Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Deze late namiddag een trage duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:16:22, hsm 125. Wat direkt opvalt is de hoge hartslag en dit voor een snelheid van amper 5:00/km. De benen waren nog meer vermoeid dan tijdens de vorige training, een slecht gevoel in de benen. Al de spieren voelden stijf aan en het was zo gans de training, de hartslag ging echt te hoog. Zoals reeds gezegt ik ben meer voor actieve recuperatie, deze training heeft me gelijk. Het word nog een hele klus die 50 kilometer halen, morgenvroeg staat er 24 kilometer op het programma. Ik hoop dat de spieren wat gerecupereerd zijn tegen dan, het is de bedoeling om 4:35/km te lopen. De kwetsuur is nog niet genezen, dit kan alleen maar als de overtollige kalk weggeschraapt word. Maar dat kan dus nog ettelijke weken duren, dus onderhouden we de trainingen en de conditie. Wel te verstaan onder de pijngrens blijven trainen, en hopen dat alles snel in orde komt.
Deze morgend een trage duurloop van 12.200 meter gelopen in 0:59:14, hsm 122. Eindelijk heb ik de benen kunnen strekken, mij maken ze niet wijs dat rusten na een wedstrijd goed is voor een snelle recuperatie. Het was zwaar en de hartslag was veel te hoog voor het geleverde tempo, de bilspieren zaten vast en hastrings waren hard. Natuurlijk voelden de voetpezen en schenen en kuiten beter aan, dan de dag na een wedstrijd, voor de rest weinig voordelen. Mijn lichaam is het ook niet gewend niets doen, en de toxische stoffen die zich in de spieren bevinden hebben bloeddoorstroming nodig. Dus vroeg op de baan om de eerste training van de dag af te werken, cresendo gelopen, de hartslag volgde het tempo. Na een zestal kilometer kwamen de bil en hamstringspieren wat losser te zitten, en kon het tempo omhoog. Toch voelden de benen echt niet super aan, ik verwachte toch een soepelere training na zoveel rust. Deze late namiddag nog een trage duurloop, het is de bedoeling dat ik de 50 kilometer dit week-end vol maak.
Na een bezoek aan de orthopedische chirurg gespecialiseerd in heup en bekken problemen. Is een van de mogelijke oorzaken waarschijnlijk gevonden, een probleem met de heup. Het lijkt een beetje op het iliotibiaal frictiesyndroom, ook hier is spraak van een frictie, op het dijbeen langs de heupkant is een aangroei van kalk te zien, waar een van de bilspieren overligt. Binnen een paar weken word een mnr-scan genomen om de juiste omvang van de kalkaangroei te bepalen. De chirurg leek redelijk zeker van zijn stuk en dacht bij mij aan een spierletsel veroorzaakt door de kalkaangroei. De kalkaangroei kan een gevolg zijn van een kleine barst in het bot ten gevolge van een val op de heup. Het is dus geen overbelastingskwetsuur, niets versleten, gewoon een overaanmaak van kalk. Je kan wel stellen dat de onsteking ten gevolge van de frictie verergert naarmate de spier meer belast word. De onsteking en belasting kan overgaan op een ander gewricht, pees of spier die de belasting gedeeltelijk over neemt. Het trainingsprogramma word dus ook weer opgenomen zodra de rechter hamstring volledig hersteld is. Alleen ga ik af en toe een volledige rustdag inlassen om alles wat beter te laten herstellen. Het zal niet wekelijks zijn maar een maximum van tien opeen volgende loopdagen zal er wel zijn. Ik ben zelf benieuwd of ik daar enige winst uit kan halen, aangezien ik de dagen er voor en er na meer km's moet lopen.
Vandaag de derde rustdag op rij, en ik kan niet zeggen dat er veel verbetering in zit. De bil en hamstring blijven licht verkrampt, terwijl ik voor de rest weinig last had van de 50 km van zondag. Ik was dan ook nog redelijk fris en heb Nid Rumphakwaen laten lopen omdat de bil verkrampte. Een vergooide kans, een mooie uitslag zat er zeker in, hoewel het nog een eind lopen was. We waren het gat op de kopgroep rustig aan het dichtlopen, niet meer dan 10 sekonden sneller per ronde. De beslissing om uit te stappen was natuurlijk gerechtvaardigd, ik heb het nog vijf ronden geprobeerd. Zelf reflex-spray maakte de bilspieren niet los, de pijn breide uit naar hamstring en buikspieren. Het tempo laten zakken naar 4:30/km hielp niet, de koude was natuurlijk ook een groot nadeel voor de verkrampte bilspier. Ondertussen drie dagen niets meer gedaan, laat staan aan sport gedaan, proberen zoveel, als mogelijk rusten. De voetpezen, achillespezen en kuiten zijn dankbaar voor deze rust, maar de bil en hamstring blijven pijnlijk. Het stoppen met lopen heeft geen direkte verbetering, waar ik eigenlijk zo goed als zeker van was. Als adept van het actieve herstel is het zwaar om niet te proberen, maar de hamstring en bil moeten herstellen. Morgen na het bezoek aan de specialist weet ik misschien meer, ik hoop het in elk geval.
De gluteus maximus, of een van de onderliggende spieren zijn overbelast en veroorzaken de verkramping van de bilspier. Het kan dus nog wat opzoekwerk vergen en dan het juiste trainingsprogramma om de spier te herstellen.
Bij de huisdokter was de diagnose zoals verwacht vaag en eenzelfde zelfdiagnostic had ik me al gesteld. Een overbelasting van de dwarse bilspier, en een verekking van de rechter-hamstring, en andere overbelastingsverschijnselen. Om te beginnen een loopstop van minimaal vijf dagen en tot en met donderdag, zoveel mogelijk platte rust. Donderdag bij een heupspecialist voor foto's en een verder diagnose, om de juiste oorzaak te weten. Is het alleen het eenzijdige belasting van het lopen of een barstje in het gewricht, of onsteking van de slijmbeursvlies. Veel vragen nog waar waarschijnlijk nog een tijdje over zal gaan voor het juiste antwoord kan gegeven worden. Mijn opinie, ik ben te zwaar om zo'n afstanden te lopen aan een hoog tempo, en de bekken krijgen het daardoor zwaar te verduren. Afvallen is de boodschap als ik nog wil meedoen met de subtop in de ultralopen, dat heb ik kunnen merken in Stein. Van de toptien tijdens de eerste helft van de wedstrijd, was ik het dikkertje, met het zwaarste onderstel, en logge stijl. Ik kan me nu altouwens niet inbeelden hoe ik die vijf looploze dagen ga doorkomen, ik mis het nu al.
Het moest er van komen, en het is gebeurd een opgave in de zes uur van Stein. Zoals een beetje verwacht en gevreest heeft de bil en hamstring het niet gehouden. Na 50.930 meter en 3:35:23, heb ik de handdoek in de ring geworpen, uit noodzaak. Achter 36 kilometer probeerde ik nog met reflex-spray te verzachten. Drie ronden later was de pijn uitgestraald naar de hamstring en buikspieren en hakte ik de knoop door. Zoals het er nu voor staat zal ik serieus snoeien in mijn wedstrijdprogramma, geen M-U Cup dit jaar. Morgen naar de huisarts en als die me niet verder kan helpen, naar de sportdokter.
Binnen een half uur vertrekken we richting Steinerbos voor de zes uur van Stein. De verwachtingen zijn niet al te hoog, de hoop op een goede dag wel, voor een goed resultaat. Het word een sterk bezette wedstrijd met de betere Belgische, Duitse en Nederlandse ultralopers. Ook een Hongaar, mede-favoriet Janos Bogar, en een paar andere oostblokkers zullen van de partij zijn. Mits een goede dag hoop ik op een toptien plaats en een afstand van 80 kilometer, zou erg goed zijn. Het is ook de vingers kruisen dat alle geteisterde spieren stand houden, en ik geen krampen krijg. De koude en de wind zullen ook hun invloed hebben op de wedstrijd, ook daarover zullen de juiste beslissingen genomen moeten worden. Bij een zes uur is de drank en voeding nog van groter belang dan tijdens een marathon, experimenteren uit den boze. Ik ga voor cola, water als drinken en druivesuiker en banaan als voeding en hopen dat de maag stand houd. Deze avond volgen de eerste berichten ver een dagje ultralopen in het Steinerbos.
Vandaag een trage duurloop van 8.400 meter gelopen in 0:41:17, hsm 113. De benen voelden zwaar en de pijn ter hoogte van de bekken was voelbaar. Het beterde naarmate de kilometers vorderden, volledig weg was het nooit. Er stond een pittige onaangename noordoostenwind, die het koudegevoel aanwakkerde. Wind mee had ik het veel te warm, dus de windbreker doe ik morgen niet aan. Het word een extra thermohemdje, als ik het na vier uur te koud krijg, kan er nog een laagje bij. Maar narmate de dag vordert zou de temperatuur toenemen en de wind wat luwen. Een slijtageslag word het zo al, de plaatsen zullen het laatste uur verdeeld worden. Ongenadig zullen we worden afgestraft als we de brandstof niet over de zes uur verdelen. Hopelijk denk ik er morgen na de start ook zo over en ga ik een wedstrijd met mezelf aan!
Vandaag een trage duurloop van 10.800 meter gelopen in 0:52:12, hsm 112. De benen voelden minder goed aan dan gisteren, de rechterbil deed pijn. Het zullen de jaren zijn, die beginnen doorwegen, meer slechte dan goede dagen. In elk geval zie ik de trainingtempo's jaar na jaar zakken, nog even uitstel graag!! Zondag word het een zware dag, zes uur lopen bij een maximum temperatuur van 1°. Tel daarbij een snijdende noordoostenwind van 4 beaufort, en het word bibberen. Een deel van de energie zal naar het warmhouden van het lichaam gaan. Maar met de wind in de rug, zal het warmtegevoel opkomen, het word een delicate oefening, welke kledij. Ook het aanvangstempo word een moeilijke beslissing, er voor gaan en finishen op karakter? Eerst volgt er nog een halve rustdag, en zoveel als mogelijk recupereren, en het mentale aan sterken. Morgenvroeg nog eens rustig acht kilometer loslopen, en daarna komt de halve rustdag.
Vandaag een trage duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:51:08, hsm 110. Het leunde dicht bij een recuperatieloop aan, maar op het einde ben ik wat sneller gaan lopen. De benen voelen toch iets beter aan, vergeleken met vorige week zelf dag en nacht verschil. Een vastelling die ik al langer wist, met de vroege werken na het werk is een pak zwaarder. Volgende week is het weer van dat, maandag wel verlof genomen, maar het word zwaar de week na Stein. Het word wel zowat de lichtste week qua kilometers, zodat het herstel er snel komt. Vandaag voelde ik dus een vordering in het herstel van de marathon van Apeldoorn. Ik behandel de hamstrings nu al drie dagen volgens een oude techniek, van een oud marathonloper. Smeer mijn hamstring in met voltaren gel, neem een vochtige warme doek, leg deze rond het bovenbeen. Daarop komt een laag plastiekfolie en daarover een stretch-verband, zo ga ik slapen. De buitenkant van het been blijft op lichaamstemperatuur en de bloedvaten hebben een goede circulatie, tot vlak onder de huid, in samenwerking met de onstekingswerende zalf, gaat de kwetsuur of verkramping sneller over. Morgen staat er eenzelfde training als vandaag op het programma, 10 trage kilometers.
Vandaag een interval van 15.000 meter gelopen in 0:59:57, hsm 130. De gravelpiste lag er verschrikkelijk bij, vettiger kan niet, licht bevroren met een teveel aan wateroverlast. Gelukkig schuift het niet op een gravelpiste, wel een zuignapeffect waar minder water lag. Ik moet niet vertellen dat mijn achterkant en mijn loopschoenen er proper uitzagen, zeker? De training zelf was een met een dubbel gevoel, de 15 km/uur gehaald en een lage hartslag. Echter de benen voelden vermoeid aan en veel versnellen zat er niet in, de benen moeten herstellen. Ik kan nog altijd niet diep gaan en de hartslag de hoogte injagen, er stond nochtans een pittig windje. Het achterste gedeelte van de benen blijven pijnlijk, achillespezen, kuiten, hamstrings en billen. Zoals reeds aangehaald zouden de spieren wat langer moeten worden, dat kan alleen met specifieke oefeningen. Oefeningen die ik momenteel niet kan uitoefenen zonder over de pijngrens te gaan, wat niet aangewezen is. Rusten is de enige remedie en dan voorzichtig opbouwen, een periode van drie maand minimum. Morgen staat er een rustige trage duurloop van 10 kilometer op het programma, afbouwen geblazen.
Vandaag een trage duurloop van 15.600 meter gelopen in 1:16:26, hsm 112. Het ging nog niet zoals hoort, de benen voelen nog zwaar aan, de hsm iets te hoog. Er was we een zonnetje van de partij, maar het was nog te fris en iets teveel wind. De pîjntjes waren aanwezig zij het iets minder als gisteren, alleen de rechterbil was goed voelbaar. Nog veel water en modderplassen, daarom voor de zoveelste maal dit jaar op straat gelopen. Terwijl het toch aangewezen is om drie tot vier trainingen per week op onverhard te doen. Dat spaart spieren, pezen en gewrichten, en in de natuur loopt net iets aangenamer en beschut. Morgen staat er een tragere interval op het programma, maal 2000 meter snel met 500 meter herstel tussen.
Vandaag een trage duurloop van 16.400 meter gelopen in 1:20:50, hsm 112. Weer last van de hamstrings, billen en kuiten, waarschijnlijk zijn de achterste spieren ingekort, door de eentonige belasting tijdens het lopen, en de vele trage trainingskilometers. Stretchen zou kunnen helpen, maar moet binnen de pijngrens gebeuren en die is rap bereikt. Alternatieve sporten als lopen en fietsen zouden ook kunnen helpen, maar de tijd ontbreekt. Daarbij komt dat na mijn ongeval van twee jaar geleden ik mijn linkerarm niet meer volledig kan strekken. Vandaag was het de wind en het gebrek aan frisheid in de benen die er een moeilijke training (mentaal) van maakten. Maar we mogen niet klagen zolang we kunnen blijven lopen, coleega lopers zijn er slechter aan toe. Kunnen hun favoriete sport niet uitoefenen en staan voor een lange weg terug naar hun top! Morgen staat er een rustige trage duurloop van 15 kilometer op het programma.
HUN
BEL
GER
NED
![Stein 2010 001 [800x600].jpg](https://blogimages.bloggen.be/joggerke/attach/32581.jpg){kind=link}
