Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Trage lange duurloop-lsd-long slow distance, 31 mei
ronde
tijd
hartslag
tijd/km
afstand
eindtijd
6.900
33:01
116
4:47
6.900
0:33:01
5.000
24:49
119
4:57
11.900
0:57:50
5.000
24:04
122
4:48
16.900
1:21:54
5.000
24:01
124
4:48
21.900
1:45:55
5.000
23:33
131
4:42
26.900
2:09:28
4.400
21:00
132
4:46
31.300
2:30:28
Long slow distance 31.3 kilometer, en vertrokken met stijve kuiten. Eigenlijk wel best pijnlijk, het was wel verwacht na de snelle laatste ronde van gisteren, en na vier dagen rust. Ik had wel mijn gel-nimbus Asics aan gedaan omdat deze de ideale schokdemping hebben. De laatste 10 km waren zowel mentaal en fysiek een zware dobber. Het word moeilijk om tegen Nijlen 03 juni, in wedstrijdvorm te zijn. Ik hoop dat de kuiten morgen al wat beter aan voelen, normaal 2 trainingen, s'morgens 13 km recuperatieloop, s'avonds 13 km duurloop.
Wisseltempo 15 kilometer, elke ronde wat sneller gelopen, zwaar na vier dagen rust. Nog 800 meter uitgelopen, wat ook niet van mijn gewoonte is, nood breek wet. De laatste ronde zal zekers in de benen kruipen, maar het was heerlijk. Slim was het zekers niet, maar ik kan nu rustig lopen tot zondag, geen snelheid meer. Ik zou morgen wel een lange duurloop willen lopen, voor de uithouding wat bij te werken.
De diagnose is gesteld, het beteft een verrekking van de aductoren van het rechterbeen. Na een week mag ik de zwaardere trainingen hervatten, morgen als de stroefheid weg is het joggen. Het loopt dit jaar echt met upen downs, na het trekken van de tanden had ik gehoopt voluit te kunnen gaan. Binnen 25 dagen is het de marathon van Torhout, dus de tijd begint te dringen.
Drie van de vier gezinsleden zijn gestart in de Sint-Guibertusjogging. Jorgi en Kenney liepen de drie kilometer en eindigden in elkaars buurt. Jorgi was 18de in 12:34, Kenney 19de in 12:43, goed gelopen van de jongens. Mijn vrouw Carine liep de tien mijl, als derde vrouw in een tijd van 1:18:19. Ook knap gelopen, ikzelf had last van een dij-verekking en ben dus niet gestart. Hopelijk duurt het niet te lang voor ik de training kan hervatten.
Vandaag met het gezin naar Itegem voor de Sint-Guibertusjogging. Jorgi en Kenney starten er op de drie kilometer, die begint om 14:30. Ik en mijn vrouw Carine starten op de tien mijl, hopelijk is het geen te slecht weer, droog en weinig wind. Deze morgend opgestaan met stijve kuit en liht pijnlijke rechterdij. Goed wat stretchen en wat reflexspray, en inlopen moeten volstaan om dat pijnvrij te krijgen, ik ben gisteren wat in de tuin gaan werken en wat verkrampt gezeten. Het is de bedoeling om de tien mijl onder de 0:59:00 te lopen, kwestie van meetbare vormstijging te zien. Zo'n vier weken voor de marathon van de nacht van Vlaanderen mag dat wel.
Recuperatieloop 10.5 kilometer, het is eigenaardig dat je aan een lager tempo zo goed voelt waar het mis zit, de scheen en de kniepees waren duidelijk voelbaar, de ontsteking en vermoeidheid er rond zijn nog niet verdwenen. Ook met de hartslag zit het nog niet snor, hoewel dat ook kan liggen aan de gestoorde polar. Die heeft in het begin van de training altijd veel te hoge waarden weer, gestoord door zendmasten. Nu hopen we op goede benen voor morgen en dito weer voor de Sint-Guibertusjogging.
Trage duurloop 15 kilometer, de benen kwamen moeilijk op gang. Gelijdelijk aan ging het beter, het lopen in de Merodese bossen is een plezier deze tijd van het jaar, herten, eekhoorns, vogels, de natuur. De ondergrond licht er droog bij, maar is toch zacht, goed voor pezen en gewrichten. De laatste anderhalve kilometer nog wat versneld, het herstel gaat vlot. Morgen een kortere duurloop, om dan fris aan de start te komen van de Sint-Guibertusjogging voor een 10 mijl.
Lange duurloop 37.8 kilometer, ik voelde al snel aan dat een blokken-tempo-loop er vandaag niet ging inzitten, lome benen, niet genoeg koolhydraten kunnen opslaan. Al rap viel de beslissing rond 4:15/km te lopen, maar ook dat schema moest ik laten varen. Het word dus nog hard werken, om klaar te geraken voor de nacht van Vlaanderen. Zo lijkt het voorziene schema volledig over hoop gesmeten, maar dat schema voorzag twee rustige weken na het Belgisch kampioenschap in Visé, waar ik echt top wou zijn. Vanaf volgende week zal het weer richting origineel schema gaan. Vandaag had ik mijn drankgordel mee met Isostar fast hydratation. Ook acht druivesuikers en een zakje Isostar high energie mee, het heeft iets geholpen. De laatste drie kilometer was uitsluitend op karakter gelopen, gelukkig met de wind mee.
Trage duurloop 22 kilometer, die eigenlijk uitgedraaid is op een anti-vetloop. Gisteren-avond 18:00 voor het laatst iets eten, deze morgend om 09:30 gaan trainen, op een lege maag, na 15 km waren de koolhydraten volledig uigeput. Zware training, al was het zekers niet de bedoeling diep te gaan vandaag. Morgen volgt immers een zware trainingultra lange blokken-tempo-loop.
Gisterenavond bij de stomatoloog geweest, om nog eens twee tanden te laten trekken. Na drie spuiten en een tiental wroetende prikken, moest ik nog een vijftal minuten geduld hebben. De tandarts begon met de tand rechts onder aan, het bleek nog niet genoeg verdoofd te zijn. Nog een volle spuit erin, tot het tandvlees de druk niet meer aan kon en het verdovende spul in het rond spoot. Nu brak er een ongelijke strijd op, en moest de tand het begeven na een heorische strijd. De volgende tand die aan de beurt kwam was die rechts boven aan, naast de hoektand. Ook deze bleek onvoldoende verdoofd, na eenzelfde procedure als de vorige tand, kon het volgende gevecht beginnen, de strijd zou nog langer duren en bloederig zijn. De nekspieren en het gehemelte kraakten onder het geweld, doch het pleit werd beslecht. De wonden werden dicht genaaid, en na het betalen van dit spektakel mocht ik huiswaarts keren. Na een woelige nacht en twee dafalgans is de schade nog goed voelbaar, dat word vloeibaar voedsel vandaag.
Gisteren hebben we ons beste beentje er voor gezet in Oostmalle. De eerste van het gezin die er moest aantreden, was onze Kenney. Hij moest er zijn overwinning van verleden jaar proberen te bevestigen. Ze stonden met 12 atleten aan de start, dat was meer dan het dubbele van het jaar ervoor. Omdat hij bloednerveus was, gaf zijne oude hem maar goede raad, verstand op nul en lopen maar. Zo gezegd, zo gedaan, na 500 meter had Kenney een comfortabele voorsprong, en won. Jorgi starte op de 1500 meter, hij is meer mijn type, hoe langer de afstand hoe beter. Na 500 meter kwam hij door als 5de, de tweede ronde was 1 km, in de laatste rechte lijn sprinte Jorgi nog naar een verdienstelijke 3de plaats in 5:43, het word nog een goede. Ik en mijn vrouw starten op de 10 mijl, ons Carine zou het goed doen met een 7de plaats bij de vrouwen en een 86ste plaats in het algemeen, in een tijd van 1:18:58, haar 2de beste tijd op de 10 mijl, verleden jaar in Echternach deed ze beter. Zelf wist ik niet goed hoe ik deze wedstrijd zou indelen, vertrekken aan 3:40 en dit zo lang mogelijk volhouden was een van de mogelijkheden, maar de aard van het beestje besliste er anders over. Na een kilometer liep een groep van 7 atleten op 30-40 meter, Eric en gino waren er dan al van onder gemuisd. Besliste ik samen met Andy het gat dicht te lopen, eens bij de groep moesten de eerste atleten van deze groep lossen, na vier km hadden ik en Andy ons wagentje er nog aanhangen, Geert en Bart hingen echter te hard. Zo ik van km 5 tot km 11 met Andy als gezel liep, daarna versnelde ik lichtjes op de zwaarste strook van het parkoers. Liep zo onbedreigd naar een mooie 5de plaats, alleen van de laatste 4 km heb ik moeten inboeten aan tempo. Zo begin ik stilletjes aan naar mijn betere conditie toe te groeien, en waren we met twee (Derde bij de masters) naar het podium de jongste en de oudste van het gezin naar het podium, kan het mooier?
Trage duurloop 13 kilometer, de benen waren nog vermoeid van gisteren. Toch ging het redelijk goed, het herstel is al beter dan bij de vorige wedstrijden. Deze avond naar de stomatoloog om de twee volgende tanden te laten trekken. Ik hoop dat het dan gedaan is met pijnstillers te nemen, en dat ik de trainingen verder kan opschroeven.
Ik ben aan het sparen voor de Forerunner 305, het was de bedoeling som al lopend te sparen, van het prijzengeld, door kwetsuren is dat plan gedeeltelijk in het water gevallen, Het ziet er in elk geval een mooi en functioneel apparaat uit. Wie er meer informatie over geeft liefst eigen ervaringen, kan een reactie posten.
Vandaag om 13:30 starten de wedstrijden in Oostmalle. Om 13:40 start Kenney op de 500 meter (geboren in 1997, 1998). Daarna is het de beurt aan Jorgi, 1500 meter (geboren 1994, 1995,1996) Rond 14:05 starten de joggings over 4 en 8 kilometer. De 10 mijl is de hoofdwedstrijd, waar ik en mijn vrouw Carine in lopen start om 15:00, met waarschijnlijk een heleboel goede atleten. Hopelijk barst het aangekondigde onweer pas na de wedstrijden los. Ik hoop de 10 mijl onder het uur te lopen, verleden jaar op hetzelfde parcour 0:59:12, Toen was er tijdens de joggings ook een hevig onweer en lag het parkoer er vettig bij, het parkoer is voor de helft onverhard.
Trage duurloop 13.8 kilometer, met zweetjasje aan, lekker zweten. Nieuw schoenen Gel Nimbus van Asics ingelopen, lekker confortabel. De hartslag liep weer hoog op, gedeeltelijk door het zweetjasje. Toch zit het nog niet goed met de conditie, er is nog werk aan. Ik heb ook weer weinig nachtrust gehad door die pijnlijke tand.
Trage duurloop 15 kilometer, met opbouwende snelheid, en rappe laatste km. De hartslag was nog iets aan de hoge kant, nog zware benen (licht verzuurd). Het begin van de training verloopt altijd moeizaam, omdat het onderbeen protesteerd. Morgen rustige zweettraining, 13 kilometer, zondag 10 mijl.
Lange trage duurloop 24.800 meter, minder als 12 uur na de wedstrijd. Dat zijn zware trainingen, goed te zien als je de hartslag aan de snelheid toetst. Het zou goed moeten zijn voor de uithouding en de weerstand, denk ik. Ik moet tenslotte vol aan de slag als ik de goede conditie voor het verlof wil halen. Ik ben al content dat het rechter onderbeen stand houd, en de km en snelheid kan opvoeren. De kneuzing aan de vinger is ook zo goed als weg, alleen die tandpijn nog, misschien maandag.
Juist terug van de avondjogging in Wechelderzande, ik voelde me niet te best. Na een goede eerste ronde, in het juiste tempo, moest ik serieus inbinden. Toch nog vierde geeindigd in, 44:42 na een zinderende spurt tegen Paul daems. De eerste drie waren ook goede bekenden 1: Eric Bartholomeeusen 2: Jan Daems 3: Rudy Rutten, Het zal nog een tijdje duren voor ik de top-conditie te pakken heb.
Deze avond gaan we met gans het gezin naar de avondjogging in Wechelderzande. Ik zal goed uitgerust zijn, daar ik vandaag niet ga werken gekneusde rechter wijsvinger. Gelukkig is het geen letsel dat mijn loop activiteiten kan beinvloeden. Deze avond loop ik de 12 kilometer, en hoop op een gemiddelde van 3:40/km, of een eindtijd van 0:44:00. Ik hoop dat de benen voldoende hersteld zijn, mijn zonen lopen er de jogging over 4 km. Mijn vrouw beslist meestal op het laatste moment.
Trage duurloop 20 kilometer, gelukkig al heel wat meer kracht in de benen. Wel nog minder soepel als anders, die stijve onderrug maakt het ook niet beter. De hartslag bleef binnen de perken, de tand speelde weer serieus op. Nog zes dagen en dan hoop ik van die vervelende, zenuwslopende, tandpijn verlost te zijn.
Trage duurloop 15 kilometer, zware dobber, slechte benen. Ik moest me letterlijk voortslepen, het ging totaal niet, de uitputting. Geen idee wat deze inzinking veroorzaakt heeft, een zagevent op het werk? Gelukkig gaat het meestal cresendo, met de conditie na een te zware afrekening. De spierpijn voel ik nu nog in de benen, morgen rustige duurloop 20 kilometer.
Lange duurloop 35 kilometer, het ging beter als verwacht, ik moest mezelf intomen. Ik had schrik dat de wedstrijd van vrijdag nog in de benen ging zitten. Hoewel ik met pijn in het hart, aan Visé gedacht heb, ben ik content met mijn training. Het rechter-onderbeen recupereerd snel van de geleverde inspanningen, nu kan ik verder. Ik heb wel nog een hele weg te gaan, voor ik mijn topcondite te pakken krijg. Rustig groeien in kortere wedstrijden, snelheid, kracht en uithouding bijschaven. De eerstvolgende wedstrijd is woensdag, de avondjogging in Wechelderzande.
Recuperatieloop 13 kilometer, 12 uur na de wedstrijd gekozen voor een recuperatieloop. De benen voelden nog zwaar aan, er was regen en wind, ge moet maar goesting hebben. Gezien de oplopende (te hoge) hartslag, is er niet ten volle actief gerecupereerd, bieper vergeten opzetten. Morgen lange trage duurloop van 34 kilometer, met als doel 4:30/km te halen.
Vrijdagavond 19:45, Hallaar aan de start van de Averegtenjogging. Schoon volk aan de start, Stefan van den broeck, Jan Daems, Peter de Vocht, Geert Heylen, Davy Sluyts, en vele andere plaatselijke vedetten. Na een snelle start raak ik bij een trio, allen deelnemers aan de 10.240 meter. De zwaardere stukken in het parkoer loop ik op kop van het groepje. Na 10 kilometer raak ik alleen, voor mij alleen gedubbelde atleten, achter mij geen tegenstand, ik schakel over op de automatische piloot, iets meer dan 15 km/uur. De conditie gaat met rasse schreden vooruit, maar alleen kan ik de 16 km/uur niet houden. Toch goed 2 minuten onder de verwachte tijd gebleven, en de zeven atleten voor mij hebben al wedstrijden gewonnen, dus ben ik op mijn aktuele waarde gefinsht.
Deze avond starte gans de familie in de Averegtenjogging van Hallaar. Kenney liep de jeugdloop over 800 meter en legde beslag op de 3de plaats. Jorgi liep de jogging over 5.270 meter, hij liep een schitterende besttijd 0:22:07. Mijn vrouw Carine liep de 10.270 meter en was best tevreden over haar eindtijd van 0:49:38. Ikzelf liep de 15.210 meter in een goede tijd van 0:56:14, een gemiddelde snelheid van 16.229. Een goede wedstrijd, onder extreem goede omstandigheden, droog weer en een ideale temperatuur van 15°, een vlak en goed beloopbaar parkoer.
Trage duurloop 13 kilometer, het liep niet echt vlot. Ik moest mijn rechter onderbeen weer meeslepen. Maar ik wil niet klagen, ik maak vorderingen, zeer traag. We hopen morger toch wat fitter voor de dag te komen. Liefst een tijd onder de 58:00, het zal een harde strijd worden.
Intervaltraining 16.25 km, dat was lang geleden, zo'n kwalitatieve training. De training bestond in 10 minuten normaal, 5 minuten snel lopen. Het is ook de ideale training om te voelen hoe het nu gesteld is met de conditie en de kwetsuren, in de twee gevallen is nog een hoop werk. Ik mag wel geen van de opbouw fases overslagen, stilletjes opbouwen. De pijngrens niet overschrijden, bij een interval niet gemakkelijk. Morgen een rustige training en vrijdag wedstrijd in Hallaar.
Trage duurloop 20 kilometer, de wind zat mee en tegen. Het was zwaar, maar het doet deugd nog eens door te kunnen trainen. Ik verzorg het scheenbeen nog met een volta-patch pleister. Als ik traag loop , loop ik met een steunkous om het rechter onderbeen. Spijtig genoeg ben ik nog niet van de tandpijn verlost, nog een paar weken geduld.
Trage duurloop 12 kilometer, Met wind en regen dat was lang geleden. Het tempo lag me iets te hoog, nog zware benen van het week-end. De boven-benen branden, maar er zat genoeg zuurstof in lucht. Dus toch het tempo gehouden en op het einde wat versneld. Vrijdag als alles goed verloopt, ben ik dan van de partij in Hallaar. Stilletjes aan tempo beginnen trainen, dus veel wedstrijden lopen. Hopende zo rap de goede conditie weer te vinden.
Deze morgend opgestaan zonder pijn, dat moet al een paar maanden geleden zijn. Zal ik eindelijk mogen dromen van een opbouwend shema, een marathon onder de 2:40:00. De basis en uithouding heb ik in elk geval, en het is vol wedstrijdperiode, goed om wat snelheid te kweken. Ik hoor jullie al denken, joggerke loopt weer te hard van stapel, maar dromen mag toch. Visé loop ik in elk geval niet mee, daarvoor mis ik teveel weerstand, en dat word juist moeilijk in te plannen. Drie rustige dagen, een lange duurloop en een wedstrijd plus een interval en ik zit al aan zes dagen in de week. Maar we zullen week per week zien hoe het evolueert, en hopen op een blessurevrije periode.
Trage lange duurloop van 31.3 kilometer, dit de dag na een wedstrijd. Gelopen zonder te forceren, sportdrank en druivesuikers mee. De benen waren zwaar, maar geen ontstekingspijn meer te voelen. Zo geraak ik deze week toch aan de 100 km, het zal nodig zijn voor de marathons van Torhout en Brugge, waar ik hoop, goed te presteren. Nu vrijdag naar Hallaar voor een 15.2 km aan 16 km/uur, tenminste dat hoop ik.
Tot km 7 kon ik een redelijk tempo aanhouden, daarna zakt het tempo redelijk snel, hoewel de hartslag hoog blijft, toch iets beter dan in tongeren. Als ik nu een twee weken mijn trainingsprogramma af kan werken, Kan ik rap mijn beste niveau, weer bereiken, gisteren was het vier dagen na Tongeren al iets meer weerstand te bespeuren. De spieren waren nog maar amper hersteld, en het parkoer was pittig.
Vandaag was het wedstrijddag voor heel het gezin in Oosterlo. Jorgi en Kenney liepen er de 3100 meter, de korste jogging. Met 34 atleten gingen ze van start, op een 2/3 natuuromloop. In het bos lag de alom gevreesde Calvarieberg, met mul zand. Na een schitterende wedstrijd van mijn jongens eindigden ze op, een tiende plaats voor Jorgi in een tijd van13:06 en onze jongste, Kenney 12de in 13:16, als eerste van hun geboortejaar. Daarna was het tijd voor de 6.235 meter en de 12.510 meter. Een omvangrijke groep werd op gang gefloten, waaronder ikzelf en mijn vrouw. Ik wou zo lang mogelijk met de kopgroep meegaan maar de benen wilden niet mee. De stekende pijn bleef een 300 meter aanhouden en ging dan stilletjes aan weg. Ik liep gans de wedstrijd alleen, maar had altijd iemand in het zicht, ideaal voor dit parkoer. Maar telkens ik probeerde te versnellen blokeerden de benen, ook een lichte rek in de hamstring. Het bergop lopen verliep moeizaam, de bovenbenen waren niet hersteld van de halve marathon in Tongeren. Mijn hartslag toonde wel aan dat ik altijd voluit gegaan ben, ondanks de oplopende km-tijden. Uiteindelijk werd ik 5de in een zeer bescheiden deelnemersveld, toch ben ik gematigd tevreden. Nu was het uitkijken waar mijn vrouw Carine ging stranden, ze zou als derde vrouw over de streep komen. Een gelaagde loopdag, voor het gezin en nu hopen dat het de volgende vrijdag in Hallaar nog iets beter gaat.
uitslag 3100 meter: 1:Schauwaers Kevin 1986 0:10:21 10:Leus Jorgi 1995 0:13:06 12:Leus Kenney 1997 0:13:16
uitslag 12.510 meter: 1:Alders Tom 1974 0:45:25 5:Leus Frankie 1962 0:48:23 34:Tilburgs Dominique 1964 0:58:40 eerste vrouw 49:Cautaerts Carine 1968 1:03:21 derde vrouw
Straks vertrekken we met gans het gezin naar de jogging in Oosterlo. Voor mijn twee zonen Jorgi en Kenney staan de 3.1 km op het menu. Ikzelf en mijn vrouw Carine lopen er de 12.51 km de langste afstand. Nog maar amper hersteld van de halve marathon van tongeren. Starten we zonder enige ambitie, we zien wel waar de wind ons brengt. Deze avond hopen we u ons westrijdverslag te brengen.
Trage duurloop 13 kilometer, de benen waren nog altijd zwaar. Maar met het vorderen van de kilometers kwamen die ook losser. Morgen staat er een wedstrijd op het programma, oosterlo 12,510 km. Ik maak me niet teveel begoochelingen, zondag had beter geweest. Die dag meer recuperatie, toch hoop ik onder de 47:00 minuten te lopen.
Na twee dagen van verkrampte benen, besloten Visé niet te lopen. Het valt me zwaar mijn tweede marathon op rij te moeten schrappen. Gelukkig komt er licht aan het eind van de tunnel, meer en meer word gedacht aan de ontsteking onder de tanden, als oorzaak van de diverse ontstekingen aan het been, de knie, de achillespees, de hamstring de dij, de hamstring en de kuit, en natuurlijk het scheenbeen en de onderrug. Sinds de twee tanden getrokken zijn gaat het al stukken beter met het scheenbeen. Die algemene vermoeidheid in de onderbenen na een halve marathon, en dit voor een zeer goed getraind atleet zou ook een nasleep kunnen zijn van dat ontstekingsproces. Hoop doet leven.
Trage duurloop 14.2 kilometer, met het gevoel dat ik gisteren een marathon ben gaan lopen. Zere benen, geen kracht, hoge hartslag, ik moet dringend wat meer heuveltraining doen. Het is wel zo dat ik in Tongeren maar een 5 km heb kunnen doorlopen, de rest was overleven. Ook de hartslag is langs de hoge kant, ik weet niet of ik in Visé ga starten. Misschien loop ik wat korter wedstrijden om de snelheid en de conditie te verbeteren?
Zeer zware wedstrijd, als je niet top bent, door de wind. en het heuvelachtig parcours. Na 1 km wist ik al hoe laat het was, de benen voelden zwaar aan en ik werd voorbij gelopen langs alle kanten. Ik kost ook niet aanpikken bij iemand, tussen de 5 en de 10 km liepen we tegen de wind. Tussen de 10 en de 15 km was het op en neer zonder ophouden, uitgelopen die 21 km meer valt er niet over te zeggen.
Maandagavond, terug van de tandarts, die juist een wijsheidstand en een boktand getrokken had, met daaronder een joekel van een kiste. Ik was aan het bloeden als een rund, en toch werd de kiste opgemerkt. Daarna gereinigd en ingespoten, die avond zelf kreeg ik krampen in het scheenbeen. Ik vroeg aan mijn vrouw om woensdag een afspraak te maken met de sportdokter. De pijn was niet te harden. De morgend daarop was alle pijn als met wonder verdwenen, dat wou ik testen. Daarmee de late beslissing om toch mee te lopen in Tongeren, mijn vrouw zou er toch starten. Alleen zonder vast voedsel, alleen een rijstpapje, zou te weinig koolhydraten zijn.
Ik ga vandaag toch gaan lopen, een wedstrijd nog wel. Om absoluut zekers te zijn of ik wel of niet kan starten in Visé. In de loop van de voormiddag is de pijn in het scheenbeen volledig verdwenen. Ik heb er dus goede hoop op dat het een verband heeft met de kiste op mijn tandvlees. Een halve marathon is misschien van het goede teveel, maar de uithouding heb ik nog. Verder hoop ik rond de 15 km/uur te lopen, dus 1:24:00 ongeveer op de halve marathon. Misschien ben ik wel gek geworden, maar het is sterker dan mezelf.
Gisterenavond naar de stomatoloog geweest, een wijsheidstand en een boktand laten trekken. Na een pijnlijk gevecht met de tanden uiteindelijk gewonnen door de stomatoloog. Onder de tanden, tussen de wortels zat de eerste kiste, die mijn tandpijn veroorzaakte. Eenmaal thuis gekomen begon ik hevige pijnen te krijgen in het scheenbeen. Er aankomen bleek al overgevoelig, misschien is daarmee de relatie met het onstoken tandvlees te bewijzen? Deze morgend, doen het scheen, en de wonde in de mond minder pijn, maar zijn nog voelbaar. Vandaag word hoog waarschijnlijk een dag zonder training, maar een rustdag.
