Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Het moest er van komen, en het is gebeurd een opgave in de zes uur van Stein. Zoals een beetje verwacht en gevreest heeft de bil en hamstring het niet gehouden. Na 50.930 meter en 3:35:23, heb ik de handdoek in de ring geworpen, uit noodzaak. Achter 36 kilometer probeerde ik nog met reflex-spray te verzachten. Drie ronden later was de pijn uitgestraald naar de hamstring en buikspieren en hakte ik de knoop door. Zoals het er nu voor staat zal ik serieus snoeien in mijn wedstrijdprogramma, geen M-U Cup dit jaar. Morgen naar de huisarts en als die me niet verder kan helpen, naar de sportdokter.
Binnen een half uur vertrekken we richting Steinerbos voor de zes uur van Stein. De verwachtingen zijn niet al te hoog, de hoop op een goede dag wel, voor een goed resultaat. Het word een sterk bezette wedstrijd met de betere Belgische, Duitse en Nederlandse ultralopers. Ook een Hongaar, mede-favoriet Janos Bogar, en een paar andere oostblokkers zullen van de partij zijn. Mits een goede dag hoop ik op een toptien plaats en een afstand van 80 kilometer, zou erg goed zijn. Het is ook de vingers kruisen dat alle geteisterde spieren stand houden, en ik geen krampen krijg. De koude en de wind zullen ook hun invloed hebben op de wedstrijd, ook daarover zullen de juiste beslissingen genomen moeten worden. Bij een zes uur is de drank en voeding nog van groter belang dan tijdens een marathon, experimenteren uit den boze. Ik ga voor cola, water als drinken en druivesuiker en banaan als voeding en hopen dat de maag stand houd. Deze avond volgen de eerste berichten ver een dagje ultralopen in het Steinerbos.
Vandaag een trage duurloop van 8.400 meter gelopen in 0:41:17, hsm 113. De benen voelden zwaar en de pijn ter hoogte van de bekken was voelbaar. Het beterde naarmate de kilometers vorderden, volledig weg was het nooit. Er stond een pittige onaangename noordoostenwind, die het koudegevoel aanwakkerde. Wind mee had ik het veel te warm, dus de windbreker doe ik morgen niet aan. Het word een extra thermohemdje, als ik het na vier uur te koud krijg, kan er nog een laagje bij. Maar narmate de dag vordert zou de temperatuur toenemen en de wind wat luwen. Een slijtageslag word het zo al, de plaatsen zullen het laatste uur verdeeld worden. Ongenadig zullen we worden afgestraft als we de brandstof niet over de zes uur verdelen. Hopelijk denk ik er morgen na de start ook zo over en ga ik een wedstrijd met mezelf aan!
Vandaag een trage duurloop van 10.800 meter gelopen in 0:52:12, hsm 112. De benen voelden minder goed aan dan gisteren, de rechterbil deed pijn. Het zullen de jaren zijn, die beginnen doorwegen, meer slechte dan goede dagen. In elk geval zie ik de trainingtempo's jaar na jaar zakken, nog even uitstel graag!! Zondag word het een zware dag, zes uur lopen bij een maximum temperatuur van 1°. Tel daarbij een snijdende noordoostenwind van 4 beaufort, en het word bibberen. Een deel van de energie zal naar het warmhouden van het lichaam gaan. Maar met de wind in de rug, zal het warmtegevoel opkomen, het word een delicate oefening, welke kledij. Ook het aanvangstempo word een moeilijke beslissing, er voor gaan en finishen op karakter? Eerst volgt er nog een halve rustdag, en zoveel als mogelijk recupereren, en het mentale aan sterken. Morgenvroeg nog eens rustig acht kilometer loslopen, en daarna komt de halve rustdag.
Vandaag een trage duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:51:08, hsm 110. Het leunde dicht bij een recuperatieloop aan, maar op het einde ben ik wat sneller gaan lopen. De benen voelen toch iets beter aan, vergeleken met vorige week zelf dag en nacht verschil. Een vastelling die ik al langer wist, met de vroege werken na het werk is een pak zwaarder. Volgende week is het weer van dat, maandag wel verlof genomen, maar het word zwaar de week na Stein. Het word wel zowat de lichtste week qua kilometers, zodat het herstel er snel komt. Vandaag voelde ik dus een vordering in het herstel van de marathon van Apeldoorn. Ik behandel de hamstrings nu al drie dagen volgens een oude techniek, van een oud marathonloper. Smeer mijn hamstring in met voltaren gel, neem een vochtige warme doek, leg deze rond het bovenbeen. Daarop komt een laag plastiekfolie en daarover een stretch-verband, zo ga ik slapen. De buitenkant van het been blijft op lichaamstemperatuur en de bloedvaten hebben een goede circulatie, tot vlak onder de huid, in samenwerking met de onstekingswerende zalf, gaat de kwetsuur of verkramping sneller over. Morgen staat er eenzelfde training als vandaag op het programma, 10 trage kilometers.
Vandaag een interval van 15.000 meter gelopen in 0:59:57, hsm 130. De gravelpiste lag er verschrikkelijk bij, vettiger kan niet, licht bevroren met een teveel aan wateroverlast. Gelukkig schuift het niet op een gravelpiste, wel een zuignapeffect waar minder water lag. Ik moet niet vertellen dat mijn achterkant en mijn loopschoenen er proper uitzagen, zeker? De training zelf was een met een dubbel gevoel, de 15 km/uur gehaald en een lage hartslag. Echter de benen voelden vermoeid aan en veel versnellen zat er niet in, de benen moeten herstellen. Ik kan nog altijd niet diep gaan en de hartslag de hoogte injagen, er stond nochtans een pittig windje. Het achterste gedeelte van de benen blijven pijnlijk, achillespezen, kuiten, hamstrings en billen. Zoals reeds aangehaald zouden de spieren wat langer moeten worden, dat kan alleen met specifieke oefeningen. Oefeningen die ik momenteel niet kan uitoefenen zonder over de pijngrens te gaan, wat niet aangewezen is. Rusten is de enige remedie en dan voorzichtig opbouwen, een periode van drie maand minimum. Morgen staat er een rustige trage duurloop van 10 kilometer op het programma, afbouwen geblazen.
Vandaag een trage duurloop van 15.600 meter gelopen in 1:16:26, hsm 112. Het ging nog niet zoals hoort, de benen voelen nog zwaar aan, de hsm iets te hoog. Er was we een zonnetje van de partij, maar het was nog te fris en iets teveel wind. De pîjntjes waren aanwezig zij het iets minder als gisteren, alleen de rechterbil was goed voelbaar. Nog veel water en modderplassen, daarom voor de zoveelste maal dit jaar op straat gelopen. Terwijl het toch aangewezen is om drie tot vier trainingen per week op onverhard te doen. Dat spaart spieren, pezen en gewrichten, en in de natuur loopt net iets aangenamer en beschut. Morgen staat er een tragere interval op het programma, maal 2000 meter snel met 500 meter herstel tussen.
Vandaag een trage duurloop van 16.400 meter gelopen in 1:20:50, hsm 112. Weer last van de hamstrings, billen en kuiten, waarschijnlijk zijn de achterste spieren ingekort, door de eentonige belasting tijdens het lopen, en de vele trage trainingskilometers. Stretchen zou kunnen helpen, maar moet binnen de pijngrens gebeuren en die is rap bereikt. Alternatieve sporten als lopen en fietsen zouden ook kunnen helpen, maar de tijd ontbreekt. Daarbij komt dat na mijn ongeval van twee jaar geleden ik mijn linkerarm niet meer volledig kan strekken. Vandaag was het de wind en het gebrek aan frisheid in de benen die er een moeilijke training (mentaal) van maakten. Maar we mogen niet klagen zolang we kunnen blijven lopen, coleega lopers zijn er slechter aan toe. Kunnen hun favoriete sport niet uitoefenen en staan voor een lange weg terug naar hun top! Morgen staat er een rustige trage duurloop van 15 kilometer op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 24.300 meter gelopen in 1:43:49, hsm 130. De gevreesde windstorm was nog niet van de partij, een wind van 2-4 beaufort was best te doen. Het herstel zet zich langzaam verder, vandaag dus ruim 24 kilometer aan 14 km/uur. De hinder in de rechter heup en hamstring blijft, het word moeilijk zes uur aan een stuk te lopen. Zonder volledige verkramping van het rechterbeen, toch zullen we het proberen. Nog een zes dagen om verder te herstellen, en dan komt de eerste ultra van 2010 er aan. Met de grens van 80 kilometer leg ik de lat misschien wat hoog gezien de huidige lichamelijke conditie. Toch hanteer ik deze afstand als waardemeter, om van een goede wedstrijd te kunnen spreken. Ik zal in elk geval een suprerdag moeten hebben om dat doel te halen, maar ik blijf er in geloven. Van de training van vandaag ben ik best tevreden gezien ik het deze week zo zwaar gehad heb. Toch was de frisheid er nog niet, maar ik kon toch al langer de gevraagde snelheid aanhouden. De training van dinsdag aanstaande word dus een zestal kilometer ingekort, de benen wat meer rust gunnen. Morgen staat er een trage duurloop van 16 kilometer op het programma, hopelijk beterd het weer, ook wat.
Vandaag een trage duurloop van 11.000 meter gelopen in 0:52:14, hsm 114. De benen beginnen langzaam te herstellen van de halfzware marathon in Apeldoorn. Eindelijk een trage duurloo van 12 km/uur zonder te moeten forceren. Op het einde van de training, de laatste vier kilometer zelf aan 13 km/uur. Morgen volgt dan een test over 24 kilometer, aan een tempo van 14 km/uur. Ik heb er waarschijnlijk de slechste dag uitgekozen, met een stormachtige wind. We zien wel wat we er van maken, het kan een veredelde wisseltempo worden.
Vandaag een trage duurloop van 10.050 meter gelopen in 0:46:06, hsm 118. De benen waren iets aan de beterhand, dus na drie kilometer wat tempo gemaakt. Het was weer een slap begin, maar eens op de piste ging het tempo crescendo. Tegen de wind in beuken en wind mee proberen herstellen, het ging voor deze korte training. Dit week-end hoop ik bevestiging te krijgen, van het feit dat de vroege er voor veel tussen zit. Nu dat ik kan uitslapen hoop ik elke dag wat beter te recupereren, zo dat Stein iets word. Morgen weer een korte training van tien kiklometer, wel aan een rustiger tempo.
Vandaag een recuperatieloop van 20.600 meter gelopen in 1:50:24, hsm 107. Een recuperatieloop uit noodzaak de vermoeidheid blijft meester van mijn lichaam. Halfweg begon het verval en ik haalde zelf nog geen 12 km/uur, nog nooit meegemaakt. Mijn hartslag blijft laag, maar de benen zijn van een ander, alleen de verzuring voel ik. Gelukkig heb ik de volgende twee dagen een korte training in het teken van verder herstel. Morgen is het ook de laatste maal deze week opstaan om 04:30, ook dat laat zich gevoelen. Tegen zondag hoop ik op frisse benen om een training van 24 kilometer af te werken tegen 14 km/uur. Dat moet kunnen zonder diep te gaan of het ziet er slecht uit voor Stein.
Vandaag een trage duurloop van 15.000 meter gelopen in 1:08:53, hsm 124. De benen zijn stilletjes aan het herstellen, zeer langzaam en met overal een wat last. Zo zijn het nu de schenen die het meest hinderen, dus loop ik met steunkousen. Ik behandel elke dag een of twee zones met volta-patch en probeer wat te stretchen binnen de pijngrens. Vandaag ging het al wat beter en haalde ik net de 13 km/uur, sneller ging nog niet. Nu sta ik er zelf wat van versteld dat de benen het zo laten afweten, de conditie moet nochtans prima zijn. Het is tenslotte een teken van goede vorm als het lichaam snel hersteld na een zware wedstrijd. De grote schuldige is het winterweer en meer bepaald de gladheid op de weg die roet in het eten heeft gegooid. Ook te weinig langere wedstrijden gelopen, en dus is het basistempo nog veel te laag. Morgen staat er een langere training op het programma, een trage duurloop van 20 kilometer.
Vandaag een recuperatieloop van 16.350 meter gelopen in 1:28:20, hsm 109. De benen voelden aan als lood, te weinig slaap, te vroeg op moeten voor het werk. Stramme heupen, pijnlijke bilspieren, voetpezen en onderrug, stramme rechterhamstring. Het was hard werken om voor uit te geraken, gelukkig was het droog, spijtig genoeg stond er wind. Ik kon echt niet versnellen, alles leek wel vast te zitten, het plezier in het lopen was ver weg. Een mooi zicht zal het ook niet geweest zijn een stijve plank, die zich zo snel mogelijk voort beweegt. Het is hopen op betere benen morgen voor een training van 15 kilometer.
Deze namiddag een trage duurloop van 9.700 meter gelopen in 0:52:30, hsm 115. Een volumetraining dient om de kilometers te verzamelen, toch al iets vlotter als deze morgend. Al was de eerste kilometer even traag, de pijn was al een stuk minder, en ik vond sneller wat tempo. Het was een zwaar weertje om in te lopen, zware regenval en een stevige wind, best pittig. Nat tot op het bot, met de laatste vier kilometer pal tegen de wind, was er wel wat tempoverlies. Het is dus al bij al een goede trainingsdag geworden, met voldoende kilometers een dag na de marathon. Morgen na het werk een trage duurloop van zestien kilometer, kwestie vanin het ritme te blijven.
Vandaag een herstelduurloop van 9.300 meter gelopen in 0:53:44, hsm 104. Een verlofdag na een marathon of ultraloop, heb ik gelukkig voorzien in het schema. Deze nacht van de pijn in de hamstring wakker geworden, deze doed zeer als ik lig. Zo erg dat ik er aan dacht de dokter op zoeken, maar als ik zit of sta heb ik weinig last. De eerste kilometer van de training was een hel, de pijn rond de billen was niet te harden. Gelukkig weet ik ondertussen al dat het snel beterd, naarmate de kilometers vorderen. Nu kreeg ik wel last van de kuiten die op punt stonden te verkrampen, maar ze hielden stand. Ik zal deze week elke avond mijn reeks stretch en krachtoefeningen moeten afwerken. Zo hoop ik toch door te kunnen trainen en de volgende weken conditioneel te verbeteren.
Zondagmorgend 07:00 op tijd wakker voor een licht marathon-ontbijt en de sporttas nog eens na te zien. Rond 08:30 vertrekken we richting Apeldoorn, Carine, Kenney en Jorgi gaan als trouwe supporters mee. Het is fris maar windstil, het lijkt een ideaal loopweertje te worden, alleen wat aan de frisse kant. Het moeilijkste punt richting Apeldoorn is de ring rond Eindhoven, waar ze nog vol op aan het werk zijn. Eenmaal voorbij Eindhoven komt er een dikke mistlaag opzetten, je ziet de omgeving amper nog, zicht 150 meter. Deze situatie verbeterd amper wanneer we Gelderland binnenrijden, van de mooie omgeving valt weinig te zien. Het is hier wel nog vol op aan het dooien en er ligt nog sneeuw in de heide en bossen rond Apeldoorn. In de sporthal waar de marathonlopers zich kunnen omkleden, valt op dat bijna alle lopers hun wedstrijdnummer reeds hebben. Op naar de start na een ritje met de pendelbus, er zijn veel Belgen die hun nummer niet ontvangen hebben. Maar op vertoon van je betalingsbewijs krijg je een nieuw nummer en chip, nu kunnen we richting startlijn. Er zijn veel bekende gezichten van de Marathon en ultracup 2009 aanwezig, voor de eerste wedstrijd tellende voor de M-U Cup. Het startschot weerklinkt,zoals verwacht voelen de benen niet super aan en verzeil ik rond de 80ste positie. De wedstrijd gaat over een ronde van 27.2 km en een ronde van 15 km, de atleten van de 27.2 starten gelijk met de marathon. Na een kilometer ben ik al voorbij een dertigtal atleten gelopen en beginnen de groepjes zich stil aan te vormen. Rond kilometer drie (0:11:33) vormt zich een groepje van een achttal atleten, waarnan ik alleen Jo schoonbroodt van ken. Het parkoer kan je halfzwaar noemen er zit weinig echt vlak tussen, maar ook geen steile klimmen, het gaat op en af. Tien kilometer ver (0:39:07), het gaat redelijk en ik kan een ruim deel van het kopwerk doen, er staat weinig wind. Het is wel redelijk koud, en de mist trekt langzaam op met de licht aanwakkerende wind, we lopen door bos en heide. Na 15 kilometer (0:58:08) hebben we de steilste klim op het enig stukje onverhard achter de rug, de groep is volledig uit elkaar. Ik volg als enige de sterkste van de groep, niet bijster slim want ik ga daarvoor in het rood, en moet hem op het vals plat laten gaan. Al de andere atleten van de groep hebben me binnen de twee kilometer bijgehaald, als zevende en laatste kan ik aanklampen. Nog voor halfweg marathon (1:22:44) loop ik alleen, het tempo van 4:00/km kan ik niet meer aan, en ik zoek een rustiger tempo. Voor het einde van de eerste ronde kilometer 27 (1:47:17) lopen er een paar atleten voorbij, de meeste zijn atleten van de 27.2 km. Ik voel dat het tempo alsmaar zakt, de hamstring en billen laten zich gevoelen en ook de maag speelt op, ik vrees de totale inzinking. Het blijft ook de tweede ronde op en neer gaan en rond kilometer 33 (2:13:32), loop ik maar 4:25/km meer, en zie serieus af. Daar staan gelukkig mijn supporters om me aan te moedigen, iets verder ga ik Jo Schoonbroodt weer voorbij en verdapper. Nog iets later komt de eerste vrouw me voorbij gelopen, ook dit tempo ligt me te hoog, gelukkig heb ik geen last meer van de maag. Kilometer 39 (2:38:53) ik loop weer tegen 4:10/km en de eerste vrouw loopt maar 100 meter voor mij, ik beslis er voor te gaan. Ik geraak er nog voorbij, en prijs me gelukkig dat de laatste kilometers minder zwaar zijn, ik finish als 20ste in 2:52:30. De balans is matig maar niet slecht, zeker gezien de problemen met het rechterbovenbeen, en het stevige parkoer.
HUN
BEL
GER
NED
