Hecatombe - hoe men te werk gaat (herhaling van het artikel d.d. 18.10.2013)
Hecatombe - hoe men te werk gaat (herhaling van het artikel van 18.10.2013)
Hecatombe - hoe men te werk gaat
In het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde van zaterdag 5 augustus 1933 leest men in de rubriek Berichten/Buitenland/Berlijn op de bladzijde 3605:
"De sterilisatiewet. De Duitsche regeering heeft besloten tot een sterilisatiewet. Bij den geringen aanwas der gezonde geslachten en de onbeperkte voortplanting der minderwaardigen vreest zij, dat deze in ongeveer drie generaties het gezonde deel der bevolking zullen hebben overwoekerd.
De nieuwe wet zal van toepassing zijn in ernstige gevallen van minderwaardigheid: aangeboren zwakzinnigheid, krankzinnigheid, erfelijke epilepsie, chorea, ernstige misvorming, enz. (...)"1
Dat deze wet geen primeur was van het naziregime blijkt uit het feit dat reeds in 1922 een sterilisatiewet werd ingevoerd en wel in de Verenigde Staten van Amerika. In de periode van 1907 tot 1972 werden daar 70.000 mannen onvruchtbaar gemaakt.2
Naast de verplichte infertilisatie kwam ook de gedwongen euthanasie ter sprake: de "vernietiging van levensonwaardig leven" moest worden toegelaten of zelfs verplicht.3
Om de publieke opinie op de hand te krijgen, werden grote affiches verspreid waarop de burgers attent gemaakt werd op het feit dat het met hun geld was dat de 'minderwaardigen' in leven werden gehouden.5 Zoals na de Tweede Wereldoorlog aan het licht kwam, leidde "Aktion T4", zoals het euthanasie- en verplichte sterilisatieprogramma heette, tot de uitroeiingskampen van de nazi's. Miljoenen mensen werden daar vermoord 'tot heil van het rijk'.4
W.O.II is straks 70 jaar geleden, het vak geschiedenis op school is zo goed als afgeschaft en abortus en euthanasie zijn inmiddels teruggekeerd, zij het dan godbetert verkapt als rechten. Dat die rechten op de koop toe gestaag overgaan in plichten bleek inzake abortus reeds uit de recente veroordeling (mét een fikse beboeting) van een arts die aangeklaagd werd door een gehandicapte bij wiens geboorte hij het verzaakt had om abortus toe te passen. Het geval schiep een juridisch precedent, het heeft een voorbeeldfunctie voor de rechtspraak dienaangaande in de toekomst, alle artsen zijn gewaarschuwd.
Maar ook inzake euthanasie liggen kennelijk grootschalige plannen op tafel, getuige de specifieke aandacht in de media voor het onderwerp. Men is geneigd te denken dat met de gruwel van de holocaust in het achterhoofd, het tij intussen wel gekeerd is en dat de veroordeling der nazibeulen voorgoed buiten kijf staat. Edoch, dit keer niet via affiches maar wel met televisiereportages wordt de kijker erop gewezen dat geïnterneerde moordenaars-verkrachters aan wie euthanasie geweigerd wordt, fortuinen kosten aan de staat.
De weigering om een veroordeelde te euthanaseren is immers pas wettig op voorwaarde dat alle alternatieven voor het 'redden' van het leven van de gevangene in kwestie uitgeput zijn. Een van die alternatieven is misschien wel een verblijf in een modern luxeappartement met terras in 't groen, want dit kon de veroordeelde op andere gedachten brengen.
Het bewerkte, hardwerkende en belastingen betalende kijkerspubliek blijkt na zo'n reportage niet alleen geneigd om aan misdadigers het recht op euthanasie toe te kennen: een deel van hen wil het bovendien verplicht zien worden.5
Het kijkerspubliek: dat zijn in een democratie tevens de miljoenen die naar de stembus trekken. Zonder twijfel zal een politicus zich aandienen om de vuile klus te klaren en om dan in een interview te zeggen dat hij geen Romeinse keizer is die arbitrair beslist over zaken van leven en dood maar dat hij daarin slechts het advies volgt van zijn raadgevers. Het verhaal van Pontius Pilatus, de man die zijn handen waste in onschuld, want het was niet hij die Christus veroordeelde, maar het volk.
Hecatombe is een vreemd woord voor massamoord. Reeds Julius Caesar wist dat men verdeeldheid moet scheppen onder het volk teneinde het te kunnen overheersen: divide et impera! En hoe kan men het volk krachtdadiger verdelen dan door het de hecatombe over zichzelf te laten voltrekken? Heeft een groot artiest ooit niet voorspeld dat men op een dag van een deel van het volk koekjes zal bakken om daarmee het resterende deel te voeden?
(J.B., 18 oktober 2013)
Verwijzingen:
1 Op dezelfde bladzijde leest men dat "de Pruisische minister van onderwijs heeft bepaald dat alle studenten die zich in de laatste jaren "in de communistische richting hebben beziggehouden", terstond van de studie moeten worden uitgesloten, ook als zij geen "partijgenoot" zijn geweest (Münch. Med. Wochenschr. 14 juli)"
2 Zie: Gie van den Berghe, (webstek Serendib), Van droom tot nachtmerrie: "In de VS werden van 1907 tot 1972 meer dan 70.000 personen gesteriliseerd, lijders aan tuberculose, syfilis of lepra; zwakzinnigen, armen, daklozen, alcoholici, drugverslaafden... De sterilisatiewet van de staat Californië stond in 1933 model voor de nazi-sterilisatiewet." (http://www.serendib.be/artikels /vandroomtotnachtmerrie.htm )
3 Zie: Gie van den Berghe, (webstek Serendib), Van droom tot nachtmerrie: "In 1920 publiceerden Karl Binding, een jurist, en Alfred Hoche, een psychiater, Die Freigabe der Vernichtung Lebensunwerten Lebens. [...] Ongeneeslijk zieken en geestesgestoorden in leven te houden, terwijl waardevolle levens van hongerende kinderen verloren gingen, leek absurd. In 1921 discussieerde de gezondheidsraad van Pruisen over sterilisatie van schizofrenen, manisch-depressieven, alcoholisten, psychopaten, erfelijke zwakzinnigen en mensen met criminele disposities. Medici waren voor, ambtenaren van het ministerie van justitie zetten de voet dwars." (http://www.serendib.be/artikels /vandroomtotnachtmerrie.htm )
"Wij zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag - Aflevering 10: Het goddelijk vermaak
"Wij
zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag
Aflevering
10: Het goddelijk vermaak
Macht
corrumpeert. Geld stijgt zijn bezitters naar het hoofd. Miljardairs
geloven dat zij boven de 'gewone' mensen staan, het is immers een
dogma geworden dat men is wat men heeft. Ja, de dienaren van het
gouden kalf achten zichzelf goden. Maar wie het allemaal bezitten of
wie dat tenminste geloven omdat zij ook geloven dat voor geld alles
te koop is, gaan zich alras vervelen. Stierlijk.
Als
zij helemaal blasé zijn (wat wil zeggen: door overmatig genieten
ongevoelig geworden voor verder genot), dan proberen zij het eigen
genot een 'boost' te geven door anderen te laten lijden en dat heet
machtsuitoefening. Als het genot uitgeput is, volgt aldus de
uitoefening van macht. Het is overigens ook een bekend feit in de
psychologie en in de sociologie dat wie van hun genietingen beroofd
worden, hun toevlucht nemen tot machtswellust.
De
rijksten der aarde zijn blasé, zij vervelen zich en zij beginnen te
spelen met macht, wat betekent dat zij gaan zoeken naar mogelijkheden
om macht uit te oefenen (want macht moet zich manifesteren),
over anderen, uiteraard. Voorwendsels (denk aan de
middel-doelomkering!) worden algauw gevonden en wat kan men zich
beter bedenken dan liefdadigheid?
Wat
te denken van bijvoorbeeld de volgende alleredelste doelstelling: de
wereld is overbevolkt en in het teken van hun eigen welzijn moeten de
mensen uitgedund worden?
Waanzin,
zegt u? Welnu, het is een heuse beweging sinds de idee geopperd werd
door de invloedrijke Britse predikant en professor van rijke komaf,
Thomas Malthus (1766-1834) en zijn volgelingen noemen zich
Malthusianisten. De geleerde professor zag het redelijk simpel: hij
wilde de armenzorg afschaffen, zo zouden de armen verdwijnen en
zouden er alleen nog rijkelui overschieten. Onder meer de
geëngageerde schrijver Charles Dickens is tegen Malthus van leer
getrokken en noemde hem een onmens maar zijn invloed reikt tot
vandaag de dag: grote geleerden noemen de overbevolking het probleem
bij uitstek van het mensdom.
En
hoe decimeert men dan een volk? Wat zeg ik: hoe decimeert men de
wereldbevolking? Met een pandemie? Wel, dat zou men inderdaad geneigd
zijn te denken, vooral wanneer zij zich ook echt voordoet, maar niets
is minder waar.
Wie
de mensen uit wil dunnen, zo leert ons immers de geschiedenis, moet
zijn toevlucht nemen tot de oorlog: hij moet een toestand scheppen
waarin alles geoorloofd is, want dat is de betekenis van de term
'oorlog'.
En
kijk, wat een mooi toeval: er is een pandemie, het gevaar bedreigt de
ganse aarde, er moet snel gehandeld worden, alle neuzen in dezelfde
richting nu en wie niet meedoen, zijn tegen!
Inderdaad,
niet een of ander griepvirus zal de mensen uitdunnen: wij zullen het
voorwaar zélf doen want dat is de sinds oudste tijden de
beproefde en onfeilbare methode gebleken. Divide et impera.
Verdeel en heers.
Ja,
het is oorlog en alleen de blinden kunnen het niet zien. Reeds zijn
de mensen aan het vechten, de verwaande miljardairs hebben hun zin,
zij amuseren zich rot.
(J.B.,
23 september 2021)
21-09-2021
âWij zijn de heersers der aardeâ. Over totalitarisme vandaag - Aflevering 9: De constellatie van het totalitair systeem
"Wij
zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag
Aflevering
9: De
constellatie van het totalitair systeem
Mijnheer
Verdure neemt plaats in de makkelijke fauteuil achter het stuur van
zijn spiksplinternieuwe hemelsblauwe Toyota. Hij stopt de sleutel in
het stopcontact en start de gewillige motor. De limousine vertrekt en
Verdure laat zijn pronkstuk langzaam op snelheid komen. Eenmaal op de
hoofdweg, duwt hij met een makkelijke beweging van zijn rechter
voetje het gaspedaal naar beneden en de wagen wint aan snelheid.
Verdure zweeft. Hij zweeft richting industriegebied, waar hij
werkzaam is. Het is vijf uur in de ochtend, binnen tien minuten staat
hij aan de montageband, hij zal de achterruit monteren van een niet
te tellen aantal auto's. Mevrouw Verdure heeft berekend dat zij vier
jaar lang het loon van haar echtgenoot opzij moet leggen om de auto
te kunnen bekostigen waarvan zij veronderstellen dat hij hen toch
heel wat tijd uitspaart, ofschoon hen nog nauwelijks vrije tijd rest
maar wie vooruit willen in het leven, moeten ook bereid zijn om
daarvoor een offer te brengen. De twee kinderen zijn het huis uit en
tegen de tijd dat het echtpaar met pensioen gaat, zullen zij de villa
die zij betrekken, afbetaald hebben en dan zijn we weer twaalf jaar
verder. Tenminste als alles van een leien dakje loopt want dat is nog
lang niet zeker. Kijk maar naar de buren, zij hebben hun huis aan de
bank moeten verkopen nadat mijnheer een nier verloor en op de
ziekenkas belandde. Het ongeluk bleef verborgen totdat mevrouw een
depressie kreeg. Het zijn de kopzorgen die de heer Verdure
verstrooien totdat zijn shift om is. Klokslag één uur die middag
neemt hij weer plaats in de makkelijke fauteuil achter het stuur van
zijn spiksplinternieuwe hemelsblauwe Toyota. Hij zweeft nu huiswaarts
om daar uit te rusten en de volgende dag te kunnen herbeginnen met
het bandwerk dat hem uitput. De pijn achter zijn borstbeen is weer
opgedoken en voor het eerst twijfelt hij eraan of hij de
pensioenleeftijd wel zal halen. Maar tegen elke kwaal is een kruid
gewassen en Verdure besluit eerst langs te rijden bij zijn
verzekeringsmakelaar om de oude dag van zijn echtgenote te vrijwaren.
Het
leven werd hoe langer hoe meer een plan dat men dient af te vinken.
Het maken van dat plan is prettig en nodigt uit tot enige
creativiteit maar binnen de veertien dagen zit die taak van plannen en
besturen er wel op. De veertienduizend dagen die er dan op volgen,
bestaan uit het nauwgezet uitvoeren van dat plan en dat is veeleer
slavenwerk. Wat met zich meebrengt dat men er naar streeft om de
komst van zijn pensioen te bespoedigen. Edoch, eenmaal de
pensioenleeftijd er is, bevindt men zich in het tijdperk van de
laatste rechte lijn en behoort men tot de oudjes van wie verwacht
wordt dat zij uitkijken naar een kamertje in het woonzorgcentrum.
Daar wacht hen dan de verrassing van hun leven en dat is de
eeuwigdurende gevangenschap met het uitzicht op alleen nog maar het
einde.
Met
lede ogen zien zij aan hoe hun bestaan vervangbaar werd doordat zij
alles wat er uniek aan was en persoonlijk, aan de kant hadden gezet.
Dat deden zij om vooruit te komen, wat wil zeggen: in de richting van
de wisseling van stok. De ziel uit hun lijf hebben zij gelopen in de
estafette zonder eindstreep, de eeuwige koers in de volstrekte
eenzaamheid en met als enige gezelschap de concurrenten die je altijd
op de hielen zitten. Want ook het plan van alle enkelingen past op
zijn beurt in een grotere plan dat er wel moet van uit gaan dat
elkeen kan vervangen worden zodat de koers kan doorgaan totdat de zon
ophoudt met schijnen. Zodat de steden bevolkt blijven met kappers,
beenhouwers, bakkers, garagisten, leraren, vuilnismannen en
verpleegsters. Zodat de autowegen druk bereden blijven van Toyota's
Mercedessen, Simca's, Volvo's en Triumphen. Zodat de cinemazalen
gevuld blijven met filmliefhebbers en de horeca met klanten die
verteren. Zodat de molens blijven draaien en de wieken waaien. Het
hele leven is verworden tot een pseudo-gebeurtenis in de betekenis
waarin de Amerikaanse historicus Daniël Boorstin (1914-2004) die
heeft beschreven in The Image: A
Guide to Pseudo-Events in America uit 1962.
Voorbeelden
van pseudo-gebeurtenissen volgens Boorstin zijn een burgemeester die
een lintje doorknipt en een politicus die een persbijeenkomst houdt.
Een beroemdheid, aldus The Image, is een persoon die bekend is
omwille van zijn bekendheid en Boorstin ziet met lede ogen de komst
van deze vedetten aan die het leven van de massa's gaan beheersen.
Het leven wordt een invulformulier: musea dienen opgevuld te worden
met kunstwerken, warenhuizen dringen modieuze zaken op die nergens
nog toe dienen, feuilletons vragen om afleveringen, series dienen
aangevuld te worden. Er is niets nieuws meer onder de zon: het plan
ligt vast, het programma is geschreven, alles dient alleen nog
uitgevoerd te worden, het liefst zo onnadenkend mogelijk, als was men
een hersenloze automaat. Bovendien kunnen alleen zombies dit soort
van toestanden overleven omdat voor mensen die nadenken over wat zij
doen, alleen nog de ondraaglijkste verveling rest want het leven werd
herleid tot het uitvoeren van programma's voorgeschreven door
programmeurs met de fantasie van boekhouders. In die jammerlijke
constellatie kan men inderdaad fluiten naar zijn vrijheid. Het is de
constellatie van het totalitair systeem.
âWij zijn de heersers der aardeâ. Over totalitarisme vandaag - Aflevering 8: Orde, vrijheid, totalitarisme, materialisme en slavernij
"Wij
zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag
Aflevering
8: Orde, vrijheid, totalitarisme, materialisme en slavernij
Om
alles en iedereen te kunnen overheersen, is het noodzakelijk dat
hetgeen overheerst moet worden, in één oogopslag te overzien is en
makkelijk manipuleerbaar. De heerser moet zijn bezit als het ware met
één blik kunnen controleren en in één vaste greep kunnen
omvatten. Alle eigendommen dienen geregistreerd te zijn, gedefinieerd
en gelokaliseerd en alle onderdanen moeten een naam hebben, in
registers ingeschreven zijn en al hun gegevens moeten onverwijld na
te trekken zijn.
Macht
vereist dat hetgeen waarover macht wordt uitgeoefend, door de
machthebber terdege gekend wordt en wat niet gekend kan worden, dient
geëlimineerd te worden; wat te complex is, moet vereenvoudigd
worden; wat divers is, dient uniform gemaakt te worden.
Bovendien
dienen alle onderdanen op een maximale wijze over alles en over allen
in het ongewisse te blijven teneinde de macht van de heerser niet te
kunnen bedreigen: informatie stroomt dan in één enkele richting,
namelijk van de basis naar de top, terwijl in de omgekeerde richting
alleen verordeningen en bevelen lopen.
De
kennis van de onderdanen beperkt zich tot wat nodig is voor het
vervullen van hun taak in functie van de heerser en ook de info van
de onderdanen over elkaar moet worden beperkt tot wat noodzakelijk is
voor hun goede functioneren.
De
heerser moet met één bevel allen direct kunnen aanspreken in een
taal die wordt verstaan, zodat de onderdanen onverwijld zijn wil ten
uitvoer brengen zoals het lichaam dat gehoorzaamt aan de geest want
wat overheerst wordt, is het verlengstuk of de uitbreiding van het
lichaam van de overheerser. Geen orgaan, geen onderdeel mag het laten
afweten zodat het instrument gewillig alle wensen van zijn
manipulator in vervulling brengt.
Met
die bedoeling wordt een staat met daarin alle dingen, planten, dieren
en mensen geordend, gecoördineerd, in kaart gebracht en middels
scholing, dril en conditionering klaargestoomd om zijn taak naar
behoren te kunnen vervullen: de totale gehoorzaamheid aan de
machthebber.
Nu
zijn er grofweg twee manieren waarop de mens, de 'koning van de
schepping', aantastbaar en derhalve vernietigbaar is. De eerste wijze
van vernietiging dreigt waar het lichaam wordt aangetast door
onderdelen die niet of niet langer gehoorzamen aan de levenswil:
cellen verworden tot kankercellen of weefsels en organen laten het
afweten zodat het lichaam niet langer kan rekenen op de
levensnoodzakelijke functies die zij vervullen; het lichaam wordt
ziek en de mens dreigt te sterven.
Op
een heel andere manier wordt een mens aangetast waar niet zijn
onderdelen maar de omgeving waarvan hij deel uitmaakt, weigert om hem
nog van dienst te zijn omdat zij de gang van zaken omkeert: de
omgeving speelt dan voor koning en zij dwingt de mens om in haar
dienst te staan; hij wordt dan zelf herleid tot een onderdeel en een
instrument van datgene wat bedoeld was om zijn instrument te zijn.
Die
tweede manier van teloorgang grijpt plaats waar de staat niet langer
een instrument is van de mens maar andersom: de mens wordt in dienst
gesteld van de staat, en wel als een perfect vervangbaar onderdeeltje
ervan. (En meestal wordt zo'n staat dan gepluimd in het verborgene
door een dictator of een kaste van parasieten, een bijzondere elite.)
Edoch,
de staat kan het voor de mens rampzalige doel waarbij zij hem in haar
dienst stelt, pas bereiken als de machthebber er eerst en vooral in
slaagt om alles aan de mens wat onvervangbaar is, te elimineren en de
eerste stap naar eliminatie van het ongewenste geschiedt door de
ontkenning ervan: de staat doodt de mens door enkel wat vervangbaar
is aan hem te erkennen, wat wil zeggen dat al het onvervangbare - het
unieke - dient ontkend te worden. Wat rest, is een loutere functie,
een machine, een willoos instrument, een wezen dat beroofd werd van
zijn vrijheid.
Met
de ordening van de staat op zich is helemaal niets mis omdat de staat
de burgers pas van dienst kan zijn wanneer zij door hen
manipuleerbaar is: de staat dient een werktuig van de mens te zijn,
een instrument dat hem toelaat om in leven te blijven, om zich voort
te planten en om verder alle functies te vervullen welke in dienst
staan van het mens-zijn als zodanig. Maar de staat dient door de mens
bestuurd te worden en niet andersom: aan de top van de evolutie staan
niet communes, kolonies, scholen, groepen of staten - die zijn er
immers ook bij wolven, vissen en mieren: de evolutie vindt haar
hoogtepunt niet in communes maar in unieke menselijke personen die
deel uitmaken van een gemeenschap waarvan zij zelf het doel zijn.
Derhalve
dient een staat geleid te worden door personen en niet door anonieme
structuren zoals dat in de huidige wereld steeds vaker het geval
dreigt te worden. Een democratie is een staatsvorm die haar succes
dankt aan de belofte van maximale vrijheid omdat dan in principe elke
persoon mag meedenken over het bestuur maar, zoals reeds vaker
aangehaald, bemoeilijkt deze staatsvorm op structurele wijze het
spreken van de waarheid omdat niet de meerderheid haar kent en dient
maar vooralsnog een zekere minderheid van personen.
Van
het grootste belang is en blijft derhalve dat een afvaardiging van de
meerderheid van burgers als personen de zaken bedisselen in
een parlement en wel met redelijke argumentaties, niet met stemmingen
en met allerlei verborgen akkoordjes tussen partijen die zich vooral
bekommeren om hun eigen verkiesbaarheid. Er wordt gediscussieerd maar
het beste argument krijgt niet de voorrang omdat op de discussie een
stemming volgt, waarin de kwaliteit van de argumenten moet onderdoen
voor de kwantiteit van de stemming: vaak wint het slechtst
beargumenteerde standpunt de stemming omdat verborgen factoren in het
spel zijn die niet het goede als zodanig dienen maar wel allerlei
particuliere belangen.
Waar
het verstand en de redelijkheid moeten onderdoen voor zuchten en
verslavingen zoals bij uitstek de hebzucht en meer bepaald de zucht
naar geld welke zich vertaalt in een beleid waarbij alles en iedereen
in dienst wordt gesteld van een zekere economie die het recht van de
sterkste dient, regeren niet langer menselijke personen de staat maar
zijn anonieme structuren aan de macht, wat betekent dat daar in feite
helemaal geen menselijke machtsuitoefening meer bestaat. Het reilen
en zeilen van een maatschappij verloopt dan volgens een 'natuurlijke'
wetmatigheid en wel in de betekenis van een volgzaamheid aan de wet
van de jungle.
In
de economie wordt het ruilmiddel belangrijker geacht dan de te ruilen
waren die alleen nog dienen om de hoeveelheid ruilmiddel te
vermeerderen ten koste van hun eigen kwaliteit, wat uiteindelijk
onszelf de das omdoet. Ook wetenschap en techniek delen in de klappen
en ook daar wordt de waarheid aangepast aan haar winstwaarde: de
evolutietheorie en het creationisme zijn waar als zij goed verkopen
en auto's gaan door voor hulpmiddelen als zij geld in het laatje
brengen, ook als zij ons in feite tijd kosten en wij hun slaaf zijn.
Slechte kwaliteiten zoals slijtage worden in de producten ingebouwd
omdat zij het draaien van de economie ten goede komen: de economie
staat niet langer in dienst van de producten en van de mens die ze
gebruikt maar andersom moeten wij vloeken op een pc die het alweer
laat afweten omdat een maximale verkoop als eindwaarde van alle
streven dit vereist.
De
maximale verkoop als eindwaarde van alle menselijk streven: een zo
snel als mogelijk draaiende economie, een maximaal verbruik van
energie, een maximale afvalproductie, en dat alles... in een eindige
wereld met beperkte grondstoffen, een beperkte plaats voor de opslag
van afval, een beperkte tolerantie van het leven voor vergiften.
De
groei heeft allang zijn grenzen bereikt, vandaag stikt de economie in
haar eigen braaksel, geen welvaart brengen ons de vele hebbedingetjes
op de markt maar wel onvrede en mateloze ergernis. Het wegennet dat
ons plechtig blijft beloven alle afstanden ongedaan te maken, maakt
ons obees en sluit ons op in de gevangenis van ons eigen lichaamsvet
terwijl het de ooit zo schone aarde met haar eindeloze weiden en
bossen onleefbaar maakt, alleen al wegens onmiddellijk doodsgevaar
voor rondlopende kinderen, om nog te zwijgen over stank,
loodvergiftiging en algehele bezoedeling van het milieu dat ons dag
aan dag vaker opzadelt met astma, kanker, amputaties, nierfalen,
hartinfarcten, hersenziekten... En dan rijst de vraag waaraan het
materialisme, de uiteindelijke oorzaak van de dreigende ondergang,
haar eigenlijke succes te danken heeft.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
20 september 2021)
19-09-2021
âWij zijn de heersers der aardeâ. Over totalitarisme vandaag - Aflevering 7: Totalitarisme, wetenschappelijk reductionisme en kapitalisme
"Wij
zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag
Aflevering
7: Totalitarisme, wetenschappelijk reductionisme en kapitalisme
In
de gewone spreektaal is een materialist iemand die overdreven of
uitsluitend belang stelt in stoffelijke zaken terwijl hij de
onstoffelijke kant van de werkelijkheid verwaarloost. Soms bedoelt
men zelfs iemand die geldzuchtig is, terwijl geld helemaal geen
materieel goed is, al vertegenwoordigt het wel stoffelijke dingen
alsook diensten en sommige materialisten zullen dan ook beweren dat
voor geld alles te koop is. Dat dit laatste een kostelijke illusie
is, blijkt uit het feit dat daar waar geld de eindwaarde is, men
uiteindelijk het weinig benijdenswaardige lot deelt van koning Midas
die de wens vervuld zag dat alles wat hij aanraakte, in goud
veranderde.
De
waarde van geld hangt af van wat men ermee kan kopen maar kopen is
altijd afdwingen omdat men pas iemand kan verplichten om iets te
verkopen door bij hem een bepaalde nood te scheppen die uiteindelijk
teruggaat op de nood om te bestaan. Noden worden gelenigd door
stoffelijke zaken zoals voedsel en een dak en derhalve is het leven
ook van stoffelijke zaken afhankelijk maar daaruit volgt allerminst
dat het stoffelijke belangrijker is dan het leven als zodanig: zonder
voedsel gaat men dood en een stadsmens gaat dood zonder geld maar
geld kan voedsel niet vervangen en het voedsel is nooit belangrijker
dan wie het nuttigen, ook al kan het geldwezen aan al wie het aan
geld ontbreekt, voedsel onthouden en derhalve hun leven beëindigen.
In
een meer fundamentele betekenis is een materialist iemand die gelooft
dat de grond van alles wat bestaat, materie is en energie en dat er
daarnaast geen tweede beginsel bestaat, zoals geest: wat wij 'geest'
noemen, zo gelooft de materialist, is een werking van de materie en
meer bepaald van de hersenen: de hersenen produceren geest en als zij
afsterven, verdwijnt ook de geest. Afgezien van microcefalen, die
nauwelijks hersenen hebben, en kinderen met meerdere hoofden, behoort
tot elk menselijk lichaam één stel hersenen en derhalve ook één
geest of ziel die als het ware aan dat lichaam vast hangt zoals een
mossel aan zijn schelp. Er bestaan verschillende opvattingen
aangaande de problematiek van lichaam en ziel en het lijkt niet
onredelijk om te stellen dat de twee één geheel vormen en wel in de
zin dat ze onderling onafscheidelijk zijn, precies zoals materie en
vorm.
Het
hoofdwerk van de Belgische filosoof Leo Apostel uit 1974 over een
realistische epistemologie heet Matière
et forme en de 'vormenleer' van de
materialistische filosoof Etienne Vermeersch (Epistemologische
Inleiding tot een Wetenschap van de Mens, 1967)
behandelt eveneens de kennisleer. Dat laatste geeft een mensbeeld dat
uitgaat van onze principiële (na)maakbaarheid en loopt in het spoor
van het streven van Leo Apostel naar een eenheidswetenschap waarbij
alles, ook het bewustzijn, herleidbaar is tot de materie en haar
werkingen - vandaar de benamingen: materialisme, microreductionisme
en fysicalisme.
Het
ondergeschikt maken van het menselijke aan de stof, die weliswaar
voor ons onmisbaar is maar daarom niet van hogere waarde, is de
flater waarop elke kennisleer van dit allooi teruggaat. Ook de ethiek
die eruit voortvloeit, keert de feiten om door waarheden te
behandelen alsof zij meer fundamenteel waren dan waarden. Elke
waarheid heeft een waarheidswaarde maar het omgekeerde is uiteraard
pure nonsens: waarden zijn niet waar of onwaar, zoals ook goedheid
dat niet is of schoonheid, tenzij men die afhankelijk maakt van het
oordeel van een of andere commissie van experten. Het feit dat dit in
de cultuur waaraan wij onderhevig zijn alsnog gebeurt daar immers
haar musea enkel onderdak bieden aan artefacten met een prijskaartje
om u tegen te zeggen, kan alleen duiden op perversiteit. Ziet men
immers ook niet dat in dezelfde cultuur het heilige ondergeschikt
gemaakt wordt aan het geld of aan de macht zoals in de prostitutie of
in de instelling van de kerk die van bij de aanvang een politiek
apparaat was dat het christendom heeft verkracht en opgeslokt? Liefde
als koopwaar en het zielenheil of het eeuwige geluk voor geld te
krijgen, wat in feite reeds aanving voor de instelling van de kerk in
een binnenste-buiten gedraaide vorm met het verhaal van de handelaars
in de tempel: na de handelaars in de tempel, de tempelaars in de
handel. Dat alles drijft nu eenmaal in het zog van de
alleenheerschappij van het gouden kalf.
Het
middel, voorgesteld als uiterst belangrijk want als noodzaak om het
doel te bereiken, terwijl dat doel louter voorwendsel is: ziedaar de
middeldoelomkering. Marx bewees het gevaar ervan in de economie die
dan alleen nog om geld gaat malen terwijl niet alleen de producten
worden verwaarloosd omdat zij rap moeten verslijten, maar ook de mens
die immers louter middel wordt ter vermeerdering van een kapitaal
dat, tussen haakjes, niet bestaat, een niet-bestaan leeft en daarom
ook zo moordend is voor alle dingen, voor het milieu, voor de mens en
voor de hele wereld. Herbert Marcuse waarschuwde dat dit gouden kalf
tenslotte ook de wetenschap en de techniek castreert en Ivan Illich
toonde aan hoe het kapitalisme de geneeskunde, die als geen ander vak
wetenschap koppelt aan techniek, niet langer geneest doch verziekt.
Vandaag
worden mensen ziek of zot gemaakt met het oog op de verkoop van
medicijnen. Enkele jaren geleden kwam een stukje metaal ter grootte
van een muntstuk op de markt, het moest op gsm-toestellen worden
bevestigd en zou schadelijke straling tegenhouden, het kleinood
kostte 50 euro en zou verkocht worden in apotheken maar een
dwarsliggende professor toonde het bedrog op de valreep aan, het was
een stunt van Omega Pharma, een farmareus met aan de top een
welbekende miljardair. Toch kwam dit bedrijf nooit in de buurt van de
top tien der farmareuzen met als absolute nummer één Johnson &
Johnson die een vast onderdeel is van de oudste aandelenindex van de
VS, de Dow Jones Industrial Avarage.
Op nummer twee staat Roche, het zilver is voor Pfizer en dan volgen
Novartis, Bayer, Merck, GlaxoSmithKline en nog andere merken, ons
vandaag welbekend van de obligate prikjes.
Het
geld corrumpeert de waarheid, ook als die het etiket
'wetenschappelijk' draagt: dat is waarvoor Marcuse waarschuwde. In
België is het coronavaccin alsnog niet verplicht, men heeft dus het
recht zich niet te laten vaccineren maar wie gebruik maken van dat
recht worden er door premier Alexander De Croo wel van beschuldigd
andere mensen in gevaar te brengen en derhalve niet getolereerd te
kunnen worden. (1) En in Nederland verklaarde premier Rutte onlangs
in de kamer het boek Covid-19: the Great Reset
van Klaus Schwab niet te kennen, waarna een volksvertegenwoordiger
hem zijn bedankbrief voor een van de auteur ontvangen exemplaar onder
de neus schoof, waarna de politicus zijn verklaring wat bijstelde
zoals alle leugenaars dat doen. (2) De leugen blijft duren, de
leugenaar geeft nooit op, hij zal nooit schuld bekennen, hij is een
'plantrekker', hij neemt steeds weer zijn toevlucht tot
ad-hoc-redeneringen: "Ja, maar..."
âWij zijn de heersers der aardeâ. Over totalitarisme vandaag - Aflevering 6: Wetenschappelijk reductionisme en totalitarisme
"Wij
zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag
Aflevering
6: Wetenschappelijk reductionisme en totalitarisme
Het
maatschappelijke debat over de coronamaatregelen en de
vaccinatieproblematiek, tenminste voor zover het bestaat, wordt al
van bij de aanvang gemanipuleerd door de handlangers van de
farmareuzen die immers provaxers en antivaxers tegenover elkaar
stellen als enerzijds wetenschappelijk gezinde, welgeschoolde en
altruïstische lieden tegenover anderzijds bijgelovige analfabete
egoïsten. Dat de realiteit veeleer het tegendeel is van die
verraderlijke voorstelling mag niet verbazen om verschillende
redenen.
Vooreerst:
zoals Michel Foucault dat heeft uitgelegd in zijn laatste colleges
(1), wordt in een democratie de waarheid structureel buitengesloten
omdat daar de kwantiteit zegeviert boven de kwaliteit en de waarheid
luidt in dit geval dat de reden waarom mensen zich laten vaccineren
niet zozeer te wijten is aan het feit dat zij wetenschappelijk
inzicht zouden hebben maar, zeer integendeel, aan kuddegeest, sociale
druk, boetes en de dreiging van allerhande vrijheidsbeperkingen. Wie
de wetenschappen, de zorg voor zichzelf en voor anderen en tenslotte
ook het bijzonder problematische gegeven van het WTK-bestel ernstig
nemen, zullen zich realiseren dat het nemen van beslissingen over
vaccinatie geen sinecure is gezien de onomkeerbaarheid ervan,
gekoppeld aan de onbetrouwbaarheid van de door allerlei corrupte
instanties aangeprezen kanalen op de vrije markt.
Nota
bene: onder 'WTK-bestel' wordt verstaan: het nefaste conglomeraat van
Wetenschappen, Technologie en Kapitalisme zoals uitgewerkt door
Herbert Marcuse in One-Dimentional
Man
uit 1964 en zoals later ook door enkele Gentse professoren in het
licht gesteld, onder meer door Rudolf Boehm en later ook door Etienne
Vermeersch in zijn pamflet De
ogen van de Panda
uit 1988.
Maar
afgezien daarvan moet nog iets gezegd worden over de wetenschappen
zelf en meer bepaald over hun reductionistisch karakter dat als het
ware geschoeid is op een totalitaristische leest, zoals reeds in de
vierde eeuw Augustinus van Hippo suggereerde in zijn werkje,
getiteld: De
fide et symbolo.
(2)
Het
gaat om een ontsporing van het denken dat inzichtelijk wordt van
zodra men zich bezint over het feit dat mensen
er soms toe neigen om zich aan veralgemeningen te bezondigen. Een
specifieke, onterechte veralgemening doet zich voor waar de mens het
denken dat uit zijn leefwereld stamt, roekeloos projecteert op de
gehele werkelijkheid. In dat geval wordt de metafysische vraag
naar de ultieme zijnsgrond van de werkelijkheid verengd tot de
technische vraag naar haar ultieme bouwstenen. Ten onrechte, want de
werkelijkheid is geen constructie.Zo
wijst Immanuel Kant erop dat wij de natuur pas kunnen kennen
in de mate dat wij in staat zijn om hem zelf te maken; waarmee hij in
feite zegt dat wij de natuur niet kunnen kennen, want niet kunnen
maken. (3) En Spinoza onderscheidt, enerzijds, datgene wat zijn
oorzaak in zichzelf heeft (- God, de natuur) en, anderzijds, de
dingen die hun oorzaak buiten zichzelf hebben. (4) Ook Kurt Gödel
wijst op het onderscheid tussen het scheppen van iets (- uit niets)
en het construeren van iets uit iets anders (- uit iets dat reeds
geschapen is): "Gödel distinguishes creation, in the
sense of making something out of nothing, from construction or
invention, in the sense of making something out of something
else"). (5) Ook Martin Heidegger wijst op het
niet-geconstrueerde karakter van de werkelijkheid. Michael Inwood
verwoordt het als volgt: "Het ingewikkelde is niet
samengesteld: het is niet opgebouwd door eenvoudige elementen te
combineren, en het kan niet worden geanalyseerd alsof dat wel zo is".
(6) In deze
opmerkzaamheid werden zij allen dus nog voorafgegaan door Augustinus,
die de
denkfout in kwestie verklaart: hij bekritiseert ongelovigen die
"vanuit
hun vertrouwdheid met handenarbeiders, huizenbouwers en allerlei
andere artisanen die niets kunnen tot stand brengen zonder
grondstof",
geloven dat ook God (een aan Hem externe) grondstof nodig had om
alles te 'maken'. Maar zelfs indien God dingen tot stand bracht uit
grondstof, dan werd ook die grondstof door Hem uit het niets
geschapen, aldus Augustinus. (7)
Een
perspectief op de werkelijkheid alsof die een maaksel was van een
'opperbouwmeester' (en dat is vrijmetselaarsterminologie), verschaft
aan de mens de
illusie dat
de werkelijkheid een constructie is en dus manipuleerbaar
zoals ook zijn eigen producten dat zijn. Die reductionistische
wereldvisie houdt in dat men alles beschouwt als geconstrueerd uit
meer elementaire dingen zodat in die visie alles maakbaar
gaat lijken. Wetenschappen met een al te reductionistisch karakter
gaan voorbij aan een complexiteit die inherent is aan de
werkelijkheid waardoor zij deze fundamenteel misvatten. De visie op
de werkelijkheid als zijnde maakbaar is uiteraard bijzonder
verleidelijk voor heerszuchtigen maar zij is een kwalijke vergissing
en derhalve een reëel gevaar.
(2)
Aurelius Augustinus, De Fide et
Symbolo, II:§2. Zie: Augustinus,
Aurelius,
A treatise on faith and the creed
(De fide et symbolo), Christian
Classics Ethereal Library, Calvin College, updated May 27, 1999, pag.
322.
(3)
de Vos, H., Kant als
theoloog, Het Wereldvenster, Baarn
1968, pag. 63.
(4)
Spinoza, Benedictus, Ethica More
Geometrico Demonstrata. Uit het
latijn vertaald en van aantekeningen voorzien door Nico Van
Suchtelen, Wereldbibliotheek, Amsterdam 1979.
(5)
Wang, Hao, Logical
Journey. From Gödel to philosophy,
The MIT Press, Cambridge, Massachusetts 1996, pag. 14.
(6)
Inwood, Michael,
Heidegger,
Lemniscaat 2000, vertaling: W. de Leeuw (O.U.P., Oxford 1997), pp.
110-111.
"Wij zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag - Aflevering 5: De moordmachine
"Wij
zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag
Aflevering
5: De moordmachine
Over
normaliteit werd al veel geschreven maar vooral de
economisch-industriële evolutie van de maatschappij met haar
standaardisering in functie van massaproductie en beheersing
bemoeilijkt kritiek op de wanen van uniformiteit en zogenaamd
'normbesef' die na de menselijke producten nu ook de mensen zelf gaan
herleiden tot slechts één enkel type dat dan makkelijk behandelbaar
en vervangbaar wordt, zoals ook auto's, telefoons en computerschermen
dat zijn. Vandaag wordt de menselijke geest al schaamteloos
vergeleken met de (uiteraard vervangbare) software van computers en
ook aan de productie van de hardware naar voorop gestelde modellen
uitgebroed door grootheidswaanzinnigen wordt volop gesleuteld.
Mensen
onderscheiden zich van andere diersoorten vooral door de uitgesproken
interindividuele verschillen welke bijdragen aan het unieke van de
persoonlijkheid van elk menselijk individu en aan de fundamentele
onvervangbaarheid van elk van ons. De waan van de normaliteit zit zo
diep verankerd in de hedendaagse cultuur dat wij spontaan gaan
spreken over handicaps en beperkingen waar mensen alleen maar
afwijken
van de norm en wij doen dat in die mate dat zelfs de voor de
gemeenschap meest onmisbare eigenschappen zoals hoogsensitiviteit en
buitengewone intelligentie in de bestaande maatschappelijke
structuren als problematisch worden ervaren, precies omdat de
massaproductie, waarvan ook de scholing deel uitmaakt, al te sterk
gericht is op een (bovendien geheel fictieve) 'middenmoot'. Hiermee
is meteen gezegd dat het onverstand van arrogante beleidsmakers
vanuit een zekere overheersingsdrang de middenmoot schept
met de bedoeling aldus iedereen makkelijk te bereiken terwijl het
fictief karakter ervan in het tegendeel resulteert: als de gemiddelde
schoenmaat van de te uniformiseren Belgen 42
is, dan vertaalt zich die aanpak in de fabricatie van 11 miljoen paar
schoenen met maat 42.
De mensen moeten zich aanpassen aan het simplistische idee van een
overheerser die niet in staat is zich aan te passen aan het gegeven
dat alle mensen onderling verschillend zijn.
De
conservatieve vleugel van de Europese politiek had niet zo lang
geleden nog de mond vol over normen en waarden: mensen zouden te
individualistisch zijn en moesten zich weer leren schikken naar
allerlei regels, wat dan de gemeenschapszin zou ten goede komen. Te
individualistisch!? Edoch, uitgerekend interpersoonlijke verschillen,
een maximale diversiteit en uitgebreide specialisatie vormen de
basisvoorwaarden voor een sterke, weerbare en gelukkige maatschappij.
Het respecteren en het cultiveren van interindividuele verschillen is
goed voor het geluk van allen omdat elkeen erbij gebaat is als hij of
zij, zijn of haar eigen talenten kan botvieren maar ook omdat een
samenleving onschatbaar veel voordeel haalt uit de ontwikkeling van
verregaande diversificatie en uit de specialisatie van haar leden. De
gelijkschakeling van alle burgers middels uniformisering is gelijk
aan hun ontmenselijking, met andere woorden hun instrumentalisering
en die komt alleen ten goede aan de centrale manipulator of de
dictator wiens visie zij ingelepeld krijgen en wiens bevelen zij
uitvoeren omdat het perfect uitvoeren van bevelen vereist dat degenen
die ze uitvoeren, daar niet en nooit bij nadenken - de uitvoerders
zijn derhalve de gehoorzamen, zij zijn de gelovigen en hun arbeid is
pure religie want 'religie' betekent 'overgave'.
De
dictator en de massa geven elkaar de hand: de megalomanie van de
alleenheerser lokt de aanbidding van de geestesloze en derhalve
weerloze massamens uit en zo helpt de massa de dictator mee in het
proces van de ontmenselijking van elke burger: individuen die niet in
de pas lopen, die er een eigen mening op na houden of die kritiek
hebben op de persoon van de potentaat of op zijn beleid, worden door
de meelopers verraden en monddood gemaakt of zelfs fysiek
uitgeschakeld. Dat proces voltrekt zich even gedachteloos als de
praktijk van de aanbidding en dat wil zeggen in een geest van louter
haat. De massa aanbidt haar leider, mint wat hij mint en haat wat hij
haat en zo vernietigt de massa elk individu dat niet in de pas loopt,
dat afwijkt van de norm, dat een kop groter of kleiner is, dat niet
in staat is om zijn voet in schoenmaat 42 te persen, elk
individu dat niet bereid is om te beamen dat een 42 hem als
gegoten zit!
Kenmerkend
voor de haat is dat wie haten, de ander het geluk niet gunnen, ook al
staat dat geluk van de ander het eigen geluk helemaal niet in de weg.
Als diversiteit de feitelijkheid is, dan poneren wie haten de norm
van de uniformiteit maar dan wel naar het model van de meerderheid
waartoe zijzelf behoren. De massa is heteroseksueel en poneert deze
vorm van seksualiteit als de norm, zij dwingt ook de homoseksuelen
zich aan deze norm te onderwerpen door afwijkingen van de norm te
verwerpen, en derhalve door zichzelf te verwerpen, ook al ondervindt
de heteroseksuele massa niet het geringste nadeel van de
homoseksualiteit van anderen. Elke religie steunt op de praktijk van
de haat omdat zij aan allen het wereldbeeld van een elite oplegt die
zichzelf voor de vertegenwoordiging van de godheid houdt: zij gunt
een ander zijn of haar eigen opvatting over het leven niet, ofschoon
persoonlijke ideeën helemaal geen schade kunnen toebrengen aan
derden; zij eist het monopolie op over wat gedacht mag worden en
aldus is het concept van de gedachtepolitie in de dystopische roman
van George Orwell alles behalve fictie. Het aan anderen niet gunnen
van het hebben van eigen gedachten is een daad van haat. Religie en
moraal spruiten voort uit haat, als zij niet al eenvoudigweg fataal
zijn: de monogame ethiek omkleedt zich met allerlei hoogdravende
morele stellingen terwijl zij in feite wordt afgedwongen door het
plotseling opduiken van resistente geslachtsziekten en zij maakt weer
plaats voor de vrije liefde van zodra werkzame antibiotica op de
markt zijn. De bron van solidariteit is (uitgebreid) eigenbelang -
eendracht maakt macht - en wie hetzij alles hetzij niets meer te
verliezen hebben, hervallen in het grofste egoïsme: de
reddingssloepen van de Titanic werden allemaal bemand door volwassen
mannen, al duurde het wel totdat zij allen dood en begraven waren
vooraleer deze waarheid aan het licht kon worden gebracht.
Hitler
raakte in vervoering door het op bevel op maat marcheren van
duizenden geüniformeerde soldaten omdat zij geleken op een machine
die hij persoonlijk naar willekeur kon sturen. Een moordmachine
uiteraard, want geheel willoos gemaakte en van hun geest beroofde
mensen kunnen niets meer voortbrengen - dan de dood. Misschien is het
raadzaam of zelfs moreel verplichtend met het oog op de toekomst van
de hedendaagse jeugd, om bij dit gegeven een ogenblik stil te staan.
âWij zijn de heersers der aardeâ. Over totalitarisme vandaag Aflevering 4: Biezebaaze
"Wij
zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag
Aflevering
4: Biezebaaze
"China
vernedert de Verenigde Staten met beelden van schommelende taliban",
zo bloklettert HLN
van eergisteren, elf september 2021. Op foto's ziet men inderdaad met
machinegeweren bewapende talibanstrijders in schommels zitten die met
koorden zijn vastgemaakt aan de vleugels van achtergelaten
Amerikaanse vliegtuigen. De taliban hebben de Amerikaanse
bezettingsmacht uit Afghanistan verdreven en van de achtergebleven
wapens van de wereldgrootmacht maken de theologiestudenten prompt
speelgoed. Sommigen zullen eraan herinneren dat mensen verslaafd aan
verdovende middelen bewegingsdrang ontwikkelen en de beelden van in
hun stoel schommelende psychiatrische patiënten duiken spontaan op
maar de associatie is wellicht al te simpel om waar te kunnen zijn,
al heeft dit wel alles met opium te maken maar dan wel in een heel
andere zin. Het vreemde gedrag lijkt immers veeleer een gevoel van
spotternij vermengd met gemoedsrust uit te stralen en wie aandachtig
toekijken, zullen alras een gelijkenis ontwaren met het gedrag van de
Saoedische prinsen.
Ook
de laatst genoemden maken wereldkundig dat geen mens hen nog iets
kan maken, want dat is wat hun gedrag ons leert. Zoals de Saoedi
niets te vrezen hadden na de moord op dissident en journalist Jamal
Khashoggi en zoals zij de hand boven het hoofd werden gehouden door
hun aanklagers, zo zijn het nu ook de bezetters van Afghanistan die
verplicht worden om de taliban te beschermen. In Saoedi-Arabië heeft
deze paradox te maken met olie, in Afghanistan met opium.
De
United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC)
inzake de Islamitische Republiek Afghanistan vertelt in haar
Afghanistan Opium Survey 2020,
een publicatie van april 2021, dat de opiumproductie van het land in
kwestie geëvolueerd is van 71.000 hectaren in 1994 naar 224.000
hectaren in 2020, waarbij de productie verdubbelde van 3450 naar 6300
ton opium per jaar. De boeren krijgen daarvan 55 dollar per kilogram
en dat maakt jaarlijks 350 miljoen dollar. Het belangrijkste
afzetgebied is Europa. Sinds jaar en dag maakt het Duitse
geneesmiddelenconcern Bayer daar morfine van en vervolgens ook
heroïne.
De
prijs van morfine bedraagt ongeveer 50 euro per één tiende gram,
dat is 500 euro per gram of 500.000 euro per kilogram of 500 miljoen
euro per ton. 6300 ton opium brengen aldus aan het westen 6300 keer
500 miljoen of dus 3500 miljard euro omzet per jaar. Dat is nota bene
80 percent van de wereldproductie: naast Afganistan wordt papaver ook
nog gekweekt in de Gouden Driehoek (rond Vietnam en Myanmar), in
Colombia en in Mexico.
Laten
we dat bedrag nu vergelijken met de olieproductie en -consumptie: de
gemiddelde wereldburger verbruikt 2 liter petroleum per dag, dat
maakt 2 keer 7 miljard liter per dag en nog 365 keer meer per jaar of
dus jaarlijks meer dan 5000 miljard liter, momenteel aan ongeveer 1,5
euro per liter aan de pomp en dat geeft een omzet van om en bij de
7500 miljard euro per jaar. De omzet van opium in Afghanistan
bedraagt met andere woorden ruim de helft van de wereldwijde omzet
van olie.
Nu
herinnere men zich Saddam Hussein die uit woede tegen het westen dat
hem de inlijving van Q8
ontzegde, de petroleumputten in Koeweit in brand stak. Kan men zich
dan voorstellen wat een vernietiging van de papavervelden van
Afghanistan zou betekenen voor de inkomens die vandaag de westerse
economie moeten recht houden?
Inderdaad,
het westen beschermt de papaverteelt in Afghanistan en zal dat ook
blijven doen met alle mogelijke middelen omdat de omzet welke daarmee
gepaard gaat zowat de helft bedraagt van de wereldwijde omzet gemaakt
middels olie. De taliban kunnen derhalve op hun lauweren rusten, net
zoals de Saoedische prinsen en in de zeer nabije toekomst zullen zij
het niet nalaten om, precies zoals de Saoedi dat deden, hun eisen wat
bij te vijlen inzake de prijzen van de grondstoffen. Het westen
probeert weliswaar om tweedracht te scheppen in het land door de
taliban tegen IS op te zetten maar lang zal het uiteraard niet duren
vooraleer de twee het onderling op een akkoordje zullen gooien. Als
het westen die grillen niet nakomt, wordt het binnen de kortste keren
letterlijk door China onder de voet gelopen.
âWij zijn de heersers der aardeâ. Over totalitarisme vandaag Aflevering 3: Boekverbranding is de voorbode van moordpartijen
"Wij
zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag
Aflevering
3: Boekverbranding is de voorbode van moordpartijen
Eerst
legt men mensen het zwijgen op en in een volgende stap gaat men aan
het moorden: het is een historisch geïllustreerde these van Hannah
Arendt die verschrikkelijk is maar tevens niet zo moeilijk te
verklaren. Om de logica die erachter zit te kunnen begrijpen,
volstaat het dat men zich realiseert dat er dissidenten bestaan,
activisten, hongerstakers, revolutionairen maar ook soldaten die
bereid zijn om hun leven te riskeren aan het front. Het is weliswaar
teveel gevraagd dat iederéén bewust zou leven maar het bestaan van
de genoemde categorieën volstaat om te laten zien dat mensen vaker
de dood verkiezen boven een leven in onvrijheid.
Tijdens
de jongste hongerstaking van de asielzoekers hier ten lande kon men
er andermaal getuige van zijn dat mensen die lange tijd in slavernij
geleefd hebben en wiens vooruitzichten op beterschap gefnuikt worden
door regeringsleden die lijden aan een schromelijk tekort aan
empathie, prompt doch weloverwogen de dood verkiezen boven een
mensonwaardig bestaan. Een leven in onvrijheid is mensonwaardig.
Mensonwaardig is het te moeten zwijgen. Mensen zijn niet bereid om
het eigen hachje te redden ten koste van ongeacht wat. De dood is met
andere woorden niet het ergste wat een mens overkomt.
Dictators
leven van de leugen en zij verplichten het volk om te liegen en
derhalve om de waarheid te verzwijgen, om de andere kant op te kijken
als mensen worden afgemaakt, om te applaudisseren voor in hun
belachelijke kostuums uitgedoste, defilerende fascisten. Het zwijgen
van de massa, het meedoen en het bezwijken onder de sociale druk,
zoals in de hoogdagen van het katholicisme of zoals tijdens het
regime van Ceaușescu,
Franco, Stalin, Hitler, Pol Pot, Orban, Kim Jong-Un, Bouterse, de
tsaren, de pausen en al die andere godsdienstwaanzinnigen, noem maar
op - het mee heulen is extreem hypocriet en bij de eerste de beste
gelegenheid, als de machthebber struikelt, maken zijn voormalige
aanbidders hem genadeloos af.
De
dictator weet dat zijn macht beperkt is, dat het applaus dat hij van
het volk ontvangt, door hem zelf afgedwongen werd, dat de eer die hem
betoond wordt, ongemeend is, dat achter het juichen van de massa die
hij overheerst, mensen schuilen die geduldig wachten totdat het
ogenblik gekomen is om zich aan het absurde toneel waarin zij in een
rol gedwongen worden, te onttrekken. Hij weet dat zijn macht een
vervaldag heeft, dat zij slechts beperkt houdbaar is en dat eenmaal
het voor hem onzalige ogenblik is aangebroken, zijn regime begint te
stinken. Geen mens onder de massa is er die de kans zal laten liggen
om hem af te maken als hij struikelt en om die reden onderdrukt hij
de mens in elk lid van de massa, om die reden wil hij dat allen
gelijk zijn, een uniform dragen, dat er geen diversiteit is, dat er
slechts één taal gesproken wordt en uniformiteit, newspeak,
afvlakking ook en onnadenkendheid, gehoorzaamheid en dril: de
massamens die hij fabrikeert, moet een instrument zijn van alleen
maar zijn
wil, een tentakel dat bij het minste teken van twijfel moet worden
geamputeerd en afgemaakt.
Mensen
verkiezen vaker de dood boven een leven dat gedoemd is tot slavernij
en de dictator weet dat ook en om die reden is hij heel attent naar
individuen die de dans die zij verwacht worden te dansen, trachten te
ontspringen: hij liquideert hen zonder compassie omdat hij weet dat
er geen plaats is voor én zijn leugens én de waarheid. Om die reden
moeten zij die de waarheid spreken, zwijgen
en
willen
zij
niet zwijgen dan kan hij hen nog doen
zwijgen
door de voorwaarden die maken dat zij kunnen spreken, weg te nemen,
met name door hen te vermoorden: het is een logica waar niemand
omheen kan: op de boekverbranding volgen de moordpartijen. Heinrich
Heine: "wo
man Bücher verbrennt, verbrennt man auch am Ende Menschen"
(Almansor,
1820).
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
12 september 2021)
"Wij zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag Aflevering 2: Censuur
"Wij
zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag
Aflevering
2: Censuur
De
joodse psychiater, bioloog en natuurkundige Wilhelm Reich, leerling
van Freud, publiceerde in 1933 Massenpsychologie
des Fascismus, een
boek waarin hij uitlegt hoe het dan mogelijk was dat het volk zich
tot zijn eigen aperte nadeel door Hitler in de doeken heeft laten
doen. Reich moest uit Duitsland wegvluchten voor de nazi's, kwam via
Scandinavië in de USA terecht waar hij een poos samenwerkte met
Albert Einstein maar hij werd ook daar vervolgd om zijn ideeën en om
zijn orgon-theorie die van hem eigenlijk een soort van
Panamarenco-avant-la-lettre maakte. Hij kwam in de gevangenis terecht
waar hij op 60-jarige leeftijd stierf aan een hartstilstand nadat
zijn orgon-accumulators en zijn boeken werden verbrand in een grote
oven in New York: het vuur van de boekverbranding stortte de wereld
in de duisternis achter het reusachtige koperen Vrijheidsbeeld
waarvan de officiële naam luidt: "La
liberté éclairant le monde."Kate
Bush maakte de videoclip Cloudbusting
naar aanleiding van deze allervreselijkste censuur uit de
geschiedenis van de USA.
Wikipedia
omschrijft censuur als "het
gebruiken van [de] macht [ ] om informatie achter te houden [ ]."
(1) Wie alsnog pogen om die informatie aan het licht te brengen,
schieten daar hun vrijheid bij in en riskeren hun leven zoals dat het
geval is met bijvoorbeeld Julian Assange inzake WikiLeaks. Assange
wordt naar verluidt gezocht naar aanleiding van de publicatie van
zijn video Collateral
Murder
waarin zou te zien zijn hoe in 2007 in Bagdad het Amerikaanse leger
vanuit een helikopter twaalf Iraakse burgers en enkele journalisten
van Reuters doodt. (2)
Aleksandr
Solzjenitsyn werd verbannen omdat hij kritiek had op het beleid van
Stalin. In feite is censuur het verbod op het spreken van de waarheid
en dictators censureren omdat zij van de leugen leven. Het meest
verregaande voorbeeld van censuur vindt men dan ook in het Vaticaan
dat in 1559 een index
librorum prohibitorum
verspreidde, een lijst met daarop alle door de kerk gecensureerde
boeken. Uiteraard gaat het om boeken die de hypocrisie en de
leugenachtigheid van het katholicisme aan het licht brengen.
Dissidenten werden door de inquisitie (een speciale kerkelijke
rechtbank) opgepakt en gestraft - de index 'verdween' pas in 1968.
Het
panel van deskundigen inzake de maatregelen getroffen in het kader
van het bestrijden van de pandemie maant het publiek aan om alleen te
luisteren naar het officiële nieuws en in weerwil van het aan de
verlichte Voltaire toegeschreven devies inzake vrije meningsuiting,
verklaart de Gentse filosofieprofessor Johan Braeckman tijdens de
pandemie voor de Vlaamse televisie dat aan mensen met afwijkende
meningen een podium in de media zou moeten worden ontzegd - de
geleerde pleitte eerder ook al voor het subsidiëren van propaganda
voor het darwinisme bij het volk.
In
juni 2020 werd prompt een wet goedgekeurd om alle kritiek op het
coronabeleid van het internet te halen - wat middels algoritmes voor
de beheerders van het medium een fluitje van een cent is - en de
sites in kwestie zijn inderdaad niet langer bereikbaar voor het
publiek. Deze actuele toestanden in het zogenaamde vrije westen
herinneren aan George Orwell die vrijheid definieert als het recht om
te zeggen dat de som van twee en twee, vier is.
Censuur
is het aan mensen ontzeggen van dat recht en is derhalve het
beëindigen van de menselijke vrijheid. Het einde van het recht op
vrije meningsuiting is het begin van de vervolging van wie weigeren
de waarheid geweld aan te doen. Weliswaar sind
die Gedanken frei maar
zoals Michel Foucault dat haarfijn heeft beschreven, manifesteert
macht zich inderdaad waar mensen worden verplicht om leugens te
belijden. Het losbarsten van jubel bij het talrijke publiek naar
aanleiding van een speech van 'corona-dissident' dokter Vernon
Coleman in het centrum van London, is het gevolg van het aan het
licht komen van de waarheid. Zolang de waarheid verborgen blijft
omdat hij niet gezegd mag worden, omdat een omerta geldt, omdat wie
weigeren te liegen, beboet worden en zwaar gestraft, heeft het kwaad
vrij spel omdat wat boos is van de duisternis leeft terwijl alles van
waarde weerloos is. Het aan het licht brengen van de waarheid - die
niet voor niets oorspronkelijk aleteia
[Oud-Grieks: ἀλήθεια] heet, wat wil zeggen: onverborgenheid -
is een heldendaad omdat men daar vaker zijn hachje bij inschiet maar
het is de enige weg naar de vrijheid en derhalve naar een menswaardig
bestaan, zoals de Heilige Schrift het immers leert: "de Waarheid
zal u vrij maken".
Andermaal:
de
waarheid discrimineert de armen niet en zo kunnen potentaten zich pas
doen gelden middels de leugen en de samenzweringen die zich wars van
waarheid en recht voltrekken in de duisternis van de chaos. Achter
een façade van uitgerekend vrijheidsbeelden beoefenen Big Brother en
al zijn handlangers prompt de demonische praktijk van de
boekverbranding welke, zoals de geschiedenis leert, voorafgaat aan de
genocide. (3)
(3)
Cf. Hannah Arendt, Totalitarisme,
Boom, Amsterdam, vijfde oplage 2021 (eerste druk 2014), in het
Nederlands vertaald door Remi Peeters en Dirk De Schutter, pp. 14-15.
[Oorspronkelijk: Totalitarianism,
deel III, alsook (in een appendix) een gedeeltelijk samengevat
negende hoofdstuk uit deel II, getiteld: The
Decline of the Nation-State and the End of the Rights of Man.]: "[Arendt]
begrijpt dat in totalitaire regimes de inhoud van ideologieën
er nauwelijks toe doet en uitgevreten wordt door ( ) de logiciteit
als handelingsprincipe: elke ideologie ( ) leent zich tot een
totalitair gebruik. ( ) als een passe-partout om alles ( )
logisch uit te leggen. ( ) De veelzijdige, altijd meerduidige
ervaring van de complexe werkelijkheid wordt ingeruild voor de
logische zekerheid van een idee. Ofwel worden feiten ontkend tot ze
passen binnen het keurslijf van een tot in het absurde uitgewerkte,
volkomen fictieve ideologische consistentie ( ). Ofwel worden
feiten gecreëerd zodat ze passen binnen het keurslijf van de
ideologie: aanvaarden dat er 'inferieure rassen' of 'uitstervende
klassen' bestaan en niets doen om ze daadwerkelijk uit te roeien, is
inconsequent. En de
vertalers citeren Arendt: 'Je
kunt niet A zeggen zonder B en C te zeggen, enzovoort, het rijtje af
tot aan het einde van het moorddadige alfabet'. (p. 340)" Zie
ook: Hannah
Arendt over totalitarisme.
Zie
ook: Panopticum
Corona,
pag. 567: "Het
wegmoffelen van het onrecht door het opleggen van spreekverbod aan de
slachtoffers is nog erger dan moord en daarom ook verkiezen mensen
die onrecht moeten verduren vaker de dood boven het instemmen met een
stilzwijgen. Over hun dood heen blijft immers hun kreet weerklinken
die het geweten van de mensheid op het appel roept en een openbare
rechtszaak eist en het zijn Machten die het mens-zijn als zodanig ver
overstijgen die ervoor zorgen dat de vrees voor de fysieke dood in
het niets verdwijnt van zodra de Waarheid geweld wordt aangedaan."
Kate Bush: Cloudbusting
Kate Bush: Cloudbusting
10-09-2021
Dr. Vernon Coleman
Dr. Vernon Coleman:
THE PUBLIC DEMAND A LIVE DEBATE
SCIENCE IS NOT SCIENCE WITHOUT DISCUSSION
VACCINES DON'T WORK WHERE THERE IS CORRUPTION
"Wij zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag - Aflevering 1: Van bekeringsijver naar massamoord
"Wij
zijn de heersers der aarde". Over totalitarisme vandaag
Aflevering
1: Van bekeringsijver naar massamoord
De
motor van het proselitisme (in de betekenis van bekeringsijver) is de
twijfel over het eigen geloof: men wil anderen verzekeren van iets
waaraan men zelf twijfelt en het is precies omdat
men
zelf twijfelt dat men anderen wil doen geloven dat men zekerheid
bezit. De kern van de uit de psychologie bekende paradox is relatief
eenvoudig en maakt bijvoorbeeld ook dat in een democratie het spreken
van waarheid structureel onmogelijk is. (1) Het ontbreekt de
twijfelaars aan kwalitatieve argumenten welke zekerheid moeten
verschaffen en daarom nemen zij hun toevlucht tot de kwantiteit en
streven zij er naar om de groep van gelijkgezinden groter te maken
alsof de grootte van de groep een argument kon zijn (2) en zo
ontstaat het begrip consensus
dat niet langer een pejoratieve betekenis heeft en waarop zelfs
positieve wetenschappers zich beroepen om onzekere wetenschappelijke
theorieën zoals bijvoorbeeld het darwinisme te gaan promoten. Het
geloof van anderen verdoezelt mijn twijfel omdat dit de
verantwoordelijkheid over de twijfel verdeelt en het is bekend dat
gedeelde verantwoordelijkheid misdaad vergemakkelijkt. In dit geval
bestaat de misdaad erin dat men zichzelf beliegt en wel met de leugen
van de zekerheid.
Een
gelijkaardige paradox speelt nu waar potentaten aan het werk zijn:
zij willen anderen overheersen omdat zij niet in staat zijn om het
meesterschap over zichzelf te verwerven. Zij willen anderen in
bepaalde banen dwingen omdat zij zelf niet weten tot welke remedie
zich te wenden voor het menselijke ongemak dat erin bestaat dat wij
natuurlijkerwijze een plan, een programma, een voorschrift, een doel
en een leiding missen: la
condition humaine.
Wat Werner Herzog uitbeeldt in zijn werk en dan bij uitstek in zijn
Jeder
für sich und Gott gegen alle uit
1974,
is het schrikbeeld van een mensdom dat, zoals door Kaspar Hauser uit
diens visioenen verteld, door een woestijn trekt gelijk een karavaan
zonder kop of staart. (3)
Potentaten
zijn simpele geesten: zij kunnen zich niet verzoenen met de staat van
wanorde die de menselijke conditie kenmerkt als een fundamenteel
tekort en zo ondernemen zij acties met de bedoeling om alles in
ordentelijke banen te leiden. In de praktijk vertaalt zich dat echter
al te vaak als grootheidswaanzin, totalitarisme en massamoord -
praktijken waarvan de geschiedenis bol staat.
Wat
begint met bekeringsijver wordt alras dwingelandij van zodra
bekeerlingen hun twijfels gaan uiten en aldus roet in het eten gooien
van degenen die hen rekruteerden. Die laatsten immers koesterden de
ijdele hoop dat hun bekeerlingen die vervelende twijfel zouden
wegnemen vanwege hun grote aantal. Maar wanneer niet meegaandheid
doch nog meer kritiek en twijfel de uiteindelijke vruchten blijken
van de bekeringsijver, wordt de hoop op orde verijdeld, neemt de
frustratie toe en gaan autocraten over tot geweld: het geloof wordt
niet langer met argumenten aangebracht maar het wordt afgedwongen en
voortaan zijn de gelovigen geconditioneerde individuen - alle andere
individuen zijn niet meer. (4)
(J.B.,
10 september 2021)
Verwijzingen:
(1) "Zoals
Michel Foucault dat in zijn laatste colleges aantoonde wordt de
waarheid door de wereldse machten structureel verbannen omdat ook de
geringsten beschikken over het vermogen om de waarheid te kennen: de
waarheid discrimineert de armen niet en zo kunnen potentaten zich pas
doen gelden middels de leugen en de samenzweringen die zich wars van
waarheid en recht voltrekken in de duisternis."
(Jan Bauwens, Panopticum
Corona,
Serskamp 2021, pag. 834). Er wordt verwezen naar: Michel Foucault, De
moed tot waarheid. Het bestuur van zichzelf en de anderen II,
Colleges
aan het Collège de France (1983-1984),
met woord vooraf en redactie door François Ewald en Alessandro
Fontana. Situering en redactie door Frédéric Gros. Vertaling door
Ineke van der Burg. Uitgeverij Boom, Amsterdam 2011, pp. 60-67.
[Oorspronkelijk: Le
courage de la vérité. Le gouvernement de soi et des autres II.
Cours au Collège de France (1983-1984),
Paris: Gallimard/Seuil 2009].
(2)
Dat dit niet het geval is, leert ons Spinoza met de slotzin uit zijn
Ethica: "Alles
wat voortreffelijk is, is even moeilijk als zeldzaam."(Benedictus
de Spinoza,
Ethica, Ordine Geometrico Demonstrata, 1678.)
(4)
Ook vandaag worden politieke dissidenten van hun vrijheid beroofd,
monddood gemaakt, krankzinnig verklaard en vermoord. Hannah Arendt
beschrijft de praktijk als volgt: "Praktisch
gesproken gaat de totalitaire heerser te werk als een man die
hardnekkig iemand anders beledigt, tot iedereen weet dat de laatste
zijn vijand is, zodat hij met een zekere geloofwaardigheid zijn gang
kan gaan en hem kan doden uit zelfverdediging. Dit is bepaald grof,
maar het werkt - zoals iedereen weet die ooit heeft gadegeslagen hoe
succesvolle carrièrejagers mededingers elimineren."
(Hannah Arendt,
Totalitarisme,
Boom, Amsterdam, vijfde oplage 2021 (eerste druk 2014), pag. 243. [In
het Nederlands vertaald door Remi Peeters en Dirk De Schutter.
Oorspronkelijk: Totalitarianism,
deel III, alsook
(in een appendix) een gedeeltelijk samengevat negende hoofdstuk uit
deel II, getiteld: The
Decline of the Nation-State and the End of the Rights of Man.]
Zie ook onze samenvattende weergave van het boek met wat commentaar:
Hannah
Arendt over totalitarisme.
08-09-2021
JEAN BERNARD FOURTILLAN Interview Hold-up complète - Malaria, Aids, Covid19: gefabriceerd in een labo en gepatenteerd sinds lange tijd!
JEAN BERNARD FOURTILLAN
Interview Hold-up complète -
Malaria, Aids, Covid19:
gefabriceerd in een labo en gepatenteerd sinds lange tijd!
JEAN
BERNARD FOURTILLAN
Interview
Hold-up complète - Malaria, Sida, Covid19 créé en labo et breveté
depuis longtemps !
Het einde van de gemeenschapszin beëindigt de gemeenschap
Het
einde van de gemeenschapszin beëindigt de gemeenschap
Het
socialisme is die ideologie die pleit voor meer gemeenschapszin, een
item dat vandaag zeer in is ingevolge de pandemie en wat zij allemaal
in haar zog heeft, zoals de vaccins die niet kunnen verplicht worden
zonder de mensenrechten met de voeten te treden en die men dan maar
via allerlei sluikwegen aan de mensen tracht op te dringen, bij
uitstek door een beroep te doen op... gemeenschapszin. Maar
die is er niet meer, of althans is de gevoeligheid verdwenen voor de
oproep daartoe en het loont de moeite om de oorzaak daarvan in
het licht te stellen.
In
twee woorden: de gemeenschap of de staat is niet meer wat zij was
sinds het gros van de politici zich laat corrumperen door
kapitaalkrachtige firma's die diensten leveren aan de staat: de
banken in de eerste plaats, zoals ons welbekend vanwege de
geïnstitutionaliseerde staatsschuld die maakt dat men zijn
burgerschap tot in de eeuwigheid moet huren, maar uiteraard ook tal
van andere bedrijven, zoals vandaag de leveranciers van diensten aan
de zogenaamde volksgezondheid: de farmacie die coronavaccins,
testkits en allerlei preventieve en curatieve medicamenten in de
aanbieding heeft.
Het
meest in het oog springende gevolg van die corruptie is niet zozeer
dat de corrumperende bedrijven het monopolie verwerven inzake de
levering van geneesmiddelen en diensten aan de sector van de
volksgezondheid maar wel dat zij zichzelf onmisbaar maken door het
scheppen van geheel fictieve problemen en behoeften waarvan
zij dan de even fictieve oplossing of bevrediging verkopen.
Zowel
de creatie van de fictieve problemen als het aanprijzen van even
fictieve oplossingen gebeurt nu door tussenkomst van door het volk
verkozen doch door de betreffende firma's omgekochte politici, wat
maakt dat de afzet van de te slijten producten en diensten
gegarandeerd wordt door het innen van de gelden via de staat die ze
uit de kas van de belastingen haalt. Vandaag lanceren de betreffende
firma's eerst nieuwe ziektebeelden en vervolgens vaccins en
medicijnen die deze moeten bestrijden.
Een
volstrekt ondoorzichtige campagne moet ervoor zorgen dat nieuwe
ziektekiemen als gevaarlijker worden voorgesteld dan ze in
werkelijkheid zijn of zelfs dat volstrekt ongevaarlijke of
onbestaande ziekten worden in beeld gebracht samen met de reclame
voor hun even fictieve bestrijdingsmiddelen. Er wordt met andere
woorden een zekere angst geschapen die de behoefte aan hulp in het
leven roept en die hulp krijgt gestalte in een product of een dienst
welke verkrijgbaar is op de markt. De koop wordt gesloten door
politici in naam van een volk dat gelooft aldus door redders geholpen
te worden terwijl het alleen maar apert bij de neus wordt genomen en
schaamteloos wordt bestolen.
De
'gemeenschapszin' waarmee 'socialistische' leiders staan te zwaaien
om het volk over de streep te trekken, is een louter sociaal
drukkingsmiddel, een psychisch dwangmiddel dat zijn effect
uitsluitend dankt aan kuddegeest. Egoïsten, zo worden degenen
genoemd die voor vaccinatie bedanken en die aldus alleen maar gebruik
maken van een recht, wat betekent dat hier op een allerminst
ongevaarlijke manier gemeenschapszin en kuddegeest door elkaar
gehaspeld worden door politici die een sociaal engagement voorwenden
om daar hun persoonlijk voordeel mee te doen.
De
verkrachting van het begrip 'gemeenschapszin' door de aanwending
ervan als psychisch dwangmiddel en derhalve als wapen in functie van
het chanteren van mensen nadat die hun vertrouwen hebben geschonken,
degradeert de betrokken politici tot criminele handlangers van louter
op financieel gewin azende ondernemingen maar brengt tevens de
geloofwaardigheid van het socialisme zelf in het gedrang en wel in
die mate dat heden een situatie dreigt waarin alleen nog het recht
van de sterkste geldt, wat meteen zichtbaar wordt zoals heden in het
pensioendebat. Het hoeft geen betoog dat die kentering niet alleen
het einde van het socialisme zal betekenen: het zal tevens de dood
zijn van de maatschappij als zodanig omdat het ongecontroleerde
woekeren van het absolute winstprincipe in een losgeslagen markt geen
andere uitkomst kan brengen dan regelrechte oorlog.
(J.B., 6
september 2021)
In duisternis gehuld
In
duisternis gehuld
De
aarde draait om haar as die de polen onderling verbindt. Verplaatst
je je van een pool richting evenaar, dan neemt je snelheid toe van 0
naar 40.000 km per etmaal. Doe je die verplaatsing met een vliegtuig,
dan loop je achter op de breedtegraad waar je vertrokken bent en ga
je een spiraal beschrijven - het Coreoliseffect. Hetzelfde doet de
lucht die van de polen komt of die er heen gezogen wordt als - op een
hoogte van 10 tot 30 km - een lagedrukgebied hangt, de poolwervel
genaamd. Terwijl het op die hoogte warm is, blijft de koude in de
luchtlagen daaronder gevangen zitten.
Sinds
begin dit jaar is om de een of andere reden de (noord)poolwervel in
twee gesplitst en één ervan hangt ons, Noord-Europeanen, boven het
hoofd. Men ziet bijgevolg al de hele zomer een ongewone bewolking,
stratusbewolking
genaamd, de dominante bewolking van de polen. Stratuswolken zijn
donkergrijs en somber, zij geven misbanken, ijs en motregen; zij
steken de zon weg, zij verkillen de aarde en hullen haar in
duisternis.
In
noordelijk gelegen gebieden, zoals IJsland, komt de zon in de winter
nauwelijks op en krijgen de mensen last van depressies ingevolge een
tekort aan licht. Hetzelfde is in deze zomer uiteraard ook bij ons
het geval en het deprimerende effect van het lichttekort kan
uiteraard alleen maar versterkt worden door de kou, de pandemie en de
economische recessie. Ook misoogsten zullen zeer binnenkort van de
partij zijn. Bovendien zwengelen al deze factoren elkaar alleen maar
aan - om er slechts twee te noemen: koude en een tekort aan licht
werken elkaar in de hand, zoals ook voedselschaarste en ziekten. En
dan hebben we het nog niet gehad over de opwarming die gepaard gaat
met wateroverlast maar paradoxaal genoeg ook met droogte en
drinkwatertekorten. Over deze ongelukken zal niettemin gezegd worden
dat zij alsnog een voordeel bieden: zij schrikken de migranten af en
ze remmen de te verwachten volksverhuizing richting Europa.
Het
is immers niet (het overigens alles behalve leuke) Europa waar men op
af komt, het zijn de vleespotten en die zullen ingevolge de zeven
plagen van Egypte hun bodem laten zien, precies zoals de Elbe waar
exact drie jaar geleden de hongerstenen
boven water kwamen. Zo stond daar te lezen op een steen uit 1616: Als
je mij ziet, huil dan! De verschrikking van de lege
voorraadschuren zal wellicht worden ingehaald door die van de
watersnood: een mens kan vele dagen verder zonder voedsel maar zonder
drinkwater zijn onze dagen zo geteld. Dorst doet drinken, men drinkt
onzuiver water en epidemieën, nog veel dodelijker dan covid-19,
krijgen vrij spel.
Het
tekort aan zonlicht is misschien wel het ergste bijverschijnsel van
de vreemde meteorologische omstandigheden: het brengt onze
biologische klok in de war in de hersenen en daarmee ook de hele
hormonenhuishouding, het zenuwstelsel en alle stofwisselingsprocessen
met uiteindelijk allerlei ziekten waarvan sommige letaal zijn. Maar
zoals we intussen een dik decennium geleden al konden schrijven, is
ook het
tanen van de Noord-Atlantische drift van de partij.
Drugsbaronnen aan de macht - Aflevering 5: Het nieuwe opium
Drugsbaronnen
aan de macht
Aflevering
5: Het nieuwe opium
In
zijn artikel How Britain's opium trade impoverished Indians
van 5 september 2019 schrijft de Indië-correspondent van de BBC
Soutik Biswas dat ten tijde van het Britse imperium de jaarlijkse
productie voor de farmacie van opium in Uttar Pradesh en Bihar,
deelstaten van het gekoloniseerde India, een paar duizend ton bedroeg
en dat deze productie - die Engeland schatrijk heeft gemaakt -
vergelijkbaar is met de hedendaagse opiumproductie voor heroïne in
Afghanistan. Wie te maken krijgen met kanker - en dat zijn vandaag
welhaast de helft van alle mensen - weten dat de kostprijs van de
pijnstillers, die opiaten zijn, een veelvoud bedraagt van die van de
eigenlijke kanker bestrijdende medicijnen (en dat is dan ook de reden
waarom die niet door de verzekering terugbetaald worden) en zo kan
men zich een beeld vormen van de omvang van het kapitaal dat gemoeid
is met de opiumhandel.
Echter,
vandaag zetten de farmareuzen de drugsbaronnen van weleer aardig te
kijk: zij fabriceren volledig artificiële of dus synthetische
opiaten - opioïden genoemd - die tientallen keren sterker zijn dan
het natuurlijke opium en uiteraard ook veel sterker verslavend en
dodelijker maar tegelijk zijn de productiekosten daarvan minimaal en
derhalve worden de winstmarges gigantisch.
Pijnstillers
brengen de zieke in de waan van beterschap omdat zij de overdracht
van de pijn in de zenuwbanen naar de hersenen blokkeren en zo genezen
zij niet maar daarentegen maken zij nog zieker omdat zij de
waarschuwing die het pijnsignaal tenslotte is, onmogelijk maken. Ook
allerhande aanverwante 'gelukspillen', behorende tot de groep van de
zogenaamde psychofarmaca, worden door de massa's verzwolgen onder
voorschrift van de artsen en hebben in geen tijd de psychische
gezondheid en het kritisch vermogen van een flink deel van het
mensdom compleet veranderd en wel in de verkeerde richting, zij dat
kennelijk een tegelijk door zekere machten gewenste richting.
Potentaten
houden immers niet van intelligente burgers, de geschiedenis toont
hoe die desnoods massaal worden uitgemoord, en machthebbers houden
hun onderdanen het liefst zo dom mogelijk. Bovendien garandeert de
verslaving van de massa aan chemische vergiften ook dat het volk in
armoede zal blijven ploeteren: de aloude samenzwering van kerk en
staat onder het moto van 'houdt gij ze dom, dan houden wij ze arm'
doet het met de nieuwe middelen in de hedendaagse context zelfs nog
beter dan voorheen.
Zo
moet men het met lede ogen aanzien hoe vandaag wereldwijd de nieuwe
drugsbaronnen, gewapend met een oogverblindende coronapolitiek, het
ingevolge de milieuramp al geheel verkommerde mensdom de genadeslag
toedienen met voor hun kar gespannen politici die een Nobelprijs voor
Hypocrisie en Corruptie verdienen. Uiteraard zou de wet al te gortig
met de voeten worden getreden mochten burgers ook worden verplicht om
zich de vergiften van de drugstrafficanten in het lijf te laten
spuiten en zo wordt de burgerlijke vrijheid nu feitelijk ondermijnd
via allerlei laffe sluikwegen.
U bent vrij om zich al dan niet te laten vaccineren maar
doet u het niet, dan dreigt u een aantal rechten te verliezen, zoals
het recht op arbeid, samenscholing, verplaatsing, medische verzorging
en noem ze maar op: de rechten waarvoor iedereen betaalt en die op de
helling staan voor wie weigeren om de kudde te volgen naar de
afgrond. Belanghebbende politici meesmuilen in de media dat de
niet-meelopers maar moesten gestraft worden en zo laten zij het
uitschijnen dat wie gebruik maken van hun rechten, misdadigers zijn.
Het moet hen zo moeilijk mogelijk gemaakt worden, zo
bazuinen gelovigen, nog heiliger dan de paus, het in de media rond:
zich er terdege van bewust dat men iemands rechten niet zomaar kan
ontzeggen, sporen zij anderen aan om dat segment van de bevolking dat
weigert nog langer te dansen naar de pijpen van de drugsbaronnen, met
pestgedrag over de streep te trekken. En dat in een tijdperk waarin
van elke gezagsdrager een nultolerantie tegen pestgedrag wordt
geëist.
Luister alleen naar het officiële nieuws: het komt
letterlijk uit de dystopische roman van George Orwell zomaar uit de
fantasie de werkelijkheid naar binnen wandelen. Maar andermaal
overtreft de werkelijkheid de stoutste fantasie want bij die
aansporing blijft het niet: meningen welke afwijken van de
opgedrongen dogma's waarvan de verdedigers via het raam naar buiten
vluchten van zodra de laatst overgebleven journalisten hun vragen op
hen pogen af te vuren, worden prompt gedeletet van het net zoals
intussen ruim een jaar geleden werd beslist door de club van de
grootbezitters van het wereldeconomisch forum geleid door Klaus
Schwab en co en onder de hoge bescherming van de prins van Wales
wiens in de opiumkolonies buit gemaakte rijkdommen ook vandaag nog
wereldwijd op alle televisieschermen worden uitgestald alsof het
helemaal niet ging om een drugs- en mensenhandel en om dievenbuit
doch om hoogstaande humanitaire prestaties.
Strijders voor eerlijke landbouw worden gecriminaliseerd terwijl aan het licht komt dat genetisch gemanipuleerde gewassen een gevaarlijk virus bevatten - zie:
