Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een duurloop van 10.770 meter gelopen in 0:48:20, hsm 124. Het was in de druiligere regen dat de training van vandaag gelopen werd, niet echt om vrolijk van te worden. Een gewone duurloop werd het dus na een eerste mindere kilometer, was het de wind die het tempo dicteerde. De rechterknie was een beetje spelbreker, en met de forse wind in de rug kon ik niet vol uit lopen, snelste km 4:02. Maar kom de spieren zijn opgewarmt geweest vandaag en ik heb nog een werkdag voor de boeg, daarna kan ik rusten. Rusten om zondag goed voor de dag te komen en hopen op een marathon onder de drie uur wat gezien mijn toestand straf is. Morgen staat er een korte losloop van zeven kilometer op het programma, en voor de rest veel rust.
Vandaag een recuperatieloop van 10..200 meter gelopen in 0:50:34, hsm 107. De benen wat laten actief herstellen, om zondag fris aan de start van de Maaas en Waal Rabomarathon te komen. Sinds zondag durf ik weer te hopen de marthon onder de drie uur te lopen, als de knie en achillespees het uithouden. Mijn doel blijft dus nog altijd honderd marathons onder de drie uur te lopen, de komende jaren worden die tijden alsmaar moeilijker. Ik zit voorlopig aan 64 marathons onder de drie uur, dus nog een hele weg te gaan voor dat ultieme doel te bereiken. Vandaag ging de training redelijk vlot aangezien ik aan een recuperatietempo wou lopen, en toch nog een gemiddelde van 12 km/uur halen. Morgen staat er een trage duurloop met in het tweede deel versnellingen op het programma.
Vandaag een interval van in totaal 15.000 meter gelopen in 1:00:00, hsm 143. De interval bestond uit 10 maal een kilometer snel met ertussen een vijfhonderd meter normaal. Ik had mjn rechhterknie opnieuw ingetaped met kenesiotape, maar de taapig was iets minder effectief dan vorige keer. Zo had ik de vier banden een centimeter of vijf tekort geknipt, en was het ankerpunt daardoor te klein en kwam de tape los. De benen voelden nog niet super aan, toch was het de bedoeling om zo dicht mogelijk bij het uur te blijven. Een niet zo eenvoudige opgave, zeker na een eerste kilometer van 4:28, heel wat werk voor de boeg dus. Omdat het niet soepel draaide en de knie toch wat pijn uitstraalde, was het hard werken om tempo te maken. Dankzij een laaatste kilometer (03:48) en heel wat zweet achtergelaten op de gravelpiste van ac Herenthout lukte ik één uur rond. Toch een positieve evolutie, na de goede halve marathon in Heist o/d berg, een midweekse snelheidstraining. Het komt er nu op aan om de volggende drie dagen genoeg reserves op te slagen om een volle maarathon aan te kunnen zondag. Morgen staat er dan ook een recuperatieloopje vaan tien kilometer op het programma, om het herstel wat te bevorderen.
Vandaag een recuperatieloop van 12.400 meter gelopen in 1:01:34, hsm 108. Het was met zware benen dat ik deze recuperatietraining afwerkte, de zwaarste dag is twee dagen na een wedstrijd. Ik had veel last van de rechter achillespees, en ook de rechterknie wass de ganse training aan het zeuren. Pas morgen worden die opnieuw ingetaped met kenesiotaping de rechterachillespees en rechterknie. De kenesiotape moet om de drie of vier dagen ververst worden, om hygiensche redenen maar ook omdat de rek er uit gaat. Vandaag was de eerste kilometer weer een lijdensweg door de stijfheid in de benen en het nog warmdraaien van spieren en pezen. Het ging spijtig genoeg niet over en dus werd het geen comfortabel loopje, ondanks de betrekkelijk lge snelheid. Hopen op beterschap voor morgen want dan staat er een interval van in totaal vijftien kilometer op het programma.
Je ziet het wel vaker, sporters met van die gekleurde plakkers op allerhande lichaamsdelen. Het originele is afkomstig uit Japan, waar het al veel langer deel uitmaakte van de sportgeneeskunde. Je kan het vinden in alle kleuren, en je kan ook voorgesneden ingewikkelde patronen kopen. Er zijn soms verschillen in rekbaarheid, het dient om de gekwetste of zwakkere spier te ondersteunen. Soms volledige spiergroepen, en gewrichten, het is wel een kunst ze op een wel bepaalde manier aaan te brengen. Op het internet circuleren talloze filmpjes, soms met de nodige verschillen en manieren om ze aan te brengen.
Kinesiotape is hot
Je ziet steeds vaker (top)sporters met het kleurige kinesiotape op been, kuit, arm of schouders. Arjen Robben, Justine Henin, de Nederlandse hockeydames en op de Olympische spelen zien we de kinesiotape ook steeds meer en meer gebruikt worden. Kinesiotape lijkt een kleurig en modern middel tegen blessures en om beter te presteren. Wat veel mensen niet weten is dat de klachten waarvoor kinesiotape een goede behandelmethode is, heel verschillend van aard zijn.
In de fysiotherapie gebruiken wij de kinesiotape als nabehandeling bij blessures, zweepslag of spierpijn, verminderen van ontstekingen of vochtophopingen, ( oedeem en hematomen ), correctie van houding en behandeling van klachten door overbelasting zoals RSI, tennis- of golfelleboog. Ook de knie, kuit, schouder, lage rug en heup wordt regelmatig met kinesiotape behandeld.
Kinesiotape wordt ook gebruikt voor neuro-reflectoire beïnvloeding, bijvoorbeeld bij hoofdpijn, behoort tot de mogelijkheden, evenals preventief tapen. Kinesiotape is daarmee een revolutionaire behandelmethode die fundamenteel verschilt van conventionele behandelmethodieken.
Mijn eerste kennismaking met deze wondertape is al weer heel wat jaren geleden: de toepassing van de kinesiotape als anti hoofdpijn tape. Maar ook mensen die een zweepslag hebben opgelopen heb ik wondersnel de krukken in de hoek zien zetten na het behandelen met kinesiotape
Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:02:34, hsm 113. De benen voelden wat stijf aan deze morgend, maar ik kon een deftig tempo onderhouden. Het was de vraag of de knie een reactie zou hebben na de zware halve marathon van gisteren! Eigenlijk viel het best mee, de lichte stijfheid zou na halfweg veranderen in een licht zeuren van de knie. In elk geval niet zo zwaar als naa een vroege werkdag, dus ik be redelijk tevreden over de evolutie van de knie. Het tempo was in elk geval een stuk hoger als de trage duurlopen van verleden week, ruim 10 sec/km. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma, dus nog rustiger dan vandaag.
Vandaag was het de grote test, zou ik volgende week kunnen starten in de Maas en Waal marathon. De halve marathon van Heist Op De Berg was het decor waar de test van de knie en conditie zou doorgaan. Een erg ongename verrassing was dat we twee maal per ronde de heuvel op moesten, niet goed voor de knieen. Het grootste deel van de deelnemers op de halve marathon waren deelnemers aan de aflossingswedstrijd. Ik had me voorgenomen niet snel te starten, maar aangezien we bovenop de berg starten was dat zeer moeilijk. We starten bergaf met een paar bochten en een afdaling van kasseien, een veertigtal atleten loopt me voorbij. Ik heb nochtns niet het gevoel dat ik traag loop, gelukkig word het beraf lopen minder steil en is de ondergrond beton. Een eerste kilometer in 03:40, nu begin ik al groepjes van snelle starters voorbij te lopen, licht bergaf en geen kasseien, goed zo. Ik sta eigenlijk versteld van de snelheid waarmee ik loop, 03:39 voor de tweede kilometer, we hebben een stukje onverhard gehad. Hierna volgt een kilometer met tegenwind, en moet ik het tempo wat laten zakken, maar ik loop nog in op de lopers voor mij. Kilometer drie tot vier moeten we een eerste keer de berg op, daarna een afdaling van een paar honderd meter en weer omhoog. De kasseien zijn elk maal het teken dat het wat steiler gaat, maaar de knie bezorgt me nog geen last en dat is een pak van mijn hart. Een eerste ronde van 5.275 in (0:19:44), ik kan het amper geloven, zeker niet dat de knie stand houd, het stuk bergaf op kasseien doe ik rustig. Ik word voorbijgelopen door een kleine jonge gast van een aflossings ploeg, hij pakt honderd meter, maar na de steile bergaf jaag ik. Nog voor kilometer zeven heb ik hem terug te pakken, maar het is een bijtertje en hij blijft volgen, ik voel dat het tempo niet zo hoog is. Op het einde van de tweede ronde (0:20:16) loopt hij me nog voorbij, hij heeft het juiste karakter, ik begin aan mijn voorlaatste ronde. Ik hoop dat ik kan aanpikken bij een van de aflossings ploegen om het tempo er in te houden, naar het schijnt loop ik op een vijfde plaats. Na anderhalve kilometer kan ik aanpikken bij iemand die me voorbij loopt, ik heb al zolang geen tempotrainingen gedaan, dus goed zo. Hij loopt een mooi tempo en ik voel dat de snelheid er weer in komt, de eerste bergop kan ik nog volgen, de tweede moet ik er af. Maar ik ben aan het einde van ronde drie (0:20:16) exact dezelfde tijd als de vorige ronde, een mooi tempooo gelopen dus. Bij de vierde afdaling voel ik de knie wat opspelen en ik verkort de passen bergaf, met het onvermijdelijke snelheidsverlies natuurlijk. De pijn mag niet opkomen en aan dit tempo lukt het zonder de pijn te laten opspelen, en zolang het vlak gaat maak ik nog genoeg tempo. Uit eindelijk ga ik de laatste kilometer met de zwaarste klim nog versnellen en finish ik in 1:21:01, een zeer mooie tijd, best tevreden. De knie heeft het goed gehouden, de kenesiotaping heeft natuurlijk geholpen, de conditie is niet slecht, met een vijfde plaats algemeen. Een eerste plaats als vijftig-plusser, en mijn beste tijd op deze afstand in 2012, met de vermoeidheid en de kwetsuren niet slecht gelopen. Als ik de volgende dagen geen reactie krijg, loop ik volgende zondag mijn 76ste marathon, en achste wedstrijd voor de M-U cup.
Vandaag een trage duurloop van 12.230 meter gelopen in 1:00:30, hsm 111. Een trage duurloop die bijna een recuperatieloop was, alleen de laatste vijf kilometer wwat sneller gelopen. Geen kenesiotape rond de knie en dus voorzichtig gestart en hopen dat de pijn zou wegblijven. Naar het Merodese bos gelopen aan 11 km/uur, dan gaf de knie geen kick, maar soepel ging dit niet. In het Merodese bos lichtjes versnelt, waar het toch hier en daar wat vettig lag na een stevige regenbui. Ook dat ging zonder pijn tegen een 12 km/uur, de benen voelden wel nog steeds vermoeid aan. Het laatste gedeelte tegen 13 km/uur voelde ik toch al iets in de rechterknie, maar ging het toch vlotter. Voor morgen in Heist o:d Berg stel ik me er dus niet teveel van voor, een tijd onder de 1:30 zou al goed zijn.
Vandaag een trage duurloop van 10.150 meter gelopen in 0:46:22, hsm 122. De benen voelden vermoeid aan om er direkt een lap op te geven, voor een duurloop. De eerste drie kilometer waren veel te traag, en ik moest alle zeilen bijzetten om te kunnen versnellen. Stillletjes aan kam ik toch op tempo en kon het tempo vasthouden, maar sneller dan 4:30/km en de knie wer gevoeliger. Als het sneller dan 14 km/uur ging, was de pijn al iets hoger dan de pijngrens, en dat wass niet de bedoelng. Uiteindelijk zou het gemiddelde 4:34/km zijn, daarvoor moesst ik de twweede helft fel versnellen. Voor morgen staat er een rustige trage duurloop va tien kiloeter op het programma.
Vandaag een recuperatieloop van 10.350 meter gelopen in 0:50:10, hsm 109. De kilometers worden dus flink afgebouwd om de knie weliswaar actief te laten herstellen. Trainen met het palatella frictie syndroom is toegelaten, zolang de intensiteit en het extensieve activiteit verminderd. Het voelt allemaal wat te vermoeiend aan, de trainingen na het werk, alsof ik al verzuurt ben van de eerste meters. Nog een dag met de vroege en dan moet het weer een paar dagen beter gaan, als ik maar niet te lang recht sta voor de training. De training van vandaag crecendo gelopen, kilometer na kilometer wat sneller, wat me goed gelukt is. Morgen staat er een duurloop van tien kilometer op het programma, hopelijk onder de 4:30/km.
Vandaag een duurloop vn vijftien kilometer gelopen in 1:05:21, hsm 121. Wat opzoekwerk gedaan op het internet, om het wat en hoe, van de kniepijn te achterhalen Het iliotibiaal frictie syndroom,
De jumpers knee, zijn de twee mogelijkheden voor de kniepijn. Dus zal ik de trainingbelasting tijdelijk moeten minderen, maar aangezien ik zoal minder ging trainen, zal het trainingsschema volgen misschien al voldoende zijn, de weektotalen zullen maar rond de 100 km liggen. Vandaag dus ook het schema gevolgt en dat ging nog redelijk goed nu de knie juist ingetaped was. Alleen de laatste ronde aan ruim 14 km kwam de pijn wat opzetten, nog niet boven de pijngrens. Toch ga ik het de volgende dagen nog rustiger aan doen in de hoop dat het tegen zondag nog beter gaat. De kwetsuur is te wijten aan het vele bergop en bergaf lopen in het Beierse woud en de snelle opbouww er na. Ook een onverklaarbare oververmoeidheid, misschien ook wel te wijten aan de vele jaren van zwaar trainen. Morgen staat er dus een rustige trage en korte training van tien kilometer op het programma.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.200 meter gelopen in 1:40:34, hsm 111. De benen waren weer superzwaar en dus heb ik meer dan eens gedacht aan de training in te korten. Ook de kniepijn bleef altijd wel voelbaar, zonder dat het verergerde, maar het baart me toch zorgen. Ik had het gevoel van voortdurend tegen de verzuring te lopen, op den duur was gans het rechterbeen pijnlijk. Het valt op dat het trainen na het werk meer en meer moeite kost, mijn recuperatie is stterk verminderd. Krabben om een gemiddelde van 12 km/uur te halen, dat is ooit ander geweest, meestal verbeterde het na een paar kilometer. Ik weet niet hoe het verrder moet, misschien weer een rustdag inlassen, zeker als ik met de vroege sta. Normaal staat er morgen een duurloop van vijftien kilometer op het programma, e zien wel wat er van komt.
Vandaag een recuperatieloop van 15.200 meter gelopen in 1:16:00, hsm 109. De oververmoeidheid was er weer, ook met de vroege gaan werken, dus om 04:30 uit het warme nest. Om 05:20 op het werk en werken tot 15:00 mmet een half uur pauze tussendoor, best belastend. Als je daarna nog je training moet afwerken, dan heb je motivatie en wilskracht nodig. De rechterknie, rechterheup en rechterachillespees deden zich vanaf het begin voelen, en de benen voelden verzuurt aan. Ik moet het dus rustig aan doen als ik door wil trainen, wachten tot de vermoeidheid er uit is. Morgen staat er een lange trage duurloop op het programma, dat word weer eens afzien.
Vandaag een lange duurloop van 36.500 meter gelopen in 2:43:13, hsm 126. Het was al lekker warm 26°, zo rond 09:00 en dan moest ik nog een kleine drie uur lopen. Genoeg drinken mee voor onderweg, en niet te snel starten maar een redelijk duurlooptempo nastreven. Na een zware week zo'n lange duurloop in zo'n tropische omstandigheden is niet vanzelfsprekend natuurlijk. Zelfdisipline, karakter en doorzettingsvermogen zijn hierbij zeker geen ijdele woorden, en je moet het graag doen. Al haal ik dit jaaar geen resultaten en ben ik meer dan me lief is gekwetst, ik blijf graag hard trainen. Vandaag had ik de rechterknie ingetaped met K-active tape, om deze toch wat te ondersteunen, wat goed heeft geholpen. Buiten de eerste kilometer kon ik redelijk gemakkelijk een tempo van goed 13 km/uur aanhouden, zoals gepland. Er was vandaag niet veel loopvolk in het Merodese bos, daar zullen deze tropische temperaturen voor iets tussenzitten. Na vierentwintig kilometer begon de knie toch wat op te spelen, maar dit bleef binnen de pijngrens, dus bleef ik lopen. Het moet gezegt zijn, de rechterheup bleef pijnloos en liep niet vast, mede daardoor kon ik het tempo aanhouden. Kilometer dertig is altijd een heikel punt, daar breken er veel, maar vandaag kon ik vrolijk doorgaan. De laatste kilometer waren terug huiswaarts en tegen de wind in, ook daar bleef het tempo wat het moest zijn. Zo liep ik dezelfde training 08:47 sneller dan vorige week en dat onder veel zwaardere omstandigheden. Volgende week zondag tijdens de halve marathon in Heist o/d Berg kan ik testen hoe mijn knie stand houd aan wedstrijdtempo. Morgen staat er na het werk een recueratieloopje van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een recuperatieloop vn 15200 meter gelopen in 1:15:18, hsm 110 Ondanks het trage tempo waren de benen loom, hett was al zeer warm buiten om 10:00, zo'n 27°. Gelukkig moest het niet rap gaan vandaag en in het bos as het toch iets frisser dan op de baan. Maar echt verfrissend was het nog niet, dat beloofd voor morgen met nog een warmere nacht dan verleden nacht. Het is aangeraden heel veel water te drinken en nog meer te rusten, morgen stat er een lange training op het programma. Normaal ga ik deze week 155 kilometer verzamelen, een zeer respektabel aantal in de opbouw naar de marathon. De eerste marathon is binnen 15 dagen en dient als inloop en testmarthon, zien hoe de rechterheup en knie reageren. Morgen volgt al een goede test over ruim 36 kilometer, en hopelijk vijf monuten sneller als verleden week.
Vandaag een duurloop van 15.200 meter gelopen in 1:05:21, hsm 127. De rechterknie en rechterheup aan een test onderwerpen, de eerste kilometer verliep zeer stroef. Het bekken zat goed vast, maar na ruim een kilometer kwam alles op zijn plooi en kon ik versnellen. Een eerste rondje in de Merodese bossen aan 0:21:43 voor vijf kilometer, een gemiddelde van 04:21/km. Nog was ik niet tevreden en probeerde nog te versnellen, het resultaat was dat de heup en knie wat meer pijn deden. Maar het was nog binnen de pijngrens, en dus probeerde ik het tempo aan te houden, tot het einde van de training. Eenmaal uit het bos werd het iets gevoeliger voor knie en heup, en ik had dan ook licht wind tegen. Toch bleef het tempo erin en had ik een mooi duurlooptempo, het zal toch nog even duren voor ik vol uit kan gaan. Morgen staat er een rustige duurloop over dezelfde afstand als vandaag op het programma, de knie wat sparen.
Vandaag een lange trage cresendo duurloop van 25.000 meter gelopen in 2:00:33, hsm 116. De vijfde op een volgende dag met minstens twintig kilometer lopen in totaal 124.8 km op vijf dagen. Met de uithouding zal het wel snor zitten, na deze zware vijfdaagse met genoeg kilometers voor een volle week. Een beetje minder tevreden met de rechterknie, de pijn verergerde wel niet, maar volledig weg is de pijn nooit. De oververmoeidheid is wel uit de benen, en dat is toch een voornaam gegeven, zo kan ik blijven doortrainen. Alleen de echte snelheidstrainingen zijn nog uit den boze, de heup en de knie doen dan iets meer pijn. Iets wat ik moet reserveren voor tijdens de wedstrijden die er vanaf volgende week aankomen, de halve marathon in Heist. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, tegen 13 km/uur.
Vandaag een lange duurloop van 20.120 meter gelopen in 1:25:27, hsm 129. Zeer tevreden met de lange duurloop en het tempo, en de beperkte pijn in het rechterbeen. Spijtig genoeg ga ik het enkele dagen zonder hartslagmeter moeten doen, de batterij is plat. Een beeetje giswerk en vergelijken met gelijkbare trainingen in verleden zullen de hartslag bepalen. De rondjes in het Merodese bos zijn zalig om te lopen bij deze tropische temperaturen. Het onverharde is minder belastend voor de diverse overbelastings kwetsuren. Vandaag hing het dus redelijk goed, hoewel ik nog maar aan 80% van mijn mogelijkheden zit. De vraag blijft overigens gaan de overbelastingen verdwijnen als ik actief bezig blijf. Het is wel zo dat het ver de laatste zware trainingsweek vn het jaar word, daarna worden de km's drastisch teruggeschroefd. Maar deze week word nog een zware week wat betreft de kilometers, normaal staan er 135 km op deze week. Vanaf volgende week worden het wedstrijdweken en herstelweken, en die blijven duren tot eind december.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.560 meter gelopen in 1:43:14, hm 115. De benen zijn niet super maar het is de laatste zware trainingsweek voor de wedstrijdperiode, dus veel trage kilometers. Zo dat de basis goed breed is, en de wedstrijden als snelheidstrainingen kan gebruiken, nu nog meer als anders. Aangezien ik niet op snelheid kan trainen gezien de beperkingen aan het rechterbeen, en onder de pijngrens wil blijven. Ik heb al verscheidene keren de vraag gehad waarop het cijfer vaan de trainingsbelasting gebaseerd is, een gegeven van Polar. Er zijn verscheidene variabelen waar rekeninig mee word gehouden de tijd of afstand, de hartslag en hartslagzones waar in, getraind word, de snelheden waar met gelopen word, hoe langer en hoe intensiever, hoe hoger de trainingsbelasting. Bij mij heb je soms een vertekend beeld aangezien de hartslagen niet altijd even acuraat gemeten en weergeven worden. De training van vandaag ging eigenlijk iets vlotter als de training van gisteren, maar nog belange niet wat het moet zijn. Maar ik ben natuurlijk al tevreden dat ik kan trainen en al zo'n lange afstanden kan afleggen, de laatste drie dagen, 79.680 meter. Voor morgen staat er een iets snellere training op het programma, ook zo'n een twintig kilometer lang, aan 13 km/uur.
181
Vandaag een lange trage duurloop van 21.560 meter gelopen in 1:45:29, hsm 112. Het werd dus een kleine dubbeldekker, twee lange duurlopen minimaal een dertigpusser en een twintigplusser. Gezien de toestand van de onderste ledematen is dat zeker goed te noemen, maar ook broodnodig de basis wat breder maken. Deze week zal er nog altijd weinig snelheid in de trainngen zitten, in de hoop dat de pezen en spieren verder herstellen. Op weg naar het Meroddese bos ging het supertraag, de stijve benen van gisteren loslopen en conditioneren. Eenmaal in het bos kon ik iets sneller beginnen lopen, nu het onverharde ondergrond was en de botten en pezen minder belast worden. Het gevoel van stijfheid bleef iets of wat aanwezig, maar het beterde toch met het vorderen vaan de kilometers. De ronden van vijf kilometer werden ruim onder de vijfentwintig minuten gelopen, en ik zou dus weer aan 12 km/uur gemiddeld lopen. Op het einde was er wel beginnende vermoeidheid waar te nemen en prikkelden de beide quadriceps lichtjes. Voor morgenvroeg staat er weer een lange trage duurloop van ruim twintig kilometer op het programma.
Vandaag een lange trage duurloop van 36.560 meter gelopen in 2:52:00, hsm 124. Een grote verrassing dat ik al zo lang kan lopen, aangezien ik vrijdag zelf de training niet kon aanvatten. Ik was wel traag begonen en zou altijd onder de pijngrens blijven lopen vandaag, de afstand? daar had ik geen idee van. We zouden wel zien waar het schip zou stranden, maar liefst had ik een dertigplusser gelopen, een vijfendertigplusser als het kan. De eerste ronde word afgeklokt bij het binnenlopen van het Merodese bos waar ik maximaal zes ronden van vijf kilometer wil lopen. Die eerste ronde op het verhard is 3260 meter en daar loop ik zeer traag om te zien en te voelen hoe de benen reageren. Eens in het Merodese bos versnel ik naar een goede 12 km/uur en alles voelt goed aan, een licht zeurderig gevoel hoog uit. In het bos zijn er heel wat joggers aanwezig, maar op de meeste paden kan je met twee of drie man naast een lopen. Vanaf de tweede ronde gaat het nog wat sneller zo'n 0:23:40 per ronde van vijf kilometer, ik krijg even kramp in de linker kuit. Gelukkig gaat het snel over op lichte stijheid, na ruim drieentwintig kilometer komen de eerste pijnsignalen in de rechterheup. Het gaat gelukkig op en neer met de blokkage in de heup, maar erg word het niet en ik kan de training gewoon afwerken. De zesde en laatste ronde in het Merodese bos ga ik het tempo wat hoger leggen en de 4:30/km proberen lopen op het onverhard. Mijn knie zeurt wat meer en ik voel goed de tinteling vanuit de heup naar beneden gaan, ook de achillespees doet meer pijn. Na drieendertig kilometer gaat het terug richting huis, ik neem dezelfde weg terug naar huis maar loop veertig meter verder door. Zo verzamel ik in totaal 36.560 meter, wat uiteindelijk ongelofelijk is na de zware vermoeidheid in de benen en de pijntjes deze week.
161
Vandaag een trage duurloop van 15.000 meter gelopen in 1:14:53, hsm 112. Ik ben gaan lopen in de Merodese bossen, daar is de ondergrond onverhard, geen beton of asfalt met andere woorden. Zeer rustig van start gegaan d eerste ronde van vijf kilometer in 0:26:45 ongeveer en dat ging goed. De tweede ronde van vijf kilometer iets versnelt de ronde gelopen in 0:25:35, en de achillespees was licht voelbaar. Voor de derde ronde er nog een laagje bovenop gelegt en de ronde van vijf kilometer gelopen in 0:22:33. Nu kreeg ik eerst last van de heup en begon de knie ook te zeuren en voelde de achillespees pijnlijk aan. Het is dus wel al beter maar nog niet over, de vermoeidheid was wel al minder, maar echt versnellen zit er niet in. Toch al best tevreden dat ik vijftien kilomeer kon lopen en dat met een zweetvestje aan, lekker veel liter zweet verloren dus. Wat er morgen gelopen word is nu nog zeer onzeker, het is afwachten wat de reactie is van de spieren en pezen.
Vandaag de tweede rustdag op rij, het lichaam wat laten herstellen van de overbelastingen. Ondanks de zware werkweek met de vroege van 05:30 tot 15:00 uur, en ganse dag recht staan, voel ik me al wat beter. Beter maar nog niet goed genoeg om een poging te wagen met de fiets, laat staan gaan loslopen, de heup zit nog vast. Met de achillespees gaat het al iets beter, de zwelling neemt af evenals de drukpijn, ik mag al waat druk uitoefenen voor ik pijn voel. De knie lijkt ook de goede kant op te gaan, ik heb al minder pijnscheuten gevoelt en ook de intensiteit van de pijn is minder. Het kan dus zijn als ik me morgenvroeg niet te vermoeid voel, dat ik ga loslopen maar wel in het bos op onverharde wegen. Ik moet nog niet teveel plannen want ik weet niet wat er juist mis is, maar de vermoeidheid vlak na drie weken verlof is niet normaal. Volgende week eens bloed laaten trekken om te zien of ik mineralen of vitaminen tekort heb en ook welke afvalstoffen in het bloed. De bloeddruk en de hartslag zijn in elk geval in orde, die kan ik zelf controleren, het blijft dus afwachten en hopen dat het snel beter word.
Vandaag heb ik dus een verplichte rustdag moeten inplannen, de knie doet nog pijn. Ik heb de indruk dat de achillespees iets beter is dan gisteren, hoewel ik er niet met gelopen heb en dus niet echt belast. De knie daar en tegen doet wel pijn als ik he been volledig strek of als ik de trap naar beneden ga. Het doet wel geen deugt om een gaanse dag op die vermoeide benen, dikwijls trap op en trap af te staan. Een zware kwetsuur lijkt het niet, maar dat wil niet zeggen dat het snel genezen zal zijn, gezien de zware vermoeidheid in de benen. Morgen staat er voor 90° nog een rustdag op het programma, zaterdag kan het zijn dat ik al los ga lopen onder de pijngrens.
Vandaag een duurloop van 14.300 meter gelopen in 1:04:27, hsm 124. De interval van 16 kilometer werd noodgedwongen vervangen door een duurloop van 14.3 kilometer. Ik geraakte niet uit de startblokken, de stijfheid en pijn overmeesterden mijn benen en ik moest me gewonnen geven. Het programma voor de volgende dagen word herzien, ik hoop nog altijd dat twee dagen rusten gaan volstaan om te herstellen. De rechterachillespees is er niet goed aan toe, een klein maar zeer pijnlijk knobbeltje, dat ga ik behandelen met ijs en deze nacht een volta-patch. Met de heup gaat het ook niet goed, en ik weet niet of die twee dagen rust voldoende gaan zijn om voldeoende te herstellen. Voor de kniepijn moeten normaal twee rustdagen volstaan, het komt vooral door de extreme vermoeidheid in de benen. Als de rustperiode langer alss een week duurt, vrees ik voor de rest van het seizoen, en moet ik er aan denken alles volledig te laten herstellen. De training van vandaag heeft duidelijk gemaakt dat de kwetsuren aan het rechterbeen er niet beter op worden als ik verder blijf lopen. Morgen staat er dus een rustdag op het pogramma en kan ik een microslaapje doen na het werk om wat beter te recupereren.
169Vandaag een lange recuperatieloop van 21.600 meter gelopen in 1:46:27, hsm 110. Met zware, oververmoeide, en pijnlijke benen, een lange training lopen er zijn andere manieren om te ontspannen na een rustdag. Het was met weinig moed dat ik deze training afwerkte, het kaduke rechterbeen is er niet vreemd aan. De hartslag wou ik vandaag sowieso laag houden, dat was dus zeker geen probleem, zo traag ging het. Ik probeerde de paslengte kort te houden om het rechterbeen wat te sparen, maar de heup zat vast. Een training die me wat wijzer maakte over de oorsprong van de overbelastingen aan het rechterbeen. Het vertrekt allemaal van uit die rechterheup, door een licht gewijzigde lichaamspositie worden achillespees en knie overbelast. De oefeningen om de grote gluteus te rekken zullen weer bovengehaald en gedaan moeten worden. Vandaag heb ik de laatste vijf kilometer nog wat proberen te versnellen, maar de pijn verhoogde samen met de snelheid. Morgen staat er normaal een interval van in totaal zestien kilometer op het programma, als het rechterbeen mee wilt.
Vandaag een trage duurloop van 16.400 meter gelopen in 1:20:25, hsm 114. Om met de deur in huis te vallen, de vermoeidheid was al groot voor ik begon met trainen. De linkervoetpees, de rechterknie, de rechter heup en de rechter achillespees waren overgevoelig. Maar de knie bezorgt me de grootste kopzorgen, de rest zijn overbelastings kwetsuren, waar ik regelmatig last van heb. Juist nu er nog een paar opbouw weken op het menu staan, en ik hoopte elke dag wat beter en sterker te worden. Het duurde een paar kilometer voor er wat tempo kwam, en het gevoel iets beter werd, en het tempo omhoog kon. Niet dat de snelheid een rol speelt, maar ik heb wat snelheid nodig om een goede en volledige loopbeweging te maken. De training met pijn in de knie beeindigd, en dus moet ik die morgen goed intapen, want het word een zware week.
Vandaag een lange duurloop van 30.210 meter gelopen in 2:09:19, hsm 137. Gekozen voor een dertigplusser,omdat de tijd toch begint te dringen nog vier weken tot de volgende marathon. Het ging geen gemakkelijke opgave worden, maar dat hooeft ook niet, een beetje werken voor een betere conditie. Tot kilometer drie duurde het voor ik het voorziene tempo haalde, en al vlug voelde ik dat dit tempoiets te hoog lag voor vandaag. Ik had cola en druivesuiker mee om het drinken en eten tijdens de wedstrijd te trainen en de innerlijke mens te versterken. Na tien kilometer kwam ik door in (0:42:15) en dat tempo wou ik zo lang als mogelijk aan houden, dat was het gewijzigt plan. De rechter heup, rechter achillespees en de rechter knie zorgden voor last, en de degradatie van dit been is toch wel spectaculair. Het word nooit meer zoals vroeger, zelf niet als ik een titanium heupstuk laat zetten, dus word er zo verder gelopen. Kilometer twintig (1:24:50) was het verval nog niet zo groot, maar ik begon het wel alsmaar meilijk te krijgen, te vroeg. De pijn in de knie is stabiel en verergert niet, maar de heup zit al goed vast en de paslengte word dus korter. Het word tijd dat de training over is, de kilometers gaan richting 4:30 en dus ga ik het gemiddelde van 14 km/uur niet halen Aan kilometer 28 zie ik dat ik maar tien seconden achter lig op dat schema, en steek een tandje bij en haal de 14 km/uur. Toch nog iets om me aan op te trekken, de 30.210 meter aan een gemiddelde van 14 km/uur gelopen.
Vandaag een trage duurloop van 14.370 meter gelopen in 1:08:14, hsm 114. Er moest eigenlijk iets trager gelopen worden, maar ik kon het weer niet laten, net dat iets sneller te lopen. Het was ideaal weer om te lopen, tussen de 16° en de 19°, droog en weinig wind, zo moet het weer zijn. De knie, achillespees en dij, alles aan de rechterkant, het is nu al drie jaar dat ik die kant maar tegen 85% kan belasten. Een handicap van ruim vijf minuten kost op de marathonafstand, zonder de morele schade, de pijngrens. Maar rekening houdend met dat handicap zou een 2:48:48 een topprestatie betekenen een marathon tegen 15 km/uur. De knie zal dan wel genezen moeten raken en de conditie nog een 15% beter worden, dat word niet simpel. Stap per stap dichter bij dat doel geraken, eerst de uithouding, dan de wweerstand en daarna de snelheid trainen. Morgen zit er wat van dit alles in de lange tempoloop of duurloop van achtentwintig kilometer, als de benen in orde zijn.
Vandaag een duurloop van 13.170 meter gelopen in 0:57:22, hsm 126. Het moest dus iets sneller gaan vandaag, aan duurlooptempo minimaal 4:34/km vooropgesteld. Een te traag begin zoals we ondertussen gewend zijn, (5:05/km), al 31 seconden achter op het schema. Geen te best begin en het rechterbeen daar is niet veel goed meer aan, achillespees, knie, heup, hamsting en quadriceps. Het ergste leed is na twee kilometer gelukkig geleden, en de spieren en pezen zijn dan los en op lengte, zo kan ik versnellen. Al bij al gaat het redelijk gemakkelijk onder de 4:30/km, de hartslag blijft in de zone en de benen worden niet zwaar. De tweede helft van deze training krijg ik meestal tegenwind, maar gezien ik dan opgewarmt ben moet het lukken. Een mooie taining gelopen dus gemiddeld 4:21/km, wat zeker goed te noemen is, voort werken op deze basis. Volgende week word wel een zware week, na drie weken verlof, gaan werken met de vroege, zware kost dus. Morgen staat er een rustige gecontroleerde trage duurloop van veertien kilometer op het programma.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.720 meter gelopen in 1:58:27, hsm 119. Het zou een zware training worden, na de interval van gisteren, en er stond toch een stevig briesje. De aanhef was rustig met de wind in de rug richting Kempische kanaal, en dan nog vijf kilometer langs het kanaal. Een eerste helft die ging als vanzelf, tegen ruim 12 km/uur en de hartslag bleef onder de 115 slagen per minuut. Bij het keren is het dan toch wat verschieten, en moet ik meteen aan de bak om het tempo er in te houden. Nu voel ik dat de benen toch wat vermoeid zijn maar ik probeer het tempo te behouden, de laatste zes kilometer zijn niet langs het kanaal. De wind is nu net iets minder voelbaar en ik beslis om nog wat te versnellen, wat vrij goed lukt gezien de omstandigheden. Ik finish nog sterk met een laatste volle kilomeer in (04:23) en de 24.720 meter onder de twee uur.
Vandaag een interval van in totaal vijftien kilometer gelopen in 1:00:12, hsm 141. Het was de eerste intervaltraining richting de najaarsmarathons, het was dus tasten in het duister. Na een week trainen in een heuvelachtig gebied, en dus aan een veel lager tempo als wat ik gewend ben. Een voordeel is dat heuvellopen echte krachttrainingen zijn, hoe traag ze ook gelopen worden. Daar en tegen kan er fysiek ongemak optreden als vele zware trainingen zich opvolgen, wat ik voel aan mijn rechter knie. Tel daarbij de acute pijn en stijfheid aan de rechterachillespees en je begrijpt dat ik veel vraagtekens had bij deze training. Een extensieve interval tien maal een kilometer snel met er tussen vijfhonderd meter normaal tempo doorlopen. Ik wou een gemiddeld tempo van 15 km/uur halen over de ganse training, wat na 1500 meter al moeilijk werd met een tijd van 06:38. Maar de stijfheid was uit de achillespees, en ik ging gewoon het zelf opgelegde schema volgen, wat goed lukte. Met kilometers tussen de 3:45-3:55/km en de 500 meter aan 4:05-4:12/km, een mooi tempo zo kort na de heuveltrainingen. Als ik sneller dan 15 km/uur ging voelde ik wel een lichte pijn in de rechter knie, maar die verergerde niet echt. Er was een militair die zijn coopertest kwam doen, ik dubbelde hem driemaal tijdens zijn test, arm Belgisch leger. Ook tijdens de laatste snelle kilometer kon ik de tijd niet meer goedmaken, waar is de tijd dat ik die onder de 3:20/km liep. Morgen staat er een lange trage duurloop van vierentwintig kilometer op het programma, gewoon rustig lopen.
