Vanmorgen was het zo hard aan’t regenen – en zelfs hagelen – dat ik het niet echt zag zitten om te gaan lopen. Maar omdat ik al op voorhand ingeschreven had, zat er niks anders op. In de regen dan richting Sluis gereden, niet zonder obstakels. Tussen Aardenburg en Sluis stonden we plots in de file en zag ik een aantal chauffeurs uit de auto stappen, raar! Ook maar even uitgestapt om tot de ontdekking te komen dat vier renpaarden de baan blokkeerden. De eigenaars kwamen er ook al aan om de beesten te vangen, wat blijkbaar niet zo eenvoudig was. Na een tijdje kwamen de paarden, met in hun kielzog de eigenaars, mijn auto voorbij gelopen zodat we onze weg konden verder zetten. In Sluis was het droog en de zon zou ook de gehele wedstrijd van de partij zijn. Wie had dit gedacht? Aan het stadhuis kwam ik eerst Ruth, Koen, Julie en Maarten tegen. In de kleedkamers zag ik ook meteen enkele bekende gezichten, en maakte meteen kennis met een aantal andere bloggers. In totaal waren er toch weer een twintigtal webloglopers aanwezig, die ofwel de 10K of de halve marathon liepen. Sluis is eigenlijke een Vlaamse enclave binnen Zeeland, ik denk dat driekwart van de deelnemers Belgen waren. Mijn wedstrijd verliep helemaal zoals gepland, zonder te forceren tegen een geplande 5 min/km. Het eerste deel van het parcours was mooi, daarna liepen we op een fietspad naast de drukke baan. Aan de rotonde van Draaibrug keerden we en liepen we richting finish langs de vaart. Maar die laatste kilometers waren zwaar, vier kilometer wind pal op kop – men sprak van 7 Beaufort. Aangekomen na 0:50:04, schitterend getimed dacht ik, maar toen bleek dat we 10,5 kilometer gelopen hadden wat mijn gemiddelde bracht op 4,76 min/km (12,60 km/h). Na inlevering van mijn nummer bleek ik een ‘zwinstedenloop’-muts gewonnen te hebben. Na de douche nog even wat nagepraat, tussen pot en pint – lees: Westmalle en Duvel – met een aantal bloggers. De strakke wind had heel wat P.R.’s de nek omgedraaid, terwijl toch een enkele P.R. verbroken werd. Bij sommigen ging het vlot, anderen hadden een mindere dag. Petra kwam als supporter met gebak af, wat niet afgeslagen werd. En vooral, het was weer leuk de personen achter de blogs te leren kennen!

Vrijdagochtend: DL1 – 21,2 km – 2:17:40 (9,24 km/h – 6,49 min/km)

Gisteren wegens overwerk de geplande training moeten annuleren. Deze ochtend op het gemakske een halve marathon gelopen, en het ging ook vlotjes. Om halfnegen gestart, de zon liet zich spijtig genoeg nog niet zien, maar een aangename temperatuur – ik schat rond 8°C – zorgde voor een mooi loopweer. Het zelfde parcours als zondag, doorheen Domein Puyenbroeck langs de Zuidlede. Daarna even wat meer trage wegen opgezocht, tot een moment dat ik vreesde de weg kwijt te zijn. Uiteindelijk kwam ik wel zoals gepland uit bij de Olentgracht, die ik kon blijven volgen tot de Etbosdreef. Vandaar naar de Terwestbrug, maar nu geen extra lus doorheen Heidebos en langs de Langelede, maar gewoon de Moervaart blijven volgen tot thuis. Dit had ik drie jaar geleden zelfs niet durven dromen, toen leek mij een loop van 6 kilometer al oneindig ver, terwijl ik nu dertigers en twintigers vlot afhandel. Ik ben heel tevreden over het resultaat dat ik met het schema van Jos Wouters (AC VABCO Mol) bereikt heb. Als alles goed blijft lopen ben ik over twee weken in topvorm voor de marathon, wat de bedoeling was van dit specifieke schema.
We gaan nog wat verder rond Europa met de foto’s, de volgende komt van onze motorvakantie in de zomer van 2004 langsheen de Moezel.

Dinsdagnamiddag: WD – 12,7 km – 1:09:00 (11,04 km/h – 5,43 min/km)

Het blijft een mooi weertje, dus dan ook de korte loopbroek en loopshirt met korte mouwen uit de kast gehaald. Gisteren een rustdag na de dertig kilometer van zondag, die ik trouwens heel goed verteerd heb, geen pijntjes, geen stijve spieren. Dus vandaag weer een stevige training. Er stond een wisselende duurloop op het programma. Na het inlopen 8x 1 km in 5:10 min / recup 2 min, wederom langs de Moervaart. De vorm is er, deze week nog twee trainingen en dan de 10K-wedstrijd in Sluis, waar ik niks ga forceren. De bedoeling is deze wedstrijd in HMT (halvemarathontempo = 5 min/km) te lopen. Een nieuw P.R. voor de 10K zit er dus zeker niet in, daarvoor heb ik de Stadsloop te Gent op 17 mei ingepland, waar ik een poging ga ondernemen het beter te doen dan vorig jaar.

Zondagochtend: DL1 – 30 km – 3:16:00 (9,18 km/h – 6,53 min/km)

Zaterdagnamiddag: DL1 – 7,4 km – 0:45:40 (9,72 km/h – 6,17 min/km)

Een rustig loopje vandaag, mooi weertje, overal zie je de bomen al botten en hier en daar duiken bloemetjes op, het lijkt wel lente. Het liep prima, meer valt er niet te melden.
Bij het ‘doorbladeren’ van onze foto’s kwam ik de grote reeks foto’s tegen die we in Mali, West-Afrika genomen hebben tijdens een ‘inleefreis’ in 2002. Mali is een van de armste landen in Afrika, maar de inwoners zijn heel gastvrij. Tussendoor ga ik hier een aantal een beetje thematisch tonen. De eerste reeks is getrokken tijdens een trouwfeest, waarbij wij als toeristen even welkom waren.

Donderdagavond: DL1 – 6,4 km – 0:38:00 (10,11 km/h – 5,94 min/km)

Wat een pracht loopweertje vandaag, daar zullen velen het met mij mee akkoord zijn. Nog licht genoeg om vanavond een kort loopje aan circa 6 min/km langs de Moervaart te doen. Het lopen ging prima, dat zal ook wel veel te maken hebben met de massage die Fleur mij gisterenavond gegeven heeft. Ik zou gerust meer kunnen lopen hebben, maar heb mij toch maar braaf aan het schema gehouden. Op de terugweg liep ik de ondergaande zon tegemoet, schitterend. Neem daarbij de rust langs de Moervaart waarbij ik begeleid werd door een kakofonie van gekwetter en gefluit van het gevederde volkje op het water, in het struikgewas of hoog in de bomen. Dat zijn van die momenten dat het lopen op automatische piloot wordt gezet en ik mateloos geniet van de wereld rondom mij.

Woensdagnamiddag: DL1 – 15,6 km – 1:40:45 (9,29 km/h – 6,46 min/km)

Dinsdagavond: IT – 7,6 km – 0:43:15 (10,54 km/h – 5,69 min/km)

De gehele godganse dag geregend, niet bepaald uitnodigend om nog ’s avonds te gaan lopen. Ook al geen prettige voormiddag gehad. We zijn vanmorgen met een grote delegatie van op het werk naar een begrafenis geweest. De vrouw van een collega, amper 37 jaar oud, na anderhalf jaar de strijd verloren tegen kanker, daarbij ook een zoontje van amper tien jaar achterlatend. Een serene kerkdienst, die niet alleen door mij maar ook door velen onder ons zeer emotioneel ervaren werd, onmacht, woede, waarom…
De intervaltraining ingekort - 2 sessies 5x300m in 90 sec / R:100m -  maar toch blij dat ik door de regen gelopen heb, de gedachten even de vrije loop latend, therapeutisch werkend zo’n loopje. En dan is er thuis het vrouwtje dat van een aantal ‘restjes’ een lekkere maaltijd in elkaar geflanst had. Wij prijzen ons gelukkig met elkaar en hopen dat we samen oud zullen worden, maar que sera??
Hieronder nog een fotootje van Brugge, vrijdag genomen terwijl de zon gretig boven ons scheen.

Zondagnamiddag: TL – 14,2 km – 1:19:30 (10,72 km/h – 5,6 min/km)

Na een fantastisch (Bourgondisch) weekendje Brugge waren we zondagnamiddag terug thuis. Voor Fleur was het lichamelijk zwaar geweest, zij kon enkele uurtjes rust gebruiken om een beetje te recupereren. Ik had nog genoeg energie over om een tempoloopje in te lassen. Deze maal een training in marathontempo – volgens mijn planning zal dit 5:40 (5,66) min/km zijn. De eerste tien minuten gingen wat stroef maar daarna vlotte het opperbest. Dit is een tempo dat ik gemakkelijk drie uren vol houd. Of dit vier uur lang – een volledige marathon – gaat lukken, zal ik nog moeten afwachten.
Alvast een eerste foto van Brugge, een voorsmaakje op wat nog gaat komen. De volgende dagen volgen zeker nog enkele verhalen en een heleboel foto’s.

Een Duvel drinkt men best op dagen die eindigen op een G... Maar op de andere dagen smaakt hij ook!

Woensdagavond: DL1 – 11,2 km – 1:09:30 (9,67 km/u – 6,21 min/km)

Alhoewel de voorspellingen van 13°C vandaag misschien wel klopten, mooi weer was het allicht niet. In de voormiddag was het nog vrij zonnig, maar in Kalmthout, waar ik op cursus was, trok in de namiddag een zwaar onweer over, met donder en bliksem, veel wind en hagelbollen. Op het thuisfront in Wachtebeke was het de gehele dag vrij zonnig met af en toe wat regen , wel veel wind, wat een verschil! Thuisgekomen was dan ook het zonnetje van de partij zodat ik meteen de loopspullen aangedaan heb en hop, naar buiten. De bedoeling was een duurloop in 6:20 (6,33) min/km. Het eerste gedeelte wind in de rug liep ik wel een minuutje te snel (6,07 min/km), maar het tweede gedeelte kreeg ik de wind vol op kop. Vermits zowel rechts als links van mij het grootste gedeelte van het parcours enkel open polderlandschap is – weilanden, akkers – heeft de wind daar vrij spel en was het tevens voor mij een goede krachttraining. Deze maal wel perfect op tijd gelopen – 6,34 min/km. Al met al weer tevreden over een vlotte training.
Deze laatste training brengt mijn maandtotaal op 105,8 km, niet zo slecht vermits ik twee volledige weken heb stilgelegen.

Dinsdagnamiddag: IT – 7,4 km – 0:40:45 (10,90 km/h – 5,51 min/km)

Gisteren dronk ik dit lekker biertje, gebrouwen in microbrouwerij Unibroue uit Chambly, Quebec, Canada. Een donkerblond biertje, 9% alc.vol, driedubbel gegist, waarvan de laatste hergisting in de fles. Een bier met een rijk aroma, volle kruidige smaak, heel uitgebalanceerd en een lange afdronk. Een topbiertje dus, dat volgens de brouwers “behoort tot de klasse van de grote trappistbieren”. Het bier ‘La Fin du Monde’ word sinds 1994 gebrouwen en dit – aldus de website – ter ere van de grote ontdekkingsreizigers die dachten dat het einde van de wereld te bereiken toen ze Amerika ontdekten.
De brouwers André Dion en Serge Racine kregen in 1990 niet zo gauw een brouwvergunning te pakken in Quebec en kochten daarom een in financiële nood verkeerde brouwerij op, het begin van Unibroue. In de lente van 1992 gingen ze met een Belgische brouwer in zee en zo ontstond hun eerste eigen brouwsel ‘Blanche de Chambly’. Wat opzoekwerk bevestigde mijn vermoeden wie die Belgische brouwer was, namelijk Pierre Celis (brouwerij De Kluis, Hoegaarden) die na de overname door Interbrew in 1991 uitgeweken was naar Texas. Pierre Celis bevindt zich sinds vorig jaar terug in Texas waar hij een opnieuw een “Ale” op de markt wil brengen.
Verder opzoekwerk bracht mij op een Amerikaanse blog waar heel wat bieren besproken werden en dit biertje heel positieve kritieken kreeg met de vermelding: “for Belgian Strong Pale Ale lovers”.

Opgelet voor de mensen die mijn ‘colums’ misschiens iets te letterlijk of te serieus opnemen, het is het dagelijkse leven, maar in een prettige leesstijl gegoten. Denk nu aub niet dat Dirk, niet goed voor me zorgt, integendeel. Hij kookt, strijkt, wast….voor me als ik effe nie meer uit de voeten kan.Wat van veel mannen helaas niet kan gezegd worden. Als ik schrijf is dat met een kwinkslag, en denk ik ook vaak aan de algemene vrouw die dit soort situaties heus wel tegenkomt. Ik hou van drama. Dus mensen, ik heb wel degelijk een ‘gouden man’ in huis!
Fleur

We staan inderdaad allebei even graag in de keuken. En de steun aan elkander is wederzijds, want zonder steun van Fleur zou het me ook niet lukken de nodige tijd vrij te maken om mijn kilometers te malen. Daarbij zorgt ze steeds voor de nodige calorieën en koolhydraten tijdens mijn voorbereiding voor de marathon. Dus kan ik me ook een gelukkig man prijzen!
Dirk

Zondagnamiddag: DL1 – 18 km – 2:00:30 (8,96 km/h – 6,69 min/km)

Vandaag een trage duurloop van twee uur aan 6:40 min/km (9 min/km). En quasi perfect het trage tempo gelopen, het eerste deel zat ik vijf seconden voor op schema, maar het tweede helft ging het 35 seconden trager. Toen ik Moerbeke-Waas passeerde, aan de achterkant van de Moervaart, kwam de muziek aldaar in de straten boven m’n mp3-speler uit. Er bleek daar een carnavalstoet te passeren, hoe groot ze was kon ik niet zien, maar lawaai maakte ze wel. Ik ben geen carnavalliefhebber, dus ben ik al blij dat wij er in Wachtebeke van gespaard blijven. Het was ook niet echt prettig weer, niet voor de carnavalstoet, ook niet voor het lopen. Er viel regelmatig miezerige regen en de gure wind die erna volgde zorgde dat het koud aanvoelde, zeker bij zo’n trage duurloop. Over de training zelf ben ik tevreden, het ging vrij vlot. Met de zesde training deze week komt het weektotaal op 67,2 km.

Zaterdagnamiddag: WD – 11,2 km – 1:01:30 (10,93 km/h – 5,49 min/km)

Geprobeerd om tussen de buien door te lopen, wat spijtig genoeg niet gelukt is. De laatste tien minuten kreeg ik een flinke klets regen over me zodat ik druipend terug thuis kwam. Een wisselende duurloop stond op het programma, twee maal vier kilometer aan 5 min/km (Recup: 5 min). Ik had de indruk dat het tweede deel met wind op kop trager ging, maar dat bleek niet waar te zijn – halfweg op 0:30:45, dus perfect hetzelfde tempo.
Vandaag nog eens de MP3-speler meegedaan, met een nieuwe mix van muziek allerhande. Het hardere werk – Aerosmith, Rammstein, Apocalyptica, Black Sabbath, Guns ’n Roses, Bon Jovi – Deep Purple, Pink Floyd, de betere countrymuziek – o.a. Johnny Cash, June Carter, Kenny Rogers, Dolly Parton, Tammy Wynette – Counting Crows, Katie Melua, Tom Waits en een portie Gothic – Nightwish, Evanescence, Within Temptation. Dit is weer voldoende voor heel wat loopuren en veel kans dat het looptempo mee ‘schommelt’ met de muziek.
Onderstaande foto is ook genomen tijdens de wandeling in Zele, waar we zoals gewoonlijk in Vlaanderen weer heel wat kapelletjes gepasseerd zijn.

Naarmate de weken voorbij vliegen, wordt het in de regio tussen borsten en vulva steeds drukker… Ik begon hem/haar (ik weet het al!) al te ontwaren met kleine zachte tikjes, meestal ’s avonds in mijn heerlijke bed (en oh ik hou zo van mijn bed!) Maar de laatste 14 dagen begint ‘de kleine’ flink keet te schoppen in mijn binnenwanden. (Het zijn gelukkig zachte wanden: sorry, beroepsmisvorming) Het is daar gelijk een jongerencafé…blauwe plekken blijven me godzijdank bespaard. Wat gaat dat een uitbundig mensje worden!
Nog zo één. Vader en twee zonen zijn ook van dat soort, terwijl ik meer het type ben die rustiger en doordachter in het leven sta. Sta me bij! Nou ja, als het éénmaal zover is, zal mama deze vier hyperactievelingen wel eens op kousenvoeten verlaten om een dagje heerlijk te gaan shoppen in Gent, uiteraard met koffie en taart achteraf om de buitenissige aankopen even te verzachten.
Ik wed erom dat, als ik terug ten huize ben, niemand maar dan ook niemand mijn vlucht naar ‘mijn-eigen-gedachten-even-te-willen-horen’ ook maar heeft opgemerkt. Waar ik dan wel weer heel zeker van ben, is de vraag die ze me zullen stellen: “ Schat, mams…wat eten we vanavond?” Een vraag die me al vaak koude rillingen en een zweem van lichte ergernis heeft bezorgd. Floep! Weg dagje uit. Iemand die daar een aardig handje van weg heeft is Dirk. Van zodra hij honger heeft en dat mag op eender welk tijdstip zijn (meestal de meest onmogelijke) werpt hij me die vraag toe. En dan mag jij juist twee minuutjes op je gemak zitten of met iets ontspannend bezig zijn, gerust laten ze je nooit. Herkenbaar? Ik krijg zo langzamerhand het benauwde gevoel dat ik hier een wandelende voedselbank ben, en binnenkort komt daar een lichte variant op: een melkfabriek, wegens personeelsuitbreiding.
Trouwens, er is al enige, soms pijnlijke, bedrijvigheid in die twee bollen bezig. Als ik mijn beha wil uitdoen gaat dit gepaard met een lichte aauw…Witte kristalletjes sieren de cups. Straks kan ik hier de zuurtegraad nog in opmeten! Ook mijn onderlaken blijft er niet van gespaard.
Ja,ja het MOEDERSCHAP staat voor de deur en zolang baby trampoline wil springen in mijn zachte logeerkamer doet hij/zij maar. Maar van zodra één voetje buiten… begint het leven met mega-jumps, en met evenveel of meer pijnlijk vallen en opstaan. En dat zachte kussen? Dat is en blijft MAMA.

Fleur