Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 15.200 meter gelopen in 1:14:34, hsm 117. Het goed gevoel van gisteren was helemaal verdwenen, wat bleef was hard werken om vooruit te geraken. Al helemaal tegen een stevig beukende wind in, de bil zat vast en de hamstring verspreide een zeurende pijn. Een training die alleen maar dient om een hoog volume aan kilometers te halen, niet de favoriete training van het Joggerke. De vermoeidheid na een week de late shift en iets te weinig slaap, zijn toch iets te slopend voor deze atleet. Het gewicht wil ook amper zakken, de motivatie om op de voeding te letten is er niet echt, alhoewel noodzakelijk. Er is ook geen echt jaarplan meer, het is meer dag per dag nemen en zolang als mogelijk aanklampen. Morgen staat er een stevige lange duurloop van dertig kilometer op het programma.
Vandaag een duurloop gelopen van 13.300 meter in 0:58:31, hsm 123. Nog een training met een voldaan gevoel tijdens en na de training, op een juist tempo gelopen. Ik kon versnellen wanneer ik wilde, en ik moest nooit forceren, alleen de last van bil en hamstring blijft. Een cresendo gelopen training, die wat variatie brengt in tempo en zo vlug voorbij gaat. Tussen de trainingen door voel ik me nochtans een wrak en geen goed getrainde atleet. Het stretchen en rekken van de pijnlijke pezen en spieren begint stil aan op gang te komen. Dit blijven oplapmiddelen tot er iets aan de oorzaak verandert word. Morgen staat er een rustige trage duurloop op het programma van 15 kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 21.500 meter gelopen in 1:44:24, hsm 118. De benen voelden niet fris aan en de laatste snelle kilometer van gisteren zat in de hamstring. Toch kon ik er een redelijk tempo op nahouden, ondanks het de eerste maal meer dan 15° was. Aan de warmere temperaturen moet wel wat gewend worden, hoewel er voor mij nog een 10° bij mogen. Voor spieren, pezen en gewrichten is het een weldaad die hogere temperaturen, na die lange koude periode. Er stond vandaag weer een goed voelbare wind, verfrissend, maar ook moeilijk om de hartslag laag genoeg te houden. Die hartslag lag nog altijd een vijf slagen te hoog, de conditie staat nog altijd niet op punt. Het is eerder het lichaam dat vermoeid is, de oude knoken zullen nog wat zon en warmte nodig hebben om te herstellen. Morgen staat er een trage duurloop van 13 kilometer op het programma met een paar versnellingen.
Vandaag een interval van 15.000 meter gelopen in 0:57:40, hsm 140. Het warmere lenteweer met een zonnetje zorgen voor nieuwe moed en soepelere spieren. Een redelijk training met een goed gevoel, nog niet het supergevoel, gewoon goed. Dat soort trainingen die ik dit jaar op de vingers van een hand kan tellen. Wel nog hinder in de bil en hamstring maar het was niet beslissend in deze training. Met kilometertijden tussen de 3:30 en 3:55 is het verschil veel te groot om van een supertraining te spreken. Het had veel te maken met een wat ingebouwde voorzichtigheid en een voelbare wind. Als de vorderingen zo voort gaan, zullen de halve marathon in Olen en de marathon van Antwerpen doorgaan. Maar niet te overmoedig worden want het gaat dit jaar met vallen opstaan, zolang we blijven opstaan is het goed! Morgen staat er een trage duurloop van twintig kilometer op het programma, rustig lopen en genieten.
Vandaag een trage duurloop van 15.600 meter gelopen in 1:15:51, hsm 119. De vijfde training na de vijf rustdagen, en nog op zoek naar het goede loopgevoel. Mijn lichaam moet waarschijnlijk leren omgaan met de rust, het is gedrild om te trainen, elke dag. De rechterbil en hamstring voelden nog altijd stijf aan en een te verdragen pijn niveau. Gewoon de stijfheid en het gevoel dat de spieren en pezen licht overbelast zijn. Alleen dat maakt het moeilijk om echt vol uit te kunnen genieten van de geleverde trainingsarbeid. Natuurlijk ben ik blij dat ik toch nog de basis trainingen kan doen op een redelijk niveau. Een zoektocht op het internet leert immers als er een arthroscopie van de heup komt,( http://www.caretomove.be/nl-BE/heup-arthroscopie) er minimaal een maand niet kan worden gelopen en 10 dagen met krukken moet gestapt worden. Dus zolang het kan genieten van de bewegingsvrijheid en lopen tot de voor het lichaam toelaatbare grens. Morgen volgt er een testje voor bil en hamstring met een interval, waar de pijn het tempo zal dicteren.
Vandaag een trage duurloop van 12.350 meter gelopen in 1:01:38, hsm 113. De te hoge hartslag maakt dat het geen recuperatieloop is, ongeveer vijf slagen hoger dan normaal. Met de rechterhamstring en bilspier ging het weer wat minder, zeer stijve en licht pijnlijke spieren. Ik zou er mee moeten leven zolang de oorsprong van het probleem niet aangepakt is. Een kalkophoping op het dijbeen zou de boosdoener zijn, binnen een paar weken een scan van het dijbeen. Ja we zijn geen topsporter en moeten onze beurt afwachten, zoals iedere burger, niet meer dan normaal. Dus al die tijd word er doorgetraind zo goed en kwaad het kan, het word wikken en wegen en op de tanden bijten. Het programma afwerken zoals vooropgesteld zal waarschijnlijk niet gaan, maar we doen ons uiterste best. Zolang stil liggen is ook geen oplossing, de jaren beginnen te tellen en terugkeren op het oude niveau word alsmaar moeilijker. Hoe de kalkophoping verwijderd gaat worden zal de scan moeten uitwijzen, operatief of een laserbehandeling? Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, lopen onder de pijngrens!
Vandaag een duurloop van 22.700 meter gelopen in 1:39:09, hsm 133. De benen waren gelukkig al iets beter dan gisteren, zoals we gewoon zijn drie loopdagen na een wedstrijd. Toch kon ik nog niet diep gaan tweemaal een 500-700 meter echt doorgetrokken, voelde te zwaar aan. Ik ben toch redelijk tevreden over de training, ik had 4:35/km vooropgesteld en 4:22/km gehaald. Er stond ook wel wat wind en het was nogal fris, toch had ik me niet te warm aangekleed, juist gepast. Na negen kilometer kwam de eerste verkramping in de bil, maar die ebde weg na een paar kilometer. De hamstring voelde nog stijf aan tijdens de twee versnellingen, ook daarom niet te lang doorgetrokken. Over het algemeen was de hartslag zo'n vijf slagen te hoog, maar er is al verbetering merkbaar. Het word de volgende dagen wat uittesten hoe ver en hoe diep ik kan gaan met de beperkingen die de kwetsuur oplegt. Binnen 14 dagen staat er een stevige test op het programma, een halve marathonwedstrijd liefst onder de 1:20:00 te lopen. Dan weet ik of het de moeite loont om de marathon van Antwerpen te lopen op 25 april. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma, in een trainingsweek zonder rustdag.
Deze late namiddag een trage duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:16:22, hsm 125. Wat direkt opvalt is de hoge hartslag en dit voor een snelheid van amper 5:00/km. De benen waren nog meer vermoeid dan tijdens de vorige training, een slecht gevoel in de benen. Al de spieren voelden stijf aan en het was zo gans de training, de hartslag ging echt te hoog. Zoals reeds gezegt ik ben meer voor actieve recuperatie, deze training heeft me gelijk. Het word nog een hele klus die 50 kilometer halen, morgenvroeg staat er 24 kilometer op het programma. Ik hoop dat de spieren wat gerecupereerd zijn tegen dan, het is de bedoeling om 4:35/km te lopen. De kwetsuur is nog niet genezen, dit kan alleen maar als de overtollige kalk weggeschraapt word. Maar dat kan dus nog ettelijke weken duren, dus onderhouden we de trainingen en de conditie. Wel te verstaan onder de pijngrens blijven trainen, en hopen dat alles snel in orde komt.
Deze morgend een trage duurloop van 12.200 meter gelopen in 0:59:14, hsm 122. Eindelijk heb ik de benen kunnen strekken, mij maken ze niet wijs dat rusten na een wedstrijd goed is voor een snelle recuperatie. Het was zwaar en de hartslag was veel te hoog voor het geleverde tempo, de bilspieren zaten vast en hastrings waren hard. Natuurlijk voelden de voetpezen en schenen en kuiten beter aan, dan de dag na een wedstrijd, voor de rest weinig voordelen. Mijn lichaam is het ook niet gewend niets doen, en de toxische stoffen die zich in de spieren bevinden hebben bloeddoorstroming nodig. Dus vroeg op de baan om de eerste training van de dag af te werken, cresendo gelopen, de hartslag volgde het tempo. Na een zestal kilometer kwamen de bil en hamstringspieren wat losser te zitten, en kon het tempo omhoog. Toch voelden de benen echt niet super aan, ik verwachte toch een soepelere training na zoveel rust. Deze late namiddag nog een trage duurloop, het is de bedoeling dat ik de 50 kilometer dit week-end vol maak.
Na een bezoek aan de orthopedische chirurg gespecialiseerd in heup en bekken problemen. Is een van de mogelijke oorzaken waarschijnlijk gevonden, een probleem met de heup. Het lijkt een beetje op het iliotibiaal frictiesyndroom, ook hier is spraak van een frictie, op het dijbeen langs de heupkant is een aangroei van kalk te zien, waar een van de bilspieren overligt. Binnen een paar weken word een mnr-scan genomen om de juiste omvang van de kalkaangroei te bepalen. De chirurg leek redelijk zeker van zijn stuk en dacht bij mij aan een spierletsel veroorzaakt door de kalkaangroei. De kalkaangroei kan een gevolg zijn van een kleine barst in het bot ten gevolge van een val op de heup. Het is dus geen overbelastingskwetsuur, niets versleten, gewoon een overaanmaak van kalk. Je kan wel stellen dat de onsteking ten gevolge van de frictie verergert naarmate de spier meer belast word. De onsteking en belasting kan overgaan op een ander gewricht, pees of spier die de belasting gedeeltelijk over neemt. Het trainingsprogramma word dus ook weer opgenomen zodra de rechter hamstring volledig hersteld is. Alleen ga ik af en toe een volledige rustdag inlassen om alles wat beter te laten herstellen. Het zal niet wekelijks zijn maar een maximum van tien opeen volgende loopdagen zal er wel zijn. Ik ben zelf benieuwd of ik daar enige winst uit kan halen, aangezien ik de dagen er voor en er na meer km's moet lopen.
Vandaag de derde rustdag op rij, en ik kan niet zeggen dat er veel verbetering in zit. De bil en hamstring blijven licht verkrampt, terwijl ik voor de rest weinig last had van de 50 km van zondag. Ik was dan ook nog redelijk fris en heb Nid Rumphakwaen laten lopen omdat de bil verkrampte. Een vergooide kans, een mooie uitslag zat er zeker in, hoewel het nog een eind lopen was. We waren het gat op de kopgroep rustig aan het dichtlopen, niet meer dan 10 sekonden sneller per ronde. De beslissing om uit te stappen was natuurlijk gerechtvaardigd, ik heb het nog vijf ronden geprobeerd. Zelf reflex-spray maakte de bilspieren niet los, de pijn breide uit naar hamstring en buikspieren. Het tempo laten zakken naar 4:30/km hielp niet, de koude was natuurlijk ook een groot nadeel voor de verkrampte bilspier. Ondertussen drie dagen niets meer gedaan, laat staan aan sport gedaan, proberen zoveel, als mogelijk rusten. De voetpezen, achillespezen en kuiten zijn dankbaar voor deze rust, maar de bil en hamstring blijven pijnlijk. Het stoppen met lopen heeft geen direkte verbetering, waar ik eigenlijk zo goed als zeker van was. Als adept van het actieve herstel is het zwaar om niet te proberen, maar de hamstring en bil moeten herstellen. Morgen na het bezoek aan de specialist weet ik misschien meer, ik hoop het in elk geval.
De gluteus maximus, of een van de onderliggende spieren zijn overbelast en veroorzaken de verkramping van de bilspier. Het kan dus nog wat opzoekwerk vergen en dan het juiste trainingsprogramma om de spier te herstellen.
Bij de huisdokter was de diagnose zoals verwacht vaag en eenzelfde zelfdiagnostic had ik me al gesteld. Een overbelasting van de dwarse bilspier, en een verekking van de rechter-hamstring, en andere overbelastingsverschijnselen. Om te beginnen een loopstop van minimaal vijf dagen en tot en met donderdag, zoveel mogelijk platte rust. Donderdag bij een heupspecialist voor foto's en een verder diagnose, om de juiste oorzaak te weten. Is het alleen het eenzijdige belasting van het lopen of een barstje in het gewricht, of onsteking van de slijmbeursvlies. Veel vragen nog waar waarschijnlijk nog een tijdje over zal gaan voor het juiste antwoord kan gegeven worden. Mijn opinie, ik ben te zwaar om zo'n afstanden te lopen aan een hoog tempo, en de bekken krijgen het daardoor zwaar te verduren. Afvallen is de boodschap als ik nog wil meedoen met de subtop in de ultralopen, dat heb ik kunnen merken in Stein. Van de toptien tijdens de eerste helft van de wedstrijd, was ik het dikkertje, met het zwaarste onderstel, en logge stijl. Ik kan me nu altouwens niet inbeelden hoe ik die vijf looploze dagen ga doorkomen, ik mis het nu al.
Het moest er van komen, en het is gebeurd een opgave in de zes uur van Stein. Zoals een beetje verwacht en gevreest heeft de bil en hamstring het niet gehouden. Na 50.930 meter en 3:35:23, heb ik de handdoek in de ring geworpen, uit noodzaak. Achter 36 kilometer probeerde ik nog met reflex-spray te verzachten. Drie ronden later was de pijn uitgestraald naar de hamstring en buikspieren en hakte ik de knoop door. Zoals het er nu voor staat zal ik serieus snoeien in mijn wedstrijdprogramma, geen M-U Cup dit jaar. Morgen naar de huisarts en als die me niet verder kan helpen, naar de sportdokter.
![Stein 2010 001 [800x600].jpg](https://blogimages.bloggen.be/joggerke/attach/32581.jpg){kind=link}
