Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop gelopen van 20.350 meter in 1:39:56, hsm 118. Is het de hoop, is het de contrastvloeistof, is het de eerste ontstekingsremmer? Feit is dat ik voor de eerste maal pijnvrij heb kunnen lopen, zelf geen verkrampte bil. Het gevoel is er nog wat stijfheid die er me aan doet denken dat het even goed een goede dag kan zijn. Deze nacht had ik nochtans last van de verhoogde druk in mijn heup, oververmoeide spier leek het wel. Met de nodige twijfels vertrokken voor een lange duurloop, maar de eerste 500 meter stelden me al gerust. Toch ging ik er een rustige duurloop van maken, aangezien ik gisteren een interval had afgewerkt. Nog een straffe voetnoot, de laatste zeven dagen 121 kilometer gelopen, doordat de rustdag een dag later valt. Het ging redelijk vlot, zonder diep te gaan, het was wel een plezante training in deze aangename temperatuur van 25°. Morgen staat de wekelijkse rustdag op het programma, zodat alles weer wat tijd heeft om te herstellen.
Vandaag een interval van in totaal 15.000 meter gelopen in 1:01:24, hsm 141. Tienmaal 1000 meter snel met tienmaal 500 meter normaal er tussen in totaal 15 kilometer. Het was een leuke training met beperkte hinder vanaf de zesde herhaling, de bil en heup. Ook de rest van de ontstekingen waren licht voelbaar, maar ondanks kon ik toch genieten van de training. De kracht en souplesse ontbreken om dat gevleugeld gevoel te krijgen bij een super training. Maar ik ben al lang tevreden dat ik negen van de tien versnellingen de 15 km/uur gehaald heb. Eenmaal ben ik er boven gebleven, het was meer door dat ik de concentratie verloor en een trager rondje liep. Rond twee uur mag ik onder de scanner en om vier uur mag ik de second opinion aanhoren. Vingers gekruist en hopen dat het met een ontstekingsremmer kuur en aangepast trainingsprogramma verholpen kan worden. Ik hou jullie op de hoogte, en zelf geloof ik in een volledig herstel en een goed gezond, sportief leven.
De tweede opinie is gesteld na een nmr-scan met contrast vloeistof, van de heup. Een goed uur later mocht ik op consultatie, een scheur tot klein breukje aan de heupkom. In eerste instantie word getracht de scheur te laten genezen met een inspuiting, maximaal drie. De eerste binnen twee weken een kwartiertje in het operatie kwartier volstaat om de ingreep uit te voeren. Begin augustus op consultatie om de bevindingen van de behandeling te bespreken, dan word beslist over een 2de inspuiting. Als deze niet helpen is het laatste redmiddel een operatief ingrijpen, met een zes maand lange revalidatie. Voor de pubis heb ik zelf moeten aandringen op een behandeling met ontstekingsremmer, omdat het een hulpmiddel is. In samenspraak is het een pure ontstekkingsremmer geworden zonder pijnstillend karakter, Diclofenac een kuur van dertig dagen. Het was geen diagnose met volle overtuiging, maar wel deze met de grootste kans, hopen dat het geneest. Voorlopig mag ik dus voort lopen zonder de pijngrens te overschrijden, that's my name!
Vandaag een recuperatieloop van 12.750 meter gelopen in 1:08:27, hsm 106. Na de herstelloop van gisteren een recuperatieloop volledig onder de pijngrens. Alleen wat vermoeidheid in de bovenbenen voelde ik, dus was het genieten van lopen zonder pijn. Zo geraak ik wel niet in de runners high, aan dit tempo, maar het is voor een goed doel. Morgennamiddag moet ik dus onder de scanner, nadat er een contrastvloeistof in het lichaam gespoten word. Ik hoop dat ik dezelfde namiddag al iets wijzer ben geworden na een consultatie bij de betreffend specialist. Het word hoog tijd voor een duidelijk revalidatie-plan, zodat ik ergens naar toe kan werken. Deze atleet heeft nood aan structuur in zijn trainingen en doelen om naar toe te werken. Maar voor het dokterbezoek nog een poging tot een interval, tempoloop of duurloop. Het is het lichaam dat beslist, ondanks de koppigheid in mijn bovenkamer!
Vandaag een herstelduurloop van 10.400 meter gelopen in 0:58:56, hsm 102. Een herstelloop volledig onder de pijngrens, ik gaf me één kilometer om de spieren warm te lopen. Daarna mocht ik geen pijn meer voelen en moest ik zo traag lopen dat er geen pijn op kwam zetten. Ik sta versteld van het recuperatievermogen van het menselijk lichaam, ik kon genieten aan 10.5 km/uur. Het zwaarste was nog voor de bovenbenen, als ik naar 11 km/uur ging kwam de pijn opzetten. Maar het moest en zou zonder pijn gaan vandaag, en daar ben ik in geslaagd, na de zware training van gisteren. De Garmin 310 xt gaf weer kuren en stond volledig ontregeld op mijlen en met een ande gebruikersprofiel. Ik vermoed dat de software automatisch geupdated is, en de standaardwaarden ingesteld staan. Vandaag had het geen belang alleen het actieve herstel was van belang, dat is goed gelukt, de pijn is minder dan voor de training. Morgen staat er een recuperatie of trage duurloop op het programma, en het moet weer onder de pijngrens.
Vandaag een lange duurloop van 34.340 meter gelopen in 2:32:44, hsm 137. Het mocht een niet te zware tocht worden, 4:30/km gemiddeld en niet teveel afzien. Dat zou het niet worden bij nochtans ideale weersomstandigheden, buiten iets teveel wind. Een wat langere afstand en de benen die deze week nog niet goed waren geweest, dat beloofde. Het werd dan ook een gevecht met de slechte benen, om toch het tempo maar te halen. De bovenbenen en de adductoren deden rap pijn, een pijn die je voelt tijdens te zware trainingen. Even doorbijten en hopen dat het beterd, maar toen begon de pubis ook van zich laten voelen. Temperen en tegen 4:30/km blijven lopen, het ging maar het voelde veel te zwaar aan, het was afzien. De laatste vier kilometer liet de rechterbil zich ook voelen, en het energgievat was leeg, maar we gingen door. Uiteindelijk ben ik aangekomen binnen de vooropgestelde tijd, dus moet ik tevreden zijn. Alleen was het spijtig dat ik er zo weinig van heb kunnen genieten, maar ik heb het toch weer maar gelopen. Woensdag moet ik onder de scanner, ik hoop tegen dan wat meer te weten, maar ik vrees er voor.
Vandaag een wisselduurloop van 13.560 meter gelopen in 1:01:25, hsm 122. Het ging wel iets beter met de bekkenstreek, en alle aanhechtingen, spieren en pezen er rond. Ik zou vandaag verschillende tempo's uitproberen, om te zien wat er nog in dit geteisterde lichaam zit. De topsnelheid zou uitgetest worden in driemaal een kilometer met voldoende rust tussen in. Het was de bedoeling om steeds een wat snellere kilometer te lopen, de eerste versnelling ging aan 4:21/km. Niets om over naar huis te schrijven, de tweede snellere km zo een pak beter moeten, het ging in 3:43/km. Dat was al een stuk beter en ik had het gevoel dat het nog beter moet kunnen de derde ging in 3:28/km. Nu kon ik tevreden de rest van de training afwerken en proberen zo goed als mogelijk te herstellen. Ik had toch wel wat last aan de aanhechting van de buikspieren, de pubis dus, daarom durf ik niet lang vol uit lopen. Morgen staat er weer een langere training op het programma normaal 34 kilometer tegen 4:30/km, een stevige training dus.
Vandaag een trage duurloop van 14.140 meter gelopen in 1:09:41, hsm 116. Het ging weer moeizaam vandaag, terug naar af, de aanhechtingen rond de bekken waren pijnlijk. Ik kon het tempo onmogelijk omhoog brengen zonder pijn te hebben, dus bleef het bij een rustige training. Het nieuwe speeltje uitgetest, de forerunner 310 xt, twee dingen vallen direkt op de trilfunctie en de lage kcal verbruik. De forerunner gaf ook een verkeerdelijke hsm de eerste drie kilometer veel te hoog, van een verbeterde satteliet ontvangst niets gemerkt. Het verschil van de tijden van de kilometer in het bos, zijn nog altijd trager dan op de weg of piste, terwijl ik dezelfde snelheid aan houd. De batterij zou 20 uur meegaan en het uurwerk is waterdicht, het zal nog wat trainingen duren voor een difinitief oordeel. Morgen staat er een rustige trage duurloop van 12 kilometer op het programma, ik hoop dat de bekken wat minder last geven.
Vandaag een rustdag in de plaats van morgen, in de eerste plaats de vermoeidheid. Morgen heb ik ook een verlofdag, dus kan ik dan beter gaan lopen na een dagje rust. In een normaal schema had ik morgen deelgenomen aan het Belgisch Kampioenschap 100 km. Het kan verkeren zei Bredero, dus word het een ordinaire training, een rustige trage duurloop. Vandaag heb ik mijn nieuw speeltje ontvangen de Forerunner 310 XT, die kan ik morgen uitproberen. Langs dit kanaal wil ik iedereen die morgen in Torhout start veel succes toewensen, in bijzonder de 100-km lopers.
Vandaag een duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:07:44, hsm 135. De benen wogen als lood, daarom is het een duurloop geworden in plaats vaneen extensieve interval. Als het vierkant draaid doet echt alles pijn, knokken om tegen 14 km/uur te lopen. Er is dus geen geheim en het blijft hard werken om weer mijn oude niveau te halen. Het snelheidswerk loopt langs geen kanten, ik zal waarschijnlijk korte intervals moeten inlassen. Bijvoorbeeld vijf kilometer inlopen dan 10 maal 400 meter snel met 200 meter recup tussen en vijf kilometer uitlopen. Zo stilletjes aan opbouwen, en de afstanden niet opbouwen zolang ik de 16 km/uur niet haal. Die viijf inlopen om de spieren op lengte en temperatuur te krijgen, het zal zijn tijd duren. Morgen een trage duurloop of recuperatieloop, naar gelang het gevoel in de benen.
Vandaag een trage duurloop van 17.000 meter gelopen in 1:21:50, hsm 119. Toch nog pijnlijke benen vandaag en een algemenen vermoeidheid, de vroege zit er voor iets tussen! De bovenbenen stonden precies in brand, de conditie verder opbouwen is een zware taak. Met de heup en de pubis lijkt het beter te gaan, de pijn is in elk geval te verwaarlozen. De kilometers verder opbouwen en hopen dat de snelheid volgt, al was het maar omdat het gewicht zakt. Het allerbelangrijkste is dat ik helemaal genees, zonder dat ik de conditie vanaf nul moet opbouwen. Mogen staat er een iterval, tempoloop of duurloopo op het programma, stilletjes aan naar de 15 km/uur gaan.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 15.360 meter in 1:16:26, hsm 116. De benen lijken al iets beter te reageren op de lange duurlopen aan een goed tempo. Zo haalde ik verleden week maandag geen 11 km/uur en vandaag ging het teg 12 km/uur. Het is wel zo dat de bovenbenen wel nog pijn deden tijdens het lopen, maar dus al wat minder dan verleden week. Ook de bil reageerde beter op de inspanning, hoewel ik daar gisteren voor vreesde, met de pubis ging het goed. Dit is toch een positieve evolutie, ik kan de kilometers al beter verteren, en de pijn is al een stuk minder. Ik ben begonnen met een homeopatische ontstekingsremmer kuur, drie pilletjes traumeel per dag. Baat het niet, schaad het niet, het geeft me al geholpen maar dan met een inspuiting recht in de pees. Het is de bedoeling dat ik deze week nog een paar kilometer meer loop, de conditie verder opbouwen. Morgen staat er een trage duurloop van 16 kilometer op het programma, als de benen het toelaten.
Vandaag een lange duurloop van 30.200 meter gelopen in 2:08:13, mijn hsm moet ik schuldig blijven. Het moest een test worden, eens zien wat het lichaam al aankan, doorgaan tegen de pijngrens. Spijtig genoeg viel de garmin met hsm uit na 20 minuten, gelukkig was ik voorzien en had de garmin 205 ook opgestart. In de eerste kilometers moest ik knokken om aan het tempo te komen, en dat bleef zo de ganse training. De valling speelde spelbreker ik kon niet goed ademen en het snot zat wast ter hoogte van het borstbeen. Maar ik zou er alles aan doen om de 14 km/uur te halen, en daarvoor wou ik wat dieper gaan dan de voorbije weken. Het was natuurlijk nog niet op wedstrijdniveau, een niveau dat ik over die afstand belange nog niet kan halen. De pijn in de bil kwam opzetten na veertien kilometer, de pubis hield stand tot kilometer vijfentwintig. Ik kon wel vlot eten en drinken en kreeg bijstand van Carine die me met de fiets tegemoet kwam. Een positieve training ondanks de vele mankementen, de kwetsuren, de valling en het gewicht dat nog twee kilo teveel is. Morgen staat er een lichte trage duurloop de spieren actief laten recupereren, de benen zullen alles beslissen.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 11.300 meter in 0:53:51, hsm 118. Mijn garmin was weer eens uitgevallen, het heeft tien geregistreerde kilometers weer. Terwijl ik tot kilometer elf heb kunnen volgen, tijd voor een nieuwe garmin 305. Ik heb in deze trage duurloop twee snellere kilometers gelopen, de eerste alleen in 4:12/km. Voor de tweede had ik twee hazen ingehuurd mijn zonen Jorgi en Kenney die op de piste aan het trainen waren. Ze gingen elk 500 meter hazen en mij niet uit het oog verliezen, zodat ze me er niet aflopen. Jorgi had even ervoor een snelle kilometer tegen 3:04/km gelopen, dat was veel te hoog gegrepen voor den dezen. Hij haasde me de eerste 500 meter in 1:55, daarna nam Kenney over en liep de tweede 500 meter in 1:45. Goed voor een snelle kilometer van 3:40/km, lang geleden dat ik dat tempo gelopen had, bedankt jongens. Morgen staat er weer een dertiger op het programma, ik hoop de tijd van verleden week iets te verbeteren.
Vandaag een rustdag op het programma, voor een volledig herstel tegen zondag. Zodat de benen fris zijn om te gaan stemmen, maar zeker voor de training van zondag. Deze middag wat losgefietst op de ergometer, en de benen voelden al beter aan dan eer deze week. Straks nog acht uurtjes gaan werken en de werkweek zit er op, morgen een trage duurloop van ruim tien kilometer. Ik begin stilletjes aan de wedstrijden te missen, maar het blijft moeilijk een doel voor op te stellen. Er zijn de voorbije weken een paar mooie wedstrijden in de streek aan mij voorbij gegaan. De resultaten van deze wedstrijden bekijken deed het kriebelen, een Joggerke in topvorm had er zeker niet misstaan. Maar dat zijn voorlopig nog verre dromen, momenteel is het rustig doortrainen en niet teveel forceren.
Training ergometer.
Vandaag een trage duurloop van 13.500 meter gelopen in 1:04:22, hsm 120. De benen waren vermoeid en voelden zwaar aan, waarschijnlijk ook door de valling waar ik al een tijdje last van heb. Het optrekken van de kilometers terwijl er nog niets veranderd is aan de fysieke ongemakken, buiten conditieverlies. Zo belanden we in een vicieuze cirkel die ik probeer te doorbreken door tegen de stroom in te gaan. De laatste vijf kilometer naar 4:30/km versnelt omdat er morgen toch een rustdag of looploze dag op het programma staat. Niet dat het echt deugt deed, maar om de vermoeide benen nog wat meer te prikkelen, fare fatigue, zich moe maken om conditie en weerstand bij te kweken, het is een van de peilers naar een ijzersterke conditie, maar dat is rusten ook. Deze week hoop ik dus de kaap van de 100 km te halen ondanks een rustdag, ook dat word weer opgebouwd, het trainingsvolume. Hoewel ik binnen 13 dagen een richtlijn, na een tweede opinie verwacht, laat ik de moed niet zakken, in tegendeel. Als de uitleg me niet zint ga ik naar een sportdokter en start ik in samenspraak, met een ontstekingsremmer kuur. Waar ik bijna heilig van overtuigd ben dat deze me van de meeste ongemakken zal bevrijden, op korte termijn. Op lange termijn zal de oorzaak van dit alles moeten aangepakt worden, rugscholing, oefeningen om de spieren op lengte te krijgen. Het versterken van de zwakkere, weinig gebruikte spiergroepen en een degelijke opbouw naar een stevige basisconditie.
Vandaag een duurloop van 16.100 meter gelopen in 1:07:16, hsm 137. Eigenlijk had ik een tempoloop vooropgesteld, maar de benen zijn nog niet volledig hersteld van de training van zondag. Het waren vooral de bovenbenen die nog wat stijf aanvoelden, de loopomstandigheden waren nochtans ideaal. Een wat lichte regen, niet teveel wind en een temperatuur rond de 17°, de hartslag had nog 10 slagen/minuut over. Maar versnellen zat er niet in, een ganse tijd het gevoel gehad van tegen de limiet aan te lopen, de conditie moet omhoog. Toch tevreden dat ik weer een training met een klein beetje qualiteit heb kunnen afwerken, zonder teveel last. Ik hoop de volgende weken de kwaliteit en de kwantiteit van de trainingen langzaam op een voor mij bevredigend peil te brengen. Morgen staat er een trage duurloop van een goed uur op het programma, vrijdag word het de broodnodige rustdag.
Training ergometer.
Vandaag een trage duurloop van 16.100 meter gelopen in 1:20:58, hsm 119. Weer twee rondjes in het Merodese bos gelopen, dat wil zeggen dat de afstand tussen 500-600 meter meer bedraagt. De benen voelden nog wat stijf aan van de training van zondag, en de laatste drie kilometer liet de pubis zich gevoelen. Maar al bij al moet ik concluderen dat ondanks de opbouw in kilometers de kwetsuren toch verder herstellen. Hout vasthouden, en hopen dat de balans van de bekkenspieren zich op natuurlijke wijze hersteld. Zodat de ontstekingen door wrijvingen en te gespannen pezen en spieren verminderd en daarmee de pijn. Daardoor ben ik ook voorstansder van een langere periode onstekingremmers en actieve recuperatie. Natuurlijk komt dat mede door de drang om toch maar te blijven lopen en zo veel als mogelijk de conditie te behouden. Morgen staat er een duurloop of een extensieve interval op het programma, het ochtendgevoel en weersomstandigheden zullen beslissen.
Training ergometer.
