Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Trage duurloop, al goed hersteld van de marathon. De conditie onderhouden tot Kasterlee. Ik ga me deze winter wagen aan een paar crossen. Niet te veel, want het wegseizoen begint vroeg. Marathon Lier, 24 maart en half april de kustmarathon.
Zondag 29 oktober 2006, Etten-Leur. Het begin van de marathon, weinig bekende gezichten. Ik schat mijn kansen voor het podium hoog in, de conditie is goed. Het startschot weerklinkt, een atleet neemt direct afstand. Een groep van twaalf atleten, zet de achtervolging in. Ik voel me sterk en nestel me in tweede positie. Een snelle inschatting leert me dat we de eerste helft wind mee hebben. Ik versnel lichtjes, en loop hetzelfde tempo als de koploper. Na een vijftal kilometer snelt er nog een atleet weg uit de groep. Ik vind het nog te vroeg en zet me terug in de groep. Na tien kilometer zijn de twee eerste tesamen gekomen. Ze hebben zo'n 150 meter voorsprong, en lopen verder uit. Na 12 kilometer beginnen we tegen de wind in te lopen. Ik doe meer dan mijn deel kopwerk, eigenlijk doen we met twee, atleten het grotendeel van het werk, km 17 1 van de twee koplopers moet lossen, nu loop ik al 2 km op kop en we halen hem weldra bij. Juist voor half marathon onderneem ik een poging om naar de eerste te lopen. een viertal atleten komt terug, we zijn tot op 50 meter ven de koploper gekomen. Een atleet waagt de sprong, ik ga mee, op het moment van de aansluiting moet ik lossen. Ik ben als een fietsband dat langzaam leegloopt, nog 16 kilometer tot de aankomst. Het word nog een zware moeilijke tocht, elke atleet die me passeert, doed me mentaal nog een beetje meer kraken, de laatste twee kilometer herpak ik me. Zo eindig ik toch nog toptien, na een plaats te zijn opgeschoven uiteindelijk 9de. In een tijd van 2:50:37, van een positieve split gesproken 1:20:04 half 1:30:33 voor het tweede half.
Recuperatieloop, de benen voelden niet al te pijnlijk aan. Het ego was zwaarder gehavend, geen mentale kracht. Het zal nog eventjes duren voor iok er over ben, zo'n gemiste kans. Maar ik moet me focussen op de volgende marathon, Kasterlee.
Zojuist de marathon van Etten-Leur beeindigd. Een toptien plaats, maar een domme marathon gelopen. Ik kwam als tweede door half marathon, maar kon de inspanning niet doortrekken, een serieuze klop van een voorhamer gekregen, en gefinisht in 2:50:38. Half doorgekomen in 1:20:15, en veel teveel op kop gelopen.
Het is zondag 07:20, binnen anderhalf uur vertrekken we richting Etten-Leur. Na dit artikeltje een stevig ontbijt, boterham met choco, speculoos in de koffie gedopt en banaan, als dat geen calorie-bom is ken ik er niets van. De nachtrust is niet optimaal geweest maar dat is normaal voor de marathon. Het opstaan was redelijk geen stijfheid, alleen de boog onder de linkervoet doet wat zeer, de kuiten en het scheenbeen lijken volledig hersteld. De fitheidstest op de polar heeft aan dat de conditie stijgend is. Nu nog een goede dag, of waarom niet een superdag, nee deze liever binnen 14 dagen. Vandaag gaan we proberen wat tactischer te lopen, dan normaal. Misschien zelf een negatief split proberen te lopen, al hoewel dat moeilijk is in Etten-Leur. De wind kraakt daar de meeste lopers, we zullen er het beste van maken, tot vanavond.
Loslopen, de dag voor Etten-Leur, saai. Geef mij maar een training die in de kuiten kruipt. Maar ja het is nodig voor een goede marathon te lopen. Morgen mag ik me eens laten gaan, sterven en nog eens doodgaan. Wat is dat afzien toch heerlijk, alles doet pijn en je probeerd toch zo rap mogelijk voort te bewegen, de kuiten die verkrampen. De adem die stokt, je krijgt geen slok meer binnen. Alleen mentaal kan je het nog redden, tot morgen.
Loslopertje, 10.5 km tegen een gezapig tempo. Zondag mogen we een uurtje langer slapen. Dat komt goed uit, want in Etten-Leur vertrekken ze om 11:30 dus kunnen we goed uitslapen, zekers de supporters zullen het kunnen waarderen. Het word een harde dobber die herfstmarathon. Maar we zijn er klaar voor.
Trage duurloop, 10.5 km het ging vlot,vlotter als gisteren. De benen zijn al hersteld, de basis-snelheid is goed. De grote vorm zit er aan te komen, hoop ik. Hoop doet leven, dus gaan we er zondag een lap op geven.
Mijn ambitie voor Etten-Leur, een tijd onder de 2:43:00. Een podiumplaats in het algemeen, veleden jaar 4de. Vertrouwen opdoen voor de marathon van Kasterlee. Misschien zelf mijn besttijd lopen van 2006 (2:42:29). Het is een mooie maar zware marathon, omdat het zijn naam niet gestolen heedt, de herfstmarathon (wind), vier maal de viadukt over de autostrade, hard. Ik wens alle deelnemers al vast succes, tot zondag.
Tempoloop, het ging niet vanzelf, hoe hard ik ook mijn best deed, ik kreeg mijn hardslag niet tot 150 hsm, dus de drie dagen rustig zullen van pas komen, hopend op een betere tijd te lopen als in Echternach. Het hoofddoel blijft evenwel Kasterlee.
Het vlaams wegcriterium bestaat uit 12 wedstrijden. De zes beste resultaten tellen voor de eindrangschikking. Elke bijkomende wedstrijd levert 10 bonspunten op. De atleet die een wedstrijd winnend afsluit krijgt 1000 punten. Het maximaal aantal punten die een atleet kan behalen is 6060 punten. Alleen atleten met een val-nummer komen in aanmerking.
Lange trage duurloop 21 km in 1:35:15, laatste lang training. Het liep verassend goed, normaal heb ik het mentaal zwaar. Zo een trage duurloop ligt me niet zo goed, maar het blijkt nodig. Morgen nog een tempoloop en dan de rest van de week rustig. Buiten zondag natuurlijk, dan is het wedstrijd dag.
Trage duurloop 15.5 km, iets te snel gelopen. Het ging redelijk vlot, elke dag iets beter. Zondag loop ik de marathon van Etten-Leur. Morgen laatste lange trage duurloop.
De rest van het gezin, vrouw en kinderen heeft veldloop ambitie. Dus zal ik af en toe een veldloop verslagje moeten schrijven. Jorgi en Kenney begonnen vandaag met een oefen veldloop. Deze had plaats in Herenthout zelf en werd ingericht door de club. Kenney starte bij de puppillen en eindigde op de 7de plaats 22 deelnemers. Jorgi starte bij de miniemen en eindigde tiende na een knappe wedstrijd met 16 atleten. Met de wetenschap dat ze alle twee eerste-jaars zijn een flink resultaat.
Tempoloop vijf aan een geschakelde blokken van 5 km. Totaal tijd is boven het gemiddelde van de laatste marathon. De laatste blok van vijf km, heeft aan dat er vooral gerust moet worden. Ik kon de inspanning niet doortrekken, de conditie van het voorjaar heb ik nog niet. De rustigere blokken vertellen dat het met de uithouding goed zit (hartslag zakt!). De enige harde training voor volgende week een tempotraining op woensdag. Op de onderrug een paar keer een warmte-compress leggen, om deze te laten ontspannen. Hopelijk is dat voldoende om de conditie nog een beetje te laten stijgen.
Recuperatieloop, herstellen van de voorbije trainingen. Morgen word een test voor de marathon van Etten-Leur. Een tempoloop in blokken over 25 km (15,14,16,14,15 km/uur). Zware kost een week voor de marathon, maar nodig.
3de Ochtendjogging Olen 22/10/2006.
Afstanden tussen de 3-20 km. Met vertrekken tussen 8:30 en 12:00 uur. Start domein Teunenberg, Boerenkrijglaan 2250 Olen. Deelname 3 euro.
Duurloop13 kilometer, om wat tempo variatie te hebben. Het is een fout dat veel atleten maken een monotoon tempo. Wat ik dikwijls vergeet in mijn trage duurtrainingen zijn een paar korte versnellingen. Ook het vaartspel of te wel fartlek-training, vergeet ik in mijn trainings-schema te plannen. De kick en het spannend houden van de trainingen is essientieel om vol te houden.
Trage duurloop van 20 kilometer, het liep stroef. De hartslag was goed, maar de benen voelden zwaar. Morgen en overmorgen 13 km om wat te herstellen. In Etten-leur wil ik ruim onder de 2:45:00.
Tempoloop, eerste pittige training na de marathon. De benen zijn nog niet volledig hersteld, licht verkrampt. Zekers de bovenbenen, tegen zondag zal het goed zijn. Zondag pittige blokkenloop, om te wennen lang aan een hoog tempo te lopen.
Recuperatieloop de benen voelden al redelijk goed aan. Het bewijs dat de conditie vrij goed is, goede recuperatie. Dit week-end geen wedstrijd om een betere recuperatie naar de volgende marathon, daar moet een jaarbeste van komen. Natuurlijk is het afwachten, hoe het weer is en de tegenstand!
De gedachte iemand bij te kunnen halen maakt de atleet sterker in het hoofd, zoals bijgehaald worden op het moreel werkt. Daarom is een negatieve split op de marathon aangewezen, helaas voor mij probeer ik altijd het onderste uit de kan te halen. Op een lange hellende strook zie ik de stip alsmaar groter worden, ik win terrein, de afdalingen probeer ik er weer wat meer snelheid in te krijgen. Maar vandaag loop ik met een snelheidsbegrenzer, ik nader kilometer 25 in 1:35:33, de laatste 5 km gaan in 19:28 het gaat goed. Hier op deze 13 km lange strook zullen er veel kraken door de wind en het heuvelachtig parkoer, op km 26 beginnen de supporters weer op te doemen, vol bewondering blijven ze de atleten aanmoedigen. Ik loop nu op 100 meter van de 11de plaats, het gaat langzaam de inhaalrace maar ik ben aan de winnende hand, na 28 km heb ik hem te pakken. Nu begin ik de km af te tellen, km 30 (1:55:23) de laatste 5 in (19:50), de wind bot de snelheid verder af, km 33 we gaan de sure weer over. Het is een steile korte houten brug, ik loop door de bochtige banen van een duits dorp, de meeste lijken niet te beseffen wat er gebeurd. Kilometer 35 in 1:55:23 de laatste 5 km (20:16) hier zie ik de tien atleten die voormij lopen passeren, de tiende krijg ik nog voor het keerpunt te pakken, hij heeft zijn motor opgeblazen, stapt, gaat weer lopen en stapt weer, voor hem word het nog een wrede tocht. Op de lange rechte wegen zie ik de negende lopen in de verte, een nieuw mikpunt, al zit ik ook niet meer zo fris, na km 40 in 2:35:59, de laatste 5 in (20:20) , loop ik op de negende plaats, toch een beetje onverhoopt, de benen doen nu vreselijk zeer, de krampen lijken nabij, ik vertraag. De laatste 1200 meter door een mensen-zee, spijtig genoeg lopen er een paar gewoon in de weg, wat het nog zwaarder maakt. De laatste rechte lijn, zelf een sprintje kan er niet meer af, ik word afgeklokt op 2:45:15, moe maar voldaan neem ik mijn medaille in ontvangst. Nu naar de restauratie-tent, cola, water, sportdrank en warme zoete thee zijn de aangeboden dranken, banaan, rozijnen, en cake om de innerlijke mens te versterken, een dikke bravo voor de organisatie. Ondertussen lopen de clubmakkers binnen, 22: Benny Geens 2:54:09, 106: Frans Michielsen 3:13:51, 225: Jozef Lens 3:30:15, Johan Sterckx vind ik niet terug in de uitslag en Danny Cannaerts is uit de wedstrijd gestapt na 28 km. De top-vijf 1: Francis Alain 2:24:36 2: Azevedo Jose 2:35:29 3: Cauwels Chris 2:37:28 4: Krombach Christian 2:37:33 5: Van Dorpe Patrick 2:37:41.
Herstelloop 10.5 km, de benen zijn wat stram maar het is te doen. Dan ben ik toch niet te veel in de rooie gegaan gisteren. Morgen nog een herstelloop en dan de training weer wat opdrijven. Op naar de volgende marathon.
Voor ik mijn verhaal doe over mijn marathon, een woordje over de wedstrijd van mijn vrouw Carine. Ze nam deel aan de tien mijl, na een schitterend verlopen wedstrijd eindigd ze 115de in 1:16:41 als 12de vrouw. Dit is een forse verbetering van haar besttijd over de 10 mijl, ook getraind op een schema van Jan Ledegen, een dikke proficiat voor mijn vrouw. Aan de start enkele bekende gezichten van verleden jaar, mijn loopmakker Partick van Dorpe, Jose Azevedo, en natuurlijk de teamgenoten, Geens Benny, Michielsen Frans, Lens Jef, Cannaerts Danny en Sterckx Johan. Allemaal met verschillende ambitie's en hoge verwachtingen, Benny en Danny kondigen nemen zelf afscheid van de marathon, het zal een verlies zijn. De start word gegeven ik word als vanouds vorbij gelopen door een 15-tal atleten, ik zoek rap het gezelschap op van een groep geleid door Patrick van Dorpe. De eerste vijf km komen we door in 19:04, een goed tempo niet te snel niet te rap, vanaf de volgende km komt er een serieuze versnelling. Ik hou het groepje voor bekeken en los na 9 km, nu loop ik een voor mij comfortabel tempo, doorkomst km 10 in 37:31, laatste 5 km in 18:27. Het groeje loopt ondertussen al een 200 meter voor me uit en ik besef dat het een eenzame lange wedstrijd gaat worden. De volgende vijf km kan ik me nog richten op tien mijllopers, en onderhoud nog een goed tempo, km 15 (56:36) laatste 5 km 19:05. Nu we richting Bollendorf lopen word het echt eenzaam, geen supporters meer langs de weg, het veld is volledig uiteen geslagen. Na de doorkomst op km 15, hebben de supporters toe geroepen dat ik in een elfde positie liep, nog voor km 18 word ik voorbij gestoken door twee atleten, mijn tempo heb ik gevoelig laten zakken, het einde halen in goede staat is de boodschap, km 20 (1:16:05) laatste 5 km 19:29. Ik probeer op afstand de twee atleten te volgen nu we op het vernieuwd parkoers komen, het word heuvelachtig en we hebben tegenwind. De twee voor mij hebben een andere te pakken dit word mijn doel in de volgende kilometers, Half marathon heeft de klok 1:20:26 aan.
Zaterdag 13:30 we vertrekken van uit Herenthout richting Echternach. Tot aan de Duitse grens verloopt alles vlot, Geert Caers en Annick Dom zijn me komen ophalen. De vrouw moest op onze oudste wachten die met andere plechtige communikanten naar Nijmwegen was. Een omleiding aan de Duitse grens leid ons om langs kleine bochtige baantjes zo'n 25 km lang. Eens weer op de autostrade gaat alles vlot, we beslissen eerst de nummers te gaan halen. De andere Herenthoutse atleten zijn al het stadje ingetrokken, ondertussen zie ik in de enveloppe van mijn vrouw die de 10 mijl loopt, geen chip zit. De nieuwe organisatie is behulpzaam, en alles word vlot geregeld, het vernieuwde parcours hangt uit. We begeven ons richting stad om de andere clubleden te zoeken, bij het eerste cafeetje hebben we prijs. Benny, Danny en frans staan buiten en vragen me of ik een deel van het nieuw parour wil gaan verkennen. Ik pas en zeg dat ik hun deskundig verslag wel zal horen, ondertussen drinken we een glas met de rest van het gezelschap. Een goed half uur later brengen de mannen het zware verdict het is veel heuvelachtiger dan het vorig parkoers. Na een wandeling door Echternach centrum rijden we richting Bollendorf, waar ons hotel ligt. De weg die we daar nemen is een deel van het vernieuwde parkoer, er liggen twee serieuze knikken in, en een lang stuk vals plat met de daarbij horende afdalingen. Na een stevig avondmaal en een paar drankjes, plus sterke verhalen besluit ik te gaan slapen rond een uur of elf. Na een redelijke nachtrust, werden we om zeven uur gewekt, om half-acht konden we ontbijten, 2 broodjes met choco later, makten we ons gereed voor de start.
Loslopen een goede 24 uur voor de marathon. Frisse benen, tweede ronde iets sneller dan eerste. Er is geen plaats voor twijfels, morgen is het te doen. De tijd moet scherper als tijdens de Kustmarathon. Nu hopen op de ideale omstandigheden om er zo'n scherp mogelijke tijd uit te halen, onder de 2:45:00 liefst.
Ik zal moeten hopen op een goede vorm van de dag. Mijn polars fitheidstest heeft aan dat de conditie in dalende lijn gaat. Gelukkig is de test niet waterdicht, maar een aanwijzing. Het kan een indicatie zijn dat het trainingsomvang naar omlaag moet. De rusthartslag s'morgens gemeten heeft 37 slagen per minuut. Dus is de vermoeidheid niet te groot, ik heb goed afgebouwd. De finale test zal zondag tijdens de marathon plaats hebben. Die gaat me wijzer maken of de conditie al of niet beter word. In elk geval hoop ik onder de 2:45:00 te lopen, dat is het doel. Toch zal ik een zeker risico nemen en de halve onder de 1:20:00 lopen. We zien wel waar we stranden, staks nog 8 km loslopen en dan de sportzak gereed maken, rond 1 uur richting Echternach.
Loslopen 10.5 km de pijntjes nog eens voelen. Ik kan niet op souplesse lopen, stijf als een plank. De film van de marathon door het hoofd laten gaan. Durven hopen op een knalprestatie.
Zondag is mijn eerste groot najaarsdoel, de Euromarathon in Echternach. Een van de drie grote doelen, samen met de Natuurmarathon in Kasterlee en de Kerstcorrida in Herenthout. Echternach waar ik verleden jaar mijn persoonlijke besttijd gelopen heb. Echternach met een voor mij op maat gesneden parcours. Twee maal rond het meer 2*8 km de lus richting de perekop teurg aan de aankomst km 28en dan de lus richting Bollendorf. Ook de mensen rondom mij leggen druk, de vorm is er dus de druk moet ik maar aankunnen. Zoals elk jaar gaan we met een grote groep atleten en supporters van Herenthout naar Echternach. Een leuk week-endje uit, bekende mensen langs de baan en ook bekende mede atleten. Die zie je tijdens de lussen ook twee maal, ik wens aan alle deelnemers een schitterende marathon of 10 mijl toe.
Loslopen 13 km, zonder de tijd in de gaten te houden. Het draaide iets soepeler dan de laatste dagen. Losmaken van de kuitspieren en stretchen van de beenspieren. Morgen een tien kilometer loslopen, hopelijk met een goed gevoel.
Tempoloop, stijve benen geen souplesse, beoogd tempo niet gehaald. Vanaf vandaag rustige trainingen, en wat meer stretchen. De spieren soepel en op lengte krijgen, koolhydraten stapelen. Focussen op het uit eindelijke doel, brainwashen.
Trage duurloop 21 km, leeggelopen aan een traag tempo. Vanaf morgen koolhydraten opslaan, morgen een tempotest. De marathon een paar keer in het hoofd lopen. De benen doen nog zeer, herstellen is de boodschap.
Trage duurloop 13 km, herstellen is de boodschap. Nu het vertrouwen op punt staat voor de marathon. Het belangrijkste is nu krachten opdoen en licht trainen. Alleen woensdag een tempoloop aan marathontempo. Hopen op perfecte omstandigheden en de juiste tempomakers.
Trage duurloop van een goed 20 km, zware benen van de wedstrijd gisteren in Broechem 10 mijl. Het is goed te zien aan mijn laatste ronde oplopende hartslag ondanks het lager tempo. Volgende week pre-marathon week.
Zaterdag 7 oktober, Broechem. Weinig bekent volk te zien voor de knoesselloop. Ik schat van de gekenden, twee betere atleten als ik. Stijn Jacobs, winnaar van verleden jaar en Eric Caluwaerts. Voor de start gaan we samen op de foto, eric zegt al lachend hier het podium. De speaker voor de start legt uit een aanloopronde en vier grote ronden, om juist 10 engelse mijl te bekomen. Het startschot weerklinkt, als twee hazen muizen Eric en Stijn er vandoor. Voor de derde plaats word het aanvankelijk veel spannender, zeven atleten vormen het achtervolgend groepje. Pas bij het ingaan van de derde ronde spat alles uit elkaar. Ik dicht het gat op Johan Keustermans, die een 20-tal meter was uitgelopen, alleen Herman Lievens doet hetzelfde, maar hij heeft zichzelf overschat. De lange strook wind mee kan ik Johan amper volgen, wind tegen krijg ik hem er niet af. Ik heb mijn plan klaar, de laatste km val ik aan op een strook wind schuin tegen, met daarna een zestal moeilijke bochten, ondertussen lopen Stijn en Eric verder uit. De laatste ronde, Johan sleurt op kop, ik probeer te volgen het kraakt maar barst niet. Bij het ingaan van de laatste ronde, plaats ik een verschroeiende versnelling. Ik pak tien meter en probeer het tempo zo hoog mogelijk te houden. Op 500 meter van de meet ben ik zekers van de derde plaats, eerste master. Ik klok af op 0:56:39, een besttijd op de tien mijl. Voor de overwinning heeft Stijn de op dezelfde plaats als ik aangevallen en zo met voorsprong gewonnen, het voorspelde podium. Samen lopen we nog een grote ronde uit, mijn moreel is aangescherpt.
Elke atleet zal het wel eens voor gehad hebben, muizenissen in het hoofd. De onzekerheid neemt toe, het vertrouwen slinkt langzaam weg. Een dag gaat het goed de drie volgende, voel je, je ongemakkelijk. Wat is dat brandend gevoel in de benen, dat terwijl je een trage duurloop doet?! Een uurtje lopen is een marteling, de bloedaders springen uit je benen. Je vecht er tegen, met wishfull thinking, na een tijd lijkt het een verloren strijd. Dan komt die ene dag een tempoloop, je loopt tegen 16 km/uur, je lijkt nog te kunnen versnellen. Het gevoel na die training is super, dit is het keerpunt of is het een tijdelijke opflakkering? Je vergelijk schema van de vorige jaren, zoekt naar nuances en raakpunten, iets dat je op de goede weg brengt. Misschien is de conditie wat minder, beginnen de jaren door te wegen, is het op?
Trage duurloop, om de benen nog wat te laten herstellen. Nog altijd de naweeen van de kustmarathon. Morgen uitslapen en mentaal voorbereiden naar de tien mijl. Ik moet er positief uitkomen als de benen branden en de tijd, valt tegen zal er veel mentaal oplapwerk zijn.
Trage duurloop van 20 km, daar aan voel ik dat ik nog niet gerecupereerd ben van de marathon. Zaterdag loop ik de Knoeselloop in Broechem 10 mijl. Ik hoop onder de 0:59:00 te komen, bewijs van vorm! Hard werken is de enigste methode om er te komen.
Tempoloop, eerste en laatste ronde voluit. Het ging al redelijk vlot, de verzuring is bijna verdwenen. Het kan zijn dat we zaterdag een 10 mijl wedstrijd inlassen. Kwestie van het vertrouwen en de snelheid wat op te drijven.
Trage duurloop, het ging al een stuk beter als gisteren. Maar ja dat is normaal na een marathon, de kuit lijkt in orde. Morgen tempoloop van een uur tegen 15 km/uur. Ik hoop dat de conditie vanaf nu in stijgende lijn gaat.
Ook mijn vrouw nam deel aan de halve kustmarathon.
Zaterdag 30 september, nog voor ik vertrok voor de kustmarathon. Was mijn vrouw al een uur op weg voor haar halve marathon. Ze zou het schitterend doen, een PR met een netto-tijd van 1:48:22. Op plaats 744 in het algemeen, een 78ste plaats bij de dames waar er 457 dames uitgelopen hadden, op naar de tien mijl in Echternach.
Herstelloop tweede dag na de marathon, pijnlijk quadriceps. Vanaf morgen zou het beter moeten gaan, woensdag tempoloop. Hoop de conditie wat op te kunnen drijven tegen Echternach.
Gisteren, zaterdag 12:05 de kustmarathon word op gang geschoten. Deze keer geen kenianen aan de start, maar wel belgische toppers. Rik Ceulemans en Gino van Geyte zijn de topfavorieten, Koen van Rie en Vincent Trenet goede tegenstanders. Voor de start voel ik me al niet super, toch staat mijn besluit vast, zolang mogelijk de 16 km/uur aanhouden. Na een te snelle start laat ik me na drie kilometer uitzakken naar het volgende groepje geleid door drie atleten van vacbo Mol. Onder andere Wilfried Wuyts, die gestart was voor een eindtijd van 2:38:00 dus 16 km /uur, na tien km komen we door op 0:36:54. De ademhaling is zwaar maar nog onder controle, elke bevoorrading verlies ik enkele meters doordat ik voldoende tijd neem om goed te drinken. Dat klein gaatje dichtlopen doet pijn, dus besef ik dat het een lange lijdensweg word tot de finish, km 15 komen we door in 0:55:54. Zolang mogelijk het groepje blijven volgen is de boodschap, als ik moet lossen loop ik uit binnen de pijngrens, km 20 in 1:14:31. Nu laat ik ze gaan op een stuk tegen de wind, half marathon in een goede 1:18:52, ik bereken rap 4:17/km om binnen de 2:50:00 te finishen. 1:34:47 na 25 km ik hou nog redelijk stand, maar de bovenbenen verkrampen, km 30 in 1:57:36 bij het buitenlopen van het militair domein van Lombardsijde kraak ik volledig, het zullen nog 12 lange en zware km worden. Ik probeer zo ontspannen mogelijk te lopen, de supporters schreeuwen ons vooruit maar de benen willen niet volgen km 35 in 2:20 rond. Nog een goede tijd een gemiddelde van 15 km/ uur, maar ik loop nu km boven 4:30/km, verstand op nul blik op oneindig en niet beginnen stappen. Kilometer 40 in 2:43:21, het einde nabij, de laatste 2,195 meter gaan er nog zekers tien atleten over mij, de laatste tien km worden de prijzen verdeeld op de marathon 2:53:41.