Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een duurloop van 13.600 meter gelopen in 1:02:36, hsm 123. Het rechterbeen deed nog pijn, maar de pijn was toch al minder dan gisteren het geval was. Daarom toch gekozen om een uur te gaan lopen, het zal de verslaving zijn, want veel leute heb ik er niet aan. Maar met een paar weken economishe werkloosheid in het vooruitzicht, zal ik wat meer aaandacht aan de rust kunnen besteden. Volgende week vrijdag krijg ik een inspuiting in mijn rechterheup en daan hoop ik weer een tijd zonder pijn te kunnen lopen. Vandaag ging ik tot op de rand van de pijngrens, maar het lichaam is dan ook zwaar vermoeid na deze zware werkweek. Ik hoop morgenvroeg toch al beterschap te voelen als ik s'morgens ga lopen en het lichaam goed uitgerust is. Dan staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, waarin de nadruk op recuperatie ligt.
Vandaag een traage duurloop van 7.200 meter gelopen in 0:35:51, hsm 107 meer zat er niet in. Ik was zo vermoeid na de werkdag dat ik al mijn moed bijeen moest schrapen om te gaan lopen. Al in de eerste meters voelde ik dat alles zo ongeveer pijn deed en ik dacht rond de blok en naar huis. Maar ik wou toch proberen iets sneller te lopen in de hoop dat de spieren los kwamen en de pijn zou verdwijnen. De voetpezen, de rechterheup en rechterachillespees bleven pijn uitstralen om nog niet te spreken van de rechterknie. Na goed zeven kilometer toch maar gestopt, verder lopen zou alles alleen nog maar verergeren en dat is nu niet de bedoeling. Voor morgen staat er normaal een duurloop van twaalf kilometer op het programma, we zien wel wat het word!
Vandaag een trage duurloop van 15.600 meter gelopen in 1:13:48, hsm 118. De benen waren nog te vermoeid om er al een duurloop uit te persen, met name het rechterbeen is aan herstel toe. Een gegeven waar ik nieet om heen kon, dus werd er trager gelopen om dat been niet teveel te overbelasten. Met de rechterknie, rechterheup en rechterknie is het sukkelen geblazen, zeker na een lange en zware werkdag. Nog een beetje doorbijten en dan ben ik vier weken economisch werkloos, voor mijn vermoeide benen een zegen. Volgende week vrijdag mijn inspuiting in de rechterheup en dan rustig opbouwen van 80 km/week naar de volgend marathon. Deze week wil ik nog wel de honderd kilometer halen, om daarna een rustige week in te lassen en dan snelheid kweken. Morgen staat er na de werkdag een trage duurloop van twintig kilometer op het programma, nog wat kilometers malen.
Vandaag een trage duurloop van 13.500 meter gelopen in 1:06:22, hsm 112. De rechterknie was gelukig minder pijnlijk dan gisteren en mede daarom kon ik wat meer druk op de benen zetten. Een stuk minder goed ging het met de rechterachillespees, ook de rechterheup was iets stroever, de verzuring was zo goed als weg. Ik liep in het begin van de training nog wat trager dan 12 km/uur, maar vanaf de derde kilometer ging het aan de juiste snelheid. Het was een miezerig weertje, gelukkig stond er weinig wind en koelde ik ook niet af, de valling is iet wat beter als eind vorige week. De recuperatie verloopt dus goed, voor snelheid te trainen is het tenminste nog wachten tot volgende week. Zo hoop ik tegen eind december naar de zestien kilometer in een uur te evolueren, maar daar zal nog hard getraind moeten worden. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma tegen 13 km/uur als de been het toelaten.
Vandaag een herstelduurloop van 12.200 meter gelopen in 1:08:40, hsm 105. Het was dan ook echt nodig deze herstelduurloop, want ik ben diep moeten gaan gisteren in Geldrop. Tel daarbij om 04:30 opstaan en 09:30 lang werken, dat is op zijn eigen al zwaar genoeg, maar de dag na een marathon! Zeer traag begonnen en dan rustig blijven joggen om de verzuring zo ged als mogelijk uit de benen te krijgen. De rechterknie is er slecht aan toe na een tik van een klapdeur en dan de val na een kilometer of dertig. Is de pijn iets toegenomen, maar we zitten vanaf nu minimaal drie weken in een rustige periode, waarin herstel belangrijk is. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, de snelheid zal dan nog niet hoog liggen.
Lucas Klamer Wisseltrofee Vandaag was het tijd voor de laatste marathon van 2012, de Tis voor niks marathon in Geldrop. Het begon al slecht deze morgend de jogste hond was ziek en het zag er niet goed uit, dus ging Carine thuuisblijven. Ze kon maar tegen negen uur binnen in de dierenkliniek, dus ging ik met wat vertraging alleen richting Geldrop. Rond 09:20 kwwam ik pas aan en moest snel mijn nummer halen, ik had een parkeerplaats gevonden op ruim 200 meter. Het was aanschuiven om aan de wedstrijdnummers te geraken, de file stond tot buiten het wijkcentrum, en ik moest nog naar de wc. Daar was het ook aanschuiven en uiteindelijk kon ik de hoogste druk uit de darmen perseen, en me klaarmaken voor de wedstrijd. Buiten waaide het ongemeen hard en ik had weinig vertrouwen in een goede afloop, dat was voor mij finishen onder de drie uur. Alle marathon en ultracup lopers waren aanwezig, voor de meeste zat er nog een verbetering van hun klassement in. Hetzij de bonuspunten of een slechte wedstrijd uitwissen met een goede wedstrijd, zo kon ik zelf nog een half puntje naar boven. De start verliep waat chaotisch Johan Whatty nam een snelle start, ik volgd wat verder met Ralph Pribiesch in mijn spoor. Ralph nam snel over en ik wist snel hoe laat het was, dit tempo lag te hoog voor mij, Ralph dichte het gat met Johan en ging door. Na vijf kilometer (0:19:46) volgde ik op zo'n 150 meter van Johan, Ralph was al niet meer te zien, en Gert Mertens liep 100 meter achter mij. We hebben al een kilometer met tegenwind gekregen er volgen er nog vier, maar de benen zijn nog fris en dus gaat het tegen 14 km/uur. Ik kom wel geen meter dichter bij Johan, en Gert kan af en toe schuilen bij een medeloper, maar ik ben niet van zin om me op te blazen. De ondergrond is hier zeker nog te doen, en aan kilometer tien (0:40:32) met de wind in de rug ziet het er nog altijd goed uit. Nu laat ik me dragen door de wind, maar af en toe komt er een knikje in de weg en daar voel ik dat de heup op zijn limiet zit. Mijn snelste kilometer is de elfde in 03:43, normaal met heup en knie in orde en goed getraind moet ik onder de 3:30/km raken. Als alles meezit zoals op die strook met een forse rugwind, maar ook nu heb ik de indruk dat ik terrein verlies tegenover Johan. Kilometer vijftien (1:00:08) bina aan een gemiddelde van 15 km/uur het gaat de goede kant uit, maar het zwaarste moet nog komen. De volgende vijf kilometer krijgen we al een voorsmaakje, bos en heide, in het bos wat glad, op de heide los zand en houten brugjes. Er is soms weinig plaats om de lopers van de dertig kilometer te passeren, en dan moeten we het hogere heidegras door, niet simpel. Op de heide lijkt het wel teletubbie land twee meter omhoog twee meter omlaag maar dan op het losse zand en veel draaien en keren. Kilometer twintig (1:21:30) ik loop op amper 100 meter van Johan, maar die heeft het door en versnelt weer, ik moet hem laten gaan. De heup speelt serieus op als ik kracht moet zetten, de knie geeft af en toe een prik maar het gaat nog, de achillespees brand lichtjes. Op een bepaald moment gaat het verkeerd, ik loop mis gelukkig nieet te ver want een paar tragere atleten roepn me toe. Toch een 140 meter teveel en ik loop nu in het spoor van Gert Mertens, die ga ik zolang als mogelijk proberen volgen een goede loopgids. We zijn ondertussen door verscheidene klappoortjes moeten lopen en een ervan klapt tegen mijn pinlijke rechterknie, amaai doet geen deugt. Kilometer 25 (1:43:14) het word duidelijk dat onder de drie uur lopen heel moeilijk gaat worden, na dertig kilometer word het pittiger. Gert doet het meeste kopwerk alleen als er wat tegenwind iss probeer ik te helpen, want voor de rest zit ik op mijn limiet. De streek is hier wondermooi, maar niet ideaal om snel te lopen, er komt meer en meer zand voor in het parkoer, en de benen zijn vermoeid. Aan kilometer dertig (1:04:27) komt er een stuk die normaal bijna niet te belopen is en daar neem ik de kop, maar het valt wonderwel mee. Zo goed als dit jaar heeft die 1200 meter lange strook nog niet gelegen, maar de laatste 12.5 kilometer moeten in 55:32 gaan. En daarvan zijn er negen tegen de zware wind bij en vijf in de heide duinen met veel los zand, het word nog een hele klus om te klaren. In de laatste bocht voor de duinen schuif ik onderuit op de rechter dij en knie, die voelen nu nog zwaarder aan, gelukkig wacht Gert. Hij stelt voor om samen te werken tot aan de aankomst, ik zal blij zijn als ik tot dan kan volgen en voldoende werk op proberen knappen. Gert heeft het inderdaad wat moeilijker op de stroken met tegenwind en we proberen zoveel mogelijk te wisselen tegen de wind in. Kilometer 35 (2:27:07) nu komt er een gemeen stuk aan geen beschutting en een niet echt goed beloopbare ondergrond, het is knokken. Nu neem ik de langste beurten met de wind op kop, als krachtloper heb ik wel wat voordeel op Gert in deze zware beproeving. Gert komt niet uit het zog en moet op een bepaalt moment lossen, ik loop door in de wetenschap dat het straks minder zwaar word. Dan kan Gert terugkomen en dat zullen we zeker nodig hebben om onder de drie uur te finishen, en inderdaad daar is Gert weer. Hij sleurt op kop en moedigd me voortdurend aan om niet te lossen, ik moet alles bijeen schrapen om te kunnen volgen, het lukt amper. De laatste vijf kilometer zijn voor Gert ik moet alleen proberen aanklampen, met nog twee kilometer te gaan geloven we er weer in. Gert blijft me aanmoedigen om in zijn spoor te blijven, in de laatste kilometer moet ik meter per meter prijsgeven, het is superzwaar. Maar eens zeker onder de drie uur wacht Gert me op en lopen we samen over de eindmeet, we zijn beiden gelukkig met deze tijd. Zonder Gert had ik nooit onder de drie uur gefinisht vandaag, dus bedankt voor zoveel steun en aanmoedigingen Gert.
Vandaag een beetjte los gelopen goed voor 7.400 meter loopplezier in 0:36:26, hsm 110. Het ging vandaag lichtjes beter dan gisteren en een evolutie in de goede richting is beter dan niets. De rechterheup en rechterknie waren minder pijnlijk dan gisteren, alleen de rechterachillespees was over gevoelig. Een rustige daag in het vooruitzicht, na het los lopen de sportzak en proviand voor morgen klaarzetten en veel platte rust. Meer kan ik niet doen om morgen zo fit als mogelijk aan de start van de Geldrop natuurmarathon te komen. Het zal mijn vijftiende marathon of plus zijn voor dit jaar, en dat is gezien de lichamelijke ongemaken goed te noemen. Ik kan morgen een tien op elf scoren wat betreft de marathons onder de drie uur in 2012.
Vandaag een duurloop van 11.300 meter gelopen met versnellingen in 0:50:24, hsm 125. De benen waren niet super en het was werken om aan het duurlooptempo te komen. Met de rechterheup, rechterknie en rechter achillespees gaat het nog altijd niet goed. Het was allemaal gevoelig van in het begin tot het einde van de training, berop of met tegenwind nog erger. Een niet zo bijster goed vooruitzicht voor de natuurmarathon in Geldrop aankomende zondag. De valling word ook elke dag wat erger, keelpijn een verstopte neus en een vastzittende hoest. Ik hoop dat de volgende uren wat beterschap brengen, en ik mijn laatste marathon van 2012 kan lopen. Morgen staat er een los loop van vijf kilometer op het programma, en de nodige platte rust.
Vandaag een recuperatieloop gelopen van 10.400 meter in 0:51:18, hsm 110. De benen wat actieve rust gunnen en stilletjes aan op temperatuur laten komen zonder forceren. Ik ben er nog niet 100 % zeker van dat ik zondag ga kunnen starten in de marathon van Geldrop. Teveel last van de rechterheup en sinds gisterenavond van de rechterknie, na urenlang op dezelfde plaats staan. Het moet zeker niet erger meer worden, want dan start ik niet in de laatste marathon van het jaar. Normaal is het zoal zwaar gnoeg om er onder de drie uur te lopen, het parkoer is zwaarder dan Kasterlee. Maar de kans dat ik start is nog altijd groter dan dat ik niet start, het zal in ieder geval zwaar worden. Ik moet al hopen op een goede dag om juist onder de drie uur te geraken, mijn drie eindtijden zijn, 2:56:37 (2009), 3:08:44 (2010), 2:58:34 (2012). Morgen staat er een duurloop van tien kilometer op het programma, met in de tweede helft een paar versnellingen.
Vandaag een duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:05:13, hsm 130. De rechterheup had het zwaar te verduren aan dit duurlooptempo van 14.2 km/uur. Met de rechterknie en de rechterachillespees ging het nog redelijk wel gevoelig maar niet echt pijnlijk. Ook de benen waren al een stuk frisser dan gisteren, en de hartslag leef redelijk laag ten aanzien van de geleverde inspanning. Het begin van een opkomende valling vrees ik nog het meest voor zondag, vier dagen medicatie slikken om het te onderdrukken. De benen zijn toe aan een rustige periode, om daarna te kunnen opbouwen naar een hoger niveau. Wat nodig zal zijn als ik weer richting de 2:50:00 wil geraken op de marathon, en het uur op een tien mijl. Het tweede zal wel iets gemakkelijker zijn dan het eerste om te realiseren, een uur houden mijn benen het wel nog vol. Vanaf morgen begint de stevige afbouw richting de T'is voor niks marathon in Geldrop, mijn laatste voor 2012. Dan staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, en hopen dat de benen verder herstellen.
Vandaag een trage duurloop van 15.750 meter gelopen in 1:18:13, hsm 115. De vermoeidheid zit nog goed vast in de heup, maar er is toch verbetering merkbaar, het word nipt zondag volledig fit te zijn. Volgende zondag sluit ik mijn marathon en ultra seizoen af, nog een laatste keer de heup tot het uiterste laten gaan. Ik hoop in schoonheid het marathonseizoen af te sluiten met een tijd onder de drie uur, dat zou een tien op elf betekenen dit jaar. Het word wel niet gemakkelijk om onder de drie uur te finishen want de 42.500 meter lange natuurmarathon is redelijk pittig. Vandaag vlotte het nog niet echt, de heup zat nog vast en de benen voelden nog vermoeid aan, het weer was nochtans ideaal. Na een tweetal kilometer begon het toch iets beter te draaien maar ik kon het niet doortrekken tot aan het einde van de training. Toch zal ik tevreden zijn met de evolutie, de trainingen zijn ook wat naar de lange kant om echt van recuperatie te kunnen spreken. Morgen staat er nog een duurloop van vijftien kilometer op het programma, de dagen daarna staan er drie korte trainingen op het menu.
Vandaag een recuperatieloop van 15.400 meter gelopen in 1:23:08, hsm 110. Ondanks het vermoeide rechterbeen en de pijnlijke rechterheup en rechterknie had ik goesting om te trainen. Al vlug was er het plan om vijftien in de plaats van de geplande tien kilometer te lopen, wel zeer rustig. Ik moet maar om 15:00 beginnen werken en dus kan ik nog wat uitrusten, ik wil deze week 115 km lopen. Dus vijftien kilometer meer dan op het schema staat, ik wil toch nog iets meer uithouding hebben. Gisteren in Kasterlee liep ik voor de zeventigste keer een marathon onder de drie uur, nog dertig te gaan dus. Het is dus te hopen voor mij dat de spuit in de heup wat verbetering brengt en ik volgend jaar een tiental marathons onder de drie uur kan lopen. Voor morgen stond er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, dat word dan vijftien kilometer.
We kwamen ruim op tijd aan in Kasterlee en hadden dus vlak aan de sporthal parkeerruimte en stonden zo strategisch goed opgesteld. Het was wel al een paar uur aan het miezeren, dus ging het een marathon met een veldloop er in worden, te zware kost dus voor mij. Ik ben dan nog maar eens genieten van de hal of fame in de grote tent, waar alle winnaars omhoog hangen, een mooie herinnering. Dan zijn we ons stilletjes aan gaan gereed maken voor deze marathon, ik was er nog niet uit hoe ik ging starten, snel of rustig. Een vraag die snel beantwoord werd eens de wedstrijd op gang, ik was tevreden dat ik het groepje kon volgen waar ik bij zat. Goede lopers genoeg in dat groepje, Ralph Preibisch, Johan Whatty, Gino Lauwen, Phillip Thijs, en nog een paar halve marathonners. De km-tijden gingen onder de 4:00/km, na een kilometer of zes tot en met kilometer negen gingen al boven de 4:00/km. Tijd voor wat actie, want ik voelde dat de heup het vandaag niet zo lang zou houden en dus moest ik tot half marathon blijven gaan. Zo gezegt zo gedaan en ik zette me op kop en liep het tempo dat mijn heup aan kon, ik liep drie groepjes voorbij en bleef tempo maken. Tussen kilometer veertien en zeventien lag een stuk dat je zelf in het veldlopen niet dikwijls tegen komt super lastig voor de heup. Alleen Gino Lauwen en Filp Thijs volgden nog in mijn spoor, toch was ik wat aan het vrezen of ik vandaag wel onder de drie uur kon. Zo een pijn deed mijn heup als we op een stuk verhard liepen en eens de stijfheid van de heup en hamstring de knie bereikt is het over. Halfweg had ik Filip en Gino al moeten laten gaan, en kon mijn lijdensweg pas echt beginnen, me mentaal sterk houden is belangrijk. Want er zouden nog heel wat atleten over me heen gaan, mijn enigste doel is sterk genoeg blijven om onder die drie uur te blijven. De weg is nog gladder geworden want het blijft maar miezeren en er zijn de eerste ronde al meer dan 1600 atleten gepasseert. Op die gladde wegen geraak ik telkens het tempo wat kwijt, want het rechterbeen is niet stevig genoeg om de glijpartijen op te vangen. Als ik weer op de zwaarste strook gekomen ben, die nu nog twee kilometer langer is geworden, dat is in mijn staat eindeloos. De tijden zijn nu opgelopen richting 5:00/km en met nog vijf kilometer kom ik wat tekort om onder die drie uur te finishen. Iets wat ik zeer erg zou vinden met al de moeite en pijn die ik me de voorbije uren getroost heb, dus probeer ik er alles uit te persen. Alles uit te persen wat het rechterbeen nog toelaat, onder een niet stoppende verkrramping lukt het me toch iets te versnellen. Uiteindelijk pers ik er de laatste driehonderd meter nog iets uit wat op een eindsprint moet lijken, het lukt nipt, dus tevreden.
Binnen tien minuten vertrekken we richting Kasterlee, om toch maar een deftige parkeerplaats te vinden. Ik ga er graag terug naar Kasterlee, daar heb ik voor de eerste maal een loopwedstrijd gewonnen. Wat voor een dan nog, het was mijn favoriete marathon, nu dat het parkoers veranderd is niet meer. Maar tot twee jaar geleden moesten we tweemaal de hoge mouw op en was het een parkoer dat tot de verbeelding sprak. Nu is het nog een mooie marathon maar niet uitzonderlijk meer, alleen heb ik tot nu toe alle edities gelopen. Voor vandaag staat de marathon uitlopen juist binnen de drie uur centraal, veel meer kan ik niet verwachten. Of me dat gelukt is lezen jullie de avond wel, k ga in elk geval mijn uiterste best doen, zoals altijd.
Vandaag een losloopje van 7.400 meter gelopen in 0:36:29, hsm 109. Die verdomde knie deed weer lastig in zoverre dat ik nog twijfel aan uit te kunnen lopen morgen. Hopelijk loopt het morgen wat beter en kan die knie morgen een volledige marathon mee. Ik zou graag mijn twaalfde wedstrijd van de marathon en ultra cup finishen, dan kan ik aan rusten denken. Rusten, het is te zeggen rustig aan doen, wel nog lopen en als het even kan de marathon in Geldrop ook nog. Maar dan alleen een tijdje korte wedstrijden en de focus op het herstel van het rechterbeen. Vandaag voelde het dus slecht aan, maar het kan evengoed morgen wel los lopen en dan is het goed geweest. Morgen staat de marathon van Kasterlee dus op het programma, met als grootste doel uit te lopen.
Vandaag een duurloop van 10.400 meter met versnellingen gelopen in 0:45:12, hsm 129. De rechterknie was niet in optima forma en was gans de training gevoelig, hopelijk is daat zondag beter. Het kan zijn omdat ik een lange broek aan had en dat een extra druk op de knieschijf veroorzaakt. Een iets beter ging het met de heup, die begon tegen het einde van training wel al wat te zeuren. Geen ideale repetitie voor de marathon van Kasterlee, een volzette marathonen halve met meer dan 1600 deelnemers. Morgen staat er een korte losloop van zes kilometer op het programma, en zoveel als mogelijk rusten natuurlijk.
Vandaag een recuperatieloop van 10.400 meter gelopen in 0:51:04, hsm 110. Het ging rustig aan, maar voor een keer vond ik dat niet erg, het herstel van de benen primeert. Alleen de laatste kilometer eens doorgelopen om het juiste gevoel in de benen te kunnen waarnemen. Een slecht gevoel had ik niet, maar om te zeggen dat het super was is ook overdreven. Ondertussen is de uitslag van de vijftig kilometer van Bottrop aangepast, ik was zesde algemeen en eerste bij de 50+. Niet dat het nu nog super veel uit maakt, maar juist is juist en eerste in mijn categorie is een streefdoel. Ik hoop dat de weerman zich vergist, want ze geven zondag regen, en dat kunnen we missen als de pest in Kasterlee. Voor morgen staat er een duurloop van 10.400 meter op het programma, met in de tweede helft een paar versnellingen.
Vandaag een tempoloop van 13.150 meter gelopen in 0:53:07, hsm 142. De benen zijn dus hersteld van de vijftig kilometer ven Bottrop, het ging vandaag zelf beter dan verleden zondag. Alleen de eerste twee kilometers waren trager dan de 15 km/uur, en dat is een sterk resultaat drie dagen na een 50K. Een warmtepleister tegen de rechterheup geplakt en een lichte kenesiotape voor de rechterknie en de rechterachillespees. Ik moest me niet inhouden want ik heb gisteren goed nieuws gekregen van de heup en kniespecialist. Eerst moest er een nieuwe rx van de heup genomen worden omdat er gevreest werd voor degradatie van het kraakbeen. Waardoor de heupkom te groot geworden zou zijn, maar wat bleek na het bestuderen van de nieuwe rx? Het kraakbeen in de heupkom was niet uitgesleten en het zag er zelf beter uit dan drie jaar geleden, lopen doet de heup goed. Nu zit ik wel met die pijn in de heup, daar is een klein losgekomen botfragmentje van het heupgewricht verantwoordelijk voor. Daarvoor waren er twee oplossingen een kijkoperatie om het botfragment vast te zetten en een spoeling van heupkom en heupgewricht. Een tweede tijdelijke remedie zou een inspuiting met cortisone zijn in het heupgewricht zijn en daat zou 6 tot 24 maand moeten helpen. Na samenspraak met de heup en kniespecialist is er gekozen voor een inspuiting, die ook nog een paar maal herhaaalt mag worden. Drie jaar geleden heb ik al zo een inspuiting gehad en het heeft toen ook 18 maand geholpen, en dat zonder een lange revalidatie. Er is dan ook gekozen om het na mijn marathonseizoen toe te dienen en dan een weekje rustig aan te doen om te herstellen. De knie is volgens de specialist een gevolg van de verkramping in de heup en zou ook moeten verdwijnen in de rustige periode. Voorlopig moet ik wat rek en strekoefeningen doen om die rechterheup soepel te krijgen, want die zit goed vast. Als alles goed uitdraaid zou ik volgend jaar dus een volledig marathonseizoen kunnen lopen, als alles meezit natuurlijk. Morgen staat er een rustige recuperatieloop op het programma, om wat meer frisheid en jus in de benen te krijgen. Daarom heb ik na de training van vandaag een recuperatie drankje benut, ik hoop echt een goede tijd te realiseren in Kasterlee.
Vandaag een trage duurloop van 14.400 meter gelopen in 1:08:52, hsm 121. De benen moeten pijnigen om de 12 km/uur te halen, het is wel ruimschoots gelukt. Het rechterbeen had het moeilijk op het einde, de heup is nog niet hersteld van de 50 kilometer van Bottrop. Buiten de rechterheup ben ik wel tevreden vn de training, waar alleen de hartslag iets te hoog lag. Dit was meteen de laatste training van meer dan een uur tot de marthon van Kasterlee nu zondag. In het eindklasssement vaan de Marathon en Ultracup ziet het er naar uit dat ik op de vierde plaats zal stranden; Natuurlijk moet ik in Kasterlee onder de drie uur lopen, de derde plaats zit er alleen in indien ik nog twee marathons onder de 2:50:00 loop. Wat natuurlijk niet mogelijk is gezien de staat van de rechterheup, rechterknie en rechterachillespees. Ook de zware parkoers van de volgende twee marathons, die grotendeels op onverharde en glooiende wegen gaan. Straks gaan we op bezoek bij de heup en knie specialist en zullen we weten wat er voor het volgende seizoen nog inzit. Morgen staat er een duurloop van dertien kilometer op het programma, ik moet de 13 km/uur halen om een normaal herstel te hebben.
Vandaag een herstelduurloop van 13.500 meter gelopen in 1:10:32, hsm 106. Deze nacht ondanks een pijnstiller en een ontstekingsremmer dikwijls wakker geworden van de pijn in heup en knie. Een zodanig knagende pijn dat ik er lastig van werd en op den duur in inslaper genomen had zodat ik toch vier uurtjes kon slapen. Gelukkig weet ik dat het ergste voorbij is en het nu elke dag wat beter word tot aan de volgende marathon, nu zondag al. Ook lopen doet minder naar dan zitten of liggen, dan beginnen de rechterheup, rechterknie en af en toe de rechterachillespees te zeuren. Ik had een warmtepleister op de knie geplakt en de patellapees band aan gedaan en de rechterheup ingespoten met reflex-spray. Toch duurde het tot kilometer drie eer de meeste stijfheid uit de benen verdwenen was en we een joggers snelheid haalden. Van dan af ging het redelijk en de harstlag klom maar traag de hoogte in, ideaal dus voor een herstelduurloop. Morgen staat er een duurloop van tien kilometer op het programma, waarin ik de 12 km/uur hoop te halen. Daarna ga ik een heup en knie specialist raadplegen om te zien wat de volgende stappen zijn die ze kunnen ondernemen.
Vandaag was het mijn eerste wedstrijd in Duitsland en mijn tweede ultrawedstrijd over vijftig kilometer. Mijn eerste wedstrijd over vijftig kilometer was al zeven jaar geleden en ik had er een slechte tijd gelopen (3:53:13). Ik had de wekker om vijf uur laten aflopen, en vertok om 05:50 richting Beerse, vandaar kon ik meerijden met Wim Driessen. De tijd ging dus goed voorbij, wat herinneringen en sterke verhalen ophalen over de gelopen wedstrijden en ultralopers. We kwamen op tijd aan op de mijnsite in Bottrop, met nog vele oude gebouwen en een prachtige en herkenbare mijnlift. Een mooie organisatie en een fantastisch mooie loopomgeving, zowat alle toppers uit de marathon en ultracup waren aanwezig. Johan Whatty trok er aals een speer van door, kort gevolgt door Ralph Preibisch en Frank Wiegand, daarachter Gert Mertens. Ik versnelde iets samen met mijn chauffeur Wim Driessen en samen met Gert zouden we vele kilometers samen lopen. Het was een mooie golvende omgeving, grotendeels door het bos, de paden lagen er droog bij, maar het verharde was weg. Ooit zouden deze paden in asphalt geweest zijn, nu leek het meer steenslag, na vijftien kilometer liepen we voorbij Johan. We liepen dan gemiddeld tegen 4:06/km, ik hoopte zo het vastlopen van de heup en de kniepijn wat uit te stellen. Na tweeentwintig kilometer gebeurde het onwaarschijnlijke, we liepen Ralp Priebisch voorbij en liepen virtueel voor de 2de plaats. De doorgang na de eerste ronde zagen we dat de eerste een driehonderd meter voor ons liep, we kwamen door in 1:43:15. Ik wou er dus zolang mogelijk bijblijven, bij dit groepje en als mijn heup en knie het gans de wedstrijd uithouden, tot het einde. Maar de eerste signalen waren er na achtentwintig kilometer, een zwaar gevoel aan de binnenzijde van de knie, een kortere paslengte. De rechterheup die alsmaar stroever liep, na dertig kilometer moet wim een gaatje laten en dat is het sein voor Gert om door te trekken. Ik kan niet meer overnemen ben al blij dat ik kan volgen en hoop dat de knie, heup en achillespees niet nog verergeren. Het is natuurlijk hopeloos en elke kilometer is de degradatie van het rechterbeen een halve procent meer, niet vol te houden dus. Aan kilometer vierendertig met de eerste nog honderd meter voor ons is het zover ik moet er onherroepelijk af, gedaan de droom. Na zesendertig kilometer loopt Wim driessen me voorbij, ik loop in vierde stelling en de kilometer gaan naar 4:40 , te langzaam dus. De enige houvast die ik heb is dat ik een persoonlijk record kan lopen, ondertussen begint mijn teen te branden als gevolg van een blein. Het golvend parkoers lijkt onder deze omstandigheden een heuvelachtig parkoers, de paden liggen er naar gevoel superslecht bij. Juist voor het marathonpunt vliegen Johan Whatty en Wouter Decock me voorbij, ik loop in zesde positie maar als eerste 50-plusser. Elke kilometer duurd langer dan een duizend meter, ik zie af bij de beesten en moet knokken om tegen twwaalf per uur te blijven lopen. Nog een kilometer te gaan, zelf nu kan ik niet genieten, daarvoor is de pijn in het rechterbeen te groot, maar het is bijna over. Ik finish als zesde in 3:38:31 mijn persoonlijk record met 0:14:42 verbeterd, en eerste vijftigplusser, ik zal maar tevreden zijn. Hier is er een podiumceremonie per leeftijdscategorie, dus mag ik het hoogste schavotje op, ik drink twee alcoholvrije erdingers. Die waren trouwens gratis voor de deelnemers, de uitslagen van de vijftig eersten hangen uit, ik sta als zevende genoteerd. Zevende een tweede vijftigplusser, het moest mij weer overkomen een spookloper van vijftig die me voorbij gelopen is, kan niet. Protest bij de organisatie doet niet veel uit, tijdens het podium komt de spookloper niet opdagen, maar moet ik op het tweede schavotje. Terug thuis ga ik verder op onderzoek uit, wat was de doorkomst van spookloper 5005 half weg, geen tijd te bespeuren, einde verhaal.
Binnen het half uur vertrek ik richting Bottrop, een twee uur rijden van Herenthout. Ikzelf rij tot Beerse en dan kan ik mee met Wim Driessen en van de goede M-U lopers. Normaal gezien moeten we ongeveer in dezelfde tijd kunnen lopen, ideaal dus als je niet te lang kan wachten. Wat ik vandaag mag verwachten weet ik niet, ik denk dat het een glooiend parkoers is met veel onverharde wegen. Over twee ronden van vijfentwintig kilometer, het weer zal droog blijven en er staat een matige wind, de max temperatuur is 9°. Vanavond kan je reeds de uitslag en de diverse verslagen verwachten op dit blog, tot vanavond.
Vandaag een trage duurloop van 7.750 meter gelopen in 0:38:01, hsm 110. Een rustige trage duurloop stond er op het menu, het mocht zelf nog een stapje trager gaan. Maar veel energie heb ik niet verspilt vandaag, de training afgewerkt met alleen een warmtepleister voor de rechterknie. Het is daan ook de bedoeling om morgen nog een totaal loss aan te komen voor de vijftig kilometer van Bottrop. De wedstrijd start om negen uur, dat wil zeggen dat ik omtreeks 05:00 uuit het warme nest moet. Gelukkig moet ik zelf maar veertig kilometer van de driehonderdzestig rijden, ik kan mee met een collega loper. Morgen staat mijn tweede wedstrijd over vijftig kilometer op het programma, mijn tweede wedstrijd over deze afstand. Ik zal tevreden zijn als ik een nieuw persoonlijk record loop, mijn P.R. staat namelijk niet heel scherp met 3:53:13. Eens thuis komen de uitslag en de verslagen snel online, ik hoop een mooi verhaal te beleven voor mijn eerste Duitse wedstrijd.
Vandaag een duurloop van 10.750 meter met versnellingen gelopen in 0:46:12, hsm 130. Het begin van de training verliep wat twijfelend, ik had geen bescherming voor de knie aangebracht. Alleen een warmtepleister onder de knieschijf geplakt om de knie op temperatuur te houden. Nog had ik twee kilometer nodig om de rest op temperatuur te krijgen, maar eens warmgedraaid ging het goed. Zonder alles te geven draaide ik kilometers iets sneller dan 14 km/uur, best tevreden want de knie hield stand. Ik kan niet beweren dat het volledig pijnloos was, maar het ging beter dan gisteren, veel beter, ik had er vertrouwen in. Een bevestiging die ik nodig had om zonder vrees de vijftig kilometer van Bottrop te lopen, zonder grote ambitie's. Al hoewel een persoonlijk record is toch al iets .om naar uit te zien, en zit er zelf onder deze omstandigheden in. Morgen staat er nog een kort los loopje op het programma, en natuurlijk veel rust.
Vandaag een trage duurloop vaan 10.750 meter gelopen in 0:52:15, hsm 114. Het ging niet super vandaag, de knie deed zelf pijn aan deze snelheid, wat me toch verontrust. Een strakke wind en een extra zweetvestje zorgden er bovendien voor dat de hartslag iets hoger lag. Ik probeer morgen tee lopen zonder patella-band voor de knie, maar met een warmte pleister in de plaats. Zien en voelen hoe de knie daar op reageert, hopelijk valt de pijn dan mee, zondag ga ik die knie kenesio-tapen. Voor zondag ga ik twee producten van herbalife gebruiken, de prolong en de rebuild endurance. Morgen staat er een duurloop van acht kilometer op het programma met in het tweede deel versnellingen.
Vandaag een tempoloop van 12.500 meter gelopen in 0:50:52, hsm 143. De benen waren net niet sterk genoeg om onder die 04:00/km te gaan, geen kracht, geen souplesse. Een eerste kilometer wind mee aan 04:34/km was al een verwittiging, daarna draaide het aan +- 04:01/km. Ik kon niet genoeg paslengte maken en de pasfrequentie kon ik ook niet aanhouden, het was werken geblazen. Het is niet wat ik verwacht had, ik dacht vandaag aan 03:55 gemiddeld te kunnen lopen, maar het mocht niet zijn. Zo krijgt het vertrouwen opnieuw een deukje, het word hard werken zondag om er een treffelijke tijd uit te sleuren; Gelukkig staat mijn officieel record op de vijftig kilometer alles behalve scherp, 3:53:13 dat moet er zeker aan. Morgen staat er een recuperatieloop van negen kilometer op het programma, rustig verder herstellen.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 0:57:00, hsm 116. Bijna drie minuten sneller gelopen dan gisteren, maar nog juist catalogeerbaar als trage duurloop. De benen waren al iets beter dan die van gisteren, zeker het rechterbeen protesteerde minder. Alleen de rechterknie moest wat warm lopen om zo goed als pijnvrij te kunnen lopen. Ik kan alleen maar hopen dat het de rest van de week verder die kant op gaat, want ik zal fris aan de start willen komen. Het zal mijn tweede officiele wedstrijd over vijftig kilometer worden en mijn eerste wedstrijd in Duitsland. Al hoewel de marathon van Echternach word deels over duitse wegen gelopen, maar vertrek en aankomst in Luxemburg. Morgen schrijft het programma een tempoloop over tien kilometer voor, aan een snelheid van 04:00/km.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 0:59:53, hsm 114. Het was mijn dagje niet vandaag, ondanks de betrekkelijke trage training, zag ik af bij de beesten. Een gevolg van de verder degraderende rechterheup, die ander problemen voort brengt aan knie en achillespees. Ik kan alleen maar hopen dat alles nog een maand stand houd en dat ik tegen dan een oplossing van de heupspecialist krijg. Het zal in elk geval een zware dobber worden om met die benen een treffelijke vijftig kilometer te lopen. We zullen dag per dag moeten evalueren wat kan en wat niet kan, ik geloof wel dat ik de marathon en ultracup kan volmaken. Morgen staat er een rustige duurloop van negen kilometer op het programma, een paar rustige dagen naar zondag toe.
Vandaag een lange tempoloop van 21.300 meter gelopen in 1:26:14, hsm 138. Het was nog twijfelen tussen een tempoloop of een duurloop, de benen zouden beslissen wat het zou worden. Na een eerste kilometer van 4:34 waren de twijfels er nog, het ging niet echt soepel, de omstandigheden waren nochtans goed. De derde kilometer de paslengte wat verlengen en de pasfrequentie aanhouden en benieuwd naar de volgende km-tijd 3:43. Wat wel zeer goed was, het zou de snelste van de training blijken, hierna bleef k goed in het ritme met km's van, 3:45, 3:47, 3:45. Maar ik voelde wel al aan de heup dat ik aan het limiet zat, de km-tijden werden ook langzamer, 4:51, 4:59, 4:56, nog altijd redelijk. De knie voelde nu toch wel zwaarder aan en ik moest nog inleveren, het werd knokken in plaats van vloeiend te lopen. Ik kreeg het zwaar met dat pijnlijke rechterbeen, elke stap voelde ik het wat zaarder worden, de wind was nu ook op de neus. Onder de 04:00/km ging ik niet meer geraken, dus was het een kwestie van op de tanden bijten en de km-tijden niet te fel laten oplopen. De training nog redelijk goed afgewerkt en ik moest blij zijn met het resultaat, ondanks dat ik veel tijd verlies in de tweede helft van de training . Morgen staat er een kortere duurloop op het programma, een twaalf kilometer denk ik, het word een rustige aan loop naar de vijftig kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 14.500 meter gelopen in 1:10:28, hsm 113. De benen waren niet hersteld van de training van gisteren, maar het mocht toch rustig vandaag. Het maakt wel niet veel uit voor het gevoel in de benen, ik denk dat sneller nog een beter gevoel geeft. Een training die alleen bedoeld is om het km-aantal te verhogen, en ook om de weerstand wat omhoog te krijgen. De training werd afgewerkt onder een voordurende regen, in het begin van de training had ik het zelf koud. Over de laatstte zeven dagen toch 140 kilometer afgelegd, wat goed is voor de tijd van het jaar. Morgen staat er een duurloop of tempoloop van twintig kilometer op het programma, een laatste test voor volgende zondag.
Vandaag een duurloop van 13.150 meter gelopen in 0:56:20, hsm 130. De wind maakte de training iets te zwaar, ik had wind tegen in het tweede gedeelte van de training. Het was al goed geweest had ik 4:28/km gelopen, maar door het eerste stuk met wind in de rug ging het sneller. Eens op snelheid probeer je dat zolang mogelijk vast te houden, iets waar ik de laatste kilometers moest voor knokken. De knie werd zwaar na een kilometer of tien, het was dan ook serieus knokken om vooruit te komen met tegenwind. Al bij al dik tevreden met de eersste vijf dagen na de marathon van Etten-Leur, alleen het rechterbeen valt tegen. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma rustig lopen om actief te herstellen.
Vandaag een lange trage duurloop van 25.150 meter gelopen in 2:01:00, hsm 118. Het beloofde een lange zware training te worden, gezien het barre herfstweer dat ze voorspelden veel regen en wind. Deze morgend voelde ik me alles behalve super, verkoudheid en last van stijve benen, en een mank rechterbeen. Ik ging dan ook op gevoel trainen, lekker rustig lopen zonder druk van de chrono of de hartslag. Over de afstand ging ik beslissen tijdens de training, het was nu ook de bedoeling niet me murw te lopen. Zoals gewoon duurde het even voor ik in het ritme was, de stijfheid uit de spieren lopen, en zo de paslengte wat vergroten. Het ging op gevoel redelijk goed, hoewel de quadriceps vermoeid aanvoelden, de rust die de benen na een marathon nodig hebben. Daar nijpt het schoentje al vast, zelf een dag zonder lopen maar een dertigtal kilometer met de fiets op een klein verzet, zou beter zijn. Ook dat kan ik niet meer, ik zou wel op de hometrainer kunnen fietsen, maar dat is niet echt mijn ding. Wat op de tanden bijten en het herstel komt er uiteindelijk toch, alleen riskeer je een vorm van overtraining, zonder de rust. Vandaag had ik gedurende gans de training een lichte last aan de rechterahillespees, en aan de rechterknie vanaf kilometer twintig. Eigenlijk wou ik de tweede helft nog iets sneller lopen om onder de twee uur te geraken, maar dan zat de wind schuin tegen. Het belette niet om een negatief split te lopen, wat altijd goeg is en ondertusen heb ik die langere training ook achter de kiezen. Morgen staat er een duurloop van dertien kilometer op het programma, waar ik hoop onder het uur te finishen.
