In een haiku is slechts plaats voor één gedachte.

Wie al dan niet via de Zen belangstelling krijgt voor de Japanse cultuur komt vroeg of laat in contact met de haiku; een uiterst compact 3-regelig gedicht van 17 lettergrepen (verdeling 5-7-5 lettergrepen). Een haiku vormt in wezen een zin die letterlijk in één adem gelezen kan worden. Verdere vormvereisten zoals rijm en maat zijn er niet. Deze beknopte vorm vraagt zowel van de lezer als van de maker grote aandacht. Elk woord moet raak zijn en een bijdrage leveren aan wat de dichter wil uitdrukken. Het is een poging om met slechts een paar verbale penseelstreken een moment, een situatie, een stemming aan te duiden, te “vangen”. De woorden zijn eenvoudig en gewoon; het is geen mooischrijverij. Bijvoeglijke naamwoorden worden nagenoeg niet gebruikt. Het is een onopgesmukte beschrijving van wat de dichter treft of heeft getroffen.

Hierbij vandaag ter gelegenheid van de nationale gedichtendag mijn eerste poging:

Wabeekse straten
voeten hard op het asfalt
tempo van het hart

Na vijf jaar samenzijn heb ik een originele manier gezocht om Fleur ten huwelijk te vragen en ze heeft toegestemd! Op 28 april treden we in het huwelijksbootje. Als nog origineler alternatief voor onze huwelijksreis heb ik … een maand werk in Zuid-Frankrijk voor ons aangenomen! Ter verduidelijking: een Antwerps koppel, beiden bioloog, trokken acht jaar geleden naar Zuid-Frankrijk en begonnen daar een biologische schapenboerderij. Via een artikel in de Gazet van Antwerpen werden vrijwilligers gezocht om op de boerderij te helpen, tegen kost en inwoon. Ik heb ‘gesolliciteerd’ en we zijn aangenomen voor de maand mei. Voor Fleur een meisjesdroom die in vervulling gaat en ik heb reeds twintig jaar geleden mijn hart verloren in Zuid-Frankrijk. Hier houdt het nog niet mee op, de redactie van de Gazet van Antwerpen vond dit zo’n leuk idee, dat ze vanavond foto’s komen nemen en morgen verschijnt een artikel in de krant! In mei komen ze dan nog eens een reportage maken ter plaatse. Worden we nog BV’s?!

Via een kleine fotocollage kunnen we dit teamevenement samenvatten: actieve dagen, lange avonden en korte nachten. De sfeer in de groep was optimaal en voor mezelf was het een positieve kennismaking met een groot deel van de groepsleden. Hopelijk zet zich dit verder in de komende twee jaar dat we zullen samenwerken.  

Niet veel mensen kunnen dat zeggen, maar ik slaag er dit jaar wel in. Toen vorig jaar hier een electriciteitsongeval gebeurde, kwamen de gevolgen ter sprake en bleek dat velen van mijn collega’s de gevolgen wel wat onderschatten. Daar ik zowel electro-technicus als lesgever EHBO ben, heb ik voorgesteld op de veiligheidsvergaderingen een sessie van een kwartiertje te geven over dit onderwerp en (kort samengevat) de gepaste eerste hulp. Vanmorgen voor de eerste maal gegeven en volgende week ga ik nog twee sessies geven op veiligheidsvergaderingen van andere groepen, een leuke afwisseling!

Dinsdagavond: DL1 - 3,7 km - 0:22:00 (10,09 km/h) & DL2 - 3,7 km - 0:19:30 (11,38 km/h - GHS:141)

Na een week loopinactiviteit ben ik gebeten om te lopen, en het gaat zelfs beter dan verwacht. De eerste plaat die in mijn oren klinkt: "On the Road again" van Canned Heat, toepasselijker kan niet! Tot halfweg op het gemakske gelopen en op de terugweg versneld, ongeveer 10 hartslagen hoger. Vanmorgen voelde ik enkele spierpijnen door het wandelen zondag, toch weeral een bewijs dat we andere spieren gebruiken voor te lopen, want ik heb nu nergens last van. We kunnen terugblikken op een prachtig wandel- en loopweekend, meer dan 10.000 wandelaars op de Vlaamse wegen en verschillende loopbloggers die hun P.R. reeds verbeterd hebben en zelfs een eerste marathon gelopen hebben, goe bezig!!

Gebrouwen in familiebrouwerij Huyghe, te Melle.

Dit donkerbruine bier lijkt misschien wel wat beter op wijn dan op bier. Dit bier, met smaakevolutie, wordt net zoals de gewone Delirium Tremens driemaal gegist, en wordt gebotteld in het typisch wit bierflesje. Verkrijgbaar zowel in 33cl- als in 75cl-flessen. Zoals de meeste “winterbieren” heeft Delirium Noël ook een hoog alcoholgehalte van 10%. Door dit hoge alcoholgehalte zakt het schuim redelijk snel in. Het bier heeft een volle smaak, een kruidig aroma en een lange afdronk. Het loopt verrassend goed binnen, heel gevaarlijk voor zulk een straf biertje, als je niet oppast zie je al snel roze olifanten rondhuppelen.

Na de wandeling zondagnamiddag hoeven we niet ver te zoeken naar onze eerste tussenstop.

De Poezenelle, Dikkele

Dikkele kun je beschrijven als een trossel bejaarde huisjes, neergehurkt onder een al even overbejaarde kerktoren, in een wijds landschap van de eerste glooiingen van de Vlaamse Ardennen in de Zwalmstreek. De Poezenelle is een dorpsherberg met een (goedaardige) heksenreputatie, waar mensen samenkomen voor een gezellige babbel, een hapje of een drankje. Buiten de herberg in de brouwerijstraat (!) staat het standbeeld van “de brouwer”, tussen de twee dorpsherbergen die Dikkele rijk is. Fleur drinkt een lekkere “Lumumba”, zijnde warme chocomelk met Amaretto, terwijl ik ga voor het lokale streekbier: Zwalmse Tripel van’t vat, allen maar hier verkrijgbaar. Het amberkleurig bier met 8% alcoholgehalte is fruitig, met mooie afdronk, en wordt gebrouwen door de proefbrouwerij in Lochristi. Eeuwen geleden behoorde deze streek tot het Graafschap Vlaanderen en daarom wordt het bier gepromoot door Graaf van Vlaanderen, Graaf van Namen en Graaf van Egmond van Zottegem met de uitspraak: “Ze keken er naar, zagen dat het goed was, proefden ervan en genoten vaak”. Als (gratis) tweede consumptie kiest Fleur “krieken op jenever, op grootmoeders wijze”, terwijl ik het op een koffie houdt.

Den Hert, Laarne

Deze 215 jaar oude hoeve, omgebouwd tot café ligt op onze terugweg, en is onze volgende halte. Het is een echt volkscafé waar iedereen elkander kent, en waar maar één tafel staat en een zestal plaatsen aan den toog. Zo geraak je al snel aan de praat met de lokale bevolking. Geen speciale bierkaart, alhoewel men hier pils en export schenkt van de lokale Laarnese brouwerij Walrave. Een Duvel kost hier maar 2 €, zul je op niet veel plaatsen meer vinden tegenwoordig.

La Mazure, Beervelde

Zondagmiddag: Munkzwalm – Gentbrugse Zwalmvrienden – 14 km

We hebben een stralende dag uitgekozen voor onze eerste wandeling van het jaar, een flink winterzonnetje laat de temperatuur tot 7°C opklimmen, en meer dan 2000 wandelaars zijn komen opdagen op deze perfect georganiseerde wandeling. De Zwalmstreek ligt aan de rand van de Vlaamse Ardennen en is een geliefd wandel- en fietsgebied. We verlaten al vrij snel buiten Munkzwalm de verharde weg en volgen een kronkelend GR-pad langs het riviertje de Zwalm, waar de populieren groen van de klimop staan te glimmen in de zon. Afwisselend langs rustige polderwegen en slijkerige veldwegels leidt de wandeling ons door St-Maria-Latem, Paulatem, Beerlegem en Dikkele. De wandeling voert ons van “Vlaanderendal” tot “Hemelrijk”, om nog maar enkele straatnamen te noemen. Na een halfuurtje door het heuvelachtig landschap gestapt te hebben, loopt het zweet ons al van de rug. Halfweg nemen we een halfuurtje verpozing en maken een leuke babbel met een wandelend koppel, Stormvogels uit Oostende. We blijven daarna op verharde wegen tot het einde van de wandeling en genieten van het weids landschap. Na iets meer dan drie uur zitten onze eerste 14 kilometers er voor dit jaar op, en we sluiten deze wandeldag af met een tevreden gevoel.