Zondagmorgen vroeg uit de veren want om 9 uur werd het startsein gegeven en we zaten een vijfendertig minuten rijden van Cheverny verwijderd. Eén dag op het jaar werd uitzonderlijk het ontbijt in de “Auberge” vroeg geserveerd, speciaal voor de twee aanwezige lopers. Fleur en de andere loper – uit Bretagne – reden met me mee. Het had vannacht nog gevroren maar de weersvoorspellingen waren optimaal, weinig wind en veel zon, die ook meteen van de partij was om ons op te warmen, het zou 14°C worden, ideale loopomstandigheden dus. Na een korte opwarming begaven we ons naar de laan voor het mooie kasteel van Cheverny, prachtomgeving om te starten. Kuifje, Bianca Castafiore, kapitein Haddock, Jansen en Jansen waren ook van de partij in hun Deux-chevaux (foto).

Vanmorgen vroeg zijn we vertrokken naar de streek van de Loire in Frankrijk waar we logeren in “La ferme auberge de la Lionnière” in Mareuil sur Cher – departement Loir-et-cher. Aan de foto’s te zien een pittoreske hoeve waar het gezellig vertoeven zal zijn. Ontelbare kastelen liggen er in deze omgeving en met behulp van het internet hebben we een toptien opgemaakt van de interessantste, waar we toch een aantal van willen bezoeken. Uitgebreide (foto)verslagen krijgen jullie na onze thuiskomst, hierbij alvast enkele foto’s van onze verblijfplaats (‘geplukt’ van internet).

Zaterdagnamiddag: DL1 – 12,6 km – 1:19:45 (9,48 km/h – 6,33 min/km)

Al 6 maanden gepasseerd en ik word steeds ‘zwangerder’. Het uit zich in een ‘vol’ gevoel, zowel lichamelijk als zielsgezien. Laten we beginnen met het komische aspect: lichamelijk gezien ben ik een levendige satire van mezelf geworden: het ontbreekt me ditmaal niet aan woorden om een stand-up comedian te zijn, totaal overbodig durf ik haast te zeggen…Mijn fysische beperkingen komen lachwekkend als kwelgeesten om ’t hoekje kijken. Het is absoluut géén zicht om een zwangere vrouw te zien kuntselen met emmer en dweil: als een giraffe die een slokje water nipt aan een poel…wijdbeens en met gestrekte benen, want vollebolle buik zit in de weg. Goddank ben ik lenig aangelegd. Als ik in mijn hofje werk, is dat nu zittend op een kussen naast het plantje, hurken is er niet meer bij, ik verlies mijn evenwicht: ofwel stuik je naar achter of naar voren, als een deinend galjoen. En “last but not least”, als toemaatje krijg je er ook nog eens hevige kuitkrampen van. Je kan je voorstellen dat menige vloek vlotjes over mijn lippen brabbelt. Qua uithoudingsvermogen? Nihil! Ik hijg als een longpatiënt bij een inspanning, komt doordat het bloed dikker wordt. Nou, volgens mij kunnen ze mijn bloedplaatjes bijna snijden. Wie er wel steeds conditie bij krijgt is de kleine: aan de beweeglijkheid te meten, loopt die nu al marathons, en daar de afstand nogal kort is in diameter, heeft Baby er al vele rondjes opzitten… Beschamend wordt het ook als je uit de zetel of uit je bed moet komen. Rollen lijkt me het beste, maar is zeer zeker geen zicht. Dus doen we het op een manier die minder op de lachspieren werkt: schommelbewegingen, altijd blij een paar helpende handen te zien die me iets vlugger kunnen rechtzetten. Helemaal hilarisch wordt het als we ons geliefkoosde ontspanning beoefenen: samen in bad gaan. Plots heeft het bad méér water nodig om alle ronde vormen onder water te zetten. Wat niet meer lukt: borsten worden boeien en buik wordt eiland. Het bad verslikt zich dus in zijn eigen bubbels. Ik heb hulp nodig om mezelf te ‘ontvouwen’ zodat ik toch in een redelijke positie kan liggen. Je ziet dat ik tal van beledigingen onderga, wat mijn sexy-vrouwgevoel totaal ondermijnt! Zelfs mannen kijken je nu anders aan: in plaats van bewonderend aangapend (altijd leuk toch?) is het nu lief en: voorzichtig! Zwangere vrouw in aantocht! Moet zeggen dat ik het daar effe moeilijk mee had. Maar da’s over nu. Ben nu echt mama in spe aan’t worden. Mijn lijntje krijg ik wel terug. Nu leef ik voor het kind.
Zielsgezien is het prachtig: je voelt je kind bewegen en het verlangen wordt bijna onhoudbaar om dat kleintje in levende lijve te zien! Ook mijn nesteldrang neemt proporties aan, dat gaat van mooie puzzels aan de muur te hangen, tekeningen van eigen hand, schelpjes met kleurig linten eraan om boven het bedje te hangen enz… Ja, ja, bijna moeder, nog 100 dagen, zoals op school. Alleen zal de roes na een dosis pijn zijn. Maar ach, dat vergeet een mens zo, als je bevoorrecht bent om een groots levenswonder te mogen ondergaan…niet?
Fleur

Donderdagochtend: WD – 14,2 km – 1:16:00 (11,21 km/h – 5,35 min/km)

Vorige week dachten we dat het lente was, en nu sinds gisteren de lente officieel zijn intrede in ons land gedaan heeft, is het lenteweer ver te zoeken! Een gure (zij)wind, zware bewolking en temperaturen die de 7°C niet boven komen. Na de rustdag gisteren, deze maal een wisselende duurloop. De planning was om 8x 1 km in 5:10 (R: 2 min) te lopen. Als ik achteraf de tijden bekijk heb ik deze 8 kilometer waarschijnlijk sneller gelopen dan gepland. Niettemin ging alles vlot en de spieren – en de knie – zijn goed gerecupereerd.
Na zijn klein broertje staat nu ook het Groot Hoefblad (foto) in grote bestanden in bloei langs de oevers van de Moervaart.

Dinsdagavond: DL1 – 6,4 km – 0:37:00 (10,38 km/h – 5,78 min/km)

Eigenlijk stond er een intervaltraining op het programma, maar toch maar besloten een korte duurloop te doen aan ongeveer 6 min/km. Preventief een knieband rond de rechterknie en de eerste passen leek die knie wel te blokkeren. Na een twintigtal passen was dit voorbij en de rest van de loop totaal geen last van deze knie, positief! De eerste kilometers protesteerden een aantal beenspieren, de benen hebben de wind in Sluis blijkbaar toch niet zo goed verteerd. Na die eerste kilometers liep het wel vlot en rustig de resterende kilometers kunnen uitlopen. Na douchen en eten – Fleur had weer veel lekkers geprepareerd – nog even ijs op de knie gedaan, beetje uit voorzorg. Morgen moet ik na het werk met ons team gaan eten, dus wordt het weer een rustdag. Donderdag probeer ik enkele intervals te lopen, dat zal wel lukken denk ik.
Deze maal weer een fotootje van Mali, West-Afrika.

Vanmorgen was het zo hard aan’t regenen – en zelfs hagelen – dat ik het niet echt zag zitten om te gaan lopen. Maar omdat ik al op voorhand ingeschreven had, zat er niks anders op. In de regen dan richting Sluis gereden, niet zonder obstakels. Tussen Aardenburg en Sluis stonden we plots in de file en zag ik een aantal chauffeurs uit de auto stappen, raar! Ook maar even uitgestapt om tot de ontdekking te komen dat vier renpaarden de baan blokkeerden. De eigenaars kwamen er ook al aan om de beesten te vangen, wat blijkbaar niet zo eenvoudig was. Na een tijdje kwamen de paarden, met in hun kielzog de eigenaars, mijn auto voorbij gelopen zodat we onze weg konden verder zetten. In Sluis was het droog en de zon zou ook de gehele wedstrijd van de partij zijn. Wie had dit gedacht? Aan het stadhuis kwam ik eerst Ruth, Koen, Julie en Maarten tegen. In de kleedkamers zag ik ook meteen enkele bekende gezichten, en maakte meteen kennis met een aantal andere bloggers. In totaal waren er toch weer een twintigtal webloglopers aanwezig, die ofwel de 10K of de halve marathon liepen. Sluis is eigenlijke een Vlaamse enclave binnen Zeeland, ik denk dat driekwart van de deelnemers Belgen waren. Mijn wedstrijd verliep helemaal zoals gepland, zonder te forceren tegen een geplande 5 min/km. Het eerste deel van het parcours was mooi, daarna liepen we op een fietspad naast de drukke baan. Aan de rotonde van Draaibrug keerden we en liepen we richting finish langs de vaart. Maar die laatste kilometers waren zwaar, vier kilometer wind pal op kop – men sprak van 7 Beaufort. Aangekomen na 0:50:04, schitterend getimed dacht ik, maar toen bleek dat we 10,5 kilometer gelopen hadden wat mijn gemiddelde bracht op 4,76 min/km (12,60 km/h). Na inlevering van mijn nummer bleek ik een ‘zwinstedenloop’-muts gewonnen te hebben. Na de douche nog even wat nagepraat, tussen pot en pint – lees: Westmalle en Duvel – met een aantal bloggers. De strakke wind had heel wat P.R.’s de nek omgedraaid, terwijl toch een enkele P.R. verbroken werd. Bij sommigen ging het vlot, anderen hadden een mindere dag. Petra kwam als supporter met gebak af, wat niet afgeslagen werd. En vooral, het was weer leuk de personen achter de blogs te leren kennen!

Vrijdagochtend: DL1 – 21,2 km – 2:17:40 (9,24 km/h – 6,49 min/km)

Gisteren wegens overwerk de geplande training moeten annuleren. Deze ochtend op het gemakske een halve marathon gelopen, en het ging ook vlotjes. Om halfnegen gestart, de zon liet zich spijtig genoeg nog niet zien, maar een aangename temperatuur – ik schat rond 8°C – zorgde voor een mooi loopweer. Het zelfde parcours als zondag, doorheen Domein Puyenbroeck langs de Zuidlede. Daarna even wat meer trage wegen opgezocht, tot een moment dat ik vreesde de weg kwijt te zijn. Uiteindelijk kwam ik wel zoals gepland uit bij de Olentgracht, die ik kon blijven volgen tot de Etbosdreef. Vandaar naar de Terwestbrug, maar nu geen extra lus doorheen Heidebos en langs de Langelede, maar gewoon de Moervaart blijven volgen tot thuis. Dit had ik drie jaar geleden zelfs niet durven dromen, toen leek mij een loop van 6 kilometer al oneindig ver, terwijl ik nu dertigers en twintigers vlot afhandel. Ik ben heel tevreden over het resultaat dat ik met het schema van Jos Wouters (AC VABCO Mol) bereikt heb. Als alles goed blijft lopen ben ik over twee weken in topvorm voor de marathon, wat de bedoeling was van dit specifieke schema.
We gaan nog wat verder rond Europa met de foto’s, de volgende komt van onze motorvakantie in de zomer van 2004 langsheen de Moezel.

Dinsdagnamiddag: WD – 12,7 km – 1:09:00 (11,04 km/h – 5,43 min/km)

Het blijft een mooi weertje, dus dan ook de korte loopbroek en loopshirt met korte mouwen uit de kast gehaald. Gisteren een rustdag na de dertig kilometer van zondag, die ik trouwens heel goed verteerd heb, geen pijntjes, geen stijve spieren. Dus vandaag weer een stevige training. Er stond een wisselende duurloop op het programma. Na het inlopen 8x 1 km in 5:10 min / recup 2 min, wederom langs de Moervaart. De vorm is er, deze week nog twee trainingen en dan de 10K-wedstrijd in Sluis, waar ik niks ga forceren. De bedoeling is deze wedstrijd in HMT (halvemarathontempo = 5 min/km) te lopen. Een nieuw P.R. voor de 10K zit er dus zeker niet in, daarvoor heb ik de Stadsloop te Gent op 17 mei ingepland, waar ik een poging ga ondernemen het beter te doen dan vorig jaar.