Zondagvoormiddag: DL1 – 6,6 km – 0:39:30 (10,03 km/h – 5,98 min/km)

Vandaag weeral een grote stap gezet voor een klein mensje. Ariadne trok zichzelf voor de eerste maal op aan de spijlen van haar box. Daarna bleef ze fier maar nog onzeker recht op de beentjes staan.

Donderdagavond: DL1 – 7,4 km – 0:43:30 (10,21 km/h – 5,88 min/km)

De eerste loopdag deze week. Ariadne, mee in de buggy, die was na 10 minuten al in dromenland. Rustige loop langs de Moervaart richting Sint-X-Winkel, die wat moeizaam op gang kwam. Zal wel te maken hebben met het feit dat we ondertussen een acuut slaaptekort hebben. Ariadne slaapt heel weinig overdag, maar ook ’s nachts is ze nog steeds heel veel wakker, vooral belastend voor de mama. Na een vijftal minuten begon het te vlotten en de rest van de training ontspannen langs de vaart gelopen. Op het einde begon het wat te druppelen zodat ik het laatste stukje wel iets sneller gelopen heb. Zonder problemen voor de regen binnen.
Weer een foto langs de Moervaart te Moerbeke, de toren in het park van het kasteel Lippens naast de suikerfabriek mooi gereflecteerd in het water.

De Dulle Griet is een oude, smeedijzeren bombarde. Dit enorme kanon werd tijdens de 15e eeuw gemaakt, en werd in 1578 overgebracht vanuit Oudenaarde, als versterking tegen een op handen zijnde Spaanse bezetting (het bleek echter onbruikbaar). Het is niet duidelijk of de Gentenaars het gekregen, dan wel het gestolen hebben. Oorspronkelijk stond het kanon op houten schragen. In 1783 werd het op met festoenen versierde arduinen voetstukken geplaatst.
Het kanon is 5,025 meter lang, weegt 12.250 kg en zou projectielen met een gewicht van 295 kg kunnen afschieten. Recent werd het kanon rood geschilderd (dat was vroeger immers ook de kleur: het kanon stond ook bekend als 'groten rooden duyvele'), en werd de loop met een plastic plaat afgedicht. Men wou voorkomen dat het kanon verder gebruikt werd als vuilbak. Dit brak wel de traditie af van studenten die als weddenschap in het kanon kropen ...

Tot slot is er nog het schilderij Dulle Griet van Pieter Bruegel de Oude, een unicum in de schilderkunst wanneer men kijkt naar de wijze waarop Bruegel deze furie heeft geportretteerd; een laaiende reuzin die uit de hel gebeend komt met haar buit onder de arm, terwijl haar medekrijgsters nog volop in de weer zijn de duivel een loer te draaien.

Voor de eerste maal deden we mee met een foto-expo van de fotoclub 'Kunst Ligt'. De foto's van de clubleden hingen de gehele maand februari in het Cultureel Centrum te Wachtebeke. Alle bezoekers konden een stem uitbrengen voor hun favoriete foto en op het einde van de maand werden alle stemmen gesteld. Wie de meeste stemmen krijgt wint dus de 'Prijs van het Publiek'. En het was meteen raak, twee foto's werden met gelijke stemmen verkozen. De eerste, een landschap van Montafon (Oostenrijk) van Jos Talboom, één van onze meeste technisch-perfecte fotografen, was geen verrassing (de laatste drie jaren kaapte hij steeds de publieksprijs weg) en de tweede was de foto 'Eenzaam' van mezelf en dat was wel een verrassing. Hieronder de betreffende foto.