Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 13.000 meter gelopen in 1:01:55, hsm 121. Het was een trage duurloop met op het einde enkele snellere kilometers, het ging niet vanzelf. Door de pijn aan de onderrug en de lichte hinder aan voetpezen, scheenbeen en pubis, voorzichtig versnelt. Zo ging de snelste kilometer (12) in 03:54 en de tweede snelste kilometer (11) in 04:03, zoals verwacht. Ik zal de snelheid zo langzaam op proberen voeren, tot ik weer een kilometer van 03:30 kan halen. De marathon en ultra-snelheden zal ik langzaam in lengte, elke keer een paar kilometer langer opvoeren. ik schat de maximum-snelheden van de ultra en marathon respektievelijk op 4:30/km tot 3:50/km. Het zal allemaal over het volledige jaar moeten uitgevoerd worden, stap per stap, niets overslagen. Als de blessures uitblijven ben ik er vrij gerust in dat me dit gaat lukken, ik zie namelijk graag af tijdens trainingen. Hoe beter dat je word hoe meer je er voor op wilt offeren, ik met gemak zeven kilo lichaamsvet. Natuurlijk beginnen de jaren door te wegen, ik ben op weg naar mijn 49ste levensjaar, en heb niet de eeuwige jeugd. Dus mijn voornemen voor 2011 is zo dicht mogelijk bij mijn topniveau aansluiten en kwetsuren vermijden. Morgen staat er een rustige trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, een vetloopje. Het is ook de laatste dag met alcohol en snoep, daarna gaat de riem erop, alleen na een goed wedstrijd volgt een beloning.
Vandaag een lange trage duurloop van 22.550 meter gelopen in 1:57:16, hsm 113. Het avontuur opgezocht, een plaatselijke lus door Herenthout en langs het kanaal gelopen. Goed voor een tien kilometer ijslopen en twaalf kilometer in perfecte omstandigheden lopen. Met een deugddoende zon als metgezel, die de karwei toch een stuk lichter maakte. Zeker op en af en langs het kanaal was het soms echte trail-lopen, niet goed voor mijn pijnlijke rug. Het was meteen ook de laatste twintig-plusser van 2010, een loopjaar vol twijfels, en kwetsuren. Voor volgend jaar liggen de eerste twee Ultracuplopen vast, al ingeschreven en betaald. De eerste word de midwintermarathon van Apeldoorn, de tweede de zes uur van Stein. In princiepe ga ik voor de toptien in de ultracup van 2011, als ik gezond mag blijven. Iets wat zeker nodig is, gezond blijven, er staan acht marathons en vier ultralopen gepland. Het zal een uiterst uitgbalanceerde trainingsschema doorweven met vele wedstrijden moeten worden. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, met twee snellere kilometers.
Vandaag een duurloop gelopen van 15.300 meter in 1:07:30, hsm 132. Eerst de wijk uitgelopen (geschuiffeld) voor de chronometer in te drukken. Ik was van plan er alles uit te persen vandaag, maar de onderrug wou niet mee. De baan lag er redelik goed bij maar schijn bedriegd en tussen km vier en zes was het glad. Daardoor stokte het tempo nog wat meer en voelde ik de rug nog wat meer opspelen. Voor de laatste 3300 meter had ik een laatste krachtinspanning in de benen en haalde ik de 14 km/uur. Een training die goed aantoont dat er nog veel werk aan de winkel is voor ik mijn niveau van 2009 haal. Maar ja alles moet uiteindelijk nog beginnen, met deze week een eerste 120 km/week en dan opbouwen. Voor morgen staat er een tweede twintiger op het programma deze week.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.200 meter gelopen in 1:46:37, hsm 118. De weg begint langzaam sneeuw en ijzelvrij te komen, het blijft toch goed uit de doppen kijken. Voor de eerste vier kilometer, een lokaaltoertje in Herenthout gaat die vlieger niet op, nog superglad. Ook de laatste anderhalve kilometer, ik moet tenslotte thuis geraken, ligt er nog zeer slecht bij. Ik had nog altijd veel last van de onderrug en de heup zat ook wat vast en straalde uit naar de hamstring. Maar ik wil niet klagen, een training als deze van vandaag is nog goed te doen, en de kilometers tikken aan. Het ziet er naar uit dat binnen een dag of drie het ergste van de baan zal zijn, eindelijk een ander toertje lopen. Met het scheenbeen gaat het alsmaar beter, dat word dan toch een zorg minder, nu die rug nog. Dan kan ik eindelijk aan de spierversterkende oefeningen en de stabiliteits oefeningen denken. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, een iets meer spanning op de pezen zetten.
Vandaag een trage duurloop van 15.750 meter gelopen in 1:25:00, hsm 115. De onderrug is zeer gevoelig geworden, door het lopen op de gladde ondergrond. Maar momenteel kan ik nog altijd geen ijsvrij parkoer uitstippelen, 1/3 blijft superglad. Neem daarbij het overgewicht, om te beginnen het lichaamsgewicht en dan de vele kleren. Het voornaamste is wel de vier kg teveel aan lichaamsgewicht, allemaal vet die ik moet meesleuren. Ik las vandaag een calorie-arme dag in, en morgenvroeg op de nuchtere maag een lange duurloop. Vandaag voelden de benen uiterst zwaar aan, dat van een lichte duurlooptraining. De basis mag dan wel onderhouden worden, de conditie glijd toch langzaam weg. De hoop rust op een volledige dooi, zodat er weer meer op kwaliteit kan worden getraind. Morgen staat er een lange duurloop van twintig kilometer geproggrameerd, op een nuchtere maag.
Vandaag een duurloop van 10.130 meter gelopen in 0:42:51, hsm 138. Een training ter vervanging van de afgelaste Kerstcorrida van Herenthout. Natuurlijk kan een duurlooptraining een wedstrijd niet vervangen, maar het is beter dan niets. Het is al een tijdje geleden dat ik aan mijn huidig marathontempo heb kunnen trainen. De ondergrond was op grote delen van het parkoer nog te glad om een tempoloop te doen. Vanaf volgende week begint de marathontraining voor Apeldoorn, ik hoop op beter loopweer. Zo moeten de kilometers en het tempo omhoog, en het gewicht drastisch naar beneden. Volgende week is er nog een maag onvriendelijke week, daarna een spartaans regime. Geen alcohol, zo weinig mogelijk vlees en vet, geen snoep, veel fruit en groeten. Mijn rek en stabiliteitsoefeningen doen zoals het hoort en volgens schema trainen. Voor morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma. De eindafrekeninig moet volgende week tussen de 120-125 kilometer bedragen.
Vandaag een trage duurloop van 12.750 meter gelopen in 1:03:50, hsm 118. Gelopen op de plaatselijke ijspiste genaamd Herenthout, een regelrechte schande dit dorp. Na drie kilometer kwam ik op het grondgebied Bouwel, hier lag het er een pak beter bij. Het was gedaan met de glijpartijen tot de terugweg, de laatste drie kilometer terug, man man man. Ik word er wel wat beter in na twee weken oefenen, op ijs sneeuw en smeltijs, oefening baart kunst! De buikspieren en de heup beginnen wel serieus te protesteren, door al dat verkrampt lopen. Toch zal ik aan mijn kilometers geraken, het was nu ook een rustige week, gelukkig maar. Morgen staat er een snellere duurloop op het programma, ik hoop op een ijsvrij parkoer.
Vandaag een trage duurloop van 12.650 meter gelopen in 1:04:56, hsm 116. Niet nodig om te vertellen dat het parkoer er heel slecht bijlag, tussen de 12-15 cm verse sneeuw. Dit hebben we nog nooit meegemaakt zoveel en zolang sneeuwen, nu mag het gaan stoppen. Het is zware arbeid iets of wat tempo te lopen in deze barre winteromstandigheden. Ook niet goed voor de pubis en de schenen, om nog maar te zwijgen over de voetpezen. Ik was content dat ik weer thuis was de eerste twee en laatste twee kilometer waren echt zwaar. Voor vanavond wens ik jullie allemaal een vrolijk en goedgevuld kerstdiner, en genieten maar. Morgen op kerstdag staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 12.730 meter gelopen in 1:02:56, hsm 118. Dezelfde weg als gisteren genomen, maar het lag er iets slechter bij, dan gisteren. In de eerste twee kilometer,dacht ik het word een gevaarlijke onderneming. Eens op de Bouwelse steenweg was het in een sneeuwpap, doch niet te glad. Het tempo toch wat hoger proberen te leggen, en dat ging zonder glijpartijen. De weersvoorspelingen zijn zo slecht dat de plaatselijke kerstcorrida afgelast is. Op het parkoer ligt een ijslaag van ongeveer zeven centimeter, met nog een laagje sneeuw. Het wedstrijdseizoen is dus tien dagen geleden afgesloten met de marathon van Spijkenisse. Lier en Herenthout zijn dus niet doorgegaan, en de snelheidstraining is nu ook niet te doen. Morgen staat er een trage duurloop van dertien kilometer met een paar versnellingen op het programma.
Wegens de zeer slechte staat van het parcours, de weersvoorspellingen voor de komende dagen en na overleg met bestuur en het gemeentebestuur werd besloten om de Kerstcorrida van zondag 26 december af te gelasten. Het zou onverantwoord zijn om in deze omstandigheden een wegwedstrijd te laten beoefenen en op veel hoop op beterschap voor de beloopbaarheid van het parcours is er niet.
Voor de atleten die hun voorinschrijvingen hebben gedaan via de website: www.herenthoutseac.be wordt het inschrijvingsbedrag terug gestort. Dit zal gebeuren in de loop van volgende week. Verdere informatie kan steeds bekomen worden op onderstaande coördinaten of via website: www.acherentals.be of www.herenthoutseac.be
Vandaag een lange duurloop van 22.800 meter gelopen in 1:44:20, hsm 134. Een parkoer gevonden dat 80% ijzel en sneeuwvrij was, tijd voor een training aan duurlooptempo. Het viel, eerlijk gezegt wat tegen die eerste wat snellere training, veel dash zat er niet op. Voor een deel te wijten aan een twijfelend en superglad begin, en de verkrampte loopstijl. Maar èènmaal op het goed beloopbare stuk was de versnelling ook niet vanzelfsprekend. Vrijdag staat er een trage duurloop met een vijftal versnellingen op de training, als laatste test. Zondag is het immers een thuiswedstrijd met de corrida van Herenthout 9800 meter lang. Ik vrees dat ik amper de 15 km/uur zal kunnen halen, en daarmee mijn slechtste resultaat op de corrida zal neerzetten. De trainingen liegen er niet om en ik was van zin om na Spijkenisse wat meer op snelheid te trainen. Het is anders gelopen door de sneeuw en ijzel, maar ook de koude, die doet geen goed aan deze oude knoken. Morgen staat er een rustige trage duurloop van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 16.200 meter gelopen in 1:19:21, hsm 123. Al iets sneller kunnen lopen dan gisteren, sommige stroken waren beter beloopbaar. Om een fatsoenlijke duurloop af te werken, zullen we waarschijnlijk de dooi moeten afwachten. Nu was het toch op sommige stukken redelijk beloopbaar en kon ik wat tempo maken. Het zal nu wel stil aan beginnen verbeteren, als er geen sneeuw meer bijvalt, tenminste. Vandaag voelde ik goed dat ik al een tijdje met de rem op loop, versnellen ging niet vanzelf. Toch blijf ik de basis behouden en dan is de draad vlug weer op te nemen, en kunnen we opbouwen. Morgen staat er normaal een lange duurloop op het programma, afhankelijk van de staat van de omloop.
Vandaag een trage duurloop van 15.080 meter gelopen in 1:20:49, hsm 112. Ik die dacht dat de het ergste wel achter de rug zouden hebben, ja nog eens 10 cm verse sneeuw erbij. Veel strooien voor de ochtendspits hadden ze hier ook al niet gedaan, superglad of door de dikke sneeuwlaag. Het duurde wel even voor ik mij aan de situatie aanpaste, de eerste twee kilometer haalde ik geen 10 km/uur. Gelukkig kreeg ik daarna wat meer grip en kon ik de training aan het voorziene tempo afwerken. Toch voel ik dat het lichaam net wat meer afziet van het verkrampt lopen, de schrik op een valpartij zit er goed in. Bij het begin van de training had ik weer wat last van de rechter heupbuiger, dat gaat gelukkig snel over. De onderbenen ondervinden ook veel last van de ondergesneeuwde wegen, die kleine correcties kosten moeite. Het wringt op de achillespezen en aan het scheenbeen, ook de verharde plekken onder de verse sneeuw zijn belastend. Maar kom, we hebben onze kilometers weer kunnen afmalen en hopen zo het jaar goed te eindigen. Genoeg volume, om het volgend loopseizoen goed te kunnen aanvatten, en gespaart te blijven van kwetsuren. Morgen staat er een trage duurloop van zestien kilometer op het programma, ik hoop op beter weerconditie's.
Vandaag een trage duurloop van 20.200 meter gelopen in 1:38:27, hsm 124. Nog maar eens een sneeuw en ijzeltrip, dit keer in de Merodese bossen in Herenthout. Al vrij rap spijt van mijn beslissing, er was een mtb-tour van mavic in het betreffende bos. Dat zorgde voor veel ijzelplekken en af en toe moest je de kant in voor de tweewielers. Maar ja sporten is voor iedereen, dus met een mengeling van weerzin en respekt toch maar opzij gaan. Het was idyllisch sneeuwlandschap in het bos echt genieten , had ik niet moeten lopen! De schuivers waren niet op de vingers van twee handen te tellen, gelukkig allemaal zonder erg. Er is een extra lus om aan nodig om vijf kilometer juist af te ronden, bit pad is doorlopen van boomwortels. Zo is het extra gevaarlijk, bedekt met een dunne laag sneeuw, een beproeving voor pezen en enkels. De garmin registreerd op de vijftien kilometer door het bos, een vierhonderd meter te weinig. Echt vaste voet had ik niet in de sneeuw, bij elke poging tot versnelling, verhoogde de kans op uitschuivers. Ik geraakte dus niet op kruissnelheid, maar haalde wel de twaalf kilometer per uur, niet zo goed dus. Voor volgende week ziet het er niet veel beter uit, het zal dus weer een rustige loopweek worden.
Vandaag een recuperatieloop van 13.300 meter gelopen in 1:14:29, hsm 109. Door de gladde wegen en de besneeuwde bospaden, gekozen voor een recuploop. Gewoon rustig en relax lopen, zonder forceren en voorzichtig om vooral niet uit te glijden. Mooi decor in de bossen, hadden de wegen er wat beter bijgelegen, hadden we kunnen genieten. De spieren en pezen hebben het zwaar te verduren, gelukkig is de snelheid zo laag en de belasting iet minder. Het zal dus een echte rustweek worden, door de weersomstandigheden, geen snelheid kunnen trainen. Normaal had ik vandaag in Lier een tien mijl gaan lopen, het zal voor een andere keer zijn. Morgen een ik weet niet wat loop van twintig kilometer, afhankelijk van de wegligging.
Vandaag een trage duurloop van 14.000 meter gelopen in 1:15:42, hsm 113. Gelopen op sneeuw en ijzel, wanneer gaat deze miserie stoppen, ik wil trainen. Trainen op kwaliteit en snelheid, niet op evenwicht en hopeloosheid. Voor mij een vroege lente en ik denk voor het merendeel van de sportievelingen ook. Omdat het zelf op straat gevaarlijk glad was, maar in het bos rond het sportcomplex gelopen. Daar waren de stroken wat afwisselend, modder en sneeuw losten elkaar af, maar het was veilig lopen. Voor het scheenbeen is het ook alles behalve ideaal, in de sneeuw voel ik het scheenbeen meer protesteren. Het verwachte uurloopje van 12 km/uur is dus weggesneeuwd en een lange trage in de plaats gedaan. Morgen staat er een training van dertien kilometer op het programma, hoe of wat beslist het weer.
Vandaag een recuperatieloop van 14.000 meter gelopen in 1:16:00, hsm 110. Begonnen met een kilometer van 6:00, de voeten en benen deden wat lastig. Eigenlijk voelde ik wat verkramping in het gehele lichaam, regen en koude deden de rest. Het was al moeilijk te vertrekken, donker grijs en nat weer, nodigd niet meteen uit om tot lopen. De benen voelden vermoeid aan en de bedoeling was een wat recupereren, dus heel traag gelopen. Een goede mentale training, want het voelt alsof het niet beter gaat en toch moet je de hele afstand afwerken. In princiepe is het morgen de laatste werkdag van het jaar, dus vanaf dit weekend zal er meer op kwaliteit kunnen getraind worden. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het progamma, in een uur rond.
Vandaag een duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:13:40, hsm 130. De benen waren net niet genoeg hersteld om er een fatsoenlijke duurloop uit te persen. Na een dag werken deden de hiel en voetpezen ook serieus pijn, en het duurde toch wel even. Echt in het juiste ritme komen ging niet, het was al trekken en sleuren om dit eruit te persen. Ook de onderrug en de billen hadden last van stijfheid, nu twee dagen rustig aan trainen, om verder te herstellen. We hadden hier veel geluk, na de sneeuwbui van deze morgend volgde er regen, en verdween de sneeuw. Hopelijk is het voor zaterdag ook een sneeuwvrij parkoer, dan kan ik voor de 15 km/uur gaan op de tien mijl. Dat zou een nieuwe positieve evolutie zijn, en vertrouwen geven voor de toekomst en het volgende jaar. Morgen staat er een rustige trage duurloop van veertien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 13.000 meter gelopen in 1:04:44, hsm 119. Het ging alweer vlot vandaag, amper twee dagen na de marathon, vrij vlug hersteld. Zoals verwacht gaat de recuperatie vlotter naarmate de vorm verbeterd, vrij logisch! Niet dat ik al een tempoloop zou aankunnen, maar misschien zit er morgen al een duurloop in. Deze week worden de kilometers zoal afgebouwt, in deze twee weken relatieve rustperiode. Normaal word de eerste marathon van 2011, de marathon van Apeldoorn, begin februari. Wat me na de twee weken afbouw, nog een drietal weken opbouw zou toelaten (120-130-140 km). Ik hoop dat dit voldoende zou zijn om richting 2:50:00 als eindtijd voor de marathon zou zijn. Daarna heb ik dan nog eens vier weken om op tee bouwen naar de zes uur van Stein. Zoals je merk is de ambitie nog steeds aanwezig, om een paar sterke ultralopen te lopen. Voor de wedstrijd van zaterdag in Lier, daar start ik alleen als de banen sneeuwvrij blijven. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, als het niet te glad word.
Vandaag een recuperatieloop van 10.200 meter gelopen in 0:58:48, hsm 110. De training was verdeeld in twee delen, deel een een herstelduurloop van zes kilometer. Het tweede deel ging al iets pittiger 4.200 meter aan trage duurloop tempo. De benen waren natuurlijk nog niet hersteld van gisteren en de eerste kilometer was ronduit slecht. Gelukkig verbeterde dat snel en kon ik zelf een wat genieten van deze frisse ochtendloop. Een training samen gelopen met mijn vrouw Carine die de eerste zes kilometer het tempo regelde. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, hopelijk ligt er noch geen sneeuw.
Zondagmorgend 10:00 komen we aan in spijkenisse, het is 5° fris, en er is af en toe een bui, en een stevig windje. Weer veel M-U cup lopers aanwezig, die er hun beste beentje voor willen zetten om hun klassement te verbeteren of te behouden. Ik moet nog aanschuiven voor een laatste boodschap, en loop naar de start, voel een pijnscheut in de rechter heupbuiger. De start word gelukkig enkele minuten uitgesteld en ik masseer de pijnlijke plek om de pijn te verzachten, ik vrees voor vandaag. Het startschot weerklinkt, de eerste 500 meter heb ik nog wat last van de heupbuiger, maar de pijn ebt gelukkig weg. Een eerste kilometer in 03:55 heeft toch wat vertrouwen, ik probeer nog wat op te schuiven tot in het spoor van Gert Mertens. Gert gaat voor een eindtijd rond de 2:50:00, veel te snel voor mij, maar ik besluit zo lang mogelijk te volgen, goed gek dus. Na drie kilometer komen we naast het water en daar voelen we de wind stevig blazen, ik neem mijn deel van het kopwerk. Gelukkig is Carine mee op de mountainbike en kan ze ons af en toe uit de wind zetten, kilometer vijf passeren we in (0:19:50). Lang geleden dat ik aan dit tempo gelopen heb, maar kom de benen voelen goed aan en het is mijn laatste marathon dit jaar. Na een zevental kilometer krijgen we een stuk wind mee en het gaat nog net iets sneller, nu voel ik dat ik op mijn limiet zit. De hartslag is al vrij hoog voor de marathon 148, na negen kilometer besluit ik wijselijk te lossen, kilometer tien in (0:39:46). Mijn eerste tempoloop van tien kilometer is een feit, maar ik heb nog tweeendertig kilometer te gaan, het word een hele klus nog. Ik probeer zoveel kilometers rond de 4:10/km te lopen zolang ik kan, tot kilometer veertien hebben we wind in de rug en lukt het. Nu maken we een grote u-bocht en krijgen we de wind pal op de neus, kilometer vijftien gaat in (1:00:18) daar had ik voor getekend. Tegen de wind in voel ik dat ik nog niet genoeg kracht heb, en moet ik aanvaarden dat het iets minder gaat, ik blijf lopen tegen het omslagpunt. Ondanks dat ik iets trager moet lopen voelen de benen nog goed aan, versnellen zit er niet in maar een tempo van om en bij de 14 km/uur wel. Kilometer twintig in (1:21:13), de laatste vijf kilometer in 20:55 nog altijd goed bezig, halfweg de marathon passeer ik in 1:25:40. Als ik niet teveel verzwak tijdens het tweede deel van de marathon, zit er misschien een tijd onder de drie uur in, wat een prachtige tijd zou zijn. Het probleem is dat ik de vorige marathons tijdens de tweede helft onderuit gegaan ben, zowel in Apeldoorn,Antwerpen, Kasterlee en Geldrop. Zolang mogelijk rond het omslagpunt lopen en hopen dat de benen het volhouden, kilometer vijfentwintig (1:42:34) het zit nog altijd goed. Nu komt het zwaarste stuk er aan ongeveer zeven kilometer met meestal tegenwind, ik prijs me gelukkig dat Carine me kan helpen. De meeste atleten die me gepasseerd zijn hebben fietsbegeleiding, waarom zou ik dan niet af en toe schuilen achter een fietser. Kilometer dertig ( 2:04:28) nog altijd op schema, maar de benen hebben het beste gehad, nog twaalf zware kilometers voor de boeg. Vanaf nu lopen we veel lussen dus, dan eens wind mee en dan weer wind tegen, we vernemen van toeschouwers onderweg dat ik tiende ben. Nog een reden om door te gaan, kilometer vijfendertig (2:26:36) met nog ruim zeven kilometer te gaan, ik klok 150 meter voor de km-punten. Er komt een loper aansluiten met fietsbegeleiding, ik besluit hem te volgen, zijn tempo ligt iets hoger dan mijn tempo, ideaal dus. Ik profiteer twee kilometer van het haaswerk, maar heb het gevoel dat ik moet inhouden, dus besluit ik voor die toptien plaats te gaan. Met een snellere kilometer neem ik vijftig meter, maar veel meer word het niet en ik heb al spijt van de te vroege poging. Kilometer veertig gaat in (2:49:01) een tijd onder de drie uur zit er in, ik spreek mijn laatste krachten aan om de achtervolger af te houden. We komen het sportdomein binnen en de tiende plaats is veilig, toch pers ik op de piste er nog eens alles uit 42.360 meter in 2:59:20. Een prachtig resultaat gezien de nog niet optimale conditie en de lichamelijke ongemakken, op dit kan ik verder bouwen.
Binnen een uurtje vertrekken we richting Spijkenisse, voor de plaatselijke marathon. Het weer lijkt voorlopig goed mee te zitten, niet te koud en droog weer, wel wat wind. De omstandigheden vallen dus goed mee, en met meer dan 300 atleten aan de start zit het goed. Ik zal waarschijnlijk mijn karretje aan een wagon kunnen aanhangen, om zo lang als mogelijk voor de sub 3 uur te gaan. Niet dat, dat al een echte obsessie is voor deze marathon, het voornaamste is weer gewennen aan de afstand. Maar hoe langer ik mijn huidig duurtempo van 14 km/uur aan kan houden, hoe dichter bij de drie uur-grens. Deze avond volgt al een verslag over mijn wedervaren in deze mooei marathon, langs het mooie natuurreservaat.
Vandaag een losloop van 8.350 meter gelopen in 0:43:06, hsm 111. Een training om alles eens los te lopen, en te voelen naar de verschillende pijnpunten. De pijn in de heupbuiger is omgebogen in wat stijfheid, het scheenbeen houd stand. Het grote probleem is het bekken en de verzwakking van het rechterbeen. Zo is het rechterbeen uitgegroeid tot de zwakste schakel die het tempo bepaalt. Voor morgen in Spijkenisse hoop ik op een tijd tussen de 3:02:00 en 3:05:00. Het parkoer is beter en minder zwaar als Kasterlee en Geldrop, alles is verhard. Met de conditie is alles oké, snelheid heb ik evenwel nog niet bij gewonnen. Ik hoop dat de uithouding en weerstand wat beter zijn, als tijdens de laatste twee marathons. Bij 100% ideale omstandigheden en een superdag zit er heel misschien een sub-drie uur in. Dan zal alles wel echt moeten meezitten, maar we blijven hopen, en zullen in elk geval proberen. Het parkoers is gewijzigd en uitgemeten door officials, zodat het 500 meeter langer zou zijn dan vorig jaar. Een evolutie die we alleen kunnen toejuichen, een juiste afstand is echt nodig bij een marathon. Dus we duimen zodat er weinig wind staat en ik met een klein groepje kan meelopen.
Vandaag een trage duurloop van 10.750 meter gelopen in 0:51:51, hsm 118. De eerste vijf kilometer rustig tegen 12 km/uur, daarna 500 meter snel en 500 meter rustig. Bij de laatste versnelling kreeg ik een pijnscheut in de heupbuiger, hopelijk niets ernstig. Eenmaal gestopt met lopen was de pijn direkt weg, dus niets om zorgen over te maken. Het weer is eindelijk omgeslagen, met volledige dooi tot gevolg, van mij mag dit weer aanhouden. Maar volgende week spreken ze al van een nieuwe koudegolf, en nog erger winterse neerslag. In elk geval gaat het parkoer in Spijkenisse er goed bijliggen, en dat is al een zorg minder. Morgen staat er een losloop van een achtal kilometer op het programma, zonder zorgen?
Vandaag een recuperatieloop van 10.200 meter gelopen in 0:53:17, hsm 109. Een actieve recuperatietraining, met de nieuwe Asics Cumulus 12 gelopen. Ik was toe aan nieuwe schoenen, en ik ben teruggekeerd naar mijn oude liefde de Cumulus. Ze zitten mij als pantoffels, die leest is precies naar mijn voet gemaakt, maar zonder overpronatieblokje. Het laatste jaar was ik overgestapt op de Kayano, die mij toch net iets minder goed lag en nog 35 duurder was. Er kwam altijd een gat op de plaats van de dikke teen en op de plaats van de hielknobbel. Mijn lichaam is het doorzakken van mijn voeten zo gewent geraakt dat elke correctie kwetsuren veroorzaakt. Het is gewoon opletten dat je maar 1200 km loopt met een beter zittend (goedkoper) model, in plaats van 1500 km. Zelf voel ik me nu toch wel vermoeid, de fikse opbouw van kilometers de laatste weken onder voel ik aan de lijve. Gelukkig heb ik voor morgen een recup-dag gepakt op het werk en ben maandag en dinsdag economisch werkloos. Dus tijd zat om naar de marathon toe te leven en ervan te recupereren, dat laatste lijkt alsmaar moeizamer te gaan. Morgen staat er een trage duurloop met enkele versnellingen op het programma, hopelijk zonder ijzel deze keer.
Vandaag een duurloop van 13.000 meter gelopen in 0:54:23, hsm 142. De valling zit al op de brönchen, ik leek wel een astmapatient tijdens het lopen. Veel sneller zat er vandaag zeker niet in, wel een kilometer meer gelopen om wat te compenseren. Ik heb vandaag geleerd dat ik dit jaar geen marathon onder de drie uur zal lopen. Zondag is tenslotte de laatste kans, en alles zal 100% moeten meezitten om een goede wedstrijd te lopen. Niet alleen de keel deed zeer, en de ademhaling ging niet mee, ook de benen voelden vermoeid aan. Het is iets waar ik altijd van versteld sta, dat ik gewoon mijn training kan afwerken. S'morgens duurt het toch een tiental minuten voor ik zeker ben dat ik niet kreupel ben. Ook na de training zit er niet echt veel fut meer in, het lichaam voelt de jaren. Morgen staat er een rustge trage duurloop van tien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 15.250 meter gelopen in 1:15:30, hsm 121. Het is de langste training deze week, buiten de marathon van Spijkenisse, nu zondag. Ik kan het moeilijk geloven dat ik op dit moment een marathon zou kunnen lopen. Zo zwaar viel deze training mij, ik moest naar het gevoel in de benen diep gaan. Natuurlijk speelt zo een training voor een groot deel af in het hoofd, een trage training word traag gelopen. Ik ben benieuwd naar morgen, dan staat er een twaalf kilometer lange, duurloop of tempoloop op het menu. Zoals altijd zullen de benen beslissen, en de toestand van de weg, de wind, en de gezondheid ook een beetje. De kriebel in de keel word alsmaar erger en de hoestbuien iets vaker en langer, de winter is in het land!
Vandaag een recuperatieloop van 10.600 meter gelopen in 0:56:46, hsm 110. De benen voelden niet fris aan vandaag, ondanks het koede weer, maar ik zat ook niet echt stuk. Het blijft moeilijk om in te schatten wat ik momenteel waard ben, ik geraak ook zo moeilijk in het ritme. Er bestaat nog altijd vrees om te hervallen, en het gevoel is niet super, het blijft knokken. Ook vandaag ondanks ik er een zeer rustige duurloop van maakte, had ik de indruk aan het limiet te zitten. Voor mij mag het dan ook 15° warmer zijn, dan loop ik veel gemakkelijker, nog een paar maand geduld. Morgen staat er een langere trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een lange trage duurloop van 30.050 meter gelopen in 2:29:49, hsm 123. Het was best zwaar het parkoer lag er alles behalve ideaal bij, veel ijzel en blubber. Om nog maar te zwijgen van de grote plassen ijswater, ik heb de voeten niet droog kunnen houden. De benen leken wel verlamd door de staat van het wegdek, het was 2.5 uur verkrampt lopen. Ik had als drinken cola aangelengd met water en druivesuiker met magnesium als voedsel mee. Het doel dat ik gesteld had is bereikt, dertig kilometer binnen de 2.5 uur lopen en hartslaggemiddelde onder de 125 slagen. De benen hebben het hard te verduren, voeten onderbeen en bil, aductoren allemaal overbelast. Gelukkig zijn de volgende zes dagen in het teken van volledig herstel, zodat ik zondag vol uit kan lopen. De afstanden voor volgende week zijn in volgorde, 10 km, 15 km, 12 km, 10 km, 10 km, 8 km, 42 km totaal (107 km). Ik sta volgende week met de late van 15:00 tot 23:00, dus kan ik elke training uitgerust aan vatten.
Vandaag een trage duurloop van 14.400 meter gelopen in 1:15:03, hsm 112. De benen voelden nog wat moe aan, dus vandaag gewoon op het gemakje zonder forceren. Ik heb tenslotte 133 kilometer afgemaald de laatste zeven dagen, meer dan voldoende. Het was vandaag weer lekker fris, een stevig windje verhoogde het koudegevoel. Er staat morgen nog een stevige training op het programma, om de benen nog eens goed te vermoeien. De benen houden gelukkig nog stand, en de uithouding en weerstand zullen ook omhoog gaan. Volgende week op weg naar de marathon van Spijkenisse word serieus afgebouwd. Dan staan er twee rustige weken op het programma, waar wel aan de snelheid gewerkt word. Morgen staat er een lange trage duurloop op het programma een goede dertig kilometer. Als het weer en de staat van het wegdek het natuurlijk toelaat.
Natuurlijk kan ik alle hulp gebruiken, om een zo compleet mogelijke marathonlijst van de BENELUX te maken. Fouten en andere anomalien mogen altijd vermeld worden, als ook vergeten marathons in Belgie, Nederland en Luxemburg. De winaar en winnende tijd van het vorige jaar staat er bij vermeld, zo kan je zelf het niveau inschatten. Ik probeer drie maand voorsprong te behouden, dus tegen eind december moeten alle marathons tot maart 2010 er op staan. Bedankt op voorhand. PS: Je kan antwoorden via de reageerknop. In de loop van het jaar staat de marathonkalender niet op de eerste pagina, typ in zoekmachine blog (marathonkalender) en je bent er zo.
Vandaag een trage duurloop van 16.550 meter gelopen in 1:20:30, hsm 124. Na een week koukleumen, verlang ik al naar de lente, en een warm zonnetje. Wie niet? zeker na een paar trainingen in deze alles behalve ideale omstandigheden. Dit keer mocht ik niet teveel klagen over de staat van het wegdek, dat was best te doen. Maar die kille mist pakte toch wel wat op de adem, en veel van de omgeving zag je ook al niet. Tel daarbij de zware benen, die natuurlijk niet goed kunnen herstellen onder deze omstandigheden. Onder die omstandigheden versta ik, het weer, de temperatuur en natuurlijk de vele kilometers. Gelukkig is het volgende week een herstelweek en kan ik bekomen voor de volgende marathon aan te vatten. Morgen staat er een trage duurloop op het programma, ik droom van een lentezonnetje en 15°.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.070 meter gelopen in 1:47:47, hsm 113. Het heeft de ganse training gesneeuwt, en zeggen dat ik de training één uur uitstelde door de sneeuw. Eigenlijk was het in de hoop dat de straten er redelijk beloopbaar gingen bijliggen. Zwarte papsneeuw was mijn deel, een rustige training werd daardoor toch nog zwaar. Ik was content toen ik weer thuis was, zo vermoeid voelden de onderste beenspieren aan. Het ingehouden lopen met de schrik een schuiver te maken, werkt zeer vermoeiend. Maar al bij al ben ik toch het trainingsvolume goed hoog aan het houden, ondanks de marathon van Geldrop in de benen. Gisteren verscheen de uitslag van de marathon van Geldrop op de site, groot was mijn verbazing over mijn rangschikking. Ik stond pas als zesde gerangschikt, ondanks de informatie vanaf de zijkant dat ik in vierde stelling liep. Er is mijn geen enkele atleet voorbijgelopen, maar er zijn er vele die er mis gelopen zijn. Veel maakt het allemaal niet uit, vierde of zesde, erger is het gesteld met de oneerlijkheid van sommige deelnemers. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, hopelijk onder betere omstandigheden.
Vandaag een trage duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:19:36, hsm 121. Het was ijzig koud vandaag, tegende wind in sneed de koude door merg en been. Reken daarbij de gladde wegen, en de goesting was ver te zoeken, alle moed bijeen geschrapt. De baan op voor, we zouden wel zien hoeveel kilometer, in de wijk is het spiegelglad. Goed voor een eerste bange kilometer van 6:23, gelukkig kon ik van dan op de rijbaan lopen. Hier was het al veel beter te doen, alleen opletten voor het gelukkig niet te drukke verkeer. Ik raakte vrij snel gewend aan de ijzige koude, wind mee was ik zelf te warm gekleed. Een paar rondjes om niet te lang tegen de ijzige wind in te moeten lopen, en de tijd vloog voorbij. Zoals verwacht herstel ik al een stuk sneller als na de marathon van kasterlee, gelukkig maar. Ik kon nu al aan 5:00/km lopen en de 90 seconden teveel van kilometer één goed maken. Het meeste last heb ik uiteindelijk van mijn rechterheup, maar daar zal ik mee moeten leven. Een operatief ingrijpen raden ze alleen maar aan als je niet meer kan stappen of werken, een normaal leven leiden. Dat kan ik allemaal zonder echt hinder te ondervinden van de heup, dus doen we maar voort en zien waar het schip strand. Ermee lopen kan perfect, als je de beperkingen in acht neemt, minder snelheid en souplesse met andere woorden. Morgen staat er een trage lange duurloop op het programma, normaal twintig kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 12.600 meter gelopen in 1:12:02, hsm 112. Het grootste gedeelte van de training door een vers sneeuwlaagje gelopen. Best eens leuk maar voor mij hoeft dat maar een training en mag de baan er weer goed bij liggen. De benen hadden het nog niet graag, deze langere training, de vermoeidheid zit er nog goed in. Een herstelweek zal het deze week ook niet echt worden, ik wil nog wat opbouwen. Volgende week zal dan een rustige week worden in aanloop naar mijn laatste marathon van het jaar. Ik hoop dat het actief herstellen wat wil lukken en ik tegen zondzag hersteld ben. Morgen staat er een vijftien kilometer lange duurloop op het programma.
Vandaag een recuperatieloop van 10.600 meter gelopen in 1:02:33, hsm 108. Zeer traag begonnen, een eerste km tegen 7:10/km, daarna stilletjes aan versnelt. Mijn spieren en pezen waren zo stijf als beton, maar dan wel met barstjes in. De voetpezen en het scheenbeen hadden goed afgezien op het oneffen en hardbevroren parkoer. Ik ben wel tevreden over mijn wedstrijd, de laatste acht kilometer heb ik wel twee minuten teveel verloren. Het kwam grotendeels door het qua ondergrond zware parkoers, en de pijn in de onderbenen. Deze week loop ik een halfzware week als het weer het toelaat, hoop ik honderd kilometer te verzamelen. Morgen een trage duurloop van twaalf kilometer waarschijnlijk op een ondergesneeuwde ondergrond.
Rond negen uur kwamen we aan in het ijskoude Geldrop, -5° onder een blauwe lucht. Weer gezellig de ultracup-lopers terug te zien, ze waren met velen aanwezig om hun plaats te verdedigen. Carine ging de marathon meefietsen op de mtb om dat ik zo niet teveel op de weg moest letten. Want het is niet vanzelfsprekend in geldorp de juiste weg te volgen, draaien en keren in bos en hei. Veel gezichten die ik al lang niet meer gezien had, Johan Whatty die dit jaar progressie gemaakt heeft, met drie marathons onder het uur, ook Paul van Hiel kwam supporteren, hij loopt veel minder nu. Onder een deugd doende zon gingen we van start, de eerste twee kilometer waren een marteling voor de heup. Gelukkig kwam die los en kon ik blijven lopen, ik was niet te snel gestart en zag een achtal atleten voor me uit lopen. Na vijf kilometer (0:20:52) was ik al drie plaatsen opgeschoven, dan kwam Johan Whatty in het vizier. Die haalde ik snel bij, hij had de verkeerde schoenkeuze gemaakt, trialschoenen, maar het lag keihard bevroren. Niet gemakkelijk voor loper en fietser, carine moest haar rijkunsten aanspreken om van spoor te veranderen. Ik had nog een zeventig meter achterstand op Gert Mertens en probeerde het gat zo snel mogelijk te dichten. Ruim voor kilometer tien (0:41:25) had ik Gert bijgehaald, maar het had al veel krachten gekost om erbij te raken. Ik wist dat Gert voor een tijd onder de drie uur ging, en hoopte zolang als mogelijk mijn wagonnetje aan te pikken. Kilometer vijftien ( 1:02:00) nu had ik het al moeilijk om het tempo te volgen, geen superdag dus vandaag. In deze wondermooie omgeving om te wandelen, lopen en fietsen is het goed vertoeven zelf al zie je af. Heide en bos wisselenden zich af, draaien en keren, een kat zou haar jong niet terug meer vinden, gelukkig had ik twee gidsen. Kilometer twintig (1:23:13) ik volg nog altijd in het spoor van Gert, die maalt er niet om en zegt zo lang mogelijk aanklampen. Af en toe moeten we door een poortje, dat haalt de vaart er volledig uit, ik heb het moeilijk om telken terug in het spoor van Gert te komen. Finaal moet ik lossen nog voor kilometer vijfentwintig (1:44:29) Gert is iets versneld en ik zie hem stilletjes aan weglopen. Zelf zit ik a bloc dus versnellen zit er niet meer bij, en Carine gaat voor op rijden om de weg te wijzen. De voetpezen doen zeer van al die harde oneffenheden, aan kilometer dertig (2:06:51) is er al geen spoor meer te bekennen van Gert. We moeten nog door de zware strook van het hellegat, deze keer is het opletten om u enkels niet om te slagen, zo ruw en oneffen. Het vervolg van de tocht beloofd nu zwaar te worden de tijden gaan richting 5:00/km en er zit geen kracht meer in de benen. Momenteel loop ik nog op een vierde plaats, aan kilometer vijfendertig (2:31:25) blijft het lichtjes op en neer golven. Elke stap is een marteling, ik zit zo dood als een bevroren pier, cola en druivesuiker helpen me er niet boven op. Niet dat dit me verbaast de topconditie is nog veraf, maar we blijven er voor gaan blijven lopen, niet gaan wandelen. Kilometer veertig (2:57:46) hier lag in Kasterlee de eindmeet, nu heb ik nog 2.5 kilometer te gaan, we zijn er bijna. Ik finish in 3:08:44 een bevredigende prestatie, ik finish als vierde, dit tot mijn eigen verbazing.
Op naar de marathon van Geldrop, de temperatuur is rond -6°, bitter koud dus. Rond 08:00 vertrekken we richting Geldrop, voor mijn vierde marathon dit jaar. Een duik onder de drie uur zal er ook ditmaal niet inzitten, de vorm is nog niet goed genoeg. De drie marathons die ik in een maand loop, dienen het volume en de weerstand op te krikken. Pas daarna ga ik weer aan snelheidstrainingen denken, en aan tijden rond de 2:50:00 op de marathon. Vandaag is het een echte natuurmarathon, met de nodige glooiingen in het parkoers, 95% onverhard. Soms lopen we op single-tracks, waar je amper ziet dat er een wandelpad is. Het grootste gevaar schuilt zich in de bewegwijzering, er zijn zoveel loop en wandelroutes gepijlt. Een wegvergissing is hier scering en inslag, dus hoop ik op een klein groepje met een goede gids. Deze late namiddag volgt het relaas van mijn 58ste marathon, nog 43 marathons te gaan.
Vandaag een recuperatieloop van 8.250 meter gelopen in 0:43:44, hsm 108. De benen nog even losgooien voor de zware marathon van morgen, in Geldrop. Het zit zo, alle marathon zouden me op dit moment wel zwaar lijken, denk ik. Zelf vandaag bij dit rustig tempo, voelde het aan als of ik me moest weren. Toch hoop ik morgen op een goede dag en dat ik na de marathon een goed en voldaan gevoel heb. Waarschijnlijk gaat Carine me op de fiets vergezellen, zo is de kans dat ik misloop kleinen. Dat was een probleem dat ik vorig jaar had en dat me toch een paar minuten gekost heeft. Het is een ongelofelijk mooie omgeving 90% van het parkoer loopt door het bos en de hei. Binnen goed twee uur lopen Carin, Kenney en jorgi de vijf kilometer in lier, en kan ik eens supporteren. Ondertussen zie ik de plaatselijke atleten nog eens terug, dat is ook al veel te lang geleden.
Vandaag een trage duurloop van 10.150 meter gelopen in 0:48:34, hsm 119. Het was eigenlijk al iets te snel gelopen, soms had ik de indruk dat ik niet sneller kon. Natuurlijk is dat gewoon een perceptie, als het in de bovenkamer als trage duurloop geprogrammeerd staat. Toch had ik weer iets meer last van het scheenbeen, waarschijnlijk te wijten aan de dag shopping van gisteren. Ik moet dus voorzichtig en waakzaam blijven, als ik een herval wil vermijden, en dat wil ik natuurlijk. Het is nog altijd balanceren op een dunne lijn, niet teveel hooi op de vork, niet teveel willen versnellen. Zondag loop ik mijn vierde marathon van het jaar in Geldrop, dat op zich is al een succes. De planning is dertig kilometer aan 4:15/km te lopen en dan waarschijnlijk de muur tegen komen. Een eindtijd tussen de 3:05:00 en de 3:10:00 zal al een mooie prestatie zijn, de afstand is officieel 42.500 meter. Morgen een achttal kilometer loslopen, de rest van het gezin loopt in Lier de vijf kilometer, supporteren dus.
Vandaag een trage duurloop van 10.600 meter gelopen in 0:52:53, hsm 116. Toch wel een moeilijke start vooral die eerste kilometer in 6:00 rond, rond uit traag. Het was nu wel de bedoeling om traag te lopen, maar dit was echt door stijfheid. Een kleine prijs voor de snellere training van gisteren, de recuperatie is je dat nog niet. Na de tweede kilometer geraakte ik op gang en haalde ik de twaalf kilometer per uur. De achillespees was al iet minder gevoelig dan gisteren, het tempo lag dan ook een stuk lager. Morgen staat er eenzelfde training van rond de tien kilometer op het programma, rustig lopen wel te verstaan.
Vandaag een duurloop van 15.250 meter gelopen in 1:03:26, hsm 139. Het ging redelijk vlot, alleen de eerste kilometer was trager dan 14 km/uur, (4:28). Daarna ging het vlot onder de 4:12/km, zonder echt te moeten forceren. Ik voelde wel dat ik me moest reppen om het tempo te halen, maar was nooit buiten adem. Het enige spijtige was een knagend gevoel aan de rechter achillespees, dat word ijs leggen. Zoals al een paar keer aangehaald, de progressie is er traag maar gestaag, dus ben ik tevreden. Voor ik weer op mijn beste niveau zal zijn moet je er al snel drie maand bijrekenen. Gelukkig heb ik niet teveel dieptepunten, en kan ik het blijven opbrengen, om weer en wind te trotseren. Na spijkenisse, half december, gooi ik het over een andere boeg, genoeg getraind op volume en inhoud dan. Tegen dan word het tijd de snelheid wat aan te scherpen, en een paar crossen en kortere wedstrijden te lopen. De volgende drie dagen staan in het teken van actieve recuperatie, met morgen een trage duurloop van 10 km.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.550 meter gelopen in 1:40:12, hsm 121. Het ging nog niet vanzelf, zoals het eigenlijk zou moeten, de quadriceps voelden licht pijnlijk aan. Ik had nochtans een lange warme thermische broek aan, de benen staan nog niet op scherp. Deze trainingen zou ik nochtans meer moeten doen, goed voor de weerstand en toch niet te vermoeiend. Het tet natuurlijk goed op als je twee twintiger en een dertiger per week kunt trainen. Dat zal voor 2011 zijn, een jaar waar ik weer op mijn beste niveau wil komen, stap per stap. Voor deze winter zal er een evenwicht tussen uithouding, weerstand en snelheid gevonden moeten worden. Maar eerst nog een zestal weken volumetraining zonder al teveel snelheid, eerst aan een sterk gestel werken. Zo staat er morgen een duurloop van vijftien kilometer op het programma, proberen de 14 km/uur aan te houden. De training van vandaag is 150 meter langer dan in de bijlage, de passage door het Merodese bos, met slechte ontvangst, Is de schuld daarvan, een bos met veel draaien en keren tussen de bomen.
Vandaag een trage duurloop van 15.500 gelopen in 1:21:17, hsm 114. De benen wisten nog van de training van gisteren, zware en gevoelige spieren en pezen. Het was dus de bedoeling om volume en recuperatie te trainen, wat zeker gelukt is. In het begin en na de training wel wat last van het scheenbeen, dus is het opletten geblazen. Opbouwen en progressie maken is de bedoeling, maar niet ten koste van alles. Het zal deze week dus wikken en wegen zijn wat kan en mag, en wat erover is. De bedoeling is deze week de 120 kilometer te halen en een marathon te lopen. Normaal moet ik dit aan kunnen zolang ik maar goed luister naar mijn lichaam. Morgen staat er een trage duurloop van 20 kilometer op het programma, volume training dus.
Vandaag een lange duurloop van 26.000 meter gelopen in 1:51:36, hsm 130. De benen waren nog niet volledig hersteld van de zware marathon van Kasterlee. Het ging weliswaar veel beter dan de vorbije zes dagen, het was ook de eerste volle training. Spijtig genoeg kwam ik een paar meters tekort om de 14 km/uur te halen, ongeveer 1 sec/km. De temperatuur was ook langs de lage kant en de wind een fractie voelbaarder de 14 dagen geleden. Toch was ik nu iets sneller en was de hartslag lager dan 14 dagen geleden, een lichte progressie. Het einde was wel minder dan de vorige lange duurloop, maar dat kwam door het gemis aan frisheid. Volgende week hoop ik de volgende stap te zetten, iets sneller en iets rapper lopen, sterker worden. Er staat volgende week-end een volgende marathon op het programma, de marathon van Geldrop. Deze is iets lichter dan Kasterlee, de afstand zal dit jaar meer dan twee kilometer schelen. Ik hoop op een eindtijd tussen de 3:05:00 en 3:10:00, daarvoor zal ik beter moeten doseren. Morgen staat er een vijftien kilometer lange trage duurloop op het programma.
Vandaag een herstelduurloop van 11.300 meter gelopen in 0:59:37, hsm 103. Het was nu niet direct nodig, deze herstelduurloop, maar ik hou me aan mijn planning. De rusthartslag was zelf zo laag als of ik nu al in topconditie ben met 35 hsm. Een van de kleine problemen is dat de ontstekingshaarden nog niet volledig voorbij zijn. Toch is er een probleem dat de rest zwaar overschaduwt, de vier kilo overgewicht. Vandaag kreeg ik het gezelschap van mijn zoon Jorgi die vijf kilometer losliep. Nu woensdag werd hij met zijn ploeg vlaams kampioen scholencross en hij had last van zware benen. Dus een rustige duurloop met zijn pa was welgekomen om actief te recupereren. Hij heeft zijn trainingen de laatste tijd verwaarloost en is zich ervan bewust dat het anders moet. Voor mezelf was deze hersteltraining welgekomen om morgen met frisse benen de lange duurloop aan te gaan.
Vandaag een trage duurloop van 12.600 meter gelopen in 1:01:25, hsm 121. Eindelijk de 12 km/uur gehaald vijf dagen na de marathon van Kasterlee. Het zat dus behoorlijk vast in de benen, vandaag zonder pijn de 12 km/uur gehaald. Er zit wel nog wat stijfheid in het getroffen scheenbeen, en een stijve heup. De voetpezen zijn ook nog wat gevoelig, maar alles gaat de goede kant uit. Het gewicht nog wat naar beneden krijgen en een paar maand blessurevrij en we zijn weer vertrokken. Nog heel wat werk voor de boeg dus, maar er voor werken hoort er nu eenmaal bij. Morgen een rustige trage duurloop om de benen nog wat beter te laten herstellen.
Vandaag een trage duurloop van 14.800 meter gelopen in 1:17:51, hsm 111. Zo kruipt het herstel langzaam voor uit, stapje voor stapje verdwijnt de pijn uit de benen. Het werk dat ik deze week voorgeschoteld krijg, help daar niet echt bij, zwaar werk deze week. Maar we mogen niet klagen het kan nog vele malen erger, dus gelukkig zijn met wat we hebben. De training van vandaag was zeer rustig en het tempo was vlot aan te houden. De pubis doet nog het meeste pijn, de andere ontstekingshaarden lijken onder controle. Voor de twee volgende weken lijkt het er op dat ik veel vrije tijd ga hebben, waarschijnlijk economisch of technish werkloos, dan zal ik de training wat kunnen opdrijven. Niet dat ik dit jaar nog mirakels verwacht, met een stevige basis het volgende jaar ingaan is voldoende. Morgen staat er een duurloop van twaalf kilometer op het programma, en dan week-end, ik zie er naar uit.
Vandaag een recuperatieloop van 11.000 meter gelopen in 0:58:45, hsm 110. De benen waren nog te zwaar en de spieren te stijf dus een recuperatieloop gelopen. Het herstel valt wat zwaarder uit dan verwacht, de bovenbenen lijken van beton. Een van de problemen is dat ik juist met de vroege sta en nooit fris aan een training begin. Maar als ik tegen volgende week zondag weer over al mijn mogelijkheden beschik is het goed. Voor morgen staat er een trage duurloop op het programma, de benen beslissen over de afstand.
Vandaag een herstelduurloop van 9.000 meter gelopen in 0:51:30, hsm 105. De benen deden nog evenveel pijn als gisteren, getuige daarvan de 6:35 op de eerste km. Gelukkig beterde het met de kilometers, ik voelde de pijn in de benen zo wegzakken. Met de laatste kilometer in vijf minuten rond, daar kon ik echt wel met leven. Ik hoop dat het zo verder blijft evolueren, en ik tegen zondag een kwaliteitstraining kan afwerken. Zondag tien dagen staat er een volgende uitdaging op het programma, de t'is voor niks marathon in Geldrop. Morgen staat er een uurloop op het programma, in één uur zoveel mogelijk meters verzamelen.
Vandaag een herstelduurloop van 7.000 meter gelopen in 0:43:00, hsm 105. De bovenbenen leken wel beton en meer als deze training kon er niet van af. Gelukkig is het deze week een afbouwweek, 90 kilometer lopen is ruim voldoende. Het zal nodig zijn na de toch wel zware marathon van Kasterlee, zeker het tweede deel. Met het scheenbeen gaat het gelukkig nog goed, ondanks de zware belasting in de modder. Alleen de voetpezen en de pubis hebben er geen deugd van gehad, de pijn is goed voelbaar. Ik veronderstel dat ik tegen donderdag, het grootste deel van het herstel achter de rug heb. De paar stappen die ik overgeslagen heb, zullen dan op het eerste gezicht niet teveel last bezorgen. Vandaag was het grootste probleem de pijn in de quadriceps, met een kleine foullee tot gevolg. Morgen hoop ik een paar procent te verbeteren, en zo elke dag wat sneller en langer. Tot ik de 12 km/uur haal en dan het schema weer oppikken, hopelijk gaat het vlug.
Er was snel volk aan de start in Kasterlee, maar een snelle wedstrijd zal het niet worden. De wateroverlast was te groot en het bleef maar miezeren, gelukkig was het redelijk warm. Ondanks het slechte weer kwam er veel volk aan de start en zat de ambiance er goed in. De start werd gegeven door oudwinnaar Jef Smits, en ze gingen er nogal vandoor de snelsten. Ik geraakte snel in het ritme, maar voelde al snel dat het iets te hoog gegrepen was, dit tempo. Toch ging ik het ritme zolang mogelijk het tempo vasthouden, maar op de onverharde wegen was het te zwaar. Om nog maar te zwijgen van de toestand in het bos, modder enkeldiep, soms meer als 500 meter na een. De eerste ronde kwam ik door in 1:24:35, maar de ronde was wegen onloopbaar een kilometer ingekort. Na de eerste ronde was het beste er af en de tweede passage door veld en bos, was ondoenbaar. Mijn foullee was gehalveerd en ik had geen grip meer in de modder, de taagste kilometer was 6:45. Dit om maar aan te geven dat het volledig op was, ik bereikte de finish als 28ste in 3:07:15. Toch ben ik blij dat ik de uitdaging aangegaan ben, ik heb nu een goede lange duurloop in de benen.
DE HEL VAN KASTERLEE.
Vandaag binnen een paar uur start de uitgeregende marathon van Kasterlee. We zullen het niet droog kunnen houden, de voorspelingen geven gans de dag regen. Er zou ook nog eens een stevige wind komen opzetten, maar de wedstrijd gaat door. Het word dus een ware veldslag, gelukkig loop ik met het idee, het is een lange duurloop. De mannen die gaan voor de winst zullen zeer tactisch moeten lopen, om het te halen. Zoals reeds aangehaald is mijn doel tussen de 3:15:00 en 3:30:00 te lopen. Wat gezien de actuele vorm en de staat van het in normale omstandigheden al zwaar parkoer is. Deze avond breng ik wel een verslagje uit, hopelijk met de nodige voldoening.
Vandaag een trage duurloop van 8.060 meter gelopen in 0:39:23, hsm 121. Het was een trage duurloop met op het einde een paar korte versnellingen. Die maakten duidelijk dat de grote vorm er belange nog niet is, niet onverwacht natuurlijk. Het word morgen een superzware wedstrijd, zeker voor degenen die nog niet in vorm zijn. Maar ook voor de protagonisten op de overwinning word het een uitputtingsslag. Spijtig genoeg hoor ik er dit jaar niet bij, ik hoop er volgend jaar weer mee te doen voor het podium. Dit jaar word het uitlopen van de marathon een doel op zich, ik schat de eindtijd tussen de 3:15:00 en de 3:30:00. Op voorwaarde dat ik na de dertig kilometer stand hou, we zullen er in elk geval voor gaan. Had het niet de marathon van Kasterlee geweest, was ik zeker niet vertrokken, zelf de halve niet. Ik heb nu eenmaal een nauwe band met deze wedstrijd en ben in de vorige zes editie's gefinisht. Op naar de zevende, en hopelijk houden de pezen en de wilskracht stand.
Vandaag een trage duurloop van 10.200 meter gelopen in 0:50:36, hsm 123. Zoals te zien aan het hartslaggemiddelde, was het iets zwaarder als voorzien. Met de wind die er stond is het moeilijk het tempo te regelen, wind mee te snel. Wind tegen is het beuken als een knotwilg op een open vlakte, best zwaar dus. Toch hield ik er een redelijk goed gevoel aan over, zeker tegen de wind, voelde ik kracht in de benen. Hoewel de training van woensdag nog in de benen zat, maar dat moet morgen al beter zijn. Ik zie er wel wat tegen op, om te starten onder deze zware omstandigheden, op een zwaar parkoer. Morgen staat er een losloopje van een achttal kolometer op het programma.
Vandaag een recuperatieloop van 11.100 meter gelopen in 0:58:06, hsm 112. De benen actief laten recupereren was de bedoeling, en daarin ben ik geslaagd. Het spreekt vanzelf dat de training van gisteren in de benen zat, de eerste aan 14 km/uur sinds lang! Nu is het taak om in zo optimaal mogelijke conditie aan de start van de marathon van Kasterlee te komen. De afstand heb ik eigenlijk nog niet in de benen, maar de basis moet breed genoeg zijn om uit te lopen. Het word hoogst waarschijnlijk in zeer zware omstandigheden gelopen, met de regen dat nog moet vallen. Ik heb spijt dat ik nog steeds geen trialschoenen heb wat altijd voordeel moet opleveren op zo'n parkoer. Morgen staat er een volgende rustige trage duurloop op het menu, om verder actief te herstellen.
Vandaag een duurloop van 13.000 meter gelopen in 0:55:23, hsm 139. De bovenbenen voelden nog wat pijnlijk aan, dus nog niet volledig hersteld van zondag. Een training volledig op karakter afgewerkt, het voelde nooit vlot en soepel aan. Het gaat traag maar gestaag voor uit, maar zolang er voor uit gang is, is het goed. De laatste kilometer ging in 3:47 en het ging niet van harte, maar ik kon de hartslag de hoogte in jagen. Er komt dus schot in de zaak, hoewel de diverse pijnpunten nog aanwezig zijn. Gisteren had ik eens een balletje getrapt, en dat voelde verschrikkelijk pijnlijk aan. De bil, heup, pubis en scheenbeen lieten zich goed gevoelen evenals het bekken bij het uitzwaaien van het been. Gelukkig valt de loopbelasting beter mee, dan het explosievere benenwerk, vandaag ging het dus beter. Er staan de volgende drie dagen kortere trainingen op het programma, om de benen actief te laten recupereren.
Vandaag een trage duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:18:47, hsm 119. De kogel is door de kerk, de plus-dertiger van zondag, word een plus-veertiger. Ik heb mijn inschrijvingsbevesteging voor de marathon van Kasterlee gekregen. Eigenlijk komt deze marathon vier weken te vroeg, maar het is mijn favoriete marathon. De vorige zes deelnames heb ik al volbracht, dus deze zevende editie hoop ik ook uit te lopen. Het zal een van mijn traagste marathons worden, ik vat de eerste dertig km op als duurtraining. Daarna zal het harken worden om de finish te bereiken, zeker met de tweede doorgang in het bos. Vandaag waren de benen iets beter dan gisteren, het vaste stramien dus, minimaal twee dagen recup. Morgen staat er een duurloop van dertien kilometer op het programma, hopelijk haal ik de 4:20/km.
Vandaag een recuperatieloop van 10.200 meter gelopen in 0:54:22, hsm 110. De benen waren natuurlijk vermoeid van de lange duurloop van gisteren. Het was dus een logisch gevolg, een training in het teken van aktieve recuperatie. Zo zal het tot en met zaterdag rustig aan gaan, buiten woensdag dan staat er een duurloop op het programma. Deze rustige periode kondigd de eerste dertig-plusser aan die loop ik zondag. Het kilometervolume moet de hoogte in wil ik mijn oude niveau halen, de snelheid komt erna. Eerst de uithouding en de weerstand op punt brengen en daarvoor heb ik veel volumetraining nodig. Morgen staat er een rustige trage duurloop van vijftienkilometer op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 26.060 meter gelopen in 1:53:38, hsm 134. Een deugddoende training die de conditie bevestigd, het gaat de goede kant op. Zo hard zelf dat ik even aan de marathon van Kasterlee dacht deel te nemen. Het is goed dat de inschrijvingen al een tijdje afgesloten zijn, anders had ik het risico gelopen. Maar het is beter rustig op te bouwen, ik ga nu al knalhard met in mijn vierde week al 108 kilometer. De training van vandaag liep als vanzelf onder de ideale omstandigheden, geen wind en een 8°. Aan het keerpunt van dertien kilometer klokte ik 0:58:15, daarna ben ik nog wat versneld. De laatste zes kilometer gingen sneller dan 14 km/uur, de laatste drie sneller dan 15 km/uur. Een onverwachte maar deugd doende evolutie, het gaat dus de goede richting uit. Van de kwetsuren heb ik weinig last gehad, ze waren wel voelbaar aanwezig, een wat stijfheid. Ik ben er nog altijd niet uit of ik dit jaar nog een marathon loop, waarschijnlijk niet, maar zeg nooit, nooit. Morgen een rustige recuperatie training, ik loop dan volgens het gevoel in de benen.
Vandaag een trage duurloop van 12.150 meter gelopen in 1:02:19, hsm 114. Het ging al heel wat beter dan gisteren, wat een goede nachtrust al niet kan verwezelijken. Met de rustpolsslag gaat het ook de goede richting uit een zeer goede score van 37 slagen per minuut. Alleen het lichaamsgewicht gaat zeer moeizaam naar beneden, nog vier kilo te gaan, pfff. De benen en de ontstekingen allerhande waren aan de beterhand, dus veel zit in het hoofd. Een wat beter gevoel kan een gans andere perceptie over eenzelfde fysiek weerstand geven. Voor morgen staat de zwaarste training van de week gepland, 24 km tegen 4:36/km of beter.
Vandaag een recuperatieloop van 13.000 meter gelopen in 1:10:49, hsm 110. De benen waren supervermoeid, en meer als deze recuperatieloop zat er niet in. Ik heb meestal een dipje voor ik een stap vooruit kan zetten, dus hoop ik op dat dipje. Natuurlijk kunnen er nog andere oorzaken zijn voor een loopdipje, overtraining b.v.. Het te snel opbouwen van de kilometers na een loopstop door een kwetsuur! Met dat traag lopen voelde ik het scheenbeen en de voetpezen bij elke stap. De eerste kilometer ging maar in 6:04, zo moeizaam ging het dus vandaag en veel versnellen zat er niet in. Het was een mentaal moeilijk te verwerken training, meer dan eens wou ik een kortere weg naar huis nemen. Gelukkig staat er een sterk hoofd op de schouders zelf als de benen niet meewillen. Morgen staat er een rustige trage duurloop van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 12.200 meter in 1:01:28, hsm 116. De training van gisteren is in de benen blijven hangen, het ging moeizaam vandaag. Ook het scheenbeen, voetpezen en bil lieten zich weer gevoelen, dus was het een rustige training. Al hoewel het in deze winderige omstandigheden, niet simpel is om niet te moeten knokken. Wind tegen was het alle hens aan dek, en voelde alles nog wat pijnlijker aan. Deze avond zal er coldpack aan te pas komen en lichte stretchoefeningen om alles weer in orde te krijgen. Zeggen dat er een lange trage duurloop van plus twintig kilometer op het programma stond. Gelukkig moest ik wegens tijdsgebrek een wat milderen, hoewel ik zeker ben de volledige afstand in de benen te hebben. Morgen staat er een ongeveer dezelfde training op het programma, nog wat verder herstellen dus.
Vandaag een duurloop van 16.200 meter gelopen in 1:09:57, hsm 135. Het was nochtans een zware werkdag geweest, al op om 04:30, en 9:30 lang werken. Dat zonder ook maar eens te zitten, of het moet tijdens het schof geweest zijn. Een mentale training was het dus ook, met zeer pijnlijke voeten gestart, bijna niet te doen. Na kilometer twee begon het iets te beteren, daarna kon ik aan versnellen denken. De conditie gaat verder de hoogte in, heel langzaam, een paar kilo minder zou natuurlijk helpen. Zo heb ik vandaag ook maar lichte last gehad van het scheenbeen, stilletjes aan geraak ik er van af. Het is toch nog opletten geblazen zolang de kwetsuur niet volledig genezen is. De rest is een kwestie van het juiste evenwicht te vinden en zo een ietje sterker worden. Morgen staat er een lange trage duurloop op het programma, wat gewicht proberen kwijt te spelen.
Vandaag een trage duurloop van 15.500 meter gelopen in 1:22:14, hsm 117. De training van gisterennammidag zat nog duidelijk in de benen, het duurde lang eer ik op toerental was. Een normale evolutie, gezien het moeilijke jaar dat ik doormaak, maar er is verbetering op komst. Al gaat het wel zeer langzaam de goede richting uit, met vallen en opstaan en keihard verder werken. Het zal afhangen van details eer alle stukjes weer op hun plaats vallen en veel geduld hebben. Vandaag was het de bekken streek, meer bepaalt de pubistakken, zowat ter hoogte van de billen. Met het scheenbeen gaat het iets beter, zelf deze trage training liet zich niet echt gevoelen, buiten de stijfheid in de pees. Ik heb daarjuist al eens gaan piepen op de wedstrijdkalender, en er is nog veel moois te beleven. Op de eerste plaats voor mijn oudste zoon Jorgi, wegwedstrijden en crossen, eenmaal sterk genoeg doe ik ook mee. Morgen is het opnieuw werkdag de vroegen, dus train ik in de namiddag een duurloop van 16 kilometer.
Gisteren waren we terug van Remscheid waar de jaarlijkse Röntgenlauf plaatsheeft. Voor elks wat wil daar in Duitsland van wedstrijden voor de jeugd, crossen en korte afstanden. De hoofdwedstrijden een halve en hele marathon, een ultra over 63 km en een 100 km op de röntgenroute. We waren met 17 afgezakt naar Lennep om er een verlengt week-end van te maken. Driemaal helaas was er niemand die kon of wou deelnemen aan de plaatselijke wedstrijden. Het hoofdmenu werd dus een culinair week-end met enkele wandelingen, en veel drinken. Een van de wandelingen ging over een kort gedeelte van de Röntgenroute, een kleine 10 km. Daar konden we ervaren hou zwaar het parkoers er wel was, met soms lange, soms venijnige klimmen. We kwamen onderweg de wedstrijdwandelaars en de eerste twee van de ultra's tegen. Verder hebben we niet zoveel van de wedstrijd meegemaakt, aangezien onze eet-marathon van start ging. Zelf heb ik er maar een maal getraind, vertrokken met een joekel van een kater, legde ik negen kilometer af. Ook om te trainen waren er geen kandidaten, dus heb ik gewacht tot we terug waren in Herenthout, voor de volgende training. Die ging gisterennamiddag over een afstand van 13.400 meter gelopen in 1:04:44, hsm 127. De laatste kilometer eens alle registers opengezet en ik haalde tot mijn eigen verbazing een km in 3:50. Het scheenbeen is dus aan de beterhand , alleen tijdens de versnelling nog wat lichte pijn gehad. De twee laatste trainingen zijn samengevoegd, doordat ik de training niet afgesloten heb op de garmin. Ik heb natuurlijk zaterdag voor het vertrek naar Lennep ook nog een rustige training afgewerkt. Een rustige trage duurloop van 10.100 meter gelopen in 0:54:26, met een hsm van 116. Voor vandaag staat er deze morgend een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 12.250 meter gelopen in 0:59:06, hsm 127. Een negatief split gelopen training, eerste zes kilometer in 0:29:50 gelopen. Daarna ging het tempo de hoogte in en de volgende 6.250 meter in 0:29:16 gelopen. Na de eerste twintiger van gisteren, een goed teken, het herstel gaat al iets vlugger. Met het scheenbeen gaat het ook de goede kant op, maar ik zal deze met ijs moeten blijven behandelen. Ook de buikspieren lijken me iets minder stijf en pijnlijker, hout vasthouden en hopen dat alles geneest. Ik voel wel dat echte snelheidstrainingen uit den boze zijn, bij een te bruske versnelling blokkeer ik volledig. Veel geduld, dat is wat ik nodig heb, alleen veel geduld heb ik niet, gelukkig wil het lichaam niet mee met mijn wil. Morgen een korte hersteltraining, en dan richting Remscheid, naar een zware ultraloop gaan zien!
Vandaag een lange trage duurloop van 20.300 meter gelopen in 1:44:21, hsm 124. Weer een grens verlegd in afstand en looptijd, ik begon er rustig aan tegen goed 11 km/uur. De laatste zes kilometer een cresendo tempo, om de training te eindigen onder de 1:45:00. Het zwaarste deel van de week zit er op, als ik de laatste zeven dagen neem totaliseer ik 97 kilometer. Ik besef dat het teveel van het goede kan zijn, dus ga ik er de drie volgende dagen de rem op zetten. Het lichaam wat laten herstellen, om dan terug op te bouwen, met vallen en opstaan, zoals in het leven. De laatste zes kilometer stemmen me hoopvol omdat de zeurende pijn in het scheenbeen verdween. Hopelijk gaat het nu de goede kant op en kan ik een brede en goede basis leggen voor 2011. Morgen staat er een training van twaalf kilometer op het progamma, een rustige trage duurloop.
Vandaag een duurloop van 15.200 meter gelopen in 1:09:26, hsm 132. Het ging wat vlotter als gedacht, de training kunnen afwerken tegen 13 km/uur. Alleen wat last van het scheenbeen, de heup, bil, pubis en voetpezen voelden goed aan. Dus twee dagen recuperatie na een iet zwaardere training inlassen blijkt nodig. Ook de hartslag krijg ik niet de hoogte in het begin van de training, de benen zijn nog niet sterk genoeg. Tegen het einde als ik naar de 14 km/uur ging, klom de hartslag wel richting 150 hsm. De conditie gaat er dus heel langzaam op voor uit, dat komt omdat ik niet op snelheid mag trainen. Trainen op snelheid zou nefast zijn voor al de overbelastingen, en zou weer een loopstop betekenen. Morgen ga ik misschien voor de langste training van deze week, als de benen goed hersteld zijn.
Vandaag een trage duurloop van 13.100 meter gelopen in 1:08:18, hsm 118. Het ging al wat beter dan gisteren, ik zal na een zwaardere training een paar dagen moeten recupereren. Niet dat het fantastisch liep, maar alles was een iet beter minder pijn, lagere hsm, hoger tempo. Een fractie beter, is nog altijd beter dan stagneren, laat staan achteruitgaan. Kleine hapjes moeten de grote honger stoppen, dat die honger er is, is al heel wat. Het scheenbeen word na de training onder het ijs gelegt en in de namiddag worden de pezen gestretcht. Een ritueel dat nog zeker een maand herhaald zal worden, om de genezing te bevorderen. Morgen staat er een iets pittigere training op het programma, vijftien kilometer tegen 12 km/uur.
Vandaag een trage duurloop van 12.000 meter gelopen in 1:04:09, hsm 119. Het was zwaar vandaag, de training van gisteren zat nog in de benen, en dat heb ik gevoeld. De nacht was al niet zoals moet, als ik probeerde recht te komen uit mijn bed, deed allse zowat pijn. Zeker de streek rond het bekken, de pubis, de billen, de aductoren, ik geraakte amper recht. Na een vijftal minuten was het ergste leed geleden, maar echt normaal is die toestand niet. Ik weet dat ik mijn lichaam zwaar belast om terug te komen, maar die stijfheid, en die pijn? Dus toch maar op pad gegaan en na twee kilometer komt alles wat losser en gaat het joggen redelijk. Het was dit maal de zware benen die een iets hoger ritme tegen werkte, toch de training afgewerkt. Ik hoop dat het morgen iets vlotter gaat, dan staan er dertien kilometers op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 18.000 meter gelopen in 1:19:59, hsm 136. Het was lang geleden dat ik zo weinig last had van het scheenbeen, hoopgevend! Ik was er nochtans niet gerust in, deze week verliep alles behalve vlot en pijnloos. Dan doet het dubbel zoveel deugt als ik mijn doelstellung haal, dat was 4:30/km. Op het einde nog wat versnelt om de 18 km af te ronden binnen de opgezette tijd. Nu komt het er op aan de rek en verstevigings-oefeningen blijven af te werken. Het koelen van de overbelastingskwetsuren en mobiliteits-oefeningen van de heup af te werken. Een hele verademing nog eens over het uur te kunnen gaan, zonder pijn en aan een redelijk tempo. De volgende weken blijven opbouwen, zo kan het dat ik volgende week een halve marathon loop. We trekken dan een week-end naar Lennep, waar ik normaal de Röntgenlauf had afgewerkt. Nu hou ik het bij een halve marathon, aan het tempo dat ik vandaag gelopen heb. Het is tenslotte op een veel zwaarder parkoers te doen alsmaar op en af, daar in Lennep. Zo hoop ik me stil aan weer een loper te voelen, spijtig genoeg staat Kasterlee al voor de deur.
Vandaag een recuperatieloop van 8.200 meter gelopen in 0:44:51, hsm 108. De hartslag voor de eerste maal deze week onder de 110 hsm gemiddeld gekregen. In de tabel van Garmin connect staat wel 122, maar de eerste twee kilometer is veel te hoog gemeten. Als je weet dat ik bij een eerste kilometer aan 10 km/uur nooit aan hsm 100 kan geraken. Nu gaf de garmin een gemiddelde hsm van 166 aan, de tweede kilometer nog een hsm van 151. Waarna het gemiddelde zakt naar hsm 110, ik vind het lastig om mee te werken, en dit voor een duur gadget. De benen voelden wat minder vermoeid aan, dit is bijna uitsluitend te wijten aan het feit dat ik na het slapen ben gaan lopen. Terwijl ik deze week altijd na het werk ben gaan lopen, en dat scheelt hem een pak, zeker met de hudige conditie. Een conditie die ondanks deze moeilijke week weer een stapje voorwaarts heeft gemaakt. Dit kan ik analiseren uit de verbeterde rustpols, die stilletjes aan weer onder de hsm 40 gaat. Morgen volgt een volgende test 1:20:00 lopen zo goed als ik voor het moment kan.
Vandaag een trage duurloop van 10.100 meter gelopen in 0:50:04, hsm 134. Wat meteen opvalt is de hoge hartslag aan dit tempo, de vermoeidheid zit in de benen. De linkervoetpees doet ook serieus pijn, en het rechterscheenbeen blijft zeuren. Het was zwoegen om vooruit te raken, met een eerste kilometer amper onder de 6:00/km. De versnelling ging niet vanzelf en de hartslag was te hoog voor het geleverde tempo. Morgen een korte recuperatietraining om het lichaam wat te laten herstellen.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 12.200 meter in 0:55:42, hsm 122. Het was de beste training deze week, alhoewel het nog knokken is om voor uit te geraken. De hamstrings en de voetzolen laten zich om ter hardst gevoelen, om nog te zwijgen van het scheenbeen. Een geluk dat ik hier aan verslaafd ben, het zouden anders redenen genoeg zijn om de loopschoenen niet vast te gespen. Ook de redenen om wel te gaan lopen zijn talrijk en de balans slaat gelukkig over naar het lopen. Ik voel me ook beter als ik ga lopen, zelf al is het tijdens de trainingen zwoegen om voor uit te geraken. Langs de andere kant zou een complete rust van een achtal weken ook goed zijn om totaal te herstellen. Maar dan zou het zeker een jaar in beslag nemen om weer wat niveau te halen, dus proberen we gewoon voort. Voor morgen staat er een korte trage duurloop op het programma, hopelijk gaat het dan nog wat beter.
Vandaag een uur en tien minuten cardio-training, 10 minuten op de crosstrainer. Dan 51:39 op de loopband goed voor tien kilometer rond, aan een hsm van 136. Met de benen ging het iets beter dan gisteren, maar ze voelden nog vermoeid aan. Het hartritme ging iets te snel omhoog, en na 6.500 meter ging de snelheid onder de 12 km/uur. Om de cardiotraining af te sluiten een tien minuten op de ergometer, goed wat toeren maken. Daarmee ben ik meteen al aan mijn puntentotaal voor deze week, na 2:35 cardiotraining. Morgen een korte trage duurloop, als het scheenbeen niet teveel protesteerd.
Vandaag een recuperatieloop van 8.200 meter gelopen in 0:43:58, hsm 112. Een recuploop die veel te zwaar aanvoelde, ik draaide volledig vierkant, stijf. Het was echt de meters aftellen, de hielen en hamstrings deden nog het meest pijn. Over het rechterscheenbeen kan ik kort zijn, geen enkele verbetering waar te nemen. Zelf met de ademhaling had ik het moeilijk vandaag, een trainingsdag die veel verteld. Twee zware dagen na een kan ik nog niet aan, vandaar de complete blokkering. Ik zal dus geduldig moeten zijn en dit jaar niet teveel meer plannen, maar dag na dag zien. Morgen staat er een uur cardiotraining op het programma, hopelijk voel ik me tegen dan beter.
Vandaag 1 uur en tweeendertig minuten cardiotraining gedaan één uur op de loopband. Twintig minuten op de crosstrainer en twaalf minuten op de ergometer een goede duurtraining. De hartslag lag gemiddeld boven de 130 slagen, tijdens het lopen zelf 136 slagen gemiddeld. Na de zware uurloop van gisteren waren de benen niet te fris en heb ik maar 11.700/uur gehaald. Zo scoorrde ik vandaag in totaal 42 punten en mijn weektotaal zou maar 73 punten mogen bedragen. Een lachertje voor een duuratleet en trainingsbeest als ik, als je dan nog telt dat ik maar op halve kracht train! Morgen loop ik normaal een korte afstand na het werk, niet te lang en niet te rap. Ik moet er weer stilletjes aan in beginnen te geloven, want ik heb een wedstrijdnummer voor volgend seizoen aangevraagt.
Vandaag een duurloop van 13.410 meter gelopen in 1:00:00, hsm 138. De volledige afstand gelopen op de piste, een uur exact was het idee. Ik ben uiterst tevreden over het resultaat, spijtig genoeg was het niet pijnvrij. Alles was binnen de perken, maar genezen is het niet, het scheenbeen, de pubis. De hamstring, de heup, de nek, een oude kreupele vent die zijn lot niet wil aanvaarden. Het deed dus deugt nog eens een uurtje volle bak te kunnen lopen, met de fysieke beperkingen. De fitness is er wel aan ingeschoten, maar als de reactie aan het scheenbeen niet te slecht is ben ik tevreden. Ik probeer een paar keer per dag aan het stretchen van de verschillende zwakke spiergroepen en pezen te denken. Het enige waar ik niet aan toekom is de buikspieren versterken, de pubis doet teveel pijn. Morgen begin ik een nieuwe week op de fitness, het idee is de punten te verzamelen in drie dagen. Zo kan ik nog vier echte looptrainingen inlassen, hoewel de gehavende spieren en pezen zullen beslissen.
Vandaag nog eens naar de fitness geweest voor 9 km lopen en 16 minuten ergometer, en 16 minuten crosstrainer. In totaal goed voor 1:18:30 cardiotraining, dus de 9 km op de loopband gelopen in 0:46:30, goed getraind. Zo is de omvang iets toegenomen in tijd, morgen volgt nog een korte cardiotraining, aangezien ik al mijn punten bijna heb. Het lopen op de loopband is iets minder belastend dan buiten, alleen de temperatuur en de hogere vochtigheidsgraad maken het zwaarder.µ Vandaag moest ik na 25 minuten onder de 12 km/uur lopen om binnen het hsm-schema te blijven. Het aparaat regelt zelf de snelheid, als u hsm buiten de hartslaglimieten dreigt te gaan, frustrerend soms. De twaalf minuten op de crosstrainer waren dan iets minder intensief, en geëindigd met twaalf minuten voluit fietsen. Ik had het gevoel een goede training achter de rug te hebben, en is het dat niet wat telt?
Vandaag een trage duurloop van 12.150 meter gelopen in 1:00:09, hsm 129. Of het verstandig was laat ik in het midden, het heeft in elk geval deugt gedaan. Het scheenbeen laat zich nog gevoelen, dus was het beter niet te gaan lopen. Ongelofelijk hoeveel conditieverlies er op zit, dit leek me een zware training. Ik had nooit een supergevoel, het was sleuren om het tempo vast te houden. Maar dit hebben we weer gehad en ik hoop dat het scheenbeen stand houd. Normaal moet ik morgen gaan fitnissen om mijn punten van deze week te halen!
Vandaag een duurloop van 6.100 meter gelopen in 0:27:26, hsm 137. Ik had er wel direkt spijt van dat ik me niet heb kunnen houden aan mijn voornemens. Maar ja ik heb ervan genoten zo hard te lopen als ik kon maximaal een dertig minuten. Het voelde allemaal stijf aan, en er was een lichte pijn waar te nemen, waar, overal! De kwetsuur aan het scheenbeen, het pijnpunt zit nu een tiental cm lager en meer op het bot. De nekspieren deden pijn, de rug wat geblokkeerd en de pubis brande als een nieuw kacheltje. Zoals reeds aangehaald ik lijk wel totaal versleten, maar ik leg me er niet zomaar bij neer. Ik haalde vandaag toch een 4:30/km goed voor ruim 13.3 km/uur, een kleine geruststelling. Morgen word het zeker een cardiotraining in de fitness, want op de baan lopen is nog te zwaar.
Vandaag een trage duurloop van 8.100 meter gelopen in 0:43:33, hsm 121. Ik kon het niet laten om het scheenbeen eens te belasten, en de toestand opmeten. Het joggen lijkt in elk geval meer belastend dan op een loopband te lopen. Dus zal het de volgende dagen op de loopband te doen zijn, als het scheenbeen het toelaat. Toch iets meer gevoeligheid in het scheenbeen vandaag, toch was het best te doen. Alleen is mijn loopconditie onder alle peil, ik ben een modale jogger voor het moment. Niet verwonderlijk natuurlijk, dit jaar heb ik nog niet veel kunnen opbouwen, te dikwijls gekwets. Hopelijk komt het nog allemaal in orde, ik heb er toch mijn twijfels over, het word een zware dobber. Zelf na zestien looploze dagen voel ik me een wrak bij het opstaan, een oude gekraakte mens. Morgen dus cardiotraining op de fitness, een mens moet in beweging blijven.
Vandaag een goede veertig minuten cardiotraining, waarvan 0:30:35 op de loopband. In die tijd zes kilometer gelopen aan een gemiddelde hsm van 136, zeer hoog voor mij. Het scheenbeen lijkt aan de beterhand maar is toch nog gevoelig, toch wel beter dan veertien dagen geleden. Een voordeel, is in de fitnesszaal loop je op de loopband aan een vooraf gestelde snelheid binnen de hsm zone. Je kan ook stoppen als je wat last begint te krijgen, het is er warm en de omstandigheden blijven hetzelfde. Toch zie ik er naar uit buiten te gaan lopen in weer en wind, we zijn toch allemaal een beetje zot (van lopen). Na de loopband nog een twaalf minuten op de crosstrainer, ik zit momenteel aan de helft van mijn punten. Als het scheenbeen geen reactie heeft ga ik morgen 40 minuten op de loopband, binnen de hsm-zone lopen.
Vandaag een dik uur cardiotraining, 10 minuten wandelen met stijgingspercentage van 19.5 %. Daarmee ging mijn hartslag niet hoog genoeg, dan 32 minuten op de crosstrainer, aan hoge weerstand. Ik kon het niet laten dus maar op de loopband, zeer rustig gestart, en tot 12.4 km/uur gegaan. Zo bereikte ik mijn hsm-limiet, na 22:05 gestopt met vier kilometer op de teller, en een lichte steek in het scheenbeen. Daarna nog twaalf minuten op de hometrainer, alles samen goed voor 1/4 van de te behalen fitnesspunten. Het spreekt voor zichzelf dat dit te weinig is om de conditie te onderhouden, ik zou toch zes dagen moeten trainen. Morgen ga ik terug fitnessen, of ik op de loopband ga staan zal afhangen van de reactie op deze training.
Vandaag nog maar eens naar de fitness voor een goed half uur cardiotraining. Het was 32 minuten op de crosstrainer op het hoogste toegelaten hartslagritme. Daardoor ruim de beoogde aantal punten behaald, in de plaats van 83, had ik 91. Ik moet normaal zeker een volume van boven de 100 punten halen, maar ik volg het schema. Het spijtige is dat ik nog altijd redelijk veel last heb van allerlei kleine en minder kleine blessures. Zeker de buikspieren en de heup en bil baren me zorgen, de pijn blijft na 16 looploze dagen. Met het scheenbeen gaat het toch wat beter, de pijnperiodes worden korter, en de intensiteit minder. Volgende week nog een weekje cardiotraining, en hopen dat ik stilletjes aan weer aan lopen mag denken.
Vandaag nog eens een uurtje cardiotraining gedaan op de fitness. Alles aan een hoge intensiteit zodat ik wel het gevoel heb gesport te hebben. Een dikke 50 minuten op de crosstrainer was eigenlijk ruim voldoende voor de te behalen punten op de kaart, toch nog een klein kwartiertje op de ergometer. De basisconditie lijkt nog meer dan oké, maar echt wijzer over de staat van paraatheid, krijg ik natuurlijk alleen als ik ga lopen, het is echter nog te vroeg om een poging te wagen. Hoewel ik geen pijn meer heb in het scheenbeen, krijg ik af en toe nog een signaal. Meestal een kortstondige steek, als ik de pees wat teveel belast, bij bruuske bewegingen. Voor morgen staat er nog een cardiotraining op het programma, zondag nog een rustdag.
Vandaag stond er een goed uur cardiotraining op het programma, 42 minuten crosstraining. Het ging redelijk goed en ik kon dicht bij de maximaal voorziene hartslag blijven van 138 hsm. Bijgevolg kon ik redelijk wat punten scoren, van miserie maar een hartslagband van de go-fit gehuurd. Zo werd alles netjes geregistreerd, na de crosstrainer nog 18 minuten op de ergometer gezeten. Dit onderdeel gaat me duidelijk minder goed af, ik krijg ook wat last van de bil tijdens het fietsen. Het is eerder een drukpijn dan een ketsuur, maar ik neem geen risico, als het opkomt stop ik. Van het scheenbeen heb ik weinig last, toch durft er af en toe een pijnscheut door trekken. Een signaal dat het scheenbeen nog altijd herstellende is, en ik nog veel geduld zal moeten oefenen. Het kriebelt al serieus om weer eens in de vrije natuur te kunnen lopen, veel beter dan binnen trainen.
Vandaag 20 minuten op de crosstrainer gestaan, en er dan de brui aan gegeven. Het hoofd en de benen waren er niet meer bij, na het overlijden van mijn moeder deze nacht. Toch kan het zijn dat ik morgen ga trainen als mijn hoofd er naar staat.
Vandaag nog eens naar de fitness geweest, voor een uurtje cardiotraining. Goed 35 minuten op de crosstrainer en 25 minuten op de ergometer. De hartslagmeters blijven hun kuren krijgen, lastig als je in een bepaalde zone moet trainen. Of als je punten moet scoren en de geleverde arbeid word niet geregistreerd, indien niet in juiste zone. Ik voelde het in de benen dat ik een paar dagen niet ging trainen, zware benen. morgen ga ik weer een uurtje trainen na het werk, een zware week met de vroege.
Deze keer drie volledige rustdagen op een rij, op sportief gebied dan toch. Het lichaam wat verder laten herstellen, alle pezen en spieren wat ontlasten. Alleen de rekoefeningen worden tijdens de drie dagen onderhouden, De spieren wat soepel krijgen, want ik ben nogal een stijve hark geworden. Van af maandag hernemen we de fitness, en gaat de cardiotraining verder. Ondertussen knap ik allerlei klusjes waar ik door het lopen niet aan toe kwam. De eerste zeven looploze dagen zijn dus een feit, en dat valt zwaar te verwerken. Ik heb dan ook de eerste afkickverschijnselen, en voel me totaal futloos.
Vandaag een dik uur op de fitness geweest, grotendeels cardiotraining. Een vijfentwintig minuten op de ergometer en een vijfentwintig minuten op de crosstrainer. Dan een paar lichte buikspieroefeningen en een paar voor de bil en heup. Geef mij maar buiten trainen, zelf al mierzert het de ganse tijd, die buitenlucht doet me deugd. Binnen trainen geeft altijd een benauwder gevoel, je gaat ook veel harder zweten. Het scheenbeen is iets aan de beterhand stappen en van de trap gaan zijn al minder pijnlijk. Als ik me wat moet reppen en er komt meer druk op het rechteronder been voel ik meer pijn. Morgen staat er een rustdag op het programma, in de hoop dat volledige rust meer herstel geeft.
Vandaag een anderhalf uur op de fitness geweest, de alternatieve weg naar het herstel? Er werden een paar nieuwe oefeningen, buiten de cardio-oefeningen toegevoegd. Zo was er een apparaat waarmee ik de heup en bilspieren mee kon trainen. Ideaal om het rechterbeen wat meer te trainen met een grotere balast dan het sterkere linkerbeen. De twee buikspieroefeningen brachten de zwakte van deze spiergroep aan het licht. Een gevoel van krampen kwam al tijdens de eerste serie opzetten en ik kreeg een gemakkelijkere bank toegewezen. Het word geleidelijk aan opbouwen om die spieren wat te versterken, ook de rug deed pijn. Daarna begon ik aan de cardio-oefeningen, 20 minuten ergometer, 20 minuten crosstrainer en maar 12 minuten op de ligfiets. Er was een probleem met de hartslagmeter, eerst kwam hij niet hoger dan 80 en klom de wattage te hoog, daarna sprong de hsm riching 180 en viel de wattage terug naar 30, toen hield ik het voor bekeken. Al bij al goed gezweet, en weer wat bijgeleerd over mijn zwakke punten, er is nog werk aan de winkel. Ook het scheenbeen laat zich nog gevoelen, al is de pijn wel wat gezakt richting enkel.
Vandaag de tweede dag in de fitnessclub, de resultaten van de cardiotest gekregen. Twee negatieve punten de bmi van 25.3 en de opname van zuurstof door het bloed is te laag. De rest zat bij de positieve helft, hoewel de test wat vertekend zou zijn door het fietsen. Een conclusie dat er aan vast zat, was het trainingsschema, die ervoor moet zorgen, dat de huidige conditie op peil blijft, de eerste week moet ik aan 73 punten geraken. Die punten verkrijg je door te trainen in de afgebakende hartslagzones, bij mij 115-135 hsm. Alles word opgeslagen op een persoonlijke kaart, vandaag heb ik 20 punten verzameld. Dus zou ik maar vier dagen mogen trainen deze week, een wat weinig lijkt me. Ik veronderstel dat de test geen onderscheid kan maken van de verschillende uithoudingvermogens van de diverse atleten, zo duurde het op de ligfiets zeven minuten eer ik in de trainingszone geraakte. Dan heb ik nog handmatig de wattage verhoogd, om het wat vooruit te laten gaan. Morgen komen er oefeningen voor rug, buik en aductoren bij. deze moeten dringend verstevigt worden.
Vandaag was het de eerste dag naar de plaatselijke fitnessclub, een kennismaking. De eerste verassing was dat een maand met tray-out geen 50 maar 75 bleek te zijn. Het was dan wel met een conditietest en bijhorende begeleiding er bij, dus maar afgedokt. Een conditietest die op de ergometer plaats vond, aangezien ik een maand niet mag lopen. Ook niet op de loopband, ik begon dus meteen met een handicap, fietsen is niet lopen. Maar de basisconditie moest nog meer als voldoende zijn, om geen belabberd figuur te slaan. Na het verplichte papierwerk en de weging met het bepalen van de vetpercentage kon ik er aan beginnen. De test bestond uit een oplopende weerstand tijdens het fietsen ik moest een toerental aanhouden tussen de 80-90/minuut. Een tweede tegenvaller thuis zit ik tussen de 90-110/minuut, om de 50-100 sec verhoogt de weerstand. Ik kreeg te horen dat ik het toch 15 minuten moest volhouden, de hartslag ging rustig naar omhoog. Het duurde tot 250 watt eer ik in het rrod begon te fietsen, de conditietest was meer dan geslaagd. Daarna kon ik de crosstrainer en de ligfiets elk een 20-tal minuten rustig inrijden en de eerste trainingsdag zat er op. De tijd gaat vlotter voorbij, doordat je niet alleen bent bij het trainen, dat is dan weer positief. Het is dus de bedoeling dat ik mijn energie een maand kwijt kan op deze apparaten, en de buik en aductoren train. Zodat ik binnen een maand blessurevrij en met een goede basis-conditie kan starten aan de looptrainingen.
Ik laat de loopplannen voor dit jaar vallen, de shin-splint laat zich zo niet genezen. De pijn is weer aanwezig bij het stappen, dus er is een duidelijke achteruitgang te zien. Zo maar wat aanmodderen en het risico lopen op een stressfractuur en langere revalidatie, wil ik niet nemen. Het wedstrijdprogramma, zeker de marathons worden dit jaar geschrapt, misschien nog een paar veldlopen. Een loopstop van een maand en werken aan de zwakkere spiergroepen, dit staat deze maand op het programma. Ik heb me dus ingeschreven in de plaatselijke fitnessclub om een programma te volgen met begeleiding. Zelf zou ik alleen cardio-vasculaire oefeningen doen omdat deze het best aansluiten bij de looptraining. Maar de spierversterkende oefeningen voor het rechterbeen de buik en rugspieren en aductoren zijn even belangrijk. Ik gok op de zes uur van Stein om mijn come-back te maken, hopelijk volledig blessure vrij.
Vandaag een trage duurloop van 12.500 meter gelopen in 1:01:58, hsm 116. Het ging moeizaam vandaag, ik moest wat geforceerd lopen om 12 km/uur te halen. Zelf de onderrug deed zeer vandaag, ik voelde me een echr wrak, geen idee hoe het komt. Dus mag ik best tevreden zijn dat ik een uurtje heb kunnen sporten, wel nietveel plezier aan beleefd. Ik hoop dat het morgen wat beter gaat dan een training van twee uur op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 16.400 meter gelopen in 1:25:58, hsm 113. Een rustdag lijkt niet echt goed te doen aan de overbelastingsverschijnselen. Alles voelt stijver en pijnlijker aan, een actieve recuperatie zou me beter liggen. De rechter aductoor en scheenbeen, laten me maar toe het rechterbeen op halve kracht te gebruiken. Het probleem is dat de linkerkant al veel sterker is dan de rechterkant en dat de disbalans groter word. Ik zou het rechterbeen met gerichte krachtoefeningen sterker moeten maken, zodat het lichaam in balans is. Zo werd het vandaag een iets rusterige training als voorzien, de snelheid lag lager als voorzien. De omstandigheden waren nochtans ideaal om er in te vliegen 14° en een 2 beaufort wind. Morgen staat er een training van één uur op het programma, zondag een van twee uur.
Vandaag dus de verdiende rustdag, en ik heb er echt een rustdag van gemaakt. De rechteraductoor liet zich weer voelen en dat was het signaal om er de riem even af te leggen. Vele kleine pijntjes laten zich gevoelen en dat is nooit een goed teken, weet ik uit ervaring. Het goede nieuws is dat de tibialis minder pijn uitstraalt dan de voorbije dagen. Zeker als ik de trap afging en het rechterbeen in de lucht ging was de pijn nog voelbaar deze morgend. Morgen train ik als de aductoor het toelaat, minimaal een uur maximaal anderhalf uur.
Vandaag een duurloop van 13.610 meter gelopen in 1:00:00, hsm 138. De vooruitgang gaat traag maar gestaag, het voornaamste blijft pijnvrij kunnen lopen. Het zal nog tijd en geduld vragen eer dat er van zal komen, en veel spierversterkende oefeningen. Eindelijk kan ik morgen een rustdag nemen, en het scheenbeen wat rust gunnen. Voor vandaag ben ik redelijk tevreden de pijn was draaglijk en het was de negende opeen volgende loopdag. Ik zal waarschijnlijk nog verscheidene weken nodig hebben om op niveau te komen. Maar eerst volledig herstellen van de opgelopen kwetsuur, niet gemakkelijk tijdens de opbouw.
Vandaag een trage duurloop van 13.300 meter gelopen in 1:05:23, hsm 121. Weer was de eerste kiklometer uiterst zwaar om toch door te zetten ruim 6:00/km. Eigenlijk wou ik iets sneller lopen dan gisteren, maar na die eerste wist ik het niet meer. Doorgaan en zien waar we stranden, gelukkig word het met de kilometers die vorderen beter. Alleen het gevoel dat de conditie dramatisch is en de hartslag dus veel te hoog voor het geleverde tempo.µ Maar ja, in beweging blijven en stilletjes aan opbouwen is de boodschap, het is tenslotte nog acht weken tot Kasterlee. De laatste acht dagen 98.900 meter gelopen, dat is meer als de 28 dagen er voor, dus het komt langzaam terug. Morgen staat er een laatste (zware) training op het programma voor de rustdag.
Vandaag een recuperatieloop van 11.850 meter gelopen in 1:03:54, hsm 110. Het scheenbeen was pijnlijker als verleden week, dus een recuperatieloop gedaan. Een recuploopje en zoveel als mogelijk op onverharde wegen, om de tibia te sparen. Nu word de training naar de marathon van Kasterlee aangevat, binnen de pijngrens. Ik hoop dat de blessure toch genoeg kans krijgt om verder te helen, ondanks de trainingsopbouw. Een zeer moeilijke en delicate oefening, waar ik rekening moet houden met veel factoren. Het bijzonderste zal de versterking en het soepel houden van de spieren van het onderbeen. Normaal train ik nog door tot en met woensdag, om de rustdag te verleggen naar donderdag. Dat wil zeggen dat ik negen opeen volgende dagen getraind zal hebben.
Vandaag een trage duurloop van 20.050 meter gelopen in 1:37:17, hsm 130. Het begin was moeilijk de tibialis posterior deed redelijk veel pijn, aan een traag tempo. Gelukkig werd het na kilometer drie alsmaar beter, zodat ik besloot een twintiger te wagen. Alleen de laatste drie kilometer wat meer pijn gevoeld, maar al bij al tevreden. Er is een positieve evolutie waar te nemen, alleen doortrekken gaat absoluut niet. Het zal dus nog een tijdje duren voor ik de echte marathontrainingen kan hervatten. Zelf voor de snelheidstrainingen word het geduldig blijven en hopen op betere tijden. Maar ik prijs me al gelukkig dat ik weer in beweging ben, en kan opbouwen. Als de benen het toelaten loop ik morgen voor de zevendz op een volgende dag.
Vandaag een duurloop gelopen van 10.000 meter in 0:49:23, hsm 116. Dit was de vijfde opeen volgende trainingsdag, goed voor ruim 54 km. Er zit dus een opwaartse trend in het volume dat ik aan kan, ondanks de blessure. De blessure is een veel voorkomende loopkwetsuur shin-splint in het vakjargon. Een pijnlijke plek aan de tibialis posterior, of de binnenkant van het scheenbeen. Lopen mag maar onder de pijngrens en de pijn mag niet erger worden. Vandaag voelde ik goed dat ik al vijf dagen na een aan het lopen ben, een constante pijn. De aangebrachte tape mag drie dagen blijven zitten, maar zal toch aan efficientie verliezen. Morgen hoop ik nog een trainingsdag aan te kunnen, tempo en afstand volgens het gevoel.
Vandaag een duurloop van 10.150 meter gelopen in 0:44:54, hsm 126. Tot op de pijngrens gelopen, het is te zeggen ik mocht het voelen, ik mocht afzien. Het scheenbeen goed ingetaped volgens de regels van de kenisiotaping, om de druk te verminderen. Ook tot ondersteuning van de tibialis posterior, en het vermijden van verdere schade aan het scheenbeen. De eerste kilometer was te traag lijk bijna altijd tijdens de trainingen, de pijn kanaliseren. Het moet een vreemd zicht zijn, een mankepoot, en na een kilometer begint het te gaan word ik jogger(ke). Na een kilometer of vier kon ik tegen 14 km/uur lopen, de verbetering zet zich dus rustig verder. De laatste twee kilometer een serieuze bui op de kop gekregen, kletsnat tot op het bot. Gelukkig heb ik al een serieus vetlaagje bijeen gespaard tijdens die rustige weken. Morgen staat er een trage duurloop of een recuperatieloop op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 15.050 meter gelopen in 1:14:26, hsm 119. De vijftien kilometer eindelijk kunnen uitlopen binnen de pijngrens, en tegen 12 km/uur. Ik moet tevreden zijn met deze kleine vorderingen, uiteindelijk heb ik zes dagen op zeven gaanlopen. De pijn was de eerste drie kilometer zelf groter dan de pijn na tien kilometer, een evolutie. Ook de hartslag doet het stilletjes aan beter, nog een week of twee doortrainen om aan 75% te zitten. Vandaag weer op de weg gaan lopen en dat gaat me precies beter af dan in het bos. Morgen staat er een tien klilometer op het programma als de tibialis anterior het toelaat.
Vandaag een korte duurloop van 6.450 meter gelopen in 0:29:42, hsm 126. Het was een half uurtje dat ik er tussen uit kon knijpen vandaag, weinig tijd dus. Gekozen voor een duurloop van een half uurtje, onder de pijngrens om het scheenbeen wat te sparen. De kwetsuur vebeterd niet echt, maar het word ook niet slechter, dus verder sukkelen. Zelf aan dit tempo heb ik het zwaar, hoewel dit zowat mijn favoriete tempo is. Mijn fysieke conditie lijkt zo aangetast, dat ik dit al een best pittige training vond. Natuurlijk is het grotendeels in het hoofd, de pijn de twijfel wekrt op het gemoed. Gelukkig heb ik na de training een voldaan gevoel, en ben ik blij met de paar km's die ik kan doen. Het is in elk geval beter dan volledig stil te liggen, morgen probeer ik wat langer te lopen.
Vandaag een trage duurloop van 12.100 meter gelopen in 1:05:01, hsm 114. Het liep langs geen kanten vandaag, met zware benen begonnen en geeindigd. Was het een ganse werkdag graven schuppen in de tuin, of is het een burn-out. Daarbij deed het scheenbeen serieus pijn in het begin van de training, goed afgezien. Gelukkig verbeterde het rap en kon ik een trage duurloop aan, binnen de pijngrens. Toch denk ik er aan tegen het eind van de week de sportdokter eens te bezoeken. Als de kwetsuur niet verder in een gunstige zin evolueert, ik vrees voor een stressfractuur! Maar zolang dat het duurd blijf ik trainen en hopen op beterschap.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 13.250 meter, hsm 135. Na een veel te korte nacht, met amper vier uurtjes slaap, voelde ik een beetje vermoeidheid. Het regende tijden de volledige duur van de training, aangenaam om in te lopen. Met het scheenbeen ging het op en neer, soms voelde ik stevige pijn in het scheenbeen. Toch kon ik blijven lopen, en voel dar de conditie veel geleden heeft onder de kwetsuur. Een beetje tevredenheid overheerst na drie opeen volgend trainingsdagen. Morgen een half uurtje loslopen als het scheenbeen het toelaat, natuurlijk!
Vandaag een recuperatieloop van 10.200 meter gelopen in 0:54:45, hsm 110. Het was meteen mijn tweede opeen volgende training van meer dan 10 kilometer. De kwetsuur aan het scheenbeen was nog goed te voelen, maar ik bleef ruim onder de pijngrens. Toch is het mentaal moeilijk om ontspannen te lopen als je zo gefocust bent op de kwetsuur. Maar er is geen ruimte om veel te klagen ik kan de basis iet of wat behouden, als ik kan lopen. Het grote probleem is het gewicht op peil houden, nu reeds een drie à vier kg bijgekomen. Dat is extra balast voor de benen en doet natuurlijk weinig goed aan de kwetsuren. Morgen proberen we nog een uurtje te lopen, als het kan aan een iets hoger tempo.
Vandaag een trage duurloop van 10.200 meter gelopen in 0:49:37, hsm 122. Het ging redelijk vlot en volledig binnen de pijngrens, en toch 12 km/uur gehaald. Een wat kunnen genieten van het lopen, zonder teveel pijn te moeten verbijten. Op het parkoer waar zondag een van de mooiere wedstrijden word georganiseert. De Bosloop in Herenthout, als afsluiter van de ronde van Herenthout, allen daarheen. Spijtig genoeg ga ik zelf moeten verzaken aan deze mooie wedstrijd, de kwetsuur is nog niet genezen. In een wedstrijd ga je door pijngrens en dat mag niet met deze kwetsuur, ik zou volledig hervallen. Het word dus gewoon trainen, als de pees het toelaat, desnoods op de ergometer.
Vandaag een uur training op de ergometer, goed voor 37.260 meter, hsm 86. Het scheenbeen deed teveel pijn om een looptraining af te werken, dus de ergometer op. Met de weerstand op 75 watt was het nog een training op trapsnelheid, zonder in de verzuring te gaan. Toch wat zweet laten terwijl ik de ronde van Spanje aan het volgen was, zo ging de tijd beter voorbij. Buiten was het hard aan het regenen, dus een training met de koersfiets zat er niet in. De blessure aan het scheenbeen wil maar niet genezen, ondanks de actieve recuperatie. Een betere doiorbloeding van de getroffen pees, er is minder drukgevoeligheid dan verleden week. Het blijft wachten om de trainingen te kunnen hervatten, en toegroeien naar een betere conditie.
Vandaag een recuperatieloop van 7.500 meter gelopen in 0:42:12, hsm 104. Het scheenbeen voelde weer wat beter aan, da de verplichte rustdag van gisteren. Samen met Carine gaan trainen, zodat ik zeker niet te snel zou lopen, en de blessure verergeren. Aan een mooi egaal tempo gelopen wel cresendo gelopen, en onder de pijngrens gelopen. Het word elke dag wat delicater om dit jaar nog een marathon te lopen, misschien in november? Als de pijn overgaat moet ik nog een achttal weken opbouwen naar een treffelijke conditie. Ik heb er echt geen idee van wanneer ik weer vol uit ga kunnen trainen, laat staan wedstrijden lopen. Zoals reeds aangehaald word 2010 een rotjaar op loopgebied, laat ik proberen goed af te sluiten.
Vandaag een training op de ergometer, goed voor 23.890 meter in 0:40:00, hsm 81. Het scheenbeen deed teveel pijnom de looptraining van vandaag af te werken. Ik moest vandaag ganse dag over en weer met een karretje lopen, goed voor 10 tot 12 kilometer. Dus kreeg het scheenbeen, het zwaar te verduren, en koos ik wijselijk voor de ergometer. Met de weerstand op 60 watt was het freewheelen en snelheid maken, losfietsen met andere woorden. Ik hoop morgen weer met de looptraining verder te gaan, een half uurtje maar.
Vandaag een herstelduurloop van 7.250 meter gelopen in 0:44:04, hsm 103. Het ging serieus traag en toch liet het scheenbeen zich gevoelen, deju toch. De snellere training van zondag laat dus sporen na, de pijn is weer sterker te voelen. En dat bij een snelheid lager dan tien kilometer per uur, mentaal moeilijk te verwerken. Nog veel werk aan het scheenbeen, voor ik weer normaal ga kunnen trainen. Maar zoals gezegt probeer ik toch te genieten, zelf van de trage pijnlijke trainingen.
Vandaag een duurloop gelopen van 10.310 in 0:46:06, hsm 131. Een kleine test om te zien wat het scheenbeen al kan weerstaan. Dit lijkt momenteel wel echt het maximum, wat te halen valt met deze scheenbeenblessure. Het scheenbeen deed iets meer pijn dan tijdens de voorbije trage trainingen. De pijn liet zich dieper gevoelen maar was verdraagzaam, en de reactie na de training was goed. Niet lijk de vrijdag, zo'n tien dagen geleden, ik kon direkt normaal stappen en zelf in de tuin werken ging. Toch lijkt het me aangewezen de volgende twee dagen rustig aan te doen.
Vandaag een recuperatieloop van 7.400 meter gelopen in 0:43:33, hsm 105. Het ging vandaag zowaar nog trager als gisteren, ik trainde samen met Carine. Ze gaf het tempo aan en aangezien ze zelf op de sukkel is, was het een rustige training. Ik had het gevoel dat het scheenbeen iets meer pijn deed dan gisteren. Gelukkig werd de pijn iets minder met het vorderen van de kilometers, ik blijf hopen. Zo geraak ik toch weer wat op gang, de conditie is op die korte tijd fel gezakt. Het gewicht daar en tegen schiet de hoogte in, dus hoog tijd om dat logge lijf in gang te trekken. Morgen hoop ik een trage duurloop van 45 minuten te lopen, aan een iets hoger tempo.
Vandaag een trage duurloop van 5.550 meter gelopen in 0:30:23, hsm 115. Het was een testloop voor het scheenbeen, een goed half uurtje gelopen. Ik moet eens herbeginnen met lopen, het moest onder de pijngrens blijven. Dus niet zo snel mogelijk, gewoon rustig wat in beweging komen, sportzweet laten! Met het scheenbeen ging het zoals de sportarts voorspeld had, de pijn is nog aanwezig. Blijven lopen mocht maar ik moest onder de pijngrens blijven, wat ik dus deed. De pijn was al een wat minder als vorige week vrijdag en straalde niet verder uit. Het werd ook niet erger met het vorderen der minuten, dat gaan we gebruiken als houvast. Als er geen reactie komt loop ik morgen veertig minuten onder de pijngrens. Zo bouwen we stelselmatig op, luisterend naar de signalen die het lichaam uitzend. Ik ben al blij met die vijf kilometer van vandaag, ik moet genieten van elke loopkilometer.
Het was gisteren reeds de elfde loopvrije dag na de scheenbeenblessure. Ik had wel wat last van de serie inspuitingen met traumeel, een branderig gevoel in de pees. Die trok gelukkig geleidelijk weg met het vorderen van de uren, en voelt normaal aan. Gisteren nog eens langs geweest bij de kinesist voor diverse behandelingen aan de getroffen pees. Daarna de pees getaped met easy-tape en de pijn verdween, ik kon stappen en staan zonder enige last. Het lopen zal normaal nog een paar dagen worden uitgesteld, eigenlijk alle sportactiviteiten. Ik heb voorlopig genoeg omhanden met allerlei verbouwingen, en achterstallige klusjes. Misschien als alles goed gaat probeer ik vrijdag een half uurtje los te lopen op de voetbalvelden.
Daarjuist naar de sportdokter in Olen geweest, en al wat wijzer geworden. Geen stressfractuur op het eerste oog, een ontsteking aan de evenwijdige lopende pees. Een ultrasone behandeling en meerdere homeopatische inspuitingen op verschillende plaatsen in de pees. Ook verscheidene oefeningen meegekregen om de aductoren te versterken en stabilisatieoefeningen. Tegen het einde van de week zou er al verbetering moeten optreden, zoniet vrijdag nog een ultrasone behandeling. Dus nog loopverbod tot volgend maandag, alleen fietsen en zwemmen mag, dat word aftellen. Maar het zal hopelijk allemaal wel meevallen en dan kan ik spoedig weer aan de opbouw beginnen.
Vandaag was er nog geen verbetering aan het scheenbeen, de test van gisteren word duur betaald. Stappen doet nu nog pijn, zitten valt mee, maar ik mag het been niet over het andere leggen. Ik veronderstel dat ik het zeker nog veertien dagen zonder training zal moeten stellen. En dat is wellicht nog een optomistische schatting, ik zal dus weer geduldig moeten opbouwen. Dus een alternatief zoeken, waarschijnlijk gewoon op de ergometer en spierversterkende oefeningen doen. Misschien kan ik nog opbouwen naar de marathon van Kasterlee, een van mijn favoriete wedstrijden. Het is dus een verloren seizoen geweest 2010, hopelijk raak ik in 2011 weer in topvorm, het moet. Toch zal het zwaar worden, we worden er ook niet jonger op, maar opgeven daar denk ik niet aan.
Vandaag een herstelduurloop gelopen van 7.000 meter in 0:36:34, hsm 105. Het was lang geleden dat ik de benen nog een kon strekken, spijtig genoeg was de test negatief. De tape is dus voldoende om geen pijn meer te hebben in het dagelijkse hebben en laten. Maar onvoldoende om de trainingen te hervatten, de pijn werd erger naarmate de kilometers vorderden. Ik denk dat ik volgende week een afspraak ga maken bij de sportarts, een tweede, ervaren opinie. De wedstrijd van morgen en de marathon van volgende week worden al zeker van de lijst geschrapt. Het word eerder opnieuw opbouwen naar een marathon eind oktober, begin november.
Zo juist bij de kinesist geweest, zijn diagnose shin-splints een diagnose die vele ladingen dekt. In dit geval een acute ontsteking aan een pees, over ongeveer twee centimeter, ultrasone behandeling. Licht inmasseren en electric shock wave therapy, en daarna een intaping met easy-tape. Als ik tot drie uur geen pijn voel in betreffende pees ga ik deze namiddag log gaan lopen. De tape geld als ondersteuning en help de doorbloeding in de pees, en zou drie dagen ondersteuning moeten bieden. Wel spijtig dat ik mijn been niet glad geschoren heb op die plaats, de tape verwijderen kan pijnlijk worden. Als ik ga lopen volgt er deze namiddag nog een berichtje, om de afloop en de verdere planning te ontleden.
Juist terug van de dokter, de eerste diagnose valt mee een ontsteking van de pees. De pees die evenwijdig met het scheenbeen loopt en zorgt voor de stabiliteit van de voet. Met een massage en een goede taping zou trainen mogen, mits er geen pijn te voelen is. Het rechterbeen wat sterker maken door de bekende stabiliteitsoefeningen en wat aan de kracht werken. We zullen wel zien hoe het loopt, maar de voorbeelden in het voetbal en tennis zijn beken, die plakken aan een met kensio-taping. Als het helpt wil ik wel een poging wagen om weer aan te sluiten aan mijn programma. Afwachten en zien wat morgen in petto geeft, dag per dag proberen de draad weer op te pakken.
Vandaag nog altijd last van het scheenbeen, ik moet zelf niet proberen lopen. De pijn is aanwezig bij het stappen, nog meer als ik trappen af ga. Met de aductoren en dij gaat het momenteel veel beter alleen rechts nog lichte verstijving. Als morgen de pijn aan het scheenbeen nog aanwezig is ga ik naar de dokter. Zo verder doen heeft geen zin, de halve marathon in Olen mag ik zo goed als zeker schrappen. Langzamerhand zakt de moed me in de schoenen, en is het moeilijk om er nog in te geloven.
Vandaag word het een 5de rustdag op rij, heel wat anders dan wat ik in gedachte had. Dat ik de marathon van Hulshout heb moeten laten schieten vond ik nog erger na de uitslag. In mijn weersomstandigheden had ik meegedaan voor de winst, en met gemak het podium gehaald. Een dikke proficiat aan alle deelnemers van de 100 kilometer en de marathon, trouwens. Maar ik hoop het ondanks het pechjaar nog hier en daar eens te bewijzen, dat ik het nog kan. De verekking aan de dij is al aan de beterhand, met het scheenbeen gaat het op en af. Eigenlijk kan ik het maar goed weten als ik kan gaan lopen, maar ik maak me toch zorgen over het scheenbeen. Laat ons hopen dat het van nu af cresendo mag gaan en dat er nog iets te halen valt in 2010.
Ik ben gisteren dan toch niet gestart in de marathon van Hulshout. Om 14:00 deed ik een test om te zien hoe het ging na een lichte opwarming. Na vijftig meter voelde ik al dat het lopen niet zou lukken een lichte verekking in de dijen. De hoop was er dat alle pijntjes over zouden gaan eenmaal in beweging, maar het werd erger. Met pijn in het hart heb ik dan maar verstek laten gaan, een zware teleurstelling. Ook nu na vier looploze dagen doen de dij en het scheenbeen nog altijd pijn. De dij heb ik waarschijnlijk vrijdag overbelast met klinkers te leggen in de tuin. Zo bijft 2010 een pechjaar met een opeen stapeling van kwetsuren, waar geen einde aan komt. Toch hoop ik volgende zaterdag te kunnen starten in de halve marathon van Olen.
Zonet uit het bed gestapt en het voelde aan als of ik zestig was. Ik probeer het straks in Hulshout (categorie 60+),al word het voor mij meer een training. Hopelijk haal ik de finish en kan ik marathon nummer 57 toevoegen aan de lijst. De benen en onderrug doen voor het moment zeer na twee dagen zwoegen in de tuin. Tweemaal twaalf uur hard werken kruipt in de kleren, zeker nu ik deze arbeid niet gewend meer ben. Ik zal er vanavond in deze hitte een zo snel als de benen en het lichaam willen, lopen. Het word in elk geval een weerzien met veel ultra en marathonlopers die ik al een tijd niet gezien heb. Een verslag kan je deze avond of ten laatste morgenvroeg verwachten, duimen maar.
De kwetsuur aan het scheenbeen geneest maar heel traag, Hulshout word krap. Al stappend is de pijn te verwaarlozen, maar ik heb nog niet proberen lopen. Indien de pijn te fel is schrap ik Hulshout, morgenvroeg loop ik een kilometer. Daarna beslis ik of ik het er op waag, momenteel ligt de kans op 30%. Ik hoop da het vandaag nog wat in de gunstige vorm evolueert, zodat de kans wat groter word.
Vandaag een tempoloop gelopen van 12.500 meter in 0:49:56, hsm 136. Slechte en pijnlijke training, het ging van geen kanten en het rechterscheenbeen deed meer pijn. Zo erg dat ik nog niet uitgemaakt heb of ik ga starten zaterdag in de marathon van Hulshout. Misschien helpen twee rustdagen om de kwetsuur te laten genezen, veel anders zit er niet op. Een stekende pijn aan het scheen, een gevolg van de zwakke achillespees, die altijd terugkomt? De pijn is in elk geval te groot om er een volledige marathon met te lopen, dus hopen op een vlugge genezing. Het mag dus echt niet zijn dit jaar, nog maar weinige momenten pijnvrij kunnen lopen, meestal het rechterbeen. Morgen staat er dus een rustdag op het programma en een paar keer ijs leggen en het been hoog houden.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.000 meter gelopen in 1:36:49, hsm 116. De laatste lange training voor de marathon van Hulshout zit er op, nog twee korte trainingen te gaan. Het minder goede nieuws is dat de pijn aan het scheenbeen nog niet verdwenen is. Een voor de rest vlekkloze training aan het juiste hsm-ritme en het juiste tempo gelopen. Deze morgend mijn-rust polsslag genomen en die zakte tot 36 slagen per minuut, de vorm zit dus goed. Maar op mijn leeftijd is de vorm van de dag even belangrijk, het is dus hopen op een superdag, zaterdag. Voor morgen staat er een duurloop van twaalf kilometer gepland binnen de vijftig minuten.
Vandaag een herstelduurloop van 12.100 meter gelopen in 1:06:20, hsm 106. Een herstelloop die nodig is om de benen wat beter te laten actief herstellen. Het rechterscheenbeen baart me meer en meer zorgen, bij deze lage snelheid, en grotendeels op een onverhard parcours gelopen, het scheenbeen ingetaped. Toch had ik er nog last van, de pijn was zeker in het begin goed voelbaar. Zo ziet het er naar uit dat het dit jaar niet echt wil vlotten, door de vele kwetsuren. Telkens ik in een aanvaarbare vorm kom begint er wel iets te schelen. Voor de rest was het een saaie training, niet echt mijn ding, dat ingehouden lopen. Morgen staat er een laatste lange trage duurloop van twintig kilometer op het menu.
Vandaag een tempoloop van 20.000 meter gelopen in 1:19:49, hsm 139. Ik heb er lang niet in geloofd, dat ik de 15 km/uur ging volhouden de volle 20 kilometer. Na de duurloop van gisteren voelden de benen niet super aan, gelukkig kreeg ik de juiste hsm-gegevens. Daarop stond een hartslag van rond de 136 hsm, dus alleen de benen waren vermoeid, het hart kon meer aan. Af en toe een snellere kilometer er tussen gelopen om rond die 4:00/km te blijven, maar soepel ging het niet. Bovendien deed het rechterscheenbeen weer wat meer pijn dan tijdens de training van gisteren. Gelukkig heb ik nog vijf dagen om wat te herstellen, het zwaarste gedeelte van de marathontraining is voorbij. Volgende week ligt het accent op recuperatie en herstel, om zaterdag fris aan de marathon van Hulshout te beginnen. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een duurloop van 15.000 meter gelopen in 1:06:43, hsm 118. De hartslag is weer een schatting gebaseerd op vier kilometer dat de Garmin de juiste hsm gaf. Ik heb de drie eerste kilometers er een tempoloop van proberen maken, maar het vlotte niet. Zodoende ben ik overgeschakelt op een duurlooptempo, met een hartslag rond de 115 hsm. Eigenlijk is dat iets te snel als ik morgen een tempoloop over twintig kilometer wil lopen. Maar het ging redelijk vlot, spijtig genoeg was de hartslag dan niet meer te controleren. Het rechter scheenbeen baarde me meer zorgen, de pijn was minder dan afgelopen donderdag. Toch bleef het ook vandaag nog voelbaar, ik denk eraan mij in te tapen van boven de enkel tot de kuit. Morgen staat de laatste zware training voor de marathon van Hulshout op het programma een twintig kilometer lange tempoloop.
Vandaag een rustdag zoals gepland, de benen eens laten rusten. De kleine mankementen de kans geven om te herstellen, er komen zware weken aan. Te beginnen volgende week zaterdag staat er de marathon van Hulshout op het programma. Een kleinschalige nieuwe wedstrijd, waar de 100 kilometer de hoofdwedstrijd word. Ook kortere afstanden zijn voorzien om de starttijd tussen de 100 kilometer en de marathon te overbruggen. Hopelijk komt er heel wat volk lopen, om de wedstrijd de volgende jaren te laten groeien. Veel ultrawedstrijden zijn er zo al niet in Vlaanderen, hoewel we veel ultralopers hebben. Dit weekend staat er een trage duurloop van 15 kilometer en een snellere tempoloop van 20 kilometer op het menu. Wat ik morgen doe zullen de benen dicteren, liefst de snelle 20 kilometer, maar dat beslis ik morgenvroeg.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.000 meter gelopen in 1:41:15, hsm 116. Een trage traning die met zware benen afgewerkt werd, ook het rechter scheenbeen deed zeer. Dat word dus weer opletten en hopen dat het niet erger word, deze avond een volta-patch pleister plakken. Het was toch een goede volumetraining, en ik kende ondanks de zware benen geen verzwakking. Voor ik ging trainen was er juist een fikse regenbui, tijdens de training miezerde het soms. Ideale omstandigheden om een lange duurloop af te werken, dus een vermoeide maar tevreden atleet. Morgen staat de wekelijkse rustdag op het programma en kan het lichaam wat herstellen.
Vandaag een interval van in totaal 15.000 meter gelopen in 0:57:02, hsm 142. Het was werken op weerstand en snelheid, een typische marathontraining. Er mag geen volledige recuperatie zijn tussen de snelle kilometers, en je mag niet vol uit gaan. De tijden op de 500 meters lagen dan ook tussen de 02:00 en de 02:07, zeer vlot dus. Voor de snelle kilometer lagen de tijden tussen de 3:29 en de 3:55, de eerste was te traag 3:55. Een goede training al bij al, de conditie gaat in stijgende lijn, net als de weerstand en uithouding. Morgen staat er een lange trage duurloop ophet programma van minimum 20 kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 13.100 meter gelopen in 1:00:15, hsm 125. Van een recuperatieloop is dus niet veel in huis gekomen, een stevige trage duurloop werd het. De benen voelden al iets beter aan dan gisteren, en de ongemakken waren minder talrijk. Het was wel nog niet echt op het gemak, er moest serieus gewerkt worden om het tempo te onderhouden. Zo klom de hartslag rap in de hoogte, mede door de hoge temperaturen, zo'n 28° is best warm. Een goed teken is dat de eerste kilometer vlotter gaat dan de laatste weken, de bil zit niet meer vast. De laatste volledige kilometer ging tegen 4:00/km, ondanks dat de helft tegen de wind in was. Morgen staat er een interval van 10 maal 1 km snel met ertussen 10 maal 500 meter normaal er tussen.
Vandaag een trage duurloop van 16.100 meter gelopen in 1:15:25, hsm 120. Deze nacht te weinig geslapen en om 04:30 ging de wekker voor de eerste werkdag na het verlof. Zo begon ik om 15:45 al goed vermoeid aan de training, de voetpezen deden zeer. Ook de heup voelde vermoeid aan, en de training zou indien nodig ingekort worden. Niets daar van, gewoon de training afgewerkt en de tweede helft tege 13 km/uur. Na twee kilometer verdwenen de grootste zorgen, maar de benen voelden niet fris aan. Lichte pijn in de aductoren en de bovenbenen, maar dan van vermoeidheid, geen kwetsuur. Deze week word een onderhoudingstrainingen ingelast, geen zotte dingen meer, maar zoveel mogelijk herstellen. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een tempoloop gelopen van 20.000 meter in 1:21:10, hsm 139. Het was geen simpele opdracht met de benen van vandaag, die voelden vermoeid aan. De paar dagen verlof aan zee laten hun sporen na, de frisheid is weg en het was werken. Werken om het beoogde tempo te halen, wat uiteindelijk niet gelukt is, iets te traag. De bedoeling was om onder de 1:20:00 te lopen, maar het was stampen en duwen om vooruit te geraken. Ik weet het, op mijn leeftijd liggen de goede dagen niet voor het grijpen, en moet je er nog meer voor doen en laten. Een troost heb ik, de twee wedstrijddagen hebben me geleerd dat ik tijdens een wedstrijd, net iets meer kan. Gisteren heb ik me ingeschreven voor de marathon van Hulshout op 21-08-2010, nog dertien dagen dus. Dertien dagen om te pieken naar een goede dag, het gewicht weer naar wedstrijd niveau te krijgen! Morgen staat er een rustige trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Rond 12:30 vertrokken van uit Nieuwpoort waar we juist de eerste regendruppels kregen. Echte rust heb je niet tijdens zo'n korte verlofperiode, veel wandelen en andere activiteiten. De eerste ochtend daar een strandloop-training van 10.630 meter gedaan in 0:49:10, hsm 121. Het is toch apart zo langs de waterlijn te lopen, de eerste vijf kilometer beuken tegen de wind in. Daarna vijf kilometer terug met de wind in de rug, er waren die ochtend veel paarden op het strand. Niet echt ideaal, die beesten laten diepe hoefsporen in het zand, en gaan niet uit de looplijn. Van mij zouden ze dat gerust mogen verbieden, maar kom ik had het weer eens overleeft. Daarna volgde een wandeling van een kilometer of tien, en in de namiddag vliegeren en beachbal op het strand. Voor de volgende dag stond er een lange trage duurloop van 25.400 meter op het programma. Het werden zestien zeer langzame kilometers gevolgd met negen snellere kilometers, best plezante training. De langzame loop op het strand, het vlottere werk op de dijk, en de benen voelden nog goed aan. Een rustigere dag erna, met in de voormiddag wat vissen en in de namiddag wat rondkuieren en spelen op het strand. Ik heb daartussen veel teveel drank en voedsel misbruikt, hopelijk is het geen aanslag op de prille conditie. Vandaag stond een rustdag op het programma, morgen een tempoloop van 20 kilometer, maandag is het weer werkdag.
Vandaag een trage duurloop van 17.500 meter gelopen in 1:24:45, hsm 118. De benen voelden zwaar aan en de eerste kilometer was tegen amper 10 km/uur. Gelukkig ging het daarna alsmaar beter, zodat ik een redelijke rustige training kon afwerken. Het was ideaal weer een waterzonnetje en een 16° maakten het aangenaam lopen. Niet dat ik deze training niet afgezien heb, ik had de indruk dat ik tegen mijn limiet aan t'lopen was. Ondertussen weten we al beter en is het in het hoofd dat de limiet voor de training zit. Om 10:00 vertrekken we richting Nieuwpoort voor vier dagen rustig uit te waaien. Het zal in elk geval deugd doen, om nog eens rustig te wandelen langs het strand.
Vandaag een recuperatieloop van 13.000 meter gelopen in 1:11:13, hsm 107. De benen waren er aan toe, twee wedstrijden op drie dagen is nog wat van het goede teveel. Deze morgend samen met mijn vrouw Carine de eerste acht kilometer tegen herstelloop gelopen. Ik ben dan de laatste vijf kilometer overgeschakelt op trage duurloop tempo, zo rond de 12 km/uur. Een goede doorbloeding en actieve recuperatie, om de verzuurde benen wat zuurstof te gunnen. Gisteren een goede wedstrijd gelopen ondanks dat ik nog niet volledig hersteld was van de 2-uur wedstrijd. Het gaat nu met rasse schreden vooruit, en ik hoop dat het nog een tijdje vooruit gaat. Van morgen tot en met zaterdag aan de zee ideaal om te trainen en te ontspannen, maandag is het weer werkdag.
Gisteren was het tijd voor mijn tweede wedstrijd in drie dagen, de tien mijl van Booischot-Statie. Een goed bezette tien mijl, met veel sterke atleten aan de start, teveel om op te noemen. Maar eerst gingen Jorgi en Kenney van start in de jogging van 4.500 meter, die samen met de 7.500 vertrekte. Met 200 atleten aan de start een drukbezette wesdstrijd, het ging er in de start hevig aan toe. Jorgi en Kenney presteerden binnen de verwachtingen, nog niet top, amdat de trainingen wat verwaarloost worden. Het is meer om weer op gang te geraken, Jorgi eindigde tiende en Kenney vijftiende, beide goed vermoeid. Om 19:20 was het tijd voor de hoofdwedstrijd tien engelse mijlen, vijf ronden van drie kilometer en een aanloopronde van 1090 meter. Ik wist niet goed wat te verwachten, drie dagen na de 2-uur van Herentals, zouden de benen voldoende hersteld zijn. Het startschot weerklinkt en we laten ons wat verassen, na driehonderd meter zitten we weer in de juiste groep. Een groep van vijf atleten is er al van onder gemuist, ik zet me meteen op kop van de achtervolgende groep. De eerste kilometer gaat in 3:30, veel te snel en ik zet me achteraan de groep, de benen voelen al zwaar aan. Na vier kilometer lijkt het vat af, de benen doen al pijn en ik moet het groepje dat uit een valt laten gaan. Ik zie het niet echt meer zitten om vol uit te gaan en word voorbij gegaan door twee atleten, aanpikken lukt niet. Als Eric Caluwaerts en Filip Thys me voorbijgaan moedigen ze me aan om in het spoor te blijven, zo gezegt zo gedaan. Toch moet Eric ons af en toe motiveren dichter aan te sluiten, vandaag is hij haas, Filip wil voor de eerste maal onder het uur lopen. Halfweg hebben we wat voorsprong op het schema en eindelijk gaat het weer wat beter met de beentjes. Ik begin er in te geloven dat we onder het uur gaan kunnen blijven, Eric de haas kan veel beter aan en loopt als een metronoom. Af en toe moedigen we elkaar aan en nemen we sponzen en drank aan voor wie het moeilijk heeft, de finish nadert. De laatste twee kilometer blijkt dat we toch een versnelling gaan moeten inzetten, ik finish onder het uur. Filip haalt het ondanks een goede laatste kilometer net niet, maar dat lukt de volgende keer zeker en vast. Voor mij is de volgende horde genomen 16 km/uur een uur aan een stuk, ik zit al verder dan gedacht.
Deze avond staat er een wedstrijd in Booischot, over 16.090 meter op het programma. Het is al vijftien maand geleden dat ik deze afstand gelopen heb, in mei 2009 in Itegem. Meestal een zware ondernemming 22 maal een tien mijl gelopen beste in 0:56:39, minste in 1:00:37. Ik vrees dat het moeilijk word om mijn minst goede tijd te ontlopen, drie dagen na de 2-uur van Herentals. Het word weer hopen op een superdag en de adrenaline van het wedstrijdlopen. Deze maal met de tegenstanders in het zicht, en een goede blik over de positie in de wedstrijd. We kunnen alleen ons best doen, als ik voel dat het te vroeg is om weer vol uit te gaan, Dan word het een veredelde tempotraining, geen kwetsuren riskeren, maar sterker worden is de boodschap. In de marathon en ultracup ben ik ondertussen weggezakt naar een anonieme 63ste plaats. Een van de wedstrijden die ik nog wou lopen voor de M-U Cup is trouwens afgelast, de Louis Persoons marathon. Ter vervanging van deze marathon ben ik nog op zoek naar een halve marathon of tien mijl. Aangezien ik de week daar opvolgend de Röntgenlauf marathon loop, we zien nog wel. Maar dus eerst deze avond Booischot, waar mijn twee zonen deelnemen aan de vier kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 13.800 meter gelopen in 1:05:45, hsm 119. De benen waren dus al een stuk beter dan gisteren, het ging al redelijk vlot. Zoals de meesten onder jullie weten is dit een indicatie van een verbeterde conditie. Het zal nog weken vergen eer ik aan een topconditie zit, al gaat het vlugger als verwacht. Ook de blessures en de pijn verdwijnen stilletjes aan, de verschillende chronische overbelastingen blijven. Zo doen verscheidene pezen lastig de voetpezen en de rechter-achillespees en de knie-pezen. Ik denk er aan om morgenavond een wedstrijd over tien mijl te lopen, als ik me goed voel. Er stond toch een tempoloop van één uur op het programma, dat kan beter in een wedstrijd.
Vandaag een recuperatieloop van 12.050 meter gelopen in 1:04:44, hsm 109. Dit herstel bleek echt nodig na de wedstrijd van gisteren, zware benen vandaag. Het was ook maar goed twaalf uur na de wedstrijd van gisteren, dus niet echt genieten. Ook wat last van de rechterachillespees en een lichte pijn in de pubis, opletten dus. Waarschijnlijk niet meer dan normaal na de zware race van gisteren, gedeeltelijk over kasseien. Morgen staat er een rustige trage duurloop dertien kilometer op het programma.
Vandaag was de tijd aangebroken voor mijn eerste wedstrijd sinds drie maanden, de twee uur van Herentals. Een wedstrijd die een antwoord moest brengen op veel vragen, houd de heup stand en haal ik de 15 km/uur. Ik ging proberen mijn race goed in te delen en naar niemand kijken, een toptien plaats word toch moeilijk. Mijn start is redelijk en ik loop op amper vijftig meter van de podiumkandidaten, maar de race is juist begonnen. Al snel blijkt dat het slalomen word door de honderden joggers, de grote ronde is 1840 meter, die probeer ik zoveel mogelijk te lopen, op het einde kan de kleine ronde 1139 meter, misschien van pas komen. In de derde ronde kom ik aansluiten bij het groepje podiumkandidaten, ik neem meteen de leiding en ga door op mijn tempo. Alleen Johan Wils kon blijkbaar het opgelegde tempo volgen, maar we wisten niet op welke plaats we dan liepen. Sommigen gaan in het spoor van de snellere mee of beginnen met de kleine ronden, Na tien kilometer ging Johan versnellen. We hadden juist de topdrie in de diverse klassementen horen afroepen, en onze namen behoorden er niet bij. Niet getreurd echter ik ging alleen naar mezelf kijken en zo twee uur zo snel als mogelijk lopen, dat was het doel. De tien kilometer kwam ik door in 0:37:45, zo hard had ik de laatste maanden niet meer gelopen, en dat zonder pijn! Van links naar rechts laverend tussen het tragere volk, soms op het nippertje een botsing vermeden, niet altijd gemakkelijk lopen. Na een uur stonden er 15.750 meter op de teller, fenomenaal goed na zo weinig snelheidstrainingen en de vele kwetsuren. Iets later hoorde ik de speaker afroepen dat ik derde was, net wat ik nodig had om verder te beuken, een extra doel. Het liep iets minder lekker, ik probeerde te knokken om zo lang mogelijk de kilometers onder de 4:00 te lopen. Uiteindelijk ging ik er maar twee keer over, tweemaal had ik 4:01 nodig om een kilometer af te haspelen, en versnelde dan weer. Ik had nog een kleine vijf minuten over en dus nog tijd voor een kleine ronde na zestien grote ronden, nog eens alles geven. Officieel 30.579 meter gelopen en opdracht volbracht, nu was het een half uurtje wachten op de uitslag en het podium. Het onverwachte werd dus werkelijkheid, ik mocht als derde mee op het podium, hard werken word dus beloond.
Gisteren stond er een rustdag op het programma na twaalf opeen volgende loopdagen. Deze avond mijn eerste wedstrijd sinds twaalf weken, en zeven opbouwweken hoop ik er klaar voor te zijn. Mijn keuze viel op de twee uur van Herentals, daar heb je nog geen echte snelheid voor nodig. Snelheid is een faktor die ik nog niet heb kunnen trainen door de diverse kwestsuren. Het word een serieuse test deze avond, ik hoop de kaap van de dertig kilometer te halen. Wat uitzonderlijk goed zou zijn na zeven weken opbouw, en de geleden pijn tijdens de trainingen. Ik hoop op een goede dag en frisse benen en de adrenaline van de wedstrijd om mijn doel te halen.
Vandaag een trage duurloop van 10.250 meter gelopen in 0:49:55, hsm 114. De benen voelden nog altijd zwaar aan, het gevolg van de zondagtraining 30 km tempoloop. Het is een korte training geweest omdat we rond tien uur richting Remscheid rijden. Remscheid-Lennep, het dorp waar de rôntgenloop van start gaat, eind oktober start ik er op de marathon. Ik hoorde al huiveringswekkende verhalen over het profiel van de Rôntgenroute en wou een deel verkennen. Het gemakkelijkste deel is tijdens de eerste halve marathon, al best pittig maar meestal in dalende lijn. Een rustige training dus vandaag, in de hoop uitgerust aan de start van de 2-uursloop van Herentals te staan. Morgen loop ik een uurtje langs het minst zware deel van de Rôntgenroute, een recuperatieloopje. Rond de middag rijden we naar huis waarna er een vijf kilometer lange tempoloop op het programma staat.
Vandaag een recuperatielooop van 13.150 meter gelopen in 1:09:38, hsm 109. In de namiddag een tempoloop van 5.110 meter gelopen in 0:19:25, hsm 134. Een goed gevulde dag s'morgens een deel van de Röntgenroute gelopen met zware benen. De dag ervoor twaalf kilometer gewandelt langs de Röntgenroute om de moeilijksgraad in te schatten. Deze is halfzwaar zeer heuvelend op en af en het wegdek is in zeer slechte staat. Het word een zware marathon waar alleen de top drie onder de drie uur finisht. Rond 13:00 na twee uurtjes shoppen in Remscheid richting Herenthout gereden. Een uur later de loopschoenen aan en met de oudste zoon Jorgi wat tempowerk op de gravelpiste gedaan. De benen voelden veel beter aan dan deze ochtend in Remscheid, normaal bij tempowerk op het vlakke. Ik kan tevreden zijn over de geleverde trainingsarbeid van de laatste dagen, waar het accent op recuperatie lag. Morgen een dagje Bobiaanland en een rustdag dus geen training, vrijdag wedstrijd.
Vandaag een trage duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:15:20, hsm 114. De benen voelden nog wat vermoeid aan van de tempotraining van gisteren. Maar het was de bedoeling rustig te lopen, en de benen en lijf niet te forceren. Een wat recuperatie tot vrijdag kan ik best gebruiken, want om dertig km te halen, word het krap met de huidige conditie zal het hard werken worden. Het is maar een opstapje naar meer en sneller en ik geef mezelf nog drie maand. Drie maand om in topconditie te geraken, en hopen dat het lichaam stand houd. Straks ga ik trouwens op controle bij de specialist, om een evaluatie van de revalidatie. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma.
Vandaag een lange tempoloop van 30.100 meter gelopen in 2:02:47, hsm 140. Het gaat stilletjes aan de goede richting uit een tempoloop van 30 km aan 4:05/km. Zo gaat het zachtjes aan richting de 15 km/uur op de langere afstanden, een doel op zich. Vandaag gingen de eerste vijftien kilometer met wind in de rug vlot, aan het keerpunt gedraaid in 1:00:20. De tweede helft ging een pak zwaarder worden vijftien kilometer tegenwind en vechten om het tempo niet teveel te laten zakken. Ook de benen waren nog niet fris genoeg om de inspanning twee uur op hetzelfde niveau te houden. Ik hoop dat de benen tegen vrijdag als mijn eerste wedstrijd sinds lang start, een stuk frisser zijn. Daar hoop ik de barriere van de 15 km/uur te halen over dertig kilometer, waarschijnlijk voldoende voor een toptien. Vandaag kreeg ik de hartslag niet hoog genoeg, maar het tempo was zeker binnen de verwachtingen. Ik zal waarschijnlijk wat wedstrijden nodig hebben om het tempo en weerstand te halen die ik in goede conditie moet aankunnen.
Vandaag een recuperatieloop van 10.300 meter gelopen in 0:53:01, hsm 103. De recuperatieloop verliep beter dan verwacht, de hartslag was goed laag. Met de benen ging het goed, al mocht het voor mij een stukje sneller gaan. Actieve recuperatie als vervanging voor de rustdag, morgen nog eens doorduwen. Vandaag begin ik aan mijn veertien dagen verlof, dus zou ik zoal beter uitgerust geraken. Morgen staat de zwaarste training van de week op het programma dertig kilometer hardlopen!
Vandaag een wisseltempoloop gelopen van 10.250 meter gelopen in 0:46:01. Hoewel de gedachte bij een rustdag zaten, heb ik me laten gaan en ben gaan lopen. Mijn keuze is gevallen op een wisseltempoloop vandaag en een recuperatieloop morgen. Ik hoop zo zondag even fris aan de start te staan van mijn 30 kilometer training. De training van vandaag was overwegend positief, alleen de snelste kilometer, had ik toch wel snellr verwacht ik kwam uit in 3:26/km en hoopte op 3:20/km. De recuperatie verliep vlekkeloos en de overgang van snel naar normaal vlot. Al bij al weer een positieve training, maar zondag pas weet ik of dit een goede beslissing was. Morgen staat er dus een recuperatieloop van tien kilometer op het programma.
Vandaag een lange trage duurloop van 26.250 meter gelopen in 2:07:36, hsm 116. Een zware dobber, in de zes trainingsdagen na de vorige rustdag heb ik 136 kilometer gelopen. Ruim 22 kilometer gemiddeld per dag gelopen en dat voelde ik vandaag in de bovenbenen. Mijn rustdag is op twee kilometer na terugverdiend die twee kilometer is voor zaterdag. Vandaag had ik dus weer last van pijnlijke bovenbenen van bij de start van de training. Hoe trager ik liep hoe meer last dat ik kreeg in de bovenbenen, dus een tempo van 12 km/uur aangehouden. Ik had water en een gel mee, omdat ik verwachte dat het een zware trainingritje zou worden. Maar ik heb het goed overleeft en kon de laatste vijf kilometer nog goed versnellen. Dus krijg ik morgen een verdiende rustdag en dan de twee laatste trainingsdagen in de opbouw.
Vandaag een tempoloop gelopen van 20.000 meter in 1:20:59, hsm 142. Het was al iets minder warm als gisteren en er stond een iets meer wind, eenredelijk loopweertje. Dus besloten we maar om te proberen een tempoloop te doen, met andere woorden onder de 4:05/km. Een eerste kilometer in 4:06 was een goed voorteken, en ondanks de vermoeide benen geloofde ik er in. Na zes kilometer stond er 0:24:00 op de chrono, maar dat tempo kon ik nog geen 20 kilometer volhouden. Geen probleem zo snel als de benen wilden dan, de ademhaling was onder controle, maar zweten voor twee. Na 13 kilometer moest ik even stoppen voor een boer dat de koeien van weide verplaatste. De herstart viel wat tegen, en de km-tijden gingen richting 4:10/km, me proberen herpakken dan. Maar de benen verzuurden gaandeweg meer en meer, en de ademhaling werd hoorbaar, knokken om een goed tempo. De laatste twee kilometer kon ik weer wat versnellen, maar het koste veel moeite, de tempoloop was een feit. Zo blijf ik langzaam maar gestaag vorderingen maken, en komt het eerste doel dichterbij, een eerste wedstrijd lopen. Morgen staat er een lange trage duurloop van ruim twee uur op het programma, vrijdag een rustdag.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.000 meter gelopen in 1:40:36, hsm 118. De benen voelden nog steeds wat vermoeid aan, niet meer dan normaal met dit volume. Sinds de inspuiting in de heup blijft het km-volume zeer hoog ondanks de rustdagen. Maar vandaag voelden de benen al wat krachtiger aan dan gisteren, en kon goed tempo houden. Het was weer uitzonderlijk warm tijdens de training en ik prijsde me gelukkig dat ik water mee had. De ademhaling viel goed onder controle te houden, bij deze snelheid net zoals de hartslag. Aan kleine dingetjes voel ik dat de loopconditie in stijgende lijn is, ik hoop dat dit bevestigd word. Morgen volgt een klein testje een duurloop over 20 kilometer, moet me weer wat wijzer maken.
Vandaag een recuperatieloop van 17.300 meter gelopen in 1:28:32, hsm 110. De benen voelden vermoeid aan, dus heb ik er maar een recuperatieloop van gemaakt. Het was al een lekkere temperatuur deze morgend, het lopen viel nog goed mee. Een van de twee solden ingelopen de Gel Asics 1120 een al wat oudere versie ze zijn al aan de 1150. De leest van de schoen scheelt niet zoveel met de cumulus de 1000 serie is wel een lichte anti-pronatie schoen. Ik probeer elke dag wat meer kilometers te lopen dan op het schema staat, om toch maar een rustdag te hebben. Deze was deze week niet geplant en een rustdag in een week van 130 kilometer is geen sinecure. Te meer ik de lange duurloop van zondag wil beperken tot dertig kilometer, heb genoeg lange duurlopen gedaan voor een marathon. Het was eigenlijk de bedoeling de 100 kilometer te lopen in Hulshout, maar dat zou de heup niet aankunnen. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, misschien maak ik er een twintig kilometer van.
Vandaag een lange duurloop gelopen van 35.260 meter in 2:28:06, hsm 145. De doelstelling die ik vooraf gesteld had, heb ik ruimschoots gehaald, maar het heeft moeite gekost. Toch was het mijn beste lange duurloop sinds lang, weinig verval en een goed tempo en gevoel. Het is wel zo dat de benen nog niet fris aanvoelden, maar er zat een zekere verbetering in. Voor de bil en de pubis lijkt het limiet bereikt en ze lieten zich licht gevoelen, zonder dat het pijn deed. Ik was voorzien van druivesuiker en verdunde cola, en had een gel van w-cup bij om eens te testen. Weer viel het wat tegen het blijft plakken in de keel en ik moet teveel water drinken om het weg te spoelen. Na 21 kilometer kreeg ik het gezlschap van mijn vrouw en twee zonen, en had ik genoeg voorraad aan drinken. Het is een gemak en het motiveert om niet te versagen en door te blijven gaan, meefietsende supporters. Een dipje van een vijftal kilometer te na gesproken ging het dus vlot, alleen de kracht en snelheid ontbreken nog. Spijtig dat de hartslagmeting van Garmin 310 xt zijn kuren geeft, gelukkig loop ik niet echt op hartslag. Je kan er wel een schat van informatie uithalen via de verschillende tussenmetingen, wat nu natuurlijk geen waarheidsgetrouw beeld heef. Volgende week de laatste opbouwweek naar de marathon van hulshout, om te beginnen maandag 16 kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 16.400 meter gelopen in 1:25:03, hsm 112. Het ging vrij moeizaam, ook omdat het nu eenmaal niet mijn favoriete training is. Zo ingehouden lopen en na zes kilometer kwam de pijn in de bovenbenen op. Toch niet al te bijster goed teken, ik denk dat det van uit de buikspieren komt. Het is het gevoel dat opkomt na dertig kilometer tijdens een marathon! Voor de rest gaat het prima weinig last van de diverse ontstekingen, vingers kruisen. Morgen staat er een lange duurloop van 35 kilometer op het programma, ik ga trachten binnen de 2:30:00 te blijven, hopelijk niet teveel last van de bovenbenen.
Vandaag een rustdag, de benen wat laten recupereren na een zware 7-daagse. Het komt goed van pas, want de vermoeidheid nam de overhand en dan ondermijn je de conditie. Een conditie waar nog altijd flink aan gesleuteld moet worden, met de uithouding zit het goed. De weerstand en de snelheid laten nog flink te wensen over, een achterstand die moeilijk weg te werken valt. Normaal zal er na het afbouwen van de afstanden, automatisch snelheid terugkeren, alleen al door frisser te beginnen aan een training. Het word nog een maand of drie trainen en wedstrijden lopen en hopen dat alles stand houd, om weer top te zijn. Maar dus is er nog een acht trainingsdagen kilometers malen voor het afbouwen begint, nog even doorbijten. Zo staat er morgen een rustige duurloop van vijftien kilometer op het programma, zonder versnellingen deze keer.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.500 meter gelopen in 1:55:47, hsm 122. Het ging redelijk vlot vandaag ondanks de pijn in de bovenbenen, geen enkele boven de 5:00/km. De temperaturen waren al veel draagelijker dan de voorbije week en een goed voelbaar briesje erbij. Ideaal loopweer, eens mijn schema met aantekeningen overlopen om te zien wanneer die pijn opkomt in de bovenbenen. Het was de zevende opeen volgende loopdag vandaag met een totaal van 146.400 gelopen meters. Een best pittige loop 7-daagse, en tel daarbij dat ik deze week elke dag om 04:30 uit de veren moest. Dat kruipt allemaal in de benen, maar morgen komt de dik verdiende rustdag en kunnen de beentjes rusten.
Vandaag een lange duurloop van 20.200 meter gelopen in 1:25:03, hsm 132. De eerste kilometers kon ik rond de tempoloopgrens blijven, maar de benen waren te moe. Na tien kilometer barste er een hevig onweer los, met alles er op en er aan, regen, wind, en bliksem. De laatste acht kilometer baden mijn voeten door een rivier, zo hard regende het. Twee kilometer ervoor was ik aan het opboksen tegen heuse wervelwinden in een bliksemveld. Al bij al tevreden met de prestatie geleverd onder deze wisselende zware omstandigheden. De snelste kilometers waren gelopen onder een tropische hitte die halweg werd weggespoelt. Hoewel de benen snakken naar rust moeten de zwaarste en langste trainingen er nog komen. Zo staat er morgen een twee uur durende trage rustige duurloop, hopelijk word het niet te warm.
Vandaag een trage duurloop van 16.400 meter gelopen in 1:17:21, hsm 118. De benen waren dus al iets beter dan gisteren, nog niet hersteld maar dat verwachte ik niet. Het zijn vooral de quadriceps die wat pijn doen, maar het is best te doen om daarmee te lopen. De kilometertijden zijn dan ook 20 seconden/km sneller, de hartslag amper over. In mijn hoofd is de beslissing gevallen, ik ging kiezen tussen de 100 km of de marathon in Hulshout. Het zal de marathon worden, want de 100 km zou te belastend zijn voor de herstellende heup. Eind deze maand volgt de eerste testwedstrijd de 2-uur van Herentals, een om wedstrijdritme op te doen. Maar eerst nog twee weken opbouwen, morgen een duur of tempoloop van 20 kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 15.450 meter gelopen in 1:18:25, hsm 115. De benen wisten nog van de lange training van gisteren en wilden vandaag niet goed mee. De eerste zeven kilometer nog getracht er wat tempo in te houden, maar de bovenbenen verkrampten. Toen maar wat trager beginnen lopen, en de pijnin de bovenbenen werd minder erg. Met de temperaturen was het oké vandaag, al heel wat draaglijker dan zondag. Het weekvolume word weer wat opgetrokken, deze week is er nog een rustdag voorzien. Na de twee volgende opbouwweken hoop ik aan een wedstrijdconditie te geraken. Dat word nog een serieuze arbeid om in topconditie te geraken, honderden kilometers nog. Morgen staan er zestien recuperatie kilometers op het programma, wat energie terugvinden.
Vandaag een lange trage duurloop van 37.000 meter gelopen in 2:58:55, hsm 135. Het ging een zware tocht worden, ik vertrok bij een temperatuur van 29° rond 09:00. De meteo voorspelde een temperatuur tot 36°, dus het was met veel onzekerheid dat ik de training begon. Carine ging driekwartier na mij vertrekken op de mtb met een proviand aan fris water. Vanaf de eerste kilometer voelde ik dat ik geen al te beste dag had, zware benen door de warmte. Met een licht briesje in de rug was de afkoeling van het lichaam nog moeilijker, en het zweet liep overvloedig. De ademhaling verliep moeizaam en na tien kilometer, kwam de gedachte op de training in te korten. Het tempo zat nu al rond de 4:30/km en de hartslag rond de 132, de looppas werd alsmaar zwaarder. Na vijftien kilometer ging het precies iets beter en besliste ik de volle training af te werken. Ik raakte door mijn drankvoorraad heen, gelukkig was Carine rond kilometer 20 al op post. Een heerlijke slok fris water deed deugd en het beetje water dat ik over mij kapte werd een warme douche. Op kilometer 25 ging ik nog wat trager lopen die hartslag mocht niet boven de 140 slagen komen. Dat was totaal te wijten aan het veel te warme weer, want de loopsnelheid die ik nog ontwikkelde stelde niet veel voor. Het zal dus een pure trage duurloop worden, en het doel werd onder de drie uur finishen, zonder af te zien. Maar als de benen niet meewillen is dat zelf een utopie, en na dertig kilometer gingen de km-tijden richting 5:40. Uiteindelijk kwam er een einde aan de lange zware training, ik wisselde de loopshort voor de zwemshort en liet het lichaam afkoelen.
Vandaag een wisseltempoloop gelopen van 12.300 meter in 0:56:21, hsm 121. Een goed gevoel in de benen vandaag, ondanks de drukkende warmte, dus kon ik doortrekken. Driemaal een snellere kilometer inlassen met ervoor en er na genoeg recuperatie. Vandaag gingen de drie snellere kilometers in, 1ste snelle 3:48/km, 2de snelle 3:29/km, 3de snelle 3:22/km. Het ging dus weer iets sneller dan verleden zaterdag, deze maal zonder de minste pijn. De infiltratie heeft zijn doel niet gemist, natuurlijk is het nog te vroeg voor om definitief hersteld te verklaren. Morgen staat er een lang duurloop van 37 kilometer op het programma, dan zal ik al wat meer weten. Het zal van het weer en de benen afhangen hoe hard het gaat, met een gemiddelde van 4:30/km ben ik content.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.450 meter gelopen in 1:37:35, hsm 130. Het was een training onder een loden zon bij veel te hoge temperaturen, meer dan 30°. Je kan moeilijk inschatten hoe warm het was in de volle zon, lopend over de asfalt. In elk geval zijn dit zeker geen gezonde toestanden, ondanks het trage tempo een hoge hsm. Een hartslag die moeilijk in te schatten valt, aangezien de forerunner compleet tilt slaagde. Waarschijnlijk een combinatie van de hitte en de vele draadloze stralingen waar we aan blootgesteld woden. Met de rechterheup was alles oké niets van last na de infiltratie, die ik gisteren toegedient kreeg. Vanaf kilometer zestien begon het tempo serieus te zakken, maar dat had te maken met de vermoeidheid. Of beter geformuleerd een combinatie van te weinig slaap en de warmte, die ook parten speelt tijdens de slaap. Het vochtverlies speelt natuurlijk ook een rol, het vocht valt nog aan te vullen maar het zout en de elektrolyten is iets complexer. Zo ben ik tijdens deze training 3.5 kg kwijtgeraakt waarvan spijtig genoeg 95% vochtverlies is. Morgen staat er een kortere training op het programma, de benen en de warmte zullen het tempo bepalen.
Vandaag stond er een verplichte rustdag op het programma, na een infiltratie in de heup. Deze morgend om 07:45 stonden we met vijf man te wachten op een infiltratie, echt bandwerk. Als laatste was ik om 08:15 al richting huis aan het rijden, met een loopverbod de komende 24 uur. Laat ons stellen dat ik daar kan met leven, een bedenking als ik mag werken, kan ik ook gaan lopen. Ik ben echt benieuwd naar de uitwerking van de cortisone-infiltratie, zal de last aan de heup verdwijnen. Of zal na de uitwerking van de infiltratie, de pijn weer langzamerhand de bovenhand nemen? De lange trage duurloop zal dus voor morgen zijn, we wachten geduldig op de uitwerking van de cortisone!
Vandaag een lange duurloop van 20.000 meter gelopen in 1:23:05, hsm 139. Een test hoe het herstel verloopt, de ideale barometer om de conditie te meten. Het herstel verloopt dus trager dan verhoopt en het werd een lange duurloop vandaag. De benen beslisten dat een tempoloop er niet inzat en daar moet je, je bij neerleggen. Amper een kilometer onder de 4:00/km gedoken, een bewijs dat het nog niet goed ging. Maar niet geklaagt er zijn nog drie opbouwweken en de grootste winst haal je uit de afbouw-rustweken. De heup en de hamstring pruttelen nog wat tegen, de aanhechting van de buikspieren houden stand. Voor morgen staat de eerste inspuiting in de heup op het programma, hopelijk helpt deze! Ik weet niet of ik erna direkt mag gaan lopen, normaal staat er een lange trage duurloop op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 17.500 meter gelopen in 1:28:53, hsm111. Een langzaam herstel van de vermoeide benen, daarmee valt de training van vandaag samen te vatten. De iets langere training werd iets rapper gelopen aan een lagere hartslag dan de training gisteren. Het parkoer van vandaag liep door de Merodese bossen, een iets pittiger parkoer dan gisteren. Ik werk verder aan mijn wankele conditie, wat uithouding, weinig snelheid en een goede weerstand kweken. Hopelijk kan ik alles de komende weken wat optrekken, en toegroeien naar een aanvaardbare vorm. Morgen staat er een zo snel mogelijke tempoloop van twintig kilometer op het progrmma.
Vandaag een trage duurlooop van 14.050 meter gelopen in 1:13:54, hsm 114. Het was met pijnlijke bovenbenen dat ik deze rustige training afwerkte. De benen zijn de lange afstanden nog niet gewend, en de dagen erna heb ik last. Maar dat hoort bij de opbouw, ik heb al een plan en doel om naar toe te werken. Eerst moet ik het licht op groen zien springen voor ik de verdere plannen uit de doeken doe. Het kan nog altijd zijn dat er een verplichte rustperiode volgt, dat hoop ik tegen end deze week te weten. Vandaag was het een hersteltraining, al hoewel de hartslag veel te hoog was voor herstel. De Garmin heeft problemen met een paar zendmasten die de hartslagmonitor beinvloeden. Morgen staat er een lange trage duurloop op het programma, met de nadruk op recuperatie.
Vandaag een lange duurloop van 34.150 meter gelopen in 2:25:57, hsm 137. Het was veertien dagen geleden dat ik nog een lange duurloop (+30 km) gelopen had. Ongeveer dezelfde afstand een goede 34 kilometer, maar een iets hoger tempo gelopen. De training van gisteren was nog niet volledig verteerd, zeker de drie snelle kilometers niet. Pijnlijke bovenbenen die niet toelieten vol uit te gaan, maar in het begin toch 14.5 km/uur. Het is moeilijk alleen tempo te houden, zeker als het niet echt los loopt en je er voor moet werken. Gelukkig was het iets minder warm dan de laatste dagen, een heerlijk loopweertje eigenlijk. De tweede helft had ik de wind in de flank en licht tegen, en begon ik het zwaarder te krijgen. Ook de pijn aan de bil en pubis kwam geleidelijk aanzetten, dat was toch al een tijdje geleden. Het is zeker niet zo erg als veertien dagen gelden, maar ik verteer de lange trainingen bijkbaar minder goed. Donderdag krijg ik een inspuiting in de heup, ik hoop dat het dan verder in de goede richting evolueert.
Vandaag een wisseltempoloop van 12.850 meter gelopen in 0:58:24, hsm 125. Nog voor de grote hitte gaan lopen, en ik had nu al last van lome benen. De vijfde, achste en elfde kilometer ging ik de benen testen, over telkens één km. Goed voor drie snelle km's van 3:48, 3:34 en 3:26, mooie tijden voor lome benen. Toch had ik nog wat last van de warmte en ging de ademhaling niet optimaal. De bil liet zich voelen tijdens de laatste snelle km van 3:26, maar dat is normaal. Het was dan ook meer een vermoeid gevoel en niet de pijnscheuten waar ik voor vrees. Morgen staat er een lange duurloop van 34 kilometer op het programma.
Vandaag was er de verdiende rustdag, en daar ben ik gelukkig om in deze verzengende hitte. Ons opzetzwembad gaf 32° aan, het water wel te verstaan, dus dat was al te warm om af te koelen. Dit zijn te zware omstandigheden om lange trainingen af te werken, zelf het briesje voelt warm aan in de schaduw. Voor het eerst sinds een week wat last gehad van de bil, gewoon lichte muizenissen maar goed als waarschuwing. Morgen staat er een rustige training van een uur op het programma, een paar versnellingen kan maar is niet zeker. Ik wil fris aan mijn zondagse lange duur of tempoloop beginnen, hoewel ik nog niet weet wat mijn doelen zijn.
Vandaag een lange trage duurloop van 19.200 meter gelopen in 1:33:36, hsm 124. Deze morgend om 09:00 gaan lopen omdat ik een dag verlof had, moest voor mijn elleboog, naar de specialist gaan de arbeidsgeneesheer en de chirurg voor een definitieve % arbeidsongeschiktheid. Ik had een half uurtje eerder moeten kunnen gaan lopen, maar ben wat langer blijven liggen. Dus niet de volledige 20 km gelopen, maar toch zolang als de tijd het toeliet, 19.200 meter. Toch had ik ondanks het vroege uur al behoorlijk warm, en de benen voelden vermoeid aan. Het ging al bij al nog redelijk snel ondanks de vermoeide benen en het feit dat ik 18 uur eerder een zware training had. De blessures lijken redelijk onder controle, dankzij de ontstekingsremmers die goed werk leveren. Morgen staat er een rustdag op het programma, gelukkig want het word een snoeihete dag.
Vandaag een interval van 15.000 meter gelopen in 1:00:31, hsm 142. Deze keer lukte het om tienmaal onder de 4:00/km te lopen ondanks de warmte. Want het was warm vandaag, ondanks de vele wolken, en de benen voelden zwaar aan. Het was werken om onder de vier minuten te blijven, meestal versnelde ik de laatste 500 meter. Tijdens de 500 meter tussen de snelle kilometers, had ik het moeilijk de hartslag onder de 140 hsm te krijgen. Al bij al een geslaagde training omdat de blessures niet opspeelden, ook moeilijk te onderscheiden van de verzuring. Het komt stilletjes aan terug, al blijft het hard werken om enige vooruitgang te boeken. Morgen staat er een lange trage duurloop van 20 kilometer op het programma, dat word weer zwoegen.
Vandaag een trage duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:16:42, hsm 118. De benen voelden vanaf de eerste kilometer vermooeid aan onder deze zwoele hitte. Het goede nieuws is dat alles verder aan het herstellen is, geen noemenswaardige pijn gevoeld. Met de opbouw naar harder en meer is dat mooi meegenomen, zou het dan toch kunnen. Dit jaar nog een goede prestatie op de marathon te lopen, laat het in elk geval hopen. Vandaag weer gelopen inhet Merodese bos en de garmin had wee zijn kuren, zelf een km aan 5:36. Morgen staat er een interval op het programma, tienmaal een snell kilometer met ertussen 500 meter normaal.
Vandaag een trage duurloop van 13.450 meter gelopen in 1:05:01, hsm 122. Het was zwoel en warm weer, en de nachtrust was veel te kort, en na een lange werkdag. Ging de training toch nog redelijk vlot, tegen ruim 12.4 km/uur, niet fris en in een loden hitte. Dat na de tempoloop van gisteren, had ik het niet echt verwacht, zelf geen zuchtje pijn de eerste km. Er treed dus beterschap op, een goede waardemeter is de recuperatie tussen de trainingen. Het is een punt dat in de positieve zin evolueert, zoals er steeds meer positieve signalen komen. Ik voel nog altijd dat er wat mis is met de pubis, de heup, de bil, de voetpezen, de achillespezen! Maar alles doet minder zeer, de frequentie van de ontstekingen vermindert er is duidelijk beterschap. Het word hoog tijd als ik nog wat van het seizoen 2010 wil maken, eerst hard trainen, dan wedstrijden. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, lekker zweten.
Vandaag een tempoloop van 21.100 meter gelopen in 1:24:50, hsm 142. Of te we een halve marathon, juist het doel niet gehaald dat was 1:24:24, 26 seconden te traag. Rekening houdend met de eerste kilometer in 4:20, mag ik best tevreden zijn met de gelopen tijd. Er is nog een pak werk om de wedstrijdvorm te halen, maar we zijn op de goede weg. Het is momenteel ook wat de limiet voor deze blessure gevoelige atleet, dat mocht ik vandaag ondervinden. Op het einde van de training werd de stijfheid omgezet in lichte pijn, dus het was hoog tijd dat de training gedaan was. Alleen is het wel moeilijk het tempo hoog en egaal te houden, in een wedstrijd duik ik zeker onder de 1:24:00. Om echt wedstrijdklaar te zijn moet er toch nog een vijf minuten van deze tijd, dus nog werk op de plank. De volgende drie dagen word het volume weer een pak kilometers opgedreven, daarna een herstelweek. Tegen dan moet ik toch een goede conditie en uithouding hebben en mag ik denken aan wedstrijden.
Vandaag een wisseltempoloop van 12.250 meter gelopen in 0:56:25, hsm 128. Het was weer loopdag vandaag, een trage duurloop in verschillende tempo. Zo waren de meeste kilometers in traag duurloop tempo, maar ook drie in duurlooptempo, en twee in het tempo van een tempoloop, de tijden van de tempo's 4:05/km en 3:33/km. Het ging niet zo vlot als verleden week zaterdag, het was ook een stuk warmer, vandaag. Al bij al best tevreden van de training met weer een minimale last in de bil, voor de rest ales oké. Het lijkt meer en meer op een wonderbaarlijke verbetering, die vooral te wijten is aan de ontstekingsremmer. Nogal logisch vind ik zelf als ze alles op op zware ontstekingen steken, is het eerste wat in me opkomt ontstekingsremmers. Chronisch of acuut het blijft een goed hulpmiddel, zeker als je geen zes maand platte rust voorgeschreven krijgt. Want vergis jullie niet, de grootste pijn had ik tijdens het werken meer bepaald tijdens het tillen van zwaardere gewichten. Ik veronderstel dat ik nu al een maand save zit, de ontstekingsremmerskuur duurt dertig dagen. Tot dan moet ik zien dat de betreffende spiergroepen versterkt en soepel worden, en dat is het mooeilijkste deel. Morgen staat er een tempoloop van 21 kilometer op het programma, ik hoop op een snelheid van 4:00/km.
Vandaag de wekelijkse rustdag en voor het eerst sinds lang moest ik me echt inhouden om niet te lopen. Het gevoel is dus al een stuk beter, hoewel verre van genezen, zo doet de bil en pubis overdag en tijdens het werk minder zeer. Zo'n plotse verbetering is meestal maar tijdelijk, meestal mentaal een wat beter gevoel omdat er uiteindelijk een diagnose is. Een die wel heel wat werk in het vooruitzicht heeft, om dat oude lichaam weer in topconditie te krijgen. Maar het laat toch ook heel wat ruimte voor twijfel en onzekerheid, daar de diagnose onzekerheid uitstraalde. We proberen er dan maar het beste van te maken en bezien het van dag tot dag, dus nog geen wedstrijden in het verschiet. Ik heb bepaalde ijkpunten die ik wil halen voor er wedstrijden op het programma komen te staan, stap voor stap.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 20.350 meter in 1:39:56, hsm 118. Is het de hoop, is het de contrastvloeistof, is het de eerste ontstekingsremmer? Feit is dat ik voor de eerste maal pijnvrij heb kunnen lopen, zelf geen verkrampte bil. Het gevoel is er nog wat stijfheid die er me aan doet denken dat het even goed een goede dag kan zijn. Deze nacht had ik nochtans last van de verhoogde druk in mijn heup, oververmoeide spier leek het wel. Met de nodige twijfels vertrokken voor een lange duurloop, maar de eerste 500 meter stelden me al gerust. Toch ging ik er een rustige duurloop van maken, aangezien ik gisteren een interval had afgewerkt. Nog een straffe voetnoot, de laatste zeven dagen 121 kilometer gelopen, doordat de rustdag een dag later valt. Het ging redelijk vlot, zonder diep te gaan, het was wel een plezante training in deze aangename temperatuur van 25°. Morgen staat de wekelijkse rustdag op het programma, zodat alles weer wat tijd heeft om te herstellen.
Vandaag een interval van in totaal 15.000 meter gelopen in 1:01:24, hsm 141. Tienmaal 1000 meter snel met tienmaal 500 meter normaal er tussen in totaal 15 kilometer. Het was een leuke training met beperkte hinder vanaf de zesde herhaling, de bil en heup. Ook de rest van de ontstekingen waren licht voelbaar, maar ondanks kon ik toch genieten van de training. De kracht en souplesse ontbreken om dat gevleugeld gevoel te krijgen bij een super training. Maar ik ben al lang tevreden dat ik negen van de tien versnellingen de 15 km/uur gehaald heb. Eenmaal ben ik er boven gebleven, het was meer door dat ik de concentratie verloor en een trager rondje liep. Rond twee uur mag ik onder de scanner en om vier uur mag ik de second opinion aanhoren. Vingers gekruist en hopen dat het met een ontstekingsremmer kuur en aangepast trainingsprogramma verholpen kan worden. Ik hou jullie op de hoogte, en zelf geloof ik in een volledig herstel en een goed gezond, sportief leven.
De tweede opinie is gesteld na een nmr-scan met contrast vloeistof, van de heup. Een goed uur later mocht ik op consultatie, een scheur tot klein breukje aan de heupkom. In eerste instantie word getracht de scheur te laten genezen met een inspuiting, maximaal drie. De eerste binnen twee weken een kwartiertje in het operatie kwartier volstaat om de ingreep uit te voeren. Begin augustus op consultatie om de bevindingen van de behandeling te bespreken, dan word beslist over een 2de inspuiting. Als deze niet helpen is het laatste redmiddel een operatief ingrijpen, met een zes maand lange revalidatie. Voor de pubis heb ik zelf moeten aandringen op een behandeling met ontstekingsremmer, omdat het een hulpmiddel is. In samenspraak is het een pure ontstekkingsremmer geworden zonder pijnstillend karakter, Diclofenac een kuur van dertig dagen. Het was geen diagnose met volle overtuiging, maar wel deze met de grootste kans, hopen dat het geneest. Voorlopig mag ik dus voort lopen zonder de pijngrens te overschrijden, that's my name!
Vandaag een recuperatieloop van 12.750 meter gelopen in 1:08:27, hsm 106. Na de herstelloop van gisteren een recuperatieloop volledig onder de pijngrens. Alleen wat vermoeidheid in de bovenbenen voelde ik, dus was het genieten van lopen zonder pijn. Zo geraak ik wel niet in de runners high, aan dit tempo, maar het is voor een goed doel. Morgennamiddag moet ik dus onder de scanner, nadat er een contrastvloeistof in het lichaam gespoten word. Ik hoop dat ik dezelfde namiddag al iets wijzer ben geworden na een consultatie bij de betreffend specialist. Het word hoog tijd voor een duidelijk revalidatie-plan, zodat ik ergens naar toe kan werken. Deze atleet heeft nood aan structuur in zijn trainingen en doelen om naar toe te werken. Maar voor het dokterbezoek nog een poging tot een interval, tempoloop of duurloop. Het is het lichaam dat beslist, ondanks de koppigheid in mijn bovenkamer!
Vandaag een herstelduurloop van 10.400 meter gelopen in 0:58:56, hsm 102. Een herstelloop volledig onder de pijngrens, ik gaf me één kilometer om de spieren warm te lopen. Daarna mocht ik geen pijn meer voelen en moest ik zo traag lopen dat er geen pijn op kwam zetten. Ik sta versteld van het recuperatievermogen van het menselijk lichaam, ik kon genieten aan 10.5 km/uur. Het zwaarste was nog voor de bovenbenen, als ik naar 11 km/uur ging kwam de pijn opzetten. Maar het moest en zou zonder pijn gaan vandaag, en daar ben ik in geslaagd, na de zware training van gisteren. De Garmin 310 xt gaf weer kuren en stond volledig ontregeld op mijlen en met een ande gebruikersprofiel. Ik vermoed dat de software automatisch geupdated is, en de standaardwaarden ingesteld staan. Vandaag had het geen belang alleen het actieve herstel was van belang, dat is goed gelukt, de pijn is minder dan voor de training. Morgen staat er een recuperatie of trage duurloop op het programma, en het moet weer onder de pijngrens.
Vandaag een lange duurloop van 34.340 meter gelopen in 2:32:44, hsm 137. Het mocht een niet te zware tocht worden, 4:30/km gemiddeld en niet teveel afzien. Dat zou het niet worden bij nochtans ideale weersomstandigheden, buiten iets teveel wind. Een wat langere afstand en de benen die deze week nog niet goed waren geweest, dat beloofde. Het werd dan ook een gevecht met de slechte benen, om toch het tempo maar te halen. De bovenbenen en de adductoren deden rap pijn, een pijn die je voelt tijdens te zware trainingen. Even doorbijten en hopen dat het beterd, maar toen begon de pubis ook van zich laten voelen. Temperen en tegen 4:30/km blijven lopen, het ging maar het voelde veel te zwaar aan, het was afzien. De laatste vier kilometer liet de rechterbil zich ook voelen, en het energgievat was leeg, maar we gingen door. Uiteindelijk ben ik aangekomen binnen de vooropgestelde tijd, dus moet ik tevreden zijn. Alleen was het spijtig dat ik er zo weinig van heb kunnen genieten, maar ik heb het toch weer maar gelopen. Woensdag moet ik onder de scanner, ik hoop tegen dan wat meer te weten, maar ik vrees er voor.
Vandaag een wisselduurloop van 13.560 meter gelopen in 1:01:25, hsm 122. Het ging wel iets beter met de bekkenstreek, en alle aanhechtingen, spieren en pezen er rond. Ik zou vandaag verschillende tempo's uitproberen, om te zien wat er nog in dit geteisterde lichaam zit. De topsnelheid zou uitgetest worden in driemaal een kilometer met voldoende rust tussen in. Het was de bedoeling om steeds een wat snellere kilometer te lopen, de eerste versnelling ging aan 4:21/km. Niets om over naar huis te schrijven, de tweede snellere km zo een pak beter moeten, het ging in 3:43/km. Dat was al een stuk beter en ik had het gevoel dat het nog beter moet kunnen de derde ging in 3:28/km. Nu kon ik tevreden de rest van de training afwerken en proberen zo goed als mogelijk te herstellen. Ik had toch wel wat last aan de aanhechting van de buikspieren, de pubis dus, daarom durf ik niet lang vol uit lopen. Morgen staat er weer een langere training op het programma normaal 34 kilometer tegen 4:30/km, een stevige training dus.
Vandaag een trage duurloop van 14.140 meter gelopen in 1:09:41, hsm 116. Het ging weer moeizaam vandaag, terug naar af, de aanhechtingen rond de bekken waren pijnlijk. Ik kon het tempo onmogelijk omhoog brengen zonder pijn te hebben, dus bleef het bij een rustige training. Het nieuwe speeltje uitgetest, de forerunner 310 xt, twee dingen vallen direkt op de trilfunctie en de lage kcal verbruik. De forerunner gaf ook een verkeerdelijke hsm de eerste drie kilometer veel te hoog, van een verbeterde satteliet ontvangst niets gemerkt. Het verschil van de tijden van de kilometer in het bos, zijn nog altijd trager dan op de weg of piste, terwijl ik dezelfde snelheid aan houd. De batterij zou 20 uur meegaan en het uurwerk is waterdicht, het zal nog wat trainingen duren voor een difinitief oordeel. Morgen staat er een rustige trage duurloop van 12 kilometer op het programma, ik hoop dat de bekken wat minder last geven.
Vandaag een rustdag in de plaats van morgen, in de eerste plaats de vermoeidheid. Morgen heb ik ook een verlofdag, dus kan ik dan beter gaan lopen na een dagje rust. In een normaal schema had ik morgen deelgenomen aan het Belgisch Kampioenschap 100 km. Het kan verkeren zei Bredero, dus word het een ordinaire training, een rustige trage duurloop. Vandaag heb ik mijn nieuw speeltje ontvangen de Forerunner 310 XT, die kan ik morgen uitproberen. Langs dit kanaal wil ik iedereen die morgen in Torhout start veel succes toewensen, in bijzonder de 100-km lopers.
Vandaag een duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:07:44, hsm 135. De benen wogen als lood, daarom is het een duurloop geworden in plaats vaneen extensieve interval. Als het vierkant draaid doet echt alles pijn, knokken om tegen 14 km/uur te lopen. Er is dus geen geheim en het blijft hard werken om weer mijn oude niveau te halen. Het snelheidswerk loopt langs geen kanten, ik zal waarschijnlijk korte intervals moeten inlassen. Bijvoorbeeld vijf kilometer inlopen dan 10 maal 400 meter snel met 200 meter recup tussen en vijf kilometer uitlopen. Zo stilletjes aan opbouwen, en de afstanden niet opbouwen zolang ik de 16 km/uur niet haal. Die viijf inlopen om de spieren op lengte en temperatuur te krijgen, het zal zijn tijd duren. Morgen een trage duurloop of recuperatieloop, naar gelang het gevoel in de benen.
Vandaag een trage duurloop van 17.000 meter gelopen in 1:21:50, hsm 119. Toch nog pijnlijke benen vandaag en een algemenen vermoeidheid, de vroege zit er voor iets tussen! De bovenbenen stonden precies in brand, de conditie verder opbouwen is een zware taak. Met de heup en de pubis lijkt het beter te gaan, de pijn is in elk geval te verwaarlozen. De kilometers verder opbouwen en hopen dat de snelheid volgt, al was het maar omdat het gewicht zakt. Het allerbelangrijkste is dat ik helemaal genees, zonder dat ik de conditie vanaf nul moet opbouwen. Mogen staat er een iterval, tempoloop of duurloopo op het programma, stilletjes aan naar de 15 km/uur gaan.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 15.360 meter in 1:16:26, hsm 116. De benen lijken al iets beter te reageren op de lange duurlopen aan een goed tempo. Zo haalde ik verleden week maandag geen 11 km/uur en vandaag ging het teg 12 km/uur. Het is wel zo dat de bovenbenen wel nog pijn deden tijdens het lopen, maar dus al wat minder dan verleden week. Ook de bil reageerde beter op de inspanning, hoewel ik daar gisteren voor vreesde, met de pubis ging het goed. Dit is toch een positieve evolutie, ik kan de kilometers al beter verteren, en de pijn is al een stuk minder. Ik ben begonnen met een homeopatische ontstekingsremmer kuur, drie pilletjes traumeel per dag. Baat het niet, schaad het niet, het geeft me al geholpen maar dan met een inspuiting recht in de pees. Het is de bedoeling dat ik deze week nog een paar kilometer meer loop, de conditie verder opbouwen. Morgen staat er een trage duurloop van 16 kilometer op het programma, als de benen het toelaten.
Vandaag een lange duurloop van 30.200 meter gelopen in 2:08:13, mijn hsm moet ik schuldig blijven. Het moest een test worden, eens zien wat het lichaam al aankan, doorgaan tegen de pijngrens. Spijtig genoeg viel de garmin met hsm uit na 20 minuten, gelukkig was ik voorzien en had de garmin 205 ook opgestart. In de eerste kilometers moest ik knokken om aan het tempo te komen, en dat bleef zo de ganse training. De valling speelde spelbreker ik kon niet goed ademen en het snot zat wast ter hoogte van het borstbeen. Maar ik zou er alles aan doen om de 14 km/uur te halen, en daarvoor wou ik wat dieper gaan dan de voorbije weken. Het was natuurlijk nog niet op wedstrijdniveau, een niveau dat ik over die afstand belange nog niet kan halen. De pijn in de bil kwam opzetten na veertien kilometer, de pubis hield stand tot kilometer vijfentwintig. Ik kon wel vlot eten en drinken en kreeg bijstand van Carine die me met de fiets tegemoet kwam. Een positieve training ondanks de vele mankementen, de kwetsuren, de valling en het gewicht dat nog twee kilo teveel is. Morgen staat er een lichte trage duurloop de spieren actief laten recupereren, de benen zullen alles beslissen.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 11.300 meter in 0:53:51, hsm 118. Mijn garmin was weer eens uitgevallen, het heeft tien geregistreerde kilometers weer. Terwijl ik tot kilometer elf heb kunnen volgen, tijd voor een nieuwe garmin 305. Ik heb in deze trage duurloop twee snellere kilometers gelopen, de eerste alleen in 4:12/km. Voor de tweede had ik twee hazen ingehuurd mijn zonen Jorgi en Kenney die op de piste aan het trainen waren. Ze gingen elk 500 meter hazen en mij niet uit het oog verliezen, zodat ze me er niet aflopen. Jorgi had even ervoor een snelle kilometer tegen 3:04/km gelopen, dat was veel te hoog gegrepen voor den dezen. Hij haasde me de eerste 500 meter in 1:55, daarna nam Kenney over en liep de tweede 500 meter in 1:45. Goed voor een snelle kilometer van 3:40/km, lang geleden dat ik dat tempo gelopen had, bedankt jongens. Morgen staat er weer een dertiger op het programma, ik hoop de tijd van verleden week iets te verbeteren.
Vandaag een rustdag op het programma, voor een volledig herstel tegen zondag. Zodat de benen fris zijn om te gaan stemmen, maar zeker voor de training van zondag. Deze middag wat losgefietst op de ergometer, en de benen voelden al beter aan dan eer deze week. Straks nog acht uurtjes gaan werken en de werkweek zit er op, morgen een trage duurloop van ruim tien kilometer. Ik begin stilletjes aan de wedstrijden te missen, maar het blijft moeilijk een doel voor op te stellen. Er zijn de voorbije weken een paar mooie wedstrijden in de streek aan mij voorbij gegaan. De resultaten van deze wedstrijden bekijken deed het kriebelen, een Joggerke in topvorm had er zeker niet misstaan. Maar dat zijn voorlopig nog verre dromen, momenteel is het rustig doortrainen en niet teveel forceren.
Training ergometer.
Vandaag een trage duurloop van 13.500 meter gelopen in 1:04:22, hsm 120. De benen waren vermoeid en voelden zwaar aan, waarschijnlijk ook door de valling waar ik al een tijdje last van heb. Het optrekken van de kilometers terwijl er nog niets veranderd is aan de fysieke ongemakken, buiten conditieverlies. Zo belanden we in een vicieuze cirkel die ik probeer te doorbreken door tegen de stroom in te gaan. De laatste vijf kilometer naar 4:30/km versnelt omdat er morgen toch een rustdag of looploze dag op het programma staat. Niet dat het echt deugt deed, maar om de vermoeide benen nog wat meer te prikkelen, fare fatigue, zich moe maken om conditie en weerstand bij te kweken, het is een van de peilers naar een ijzersterke conditie, maar dat is rusten ook. Deze week hoop ik dus de kaap van de 100 km te halen ondanks een rustdag, ook dat word weer opgebouwd, het trainingsvolume. Hoewel ik binnen 13 dagen een richtlijn, na een tweede opinie verwacht, laat ik de moed niet zakken, in tegendeel. Als de uitleg me niet zint ga ik naar een sportdokter en start ik in samenspraak, met een ontstekingsremmer kuur. Waar ik bijna heilig van overtuigd ben dat deze me van de meeste ongemakken zal bevrijden, op korte termijn. Op lange termijn zal de oorzaak van dit alles moeten aangepakt worden, rugscholing, oefeningen om de spieren op lengte te krijgen. Het versterken van de zwakkere, weinig gebruikte spiergroepen en een degelijke opbouw naar een stevige basisconditie.
Vandaag een duurloop van 16.100 meter gelopen in 1:07:16, hsm 137. Eigenlijk had ik een tempoloop vooropgesteld, maar de benen zijn nog niet volledig hersteld van de training van zondag. Het waren vooral de bovenbenen die nog wat stijf aanvoelden, de loopomstandigheden waren nochtans ideaal. Een wat lichte regen, niet teveel wind en een temperatuur rond de 17°, de hartslag had nog 10 slagen/minuut over. Maar versnellen zat er niet in, een ganse tijd het gevoel gehad van tegen de limiet aan te lopen, de conditie moet omhoog. Toch tevreden dat ik weer een training met een klein beetje qualiteit heb kunnen afwerken, zonder teveel last. Ik hoop de volgende weken de kwaliteit en de kwantiteit van de trainingen langzaam op een voor mij bevredigend peil te brengen. Morgen staat er een trage duurloop van een goed uur op het programma, vrijdag word het de broodnodige rustdag.
Training ergometer.
Vandaag een trage duurloop van 16.100 meter gelopen in 1:20:58, hsm 119. Weer twee rondjes in het Merodese bos gelopen, dat wil zeggen dat de afstand tussen 500-600 meter meer bedraagt. De benen voelden nog wat stijf aan van de training van zondag, en de laatste drie kilometer liet de pubis zich gevoelen. Maar al bij al moet ik concluderen dat ondanks de opbouw in kilometers de kwetsuren toch verder herstellen. Hout vasthouden, en hopen dat de balans van de bekkenspieren zich op natuurlijke wijze hersteld. Zodat de ontstekingen door wrijvingen en te gespannen pezen en spieren verminderd en daarmee de pijn. Daardoor ben ik ook voorstansder van een langere periode onstekingremmers en actieve recuperatie. Natuurlijk komt dat mede door de drang om toch maar te blijven lopen en zo veel als mogelijk de conditie te behouden. Morgen staat er een duurloop of een extensieve interval op het programma, het ochtendgevoel en weersomstandigheden zullen beslissen.
Training ergometer.
Vandaag een recuperatieloop van 13.350 meter gelopen in 1:13:00, hsm 110. De benen voelden zwaar aan, dus niets geforceerd en een rustige recuploop gedaan. Zowat als wat onstoken is geweest of is was goed te voelen, toch denk ik dat een actieve recuperatie, hier zeker op zijn plaats is, aangezien de grote weinig werkende spiergroepen niet genoeg doorbloeding krijgen. Iets wat toch nodig is, willen die groepen van spieren, en zekers de aanhechtingen de natuurlijke lichaamseigen onstekingsremmer krijgen. Wat de training van gisteren betreft en de juiste opmerking van neem je niet teveel hooi op de vork. Ik zou eventueel het eerste uur 15 km/uur kunnen halen met veel pijn in de pubis, doch ik loop onder de pijngrens tegen 14 km/uur. Na een 21 kilometer begint de pijn toch wat meer op te spelen, en laat ik het tempo nog wat zakken. Dus ik loop tegen de pijngrens, en probeer daar niet over te gaan, en mijn lichaam dicteerd die signalen zeer goed. Het spreekt vanzelf dat de afstand, de snelheid en de omstandigheden maken dat het een zware training blijft. Daarop reageert het lichaam zoals b.v. op een marathon, zelf in topvorm moet je de volgende dagen aan efficientie en frisheid inleveren. Natuurlijk hoop ik ook op een snelle oplossing, maar vrees dat die er niet is, dus zolang er geen oplossing is trainen we door. De motivatie daarvoor vind ik door dat ik er van overtuigd ben dat dit de beste tussen oplossing is, een evenwicht vinden tussen trainen en rusten.
Vandaag een lange duurloop van 30.100 meter gelopen in 2:11:51, hsm 144. Onder een stralend zonnetje vertrokken en geen zuchtje wind, lekker loopweer dus. Ik had me voorzien van drank en voedsel, verdunde cola als drinken en druivesuiker en eenpowerbar als voedsel. Het was de bedoeling om zolang mogelijk de 14 km/uur aan te houden en niet trager als 13 km/uur te finishen. De eerste kilometer was traditioneel veel te traag 4:40, daarna zat ik snel in een iets te hoog tempo. Ik voelde me nog niet honderd procent hersteld, en liet het tempo wat zakken het was nog ver lopen. Het drinken en eten ging vlot, de powerbar plakte wel in de mond en ik kreeg het moeilijk doorgespoeld. Misschien had ik nog een flesje water moeten meepakken wat gezien het warme weder geen overbodige luxe was geweest. Na een uur verzamelde ik 14.110 meter, het ideale tempo dus, maar ik ben nog niet goed genoeg om dat 2 uur lang vol te houden. Het verval zal wel al een stuk minder zijn als verleden week, ondanks de niet zo gunstige temperatuur om lang te lopen. Een groot voordeel met vorige week was dat de wind niet de vijand was, en dat de conditie toch stilaan groeit. Door de hoge temperatuur loopt de bil minder rap vast, de mindere tweed helft was te wijten aan een te hoge hartslag. Ik kon dus gewoon niet sneller meer een combinatie van het warme weer en het mindere trainen van de laatste weken. Maar ik ben best tevreden met de gemaakte vorderingen 3350 meter meer gelopen en 6 seconden de kilometer sneller. Volgende week hoop ik de kaap van de 100 km/week te halen, maar het valt af te wachten hoe het lichaam reageert op deze training.
Een lichte verekking aan de aductoren zorgt er voor dat ik een dubbele rustdag inlas. Het is een kwetsuur die ik al meerdere malen heb opgelopen en normaal na 48 uur over is. Voor mij een goed moment om de pubis heup en bil ook eens te laten rusten, rust maakt sterker? Ondertussen heb ik dit jaar al meer dan dubbel zoveel rustdagen dan verleden jaar, en zeer weinig wedstrijden gelopen. Het is dit jaar, nu al een jaar om snel te vergeten, het enigste wat ik kan hopen is een volledig herstel. Zoals de vele kleine kwetsuren die te wijten zijn aan de verkrampte loopstijl, een gevolg van de kwetsuren aan pubis en heup. Nog goed twee weken en ik heb een second opinion vast over hoe het best verder moet, en wat nog mogelijk is. Zo lang gaan we door met trainen en een zo breed mogelijke basis te houden in afstand en snelheid. Vandaag staat er dus een dagje genieten van het zomerse weer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 12.100 meter gelopen in 0:58:56, hsm 118. Lekker warm weertje vandaag, goed voor de overtollige kilo's er af te krijgen. Ook weer superzware benen voor tijdens en na de training, dringend aan een week verlof toe. Het was de zevende loopdag op een rij, goed voor een mooie 99 kilometers, juist geen 100. Alles was goed stroef na de training van gisteren, en zowat alles deed licht pijn, van voet tot onderrug. Het was dan ook weer knokken om er wat tempo in te krijgen, maar het lukte finaal om onder de 5 min/km te blijven. Niet dat het echt veel uitmaakt, in tegendeel waarschijnlijk zou eens aan 11 km/uur lopen beter zijn als actief herstel. Maar ik kan het toch zo moeilijk laten om niet tegen de chronometer te lopen, en te forceren. Voor morgen staat er een rustdag op het programma, gewoon het gras maaien en dan genieten van de zon.
Vandaag een tempoloop van 15.000 meter gelopen in 1:01:10, hsm 140. De interval omgezet naar een tempoloop, omdat ik toch niet kon versnellen. Spelbreker is de pubis en de aductoren die protesteren als ik 15 km/uur loop. Zo ben ik de laatste drie kilometers nog wat moeten vertragen omwille van een opkomende pijn. Het blijft de bedoeling onder de pijngrens te lopen, met te forceren had ik waarschijnlijk onder het uur gebleven. Maar het risico had te groot geweest, en ik ben al tevreden dat het niet verder bergafwaarts gaat met de snelheid. Een van de factors dat zeker een rol gespeeld heeft is het droge en warme weer, dat heeft een positieve invloed op de spieren. Ook voor de gemoedstoestand is dit mooie weer ideaal, ik kijk er net iets minder tegen op om te gaan trainen. De training die zich weer zwaar aankondigde na een zware werkdag, de benen voelden vermoeid aan. Een vermoeidheid die niet zou verdwijnen tijdens de training, met gevolg kon ik niet echt genieten. Toch wil ik deze training met een goed gevoel afsluiten, het ging iets beter dan de voorbije twee weken. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma onder een stralende lentezon.
Vandaag een trage duurloop van 15.300 meter gelopen in 1:15:04, hsm 119. De afstand zou ruim een 500 meter meer kunnen zijn, maar de registratie in het bos verliep moeizaam. Net zoals het onderstel van ondergetekende, weer vermoeide benen, gelukkig was het minder pijnlijk dan gisteren. De benen voelden verzuurt aan en het ging niet over, het werd ook niet erger, het zal de vermoeidheid zijn. Met de voetpezen ging het na een kilometer al stukken beter, de hamstrings en rechterbil waren stijf. Het lopen in een bos dat beheerd word als natuurreservaat is natuurlijk veel leuker als een sportcomplex. Onder andere een roofvogel, en een klein hert tegengekomen, de roofvogel was een buizerd of iets in die aard. De grind en bospaden liggen er voortreffelijk bij, alleen is het opletten dat je mond gesloten is als je door een zwerm insecten loopt. De vochtigheid en de relatieve warmte zorgen voor een goed en groot insecten bestand, muggen zijn er b.v. in overvloed. Ook is het opletten na het lopen en tijdens het douchen of er geen teken zijn meegereist in eerste klasse. Morgen probeer ik nog eens een interval tegen beter weten in, tien maal 1000 meter snel met tien maal 500 meter rustig er tussen.
Vandaag een trage duurloop van 12.050 meter gelopen in 0:57:06, hsm 115. Het was met vermoeide benen en pijnlijke voetpezen dat ik van start ging voor mijn training. Een toch behoorlijke trage duurloop kunnen afwerken, dat had ik deze morgend niet durven hopen. Om 04:30 ging de wekker en elke stap die ik zette was pijnlijk, aan de pubis en aductoren. Dan nog rechtstaan tot en met drie uur, gelukkig nog een uurtje naar de tennis gezien voor de training. Ik ging niet te rustig vertrekken, en de pijnlijke voetpezen direkt onder druk zetten. Het voelde pijnlijk aan en de vermoeide benen lieten zich gevoelen, toch voelde het goed aan, de pijn. Stilletjes aan het tempo wat proberen optrekken en dan vasthouden, het lukte vrij aardig. Ondanks ik niet het supergevoel heb en de lichte pijn die ik ervaar, ben ik best tevreden dat ik nog kan lopen. Ik hoop nog altijd op een miraculeuze genezing, zonder operatie of echt langere loopstop. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 26.750 meter gelopen in 1:59:46, hsm 126. Het ging een serieuze test worden voor het gehavende lichaam, met een duur van twee uur. De diverse ontstekingen en in veel gevallen al chronische ontstekingen, zouden zeker opspelen. Sinds het beëindigen van de 14-daagse ontstekingsremmer kuur gaat het elke week iets minder vlot. Zo spelen de pubis (aanhechting buikspieren), de aductoren en de heup en bilspieren regelmatig op. Om nog maar te zwijgen over de chronishe ontstekingen aan beide voetpezen en rechterachillespees. Daarbij komen de kniepezen, hamstrings nog en dat is wat teveel gebreken om sterke prestatie's te leveren. Ik ging onder droge omstandigheden van start er stond een matige wind in de rug, ideaal om te starten. De eerste kilometer ging moeilijk in 4:53, veel te traag om van een duurloop te spreken. Er moest dus wat versnelt worden en dat deed ik ook, maar het gevoel was niet super, eerder slecht. Ook de hartslagmeter had zijn kuren en gaf een veel te lage hartslag aan, geen erg want in het rood gaan kon niet. De snelste kilometer zou de vierde worden, in een km-tijd van 4:03, nog geen tijd om naar huis te schrijven. Toch kon ik niet meer versnellen, een raar gevoel als je het gevoel hebt niet voluit te gaan. Na twaalf kilometer daalde de snelheid al onder de 13.5/km en ik moestnog rechtsomkeer maken en tegen de wind in lopen. Een wind die wat meer aan kracht begon te winnen, en daarmee kwamen de buien opzetten, soms heel felle buien. De pijn in de buikspieren en aductoren kwam fel opzetten en de snelheid moest naar beneden. Uiteindelijk lukte het toch om 13.4/uur te halen, wat nog onder de categorie duurloop valt, opdracht geslaagd.
Training ergometer.
Vandaag een recuperatieloop van 7.300 meter gelopen in 0:36:08, hsm 106. Gewoon proberen wat actief herstel in te bouwen, ook wegens tijdsgebrek een korte training. De bil blijft pijnlijk, maar belet het lopen niet, maar aangenaam is anders. Morgen staat er een langere duurloop op het programma, de afstand zal een 20-plusser zijn. Tenminste als het lichaam mee wil, het tempo zal bepaalt worden door de pijngrens.
Vandaag een duurloop van 10.050 meter gelopen in 0:44:48, hsm 124. Een duurloop om te testen hoe het nu zit met die pijnlijke bil, die nu constant pijn doet. Waarschijnlijk door een oefening om het bekken te kantelen, moeten stoppen door pijn in bil en rug. Tijdens het lopen zeker in het begin was er niets meer te voelen in de bil, na halfweg wat zeurende pijn. Het blijft een moeilijke oefening, het evenwicht vinden tussen rust en beweging en berusting en hoop. De streek rond het bekken en ook de onderrug baren nu toch al een paar maand zorgen. Een difinitieve en correcte diagnose is nog niet gesteld, als die al te stellen is, er zijn meerdere oorzaken. Het te zware loopjaar 2009, de ouderdom, te weinig evenwicht tussen de grote spiergroepen, en de vele ontstekingen. Zoeken naar een speld in een hooiberg, maar ik laat de moed niet zakken, en zie wel waar het schip strand. De duurloop op zichzelf ging vlot alleen de geplande versnellingen op het einde kwamen er niet uit. Morgen staat er een korte recuperatieloop op het programma, een loopje zonder de chrono in de gaten te houden.
Training ergometer.
Vandaag een rustdag, na vijf loopdagen voel ik dat het echt nodig is. De rustdag van morgen vervroegd naar vandaag, vrijdag zo het ook mooier weer worden. Straks wel even op de ergometer, om de spieren wat los te gooien zonder grote belasting. Gisteren ben ik dus voor een tweede opinie bij dokter Bataillie gegaan in Herentals. Na wat wringwerk aan het been dacht hij aan iets gans anders dan de verkalking op de heup. Eerst een rx van bekken en heup moeten laten maken, terug naar de dokter, en weer naar af. Waarschijnlijk was het probleem waaraan de dokter dacht niet te vinden op de rx. Dus een nieuwe afspraak binnen vier weken met een voorafgaande nmr met contrastvloeistof. Het word nog vier weken verder trainen zonder 100% zeker te weten wat er scheelt. Ik hoop binnen vier weken echt wat meer te weten, want het word tijd wil ik nog wedstrijden lopen dit jaar.
Training ergometer.
Vandaag een duurloop van 15.000 meter gelopen in 1:07:17, hsm 121. De bedoeling was een interval, maar als ik versnelde, blokeerden de benen. Ik denk dat ze in staking gaan tegen de verhoogde werkdruk die ik ze opleg. Met de hartslag was alles in orde 121 gemiddelde voor een snelheid van 4:29/km. Het gevoel dat ik geen meester meer ben over mijn benen, ze reageerden dus niet. De bil en pubis waren wat voelbaar maar ruim onder de pijngrens, dus dat was het probleem niet. Misschien het weer ruim tien graden frisser, gietende regen en wind die het nog kouder lieten aanvoelen. Binnen een uur moet ik voor mijn tweede opinie gaan, als er tijd rest post ik het resultaat vandaag nog.
Vandaag een trage duurloop van 15.600 meter gelopen in 1:17:45, hsm 112. De benen waren nu iets beter dan gisteren, maar de rechterheup knaagde. Mijn onderrug en de pubis waren ook licht pijnlijk, de adductoren stijfjes. Voor de eerste maal dit jaar in het Merodese bos gaan lopen, een leuk weerzien. Het grootste probleem is dat mijn garmin ongeveer 150 meter per rondete weinig aangeeft. De algemene gesteldheid van pezen en spieren is weer achteruit gegaan , Na het beeindigen van de veertiendaagse onstekkingsremmerkuur, gaat het bergaf. Morgenmiddag ga ik voor een tweede opinie, van kwetsuren aan de heup en pubis. Eerst morgenvroeg nog een interval afwerken van in totaal 15 kilometer.
Training ergometer.
Vandaag een recuperatieloop van 8.500 meter gelopen in 0:45:11, hsm 111. Het was al lekker warm buiten, en lopen met zo'n zalige temperaturen is leuk. Minder leuk was de pijn aan de linkerheup, gaat de andere heup nu ook tegenwerken? Normaal was het vandaag een looploze dag, maar nu we niet moeten gaan werken! Profiteren van de situatie, en extra kilometers maken, maar dan wel zeer rustig. De hsm is nog redelijk hoog, datkomt mede door een experiment, plaatselijk afvallen. Het zwambandje rond de buik werd vakkundig ingepakt met plastiekfolie. Zo kon die vette zone eens goed uitzweten, wat nodig was na de stevige barbeque van gisteren. Overgoten met een lekker wijntje, de boog mag niet altijd gespannen staan.
Vandaag een lange duurloop van 21.000 meter gelopen in 1:29:16, hsm 136. De onderrug was al pijnlijk voor het vertrek en zal samen met de pubis voor de last bezorgen. Het was de bedoeling rond 4:00/km te zitten, het werd dus uiteindelijk 4:15/km. Ik kon gewoon amper versnellen, laat staan het tempo vasthouden, de hsm mocht 10 slagen hoger. Een lekker warm weertje deze morgend, gelukkig had ik sportdrank mee om de grootste dorst te mijden. Zoals je kunt opmerken ben ik deze week al aan het optrekken van de kilometers begonnen. Ik hoop dat een paar weken vol te houden om aan zes loopdagen per week te komen en 100 km/week. Daarvoor trek ik nog vier weken uit, of ik moet een nog slechtere tweede opinie krijgen over de heup en pubis. Persoonlijk denk ik dat ik meer baat heb met een fatsoenlijke periode van ontstekkingsremers te slikken. Natuurlijk moet ik die weken werken aan de zwakke plekken en veel rusten, wanneer dit mogelijk is.
Vandaag een trage duurloop van 10.300 meter gelopen in 0:49:54, hsm 116. De benen waren inderdaad al iets frisser dan de voorbije dagen, maar nog niet top. Zeer traag begonnen en na zes kilometer alsmaar sneller beginnen lopen. Het is nu wel zeker de pijn in de heup en bil werden verdoofd door de brufen retard. Nu was de pijn al een paar dagen de kop aan het opsteken, bij het lopen verdwijnd die. Een duidelijke aanwijzing dat de acute ontsteking in grote mate te wijten is aan de verkorte spieren. Die stijfheid die elke ultrasporter die zichzelf een en dezelfde belasting oplegd vroeg of laat voelt. Rugscholing en core stability lijken hierbij het meest aangewezen, om de spieren weer op lengte te krijgen. Ook andere sporten combineren met het lopen, zodat alle spiergroepen versterkt worden. Het lichaam heeft evenwicht nodig om de soepelheid en belastingsgraad te verhogen. Morgen komt er toch een kleine test over meer dan een uur, dat is lang geleden.
Vandaag een looploze dag, toch 50 minuten op de hometrainer gezeten. Ondertussen de rit in de giro gevolgd, en de tijd ging vlot voorbij. De week van de vroege zit er op dus kunnen we weer uitgerust aan de trainingen beginnen. Het had natuurlijk beter geweest een ritje met de koersfiets te maken, veel intensiever. Dan was ik mijn doel voorbij gegaan, want de nadruk lag op rust vandaag. Morgen staat er een trage duurloop op het programma, en hoop ik dat de benen weer fris zullen zijn.
Vandaag een trage duurloop van 11.000 meter gelopen in 0:53:37, hsm 120. De benen voelden vermoeid aan en met de warmte voelde het nog wat zwaarder aan. Hoewel ik zo graag in de zon en warmte loop, voelde het vandaag uiterst vermoeiend aan. Gelukkig bleef de pijn achterwege of het moeten de voetpezen zijn die zich toch lieten gevoelen. Het vroege opstaan doet haar slopingswerk zonder dralen, elke dag voel ik de vermoeidheid wat meer. Morgen is het de laatste werkdag en dat met alweer een verlengd week-end in het verschiet. Dat zal niets te vroeg komen om de batterijen weer op te laden en met frisse moed te trainen. Een mens vraagt hem af, hoe je die uiterst zware trainingsweken doorkomt, van 130 en meer kilometers. Geen wonder dat, dat een atleet kan slopen als men zo een slopend seizoen loopt als verleden jaar. Morgen staat er een rustdag op het programma, daar zal ik morgen al spijt van hebben.
Na de looptraining nog 15 minuten losgefietst op de ergometer.
Vandaag een interval van in totaal 12.000 meter gelopen in 0:45:29, hsm 141. De keuze van interval was snel gemaakt achtmaal 1000 meter snel met 500 normaal tussen. Het is meteen zowat de limiet, wat mijn geteisterd lichaam momenteel aankan. Zeker de 1000 gingen tussen de 3:55/km en de 3:33/km, de 500 meter tussenin 3:50/km en de 4:16/km. Die eerste twee kilometers zijn de spieren nog belange niet warmgedraaid, daardoor de tragere tijden. Het goede nieuws is dat ik tijdens de training geen pijn voel alleen de stramheid is een rem. De pubis doet wel wat pijn na de training, en de laatste ontstekingsremmer heb ik deze morgend ingenomen. Morgen staat er weer een trage duurloop op het programma, vrijdag een rustdag.
Vandaag een trage duurloop van 12.100 meter gelopen in 0:59:49, hsm 115. Het was met loodzware benen dat ik vertrok om deze training af te werken, en eindigde met loodzware benen. Was het door de lichte valling of komt het door de vroege, wellicht door allebei tesamen, oververmoeid. De hartslag was een paar slagen te hoog, ik geraakte ook moeilijk in gang, precies een oud wrak. Ook versnellen ging quasi niet, stijfheid in de onderste ledematen, gelukkig had ik geen pijn in de bil. Ik dacht dat je, je met een paar rustdagen meer veel frisser zou voelen, maar die dagen blijken een rariteit. Het zal meer te maken hebben met de ouderdom en de eventuele rust voor het trainen. Gelukkig kan ik nog doortrainen al is het op een laag pitje, maar hoogst waarschijnlijk beter dan niets. Morgen staat er een interval op het programma, wat het gaat worden weet ik nog niet, de benen zullen beslissen.
Vandaag een rustdag ingeplant om het gestel wat te laten rusten. Toch 40 minuten losgereden op de ergometer aan een lage weerstand van 70 watt. De bloedcirculatie bevorderen om de afvalstoffen uit de spieren te krijgen. Mijn bil en heup deden vandaag weer pijn, een andere pijn als een paar weken geleden. Het was pricies alsof ik hard op mijn rechterbil gevallen was, en mijn bil blauw ziet. De pijn komt en gaat dan weer weg, van echt opbouwen kan dan geen sprake zijn. Morgen staat er dan een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een tempoloop van 15.420 meter gelopen in één uur rond, hsm 141. De benen waren niet zo goed als vorige week zondag, maar daar kan ik met leven. Erger is dat ik meer pijn voelde als vorige week, nog altijd veel minder als voor Antwerpen. Maar niet gezeurd een dag meer gelopen en driemaal zoveel gefietst, dat betaal je cash. Het voornaamste is dat ik voor en na het lopen weinig tot niets meer voel, een hele verbetering. Een van de grootste gevaren schuilt in het toenemen van mijn gewicht, daarom vanaf maandag regime. Voor mijn lichaam een weldoening zowel mentaal als fysiek, enig probleem het moet zonder consessie's. Dat wil zeggen, alles bannen wat vet of alcohol is, geen koekjes geen frisdranken, geen snoep. Eigenlijk is het eenvoudig, iets minder verorberen als je verbruikt, mijn vetverbranding is catastrofaal, dus weinig kcal nodig. Veel fruit en groenten en zeer veel water, voor de rest niet teveel en kleine portie's vlees en vetten. Morgen staat er een looploze dag op het programma, dus word het fietsen, naar gelang het weer binnen of buiten.
Na het lopen direkt wat losgefietst om de afvalstoffen sneller uit de spieren te krijgen. Een 13.460 meter gefietst in 0:35:16, hsm 85, en een heel klein verzetje om niet te forceren.
Vandaag een rustige fietstocht van 61.400 meter gereden in 2:46:27, hsm 84. Sammen met de vrouw en de twee zonen naar Scherpenheuvel en terug gereden. Het naar Scherpenheuvel rijden ging vrij vlot, ik tegen een 23-24 km/uur. Na een hapje en een drankje in Scherpenheuvel was de fut er wat uit en ging het trager. Toch een goede rustige duurtraining alles bij elkaar genomen, op een vlot berijdbaar parkoers. Alleen wat last van de elleboog, maar het fietsen zelf geeft ook niet de voldoening van het lopen. Morgen staat er een tempoloop van een uur op het programma, dat word andere koek!!!
Vandaag een trage durloop van 9.200 meter gelopen in 0:43:23, hsm 121. Het was al een tijdje geleden, maar vandaag was de bil en hamstring weer pijnlijk. Achter de juiste orzaak is het nog wat zoeken, is het door de snellere trainingen? Morgen staat er een looploze dag op het programma, wel een langere trage fietstocht. De stijfheid kan ook door de koude komen, zo ben ik fisk verkouden met flinke keelpijn. Met deze miezige regen en de koude wind en temperaturen die de spieren te veel afkoelen. We hopen dus samen met vele anderen op echt lenteweer en voor mij mag het zelf zomeren.
Vandaag een recuperatieloop gelopen van 7.150 meter in 0:37:59, hsm 107. Een rustige training, de spieren waren iets stijver als de vorige dagen, dus niet geforceerd. Het was een training in de kou en de druilige regen, mei onwaardig, eerder iets voor november. De spieren hopen op wat warmer weer, dan zien ze juist iets minder af, zo'n 20°. Ik ga deze week een 5de loopdag inlassen aangezien ik nu vier dagen thuis ben. Morgen nog een korte rustige duurloop, zaterdag met het gezin een langere fietstocht. Hopelijk houden bil, heup, hamstring, voetpezen en pubis stand, en herstellen we verder. De zondag staat er een tempoloop van 14-15 kilometer op het programma, liefst binnen het uur.
Training ergometer.
Vandaag een interval van 9600 meter gelopen in 0:36:58, hsm 135. Het was twaalf maal 400 meter snel en twaal maal 400 meter normaal er tussen. De snelle 400 meters gingen tussen de 1:19 en 1:31 wat toch een te groot verschil is. Ik durfde of kon nog niet echt vol uit lopen, schrik van terug naar af te gaan. De normale 400 meters waren dan ook iets te snel, tussen de 1:26 en 1:37. Zo als je al kan merken zit er te weinig verschil op de snelle en de normale 400 meters. Wat grotendeels te wijten is aan de kwetsuurgevoeligheid maar ook aan het jarenlange lange afstandstraining. Daar ligt de klemtoon op uithouding en weerstand en niet op snelheid en soepelheid. Van de nood een deugd maken en wat meer op snelheid trainen, maar de tijd zal te kort zijn. Op het einde van mijn training samen met de vrouw nog een rondje van 3.000 meter uitgelopen, hsm 110. In totaal heb ik vandaag dus 12.600 meter gelopen in 0:54:01, tegen 14 km/uur gemiddelde. Morgen een korte recuperatietraining en als de tijd er is nog wat losfietsen op de ergometer. Die is gisteren uiteindelijk hersteld, het magneetje van het registratie-oog was stuk.
Training ergometer.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 1:00:41, hsm 117. Eindelijk nog eens een uur volgemaakt, voor de tweede maal sinds de marathon van Antwerpen. Het was een rustige trage duurloop, met een negatief split, de laatste twee kilometer goed versneld. De rechterbil en hamstring zijn aan de beterhand, toch voel ik dat alles nog niet goed zit. Een licht branderig gevoel in de pubis en beide voetpezen, duid dat deze drie nog ontstoken zijn. Toch is het een hele voldoening zonder echte pijn te lopen, en voorzichtig aan opbouwen durven denken. Het is hoognodig dat ik wat meer kan lopen, want de kilo's komen er gemakkelijk bij. Wat dan weer nadelig is voor het herstel, daar het gewicht de gewrichten en pezen nog meer belast. Morgen staat er een heuse interval op het programma, 12 maal 400 meter snel met 400 meter herstel ertussen.
Vandaag een 18.560 meter losrijden met de mtb in 0:54:49, hsm 88. Er zat een stuk onverhard bij van een vijf kilometer, langs de kleine Nete. Ik fietste samen met Carine die het grootste gedeelte van de rit tempo maakte. Een ideale recuperatietraining voor mij en de benen hebben hun beweging gehad. Gisterenavond was de verkramping toch weer iets harder dan de dagen ervoor. Dus het blijft opletten geblazen om niet teveel hooi op de vork te nemen. Morgen staat er een trage duurloop op het programma, ik hoop me te kunnen inhouden.
Vandaag een tempoloop van 11.000 meter gelopen in 0:41:38, hsm 142. Het deed deugd de kraan nog eens volledig open te draaien en dat zonder pijn. Natuurlijk moet ik rekening houden met de ontstekingremmende pijnstiller, die de pijn verdoezeld. Toch was de eerste kilometer al redelijk te noemen ondanks de stijfheid in het begin van de training. Het is een hele verbetering dat die stijfheid de pijn vervangt, maar ook een signaal dat de kwetsuren niet genezen zijn. De snelheid die ik kan halen is wel een goede indicator dat de diverse pezen en spieren aan het herstellen zijn. Zo was de laatste kilometer in 3:32 al dik in orde en ook al een beetje er over, dat hoefde nu nog niet. Maar ja als het goed gaat durven net dat iets dieper te gaan, maar de uren daarna heb ik ook geen pijn gevoeld. Hopelijk blijft alles positief evolueren en kan ik snel weer aan wedstrijden denken, de beste motivator.
Deze avond een fietstraining met de koersfiets 20.180 meter gereden in 0:47:07, hsm 110. Er stond wat meer wind dan gisteren en dat heb ik gevoeld, maar ook de zwaardere ochtendtraining. Toch best tevreden met het resultaat, een kleine 26 km/uur gereden met een man meer halen we de dertig. De verbetering is na twee weken rustige training goed voelbaar, maar voorzichtigheid is geboden. Morgen een rustige training of een rustdag, het gevoel bij het opstaan zal beslissen wat het word. Ik heb morgen een verlofdag, normaal ging ik vandaag een zes uur lopen in Steenbergen.
Vandaag een recuperatieloop van 10.000 meter gelopen in 0:55:50, hsm 106. Samen met vrouw en kinderen vertrokken, de kinderen gingen halweg stoppen. Carine haf het tempo aan, ideaal voor mij om te herstellen en wat aandacht te besteden aan de loophouding. Het bekken kantelen de rug recht dan automatish, de schouders licht achteruit houden. Een ding lukt me totaal niet en dat is het hoofd rechthouden, daardoor zou ik vrijer kunnen ademen. De training ging vlot voorbij zonder de minste pijn, buite een lichte druk voelen op de pubis. In elk geval een ideale recuperatietraining met voldoende doorbloeding in de spieren. Morgen volgt een soort testloop elf kilometer lopen aan een deftig tempo.
Deze avond ook nog 19.280 meter losfietsen met de mtb in 0:50:42, hsm 91. Nog een recuperatietraining na de recuperatieloop van tien kilometer deze morgend. Ook nu was mijn vrouw Carine mijn trainingspartner, ze heeft er dus een stevige trainingsdag opzitten. Het was dus weer een training met veel overschot, als het bergop ging trapte ik even door. Een goed gevoel van kracht in de benen en de bil en heup gaven geen kik, goede trainingsdag dus. Ik had voor de eerste maal een speciaal elleboogverband aan, en na een pijnlijk begin ging het goed. Als het zo blijft evolueren kan ik binnen twee weken lichtjes beginnen opbouwen.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 12.200 meter in 0:58:23, hsm 122. De grootste verbetering sinds lang, is dat ik niet meer start met pijn, toch aangenamer om te lopen. Het is wel nog beginnen met stramme spieren, en een knagend gevoel in de bil en pubis. Als ik versnel blijft het gevoel hetzelfde, alleen de conditie is wel al aan het verdwijnen. Samen met een stijgend gewicht, wat ook niet goed is voor spieren, pezen en gewrichten. Stilletjes aan begonnen met stability-core oefeningen voor de spieren rond het bekken. Ik heb een mail ontvangen van iemand met ongeveer dezelfde symphtomen, een gekanteld bekken. Heeft er nog iemand gelijkaardige problemen, dan mag je altijd een berichtje achterlaten.
Vandaag een duurloop van 7.100 meter gelopen in 0:31:37, hsm 127. Eens de bil en pubis testen na drie sportloze dagen, een eeuwigheid dus. Het was leuk weer de benen te kunnen strekken al was het maar voor een half uurtje. Toch wat tempo proberen maken, om eens te voelen of alles nog op zijn plaats zit. Er zijn geen mirakels gebeurt tijdens de drie rustdagen, dus was de pijn nog voelbaar. Ik zal veel geduld moeten hebben en geen stappen overslagen om volledig te herstellen. Dit half uurtje lopen heeft me duidelijk gemaakt dat ik het lopen niet graag zou missen. Morgen een trage duurloop als de bil heup en pubis zich niet te hard laten gevoelen.
Vandaag weer een dag zonder de minste sport, ik zou nochtans dringend beweging moeten hebben. Het belangrijkste voor onstekingen is een goede doorbloeding van pees of spier, om te genezen. Dat was ook de raad die ik meekreeg van de huisdokter, en een pakket medicatie om de genezing te versnellen. Bruffen 800 een pijnstillende ontstekingsremmer, Osteoplus Synovial het smeersel tussen botten en kraakbeen. Ook Osteoplus Tendoactive, voor sterkere pezen en spieren, de laatste twee zijn voedingssupplementen. Direkt een tweede opinie voor heup en pubis aangevraagd, om zeker te zijn dat de diagnose juist is. Het is wel maar voor binnen vier weken, maar tegen dan moet het herstel toch goed aan de gang zijn. Ik hoop dat het morgen wat beter gaat zodat ik een korte looptraining op onverhard kan doen, Of tenminste een uurtje gaan fietsen, maar toch wat beweging om de spieren en pezen te doorbloeden.
Vandaag nog maar een rustdag, het lange rechtstaan op het werk laat zich voelen. Toch was het iets minder erg dan gisteren, maar de pijn was er zeker nog. Deze avond heb ik een afspraak met de huisarts, en zal ik de volgende stappen wel aanhoren. Het is zeker geen sportliefhebber, dus rusten zal de boventoon vieren, maar dat is niet genoeg. Een zware ontsteking bestrijd men met ontstekkingsremmers, om de ergste ontsteking snel weg te werken. Ik ben toch wel benieuwd wat het gaat worden, doelloos afwachten of de shocktherapy. Morgen weet ik het te vertellen, hoe het nu verder moet, of ben ik toch versleten, nee toch!!!
Vandaag een volledige rustdag, op het werk had ik constant pijn aan de buikspieren en bil. Straks eens naar de huisarts om te horen hoe het nu verder moet, ontsekkingsremmers of niet. Een weekje volledige rust , of in beweging blijven, verder zien en een tweede opinie? Zo zijn er nog tal van scenario's te bedenken, is er nog meer geraakt dan de pubis en heup? Ik hoop straks toch iets wijzer te zijn, en te weten hoe of wat de volgende stappen zullen fijn. Vandaag dus gans de dag een brandend gevoel in de heup, en steken in de buikspieren. Ook de linkervoetpees doet enorm pijn, door het rechterbeen, zoveel als mogelijk te ontlasten. Als ik een doos oppak en er een pas mee zet, doet het ontzettend zeer aan de pubistakken. Hopelijk is er wat aan te doen en komt de oplossing vlug, rusten, rusten en nog eens rusten?
Vandaag een duurloop van 14.750 meter gelopen in 1:05:20, hsm134. Na een feestje goed beschonken geweest , deze morgend goed mottig geweest en dat gevoel draagde ik nog gans de dag mee, ook tijdens deze training. Ik wou eigenlijk iets sneller lopen maar de maag darmen en de koppijn waren spelbrekers. De benen waren vermoeid en de goesting om te gaan trainen was er niet echt. Zo zonder doel trainen is mentaal ook heel moeilijk, als je normaal een groot doel voor ogen hebt. Ik ben er zeker van dat een atroscopie van de heup nuttiger zou zijn als gewoon rusten. Het is niet met te rusten dat de kalkvorming op de heup zal verdwijnen, daar moet ik niet voor gestudeerd hebben. Laat stellen dat de spierscheur hersteld en de ontsteking aan de pubis volledig geneest. Als ik weer begin op te bouwen schuurt de spier weer over de verkalking en begint het proces opnieuw. Vandaag heb ik met veel moeite de 13.5 km/uur gehaald, wat mijn prestatie van vorige week nog meer in de verf zet.
Vandaag een recuperatieloop van 8050 meter gelopen in 0:44:49, hsm 108. Een recuperatieloop met een redelijk hoge hartslag, omdat ik een zweetpak aangedaan heb. Een katoenen t-shirt, een grijze vuilniszak, een t-shirt met lange mouwen en een regenvest om als toplaag te dienen. Lekker stomen, het lichaam kan niet snel genoeg voldoende vocht produceren om het lichaam af te koelen. Daardoor word de hartslag ook de hoogte ingejaagd, het moet hard werken om voldoende afkoeling te hebben. Aan dit tempo bleef de pijn achterwege, ik voel de ontstekingshaarden echter wel goed. Morgen staat de zwaarste looptraining van de week op het programma een 14 km lange duurloop.
Vandaag een fietstocht van 27.500 meter in 1:07:00 gereden, geen verdere gegevens. T'huis aangekomen valde mijn Garmin uit en geeft nog altijd geen contact meer. Ik kan hem zelf niet meer aanzetten, laat staan gegevens downloaden naar de computer. Het eerste gedeelte van de rit ging heel vlot met wind in de rug, de terugweg was een pak lastiger. De wind maakte het zwaar de soepele tred aan te houden, en ik moest terugschakkelen. Toch had ik driekwart van de training het gevoel veel overschot te hebben, de spieren moeten nog wennen aan het fietsen. Het eerste uur had ik ruim 25.000 meter op de teller staan, dit met de nodige stops en terug optrekken. Dat moet binnen een week of twee 30 km/uur worden, natuurlijk volledig alleen gereden. Morgen staat er een rustige loslooptraining op het programma, kwestie van het niet af te leren!
Vandaag een trage duurloop van 8.150 meter gelopen in 0:40:00, hsm 113. Het werd een moeilijke training, het lopen wil duidelijk nog niet vlotten. De heup, bil en pubis zijn nog altijd de spelbrekers, maar ook een totale vermoeidheid. Zo heb ik last van de rug en een chronische valling die aangewakkert word door de berkenpollen. Nochtans loop ik graag als het lekker warm is, nu werkt het wat verlammend, alles is zwaar. De schaaf-en brandwonden onder de oksel blijven ook pijn doen en zijn lelijke wonden. Alles zal zijn tijd nodig hebben om te herstellen, toch kan een tweede opinie geen kwaad. Zo denk ik nog eens op consultatie te gaan bij een sportarts, om een beter zicht te krijgen, wat de blessures nu betekenen op sportief vlak en er geen alternatieve genezingsprocessen zijn. Morgen een ritje met de fiets, als het weer het toelaat, maar dat zal waarschijnlijk wel meevallen.
Vandaag een trage duurloop van 10.400 meter gelopen in 0:49:39, hsm 117. Ik had gehoopt dat de benen wat frisser aan zouden voelen, drie dagen na de marathon. Het bevestigd mijn vermoeden dat de benen sneller herstellen als ik recuperatielopen doe. Dan kan ik de woensdag na een marathon al tussen de 14-15 km/uur lopen, een uur lang. Vandaag zat dat er echt niet in, ik had ook de bedoeling niet dat tempo te halen.? Toch wel gehoopt dat het iets vlotter zou gaan, de eerste kilometer ging daarentegen vlotter. Zeker de felle pijnen bleven uit, het was meer een gevoel van stijfheid in de spieren, dan pijn. Het is natuurlijk nog veel te vroeg om een positief of negatief oordeel te vellen, daar gaan een paar weken over gaan. Morgen staat er een rustige training van acht kilometer op het programma, hopelijk met iets soepelere spieren.
Vandaag een ritje van 24.550 meter gereden in 1:00:53, hsm 92. Ik wou naar Grobbendonk rijden en daar langs het kanaal naar Herentals en zo naar huis. De afrit naar het kanaal was afgesloten in beide richtingen, dus een alternatieve route gevolgd. Zo toch heel wat stops gehad en nooit echt lang kunnen doorrijden en een minder hoog gemiddelde gehaald. Onderweg nog gestopt om het zadel 15 mm hoger te zetten, en een plaatje dat wat verdraaid zat onder het zadel. Vandaag voelde ik dat ik meer kracht kon zetten dan gisteren, maar ja een marathon blijft even hangen in de benen. Het meeste zie ik af van de linkerarm, moeilijk een comfortabele positie te vinden, om de elleboog te ontlasten. Nog even vermelden dat het verleden zondag een jubileum-marathon werd voor de 50ste maal onder de drie uur gelopen. Morgen mag ik trouwens tien kilometer op het gemakje loslopen op onverharde ondergrond, joepie.
Vandaag de eerste revalidatiedag, 10.910 meter losgefietst in 0:27:50, hsm 93. De benen zelf doen geen pijn na de marathon van gisteren, de bil en pubis lichte pijn. Ik had vanzelf kunnen gaan lopen, maar dat is nu net niet de bedoeling, het lichaam laten herstellen wel. Het meeste had ik nog last van de schuurwonden op de oksels en arm, een brandend gevoel. Iets wat meteen opvalt is de lagere hartslagintensiteit bij het fietsen dat licht een 15-tal slagen lager. Een probleem bij het fietsen word de linkerelleboog die ik niet volledig kan strekken. Ook het volledig draaien van de pols lukt niet, dat gaat voor krampen zorgen, zeker bij lange afstanden. Morgen ga ik een uurtje fietsen aan een iets hogere intensieteit als vandaag.
Op naar het jaarlijks loopfeest in Antwerpen, waar voor mij de marathon op het programma staat. Normaal mag ik niet meer lopen, met mijn twee zware kwetsuren, een heupspier die bijna volledig afgescheurd is. Waardoor ik met verkrampte bil en hamstring loop een verkrampt gevoel die zwaarder word met de kilometers. Een zware ontsteking op de pubis, de plaats waar de aanhechting van de buikspieren is, nog net geen stressfractuur. Het verstand op nul gezet en we zullen wel zien waar we stranden, ik hoopte toch op een tijd onder de drie uur. Deze ochtend is schitterend, al een aangename temperatuur en het is windstil, in topvorm zou ik gaan voor een besttijd. We komen veel bekende gezichten tegen en de tijd vliegt zo voorbij, het is een schitterend georganiseerde marathon. Zeker voor de 1.500 marathonlopers die de infrastructuur van de hoofdwedstrijd, de tien mijl van antwerpen kunnen gebruiken. Waar ze met tienmaal zoveel volk op afkomen, parkeerplaats en wc's bij de vleet, een breed startvak, een grote tent om de nummers af te halen, en het sfeertje van de grote evenementen.
We staan met 1.500 sportievelingen klaar om de 42 kilometer af te haspelen, het startschot word gegeven, daar gaan we. Ik word langs alle kanten voorbij gesneld, na de eerste kilometer in 4:00 rond, begin ik op mijn beurt de ene na de andere bij te halen. Na twee kilometer wacht de konijnenpijp op ons 700 meter bergaf gevolgt door 700 meter bergop, de beginkrampen verdwijnen. Nog een groepje bijhalen en dan laat ik me hazen, is het idee, de pubis prikkeld lichtjes maar alles blijft binnen de pijngrens. Kilometer zes passeren we in 0:23:36 een aangenaam tempo dat ik graag vasthoud, als alles mee wil werken, pubis en ham. Ons groepje valt snel uit elkaar, en na een snotvlaag op de kuit en twee trappen op mijn hakken muis ik er vandoor, zelfbehoud!? Ik moet drie kilometer jagen om aan te sluiten bij de voorloper (Wouter Verheyen) en daar zal ik lang met samen lopen. kilometer twaalf in 0:47:16 het gaat nog vlot hoewel de eerste tekenen van verkramping in de bil terugkomen. We doen het kopwerk met zijn tweeen met geen al te lange beurten houden we het tempo er in, de kilometers gaan vlot voorbij.
Aan het achttien kilometerpunt 1:10:51 sluit een groep van zes aan, we zijn nu met acht en ik hoop dat iedereen wat wilt meewerken. Dat blijkt niet het geval te zijn en wouter en een ander atleet muizen er vandoor, ik had me juist laten uitzakken, gans achteraan de groep. Niemand maakte aanstalten om de kloof te dichten, dus probeerde ik de kloof te dichten met een lichte versnelling er naartoe. Blijkbaar was het een versnelling teveel en de bil raakte meer verkrampt, het straalde licht uit naar de hamstring. Toch kreeg ik het gaatje gedicht, en liet me meevoeren, nog geen kilometer verder loste ik weer en besloot het iets rustiger aan te doen. Twee Waalse atleten kwamen er aan Guy Demol en Olivier Deschamps, ik volgde nu in hun zog, halfweg kwamen we door in 1:23:20. Het tempo zat voor de eerste keer boven de 4:00/km, maar als we dit tempo aanhielden zat een tijd onder de 2:50:00 er nog in. Guy is de regulator en houd Olivier in bedwang, ik ben blij dat ik het tempo kan volgen, zelf de pijn lijkt wat te minderen. Aan kilometerpunt zevenentwintig 1:35:06 komt Lucien Taelman ons voorbijgelopen, guy stapt bijna op hetzelfde moment uit.
Ik laat me niet verleiden en blijf in Olivier zijn spoor nog een viertal atleten komen ons vervoegen, het tempo zakt wat weg. Nu loop ik weer tempo te maken en op kilometer dertig 1:59:44, bekoop ik de inspanningen de bil en hamstring raken volledig verkrampt. Een comfortabele positie kiezen om zoveel mogelijk snelheid te maken, maar het ging niet vlot hoewel de groep niet ver uitliep. Het was een geluk dat het zo'n mooi weer was, we werden overal aangemoedigd zoveel volk voor een marathon ongezien. Ook de bevoorrading hielp elke 2.500 meter een drankpost, er was dus genoeg om naar uit te zien en de pijn wat te verdringen. Kilometer zesendertig 2:25:17 een tijd onder de 2:50:00 zit er niet meer in, de krampen in bil en hamstring zijn alsmaar pijnlijker. De pubis doed ook zeer en om het compleet te maken spelen de darmen ook op, twee grote bloedvlekken rond de oksels. Het word een echte martelgang de laatste vijf kilometer, het besef dat het de laatste wedstrijd is in de volgende maanden houd me overeind. Ik passeer Wouter op het kilometerpunt 40 nog, en probeer hem aan te moedigen maar hij is compleet leeg en kan niet aanpikken. Met mij gaat het hartslaggewijs prima ik zou normaal 12 slagen hoger moeten zitten maar de bil, hamstring en pubis willen niet mee. De aamkomst op de grote markt is een belevenis op zich luid aangemoedigd vergeet ik de pijn en finish in 2:53:46, knap gedaan!!
Het is gelukt en dat komt mede door jullie steunbetuigingen voor tijdens en na de wedstrijd. Ik kan jullie enkel maar bedanken en hopen dat ik, als jullie het moeilijk hebben jullie ook kan steunen. Dus honderdduizend maal dank, ik heb nu ook iets waar ik verder op kan bouwen om sterk terug te komen. Het is een mooie wondere wereld het loopcircuit, en in bijzonder de hechte band tussen de marathon en ultralopers. Ik hoop binnen kort weer deel uit te maken van deze loopfamilie, waar het steunen van een ander, even belangrijk lijkt als het eigen resultaat. Nogmaals duizendmaal dank.
Vandaag 7.050 meter loslopen in een tijd van 0:36:57, hsm 103. Ik heb me gisteren mistrapt op de trap, en sindsdien is de pubis no pijnlijker. Hopelijk gaat het tegen morgen wat beter en kan ik een degelijke wedstrijd afwerken. De bil en de voetpees waren de twee, eerste kilometers ook nog pijnlijk, gelukkig trok de pijn weg. Zo word het morgen spannend gaat alles stand houden, zowel fysiek als mentaal. Op mentaal vlak is een marathon al moeilijk als je sterk en gezond bent, dus nu word het nog harder!!! Maar ik ga er van uit dat alles goed gaat verlopen en het me zal lukken voor een 50ste maal onder de drie uur te finishen.
Vandaag een trage duurloop met versnellingen, in totaal 9.200 meter gelopen in 0:42:16, hsm 119. De billen, voeten en pubis voelden al pijnlijk aan na en tijdens het werk, dan moest ik nog gaan trainen. De eerste drie kilometer was het dan ook wroeten om vooruit te geraken, daarna ging het beter. Hoewel tijdens de versnellingen begon de hamstring wat tegen te werken, gewoon de stijfheid denk ik. Een plezierloopje word het zoal niet zondag, het zal op karakter moeten gebeuren zoals meestal op de marathon. Toch wil ik in Antwerpen nog eens alles geven wat er nog op dit versleten lichaam zit, om het tegendeel te bewijzen. Een goed resultaat zal een opsteker zijn om na de rustperiode sterk en vol nieuwe moed terug te komen. Morgen een losloopje van zeven kilometer, om volledig uitgerust voor de 56stekeer te finishen op de marathon.
Vandaag een recuperatieloop van 9.200 meter gelopen inn 0:45:37, hsm 103. Het was moeilijk op gang komen, dat vroege opstaan is echt slopend en vermoeiend. De bikl zat goed vast, de voetpees was pijnlijk, de rechterachillespees knaagde ook. Van mij mag de wind wat minder fel waaien, en het nog iets warmer worden. Dat is dan meteen ook het weer dat ze voorspellen voor zondag, tijdens de Antwerp marathon. Morgen staat er een trage duurloop van negen kilomer op het programma.
Vandaag een tempoloop van 15.160 meter gelopen in 1:00:00, hsm 135. Een cresendo tempoduurloop elke drie kilometer mat versnelt, begonnen met zware benen. Ook met vermoeide benen gefinisht, toch tevreden over de gelopen training aan het voorziene tempo. Alleen de benen zouden wat frisser en minder pijnlijk mogen aanvoelen, voor een echt goed gevoel. De laatste blok van drie kilometer haalde ik bijna de zestien kilometer per uur, maar de krampen in de bil kwamen opzetten. Het voornaamste zal de reactie op de tempotraining zijn, dat is iets om morgenvroeg gade te slaan. De volgende drie dagen volgen rustige en korte trainingen om met frisse benen en gemoed aan de marathon te beginnen. Zo staat er morgen een trage duurloop van tien kilometer op het programma, of een recuperatieloop.
Vandaag een trage duurloop van 12.050 meter gelopen in 0:58:51, 114 hsm. Het lange rechtstaan op het werk, doet geen deugt aan de bil en heup. Trainen na de vroege heb ik altijd al zwaar gevonden, maar nu is het extra zwaar. Ik geraakte echt niet in het ritme vandaag het was stoempen en duwen om vooruit te geraken. Zowat alles wat pijn kon doen deed pijn, de kilometers gingen tergend langzaam voorbij. De tweede helft moest ik verdapperen om onder de 5:00/km te geraken, het is uiteindelijk gelukt. Van de week hoop ik de kaap van de 100 kilometer nog eens te halen, om dan de week erna te halveren. Morgen staat er een tempoloop op het programma, aan een tempo die de benen aankunnen.
Vandaag een korte cresendo trage duurloop van 6.300 meter gelopen in 0:29:01, hsm 112. Gewoon om de spieren wat los te gooien, en te voelen hoe het met de diverse onderdelen gesteld is. Het gevoel dat het met de dag erger word, en ik dringend nood heb aan een rust en herstel. Als ik loop val het eindelijk nog mee, maar als ik iets zwaar moet tillen, schiet het zo in de bil. Ook zittend of liggend moet ik achter de juiste positie zoeken, en word ik s'nachts een paar maal wakker van de pijn. Maar het lopen op zich , buiten de eerste kilometer en na de twwalfde kilometer gaat goed. Zo kon ik vandaag zonder enig probleem versnellen de lichte verkramping werd niet erger. Morgen staat er een rustige trage duurloop van een uur op het programma.
Vandaag een tempoloop gelopen van 20.450 meter in 1:24:24, hsm 141. Een test om te zien waar ik kan eindigen volgende week zondag in de marathon van Antwerpen. Het zou een zware test zijn, om te zien wat het gehavende rechterbeen nog aan kan. Maar het was de pubis die het pijnlijkst aanvoelde, een stekende pijn in de onderbuik. Ik moest meteen wat snelheid minderen, om de pijn te verlichten, zodat ik redelijk kon finishen. Het word volgende zondag waarschijnlijk een lijdensweg na half-marathon, ik hoop op een goede dag. Een tijd van onder de drie uur moet nog juist kunnen onder de huidige omstandigheden, maar dan mag niet mis lopen. Dat zou mijn 50ste marathon onder de drie uur kunnen worden, op 56 gelopen marathons, een fameuze mijlpaal. Mijn rechterbil voelde vandaag snel vermoeid aan, en verlies ik dus een deel van paslengte. Ik moet hopen op een superdag zondag en dat de adrenaline als pijnstiller zijn werk doen.
Vandaag een trage duurloop van 10.400 meter gelopen in 0:50:33, hsm 112. Een rustige trage duurloop in het tweede deel wat versnelt, het loopt niet super. De mentale knak is de overhand aan het nemen, ik zou nochtans moeten focussen tot en met volgende zondag. Het is dan mijn laatste wedstrijd voor een onbepaalde tijd, maar ik schat meer dan drie maand. Morgen doe ik een test over de halve marathon om ongeveer te weten wat ik volgende week mag verwerken.
Vandaag een extra rustdag ingelast, ik had teveel last van de heup en bil. Komt het misschien door het slechte nieuws dat ik gisteren heb mogen aanhoren? Gisteren op het werk kreeg ik alsmaar meer last van de heup en bil, moest dan ook de ganse dag dozen stapelen. Maar het was vooral het sleuren met euro-paletten die het hem lapten, serieus afgezien naarmate de uren vorderden. De zwaar ontstoken pubis, of schaambeen waar de buikspieren vertrekken gaven geen krimp. Ik had verleden jaar meer last van de onderste buikspieren, en de streek rond de pubis. Na de marathon van Antwerpen volgt voor een nog onbepaalde tijd een zeer rustige loopperiode. Vier loopdagen op zachte ondergrond en drie rustdagen, waar het km-totaal niet meer dan 50 km mag overschrijden. De rest van de tijd moet de conditie op een aanvaardbaar niveau gehouden worden door te sporten met een gesloten belasting. Fietsen, de ergometer, de orbitrac, zwemmen, roeien, allemaal sporten die mijn linkerelleboog niet aankan. Dat word dus serieus puzzelen en sleutelen om dat allemaal voor mekaar te krijgen.
Vandaag een recuperatieloop van 12.350 meter gelopen in 1:01:42, hsm 109. Rustige recuploop om te herstellen van de gisteren geleverde arbeid, een extensieve interval. De heup en bil voelden wat stijf aan, maar het lijkt allemaal niet zo erg als de gestelde diagnose. De tweede helft van de training wat versneld en ook dat gaf geen problemen, buiten de sijfheid in de bil. Morgen staat ongeveer dezelfde afstand op het programma hopelijk iets sneller dan vandaag.
Deze morgend bij de bekkenspecialist geweest en niet zo een goed nieuws gekregen. Een van de spieren aan de dij is bijna volledig afgescheurd, vlakbij de verkalking aan de dij. Joggerke is versleten, daar kwam het op neer, opereren kon, maar zonder garantie op succes. Het is ook een zware operatie die moet dienen om in het dagelijks leven normaal te funtioneren. Wat ik met de nodige rust (niet meer lopen) ook kan bereiken, daar ben ik echt niets met opgeschoten. De pubis is zwaar ontstoken en dicht aanleunend bij een stressfaktuur, onmogelijk daarmee te lopen. Toen ik vertelde dat ik zondag nog de volledige marathonafstand had gelopen, zag je ongeloof in zijn ogen. De training van gisteren, ruim een uur aan een gemiddelde van 15.5 km/uur, heb ik hem dan maar bespaart. Het alternatief dat ik kreeg voorgeschoteld was dan al van een iets hoger niveau, leefbaarder!!! De looptrainingen twee maand serieus terugschroeven en alternatieve trainingen, fietsen, zwemmen, als het maar geen open belasting is, zoals bij het lopen maar een gesloten belasting zoals fietsen of bepaalde fitnessoefeningen. Tijdens die twee maanden het lichaam weer in balans proberen te krijgen met core-stability oefeningen. Daarna voorzichtig weer opbouwen tot waar het lichaam het toelaat en aanvaarden dat het allemaal wat minder zal zijn. Nog altijd geen rooskleurig vooruitzicht maar wel een strohalm waar ik me kan aan vastklampen. Toch heb ik besloten om volgende week de marathon van Antwerpen te lopen tegen dokteradvies in.
Vandaag een extensieve interval van 16.000 meter totaal gelopen in 1:01:44, hsm 132. Het was lang geleden dat ik zonder pijn gelopen heb, maar vandaag was een van die zeldzame dagen. Deze morgend had ik er nochtans geen goed oog in, stijf als een plank, weinig fut in het lijf. Naar de piste gefietst, en de eerste twee kilometer was de stijfheid aanwezig, maar daarna kwam alles los. Mijn geplande tempo kunnen afwerken en met de hartslag was ook alles dik in orde. Alleen het gevoel aan kracht en soeplesse ontbreekt nog, om met volle mogelijkheden de snelheid op te drijven. Het zullen de uren na de trainingen zijn, die een betere beeldvorming zullen geven, is het een echte verbetering, of is het iets tijdelijk, een goede dag met een positieve drive, het laatste vrees ik, maar niet getreurd deze heb ik gehad. Tevreden zijn met de dagen dat het goed gaat, morgen kan er al een ander scenario op tafel liggen. Als ik verder mag blijven lopen, staat er een trage duurloop van 15 kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 20.500 meter gelopen in 1:41:49, hsm 116. De benen waren al iets beter als gisteren, de training was dubbel zo lang als gisteren. Ik had dus ruim de tijd om te versnellen, wat ik zowat halfweg deed, eerste 10 km in 51:30. Het tweede deel was dus ruim sneller 10.5 km in 50:19, de hsm was ook mee naar omhoog. Door de iets hogere snelheid begon de bil weer te knagen, Maar het was een stuk beter dan gisteren. Een ander voordeel is met de late gaan werken, zodat ik fris aan de training kan beginnen. Morgen staat er een extensieve duurloop van achtmaal 1500 meter met 500 meter herstel er tussen op het programma.
Vandaag een recuperatieloop van 10.000 meter gelopen in 0:57:16, hsm 105. Het was nodig deze recuperatietraining, na de volle marathon gelopen te hebben gisteren. Veel meer was er niet uit te krijgen, met een hsm die onder de 108 slagen moest blijven. Deze nacht een paar keer wakker geworden door de kramp in de rechterbil en hamstring. Niet echt normaal als ik liggend het rechterbeen wil verleggen lijkt het wel lam en moet ik deze ondersteunen. Kleine bewegingen lijden tot een verkrampt gevoel van de heup tot achter de knie, als ik opsta en een beetje wandel verdwijnt de kramp na een paar seconden, de bil spier voelt dan nog vermoeid aan. Morgen staat er de voorlaatste twintiger op het programma, het zal weer een traag loopje worden.
Vandaag een lange duurloop van 42.300 meter gelopen in 3:07:33, hsm 140. De bil en hamstrings deden te lastig om er een blokken-tempo-loop van te maken. Ik kon niet versnellen omdat de bil in kramp schoot en het uitzakte naar de hamstring. Op een bepaalt moment dan maar beslist om de volle marathonafstand te lopen, om de training wat zwaarder te maken. Dat was nodig om de benen ondanks alles toch maar klaar te stomen voor de marathon van Antwerpen. Als het licht op orange blijft staan na het bezoek bij de bekkenspecialist aanstaande donderdag. Het is dus nog niet zeker dat ik de 25ste april nog mag lopen, nu heb ik de marathonafstand toch in de benen. De tocht vandaag was zwaar hoewel ik de wind zo goed als gans de afstand in de zij had, ideaal dus. Op het einde van de rit begon ik toch sterk terug te vallen, mentaal en fysiek was het op. Ik moet de knop zien om te draaien, en beseffen dat zolang de heup niet in orde is, geen goed niveau kan halen. Gewoon bezig blijven en voldoende kilometers maken zodat de basis zo breed mogelijk blijft. Morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, rustig herstellen.
Vandaag een recuperatieloop van 13.100 meter gelopen in 1:08:23, hsm 111. Eigenlijk is de hartslag net iets te hoog om van een recuperatietraining te kunnen spreken. In elk geval voor mijn hartslaglimieten die zo laag liggen, is het onder de 110 gemiddeld voor recuperatie. De benen voelden zwaar aan de tweede training na een rustdag, moet ik in de gaten houden. Het was in elk geval te doen, lopen met de huidige pijngrens, zeurend en knagend maar niet erg. Morgen volgt de ultieme en uiterst zware test voor de gehavende spieren, pezen en botten. Een blokkentempoloop van zesendertig kilometer, waar de snelheden zullen varieren tussen de 13-15.5 km/uur.
Vandaag een trage cresendo duurloop van 12.600 meter gelopen in 0:59:54, hsm 118. Na een vervroegde rustdag ging het weer wat beter, dus een steeds snellere training gelopen. De pezen en spieren voorzichtig onder spanning zetten, zoals verwacht verbeterde het gevoel, naarmate de snelheid vorderde en de loopefficientie meer verzorgt werd. Niet dat alles ineens soepel ging er moest voor gewerkt worden, en het was niet volledig pijnloos. Maar het was zeker te doen, een zeurend, knagend gevoel en stijve been en rug en nekspieren. Die rustdag om de veertien dagen lijkt me wel een goed idee om te behouden ook als het beter gaat. Morgen een rustige trage duurloop van dertien kilometer, de hartslag mag niet boven de 115.
Vandaag een vervroegde of extra rustdag, de heup, bil, hamstring, achillespees en voetpees zullen er over beslissen. De ganse dag pijn gehad, het ergste aan heup en bil, zodat ik beslist heb de rustdag vandaag al in te lassen. Een echt wrak zo voel ik mij, maar dat had ik gisteren al in de mot, tijdens de extensieve interval ging het zo slecht. Nochtans een van mijn favoriete trainingen, maar het duurde te lang en de pijn was te hevig om te genieten. Volgende week donderdag moet ik naar de heupspecialist, ik hoop dat hij uitsluitsel kan geven en er iets aan doen. Zo is het moeilijk de motivatie en de kracht te vinden om de zware trainingen af te werken zoals het moet. De eerste opinie was een kalkaangroei op het heupgewricht, waarover de bil en heupspieren schuren. Met een onstekingsreactie tot gevolg die kan uitdeinen over het volledige rechterbeen, een atroscopie kan soelaas brengen. Tijdens die atroscopie word het teveel aan kalkaangroei weggeschraapt, de revalidatie zou zes looploze weken bevatten. Daarna zou ik weer pijnloos kunnen lopen en niets belet opnieuw op te bouwen naar de marathon en ultraloop. Ik hoop dat het difinitieve oordeel niet teveel afwijkt van de eerste opinie, en snel weer pijnloos kan genieten.
Vandaag een extensieve interval van 16.000 meter gelopen in 1:03:17, hsm 133. In het begin van de training ging het langs geen kanten, de pijn was niet te harden. Alles moest rustig opwarmen, tegen de helft van de training haalde ik het beoogde tempo. Ik probeerde het tempo in de tragere stukken hoog te houden en elke interval te versnellen. Het ging dan iets beter maar volledig pijnloos was het niet, en morgen is er nog een zware training. Vrijdag volgt er dan een rustdag, die zal maar juist op tijd komen om wat te herstellen. Zondag volgt dan de zwaarste training een blokken-tempo-loop, daarna drie afbouw weken tot Antwerpen. Het zal beter moeten gaan als vandaag wil ik in Antwerpen een goed resultaat neerzetten. De gemiddelde snelheid van de training was hoog genoeg, maar het gevoel is niet goed. Morgen staat er weer een langere trage duurloop op het programma, een van 20 kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 20.250 meter gelopen in 1:36:39, hsm 121. De billen waren al iets minder pijnlijk dan gisteren het geval was, nog niet over, maar beter. Van het ziekenhuis in Lier, waar ik een MR-scan van de bekken liet doen, naar huis gelopen. Met een klein ommetje om de twintig kilometer vol te maken, en dit na de vroege dus om 04:30 opgestaan. Ik had de wind in de flank en licht tegen, dus in de open stukken was het best pittig. De laatste drie dagen dus flink wat kilometers afgemaald, en de bil flink getest, met een onvoldoende als resultaat. Volgende week donderdag mogen mijn vrouw en ik het verdict aanhoren bij de specialist, en weten we meer. Morgen staat er een extensieve interval van achtmaal 1500 meter snel en achtmaal 500 meter normaal er tussen.
Vandaag een trage duurloop van 20.100 meter gelopen in 1:45:08, hsm 112. Zowat alles blokkeerde in de eerste kilometer, ik ging rechtsomkeer maken. Nog maar net kwam de gedachte op, of het verbeterde al, het liep nog stroef maar de pijn zakte weg. Het zou een moeizame training worden, maar daar hadden we ons aan verwacht, na de zware training gisteren. Normaal stond er maar 15 kilometer op het programma, maar aangezien het een feestdag is, de trainingen gewisseld. De Heup moet dringend onder handen genomen worden zodat ik weer pijnloos kan lopen. Morgen staat er een trage duurloop op het programma, of het zou moeten zijn dat ik de rustdag verschuif.
Vandaag een duurloop van 35.250 meter gelopen in 2:32:42, hsm 139. Op een slechte dag een lange duurloop afhaspelen is geen pretje, vandaag was zo'n dag. Het eerste gedeelte met lichte rugwind,voelde ik de bui al hangen ik kon niet echt snelheid maken. De benen voelden niet echt fris aan, en de hartslag zat te hoog voor het geleverde tempo. Met de laatste vijf kilometer heen langs het kanaal voelde ik de wind aanwakkeren. Ik vloekte stilletjes in mezelf, en liep door tot het geplande keerpunt, aan kilometer 17.600 . Toen kreeg ik de wind vol op de snoet, en moest onmiddelijk 15 seconden de kilometer toegeven. Het was hard maar de hartslag bleef in de zone en dus probeerde ik dit tempo rond 4:30 km vol te houden. De kilometers gingen traag voor uit, en de benen werden er niet beter op, het was knokken om tempo te houden. Ik had cola en druivesuiker mee om de suikers op peil te houden, maar veel helpte het niet. Met nog drie kilometer te gaan versneld ik weer naar 4:10/km, het lukte maar het vat was leeg. Het word wachten op beter weer om de geplande snelheden te halen en te genieten van het lopen. Ook de bil en hamstring kregen het na kilometer twintig weer zwaar te verduren, nog meer afzien geblazen. Morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 10.100 meter gelopen in 0:49:29, hsm 113. Zeer rustig gestart de eerste drie kilometer aan recuperatieloop tempo gelopen. Daarna een paar kilometer aan trage duurloop-tempo en overgeschakelt op duurlooptempo. Het einde was dan weer rustig, de korste training van de week, morgen de langste. Een recuperatieperiode die nodig is om de bil en hamstringspier te laten recupereren. Volgende week dinsdag mag ik onder de MNR-Scanner, om te bepalen hoe erg de heup er aan toe is. Een paar dagen later zal ik het verdict kunnen aanhoren en de rest van het seizoen plannen. Morgen staat er een lange duurloop van 35 kilometer op het programma, als het lichaam mee wil. Het word weer een zware training 17.500 meter wind mee en dan 17.500 wind tegen overleven!
Vandaag een duurloop van 12.450 meter gelopen in 0:56:24, hsm 124. Ik had gisteren veel last van de rechterbil en rechterhamstring tijdens het werk. Deze morgend als ik opstond voelde he alweer beter aan, alleen de stijfheid blijft over. Opstaan als een oude kreupele man betekend niet dat er geen training plaats met vinden. Dus op weg voor een trage duurloop met versnellingen, die uiteindelijk een duurloop zouden worden. Ik had mijn bovenbeen sok van Herzog aan, om de hamstring wat te ondersteunen. Na zes kilometer was alles genoeg opgewarmt voor een tiental versnellingen over 200 meter. Alles hield stand, en dus was het een geslaagde training om de stramheid uit de spieren te krijgen. Morgen een rustige korte training van tien kilometer, om fit te zijn voor zondag tijdens mijn dertigplusser.
Vandaag een trage duurloop van 25.000 meter gelopen in 2:05:09, hsm 120. Ondanks de stijve benen en spieren de lange trage duurloop afgehaspelt, zolang het gaat, gaat het. De eerste 12.500 meter wind mee rustig laten meegaan met de wind in de rug, zalig genieten. Op het keerpunt langs de Kempische vaart kreeg ik de wind pal op de neus, dat was even verschieten. Tegen de wind in, leek het er op dat die veel harder waaide dan wind mee, een metaal gezichtsbedrog!? De benen voelden snel zwaar aan en het was knokken om thuis te geraken, aan een gemiddelde van 5:00/km. Voor de lange duurloop van zondag moet ik iets anders bedenken dan 17 kilometer heen en terug. Ook dan worden er serieuze windstoten verwacht, en op duurlooptempo 17 kilometer wind op kop, Zal van het goede wat teveel zijn vrees ik, waarschijnlijk worden het vier ronden van 8.500 meter. Morgen een cresendo trage duurloop van 12 kilometer, om wat te herstellen.
Vandaag een duurloop van 16.500 meter gelopen in 1:10:58, hsm 127. Tegen en mee met een krachtige wind, beuken en vliegen, stoempen en freewheelen. Het hoeft niet gezegt dat het een vrij zware training was, maar de vooropgestelde snelheid gehaald. De bil en hamstring voelen natuurlijk nog stijf aan maar voor de rest waren de benen redelijk. Het herstel na de snelle halve van zondag zet zich voort zoals verwacht, iets minder snel als normaal. Tussen de trainingen door kan ik amper op een been blijven staan teveel pijn, maar na een nachtrust kan ik weer lopen. Alleen de eerste kilometer heb ik veel last, die verdwijnt met de kilometers, de stijfheid ook. Morgen staat er een lange trage duurloop van 25 kilometer op het programma, maar dat zien we morgen dan wel weer.
Vandaag een trage duurloop van 21.100 meter gelopen in 1:43:57, hsm 121. Het was zwaar maar toch ging het al een wat vlotter dan gisteren, vandaag haalde ik de 12 km/uur. De grootste pijn verdween na een kilometer, de stijfheid en het gevoel dat alles vast zat niet. Toch twee dagen na de halve marathonwedstrijd in Olen, weer een halve marathon gelopen. Hoewel het nog niet met een goed gevoel was, is het toch veelbelovend qua recuperatie van het lichaam. Morgen hoop ik een zestien kilometer lange duurloop te doe aan goed 4:30/km gemiddeld.
Vandaag een trage duurloop van 13.100 meter gelopen in 1:03:27, hsm 120. Ondanks de rustdag geen goede benen, het begin was zelf dramatisch tegen 5:20/km afzien. Het wilde helemaal niet vlotten todat ik met de versnellingen op de piste begon. De wind in de rug 200 meter versnellen met erna 200 meter uitbollen, ging heel vlot. Ik voelde zelf kracht in de benen en de spieren verzuurden niet, acht versnellingen van 200 meter lang. Het voelt beter aan als ik wat tempo mag maken, de rechterachillespees gaf dit maal het meeste last. Maar ik ben nu wel benieuwd naar morgen, welk tempo haal ik, en hoelang hou ik het vol? Ik zou toch graag onder de 1:21:00 lopen, maar dat word een zware taak, zeker als er veel wind staat.
Vandaag een trage duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:16:46, hsm 117. Het blijft wroeten om vooruit te geraken, zeker de eerste negen kilometer voelden zwaar aan. Daarna komt het wat losser, toch is het dan ook nog werken geblazen, maar het gevoel is beter. Zowat alles zit vast in het begin en het is nog eens pijnlijk ook zeker de voetpezen. Na het werk gaan lopen valt me altijd iets zwaarder, dan voor het werk te gaan lopen. Negen en een half uur recht staan is natuurlijk zwaar voor de voeten en benen, en weegt met de jaren door. Maar zoals reeds aangehaald ik prijs me gelukkig dat ik ondanks alles kan blijven lopen. Zondag staat er een halve marathon op het programma, een echte test zal het worden, wat mag ik nog verwachten? En morgen mijn eerste vrijwillige rustdag van het jaar, ik zal me in elk geval sterk houden!!!
Vandaag een extensieve interval van in totaal 20.000 meter gelopen in 1:19:52, hsm 145. Het was in het verlengde van de vorige trainingen, zeer zware en pijnlijke benen en weinig goesting. Ik vraag mezelf af hoe ik het kan opbrengen, en toch het beste uit de training te halen. De training van vandaag was superzwaar, er was zelf een snelle 2000 meter die ik niet tegen 15 km/uur kon lopen. Mijn beste 2000 meter ging in 7:30/2 km, mijn zwakste tegen 8:17/2 km, een serieus verval dus. Die bewuste tragere 2000 meter ging gepaard met buikkrampen en met gevolg kon ik de ademhaling slecht regelen. Met de bil en de hamstring ging het niet te best, de voetpees deed ook meer zeer en de pubistakken waren pijnlijk. Een echt wrak, het rammelt langs alle kanten, hoelang houd het nog stand, ik hoop dat het lichaam snel hersteld. De laatste zeven dagen 141km gelopen en vijfmaal twintig kilometer of meer gelopen, niet echt gerust dus. Morgen staat er een trage duurloop van 15 kilometer ophet programma, vrijdag een heuse rustdag!!!
Vandaag een trage duurloop van 20.600 meter gelopen in 1:38:49, hsm 116. De eerste helft van de training waren de benen nog slechter als gisteren, ik achte het niet voor mogelijk. Stijf, pijnlijk, en vermoeid voelden ze aan elke stap was een marteling, ik dacht aan stoppen. Maar nee, nog een paar rondjes rond de piste proberen en lichtjes versnellenen naar huis. Het ging ineens beter en ik bleef maar verdapperen, en heb de volledige training af kunnen werken. Tevreden dat ik heb kunnen doorzetten, de moed niet laten zakken, er komen wel dagen dat het beter gaat gaan. Ik hoop morgen al, dan staat er een interval van achtmaal 2000 meter aan marathontempo met 500 meter aan duurlooptempo tussen.
Vandaag een trage duurloop van 20.500 meter gelopen in 1:41:5, hsm 121. Een te zwaar uitgevallen training, de benen voelden loodzwaar aan, na de training van gisteren. Neem daarbij nog een slechte nachtrust en om 04:30 opstaan, een zware werkdag en je hebt het plaatje. Het voeld als of ik een zware marathon gelopen had gisteren, ik geraakte amper voor uit. Er was nochtans een zonnetje en een temperatuur rond de 15°, spijtig genoeg ook een pittige wind. Veel was er niet aan te doen, een hartslag die zo'n 13 slagen te hoog lag voor het geleverde tempo. De bovenbenen die branden alsof ik een Alpencol aan het omhoog lopen was, niet normaal. Ik had moeite de 5:00/km aan te houden, een slechte dag, toch tevreden dat ik gevochten heb voor die 12 km/uur. Morgen staat er een gelijksoortige training op het programma, een trage duurloop van 20 kilometer.
Vandaag een lange duurloop van 30.350 meter gelopen in 2:09:20, hsm 139. Ik besef vandaag dat ik het ultralopen voor even opzij ga moeten schuiven, de bil doet teveel pijn. Gisteren heb ik me nog eens laten gaan, twee wedstrijdsetjes gekocht van Asics, twee broekjes en twee singlets. Ook nog een paar Cumulus asics en een compressiesok voor het bovenbeen van Herzog, om mezelf te motiveren. Deze zondagmorgend volgde een test, waar sta ik en wat mag ik verwachten onder de huidige lichamelijke toestand. De compressiekous voor het bovenbeen, de compressiesokken voor de kuiten en het scheenbeen te beschermen. Een mooi zicht was het wel een volledig zwart been en een halfzwart been, zo de baan op voor een dertig kilometer lange duurloop. Het ging vlot de eerste vijftien kilometer wind in de rug, zonder problemen de kilometers afmalen onder de 4:10/km. Zalig onder de pijngrens en het ging vlot voor uit, niets forceren gewoon de benen laten rollen en tempo onderhouden. Met nog veel overschot keerde ik na ruim 15 kilometer terug, De wind was toch wat sterker als verwacht, nu pal op de neus. De vijftien kilometer terug zouden tegen de wind in zijn, een goede mentale training, ik moet er zelf voor werken. Werken om wat tempo te houden, ik probeer sommige stukken te verdapperen, maar langs het Kempisch kanaal is de wind onverbiddelijk. Schuilen kan niet, het is geven en hopen dat we het de volle dertig kilometer kunnen volhouden, maar doseren kan ook niet. Het is gaan en de wilskracht word stilletjes aan afgebot, het word knokken om op een treffelijke tijd binnen te raken. De benen worden zwaarder, en met nog vijf kilometer te gaan komt de bilpijn weer op, de hamstrings geven geen krimp. Het is al ruim een uur goed aan het regenen, ik ben doorweekt en de bil begint nu ook al op te spelen nog vijf kilometer te gaan. Mijn linker bovenbeen doet pijn van de regen en wind, het bovenbeen weigert halvelings uit te voeren wat de hersenen willen. Nog even op de tanden bijten een snelheid van 14 km/uur zit er nog in, dat was het doel die ik mezelf gesteld had. Ik kan het op het nippertje redden, al bij al een goede mentale training, maar meer als een marathon zit er voorlopig niet in.
Vandaag een trage duurloop van 15.200 meter gelopen in 1:14:34, hsm 117. Het goed gevoel van gisteren was helemaal verdwenen, wat bleef was hard werken om vooruit te geraken. Al helemaal tegen een stevig beukende wind in, de bil zat vast en de hamstring verspreide een zeurende pijn. Een training die alleen maar dient om een hoog volume aan kilometers te halen, niet de favoriete training van het Joggerke. De vermoeidheid na een week de late shift en iets te weinig slaap, zijn toch iets te slopend voor deze atleet. Het gewicht wil ook amper zakken, de motivatie om op de voeding te letten is er niet echt, alhoewel noodzakelijk. Er is ook geen echt jaarplan meer, het is meer dag per dag nemen en zolang als mogelijk aanklampen. Morgen staat er een stevige lange duurloop van dertig kilometer op het programma.
Vandaag een duurloop gelopen van 13.300 meter in 0:58:31, hsm 123. Nog een training met een voldaan gevoel tijdens en na de training, op een juist tempo gelopen. Ik kon versnellen wanneer ik wilde, en ik moest nooit forceren, alleen de last van bil en hamstring blijft. Een cresendo gelopen training, die wat variatie brengt in tempo en zo vlug voorbij gaat. Tussen de trainingen door voel ik me nochtans een wrak en geen goed getrainde atleet. Het stretchen en rekken van de pijnlijke pezen en spieren begint stil aan op gang te komen. Dit blijven oplapmiddelen tot er iets aan de oorzaak verandert word. Morgen staat er een rustige trage duurloop op het programma van 15 kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 21.500 meter gelopen in 1:44:24, hsm 118. De benen voelden niet fris aan en de laatste snelle kilometer van gisteren zat in de hamstring. Toch kon ik er een redelijk tempo op nahouden, ondanks het de eerste maal meer dan 15° was. Aan de warmere temperaturen moet wel wat gewend worden, hoewel er voor mij nog een 10° bij mogen. Voor spieren, pezen en gewrichten is het een weldaad die hogere temperaturen, na die lange koude periode. Er stond vandaag weer een goed voelbare wind, verfrissend, maar ook moeilijk om de hartslag laag genoeg te houden. Die hartslag lag nog altijd een vijf slagen te hoog, de conditie staat nog altijd niet op punt. Het is eerder het lichaam dat vermoeid is, de oude knoken zullen nog wat zon en warmte nodig hebben om te herstellen. Morgen staat er een trage duurloop van 13 kilometer op het programma met een paar versnellingen.
Vandaag een interval van 15.000 meter gelopen in 0:57:40, hsm 140. Het warmere lenteweer met een zonnetje zorgen voor nieuwe moed en soepelere spieren. Een redelijk training met een goed gevoel, nog niet het supergevoel, gewoon goed. Dat soort trainingen die ik dit jaar op de vingers van een hand kan tellen. Wel nog hinder in de bil en hamstring maar het was niet beslissend in deze training. Met kilometertijden tussen de 3:30 en 3:55 is het verschil veel te groot om van een supertraining te spreken. Het had veel te maken met een wat ingebouwde voorzichtigheid en een voelbare wind. Als de vorderingen zo voort gaan, zullen de halve marathon in Olen en de marathon van Antwerpen doorgaan. Maar niet te overmoedig worden want het gaat dit jaar met vallen opstaan, zolang we blijven opstaan is het goed! Morgen staat er een trage duurloop van twintig kilometer op het programma, rustig lopen en genieten.
Vandaag een trage duurloop van 15.600 meter gelopen in 1:15:51, hsm 119. De vijfde training na de vijf rustdagen, en nog op zoek naar het goede loopgevoel. Mijn lichaam moet waarschijnlijk leren omgaan met de rust, het is gedrild om te trainen, elke dag. De rechterbil en hamstring voelden nog altijd stijf aan en een te verdragen pijn niveau. Gewoon de stijfheid en het gevoel dat de spieren en pezen licht overbelast zijn. Alleen dat maakt het moeilijk om echt vol uit te kunnen genieten van de geleverde trainingsarbeid. Natuurlijk ben ik blij dat ik toch nog de basis trainingen kan doen op een redelijk niveau. Een zoektocht op het internet leert immers als er een arthroscopie van de heup komt,( http://www.caretomove.be/nl-BE/heup-arthroscopie) er minimaal een maand niet kan worden gelopen en 10 dagen met krukken moet gestapt worden. Dus zolang het kan genieten van de bewegingsvrijheid en lopen tot de voor het lichaam toelaatbare grens. Morgen volgt er een testje voor bil en hamstring met een interval, waar de pijn het tempo zal dicteren.
Vandaag een trage duurloop van 12.350 meter gelopen in 1:01:38, hsm 113. De te hoge hartslag maakt dat het geen recuperatieloop is, ongeveer vijf slagen hoger dan normaal. Met de rechterhamstring en bilspier ging het weer wat minder, zeer stijve en licht pijnlijke spieren. Ik zou er mee moeten leven zolang de oorsprong van het probleem niet aangepakt is. Een kalkophoping op het dijbeen zou de boosdoener zijn, binnen een paar weken een scan van het dijbeen. Ja we zijn geen topsporter en moeten onze beurt afwachten, zoals iedere burger, niet meer dan normaal. Dus al die tijd word er doorgetraind zo goed en kwaad het kan, het word wikken en wegen en op de tanden bijten. Het programma afwerken zoals vooropgesteld zal waarschijnlijk niet gaan, maar we doen ons uiterste best. Zolang stil liggen is ook geen oplossing, de jaren beginnen te tellen en terugkeren op het oude niveau word alsmaar moeilijker. Hoe de kalkophoping verwijderd gaat worden zal de scan moeten uitwijzen, operatief of een laserbehandeling? Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, lopen onder de pijngrens!
Vandaag een duurloop van 22.700 meter gelopen in 1:39:09, hsm 133. De benen waren gelukkig al iets beter dan gisteren, zoals we gewoon zijn drie loopdagen na een wedstrijd. Toch kon ik nog niet diep gaan tweemaal een 500-700 meter echt doorgetrokken, voelde te zwaar aan. Ik ben toch redelijk tevreden over de training, ik had 4:35/km vooropgesteld en 4:22/km gehaald. Er stond ook wel wat wind en het was nogal fris, toch had ik me niet te warm aangekleed, juist gepast. Na negen kilometer kwam de eerste verkramping in de bil, maar die ebde weg na een paar kilometer. De hamstring voelde nog stijf aan tijdens de twee versnellingen, ook daarom niet te lang doorgetrokken. Over het algemeen was de hartslag zo'n vijf slagen te hoog, maar er is al verbetering merkbaar. Het word de volgende dagen wat uittesten hoe ver en hoe diep ik kan gaan met de beperkingen die de kwetsuur oplegt. Binnen 14 dagen staat er een stevige test op het programma, een halve marathonwedstrijd liefst onder de 1:20:00 te lopen. Dan weet ik of het de moeite loont om de marathon van Antwerpen te lopen op 25 april. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma, in een trainingsweek zonder rustdag.
Deze late namiddag een trage duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:16:22, hsm 125. Wat direkt opvalt is de hoge hartslag en dit voor een snelheid van amper 5:00/km. De benen waren nog meer vermoeid dan tijdens de vorige training, een slecht gevoel in de benen. Al de spieren voelden stijf aan en het was zo gans de training, de hartslag ging echt te hoog. Zoals reeds gezegt ik ben meer voor actieve recuperatie, deze training heeft me gelijk. Het word nog een hele klus die 50 kilometer halen, morgenvroeg staat er 24 kilometer op het programma. Ik hoop dat de spieren wat gerecupereerd zijn tegen dan, het is de bedoeling om 4:35/km te lopen. De kwetsuur is nog niet genezen, dit kan alleen maar als de overtollige kalk weggeschraapt word. Maar dat kan dus nog ettelijke weken duren, dus onderhouden we de trainingen en de conditie. Wel te verstaan onder de pijngrens blijven trainen, en hopen dat alles snel in orde komt.
Deze morgend een trage duurloop van 12.200 meter gelopen in 0:59:14, hsm 122. Eindelijk heb ik de benen kunnen strekken, mij maken ze niet wijs dat rusten na een wedstrijd goed is voor een snelle recuperatie. Het was zwaar en de hartslag was veel te hoog voor het geleverde tempo, de bilspieren zaten vast en hastrings waren hard. Natuurlijk voelden de voetpezen en schenen en kuiten beter aan, dan de dag na een wedstrijd, voor de rest weinig voordelen. Mijn lichaam is het ook niet gewend niets doen, en de toxische stoffen die zich in de spieren bevinden hebben bloeddoorstroming nodig. Dus vroeg op de baan om de eerste training van de dag af te werken, cresendo gelopen, de hartslag volgde het tempo. Na een zestal kilometer kwamen de bil en hamstringspieren wat losser te zitten, en kon het tempo omhoog. Toch voelden de benen echt niet super aan, ik verwachte toch een soepelere training na zoveel rust. Deze late namiddag nog een trage duurloop, het is de bedoeling dat ik de 50 kilometer dit week-end vol maak.
Na een bezoek aan de orthopedische chirurg gespecialiseerd in heup en bekken problemen. Is een van de mogelijke oorzaken waarschijnlijk gevonden, een probleem met de heup. Het lijkt een beetje op het iliotibiaal frictiesyndroom, ook hier is spraak van een frictie, op het dijbeen langs de heupkant is een aangroei van kalk te zien, waar een van de bilspieren overligt. Binnen een paar weken word een mnr-scan genomen om de juiste omvang van de kalkaangroei te bepalen. De chirurg leek redelijk zeker van zijn stuk en dacht bij mij aan een spierletsel veroorzaakt door de kalkaangroei. De kalkaangroei kan een gevolg zijn van een kleine barst in het bot ten gevolge van een val op de heup. Het is dus geen overbelastingskwetsuur, niets versleten, gewoon een overaanmaak van kalk. Je kan wel stellen dat de onsteking ten gevolge van de frictie verergert naarmate de spier meer belast word. De onsteking en belasting kan overgaan op een ander gewricht, pees of spier die de belasting gedeeltelijk over neemt. Het trainingsprogramma word dus ook weer opgenomen zodra de rechter hamstring volledig hersteld is. Alleen ga ik af en toe een volledige rustdag inlassen om alles wat beter te laten herstellen. Het zal niet wekelijks zijn maar een maximum van tien opeen volgende loopdagen zal er wel zijn. Ik ben zelf benieuwd of ik daar enige winst uit kan halen, aangezien ik de dagen er voor en er na meer km's moet lopen.
Vandaag de derde rustdag op rij, en ik kan niet zeggen dat er veel verbetering in zit. De bil en hamstring blijven licht verkrampt, terwijl ik voor de rest weinig last had van de 50 km van zondag. Ik was dan ook nog redelijk fris en heb Nid Rumphakwaen laten lopen omdat de bil verkrampte. Een vergooide kans, een mooie uitslag zat er zeker in, hoewel het nog een eind lopen was. We waren het gat op de kopgroep rustig aan het dichtlopen, niet meer dan 10 sekonden sneller per ronde. De beslissing om uit te stappen was natuurlijk gerechtvaardigd, ik heb het nog vijf ronden geprobeerd. Zelf reflex-spray maakte de bilspieren niet los, de pijn breide uit naar hamstring en buikspieren. Het tempo laten zakken naar 4:30/km hielp niet, de koude was natuurlijk ook een groot nadeel voor de verkrampte bilspier. Ondertussen drie dagen niets meer gedaan, laat staan aan sport gedaan, proberen zoveel, als mogelijk rusten. De voetpezen, achillespezen en kuiten zijn dankbaar voor deze rust, maar de bil en hamstring blijven pijnlijk. Het stoppen met lopen heeft geen direkte verbetering, waar ik eigenlijk zo goed als zeker van was. Als adept van het actieve herstel is het zwaar om niet te proberen, maar de hamstring en bil moeten herstellen. Morgen na het bezoek aan de specialist weet ik misschien meer, ik hoop het in elk geval.
De gluteus maximus, of een van de onderliggende spieren zijn overbelast en veroorzaken de verkramping van de bilspier. Het kan dus nog wat opzoekwerk vergen en dan het juiste trainingsprogramma om de spier te herstellen.
Bij de huisdokter was de diagnose zoals verwacht vaag en eenzelfde zelfdiagnostic had ik me al gesteld. Een overbelasting van de dwarse bilspier, en een verekking van de rechter-hamstring, en andere overbelastingsverschijnselen. Om te beginnen een loopstop van minimaal vijf dagen en tot en met donderdag, zoveel mogelijk platte rust. Donderdag bij een heupspecialist voor foto's en een verder diagnose, om de juiste oorzaak te weten. Is het alleen het eenzijdige belasting van het lopen of een barstje in het gewricht, of onsteking van de slijmbeursvlies. Veel vragen nog waar waarschijnlijk nog een tijdje over zal gaan voor het juiste antwoord kan gegeven worden. Mijn opinie, ik ben te zwaar om zo'n afstanden te lopen aan een hoog tempo, en de bekken krijgen het daardoor zwaar te verduren. Afvallen is de boodschap als ik nog wil meedoen met de subtop in de ultralopen, dat heb ik kunnen merken in Stein. Van de toptien tijdens de eerste helft van de wedstrijd, was ik het dikkertje, met het zwaarste onderstel, en logge stijl. Ik kan me nu altouwens niet inbeelden hoe ik die vijf looploze dagen ga doorkomen, ik mis het nu al.
Het moest er van komen, en het is gebeurd een opgave in de zes uur van Stein. Zoals een beetje verwacht en gevreest heeft de bil en hamstring het niet gehouden. Na 50.930 meter en 3:35:23, heb ik de handdoek in de ring geworpen, uit noodzaak. Achter 36 kilometer probeerde ik nog met reflex-spray te verzachten. Drie ronden later was de pijn uitgestraald naar de hamstring en buikspieren en hakte ik de knoop door. Zoals het er nu voor staat zal ik serieus snoeien in mijn wedstrijdprogramma, geen M-U Cup dit jaar. Morgen naar de huisarts en als die me niet verder kan helpen, naar de sportdokter.
Binnen een half uur vertrekken we richting Steinerbos voor de zes uur van Stein. De verwachtingen zijn niet al te hoog, de hoop op een goede dag wel, voor een goed resultaat. Het word een sterk bezette wedstrijd met de betere Belgische, Duitse en Nederlandse ultralopers. Ook een Hongaar, mede-favoriet Janos Bogar, en een paar andere oostblokkers zullen van de partij zijn. Mits een goede dag hoop ik op een toptien plaats en een afstand van 80 kilometer, zou erg goed zijn. Het is ook de vingers kruisen dat alle geteisterde spieren stand houden, en ik geen krampen krijg. De koude en de wind zullen ook hun invloed hebben op de wedstrijd, ook daarover zullen de juiste beslissingen genomen moeten worden. Bij een zes uur is de drank en voeding nog van groter belang dan tijdens een marathon, experimenteren uit den boze. Ik ga voor cola, water als drinken en druivesuiker en banaan als voeding en hopen dat de maag stand houd. Deze avond volgen de eerste berichten ver een dagje ultralopen in het Steinerbos.
Vandaag een trage duurloop van 8.400 meter gelopen in 0:41:17, hsm 113. De benen voelden zwaar en de pijn ter hoogte van de bekken was voelbaar. Het beterde naarmate de kilometers vorderden, volledig weg was het nooit. Er stond een pittige onaangename noordoostenwind, die het koudegevoel aanwakkerde. Wind mee had ik het veel te warm, dus de windbreker doe ik morgen niet aan. Het word een extra thermohemdje, als ik het na vier uur te koud krijg, kan er nog een laagje bij. Maar narmate de dag vordert zou de temperatuur toenemen en de wind wat luwen. Een slijtageslag word het zo al, de plaatsen zullen het laatste uur verdeeld worden. Ongenadig zullen we worden afgestraft als we de brandstof niet over de zes uur verdelen. Hopelijk denk ik er morgen na de start ook zo over en ga ik een wedstrijd met mezelf aan!
Vandaag een trage duurloop van 10.800 meter gelopen in 0:52:12, hsm 112. De benen voelden minder goed aan dan gisteren, de rechterbil deed pijn. Het zullen de jaren zijn, die beginnen doorwegen, meer slechte dan goede dagen. In elk geval zie ik de trainingtempo's jaar na jaar zakken, nog even uitstel graag!! Zondag word het een zware dag, zes uur lopen bij een maximum temperatuur van 1°. Tel daarbij een snijdende noordoostenwind van 4 beaufort, en het word bibberen. Een deel van de energie zal naar het warmhouden van het lichaam gaan. Maar met de wind in de rug, zal het warmtegevoel opkomen, het word een delicate oefening, welke kledij. Ook het aanvangstempo word een moeilijke beslissing, er voor gaan en finishen op karakter? Eerst volgt er nog een halve rustdag, en zoveel als mogelijk recupereren, en het mentale aan sterken. Morgenvroeg nog eens rustig acht kilometer loslopen, en daarna komt de halve rustdag.
Vandaag een trage duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:51:08, hsm 110. Het leunde dicht bij een recuperatieloop aan, maar op het einde ben ik wat sneller gaan lopen. De benen voelen toch iets beter aan, vergeleken met vorige week zelf dag en nacht verschil. Een vastelling die ik al langer wist, met de vroege werken na het werk is een pak zwaarder. Volgende week is het weer van dat, maandag wel verlof genomen, maar het word zwaar de week na Stein. Het word wel zowat de lichtste week qua kilometers, zodat het herstel er snel komt. Vandaag voelde ik dus een vordering in het herstel van de marathon van Apeldoorn. Ik behandel de hamstrings nu al drie dagen volgens een oude techniek, van een oud marathonloper. Smeer mijn hamstring in met voltaren gel, neem een vochtige warme doek, leg deze rond het bovenbeen. Daarop komt een laag plastiekfolie en daarover een stretch-verband, zo ga ik slapen. De buitenkant van het been blijft op lichaamstemperatuur en de bloedvaten hebben een goede circulatie, tot vlak onder de huid, in samenwerking met de onstekingswerende zalf, gaat de kwetsuur of verkramping sneller over. Morgen staat er eenzelfde training als vandaag op het programma, 10 trage kilometers.
Vandaag een interval van 15.000 meter gelopen in 0:59:57, hsm 130. De gravelpiste lag er verschrikkelijk bij, vettiger kan niet, licht bevroren met een teveel aan wateroverlast. Gelukkig schuift het niet op een gravelpiste, wel een zuignapeffect waar minder water lag. Ik moet niet vertellen dat mijn achterkant en mijn loopschoenen er proper uitzagen, zeker? De training zelf was een met een dubbel gevoel, de 15 km/uur gehaald en een lage hartslag. Echter de benen voelden vermoeid aan en veel versnellen zat er niet in, de benen moeten herstellen. Ik kan nog altijd niet diep gaan en de hartslag de hoogte injagen, er stond nochtans een pittig windje. Het achterste gedeelte van de benen blijven pijnlijk, achillespezen, kuiten, hamstrings en billen. Zoals reeds aangehaald zouden de spieren wat langer moeten worden, dat kan alleen met specifieke oefeningen. Oefeningen die ik momenteel niet kan uitoefenen zonder over de pijngrens te gaan, wat niet aangewezen is. Rusten is de enige remedie en dan voorzichtig opbouwen, een periode van drie maand minimum. Morgen staat er een rustige trage duurloop van 10 kilometer op het programma, afbouwen geblazen.
Vandaag een trage duurloop van 15.600 meter gelopen in 1:16:26, hsm 112. Het ging nog niet zoals hoort, de benen voelen nog zwaar aan, de hsm iets te hoog. Er was we een zonnetje van de partij, maar het was nog te fris en iets teveel wind. De pîjntjes waren aanwezig zij het iets minder als gisteren, alleen de rechterbil was goed voelbaar. Nog veel water en modderplassen, daarom voor de zoveelste maal dit jaar op straat gelopen. Terwijl het toch aangewezen is om drie tot vier trainingen per week op onverhard te doen. Dat spaart spieren, pezen en gewrichten, en in de natuur loopt net iets aangenamer en beschut. Morgen staat er een tragere interval op het programma, maal 2000 meter snel met 500 meter herstel tussen.
Vandaag een trage duurloop van 16.400 meter gelopen in 1:20:50, hsm 112. Weer last van de hamstrings, billen en kuiten, waarschijnlijk zijn de achterste spieren ingekort, door de eentonige belasting tijdens het lopen, en de vele trage trainingskilometers. Stretchen zou kunnen helpen, maar moet binnen de pijngrens gebeuren en die is rap bereikt. Alternatieve sporten als lopen en fietsen zouden ook kunnen helpen, maar de tijd ontbreekt. Daarbij komt dat na mijn ongeval van twee jaar geleden ik mijn linkerarm niet meer volledig kan strekken. Vandaag was het de wind en het gebrek aan frisheid in de benen die er een moeilijke training (mentaal) van maakten. Maar we mogen niet klagen zolang we kunnen blijven lopen, coleega lopers zijn er slechter aan toe. Kunnen hun favoriete sport niet uitoefenen en staan voor een lange weg terug naar hun top! Morgen staat er een rustige trage duurloop van 15 kilometer op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 24.300 meter gelopen in 1:43:49, hsm 130. De gevreesde windstorm was nog niet van de partij, een wind van 2-4 beaufort was best te doen. Het herstel zet zich langzaam verder, vandaag dus ruim 24 kilometer aan 14 km/uur. De hinder in de rechter heup en hamstring blijft, het word moeilijk zes uur aan een stuk te lopen. Zonder volledige verkramping van het rechterbeen, toch zullen we het proberen. Nog een zes dagen om verder te herstellen, en dan komt de eerste ultra van 2010 er aan. Met de grens van 80 kilometer leg ik de lat misschien wat hoog gezien de huidige lichamelijke conditie. Toch hanteer ik deze afstand als waardemeter, om van een goede wedstrijd te kunnen spreken. Ik zal in elk geval een suprerdag moeten hebben om dat doel te halen, maar ik blijf er in geloven. Van de training van vandaag ben ik best tevreden gezien ik het deze week zo zwaar gehad heb. Toch was de frisheid er nog niet, maar ik kon toch al langer de gevraagde snelheid aanhouden. De training van dinsdag aanstaande word dus een zestal kilometer ingekort, de benen wat meer rust gunnen. Morgen staat er een trage duurloop van 16 kilometer op het programma, hopelijk beterd het weer, ook wat.
Vandaag een trage duurloop van 11.000 meter gelopen in 0:52:14, hsm 114. De benen beginnen langzaam te herstellen van de halfzware marathon in Apeldoorn. Eindelijk een trage duurloo van 12 km/uur zonder te moeten forceren. Op het einde van de training, de laatste vier kilometer zelf aan 13 km/uur. Morgen volgt dan een test over 24 kilometer, aan een tempo van 14 km/uur. Ik heb er waarschijnlijk de slechste dag uitgekozen, met een stormachtige wind. We zien wel wat we er van maken, het kan een veredelde wisseltempo worden.
Vandaag een trage duurloop van 10.050 meter gelopen in 0:46:06, hsm 118. De benen waren iets aan de beterhand, dus na drie kilometer wat tempo gemaakt. Het was weer een slap begin, maar eens op de piste ging het tempo crescendo. Tegen de wind in beuken en wind mee proberen herstellen, het ging voor deze korte training. Dit week-end hoop ik bevestiging te krijgen, van het feit dat de vroege er voor veel tussen zit. Nu dat ik kan uitslapen hoop ik elke dag wat beter te recupereren, zo dat Stein iets word. Morgen weer een korte training van tien kiklometer, wel aan een rustiger tempo.
Vandaag een recuperatieloop van 20.600 meter gelopen in 1:50:24, hsm 107. Een recuperatieloop uit noodzaak de vermoeidheid blijft meester van mijn lichaam. Halfweg begon het verval en ik haalde zelf nog geen 12 km/uur, nog nooit meegemaakt. Mijn hartslag blijft laag, maar de benen zijn van een ander, alleen de verzuring voel ik. Gelukkig heb ik de volgende twee dagen een korte training in het teken van verder herstel. Morgen is het ook de laatste maal deze week opstaan om 04:30, ook dat laat zich gevoelen. Tegen zondag hoop ik op frisse benen om een training van 24 kilometer af te werken tegen 14 km/uur. Dat moet kunnen zonder diep te gaan of het ziet er slecht uit voor Stein.
Vandaag een trage duurloop van 15.000 meter gelopen in 1:08:53, hsm 124. De benen zijn stilletjes aan het herstellen, zeer langzaam en met overal een wat last. Zo zijn het nu de schenen die het meest hinderen, dus loop ik met steunkousen. Ik behandel elke dag een of twee zones met volta-patch en probeer wat te stretchen binnen de pijngrens. Vandaag ging het al wat beter en haalde ik net de 13 km/uur, sneller ging nog niet. Nu sta ik er zelf wat van versteld dat de benen het zo laten afweten, de conditie moet nochtans prima zijn. Het is tenslotte een teken van goede vorm als het lichaam snel hersteld na een zware wedstrijd. De grote schuldige is het winterweer en meer bepaald de gladheid op de weg die roet in het eten heeft gegooid. Ook te weinig langere wedstrijden gelopen, en dus is het basistempo nog veel te laag. Morgen staat er een langere training op het programma, een trage duurloop van 20 kilometer.
Vandaag een recuperatieloop van 16.350 meter gelopen in 1:28:20, hsm 109. De benen voelden aan als lood, te weinig slaap, te vroeg op moeten voor het werk. Stramme heupen, pijnlijke bilspieren, voetpezen en onderrug, stramme rechterhamstring. Het was hard werken om voor uit te geraken, gelukkig was het droog, spijtig genoeg stond er wind. Ik kon echt niet versnellen, alles leek wel vast te zitten, het plezier in het lopen was ver weg. Een mooi zicht zal het ook niet geweest zijn een stijve plank, die zich zo snel mogelijk voort beweegt. Het is hopen op betere benen morgen voor een training van 15 kilometer.
Deze namiddag een trage duurloop van 9.700 meter gelopen in 0:52:30, hsm 115. Een volumetraining dient om de kilometers te verzamelen, toch al iets vlotter als deze morgend. Al was de eerste kilometer even traag, de pijn was al een stuk minder, en ik vond sneller wat tempo. Het was een zwaar weertje om in te lopen, zware regenval en een stevige wind, best pittig. Nat tot op het bot, met de laatste vier kilometer pal tegen de wind, was er wel wat tempoverlies. Het is dus al bij al een goede trainingsdag geworden, met voldoende kilometers een dag na de marathon. Morgen na het werk een trage duurloop van zestien kilometer, kwestie vanin het ritme te blijven.
Vandaag een herstelduurloop van 9.300 meter gelopen in 0:53:44, hsm 104. Een verlofdag na een marathon of ultraloop, heb ik gelukkig voorzien in het schema. Deze nacht van de pijn in de hamstring wakker geworden, deze doed zeer als ik lig. Zo erg dat ik er aan dacht de dokter op zoeken, maar als ik zit of sta heb ik weinig last. De eerste kilometer van de training was een hel, de pijn rond de billen was niet te harden. Gelukkig weet ik ondertussen al dat het snel beterd, naarmate de kilometers vorderen. Nu kreeg ik wel last van de kuiten die op punt stonden te verkrampen, maar ze hielden stand. Ik zal deze week elke avond mijn reeks stretch en krachtoefeningen moeten afwerken. Zo hoop ik toch door te kunnen trainen en de volgende weken conditioneel te verbeteren.
Zondagmorgend 07:00 op tijd wakker voor een licht marathon-ontbijt en de sporttas nog eens na te zien. Rond 08:30 vertrekken we richting Apeldoorn, Carine, Kenney en Jorgi gaan als trouwe supporters mee. Het is fris maar windstil, het lijkt een ideaal loopweertje te worden, alleen wat aan de frisse kant. Het moeilijkste punt richting Apeldoorn is de ring rond Eindhoven, waar ze nog vol op aan het werk zijn. Eenmaal voorbij Eindhoven komt er een dikke mistlaag opzetten, je ziet de omgeving amper nog, zicht 150 meter. Deze situatie verbeterd amper wanneer we Gelderland binnenrijden, van de mooie omgeving valt weinig te zien. Het is hier wel nog vol op aan het dooien en er ligt nog sneeuw in de heide en bossen rond Apeldoorn. In de sporthal waar de marathonlopers zich kunnen omkleden, valt op dat bijna alle lopers hun wedstrijdnummer reeds hebben. Op naar de start na een ritje met de pendelbus, er zijn veel Belgen die hun nummer niet ontvangen hebben. Maar op vertoon van je betalingsbewijs krijg je een nieuw nummer en chip, nu kunnen we richting startlijn. Er zijn veel bekende gezichten van de Marathon en ultracup 2009 aanwezig, voor de eerste wedstrijd tellende voor de M-U Cup. Het startschot weerklinkt,zoals verwacht voelen de benen niet super aan en verzeil ik rond de 80ste positie. De wedstrijd gaat over een ronde van 27.2 km en een ronde van 15 km, de atleten van de 27.2 starten gelijk met de marathon. Na een kilometer ben ik al voorbij een dertigtal atleten gelopen en beginnen de groepjes zich stil aan te vormen. Rond kilometer drie (0:11:33) vormt zich een groepje van een achttal atleten, waarnan ik alleen Jo schoonbroodt van ken. Het parkoer kan je halfzwaar noemen er zit weinig echt vlak tussen, maar ook geen steile klimmen, het gaat op en af. Tien kilometer ver (0:39:07), het gaat redelijk en ik kan een ruim deel van het kopwerk doen, er staat weinig wind. Het is wel redelijk koud, en de mist trekt langzaam op met de licht aanwakkerende wind, we lopen door bos en heide. Na 15 kilometer (0:58:08) hebben we de steilste klim op het enig stukje onverhard achter de rug, de groep is volledig uit elkaar. Ik volg als enige de sterkste van de groep, niet bijster slim want ik ga daarvoor in het rood, en moet hem op het vals plat laten gaan. Al de andere atleten van de groep hebben me binnen de twee kilometer bijgehaald, als zevende en laatste kan ik aanklampen. Nog voor halfweg marathon (1:22:44) loop ik alleen, het tempo van 4:00/km kan ik niet meer aan, en ik zoek een rustiger tempo. Voor het einde van de eerste ronde kilometer 27 (1:47:17) lopen er een paar atleten voorbij, de meeste zijn atleten van de 27.2 km. Ik voel dat het tempo alsmaar zakt, de hamstring en billen laten zich gevoelen en ook de maag speelt op, ik vrees de totale inzinking. Het blijft ook de tweede ronde op en neer gaan en rond kilometer 33 (2:13:32), loop ik maar 4:25/km meer, en zie serieus af. Daar staan gelukkig mijn supporters om me aan te moedigen, iets verder ga ik Jo Schoonbroodt weer voorbij en verdapper. Nog iets later komt de eerste vrouw me voorbij gelopen, ook dit tempo ligt me te hoog, gelukkig heb ik geen last meer van de maag. Kilometer 39 (2:38:53) ik loop weer tegen 4:10/km en de eerste vrouw loopt maar 100 meter voor mij, ik beslis er voor te gaan. Ik geraak er nog voorbij, en prijs me gelukkig dat de laatste kilometers minder zwaar zijn, ik finish als 20ste in 2:52:30. De balans is matig maar niet slecht, zeker gezien de problemen met het rechterbovenbeen, en het stevige parkoer.
Deze ochtend al vroeg op, na een redelijke goede nachtrust, goed kunnen doorslapen. Om halfacht een marathonontbijt bestaande uit twee mokken koffie en een boterham met choco, speculaas en banaan. De benen voelen nog altijd niet super aan de rechterbil en hamstring voelen zelf verkrampt aan. Binnen een uur zo rond 08:30 vertrekken we voor een autorit van ruim 2 uur richting Apeldoorn. Ik ben zelf heel benieuwd naar mijn resultaat op de marathon, een indicatie, de laatse training over de marathonafstand. Daardoor kan ik er van uit gaan dat een tijd onder de drie uur er in zit, als de hamstring stand houd. Liefst loop ik nog een paar minuten sneller, met een tijd onder de 2:55:00 zou ik zelf tevreden zijn. Het parkoer in Apeldoorn blijkt toch licht heuvelachtig te zijn, een verslag van de wedstrijd is voor deze avond.
Vandaag een los loop van 8.400 meter gelopen in 0:42:55, hsm 107. Een losloop cresendo gelopen, om de benen toch een klein beetje te testen. Het was een slechte indruk die ik er aan overhield, het liep moeizaam de training. Alles gespaart voor morgen, zullen we maar denken, en er ook in geloven. De eerste marathon van het jaar is altijd een twijfelgeval, in het hoofd en in de benen. Gelukkig loopt het meestal beter dan gevreest, en verdwijnen de muizenissen met het startschot. Een beetje positieve stress doet soms wonderen, en voor je het beseft is de wedstrijd voorbij. Morgen staat de Midwinter marathon van Apeldoorn op het programma, een die nog niet op mijn lijst staat.
Vandaag een recuperatieloop van 10.400 meter gelopen in 0:52:20, hsm 110. Op het nippertje in de categorie recuperatie die tot hartslaggemiddelde 110 gaat. Met het tweede gedeelte van de training tegen de wind in kon ik de hsm niet laag houden. De rechterhamstring en aductoren zijn aan de beterhand, maar nog niet volledig hersteld. Het word een dubbeltje op zijn kant,om tegen zondag fit genoeg te zijn voor een deftige marathon. Echter hoop doet leven en met 46 uur voor de boeg, die ons verwijderd van de start, is nog veel mogelijk. De hoop is nog levendig dat er tijdens de eerste M-U Cup wedstrijd een goede prestatie word geleverd. Morgen staat er een korte los loop op het programma, zo'n 7500 meter aan een rustig tempo.
Vandaag een recuperatieloop gelopen van 11.000 meter in 0:58:08, hsm 107. Hopeloos op zoek naar frisse benen, dus een recuperatieloop om dat doel te bereiken. Alleen word ik niet vrolijk van zo'n ingehouden training, die valt me mentaal moeilijk. Maar aangezien het stijve gevoel in de hamstring en pijnlijke aductoren geen verbetering vertonen, zat er niets anders op dan met een korte paslengte en lage pasfrequentie te trainen. Ik heb nu wel nog twee dagen om verder te herstellen en verder te werken aan de wedstrijd. De wedstrijd van zondag, de Midwintermarathon van Apeldoorn zal een indicatie geven voor de zes uur van Stein. Wat zijn momenteel mijn mogelijkheden, ik heb er weinig zicht op, buiten de verwachting onder de drie uur te finishen op de marathon. Morgen staat er een gelijkaardige training op het programma als vandaag, een tien kilometer lange recuperatieloop.
Vandaag een duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:06:36, hsm 133. De rechterhamstring hield stand, het werd toch tijd dat de training er op zat. Een lichte verstijving van de hamstring na 15 kilometer, toch getest met een laatste aan 3:53/km. Ik kan de volledige paslengte nog niet halen, dus was het lopen met een hogere pasfrequentie. Het uiteindelijke resultaat van 4:10/km, laat toch ruimte voor een marathon onder de drie uur. Eigenlijk kan het tegen zondag alleen maar beter gaan, met drie rustige trainingsdagen in het verschiet. Of het moest zijn dat ik een reactie in hamstrings en aductoren krijg, na deze training. Morgen staat er een rustige trage duurloop van tien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 15.500 meter gelopen in 1:16:31, hsm 115. Een duidelijke verbetering tegenover gisteren van zowel het wegdek als de aductoren en hamstring. Niet dat het al volledig weg is de hinder, maar het was allemaal al een stuk minder gevoelig. De training die op het programma stond dus gewoon afgewerkt, met een redelijk gevoel. Er bestaat een kans dat de last in de hamstring en aductoren tegen zondag verdwenen is. Als het zo is, kan ik een stevige Midwintermarathon afwerken, en de ultracup 2010 goed inzetten. Op het einde van de training, zowat de laatste drie kilometer waren spieren wat aan het verkrampen. Het was dan ook met tegenwind en zoals reeds aangehaald alles gaat beter maar is nog niet volledig hersteld. Morgen word de tempoloop dan ook vervangen door een duurloop of trage duurloop, afhankelijk van het verdere herstel, van de pezen en spieren.
Vandaag een herstelduurloop van 11.150 meter gelopen in 1:00:52, hsm 102. Deze herstelduurloop was echt nodig om pezen en spieren actief te laten herstellen. Als adept van de actieve herstelling voor overbelastingsverschijnselen, zal ik er deze week gebruik van maken. Zo is het met de rechterhamstring slecht gesteld, gelukkig doetlopen geen pijn. Maar liggend in de zetel geraak ik niet recht als ik mijn been niet begeleid met mijn handen. Zitten en met traplopen voel ik een doffe knaging, liggend word dat een stekende pijn. Het zit dus zo zolang het glad blijft buiten en de hamstring niet hersteld, beperk ik de kilometers, en ook de snelheid zodat er alleen een herstel of recuperatieloop inzit. Vandaag was het glad op de baan en lag er verse en aangetrapte sneeuw te wachten rond het plaatselijke sportcomplex. De voorziene training van vandaag is dus gehalveerd en word niet opgehaald tijdens de rest van de week. Morgen staat er een trage duurloop van 15 kilometer op het programma, waarschijnlijk word het een 10 km lange recuperatieloop.
Vandaag een trage duurloop van 18.300 meter gelopen in 1:31:06, hsm 120. het was een duurloop met zware benen en pijnlijke spieren en pezen. Tot overmaat van ramp was het weer aan het sneeuwen en was het lopen op de sneeuw. Gisteren had ik de pezen en spieren al serieus op proef gesteld en vandaag dus weer. Met pijnlijke aductoren, buikspieren bilspieren en de rechter hamstring die tegenpruttelde. De meeste van die ongemakken zullen verdwijnen als sneeuw voor de zon, letterlijk en figuurlijk. Nog maar eens een smeekbede voor warmere temperaturen en een ijs en sneeuwvrij wegdek. Liefst vanaf maandag al zodat alles op tijd kan herstellen voor mijn eerste echte wedstrijd van het jaar. Morgen staat er een laatste trage duurloop van 20 kilometer op het programma, daarna afbouwen naar Apeldoorn.
Gisteren was het dan tijd om kennis te maken met de meeste atleten van de top-25 van de M-U Cup. Er was een loop over 2-uur voorzien, waar iedereen zijn tempo zou lopen, over ronden van 1950 meter. Deze organisatie was op korte tijd in elkaar gestoken, om de laureaten van de M-U iets te bieden, om te lopen, voor het etentje en de prijsuitreiking, daar de meesten van redelijk ver komen, proficiat aan Gert Mertens daar voor. Het zat dan nog eens tegen dat het volledige parkoer er ondergesneeuwd en glad bijlag. Van bij de start waren we met een groep van vijf weg, Gert Mertens, Gino Casiers, Johan Whatty en Ronny Eeckhout. Er werd aan een goed tempo gelopen zo'n 4:20/km, wat gezien de omstandigheden goed te noemen was. De eerste 90 minuten werd er heel wat verhalen en ambitie's voor het komende seizoen opgehaald. Het was een gezellige boel, ondertussen had Ronny zich laten uitzakken om zijn vrouw Conny Braeckman te vergezellen. Ronny was vervangen door Lucien Taelman die het eerste uur rustig had gelopen en het tweede uur meeging. Lucien opende de debatten het laatste half uur, nu begon het naar 15 km/uur en soms sneller te gaan. Wat zeker niet evident was op deze ondergrond, Gert en ikzelf gingen mee, zo haalden we de 28 km nog in 2 uur. Gert toonde de goede conditie door het nog gemakkelijk te halen in de spurt, al bij al een geslaagde loop.
Daarna ging het richting de colmar in Merksem, waar de teugels gevierd werden en er lustig gezondigd werd. Eten en drinken gingen er rijkelijk naar binnen, en de kennismaking liep verder, zoveel lopers, zoveel verhalen. Tussen de soep en de pattaten door was er nog de prijsuitreiking van Marathon en Ultra Cup van 2009. De mensen achter deze organisatie verdienen een dikke pluim voor hun inzet en vakkunde om alles in goede banen te leiden. In een niet alledaagse en zware sport als het ultralopen, zo staan er volgend jaar 40 wedstrijden op de M-U Cup. De avond werd in Braschaat afgesloten bij een gezzelige drink, veel verhalen en we kunnen spreken van een geslaagde afsluiter van 2009. Op naar een even geslaagd en nog spannender marathon en ultra cup jaar en succes aan alle deelnemers, verleg je grenzen!!
Vandaag een trage duurloop van 10.550 meter gelopen in 0:49:28, hsm 113. Wat last van de rechter hamstring, waarschijnlijk gisteren overbelast bij wegglijden. Er staat een kleine harde bol op de hamstring, hopelijk is het niet te erg. Als ik mijn rechterbeen veertig centimeter hef komt de pijn opzetten, bij het lopen gaat het. Ik heb wel niet ddorgetrokken, een kleine pijn invoelbaar, we zien morgen wat het heeft. Vandaag gewoon op de grote weg gelopen om ijs en gladheid te vermijden, heen en terug. Morgen staat er dus een twee-uurloop op het programma, als de hamstring hersteld is, loop ik vol uit.
Vandaag een recuperatieloop gelopen van 14.000 meter in 1:08:58, hsm 108. De bedoeling was een trage duurloop van 15 km te lopen maar na 7 km kei glad. Het werd dus een veredelde recuperatieloop, met de nodige voorzichtigheid om niet uit te glijden. Een eerste deel vlot gelopen geen spatje sneeuw of ijs op de weg, en de wind in het voordeel. Deze morgend heb ik na 200 meter rechtsomkeer gemaakt en me naar het werk laten voeren.µ Na het werk direct gaan lopen, tot in Herenthout was alles goed beloopbaar, ook altijd de grote baan. Daarna begon de miserie en begonnen de aductoren snel op te spelen, waarmee de buikspieren en aductoren licht pijn doen, waar ik de laatste dagen totaal geen last meer van had, net zoals de heup en bil opspeelde. Zoals reeds gezegd voor mij kan het niet snel genoeg lente worden, zodat we eindelijk vol uit kunnen gaan. Morgen staat een trage duurloop van 10 kilometer op het programma, en dan focussen op de wedstrijd van zaterdag.
Vandaag een tempoloop van 12.100 meter gelopen in 0:47:46, hsm 124. De benen waren goed vandaag, spijtig genoeg lag er twee centimeter sneeuw op de piste. Bij meer dan 15 km/uur begon ik wat door te slippen, dus hielden we het bij dezen snelheid. Het ziet er niet zo goed uit wat het weer betreft, de volgende dagen valt er elke dag verse sneeuw. Ik hoop dat de twee uur van Schoten doorgaan ondanks de slechte weersomstandigheden. De conditie heeft een boost nodig, een duwtje die ik alleen in wedstrijden te halen zijn. Eens lekker diep gaan, door de pijngrens, het melkzuur voorbij, alles geven en blijven gaan. Morgen staat er een rustige trage duurloop op het programma, 15 kilometer sneeuwploegen.
Vandaag een trage duurloop van 16.150 meter gelopen in 1:19:54, hsm 110. De benen voelden zwaar en vermoeid aan, de voetpezen waren iets minder pijnlijker. Mijn hartslagmeter op de garmin had weer kuren, tussen de lijnen door gemeten. Het was vandaag nog maar eens een vriesdag, leve de opwarming van de aarde. Totaal verkrampt door de koude, ook al zit het een beetje in het hoofd, en kleden we ons te warm. In elk geval is het totaal mijn ding niet, heef mij maar een lekker zonnetje en goed zweten maar. Dat zit er niet in de volgende dagen , dus op de tanden bijten en hopen op beter weer. Morgen staat er een zeer korte training op het programma, waarin ik wat tempo ga proberen maken.
Vandaag een trage duurloop van 21.100 meter gelopen in 1:43:35, hsm 113. Met een dag vertraging was hij er dan, mijn slechte dag, na een lange training. Ik sta deze week met de vroege, dus elke dag op om 04:30 en thuis om 15:30. Dan is de frisheid sowieso ver te zoeken, en als het dan nog berekoud is, is de goesting ver weg. Deze week word het puzzelen om mijn trainingen te kunnen lopen, als ik tijd heb loop ik de langere afstanden. Zoals vandaag de training gedaan die morgen gepland stond, een beetje schipperen. De benen voelden zwaar aan vandaag en de voetpezen deden serieus pijn. Het is zaak om de eerste twee kilometer op de tanden te bijten, daarna verbeterd het. De snijdende wind maakte het koudegevoel nog erger, en doet verlangen naar de zetel en de warme stoof. Morgen een trage duurloop van zestien kilometer, hopelijk met beter benen.
Vandaag een duurloop van 14.200 meter gelopen in 1:03:14, hsm 122. De benen waren verassend fris vandaag, na de training van gisteren had ik anders verwacht. Een trage duurloop werd dus een duurloop aan een tempo van 4:26/km. Het ging als vanzelf de pijntjes waren te verwaarlozen, en de hartslag bleef in de juiste zone. Ik heb er een stevige trainingsweek opzitten van 155 kilometer aan gemiddelde van 4:36/km. Dit komt al aardig dicht bij een goede trainingsweek,qua tempo want qua volume zit ik op schema. Volgende week sta ik met de vroege en dus word het een uiterst rustige trainingsweek.
Vandaag een lange duurloop-tempoloop van 42.300 meter gelopen in 3:00:57, hsm 130. De benen waren niet super, het weer ook nog niet je dat, maar toch had ik goesting in deze stevige training. Met de bedoeling een halve marathon in 1:28:00 te lopen en dan terug te keren om zo de volle marathon te lopen. Zo gezegt zo gedaan, na een mindere eerste kilometer vond ik snel het juiste tempo, en was vertrokken voor de lange tocht. De eerste drie kilometer gingen in (0:12:38) een goed begin, met de lichte wind in het voordeel, moest ik er voor gaan. Het ging alsmaar sneller, en de volgend blok van drie kilometer (0:12:05) was dan ook veel te snel, dus trager lopen. Langs het kanaal zit de wind opzij en tesamen met het slechte wegdek, loopt het iets minder goed, maar nog goed genoeg. De vijftien kilometer in (1:02:23), duidelijk op schema, maar de zware trainingsweken laten zich nu al gevoelen. Hoewel de hartslag mooi in de zone bleef en aan duurlooptempo zat, maar de benen lieten het wat afweten. Aan het keerpunt na 21.150 meter kwam ik door in (1:28:49), tussen de vijftien en de twintig kilometer, twee kilometer onverhard. Nu komt het er op aan karakter te tonen en de km-tijden niet te hoog laten oplopen, de pijn verbijten op training. Meer een mentale pijn dan een fysieke pijn, het loopt wat stroever maar in priciepe kan het nog harder. Na dertig kilometer (2:06:59) het zit er dus nog in om de marathon onder de drie uur te lopen op training. Spijtig genoeg krijg ik last aan de linkerhamstring en rechterbil, waardoor de paslengte automatisch wat korte word. Het tempo zakt daardoor wat in, en ik misreken me ook wat door om te rekenen naar 42 kilometer, niet echt slim. Zodoende doe ik er 57 seconden langer over dan uitgerekend,en ben ik net niet geslaagd in mijn opzet, onder de drie uur finishen. Toch tevreden dat ik dit op training kan en dat na toch wel zware trainingsweken, misschien haal ik de vereiste vorm op tijd!
Vandaag een trage duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:14:49, hsm 116. Lichte last aan de quadriceps van het linkerbeen, een licht brandend gevoel. De rest van de ongemakken zijn ook aanwezig, die diverse overbelastingen lijken onder controle. Zo is de achillespees maar een licht zeurende hinder, die na twee kilometer volledig verdwijnd. Van de billen een de rechterheup mag ik ook niet klagen, ook die lijken aan de beterhand. De beide voetpezen zijn nog altijd gevoelig de eerste drie kilometer, daarna heb ik weinig last. Ondanks de zware trainingsweken en het slechte loopweer mag ik niet klagen. De conditie gaat opwaarts, het gewicht naar benenden, zeker nu de vries voorbij is. Het zweten gaat weer als in de beste dagen, iets meer drinken overdag zal de boodschap zijn. Morgen staat er nog een zware test op het programma, een tempo-duurloop van drie uur.
Vandaag een trage duurloop van exact 2:00:00 gelopen, hsm 120. Het eerste uur 12.200 meter afgehaspelt, het tweede uur 12.850 meter gelopen. Alleen last van de buikspieren, niet zoveel als gisteren, het tempo lag dan ook lager. Zo tikken de kilometers vlot aan, het zal weer een stevige week worden. Het word voorlopig ook de laatste echte opbouwweek, hierna volgen relatief rustige weken. Waar we de nodige frisheid proberen terug te vinden, en ook de snelheid kunnen opvoeren. Morgen staat er een rustige trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een blokken-tempo-loop van 21.100 meter gelopen in 1:29:29, hsm 133. De baan was op sommige plaatsen nog glad en dit is de reden waarom er geen blok van 15 km/uur is. Maar de benen zijn ook nog niet volledig hersteld van de ultraloop van zaterdag. Ook de lichte overbelasting die het lopen op gladde wegen veroorzaakt, wegen door. Zo had ik toch last van te stroeve aductoren, waardoor de paslengte niet volledig benut kon worden. Een marathontijd van onder de drie uur zit er toch al in, ondanks de nog niet optimale conditie. Zaterdag volgt waarschijnlijk een goede test, dan staat er een duur-tempoloop van drie uur op het programma. De beste blok van vandaag was, 12:09/3 km, en het traagste blok was in een tijd van 13:29/3 km. Niet echt slecht maar ik kon ook niet echt meer versnellen, alhoewel de hartslag nog veel ruimtehad. Dat komt dus door de fysieke ongemakken, en de vermoeidheid, de recuperatie is de barometer voor de vorm. Het is dus duidelijk dat de vorm nog verre van optimaal is, dat was dus ook niet de bedoeling. Morgen bouwen we de conditie en het volume verder op met een trage twee-uursloop.
Vandaag een trage duurloop van 21.100 meter gelopen in 1:44:22, hsm 115. Spekglad lag het erbij de eerste acht kilometer, eigenlijk onverantwoord daar op lopen. Maar het beterde met de minuut, dus gingen we maar door voor de afstand van een halve marathon. In de drie rondes van 6.250 meter zat een helling en 2.500 meter wind pal op kop, en ook in de rug. De wind was vrij pittig en constant, de helling bleef er glad bij liggen, de rest van het parkoer werd goed loopbaar. Het grootste pijnpunt, wat betreft overbelastingen, blijven de buikspieren en aanhechting aan de aductoren. Wat weinig kans op verbetering heeft als het er zo glad bij blijft liggen, ik wijt het aan de correcties om niet uit te glijden, toe. Het tweede deel van de week geven ze positieve temperaturen, geef mij maar een 15° en weinig wind. Morgen staat er een blokken-tempo-loop op het programma, als de staat van het wegdek het toelaat.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 16.250 meter in 1:21:52, hsm 116. Het was een onder moeilijke weersomstandigheden gelopen trage duurloop. Ijs, sneeuw, gladheid en buien van sneeuw en smeltende sneeuw en regen. Maakten er uiterst onaangename trage training van, belastend voor de buikspieren. Ik denk zelf aan een beginnende pubalgie daar de pijn uitstraalt naar de aanhechting buikspieren- aductoren. Laat hopen dat het gewoon de zware trainingen zijn die wat doorwegen op het gestel. Ik heb deze morgend de inschrijving voor de zes uur van Stein gefinaliseerd. Er komen heel wat sterke atleten aan de start, de bijna voltallige Belgische ultraloopploeg. Waar ik spijtig genoeg niet meer bij hoor, maar ik maak me sterk dat een sterke prestatie in Stein, veel kan veranderen, maar de plaatsen worden duur, als men leest dat ze maar een ploeg van drie atleten afgevaarden. Wij de Ultra-atleten, moeten maar aantonen dat de Belgische ultraploeg meer vertegenwoordigers verdient. Voor zowel het wereldkampioenschap 24-uur in Braive-la-Gallarde (13 mei 2010), dan het wereldkampioenschap 100 km in Gibraltar (7 november 2010).
Vandaag een herstelduurloop van 10.850 meter gelopen in 1:02:07, hsm 102. Een wederdienst aan mijn vrouw Carine, nadat ze me gisteren het laatste uur vergezelde. Zeer rustige herstelloop in de verse sneeuw, die vuiligheid blijft maar vallen. Het verlangen naar de lente word alsmaar heviger, een mooi zonnetje en een lekkere temperatuur. Na de eerste kilometer ging het al redelijk vlot gezien de zware training van gisteren. Deze afbouwweek in de opbouwperiode toch nog ruim 128 kilometer gelopen. Als de omstandigheden op de baan iets of wat redelijk zijn morgen een langere training.
Vandaag een ultralooptraining gelopen van 52.410 meter in 4:01:54, hsm 134. Het duurde lang voor ik besliste de training aan te vatten, om 09:00 sneeuwde het nog. Toen besliste ik maar naar het tennis en het veldrijden te zien en daarna te gaan lopen. Om 12:20 was ik er klaarvoor, we zouden wel zien hoe ver ik onder deze omstandigheden zou raken. Ik vertrok wind mee richting Herentals om daar langs vaart te lopen en na 2 uur rechtsomkeer maken. Carine zou twee uur na mijn vetrek, me tegemoet komen met de fiets om het laatste uur mee te rijden. De eerste zes kilometer langs de steenweg kreeg ik al alle omstandigheden te verwerken. Verse sneeuw, smeltende sneeuw, ijswater, ijs edn ook een paar goed beloopbare stukken. Na de eerste kilometer zat het tempo er goed in, de kilometertijden bleven ruim onder de 4:30. Ondanks de soms sterk veranderde omstandigheden kon ik redelijk goed het tempo aanhouden. Toch lag het er overwegend beter bij dan verwacht, en dat heeft de loper dan wat meer moed. Na een uur lopen had ik 13.500 meter op de teller staan, dat tempo ging ik natuurlijk niet vast kunnen houden. Iets later kwam een heel slecht stuk, vijf kilometer onverhard en ijzelende omstandigheden. Het was slalommen om de best beloopbare stroken uit te kiezen, en dan was het nog gevaarlijk. Daar verspeelde ik veel onnodige krachten, en het zwaarste moest nog komen, de weg terug. Na 26.500 meter keerde ik terug richting Herenthout, na twee uur had ik 26.750 meter op de teller. Vlak na het keerpunt voelde ik dat het moeilijk zou worden om 52 kilometer te halen binnen de vier uur. Opspelende overbelastingsverschijnselen, de buikspieren, de billen de aductoren en de rechter heup. Met de wind op kop en met zwaarder wordende benen en de moeilijke strook in het vooruitzicht rond kiolmeter 33. Ik begon al te hopen dat Carine het aandurfde om door deze omstandigheden de fiets uit te halen. Na 38 kilometer was het zo ver, daar was Carine met de fiets, ik kost me verlossen van een van de twee drinkbelts. Cola, water, en sportdrank zeulde ik mee en druivesuiker voor de moeilijke momenten, het eten en drinken trainen! Het marathonpunt (42.200) bereikte ik in 3:11:28, zonder te groot verval zou het toch kunnen lukken 52 kilometer halen. Maar de benen werden zwaarder en de pijntjes laten zich harder gevoelen, gelukkig was Carine er om me te steunen. Uiteindelijk zal ik de 52 kilometer vol maken binnen de vier uur (3:59:40), en kon ik op een goede training terugblikken. Ondanks de moeilijke omstandigheden heb ik het doel bereikt die ik mezelf gesteld had, nu kan ik gaan rusten
Vandaag een recuperatieloop van 8.000 meter gelopen in 0:39:19, hsm 110. De rug deed zeer en zat redelijk geblokkeerd, even dacht ik eraan de niet te trainen. Maar het ging sowieso een korte rustige training worden dat ik toch maar ben gaan lopen. Het regenweer en de gure wind nodigden nochtans niet uit om te gaan lopen, en die koude temperaturen al helemaal niet, gewoon verstand op nul en er tegen aan gaan. De rugpijn straalde uit naar de hamstrings en het was weer knokken om 12 km/uur te halen. Hopelijk gaat het morgen een pak beter, met een ultratraining van vier uur voor de boeg.
Vandaag een trage duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:17:20, hsm 117. Het ging niet al te vlot vandaag, pijn aan beide voetpezen en geblokkeerde bilspieren. Precies gewapend beton zo stijf en niets van souplesse, het is lijk lopen tegenin de wind, 7 beaufort. Naarmate de kilometers volgen komt alles wat losser maar echt een vlotte loopstijl is het niet. Verleden week had ik de eerste vier dagen 106 kilometer nu amper 57.450 meter. Ik had gehoopt dat de veerkracht wat zou terugkeren na deze relatieve rust, maar helaas! Niet dat het erg is, daar ik in volle opbouw ben, en er hier en daar toch een positief signaal is te vinden. Uit ervaring weten we dat een opbouw met een groot volume garant staat voor een goed wedstrijdseizoen. Misschien heb ik gewoon nood aan deze wedstrijden om me volledig te kunnen geven. Morgen staat er een korte duurloop op het programma tussen de acht en de tien kilometer.
Vandaag een interval gelopen van in totaal 15.000 meter in 0:56:40, hsm 132. Het begin was pijnlijk voor beide voetpezen het duurde drie kilometer voor het over ging. Op de tanden bijten en zo snel mogelijk proberen te lopen was de boodschap. De achillespees, de beide billen en heupen waren ook pijnlijk of zaten vast. Naar gelang de training vorderde ging het alsmaar beter en kreeg ik er echt zin in. Ondanks de ijzige wind en keiharde piste gingen de tijden alsmaar beter. Toen ik voor de twee laatste intervallen gezelschap kreeg kon de pret niet meer op. De laatste kilometer ging zelf in 3:13, zo hard dat moet eeuwen geleden zijn.
Vandaag een trage duurloop van 13.250 gelopen in 1:01:22, hsm 118. De beide voetpezen en de linkerbil waren in een pijnlijke staat, na het werk. Ik maak me toch wat zorgen om die linkerbil-heup, het is geen verekking. Eerder een ontsteking aan een slijmbeurs of iets in de zin, constant pijn. Alleen als ik loop voel ik geen pijn, op het moment dat ik stop, komt de pijn weer op. De tweede helft van de training versneld, op het einde tegen 15 km/uur, om de bil te testen. Morgen staat er een interval op het programma 10 maal 1 km snel met 10 maal 500 meter normaal tussen.
Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:03:43, hsm 111. Last aan de linkerheup en beide voetpezen waren serieus pijnlijk, na de vroege. Het was lang geleden dat die nog zo zeer deden, maar het beterde na twee kilometer. Gelukkig zijn de eerste vijf dagen van de week, allemaal korte trainingen, maximum 15 km. Ik hoop dat de heup en voetpezen tegen dan volledig hersteld zijn, want de zaterdagtraining word zwaar. Morgen gaat de training zo wat hetzelfde zijn als die van vandaag, kort en rustig.
Vandaag een lange duurloop van 30.200 meter gelopen in 2:13:57, hsm 121. Ik had vandaag een slechte dag en kon nooit in het geplande tempo aanhouden. De bedoeling was tegen 14 km/uur te lopen en de laatste vijf kilometer versnellen. Maar zoals gezegt de benen waren te slecht, en pijn in de onderbuik maakte het nog moeilijker. Tel daarbij een fikse neusvalling, en het bijhorende snot en mindere ademhaling. Ook de vele kilometers, en de opbouwfaze naar de beste conditie, verklaren de wisselvelligheid. Het zal in elk geval een zware klus worden om de conditie van verleden jaar te evenaren. Volgende week zal er tot en met vrijdag weinig volume worden getraind, om wat te herstellen. Zaterdag volgt de eerste echte ultratraining een duurloop van vier uur.
Vandaag een trage duurloop van 15.130 meter gelopen in 1:12:20, hsm 114. Het ging redelijk vandaag, buiten wat stijfheid aan de billen en hamstrings. Het kilometertotaal nog wat opdrijven, een stevige basis leggen voor de rest van het seizoen. De benen raken zo stilletjes aan serieus vermoeid, en morgen staat er alweer een stevige training op het programma. Een training waar de benen gaan beslissen wat het gaat worden, in elk geval een van 30 kilometer lang. Zo word het een week van ruim 166 kilometer en een week om verder op te bouwen.
Vandaag een duurloop van 15.070 meter gelopen in 1:07:46, hsm 124. Gelukkig waren de benen al een stuk frisser dan gisteren, zodat ik het juiste tempo kon halen. Met 4:36/km had ik tevreden geweest, het is 4:30/km geworden, ruim 13.300 per uur. De tempo's van de verschillende trainingen liggen eindelijk vast, sinds een paar jaar. Zo loop ik woensdag meestal een interval of tempoloop tegen 16 km/uur. Voor vrijdag staat er meestal een duurloop van 13-14 km/uur op het programma. Dan is er zondag, de wedstrijddag, zoniet een stevige training tussen de 13-16 km/uur. Met een afstand die schommelt tussen de 16 km (tempoloop) en de 38 km (lange duurloop). Daar rond is het gehele schema opgebouwd naar de diverse doelen van cross tot ultraloop. De vier overige dagen gaan grotendeels naar volumetraining of recuperatietraining 11-13km/uur. Morgen een volumetraining van 15 kilometer, dan zit ik deze week aan 136 kilometer (6 dagen).
Vandaag een trage duurloop van 21.000 meter gelopen in 1:44:30, hsm 113. Een gevoelsmatige zwaardere training dan gisteren, een slechte dag, of moet ik weer gewennen. Gewennen aan acht uur rechtop staan, wat mijn voetpezen enorm overbelast. Dat voelde ik de eerste kilometer, zo'n pijn in de voeten, dat ik amper vooruit geraakte (6:07/km). Het word weer pijnlijk de eerste kilometer na een werkdag, nu zat er nog nachtrust tussen. Geen moment liep het soepel, Met achtereen volgens een marathon en drie halve marathons, niet eens abnormaal, gelukkig komen er nu twee dagen van trainingen rond de 15 kilometer aan.
Vandaag een extensieve interval van 21.000 meter gelopen in 1:22:01, hsm 137. Het ging buiten verwachting goed vandaag, ik vreesde voor zware benen. De conditie is in stijgende lijn en dan recupereer je sneller, goed teken. Van de overbelastingen had ik vandaag weinig tot geen last, een beetje schrpte mis ik wel. Na de traditionele moeilijke eerste kilometer ging het redelijk vlot, zonder dat ik echt diep moest gaan. De bevroren gravelpiste werd na een half uur lopen omgetoverd tot een grote plas. Gelukkig maar een paar millimeter diep, maar ik zag er nogal uit na de training. Het was een extensieve interval van 2.000 meter snel en 1.000meter normaal tempo, zeven maal. De 1.000 meter normaal ging in 4:00/km tot 4:28/km voor de eerste en duidelijk traagste kilometer. Voor de 2.000 meter ging het tempo tussen de 7:21/2 km en de 7:43/2 km, best tevreden dus. Nu moet ik de volgende weken nog wat kunnen groeien en wat snelheid winnen.
Deze namiddag een trage duurloop van 9.100 meter gelopen in 0:43:26, hsm 119. Met nog steeds vermoeide benen toch een betere training afgewerkt dan deze morgend. Na een deugddoende massage van de pijnlijkste beenspieren, toch al een beter gevoel. Buiten de eerste twee kilometer tegen 13 km/uur gelopen, en pijnlijke quadriceps. Ik hoop dat ik tegen morgen wat beter ben, wan dan staat er een zware extensieve interval op het menu. Zeven maal twee kilometer snel met zeven maal een normale kilometer in, in totaal 21 kilometer. En daarna mijn eerste werkdag van het nieuwe jaar, beginnen met de late.
Vandaag een herstelduurloop van 12.400 meter gelopen in 1:07:21, hsm 105. Het was met zwaar vermoeide benen dat ik de training begon en koos dus voor een herstelduurloop. Een broodnodige actieve recuperatietraining om alles te laten herstellen en zo verder te groeien naar een betere conditie. Lang geleden dat het zo zwaar aanvoelde om een eindje te gaan lopen, normaal na de trainingen van gisteren. Deze namiddag nog een trage duurloop van een achttal kilometer, naargelang het gevoel in de benen.
Deze namiddag een trage duurloop van 14.100 meter gelopen in 1:07:29, hsm 124. In totaal de marathonafstand volbracht zo'n 42.500 meter gelopen in 3:24:41. Zo'n tien minuten sneller dan verleden week maandag, een tijdverschil voor de helft te wijten aan de betere omstandigheden en een helft aan de verbeterde conditie. Deze namiddag na twee kilometer goed doorgetrokken, ondanks de stijve benen. Het op gang komen is het pijnlijkst, daarna is het een kwestie van karakter tonen. Zeker niet de gemakkelijkste training, zelf aan dit tempo, niet vanzelfsprekend. Ik hoop gehard te worden door deze zware trainingen, en er in zware wedstrijden mijn voordeel bij te halen, en op de moeilijke momenten beter te doorstaan.
Vandaag een lange trage duurloop van 28.400 meter gelopen in 2:17:12, hsm 119. Hoewel de dij nog niet 100% is, toch een langere training afgewerkt vandaag. De weg lag er goed bij, alleen had ik te weinig tijd om een training van drie uur te doen. Misschien als de oude knokken het toelaten nog een training deze namiddag. Ik ben al best tevreden met deze training, maar overmorgen is het terug gaan werken. Dus maak ik van deze laatste dagen economisch werkloosheid gebruik om goed door te trainen. Alleen opletten dat ik niet overtraind geraak, volgende week word dan ook een afbouwweek. Maar dus eerst een paar dagen goed doortrainen en deze week de kaap van de 160 km/week bereiken.
S'morgens naar buiten om de hond eten te geven en zien dat de sneeuw gesmolten is door de regen. Een moddercross in het verschiet in de plaats van een sneeuw en ijscross, mij niet gelaten. Jorgi en Kenney hebben er ook zin in, het word onze laatste cross van het seizoen dus genieten maar. Eens in het Blososportpark van Herentals is het eerste wat opvalt de nieuwe clubtent van ACHL. Tweemaal zo groot als de vorige,en we kunnen allemaal onze sportzakken er in kwijt, een luxe. Terwijl Carine voor de verdere opbouw van haar loopconditie zorgt door kilometers te malen, lopen Kenney en Jorgi warm voor de wedstrijd met de verplichte versnellingen en startsimulatie's. Ikzelf heb veel last van mijn linkerdij en twijfel heel sterk om mee te lopen, misschien loop ik gewoon naar huis. Het is zoals altijd Kenney die als eerste van ons achter de startlijn staat, voor zijn cross bij de miniemen. Zijn start is meer dan behoorlijk, maar Kenney kan niet wegsteken dat er weinig kwaliteit getraind is de laatste weken. Zo verliest hij nog een plaatje in de tweede ronde, in de plaats van er nog een stuk of vier voorbij te gaan. Kenney finisht als veertiende op eenendertig miniemen en is niet al te gelukkig met zijn geleverde prestatie. Jorgi die dit jaar een grote stap voorwaarts gezet heeft, wil dat vandaag bevestigd zien, door een goede prestatie. Al bij de start loop hij achter de feiten aan, maar herpakt zich en halfweg de eerste ronde heeft hij zijn plaats ingepakt. Maar ook Jorgi heeft ingeboet aan volume en kwaliteit tijdens de laatste maand, en heeft het moeilijk. Jorgi zakt volledig weg en finisht als 21ste op 46 kadetten, hij is zwaar ontgoocheld maar weet wat hem te doen staat. Ondertussen heb ik voor de derde keer reflex-spray op de dij gespoten en een lichte opwarming afgewerkt. Dus toch maar beslist om te starten en te zien waar het schip strand, een paar versnellingen later weet ik dat het zwaar word. Het parkoer ligt er voor de helft zeer zwaar bij, de eerste 800 meter liggen er vettig bij, het tweede deel is goed beloopbaar. De wind is ondertussen aangewakkerd en blaast in het nadeel bij de start en in de open vlakte, dus word het intervallen. Omstreeks 15:00 worden we in gang geschoten, mijn start blijft steken in het sompige gras en eerste modderstrook. Als allerlaatste weg en na 300 meter al 50 meter achter op de voorlaatste, dat beloofd maar de wedstrijd is nog lang. De dij voelt na de eerste kilometer minder pijnlijk aan, en ik heb de voorlaatste al te pakken, oef weg met de rode lantaarn. Op het goed beloopbaarstuk heef ik wat ik heb en in de tweede ronde heb ik de volgende twee te pakken en ga door. Er gaapt een groot gat tussen het volgende groepje van drie atleten en het duurt tot het einde van de vierde ronde tot ik er bij ben. Ik ga door opmijn elan want binnen de 50 meter lopen nog twee atleten en we zitten reeds in de voorlaatste ronde. Het lukt me er nog drie voorbij te gaan, maar het beste is er af met nog een kilometer te gaan komt er nog een atleet terug. Zo finish ik op een 49ste plaate op 57 atleten, en heb ik er eindelijk een kwaliteitstraining op zitten, nog een hele weg te gaan.
Vandaag een trage duurloop van 15.350 meter gelopen in 1:15:48, hsm 115. De drie snelle kilometer hebben voor een lichte verekking in de linker dij-hamstrings gezorgt. Het komt hoogst waarschijnlijk van het lopen op gladde ondergrond en het af en toe doorschuiven. De wegen lagen er nu bijna perfect bij, hoogstens een paar meter hier en daar. Ook de sneeuw op de velden verdwijnd stilletjes aan, het kan morgen dus een moddercross worden. De cross in Herentals waar ik waarschijnlijk bij de senioren ga lopen en een laatste plaats vermijden? Zeker na deze zware trainingsweek en de kleine mankementen en overbelastingen aan de spieren. Het voornaamste is dat het een goede snelheids en weerstandtraining word, om zo een hoger niveau te halen.
Vandaag een trage duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:10:49, hsm 122. Rustig begonnen aan de training, goed letten op de eventuele pijnpunten. Buiten de gewoonlijke ontstekingspijnen, voelde alles goed aan, alleen wat vermoeid. Toch na een drietal kilometer beslist dat het wat harder mocht, nu het er overwegend goed bij lag. Geleidelijk aan, tesamen met het versnellen, verdween de grootste spierstijfheid. Na negen kilometer was het tijd om nog wat te versnellen, het ging onder de 4:30/km. De benen haven geen krimp, na dertien kilometer kwaamm de steilste helling. Van af daar ging ik alles geven wat er nog in de vermoeide benen zat, tegen de wind in. Nu voelde ik de beide hamstrings verstijven, maar ik kon doortrekken tot thuis aan 4:00/km. Een geslaagde training met drie kwaliteitskilometers in, het is een begin, waar op ik verder kan bouwen. Voor vandaag zit de training er op, morgen staat er een recuperatieloop van vijftien km op het programma.
Deze late namiddag een trage duurloop van 13.000 meter gelopen in 1:03:55, hsm 120. Met nog pijnlijke benen en nog pijnlijkere voetpezen, er toch nog dertien kilometer bijgedaan. Nu ben ik officieel een loopverslaafde, maar dat wisten de meeste onder jullie al. Ik zit deze week al aan 114.490 meter en dat op vier trainingsdagen, volumetraining. Er zit natuurlijk weinig of geen kwaliteit in de trainingen, maar dat zou het risico op blessures verhogen. Ik hoop zondag een kwaliteitstraining af te werken tijdens de veldloop in Herentals. Een 5.500 meter aan 16 km/uur, daarmee zal ik al tevreden zijn, en volgende week een tempoloop. Morgen staat er een training, een trage duurloop van 15.000 meter op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 20.710 meter gelopen in 1:42:39, hsm 116. Het zonnetje was van de partij, maar de wegen lagen soms gevaarlijk glad. De stukken in de schaduw moest je de sneeuw opzoeken om wat grip te krijgen. Weer zeer belastend voor de billen, heupen, aductoren en achillespezen. Ik heb de training dus een kleine tien kilometer ingekort, die zijn voor deze namiddag. Het zwaartepunt van deze week, wat het volume betreft is van maandag tot vandaag. Normaal moet het goed zijn voor ruim 110 kilometer in vier trainingsdagen en zeven trainingen.
Vandaag een trage duurloop van 20.400 meter gelopen in 1:27:02, hsm 135. Een training met iets meer pit in dan de voorbije dagen, een lange duurloop. Het was nog wat zoeken naar goed beloopbare wegen en afwisselende richtingen. Niet te lang tegen de wind inlopen, voor de koude en om niet teveel weestand te ondervinden. Om echt tempo te maken waren de benen nog wat te vermoeid van de vele trainingskilometers. Die van de maandag waar ik de volledige marathonafstand aflegde in twee trainingen. Hoewel op het gemak gelopen, was het een aanslag op de onderste ledematen. Door de gladde wegen zien de spieren die voor evenwicht en stabiliteit zorgen enorm af en raken overbelast. Zo zijn de billen, hamstrings, achillespezen en voetpezen er slecht aan toe en overbelast. Dus nog eens een smeekbede voor warmer en droger weer, laat dat zonnetje maar schijnen.
Deze late namiddag een trage duurloop van 10.600 meter gelopen in 0:50:10, hsm 121. Een te trage training die ik deze keer niet aan de slechte staat van de baan kan wijten. Het zal weer hard werken (met plezier) zijn om het oude niveau terug te halen. Uit ervaring weten we dat een twee tot drie weken voldoende kunnen zijn. De basis leggen voor de rest van het seizoen, kilometers malen, des te meer des te beter. Vandaag kom ik aan een totaal van achttien kilometer, gelopen in 1:27:07. De voorlopige lijst van marathons en ultra's die ik online gezet heb, zijn onder voorbehoud. Het is nog niet zeker dat ik dat allemaal aankan, maar het is wel een ambitie dit seizoen, om meer ultra's te lopen.
Deze morgend een trage duurloop van 7.400 meter gelopen 0:36:57, hsm 113. Na de vele trainingskilometers van gisteren, waren de benen alles behalve fris. De eerste kilometer tegen amper 10 km/uur, daarna ging het iets vlotter en verdween de stijfheid. Bij laatste drie kilometer toch een tandje bijgestoken en aan ruim 13 km/uur gelopen. De beenspieren trekken dan wel wat tegen, en het was werken om het tempo te behouden. Een groot probleem bij deze temperaturen is dat je altijd te warm gekleed vertrekt. Maar na een drietal kilometer krijg ik het veel te warm, handschoenen en pots kan ik dan uittrekken, en de ritssluitng van de jas wat openen, maar het blijft toch te warm om vlot te lopen. Straks deel twee van de training een rustige tien kilometer, op een beter beloopbare ondergrond?
Vandaag een trage duurloop van 7.330 meter gelopen in 0:40:40, hsm 115. De eerste kilometer was een ramp, alles deed zowat pijn en ik moest Carine laten lopen. Na de 35.050 meter van deze morgend, heb ik dus de volledige marathon afstand gelopen. Ik wou dat Carine ging lopen en meer dan vijf km, dus stelde ik me kandidaat om mee te lopen. Het duurde dus een goede kilometer eer ik weer bij mijn vrouw kon aansluiten, na een 6:10/km. Daarna ging het vlotter tegen 5:30/km, maar ik moest alles geven om te kunnen volgen. Morgenvroeg staat er een trage duurloop van 10 kilometer op het programma. Als het shoppen vlot verloopt loop ik s'avonds nog een trage duurloop van 7 kilometer.
Vandaag een lange trage duurloop van 35.050 meter gelopen in 2:53:29, hsm 121. Op de nog steeds gladde wegen een lange training afgewerkt, van bijna drie uur. Zoals op de nieuwe planning voorzien, gaan we deze week wat meer kilometers afmalen. De week ingezet met de langste training, zondag is er immers de veldloop van Herentals. Toch ben ik nooit ver van huis geweest, door de vele lussen heb ik al mijn straatparkoers in Herenthout verkend en weet ik nu waar het best lopen is de volgende dagen. Zeker voor de kwaliteitstrainingen zou er zo weinig mogelijk ijs of sneeuw moeten liggen. De vrije delen op de baan waren deze keer niet altijd de beste om te lopen, spekglad soms. Ik hoop dat de voorspelingen klopen en er geen sneeuw meer zal vallen en de temperatuur zou klimmen. Maar de weerberichten veranderen van dag tot dag, dus het blijft afwachten en hopen.
Vandaag een trage duurloop van 16.300 meter gelopen in 1:16:49, hsm 120. Ik wou er een kwaliteitstraining van maken vandaag, maar de ijsbaan besliste er anders over. Je moest de kanten op zoeken tussen ijs en sneeuw om recht te blijven, best pittig. Op de beter beloopbare stroken iets of wat tempo proberen maken, geen sinecure. Van de afgelasting van de LPM-Marathon een deugd gemaakt en de km's opgevoerd. Deze week 132 kilometers afgehaspeld ondanks de soms moeilijke omstandigheden. Ik ben normaal volgende week ook nog de ganse week economisch werkloos. Dus probeer ik er volgende week nog een zware trainingsweek (volume) van te maken. Te beginnen met morgen, hoeveel weet ik niet, dat hangt af van de staat van de baan.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 1:00:01, hsm 117. Gelopen tijdens een storm in een glas water, als het hierbij blijft valt het mee. Niet dat het harder moet gaan sneeuwen, integendeel het mag van mij stoppen. Het was zeker te doen, niet te glad, niet te koud, de acclimatiesatie zal er voor iets tussenzitten. Alleen de wind was een spelbreker, die ging soms fel tekeer met fijne poedersneeuw in de ogen. Het was knokken om wat tempo te houden tegen de wind in, en met het doorglijden op het ijs. De rechterachillespees zeurde dat het kraakte, en de overbelaste bilspieren kwamen moeilijk los. Het is hopen op een flinke dooi en een droge periode, zodat ik weer in het bos kan lopen. Morgen staat er een rustige training op het programma, afstand word bepaald door weer en benen.
Vandaag een trage duurloop van 12.550 meter gelopen in 1:00:47, hsm 112. Iets minder gelopen als voorzien, maar nog altijd 2.550 meter meer dan op schema. Ik moet nog zeventien kilometer lopen om mijn kilometer totaal te halen (120 km). Het zal morgen en overmorgen sowieso rustge trainingen worden om wat te herstellen. Ook het weer zal niet teveel overschot laten, volgende week op naar de 130 km. Vandaag nog veel last van de vastzittende bilspieren en hamstrings, en pijnlijke voetpezen. De rechter achillespees vraagt ook de nodige aandacht, een ziekenboeg op mijn eigen. En toch maar blijven doorgaan, terwijl de nodige excuses voor het rapen liggen. Ik hoop dat ze de LPM-Marathon vroeg in februari plannen, zodat er wat ruimte blijft voor de rest. Morgen staat er een korte trage duurloop op het programma, het weer zal beslissen over de afstand.
Deze namiddag een trage duurloop van 11.100 meter gelopen in 0:53:26, hsm 120. Een training met twee gezichten, de eerste vijf kilometer gelopn tegen 5:30/km. De laatste zes kilometer versnelt naar een km tijd onder de 4:30/km, de benen kwamen los. Vandaag een totaal van 35.300 meter gelopen in 2:54:15, met een gemiddelde hsm van 115. Zoals te zien is op de bijlage mis ik een kilometer, de garmin niet op tijd ingedrukt. Niet altijd even simpel met een paar handschoenen aan, de voetpezen deden goed zeer. Ook de bilspieren en de heup hadden tijd nodig om opgewarmd te geraken in deze vriestemperaturen. Morgen proberen we vijftien kilometer te lopen, dan zit ik weer op schema en volstaat zeventien kilometer in het week-end.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.200 meter gelopen in 2:00:49, hsm 114. Het trainingsschema word volledig omgegooid, door de afgelaste LPM-marathon. Gisteren werd op de site van de LMP-marathon de afgelasting geofficialiseerd. Niet alleen de marathon word afgelast, ook de feestelijke prijsuitreiking van de M-U Cup. De drie relatieve rustdagen worden gebruikt om de verloren kilometers van zondag op te vangen. Zo word er vandaag tweemaal getraind, deze morgend een 24 km lange trage duurloop. Het lag er op veel plaatsen gevaarlijk bij, maar het blijft beloopbaar, op de weg zeker. Een lichte contractie in de beide billen, van gisteren zo geforceerd te lopen om het gevraagde tempo te halen. Neem daarbij de lichte verkrampte houding die een loper aan neemt op deze gladde wegen. Alleen dat punt maakt van de aflassing van de verscheidene wegwedstrijden een wijze beslissing. We zouden toch niet willen dat verscheidene marathon, ultra en wedstrijdlopers met kwetsuren uitvallen. Als mijn benen het toelaten loop ik deze namiddag nog een trage duurloop van acht kilometer.
Vandaag een duurloop van 14.050 gelopen in 0:57:36, hsm 135. Het moest normaal een interval of tempoloop van 15 kilometer worden. Aangezien de weersomstandigheden en benen het niet zagen zitten, werd het een duurloop. De bilspieren en onderrug leken vast te zitten, en een echte versnelling zat er niet in. Ook de baan was op vele plaatsen glad en is dat ook een verklaring? voor het vastzitten van de spieren. Ik hoop dat de wedstrijd zondag kan doorgaan, want ze geven zaterdag nog een verse lading sneeuw. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 20.400 meter gelopen in 1:33:37, hsm 123. Toch maar mijn voorziene training afgewerkt, het was goed om te lopen. Het zonnetje scheen en de weg was op de meeste plaatsen sneeuwvrij gemaakt. Mijn te goed van 6.000 meter komt me deze week misschien nog van pas. De rechterachillespees speelde toch weer wat op, ook de bilspieren en onderrug. Met het tempo dat ik gelopen heb ben ik tevreden 4:35/km met een hsm van123. Morgen staat er een tempoloop van vijftien kilometer op het programma.
Deze namiddag een trage duurloop van 6.140 meter gelopen in 0:33:04, hsm 113. Om mijn zonen aan het lopen te krijgen nog maar een korte training ingelast. Het is geen pretje om na school alleen in de donkere en koude te gaan lopen. Nu mag het morgen iets korter, dan loop ik alleen en mag het op mijn eigen tempo. De billen en voetpezen protesteerden in alle hevigheid, en Jorgi wou bergop versnellen. Wat is dat met de jeugd van tegenwoordig geen respect meer voor de masters. Morgen mag de training dus iets korter dan gepland we zien wel.
Vandaag een recuperatieloop van 15.110 meter gelopen in 1:17:17, hsm 111. Het was een training op twee snelheden, de eerste zes kilometer gelopen aan hersteltrainingstempo. Samen met mijn vrouw Carine gelopen, zo liep ze ook nog eens een langere afstand. Na zes kilometer alleen gelopen en versneld naar trage duurlooptempo. De benen deden toch wat zeer na de veldloop van gisteren in de sneeuw. Morgen staat er een trage duurloop van 20 kilometer op het programma, nog wat wennen aan de koude.
Gisteren om 11:00 eens naar buiten geweest om te zien hoe de grote baan er bij lag. Carine was niet happig om door de sneeuw en ijzel te rijden, maar het was te doen. Dus vertrokken we op het nippertje, en 20 minuten voor Kenney moest starten waren we er. Goed ingeduffeld, de koude viel al bij al nog mee, met een schitterend zonnetje en weinig wind. De jongste categorien waren al aan het lopen en sommigen leken wel wat aangedaan door de koude. Kenney had nog vijf minuten tijd om wat te wennen aan de aangestampte sneeuw en koude. Hij vond het goed te doen om te lopen en had goede grip op de gladde ondergrond. We gingen ons klaarzetten in het startvak, en monsterden de tegenstand, veel vreemde gezichten. Van bij de start was Kenney goed weg voor zijn doen, zowat in 12de positie na 100 meter. Kenney geraakte gemakkelijk de berm op richting wielerpiste en bleef verstandig in zijn groepje. De laatste honderden meter schoof Kenney vlot door naar een zeer mooie 7de plaats. Goed 20 minuten later was het de beurt aan Jorgi om te starten bij de kadetten voor 2600 meter sneeuwpret. Ook Jorgi schoot goed uit de startblokken, zowat midden in het pak op een 20ste plaats. Toch zag je al dat het iets moeilijker ging als bij zijn broer, de bermen op en af verloor hij wat plaatsen. Op de rechte vlakke stroken maakte hij telkens meters goed, Jorgi finishte als 22ste, niet echt zijn ding. Nu hadden we ruim de tijd iets te gaan drinken en mijn crosscupnummer op te halen in de warme sportzaal. Carine, Jorgi en Kenney namen een warme soep, ikzelf nam een ice-tea en kwam in bezit van startnummer 50. Het voordeel van de crosscup is dat je zo dicht bij de vedetten bent, Tasame, Bekele, Van Koolwijk, Belete..... Ze lopen je zo voor de voeten, je kan hun doen en laten volgen, de spanning van hun gezichten aflezen. Om 14:30 was het tijd om te starten, tot 14:15 bleef ik binnen, om me daarna aan te kleden buiten in de achl-tent. Ik heb zelf wat tijd over om korte stukjes te lopen en veldgevoel op te doen, met spikes best te doen. De start word 6 minuten uitgesteld, en we moeten ons dus nog wat warmlopen, een technische panne bij het tv-materiaal. Eens terug aan de start zet ik me achter Tasame Faisa Dame, zo kom ik toch even in beeld op de sportzender. Ik mis mijn start volledig, ik blijf ter plaatse slippen en vertrek als allerlaatste, toch kan er nog een lachende grijns af. Na 200 meter kan ik de rode lantaarn aan een andere atleet doorgeven, op de rechte stukken probeer ik wat door te lopen. Nog 30 meter op de volgende goedmaken, ondanks het vele overdadige eten en drinken van de laatste dagen, voel ik me redelijk goed, alleen de ondergrond is mijn ding niet, na een kilometer laat ik een tweede atleet mijn hielen zien. Het word nu toch moeilijker om er nog in te halen de achterstand bedraagt zeker 80 meter tot de volgende atleet. In het begin van de derde ronde raak ik toch voorbij Rigo Horemans, die zich vastbijt in mijn spoor. Op zoek naar de volgende atleet, een halve ronde later hebben we hem te pakken Bart Ulrichts, ook hij volgt nu. De koplopers komen ons voorbij nog voor het einde van de vierde ronde, we lijken wel stil te staan. Twee Kenianen en een Ethiopier, op de berm naar de wielerpiste vliegt Krijn van Koolwijk voor bij ons even later Pieter desmet. Vijftig meter voor mij loopt er een Lyra atleet, Rigo en Bart hebben een gaatje moeten laten, ik trek nu door. Halfweg de laatste ronde heb ik ook Stijn Voorbraeck te pakken, nu nog dit tempo volhouden tot de finish. Ik finish in 0:36:21 op de 51ste plaats, toch nog tevreden over de geleverde arbeid, op naar Genk.
Vandaag een korte duurloop van 7.400 meter gelopen in 0:33:34, hsm 117. De teveel aan kilometers die ik eerde deze week gelopen heb, kwamen nu van pas. Een korte training, cresendo gelopen, alleen de vijde kilkometer met 300 meter bergop kon ik de versnelling niet aanhouden, qua gevoel wel maar de Garmin liegt niet. De naweeen van de bras en schrokpartijen laten zich we stilaan gevoelen, niet alleen op de weegschaal. Het vreet aan de conditie, maar nog een dag te gaan, daarna kunnen we de maag en darmen rust hunnen. Morgen staat de veldloop van Hulsthout op het programma, ik loop waarschijnlijk met de senioren mee.
Vandaag een recuperatieloop van 16.500 meter gelopen in 1:25:01, hsm 109. Veel meer als dat zat er vandaag niet in, zware maag pijnlijke darmen, iets teveel gedronken en iets teveel eten, nog twee dagen te gaan. Het was fris maar alles behalve glad, ideaal weertje om een frisse neus te halen. Spijtig genoeg wisten de benen ook van de overdaad en draaiden alles behalve soepel. Maar de spits is er af en de eerste training van het nieuwe jaar zit er op. Morgen staat er een korte los loop van zes kilometer op het programma en nog meer feesten.
Vandaag een trage duurloop van 13.450 meter gelopen in 1:05:01, hsm 122.
Vandaag een recuperatieloop van 12.350 meter gelopen in 1:01:42, hsm 109.
!!!!
HUN
BEL
GER
NED
Windvlagen
Middag en avond regen
Buien / helder
Vandaag een recuperatieloop van 15.110 meter gelopen in 1:17:17, hsm 111.
![Crosscup hulshout (13) [800x600].jpg](https://blogimages.bloggen.be/joggerke/attach/57988.jpg){kind=link}
![Stein 2010 001 [800x600].jpg](https://blogimages.bloggen.be/joggerke/attach/32581.jpg){kind=link}
