Alle rechten voorbehouden Een variant van deze blog is te vinden op seniorennet op het volgende adres: http://blog.seniorennet.be/tisallemaiet/
13-11-2022
Adagio
Adagio
"Adagio" - Liedcyclus (Jan Bauwens, 2004) getoondicht op elf gedichten uit "Adagio" van Felix Timmermans (1886-1947).
[De muziekpartituren zijn verkrijgbaar bij de componist]
08-11-2022
De plundering van de Congo en de genocide van 1890 tot 1910 - Aflevering 2: 'Missionering'
De
plundering van de Congo en de genocide van 1890 tot 1910
Aflevering
2: 'Missionering'
In
1482 kwamen de Portugezen met Diogo Cão aan bij de Congorivier en
zij werden daar in 1491 vriendelijk ontvangen door de koning, de
ManiKongo. Het land telde toen 3 à 4 miljoen mensen. De Portugezen
gaven de koning wapens om de opstandelingen te onderdrukken en zij
begonnen met de bouw van kerken en missieposten. In Afrika bestond
slavernij maar veel Afrikaanse stamhoofden waren ook bereid om ganse
scheepsladingen slaven aan de aan slavenkoorts lijdende Europeanen te
verkopen: ze werden verscheept naar de mijnen en de plantages voor
koffie, thee, suiker, katoen en tabak in de Britse, Franse en
Hollandse koloniën in Noord-Amerika, onder meer Brazilië en de
Caraïben. Ook heel wat missionarissen werden slavenhandelaars
omwille van de hoge winsten. Toen de ManiKongo Affonso zijn beklag
deed bij de Portugezen dat ze, gedreven door hebzucht, zijn land
helemaal ontvolkten, wimpelden zij dat af - in 1665 werd de ManiKongo
onthoofd.
In
1816 ging de Brit James Tuckey op expeditie om de oorsprong van de
Congorivier te vinden die een werveling was van schuimende
stroomversnellingen en reusachtige draaikolken (1) maar de
gele koorts sloeg toe.
Missionarissen,
ontdekkingsreizigers, beschaving en christianisering: het bleken
allemaal smoezen om heel andere en minder menslievende bedrijvigheden
mee toe te dekken. Priesters werden slavenhandelaars en
ontdekkingsreizigers vedetten en helden: zij vingen roem met
leugenachtige verhalen over hun exotische reizen. Toen Livingstone
van de radar verdween, zwoer Stanley dat hij hem zou vinden en zijn
verzonnen avonturen spijzigden de pers van destijds. Waar was het hen
eigenlijk om te doen? De grondslag van Europa's opwinding
bestond grotendeels uit de hoop dat Afrika een bron voor grondstoffen
zou worden om de Industriële Revolutie te voeden, net zoals de
zoektocht naar grondstoffen - slaven - voor de koloniale
plantage-economie de voornaamste aanleiding was geweest voor Europa's
eerdere bemoeienis met Afrika. ( ) Maar de Europeanen wilden graag
van zichzelf geloven dat ze werden gedreven door nobeler
beweegredenen. Vooral de Britten geloofden vurig in het brengen van
'beschaving' en het christendom naar de inboorlingen en zij
stelden het zo voor dat zij de slavernij kwamen bestrijden! (2)
(waarbij de Arabieren nu de zondebok werden). (3)
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
8 november 2022)
Verwijzingen:
(1)
Adam Hochschild, De geest van koning Leopold II en de plundering
van de Congo, Meulenhoff/Kritak 1998 (in een Nederlandse
vertaling door Jan Willem Bos). (Oorspronkelijk: King Leopold's
Ghost. A Story of Greed, Terror and Heroism in Colonial Africa,
Adam Hochschild 1998), p. 24.
(2)
O.c., p. 33.
(3)
O.c., p. 34.
05-11-2022
De plundering van de Congo en de genocide van 1890 tot 1910 * Aflevering 1: Inleiding
De
plundering van de Congo en de genocide van 1890 tot 1910
Aflevering
1: Inleiding
De
Amerikaanse historicus en mensenrechtenactivist Adam Hochschild
(°1942) is de zoon van een naar New York uitgeweken joodse
grootindustrieel met Duitse roots, Harold Hochschild, die voorzitter
was van de Amercan Metal Company. (*) Hij schreef onder meer over de
Zulu's in Zuid-Afrika, over de Russische Gulags (de
concentratiekampen onder Stalin), over het abolitionisme, over de
Eerste Wereldoorlog, over de Spaanse Burgeroorlog en ook over een
van de grote massaslachtingen van de recente geschiedenis (1),
namelijk de genocide op naar schatting acht miljoen Congolezen onder
Leopold II.
Hochschild
schrijft in zijn Inleiding dat de Congo van een eeuw geleden
inderdaad een dodencijfer van holocaustomvang had gekend. (2)
Het gaat om een historie die niet alleen in de doofpot belandde maar
waarbij de Belgische koning Leopold II zich bovendien wereldwijd liet
doorgaan voor een filantropische vorst (3) die de
slavenhandel bestreed en aan wie werd lof toegezwaaid aangezien
hij zijn persoonlijk fortuin heeft geïnvesteerd in openbare werken
ten gunste van de Afrikanen. (4)
Maar
havenopzichter in Antwerpen Edmund Morel zag dat de scheepsladingen
uit Afrika tot de top van de ruimen (waren) volgestouwd met
waardevolle ladingen rubber en ivoor (5) terwijl de vracht van
de schepen die weer naar de Congo voeren hoofdzakelijk bestond uit
legerofficieren, vuurwapens en militie (6), wat hem
ervan verzekerde dat hier slavernij aan de orde was (7) en hij
herinnerde zich Heart of Darkness van de Oekraïense schrijver
Joseph Conrad die het heeft over 'de verachtelijkste worsteling
om buit die ooit de geschiedenis van het menselijk geweten heeft
besmeurd'. Adam Hochschild:
En boven allen uit torende koning Leopold II, een man
die evenzeer was vervuld van hebzucht en sluwheid, valsheid en charme
als de meest complexe schurken van Shakespeare (8) maar die
nooit zelf in Congo is geweest en die derhalve nooit een
druppel door geweld vergoten bloed zag (9) zoals ook de
piloten die bombarderen vanuit de stratosfeer, de door hen verminkte
lichamen niet hoeven te zien. (10) en ze gingen er bovendienl prat
op: De mannen die zich meester hadden gemaakt van de Congo
gaven vaak hoog op van hun moordpartijen en schepten erover op in
boeken en krantenartikelen. (11)
Zoals
in de proloog wordt aangegeven kennen deze trieste gebeurtenissen een
voorgeschiedenis van eeuwen van overzeese slavenhandel welke wij
eerder behandelden in de artikelenreeks Hoe Europa groot en rijk
werd. (12)
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
5 november 2022)
Verwijzingen:
(*)
https://en.wikipedia.org/wiki/Adam_Hochschild
(1)
Adam Hochschild, De geest van koning Leopold II en de plundering
van de Congo, Meulenhoff/Kritak 1998 (in een Nederlandse
vertaling door Jan Willem Bos). (Oorspronkelijk: King Leopold's
Ghost. A Story of Greed, Terror and Heroism in Colonial Africa,
Adam Hochschild 1998), p. 8.
Met
Allerheiligen worden de martelaren herdacht doch frontsoldaten zijn
geen martelaren zoals dictators en kerkhoofden het gezegd willen
hebben: in dit soort van verhalen zijn de martelaren altijd weer de
onschuldige kinderen. Dictators gijzelen hun eigen burgers en zij
plegen chantage op hen middels hun gezinnen en hun kinderen. Om die
reden kunnen zij hen dwingen te gaan sneuvelen aan het front want zij
stellen desertie voor als lafheid. De soldaten bieden geen weerstand
tegen hun dictator omdat zij allemaal gaan lijden aan het
Stockholmsyndroom: zij gaan 'sympathiseren' met de gijzelnemer die de
dictator wezenlijk is omdat zij zijn wreedheid vrezen: wreedheid
jegens henzelf maar eerst en vooral ook jegens hun gezinnen en hun
kinderen. De handelwijze van de dictators zou pas hout snijden indien
het ook zo was dat zij meer zorg droegen voor de gezinnen en de
kinderen dan de vaders zelf. Dat dit allerminst het geval is, blijkt
hieruit dat zijzelf nimmer bereid blijken zich persoonlijk in het
gevecht te storten: zij houden zich op in schuilkelders en zij
beveiligen zich in extreme mate. Op gebied van lafheid wedijveren de
dictators zodoende met de kerkleiders die sinds oudsher via de omweg
van hun aan tovenarij te danken macht over de lichtgelovige vrouwen
en de kinderen, het handelen van de mannen besturen. Dit bewijst
tevens dat dictators allerminst leiders zijn en 'kerkleiders'
allerminst herders: zeer in tegenstelling tot de dieren, bijvoorbeeld
de vissen, die er bij de vorming van scholen voor zorgen dat hun
jongen door de ouderen omgeven en beschermd in het midden zwemmen,
laten dictators hun vege lijf beschermen door de jeugd die zij naar
het front sturen. Dictators zijn parasieten die voor leiders willen
doorgaan, precies zoals de zogenaamde 'kerkleiders' wier tronies
sinds oudsher smachten in het vet en blinken van het goud en van de
parels op hun potsierlijke tiara's. Omdat onschuldige kinderen
telkenmale het gelag betalen, is het de verdomde burgerplicht
dictators te verjagen. Dat alleen angst de uitvoering van deze plicht
in de weg staat, toont zich waar potentaten struikelen: het volk dat
anders gelijk een knipmes voor de dictator buigt, kan hem dan niet
rap genoeg lynchen.
(J.B.,
1 november 2022)
27-10-2022
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 10: Aldus wordt de 'wet van de jungle' tot wet zonder meer
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
10: Aldus wordt de 'wet van de jungle' tot wet zonder meer
Steeds
vaker leest men her en der in magazines en in kranten dat de
wetenschappelijke vooruitgang wellicht te danken is aan autisme en
daar hebben we alweer een 'theorie' die niet te wijten is aan inzicht
doch aan een schromelijk tekort daaraan en die maar beter kan
bestempeld worden als een waanzin of een bijgeloof.
Autisme
bestaat zoals het wordt omschreven om mensen te typeren die geen
sociale contacten kunnen leggen en die derhalve gedoemd zijn
om zich op te sluiten in zichzelf. Maar het omdraaien van die
implicatie getuigt slechts van een verregaand gebrek aan elementaire
logica. De implicatie Als A dan B is geenszins
equivalent met de implicatie Als B dan A maar is alleen
equivalent met de implicatie: Als niet-B, dan niet-A.
Er
zijn met andere woorden mensen die weinig of geen sociale contacten
onderhouden terwijl zij op dat vlak helemaal niet onvermogend zijn:
zij zijn bekwaam tot sociaal verkeer maar zij willen de
intensiteit van sociale contacten die de doorsnee aan de dag legt
niet, bijvoorbeeld omdat zij er niet de behoefte aan hebben of omdat
hen de tijd daarvoor ontbreekt daar zij met andere zaken bezig zijn
welke zij belangrijker achten dan pakweg voetballen of kaartspelen.
Wat
gezegd als men bijvoorbeeld zou verkondigen dat het bestaan van
meerdere talen zou te danken zijn aan het bestaan van barbaren?
Iedereen weet dat de Oude Grieken tijdens hun veroveringstochten
volkeren die de Griekse taal onmachtig waren, 'barbaren' noemden, wat
wil zeggen: 'brabbelaars'. Zij deden dat omdat zij arrogant genoeg
waren om te denken dat een taal die zijzelf niet verstonden, geen
echte taal kon zijn maar hooguit gebrabbel. Dezer dagen hoort men
evenzeer heel wat Amerikanen zeggen dat Afghanen, om maar één volk
te noemen, een brabbeltaaltje spreken waar zij in feite zouden moeten
concluderen dat niet de Afghanen doch zijzelf de ongeletterden zijn
daar zij alleen maar Engels verstaan.
Arrogantie
is dan ook de sleutel tot een beter begrip van het onverstand dat
schuilgaat achter de opvatting dat de wetenschappelijke vooruitgang
te danken ware aan autisme. Heel wat mensen blijken namelijk niet in
staat om het onderscheid te maken tussen enerzijds gebrabbel en
anderzijds een geleerde uiteenzetting: vanuit hun enge
referentiekader zijn dat twee dezelfde zaken omdat zij die zonder
onderscheid positioneren in het vakje van de dingen die zijzelf niet
verstaan. Zij merken geen verschil tussen de graffiti die de betonnen
pijlers van de viaducten sieren en de wiskundige symbolen in een boek
over geometrie of fysica en derhalve concluderen zij dat er ook
helemaal geen verschil kan zijn.
Dit
is de manier waarop de massa alles wat met kop en schouders boven
haar uitsteekt, met de grootst denkbare onverschilligheid wegmaait.
Neen, het is beslist niet zo dat genialiteit aan autisme zou te
danken zijn: onwetende mensen denken dat omdat zij niet in staat zijn
om een onderscheid te maken tussen allerlei zaken en gedragingen die
zij niet verstaan en waarvan de ene onder de noemer van autisme
vallen terwijl de andere kenmerkend zijn voor een verstandigheid
welke zij zelf helaas moeten missen.
Het
gevaar van de democratie bestaat erin dat zij op structurele wijze en
derhalve onoplosbaar de discriminatie van het sublieme, dat per
definitie altijd uitzonderlijk zal blijven, gemeenschappelijk heeft
met de wet van de jungle, terwijl ze dit onrecht bovendien tot wet
maakt, wat uiteindelijk geschiedt tot haar eigen gigantische nadeel.
Het is helemaal geen elite die de 'nieuwe wereldorde' leidt doch een
anonieme tendens welke haar blindheid deelt met die van een ordinaire
mol. Maar dan met dat verschil dat een mol een bijzonder respectabel
dier is.
(J.B.,
27 oktober 2022)
(Wordt
vervolgd)
25-10-2022
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 9: Een hedendaagse versie van de Apologie van Socrates
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
9: Een hedendaagse versie van de Apologie van Socrates
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 8: als de zwarte propaganda het wint van de kennis
De 'nieuwe wereldorde'
Aflevering 8: als de zwarte propaganda het wint van de kennis
Alleen insiders, en dat moeten dan ook nog specialisten zijn, hebben enig zicht op de manier waarop hoogtechnologische spullen werken: 'normale' mensen gebruiken smartphones, downloaden muziek en films en verrichten financiële transacties met de pc zonder ook maar enig benul te hebben van de onderliggende technologische hoogstandjes die de werking daarvan mogelijk maken. Zij peuteren een laptop open en zien slechts een wirwar van metalen stukjes en draadjes waarvan de onmisbaarheid pas duidelijk zou worden door er een stukje uit weg te nemen. Ons lichaam gehoorzaamt aan onze wil zonder dat wij ook maar iets begrijpen over de werking van bijvoorbeeld neuronen maar van zodra een minuscuul fragmentje van ons lijf het laat afweten, kan dit het einde inluiden van ons bestaan. Het autoverkeer wordt mogelijk gemaakt en geregeld door een lange geschiedenis van technologische groei, door patenten en wetten, door een met verkeerstekens, signalen en regels georkestreerd wegennet, door een specifiek opleidingssysteem waaraan alle gebruikers onderworpen worden en door nog talloze zaken meer. De financies van een staat, de taakverdeling van een maatschappij, het functioneren van burgers: het zijn allemaal danig ingewikkelde 'apparaten' dat niemand er nog een zicht op heeft. Zij werken bij de gratie van de navolging van zekere afspraken, uitgebroed door hoogopgeleide en gespecialiseerde vaklui.
Er is een 'technologie' van de natuur, er is de techniek van menselijke instrumenten maar er is ook nog de technologie welke niet het menselijk lichaam tot object heeft of de smartphone maar wel het maatschappelijke handelen, of beter: bepaalde onderdelen daarvan, zoals bijvoorbeeld de vorming van meningen en overtuigingen in de hoofden van specifieke klassen van burgers. En derhalve bestaan er naast de technologen die smartphones in elkaar knutselen zodat zij ons de gewenste muziek laten horen, ook technologen die ervoor zorgen dat mensen zich de (door de overheid) gewenste meningen vormen.
En precies zoals de smartphone zelf zich niet bewust is van de manier waarop hij werkt of zoals de mens die loopt, eet of nadenkt, helemaal niet weet hoe zijn lichaam dat voor mekaar krijgt, zo ook weten burgers door de band quasi niets over de wijze waarop hun mening over allerlei zaken tot stand komt. Wij verkeren veel vaker in de illusie dat wij het heft in eigen handen hebben dan dat dit ook effectief het geval is. Zoals wij onze fysieke prestaties geheel verkeerdelijk toeschrijven aan de werking van onze wil terwijl in feite de natuur aan het werk is die wij onmogelijk kunnen doorgronden, zo ook schrijven wij de oorsprong en de vorming van onze meningen toe aan de kracht van ons denken terwijl zij voor het overgrote deel de resultanten zijn van invloeden waarvan voor ons de oorsprong een grote onbekende blijft, om nog niet te reppen van de achterliggende bedoelingen.
De link met de huidige Europese oorlog ligt voor de hand: zou men de psychologische oorlogsvoering achterwege laten, dan liet men opzettelijk een ruim gedeelte van zijn wapenrusting buiten strijd en dan nog uitgerekend dat stuk waarop men maar moeilijk kan aangesproken worden en dat derhalve ook in tijden van 'vrede' ongehinderd werkzaam blijft.
Psychologische oorlogsvoering is propaganda met het oog op de verzwakking van de vijand. Dat gebeurt bijvoorbeeld met leugens, zoals desinformatie en 'zwarte propaganda' of acties in andermans naam, waarbij slachtoffers zich vaak allerminst bewust zijn van het bedrog en het meest bekende voorbeeld daarvan is de vermeende joodse samenzwering ter verwerving van de wereldheerschappij zoals neergeschreven in de zogenaamde 'Protocollen van de wijzen van Sion', een door de Ochrana opgestelde tekst met het oog op het destabiliseren van de maatschappij. Maar uiteraard maken niet alleen de Russen doch alle partijen gretig gebruik van dergelijke tactieken. Van de hoax, over de neppoederbrieven, tot het islamitische 'gifhandboek'. Ook bangmakerij en terreur zijn beproefde methoden.
Bijzonder moeilijk wordt het wel wanneer het relateren van Covid-19 aan de uitrol van het G5-netwerk door de overheid wordt voorgesteld als desinformatie terwijl de topspecialist bij uitstek, tevens Nobelprijswinnaar, in casu professor en president van het Parijse Institut Pasteur, Luc Montagnier, er persoonlijk voor waarschuwt dat het gevreesde verband reëel is. Wie het verkiezen om geloof te schenken aan onwetende en sowieso onbetrouwbare politici die bij de hele prikzaak immers niet vies zijn gebleken van allerlei vormen van belangenvermenging - wie aan deze malafide lui geloof schenken veeleer dan gehoor te geven aan de waarschuwingen van gedegen wetenschapslui die onbevangen en geheel belangeloos spreken met kennis van zaken, moeten wel niet goed snik zijn. Maar kijk, de voorkeur van dit onafgebroken door de media bespeelde publiek voor de blaaskaken die kennelijk nog veel liever elkaars volk met raketten bestoken dan elkaar te lijf te gaan met retoriek, wordt na de transformatie van menselijke personen tot onmenselijke massaproducten een mainstream waartegen in een democratisch bestel helemaal niets meer te beginnen valt.
(Wordt vervolgd)
(J.B., 22 oktober 2022)
21-10-2022
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 7: âWant alle vlees is zoals grasâ
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
7: Want alle vlees is zoals gras
Niet
alleen de bomen, ook de de helft van alle vogelsoorten zijn aan het
verdwijnen, om precies te zijn blijken 49 percent van hen 'in
verval', zoals wordt gemeld door AnimalsToday d.d. 5 oktober laatst
leden. Is hier sprake van causale verbanden en zo ja, waar zitten die
dan? Veroorzaakt het einde van de wereld ook het einde van de vogels
of is het veeleer andersom en betekent het grote sterven van de
vogels ook de dood van de wereld? Uiteraard is het laatste het geval,
zo zal men antwoorden maar dan geeft het volgende feit wel te denken:
menigeen zal zich herinneren dat ten tijde van de oorlog in Bosnië
en omstreken eensklaps alle vogels verdwenen een korte tijd voordat
de bombardementen zijn begonnen. Het bericht vulde toen alle kranten
maar lokte slechts weinig reacties uit, wellicht vanwege
vooroordelen: wanneer 'ongelooflijke' verschijnselen zich voordoen,
of verschijnselen welke helemaal niet worden verwacht, heeft men
immers de hardnekkige neiging om die te ontkennen. Zoals men ook de
neiging heeft om dingen waar te nemen die er helemaal niet zijn,
alleen omdat men gelooft dat ze wel moeten gebeuren. Hoe dan ook:
sinds korte tijd verdwijnen zowat alle vogelsoorten, dit keer in onze
contreien. Op de kauwen na, die als zij de gelegenheid daartoe
hebben, vleeseters zijn, precies zoals de gieren, aaseters eigenlijk.
En de herfst komt tot bloei, de bomen stoten hun bladeren af en
willen sterven omdat hun tijd gekomen is. Das Gras ist verdorret
und die Blume abgefallen.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
21 oktober 2022)
19-10-2022
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 6: de eerzucht en de oorlog
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
6: de eerzucht en de oorlog
Zoals
vele andere soorten, planten ook mensen zich geslachtelijk voort en
de geslachtelijke voortplanting is in de evolutie een succes gebleken
omdat zij een groot voordeel heeft: gebrekkige exemplaren vinden maar
zelden een partner en zullen zich derhalve veel moeilijker of
helemaal niet voortplanten: 'zieke' genen hebben op die manier maar
een geringe kans om naar een volgende generatie over te gaan, wat de
gezondheid van de soort ten goede komt.
Gebrekkige
genen resulteren immers meestal ook in goed zichtbare kenmerken: dat
kan bijvoorbeeld een motorische handicap zijn maar ook gewoon een
minder elegant voorkomen of dus een verschijning met een geringere
erotische aantrekkingskracht. Geheel gevoelsmatig associëren wij
graden van erotische aantrekkingskracht met graden van mannelijkheid
of vrouwelijkheid terwijl het in feite gaat om graden van gezondheid,
al is veralgemening hier uit den boze.
Bepaalde
genen gaan samen met bepaalde uiterlijke kenmerken of fysieke
eigenschappen maar derhalve ook met specifieke gedragingen en met
zekere maatschappelijke rollen. Gezondheid gaat met andere woorden
vaak samen met schoonheid, elegantie, kracht, vastberadenheid, moed,
verstand en leiderschap, wat wij op prijs stellen. Maar een
uitstekende gezondheid resulteert ook vlotter in agressiviteit,
vechtlust en machtswellust - eigenschappen die welkom zijn waar men
te maken heeft met wilde dieren en met andere natuurlijke vijanden
maar die in de beschaafde wereld eerder gelden als onaangepast of
barbaars.
Vechtersbazen
beseffen niet dat zij slechts de blinde dienaren zijn van even
willoze genen die oorlog voeren met elkaar en men treft hen alom in
de dierenwereld aan maar ook bij mensen, al zorgt onze beschaving
voor het kanaliseren van de strijd onder soortgenoten in allerlei
vormen van maatschappelijke concurrentie, zoals sport maar
bijvoorbeeld ook wedijver inzake economie, wetenschap, kunst en zo
meer.
De
resultaten van wedijver geven aanleiding tot pronkzucht - getuige de
verheerlijking van atletische lichamen in kunst en reclame ter
gelegenheid van de Olympische Spelen of in andere sporten - omdat met
het oog op het etaleren van de goede gezondheid en de excellerende
genen niet alleen wordt uitgepakt met (maatschappelijke) prestaties
maar ook met aanverwante eigenschappen die minder of geen directe
maatschappelijke relevantie hebben, zoals schoonheid, elegantie of
gewoonweg uitgesproken mannelijke of vrouwelijke kenmerken zoals de
lichaamsbeharing of het timbre van de stem.
Maar
schoonheid is slechts een vel dik, zoals de volkswijsheid het
zegt: de vergankelijkheid van elegantie, gezondheid, kracht,
prestatiebekwaamheid en maatschappelijke status is een realiteit die
haar hardnekkigheid deelt met de tijd zelf waarvan wij de
vergankelijkheid voortdurend ondervinden en verzet daartegen kan
slechts de lachlust prikkelen: het beginnende buikje onttroont de
atleet en het zich opstapelende heupvet stort de schoonheidskoningin
in een depressie. Gevaarlijk wordt het pas waar men niet in staat is
in zijn vergankelijkheid te berusten. En hier geldt de gekende regel:
hoe hoger men klimt, des te dieper men kan vallen.
Het
niet (kunnen) aanvaarden van de vergankelijkheid staat gelijk met het
afwijzen van de werkelijkheid als zodanig en jammer genoeg is dit
onverstand veeleer de regel dan de uitzondering en zo zijn er sinds
het begin der tijden de religies waarin de mens zijn eindigheid
verwerpt en er naar streeft aan god gelijk te zijn. Die onvrede met
zichzelf en met het eigen lot brengt de mens geen baat maar stort hem
daarentegen in het verderf: hij creëert zich een schijnwereld waarin
hij almacht, kennis, eeuwige jeugd en onsterfelijkheid kan kopen. Of
dan toch een wereld waarin die zaken te koop worden aangeboden. En
uiteraard voorzien van een prijskaartje. Over die onvrede en de
verregaande gevolgen ervan handelt het hoofdwerk van Rudolf Boehm.
(1)
Waar
pronkzuchtigen die ooit jeugd, kracht en schoonheid bezaten alsook
alle navenante attributen daarvan, niet in staat blijken om het
verval daarvan te beamen, zodat zij niet alleen alle zelfspot
afwijzen maar zich tevens willen wreken tegenover het lot als
zodanig, zullen zij zich in allerlei bochten wringen om zich alsnog
te doen gelden. Machtige lui worden dan dictators omdat zij niet
verdragen kunnen dat het volk gaat lachen met de rimpels en het
buikje dat ook hun deel wordt: zij wreken zich en doen er alles aan
om de mensen om te vormen tot een willoze en alleen aan hen
gehoorzame massa en die massa hanteren zij dan als een persoonlijk
instrument, bijna zoals het eigen lichaam dat mettertijd gebrekkiger
geworden niet langer gehoor geeft aan hun wil. Zij zetten dan het
volk in als een vervangstuk van het eigen lichaam, bijna letterlijk
zoals ook over de kerk gezegd wordt dat zij het lichaam is van
Christus na zijn dood. Het resultaat is oorlog, uiteraard: zij willen
winnen, heel persoonlijk winnen, zij het middels het leven van
ontelbare anderen. Zij willen blijven pronken en zij doen dat met de
spierballen en het verstand van derden van wie zij de onderwerping
afdwingen door chantage onder de dekmantel van moed, vaderlandsliefde
en nog meer leugens van dat soort. Of antwoorden hun slachtoffers dan
vanuit hun graven en in koor met Graag gedaan!, wanneer op
stenen die zich niet verweren kunnen tegen beitels, de woorden staan
te lezen dat zij sneuvelden uit liefde voor het vaderland? Vaak weten
zij het zelf niet maar ik zeg u dat zij sneuvelden om de belachelijke
buikjes van de 'machtigen der aarde' te verdoezelen!
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
19 oktober 2022)
Verwijzingen:
(1)
Boehm, Rudolf. (1977). Kritiek
der grondslagen van onze tijd, Het
Wereldvenster, Baarn.
(Oorspronkelijk: Kritik der
Grundlagen des Zeitalters (1973)).
Nederlandse vertaling door Willy Coolsaet met een taalkundige revisie
d.d. 2011 van Guy Quintelier. De integrale tekst van het werk is
beschikbaar op het internet op het volgende adres:
https://www.marxists.org/nederlands/boehm/1977/kritiek/index.htm
Een
synthese van de inhoud van Rudolf Boehms werk werd verwerkt in onze
tekst: J. Bauwens, Panopticum
Corona, pp. 946-985.
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 5: Haar wil is wet!
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
5: Haar wil is wet!
Omsk
Van Togenbirger, het is geen sinecure om u nog ergens aan te treffen!
OVT:
Ook een goedendag, ja.
Maar
draag je nu een muts in de vorm van een paddenstoel!?
OVT:
Ha, iedereen ziet dezer dagen overal paddenstoelen, en het is
daarover dat je mijn mening wil, is het niet?
Hoe
heb je het geraden!
OVT:
Nu, vlug dan, want ik moet een schuilkelder gaan bestellen, mijn
vrouw is bang!
Hemeltje,
een schuilkelder dan nog!
OVT:
Uiteraard zinloos want naast het probleem van de atoomwapens is er
nog dat van de overstromingen maar ik zal wel niet de enige zijn die
niet de baas is thuis. De irrationaliteit heeft de hele wereld
overspoeld en in verband met die atoomwapens is het al eender.
Wat
bedoel je?
OVT:
Is het u nog niet opgevallen dat China amper 350 atoombommen heeft?
Amerika heeft er 5550. Rusland meer dan 6000.
Nu
je het zegt! China heeft toch geld genoeg?
OVT:
Dat is dus nog een voorbeeld van irrationaliteit.
Ik
zie het niet...
OVT:
Mijn vrouw wil dus een schuilkelder...
Ja...
OVT:
Maar wat kan een mens dan aanvangen met een schuilkelder!? Zie je?
Het is totaal irrationeel!
Ik
zie het verband niet met de 350 atoombommen van China...
OVT:
Wel, als je met 350 atoombommen de hele wereld kunt vernietigen,
waarom moet je er dan meer hebben?
Om
af te schrikken! Daarvoor dienen ze toch!?
OVT:
Haha, juist daarom!
Ik
snap het punt niet...
OVT:
Elke bom die je teveel hebt, speelt in je eigen nadeel.
Ja?
OVT:
Er werd afgesproken dat atoombommen nooit ingezet zullen worden in
een oorlog. Alleen conventionele wapens.
Inderdaad...
OVT:
Een land is dus het veiligst als het geen atoombommen heeft!
Hoezo?
OVT:
Met conventionele wapens kun je atoombommen tot ontploffing brengen
waar ze staan!
Denk
je dat?
OVT:
Ik denk dat niet, het is zo. Zonder de overeenkomst te schenden, kan
elk land gewone raketten afvuren naar een kernmogendheid: naar de
flatgebouwen daar, naar de spoorwegen, naar de kerncentrales of naar
de opslagplaatsen met kernwapens, zoals Kleine-Brogel in ons land.
Maar
iedereen heeft luchtafweergeschut!
OVT:
Van een zogenaamd rakettenschild is hier bij mijn beste weten
helemaal geen sprake en zelf als er eentje is, kan het niet veel
voorstellen. Heb je ooit gehoord van de kartonnen tanks?
Dat
zegt me iets, ja.
OVT:
In feite ging het om opblaasbare tanks, de Britten gebruikten ze als
eersten, al in de Eerste Wereldoorlog, de zogenaamde 'spoofs', maar
iedereen had er en in de Tweede Wereldoorlog werden ze ook echt
ingezet. Er werden ook valse tanksporen gemaakt en de echte werden
uitgewist.
Ik
snap het al: men kan nepraketten afschieten naar de vijand totdat
zijn luchtafweer op is...
OVT:
Haha! Mijn beste: ik wil alleen maar zeggen dat het eerste en
belangrijkste wapen in oorlogstijd de leugen is. Met leugens en bluf,
zo geloofwaardig mogelijk, probeert men zijn vijand van de wijs te
brengen. Irrationaliteit betekent in dit geval uiteraard: gehoor
geven aan de vijand, rekening houden met wat hij zegt.
Massamoordenaars liegen, dat is zo klaar als een klontje. Als zij de
waarheid spreken, dan gebeurt dat toevallig en onbedoeld. Dat is
juist oorlog. Maar de grootste leugen, ik zei het eerder al maar men
heeft er geen oren naar, is het verhaal dat in de oorlog de ene natie
tegen de andere vecht, de ene mogendheid tegen de andere.
En
dat is niet zo?
OVT:
Andermaal, de strijd voltrekt zich niet tussen mogendheden maar
tussen klassen.
Klassen
van mensen?
OVT:
Sociale klassen, inderdaad. De zogenaamde elite voert oorlog tegen
het volk door de mensen tegen elkaar op te zetten. Dit keer is het
overduidelijk: de orthodoxe patriarch spoort de Russen aan om Poetin
te gehoorzamen en de bisschoppen alhier bejubelen wie aan het front
tegen de Russen gaan sneuvelen. Het staat allemaal in de kranten, ik
heb er bij andere gelegenheden al naar verwezen en ik wil niet in
herhaling vallen maar de herhaling is nu eenmaal de beste
leermeester; je kunt het natrekken, er is geen speld tussen te
krijgen.
De
oorlog wordt georkestreerd?
OVT:
Overduidelijk is dat. De Berlijnse kunstenaar Helmut Herzfeld die
onder de schuilnaam John Heartfield publiceerde, heeft dit duidelijk
in de verf gezet met zijn werk uit 1932, getiteld: Krieg
und Leichen - Die letzte Hoffnung der Reichen",
een fotomontage die een hyena met een hoge hoed voorstelt die over de
lijken in de loopgraven kruipt.
Doen
de wereldleiders dat dan welbewust?
OVT:
Ha, wat is bewustzijn, mijn beste? Laten we zeggen dat ze knipogen
naar elkaar, begrijp je? Ik zei het al: hun meedogenloosheid treft
niet alleen de vijand maar evenzeer de eigen soldaten en het eigen
volk en zelf opereren ze vanuit hun bunkers, die kleinzerige
lafaards.
Maar
waarom dan?
OVT:
Herinner je je de pandemie?
Ja...
OVT:
Moet ik je nog overtuigen van de irrationaliteit aldaar? En van de
achterliggende bedoelingen? Het volk moet uitgedund worden en in het
gareel gebracht want de koningen worden dezer dagen uitgejoeld en dat
verdragen ze niet, zie je? En hoe maak je daar een eind aan? John
Heartfield heeft het duidelijk gezegd! Kijk, ik vind hier nog twee
artikels uit 2020, moet je eens lezen, ze zijn geschreven door iemand
die heel goed weet wat hij zegt als hij beweert dat wij geregeerd
worden door criminelen want het gaat om een burger van Zuid-Afrika,
waar tot voor kort de Apartheid van de partij was, over die misdaad
tegen de menselijkheid heb je toch al gehoord?
Jazeker...
OVT:
Coronavirus social distancing is eigenlijk een verbloemde,
modieuze en gelegaliseerde vorm van apartheid, aldus luidt de
titel van een artikel van Maart 2020. Het is van de hand van de
stichter van de Nieuwe Apartheid Studies, professor Nyasha Mboti van
het departement Communicatiewetenschappen van de University of the
Free State in Bloemfontein, Free State, Zuid-Afrika. (1) Een ander
artikel, eveneens van Maart 2020 en van dezelfde specialist in de
misdaad van het divide et impera waartoe de misdaad van de
rassensegregatie behoort, luidt: Loog de
WereldGezondheidsOrganisatie over Covid-19 in haar bewering dat het
om een pandemie gaat? Het antwoord is JA. (2)
Tja...
OVT:
Het kritiekloos aannemen en normaliseren van apartheid onder de
dekmantel van zogenaamde 'social distancing' is beschamend en
schandalig en moet in vraag gesteld worden, aldus wordt het
eerste artikel van Mboti samengevat en hij werpt cynisch genoeg de
vraag op hoe dan de social distancing te handhaven op
bijvoorbeeld een slavenschip waarin de lichamen opeen gepakt lagen.
Hetzelfde geldt met betrekking tot de talloze armenwijken zoals
bijvoorbeeld in Mumbai en in de vluchtelingenkampen. Een
pandemie is een unieke gelegenheid voor de criminelen die ons regeren
om dit soort zaken in te voeren, zo schrijft hij: De wereld na
de pandemie zal radicaal verschillen van de wereld voordien wegens
alles wat we aanvaard hebben in plaats van het in vraag te stellen.
(3) Zie je het verband nu met vandaag de dag, de oorlog in Europa, in
de wereld?
Ja...
OVT:
Mboti kan het weten want hij werd geregeerd door criminelen van 1948
tot 1990, toen de apartheid die, het weze herhaald, een misdaad is
tegen de menselijkheid, in Zuid-Afrika een politiek systeem was. De
apartheid werd verdedigd door de Protea, een Vlaamse 'vriendengroep'
die beweerde de waarheid te zeggen over de Apartheid... men praatte
het goed dat de zwarten bijvoorbeeld in apart openbaar vervoer
moesten reizen met het bovendien valse argument dat ze vuil waren en
derhalve een gevaar voor de gezondheid van de blanke bevolking.
Ik
zie het, ja...
OVT: Moet je maar
eens lezen... maar nu moet ik mij reppen, het irrationele wint het
van de rationaliteit, het is zo in 't groot en ook in 't klein, en
zeg eens eerlijk: kan men daar als puntje bij paaltje komt iets tegen
beginnen? Haar wil is nu eenmaal wet!
(3)
Zie het abstract via de link onder voetnoot (1).
(4)
Zie het abstract via de link onder voetnoot (2).
11-10-2022
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 4: Chaos
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
4: Chaos
De
opvatting die ook gangbaar was in de 'nazi-ideologie', namelijk dat
de mens de natuur een handje zou moeten helpen, verkapt eigenlijk het
goedpraten van de vernietiging van de cultuur en zij gaat daarom
paradoxaal genoeg hand in hand met een tekort aan respect voor de
natuur, daar het respect voor de natuur een culturele verworvenheid
is.
Bijzonder
tekenend voor het faliekante gebrek aan respect voor de natuur
(afgezien van de ongeremde afvalproductie en de beschadiging van het
milieu) is de zich in allerlei vormen manifesterende mening dat het
wenselijk is de natuurwetten naar willekeur om te buigen, terwijl dat
zelfs niet eens mogelijk is.
Een
van de meest hardnekkige misverstanden in verband hiermee is het
geloof dat de mens ook inzake zekere natuurwetten het heft in eigen
handen moet nemen, alsof hij dat ook al kon. Dit onverstand
manifesteert zich bij uitstek waar, geheel in strijd met fundamentele
natuurwetten die zich uitdrukken in het goddelijke bevel aan de mens
dat hij zijn brood zal eten in het zweet van zijn aanschijn,
men denkt dat men geheel ongestraft het gemak en de minimalisering
van fysieke inspanningen zou kunnen nastreven en realiseren.
De
betreffende wet is nochtans simpel en houdt verband met het proces
van verbranding als basis van energiewinning dat vergt dat brandstof
en zuurstof worden aangevoerd in optimale verhoudingen. Dat
energieleveringsproces is van tel om een kachel optimaal te laten
branden maar evenzeer geldt het met betrekking tot de aanvoer van
brandstof en zuurstof in het lichaam. Dat men moet eten om (uiteraard
naast bouwstoffen) voldoende brandstoffen binnen te krijgen, kunnen
wij begrijpen en beamen wij wellicht makkelijker dankzij het bestaan
van de eetlust. Edoch, dat wij er tevens moeten voor zorgen voldoende
zuurstof op te nemen, lijken wij te vergeten.
Met
de zuurstofopname is het immers totaal anders gesteld dan met de
opname van brandstof omdat de lust die gepaard gaat met eten afwezig
lijkt waar er moet geademd worden. Het probleem situeert zich meer
bepaald in een welbepaalde historische verschuiving met betrekking
tot de voedselverwerving welke zich heeft voorgedaan in de loop van
de menselijke ontwikkelingsgeschiedenis. Waar tot pakweg enkele
eeuwen geleden de voedselverwerving voor de meeste mensen gepaard
ging met de enorme fysieke inspanningen welke gevergd worden door de
jacht en de landbouw, hebben in de jongste decennia allerlei machines
de mens niet alleen van de fysieke arbeid ontlast maar er hem ook van
beroofd.
Immers,
ook het dier mens is zo gegroeid dat voldoende zuurstofopname pas
mogelijk is bij voldoende fysieke inspanningen die immers het ritme
van de ademhaling en de hartslag opdrijven tot de door de natuur
vereiste intensiteit in functie van een optimaal lichamelijk
functioneren. Als wij met andere woorden niet langer jagen en wroeten
op het veld, krijgt ons lichaam ook niet langer de vereiste portie
beweging die noodzakelijk is voor de zuurstofopslag omdat beweging
omzeggens werkt als een (onvervangbare) zuurstofpomp.
Het
opdrijven van de ademhaling of van de hartslag met bijvoorbeeld
chemische middelen kan ons hierin geen stap vooruit helpen omdat dit
niet resulteert in een verhoogde zuurstofopname doch veeleer in een
verstoring van de evenwichten welke nodig zijn voor een goede
gezondheid. Het lichaam van bedlegerigen verzwakt binnen de kortste
keren, ook wanneer zij voldoende eten terwijl de ademhaling helemaal
niet belemmerd wordt. Die verzwakking toont zich uiterlijk
bijvoorbeeld in het atrofiëren van het spierstelsel maar zij
geschiedt tevens op minder zichtbare manieren, bijvoorbeeld in de
degeneratie van alle lichaamscellen die dan immers te lijden krijgen
van een verstoorde celademhaling.
Het
aantal ademhalingskrachtcentrales of mitochondriën die instaan voor
de energielevering op celniveau neemt af en door het nijpend
zuurstoftekort schakelt de cel over op energiewinning middels
anaerobe processen of dus gistingsprocessen - een evolutie welke zich
vertaalt in het ontstaan van ongeremde celgroei of kanker. Kanker
wordt een beschavingsziekte genoemd, niet omdat deze ziekte een
gevolg zou zijn van een teveel aan beschaving maar, geheel andersom,
omdat zij volgt uit het gebrek aan respect voor de natuur, wat van
een tekort aan beschaving getuigt. (1)
Wetenschapsbeoefening
is een culturele verworvenheid die mag en moet maar het is een
schromelijk misverstand dat zij ook maar iets kon te maken hebben met
het wijzigen van de wetten van de natuur. Wat de mens nastreeft in de
beoefening van de wetenschappen is onder meer het naar zijn hand
zetten van de natuurwetten, als een 'verlengstuk' van het naar
zijn hand zetten van de natuurkrachten, wat bijvoorbeeld ook de bever
doet wanneer hij een dam bouwt. Die wetenschappelijke en technische
activiteiten zijn noodzakelijk voor de zelfhandhaving en voor het
voortbestaan van de soort maar zij pretenderen niet de natuur als
zodanig te wijzigen. Het is overigens onmogelijk om de wetten van de
natuur naar zijn hand te zetten als men er niet eerst voor buigt. De
natuurkrachten kan men met andere woorden pas benutten als ze men die
eerst kent en erkent. Het in de wind slaan ervan of het geloof dat
men ze kon overwinnen of vervangen door wetten van eigen makelij kan
slechts resulteren uit mateloze onwetendheid en arrogantie.
Dergelijke handelwijzen brengen niet alleen geen aarde aan de dijk:
in plaats van die te vernieuwen, vernietigen zij de bestaande
wereldorde en laten zij slechts een spoor van chaos achter en van
ziekte.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
11 oktober 2022)
Verwijzingen:
(1)
Deze problematiek werd uitgebreid behandeld door de medicus, fysicus
en pedagoog, dr. Ernst van Aaken in enkele van zijn werken, waaronder
Programmiert für 100 Lebensjahre. Wege zur Gesundheit und
Leistungsfähigkeit, uitgegeven bij Pohl-Verlag, Celle, 1974. Een
bijzonder bevattelijke samenvatting van de basisideeën uit van
Aakens werk in het Nederlands is Kris Vansteenbrugges boek: De
mens... een loopdier. Zie:
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 3: Complexiteit en kwetsbaarheid, of: âAlles van waarde is weerloosâ
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
3: Complexiteit en kwetsbaarheid, of: Alles van waarde is
weerloos
Het
lagere is relatief eenvoudig, het hogere is complex. Stenen zijn
eenvoudigere dingen dan planten maar dat planten complexer zijn,
betekent meteen ook dat zij een grotere kwetsbaarheid hebben dan
stenen: zij kunnen makkelijker worden herleid tot dood materiaal
terwijl stenen slechts verpulverd kunnen worden omdat zij helemaal
niet leven. Nog complexer dan planten zijn (alvast hogere)
diersoorten met helemaal bovenaan de piramide de mens zodat de mens
het meest complexe maar ook het meest kwetsbare wezen is. En onder de
mensen zijn er dan opnieuw verschillen tussen de individuen maar ook
tussen de vele culturen. De complexiteit van een cultuur of van een
maatschappij weerspiegelt zich in de complexiteit maar ook in de
kwetsbaarheid van de hele infrastructuur en niet in het minst in die
van de menselijke interdependentie. Het bouwen van kathedralen en van
hoge torens kan slechts de vrucht zijn van jarenlang
hoogtechnologisch werk en van een complexe samenwerking van vele
specialisten maar het vernielen van zo'n bouwwerk gebeurt zelfs door
één domme vergissing of door een foutief manoeuvre. Het vraagt
naast uitzonderlijke talenten, decennia studie om concertpianist te
worden maar het verlies van één vinger berooft de betrokkene van al
het moeizaam verworvene, van zijn artistieke carrière en van alle te
verwachten topprestaties. Het hoger ontwikkelde is waardevoller maar
ook complexer en derhalve kwetsbaarder. De Franse paleontoloog en
theoloog Pierre Teilhard de Chardin omschreef de ontwikkeling van het
leven, van de mens en van de (menselijke) maatschappij als een proces
gekenmerkt door voortdurende toename van complexiteit maar zijn
waarneming van het verschijnsel dat alles wat opstijgt ook samenkomt
- Tout ce qui monte, converge - geldt uiteraard niet
zonder meer: tegelijk geldt immers dat men dieper kan vallen in de
mate dat men hogerop geraakt en dat is uiteraard de mythe van
Daidalos en Ikaros. De waarschuwingen van zijn vader ten
spijt, vliegt Ikaros met vleugels met was aan zijn armen vastgehecht
veel te dicht bij de zon: die doet de was smelten en de overmoedige
Ikaros stort neer in zee. (1) Als heden sprake is van het dagen van
een nieuwe wereldorde, dan heeft dit helemaal niets te maken met een
of andere verandering van bestuur of met de opkomst van een andere
orde, laat staan met een verbetering van het actuele: de nieuwe
wereldorde is niets anders dan de ineenstorting van de
bestaande orde. De overgang van een moreel hoogstaande maatschappij
naar een die enkel oor heeft voor de wet van de jungle of het recht
van de sterkste is niet een onschuldige terugkeer naar de natuur maar
betekent niets minder dan een fataal verlies van de culturele
verworvenheden en, met het verdwijnen van de wetten en van de orde,
een teleurgang van de maatschappij als zodanig. Dit was ook het geval
ten tijde van het nazi-regime in Duitsland waar de nitwits aan de
macht het nodig vonden om de natuur een handje te helpen in haar
'natuurlijk selectieproces'. De 'ideologie' welke de onvermijdelijk
daaruit voortkomende misdaden moest verantwoorden, was enkel het
ontbreken van een ideologie, het was de totale gedachteloosheid, het
totale gebrek aan inhoud en zin dat slechts kan resulteren in chaos
en in massamoord. Alles van waarde is weerloos, zoals de
Nederlandse dichter Lucebert het verwoord heeft. (2)
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 2: Van democratie naar autocratie
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
2: Van democratie naar autocratie
Vooraleer
het te hebben over de ernst van het gevaar wanneer schurken aan de
macht komen, dient iets gezegd te worden over referentiekaders.
Mensen vellen oordelen over anderen en zij doen dat uiteraard aan de
hand van referentiekaders. Die kaders kunnen meer of minder
uitgebreid zijn, meer of minder relevant, accuraat, complex, gedegen
en ga zo maar door. Geschoolde mensen zullen uiteraard meer
genuanceerde referentiekaders hanteren dan mensen die analfabeet zijn
of cultuurbarbaar. Specialisten in zekere vakgebieden kunnen ook meer
eenzijdige kaders hanteren dan mensen met een algemene vorming.
Kortom, de door ons gehanteerde referentiekaders hebben alles te
maken met wie wij zijn, met wat wij weten, kennen en kunnen, met wie
wij kennen ook en met degenen die macht hebben over ons, zoals onze
familieleden, onze werkgevers, zekere politici en zo meer. In het
kader van het onderhavige onderwerp is het nu van belang ons te
concentreren op een toepassing van het gegeven dat door Spinoza
opgeworpen werd, met name dat het feit dat 'het betere' even moeilijk
als zeldzaam is. Want zoals dat ook het geval is in de sport, waar de
massa slechts toeschouwers zijn, waar vervolgens een grote groep
liefhebbers aan sport doen en waar tenslotte de topsport voor slechts
enkelingen blijft weggelegd, met één allerbeste op het schavot,
eventueel geflankeerd met de ondankbare tweede en derde plaats, zo
ook is het gesteld met de relatie tussen het niveau van ontwikkeling
van de menselijke geest en de grootte van de respectievelijke groepen
die aan een zeker niveau beantwoorden: velen zijn onderontwikkeld,
een grote groep is matig ontwikkeld en slechts een kleine groep van
mensen zijn bedeeld met een abnormaal hoge intelligentie, kunde,
inzicht of hoe men het ook noemen wil. Insgelijks hebben het
merendeel van de mensen een simpel doch weinig accuraat en nog minder
relevant referentiekader, terwijl slechts een minderheid de dingen in
een betekenisvolle context weet te plaatsen. En in een democratie,
waar de meerderheid het voor het zeggen wil hebben, kan dat gegeven
uiteraard niemand onberoerd laten.
Het
is een goede en rechtvaardige zaak dat ook de zwakste leerlingen
school kunnen lopen en een plaats krijgen in de maatschappij omdat
onrecht sowieso een niet te dulden euvel is maar het is even
belangrijk dat oordeelsvorming over zaken die er echt toe doen, niet
wordt overgelaten aan de massa of dus aan de referentiekaders van een
ondermaats ontwikkelde meerderheid: zij moet in handen blijven van de
bekwaamste vaklui met betrekking tot het gebied in kwestie. Want waar
een onderontwikkelde meerderheid het voor het zeggen krijgt over het
lot van de meer ontwikkelde minderheid, zal de maatschappij waarin
zich dit proces voltrekt, ontegensprekelijk vervallen in barbarij.
Hoger ontwikkelde mensen zullen moeten vrezen in handen te vallen van
wreedaards wanneer die bijvoorbeeld oordelen dat wiskundige formules
die zij immers niet kunnen lezen en waarvan zij de betekenis niet
eens kunnen bevroeden, afgedaan worden als onzin. Bij de barbaren
dienen boeken enkel nog om een tafel met een wat te korte poot mee
recht te zetten, zoals een groot romanschrijver het ooit verwoordde.
Maar niet alleen de boeken maar ook hun auteurs die zich wagen aan
genuanceerde uitlatingen en stellingnames dreigen dan door de massa
van onwetenden belaagd te worden, opgejaagd, vervolgd en
uiteindelijk, zoals Heinrich Heine het lang geleden al dichtte,
gedood. De recente geschiedenis en meer bepaald de periode
voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog in nazi-Duitsland spreekt in
dit verband boekdelen. Grote geleerden trokken als zij daartoe de
kans hadden massaal het land uit, vaak richting Verenigde Staten,
terwijl anderen, bij het zien naderen van de dreiging, zichzelf van
het leven benamen.
De
genoemde dreiging wordt fataal versterkt wanneer bovendien de massa
erin slaagt om nitwits en wreedaards aan de macht te brengen en deze
laatsten azen daar ook vaker op, wat zich verraadt met een
handelwijze welke wordt omschreven als populisme. Op onverwachte of
onvoorziene ogenblikken ontpoppen zich dan de betrokken potentaten
als volstrekt onbekwaam en zij blijken erin te slagen om hun
onwetendheid en onkunde zo lang te verbergen middels allerlei trucs
die ook bekend zijn in de dierenwereld en die zich laten benoemen met
de term mimicry. Onverstandige lieden kunnen ervoor zorgen dat
zij eruit zien als geleerden door een bril te dragen, een frons op
het voorhoofd te toveren of een stethoscoop om de nek te hangen.
Criminelen doen zich voor als helden met een vlaggetje en enkele
medailles op de borst gespeld. Ongeletterden hoeven alleen maar te
zwijgen, handjes te geven, duur schoeisel te dragen en een zijden
kostuum. Zich door enkele eventueel gewapende bodyguards laten
vergezellen garandeert een indruk van belangrijkheid, alsook
voortdurend op de polshorloge kijken en schijnbare telefoonoproepen
beantwoorden, fluisteren met zijn gezelschap, zekere gebaren maken en
zo meer. Rijden in dure wagens en gebruik maken van andere
statussymbolen zijn methodes die niet eens hoeven vernoemd te worden
omdat elkeen ze kent.
Aldus
ontstaat de 'nieuwe wereldorde' en jammer genoeg is zij een
bijwerking van de zozeer en heel terecht op handen gedragen
democratie die echter haar eigen ondergang structureel in zich
verankerd weet om aldus het oeroude mysterie van de
tegendoelmatigheid van alle menselijke handelen andermaal te
illustreren. Inderdaad, de autocraat is het gevreesde kind van de
verweesde democraat.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
10 oktober 2022)
06-10-2022
De 'nieuwe wereldorde' - Aflevering 1: de complottheorie en de realiteit
De
'nieuwe wereldorde'
Aflevering
1: de complottheorie en de realiteit
De
voorspelling van Omsk Van Togenbirger van 2 oktober l.l. dat Poetin,
Ramzan Kadyrov zou gaan rekruteren voor het Russische leger, bleek
twee dagen later bewaarheid: eergisteren, op 4 oktober, maakte de
Tsjetsjeen zelf bekend dat Poetin hem heeft gepromoveerd tot zijn
kolonel-generaal. Op de vraag aan Van Togenbirger welke
informatiebronnen hij dan raadpleegt daar zijn voorspellingen dan
toch wel bijzonder accuraat blijken, antwoordt hij dat hij helemaal
geen Tv kijkt en ook geen kranten leest: de feiten spreken voor zich,
aldus Van Togenbirger, maar de leugenachtige media waaronder wij al
tijden gebukt gaan, verhinderen juist dat de waarheid aan het licht
kan komen, het zijn namelijk de media die het volk emballeren in de
virtuele wereld waarover wij het eerder hebben gehad.
Dat
men zich omtrent de gang van zaken in de wereld een voorstelling
maakt die altijd een stuk mooier is dan de werkelijkheid, heeft
niemand minder dan Shakespeare ons geleerd: de bittere waarheid dat
wij het nooit zo erg kunnen denken als het is. (1) En zo bestaat het
ook dat de complottheorieën, naar aanleiding waarvan allerlei
politici en andere zich naar het voorplan wurmende individuen het
volk proberen te sussen dat het om verzinsels gaat, in de schaduw
gesteld worden van een veel weerzinwekkender realiteit: was het maar
waar dat zij die achter de schermen een nieuwe wereldorde bekokstoven
geleerden, gezagsdragers, economen en andere erudiete belanghebbenden
zijn! Bijzonder rauw komt men in dezer prompt voor de dag met daders
van een heel ander allooi: ongeletterde autocraten en moordenaars
zoals Kadyrov, met betrekking tot wie wij nu moeten vrezen dat hij de
aanvoerder zal wezen van de gigantische schrikwekkende machinerie
welke wordt losgelaten op het westen en waarvan ons de onderdelen al
voor een deel bekend zijn uit het recente verleden: moslimterreur en
ander terrorisme, nucleaire verrassingen waarvan de letale werking
niets aan de fantasie overlaat, sadisme en moordlust,
vrijheidsberoving en blinde vernietigingsdrang. En het monster dat op
ons wordt losgelaten is er eentje dat in dat soort van zaken een
ongeremd plezier schept: de geduchte verborgen folterkamers van de
Tsjetsjeense bende worden nu uitgebreid tot gans West-Europa en
misschien wel tot het Westen als zodanig.
Iedereen
heeft gehoord over de vergiftiging met polonium van de Russische
dissident Aleksandr Litvinenko in 2006: de moord gebeurde nadat deze
voormalige veiligheidsagent onderzoek was gaan doen naar de dood van
de Russische journaliste en mensenrechtenactiviste Anna
Politkovskaja wiens lijk een goeie maand eerder in een lift werd
aangetroffen. Zij werd gedood met een revolverschot, de dader werd
opgepakt doch de opdrachtgever werd nooit gevonden. Eerder was al een
moordpoging met vergif op haar mislukt. De zaak is dat zij de
folterkamers van Kadyrov op het spoor gekomen was. Zij publiceerde
over de voor de wereld verborgen wandaden van Kadyrov en van Poetin.
(2)
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
6 oktober 2022)
Verwijzingen:
(1)
There are more things in heaven and Earth,
Horatio, / Than are dreamt of in your philosophy
(Shakespeare, Hamlet).
(2)
Anna Politkovskaja publiceerde onder meer: A
Dirty War. A Russian Reporter in Chechnya,
London 2004; Poetins Rusland (Putin's
Russia), Breda 2005; Russisch dagboek (A Russian Diary),
Breda 2007.
04-10-2022
Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten - Aflevering 20. De Verboden Kamer
Een
onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar
binnen te lokken om die daarin op te sluiten
Aflevering
20. De Verboden Kamer
Tot
slot nog dit. De idee dat wij bedrogen worden door een virtuele
wereld is allerminst nieuw. In het Hindoeïsme is er het begrip
'maya', een Sanskriet woord uit de vierduizend jaar oude
hindoefilosofie, de vedanta ('ved' betekent 'weet' en 'anta' betekent
'einde', waaruit: 'ved-anta' of 'weet-einde', 'het einde van het
weten', 'het einde van de kennis'). Maya betekent: magie, illusie of
begoocheling. In het hindoeïsme gaat men er namelijk van uit dat de
wereld zoals die aan ons verschijnt, niet de echte werkelijkheid is:
de ware werkelijkheid verbergt zich achter datgene wat onze zintuigen
ons laten geloven wat echt is.
Omstreeks
400 jaar voor Christus schreef Plato zijn 'Allegorie van de grot'
waaruit een gelijkaardig geloof blijkt: de
zintuiglijke wereld is een vergankelijke afschaduwing van de ware
realiteit welke de vormenwereld is, de wereld van de onvergankelijke
ideeën. Zeshonderd jaar later geloofde Plotinos dat de waarheid niet
in de uiterlijke wereld maar in de ziel moest gezocht worden. Dat
geloofde ook de grote filosoof en kerkvader Augustinus
van Hippo (354-430 P.X.): de kosmos, de Bijbel en de Ziel zijn de
drie toegangswegen tot de waarheid, maar de Ziel is de ware weg; de
zintuiglijke wereld is niet de echte maar slechts een symboolwereld
die verwijst naar een diepere, daar achter liggende werkelijkheid.
De wereld
als symbool van een diepere werkelijkheid is weliswaar een mooi
verhaal dat de fantasie kan prikkelen van wie zich vervelen maar de
werkelijkheid ziet er intussen lichtjes anders uit. Op heel wat
plekken wordt de wereld geregeerd door agressieve arrogante nitwits
die het leven van miljarden mensen in gevaar brengen alsook alle
leven op de blauwe planeet die wij vooralsnog mogen bewonen maar die
zeker niet de onze is, ook al hebben wij ons die toegeëigend.
Nitwits zoals Poetin en zijn oligarchen, incluis de Tsjetsjeense
analfabeet die wil gaan spelen met de paddenstoel van Albert Einstein
maar niet minder de Amerikaanse potentaten die hun verkiezingszege
danken aan de wapenlobby en aan de moordende economie, met in hun zog
de Europese koningen en leiders. Alsook: de leiders van Noord-Korea
die hun persoon laten vereren, de onfeilbare paus van Rome die bij
hoog en bij laag beweert god op aarde te vertegenwoordigen en de
sleutels te bezitten van de hemelpoort. Alsook de evenknie van deze
megalomaan in het Oosten waarvan de laatstgenoemde de Russen naar het
front jaagt om zoals Poetin het wil tegen het westen te gaan vechten.
De bisschoppen van de eerste noemen het dan weer een daad van
opperste naastenliefde om te gaan sneuvelen tegen de Russen. Zij
allen houden ervan om met het leven van ontelbare mensen te spelen
maar geen van allen hebben ze ooit zelf hun nek uitgestoken,
integendeel: hun schuilkelders zijn om ter diepst, zij zijn
lafhartige bekvechters omringd door hoge muren en door tot de tanden
toe bewapende lijfwachten. Maar.
In een
kamer die virtueel lijkt maar die dat zeker niet is - zij heet 'de
Verboden Kamer' omdat niemand erin mag - staat een eikenhouten tafel
zonder eikenhouten stoelen er rond en op die eikenhouten tafel ligt
een briefje, of is het een boek? Dat briefje (of is het een boek?) is
eigenlijk een lijstje, een verlanglijstje, opgesteld in het grootste
geheim, allerminst virtueel doch echt ondertekend door alle burgers
van deze wereld. Op dat lijstje staan de namen van een aantal
'leiders', die vooralsnog aanbeden worden, geëerd, lof toegezwaaid
en op handen gedragen. De titel van dat lijstje luidt: 'Gezocht'.
In de
Verboden Kamer werd door het volk beslist dat voortaan alle soldaten
die voorheen bedankt werden om hun leven te offeren voor 'het
vaderland', wat dat ook moge betekenen, en die daarop ongetwijfeld
zouden antwoorden met: Graag gedaan! - laten alle resterende
soldaten nu maar eens aan het muiten gaan, aan beide zijden van het
front, en voor toeschouwer spelen, het wordt voorwaar een festival
van de lach. Plaats de wereldleiders in een arena om de Derde
Wereldoorlog onder elkaar uit te vechten met de blote vuist.
(J.B., 4
oktober 2022)
03-10-2022
Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten - Aflevering 19. 'Wij zijn slechts goddelijke droombeelden'
Een
onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar
binnen te lokken om die daarin op te sluiten
Aflevering
19. 'Wij zijn slechts goddelijke droombeelden'
Afgezien
van het feit dat wij geloven te balanceren tussen werkelijkheid en
virtualiteit, zonder eigenlijk goed te weten wanneer we in de
werkelijkheid vertoeven en wanneer we ten prooi zijn aan het
virtuele, zijn er grote geesten die reeds lang geleden vermoed hebben
dat ons 'werkelijk' bestaan als zodanig niet anders dan 'virtueel'
kan zijn en wel hierom, namelijk dat zij geloven dat wij alleen maar
bestaan als een goddelijke droom. De Ierse wijsgeer bisschop George
Berkeley (1685-1753) schreef hierover in zijn subjectief idealistisch
werk, getiteld: A
Treatise Concerning the Principles of Human Knowledge. Zijn
immaterialisme stelt dat de stoffelijke wereld alleen binnen de geest
bestaat omdat iets pas kan zijn
als het waargenomen
wordt
('esse est
percipi'),
waaruit volgt dat al het bestaande - wij, mensen, incluis - dit
bestaan te danken heeft aan het feit dat het (eerst) in Gods geest
bestaat. Op elk ogenblik opnieuw worden wij door God geschapen
doordat hij (aan) ons denkt en houdt God op met denken, dan verdwijnt
alles onmiddellijk in het niets. De vooraanstaande hedendaagse
Roemeens-Amerikaanse filosoof Costica Bradatan, die over Berkeley
doctoreerde, schreef in dat verband een belangrijk artikel dat
handelt over een essay uit 1905 van de Spaanse filosoof, dichter en
romancier Miguel de Unamuno, getiteld: Vida
de Don Quijote y Sancho waarin
hij stelt dat het bestaan van Cervantes' Don Quijote waarachtiger is
dan dat van zijn schrijver. Unamuno ontleedt deze geniale literaire
kunstgreep in een verhaal uit 1914, getiteld: Niebla.
Costica
Bradatan onderzoekt de bijzondere band tussen realiteit en fictie die
zich hierbij openbaart. Bradatans artikel in de Nederlandse vertaling
verscheen eerder in het tijdschrift Portulaan
en kan gelezen worden via de volgende link:
Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten - Aflevering 18. Einstein, God en de barbaren
Een
onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar
binnen te lokken om die daarin op te sluiten
Aflevering
18. Einstein, God en de barbaren
Zoals
gezegd zijn de feiten ons altijd een stapje voor ofwel, als zij zich
voortspoeden in zevenmijlslaarzen, zijn ze ons wel zeven mijlen
voor: reeds heeft Rusland zowat twintig percent van de Oekraïne
ingelijfd en dat ook al gevierd met veel bombarie en met bijna
letterlijk onze tekst van 29 september daarin verwerkt, verwijzend
naar een aantal historische feiten die het westen in een niet al te
prettig daglicht zetten. Uiteraard ging de Russische president
hierbij nogal selectief te werk, maar bon, dat doen ze overal, toch?
De zaak is, zoals nu vrijwel alle historici het beamen, dat de
toetreding van de Oekraïne tot de NAVO automatisch de Derde
Wereldoorlog in gang zal zetten. En Zelenski duwt de zoveelste
aanvraag tot een spoedprocedure onder de neus van von der Leyen die
er, alle retoriek ten spijt, nog wel heel eventjes zal moeten over
nadenken. Alvast de volgende twee mogelijkheden opperen zich dan
quasi onmiddellijk: het westen zal de vijandelijkheden van het
Rusland beantwoorden en de strijd breidt zich over de gehele wereld
uit, of moet men nu toch spreken over de aarde? Ofwel laten de
westerlingen de wapens links liggen en blijven de Amerikanen dreigen
met de economische sancties die nu niet alleen de Oekraïners zullen
doen steigeren maar ook de rest van de Europeanen. Dat laatst
genoemde is misschien wel het meest waarschijnlijke geval omdat met
het gewisse optreden van de ongeletterde Kadyrov (die wellicht
eerlang door Poetin zelf gerekruteerd zal worden voor het Russische
leger) nu eens voorgoed bezegeld wordt dat inderdaad de barbaren het
in de wereld voor het zeggen hebben en dat zij, ofschoon zij altijd
al moeite hadden met het maken van optelsommetjes, zij toch degenen
zullen wezen die beslissingen zullen treffen over het al dan niet
inzetten van het door de grootste wiskundige aller tijden ontworpen
vernietigingswapen dat niet alleen qua vorm op een paddenstoel
gelijkt. En doet dat geval zich inderdaad voor, dan begint het er
heel sterk op te gelijken dat in de kortste keren onze
identiteitskaarten er lichtjes anders zullen gaan uitzien en zo ook
ons burgerschap, incluis ons inkomen, onze vrijheid, de manier waarop
wij geïnformeerd worden, opgevoed, gehuisvest en geliquideerd. Niks
nieuws aan, dat ongeletterden spelen met het werk van Einstein, aldus
Van Togenbirger: het mensdom speelt al tijden met het werk van God...
(Wordt
vervolgd)
(J.B., 2
oktober 2022)
29-09-2022
Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten - Aflevering 17. Wel, we zitten er al een poosje in
Een
onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar
binnen te lokken om die daarin op te sluiten
Aflevering
17. Wel, we zitten er al een poosje in
Hoe
men het ook draait of keert, men loopt altijd achter de feiten aan:
de mensheid of althans het 'gepapiereerde' deel van de mensheid en
dus degenen die op papier bestaan, zij die het voor het zeggen hebben
- hadden - zit reeds opgesloten in een virtuele wereld en kan er niet
meer uit. Het Westen, dat eeuwenlang de rest van de wereld tot
kolonie heeft gehad, dat een exuberante levensstandaard wist te
handhaven dankzij telkens een ploeg van vijftig slaven per persoon,
het westen dat in een mum van tijd de bodemschatten van de rest van
de wereld heeft opgesoupeerd - dat westen zit nu gevangen in een
leugen waarvan het zich vooralsnog niet bewust kon worden (ingevolge
haar alom triomferende arrogantie en hoogheidswaanzin) en die erin
bestaat dat het gelooft de wereldleider te zijn, het genie Einstein
(de uitvinder van de atoombom) waar ieder ander naar opkijkt, hij die
de beschaving uitdraagt en de wetenschappelijke ontwikkeling, de
weldoener vanjewelste die gaat en alle volkeren onderwijst.
In
zijn virtuele wereld is het westen de leider, vergadert het westen
onder de leiding van dames en heren met adellijke titels en namen,
wordt er voor het westen geapplaudisseerd en voor
euromultimiljardairs die hun fortuin danken aan de ontelbare
verslaafden aan computerspelletjes, gaat het westen her en der op
bezoek om naar 'de mensen' te wuiven, (weliswaar vanachter kogelvrij
glas) om excuses aan te bieden voor afgehakte zwarte handjes of voor
kinderlijkjes op begraafplaatsen van de Heilige Moeder de Kerk (En
nu een kruis erover!, zo klinkt het, want, hoera, wij zijn
terug!). Kortom, in de virtuele wereld opgesloten is men blind
voor zijn geschiedenis, incluis de hedendaagse, met nota bene de
Europese concentratiekampen met daarin gevangen zes miljoen
vluchtelingen, nog steeds. Alleen wie niet zelf in de virtualiteit
vertoeven, weten hoe de werkelijkheid er vandaag uitziet.
Sinds
intussen een goed aantal jaren heeft het communistische China zich in
Afrika genesteld, volgens sommigen omwille van de grondstoffen die
het voor het eigen volk behoeft, volgens anderen omdat het dit
continent wil koloniseren op eens een heel andere manier. Destijds
gebeurde dat met slavenhandel en plundering met de medewerking van
god-op-aarde, zodat het dit keer niet veel slechter kan, een reden om
de andere kant op te kijken. Maar er zijn er die beweren dat China
momenteel Afrika aan het bekeren is tot het zogenaamde
wereldcommunisme.
In
dat kader hebben, intussen ook al sinds enkele jaren, Rusland, China,
Brazilië en nog een paar paupers zich verenigd in een alternatieve
economische bond, vastbesloten om de, geef toe, oneerlijke
wereldhandel een halt toe te roepen. Ook het bombardement op het
Wereld Economisch Centrum intussen 21 jaar geleden mag gerust gezien
worden in het kader van dit proces dat niet overhaast doch
vastberaden de ene stap na de andere zet om quasi onopgemerkt het in
zijn virtuele wereld verder dromende westen onder de voet te lopen.
Er wordt gezegd dat het graan nu maar eens op boten zijn weg moet
vinden naar de paupers die het niet betalen kunnen. Dat de gaskraan
nu voorgoed dichtgaat en dat de leveringen van fietsen en uurwerken,
om maar iets te noemen, made in China en gefabrikeerd door (niet uw)
kinderen, worden stopgezet. Er wordt gezegd dat nu op een sluipende
manier de infrastructuur van het ingedommelde westen (dat overal waar
men zich niet verweren kon, zijn vuilnis heeft gedumpt) naar de
haaien zal geholpen worden: gas, elektriciteit, scheepvaart,
luchtverkeer, bruggen en wegen, internet: niet drummen, a.u.b., ze
komen allemaal aan de beurt. De westerlingen, zo beweren sommigen,
zullen zoals de kreeften die zij eten in hun exquise
driesterrenrestaurants levend worden gekookt, wat uiteraard wil
zeggen: zonder dat zij er ook maar iets van merken. En dat alles
dankzij de virtuele wereld waarin zij lustig verder dromen over hun
heerschappij.
Strijders voor eerlijke landbouw worden gecriminaliseerd terwijl aan het licht komt dat genetisch gemanipuleerde gewassen een gevaarlijk virus bevatten - zie:
