Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 21.100 meter gelopen in 1:43:57, hsm 121. Het was zwaar maar toch ging het al een wat vlotter dan gisteren, vandaag haalde ik de 12 km/uur. De grootste pijn verdween na een kilometer, de stijfheid en het gevoel dat alles vast zat niet. Toch twee dagen na de halve marathonwedstrijd in Olen, weer een halve marathon gelopen. Hoewel het nog niet met een goed gevoel was, is het toch veelbelovend qua recuperatie van het lichaam. Morgen hoop ik een zestien kilometer lange duurloop te doe aan goed 4:30/km gemiddeld.
Vandaag een trage duurloop van 13.100 meter gelopen in 1:03:27, hsm 120. Ondanks de rustdag geen goede benen, het begin was zelf dramatisch tegen 5:20/km afzien. Het wilde helemaal niet vlotten todat ik met de versnellingen op de piste begon. De wind in de rug 200 meter versnellen met erna 200 meter uitbollen, ging heel vlot. Ik voelde zelf kracht in de benen en de spieren verzuurden niet, acht versnellingen van 200 meter lang. Het voelt beter aan als ik wat tempo mag maken, de rechterachillespees gaf dit maal het meeste last. Maar ik ben nu wel benieuwd naar morgen, welk tempo haal ik, en hoelang hou ik het vol? Ik zou toch graag onder de 1:21:00 lopen, maar dat word een zware taak, zeker als er veel wind staat.
Vandaag een trage duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:16:46, hsm 117. Het blijft wroeten om vooruit te geraken, zeker de eerste negen kilometer voelden zwaar aan. Daarna komt het wat losser, toch is het dan ook nog werken geblazen, maar het gevoel is beter. Zowat alles zit vast in het begin en het is nog eens pijnlijk ook zeker de voetpezen. Na het werk gaan lopen valt me altijd iets zwaarder, dan voor het werk te gaan lopen. Negen en een half uur recht staan is natuurlijk zwaar voor de voeten en benen, en weegt met de jaren door. Maar zoals reeds aangehaald ik prijs me gelukkig dat ik ondanks alles kan blijven lopen. Zondag staat er een halve marathon op het programma, een echte test zal het worden, wat mag ik nog verwachten? En morgen mijn eerste vrijwillige rustdag van het jaar, ik zal me in elk geval sterk houden!!!
Vandaag een extensieve interval van in totaal 20.000 meter gelopen in 1:19:52, hsm 145. Het was in het verlengde van de vorige trainingen, zeer zware en pijnlijke benen en weinig goesting. Ik vraag mezelf af hoe ik het kan opbrengen, en toch het beste uit de training te halen. De training van vandaag was superzwaar, er was zelf een snelle 2000 meter die ik niet tegen 15 km/uur kon lopen. Mijn beste 2000 meter ging in 7:30/2 km, mijn zwakste tegen 8:17/2 km, een serieus verval dus. Die bewuste tragere 2000 meter ging gepaard met buikkrampen en met gevolg kon ik de ademhaling slecht regelen. Met de bil en de hamstring ging het niet te best, de voetpees deed ook meer zeer en de pubistakken waren pijnlijk. Een echt wrak, het rammelt langs alle kanten, hoelang houd het nog stand, ik hoop dat het lichaam snel hersteld. De laatste zeven dagen 141km gelopen en vijfmaal twintig kilometer of meer gelopen, niet echt gerust dus. Morgen staat er een trage duurloop van 15 kilometer ophet programma, vrijdag een heuse rustdag!!!
Vandaag een trage duurloop van 20.600 meter gelopen in 1:38:49, hsm 116. De eerste helft van de training waren de benen nog slechter als gisteren, ik achte het niet voor mogelijk. Stijf, pijnlijk, en vermoeid voelden ze aan elke stap was een marteling, ik dacht aan stoppen. Maar nee, nog een paar rondjes rond de piste proberen en lichtjes versnellenen naar huis. Het ging ineens beter en ik bleef maar verdapperen, en heb de volledige training af kunnen werken. Tevreden dat ik heb kunnen doorzetten, de moed niet laten zakken, er komen wel dagen dat het beter gaat gaan. Ik hoop morgen al, dan staat er een interval van achtmaal 2000 meter aan marathontempo met 500 meter aan duurlooptempo tussen.
Vandaag een trage duurloop van 20.500 meter gelopen in 1:41:5, hsm 121. Een te zwaar uitgevallen training, de benen voelden loodzwaar aan, na de training van gisteren. Neem daarbij nog een slechte nachtrust en om 04:30 opstaan, een zware werkdag en je hebt het plaatje. Het voeld als of ik een zware marathon gelopen had gisteren, ik geraakte amper voor uit. Er was nochtans een zonnetje en een temperatuur rond de 15°, spijtig genoeg ook een pittige wind. Veel was er niet aan te doen, een hartslag die zo'n 13 slagen te hoog lag voor het geleverde tempo. De bovenbenen die branden alsof ik een Alpencol aan het omhoog lopen was, niet normaal. Ik had moeite de 5:00/km aan te houden, een slechte dag, toch tevreden dat ik gevochten heb voor die 12 km/uur. Morgen staat er een gelijksoortige training op het programma, een trage duurloop van 20 kilometer.
Vandaag een lange duurloop van 30.350 meter gelopen in 2:09:20, hsm 139. Ik besef vandaag dat ik het ultralopen voor even opzij ga moeten schuiven, de bil doet teveel pijn. Gisteren heb ik me nog eens laten gaan, twee wedstrijdsetjes gekocht van Asics, twee broekjes en twee singlets. Ook nog een paar Cumulus asics en een compressiesok voor het bovenbeen van Herzog, om mezelf te motiveren. Deze zondagmorgend volgde een test, waar sta ik en wat mag ik verwachten onder de huidige lichamelijke toestand. De compressiekous voor het bovenbeen, de compressiesokken voor de kuiten en het scheenbeen te beschermen. Een mooi zicht was het wel een volledig zwart been en een halfzwart been, zo de baan op voor een dertig kilometer lange duurloop. Het ging vlot de eerste vijftien kilometer wind in de rug, zonder problemen de kilometers afmalen onder de 4:10/km. Zalig onder de pijngrens en het ging vlot voor uit, niets forceren gewoon de benen laten rollen en tempo onderhouden. Met nog veel overschot keerde ik na ruim 15 kilometer terug, De wind was toch wat sterker als verwacht, nu pal op de neus. De vijftien kilometer terug zouden tegen de wind in zijn, een goede mentale training, ik moet er zelf voor werken. Werken om wat tempo te houden, ik probeer sommige stukken te verdapperen, maar langs het Kempisch kanaal is de wind onverbiddelijk. Schuilen kan niet, het is geven en hopen dat we het de volle dertig kilometer kunnen volhouden, maar doseren kan ook niet. Het is gaan en de wilskracht word stilletjes aan afgebot, het word knokken om op een treffelijke tijd binnen te raken. De benen worden zwaarder, en met nog vijf kilometer te gaan komt de bilpijn weer op, de hamstrings geven geen krimp. Het is al ruim een uur goed aan het regenen, ik ben doorweekt en de bil begint nu ook al op te spelen nog vijf kilometer te gaan. Mijn linker bovenbeen doet pijn van de regen en wind, het bovenbeen weigert halvelings uit te voeren wat de hersenen willen. Nog even op de tanden bijten een snelheid van 14 km/uur zit er nog in, dat was het doel die ik mezelf gesteld had. Ik kan het op het nippertje redden, al bij al een goede mentale training, maar meer als een marathon zit er voorlopig niet in.
Vandaag een trage duurloop van 15.200 meter gelopen in 1:14:34, hsm 117. Het goed gevoel van gisteren was helemaal verdwenen, wat bleef was hard werken om vooruit te geraken. Al helemaal tegen een stevig beukende wind in, de bil zat vast en de hamstring verspreide een zeurende pijn. Een training die alleen maar dient om een hoog volume aan kilometers te halen, niet de favoriete training van het Joggerke. De vermoeidheid na een week de late shift en iets te weinig slaap, zijn toch iets te slopend voor deze atleet. Het gewicht wil ook amper zakken, de motivatie om op de voeding te letten is er niet echt, alhoewel noodzakelijk. Er is ook geen echt jaarplan meer, het is meer dag per dag nemen en zolang als mogelijk aanklampen. Morgen staat er een stevige lange duurloop van dertig kilometer op het programma.
Vandaag een duurloop gelopen van 13.300 meter in 0:58:31, hsm 123. Nog een training met een voldaan gevoel tijdens en na de training, op een juist tempo gelopen. Ik kon versnellen wanneer ik wilde, en ik moest nooit forceren, alleen de last van bil en hamstring blijft. Een cresendo gelopen training, die wat variatie brengt in tempo en zo vlug voorbij gaat. Tussen de trainingen door voel ik me nochtans een wrak en geen goed getrainde atleet. Het stretchen en rekken van de pijnlijke pezen en spieren begint stil aan op gang te komen. Dit blijven oplapmiddelen tot er iets aan de oorzaak verandert word. Morgen staat er een rustige trage duurloop op het programma van 15 kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 21.500 meter gelopen in 1:44:24, hsm 118. De benen voelden niet fris aan en de laatste snelle kilometer van gisteren zat in de hamstring. Toch kon ik er een redelijk tempo op nahouden, ondanks het de eerste maal meer dan 15° was. Aan de warmere temperaturen moet wel wat gewend worden, hoewel er voor mij nog een 10° bij mogen. Voor spieren, pezen en gewrichten is het een weldaad die hogere temperaturen, na die lange koude periode. Er stond vandaag weer een goed voelbare wind, verfrissend, maar ook moeilijk om de hartslag laag genoeg te houden. Die hartslag lag nog altijd een vijf slagen te hoog, de conditie staat nog altijd niet op punt. Het is eerder het lichaam dat vermoeid is, de oude knoken zullen nog wat zon en warmte nodig hebben om te herstellen. Morgen staat er een trage duurloop van 13 kilometer op het programma met een paar versnellingen.
Vandaag een interval van 15.000 meter gelopen in 0:57:40, hsm 140. Het warmere lenteweer met een zonnetje zorgen voor nieuwe moed en soepelere spieren. Een redelijk training met een goed gevoel, nog niet het supergevoel, gewoon goed. Dat soort trainingen die ik dit jaar op de vingers van een hand kan tellen. Wel nog hinder in de bil en hamstring maar het was niet beslissend in deze training. Met kilometertijden tussen de 3:30 en 3:55 is het verschil veel te groot om van een supertraining te spreken. Het had veel te maken met een wat ingebouwde voorzichtigheid en een voelbare wind. Als de vorderingen zo voort gaan, zullen de halve marathon in Olen en de marathon van Antwerpen doorgaan. Maar niet te overmoedig worden want het gaat dit jaar met vallen opstaan, zolang we blijven opstaan is het goed! Morgen staat er een trage duurloop van twintig kilometer op het programma, rustig lopen en genieten.
!!!!
