Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een lange trage duurloop van 20.450 meter gelopen in 1:37:35, hsm 130. Het was een training onder een loden zon bij veel te hoge temperaturen, meer dan 30°. Je kan moeilijk inschatten hoe warm het was in de volle zon, lopend over de asfalt. In elk geval zijn dit zeker geen gezonde toestanden, ondanks het trage tempo een hoge hsm. Een hartslag die moeilijk in te schatten valt, aangezien de forerunner compleet tilt slaagde. Waarschijnlijk een combinatie van de hitte en de vele draadloze stralingen waar we aan blootgesteld woden. Met de rechterheup was alles oké niets van last na de infiltratie, die ik gisteren toegedient kreeg. Vanaf kilometer zestien begon het tempo serieus te zakken, maar dat had te maken met de vermoeidheid. Of beter geformuleerd een combinatie van te weinig slaap en de warmte, die ook parten speelt tijdens de slaap. Het vochtverlies speelt natuurlijk ook een rol, het vocht valt nog aan te vullen maar het zout en de elektrolyten is iets complexer. Zo ben ik tijdens deze training 3.5 kg kwijtgeraakt waarvan spijtig genoeg 95% vochtverlies is. Morgen staat er een kortere training op het programma, de benen en de warmte zullen het tempo bepalen.
Vandaag stond er een verplichte rustdag op het programma, na een infiltratie in de heup. Deze morgend om 07:45 stonden we met vijf man te wachten op een infiltratie, echt bandwerk. Als laatste was ik om 08:15 al richting huis aan het rijden, met een loopverbod de komende 24 uur. Laat ons stellen dat ik daar kan met leven, een bedenking als ik mag werken, kan ik ook gaan lopen. Ik ben echt benieuwd naar de uitwerking van de cortisone-infiltratie, zal de last aan de heup verdwijnen. Of zal na de uitwerking van de infiltratie, de pijn weer langzamerhand de bovenhand nemen? De lange trage duurloop zal dus voor morgen zijn, we wachten geduldig op de uitwerking van de cortisone!
Vandaag een lange duurloop van 20.000 meter gelopen in 1:23:05, hsm 139. Een test hoe het herstel verloopt, de ideale barometer om de conditie te meten. Het herstel verloopt dus trager dan verhoopt en het werd een lange duurloop vandaag. De benen beslisten dat een tempoloop er niet inzat en daar moet je, je bij neerleggen. Amper een kilometer onder de 4:00/km gedoken, een bewijs dat het nog niet goed ging. Maar niet geklaagt er zijn nog drie opbouwweken en de grootste winst haal je uit de afbouw-rustweken. De heup en de hamstring pruttelen nog wat tegen, de aanhechting van de buikspieren houden stand. Voor morgen staat de eerste inspuiting in de heup op het programma, hopelijk helpt deze! Ik weet niet of ik erna direkt mag gaan lopen, normaal staat er een lange trage duurloop op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 17.500 meter gelopen in 1:28:53, hsm111. Een langzaam herstel van de vermoeide benen, daarmee valt de training van vandaag samen te vatten. De iets langere training werd iets rapper gelopen aan een lagere hartslag dan de training gisteren. Het parkoer van vandaag liep door de Merodese bossen, een iets pittiger parkoer dan gisteren. Ik werk verder aan mijn wankele conditie, wat uithouding, weinig snelheid en een goede weerstand kweken. Hopelijk kan ik alles de komende weken wat optrekken, en toegroeien naar een aanvaardbare vorm. Morgen staat er een zo snel mogelijke tempoloop van twintig kilometer op het progrmma.
Vandaag een trage duurlooop van 14.050 meter gelopen in 1:13:54, hsm 114. Het was met pijnlijke bovenbenen dat ik deze rustige training afwerkte. De benen zijn de lange afstanden nog niet gewend, en de dagen erna heb ik last. Maar dat hoort bij de opbouw, ik heb al een plan en doel om naar toe te werken. Eerst moet ik het licht op groen zien springen voor ik de verdere plannen uit de doeken doe. Het kan nog altijd zijn dat er een verplichte rustperiode volgt, dat hoop ik tegen end deze week te weten. Vandaag was het een hersteltraining, al hoewel de hartslag veel te hoog was voor herstel. De Garmin heeft problemen met een paar zendmasten die de hartslagmonitor beinvloeden. Morgen staat er een lange trage duurloop op het programma, met de nadruk op recuperatie.
Vandaag een lange duurloop van 34.150 meter gelopen in 2:25:57, hsm 137. Het was veertien dagen geleden dat ik nog een lange duurloop (+30 km) gelopen had. Ongeveer dezelfde afstand een goede 34 kilometer, maar een iets hoger tempo gelopen. De training van gisteren was nog niet volledig verteerd, zeker de drie snelle kilometers niet. Pijnlijke bovenbenen die niet toelieten vol uit te gaan, maar in het begin toch 14.5 km/uur. Het is moeilijk alleen tempo te houden, zeker als het niet echt los loopt en je er voor moet werken. Gelukkig was het iets minder warm dan de laatste dagen, een heerlijk loopweertje eigenlijk. De tweede helft had ik de wind in de flank en licht tegen, en begon ik het zwaarder te krijgen. Ook de pijn aan de bil en pubis kwam geleidelijk aanzetten, dat was toch al een tijdje geleden. Het is zeker niet zo erg als veertien dagen gelden, maar ik verteer de lange trainingen bijkbaar minder goed. Donderdag krijg ik een inspuiting in de heup, ik hoop dat het dan verder in de goede richting evolueert.
Vandaag een wisseltempoloop van 12.850 meter gelopen in 0:58:24, hsm 125. Nog voor de grote hitte gaan lopen, en ik had nu al last van lome benen. De vijfde, achste en elfde kilometer ging ik de benen testen, over telkens één km. Goed voor drie snelle km's van 3:48, 3:34 en 3:26, mooie tijden voor lome benen. Toch had ik nog wat last van de warmte en ging de ademhaling niet optimaal. De bil liet zich voelen tijdens de laatste snelle km van 3:26, maar dat is normaal. Het was dan ook meer een vermoeid gevoel en niet de pijnscheuten waar ik voor vrees. Morgen staat er een lange duurloop van 34 kilometer op het programma.
Vandaag was er de verdiende rustdag, en daar ben ik gelukkig om in deze verzengende hitte. Ons opzetzwembad gaf 32° aan, het water wel te verstaan, dus dat was al te warm om af te koelen. Dit zijn te zware omstandigheden om lange trainingen af te werken, zelf het briesje voelt warm aan in de schaduw. Voor het eerst sinds een week wat last gehad van de bil, gewoon lichte muizenissen maar goed als waarschuwing. Morgen staat er een rustige training van een uur op het programma, een paar versnellingen kan maar is niet zeker. Ik wil fris aan mijn zondagse lange duur of tempoloop beginnen, hoewel ik nog niet weet wat mijn doelen zijn.
Vandaag een lange trage duurloop van 19.200 meter gelopen in 1:33:36, hsm 124. Deze morgend om 09:00 gaan lopen omdat ik een dag verlof had, moest voor mijn elleboog, naar de specialist gaan de arbeidsgeneesheer en de chirurg voor een definitieve % arbeidsongeschiktheid. Ik had een half uurtje eerder moeten kunnen gaan lopen, maar ben wat langer blijven liggen. Dus niet de volledige 20 km gelopen, maar toch zolang als de tijd het toeliet, 19.200 meter. Toch had ik ondanks het vroege uur al behoorlijk warm, en de benen voelden vermoeid aan. Het ging al bij al nog redelijk snel ondanks de vermoeide benen en het feit dat ik 18 uur eerder een zware training had. De blessures lijken redelijk onder controle, dankzij de ontstekingsremmers die goed werk leveren. Morgen staat er een rustdag op het programma, gelukkig want het word een snoeihete dag.
Vandaag een interval van 15.000 meter gelopen in 1:00:31, hsm 142. Deze keer lukte het om tienmaal onder de 4:00/km te lopen ondanks de warmte. Want het was warm vandaag, ondanks de vele wolken, en de benen voelden zwaar aan. Het was werken om onder de vier minuten te blijven, meestal versnelde ik de laatste 500 meter. Tijdens de 500 meter tussen de snelle kilometers, had ik het moeilijk de hartslag onder de 140 hsm te krijgen. Al bij al een geslaagde training omdat de blessures niet opspeelden, ook moeilijk te onderscheiden van de verzuring. Het komt stilletjes aan terug, al blijft het hard werken om enige vooruitgang te boeken. Morgen staat er een lange trage duurloop van 20 kilometer op het programma, dat word weer zwoegen.
Vandaag een trage duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:16:42, hsm 118. De benen voelden vanaf de eerste kilometer vermooeid aan onder deze zwoele hitte. Het goede nieuws is dat alles verder aan het herstellen is, geen noemenswaardige pijn gevoeld. Met de opbouw naar harder en meer is dat mooi meegenomen, zou het dan toch kunnen. Dit jaar nog een goede prestatie op de marathon te lopen, laat het in elk geval hopen. Vandaag weer gelopen inhet Merodese bos en de garmin had wee zijn kuren, zelf een km aan 5:36. Morgen staat er een interval op het programma, tienmaal een snell kilometer met ertussen 500 meter normaal.
Vandaag een trage duurloop van 13.450 meter gelopen in 1:05:01, hsm 122. Het was zwoel en warm weer, en de nachtrust was veel te kort, en na een lange werkdag. Ging de training toch nog redelijk vlot, tegen ruim 12.4 km/uur, niet fris en in een loden hitte. Dat na de tempoloop van gisteren, had ik het niet echt verwacht, zelf geen zuchtje pijn de eerste km. Er treed dus beterschap op, een goede waardemeter is de recuperatie tussen de trainingen. Het is een punt dat in de positieve zin evolueert, zoals er steeds meer positieve signalen komen. Ik voel nog altijd dat er wat mis is met de pubis, de heup, de bil, de voetpezen, de achillespezen! Maar alles doet minder zeer, de frequentie van de ontstekingen vermindert er is duidelijk beterschap. Het word hoog tijd als ik nog wat van het seizoen 2010 wil maken, eerst hard trainen, dan wedstrijden. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, lekker zweten.
Vandaag een tempoloop van 21.100 meter gelopen in 1:24:50, hsm 142. Of te we een halve marathon, juist het doel niet gehaald dat was 1:24:24, 26 seconden te traag. Rekening houdend met de eerste kilometer in 4:20, mag ik best tevreden zijn met de gelopen tijd. Er is nog een pak werk om de wedstrijdvorm te halen, maar we zijn op de goede weg. Het is momenteel ook wat de limiet voor deze blessure gevoelige atleet, dat mocht ik vandaag ondervinden. Op het einde van de training werd de stijfheid omgezet in lichte pijn, dus het was hoog tijd dat de training gedaan was. Alleen is het wel moeilijk het tempo hoog en egaal te houden, in een wedstrijd duik ik zeker onder de 1:24:00. Om echt wedstrijdklaar te zijn moet er toch nog een vijf minuten van deze tijd, dus nog werk op de plank. De volgende drie dagen word het volume weer een pak kilometers opgedreven, daarna een herstelweek. Tegen dan moet ik toch een goede conditie en uithouding hebben en mag ik denken aan wedstrijden.
Vandaag een wisseltempoloop van 12.250 meter gelopen in 0:56:25, hsm 128. Het was weer loopdag vandaag, een trage duurloop in verschillende tempo. Zo waren de meeste kilometers in traag duurloop tempo, maar ook drie in duurlooptempo, en twee in het tempo van een tempoloop, de tijden van de tempo's 4:05/km en 3:33/km. Het ging niet zo vlot als verleden week zaterdag, het was ook een stuk warmer, vandaag. Al bij al best tevreden van de training met weer een minimale last in de bil, voor de rest ales oké. Het lijkt meer en meer op een wonderbaarlijke verbetering, die vooral te wijten is aan de ontstekingsremmer. Nogal logisch vind ik zelf als ze alles op op zware ontstekingen steken, is het eerste wat in me opkomt ontstekingsremmers. Chronisch of acuut het blijft een goed hulpmiddel, zeker als je geen zes maand platte rust voorgeschreven krijgt. Want vergis jullie niet, de grootste pijn had ik tijdens het werken meer bepaald tijdens het tillen van zwaardere gewichten. Ik veronderstel dat ik nu al een maand save zit, de ontstekingsremmerskuur duurt dertig dagen. Tot dan moet ik zien dat de betreffende spiergroepen versterkt en soepel worden, en dat is het mooeilijkste deel. Morgen staat er een tempoloop van 21 kilometer op het programma, ik hoop op een snelheid van 4:00/km.
Vandaag de wekelijkse rustdag en voor het eerst sinds lang moest ik me echt inhouden om niet te lopen. Het gevoel is dus al een stuk beter, hoewel verre van genezen, zo doet de bil en pubis overdag en tijdens het werk minder zeer. Zo'n plotse verbetering is meestal maar tijdelijk, meestal mentaal een wat beter gevoel omdat er uiteindelijk een diagnose is. Een die wel heel wat werk in het vooruitzicht heeft, om dat oude lichaam weer in topconditie te krijgen. Maar het laat toch ook heel wat ruimte voor twijfel en onzekerheid, daar de diagnose onzekerheid uitstraalde. We proberen er dan maar het beste van te maken en bezien het van dag tot dag, dus nog geen wedstrijden in het verschiet. Ik heb bepaalde ijkpunten die ik wil halen voor er wedstrijden op het programma komen te staan, stap voor stap.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 20.350 meter in 1:39:56, hsm 118. Is het de hoop, is het de contrastvloeistof, is het de eerste ontstekingsremmer? Feit is dat ik voor de eerste maal pijnvrij heb kunnen lopen, zelf geen verkrampte bil. Het gevoel is er nog wat stijfheid die er me aan doet denken dat het even goed een goede dag kan zijn. Deze nacht had ik nochtans last van de verhoogde druk in mijn heup, oververmoeide spier leek het wel. Met de nodige twijfels vertrokken voor een lange duurloop, maar de eerste 500 meter stelden me al gerust. Toch ging ik er een rustige duurloop van maken, aangezien ik gisteren een interval had afgewerkt. Nog een straffe voetnoot, de laatste zeven dagen 121 kilometer gelopen, doordat de rustdag een dag later valt. Het ging redelijk vlot, zonder diep te gaan, het was wel een plezante training in deze aangename temperatuur van 25°. Morgen staat de wekelijkse rustdag op het programma, zodat alles weer wat tijd heeft om te herstellen.
Vandaag een trage duurloop van 13.450 meter gelopen in 1:05:01, hsm 122.
