Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag 7.050 meter loslopen in een tijd van 0:36:57, hsm 103. Ik heb me gisteren mistrapt op de trap, en sindsdien is de pubis no pijnlijker. Hopelijk gaat het tegen morgen wat beter en kan ik een degelijke wedstrijd afwerken. De bil en de voetpees waren de twee, eerste kilometers ook nog pijnlijk, gelukkig trok de pijn weg. Zo word het morgen spannend gaat alles stand houden, zowel fysiek als mentaal. Op mentaal vlak is een marathon al moeilijk als je sterk en gezond bent, dus nu word het nog harder!!! Maar ik ga er van uit dat alles goed gaat verlopen en het me zal lukken voor een 50ste maal onder de drie uur te finishen.
Vandaag een trage duurloop met versnellingen, in totaal 9.200 meter gelopen in 0:42:16, hsm 119. De billen, voeten en pubis voelden al pijnlijk aan na en tijdens het werk, dan moest ik nog gaan trainen. De eerste drie kilometer was het dan ook wroeten om vooruit te geraken, daarna ging het beter. Hoewel tijdens de versnellingen begon de hamstring wat tegen te werken, gewoon de stijfheid denk ik. Een plezierloopje word het zoal niet zondag, het zal op karakter moeten gebeuren zoals meestal op de marathon. Toch wil ik in Antwerpen nog eens alles geven wat er nog op dit versleten lichaam zit, om het tegendeel te bewijzen. Een goed resultaat zal een opsteker zijn om na de rustperiode sterk en vol nieuwe moed terug te komen. Morgen een losloopje van zeven kilometer, om volledig uitgerust voor de 56stekeer te finishen op de marathon.
Vandaag een recuperatieloop van 9.200 meter gelopen inn 0:45:37, hsm 103. Het was moeilijk op gang komen, dat vroege opstaan is echt slopend en vermoeiend. De bikl zat goed vast, de voetpees was pijnlijk, de rechterachillespees knaagde ook. Van mij mag de wind wat minder fel waaien, en het nog iets warmer worden. Dat is dan meteen ook het weer dat ze voorspellen voor zondag, tijdens de Antwerp marathon. Morgen staat er een trage duurloop van negen kilomer op het programma.
Vandaag een tempoloop van 15.160 meter gelopen in 1:00:00, hsm 135. Een cresendo tempoduurloop elke drie kilometer mat versnelt, begonnen met zware benen. Ook met vermoeide benen gefinisht, toch tevreden over de gelopen training aan het voorziene tempo. Alleen de benen zouden wat frisser en minder pijnlijk mogen aanvoelen, voor een echt goed gevoel. De laatste blok van drie kilometer haalde ik bijna de zestien kilometer per uur, maar de krampen in de bil kwamen opzetten. Het voornaamste zal de reactie op de tempotraining zijn, dat is iets om morgenvroeg gade te slaan. De volgende drie dagen volgen rustige en korte trainingen om met frisse benen en gemoed aan de marathon te beginnen. Zo staat er morgen een trage duurloop van tien kilometer op het programma, of een recuperatieloop.
Vandaag een trage duurloop van 12.050 meter gelopen in 0:58:51, 114 hsm. Het lange rechtstaan op het werk, doet geen deugt aan de bil en heup. Trainen na de vroege heb ik altijd al zwaar gevonden, maar nu is het extra zwaar. Ik geraakte echt niet in het ritme vandaag het was stoempen en duwen om vooruit te geraken. Zowat alles wat pijn kon doen deed pijn, de kilometers gingen tergend langzaam voorbij. De tweede helft moest ik verdapperen om onder de 5:00/km te geraken, het is uiteindelijk gelukt. Van de week hoop ik de kaap van de 100 kilometer nog eens te halen, om dan de week erna te halveren. Morgen staat er een tempoloop op het programma, aan een tempo die de benen aankunnen.
Vandaag een korte cresendo trage duurloop van 6.300 meter gelopen in 0:29:01, hsm 112. Gewoon om de spieren wat los te gooien, en te voelen hoe het met de diverse onderdelen gesteld is. Het gevoel dat het met de dag erger word, en ik dringend nood heb aan een rust en herstel. Als ik loop val het eindelijk nog mee, maar als ik iets zwaar moet tillen, schiet het zo in de bil. Ook zittend of liggend moet ik achter de juiste positie zoeken, en word ik s'nachts een paar maal wakker van de pijn. Maar het lopen op zich , buiten de eerste kilometer en na de twwalfde kilometer gaat goed. Zo kon ik vandaag zonder enig probleem versnellen de lichte verkramping werd niet erger. Morgen staat er een rustige trage duurloop van een uur op het programma.
Vandaag een tempoloop gelopen van 20.450 meter in 1:24:24, hsm 141. Een test om te zien waar ik kan eindigen volgende week zondag in de marathon van Antwerpen. Het zou een zware test zijn, om te zien wat het gehavende rechterbeen nog aan kan. Maar het was de pubis die het pijnlijkst aanvoelde, een stekende pijn in de onderbuik. Ik moest meteen wat snelheid minderen, om de pijn te verlichten, zodat ik redelijk kon finishen. Het word volgende zondag waarschijnlijk een lijdensweg na half-marathon, ik hoop op een goede dag. Een tijd van onder de drie uur moet nog juist kunnen onder de huidige omstandigheden, maar dan mag niet mis lopen. Dat zou mijn 50ste marathon onder de drie uur kunnen worden, op 56 gelopen marathons, een fameuze mijlpaal. Mijn rechterbil voelde vandaag snel vermoeid aan, en verlies ik dus een deel van paslengte. Ik moet hopen op een superdag zondag en dat de adrenaline als pijnstiller zijn werk doen.
Vandaag een trage duurloop van 10.400 meter gelopen in 0:50:33, hsm 112. Een rustige trage duurloop in het tweede deel wat versnelt, het loopt niet super. De mentale knak is de overhand aan het nemen, ik zou nochtans moeten focussen tot en met volgende zondag. Het is dan mijn laatste wedstrijd voor een onbepaalde tijd, maar ik schat meer dan drie maand. Morgen doe ik een test over de halve marathon om ongeveer te weten wat ik volgende week mag verwerken.
Vandaag een extra rustdag ingelast, ik had teveel last van de heup en bil. Komt het misschien door het slechte nieuws dat ik gisteren heb mogen aanhoren? Gisteren op het werk kreeg ik alsmaar meer last van de heup en bil, moest dan ook de ganse dag dozen stapelen. Maar het was vooral het sleuren met euro-paletten die het hem lapten, serieus afgezien naarmate de uren vorderden. De zwaar ontstoken pubis, of schaambeen waar de buikspieren vertrekken gaven geen krimp. Ik had verleden jaar meer last van de onderste buikspieren, en de streek rond de pubis. Na de marathon van Antwerpen volgt voor een nog onbepaalde tijd een zeer rustige loopperiode. Vier loopdagen op zachte ondergrond en drie rustdagen, waar het km-totaal niet meer dan 50 km mag overschrijden. De rest van de tijd moet de conditie op een aanvaardbaar niveau gehouden worden door te sporten met een gesloten belasting. Fietsen, de ergometer, de orbitrac, zwemmen, roeien, allemaal sporten die mijn linkerelleboog niet aankan. Dat word dus serieus puzzelen en sleutelen om dat allemaal voor mekaar te krijgen.
Vandaag een recuperatieloop van 12.350 meter gelopen in 1:01:42, hsm 109. Rustige recuploop om te herstellen van de gisteren geleverde arbeid, een extensieve interval. De heup en bil voelden wat stijf aan, maar het lijkt allemaal niet zo erg als de gestelde diagnose. De tweede helft van de training wat versneld en ook dat gaf geen problemen, buiten de sijfheid in de bil. Morgen staat ongeveer dezelfde afstand op het programma hopelijk iets sneller dan vandaag.
Deze morgend bij de bekkenspecialist geweest en niet zo een goed nieuws gekregen. Een van de spieren aan de dij is bijna volledig afgescheurd, vlakbij de verkalking aan de dij. Joggerke is versleten, daar kwam het op neer, opereren kon, maar zonder garantie op succes. Het is ook een zware operatie die moet dienen om in het dagelijks leven normaal te funtioneren. Wat ik met de nodige rust (niet meer lopen) ook kan bereiken, daar ben ik echt niets met opgeschoten. De pubis is zwaar ontstoken en dicht aanleunend bij een stressfaktuur, onmogelijk daarmee te lopen. Toen ik vertelde dat ik zondag nog de volledige marathonafstand had gelopen, zag je ongeloof in zijn ogen. De training van gisteren, ruim een uur aan een gemiddelde van 15.5 km/uur, heb ik hem dan maar bespaart. Het alternatief dat ik kreeg voorgeschoteld was dan al van een iets hoger niveau, leefbaarder!!! De looptrainingen twee maand serieus terugschroeven en alternatieve trainingen, fietsen, zwemmen, als het maar geen open belasting is, zoals bij het lopen maar een gesloten belasting zoals fietsen of bepaalde fitnessoefeningen. Tijdens die twee maanden het lichaam weer in balans proberen te krijgen met core-stability oefeningen. Daarna voorzichtig weer opbouwen tot waar het lichaam het toelaat en aanvaarden dat het allemaal wat minder zal zijn. Nog altijd geen rooskleurig vooruitzicht maar wel een strohalm waar ik me kan aan vastklampen. Toch heb ik besloten om volgende week de marathon van Antwerpen te lopen tegen dokteradvies in.
Vandaag een extensieve interval van 16.000 meter totaal gelopen in 1:01:44, hsm 132. Het was lang geleden dat ik zonder pijn gelopen heb, maar vandaag was een van die zeldzame dagen. Deze morgend had ik er nochtans geen goed oog in, stijf als een plank, weinig fut in het lijf. Naar de piste gefietst, en de eerste twee kilometer was de stijfheid aanwezig, maar daarna kwam alles los. Mijn geplande tempo kunnen afwerken en met de hartslag was ook alles dik in orde. Alleen het gevoel aan kracht en soeplesse ontbreekt nog, om met volle mogelijkheden de snelheid op te drijven. Het zullen de uren na de trainingen zijn, die een betere beeldvorming zullen geven, is het een echte verbetering, of is het iets tijdelijk, een goede dag met een positieve drive, het laatste vrees ik, maar niet getreurd deze heb ik gehad. Tevreden zijn met de dagen dat het goed gaat, morgen kan er al een ander scenario op tafel liggen. Als ik verder mag blijven lopen, staat er een trage duurloop van 15 kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 20.500 meter gelopen in 1:41:49, hsm 116. De benen waren al iets beter als gisteren, de training was dubbel zo lang als gisteren. Ik had dus ruim de tijd om te versnellen, wat ik zowat halfweg deed, eerste 10 km in 51:30. Het tweede deel was dus ruim sneller 10.5 km in 50:19, de hsm was ook mee naar omhoog. Door de iets hogere snelheid begon de bil weer te knagen, Maar het was een stuk beter dan gisteren. Een ander voordeel is met de late gaan werken, zodat ik fris aan de training kan beginnen. Morgen staat er een extensieve duurloop van achtmaal 1500 meter met 500 meter herstel er tussen op het programma.
Vandaag een recuperatieloop van 10.000 meter gelopen in 0:57:16, hsm 105. Het was nodig deze recuperatietraining, na de volle marathon gelopen te hebben gisteren. Veel meer was er niet uit te krijgen, met een hsm die onder de 108 slagen moest blijven. Deze nacht een paar keer wakker geworden door de kramp in de rechterbil en hamstring. Niet echt normaal als ik liggend het rechterbeen wil verleggen lijkt het wel lam en moet ik deze ondersteunen. Kleine bewegingen lijden tot een verkrampt gevoel van de heup tot achter de knie, als ik opsta en een beetje wandel verdwijnt de kramp na een paar seconden, de bil spier voelt dan nog vermoeid aan. Morgen staat er de voorlaatste twintiger op het programma, het zal weer een traag loopje worden.
Vandaag een lange duurloop van 42.300 meter gelopen in 3:07:33, hsm 140. De bil en hamstrings deden te lastig om er een blokken-tempo-loop van te maken. Ik kon niet versnellen omdat de bil in kramp schoot en het uitzakte naar de hamstring. Op een bepaalt moment dan maar beslist om de volle marathonafstand te lopen, om de training wat zwaarder te maken. Dat was nodig om de benen ondanks alles toch maar klaar te stomen voor de marathon van Antwerpen. Als het licht op orange blijft staan na het bezoek bij de bekkenspecialist aanstaande donderdag. Het is dus nog niet zeker dat ik de 25ste april nog mag lopen, nu heb ik de marathonafstand toch in de benen. De tocht vandaag was zwaar hoewel ik de wind zo goed als gans de afstand in de zij had, ideaal dus. Op het einde van de rit begon ik toch sterk terug te vallen, mentaal en fysiek was het op. Ik moet de knop zien om te draaien, en beseffen dat zolang de heup niet in orde is, geen goed niveau kan halen. Gewoon bezig blijven en voldoende kilometers maken zodat de basis zo breed mogelijk blijft. Morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, rustig herstellen.
Vandaag een recuperatieloop van 13.100 meter gelopen in 1:08:23, hsm 111. Eigenlijk is de hartslag net iets te hoog om van een recuperatietraining te kunnen spreken. In elk geval voor mijn hartslaglimieten die zo laag liggen, is het onder de 110 gemiddeld voor recuperatie. De benen voelden zwaar aan de tweede training na een rustdag, moet ik in de gaten houden. Het was in elk geval te doen, lopen met de huidige pijngrens, zeurend en knagend maar niet erg. Morgen volgt de ultieme en uiterst zware test voor de gehavende spieren, pezen en botten. Een blokkentempoloop van zesendertig kilometer, waar de snelheden zullen varieren tussen de 13-15.5 km/uur.
Vandaag een trage cresendo duurloop van 12.600 meter gelopen in 0:59:54, hsm 118. Na een vervroegde rustdag ging het weer wat beter, dus een steeds snellere training gelopen. De pezen en spieren voorzichtig onder spanning zetten, zoals verwacht verbeterde het gevoel, naarmate de snelheid vorderde en de loopefficientie meer verzorgt werd. Niet dat alles ineens soepel ging er moest voor gewerkt worden, en het was niet volledig pijnloos. Maar het was zeker te doen, een zeurend, knagend gevoel en stijve been en rug en nekspieren. Die rustdag om de veertien dagen lijkt me wel een goed idee om te behouden ook als het beter gaat. Morgen een rustige trage duurloop van dertien kilometer, de hartslag mag niet boven de 115.
Vandaag een recuperatieloop van 12.350 meter gelopen in 1:01:42, hsm 109.
