Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Wisseltempoloop 10 km, Het licht verkrampt gevoel, blijft na 5 dagen rust in het scheenbeen, dit leid er toe om toch maar de actieviteiten te hervatten. Ook al twee nachten na een kramp gehad in de kuiten, links en rechts. Dit terwijl ik magnesiumsupplement neem, al een dag of tien. Het gevoel in de benen was al iets beter dan na de vorige rust-pauzes. Voor een wisseltempoloop gekozen om te weten waar ik sta. Elke ronde sneller, van minder dan 12 km/uur naar 15 km/uur, aan het scheenbeen lijkt er niets te veranderen. Deze avond laat ik de eerste twee tanden trekken van de in totaal vier. Dus weet ik niet of ik morgen ga kunnen trainen.
Vandaag een langere fietstraining 61 km, eerste uur meestal tegen de wind in 24 km. Het tweede uur 28 km meestal wind mee, 9 laatste km tegen 27 km/uur. De benen zouden nog een uurtje meewillen, maar de zadelpijn is nog niet over. Het is toch voldoende om de basistraining te onderhouden, ik hoop vrijdag te kunnen hervatten. Hoewel ik het scheenbeen nog altijd voel, is het niet op dezelfde plaats, maar naast de scheenbeenspier. De overgevoeligheid is volledig weg, zelf hard drukkend tegen de scheenbeenspier, Het grootste probleem blijft het gewicht op peil houden, ik laat me ook rapper gaan.
vandaag 36 km lange fietstraining, op een klein verzetje. Ik had nog altijd last van zadelpijn, ook het scheenbeen was voelbaar. De pijnlijke plek lijkt wat opgeschoven, en is voelbaar als ik op een brug, kracht zet. Ik ga een van de dagen nadenken hoe het nu verder moet, alles schrappen of op het gevoel afgaan. Morgen nog eens een volle dag rust, ook geen fiets, hopelijk beterd het nu van dag tot dag.
Mijn onderbeen verkrampt van tijd tot tijd, zonder enige aanwijzing. Vandaag heb ik niets gedaan van training, wel naar de kinesist geweest. Die dagen dat ik niet loop moet ik de hamstrings actief strekken. Het zou wel een kunnen dat het daaruit vertrokken is, na een hamstringblessure. Een klein gewricht achterin de knie komt altijd vast te zitten. Ik moet er zodoende meer mobiliteit in zien te krijgen en iet meer rek in de hamstrings. Zo het er nu naar uit ziet is er nog veel onduidelijk hoe het komt dat de scheenbeenspier zo overbelast.
Het lichaam van de Belgische ultraloopster Inez Jacquemart, sedert zondag vermist na een duik naar een wrak, is vandaag gevonden en is al gerepatrieerd naar Zeebrugge. Verder nieuws is er momenteel nog niet.
Dinsdag, naar aanleiding van onze wedstrijd in Gistel, leggen we van 09:00 tot 19:00 een rouwregister ter ondertekening. Dit zal dan later op de avond meegenomen worden door Marc Papanikitas en overhandigd worden aan Charel, haar echtgenoot, als steunbetuiging van de (Belgische) ultraloopwereld.
groetjes,
Jan Vandendriessche
Portret van Inez Jacquemart door Marc Papanikitas
Dinsdag 24 april 2007
Gisteren avond werd ons het droevige nieuws gemeld van de verdwijning van Inez Jacquemart.
Inez was één van de betere ultra-atletes van de laatste jaren in België. Tot 2005 maakte ze deel uit van onze nationale ultraploeg. Het beste resultaat uit haar carrière was de 8h22 die ze in Winschoten liep in 2003. Dit nadat ze de dag er voor van de trap was gevallen en een aantal ribben had gekneusd. En dat typeerde Inez. Een atlete met een enorme discipline. Ze kon erg hard afzien en spaarde zichzelf niet. Samen met haar man baatte ze een (studenten)café uit en moest heel vroeg uit de veren om te gaan trainen. Onmiddellijk na de training moest ze alles klaar zetten voor een drukke en lange werkdag. Soms kon ze tussendoor nog even gaan trainen en dikwijls durfde ze heel laat nog een training afwerken. Ook haar opmerkelijke stijl, voeten amper van de grond tillend, beetje schuin hangend en overdreven uitzwaaiend met haar linkerarm is iets dat ons altijd zal bijblijven. Na het EK in Winschoten 2005 waar ze net zoals vele andere door de warmte bevangen moest opgeven en naar het hospitaal worden gebracht, werd het stil rond Inez. Door een herinrichting van de buurt aan haar café moesten ze de openingsuren veranderen waardoor het onmogelijk werd om nog voluit te trainen. Ondertussen had ze een duikcursus gevolgd in Thailand, waar ze vooral de kerstperiode overbrugde. Ze liep daar dan ook regelmatig wel een marathon in de buurt en trainde hard om Torhout voor te bereiden. Inez was één van de Belgen die de Tsunami bewust meemaakte en mee de eerste hulp verleende ginder. Er was sprake van dat ze op termijn ginder een duikschool zouden oprichten, daar waren ze volop mee bezig. Door winst in de marathon van Kortrijk- Brugge kon ze vorig jaar gratis deelnemen aan de marathon van New-york. Ze liep daar zonder enige voorbereiding nog een tijd rond de 3h40. Daardoor kreeg ze weer de smaak te pakken en zagen we ze de laatste weken terug in ons park in Antwerpen. Ze was al weer bezig Torhout voor te bereiden. Jammer genoeg zullen we haar moeten missen. Inez won tal van grote wedstrijden (Texel, Voorne, Guldensporenmarathon, Zolder, ..), Was enkele malen Belgisch Kampioen 100km. Ze was een ervaren duikster, met meer dan 300 duiken. Inez was zondag laatstleden met een groep duikers aan de Engelse kust naar een wrak aan het duiken. Toen het tijd was om weer naar de oppervlakte te gaan gaf ze nog een teken dat alles in orde was. Toen iedereen boven was mistte men Inez. Vanwege gevaar op decompressie kon men niet onmiddellijk weer gaan duiken. Britse, Nederlandse kustwacht, leger, Belgische Seaking, met zn allen hebben ze zondag en maandag gezocht, maar tevergeefs. Woensdag gaat men nog een laatste duik proberen in de hoop haar lichaam aan het wrak terug te vinden.
We zijn er allemaal kapot van. Er zijn geen woorden voor. We willen hiermee onze steun betuigen aan Charel, haar echtgenoot.
Marc Papanikitas
Bron: www.ultraned.be We leven mee met de familie en vrienden van deze grote sportvrouw.
Gisteren de fiets van stal gehaald, om 30 km lange fietstocht te maken. Zo probeer ik zo weinig mogelijk conditie te verliezen, maar fietsen is geen lopen. Het ergste is dat ik geen twee dagen na elkaar kan fietsen, door zadel-pijn. Nu kan ik vandaag een half uurtje orbitrac, of sky-walken doen. In de veranda is het om en bij de 25 graden, dus een sauna effect en lekker zweten. Het moeilijkste bij dat blijvend blessure-leed is dat ik me laat gaan, en de snoepkas plunder, zodoende het gewicht de hoogte in gaat.
De pijn in de scheenbeenspier blijft voelbaar, hard trainen lukt niet. Na de diverse pogingen, om eerst antwerpen te halen, en nu Visé. Moet ik inzien dat het niet goed komt, du ga ik proberen niet te lopen tot vrijdag vier mei, als dan alles goed aanvoelt, opbouwen vanaf 80 km/week. Zodoende valt Tongeren en Visé ook weg uit de wedstrijdplanning.
Trage duurloop 15 km, het ging weer slechter met het scheenbeen. Een ganse dag recht staan zal er ook geen goed aan doen. De laatste zeven dagen zit ik ook aan 120 kilometer, van het goede teveel. Als zou blijken dat ik Visé niet haal, loop ik waarschijnlijk geen marathon meer, tot na mijn groot verlof, en las ik een volle week rust in, plus opbouwen. Dan piek ik op kortere wedstrijden, en blijf ik een tijdje onder de 100 km per week.
Terug van bij de stomatoloog, die laat er geen gras over groeien. Vier tanden moeten er uit, in twee keer, zonder garantie dat de pijn over zal zijn. De eerste twee volgende maandag al, ik vrees voor de wedstrijd de dag er na. De tanden worden getrokken onder plaatselijke narcose, ik hoop dat het gemakkelijk gaat. Maar mijn ervaring leert dat het niet zo simpel is als de stomatoloog denkt. Ik heb menig tandarts doen zweten met die reuzewortels, hij had een panorama foto van de tanden, ik begin in elk geval al te zweten.
Recuperatieloop 20 km, ik weet het de afstand is te lang voor een recup. Ik heb mijn vrouw gezelschap gehouden, anders had ze haar km niet afgemaald. Het scheenbeen speelde lichtjes op, ik had dan ook twee steunkousen aan. Die druk die ze uit oefenen op het scheenbeen zijn voldoende om gans de rit gevoelig te zijn. Daarna bij de kinesiste geweest, om alles los te laten wringen, zekers in de kuit zit een knoop. Deze avond bij de stomatoloog gaan, om te zien wat er aan die pijnlijke neuralgie te doen valt. Eens die onstekingen aan het tandvlees verdwenen zijn, een ware broeihaard voor infectie's, en de pijnstillers wegvallen, hoop ik op het goede spoor te zitten.
Lange duurloop 31.3 kilometer, een training die ik zekers nodig heb. Binnen drie weken is het, het Belgisch kampioenschap marathon in Visé. Niet dat ik me nog bij de favorieten reken, in mijn categorie. Daarvoor lig ik er te lang uit, in een cruciale fase van de opbouw. Maar dat wil niet zeggen dat ik er niet alles aan zou doen om zo dicht mogelijk te eindigen. Eigenlijk mag ik best tevreden zijn over mijn training, het scheenbeen heeft stand gehouden. Ik heb het tempo gehaald dat voor op gesteld was, alleen die hartslag was tien slagen te hoog. Nu de reactie nog afwachten, als dat mee valt, kan het zijn dat ik mee doe in Tongeren de 1ste mei.
Trage duurloop 13 kilometer, gelopen met het zweetvestje. Dat is een onderdeel van de marathontraining, door velen vergeten. Als er dan een forse temperatuur schommeling is, kun je dat beter opvangen. De training zelf was weer iets pittiger dan gisteren, eenpijnlijk gevoel blijft knagen in dat onderbeen. Nu met de extra informatie die ik heb wat geconcentreerder geluisterd en gevoeld, naar die opkomende pijn. Het is dus goed merkbaar dat het vertrekt vanuit de kuit, verkrampt achterkant knie en zo doortrekt naar het scheenbeen. Het ogenblik van de verkramping ga ik precies door mijn onderbeen, dat is het moment waar de kuitspier niet meer meewerkt. Allemaal redelijk ingewikkeld, maar dat is een mensenlichaam een wonder der natuur, als alles op zijn plaats blijjft.
Pezen en spieren kunnen vatbaarder zijn voor blessures als ze minder flexibel zijn. Rekoefeningen kunnen je spieren de elasticiteit geven die je nodig hebt om soepel te bewegen. In deze strechwijzer vind je stretchoefeningen voor de belangrijkste spiergroepen van hardlopers Je kunt spieren op twee manieren rekken:
bij de dynamische manier voer je rekoefeningen licht verend uit. Voorkom echter dat je te krachtig veert, want dan kun je de spier kunt verekken in plaats van rekken.
bij de statische methode rekken breng je de spier langzaam op lengte. Deze manier is veiliger en heeft daarom de voorkeur.
De basis van stretchen
rek voorzichtig, zo ver mogelijk als je kunt, maarzonder dat het pijn doet. Houd deze positie 10-30 seconden vast.
denk aan de spier die je stretched, voel de stretch.
adem de hele tijd rustig door.
houd de rest van het lichaam ontspannen, dan is het effect het grootst.
als je een looppartner hebt, ga niet vergelijken. Strechen is geen wedstrijd.
na het rekken van een spiergroep moet je ook de tegenwerkende spier stretchen (de antagonisten). Rek dus bijvoorbeeld niet alleen de voorkant van je bovenbeen (quadriceps), maar ook de achterkant (hamstrings).
rek altijd eerst de voorkant van je bovenbeen en daarna pas de achterkant. Dat heeft een beter effect.
wees rug-bewust. Houd je hoofd in het verlengde van je rug.
Korte Kuitspier en achillispees
Klik op de foto voor een uitvergroting
Laat je vanuit de heupen naar beneden zakken en duw de achterste knie naar voren, waarbij je hiel op de grond blijft. Je voelt de spanning onderin de kuit. Zo'n 20 seconden vasthouden.
Lange kuitspier
Leun je lichaam naar voren en druk ook je heupen naar voren en beneden. Het achterste been blijft gestrekt. Voel de spanning in je kuit. Zo'n 20 seconden vasthouden.
Scheenbeen
Sta rechtop en plaats de punt van je tenen op de grond. Duw het onderbeen licht naar voren, voel de spanning in je scheenbeen.. Zo'n 20 seconden vasthouden.
Voorkant bovenbeen
Buig een been naar achteren en pak het bij de enkel vast. Breng de hiel zo ver mogelijk naar achteren en omhoog, zodat je hiel tegen de billen komt. Voel de spanning aan de voorkant van je been. Zo'n 20 seconden vasthouden.
Achterkant bovenbeen
Buig je bovenlichaam naar voren, boven het gestrekte been. Houd de rug zo recht mogelijk. De handen liefst op de knie laten rusten. Voel de spanning aan de achterkant van je bovenbeen. Zo'n 20 seconden vasthouden.
Binnenkant bovenbeen
Ga in de spreidstand staan. Het ene been buig je in een bijna rechte hoek. Het andere been strek je recht opzij. Het gestrekte been (rechter been op de foto) glijdt zijwaarts. Voel de spanning aan de binnenkant van de dij. Zo'n 20 seconden vasthouden.
Heupspier )
Sta met één been tamelijk ver naar achteren, het andere geboven voor je. Je handen in de zij of rustig op je voorste knie laten rusten. Breng je heupen naar voren, houd daarbij je bovenlichaam recht en het achterste been zoveel mogelijk gestrekt. je voelt de spanning in de heup. Zo'n 20 seconden vasthouden. Deze stretch wordt intensiever wanneer je met de knie van het achterste been de grond raakt.
Borst )
Strek je arm naar achteren en omhoog, liefst passief. Zo'n 20 seconden vasthouden.
Rug
Omarm een boom en ga rustig naar achteren hangen. Je voeten raken de boom. Zo'n 20 seconden vasthouden.
Achterkant bovenarm
Ga staan of zitten met een elleboog achter de nek. Trek met je andere hand de elleboog zo ver mogelijk naar de andere kant van de nek. Zo'n 20 seconden vasthouden.
Schouder/bovenrug
Vouw de arm over je borst in de richting van je andere schouder. Druk de elleboog met de andere hand zo ver mogelijk tegen de schouder. Zo'n 20 seconden vasthouden.
Eeen coopertest is een methode om de momentane conditie te meten. De heer Cooper is de geestelijke vader en even los van de gedetailleerde gedachtegang die er achter zit, komt de test er op neer, dat gedurende precies 12 minuten hardgelopen wordt met als doel het afleggen van een zo groot mogelijke afstand. Mannen en vrouwen kunnen, ingedeeld naar leeftijd. uit de gelopen afstand aflezen hoe het er met hun conditie tussen "zeer slecht" en "uitstekend" voor staat. Voor veel mensen is het zonder meer aardig om af en toe een Coopertest te doen. Maar eigenlijk is het een uitstekend maar meestal ondergewaardeerd middel om de periode dat een training schema loopt, te zien wat dat in de praktijk uithaalt. In die 3 á 4 maanden dat het schema duurt en liefst ook één keer vooraf is de Coopertest een prima graadmeter mits één keer per maand gedaan. Er komen wat harde cijfers uit en die 12 minuten op topsnelheid vormen een zodanig geringe belasting, dat dat zonder enig probleem in ieder schema kan worden ingebracht. Hieronder de tabel, waarbij aangetekend moet worden dat voor iedere goedgetrainde hardloper vaststaat, dat hij de cijfers in de tabel overschrijdt. Belangrijk is dan alleen de vergelijking met de vorige malen, om te zien of er progressie is of niet. Ook hier geld dat het nuttig is de krachten zo goed mogelijk naar eigen aanleg te verdelen. De één gaat derhalve naar verhouding te hard van start, de ander bouwt voorzichtig op ! Een Coopertest wordt op de baan gelopen en er dien voldoende rondetellers aanwezig te zijn die, nadat de lopers bij het ingaan van de laatste minuut een signaal gekregen hebben, op het eindschot van de 12 minuten helpen de juiste afstand vast te stellen.
Conditie
Geslacht
<30
30-39
40-49
>50
Zeer slecht
M V
0-1600 0-1500
0-1500 0-1400
0-1400 0-1200
0-1300 0-1100
Slecht
M V
1600-2000 1500-1800
1500-1900 1400-1700
1400-1700 1200-1500
1300-1600 1100-1400
Redelijk
M V
2000-2400 1800-2200
1900-2300 1700-2000
1700-2100 1500-1900
1600-2000 1400-1700
Goed
M V
2400-2800 2200-2700
2300-2700 2000-2500
2100-2500 1900-2300
2000-2400 1700-2100
Zeer goed
M V
2800-3200 2700-3100
2700-3100 2500-2900
2500-2900 2300-2700
2400-2800 2200-2600
Uitstekend
M V
3200-3600 3100-3500
3100-3500 2900-3300
2900-3300 2700-3100
2800-3200 2600-3000
Nu ik toch bezig ben met informatie te verzamelen, hier over de Coopertest.
Stretching is een veel besproken onderwerp. De vraag is of stretching enige nut heeft. Wat de consequenties van stretching op het lichaam zijn weten we niet precies (er zijn tegengestelde bewijzen geleverd), op dit moment is niet bewezen of stretching blessurepreventief werkt (misschien is het wel zo, maar hard bewijs is nog niet geleverd). Onze mening is dat stretching een positief effect kan hebben op de trainingseffecten, indien de juiste stretch voor het juiste doel wordt gebruikt. De juiste wijze van stretchen is van belang. Als vuistregel geldt het volgende: Stretch tot waar het pijn begint te doen. Ga vervolgens een klein stukje terug en houdt daar de stretch aan.
Positieve Effecten van Stretching Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat de volgende voordelen behaald kunnen worden mits er goed wordt gestretched :
-Toename van de bewegingseffectiviteit ; -Toename van de bloedtoevoer naar de botten en spieren ; -Afname van melkzuurvorming (o.a. door betere doorbloeding) ; -Afname van stress (door verlaging spierspanning).
Stretch typen Er zijn drie soorten stretch methoden die in afzonderlijke gevallen gebruikt moeten worden, indien er gekozen wordt voor een stretch routine.
-De eerste is de zogenaamde dynamische of ballistische stretch. Dit type stretch wordt uitgevoerd in combinatie met een beweging. Als je je arm strekt en je laat op het einde van de stretch de arm gecontroleerd iets verder en weer terug gaan (ritmisch), stretch je dynamisch (dynamisch = in beweging). Pas op dat u niet te ongecontroleerd stretched, zodat de arm terugschiet (bounce) ; voer een gecontroleerde beweging uit.
-De tweede methode is de statische stretch. Deze wordt uitgevoerd terwijl de spier een maximale stretch heeft en wordt dan vastgehouden (statisch = bewegingsloos). Deze stretch zorgt ervoor dat de spierspanning omlaag gaat en gaat de explosiviteit tegen. 15 seconden is het maximale voor deze stretch (langer dan 15 seconden brengt geen meerwaarde).
-De derde stretchmethode heet de contract-relax-hold methode (van Janda) en kan gezien worden als een statische stretch extensie. Het verchil van deze methode ten opzichte van een statische stretch is het spannen van de antagonist (de tegenovergestelde spier), waardoor de agonist (de te strekken spier) nog meer ontspant. Wij laten deze stretch methode voor wat het is (wegens moeilijk uit te leggen uitvoering en de vraag of deze stretch wel een meerwaarde biedt).
Wanneer welke Stretch? Wij hebben gekozen voor 4 stretch redenen (de meest voorkomende redenen) namelijk voor lenigheid, stretching voor de training, stretching na de training en voor stressverlaging.
Lenigheid Als u een bepaalde stretch soort kiest en deze uitvoerd voor langer dan 3 maanden, heeft u bij elke verschillende soort hetzelfde resultaat. Kies dus wat het prettigst aanvoelt. Het is van uitermate groot belang dat u eerst een warming up doet, voordat u gaat stretchen. Als u dit niet doet kunt u de spieren handmatig kapot scheuren.
Voor de training Allereerst : stretching is geen warming up. Voordat u traint moet u de temperatuur van de spier verhogen (zie warming up). Het doel van het stretchen voor de training is om de spieren op lengte te brengen en om de lokale bloedtoevoer te verbeteren. Een gecontroleerde dynamische stretch van een aantal seconden werkt het beste vòòr de training (een statische stretch wordt afgeraden, omdat dit de spiertonus omlaag brengt. Deze 'hoge' spiertonus is nodig voor een optimaal presteren van de spier).
Na de training Allereerst : stretching is geen cooling down. Een stretch na de training is volgens ons niet van uitermate groot belang . Het enige voordeel dat hiermee te behalen zou zijn, is een betere doorbloeding naderhand (niet onder het stretchen, omdat dan de bloedvaten worden dichtgedrukt). Een statische stretch (niet maximaal uitgevoerd) wordt aangeraden in deze situatie (de spierspanning wordt lager ; de spier ontspant).
Stress Er is stress in de spier als de spanning te hoog is (hypertensia). Door een statische stretch van 15 seconden wordt de stress verlaagd (een massage helpt ook in deze situatie). Net als bij de lenigheid stretch is het aan te raden om eerst een warming up te doen.
Er bestaan grosso modo 3 methoden die sporters kunnen aanwenden - zonder veel voorkennis en hulp van een begeleider - om de lenigheid te verbeteren: ballistische, statische en de contract-relax methode.Er zijn nog andere stretchmethoden zoals PNF, CRAC, maar hier wordt niet dieper op ingegaan gezien de verhoogde moeilijkheid tijdens uitvoering.
ü Ballistisch rekken of dynamisch rekken:
Met verende bewegingen rekken.Vb armen zijwaarts spreiden en enkele keren aandringen. Door de beweging die in gang is te laten uitzwaaien, bereikt men verder gelegen punten.Het is wellicht de minst veilige methode, zeker indien niet voorafgegaan door een goede algemene en specifieke opwarming (zie verderop Vraag 9).
Ballistisch rekken helpt om een dynamische flexibiliteit te ontwikkelen (vb. vlinderslag, speerwerpen, ).
üStatische stretching:
Men brengt bepaalde spiergroepen in een maximale, extreme houding en houdt dit aan tussen de 6 en 60 sec. (volgens de literatuur). Dit stretchen van de spier zou zonder beschadiging de lenigheid ten stelligste verbeteren.
üContract-relax methode (CR-methode):
Deze methode bestaat uit 4 delen. Ten eerste spant men de spier op gedurende enkele seconden. Hierdoor is de spier minder rekgevoelig. Vervolgens wordt dezelfde spier kort ontspannen. Daarna wordt de spier gerekt tot de juiste maximale lengte en dan stretcht men voort gedurende 10-30 seconden in dezelfde houding. Deze methode is erg efficiënt.
Bovenop deze methode kan men ook nog het principe van passieve rek toepassen. Hierbij zal een partner (of therapeut of begeleider) de extreme beweging verder brengen door trekking of door duwen.Kies de juiste methode voor uw doel en sporttak.
Zo zijn er verscheidene pagina's te vinden op het internet.
Misschien een doorbraak, het scheenbeenletsel zou te wijten zijn, aan een ongemak, even voor de problemen aan het scheenbeen, had ik een kleine plaatselijke verrekking bovenaan de kuit, bijna aan de aanhechting achterkant knie, daar voel ik een knik als ik begin te lopen. De compensatie van de te compenseren gewrichtsspier, zou doorlopen naar de bewuste scheenbeenspier, het vastzitten van de ene spier geeft als reactie, een andere spier dat overbelast, het zogenaamde onevenwicht in het been. Deze kleine letsel kunnen alleen herstellen als je het aan de basis aanpakt. Zo kan het zijn, dat je twee dagen rust en de spier lijkt hersteld, maar direct hervalt als je de training herneemt, dus nu word de kuispier mee behandeld, sammen met het scheenbeen. Die kleine letsels zouden er vlugger komen, omdat ik nooit (dynamisch) stretch. De spieren worden te snel zwaar belast, ik loop ook niet in, dus ga ik dat zekers uit proberen.
Stretchmethoden De eerste methode is de zogenaamde dynamische of ballistische stretch. Dit type stretch wordt uitgevoerd in combinatie met een beweging. Als je je arm strekt en je laat op het einde van de stretch de arm gecontroleerd iets verder en weer terug gaan (ritmisch), stretch je dynamisch (dynamisch= in beweging). Pas op dat je niet te ongecontroleerd stretcht, zodat de arm terugschiet (bounce); voer een gecontroleerde beweging uit. De tweede methode is de statische stretch. Deze methode wordt uitgevoerd terwijl de spier een maximale stretch heeft en deze stretch wordt vastgehouden (statisch= bewegingsloos). Dit zorgt ervoor dat de spierspanning omlaag gaat en het gaat de explosiviteit tegen. Voor deze stretch is 15 seconden het maximale (langer dan 15 seconden brengt namelijk geen meerwaarde). De laatste stretch methode heet de contract-relax-hold methode (van Janda) en kan gezien worden als een statische stretch extensie. Het verschil van deze methode ten opzichte van een statische stretch is het spannen van de antagonist (de tegenovergestelde spier), waardoor de agonist (de te strekken spier) nog meer ontspant. Wij laten deze stretchmethode voor wat het is, omdat de uitvoering moeilijk uit te leggen is en het bovendien de vraag is of deze stretch wel een meerwaarde biedt.
Wanneer welke stretch? Wij hebben gekozen voor 4 redenen (de meest voorkomende redenen) namelijk voor lenigheid, stretching voor de training, stretching na de training en voor stressverlaging.
Lenigheid Als je kiest voor een bepaalde stretchmethode en deze langer dan 3 maanden uitvoert, heb je bij elke verschillende methode nagenoeg hetzelfde resultaat. Kies dus wat het prettigste aanvoelt, of rouleer de methoden. Het is van uitermate groot belang dat je eerst een warming up doet, voordat je gaat stretchen. Als je dit niet doet kun je de spieren handmatig kapot scheuren.
Voor de training Allereerst: stretching is geen warming up. Voordat je gaat trainen, moet je de temperatuur van de spier verhogen (zie warming up). Het doel van het stretchen voor de training is de spieren op lengte te brengen en de lokale bloedtoevoer te verbeteren. Een gecontroleerde dynamische stretch van een aantal seconden werkt het beste vòòr de training Een statische stretch wordt afgeraden, omdat dit de spiertonus omlaag brengt. Voor het optimaal presteren van de spier is een 'hoge' spiertonus nodig.
Na de training Allereerst: stretching is geen cooling down. Meer informatie over de cooling down staat in de cooling down sectie (zie onderaan). Een stretch na de training is volgens ons niet van uitermate groot belang (wij raden het zelfs af). Het enige voordeel dat hiermee te behalen zou zijn, is een betere doorbloeding naderhand (niet onder het stretchen, omdat dan de bloedvaten worden dichtgedrukt). Indien je de stretching na de training toch wilt toepassen, wordt de statische stretch aangeraden (niet maximaal uitgevoerd). De spierspanning wordt lager; de spier ontspant.
Stress Er is stress in de spier als de spanning te hoog is (hypertensia). Door een statische stretch van 15 seconden wordt de stress verlaagd (een massage helpt ook in deze situatie). Net als stretch bij lenigheid is het aan te raden om eerst een warming up te doen. Als de spier onder stress staat, is het ook belangrijk om eens te informeren naar een magnesium supplement.
N.B. Het veld van de stretching is nog volop in ontwikkeling. De bovenstaande methoden zijn de meningen van de schrijvers, na analyse van een aantal uitgevoerde onderzoeken door verschillende wetenschappers (deze onderzoeken gaven soms tegengestelde resultaten).
De discussie zal blijven duren zolang het onderwerp bestaat.
Trage duurloop 15 kilometer, al iets pittiger dan gisteren. Het onderbeen blijft wringen, toch op het einde 5 km pijnvrij gelopen. Is dat een teken, ik mag het hopen, er is namelijk nog veel werk. Visé is binnen drie weken, de basis is er maar de scherpte is er af. Morgen nog een rustige trage duurloop, zondag een lange duurloop. Eerst moet ik er twee kilo afkrijgen, om de scherpte weer te vinden. De conditie weer aanscherpen, mijn hartslag licht 10 slagen hoger dan normaal. Nog veel werk, en dan nog herstellen, het word een moeilijke oefening.
Winnaar van Lyra marathon, wint drie weken later !!!!!
Marc Vanderlinden heeft zaterdag de loodzware 100 Km van Belves gewonnen. Op de omloop waarop in 2000 het EK 100km werd gelopen (geen enkele van onze toen wel sterke Belgsiche ploeg liep toen sub 7u) slaagde de 47 jarige Brusselaar erin de finish te bereiken in 7u37'59". Goed voor de tweede Belgische 100Km prestatie van het jaar.
Een drietal weken terug deed Pieter Vermeesch (vorig jaar eerste selectie op het EK100Km, als Belg woonachtig in Zwitserland maar heel vaak in de US vetoevend) zelfs nog beter door in Californië zijn PR met een dik half uur te verbeteren tot 7u27'53". Een logisch resultaat voor deze 31-jarige Westvlaming (jawel) die vorig jaar nog 2u27' liep op de marathon.
Een berichtje van Wilfried Wuyts. Op vrijdag 4 mei 2007 organiseren wij, Landelijke Gilde Holven, in samenwerking met de Geelse Atletiekclub de 2de Holvenjogging in Geel-Holven.
De jogging start om 19.30u met als mogelijke afstanden 5, 9 of 12,5km.
Naast de jogging zijn er kinderreeksen voorzien (200m 400m 1000m, naargelang de leeftijd) en Avalympics van 1000m. De kinderreeksen starten om 18.30u.
Inschrijven, start en aankomst zijn in en nabij zaal Holvenia in de Kapelstraat in Geel-Holven.
Groepen vanaf 15 personen krijgen korting en kan je eventueel vooraf bij mij inschrijven.
Trage duurloop 15 km, al iets rapper als gisteren, alleen gelopen. Het scheenbeen zit nog altijd niet lekker, lichte pijn blijft. Ik zal erdoor moeten, en toch luisteren naar mijn benen. Volgende week woensdag eerste echte snelle training. Onder tussen zal ik al twee beurten, verder zijn bij de kinesiste. Dan ben ik ook voor de eerste keer bij de stomatoloog geweest. Genoeg om over na te denken, hoe het nu verder moet. Vandaag heb ik trouwens nog ggeen pijnstiller moeten nemen, houden zo.
Gisteren was ik dan, na vier dagen rust, 12 km los gaan lopen. Samen met mijn vrouw als haas, zodat ik niet kon versnellen. Honderd procent goed zit het nog niet, dat rechter onderbeen. Maar ik was toch blij dat de dij al stevig genoeg was om te joggen. Deze morgend was ik toch benieuwd naar de reactie van de spieren. Het viel allemaal mee, er is nog iets dat wringt, dat gevoel zal nog een tijdje blijven. Vandaag om 10:45 nieuwe test over 15 km, rustig lopen in het bos. Daarna het scheenbeen koelen, en rusten, terwijl ik nog zoveel te doen heb. Als ik een stevige druk op de scheenbeen spier uit-oefen is het nog gevoelig. Het snellere werk hoop ik volgende week woensdag te hervatten. Dit als er geen negatieve reactie's optreden, tot die dag. Het langere werk hou ik voor zondag, dan een trage duurloop van 25 km. Ik begin weeral te plannen, maar de eerste dagen zal het dag per dag, het gevoel zijn dat beslist.
Deze morgend nog grote last om de trap af te komen. De dij gaat in elk geval beter, stappen gaat redelijk. In elk geval beter dan gisteren, toen was het voluit manken. De koersfiets uigehaald en een dik uur (1:07:38), goed voor 27 km gefiets. Dit op een klein verzetje, zeer rustig, zonder forceren, ook op de bruggen. Elk putje of bultje voelde ik wel, in de dij, ook rap last van zadelpijn. Maar al bij al content, niet de grote conditie maar toch een goed gevoel in de benen. Gisteren bij de kinesist geweest, er zit geen vocht meer in de scheenbeenspier. Over de pijn in de verrekte dij of aductoor, die zou wel een uit de rug kunnen komen. Ook over het niet dynamisch rekken en uitlopen, zit ik fout. Ik ga er toch een klein beetje tijd aan proberen te besteden, zekers voor wedstrijden en snelle trainingen. Daarna ook nog bij de tandarts geweest, die heeft me nu doorverwezen naar een stomatoloog. Na onderzoek moet blijken of er vier tanden getrokken moeten worden. Dus mijn lijdensweg is nog niet afgelopen, maar er komt eindelijk beweging in de zaak. Zoals in de reactie's al geopperd zouden de pijnstillers, wel eens de schuldige in het verhaal zijn.
Deze morgend de deelnemersbrief ontvangen van de marathon van Antwerpen. Driewerf helaas heb ik deze geschrapt, wegens aanhoudende kwetsuren. De verrekking in de rechterdij doet nog te veel pijn, normaal stappen lukt nog niet. Het scheenbeen is ook weer voelbaar, om nog over de tandpijn te zwijgen. Het gesukkel blijft voortduren, ik had tegen mijn vrouw gezegd dat indien ik maandag het werk en het lopen niet kon hervatten, de marathonplannen opgedoekt zouden worden, tenminste tot Visé, mijn grootste doel dit kalenderjaar, het ziet er slecht uit. Hopelijk begint het tij te keren deze week, de basisconditie heb ik tenslotte.
Deze morgend was de algemene toestand al iets beter. De linkerdij is zo goed als over, de rechterheup aan de beterhand. De rechterdij daar en tegen is nog iet verslechterd, een verrekking. De linker kniepees krijgt zodoende tijd om te herstellen zonder volta-patch. Het scheenbeen is aan de beterhand, maar ik smeer preventief nog zalf. De tanden (het tandvlees) spelen nog regelmatig op, het zou een neuralgie zijn. Morgen moet ik naar de tandarts hopelijk stuurt hij me door naar de orthodonthist. Ook nog een bezoekje aan de kinesist, om de scheenbeensier te masseren. Ik hoop op vooruitgang, met zo'n weer ga ik liever lopen, me lekker in het zweet werken.
Deze morgend en nu ook nog, voel ik me een kreupele. De trap op en af was een ware marteling, bukken en hurken, was gewoon niet te doen, de beide dijen en de rechter heup zijn in heel slechte staat, waarom plots die dijen pijn doen is mij een raadsel, de heup is al een tijdje aan het protesteren. Het scheenbeen heb ik geen enkel moment gevoeld, raar. Het scheenbeen heb ik ook op geen enkel moment kunnen belasten vandaag. Ik kon traag wandelen, iets versnellen ging niet, zo stapte mijn vrouw er mij af, tegen 3 km/uur, hilarisch. Ik die droom van een marathon onder de 2:40:00 te lopen binnen vier weken. Nu probeer ik te achterhalen, hoe het komt dat ik van de ene overbelasting naar de andere hol. Mijn trainingsprogramma is zekers niet zwaarder als de drie vorige jaren, buiten de crossen. Maar alleen de crossen, dat kan ik moeilijk geloven, de andere winters liep ik soms 30 km door de modder. Dan denk ik eerder aan mijn ontstekingen van het tandvlees, en de vele pijnstillers die ik daar door al drie maand slik. Een andere piste is de krachttraining die ik mis door de verandering van het werk, zes maand geleden altijd buiten en zwaar werk, nu binnen en licht werk, wie zal het zeggen, ik blijf zoeken naar een antwoord.
Eerst en vooral wil ik iedereen bedanken voor zijn steun. De goede raad, soms word ik met de feiten op de neus gedrukt. Het is nodig, ik ben echt wel een koppige ezel, zekers als het mijn trainingsschema betreft, lijk het de bijbel zelf, zoveel recht lijnigheid. Het is wel die discipline, dat overtuigende, die het hem doet bij mij. Ik moet geloven dat, dit de juiste weg is, om de pijn en de ontbering te kunnen dragen. Toch ga ik vandaag niet lopen, wat meer naar het geteisterd lichaam luisteren. We zien wel wat de volgende dagen brengen, maar de pijn moet verdwijnen. Ook bedankt voor de aanvullingen op sommige artikels, alle hulp is welkom. Ik wens iedereen verder nog een gezonde loop verslaving toe.
Trage duurloop 13 kilometer, pijn in het volledige rechterbeen. Het duurde even voor het manken er uit ging, pijnlijk rechterbeen. Morgen moet het een pak beter, of ik laat Antwerpen vallen. Dan neem ik zekers vijf dagen rust, en zie dan wel wat er nog te rapen valt. De woensdag en donderdag waren nu wel zware dagen voor het geteisterd been. Eerst 15 km voluit, de dag erna 32.8 km ultra trage duurloop, dat kruipt in de kleren. Ook als je niets mankeert, moet je er een paar dagen van recupereren. Het rare is dat de gekwetste spier niet verergerd is, maar de rest van het been? Zelf de slijmbeursvlies in de heupkom is licht ontstoken, typisch voor een overtraind lichaam. Dus morgen 13 km trage duurloop zonder forceren, het moet boven de 13 km/uur. Als dat lukt, zondag 20 km duurloop aan 14 km/uur, daar kunnen we dan op verder bouwen. Volgende week word dan een recuperatieweek, als alles goed gaat toch naar Antwerpen.
Bijna alle loopblessures komen door overbelasting, te snelle trainingsopbouw, of slecht schoeisel, onvoldoende opwarming en cooling down. De bekenste zijn de lopersknie, scheenbeenvliesontsteking, achillespeesontsteking,overbelasting kniepees.
De lopersknie (tractus iliotibialis) = pijnklachten die optreden juist boven buitenkant knie. Na het stoppen met lopen word de pijn snel minder. De pijn manifesteerd zich al na een paar minuten lopen. De klachten komen op, door te veel, en te snel lopen. Op schuine wegen altijd langs de zelfde kant lopen, de blessure treed meestal op aan het been waar de voet naar buiten kantelt. Dragen van schoenen die aan de buitenzijde van de hak afgesleten zijn.
Scheenbeenvliesontsteking (periostits) = de pijnklachten bevinden zich aan de binnenzijde van de kuiten, de buitenkant van het onderbeen. Deze blessure kent verschillende stadia's, in de beginfase is de pijn tijdens en na het lopen te verdragen. Het tweede stadium, is de pijn na het lopen al de tijd voelbaar, zekers als men de trap afloopt. In het derde stadium, is de pijn constant aanwezig en vergert het bij de eerste looppassen. Meestal is het een samenspel van verschillende factoren, dat de blessure veroorzaakt. Te snelle trainings-opbouw, te veel snelheidstraining, te veel op harde ondergrond lopen, versleten loopschoenen, onvoldoende rust.
Achillespeesontsteking = beschadeging in het peesweefsel 5-7 cm boven het hielbeen. De blessure ontstaat door overbelasting, te korte kuitspieren, te veel en te snel lopen. Als er vaak gelopen word op harde ondergrond (beton,asfalt). Bij standafwijkingen aan het onderbeen (knikplatvoeten,o-benen,beenlengteverschil). Bij iemand met overgewicht.
Overbelasting kniepees (apexitis pattellae) = overbelasting van de quadriceps die over de knieschijf heenloopt en aan aan het onderbeen aanhecht (springersknie) Door overbelasting van de pees ontstaat drukpijn en zwelling, meestal aan de onderzijde van de knie, of aan de bovenzijde van de knieschijf, of aan de aanhechting van de pees aan het onderbeen. In het beginstadium is er sprake van een zeurend pijngevoel de ochtend na een zware of langdurige training. Als er dan toch nog doorgetraind word kunnen er hardnekkige pijnklachten ontstaan, en zal er een maandenlange loopstop nodig zijn om de blessure te helen. Te snelle trainings-opbouw, te veel heuveltraining. Versleten loopschoenen in combinatie met een te harde ondergrond. standafwijkingen van het onderbeen of voeten, overgewicht.
Trage duurloop 8 kilometer, na de 24.8 van deze morgend. Licht hinkend vertrok ik, licht hinkend kwam ik aan. Daar moet nen serieuzen hoek af zijn, maar allee ik heb mijn lange training gedaan. Nu rustig eens wat proberen te herstellen, en veel rusten.
Vetverbrandingsloop, 24.8 km in de voormiddag, op de nuchtere maag. Zeer traag gelopen, het was de bedoeling dat de hartslag rond de 105 hsm zou zijn. Om een of andere reden is de hartslag 10 slagen per minuut te hoog, warmte en vermoeidheid? In de vooravond nog eens 8 km traag, dat zal het moeten wezen voor de uithouding. Hopelijk gaat het met het scheenbeen alsmaar beter, zodat ik tegen Visé, top ben.
Tempoloop 15 kilometer, de scheenbeenspier was gevoelig van begin tot einde. Ik heb toch doorgezet omdat de pijn niet verergerde en ik de test moest afleggen. Als er morgen geen reactie is aan het scheenbeen, en ik mijn lange duurloop kan afwerken Kan ik vooruitkijken naar de marathon van Antwerpen.
Het word zoeken naar dat goede gevoel, het gevoel dat je zweeft. Het lopen gaat als van zelf, je ademhaling is volledig afgestemd op het ritme van de benen, de kracht komt uit die benen. Deze avond proberen we een eerste maal snel te lopen. Een tempoloop van 15 kilometer, daarna moet duidelijk worden of de marathon van Antwerpen mogelijk word. De marathon die dient als voorbereiding op het Belgisch kampioenschap marathon in Visé, 13 mei 2007, een hoofddoel. Na het behalen van een Vlaamse en Provinciale titel op de marathon, is het tijd voor die ultieme droom, Belgisch kampioen marathon in mijn categorie. Alleen mag er niets meer mislopen en moet de pijn verdwijnen, want om dat doel te bereiken, is een persoonlijk record nodig op de marthon, dus moet alles 100% meezitten.
Trage duurloop 20 km, de pijn was al iets minder dan gisteren. Toch vat het me zwaar een training af te werken waar ik een goed gevoel aan overhoud. De hartslag ligt zo'n 10 slagen per minuut hoger dan verleden week. Dat aan een lager tempo, en meer rust tussen de trainingen. Na een rustige periode valt het me altijd zwaar, de draad opnieuw op te pikken. Morgen proberen we een uur tempo loop.
Een juiste beschrijving van de scheenbeenkwetsuur. Links en rechts lopen twee lange dunne spieren, van de enkel tot aan de knie, die de stabilisatie van de voet verzorgen, tijdens het landen van de voet. Deze keer is het de spier langs de buitenkant van de scheen die overbelast is geweest. De spier langs de binnenkant, is drie jaar geleden ontstoken geweest. Dan moest ik 5 dagen rusten en daarna mocht ik stilletjes aan opbouwen. Drie weken daarna liep ik de kustmarathon, het was pijnlijk, maar het ging. De volgende zes weken liep ik nog drie marathons, waarbij het als maar beter ging. Deze blessure is van het zelfde type, dus is het normaal dat ik de volgende weken pijn zal ervaren tijdens het lopen, zekers tijden de eerste kilometer. Waar mee ik wil zeggen dat ik hoop te weten wat ik doe, ondanks de pijnlijke momenten. Wat nog veel meer pijn doet als lopen is b.v. met een troefel werken, of met mijn kinderen voetballen. Ik hoop dat er snel beterschap volgt, 14 dagen rusten zou het herstel natuurlijk bevorderen. Maar als je weet dat je al lopend de periode kunt overbruggen 4-6 weken , kies ik ondanks de pijn voor het actieve herstel, en hou alles goed in de gaten, zodat ik toch rust zal nemen moest het verergeren.
Trage duurloop 15 kilometer, het ging moeizaam. In het begin waren de pijnscheuten niet te harden, toch doorgezet. Na goed een km ging het alsmaar beter, wel een hoge hartslag. Toch proberen zo ontspannen mogelijk te lopen. Daardoor ging de snelheid de hoogte in, morgen 20 km aan 5 min/km.
Deze week hoop ik mijn trainingsschema te hervatten. De wedstrijd van vandaag in Olmen word geschrapt en vervangen door, een trage duurloop van 15 km. Dinsdag loop ik eentrage duurloop van 20 kilometer. Woensdag proberen we een dns 10 min snel - 5 min normaal, dat over een afstand van 15 kilometer. Donderdag als alles nog goed zit een langere trage duurloop van 24 km. Vrijdag een duurloop van 13 kilometer tegen 14 km/uur. Zaterdag een recuperatieloop van 13 km tegen 12.5 km/uur. Zondag een tempoloop van 20 kilometer aan marathontempo (Antwerpen) tegen 4 min de km. Als alles zo blijft evolueren zoals nu, ook nog een paar keer naar de kinesist. Veel rusten na de trainingen, om de recuperatie te bevorderen.
Lange trage duurloop, 30 kilometer, de eerste 12.5 km met het vrouwtje gelopen, dan 10 kilometer met Danny Cannaerts. De laatste 7.5 kilometer alleen en alle registers open. Tegen 15 km/uur, het scheenbeen hield stand, ik ben tevreden. Direct thuis, het scheenbeen goed gekoeld, nu de reactie afwachten.
20 weken durend trainingschema, 120 tot 150 km per week in 7 trainingen.
Week 1 en 2 week 3 ma : 20 km 4:10/km ma: 15 km 4:05/km di : 10 km 3:50/km di : 20 km interval wo : 20 km 4:10/km wo : 30 km 4:20/km do : 15 km 3:40/km do : 15 km 4:05/km vr : 10 km 4:40/km vr : rust za : 20 km 4:10/km za : 10 km 3:21/km zo : 27 km 5:30 km zo : 15 km 4:40/km tot: 122 km tot: 105 km
week 4 week 5 en 6 ma : 25 km 4:20/km ma: 20 km 4:10/km di : 10 km interval di: 12 km interval wo : 20 km 4:10/km wo: 20 km 4:10/km do : 28 km 5:30/km do: 15 km 3:40/km vr : 15 km 4:05/km vr: 30 km 5:30/km za : 12 km interval za: 15 km 4:40/km zo : 15 km 4:40/km zo: 15 km 4:05/km tot 125 km tot 127 km
week 7 week 8 ma: 12 km interval ma: 15 km 4:40/km di: 15 km 4:05/km di: 25 km interval wo: 30 km 4:20/km wo: 20 km 4:10/km do: 12 km interval do: 25 km 4:20/km vr: 20 km 4:10/km vr: 10 km 3:50/km za: 10 km 4:40/km za: 30 km 4:20/km zo: 10 km 3:18/km zo: 15 km 4:40/km tot 109 km tot 140 km
week 9 en 10 week 11 ma: 12 km interval ma: 15 km 4:05/km di : 20 km 4:10/km di: 15 km interval wo: 10 km 4:40/km wo: 20 km 4:10/km do: 30 km 5:30/km do: 10 km 3:50/km vr: 10 km interval vr: 10 km 4:40/km za: 20 km 4:10/km za: 25 km 3:30/km zo: 20 km 4:10/km zo: 15 km 4:40/km tot 122 km tot 110 km
week 12 week 13 en 14 ma: 15 km 4:05/km ma: 20 km 4:10/km di : 30 km interval di ; 15 km 3:40/km wo: 15 km 4:05/km wo: 10 km 4:40/km do: 25 km 4:20/km do: 22 km interval vr : 15 km 4:05/km vr: 15 km 4:05/km za: 30 km 5:30/km za: 30 km 5:30/km zo: 20 km 4:10/km zo: 20 km 4:10/km tot 150 km tot: 132 km
week 15 week 16 ma: 15 km 4:05/km ma: 25 km 4:40/km di: 14 km interval di: 20 km 4:10/km wo: 20 km 4:10/km wo: 22 km interval do: 15 km 4:05/km do: 20 km 4:10/km vr: 10 km fartlek vr : 15 km 3:40/km za: 30 km 3:30/km za: 30 km 5:30/km zo: 10 km 4:40/km zo: 15 km 4:40/km tot 114 km tot 147 km
week 17 week 18 ma: 25 km 4:20/km ma: 25 km 4:20/km di : 15 km interval di : 20 km 4:10/km wo: 20 km 4:10/km wo: 30 km 4:20/km do: 15 km 4:05/km do: 20 km 4:10/km vr: 33 km 5:30/km vr : 20 km 4:10/km za: 15 km 4:40/km za : 15 km 4:40/km zo: 15 km 4:40/km zo 20 km interval tot 138 km tot 150 km
week 19 week 20 ma: 15 km 4:40/km ma: 15 km 4:05/km di : 18 km intervan di : 05 km interval wo: 15 km 4:40/km wo: 15 km 4:05/km do: 15 km 3*5km/18:20 do: 12 km 4:40/km vr : 25 km 5:30/km vr : rust za: 20 km 4:10/km za: 07 km loslopen zo: rust zo: 42 km wedstrijd 3:40/km tot 108 km tot 96 km
Een paar opmerkingen bij deze op internet gevonden marathonschema. Het lijkt me een zeer zwaar schema, ikzelf zou er alleen aan beginnen, mocht ik halftijds werken. De aangegeven /km zijn opmerkelijk hoog, ook de opbouw is opmerkelijk. Er staan geen specifieke wedstrijddagen in.
Er is een lichte reactie gekomen op de recuperatieloop van gisteren. Niet direct de scheenbeenspier, maar een vermoeid gevoel in het rechter onderbeen. Ik zal de training dus maar schrappen, en vragen beginnen stellen voor Antwerpen. Dat vind plaats binnen 15 dagen, en ik wil zekers nog een lange duurloop van 30 km afwerken en twee tempo trainingen van een uur. Maar we zien wel wat morgen geeft, dan geven we er misschien een lap op.
Wedstrijden Provincie Antwerpen 02-04-07/09-04-07.
Paasveldloop Nijlen 07-04-2007.
Eerste start om 14:00 reeksen volgens categorie. Inkom en deelname gratis, naturaprijs en paaseieren voor elke deelnemer.
3de fc flandria Zomerjogging Ravels.
Recuperatieloop 12.5 kilometer, eerste ronde ingelopen samen met mijn vrouw. Daarna het tempo wat opgedreven, het scheenbeen voelde redelijk aan. Maar de algemene vermoeidheid blijft hangen, veel rusten en niet te hard trainen. De keelontsteking is nog pijnlijk , maar beterd toch stilletjes aan. Ik denk er toch aan om mijn programma te hervatten, vanaf maandag.
Het gaat de goede kant op, de pijn is weg. Gisteren voelde ik nog een lichte steek in het scheenbeen. Vandaag voelt het normaal aan, ook een lichte druk op de pijnlijke spier is goed te verdragen, dat was al enkele weken niet het geval. Als de kinesist het licht op groen zet, zit er een trage duurloop van een 10 kilometer in, zeer traag uiteraard, en onmiddelijk stoppen bij de minste pijn, de marathon van Antwerpen komt dichtbij. Ik zou dus graag mijn normaal schema hervatten, maar het kan ook dat ik nog een dag of twee op zekers speel.
Vandaag een alternatieve training, 25 kilometer fietsen. Op een klein verzetje, hoewel het acht maand geleden was ging het vlot, de rit afgehaspeld binnen het uur. Het is natuurlijk niet lopen, maar ik ben blij dat ik na drie dagen nog eens een uurtje gesport hebt. Morgen de tweede sessie bij de kinesist, het scheenbeen deed al veel minder pijn dan gisteren. Dus ik geloof dat ik op de goede weg ben, zondag een uurtje lopen als de pijn verdwenen is. Dan de draad weer oppakken, en mijn trainingsschema volgen op weg naar de volgende marathon.
Sporten is gezond, maar er alles proberen uithalen, wat er in zit kan ons over de lijn doen gaan. Zo heb ik tot eigen schade en schande ondervonden. Niet alleen heb ik last van het scheenbeen, maar ben ik gewoon te diep in de reserves getast, het resultaat is, een keelontsteking, de nek die serieus pijn doet, de tanden, en een leeg en lusteloos gevoel, daar ik verleden week geen weg wist met mijn energie. De scheenbeenspier word ondertussen onder handen genomen door de kinesist. Die ondervond dat er heel wat vast zit in het onderbeen en de algemene schade niet gering is. Zo doen de kuit, achillespees en kniepees ook behoorlijk pijn en zijn de gewrichten minder mobiel. Vanaf morgen een klein ritje met de fiets op een klein verzetje, en een 15 min met de orbitrac. Dan nog een afspraak met de tandarts om dat probleem ook te verhelpen.
Gisterenavond laat nog langs geweest bij de sportdokter. De diagnose was minder erg als gevreest, overbelasting. Een overbelasting van de onderste beenspieren (vochtophoping). Waarbij de zwaarst getroffen spier de scheenbeenspier is. Remedie minimaal 5 dagen niet meer lopen, onstekingszalf, reparil, fietsen op een licht verzet, en de benen veel laten rusten. De sportdokter benadrukte nog een keer dat ik zwaar gezondigd had. De week na de marathon loop je geen wedstrijden, de kans op kwetsuren vermeervoudigd dan met factor drie. Ik mag pas gaan lopen als de pijn volledig verdwenen is, normaal binnen de tien dagen, en dan weer opbouwen. Olmen op paasmaandag word zekers geschrapt, Antwerp marathon blijft voorlopig op het menu staan, maar ik loop hem als training en alleen als de benen volledig hersteld zijn.
Vandaag ben ik niet gaan trainen, het scheenbeen deed te pijn. Ommiddelijk de telefoon gepakt voor een afspraak met de sportdokter. Ik had geluk en mag deze avond om 21:30 nog langs gaan. Zo zal ik rap weten hoelang ik er uit lig, de vrees is lang. Het is een chronische blessure die altijd terug komt, normaal krijg ik het onder controle met volta-patch en een steunkous, nu verergerd het van week tot week. De vorige keer lag ik er acht weken uit, daarna drie maand trainen om weer op niveau te komen. Het word dus bang afwachten, en het ging juist zo goed, rond 22:00 uur weet ik meer.
Trage duurloop 15 km, het was zwaar, met de vermoeide benen. Het scheenbeen heeft er ook van geweten, het rechteronderbeen. De dagen na een wedstrijd voelt de pijn dubbel zo hard. Vanavond probeer ik een truk van Jean Wuyt met een natte windel rond het been, normaal was dat iets voor een verharde kuit. Maar het scheenbeen voelt hetzelfde aan, namelijk oververmoeid. Deze week word normaal een zware trainingsweek met veel km.
Zondag 01 april, een zonnige maar winderige namiddag. Schoon en snel volk in de verscheidene wedstrijden. Mooie winnaars sieren de erelijst, gans het gezin doet mee. Eerst vertrekken mijn twee jongens, Jorgi en Kenney op de 2 km. Jorgi loopt als 5de over de finsh Kenney eindigd zevende. Ikzelf en mijn vrouw Carine starten op de langste afstand, de halve marathon. De groep word op gang geschoten, ik zoek de voorste gelederen van de wedstrijd op. Peter de vocht, Gunter Geens, en Sus Renders muizen er direct van onder. Het achtervolgende groepje telt acht atleten, met heel wat namen, om er drie te noemen. Chris van den Bergh, Maarten van der Donck, en Jan Daems, de eerste die moet lossen is, een ex-ultraloper die de draad weer op pakt Andre Beneens, het gaat hard, te hard. Ik kies er voor om zo lang mogelijk te volgen, ze lopen tegen 3.31/km pfffft. De een voor de ander moet lossen zekers op de stukken tegen de wind. Na twee ronden van 4.200 kilometer, zijn we nog met drie Andre Rudy, Jan Daems en mezelf. Na goed 9 km lopen we weer tegen de wind in, ik laat een gaatje en het is over de rest zal ik alleen moeten lopen, nog voor het einde van de derde ronde Dubbel ik mijn levensgezelling, die me nog aanmoedigd, de benen branden ik minder wat vaart, nog twee rondjes. Ik heb nu een tempo dat ik goed aankan, en behoud mijn vijfde plaats en finish in 1:16:36. Een prachtig resultaat een week na de marathon, mijn vrouw eindigd 125 in 1:49:49. Een geslaagde namiddag, en een mooie tombola buit.
Een halve marathon, een week na de marathon. Ik heb er redelijk wat ervaring mee, met wisselend succes. Het enige constante is, het branderig gevoel in de bovenbenen. De overschakkeling van juist onder de verzuringsgrens naar er net boven, is altijd een pijnlijke maar noodzakelijk kwaad, dat tikje extra snelheid. Daarom mik ik op een tijd tussen de 1:18:00 en 1:19:00, wat een verbetering van mijn parkoersbeste zou opleveren (1:21:00) in 2005. De wind zal voor een deel de snelheid bepalen, plus de eerste warmte. Voor mij word het zo als altijd een inhaalrace, hoe langer het duurt, hoe meer ik naar voor schuif.
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
;)
Misschien een doorbraak, het scheenbeenletsel zou te wijten zijn,
Sporten is gezond, maar er alles proberen uithalen,
