Wandelen: de voorgeschiedenis

Op 11 augustus 2000 besloot ik zonder voorbereiding de Dodentocht te Bornem (100km) te wandelen, ik wou wel eens zien hoe ver ik kwam. Na 68 km, met 15 blaren op de voeten en een 600-tal pijnlijke spieren, werd ik meedogenloos met de bezemwagen afgevoerd. Maar zonder het te beseffen was ik voor levenslang besmet met het “wandelvirus”, mijn leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Begin 2001 sloot ik mij aan bij een wandelclub en begon zo de kilometertjes op te bouwen. Maanden ervoor had ik mij nog smalend uitgelaten over de (40.000) deelnemers aan de 4-daagse van Nijmegen (4 maal 50km) en gezegd dat er bij hen allemaal “een hoek af was”, maar in juli dat jaar stond ik er wel zelf tussen. Het hoofddoel werd dat jaar ook gehaald toen ik zonder noemenswaardige problemen de Dodentocht ten einde bracht. Dit was vooral mede te danken aan de vele tips die ik van collega-wandelaars in de club kreeg. Sindsdien heb ik ook Fleur besmet en samen hebben we heel wat plaatsen in Vlaanderen en “omstreken” doorgewandeld en hopen zo nog (40?) jaren verder te gaan.

Onze ervaringen tot nu toe:

Zwaarste wandeling: 4-daagse van Nijmegen.

Verst afgelegen wandeling: Dwars door de Dogonvallei, Mali, West-Afrika.

Mooiste streek: wandelingen in de Highlands, Schotland.

Anouk, Sportpaleis Antwerpen
Ik had Anouk al aan het werk gezien in Werchter, alweer vier jaar geleden denk ik. Toen stond ik als rodekruisvrijwilliger enkele meters van haar vandaan tijdens het optreden, tussen het podium en het publiek, super! Voor Fleur was het de eerste kennismaking, zij keek er daarom des te meer naar uit. Gisterenavond zagen we weer één brok energie op het podium, wat een uitstraling, wat een stem! De nummers uit haar recentste album “Hotel New York”, de andere hits, weinig adempauzes en enkele kippenvelmomenten. Het publiek was massaal aanwezig en genoot ervan! Daarna nog een Duveltje gaan drinken in “De Groenen” te Melsele, een ‘bruin café’ waar het ondanks het late uur nog ‘vollen bak’ was. Weer een leuke avond gehad!

Gisteren een dagje vrij genomen... om de gehele dag les te geven. Deze maal van 8u30 tot 16u00 een cursus Bedrijfseerstehulp, dat is een gesloten cursus EHBO, speciaal voor bedrijven. Leuke maar vermoeiende dag, goede groep cursisten en Fleur de gehele dag bij mij als ongevalssimulant. Een ongevalssimulant (opgeleid bij de “Vlaamse Ongevalssimulanten”) is iemand die kwetsuren grimeert en acteert, zodat de cursisten zelf “praktijkervaring” opdoen. Prettige manier om les te geven en dat wordt ook door de cursisten zo ervaren. Ook vandaag geen training gepland, we gaan namelijk naar een optreden van Anouk in het Sportpaleis, Antwerpen. We kijken er al naar uit!

Zondagvoormiddag is mijn favoriet loopmoment van de week. Een deel van mijn loopparcours gaat dan altijd vanaf de Langelede langs de Moervaart, voorbij het natuurgebied de Reepkens en bij langere duurlopen zelfs tot in Moerbeke. Vandaag lijkt het wel alsof ik alleen op de wereld ben. Enkel een aantal vogels wordt door mij gestoord en vliegt protesterend op. Meestal kom ik hier medejoggers, mountainbikers en wielertoeristen tegen, vandaag dus niet. Het is heerlijk lopen en gewoon genieten. Deze maal heb ik geen problemen om een gelijk tempo aan te houden en ook het weer valt mee. Ik ondervind steeds minder last in de linkerknie, voorlopig echter nog niet te snel en te veel gaan lopen, om zeker niks te forceren.

Vandaag een feestdag, dus vanmiddag de loopschoenen aangetrokken. Sinds een kleine maand heb ik steeds een knagende pijn aan de linkerknie, niet tijdens maar na het lopen, vooral wanneer ik de trap afkom. Ik blijf wel 3 maal per week lopen, maar niet meer dan 7,5 km per dag, tot alles terug 100% OK is. Ik weet nooit op voorhand of de training al of niet vlot zal verlopen, maar na een paar honderd meter voel ik het al, ik heb een superdag vandaag! Op die momenten ben ik blij dat ik met een hartslagmeter loop, anders vergalloppeer ik me. Telkens weer betrap ik mezelf erop dat mijn hartslag 10 slagen te hoog is en telkens pas ik mijn tempo aan. Na ruim een half uurtje terug thuis met een tevreden gevoel, het was al een tijdje geleden dat het zo vlot ging. Eerst douchen en dan nog even wat ijs op de knie en hopen dat de pijn wegblijft.

Mijn naam is Dirk, ik ben 47 jaar jong, samenwonende met mijn lieve vriendin Fleur en vader van een tweeling, Pieter en Cédric, nu 8 jaar oud. In deze blog wil ik voornamelijk mijn wandel- en loopactiviteiten ter kennis brengen. Maar buiten dat hebben we nog vele andere interesses: natuur, fotografie, lezen (voornamelijk SF en Fantasy), spellen. We zijn beiden Rodekruisvrijwilligers, Fleur als simulant en ikzelf als lesgever. Verder zijn we fervente bierproevers, een deel van onze Belgische (Vlaamse) cultuur dat moet in stand gehouden worden. Vanaf december zal deze blog echt actief worden, zodra mijn bureau opgeruimd is (zie foto)

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!