Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Trage duurloop 11 kilometer gelopen, na de rustdag van gisteren. Bij mij is het toch eerder rust roest, dat gevoel heb ik toch. Mischien moet ik er nog wat aan wennen, het voordeel ervan ervaren? In elk geval heb ik pijnlijke bovenbenen, de voetpees valt daarentegen mee. In het begin heb ik een lichte drukpijn van de verhoogde inlegzool, maar dat gaat zoetjes aan weg, en de voet heeft meer stabiliteit. Wat de veldloop van zondag in Boechout betreft, ik ben er nog niet uit of ik nu wel of niet ga deelnemen, de rest van het gezin past ervoor!
Interval 800 meter snel 400 meter rustig op de sintelpiste. De snelste 800 meter 2:49, de traagste 3:10, het was druk op de piste. Morgen rustdag, de voetpees en de benen wat laten rusten. Zondag als het weer niet te slecht is, naar de veldloop in Boechout.
Trage duurloop 16.580 meter, door de modderige Merodese bossen. De inlegzolen doen hun werk, de ontsteking aan de aanhechting van de faciitis plantaris met hiel verminderd. Gisteren een footscan laten nemen, om nieuwe inlegzoolen aan te meten. Die moeten steun geven aan de voetholte en de druk op de aanhechting verminderen. De kwetsuur zou waarschijnlijk ontstaan zijn door het heuvel lopen en de te snelle opbouw van het kilometer weektotaal. Volgende week woensdag, zullen de nieuwe inlegzolen klaar zijn. De winter periode begint voor mij na de marathon van Kasterlee. Dat wil zeggen tot nieuwjaar maximum zes dagen trainen op de week en niet meer dan 80 kilometer per week.
Trage duurloop 10.220 meter, met steunzolen en op onverhard parkoers. De rechtervoet deed gisteren weer zeer, dus had ik nog een extra rustdag ingelast. Vandaag ging het al een stuk beter en de steunzool geeft een goede ondersteuning. De zevende kilometer wat doorgetrokken, het ging goed, de benen voelen al iets frisser. Deze week hoop ik al wat meer kilometers te kunnen trainen, maar minder dan 80 km/week. Dat dan blijven volhouden tot nieuwjaar, met wat sneller loopwerk, en korte wedstrijden.
Voor een van de weinige keren, ging ik alleen naar een wedstrijd. De vrouw en kinderen bleven thuis, doordat mijn vrouw Carine in de plaaster ligt. Ze had van de vijf natuurlopen ook een doel gemaakt, maar moet rusten. Aangekomen in Lier, zag je direkt dat er nog meer atleten waren als verleden jaar. Voor de tien mijl lag de top drie ook snel vast, Eric caluwaerts, Geert steenmans en Maarten van der Donck, zouden het podium bezetten, Kurt Jurgens ging hazen. De opkomst was groot te noemen, met meer dan 530 atleten voor de drie afstanden. Eens het vertreksignaal gegeven trokken Eric, Geert en Maarten en een 10 km loper er van door. Een tweede groepje waar ik me in bevond, vormde zich op een kleine afstand. De eerste twee kilometer waren snel, rond de 3:30/km, daarna kwam het verval. Tot aan kilometer negen liep ik samen met Jeroen Rijnders, we namen van elkander over, tegen de toch wel voelbare wind, die tot kilometer 12 in het nadeel zou blazen. Ons tempo was gezakt naar 3:47/km, en er kwam een groepje van vier atleten terug. Kris Slaets en Jeroen moesten snel lossen, na kilometer elf moest Kurt Jurgens eraf. Aan het keerpunt, terug richting Lier, was er een parkoerswijzeging ten opzichte van verleden jaar. De twijfel sloeg toe, eerst draaide iedereen rechtsom, dan weer de andere richting. Ik was blijven doorlopen, en was als enige de verkeerde richting uit, prijs 200 meter achterstand. Jeroen en Kurt liepen ook al meer dan 100 meter voor mij, de fut was eruit. In de plaats van een top-vijf plaats en een tijd onder het uur, werd het een teleurstellende 8ste plaats. Gelukkig had ik tijdens het lopen weinig last van de voet, wel ontbrak nog wat frisheid, zes dagen na de marathon.
Tegen beter weten in, ga ik toch maar starten in Lier. De knie is beter, de voet aan de beterhand, en ik ging toch 15 km trainen. Evengoed een wedstrijdje mee pikken, zonder hoge verwachtingen te stellen. Hopelijk houd alles goed stand, en kan ik er een aangename loop van maken. Het is een elk geval een mooi beloopbaar parkoers, 95° verhard, asfalt. Alleen de wind heeft er vrij spel, langs de Nete is er weinig beschutting. Sinds verleden jaar is er een behoorlijke opkomst en een sterk deelnemersveld. Word mijn 35ste wedstrijd dit jaar, van het goede teveel?
Trage duurloop 12 kilometer, vergezeld van smosregen en wind. De benen zijn nog herstellende van de natuurmarathon van Kasterlee. Morgen denk ik eraan te starten in Lier,op de tien mijl, als tempoloop. Alleen lopen is maar alleen en een wedstrijd motiveerd toch altijd iets meer. Niet dat ik echt een resultaat nastreef, gewoon een tempoloop.
Trage duurloop 10 kilometer, met een snellere kilometer in eentje van 3:50. De benen zijn al hersteld van de marathon, alleen benik al twee kilo bijgekomen. Bijna alles op gras gelopen om de voetpees te sparen, ook mijn therapeutische zolen aangedaan. Gisteren probeerde ik met de fiets te gaan rijden, maar dat ging nog van geen kanten. De rijkwijde van mijn linkerarm is nog altijd 15 cm minder dan de rechterarm. Fietsen zit er de eerste weken nog niet in, daar de elleboog nog serieus pijn doet.
Los gelopen, met mijn twee gasten erbij, zodat ik niet te rap of te lang zou lopen. Op het gras en de piste van het plaatselijk sportcomplex gelopen, het deed deugd. Ik had thuis nog een paar inlegzolen liggen, en heb die eindelijk gebruikt. Twee jaar geleden laten maken, na verschillende ontstekingen aan het onderbeen. Maar ze deden pijn aan de voeten, ik heb ze tweemaal laten bijwerken. Gisteren een groot deel van de dag, gedragen, de pijn werd steeds minder. Maandag mag ik een voetscan laten maken, ondertussen trek ik mijn plan met deze zolen.
Vandaag wou ik een half uurtje gaan fietsen met een klein verzetje. Maar de linkerknie waar ik op gevallen deed nog te veel zeer. Niet alleen de etterende wonde maar ook de pattelapees. Dus vandaag weer een volledige rustdag, op het programma. De afspraak gemaakt voor een voetscan in het ziekenhuis te Herentals. Dit kon ten vroegste maandag, dat word zekers twee weken wachten, voor ik mijn inlegzolen mag gaan halen. Ik zal dus wat anders moeten verzinnen om de conditie op peil te houden. Ik heb hier nog een paar steunzolen liggen, van 100 euro, die ik kan inlopen. Morgen misschien, als de knie wat beter gaat, rondjes rond het shotplein.
De marathon van Kasterlee heeft zijn sporen nagelaten, hier volgt het medisch rapport. Kneuzingen en een ontsteking van de patellapees van de linker knie. Ontsteking van de fasciitis plantaris, van de linkervoet, nog in een vroeg stadium. Ik moet een voetscan laten nemen en steunzolen laten maken ter ondersteuning van de voetboog. Ik mag fietsen of op de skywalker trainen tot dat ik de steunzolen heb, mag ik niet lopen. Rustig opbouwen met de steunzolen, en regelmatig van ondergrond wisselen. De rechterheup deed enorm pijn, omdat ik de voet probeerde te ontlasten. Maar de knie en de heup zouden na een paar dagen rust in orde moeten zijn. Tot daar het medisch rapport van het Joggerke, een paar weken rustg aan, als dat maar goed komt. Nu, met mijn vrouw Carine is het ook niet goed gesteld, ze heeft al 11 dagen plaaster voor geschreven gekregen. Een zware verrekking en een scheur in de ligamenten van de linker enkel, met minimaal al vier weken loopverbod.
Na een licht ontbijt, rijden we richting Kasterlee, het vriest licht -3°. Mijn vrouw is toch lichtjes nerveus, voor haar halve marathon. Zelf ben ik een beetje gelaten, het geloof in een goede afloop is er niet. De pijn in de voet is reeds aanwezig, en superbenen heb ik niet. Toch probeer ik mezelf wijs te maken dat het na een paar km wel los zal lopen. We zijn vroeg ter plaatse, en er is nog parking met hopen, geennerveus gedoe vandaag. We wandelen naar de tent, en komen een van de favorieten tegen, Paul Mertens. Paul is goed afgetraind en heeft er een goed oog in, hij vraagt naar de concurenten. Ik noem hem de topvier voor vandaag op, die ik overigens juist voorspeld heb. In de tent aan de nummerafhaling staat de winnaar van verleden jaar, Jef Smits. Hij zal niet meelopen na een zware operatie aan de achillespezen, is Jef rustig aan het opbouwen. Jef heeft wat informatie over het parkoer, niet te doen sommige stroken in het bos. In de tent, hangen grote spandoeken met foto, naam, jaar en tijd van de drie eerste winnaars op de marathon. Mooi en indrukwekkend, maar volgend jaar zal ik er niet hangen vrees ik. Al reeds omgekleed, moeten we nog een uur wachten, voor de start gegeven word. Meer dan duizend atleten staan klaar voor de halve of hele marathon. Het startschot weerklinkt, en weg zijn we voor een zware tocht, door het mooie Kasterlee. Na vijf kilometer besf ik ten volle, dat het niet voor vandaag zal zijn, het draait niet. Gelukkig word ik begeleid door een collega loper, op de fiets, die me door de moeilijke momenten moet sleuren. Geert heeft heel wat marathon en parkoers ervaring, en rijd niemand in de weg. Na vijf kilometer loop ik in vijfde positie, met nog uitzicht op het podium. Ik loop met een paar atleten van de halve marathon, die goed samenwerken. De veldwegen liggen er glibberig bij, dat word wat voor de tweede ronde, als de dooi optreed. Na elf kilometer krijgen we de eerste strook door het bos, het ligt er heel slecht bij. De eerste zwaar modderige bocht moet ik wat bijsturen, met de voet, of ik ga onderuit. Een messteek klieft door mijn rechtervoet, de pijn in de voet zal nu blijven knagen. Af en toe kom je op een verhard stuk, dat bijna steeds vals plat of bergop gaat. Het tweede gedeelte van het bos, met de zware kuitebijters in komt eraan op km 15. Veel tijd voor recuperatie is er niet in het bos, het gaat op en af, en het is altijd oppassen om niet onderuit te gaan. Ik lig nu al een minuut achter op de derde plaats, en soepel gaat het niet. Tussen kilometer 18 en 19 lopen we verkeerd, na een 100 meter roept Geert dat we verkeerd zijn. Twee atleten die op 200 meter hangden lopen me voorbij, ik geraak moeilijk weer in het ritme. Halfweg kom ik door op 1:22:50, na kilometer 23 zie ik op een lang stuk nummer vier voor me uitlopen. Geert die nu af en toe op me in praat zegt dat ik soepel moet proberen lopen. Als ik in een redelijk ritme kom is een derde plaats nog mogelijk, er vallen altijd lijken uit de kast, op het einde. Ik vrees dat ik een van die lijken zal zijn, want het ritme zakt nog verder weg. Rond kilometer 28 loop ik Chris voorbij, ik heb de juiste topvier, Dirk Verleyen, Paul Mertens en Nid Rumphakwaen, lopen nu nog voor me uit, tot kilometer 32 gaat het nog redelijk, maar buiten die voet die brand, Krijg ik last in mijn rechter heup, waarschijnlijk door een licht gewijzigde voetstand, om de pijn te verzachten. Nu ik weer in het bos loop, probeer ik het rustig aan te doen, de veldwegen lagen er nu glad bij. Maar vergeleken met de bosstroken, ik kan me amper staande houden en ga dan ook onderuit. De aanmoedegingen van Geert sleuren me door de moeilijke momenten heen, dank u Geert. De tweede helft van de marathon gaat in 1:29:50, zeven minuten trager dan de eerste helft. Ik finish op een vierde plaats, voor de derde keer op vier edities, net naast het podium. Deze week ga ik zekers twee dagen rusten, misschien wel langer, te zien wat de sportdokter zegt. Het zou wel eens mijn laatste wedstrijd van het jaar kunnen zijn, ik ben gebroken maar niet moe. Mijn vrouw Carine presteerde wat beter op de halve marathon, maar is spijtig genoeg ook onderuit gegaan. Ze heeft haar enkel verzwikt maar heeft toch uitgelopen, in 1:47:24 op de 313 plaats, met meer dan 750 deelnemers. Haar officieuze tijd zou zelf een kleine minuut beter zijn want het was file bij de aankomst van de halve marathon.
Eerste impressie na de marathon van Kasterlee, een wedstrijd waar ik nooit had aan mogen deelnemen. Na elf kilometer kwam de pijn sterker opzetten, als je dan weet dat ik na vijf kilometer, al wist dat het mijn dag niet zou worden, zware en opgeblazen benen.. De fut ging er volledig uit na 18 kilometer en een wegvergissing, moesten we rechtsomkeer maken. We verloren daar toch goed 40 seconden, en ik kon het ritme niet meer oppikken. Toen besefte ik dat het overleven zou worden, het parkoer lag er vettig bij in het bos en op de veldwegen. Dat verbeterde niet tijdens de tweede ronde, nu de veldwegen begonnen te dooien. Wonder boven wonder schoof ik nog een plaatsje op, en stak me niemand meer voorbij. Weer het bos in glipte mijn voet steeds weg en werd de pijn aan de faciis plantaris, niet te harden. Uitjoggend eindigde ik toch vierde in 2:52:40, voor de derde maal op vier deelnames, een plaats naast het podium.
Vandaag is het d-day, de natuurmarathon van Kasterlee, mijn favoriet parkoer. Voor mij een van de hoofdpunten van het jaar, de laatste marathon van het jaar. Daarna gaat de riem er voor een paar weken af, lekker wijntje en biertje. Er mag een kilo of drie bijkomen, frietjes met mayonaise, chips, koekjes. Maar vandaag voor de laatste keer van het jaar, alles uit de kas halen. In een goede dag is het podium niet ver af, maar de conditie vertoond al een dalende lijn. Mijn hielen en rechter voetpees worden al weken mismeesterd, rust is welkom. Op de marathon starten we met een kleine driehonderd, de halve met 750 atleten. Op de halve marathon start mijn vrouw Carine, die er ook hard voor getraind heeft. Het is bitter koud, momenteel zo een -4°, de keuze van kledij is gisteren al gemaakt. Korte short, een thermo-hemdje en t-shirt met lange mouwen en handschoenen. Het parkoer blijkt zwaar te liggen in het bos, er is ook een kleine lus aan toegevoegd. De afstand zou iets te kort geweest zijn, de vorige drie edities.
Trage duurloop 8.520 meter, de eerste drie km was de pijn in de voet niet te harden. Ik heb er een paar keer aan gedacht rechtsomkeer te maken, maar morgen is het Kasterlee. Gelukkig nam de pijn af naarmate de km's vorderden, ook de benen zitten nog niet fris. Het is hopen op een superdag, morgen in de natuurmarathon van Kasterlee. Ik heb lang gehoopt op een podiumplaats, maar daarvoor is een klein mirakel nodig.
Trage duurloop 11 kilometer , met een zevental versnellingen, +- 120 meter. De benen voelden weer iets beter aan , dan de voorbije dagen, minder verzuurd. Alleen bij de versnellingen, een snel opkomende vermoeidheid, er is nog werk aan. De hartslag ging amper naar beneden na een versnelling, het word knokken zondag. Morgen een rustige losloop van acht kilometer.
Trage duurloop 11 kilometer, de vermoeidheid vloeid stilletjes aan uit de benen. Het gevoel was over het algemeen betersschap, de valling, de voet, de vermoeidheid. Zelf de hartslag begint weer normale waarden te geven, 2 slagen minder, bij een sneller tempo. Misschien komt het nog in orde voor zondag, we blijven hopen op een mooie afsluiter.
Duurloop 15 kilometer, zware benen, zware ademhaling. Pijnlijke voet, longen verschroeid, neus pot dicht, slecht gevoel. Gelukkig heb ik nog drie dagen om zo goed mogelijk te herstellen. Vandaag was het de bedoeling een tempoloop aan 15 km/uur te lopen. Alleen de tweede kilometer kwam in de buurt, namelijk 4:02. Maar dan had ik al een branderig gevoel in de benen, en moest het tempo zakken. Nu komen er drie zeer lichte trainingsdagen aan, proberen te herstellen. Dan zondag voor de laatste keer alle moed bijeen rapen, en er een lap op geven.
Trage duurloop 20 kilometer, serieus pijn aan de rechtervoet. Het was de bedoeling 4:30/km te lopen, maar sneller dan 12 km/uur en de voet ging nog pijnlijker opspelen. Indien het niet beterd zeg ik af voor Kasterlee, met pijn in het hart. Maar de gezondheid gaat voort, er komen nog wel kansen. Morgen zal een goede test zijn, tempoloop van een uurtje. Ik ga nu ijs leggen, masseren, en zalf smeren, en hopen dat het beterd.
Trage duurloop, na het zware week-end met twee wedstrijden. Is het nu tijd voor een rustige voorbereidingsweek naar Kasterlee. Tijd en rust nemen om de valling te laten verdwijnen, de benen rust gunnen. De voeten en hielen wat laten herstellen, en mentaal opladen. Voor de laatste marathon van het jaar, er nog eens alles uitpersen.
Na kilometer vier bewust wat gas teruggenomen. Stijfheid in de hamstrings, na de zware wedstrijd van gisteren. De laatste kilometer nog wat versneld om een plaatje op te schuiven. Het beste was er af, deze week rustig tot zondag in Kasterlee.
Vandaag gaan we met z'n allen lopen in Mol, waar vandaag de crosscup plaats heeft. Ikzelf samen met mijn vrouw Carine bijten er de spits af, tijdens het voorprogramma. De 10 kilometer "Karel Lismont" word ons strijdtoneel, 4 rondjes van 250 meter. Carine hoopt er met haar goede vormpeil, een goede tijd uit te persen. Zelf doe ik mee wegens tijdgebrek, en als supporter was ik toch aanwezig. Veel stel ik er mij niet van voor, een goede tempoloop van 10 kilometer. Hopen dat de benen nog fris genoeg zijn, om fatsoenlijk te lopen, tussen de 0:38:00 en 0:39:00. Daarna word het reppen naar het meer om ons mannen in te schrijven. Kenney loopt bij de tweedejaars pupillen, om 11:55 de 1000meter. Jorgi loopt bij de tweedejaars miniemen, om 12:23 de 1500 meter. De wedstrijd van de vijf en tien kilometer start om 10:30.
Het viel al bij al nog mee het weer, droog en een strakke wind, maar we werden niet uit onze loopschoenen geblazen. Mijn nummer gaan ophalen, kleine maar keurige organisatie. Veel bekenden gezien en een paar echte hardlopers waren van de partij. Zo bijna de volledige top van de kasteel lopers, de gebroeder Jacobs, Marathonman Paul De Nolf, Maarten van der Donck, topfavoriet Jo Prims. Ultraloper Gert Mertens, en ik vergeet er nog een paar. Zelf was ik er beroerd aan toe, keelpijn, snotneus, de bronchen, en daar boven op diaree. Zekers driemaal de toiletten moeten opzoeken, niet veel, maar lopend. Thuis had ik ook al driemaal het huisje opgezocht, de ziektekiemen waren nog niet uit het lijf. Om 14:00 word de groep in gang gefloten, de eerste kilometer gaat redelijk bergaf. Na amper tien meter, krijg ik een pijnscheut in de rechtervoet, ik moet inhouden. Gelukkig vermindert de pijn snel, maar ik ben al in veertigste positie verzeild geraakt. Het gedeelte in het bos licht er ongelooflijk zwaar bij, plassen tot aan de enkels diep. Modder en schuifpartijen bij het afzetten, het duurt tot kilometer drie, eer ik weer in de toptien kan postvatten. Dat heeft al veel kracht gekost, en nog komen er twee zware km's af in de modder. Ik besluit dat het geen zin heeft alleen te gaan jagen achter plaats zes, en laat het achtervolgend groepje aansluiten. We zijn met vier man Paul Denolf, Gert Mertens en Dirk Vets, Dirk zal het langst aanklampen. Eerst moet Gert Mertens lossen, paul Denolf hangt aan de rekker komt terug en breekt dan definitief. We lopen op 70 meter van de zesde plaats, maar zijn ondertussen al aan km 16. Ik versnel nog wat om het gat dicht te lopen op Jeroen Rijnders, Dirk moet lossen. het duurt nog tot km 19, eer ik Jeroen te pakken heb, sterke beer. Op de modderige strokken verlies ik zelf terrein, op het beter beloopbare stuk, Loop ik weg van Jeroen, spijtig genoeg moet het slechtste stuk nog komen. Die laatste kilometer glij ik gewoon van links naar rechts, Jeroen is sterker en loop me eraf. Een zevende plaats, daar kan ik mee leven ik was er tenslotte belabberd aan toe.
Vandaag nog eens wedstrijddag, nummer 32 voor dit jaar. Het betreft een Halve marathon in Herentals over 21.350 meter. Het grootste gedeelte in de bossen rond Herentals, Lille en Vorselaar. Met het weer van de laatste dagen word het een zware ultralange cross. Daar de valling nog niet uit het lichaam verdwenen is, gaan we niet tot het uiterste gaan. De marathon van Kasterlee volgende week zondag is het grote doel. Hier kunnen we nog een tempoloop uitvoeren onder dezelfde omstandigheden, Als volgende week in Kasterlee, bos en onverharde wegen en slijk. Hopelijk regent het niet te veel tijdens de wedstrijd, die valling mag niet verergeren. De laatste jaren ben ik altijd, als supporter naar de Cohe halve marathon geweest. De eerste en laatste kilometer zijn er niet gemakkelijk, dat word lopen met het verstand.
Trage duurloop, 15.450 meter, de verkoudheid speelde weer op. Zeer veel keelpijn, en heel wat hoesten, algemeen slecht gevoel. De omstandigheden waren wisselvallig tijdens de training, maar te doen. Waarschijnlijk heb ik gisteren wat teveel hooi op de vork genomen. Ik hoop in elk geval dat het morgrn beter gaat, voor de halve marathon.
Trage duurloop 15.6 kilometer, tweede training van vandaag. Goed voor een totaal van 26.6 kilometer in een tijd van 1:57:45. Deze training moest eigenlijk veel rustiger gelopen worden. Ik ben wind mee begonnen, en heb het tempo in het tweede gedeelte, kunnen vasthouden. Goede training vandaag, alleen wat last van de rechtervoet. De valling is al iets beter.
Trage duurloop 11 kilometer, eerste gedeelte van de training van vandaag. Wegens tijdsgebrek training opgesplitst, eerste deel wat pittiger lopen is de bedoeling. Het was uiteindelijk deze mrogend nog een goed weertje om te lopen. Ik hoop dat de omstandigheden deze namiddag niet te veel veranderen.
Interval 15.450 meter, 10 maal 1000 meter vlot, 11 maal 500 meter normaal. De verkoudheid speelde parten, maar nog meer de stevige wind. Het was moeilijk de snelheid inschatten, zekers omdat de benen vermoeid waren. Maar een gemiddelde van 15 km/uur, onder deze omstandigheden stemd me toch tevreden.
Duurloop 15 kilometer, ondanks de verkoudheid hou ik vast aan mijn schema. Het hinderd niet echt tijdens het lopen, buiten het teveel aan snot. Alleen na het lopen een zware hoestbui of drie, waarna de bronchen loskomen. Het moet dan ook nog mijn zwaarste tempoweek worden, gemiddeld rond 14 km/uur. Tijdens het begin, zo de eerste drie kilometer last van de rechtervoet, daarna ging het weer. Morgen interval of een tempoloop, naar gelang de paraat van fitheid.
Trage lange duurloop 26.250 meter in de Merodese bossen, de voet hield stand. De lichte hinder is zekers te verdragen, toch op de zachte ondergrond van het bos. Een van de redenen dat het gisteren, net iets minder ging, was een opkomende verkoudheid. Deze nacht last van droge hoest en een verstopte neus, dat word siroop en keeltabletten. vandaag ging het na een aarzelend begin, goed, lichte pijn in de benen, zoals altijd na een wedstrijd. Ik heb vandaag de training afgewerkt, die donderdag op het programma stond. Zo heb ik misschien wat frissere benen voor de halve marathon van zaterdag.
Omstreeks 11:45 vertrokken we richting Bonheiden, met de nodige wegenwerken, kwamen we rond 12:15 terplaatse, er was al immens veel volk aanwezig. Gans achteraan in het veld van boer Hans, konden we de wagen kwijt. De groep pupillen van achl, waren al aan het opwaremen, Kenney kon beginnen trainen. Ondertussen de vier kaartjes laten invullen, en Jorgi mocht zich ook al opwarmen. Er waren meer dan 1000 atleten vertegenwoordigd in al de categorien samen. Kenney liep mee in de achtste wedstrijd, 1000 meter lang, bij de tweedejaars pupillen, Het was zijn eerste wedstrijd na, zijn kwetsuur, de ziekte van Sever. Hij kwam wat ritme en snelheid tekort, maar finishte toch mooi 26ste in 4:02. Vanaf dan gaat het snel en lopen we van hier naar ginder, tijd voor wedstrijd nr 12, 1610 meter lang. Daar staat Jorgi aan de start, hij is als trage starter fel in het nadeel, op dit parkoer. Ook voor Jorgi was het al een tijdje geleden, dat hij nog een wedstrijd liep. Na een verdienstelijke, en gelijkmatige wedstrijd finishte Jorgi, 31ste in een tijd van 06:04. Daarna de jongens helpen omkleden, richting tent voor de prijs uitreiking, rap nog eens naar het toilet, en de vroumen junioren en masters begeven zich naar de start. Voor een wedstrijd over 4.170 meter, mijn vrouw Carine heeft last van haar heup, opgespeeld na haar lange duurloop van donderdag, 25 kilometer lang. Ze start voorzichtig en als het veld uiteen gerokken is, schuift ze stelselmatig op. Carine loop een zeer evenwichtige wedstrijd, en heeft nog wat over voor de laatste ronde. Daarin loopt ze nog wat atleten voorbij, en finisht sterk in 0:18:31, op een 34 plaats bij de masters. Nu is het mijn beurt, aan de start meer dan 200 atleten, als dat maar goed komt. Het startschot weerklink, de massa zet zich op gang, na een 100 meter is een bocht van 180°. Het pak staat stil, naast mij hoor ik Marc Papanikitas vloeken, iemand heeft een spikes in zijn onderbeen gepland. Een 150 meter verder is het weer van dat, een bocht van 180°, voor de tweede keer sta ik compleet stil. Gelukkig komen er nu een paar beloopbare bochten aan, en trekt het pak wat meer op een lint. Ik probeer te versnellen, maar voel al snel dat het een slechte dag word, ik kan de versnelling niet lang vast houden. Dan maar een soort interval en op de rechte stukken aanzetten, dat lukt vrij aardig. Ik loop alsmaar meer atleten voorbij, de laatste ronde kraak ik zelf, nu lopen de atleten die ik daarjuist gepasseerd ben me weer voorbij, in de laatste rechte lijn, spurten nog zekers acht atleten me voorbij, ik finish op een zwaar ontgoochelende 46 plaats bij de masters. Dat veldlopen is echt niets voor mij dat draaien en keren, iedere keer weer optrekken is mijn ding niet. Heef mij maar lange rechte stroken, en een langere wedstrijd.
Vandaag gaan we met gans het gezin deelnemen aan de veldloop van Bonheiden. De jongste kenney, tweedejaars pupil, loopt er de 1000 meter, en hoopt op een top-vijftien plaats. Jorgi loopt als tweedejaars, bij miniemen over een afstand van 1.610 meter, voor een top 20 plaats. Carine loopt bij de masters vrouwen, 4.170 meter, als haar heup niet te veel last bezorgt. Ikzelf loop bij de master heren, 6.350 meter en hoop op een top 30 plaats. De week na de marathon voelen de benen en de conditie wat minder goed aan. Misschien komt het door de relatief rustige week, of de pijn aan de faciis plantaris.
benjamins-pupillen-miniemen, lopen per geboortejaar.
Trage duurloop 15.2 kilometer, Gelopen met een sterke negatief split. De voet ging al een stuk beter dan gisteren, nog een klein diep steekje. Twee dagen op rij hetzelfde parkoer, met eenzelfde eindtijd, de training was nochtans anders, gisteren gelijkmatig, vandaag snellere tweede helft. Morgen veldlopen in Bonheiden, dat word knokken voor een top-30 plaats.
Trage duurloop 15.2 kilometer, traag gelopen in de Merodese bossen. De faciis plantaris deed gisteren nacht geweldig pijn, ijs en zalf, brachten soelaas. Toch tot vier uur gewacht om te gaan lopen om de voet zolang mogelijk rust te geven. De pijnplek was nog gevoelig, maar het was te doen.
Lange trage duurloop 24.150 meter, de hartslag verteld dat ik aan het herstellen ben. De benen hadden het wat lastiger, ook de ademhaling was zwaar, een verkoudheid? Het tempo goed kunnen opdrijven na een trage start, vanaf km 6 tegen ruim 13km/uur. Op het einde begon de faciis plantaris van de rechtervoet weer op te spelen. Ik zal de behandeling wat moeten opdrijven oùm Kasterlee nog te halen. Vier maal koelen per dag, drie maal rekken, drie maal masseren en s'avonds voltapatch.
Tempoloop 16 kilometer, tegen 15 km/uur gelopen. Het was nog redelijk zwaar, drie da na de maraton, een tempoloop. Ik heb spijtig genoeg, niet alle informatie, bv de hartslag. Mijn Garmin gaf baterijspanning te laag aan, gelukkig heb ik ook mijn polar aan. Zo kon ik op het parkoers van de kerstcorrida, de juiste tijd meten. De beide voeten, blijven me last bezorgen, zekers de faciis plantaris (rechtervoet).
