Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een wisseltempoloop van 12.850 meter gelopen in 0:58:24, hsm 125. Nog voor de grote hitte gaan lopen, en ik had nu al last van lome benen. De vijfde, achste en elfde kilometer ging ik de benen testen, over telkens één km. Goed voor drie snelle km's van 3:48, 3:34 en 3:26, mooie tijden voor lome benen. Toch had ik nog wat last van de warmte en ging de ademhaling niet optimaal. De bil liet zich voelen tijdens de laatste snelle km van 3:26, maar dat is normaal. Het was dan ook meer een vermoeid gevoel en niet de pijnscheuten waar ik voor vrees. Morgen staat er een lange duurloop van 34 kilometer op het programma.
Vandaag was er de verdiende rustdag, en daar ben ik gelukkig om in deze verzengende hitte. Ons opzetzwembad gaf 32° aan, het water wel te verstaan, dus dat was al te warm om af te koelen. Dit zijn te zware omstandigheden om lange trainingen af te werken, zelf het briesje voelt warm aan in de schaduw. Voor het eerst sinds een week wat last gehad van de bil, gewoon lichte muizenissen maar goed als waarschuwing. Morgen staat er een rustige training van een uur op het programma, een paar versnellingen kan maar is niet zeker. Ik wil fris aan mijn zondagse lange duur of tempoloop beginnen, hoewel ik nog niet weet wat mijn doelen zijn.
Vandaag een lange trage duurloop van 19.200 meter gelopen in 1:33:36, hsm 124. Deze morgend om 09:00 gaan lopen omdat ik een dag verlof had, moest voor mijn elleboog, naar de specialist gaan de arbeidsgeneesheer en de chirurg voor een definitieve % arbeidsongeschiktheid. Ik had een half uurtje eerder moeten kunnen gaan lopen, maar ben wat langer blijven liggen. Dus niet de volledige 20 km gelopen, maar toch zolang als de tijd het toeliet, 19.200 meter. Toch had ik ondanks het vroege uur al behoorlijk warm, en de benen voelden vermoeid aan. Het ging al bij al nog redelijk snel ondanks de vermoeide benen en het feit dat ik 18 uur eerder een zware training had. De blessures lijken redelijk onder controle, dankzij de ontstekingsremmers die goed werk leveren. Morgen staat er een rustdag op het programma, gelukkig want het word een snoeihete dag.
Vandaag een interval van 15.000 meter gelopen in 1:00:31, hsm 142. Deze keer lukte het om tienmaal onder de 4:00/km te lopen ondanks de warmte. Want het was warm vandaag, ondanks de vele wolken, en de benen voelden zwaar aan. Het was werken om onder de vier minuten te blijven, meestal versnelde ik de laatste 500 meter. Tijdens de 500 meter tussen de snelle kilometers, had ik het moeilijk de hartslag onder de 140 hsm te krijgen. Al bij al een geslaagde training omdat de blessures niet opspeelden, ook moeilijk te onderscheiden van de verzuring. Het komt stilletjes aan terug, al blijft het hard werken om enige vooruitgang te boeken. Morgen staat er een lange trage duurloop van 20 kilometer op het programma, dat word weer zwoegen.
Vandaag een trage duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:16:42, hsm 118. De benen voelden vanaf de eerste kilometer vermooeid aan onder deze zwoele hitte. Het goede nieuws is dat alles verder aan het herstellen is, geen noemenswaardige pijn gevoeld. Met de opbouw naar harder en meer is dat mooi meegenomen, zou het dan toch kunnen. Dit jaar nog een goede prestatie op de marathon te lopen, laat het in elk geval hopen. Vandaag weer gelopen inhet Merodese bos en de garmin had wee zijn kuren, zelf een km aan 5:36. Morgen staat er een interval op het programma, tienmaal een snell kilometer met ertussen 500 meter normaal.
Vandaag een trage duurloop van 13.450 meter gelopen in 1:05:01, hsm 122. Het was zwoel en warm weer, en de nachtrust was veel te kort, en na een lange werkdag. Ging de training toch nog redelijk vlot, tegen ruim 12.4 km/uur, niet fris en in een loden hitte. Dat na de tempoloop van gisteren, had ik het niet echt verwacht, zelf geen zuchtje pijn de eerste km. Er treed dus beterschap op, een goede waardemeter is de recuperatie tussen de trainingen. Het is een punt dat in de positieve zin evolueert, zoals er steeds meer positieve signalen komen. Ik voel nog altijd dat er wat mis is met de pubis, de heup, de bil, de voetpezen, de achillespezen! Maar alles doet minder zeer, de frequentie van de ontstekingen vermindert er is duidelijk beterschap. Het word hoog tijd als ik nog wat van het seizoen 2010 wil maken, eerst hard trainen, dan wedstrijden. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, lekker zweten.
Vandaag een tempoloop van 21.100 meter gelopen in 1:24:50, hsm 142. Of te we een halve marathon, juist het doel niet gehaald dat was 1:24:24, 26 seconden te traag. Rekening houdend met de eerste kilometer in 4:20, mag ik best tevreden zijn met de gelopen tijd. Er is nog een pak werk om de wedstrijdvorm te halen, maar we zijn op de goede weg. Het is momenteel ook wat de limiet voor deze blessure gevoelige atleet, dat mocht ik vandaag ondervinden. Op het einde van de training werd de stijfheid omgezet in lichte pijn, dus het was hoog tijd dat de training gedaan was. Alleen is het wel moeilijk het tempo hoog en egaal te houden, in een wedstrijd duik ik zeker onder de 1:24:00. Om echt wedstrijdklaar te zijn moet er toch nog een vijf minuten van deze tijd, dus nog werk op de plank. De volgende drie dagen word het volume weer een pak kilometers opgedreven, daarna een herstelweek. Tegen dan moet ik toch een goede conditie en uithouding hebben en mag ik denken aan wedstrijden.
Vandaag een wisseltempoloop van 12.250 meter gelopen in 0:56:25, hsm 128. Het was weer loopdag vandaag, een trage duurloop in verschillende tempo. Zo waren de meeste kilometers in traag duurloop tempo, maar ook drie in duurlooptempo, en twee in het tempo van een tempoloop, de tijden van de tempo's 4:05/km en 3:33/km. Het ging niet zo vlot als verleden week zaterdag, het was ook een stuk warmer, vandaag. Al bij al best tevreden van de training met weer een minimale last in de bil, voor de rest ales oké. Het lijkt meer en meer op een wonderbaarlijke verbetering, die vooral te wijten is aan de ontstekingsremmer. Nogal logisch vind ik zelf als ze alles op op zware ontstekingen steken, is het eerste wat in me opkomt ontstekingsremmers. Chronisch of acuut het blijft een goed hulpmiddel, zeker als je geen zes maand platte rust voorgeschreven krijgt. Want vergis jullie niet, de grootste pijn had ik tijdens het werken meer bepaald tijdens het tillen van zwaardere gewichten. Ik veronderstel dat ik nu al een maand save zit, de ontstekingsremmerskuur duurt dertig dagen. Tot dan moet ik zien dat de betreffende spiergroepen versterkt en soepel worden, en dat is het mooeilijkste deel. Morgen staat er een tempoloop van 21 kilometer op het programma, ik hoop op een snelheid van 4:00/km.
Vandaag de wekelijkse rustdag en voor het eerst sinds lang moest ik me echt inhouden om niet te lopen. Het gevoel is dus al een stuk beter, hoewel verre van genezen, zo doet de bil en pubis overdag en tijdens het werk minder zeer. Zo'n plotse verbetering is meestal maar tijdelijk, meestal mentaal een wat beter gevoel omdat er uiteindelijk een diagnose is. Een die wel heel wat werk in het vooruitzicht heeft, om dat oude lichaam weer in topconditie te krijgen. Maar het laat toch ook heel wat ruimte voor twijfel en onzekerheid, daar de diagnose onzekerheid uitstraalde. We proberen er dan maar het beste van te maken en bezien het van dag tot dag, dus nog geen wedstrijden in het verschiet. Ik heb bepaalde ijkpunten die ik wil halen voor er wedstrijden op het programma komen te staan, stap voor stap.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 20.350 meter in 1:39:56, hsm 118. Is het de hoop, is het de contrastvloeistof, is het de eerste ontstekingsremmer? Feit is dat ik voor de eerste maal pijnvrij heb kunnen lopen, zelf geen verkrampte bil. Het gevoel is er nog wat stijfheid die er me aan doet denken dat het even goed een goede dag kan zijn. Deze nacht had ik nochtans last van de verhoogde druk in mijn heup, oververmoeide spier leek het wel. Met de nodige twijfels vertrokken voor een lange duurloop, maar de eerste 500 meter stelden me al gerust. Toch ging ik er een rustige duurloop van maken, aangezien ik gisteren een interval had afgewerkt. Nog een straffe voetnoot, de laatste zeven dagen 121 kilometer gelopen, doordat de rustdag een dag later valt. Het ging redelijk vlot, zonder diep te gaan, het was wel een plezante training in deze aangename temperatuur van 25°. Morgen staat de wekelijkse rustdag op het programma, zodat alles weer wat tijd heeft om te herstellen.
Vandaag een interval van in totaal 15.000 meter gelopen in 1:01:24, hsm 141. Tienmaal 1000 meter snel met tienmaal 500 meter normaal er tussen in totaal 15 kilometer. Het was een leuke training met beperkte hinder vanaf de zesde herhaling, de bil en heup. Ook de rest van de ontstekingen waren licht voelbaar, maar ondanks kon ik toch genieten van de training. De kracht en souplesse ontbreken om dat gevleugeld gevoel te krijgen bij een super training. Maar ik ben al lang tevreden dat ik negen van de tien versnellingen de 15 km/uur gehaald heb. Eenmaal ben ik er boven gebleven, het was meer door dat ik de concentratie verloor en een trager rondje liep. Rond twee uur mag ik onder de scanner en om vier uur mag ik de second opinion aanhoren. Vingers gekruist en hopen dat het met een ontstekingsremmer kuur en aangepast trainingsprogramma verholpen kan worden. Ik hou jullie op de hoogte, en zelf geloof ik in een volledig herstel en een goed gezond, sportief leven.
De tweede opinie is gesteld na een nmr-scan met contrast vloeistof, van de heup. Een goed uur later mocht ik op consultatie, een scheur tot klein breukje aan de heupkom. In eerste instantie word getracht de scheur te laten genezen met een inspuiting, maximaal drie. De eerste binnen twee weken een kwartiertje in het operatie kwartier volstaat om de ingreep uit te voeren. Begin augustus op consultatie om de bevindingen van de behandeling te bespreken, dan word beslist over een 2de inspuiting. Als deze niet helpen is het laatste redmiddel een operatief ingrijpen, met een zes maand lange revalidatie. Voor de pubis heb ik zelf moeten aandringen op een behandeling met ontstekingsremmer, omdat het een hulpmiddel is. In samenspraak is het een pure ontstekkingsremmer geworden zonder pijnstillend karakter, Diclofenac een kuur van dertig dagen. Het was geen diagnose met volle overtuiging, maar wel deze met de grootste kans, hopen dat het geneest. Voorlopig mag ik dus voort lopen zonder de pijngrens te overschrijden, that's my name!
Vandaag een recuperatieloop van 12.750 meter gelopen in 1:08:27, hsm 106. Na de herstelloop van gisteren een recuperatieloop volledig onder de pijngrens. Alleen wat vermoeidheid in de bovenbenen voelde ik, dus was het genieten van lopen zonder pijn. Zo geraak ik wel niet in de runners high, aan dit tempo, maar het is voor een goed doel. Morgennamiddag moet ik dus onder de scanner, nadat er een contrastvloeistof in het lichaam gespoten word. Ik hoop dat ik dezelfde namiddag al iets wijzer ben geworden na een consultatie bij de betreffend specialist. Het word hoog tijd voor een duidelijk revalidatie-plan, zodat ik ergens naar toe kan werken. Deze atleet heeft nood aan structuur in zijn trainingen en doelen om naar toe te werken. Maar voor het dokterbezoek nog een poging tot een interval, tempoloop of duurloop. Het is het lichaam dat beslist, ondanks de koppigheid in mijn bovenkamer!
Vandaag een herstelduurloop van 10.400 meter gelopen in 0:58:56, hsm 102. Een herstelloop volledig onder de pijngrens, ik gaf me één kilometer om de spieren warm te lopen. Daarna mocht ik geen pijn meer voelen en moest ik zo traag lopen dat er geen pijn op kwam zetten. Ik sta versteld van het recuperatievermogen van het menselijk lichaam, ik kon genieten aan 10.5 km/uur. Het zwaarste was nog voor de bovenbenen, als ik naar 11 km/uur ging kwam de pijn opzetten. Maar het moest en zou zonder pijn gaan vandaag, en daar ben ik in geslaagd, na de zware training van gisteren. De Garmin 310 xt gaf weer kuren en stond volledig ontregeld op mijlen en met een ande gebruikersprofiel. Ik vermoed dat de software automatisch geupdated is, en de standaardwaarden ingesteld staan. Vandaag had het geen belang alleen het actieve herstel was van belang, dat is goed gelukt, de pijn is minder dan voor de training. Morgen staat er een recuperatie of trage duurloop op het programma, en het moet weer onder de pijngrens.
Vandaag een lange duurloop van 34.340 meter gelopen in 2:32:44, hsm 137. Het mocht een niet te zware tocht worden, 4:30/km gemiddeld en niet teveel afzien. Dat zou het niet worden bij nochtans ideale weersomstandigheden, buiten iets teveel wind. Een wat langere afstand en de benen die deze week nog niet goed waren geweest, dat beloofde. Het werd dan ook een gevecht met de slechte benen, om toch het tempo maar te halen. De bovenbenen en de adductoren deden rap pijn, een pijn die je voelt tijdens te zware trainingen. Even doorbijten en hopen dat het beterd, maar toen begon de pubis ook van zich laten voelen. Temperen en tegen 4:30/km blijven lopen, het ging maar het voelde veel te zwaar aan, het was afzien. De laatste vier kilometer liet de rechterbil zich ook voelen, en het energgievat was leeg, maar we gingen door. Uiteindelijk ben ik aangekomen binnen de vooropgestelde tijd, dus moet ik tevreden zijn. Alleen was het spijtig dat ik er zo weinig van heb kunnen genieten, maar ik heb het toch weer maar gelopen. Woensdag moet ik onder de scanner, ik hoop tegen dan wat meer te weten, maar ik vrees er voor.
Vandaag een wisselduurloop van 13.560 meter gelopen in 1:01:25, hsm 122. Het ging wel iets beter met de bekkenstreek, en alle aanhechtingen, spieren en pezen er rond. Ik zou vandaag verschillende tempo's uitproberen, om te zien wat er nog in dit geteisterde lichaam zit. De topsnelheid zou uitgetest worden in driemaal een kilometer met voldoende rust tussen in. Het was de bedoeling om steeds een wat snellere kilometer te lopen, de eerste versnelling ging aan 4:21/km. Niets om over naar huis te schrijven, de tweede snellere km zo een pak beter moeten, het ging in 3:43/km. Dat was al een stuk beter en ik had het gevoel dat het nog beter moet kunnen de derde ging in 3:28/km. Nu kon ik tevreden de rest van de training afwerken en proberen zo goed als mogelijk te herstellen. Ik had toch wel wat last aan de aanhechting van de buikspieren, de pubis dus, daarom durf ik niet lang vol uit lopen. Morgen staat er weer een langere training op het programma normaal 34 kilometer tegen 4:30/km, een stevige training dus.
Vandaag een trage duurloop van 14.140 meter gelopen in 1:09:41, hsm 116. Het ging weer moeizaam vandaag, terug naar af, de aanhechtingen rond de bekken waren pijnlijk. Ik kon het tempo onmogelijk omhoog brengen zonder pijn te hebben, dus bleef het bij een rustige training. Het nieuwe speeltje uitgetest, de forerunner 310 xt, twee dingen vallen direkt op de trilfunctie en de lage kcal verbruik. De forerunner gaf ook een verkeerdelijke hsm de eerste drie kilometer veel te hoog, van een verbeterde satteliet ontvangst niets gemerkt. Het verschil van de tijden van de kilometer in het bos, zijn nog altijd trager dan op de weg of piste, terwijl ik dezelfde snelheid aan houd. De batterij zou 20 uur meegaan en het uurwerk is waterdicht, het zal nog wat trainingen duren voor een difinitief oordeel. Morgen staat er een rustige trage duurloop van 12 kilometer op het programma, ik hoop dat de bekken wat minder last geven.
Vandaag een trage duurloop van 13.450 meter gelopen in 1:05:01, hsm 122.
