Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag twee maal een alternatieve training gedaan. Het eerste half uur de hometrainer, klein verzetje. Het is even moeilijk als traag joggen, met een gebroken elleboog. Het tweede half uur op de orbitrac, dat komt al wat dichter bij het lopen. De tijd gaat zo traag vooruit, geef mij maar lopen in de vrije natuur. Morgenochtend vroeg vertrekken we richting Italie, met een tussenstop. Waar we waarschijnlijk in Oostenrijk gaan overnachten, de ochtend erop Doorrijden naar het Gardameer, waar we zeven dagen verblijven. Daarna nog tien dagen Oostenrijk, ik ga wel eens uitzien of ik van daar een berichtje kan posten om mijn blog up to date te houden.
Ik heb besloten toch nog wat te wachten met lopen. Zondag zit ik aan het Gardameer in Santa Felice Del Benaco. Ik zal het er maar op wandelen houden, het zou er ruim boven de 30° zijn. Ik ben daarjuist bij de orthopedist geweest en heb al tot eind volgende maand arbeidsongeschiktheid gekregen. Op een nieuw genomen RX was te zien dat het afgebroken stukje bot nog op de juiste plaats zat. Veel aangroei was er evenwel nog niet te zien, ik kreeg de keuze uit drie mogelijkheden. Een plaaster van aan de pols tot onder de oksels, een open steunprofiel dat ik kan verwijderen, maar toch goed steun geeft tijdens het wandelen of slapen, of mijn hangmat van de eerste week, met de uitleg erbij dat de hangmat het meeste pijn zou geven en de plaaster pijnvrij zou zijn. Dus voor het middenste gekozen, een open steunprofiel van de pols tot aan de oksels. Vandaag een half uurtje op de hometrainer gestaan, om toch een minumum aan conditie houden.
Het kan rap beteren, de pijn was al veel minder. Ik heb drie maal twee uur kunnen slapen, het was nodig. De zwelling van de linkeronder arm is afgenomen, en ik kan de vingers al wat bewegen, zonder te veel pijn. Ook de zwelling in knie en enkel zijn fel verbeterd. Allenmaal positief nieuws, dus is het moreel een stuk beter. Mijn zevende dag zonder lopen, toch hoop ik vandaag op de hometrainer te kunnen trainen al was het maar een kwartiertje. Het scheenbeen en de onderrug hebben ondertussen al wat kunnen herstellen. Rustig aan alles wat kunnen opbouwen, en dan op verlof. Ja ik zie het weer zitten.
Op zoek naar motivatie, was mijn vorig bericht, doelen stellen is het simpele antwoord. -Wat wil ik op korte termijn? gezond worden. -Naar welk korte termijn doel? weer lopen. -Hoe? op een gezonde manier. Zo kan ik gemakkelijk uren doorgaan, mijn eigen motivatie opkrikken. -Waarom zou ik op mijn voeding letten? gewichtstoename beperken. Het kan een paar weken schelen, elke kilo dat er teveel bij komt. Niet dat ik me iets ga ontzeggen, gewoon niet beginnen schransen. -Wanneer wil ik weer beginnen? je kan er geen termijn op plakken. Het lichaam laten herstellen, ook al is de drang groot, geduld is een nood! Laat die hersenkronkels maar doorgaan, genoeg tijd om na te denken. -Het doel? Gezonde geest in een gezond lichaam, van jezelf kunnen genieten. Het klinkt egocentrisch, toch moet je beginnen bij jezelf, de rest volgt. Laat andere mensen jou doel niet stellen, bepaal zelf wat belangrijk is. Vinokourov was mijn groot voorbeeld, pijn verdragen, terugvechten. Spijtig genoeg kon hij zelf zijn doel niet bereiken, hij gebruikte lichaams vreemd bloed. Toch blijft hij in mijn gedachten de Kazakse krijger, maar er blijft voor altijd een smet. Zo voel ik het aan, drijf je lichaam tot het limiet, zie tot wat je in staat bent. Bedrieg de anderen niet, want tenslotte bedrieg je alleen jezelf.
Ik ben op zoek naar de motivatie om me niet volledig te laten gaan. Op vijf dagen al vier kilo bijgekomen, vijf dagen niet bewegen. Morgen ga ik een uurtje proberen wandelen, licht joggen gaat niet. De pijn is bij lichte schokken niet te harden, pijnlijke zaak!! Ik zal wat op mijn voeding moeten letten, want ik verbrand te weinig calorieen. Zondag vertrekken we normaal voor drie weken op verlof. Eerst richting Italie, aan het Gardameer voor zeven dagen. Daarna voor 10 dagen naar Oetztal Oosterijk.
Ik ben gebroken en gekraakt, te weinig nachtrust kan een mens breken. Deze nacht niet meer als een uur aan een stuk kunnen slapen. De pijn bij het lichtjes draaien van de arm maakt me wakker. Ik vraag me af of ik niet beter af ben met een plaaster, die fixeert de arm. Vandaag geprobeerd op de orbitrac de stramme spieren los te gooien. Dat was geen goed idee, dus na een vijftal minuten gestopt. Alleen rust kan me vooruit helpen, een paar uur aan een stuk doorslapen.
Nu de grootste pijn weg is, de schaafwonde en elleboog aan de beterhand zijn. Heb ik een beter gevoel over de pijn aan de gezwollen knie en enkel. Stappen lukt pijnloos, maar door de knieen buigen en de enkel draaien gaat moeilijk. Toch hoop ik morgen wat te kunnen steppen of op de hometrainer te fietsen. Ik moet toch stilletjes aan wat beweging hebben, ik ben niet gemaakt om niets te doen. Maar vandaag doe ik het rustig aan, ik heb een drie uurtjes kunnen slapen. overdag val ik af en toe in slaap in de zetel, maar nooit langer dan een kwartier. Dus zie ik er oververmoeid uit, en voel me ook zo, hulpeloos!!
Waar licht de pijngrens, voor ieder individu zal het anders liggen. Ik kan wat pijn verdragen, mijn grenzen verleggen, afzien. Toch zijn er atleten die er ver door heen gaan, Vinokourov om er een te noemen. Gisteren bij mijn ongeval met de scooter, heb ik buiten een gebroken elleboog, heel wat schaafwonden opgelopen, na die glijpartij over de asfalt. Linkerknie, linkerhand en linkerenkel vertoonden schaafwonden. Gisteren-avond moesten de diverse wonden een nieuw verband. Het verband kleefde in de wonden en ik wou het uitschreeuwen van de pijn. Toen dwaalden mijn gedachten af naar Vinokourov, wat moet die al een week lang verduren? Het bloed sijpelt door zijn verband heen, elke dag opnieuw, een langzame genezing! Toch blijft hij het uiterste van zijn lichaam vergen, en de pijngrens verleggen. Wat voel ik mezelf een kneusje, als ik de pijn die me te beurt valt ondraaglijk vind.
Na een elleboogbreuk ten gevolge van een werkongeval, zal ik een tijdje niet meer kunnen lopen en trainen. Net voor het binnen rijden van de fietsstalling, ging ik onder uit met de scooter, de eerste klap opgevangen met een gestrekte linkerarm. Kneuzingen aan de linkerknie, linkerhand en linkerenkel. Volgende week vrijdag moet ik naar de radiologie om te zien of een plaaster nodig is, voorlopig alleen een draagband.
Lange trage duurloop 20 kilometer, voorzichtig begin tegen de wind in. Stilletjes aan het tempo wat op gedreven, de benen waren licht vermoeid. Morgen en overmorgen lichtere trainingen, de benen wat laten herstellen. Zondag nog een alles uit de kas halen, daar tussen Kasterlee en Tielen.
Tempoloop 14.960 meter, er nog eens een lap opgeven, tempotraining. Hartslag onder controle, benen waren nog niet top, dat hoefde ook niet. Lichte pijn in de schenen, en linkerknie, de onderrug nog altijd stijf en de hielen van beide voeten waren pijnlijk, in twee woorden, half kreupel.
Trage duurloop 13.6 kilometer, aan een lagere hartslag dan gisteren gelopen. Ook een pak trager, de benen vonden het hard genoeg gaan, de warmte? De leeftijd, een jaartje bij mogen schrijven, master b, 45 plusser, een nieuwe categorie. De meeste 45+ atleten, vertellen dat het dan goed achteruit begint te gaan met de prestatie's. Vanaf vandaag leggen we een nieuwe besttijd lijst aan, de motivatie hoog houden.
Trage duurloop 16.5 kilometer, bij een graad of 30, lekker zweten. Ik had als voorzorg water meegenomen, het was nodig, alles opgedronken. De benen waren nog wat zwaar, waarschijnlijk ook door de warmte. In het bos was het iets beter lopen, maar de hartslag bleef te hoog. Morgen 13 kilometer iets rustiger aan.
Lange duurloop 24 kilometer, Het was warm en langs het kanaal liep ik tegen de wind. Het was knokken geblazen om de voor op gestelde tijden te halen. Finaal is het gelukt, de laatste 10 kilometer een iets te hoge hartslag. De wedstrijd van vrijdagavond zat nog wat in de benen. Deze week de kilometers flink afgebouwd goed 100 km gelopen.
Trage duurloop 15 kilometer, had toch een zwaar gevoel in de benen. Zo'n een kortere snelle race laat sporen na, het ging nog redelijk. Een redelijk hoge hartslag, voor het gelopen tempo, 2 rondjes Merodese bossen. De voormiddag in de tuin werken en vanaf 14:00 uur de tour volgen.
13 juli Wiekevorst 20:00, wedstrijd over 9.430 meter, door een wegvergissing. Na een toch wel snelle eerste kilometer, liep ik in zowat 32ste positie. Een atleet zou me nog voorbij lopen, ikzelf zou er nog 19 voorbij lopen. Zo finishte ik in de geldprijzen voorzien voor de eerste 15, dat was buiten de verwachtingen.
Met goed 300 atleten gingen we van start op de 10 kilometer. Schoon volk aan de start, te veel om op te noemen. Ik schatte me rond de 25ste plaats, zekers 6 dagen na de marathon. Het mooie en warme weer speelde wel wat in mijn voordeel. Van de bloggers werd Eric Caluwaerts 1ste in de wedstrijd. Wesley van der Gaer werd derde, en Gino Lauwen 12de. Ikzelf finishte 14de in 0:33:56, neen geen nieuw record op de 10 km. Maar door een wegvergissing van de voor rijdende motard was de afstand 9.430 meter. Mijn vrouw Carine 210de ondanks haar infectie aan de luchtwegen. Kenney en Jorgi liepen de 5 km ruim binnen de eerste helft van het peleton. Kenney finishte 57ste als eerste pupil in 0:23:05, Jorgi als 58ste, 2de miniem in 0:23:11. Dit op een wedstrijd met 151 finishers, en zwaar in ademnood, onverantwoord!! Maar ze zijn als de papa, het bloed gaat waar het niet kruipen kan.
De afstand die ik het meest haat, een tien kilometer. Hard, pijnlijk en volledig in het rood gaan, en toch iedereen zien wegschuiven. Weerstand en uithouding heb je niet echt nodig, snelheid wel. Laat dat juist zijn wat ik tekort kom, dus aan zie ik het meer als een snelheidstraining. Ook de vrouw en zonen doen mee in Herenthout, de afstand beslissen ze ter plaatse. Al twee weken heben ze alle drie last van de luchtwegen, de en dag al iets meer dan de andere. Een verslagje zet ik zo snel mogelijk online.
Recuperatieloop 10.450 meter, rustig en traag gelopen, beetje herstellen. De benen waren toch wat vermoeid, goed te voelen tijdens een trage loop. Toch progressief versnelt, hart wat laten pompen, morgen Wedstrijddag.
Een wedstrijd gevonden voor tijdens het verlof in Oostenrijk. Link naar wedstrijd: http://www.thermenlauf.com/startseite.php Het betreft een halve marathon drie ronden van 7.100 meter, met een redelijk hoogteverschil per ronde ongeveer 35 meter. Het vertrek is op 1175 meter hoogte.
Tempoloop 13 kilometer, de benen nog eens los schudden, en eens doortrekken. Ik mocht wel niet in het rood komen, wat mij bij kilometer 12 niet gelukt is. Er moest ook wat variabel tempo inzitten, niet te vlak lopen, prikkels geven. Het werd een bevredigende training, de benen gingen niet stuk en ik kon sturen. Natuurlijk is het kort voor de wedstrijd van vrijdag, dus morgen hersteltraining.
Duurloop 15 km, aderhalve minuut rapper als gisteren over hetzelfde parcours. De gemiddelde hartslag ligt 2 slagen lager dan gisteren, een vlotte recuperatie. Laatste drie kilometer doorgetrokken tegen 15 km/uur, dan voel ik de naweeen van de marathon nog. Morgen een tempoloop 13 km tegen 15 km/uur, nog niet echt scherp, dat houden we voor vrijdag.
Trage duurloop 15 kilometer, de benen waren goed twee dagen na de marathon. Morgen toch een rustige training inlassen, een recuperatieloop van 13 kilometer. Nu het wat beter gaat met de recuperatie, niets forceren, moeilijker gedaan dan gezegd. Vrijdag in Wiekevorst een gans andere wedstijd, gewoon 37 minuten in het rood.
Marathon van de noorderkempen, naam marathon onwaardig!!! (deel2)
Aan de kerk gaat het voor de eerste maal fout ik moest rechts afslaan door een poort, geen pijlen te bespeuren, en geen weg aanwijzers, het zal de voorbode blijken van een marathon vol ellende. Kilometer zeven, de eerste aflossingszone, tevens de eerste drankpost, eindelijk. Kilometer 10 kom ik door in 0:39:10, elke bocht moet ik de weg vragen, nu worden we een onverharde weg opgestuurd. Ik hou mijn hart al vast, en hoop stiekem dat hier bewegwijzering staat, de volgende tweesprong heb ik al prijs. Geen pijltje niets, nada, noppes moet ik gokken, gelukkig staan er juist achter de bocht toeschouwers, juist gegokt. we lopen door open vlakten en op onverharde wegen, km 15 ik kom door in 0:58:53 en zie in de verte atleten. Eindelijk kan ik me concentreren op het lopen, hier staat dan wel een extra drankpost, het zullen er zes worden voor de ganse marathon, de sponsposten zijn op dezelfde plaats, kilometer 20 kom ik voorbij in 1:18:38, het gaat nog redelijk. We krijgen eindelijk nog een stukje asfalt onder de voeten, hier staan vrouw en kinderen om te supporteren. We draaien en krijgen de wind pal op de neus, de benen beginnen te protesteren en ik begin weer naar water te snakken. Kilometer 25, ik kom door in 1:38:56, we krijgen weer een lang stuk onverharde weg, in zeer slechte staat, Voor de derde keer ga ik de verkeerde kant uit , bij een splitsing dat is wat ik nodig had om volledig te breken. Eindelijk komen ik weer op de verharde weg, daar staat mijn gezinnetje weer te supporteren, spijtig genoeg hebben ze geen water bij. Pas rond km 30 (2:00:03) staat er een drinkpost, ik krijg een beker te pakken het is born, veel te veel poeder in vermengd. Ik moet stoppen en rechts omkeer maken om twee bekertjes water te pakken, nu is het tempo volledig gebroken. Gellukkig loop ik in derde positie, en dat doet me toch doorgaan, ik heb dan al dikwijls gedacht aan uitstappen. Ik krijg info van een collega loper die meefietst, en de verschillen nu doorgeeft, ik heb vijf minuten voor op de vierde. Dat word dus doserend uitlopen, de motivatie is weer wat aangescherpt, ik sleep me voort, hard labeur, km 35 in 2:23:36. Mijn tempo is gevoelig gezakt hopelijk blijf ik onder de 2:55:00, kilometer 40 in 2:47:19, dat ziet er niet goed uit. Maar dan weet ik al dat de marathon zekers 500 meter tekort zal zijn, mijn lijdensweg gaat voort. Eindelijk de laatste rechte lijn, nog een beetje versnellen met de laatste beetje krachten die ik in de benen heb. 2:54:35 voor 41.660 meter, 535 meter te kort, spijtig maar het was maar een kleine marathon.
DE MINPUNTEN. - Alles lag te ver uit elkaar. - De informatie was ontoereikend. - Geen bewegwijzering. - Afstand meer dan 500 meter te kort. - Onvoldoende drankposten. - Atleten die aan hun lot over gelaten worden. - Koude douches. - Chaotisch prijsuitreiking. - Geen medaille of t-shirt - Slechte stroken onverharde weg. DE PLUSPUNTEN. - Dicht bij huis. - Kleinschalig karakter. - Samenwerking tussen zes gemeentes - het vrijwilligerswerk - Massage na de wedstrijd
Op een rustig tempo begonnen, met de bedoeling het zo lang mogelijk vol te houden. De hartslag is vanaf ronde 3, al iets te hoog, zodat het met cijfers bewezen is, geen top vorm. Vanaf kilometer 25 is het puur op karakter proberen uitlopen, gezien de hartslag boven de 145 blijft, heb ik er uitgehaald wat erin zat.
Herstelloop 10.420 meter, de benen laten recupereren, zorgen voor wat doorbloeding. De benen waren opvallend frisser, dan normaal na een marathon. Daar zal de massage na de wedstrijd wel voor wat tussen zitten. Samen met de vrouw gaan lopen om de snelheid laag te houden. Zo heb ik er deze week weer 120 kilometer opzitten, nu een paar recuperatie weken.
Het verslag van de marathon der Noorderkempen (deel1)
Marathon der noorderkempen, naam marathon onwaardig! (deel 1)
07-07-2007, 15:00 we rijden richting Rijkevorsel, het is rustig op de baan en we komen ruim op tijd aan. De inschrijving is in de Nawrot-garage, het is er al druk, maar het gaat redelijk vooruit.
Hier valt al op dat de informatie zeer karig is, weinig van de vrijwillige medewerkers zijn gebrieft.
De kleedkamers liggen op een kleine kilometer, het is zoeken en zelf bevragen, er zijn geen verwijzingen te vinden, de stroom volgen, zelf de chauffeur van de pendeldienst weet niet wat te doen.
In en rond de kleedkamers veel bekend volk, meer dat mij herkennen, dan dat ik zelf ken.
Een plaats voor de sportzakken is voorzien in het sportcentrum, ook een massageruimte is aanwezig.
Samen met de vrouw en de kinderen, begeven we ons weer richting start, het vertrouwen in een vlotte wedstrijd is niet echt aanwezig, zelf tijdens het wandelen voel ik dat het niet 100% is.
Aan de startlijn is het al druk, ik zie Paul Mertens inlopen en beslis dat ook maar te doen, ondertussen een babbeltje slaan, Paul is samen met Jan Hendricks een van de topfavorieten, normaal gezien hoor ik er ook bij, maar ik krijg mijn goede vorm maar niet te pakken dus zal ik heel tevreden zijn met de resterende podiumplaats, maar ik kan het niveau niet echt inschatten.
Tijd om ons aan de startlijn te begeven, Gaston Roelants is de genodigde starter van dienst.
Juist voor de start word Jan Hendricks nog gehuldigd voor zijn Belgische titel op de marathon 45+.
Dat is Paul Mertens ook geworden in de categorie 40+, het kan een mooi podium worden.
Gaston heeft het startschot, het gaat licht bergaf wind in de rug, ik laat Paul,Jan en drie estafettelopers gaan.
Ik heb gezelschap tot kolmeter drie van een mede-atleet die voor 2:55:00 gaat, maar me dan laat gaan.
Het word een lange en eenzame marathon, het kopgroepje loop al 150 meter voor me uit, achter mij de leegte.
Ik neem me voor naar de benen te luisteren en enige reserve te houden, om de vijf km een druivesuiker en een slokje isostar fast hydratation, optellen tot kilometer 21 en dan beginnen aftellen, en niet denken aan de wind.
Die staat toch wel stevig te blazen in de zij, op de open stukken, die eindeloze rechte stukken.
Er is een goede kilometer aanduiding, maar volgens mijn Forerunner 305, langs de korte kant, 10 à 15 meter.
Ik kom het vijf kilometer punt door op 19:40, dit zijn de reële kilometersvolgens de forerunner 305.
We lopen nu door Hoogstraten, nog altijd via de grote baan, al zes km en nog geen drankpost te bespeuren.
De temperatuur in de schaduw bedraagt 22° Celsius, De benen zijn nog goed maar ik heb al dorst.
Vandaag om 17:00 loop ik mijn laatste marathon als - 45 jarige. Vanaf de volgende marathon mag ik een nieuwe besttijd lijst aanleggen. Tenslotte beginnen we de jaren te voelen, en moet de motivatie blijven. Maar vandaag hoop ik nog een degelijke prestatie neer te zetten. Al hoewel de vorm zekers niet optimaal is, hoop ik het podium te halen. Het liefst met een tijd onder de 2:50:00, wat zeer moeilijk zal zijn, met de huidige conditie. Het zal er op aan komen tegen mijn natuur in te lopen en zo lang mogelijk te doseren. In princiepe is elke kilometer in vier minuten rond, genoeg voor een tijd van 2:48:45. De omstandigheden lijken redelijk goed te zijn, al hoewel ik het parcours niet ken. Het is een nieuwe marathon, die loopt door zes noord Kempishe gemeenten. Zijnde Rijkevorsel, Hoogstraten, Merksplas, Beerse, Malle en Brecht. Elk van die gemeenten zouden jaarlijks start en aankomst moeten organiseren. Dit jaar is Rijkevorsel aan de beurt, Die maken er een sport en feest happening van. Deze avond of morgenvroeg vinden jullie hier, een verslagje van.
Herstelloop 8.030 meter, met vijf versnellingen van 30 meter. De wind maakte zelf het rustige loslopen zwaar, hopelijk morgen een pak minder wind. Met de versnellingen gewacht tot de wind meezat, ook de hartslag goed de hoogte in. Het zit nog niet 100% met de frisheid, maar we hebben nog 24 uur.
Recuperatieloop 10 kilometer, De benen wat rust gunnen, recupereren. De kleine pijntjes zijn dan beter voelbaar, en dat valt zekers mee. Morgen nog een rustige recuperatieloop van 8 kilometer. Dan focussen op zaterdag, en hopend op frisse benen voor de marathon.
Tempoloop, 12.880 meter, het tempogevoel er in krijgen. Tijdens de training had ik het gevoel vol uit te gaan. De benen deden zeer, er stond ook een stevige wind. Groot was mijn verbazing als ik de gemiddelde hartslag zag. Zo te zien had ik nog veel overschot, maar de benen wouden niet mee. De volgende twee dagen staan dus in het teken van het herstel. Morgen 10 km heel rustig, vrijdag 8 km heel rustig met een viertal versnellingen.
De prijzen zijn zonder eventuele kortingen, als val-leden, en dergelijke, de prijs is enkel bij voorinschrijving. Indien jullie nog marathons kennen in belgie kun je dit melden met de reactie-knop, ook foute informatie kan men melden.
Trage duurloop 21.1 km, nog wat last van de bovenbenen. Dat was de laatste training boven het uur, nu recupereren. Thuis zitten we met drie zieken, ik hoop dat ik niet aangestoken word. Morgen 13 kilometer, het tempo tussen de 14km/uur en de 15km/uur.
Trage duurloop 16.2 kilometer, eigenlijk een recuperatieloop. De bovenbenen deden weer pijn, ik probeerde onde die pijngrens te blijven. De conditie is uiteindelijk redelijk goed, maar de kleine fysieke mankementen spelen parten, zo kan ik weinig weerstand en snelheid trainen. Het weer is meegevallen, vertrokken met lichte regen, maar bijna de volledige training droog weer. Deze week staat in het teken van recuperatie, dus een snelheidstraining zal er niet inzitten. Link motionbased: http://trail.motionbased.com/trail/activity/3189934
Rond 12:30 vertrekken we richting Genk, waar we om 13:10 aankomen. De inschrijving en de kleedkamers liggen zo'n 300 meter uit elkaar. Veel informatie bordjes hangen er niet, de wedstrijd over 5 km is juist aan de gang. We ontmoeten een paar bekende gezichten tijdens het heen en weer geloop. Zo zijn er twee dorpgenoten van de partij op de halve marathon, Magda en Frans. Ook ontmoeten we een paar forumgangers, 250 gr sossies, Bakkertje, depit. De start van de halve marathon en de 10 km worden samen gegeven. Dit op een veel te smalle weg, voor een goede 500 atleten, het startschot weergalmd. Ik word de eerste kilometer voorbij gesneld door zekers 30 atleten. Daarvan heb ik er meer dan de helft, terug gepakt na drie kilometer. Ik bevind me nu in het spoor van Nid Rumphakwaen, normaal goed voor het podium. Na zes kilometer voel ik dat het mijn dag niet zal worden, de bovenbenen blokkeren langzaam. Het parkoers is ook niet te onderschatten, Licht golvend en met deze strakke wind geen moment verpozing. Het parkoers is de helft op asfalt en de helft bospaden, die er vettig bijliggen. Vandaar dat het voor de helft een wegwedstrijd is en de ander helft een cross. Na de eerste ronde hoor ik dat ik in een zesde positie lig, ik geloof nooit dat ik die plaats kan behouden. Tot km 15 lukt het me onder 4:00/km te blijven, voor de laatste zes kilometer door het bos. Voelen mijn benen als lood, de warmte doet er ook niet veel goed aan, er zijn maar drie drankposten voorzien. Toch kan ik mijn positie vasthouden, en finish als zesde, na de wedstrijd hoor ik dat er meer dan 30 atleten opgegeven hebben op de halve marathon.
Om 14:15 start de halve marathon, in Genk, ben ik er klaar voor? Deze nacht last gehad van kuitspanningen, lichte verkramping. De bovenbenen daar en tegen deden wat minder pijn, als ik de trap afging. Zes dagen voor de marathon, hoop ik een teken van vorm te kunnen tonen. Laat zeggen een tijd rond de 1:20:00, zo mag ik dromen van 2:45:00 op de marathon. Het is ook te zien in welke staat ik finish, de weersomstandigheden, en de plaats. Maar voor de mentale voorbereiding van de marathon der Noorderkempen, zou een goed resultaat wenselijk zijn, en een snel herstel. Ik verlang naar het einde van de marathon van de Noorderkempen, dan neem ik een relatieve rustpauze, een paar weken van rond de 100 km, en geen lange duurlopen meer. Niet te vergeten drie weken verlof, een week naar het Gardameer en twee weken Oostenrijk. Tijdens het verlof plan ik elke week een lange duurloop van 20 km of meer. Drie weken na het verlof wacht de volgende marathon al.
