Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Daarjuist naar de sportdokter in Olen geweest, en al wat wijzer geworden. Geen stressfractuur op het eerste oog, een ontsteking aan de evenwijdige lopende pees. Een ultrasone behandeling en meerdere homeopatische inspuitingen op verschillende plaatsen in de pees. Ook verscheidene oefeningen meegekregen om de aductoren te versterken en stabilisatieoefeningen. Tegen het einde van de week zou er al verbetering moeten optreden, zoniet vrijdag nog een ultrasone behandeling. Dus nog loopverbod tot volgend maandag, alleen fietsen en zwemmen mag, dat word aftellen. Maar het zal hopelijk allemaal wel meevallen en dan kan ik spoedig weer aan de opbouw beginnen.
Vandaag was er nog geen verbetering aan het scheenbeen, de test van gisteren word duur betaald. Stappen doet nu nog pijn, zitten valt mee, maar ik mag het been niet over het andere leggen. Ik veronderstel dat ik het zeker nog veertien dagen zonder training zal moeten stellen. En dat is wellicht nog een optomistische schatting, ik zal dus weer geduldig moeten opbouwen. Dus een alternatief zoeken, waarschijnlijk gewoon op de ergometer en spierversterkende oefeningen doen. Misschien kan ik nog opbouwen naar de marathon van Kasterlee, een van mijn favoriete wedstrijden. Het is dus een verloren seizoen geweest 2010, hopelijk raak ik in 2011 weer in topvorm, het moet. Toch zal het zwaar worden, we worden er ook niet jonger op, maar opgeven daar denk ik niet aan.
Vandaag een herstelduurloop gelopen van 7.000 meter in 0:36:34, hsm 105. Het was lang geleden dat ik de benen nog een kon strekken, spijtig genoeg was de test negatief. De tape is dus voldoende om geen pijn meer te hebben in het dagelijkse hebben en laten. Maar onvoldoende om de trainingen te hervatten, de pijn werd erger naarmate de kilometers vorderden. Ik denk dat ik volgende week een afspraak ga maken bij de sportarts, een tweede, ervaren opinie. De wedstrijd van morgen en de marathon van volgende week worden al zeker van de lijst geschrapt. Het word eerder opnieuw opbouwen naar een marathon eind oktober, begin november.
Zo juist bij de kinesist geweest, zijn diagnose shin-splints een diagnose die vele ladingen dekt. In dit geval een acute ontsteking aan een pees, over ongeveer twee centimeter, ultrasone behandeling. Licht inmasseren en electric shock wave therapy, en daarna een intaping met easy-tape. Als ik tot drie uur geen pijn voel in betreffende pees ga ik deze namiddag log gaan lopen. De tape geld als ondersteuning en help de doorbloeding in de pees, en zou drie dagen ondersteuning moeten bieden. Wel spijtig dat ik mijn been niet glad geschoren heb op die plaats, de tape verwijderen kan pijnlijk worden. Als ik ga lopen volgt er deze namiddag nog een berichtje, om de afloop en de verdere planning te ontleden.
Juist terug van de dokter, de eerste diagnose valt mee een ontsteking van de pees. De pees die evenwijdig met het scheenbeen loopt en zorgt voor de stabiliteit van de voet. Met een massage en een goede taping zou trainen mogen, mits er geen pijn te voelen is. Het rechterbeen wat sterker maken door de bekende stabiliteitsoefeningen en wat aan de kracht werken. We zullen wel zien hoe het loopt, maar de voorbeelden in het voetbal en tennis zijn beken, die plakken aan een met kensio-taping. Als het helpt wil ik wel een poging wagen om weer aan te sluiten aan mijn programma. Afwachten en zien wat morgen in petto geeft, dag per dag proberen de draad weer op te pakken.
Vandaag nog altijd last van het scheenbeen, ik moet zelf niet proberen lopen. De pijn is aanwezig bij het stappen, nog meer als ik trappen af ga. Met de aductoren en dij gaat het momenteel veel beter alleen rechts nog lichte verstijving. Als morgen de pijn aan het scheenbeen nog aanwezig is ga ik naar de dokter. Zo verder doen heeft geen zin, de halve marathon in Olen mag ik zo goed als zeker schrappen. Langzamerhand zakt de moed me in de schoenen, en is het moeilijk om er nog in te geloven.
Vandaag word het een 5de rustdag op rij, heel wat anders dan wat ik in gedachte had. Dat ik de marathon van Hulshout heb moeten laten schieten vond ik nog erger na de uitslag. In mijn weersomstandigheden had ik meegedaan voor de winst, en met gemak het podium gehaald. Een dikke proficiat aan alle deelnemers van de 100 kilometer en de marathon, trouwens. Maar ik hoop het ondanks het pechjaar nog hier en daar eens te bewijzen, dat ik het nog kan. De verekking aan de dij is al aan de beterhand, met het scheenbeen gaat het op en af. Eigenlijk kan ik het maar goed weten als ik kan gaan lopen, maar ik maak me toch zorgen over het scheenbeen. Laat ons hopen dat het van nu af cresendo mag gaan en dat er nog iets te halen valt in 2010.
Ik ben gisteren dan toch niet gestart in de marathon van Hulshout. Om 14:00 deed ik een test om te zien hoe het ging na een lichte opwarming. Na vijftig meter voelde ik al dat het lopen niet zou lukken een lichte verekking in de dijen. De hoop was er dat alle pijntjes over zouden gaan eenmaal in beweging, maar het werd erger. Met pijn in het hart heb ik dan maar verstek laten gaan, een zware teleurstelling. Ook nu na vier looploze dagen doen de dij en het scheenbeen nog altijd pijn. De dij heb ik waarschijnlijk vrijdag overbelast met klinkers te leggen in de tuin. Zo bijft 2010 een pechjaar met een opeen stapeling van kwetsuren, waar geen einde aan komt. Toch hoop ik volgende zaterdag te kunnen starten in de halve marathon van Olen.
Zonet uit het bed gestapt en het voelde aan als of ik zestig was. Ik probeer het straks in Hulshout (categorie 60+),al word het voor mij meer een training. Hopelijk haal ik de finish en kan ik marathon nummer 57 toevoegen aan de lijst. De benen en onderrug doen voor het moment zeer na twee dagen zwoegen in de tuin. Tweemaal twaalf uur hard werken kruipt in de kleren, zeker nu ik deze arbeid niet gewend meer ben. Ik zal er vanavond in deze hitte een zo snel als de benen en het lichaam willen, lopen. Het word in elk geval een weerzien met veel ultra en marathonlopers die ik al een tijd niet gezien heb. Een verslag kan je deze avond of ten laatste morgenvroeg verwachten, duimen maar.
De kwetsuur aan het scheenbeen geneest maar heel traag, Hulshout word krap. Al stappend is de pijn te verwaarlozen, maar ik heb nog niet proberen lopen. Indien de pijn te fel is schrap ik Hulshout, morgenvroeg loop ik een kilometer. Daarna beslis ik of ik het er op waag, momenteel ligt de kans op 30%. Ik hoop da het vandaag nog wat in de gunstige vorm evolueert, zodat de kans wat groter word.
Vandaag een tempoloop gelopen van 12.500 meter in 0:49:56, hsm 136. Slechte en pijnlijke training, het ging van geen kanten en het rechterscheenbeen deed meer pijn. Zo erg dat ik nog niet uitgemaakt heb of ik ga starten zaterdag in de marathon van Hulshout. Misschien helpen twee rustdagen om de kwetsuur te laten genezen, veel anders zit er niet op. Een stekende pijn aan het scheen, een gevolg van de zwakke achillespees, die altijd terugkomt? De pijn is in elk geval te groot om er een volledige marathon met te lopen, dus hopen op een vlugge genezing. Het mag dus echt niet zijn dit jaar, nog maar weinige momenten pijnvrij kunnen lopen, meestal het rechterbeen. Morgen staat er dus een rustdag op het programma en een paar keer ijs leggen en het been hoog houden.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.000 meter gelopen in 1:36:49, hsm 116. De laatste lange training voor de marathon van Hulshout zit er op, nog twee korte trainingen te gaan. Het minder goede nieuws is dat de pijn aan het scheenbeen nog niet verdwenen is. Een voor de rest vlekkloze training aan het juiste hsm-ritme en het juiste tempo gelopen. Deze morgend mijn-rust polsslag genomen en die zakte tot 36 slagen per minuut, de vorm zit dus goed. Maar op mijn leeftijd is de vorm van de dag even belangrijk, het is dus hopen op een superdag, zaterdag. Voor morgen staat er een duurloop van twaalf kilometer gepland binnen de vijftig minuten.
Vandaag een herstelduurloop van 12.100 meter gelopen in 1:06:20, hsm 106. Een herstelloop die nodig is om de benen wat beter te laten actief herstellen. Het rechterscheenbeen baart me meer en meer zorgen, bij deze lage snelheid, en grotendeels op een onverhard parcours gelopen, het scheenbeen ingetaped. Toch had ik er nog last van, de pijn was zeker in het begin goed voelbaar. Zo ziet het er naar uit dat het dit jaar niet echt wil vlotten, door de vele kwetsuren. Telkens ik in een aanvaarbare vorm kom begint er wel iets te schelen. Voor de rest was het een saaie training, niet echt mijn ding, dat ingehouden lopen. Morgen staat er een laatste lange trage duurloop van twintig kilometer op het menu.
Vandaag een tempoloop van 20.000 meter gelopen in 1:19:49, hsm 139. Ik heb er lang niet in geloofd, dat ik de 15 km/uur ging volhouden de volle 20 kilometer. Na de duurloop van gisteren voelden de benen niet super aan, gelukkig kreeg ik de juiste hsm-gegevens. Daarop stond een hartslag van rond de 136 hsm, dus alleen de benen waren vermoeid, het hart kon meer aan. Af en toe een snellere kilometer er tussen gelopen om rond die 4:00/km te blijven, maar soepel ging het niet. Bovendien deed het rechterscheenbeen weer wat meer pijn dan tijdens de training van gisteren. Gelukkig heb ik nog vijf dagen om wat te herstellen, het zwaarste gedeelte van de marathontraining is voorbij. Volgende week ligt het accent op recuperatie en herstel, om zaterdag fris aan de marathon van Hulshout te beginnen. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een duurloop van 15.000 meter gelopen in 1:06:43, hsm 118. De hartslag is weer een schatting gebaseerd op vier kilometer dat de Garmin de juiste hsm gaf. Ik heb de drie eerste kilometers er een tempoloop van proberen maken, maar het vlotte niet. Zodoende ben ik overgeschakelt op een duurlooptempo, met een hartslag rond de 115 hsm. Eigenlijk is dat iets te snel als ik morgen een tempoloop over twintig kilometer wil lopen. Maar het ging redelijk vlot, spijtig genoeg was de hartslag dan niet meer te controleren. Het rechter scheenbeen baarde me meer zorgen, de pijn was minder dan afgelopen donderdag. Toch bleef het ook vandaag nog voelbaar, ik denk eraan mij in te tapen van boven de enkel tot de kuit. Morgen staat de laatste zware training voor de marathon van Hulshout op het programma een twintig kilometer lange tempoloop.
Vandaag een rustdag zoals gepland, de benen eens laten rusten. De kleine mankementen de kans geven om te herstellen, er komen zware weken aan. Te beginnen volgende week zaterdag staat er de marathon van Hulshout op het programma. Een kleinschalige nieuwe wedstrijd, waar de 100 kilometer de hoofdwedstrijd word. Ook kortere afstanden zijn voorzien om de starttijd tussen de 100 kilometer en de marathon te overbruggen. Hopelijk komt er heel wat volk lopen, om de wedstrijd de volgende jaren te laten groeien. Veel ultrawedstrijden zijn er zo al niet in Vlaanderen, hoewel we veel ultralopers hebben. Dit weekend staat er een trage duurloop van 15 kilometer en een snellere tempoloop van 20 kilometer op het menu. Wat ik morgen doe zullen de benen dicteren, liefst de snelle 20 kilometer, maar dat beslis ik morgenvroeg.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.000 meter gelopen in 1:41:15, hsm 116. Een trage traning die met zware benen afgewerkt werd, ook het rechter scheenbeen deed zeer. Dat word dus weer opletten en hopen dat het niet erger word, deze avond een volta-patch pleister plakken. Het was toch een goede volumetraining, en ik kende ondanks de zware benen geen verzwakking. Voor ik ging trainen was er juist een fikse regenbui, tijdens de training miezerde het soms. Ideale omstandigheden om een lange duurloop af te werken, dus een vermoeide maar tevreden atleet. Morgen staat de wekelijkse rustdag op het programma en kan het lichaam wat herstellen.
Vandaag een interval van in totaal 15.000 meter gelopen in 0:57:02, hsm 142. Het was werken op weerstand en snelheid, een typische marathontraining. Er mag geen volledige recuperatie zijn tussen de snelle kilometers, en je mag niet vol uit gaan. De tijden op de 500 meters lagen dan ook tussen de 02:00 en de 02:07, zeer vlot dus. Voor de snelle kilometer lagen de tijden tussen de 3:29 en de 3:55, de eerste was te traag 3:55. Een goede training al bij al, de conditie gaat in stijgende lijn, net als de weerstand en uithouding. Morgen staat er een lange trage duurloop ophet programma van minimum 20 kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 13.100 meter gelopen in 1:00:15, hsm 125. Van een recuperatieloop is dus niet veel in huis gekomen, een stevige trage duurloop werd het. De benen voelden al iets beter aan dan gisteren, en de ongemakken waren minder talrijk. Het was wel nog niet echt op het gemak, er moest serieus gewerkt worden om het tempo te onderhouden. Zo klom de hartslag rap in de hoogte, mede door de hoge temperaturen, zo'n 28° is best warm. Een goed teken is dat de eerste kilometer vlotter gaat dan de laatste weken, de bil zit niet meer vast. De laatste volledige kilometer ging tegen 4:00/km, ondanks dat de helft tegen de wind in was. Morgen staat er een interval van 10 maal 1 km snel met ertussen 10 maal 500 meter normaal er tussen.
Vandaag een trage duurloop van 16.100 meter gelopen in 1:15:25, hsm 120. Deze nacht te weinig geslapen en om 04:30 ging de wekker voor de eerste werkdag na het verlof. Zo begon ik om 15:45 al goed vermoeid aan de training, de voetpezen deden zeer. Ook de heup voelde vermoeid aan, en de training zou indien nodig ingekort worden. Niets daar van, gewoon de training afgewerkt en de tweede helft tege 13 km/uur. Na twee kilometer verdwenen de grootste zorgen, maar de benen voelden niet fris aan. Lichte pijn in de aductoren en de bovenbenen, maar dan van vermoeidheid, geen kwetsuur. Deze week word een onderhoudingstrainingen ingelast, geen zotte dingen meer, maar zoveel mogelijk herstellen. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een tempoloop gelopen van 20.000 meter in 1:21:10, hsm 139. Het was geen simpele opdracht met de benen van vandaag, die voelden vermoeid aan. De paar dagen verlof aan zee laten hun sporen na, de frisheid is weg en het was werken. Werken om het beoogde tempo te halen, wat uiteindelijk niet gelukt is, iets te traag. De bedoeling was om onder de 1:20:00 te lopen, maar het was stampen en duwen om vooruit te geraken. Ik weet het, op mijn leeftijd liggen de goede dagen niet voor het grijpen, en moet je er nog meer voor doen en laten. Een troost heb ik, de twee wedstrijddagen hebben me geleerd dat ik tijdens een wedstrijd, net iets meer kan. Gisteren heb ik me ingeschreven voor de marathon van Hulshout op 21-08-2010, nog dertien dagen dus. Dertien dagen om te pieken naar een goede dag, het gewicht weer naar wedstrijd niveau te krijgen! Morgen staat er een rustige trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Rond 12:30 vertrokken van uit Nieuwpoort waar we juist de eerste regendruppels kregen. Echte rust heb je niet tijdens zo'n korte verlofperiode, veel wandelen en andere activiteiten. De eerste ochtend daar een strandloop-training van 10.630 meter gedaan in 0:49:10, hsm 121. Het is toch apart zo langs de waterlijn te lopen, de eerste vijf kilometer beuken tegen de wind in. Daarna vijf kilometer terug met de wind in de rug, er waren die ochtend veel paarden op het strand. Niet echt ideaal, die beesten laten diepe hoefsporen in het zand, en gaan niet uit de looplijn. Van mij zouden ze dat gerust mogen verbieden, maar kom ik had het weer eens overleeft. Daarna volgde een wandeling van een kilometer of tien, en in de namiddag vliegeren en beachbal op het strand. Voor de volgende dag stond er een lange trage duurloop van 25.400 meter op het programma. Het werden zestien zeer langzame kilometers gevolgd met negen snellere kilometers, best plezante training. De langzame loop op het strand, het vlottere werk op de dijk, en de benen voelden nog goed aan. Een rustigere dag erna, met in de voormiddag wat vissen en in de namiddag wat rondkuieren en spelen op het strand. Ik heb daartussen veel teveel drank en voedsel misbruikt, hopelijk is het geen aanslag op de prille conditie. Vandaag stond een rustdag op het programma, morgen een tempoloop van 20 kilometer, maandag is het weer werkdag.
Vandaag een trage duurloop van 17.500 meter gelopen in 1:24:45, hsm 118. De benen voelden zwaar aan en de eerste kilometer was tegen amper 10 km/uur. Gelukkig ging het daarna alsmaar beter, zodat ik een redelijke rustige training kon afwerken. Het was ideaal weer een waterzonnetje en een 16° maakten het aangenaam lopen. Niet dat ik deze training niet afgezien heb, ik had de indruk dat ik tegen mijn limiet aan t'lopen was. Ondertussen weten we al beter en is het in het hoofd dat de limiet voor de training zit. Om 10:00 vertrekken we richting Nieuwpoort voor vier dagen rustig uit te waaien. Het zal in elk geval deugd doen, om nog eens rustig te wandelen langs het strand.
Vandaag een recuperatieloop van 13.000 meter gelopen in 1:11:13, hsm 107. De benen waren er aan toe, twee wedstrijden op drie dagen is nog wat van het goede teveel. Deze morgend samen met mijn vrouw Carine de eerste acht kilometer tegen herstelloop gelopen. Ik ben dan de laatste vijf kilometer overgeschakelt op trage duurloop tempo, zo rond de 12 km/uur. Een goede doorbloeding en actieve recuperatie, om de verzuurde benen wat zuurstof te gunnen. Gisteren een goede wedstrijd gelopen ondanks dat ik nog niet volledig hersteld was van de 2-uur wedstrijd. Het gaat nu met rasse schreden vooruit, en ik hoop dat het nog een tijdje vooruit gaat. Van morgen tot en met zaterdag aan de zee ideaal om te trainen en te ontspannen, maandag is het weer werkdag.
Gisteren was het tijd voor mijn tweede wedstrijd in drie dagen, de tien mijl van Booischot-Statie. Een goed bezette tien mijl, met veel sterke atleten aan de start, teveel om op te noemen. Maar eerst gingen Jorgi en Kenney van start in de jogging van 4.500 meter, die samen met de 7.500 vertrekte. Met 200 atleten aan de start een drukbezette wesdstrijd, het ging er in de start hevig aan toe. Jorgi en Kenney presteerden binnen de verwachtingen, nog niet top, amdat de trainingen wat verwaarloost worden. Het is meer om weer op gang te geraken, Jorgi eindigde tiende en Kenney vijftiende, beide goed vermoeid. Om 19:20 was het tijd voor de hoofdwedstrijd tien engelse mijlen, vijf ronden van drie kilometer en een aanloopronde van 1090 meter. Ik wist niet goed wat te verwachten, drie dagen na de 2-uur van Herentals, zouden de benen voldoende hersteld zijn. Het startschot weerklinkt en we laten ons wat verassen, na driehonderd meter zitten we weer in de juiste groep. Een groep van vijf atleten is er al van onder gemuist, ik zet me meteen op kop van de achtervolgende groep. De eerste kilometer gaat in 3:30, veel te snel en ik zet me achteraan de groep, de benen voelen al zwaar aan. Na vier kilometer lijkt het vat af, de benen doen al pijn en ik moet het groepje dat uit een valt laten gaan. Ik zie het niet echt meer zitten om vol uit te gaan en word voorbij gegaan door twee atleten, aanpikken lukt niet. Als Eric Caluwaerts en Filip Thys me voorbijgaan moedigen ze me aan om in het spoor te blijven, zo gezegt zo gedaan. Toch moet Eric ons af en toe motiveren dichter aan te sluiten, vandaag is hij haas, Filip wil voor de eerste maal onder het uur lopen. Halfweg hebben we wat voorsprong op het schema en eindelijk gaat het weer wat beter met de beentjes. Ik begin er in te geloven dat we onder het uur gaan kunnen blijven, Eric de haas kan veel beter aan en loopt als een metronoom. Af en toe moedigen we elkaar aan en nemen we sponzen en drank aan voor wie het moeilijk heeft, de finish nadert. De laatste twee kilometer blijkt dat we toch een versnelling gaan moeten inzetten, ik finish onder het uur. Filip haalt het ondanks een goede laatste kilometer net niet, maar dat lukt de volgende keer zeker en vast. Voor mij is de volgende horde genomen 16 km/uur een uur aan een stuk, ik zit al verder dan gedacht.
Deze avond staat er een wedstrijd in Booischot, over 16.090 meter op het programma. Het is al vijftien maand geleden dat ik deze afstand gelopen heb, in mei 2009 in Itegem. Meestal een zware ondernemming 22 maal een tien mijl gelopen beste in 0:56:39, minste in 1:00:37. Ik vrees dat het moeilijk word om mijn minst goede tijd te ontlopen, drie dagen na de 2-uur van Herentals. Het word weer hopen op een superdag en de adrenaline van het wedstrijdlopen. Deze maal met de tegenstanders in het zicht, en een goede blik over de positie in de wedstrijd. We kunnen alleen ons best doen, als ik voel dat het te vroeg is om weer vol uit te gaan, Dan word het een veredelde tempotraining, geen kwetsuren riskeren, maar sterker worden is de boodschap. In de marathon en ultracup ben ik ondertussen weggezakt naar een anonieme 63ste plaats. Een van de wedstrijden die ik nog wou lopen voor de M-U Cup is trouwens afgelast, de Louis Persoons marathon. Ter vervanging van deze marathon ben ik nog op zoek naar een halve marathon of tien mijl. Aangezien ik de week daar opvolgend de Röntgenlauf marathon loop, we zien nog wel. Maar dus eerst deze avond Booischot, waar mijn twee zonen deelnemen aan de vier kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 13.800 meter gelopen in 1:05:45, hsm 119. De benen waren dus al een stuk beter dan gisteren, het ging al redelijk vlot. Zoals de meesten onder jullie weten is dit een indicatie van een verbeterde conditie. Het zal nog weken vergen eer ik aan een topconditie zit, al gaat het vlugger als verwacht. Ook de blessures en de pijn verdwijnen stilletjes aan, de verschillende chronische overbelastingen blijven. Zo doen verscheidene pezen lastig de voetpezen en de rechter-achillespees en de knie-pezen. Ik denk er aan om morgenavond een wedstrijd over tien mijl te lopen, als ik me goed voel. Er stond toch een tempoloop van één uur op het programma, dat kan beter in een wedstrijd.
