Alle teksten van deze blog mogen gecopieerd worden en zijn beschikbaar onder CC-BY-SA/GFDL
Omdat de rijen met blogs die ik regelmatig bezoek helemaal onoverzichtelijk werden, zijn deze nu in een apart 'hoekje' ondergebracht, samen met de websites van mijn persoonlijke interesses. Gewoon hieronder aanklikken.
Foto's van al de wandelingen in ons "Fotoboek Wandelingen"
Ik loop met Asics Gel Kayano
We fotograferen met de Nikon D80
Mijn mountainbike
Loopkilometers 2009 Januari: 80,7 km (9x) Februari: 30 km (4x) Maart : 26,8 km (3x) April: 6 km (1x) Mei: 74,5 km (8x) Juni: 42,9 km (10x) Juli: 52,8 km (7x) Augustus: 98,7 km (8x) September: 110,2 km (9x) Oktober: 44,8 km (6x) November: 7 km (2x) December: 8 km (2x)
Loopkilometers 2010 Januari: 8 km (2x) Februari: 13 km (3x) Maart : 41,3 km (7x) April: 69,2 km (8x) Mei: 4 km (1x) Juni: 34,7 km (7x) Juli: 55 km (8x) Augustus: 24,8 km (3x) September: 32,6 km (5x) Oktober: 70,9 km (8x) November: 98,3 km (11x) December: 30,6 km (3x)
Loopkilometers 2011 Januari: 53,1 km (8x) Februari: 76 km (9x) Maart : 88,1 km (9x) April: 48,4 km (6x) Mei: 66,6 km (6x) Juni: 47 km (5x) Juli: 0 km (x) Augustus: 27,5 km (5x) September: 0 km (x) Oktober: 13,2 km (3x) November: 0 km (x) December: 41,1 km (9x)
Loopkilometers 2012 Januari: 87,9 km (11x) Februari: x km (x) Maart : x km (x) April: x km (x) Mei: x km (x) Juni: x km (x) Juli: x km (x) Augustus: x km (x) September: x km (x) Oktober: x km (x) November: x km (x) December: x km (x)
Aantal loopkm's 2005: 1082 km Aantal loopkm's 2006: 1571,9 km Aantal loopkm's 2007: 1085,8 km Aantal loopkm's 2008: 1007,7 km Aantal loopkm's 2009: 578,2 km Aantal loopkm's 2010: 482,4 km Aantal loopkm's 2011: 461 km Aantal loopkm's 2012: ?? km
Over wandelen, hardlopen, fotografie en Belgische bieren Van 0 naar 42,2 km! September 2004 beginnen lopen, om overgewicht kwijt te geraken. Inmiddels 2 marathons uitgelopen (Brussel 2006, Cheverny 2007). Hier vertel ik over mijn loopvorderingen, verslagjes over mijn wandeltochten en mijn ontdekkingsreis door de Belgische biercultuur. Maar ook mijn andere hobby's zoals natuur en fotografie, muziek en onze perikelen als lesgever en ongevalssimulanten bij het Rode Kruis komen hier aan bod. Op 28 april 2006 traden Fleur en ik in het huwelijk en gingen daaropvolgend schapenhoeden in Zuid-Frankrijk. Op 23 juni 2007 werd onze dochter Ariadne geboren.
19-12-2007
Q-Santa Run, Antwerpen
Wedstrijd: 5 km - 0:23:00 (13,04 km/h - 4,60 min/km)
Waagnatie Antwerpen 17u, het startschot wordt gegeven - meer een kanonschot eigenlijk - en meer dan tweeduizend kerstmannen schieten uit de startblokken. Een enkele kerstman die rondloopt in een kerstpak lijkt misschien belachelijk, maar wat als het duizenden zijn?
De wedstrijd over een autovrij parcours brengt ons over de Meir, de Groenplaats en langs de cathedraal en de Grote Markt. Veel ambiance en volk langs de weg en een rustig winterweer, maakt van deze wedstrijd een echte belevenis. Ik had sinds 's middags niet meer gegeten en daarom besloot ik maar het jeneverkraam links te laten liggen. De bedoeling was 5 min/km te lopen maar de eerste 2 kilometers had ik in 9 minuten afgelegd, een beetje meegesleept door de menigte. Na 23 minuten kwam ik terug de Waagnatie binnen gelopen waar Wim Oosterlinck en Anke (foto) van Q-Music voor de muzikale noot zorgden.
Toch enkele bloggers gezien voor de start waaronder Frank Spencer, handen hebben we niet geschud omdat we op dat moment wel wat anders te schudden hadden Hij was daar samen met zijn vijf vrouwen, die (allemaal?) kwamen meelopen. Ook 'coach' Mario was van de partij, die zal wel wat sneller gelopen hebben. In de uitslag zag ik dat ik de 157ste plaats behaald heb. Dit was een leuk initiatief en Fleur heeft het voornemen geuit om volgend jaar ook mee te lopen, daar houden we haar aan!
Paul Van Tieghemkasteel en Roelandpark te Mariakerke
Mariakerke werd in 1793 een zelfstandige gemeente en heeft toen zijn definitieve naam gekregen. Daarvoor was er sprake in 16de eeuwse geschriften van Merekercke, Meirekercke en Mariakercke. In de vijftiende eeuw vermeld Filips de Goede in een charter de naam Meeriskercke. Mariakerke wordt al van in de zeventiende eeuw in twee doorsneden door de Brugse Vaart. De twee helften werden verbonden door de Mariakerkebrug, een brug die meerdere malen werd opgeblazen in het verleden tijdens diverse oorlogen. De huidige brug dateert van 1964. De twee helften, Mariakerke-Centrum en Mariakerke-Oost hebben door de eeuwen splitsing een eigen cultuur ontwikkeld. In het tweede deel van de negentiende eeuw trokken veel inwoners naar de fabrieken in Gent. De fabriekseigenaars en rijke stedelingen bouwden er op het einde van de negentiende eeuw kastelen als buitenverblijven. De meeste van deze kastelen zijn bewaard gebleven en maken van Mariakerke een echt kastelendorp (net zoals Vinderhoute en Lovendegem). Elk van deze kastelen had ook een groot aangesloten domein, waarvan er vele grotendeels bewaard zijn gebleven. Hierdoor blijft Mariakerke tot op vandaag nog steeds een uitgesproken groen dorp.
Onze eerste stop zaterdag was aan het mooie Paul Van Tieghem kasteel, het vroegere gemeentehuis van Mariakerke, van voor de fusie met Gent in 1976. Het park aan het Van Tieghemkasteel heet nu het Roelandpark.
Dit park wordt doormidden gesneden door de brug van Mariakerke. In het deel van het park naast het kasteel werd trouwens onze eerste cache gevonden in een getorste boom.
Vermits ik hier regelmatig woorden gebruik die voor een (geocache-)leek onverstaanbaar zijn, wil ik toch even wat verklaren. Wat is geocaching? Iemand verstopt ergens een waterdichte doos (ook wel stash genoemd), met daarin een logboek en een aantal voorwerpen. Met een hand-GPS bepaalt hij de precieze coördinaten van de schuilplaats. Vervolgens publiceert hij die op het Internet op www.geocaching.com. Andere mensen lezen op de Geocache-website die coördinaten en kunnen dan op zoek gaan naar de "cache" (schat). Vinden ze hem, dan schrijven ze hun bevindingen over de tocht neer in het logboek en mogen ze uit de doos een voorwerp nemen, maar ze moeten er ook weer één bijplaatsen. Zo verandert de inhoud van de schat voortdurend. Het plezierige aan geocaching is dat diegene die de schat verstopte je laat kennis maken met mooie plaatsen; natuurgebieden, bezienswaardigheden, enz., die je anders misschien nooit zou ontdekken. Sommige voorwerpen zijn trackable items, dat kunnen munten (geocoins) of andere voorwerpen (Travel Bugs,Dog Tags) zijn met een uniek serienummer. (foto)
Deze zijn op dezelfde website (Geocaching) aangemeld en kunnen zo gevolgd worden in hun reis doorheen de wereld. De sport is ontstaan nadat op 1 mei 2000 de signalen van de vele satellieten van de NASA werden vrijgegeven voor iedereen. Afgelopen zaterdag had ik een afspraak te Mariakerke met RDLJH (nickname), gepensioneerd en een ervaren geocacher uit Maldegem. Terwijl hij vroeger meer bepijlde wandelingen meedeed of wandelde over GR-routes, is hij nu enkel nog met geocaching bezig. Samen hebben we weer enkele mooie gebieden ontdekt op zoek naar de schatten. Roger (foto) heeft mij ook enkele knepen geleerd en vertelde leuke anekdotes over zijn avonturen. Hij was het trouwens die telkens de stash als eerste spotte in de drie zoektochten, wat niet verwonderlijk was.
Van 19 tot en met 24 december 2007 organiseren het Rode Kruis, Studio Brussel en Eén de tweede editie van Music For Life, een zesdaagse marathonuitzending op radio en televisie om bewustzijn te kweken én geld in te zamelen voor een zogenaamde "stille ramp". Dit jaar de globale problematiek van WATER. Water is van levensbelang. Eén van de grootste bedreigingen voor de gezondheid van vele mensen is het gebrek aan veilig water en basishygiëne.
Enkele cijfers: Wereldwijd hebben meer dan een miljard mensen - één zesde van de wereldbevolking - géén toegang tot drinkbaar water. Jaarlijks sterven vier miljoen mensen omdat ze geen toegang hebben tot zuiver drinkwater. Jaarlijks sterven anderhalf miljoen kinderen aan de gevolgen van diarree, als rechtstreeks gevolg van het gebrek aan water. Vierduizend kinderen sterven dagelijks als gevolg van vervuild drinkwater en slechte hygiëne, dat is één kind elke 15 seconden. Bijna de helft van de bevolking in ontwikkelingslanden is op eender welk moment ziek van onveilig water. Te veel, te weinig of onzuiver water: bron van ellende. De menselijke kost van watergerelateerde ziektes is enorm groot. De omgekeerde impact op economische productiviteit in ontwikkelingslanden ook. Steeds vaker wordt toegang tot drinkbaar water een bron van spanningen tussen verschillende landen. Potentiële conflicten zijn een voortdurende bedreiging voor waterrijke gebieden. Anderzijds treft de destructieve kracht van overstromingen honderden miljoenen mensen per jaar.
Wat doet het Rode Kruis? Natuurrampen zorgen voor dramatische hygiënische omstandigheden. Na rampen voorziethet Rode Kruis toegang tot drinkbaar water, en levert het jerrycans, waterzuiveringstabletten en hygiënesets. Daarnaast werkt het Rode Kruis aan structurele waterprogrammas. Het gaat om het aanleggen van waterputten, latrines, sanitaire voorzieningen en het geven van gezondheids- en hygiënische voorlichting aan de bevolking. (bron: Rode Kruis Vlaanderen). De vorige actie Music for Life bracht bijna 2,5 miljoen Euro op.
Droog en zonnig weer, enkele graden boven nul. Daar kunnen we ons goed tegen kleden, dus zowel zaterdag als zondag op de wandel. Zaterdagvoormiddag had ik in Mariakerke (bij Gent) afgesproken met een ervarer geocacher RDLJH. Samen hebben we vier caches gevonden in Mariakerke en Vinderhoute en dankzij zijn tips heb ik weer heel wat opgestoken - Bedankt Roger! Meer hierover in de volgende posts.
Zaterdagnamiddag Ariadne goed ingeduffeld en samen met Fleur naar het mooie kunstenaarsdorpje Vlassenbroek. Hier zijn heel wat wandelmogelijkheden en wij kozen er voor langs de Scheldedijk te wandelen en te genieten van het mooie winterweer. Hier hebben we trouwens al meer gewandeld en we komen hier steeds graag terug.
Zondagnamiddag ging ik met de tweeling naar het Heidebos. Cédric had 'groen' nodig om een kerststukje te maken in school. We eindigden met een zal vol takjes van den, spar en ceder en daarbij de nodige hulst, dus missie geslaagd. Tijdens de wandeling doorheen het bos moesten natuurlijk ook de nodige bomen beklommen worden en de foto's als bewijs van hun 'durf' mochten niet ontbreken.
Sinds midden deze week is mijn eerste eigen geocache on line, een eenvoudige traditional cache. Ik heb heel wat informatie gevonden over het leggen van caches en ook al enkele caches bezocht waar ik van dacht dat zou ik toch anders gedaan hebben. Een aantal ideeën had ik al in het hoofd en vermits er in onze contreien nog niet zo veel caches liggen, was er keuze genoeg. Mijn eerste keuze viel op het Bijlokebos te Wachtebeke. Eerst enkele malen gewandeld, mogelijke verstopplaatsen gezocht en met de GPS op verschillende tijdstippen de coördinaten genoteerd. Daarna enkele caches bezocht zodat ik een Travel Bug en een Geocoin in bezit kreeg die ik dan in mijn container kon bij steken, geeft toch wat meerwaarde. Zondag was dan het moment gekomen om de stash zelf op zijn plaats te leggen. Van op de parkeerplaats nabij het bos is het een 500 meter wandelen naar de verstopplaats, langs het wandel- (en mountainbike-) pad doorheen en langs het bos. Terwijl ik bezig was de container op zijn plaats te leggen kreeg ik direct vier (gevlekte) toeschouwers die nieuwsgierig in mijn nek kwamen ademen om te zien waar ik mee bezig was.
In de loop van 2007 kocht Natuurpunt Moervaart-Zuidlede het drie hectare grote Bijlokebos, gelegen te Wachtebeke. Het Bijlokebos is een dennenbos met een jonge ondergroei van vooral zomereik, lijsterbes, vlier, spork en berk. Dit mooi stukje bos is heel wat minder bekend dan het nabijgelegen Heidebos.
Donderdagnamiddag: DL1 8 km 0:48:30 (9,9 km/h 6,06 min/km)
Deze namiddag was ik vrij dus kon ik er van profiteren weer eens te gaan lopen in het Heidebos. Enkele graden boven nul maar rustig weer, zo kan men genieten van het lopen doorheen het bos. Twee maal de rode route gelopen, goed voor 8 kilometer. Vooral ook rustig gelopen en het ging vlotjes alhoewel ik toch iets meer kniepijn voelde tijdens het lopen. Daarom ook nadien weer ijs op de knie in de hoop dat ik ooit eens terug pijnloos kan lopen. Ik heb het nog al verteld, deze jaargetijde is een van de periodes waarin het bos meest fotogeniek is. Onderstaande foto van het Heidebos als bewijs.
Dinsdagavond: DL2 7,6 km 0:43:30 (10,48 km/h 5,72 min/km)
Zondag liep het vlot en vanavond zelfs nog beter. Een mooi tempo gelopen en pas na 4 kilometer kreeg ik weer wat pijnscheuten in de rechterknie. En net zoals altijd ebde de pijn tijdens het lopen weg zodat ik gewoon kon verder lopen. Ook een mooi gelijkmatig tempo kunnen houden halfweg afgeklokt op 0:21:45, heen en terug parcours in exact dezelfde tijd gelopen dus. Geen natuur waar ik s avonds ga lopen, maar hier en daar is wel iets te zien, zoals onderstaand kunstwerk.
Zwervende vogels in de dageraad, een werk uit 1993 van Frans Wuytack, momenteel wonende te Wachtebeke. De kunstenaar Frans Wuytack werd geboren in Sint-Niklaas in 1934 en heeft een bewogen leven achter de rug. Hij werkte onder andere als priester in de sloppenwijken van Venezuela waar hij als Persona non grata werd uitgewezen. Ruimte is één van de sleutel begrippen in de werken van Frans Wuytack. Dit werk is gemaakt van levende stukken tijd, driehoeken, trapeziums, cirkels, zwervende vogels, vormen van brons en Sidmar staal, traag in elkaar vloeiend zoals generaties.
Zondagvoormiddag: DL1 8 km 0:48:45 (9,85 km/h 6,09 min/km)
Zondagvoormiddag hadden we nog geluk met het weer, in de namiddag werd het heel wat slechter. Een rustig weertje met het zonnetje dat van de partij was en weinig wind zodat temperaturen rond 10°C bereikt werden. Een rustige duurloop doorheen het Heidebos zoals gepland. Nogmaals de rode route op en deze twee maal gelopen. Afwisselend stukken doorheen het bos, open plekken en een groot stuk heide. Een deel van het pad loopt zelfs tussen rijen brem van enkele meters hoog. In het Heidebos is men nooit alleen. Men passeert er met regelmaat wandelaars met een vriendelijke groet of een korte woordenwisseling en weer verder. Lopen in dit bos verveelt nooit. Weer even kniepijn na enkele kilometers die echter tijdens het lopen verdween en ook weg bleef. Deze maal geen foto van het Heidebos maar nog maar eens een paddenstoel. Deze 2 cm grote geweizwammen ontdekte ik gisteren in Destelbergen tijdens het geocachen.
Zaterdagvoormiddag was dit mijn tweede cache in Destelbergen. De cache bevond zich niet ver van de Gallische Hoeve, maar daar moest ik vandaag niet heen. In deze omgeving staan nogal wat kastelen en landhuizen die niet voor een kasteel onderdoen. Rijke zakenlieden kwamen hier buiten Gent deze prachtige gebouwen optrekken, meestal omgeven door mooie parken. Rondom Gent kan men trouwens op veel plaatsen prachtige kastelen vinden, meestal allemaal nog in privaat bezit.
We wandelden een stukje over de Kastelenroute, een 48 kilometer lange fietsroute. Het laatste stuk met gelukkig niet te veel 'kwade plassen' langsheen een onverhard pad omzoomd door knotwilgen.
Een van deze knotwilgen verborg ook de 'schat' die toch wel mooi gecamoufleerd was. Ook hier het logboek ingevuld en de 'geocoin' er uit genomen om verder te laten reizen naar de volgende 'cache'.
Vanmorgen een rustig weertje, ideaal voor een paar traditionele geocaches alvorens ons in de drukte van de winkelende massa te begeven. De eerste cahe in Destelbergen bracht ons naar een bosje tussen de weiden.
Dit is zo een van die plaatsen die speciaal in stand wordt gehouden door de jagers. Hier kunnen fazanten rustig hun tijd doorbrengen tot het jachtseizoen begint. Geen fazant te zien nu, die liggen al lang in de diepvriezers en zullen wellicht met de feestdagen veranderen in een wildmaaltijd. Eerst een stukje over de drassige weide, daarna over een smal bruggetje over de sloot - eigenlijk niet meer dan een loopplank - en dan zoeken naar de 'cache'.
Even rondgewandeld en wat foto's genomen en rondgekeken naar 'geocachepaadjes' en dan de juiste verstopplaats gespot en de schat gevonden. Het logboekje invullen, wat ruilen en dan verder naar de volgende.
Er zal toch nog één wedstrijd gelopen worden door mij dit jaar, maar wel een specialleke. Ik heb mij namelijk ingeschreven voor de Q-Santa Run op 17 december te Antwerpen. Er is maar een voorwaarde aan verbonden, men is verplicht verkleed als kerstman deze race van 5 km te lopen. Ambiance verzekerd. Meer info is te vinden op de website van Q-Music.
Donderdagavond: DL1 6,2 km 0:37:45 (9,85 km/h 6,09 min/km)
Een beetje miezerige regen, een beetje wind, maar al met al toch weer redelijk warm. Daardoor was het weer prettig lopen. Rustig aan gelopen, de conditie is minder maar in het hoofd zat het goed, dus volop genoten van het lopen vanavond. Ik las enkele dagen geleden ergens dat het nu ook bewezen is dat lopen goed is tegen depressies. Tijdens het lopen maakt ons lichaam blijkbaar een stof aan die ons oppept. Het lopen geeft mij zeker een goed gevoel, werkt ontstressend na een dag arbeid, maar dat zal zeker ook wel met de frisse buitenlucht te maken hebben. Iedereen die regelmatig loopt zal het waarschijnlijk met me eens zijn, daar hoeven geen dure onderzoeken voor worden gedaan. Onderstaande foto uit de oude doos, waar de suikerfabriek van Moerbeke op te zien is. In werkelijkheid heb ik hem pas vorige maand getrokken en een beetje verouderd.
Nadat ik de mama wakker gemaakt heb, lekker ontbijt gekregen heb (mmm... moedermelk) en in bad geweest ben, lees ik eerst de krant om te zien hoe het met de regeringsvorming gesteld is. Geen nieuws dus, dienen met zijn spleet tussen zijn tanden moet het nu gaan doen, da beloofd!
Daarna even op de laptop een mailtje sturen naar moeke en een beetje chatten met de vriendinnen.
Tussendoor zorgt de mama natuurlijk er voor dat mijn buikje steeds bijgevuld wordt. Als ik moe wordt dan ga ik in mijn box wat liggen en bewonder ik de speelgoedjes die her en der rond mij liggen, tot ik in slaap val, eventjes toch.
Voor de rest geen speciale dingen, maar wacht maar... als ik kan lopen!!
Dinsdagavond: DL1 6,2 km 0:35:50 (10,41 km/h 5,77 min/km)
Vanavond weer veel zin om te lopen en na thuiskomst de loopkledij en schoenen aan en op weg. Het weertje was zacht en het was droog dus helemaal niet te klagen. Zoals gewoonlijk het parcours van iets meer dan 6 km gelopen, voorlopig is dat het maximum waar ik mij aan waag. Tevreden omdat ik zonder pijn kunnen lopen heb, zo zal de conditie automatisch verbeteren. Enkele kilos moeten er al zeker terug af, dat zal iets moeilijker zijn. Gisteren zijn we naar Kokerello gegaan, het kooksalon in Flanders Expo en weer een heleboel extra calorieën geproefd. Dit driedaags evenement is een aanrader voor de Bourgondiërs onder ons, een streling van de smaakpapillen met hapjes en drankjes allerhande. Buiten Vlaanderen en Wallonië die goed vertegenwoordigd waren, kwam er heel wat lekkers uit de rest van Europa. Onder andere Calvados uit Frankrijk, wijn uit Italië, Whisky uit Schotland, worst uit Spanje en veel lekkers uit gastland Thailand. Daarbij werden er drie dagen lang kookdemonstraties gegeven door topkoks uit binnen- en buitenland.
De volgende groente uit het bio3-groentenpakket zal voor velen wel bekend zijn omdat hij tegenwoordig in de meeste winkels te vinden is. Pastinaak (Pastinaca sativa), pinksternakel of witte peen is een inheemse groente die al heel oud is en wordt de laatste tijd opnieuw in ons land verbouwd. De witte wortel van circa 20 cm lang is minder zoet dan de gewone wortel, de smaak heeft iets weg van knolselderij. De pastinaak kwam in de Middeleeuwen naar West-Europa, maar was al bekend bij de oude Grieken. Vóór de introductie van de aardappel was het een belangrijk volksvoedsel. In Engeland is de witte wortel populair gebleven. Pastinaak is niet zozeer vitaminerijk als wel mineraalrijk en bevat inuline, een ferment dat insulineachtig werkt. Dit maakt de groente zeer geschikt voor diabetici. Bron: De Wassende Maan
Zaterdagnamiddag: DL1 5 km 0:29:50 (10,08 km/h 5,95 min/km)
Vermits de rugpijn sinds een week terug weer vermeerderd is, heb ik deze namiddag terug het Heidebos opgezocht om te lopen. Het weer viel enorm mee, 12°C en weinig wind, veel beter als voorspeld. Deze maal naar Heidebos parking 2 gereden en de rode route gevolgd. Alles lag goed vettig maar het lopen ging goed. Geen last in de knie en ook de rug hield het goed. De rode route is 4 kilometer lang en naar mijn mening de mooiste route van de drie routes doorheen het Heidebos. Daarbij nog een extra lusje van een kilometer gelopen, goed voor een half uurtje. Het deed deugd en heel tevreden terug huiswaarts gekeerd.
Brouwerij Strubbe heeft een licentie op zak om het eerste Palestijnse bier Taybeh op de Europese markt te brengen. Het bier belandde in het West-Vlaamse Ichtegem door de moeilijke politieke situatie in Palestina.
Taybeh werd in 1995 gelanceerd door de broers David en Nadim Khoury. Ze leefden twintig jaar in de Verenigde Staten, maar keerden na de Oslo-akkoorden terug naar hun geboorteland om in Taybeh, een dorpje nabij Ramallah en Jeruzalem, hun eigen Taybeh-brouwerij op te richten. De Palestijnse brouwers hadden het door de politieke situatie in hun land echter niet gemakkelijk om het bier te commercialiseren. De broers voelden zich gedwongen om hun bier te laten brouwen in Europa en belandden zo in Ichtegem. 'Ik ben hen enkele jaren geleden toevallig tegengekomen op een beurs in Duitsland. Ik zei meteen dat onze brouwerij hen kon helpen. Het probleem voor de Palestijnse brouwerij is dat het bier via de haven in Israël moet passeren, en dat het daar meestal een tiental dagen aan de kade wordt gehouden', vertelt Marc Strubbe. 'We werken ondertussen al een drietal jaar samen op proef. Het heeft enkele jaren geduurd om een leverancier te vinden, maar sinds kort is een vzw uit Brussel op de kar gesprongen. Wij werden officieel als licentiehouder aangeduid om het bier in Europa te brouwen.' De Ichtegemse brouwerij zal voor de productie geen problemen ondervinden. De ingrediënten komen grotendeels uit Duitsland, Frankrijk en Tsjechië. 'We bereiden het bier volgens het originele recept van de broers. Taybeh is te vergelijken met een Duitse Pilzen en smaakt bitter. Het lijkt raar dat er bier uit Palestina komt, maar acht procent van de bevolking daar zijn christenen en mogen dus bier drinken', aldus nog Marc Strubbe. Taybeh betekent 'heerlijk, uitstekend' in het Arabisch. Voor de bierliefhebbers klinkt dit alvast veelbelovend.
Ik woon tegen de Nederlandse grens, maar ook tijdens (grens)wandelingen kwam ik ze al regelmatig tegen, de wit geschilderde gietijzeren grenspalen. Nieuwsgierig geworden ging ik op zoek naar informatie. In 1830 vond de Brusselse opstand plaats, die leidde tot het ontstaan van het Koninkrijk België.Willem I wilde echter niet toegeven en erkende de Belgische onafhankelijkheid slechts in 1839. Tot dan bleven de Nederlandse en Belgische legers nog tegenover elkaar staan. Na het 'Tractaat van Londen' waarbij Willem I in 1839 de Belgische onafhankelijkheid erkende, duurde het nog ruim 3 1/2 jaar eer men het tussen België en Nederland eens was over descheiding tussen de twee landen.
Op 5 novembert 1842 werd uiteindelijk een verdrag ondertekend. De juiste grensscheiding tussen de beide Koninkrijken werd nader uitgewerkt in een overeenkomst welke gesloten werd tijdens de Conventie van Maastricht op 8 augustus 1843. In minder dan een jaar tijd werden alle 388 gietijzeren palen en 356 hardstenen hulppalen geplaatst,wat een hele klus moet geweest zijn. Vele plaatsen waren (zijn) moeilijk bereikbaar en een gietijzeren grenspaal weegt in zijn geheel ruim 700 kg. De op een achthoekige basis rustende ronde gietijzeren palen zijn obeliskvormig en versierd met de wapens van de beide koninkrijken (fotos), het volgnummer en het jaartal (foto) waarin de grens werd vastgesteld.
Het was de bedoeling dat men van de ene grenspaal met het blote oog de volgende paal kan zien, wat door jarenlange begroeiing en nog andere factoren zeker niet meerhet gevalis. Er zijn geen regels volgens welke vaststaat waar een grenspaal moet geplaatst worden. Meestal staat er een waar twee grensgemeenten aan elkaar grenzen. Vaak, maar niet altijd, staat er ook een waar de grens een hoek maakt. Verder kan men ook grenspalen aantreffenlangs oude doorgaande wegen. In Overslag (Zeeland) en De Kanne (Limburg) zijn er grenspalen die slechts enkele meters van elkaar verwijderd staan. Daarentegen is er tussen palen 208-209 en 251-252 wel 4 km. In Overslag, de (enige) deelgemeente van Wachtebeke, staan 4 grenspalen die de gemeente in twee stukken gekapt hebben, het Nederlandse Overslag hoort nu bij Terneuzen. (Er staan trouwens in Overslag ook nog zes grenspalen uit de achttiende eeuw, hierover meer de volgende keer).
Er zijn nogal wat hobby-grenspaallopers en de veel informatie is op de volgende websites te vinden: De Nederlander Eef Berns en negen vrienden hebben alle(!) palen tussen België en Nederland gefotografeerd en zijn nu bezig alle grenspalen tussen Nederland en Duitsland te bezoeken. Hun website kun je hier bekijken. Een mooie Belgische website van Peter Dirven over de grensmarkeringen kun je hier bekijken. Kijk ook even op de blog bij Rien en Sam, een Nederlandse hobby-paalloper. Interessante informatie en anekdotes zijn hier op een blog te bekijken.
Gisteren heeft onze dochter haar eerste groentenbrij gegeten, worteltjes met petatjes, wat wij ook wel eens 'peekesstoemp' noemen. Vermits ze zelf ook wel de lepel naar haar mondje wil brengen was het natuurlijk weer een mooi smosje. Weeral een nieuwe mijlpaal in haar jonge bestaan want tot nu toe leefde ze zuiver op moedermelk. De graaiende handjes hadden ook zondag ergere gevolgen, want ze stak zo met een vinger in mama's rechteroog. Gevolg: Fleur niet kunnen slapen van de pijn en maandag kon ze nauwelijks zien, want haar oog was helemaal gezwollen. Gelukkig heb ik nog genoeg overuren staan die ik deze dagen kon opnemen zodat ik haar kon helpen. Maandag de dokter er bij, zalfje en druppels - cortisone - en hopelijk geen ernstig letsel, daarvoor zullen we nog enkele dagen moeten afwachten.
Have fun translating my webpage into your favorite language. Not always 100% correct, but fun guaranteed!
Ik ben Dirk, 58 jaar oud, en getrouwd met Fleur. Kinderen: Pieter en Cédric (beiden 19 jaar) en Ariadne (69jaar). Onze interesses: wandelen, lopen, fotografie, natuur, reizen, lezen (vnl. SF & Fantasy), spellen, motorrijden, Rode Kruis, muziek, koken (en lekker eten) en Belgische biercultuur. Hoe het allemaal begon: Wandelen: de voorgeschiedenis Hardlopen: de voorgeschiedenis