Zondagochtend: DL1 – 10 km – 0:57:00 (10,53 km/h – 5,7 min/km)

Deze ochtend – op de nuchtere maag – de baan op voor een vetloop van 10 km. Het voelde aanvankelijk koeler aan dan gisteren, door de frisse wind of misschien ook door de regenval van deze nacht. Maar telkenmale de zon door de wolken brak, bracht die heel wat warmte mee. Hopelijk hebben ze dit ideaal loopweer ook in onze hoofdstad, waar tienduizenden lopers present zijn voor de 20 km van Brussel. Aan de talrijke bloggers wens ik veel succes toe en hun verhalen zal ik zeker de komende dagen lezen. Vandaag rustig gelopen en op het einde drie versnellingen gedaan. Het was aangenaam lopen doorheen een oase van verschillende tintschakeringen groen. En omdat ik bijna alleen doorheen dit gebied liep had ik even de neiging om keihard te roepen, “Groen!”.

Zaterdagnamiddag: DL1 – 9,1 km – 0:52:50 (10,34 km/h – 5,8 min/km)

Deze maal nog eens een parcours genomen dat ik al een hele tijd niet meer gelopen had, kwestie van wat variatie te brengen. Zwaar bewolkt maar geen buien, dat zorgde er voor dat het weer aangenaam lopen was. Rustig loopje gedaan deze keer dat bijzonder vlot ging. Al een paar nachten een goede nachtrust gehad en wat langer geslapen dan anders en dat laat zich ook onmiddellijk voelen tijdens het lopen.
Bijgevoegd fotootje ook vorige week genomen langs de Moervaart en omgezet naar zwartwit.

We hebben nog een reeks foto’s liggen van Brugge, die ik tussendoor op de blog zal plaatsen.
De Jeruzalemkerk, ook kerk van het Heilig Graf genoemd, werd in de 15de eeuw gebouwd door de familie Adornes. De eerste Adorno, Oppicino, afkomstig uit Genua, was bevriend met de graaf van Vlaanderen Gewijde van Dampierre. Hij vestigde zich in onze streek en stierf alhier in 1307. De Adornes werden vooraanstaande figuren in het middeleeuwse Brugge. In het begin van de 15de eeuw besloten zij naast hun bestaande herenwoning, die nog steeds bestaat, een kleine stenen kapel te bouwen teneinde een houten kapel die bouwvallig was te vervangen. Een Pauselijke Bul van Martinus V (12 mei 1427) gaf hen daarvoor de toelating. De traditie zegt dat Jacob Adorno (+1465) en zijn broeder Pieter (+1464) een pelgrimstocht ondernamen naar Jeruzalem en zich lieten inspireren door het grondplan van de kerk van het Heilig Graf aldaar. Doordat de originele Heilige Grafkerk tijdens de 16e eeuw in vlammen opging, en er geen iconografische bronnen over zijn gevonden, zal dit steeds een hypothese te blijven. De huidige kerk heeft nog steeds de vorm van toen. Dit is ondermeer te danken aan het feit dat ze als privé-bezit tijdens de Beeldenstorm ongemoeid werd gelaten.
Boven het altaar een hoog verheven beeldhouwwerk uit witsteen (vroeger gepolychromeerd) ter herinnering aan Golgotha. Het stelt passie en foltertuigen van Christus voor (foto).

Donderdagavond: IT – 7,4 km – 0:37:45 (11,86 km/h – 5,06 min/km)

Warm was het zeker nog om 19u, en er stond een pittige intervaltraining op het programma. Deze maal na het inlopen gestart met versnellingen – 7x 400m aan tempo 4 min/km, R:1,5 min. De bedoeling was eigenlijk acht versnellingen te doen, maar bij de zevende 400m had ik de grootste moeite om het tempo vol te houden daarom besloten het daar bij te houden. Emmers zweet verloren onderweg, zo leek het wel. Daarna houtskool op de barbecue, en de douche in. Vanavond nog eens gezellig buiten gegeten, en een lekkere Lambinus honingbier er bij om het verloren vocht bij te vullen. De calorieën zijn weer bijgevuld.

Dirk Van Esbroeck, geboren in Gent op 1 juni 1946, groeit op in Argentinië en ontdekt zijn geboorteland als hij achttien is geworden. In 1970 studeert hij af aan het RITCS, afdeling film, en is hij korte tijd werkzaam bij het productiehuis van cineast Roland Verhavert. In 1972 kiest hij resoluut voor de muziekwereld en gaat spelen bij de groep Rum, die een van de toonaangevende ensembles binnen de Europese folkrevival van de jaren 70 en 80 zal worden. Halverwege de jaren zeventig ontmoet hij gitarist Juan Masondo en van dan af krijgt ook de Zuid-Amerikaanse muziek een belangrijke plaats binnen zijn podiumleven.
Rum slaat een nieuwe richting in, en het duo Van Esbroeck-Masondo wordt met de komst van bandoneonspeler Alfredo Marcucci een trio, om later tot het sextet Tango al Sur te worden omgevormd. Van Esbroeck neemt deel aan enkele spraakmakende projecten: De Islandsuite, Het Zwarte Goud en Café B, maar hij heeft meer pijlen op zijn boog: hij componeert voor theater en film en bouwt 20 jaar lang samen met Christel Borghlevens en Guido Desimpelaere een nieuwe origineel repertorium op dat voornamelijk is gebaseerd op Nederlandstalige poëzie. ‘Van op de hoge brug’, ‘De zee en haar oevers’, ‘De Papieren Piraat’ , ‘Vliegen’ en ‘La Voyageuse’ zijn de titels van deze programma’s.
Met componist Dirk Brossé maakt Van Esbroeck de creatie van diens symfonisch werk La Soledad de America Latina mee, en met ’De Pampa’s’ brengt hij een eigen creatie, dit laatste in gezelschap van Charles Cornette en Hilde Uitterlinden. Met hen werkt hij ook aan programma’s rond Pablo Neruda en Federico Garcia Lorca. Van Esbroeck speelt ook een hoofdrol in ’Maria de Buenos Aires’ van Astor Piazzolla en Horacio Ferrer in een productie van I Fiamminghi. Hij toerde samen met zangeres Elsje Helewaut, schrijver Bart Plouvier en Wigbert met de productie ’Van alle landen thuis’ en met zijn groep en dichter Geert van Istendael brengt hij de productie ’Taalmachine’.
Met het programma ’Patagon, Patagonië’, waar hij de laatste jaren mee toerde, bracht Dirk samen met Alfredo Marcucci, Juan Masondo, Carlos Diaz een hommage aan het land waar hij opgroeide.
In 2002 werd bij Dirk Van Esbroeck blaaskanker vastgesteld. In ’Leven’, het magazine van de Vlaamse Liga tegen Kanker, getuigde hij in april 2006: 'Ik voél me niet een zieke man. Ik kan reizen en blijven optreden. Professioneel bezig blijven, dat is werkelijk een godsgeschenk. Muziek maken, creatief bezig zijn geeft mij veel voldoening en moed.' (bron: Het Nieuwsblad)

Ik had het geluk eenmaal een optreden van Van Esbroeck-Masondo mee te maken een zevental jaar geleden in Kieldrecht. Een beetje uit nieuwsgierigheid ging ik daar naartoe, mede omdat mij al honderden malen de vraag gesteld werd: ‘Ben jij die zanger?”. Het verraste mij gisterenmorgen toen ik ‘mijn’ overlijdensbericht op de radio hoorde, waar ik vandaag natuurlijk constant over aangesproken word. Maar voor degene die nog zouden twijfelen: “I’m alive and kicking (and running)!!”

In het Waterhuis aan de bierkant hebben ze dit speciaalbier uit Nieuw-Zeeland in de kijker gezet: Captaincooker. Een amberkleurig bier, 5,7% vol.alc., gebrouwen in de Proefbrouwerij te Lochristi. Het wordt gebrouwen naar origineel recept van brouwerij The Mussel Inn, New Zealand. Een verrassend pittig en fris bier, heel kruidig door de toevoeging van Manuka, wat dit bier een heel speciale smaak geeft. Een lekkere aanwinst in ons land, een streling voor de reuk- en smaakpupillen!

De geschiedenis: wanneer kapitein James Coock meer dan 200 jaar geleden een eerste voet aan land zette in New Zealand, brouwde hij een bier met toevoeging van de bladeren van de Manuka-boom, of Tea Tree – Leptospermum scoparium – speciaal voor de gezondheid van zijn bemanning. De Maori gebruikten al lang aftreksels van de bladeren en bast, vol natuurlijke antioxydanten, wegens hun helende werking – schimmeldodend en antibacterieel – tegen huidproblemen, koorts en reumatische pijnen. Tien jaar geleden werd het originele recept gevonden in Cook’s dagboeken en aangepast door de brouwerij ‘The Mussel Inn’, gebrouwen met verse bladeren van de Manukaplant. Dit jaar werd aan de Proefbrouwerij gevraagd dit bier identiek in België te brouwen en op de markt te brengen.

      

Dinsdagavond: WD – 7,4 km – 0:41:30 (10,7 km/h – 5,61 min/km)

Na de korte nachtrust was ik vanavond niet echt in topvorm, maar het lopen viel best mee. Ik had besloten om er geen gewone trage duurloop van te maken, dus enkele versnellingen tussendoor ingelast – 2 x 2000m aan ca. 5,5 min/km – niet zo heel snel dus. Na deze ontspannende loop en een frisse douche achteraf was mijn lichaam weer een beetje wakker.

In de vroege avond waren we op controle bij de gynaecoloog, alles zag er goed uit en de baby – 34 weken en 3 dagen – weegt nu ongeveer 2,5 kg.  Maar de weegschaal toonde Fleur de onverbiddelijke waarheid: 76 kg! Dat betekent een gewichtstoename van 18 kg!! Er zal na de bevalling moeten gewerkt worden om die overtollige kilootjes weg te krijgen.
De volgende foto is ook genomen langs de Moervaart, een van de eerste beelden met de Nikon D80.

We hadden ze al bezig gezien in december vorig jaar, Wim Opbrouck en Els Dottermans met dit country-optreden. Een uitgebreid verslag is hier te lezen. Deze maal bestond de begeleidende band uit Tom Van Stiphout (gitaren), Ron Reuman (drums) en Axl Peleman (bas). We hadden ook meteen gezegd dat we dit opnieuw wilden zien, en gelukkig voor ons werden deze maand en volgende maand (5 & 6 juni) opnieuw een aantal optredens ingepland in het NTGent. En we hebben er ook nu weer van genoten, twee theatertoppers die hun zangstemmen laten trillen dat het een lieve lust is! Na het optreden was het nog een verrassend warme avond dus hebben we een terrasje aan het water opgezocht, van het Waterhuis aan de bierkant. Dat zorgde er voor dat we pas na één uur vannacht thuis waren, de wekker liep helaas genadeloos af om 6u15 vanmorgen!