Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag nog altijd last van het scheenbeen, ik moet zelf niet proberen lopen. De pijn is aanwezig bij het stappen, nog meer als ik trappen af ga. Met de aductoren en dij gaat het momenteel veel beter alleen rechts nog lichte verstijving. Als morgen de pijn aan het scheenbeen nog aanwezig is ga ik naar de dokter. Zo verder doen heeft geen zin, de halve marathon in Olen mag ik zo goed als zeker schrappen. Langzamerhand zakt de moed me in de schoenen, en is het moeilijk om er nog in te geloven.
Reacties op bericht (5)
25-08-2010
alternatief
Misschien is het wel een idee om de focus even van het lopen af te nemen en een tof alternatief te zoeken. Je kan nu toch niet lopen, dus je conditie onderhouden met zwemmen en fietsen is aangewezen. Waarom probeer je eens niet voor te bereiden naar een triathlon toe. Gewoon op recreatief niveau, je hebt de inhoud. Zo wordt je training toch iets minder belastend voor je lichaam, zeker op die hardnekkige loopblessures. Het kan een heel lastige blessure zijn om van af te geraken aan het scheenbeen. Op den duur steekt het meer in het "koppeke" dan wat anders. Heb er af en toe ook al mee gesukkeld. Meestal was het na een week wel weer terug beter. Toch was het zaak om erna niet weer te snel voluit te gaan. Als je nu de focus wat zou verleggen en wat alternatieve training tussendoor doet, zou je die typische loopblessures misschien kunnen vermijden. Het is maar een idee hé. Na een paar maand kan je nog altijd zien en je aantal looptrainingen terug opdrijven.
25-08-2010 om 19:11
geschreven door Michael
24-08-2010
Scheenbeen...
Frankie, Ik hoop voor u dat het allemaal wat mag meezitten, ik vrees echter dat je scheenbeenpijn geen banale blessure zal zijn. Vorig jaar zei Els me op een bepaald moment dat ze last had van haar scheenbeen, doch dat de pijn niet van die ernst was dat ze er geen marathon kon mee lopen...2 weken later bleek het om een stressfractuur te gaan. Afstandlopers zijn nu eenmaal geen watjes die bij het minste pijntje beginnen te klagen. Ik heb de laatste week al een aantal maal tegen haar gezegd dat ik vrees dat jij hetzelfde probleem zal hebben, ik hoop dat ik er naast zit. Succes en spoedig herstel, Gille
24-08-2010 om 21:17
geschreven door Gille Coeckelbergs
;
De moed niet laten zakken Frankie het komt allemaal weer goed
24-08-2010 om 21:14
geschreven door Marc Bemong
moed houden!
niet opgeven hé! kom op! Ik mag dat zeggen want ik zit zelf regelmatig in de lappenmand, en soms heb ik ook zin om op te geven. Maar wij zijn atleten, wij gaan door!
