Als de
totalitaire veroveraar zich overal gedraagt alsof hij thuis was, dan
moet hij tegenover zijn eigen volk evenzeer optreden als een vreemde
veroveraar."
(9) En zo werd "de
uitroeiingspolitiek [van de nazi's] uitgebreid tot de rangen van
'radicaal niet levensvatbare' Duitsers."(10)
Ook de Sovjet-Unie gedroeg zich agressief tegen het eigen volk.
Als
wij ons vanuit België zo'n 1400 km naar het oosten toe verplaatsen,
bereiken we de grenzen met Oekraïne, 'de graanschuur van Europa' en
sinds 1986 uiteraard bekend vanwege de kernramp in Tsjernobyl dat
nabij de hoofdstad Kiev is gelegen. Oekraïne is na Rusland het
grootste Europese land: België kan er twintig keer in en haar zeer
vruchtbaar landbouwgebied, de 'zwarte aarde' genoemd, is zo groot als
Frankrijk en Duitsland samen. Duizend jaar geleden stichtte het
Scandinavische volk de Varjagen het Kievse Rijk, de wieg van Rusland,
dat Byzantijns Christelijk werd en dat nu nog steeds overwegend
christelijk is. In 1240 vielen de Mongolen er binnen, vervolgens viel
het onder Litouwen dat met Polen fusioneerde en het raakte verdeeld
in een oosters en een westers stuk. Na de Oktoberrevolutie van 1917
en de Russische burgeroorlog (1917-1922) maakte Oekraïne als SSR
deel uit van de USSR. Oekraïne kwam
onder het juk van twee volkerenmoordenaars:
Stalin brak het verzet van de boeren tegen de toe-eigening van de
landbouwgrond door de staat door de Oekraïners uit te hongeren en
deze zogenaamde 'holodomor' kostte in 1932-'33 aan tien miljoen
mensen het leven. En onder Hitler verloor het land in 1941 een zesde
van zijn bevolking. Vandaag lijkt
zich een gelijkaardig scenario te herhalen:
de graanschuur van de wereld is de arena geworden van twee
totalitaire grootmachten.
Pas
na 1945 werd de Oekraïense SSR opnieuw welvarend. Onder Chroetsjov
werd de Krim bij Oekraïne geannexeerd 'als gebaar van vriendschap'.
Intussen werd de Krim alweer Russisch alsook een deel van de Oekraïne
waarvan de recente geschiedenis alweer woelig is. Na de mislukte
staatsgreep in Moskou in 1991 waarbij gepoogd werd om de regering
Gorbatsjov omver te werpen, riep het parlement van Oekraïne de
onafhankelijkheid van het land uit. Die werd bevestigd door een
referendum en ook de Krim stemde zich onafhankelijk. Een
afschrikwekkend feit was echter dat de Oekraïne naast de Europese
graanschuur ook een nucleaire kernmacht was met een gigantisch
arsenaal aan kernwapens.
In
1994 bekwamen de VS, Rusland en Engeland dat Oekraïne zijn 1800
kernraketten liet vernietigen in ruil voor zijn
soevereiniteitsgarantie... waar de huidige president Zelensky
naar verwijst, nu de Russen zijn land lijken binnen te vallen. De
gewezen TV-komiek kwam nota bene aan de macht in 2019 waarmee hij
zijn Russisch gezinde voorganger van de troon stootte maar niet alle
boeren zijn opgezet met zijn komst omdat hij multinationale
geldschieters faciliteert om de Oekraïense landbouwgronden op te
kopen terwijl een eerdere regeling de grond onder het volk had
verdeeld zodat de boeren er konden van leven. Overigens
ook in andere gewezen Oostbloklanden blikken sommigen na een wat
overhaaste aansluiting bij het westen met wat heimwee terug naar de
'goede oude tijd' en dat verdeelt uiteraard de gemoederen. (11)
De
zogenaamde 'denazificatie' van Poetin is derhalve niet helemaal uit
de lucht gegrepen. "De
foto's van Litouwers die groepen joden afmaken met ijzeren staven,
behoren nog altijd tot de schokkendste beelden van de Tweede
Wereldoorlog,
zo schrijft journalist Jorn De Cock in zijn bijdrage over
extreemrechts in Centraal-Europa in de bundel Nieuw
Radicaal Rechts in Europa(12)
dat verscheen kort na de val van het ijzeren gordijn in 1989. Inzake
het voormalige Oostblok heeft hij het over "een
nieuw populisme" en
over "virulent
nationalistische en antisemitische partijen"in de Baltische Staten maar ook in
Polen, Roemenië, Slovakije, Hongarije, Tsjechië, Bulgarije en... de
Oekraïne.
De
fascist, racist en antisemiet László Bárdossy werd in 2000 (onder
de regering van Viktor Orban) openlijk herdacht en geëerd in de
Stefansbasiliek in Boedapest. (13) "In
de Letlandse hoofdstad Riga vindt jaarlijks een mars plaats van de
oude Letse SS-ers"-
samen met de Estlanders en de Litouwers namen zij deel aan de
massamoord op joden in W.O.II. (14) In Wit-Rusland werd door de
nazi's een gruwelijke genocide gepleegd waarvoor het bloedbad van
Chatyn symbool staat. (15) Het nazisme onder Adolf Hitler was dermate
onmenselijk dat het Westen een alliantie vormde met de Sovjet-Unie
onder Stalin om de nazi's te kunnen verslaan.
Herhaalt
zich de geschiedenis? Zijn het neo-nazi's, of beter: inter-nazi's die
de coronapandemie of het Panopticum Corona op touw hebben gezet om de
wereldheerschappij te kunnen grijpen? Is deze oorlog tussen Rusland
en de Oekraïne in wezen een heruitgave van de strijd tussen het
communisme en het nazisme dat nu verpopt zou zijn tot het
internazisme en dat zich zopas gemanifesteerd lijkt te hebben met als
psychedelisch wapen de fantastische fabel van de pandemie? Het door
Europa zozeer verguisde nazisme waarvan nu blijkt dat het altijd al
de ideologie was van de westerse elite die nu wil dat haar bevolking
ze omarmt en naar het front holt om ze te gaan verdedigen? (16)
Hoe
dan ook blijkt de graanschuur van de wereld opnieuw het strijdperk te
zijn geworden van twee totalitaire regimes die het nota bene geen van
beide goed voorhebben met de E.U.: zowel Rusland (bij monde van
Aleksander Doegin, 'het brein van Poetin' (17)) als de V.S. (cf. de
steun aan de Europese nationalisten via onder meer de
'gladiatorenschool' in het Cartuizenklooster van Trisulti van Trumps
gewezen strateeg, Steve Bannon (18)) hebben hun munt zien devalueren
sinds de creatie van de Euro en reeds is de V.S. erin geslaagd om een
exit uit Europa van de Britten te realiseren met de medewerking van
de met Trump bevriende populist-extremist Nigel Farage. (19)
Bij
de Navo-top in Brussel op 24 maart 2022 kwam de Amerikaanse president
Joe Biden Europa oproepen tot een beetje meer actie, zoals ook
hier in België de aartsbisschop de oorlog al verheerlijkte tijdens
zijn misviering met de Oekraïense achterblijvers van de
frontsoldaten aan wie hij de verpersoonlijking toeschreef van de
grootst mogelijke liefde, zoals trouwens ook gebeurde bij het
ronselen van de Oostfronters in W.O.II. Bijzonder verontrustend hoe
de plaatselijke politici gelijk knipmessen buigen voor de grillen der
machtswellustelingen. Gaat het werkelijk om het redden van de
mensheid of gaat het veeleer om ideologische invloedssferen (zoals in
de daarna verdeeld koeken Vietnam, Cambodja, Korea, enzovoort) met
economische consequenties zoals de levering van vlees, gas en wapens?
(J.B.,
25 maart 2022)
Verwijzingen:
(°) Zie
ook Tisallemaiet, teksten d.d. 14-06-2021,
(1)
Hannah Arendt, Totalitarisme,
Boom, Amsterdam, vijfde oplage 2021 (eerste druk 2014), in het
Nederlands vertaald door Remi Peeters en Dirk De Schutter, p.
218-227.Oorspronkelijk:
Totalitarianisme,
deel III, alsook (in een appendix) een gedeeltelijk samengevat
negende hoofdstuk uit deel II, getiteld: The
Decline of the Nation-State and the End of the Rights of Man.
(2)
Totalitarisme,
p.
227.
(3) Ib.
(4)
Totalitarisme,
pp.
227-228.
(5)
Totalitarisme,
pp.
229-230.
(6)
Ib.
(7)
Totalitarisme,
p.
231.
(8)
Totalitarisme,
p.
232.
(9)
Totalitarisme,
p.
233.
(10) Ib.
(11)
Zie: Tisallemaiet, tekst d.d. 12 april 2021. Geraadpleegde
bronnen:
De geschiedenis herhaalt zich: Nazi's en neo-nazi's
De geschiedenis herhaalt zich:
Nazi's en neo-nazi's
2022:
1938:
14-03-2022
Tot stof en as Deel 6: De Neo-Oostfronters, Gorbatsjev en de bom
Tot stof en as
Deel 6: De Neo-Oostfronters, Gorbatsjev en de bom
In de Tweede Wereldoorlog vormde zich een alliantie (van het Westen, samen met de Russen) tegen de (Duitse) nazi's en als we Poetin mogen geloven vormen vandaag de neonazi's een front tegen de Russen. Is het niet een beetje onbezonnen of overhaast als de kerk de Oekraïense vlag laat wapperen op de toren van de Gentse Sint-Baafs en elders? Wanneer in de Antwerpse kathedraal de aartsbisschop voor de vluchtelingen uit de Oekraïne een mis opdraagt en in zijn preek eraan herinnert dat de grootste vorm van liefde erin bestaat zijn leven te geven voor zijn geliefden, bedoelt hij uiteraard de verheerlijking van het heldendom bij de troepen aan het front, het oostfront, andermaal het oostfront. Men herinnere zich de tien- tot twaalfduizend vrijwillige Vlaamse Oostfrontstrijders van toentertijd die gingen vechten tegen de Bolsjewieken, de communisten, hiertoe opgejut door dezelfde clerus die nu in herhaling valt en spreekt over het summum van de liefde waar in werkelijkheid onwetende mensen massaal de dood worden ingejaagd door hun oversten die de veilige schuilkelders bevolken en de onaantastbare huizen van God: de tragedie van het Vlaams Legioen lijkt aan een heruitgave te zullen beginnen. (1)
Zij vormden toentertijd een minderheid, de Vlamingen die de zijde van de nazi's kozen (er was overigens ook een Waals Legioen), hiertoe aangezet door de kerk, die na de oorlog via de zogenaamde rattenlijn (2) de oorlogsmisdadigers en de grootste beulen uit de geschiedenis hielp ontkomen naar het Zuiden van Amerika, naar onder meer Bariloche waarop men vandaag met Google Earth een blik kan werpen: men waant zich daar warempel in Oostenrijk, de geboorteplek van Adolf Hitler. (3)
Vandaag echter is de geheime operatie van de nazificatie middels de inzet van het populisme via de massamedia zo ver gevorderd dat zij het ganse westen in een onzichtbare tang houdt onder de vaak onbetrouwbare vlaggen van vrijheid, democratie, christelijk geloof en liberalisme. Is het niet altijd de buitenlandse politiek van de V.S. geweest om in het spoor van Julius Caesar te verdelen en te heersen? Hebben de Amerikanen het nationalisme in Europa dan niet ondergronds gesteund met het oog op het uiteenvallen van de E.U. van wie zij tenslotte terecht mochten vrezen dat die met de euro, de eens zo machtige dollar doet buitelen?
Zoals Maurice De Wilde het verwoordde die over de 'Nieuwe Orde' schreef, moet men alle klokken laten luiden vooraleer men een definitief oordeel velt en men een beslissing neemt met onomkeerbare gevolgen. En dat is in deze oorlog kennelijk opnieuw een heet hangijzer en allerminst een sinecure. Uiteraard moet er tegen dictators opgetreden worden, uiteraard is het onder geen beding geoorloofd om mensen de rug toe te keren van wie de rechten worden geschonden. Maar laten wij toch eerst tenminste de objectieve feiten onder ogen proberen te zien.
In een interview met de BBC van niet zo heel lang geleden herinnerde Mikhail Gorbatsjev eraan dat het de V.S. geweest zijn die de atoombom hebben gedropt. Vandaag nog worden mensen door de straling misvormd geboren in Hiroshima en Nagasaki. En waarom deden de V.S. dat dan? Waarom anders, dan om de hele wereld te waarschuwen: wie zich tegen onze wil verzetten, krijgen er zo eentje. Willen wij onszelf redden, dan moeten we ervoor zorgen dat alle atoomwapens, alle massavernietigingswapens verdwijnen, aldus de oud-president van Rusland. (4)
Inderdaad, niet door ons te schikken naar de grillen van de V.S. kunnen wij ons redden maar wel door die gemene wapens te vernietigen: in Rusland en in China maar ook hier in Kleine-Brogel, in de V.S. en op alle plaatsen in de wereld waar ze zijn opgesteld en waarmee binnen de paar minuten de eerste de beste gek met macht van deze wonderlijke planeet een voor immer dode plek kan maken.
In
dit door Roman Polanski's verfilming alom bekende horrorverhaal van
Ira Levin baart een jonge vrouw de zoon van de duivel door wie zij in
een droom verkracht werd. Tijdens haar zwangerschap moet zij die
waarheid onder ogen zien en het moederinstinct verhindert haar om
daartegen ook maar iets te ondernemen, wat haar absolute eenzaamheid
bezegelt.
Lang
niet zo groot is de eenzaamheid van wie met hun inzichten
vooruitlopen op de massa met miskenning als enig loon want desnoods
kunnen zij nog kiezen voor het martelaarschap: die allerlaatste
uitweg is Rosemary niet gegund; het is haar lot de waarheid immer in
zich op te moeten bergen en zo wordt zij de vergeetput van de
waarheid. Omdat de waarheid naar zijn eigen zeggen God is, zal
Rosemary eeuwig branden in de hel. De tegenpool is zij van de heilige
maagd Maria die de Waarheid baarde omdat in Rosemary de waarheid
sterven moet en het kwaad tot leven komt: de leugen, verpersoonlijkt
in het kind van de duivel.
De
westerse beschaving is een gebouw gefundeerd op de retorica, die
echter de kunst is van het liegen. Alles wat onze cultuur
voortbrengt, zit verpakt en de verpakking belemmert het zicht op de
zaak zelf terwijl zij nochtans pretendeert die zaak te belichten want
zij is de naam en derhalve het doopsel: men mag niet zien wat erin
zit, men moet geloven wat de doos over de inhoud zegt. De verpakking
of de naam, de uitleg, de van de wijs brenging, de omleiding, weg van
het doel: het dwaallicht.
De
oplichterij openbaart zich pas waar de waren slechts hun verpakking
blijken: binnenin is leegte. Het bedrog brengt illusie gevolgd door
desillusie, telkens opnieuw. Onze cultuur bedriegt en het bedrog
verslaaft; de verslaving verziekt en de ziekte doodt. Dit heet
kapitalisme, hebzucht, maar ook eerzucht, de zucht naar roem, het
immer hoger, sneller, sterker, de tomeloze vrijheidsdrang, de
Übermensch, de Godmens, de moordende zelfverheerlijking. Het alom
verheerlijkte geld is de exponent van de lege verpakking. Zij belooft
vrijheid maar brengt alleen verknechtende oorlog.
Heel
anders is de oosterse cultuur, die bescheidenheid predikt en die de
tevredenheid aanprijst: zij leert dat rijkdom niet de bevrediging is
van behoeften maar hun afwezigheid of tenminste hun beperking. Uit
het inzicht in het kwaad van de hebzucht werd het antikapitalisme
geboren dat vorm kreeg in het communisme en sindsdien is de
politiek-ideologische wereld in twee verdeeld en die verdeeldheid
manifesteert zich in eenzelfde zich immer herhalende oorlog die zich
uitstrekt over de hele planeet. De beide ideologieën bevechten
elkaar maar wat zij gemeen hebben, is de oorlog, die daarom, zoals
Herakleitos het zegde, de vader van alle dingen is.
De
strijdende partijen hebben elk hun eigen waarheid: in tijden van
oorlog splitst zich de waarheid in twee leugens op. Het is de
teleurgang van de waarheid die vechten doet. De retoriek zelf is
strijd omdat zij liegt, zij is een geheel van holle frasen wiens
verdedigers lege hulzen zijn: praters zonder ziel, die verkondigen
wat winst oplevert, vandaag dit en morgen iets anders. Zij leven voor
het geld dat de lege verpakking bij uitstek is, zij aanbidden de
mammon, die de onmens bij uitstek is, de niet-persoon, de duivel. En
zij die hem in het vizier hebben, delen het lot van Rosemary: zij
moeten de waarheid van het kwaad verzwijgen omdat dit kwaad hun
eigenste kind is.
(J.B.,
13 maart 2022)
BBC interview met Mikhail Gorbatsjev
BBC interview met Mikhail Gorbatsjev
12-03-2022
Tot stof en as Deel 4: Kiev, de wieg van Rusland
Tot
stof en as
Deel
4: Kiev, de wieg van Rusland
Volgens
de Duitse historicus Ernst Nolte (1923-2016) aan wie het verwijt dat
hij de uniciteit van de holocaust in twijfel trok, zijn het fascisme
en het marxisme (op hun beider antiliberalisme na) elkaars tegenpolen
terwijl zij paradoxaal genoeg dezelfde methoden gebruiken om elkaar
te bestrijden. (1) Het fascisme is bovendien nationalistisch (het
marxisme is internationalistisch), gewelddadig en propagandistisch en
zou een overreactie zijn op het 'spook' van het communisme dat na de
Russische Revolutie van 1917 'door Europa waart' (2) nadat de
Bolsjewieken onder Lenin als overwinnaars uit de bus kwamen na een
jarenlange burgeroorlog tussen deze communisten, de liberalen en de
anarchisten. (3) Vijf jaar later werd daaruit de USSR gevormd, een
communistische eenpartijstaat (bestaande uit 15 geünificeerde SSR's,
een aantal autonome SSR's en een aantal autonome regio's) die
standhield tot 1991. De eerste SSR was de Russische, gesticht in
november 1917, onmiddellijk gevolgd door de Oekraïense op 25 december
1917: niet verwonderlijk daar de Oekraïense hoofdstad Kiev, dat een
handelscentrum was aan de Dnjepr waar omstreeks de negende eeuw de
Roes - dat zijn de Varjagen (een subgroep van de Vikingen) of de
Russen - strandden, in feite de wieg is van het grote Rusland. (4)
Kiev,
de wieg van het duizendjarige Rusland: Amerikaanse multinationals
benijden de waarde van de 'graanschuur van Europa', zoals de Oekraïne
van oudsher heet en zij willen er beslag op leggen, zoals zij ook
elders in de wereld beslag leggen op de bodemschatten om dan na de
plunderingen een berg vergiftigd afval achter te laten. De boeren (in
de stiel sinds duizend jaar en langer) moeten het ginder dan maar
zien te rooien met een uitkering van de staat en om hun nageslacht
dat dan uiteraard geheel buiten de prijzen valt, maalt geen kat meer.
Het praat eventuele bombardementen op de burgerbevolking niet goed,
maar zou men dan niet voor heel wat minder op zijn paard zitten?
Tot stof en as Deel 3: Poetin en zijn denazificatie
Tot
stof en as
Deel
3: Poetin en zijn denazificatie
"De
foto's van Litouwers die groepen joden afmaken met ijzeren staven,
behoren nog altijd tot de schokkendste beelden van de Tweede
Wereldoorlog, zo
schrijft journalist Jorn De Cock in zijn bijdrage over extreemrechts
in Centraal-Europa in de bundel Nieuw
Radicaal Rechts in Europa
(1) dat verscheen kort na de val van het ijzeren gordijn in 1989.
Inzake het voormalige Oostblok heeft hij het over "een
nieuw populisme" en
over "virulent
nationalistische en antisemitische partijen"
in de Baltische Staten maar ook in Polen, Roemenië, Slovakije,
Hongarije, Tsjechië, Bulgarije en... de Oekraïne.
De fascist, racist en antisemiet
László Bárdossy werd in 2000 (onder de regering van Viktor Orban)
openlijk herdacht en geëerd in de Stefansbasiliek in Boedapest. (2) "In de Letlandse
hoofdstad Riga vindt jaarlijks een mars plaats van de oude Letse
SS-ers" - samen
met de Estlanders en de Litouwers namen zij deel aan de massamoord op
joden in W.O.II. (3) In Wit-Rusland werd door de nazi's een
gruwelijke genocide gepleegd waarvoor het bloedbad van Chatyn symbool
staat. (4) Het nazisme onder Adolf Hitler was dermate onmenselijk dat
het Westen een alliantie vormde met de Sovjet-Unie onder Stalin om de
nazi's te kunnen verslaan.
Herhaalt
zich de geschiedenis? Zijn het neo-nazi's, of beter: inter-nazi's die
de coronapandemie of het Panopticum Corona op touw hebben gezet om de
wereldheerschappij te kunnen grijpen? Is deze oorlog tussen Rusland
en de Oekraïne in wezen een heruitgave van de strijd tussen het
communisme en het nazisme dat nu verpopt is tot het internazisme en
dat zich zopas gemanifesteerd heeft met als psychedelisch wapen de
fantastische fabel van de pandemie? Het door Europa zozeer verguisde
nazisme waarvan nu blijkt dat het altijd al de ideologie was van de
westerse elite die nu wil dat haar bevolking ze omarmt en naar het
front holt om ze te gaan verdedigen?
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
11 maart 2022)
Verwijzingen:
(1) Alex
Buyse (samensteller) en De Standaard-redactie, Nieuw radicaal
rechts in Europa, Houtekiet,
A'pen/A'dam 2002, pag. 197.
De straf is een genade
omdat zij loutert maar de betekenis daarvan blijft verborgen totdat
verklaard wordt hoe de misdaad niet de oorzaak is van de straf (wat
wordt uitgedrukt als volgt: "Als er misdaad is, dan
volgt straf" - formeel: "als M dan S")
en ook niet in het equivalent daarvan, namelijk in de omkering
waarbij de beide leden in hun negatie geponeerd worden ("Als
er niet gestraft werd, dan werd er geen misdaad
meer gepleegd" - formeel: "alsniet S dan
niet M") maar wel als een geheel nieuw equivalent. De
beloofde (en dus de toekomstige) straf zorgt er immers voor (of: zij
veroorzaakt, meer bepaald vanuit de toekomst waar zij bovendien
alleen als dreiging bestaat) dat er geen misdaad (meer)
gepleegd zal worden. Maar dat betekent meteen dat er helemaal
niet gestraft wordt wanneer zich geen tweede kans meer zal voordoen:
de straf betekent niets anders dan de belofte van een herkansing.
Waar de straf uitblijft,
waar de misdaad onbestraft blijft, geldt daarom de straffeloosheid
als de allerergste straf: zolang men niet bestraft werd voor zijn
misdaad, blijft men in het ongewisse over de mogelijkheid tot
herkansing, met andere woorden: over het terugkrijgen van de vrijheid
(om al dan niet het goede te doen). Het uitblijven van straf brengt
de misdadiger derhalve in een toestand van onvrijheid of
gevangenschap: zijn keuzevrijheid werd opgeheven, hij werd (door zijn
misdaad) geketend en hij zal geketend blijven totdat een straf hem
bevrijdt. Die bevrijding wordt een loutering genoemd en zo zegt men
dat de straf loutert.
Van genadeloosheid is
sprake waar de straf voor altijd uitblijft. Ongenade betekent daarom
veroordeling, ontneming van vrijheid, gevangenneming, stopzetting van
mogelijkheden, beëindiging van het bestaan waarvoor de vrijheid
immers een sine qua non is.
Naar aanleiding van het
verschijnen van de zwarte ballon van de ongenade verwijst de Vlaamse
auteur Ludo Noens naar het door Carl Gustav Jung uitvoerig
bestudeerde verschijnsel van de synchroniciteit: het betekenisvol
gelijktijdig optreden van verwante gebeurtenissen zonder onderling
oorzakelijk verband.
Ook verwijst Noens in
datzelfde verband naar het teken aan de wand ten tijde van het rijk
van de Babylonische koning Belsazar, ons welbekend van een schilderij
van Rembrandt. Het boek Daniël beschrijft hoe tijdens een van zijn
feestmalen deze vorst in het Aramees (1) de volgende tekst ziet
verschijnen op een muur:
מנא
מנא תקל ופרסין
(məne məne
təqel ûfarsîn),
wat letterlijk wil
zeggen:
"Geteld, geteld,
gewogen en verdeeld",
of: "Gewogen en
te licht bevonden",
door de profeet Daniël
verklaard als de aankondiging van de val van Babylon.
Die nacht werd Belsazar
vermoord en zijn rijk werd verdeeld onder de Meden en de Perzen.
Bij ongenade wordt
afgezien van een straf en derhalve van herkansingsmogelijkheden en
wordt het volk waarop de vloek in kwestie rust, kennelijk vernietigd.
(J.B., 7 maart 2022)
Verwijzingen:
(1) Het Aramees is de
vandaag bijna dode taal die Jezus sprak en die nu nog opduikt in
onder meer bepaalde streken in Syrië.
06-03-2022
Tot stof en as
Tot
stof en as
Het is nog vroeg in de
ochtend als niet het zonnewiel doch een zwarte luchtballon achter de
huizen opdoemt en langzaam en laag dichterbij komt, totdat de tekst
erop zichtbaar wordt: "Ongena", zo leest men tegen wil en
dank.
Het is 5 maart 2022, men
zegt dat de derde wereldoorlog begonnen is. Het is niet langer Mark
Van Ranst die dag in dag uit de kijkbuis vult: Vladimir Poetin heeft
hem de loef afgestoken met een ander paard uit de Apocalyps. De
Russische monarch herinnert nu aan zijn landgenoot die 101 jaar
geleden geboren werd, ("What's in a number?", zo
fluistert een lezer die met 1984 zijn mond maskeert) en
bedoeld wordt hier Dostojevsky met, uit zijn Schuld en boete,
de moordenaar Raskolnikov die zich een Uebermensch waant.
Zoroaster, de grote god van het zuiverende vuur.
Is het in Georgië dat
Poetin voor zijn moordpartijen zoveel bijval krijgt met het
commentaar dat hij in dit armageddon - de ultieme strijd tussen goed
en kwaad - de redder van de mensheid is, de Uebermensch van
Nietzsche die opdoemt in de wanen van de ondervoede, vereenzaamde en
zieke Rodion? De held die zich situeert Jenseits von Gut und Böse,
zoals de titel luidt van Nietzsche's genealogie van de moraal. Rodion
Raskolnikov.
Radium is een uiterst
radioactief element met atoomnummer 88 en een lezer van Mein Kampf
fluistert ons toe dat dit getal de Führer symboliseert in de
geheimtaal van de neonazi's die Poetin naar zijn zeggen achterna zit,
vanwege de initialen van ein Meister aus Deutschland. In
Oekraïne gingen zij flink tekeer, de nazi's.
Der Tot ist ein
Meister aus Deutschland, zo klinkt het in
Totesfuge van Paul
Celan en het gedicht begint met de woorden: "Schwarze
Milch der Frühe". In de vroegte, een
zwarte ballon in de lucht, dreigend laag en traag, is het de stilte
voor de storm? - haast raakt hij de takken van de hoge bomen die nog
net niet in bot staan. "Wir schaufeln ein
Grab in den Lüften da liegt man nicht eng."
"Dein goldenes
Haar Margarete
dein aschenes Haar
Sulamith."
Het nieuwe mondmasker,
anders genaamd: de doos jodiumtabletten, moet de schildklier
verzadigen met dit element om te vermijden dat zijn radioactieve
broertje de klier met alsem vult, afkomstig uit de 129 Europese
kerncentrales die gewis readymade atoombommen zijn, te
activeren met wat buskruit vastgemaakt aan een drone van 40 Euro uit
de supermarkt. Jodiumtabletten, tegen elk kwaaltje is een kruid
gewassen, zo leest men boven de deur van de apotheek van god. "Laat
varen alle hoop, gij die hier binnentreedt", zo staat
geschreven boven de hellepoort van Dante Alighieri. De hel, het vuur,
Zarathoestra, Radium en het rijzen van de zwarte ballon.
(J.B., 6 maart 2022)
04-03-2022
Ter gelegenheid van het bombardement op de grootste kerncentrale van Europa d.d. 3 maart 2022: âStille zaterdagâ
Ter
gelegenheid van het bombardement op de grootste kerncentrale van
Europa d.d. 3 maart 2022: Stille zaterdag (1)
In
een recent interview van Jan Jagers, voor Magazine Universiteit Antwerpen,
met Jeffrey Sachs, topadviseur van de secretarisgeneraal van
de VN en 's werelds grootste econoom van dit eigenste ogenblik,
herinnert de eredoctor aan een fenomeen waarover bijvoorbeeld
ook 'de laatste getuigen' [van de holocaust] het hebben en
dat verwant is met wat Primo Levi betitelt als het allergrootste kwaad,
zijnde de onverschilligheid: "(...) Hoewel we kúnnen samenwerken,
lijken we desondanks in een tijd te leven die compleet
gevangen zit in toenemend wantrouwen, waardoor zelfs het
gevaar op wereldwijde vernietiging dreigt. (...) De opkomst van
vooral China, van Azië, betekent het einde van de door het Westen
geleide wereld zoals we die de laatste 250 jaar hebben gekend.
Opmerkelijk
is dat de VS (...) nu zelf onstabiel is en in vele opzichten
een schurkenstaat, a rogue nation. Jammer genoeg. Met een
mentaal zieke president kan je dit moment niet anders zien dan
als dramatisch. (...) Ik vrees een nucleaire oorlog. (...) We zien zoiets
nooit als een optie tot het echt gebeurt, omdat onze psychologie zulke
risicos simpelweg niet kan verwerken. (...) Vliegende ganzen
in radarstralen hebben we geïnterpreteerd als intercontinentale raketten
uit Rusland, ook radarreflectie op de opkomende maan
is daar al voor doorgegaan, en zopas was er in Hawaii vals alarm
over een nucleaire aanval (...). Het is twee minuten voor middernacht.
Alle mensen van goede wil moeten nu opstaan en nee
zeggen (...)" (2)
Onze
psychologie kan dit niet verwerken: als een kwaad maar groot
genoeg is, zal het niet langer als zodanig gelden doch daarentegen als
een goed. Om die reden wordt de naam van Napoleon Bonaparte
(1769-1821), een der grootste massamoordenaars aller tijden,
alom in ere gehouden met reusachtige standbeelden en andere eretekens
bij de vleet; naar hem worden in alle metropolen ter wereld
restaurants en cafés genoemd en zelfs allerlei luxeproduc-
ten,
incluis dranken en bonbons, alsof hij een sinterklaas was of een
paashaas. Hetzelfde geldt voor Nero (37-68), Mao (1893-
1976),
Stalin (1878-1953) en vele andere tirannen. Het droppen van
de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki die in één klap een
kwart miljoen mensen ter plekke deden verdampen zodat het enige
spoor dat van hen restte een zwarte vlek was op de grond, wordt
niet alleen herdacht door de slachtoffers: ook de daders bleven hun
heldendaad vieren, onder meer met de tentoonstelling in het
National Air and Space Museum, in Washington D.C., van de
belangrijkste
onderdelen van de Enola Gay het vliegtuig waarmee de
bommen werden gedropt tot de dag dat het tuig met verf en
bloed besmeurd werd. En de Japanners werden sinds die zwartste dag
uit hun geschiedenis de beste bondgenoten van de moordenaars van
hun volk.
Onze
psychologie kan een zo groot kwaad niet verwerken of toch
niet meteen. Want als er vele, vele jaren overheen gegaan zijn,
blijft uiteindelijk de waarheid over. Zo kwamen heel lang geleden de
eerste mensen Amerika in via het Noord-Westen dat aan het
Noord-Oosten van Azië grenst en zo bevolkten geelhuiden met pikzwarte
haren Chinezen dat continent totdat zij daar door Europese
goudzoekers werden verdreven, gescalpeerd of in reservaten ondergebracht
met gratis alcohol dat de zogenaamde Indianen echt
Chinezen zijn, verraadt ons zelfs hun beider poëzie. (3)
Hollywood
ten spijt met zijn op nog ongerepte breinen mikkende propagandafilms
over heldhaftige cowboys, weet nu stilaan iedereen hoe
gigantisch de leugens zijn die door de oorlogsmachinerie gebrouwen
worden.
Maar
als onze psychologie niet in staat is om een kwaad te verwerken dat
al te groot is, waarom zou hetzelfde dan niet waar zijn voor
een al te groot goed? Het is bijvoorbeeld algemeen geweten dat
het menselijke besef van het mirakel van het leven bijzonder ontoereikend
is. Of spreken de kwistigheid met levensbelangrijke zaken,
met mensenlevens en met levende soorten dan geen boekdelen?
En
het gemak waarmee men oorlog voert, de onbezonnenheid
van landen en hun leiders? Onze psychologie blijkt derhalve evenmin
in staat om een goed dat al te groot is, te bevatten. Vandaar de
vraag: zou het niet kunnen dat niet slechts het leven maar evenzeer
het eeuwig leven of de verrijzenis behoren tot die goederen waarvan
de omvang het bevattingsvermogen van onze psychologie simpelweg
te boven gaan?
Want
dat wij het wonder van het biologische leven altijd zo fel onder zijn
waarde schatten, komt doordat wij eraan gewoon geraakt zijn,
zoals men zo vaak zegt, en gewenning is niets anders dan
ongevoeligheid, psychisch
onvermogen of een tekort aan besef. En gaan
zij die het leven na de dood verwerpen omdat zij zeggen dat niemand
dit bevatten kan, er dan niet verkeerdelijk vanuit dat het leven
vóór de dood wél bevattelijk zou zijn? Ja, zij verwijzen naar de
wetenschappen, die de religie van de nieuwste tijd zijn, maar zij
blijven een religie. Want meer dan beschrijvingen geven de
wetenschappen vooralsnog
niet. Meer kan onze psychologie vandaag kennelijk
niet verwerken. Pasen blijkt een zaak voor veel en veel later
een zaak voor een tijdperk dat nog volgen moet op dat van de
vrede, dat nog lang niet in zicht komt. Wij houden noodgedwongen
halt
bij Stille Zaterdag.
Verwijzingen:
(1)
J. Bauwens, Panopticum
Corona, pp. 34-36: 'Stille zaterdag'. Tekst d.d. Paaszaterdag
2018.
(2)
https://www.uantwerpen.be/images/online/magazine/MUA27/#6/
z
Vijftien
jaar na de Amerikaanse atoombommen op Hirosjima en Nagasaki en
inmiddels dus tweeënzestig jaar geleden, schreef de Antwerpse
meesterverteller Jos Vandeloo een roman over de lotgevallen van drie
met radio-actieve straling besmette arbeiders in een kerncentrale.
Zesentwintig jaar na de publicatie van Het gevaar en meer
bepaald op 26 april 1986 deed zich de door Vandeloo gevreesde
kernramp voor in (het toen Russische) Tsjernobyl. Nog eens
zesendertig jaar later en meer bepaald gisteren, werd Europa's
grootste kerncentrale in Zaporozje gebombardeerd. (1)
Gezond
verstand is een heel mooi sprookje omdat het ons laat geloven dat god
zelf in onze ziel een geweten heeft gelegd dat ons influistert wat
goed is en wat kwaad. De apostel Paulus echter, de stichter van het
Paulinische christendom waarop het katholicisme ge-ent is, wist al
beter: zonder de wet, had ik het onderscheid tussen goed en kwaad
niet eens gekend, zo bekent hij in een van zijn brieven. Wie denken
te handelen vanuit een eigen door god gegeven geweten of vanuit het
gezond verstand, vergissen zich derhalve, zij weten niet of zij
willen het niet weten dat hun motieven gedirigeerd worden door de
sancties welke de wetten bekrachtigen. Wij vinden die dingen goed
waarvoor wij altijd beloond werden en het kwaad is dan datgene waarop
strenge straffen staan. De sociologie en meer bepaald de
cultuurwetenschappen laten zien hoe verschillend morele opvattingen
kunnen zijn en hoe die verschillen wortelen in even verschillende
culturen en in uiteenlopende bestaanscondities. In onderbevolkte
samenlevingen moet men zich schamen kinderloos te blijven terwijl een
overbevolkte wereld het stichten van een groot gezin steeds vaker
gaat beschouwen als 'not done'.
Maffioso
kunnen vaak niet op het rechte pad worden gebracht omdat zij meer te
vrezen hebben van de meedogenloze en ongeschreven wetten van de
onderwereld dan van de veel zachtere bestraffingen in de wereld van
de legaliteit. In het geweten van de racist regeert de plicht om de
anders gekleurde zijn rechten te ontzeggen of zelfs om hem uit te
roeien en waar racisten de meerderheid vormen trachten zij hun
ongeschreven wetten in weerwil van de legaliteit aan anderen op te
leggen. Hannah Arendt beschrijft hoe het nazisme in Duitsland lang
voor het aantreden van Hitler een realiteit was in de clandestiniteit
die alleen maar wachtte op voldoende stemmen vanwege een met
pesterijen en zelfs moorden onder druk gezette massa.
Kinderen
die in een of ander opzicht afwijken van de meerderheid worden in
strijd met alle morele voorschriften uit de groep gepest en soms ook
uit het leven en die misdaden gaan alleen maar door omdat sociale
polarisatie mensen bijna dwingt om zich aan te sluiten bij de groep
van de pesters omdat zij niet willen behoren hun slachtoffers die
bovendien helemaal niet bestaan als groep totdat zij in de
mogelijkheid verkeren om zich te verenigen.
Automobilisten
die zich houden aan de maximum toegelaten snelheid in de bebouwde kom
worden in een al te toegeeflijk bestel steeds vaker gepest en velen
verkiezen het om toe te geven aan de criminele druk om wat sneller te
gaan rijden omdat zij het ongemak van het risico van overdreven
snelheid als minder erg ervaren dan de enerverende pest van het
bumperrijden. De dreiging die uitgaat van een specifieke massa die
vegeteert op clandestien verworven voorrechten, zet de legaliteit
onder druk en daarmee ook de vrijheid en de veiligheid die immers de
meest belangrijke redenen zijn voor het bestaan der wetten.
In de jaren
zestig van de voorgaande eeuw werd al dan niet terecht het morele
devies om onvoorwaardelijk zijn oversten te gehoorzamen aangetast
door het verwijt dat alsnog te doen: gehoorzaamheid aan de autoriteit
was voortaan onwenselijk, ongehoorzaamheid werd het nieuwe normaal en
die subcultuur kreeg stilaan ook de bovenhand en zij werd vaker wet,
zoals bijvoorbeeld daar waar de dienstplicht moest inbinden na het
protest van de gewetensbezwaarden. Talloze actuele wantoestanden
getuigen van de lelijke realiteit van de dubbele moraal en die van de
dubbele boekhouding.
In de
medische zorgsector die met de achteruitgang van het milieu en
derhalve ook van het algemeen welzijn een steeds grotere omzet en
navenante gigantische winsten boekt, blijkt gezondheid te worden
opgeofferd om de winstmarges alsmaar te verleggen en dit via allerlei
bijzonder moeilijk te achterhalen sluikwegen: enerzijds via het
opzettelijk achterwege laten van levensnoodzakelijke zorg en van het
garanderen van rechtszekerheid in de behandelingen en dit ten koste
van de gezondheid van dikwijls onmondige 'patiënten' die vandaag
eigenlijk in de eerste plaats 'klanten' zijn of, beter nog,
lucratieve tussenpersonen in de transactie van gemeenschapsgelden uit
de ziekenkas (die op een door de wet gewaarborgde wijze blijvend
gespijsd wordt) naar de medische sector en anderzijds via de door
leugenachtige reclame aangedreven overconsumptie van geneesmiddelen
en diensten, waarbij de eerste sluikweg dan de armen in de maling
neemt en de laatst genoemde de meer begoeden.
Waar
mensenrechten worden beknot functioneert de massa als een vrijwel
automatisch werkend, partijdig instrument ter ondersteuning van de
onderdrukker en ter bevestiging van zijn gelijk, wat resulteert in de
bescherming en in de handhaving van het kwaad met een ontradend
effect aan het adres van de onderdrukte om zijn rechten nog langer op
te eisen omdat de overgrote meerderheid nu eenmaal de zijde van de
sterkste kiest en zich in kritieke situaties keert tegen de zwakkere
partij. Daarbij komen alle rationele argumenten in de schaduw te
staan van enerzijds het effect van de welbekende roes welke macht
begeleidt en anderzijds de uitwerking van de vrees die optreedt bij
wie het wagen om de heersers en hun meerderheden 'voor het hoofd te
stoten', zoals het opkomen voor de eigen rechten dan gaat heten.
Wie een
sterkere partij al dan niet bedoeld tegen zich in het harnas weet te
jagen, krijgt niet één man tegen zich maar alle anderen in de
gedaante van de massa terwijl aan de druk die uitgaat van de massa
pas kan worden weerstaan mits dezelfde kracht die nodig is om tegen
de stroom in te zwemmen. De massa verplettert geheel gewetenloos wie
haar geweld willen tarten omdat het doen van kwaad gemakkelijker
wordt in de mate dat de verantwoordelijkheid daarvoor zich verdeelt
over een grotere groep. Wie sterker zijn in een geschil, krijgen de
massa aan hun zijde en het kwaad waarmee zij de zwakkere willen
opzadelen wordt door die massa zelf voltrokken die niet de rem van
het geweten kent omdat een massa nu eenmaal niet met de vinger kan
gewezen worden. Wie opkomen voor een recht dat kampt met macht,
riskeren om die reden niet alleen om in het ongelijk te worden
gesteld door het verdict van een menigte die veeleer 'oordeelt'
vanuit een roes dan wel rationeel: vaak schieten zij er het eigen
leven bij in en ook dat van wie het wagen zich met hen te associëren.
De zwakke behoort pas zolang tot de groep als hij zich de rol van
slaaf laat welgevallen en verzet hij zich, dan zal hij zich in
dezelfde beweging ook fataal isoleren.
De
ochlocratie is de te betreuren staatsvorm waarin de democratie
overgaat als het gepeupel de wetten gaat stellen en ingevolge deze
tirannie van de meerderheid moeten de rechten van minderheden het
bekopen. Kritiek en oppositie of de vrijheid van meningsuiting vormt
daartegen het enig resterende wapen.
(J.B., 2
maart 2022)
27-02-2022
Alleen kunst kan de wereld redden
Alleen kunst kan de wereld redden
25-02-2022
De oligarchen en de oorlog-
De
oligarchen en de oorlog
De
oligarchen en de oorlog
Hoe is het mogelijk dat
één machtswellusteling in staat is om een wereldoorlog te starten?
Dat is de vraag die menigeen zich stelt nadat de gevreesde Russische
inval in Oekraïne een feit werd. Dictaturen hebben altijd bestaan en
hun wereldwijde verspreiding is ook heden nog een jammerlijk feit.
Maar dat ongeacht de regeringsvorm de macht onafwendbaar in
handen zal komen van een elite - een kleine groep van oligarchen - is
volgens de Duits-Italiaanse historicus en socioloog Robert Michels
een feit.
Michels werd geboren in
1876 in Keulen en hij stierf op 60-jarige leeftijd in Rome.
Aanvankelijk socialist, werd hij later fascist en aanhanger van het
corporatisme van Mussolini, dat de macht om wetten te maken in handen
geeft van een burgerlijke vertegenwoordiging van de belanghebbenden.
In zijn werk uit 1911, getiteld: Zur Soziologie des Parteiwesens
in der modernen Demokratie. Untersuchungen über die oligarchischen
Tendenzen des Gruppenlebens, verklaart
Michels de zogenaamde 'Ehernes Gesetz der Oligarchie'
of de 'ijzeren wet van de oligarchie': die ligt in de lijn van het
welbekende Paretoprincipe (dat zegt dat 20 percent van bevolking
beschikt over 80 percent van het vermogen) en houdt in dat alle
regeringsvormen, en dus ook de democratische, noodzakelijk verworden
tot oligarchieën. En dat komt, aldus Michels, doordat grote partijen
niet kunnen zonder organisatie, bureaucratie en hiërarchie:
beslissingen zullen dan noodgedwongen door kleine groepen genomen
moeten worden en leiders hebben vooral het eigenbelang op het oog,
zij houden vast aan hun macht en de logge massa laat begaan.
Zowel
Rusland als Oekraïne worden oligachieën genoemd maar ook
bijvoorbeeld de V.S. en Saoedi-Arabië. De Russische oligarchen zijn
er gekomen onder Jeltsin na het uiteenvallen van de U.S.S.R. die dan
kapitalistisch werd: volgens Forbes telde het land in 2003 17
miljardairs die samen 70 percent van het vermogen bezaten. Dat
Amerikaanse oligarchen 'zakenlui' worden genoemd, betekent niet dat
de V.S. geen oligarchie zou zijn, in feite gaat het telkens om
ordinaire 'miljardairs' die mee het bewind bepalen. Men kan zelfs
zeggen dat de wereldregering die alvast op het vlak van de economie
een zich steeds scherper profilerend feit is, oligarchisch van aard
is: een elite bepaalt de wereldhandel en bijvoorbeeld ook de politiek
inzake de wereldgezondheid, zoals sinds de aanvang van de
'coronapandemie' mocht blijken en het is allang geen geheim meer dat
de wereld ook als politiek geheel in handen is van een paar honderd
mensen: de wereld is een oligarchie en dat wil zeggen dat het gouden
kalf de wereld regeert.
Maar
uiteraard is er geen eenheid onder de oligarchen: zolang zij
gemeenschappelijke belangen hebben, houdt de ene de andere de hand
boven het hoofd maar, belust op macht, komen ze vroeg of laat met
elkaar in botsing. Onder machtswellustelingen gaat het eraan toe
zoals onder de beesten: ze vechten om de uiteindelijke heerschappij
over een territorium en een volk waarvan zij eisen dat het hen dient,
desnood tot de dood. Want het is nooit het volk dat om oorlog vraagt,
het zijn de potentaten, en terwijl zij lafhartig zichzelf in veilige
schuilkelders verstoppen, eisen zij van alle mannen dat die voor hen
gaan vechten onder het voorwendsel dat dit hun heilige plicht is
jegens vrouw en kind. Terwijl in de scholen van de vissen de
kleinsten gekoesterd in het veilige midden zwemmen met hun ouders
erom heen, gijzelen de oligarchen de zwakkeren en zij verstoppen zich
achter hen, zij gebruiken hen als uitvlucht: vrouwen en kinderen zijn
hun levend schild.
(J.B., 25 februari
2022)
24-02-2022
Robert Michels
Robert Michels
De
oligarchen en de oorlog
22-02-2022
De 'waanzin' van het 'transhumanisme' Aflevering 4: Mendel, Malthus, Hitler en het kapitalisme
De
'waanzin' van het 'transhumanisme'
Aflevering
4: Mendel, Malthus, Hitler en het kapitalisme
Duivenmelkers
en konijnenkwekers kunnen ervan meespreken: om een ras van reisduiven
te veredelen is voor de duivenliefhebber de genetische manipulatie
niet meteen een optie maar middels doelgerichte selectie in de kweek
kan men al goed vorderen en de resultaten bewijzen het. Door de
survival
of the fittest
zorgt de natuur zonder nadenken maar dan wel met enorme
'verkwistingen' van tijd en energie ervoor dat de sterksten overleven
en kwekers van rasdieren of van zekere plantensoorten helpen de
natuur hierin een handje door het zelf selecteren van exemplaren met
welbepaalde eigenschappen welke dan onderling worden gekruist.
Lebensborn
van Hitler baseerde zich op dit principe voor de kweek van het
Germaanse ras met blonde haren en blauwe ogen. Wil men een volk in
zijn totaliteit 'verbeteren' dan luidt
de eerste regel: elimineer alle minderwaardigen of voorkom dat zij
hun erfelijk materiaal doorgeven. Houdt de besten over voor de kweek
en elimineer tijdig alle voortbrengselen met ongewenste eigenschappen
- dit alles met in het achterhoofd de (vier) wetten van Mendel
(1822-1884).
Voorafgaand
echter aan deze maatregelen moet men ervoor zorgen dat de populatie
leefbaar is: er moeten met andere woorden genoeg ruimte zijn alsook
voldoende levensmiddelen. Genoeg ruimte oftewel Lebensraum
voor het ideale ras was wat Hitler ertoe aanzette om ganse
minderwaardig geachte volkeren uit te roeien waarbij vooral de joden
het moesten ontgelden. Tussen haakjes is het allang geen geheim meer
dat de mensheid haar vooruitgang vooral te danken heeft aan joden die
immers oververtegenwoordigd zijn in de wereld van wetenschap, kunst
en cultuur.
De
angst voor een tekort aan levensmiddelen vinden wij paradoxaal genoeg
niet terug bij de armlastigen maar wel bij de edellieden met voorop
de Britse predikant en professor Thomas Malthus (1766-1834), die de
armenwetten wilde afschaffen om zo de 'minderwaardigen' uit te
roeien, een methode die heden gevolgd wordt door de dierenliefhebber
Sir David Attenborough wiens beruchte woorden enige tijd geleden nog
de grootste Britse kranten ontsierden: 'Let
them starve!'
- 'Laat ze verhongeren!' - anders gaan ze zich nog vermenigvuldigen.
Dat
Malthus deel uitmaakte van de Royal
Statistical Society
is niet zonder betekenis, gelet op het feit dat het denken over
mensen in termen van waarschijnlijkheid en van gemiddelden alleen
groepen of massa's op het oog heeft terwijl het met het individu als
zodanig geen rekening houdt, laat staan met de persoon. Statistieken
vindt men overvloedig terug in het Derde Rijk en vandaag duiken
statistici weer op als regulatoren van een verziekte en door hun
toedoen nog verder verziekende economie en derhalve van het leven
als zodanig. De nieuwe volksgezondheid neigt er weer toe om niet
langer ziekten
uit te roeien maar veeleer zieken;
de nieuwe sociale wetten lijken niet langer de armoede
te bestrijden
maar wel de armen
zelf
en
men elimineert de honger steeds vaker door de hongerigen om te
brengen of aan hun lot over te laten. Het teveel aan kinderen wordt
geaborteerd en de onproductieven gaan zich euthanaseren - zij doen
dat zogezegd vrijwillig maar in feite onder de druk van de amorele
media die sowieso gedijen dankzij de reclame welke slechts het
winstprincipe volgt.
In
de context van de pandemie verkondigen op televisie de officiële
'filosofen' de nieuwe theorie die zegt dat wij moeten ophouden te
rekenen in termen van mensenlevens (die verloren gaan) en dat wij
moeten overstappen naar het rekenen in termen van (verloren)
levensjaren, waarmee impliciet doch onomstotelijk publiekelijk wordt
bekend gemaakt dat de waarde van een mens alleen nog afhangt van zijn
economische productiviteit waarbij tevens in rekening moet gebracht
worden dat het beoogde nut in een kapitalistische economie helemaal
niets meer te maken kan hebben met maatschappelijk nut maar wel met
louter financiële winst: wie kopen en verkopen brengen helemaal
niets bij aan de gemeenschap maar zij maken financiële winst en
worden derhalve beschouwd als productief - aan de top van deze
piramide van verdienste staan dan de drugs- en wapenhandelaars en de
bazen van goktenten.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
21.02.2022)
21-02-2022
De 'waanzin' van het 'transhumanisme' Aflevering 3: De mens, niet goed genoeg
De
'waanzin' van het 'transhumanisme'
Aflevering
3: De mens, niet goed genoeg
De
menselijke zelfovertreffing welke rondwaart in de fantasie van de
transhumanisten heeft een en ander gemeen met deze in de hedendaagse
topsport en hier wordt meer bepaald gedoeld op het illusoir karakter
van de zogenaamde talrijke nieuwe records. Immers, precies zoals het
breken van records dikwijls aan niets anders te wijten is dan aan de
toename van de precisie van allerlei prestatiemeters, zo ook bestaat
de menselijke zelfovertreffing vaak alleen maar in onze verbeelding
ingevolge een specifieke zelfhypnose welke onze aandacht zodanig
fixeert op één bepaald aspect van één bepaalde werkelijkheid, dat
ook de geringste vooruitgang die wij gebeurlijk geboekt hebben, ons
toeschijnt als gigantisch. Het gaat dan derhalve niet zozeer over
zelfovertreffing maar veeleer over zelfoverschatting.
Wanneer
wij terugkijken op onze ontwikkelingsgeschiedenis en simultaan ook op
deze van onze culturen en hun producten, dan schijnt het ons altijd
toe dat de veranderingen die zich voordoen in een steeds sneller
tempo komen: het lijkt erop alsof er in het afgelopen jaar meer
gebeurd is dan in het voorbije decennium en alsof we in het voorbije
decennium meer vorderingen hebben gemaakt dan in de eeuw voordien.
Tot spijt van wie het benijdt, is dit slechts een schromelijke
vertekening op rekening van onze eigen geest, geheel te wijten aan de
gebrekkige werking van het geheugen: er lijkt in het laatste uur meer
gebeurd te zijn dan in de voorbije week omdat wij ons uit dat laatste
uur ook meer herinneren dan uit de voorbije week. Vandaag gebeurde er
met zekerheid helemaal niet meer dan in het jaar zestienhonderd maar
in ons geheugen nemen de gebeurtenissen van vandaag wel veel meer
plaats in dan die uit het hele jaar 1600. Computers betekenen een
enorme vooruitgang maar als wij eerlijk zijn, moeten wij bekennen dat
wij ons verkijken op die vooruitgang: de uitvinding van het binair
stelsel in de algebra was een onvergelijkbaar veel grotere stap
voorwaarts dan die ene van haar recente toepassingen in de
electronica en de informatica.
Het
getal pi speelt een spelletje met ons waar wij geloven dat wij het
alsmaar dichter benaderen wanneer wij steeds meer cijfers na de komma
vinden maar de desillusie komt bij het inzicht dat dit getal helemaal
onvindbaar blijven moet omwille van de fatale onvergelijkbaarheid van
(de lengten van) rechten en krommen.
Wie
de gang van een spiraal volgen in de richting van het punt waar ze
naartoe lijkt te leiden, komen er uiteindelijk niet beter van af dan
wie meelopen in een processie van Echternach en de paradoxen van Zeno
spotten met onze ijverzucht.
Als
de mens een schepsel is dat nog onaf is, zoals vaak gedefinieerd, dan
is niet het overtreffen van de mens aan de orde maar wel zijn
voltooiing en met die opgave heeft men beslist zijn handen vol voor
een hele poos.
De
idee dat de mens zichzelf voorbij zou kunnen steken, houdt bovendien
in dat hij een statisch gegeven zou zijn, terwijl verandering reeds
de natuur zelf is van het leven in zijn meest eenvoudige vormen.
Een
bril, een hoorapparaat, een vitaminepil en een wandelstok kunnen onze
conditie verbeteren op voorwaarde dat die slecht was, wat wil zeggen
dat wie helemaal niet manken, niets hebben aan een stok, zoals mensen
met voldoende vitamines, niets hebben aan een pil en wie perfect zien
en horen, kunnen brillen een oorapparaten missen als de pest.
Het
is derhalve een bijzonder curieuze ambitie van het transhumanisme
waar het pretendeert dat de mens als zodanig verbeterbaar zou zijn en
dit niet van nature maar wel door toedoen van zijn wetenschap. Wil
men dan een man maken met twee hoofden of een vrouw met drie benen?
Is 'meer' dan vanzelfsprekend altijd 'beter' of geloven wij dat
slechts vanuit de misvormingen waarmee het hebzuchtige kapitalisme
ons heeft behept?
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
20.02.2022)
20-02-2022
De 'waanzin' van het 'transhumanisme' Aflevering 2: De taart en de kers
De
'waanzin' van het 'transhumanisme'
Aflevering
2: De taart en de kers
In
het katholieke christendom is God afgedaald naar de mensenwereld en
wel in die mate dat Hij zelf mens geworden is, en dit met de
bedoeling de mens te verheffen, nog boven zijn oorspronkelijke
toestand die hersteld moet worden, naar een goddelijke vorm van
bestaan. Teilhard de Chardin verhaalt over de kosmos van de dode
stof, waaruit het leven ontstaat en in de schoot van dat leven
ontstaat de geest. Maar die evolutie stopt niet bij het denken van de
enkeling: de mensheid communiceert en vormt een 'kerk', die het
lichaam is waarin de godmens incarneert. Maar waar komt deze
theologie dan vandaan?
De
mens is een zinzoeker, hij heeft niet genoeg aan een stoffelijke
werkelijkheid, in zijn paranoïde geest ziet hij er alras tekenen in
van iets hogers en van zodra hij het hogere denkt te ontdekken,
gelooft hij dat uitgerekend hijzelf met dat hogere samenvalt: uit de
dode stof is leven voortgekomen en uit het leven, geest en het is
uitgerekend in zijn eigenste denken dat de mens met die geest
samenvalt en dat hij dit wereldbeeld ontplooit waarin hij zelf het
centrum is, het summum en het einddoel. De mens fantaseert zich zijn
wereld als zijn koninkrijk, hij acht zichzelf god. Hij moet weliswaar
bekennen nog onvolmaakt te zijn want hij moet lijden en sterven maar
hij gelooft alvast dat hij in de richting van zijn goddelijkheid
evolueert en wel met noodzaak. Die noodzaak situeert hij in de gang
der dingen maar dat is uiteraard opnieuw een sluwe projectie: de nood
aan heerschappij zit in zijn eigenste verlangen. Want voor hetzelfde
geld fantaseert men zich een wereldbeeld waarin men zichzelf moet
beklagen als de gevangene van een eigen gedachtendroom, onvermogend
om in de echte, stoffelijke wereld voet aan wal te krijgen en te
bestaan zoals ook stenen bestaan en wind en vuur en water. Maar dat
gebeurt dus niet: in ons wereldbeeld zijn wij de kers op de taart.
Theologen
die van de mens een medeschepper Gods menen te mogen maken, vergeten
prompt wat de grote filosoof Aurelius Augustinus (354-430) hierover
op een niet mis te verstane, waarschuwende toon heeft geschreven. Hij
wijst namelijk op
de denkfout waarbij een
specifieke, onterechte veralgemening
zich voordoet waar de mens het denken dat uit zijn leefwereld stamt,
roekeloos projecteert op de gehele werkelijkheid.In
dat geval wordt de metafysische vraag naar de ultieme zijnsgrond van
de werkelijkheid verengd tot de technische vraag naar haar ultieme
bouwstenen.
Ten onrechte, want de werkelijkheid is geen constructie. In
zijn De
Fide et Symbolo (II:§2)
verklaart Augustinus deze denkfout en hij bekritikeert ongelovigen
die "vanuit
hun vertrouwdheid met handenarbeiders, huizenbouwers en allerlei
andere artisanen die niets kunnen tot stand brengen zonder
grondstof",
geloven dat ook God (een aan Hem externe) grondstof nodig had om
alles te 'maken'. Maar zelfs indien God dingen tot stand bracht uit
grondstof, dan werd ook die grondstof door Hem uit het niets
geschapen, aldus Augustinus. (1)
Ook Immanuel Kant
wijst er op dat wij de natuur pas kunnen kennen in de mate dat wij in
staat zijn om hem zelf te maken; waarmee hij in feite zegt dat wij de
natuur niet kunnen kennen, want niet kunnen maken. (2) En Spinoza
onderscheidt, enerzijds, datgene wat zijn oorzaak in zichzelf heeft
(- God, de natuur) en, anderzijds, de dingen die hun oorzaak buiten
zichzelf hebben. (3) Ook Gödel wijst op het onderscheid tussen het
scheppen van iets (- uit niets) en het construeren van iets uit iets
anders (- uit iets dat reeds geschapen is.) (4) Ook Martin Heidegger
wijst op het niet-geconstrueerde karakter van de werkelijkheid.
Michael Inwood verwoordt het als volgt: "Het
ingewikkelde is niet samengesteld: het is niet opgebouwd door
eenvoudige elementen te combineren, en het kan niet worden
geanalyseerd alsof dat wel zo is".
(5)
Met
deze waarheden voor ogen lijkt het erop dat het transhumanisme niet
mag hopen op scheppingen die de Schepper van hemel en aarde naar de
kroon steken: schepselen zijn nu eenmaal niet in staat tot het
scheppen van iets uit niets. Wat wij wel kunnen doen, is in het beste
geval: het herstellen van dingen in de richting van hun
oorspronkelijke staat en het ondersteunen van bestaande dingen met
allerlei fabrikaten, er wel op lettend dat zij ons de das niet
omdoen, zoals dat maar al te vaak het geval is met heel wat goed
bedoelde geneesmiddelen, motoren, economieën, theorieën...
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
20.02.2022)
Verwijzingen:
(1)
Zie: J. Bauwens, Trans-atheïsme
(2003),
I.1.C.3. Voor de oorspronkelijke, integrale tekst, zie: 168587.pdf
(seniorennet.be)
(2)
H. de Vos, Kant
als theoloog,
Het Wereldvenster, Baarn 1968, p. 63.
(3)
Benedictus Spinoza, Ethica
More Geometrico Demonstrata.
Uit het latijn vertaald en van aantekeningen voorzien door Nico Van
Suchtelen, Wereldbibliotheek, Amsterdam 1979 (1974).
(4)
Hao
Wang, Logical
Journey. From Gödel to philosophy,
The MIT Press, Cambridge, Massachusetts 1996, p. 14:
Gödel
distinguishes
creation,
in the sense of making something out of nothing, from construction
or
invention,
in the sense of making something out of something else.
(5)
Michael
Inwood,Heidegger,
Lemniscaat 2000, vertaling: W. de Leeuw (O.U.P., Oxford 1997), p.
110-111.
Strijders voor eerlijke landbouw worden gecriminaliseerd terwijl aan het licht komt dat genetisch gemanipuleerde gewassen een gevaarlijk virus bevatten - zie:
