Alle teksten van deze blog mogen gecopieerd worden en zijn beschikbaar onder CC-BY-SA/GFDL
Omdat de rijen met blogs die ik regelmatig bezoek helemaal onoverzichtelijk werden, zijn deze nu in een apart 'hoekje' ondergebracht, samen met de websites van mijn persoonlijke interesses. Gewoon hieronder aanklikken.
Foto's van al de wandelingen in ons "Fotoboek Wandelingen"
Ik loop met Asics Gel Kayano
We fotograferen met de Nikon D80
Mijn mountainbike
Loopkilometers 2009 Januari: 80,7 km (9x) Februari: 30 km (4x) Maart : 26,8 km (3x) April: 6 km (1x) Mei: 74,5 km (8x) Juni: 42,9 km (10x) Juli: 52,8 km (7x) Augustus: 98,7 km (8x) September: 110,2 km (9x) Oktober: 44,8 km (6x) November: 7 km (2x) December: 8 km (2x)
Loopkilometers 2010 Januari: 8 km (2x) Februari: 13 km (3x) Maart : 41,3 km (7x) April: 69,2 km (8x) Mei: 4 km (1x) Juni: 34,7 km (7x) Juli: 55 km (8x) Augustus: 24,8 km (3x) September: 32,6 km (5x) Oktober: 70,9 km (8x) November: 98,3 km (11x) December: 30,6 km (3x)
Loopkilometers 2011 Januari: 53,1 km (8x) Februari: 76 km (9x) Maart : 88,1 km (9x) April: 48,4 km (6x) Mei: 66,6 km (6x) Juni: 47 km (5x) Juli: 0 km (x) Augustus: 27,5 km (5x) September: 0 km (x) Oktober: 13,2 km (3x) November: 0 km (x) December: 41,1 km (9x)
Loopkilometers 2012 Januari: 87,9 km (11x) Februari: x km (x) Maart : x km (x) April: x km (x) Mei: x km (x) Juni: x km (x) Juli: x km (x) Augustus: x km (x) September: x km (x) Oktober: x km (x) November: x km (x) December: x km (x)
Aantal loopkm's 2005: 1082 km Aantal loopkm's 2006: 1571,9 km Aantal loopkm's 2007: 1085,8 km Aantal loopkm's 2008: 1007,7 km Aantal loopkm's 2009: 578,2 km Aantal loopkm's 2010: 482,4 km Aantal loopkm's 2011: 461 km Aantal loopkm's 2012: ?? km
Over wandelen, hardlopen, fotografie en Belgische bieren Van 0 naar 42,2 km! September 2004 beginnen lopen, om overgewicht kwijt te geraken. Inmiddels 2 marathons uitgelopen (Brussel 2006, Cheverny 2007). Hier vertel ik over mijn loopvorderingen, verslagjes over mijn wandeltochten en mijn ontdekkingsreis door de Belgische biercultuur. Maar ook mijn andere hobby's zoals natuur en fotografie, muziek en onze perikelen als lesgever en ongevalssimulanten bij het Rode Kruis komen hier aan bod. Op 28 april 2006 traden Fleur en ik in het huwelijk en gingen daaropvolgend schapenhoeden in Zuid-Frankrijk. Op 23 juni 2007 werd onze dochter Ariadne geboren.
Woensdagavond 22u30 en ontzettend druk in de Hopduvel in Gent, alle 140 plaatsen binnen bezet (het café is vier rijhuizen groot). Gelukkig komt er net een tafeltje van twee vrij in de niet-rokerzaal , dat we onmiddellijk innemen. Het zal pas rond middernacht zijn wanneer de eerste tafeltjes vrij blijven. Vooral opvallend veel eters, dus de keuken moeten we in de toekomst ook eens proberen, wij houden het voorlopig op een portie kaas en salami. Het is niet de eerste maal dat we hier komen, gezellig ingericht, veel oude bierplaten aan de muur en een grote collectie glazen en flessen die uitgestald staan. Fleur en ik willen vandaag enkele voor ons nog onbekende biertjes proeven uit het aanbod van 250 verschillende!
De stenen kruik is een leuke verpakking, maar meer valt er niet over te zeggen, geen schuim, vlakke smaak die bijna direct weg was. Mogelijk was het bier kapot gegaan in zijn kruik anders een grote tegenvaller. Hebben er nog anderen ervaringen over dit bier? We besluiten daarom maar naar enkele duivelse bieren over te gaan, Fleur een Satan Gold en ikzelf een Duivel.
Satan Gold, 8% alc.vol, amber,brij.De Block, Merchtem. Een goudblond biertje met een kleverige schuimkraag en een volle fruitige smaak. Daarbij ook een lange afdronk, kortom een heel smakelijk biertje dat een beetje tintelde op de tong.
Duivel, 8% alc.vol, bruin, brij.Boon, Lembeek Op het etiket staat vermeld: sinds 1883 het speciaalbier van de stad Halle, een donker bier gebrouwd met water, drie soorten gerstemout, kandijsuiker, bladhop en gist, aldus het etiket. Een heel volle schuimkraag, die lang bleef staan, een volle smaak en bittere afdronk. Opzoekwerk stelt mij voor een aantal onopgeloste vragen, vroeger werd blijkbaar dit bier, met minder alcoholgehalte, gebrouwen door brij.Vanderlinden te Halle. Wat is er gebeurd met deze brouwerij, overgenomen door Boon? Is dit een volledig ander bier geworden, ten opzichte van het vroegere Duivelsbier of Diable-Duivel?
Hallo, wij zijn Snuffel en Mozart, en we zijn net terug na drie weken logeren bij Laura en Gilbert, de ouders van Fleur. Het was daar heel plezant en we hebben ons buikje goed dik gegeten. Er was ook een groot gazon, en vermits Dirk onze ren maar gammel in mekaar gestoken had zijn we er in geslaagd enkele malen te ontsnappen. Spijtig hadden ze ons snel terug te pakken, en daarom hebben we maar enkele putten gegraven in het gazon, dat was veel plezanter dan het gras op te eten. Rustig is het hier niet, hier wordt al enkele dagen getimmerd en gezaagd van s morgens vroeg tot s avonds laat. Blijkbaar krijgen we een spiksplinternieuw buitenhok van drie meter breed en 1,20 meter breed. Daarin een graafplek (joepie!), een buis om door te kruipen en een nachthok. Daarenboven is er een gang door de muur waar we binnen in een voederhok komen. De pret zal niet op kunnen, want via dit hok kunnen we door een deurtje binnen in de achterkeuken waar we kunnen rondrennen. Hoe het komt dat wij alle maten zo goed kennen? Wij hebben het briefje met alle getallen gelezen, alvorens we het binnengesmikkeld hebben!
Woensdagavond nog eens naar de film geweest. Nieuwsgierig geworden naar al die heisa er rondom, gekozen voor The Da Vinci Code van Ron Howard. We hadden het boek zelf van Dan Brown nog niet gelezen, een voordeel? Ondanks de negatieve kritieken vonden we het geen slechte film, spannend en mooi opgebouwd, alhoewel soms wat vergezocht, en met vooral een heel sterke vertolking (alweer) van Ian (Gandalf) McKellen. Dan Brown heeft rond de al of niet ware verhalen en mysteries van Opus Dei, de Tempeliers en Het laatste avondmaal van Da Vinci, een mooi verhaal opgebouwd. We staan niet versteld dat de kerk over het boek op zijn achterste poten staat, want ze worden in een niet al te best daglicht gesteld. Waar of niet waar, iedereen mag er zelf zijn conclusies over trekken, alvast goed voor een gezellige filmavond.
Dinsdagavond: IT 10 km 0:55:30 (GHS:? 10,81 km/h 5,55 min/km)
Vanavond afgewacht tot ik tussen de buien door een uurtje kan lopen, en zowaar na een kwartiertje kwam de zon te voorschijn en is de rest van mijn loop aan mijn zijde gebleven. Deze maal nog eens het Sint-Kruis-Winkelpad langs de Moervaart genomen. De natuur in de Provence mag dan wel mooi zijn, maar hier in Vlaanderen is alles opvallend veel groener. De regen die we wel soms vervloeken zorgt ook voor vruchtbare akkers rondom mij. Door het nat schieten de paddestoelen uit de grond, de vinken zingen hun suskewiet boven mijn hoofd en enkele jonge veulens met schijnbaar veel te lange poten springen al dartel rond hun moeders. Nadat ik onder de Spanjeveerbrug gepasseerd ben, het leukste moment van deze avond. Nadat ik het padje tussen jachthaventje en weide doorren, krijg ik plots gezelschap, dertien wit-zwart gevlekte koeien lopen vrolijk en gezwind naast me mee, en pas na enkele minuten houdt de afspanning langs hun weide hen tegen en kijken ze me (teleurgesteld?) na tot ik uit het zicht verdwenen ben. Twee reeksen intervallen ingebracht tijdens de training (drie maal één minuut snel, twee minuten traag), zodat ik toch nat thuiskom, echter niet van de regen maar van het zweet. Het water komt me al in de mond als de lekkere geuren uit de keuken me tegemoet komen. Fleur zal er weer voor zorgen dat ik voldoende (lekkere) caloriën binnenkrijg!
Vrijdag 12 mei. Tijdens onze vakantie in de Provence hebben we het dorpje Montjustin bezocht, gelegen in het Parc Naturel Régional du Luberon, gelegen op 550m hoogte met mooi zicht op de valleien van Aiguebelle and Encrême.
Vermits er twee GR-paden door het dorp lopen, passeren hier veel wandelaars tijdens de zomermaanden. Met een populatie van 54 inwoners is het niet bepaald een bruisend dorp, tijdens onze wandeling doorheen het dorp was het enige levende wezen op straat een poes, lui zonnend tegen de muur en ons wantrouwend aankijkend. Maar de levende inwoners waren niet ons hoofddoel vandaag en met enige moeite vonden we iets lager gelegen het kerkhofje, om daar één van de twintigtal graven te bezoeken. Hier bevindt zich namelijk de laatste rustplaats van misschien wel één van de beste fotografen van zijn generatie, Henri Cartier-Bresson.
Het was een ingetogen moment toen we beiden in deze prachtige omgeving stilstonden voor het graf, een eenvoudige zware stenen zerk, lavendel op het graf geplant en voor het graf een olijfboompje waarin een eenzame blauwe kerstbal verstrengeld was, achtergelaten door een fan, een familielid, wie zal het zeggen?
Ik heb in het verleden al verteld over Henri Cartier-Bresson, hier te lezen, die met zijn aangrijpende fotos de actualiteit vastlegde, steeds op het juiste moment op de juiste plaats zijnde. Niet onbegrijpelijk dat hij hier zijn laatste dagen doorgebracht heeft, want het dorpje straalt zon rust uit, waardoor zelfs ik stil werd.
Zondagochtend: MT 15,6 km 1:27:45 (GHS:132 10,70 km/h 5,61 min/km)
Net zoals Iris betrouw ik ook op de weersvoorspellingen, dus gelopen in de voormiddag waarbij de zon regelmatig vanachter de wolken te voorschijn kwam om ons te verwarmen. Het is een maand geleden dat ik langs de Moervaart liep en met een goed gevoel herken ik het vertrouwde landschap. Moeder de (Canadese) gans met haar kroost roept mij luidkeels toe: welkom terug!, of zou het eerder iets in de trend geweest zijn van: blijf uit onze buurt!. Langs beide kanten van de weg staat nu het fluitenkruid tot een meter hoog en daartussen ontdek ik ook weer de smeerwortel. De wind heeft de afgelopen dagen heel wat populieren ontdaan van overtollige takken, die her en der langs de kant verspreid liggen. Op het water roept een waterhoentje naar haar kleintje dat een meter achterblijft, terwijl de jonge wilde eendjes hun zwemcapaciteiten al voluit tonen, opgeschrikt door het gepeddel van enkele dappere kanoërs. Ik loop gezwind wandelaars met en zonder Nordic Walking Stocks voorbij terwijl groepen wielerfanaten met mountainbike of Eddy Merckx-racefiets mij voorbijrazen. Ik heb besloten het hele parcours in marathontempo te volbrengen en mijn benen maaien moeiteloos, blijkbaar onvermoeibaar, terwijl het lijkt alsof mijn voeten nauwelijks de grond raken. En de loper liep en genoot en zwaaide iedereen een goedemorgen toe dag mensen, dag vogeltjes, dag bloemen.
Gisterenavond zijn we thuisgekomen na drie weken vakantie. Wat een verschil, s morgens vertrokken in het zonnige St-Raphaël, bij 27°C om 13 uur later thuis te komen in de regen bij amper 15°C! We hebben een leuk aantal souvenirs meegebracht, waaronder tal van streekproducten uit de Provence, maar bovenal een hoofd vol indrukken en herinneringen van deze speciale en geslaagde huwelijksreis. Ik heb nog een groot aantal verhalen te vertellen en daarbij een 650 fotos waarvan we een selectie voor onze fotoboeken zullen moeten maken. Fleur en ik nemen dit weekend eerst de tijd om alles te laten bezinken en vooral om te genieten van een lekker bad en goede nachtrust in ons eigen bedje, want thuis is toch de leukste plaats ter wereld!
Donderdag hebben we doorgebracht in Cannes. We hebben eerst logies gezocht in Hotel de France te St-Raphaël om van daar de trein te nemen. Het was ter gelegenheid van het 59ste filmfestival (van 17 tot 28 mei) een drukte van jewelste en ongekende veiligheidsmaatregelen. Spijtig konden we geen badge bemachtigen om in het congresgebouw zelf binnen te geraken (wat Fleur heel spijtig vond), alhoewel iedereen wel rondliep met één of andere badge rond hun nek. We hebben wel de sfeer opgesnoven en de beroemde rode loper gefotografeerd maar voor de sterren zelf hadden we niet het geduld om uren te staan wachten.
Leuk om te zien waren de fans, die postgevat hadden voor het gebouw, compleet met stoelen, parasols en ladders, vanaf s middags reeds paraat in de hoop s avonds een glimp op te vangen van hun vedetten.
Woensdagavond was het festival geopend met de film The Da Vinci Code van Ron Howard, op de foto bovenaan zie je de hoofdrolspelers Audrey Tautou en Tom Hanks, en uiterst rechts Dan Brown, de schrijver van de bestseller. Wil je nog meer fotos zien klik dan op de affiche om de officiële website van het festival te bekijken.
Dinsdagochtend: HL 7,8 km 0:47:00 (GHS:125 9,96 km/h 6,03 min/km) We hebben onze vakantie nog wat kunnen verlengen en brengen onze laatste dagen aan de Cote dAzur door. We hadden een schitterende kamer gevonden in Hotel Le Patio, mooi roze geschilderd, een hemelbed en badkamer met ligbad en zicht op zee. Buiten het seizoen was het zelfs nog redelijk prijselijk en we hebben heerlijk geslapen!.
Onze overnachting in Théoule-sur-Mer aan de Corniche de lEsterel heb ik meteen de kans gegrepen langs de grillige kustlijn met de rode rotsen te lopen. Een minder zware heuvelloop dan in Eourres maar toch een paar nijdige hellingen onderweg op mijn parcours. Om 7u30 scheen de zon al duchtig en was het al meer dan 20° warm. Mijn traject liep door twee departementen, ik vertrok in Théoule, département Les Alpes Maritimes en liep tot Le Trayas, département du Var. Het lopen (en wandelen) in bergachtig gebied begint zijn vruchten af te werpen, want ik liep vandaag weer moeiteloos met een heel lage hartslag. Na een lekker ontbijt ging het richting Cavalaire-sur-Mer, waar we nog wat liggen bakken hebben op het strand.
Donderdagochtend: HL 8 km 0:48:30 (GHS:126 9,90 km/h 6,06 min/km) We logeren in La bonne Auberge te Cavalaire-sur-Mer, een redelijk oud hotelletje, in Afrikaanse stijl ingericht. We zijn de enige klanten hier, maar het bed heeft de beste matras deze vakantie en de kamers zijn gerieflijk en proper. Ook het ontbijt is in orde, goede straffe koffie en lekkere confituur, croissants en brood, fruitsap, meer moet dat niet zijn. Maar om 8u00 eerst nog eens 8 kilometer gelopen waarvan de helft voorbij de residentiële villas die langs de flank van de berg zijn gebouwd. Dat was weeral een goede heuveltraining en de rest van de loop op een verharde weg langs de kilometers lange en prachtige zandstranden van Cavalaire. Hier bevinden zich de mooiste stranden langs de Cote dAzur. Vermits het zonnetje achter de wolken verborgen bleef was het met een temperatuur rond 20°C heel aangenaam om te lopen. Na het ontbijt vertrekken we hier en gaan we even genieten van het mondaine wereldje van het Festival van Cannes.
Ons gepland bezoek aan Saint-Tropez viel toevallig samen met de feesten van de patroonheilige. De straten waren volledig in rood-wit gekleurd en ook allle inwoners liepen rond in rood en wit. Saint-Tropez is vooral kijken naar de decadente boten die er liggen van weer één of andere sjeik en de andere prachtige zeilboten. Ook de kledingboetieks met alle mogelijke merken, Versace, Dior, Armani, Penelope en alle anderen zijn het bekijken waard, het kopen laten we over aan degenen die er het geld voor hebben. De schilders langs de oude haven en het grote jeux-des-boulesplein, waar Louis de Funes nog als gendarme, al vloekende rondliep, het werd allemaal een beetje op de achtergrond verdrongen door de festiviteiten. Een grote folkloristische stoet was vandaag de publiekstrekker en met een prachtig zonnetje en temperaturen rond de 28°C compleet geslaagd. Om de parkeerdrukte te vermijden hebben we de boot genomen in Ste-Maxime, een terechte keuze en een mooie overtocht van een twintigtal minuutjes doorheen de blauwe wateren van de Azurenkust.
Er zijn enorm veel mogelijkheden om te wandelen langs de Verdon, van heel gemakkelijk tot moeilijk. Wij kozen vandaag voor Le sentier des Pêcheurs, een wandelpad van 6 km dat vertrekt aan de Colle de lOlivier. Het begint al meteen met een fikse afdaling van 2 km dat ons van 710 m hoogte naar beneden aan de oever van de Verdon brengt. Het smal wandelpadje is met veel losse stenen bezaaid en laat ons al een mooi vergezichten zien. Voor Fleur is het een fikse opgave, omdat ze hoogtevrees heeft is het niet zo evident langs die smalle padjes af te dalen.
Alhoewel het heel zonnig met temperaturen rond de 26°C is, hebben we er niet te veel last van omdat we heel wat schaduwrijke plaatsen passeren. Het is weer volop genieten van wat de natuur hier te bieden heeft, kleine en grote salamanders glippen voor ons weg, een dikke pad kruipt traag verder en vlinders allerhande vliegen rond ons. Heel wat bloemen staan in bloei en vooral de wilde tijm, verschillende soorten, verwennen ons reukorganen. We volgen de Verdon gedurende 2 km om aan La cascade de Saint-Maurin uit te komen. Alvorens op het hoger gelegen wandelpad uit te komen dienen we naast de cascade een serieuze klim te ondernemen over gladde met mos begroeide stenen, een heel avontuur en vooral voor Fleur weer een grensverleggende ervaring. Blijkbaar was er een eenvoudiger weg, maar die hebben we niet ontdekt. Na een vermoeiende maar schitterende tocht van vier uur zijn we terug bij ons vertrekpunt. Daarna nemen we nog een lange pauze om te genieten van de zon aan Le Lac de Ste-Croix.
Vooraleer naar huis te vertrekken nemen we nog een korte vakantie in Moustiers-Ste-Marie, een dorpje in Les Alpes de Haute Provence, bekend om zijn schitterende faïence. Het charmante dorpje en de schitterende Canyon du Verdonin de buurt maken van deze streek een schitterende verblijfplaats.
De Verdon heeft een unieke en afwisselende en ongebruikelijke waterloop. Geen enkele streek in Frankrijk is zo rijk aan verscheidenheid. Sinds duizenden jaren heeft het water de kalkachtige vlaktes uitgehold en deze fantastische Gorges gevormd, die uniek in Europa zijn.
Vrijdag is er hier meer bewolking gekomen en elke avond wat regen, maandag regende het de gehele dag en de temperaturen kwamen niet boven 13°C. Dinsdag was er al wat meer zon maar een koude wind waaide door de vallei. Vanaf woensdag wordt het steeds warmer met voorspellingen van 25°C in het weekend, veelbelovend. Ondertussen verloopt het leven hier verder rustig met s morgens en s avonds het meeste werk met de kudde, terwijl daar tussenin 101 karweitjes te doen zijn, zowel nabij de stallen als in de omgeving van het huis en de tuin. De kudde telt een 250 moederschapen en een dertigtal geiten, en daarbij nog een 250 lammetjes. Sinds onze aankomst hier zijn er twee moederschapen overleden aan één of andere parasiet en drie van de zwakkere lammetjes gestorven. Daarentegen zijn er veertien lammetjes bijgekomen, waarvan twee tweelingen en er zijn er nog enkele op komst. De lammetjes die elke dag melk krijgen, komen altijd bij ons bedelen en vooral de kleine geitjes zijn heel aanhankelijk, echte lieverdjes. Een onbekend aantal kippen zorgt voor verse eitjes elke dag en een drietal poezen lopen hier ook rond. De kudde wordt in goede banen geleid door acht herdershonden en twee Pyreneese berghonden bewaken de kuddes, schitterende beesten! Op de foto zie je Fleur met deze twee, Blackie en Nzung (Swahili voor blanke)
Enkele leuke anekdotes: nadat Orlando en ik een aantal dagen geleden de kudde van de weide naar de stallen geleid hadden, bleef één van de honden, Sioe, achterwege om een tiental minuten later met een groepje van zeker 25 beesten op zijn eentje naar de stallen te komen. Een troepje dat ergens achtergebleven was zonder dat wij het gemerkt hadden! Dus echte schaapherders kun je ons niet echt noemen. Vandaag hebben Fleur en ik het al niet veel beter gedaan. Op de helling richting stallen hadden ze plots geen zin meer en bleven ze lekker gras staan eten, niks hielp nog om die stomme beesten op de goede weg te krijgen! De honden moesten er aan te pas komen om hen naar de stallen te krijgen. Eens één op gang geen probleem, de rest van de kudde volgt dan wel.
Op de foto staan vijf van de herdershonden, Sioe, Zeppe, Foendi, Iza en Banga.
Vier paarden en drie ezels (Fanny, Suske en Wiske!) maken de beestenboel compleet. De vijf rammen zijn nu werkloos en staan op een aparte weide en in een aparte stal tot ze volgend jaar weer hun werk mogen doen, lijkt me een zalig leventje! En tussen die dieren door lopen zes Vlamingen in de Provence in een klein dorpje langs de berghellingen. Heel wat anders dan het leven in België, het grootste probleem momenteel is een kous van Fleur die we kwijt zijn, is ze midden in de nacht op wandel gegaan? Heeft moederpoes ze in haar nest gesleurd of is één of andere duizendpoot of wijngaardslak er mee aan de haal? De toekomst zal het uitwijzen! Over de fauna en flora hier in Les Hautes Alpes is trouwens ook nog een heleboel te vertellen, maar dat is voor een volgende keer. Donderdag hebben we een leuke wandeling gemaakt langs de heuvels met de drie ezels, waarvan er één echt de ezel uithing. Vandaag zijn we door familiale omstandigheden vroeger dan voorzien vertrokken,maar we gaan nog een drietal dagen de toerist uithangen aan de Gorges du Verdon.
Woensdagochtend: HL 7 km 0:42:15 (GHS:126 9,94 km/h 6,04 min/km)
Weer vroeg op en voor 7u op weg naar de top van de Col St.Pierre. Maar het was ontzettend koud vanmorgen, de zon nog niet zichtbaar boven de bergen. Omdat ik hier met een korte broek en loopshirt zonder mouwen liep, was ik wel verplicht iets harder te lopen om warm te krijgen. Het lijkt wel alsof het bergop lopen gemakkelijker gaat dan begin vorige week, alvast ook met een lagere hartslag. Ik loop vandaag trouwens twee minuten sneller dan afgelopen zondag. Wanneer rond kwart na zeven de zon zichtbaar wordt, geeft ze vanwege de bewolking te weinig warmte en ik ben dan ook blij terug in huis te zijn.
Vanaf het dorp van Eourres (op 1000m hoogte, département Les Hautes Alpes) loopt een brede verharde grintweg met een lengte van 5,5 km naar de top van de "Col St.Pierre" op 1288 m hoogte. Deze weg kronkelt zich dus geleidelijk aan naar omhoog en enkel de laatste kilometers wordt het iets steiler. We hebben de route afgereden en enkele markeerpunten onthouden op 2,5 en 3,5 km zodat ik kan kiezen tussen een loop van 5, 7 of 11 km.
3 mei woensdagnamiddag: HL 5 km 0:30:45 (GHS:134 9,76 km/h 6,15 min/km) De eerste maal een kort loopje om te zien hoe zwaar het lopen hier is, vooral bij een hogere temperatuur. Al met al heel goed meegevallen en in een schitterende omgeving waarbij ik enkele stukken sparrenbos doorliep met heel veel schaduw. Groene hagedissen van wel 20 cm lang glipten voor mij de weg over en een roofvogel, wat een slangenarend bleek te zijn, cirkelde enkele rondjes boven mij. Na een verkwikkende douche natuurlijk terug weer aan het werk.
5 mei vrijdagochtend: HL 7 km 0:45:30 (GHS:134 9,23 km/h 6,5 min/km) Deze maal vroeg opgestaan zodat ik om 7u in de koelte kon lopen. Fantastisch uitzicht en rustig om te lopen, blijkbaar alleen op de wereld. Deze maal 3,5 km bergop gelopen. Net zoals gisteren de eerste 2,5 kilometer ging het goed maar daarna begon het pas echt steiler omhoog te gaan, de laatste kilometer had ik 7,25 minuten nodig. Het deed mij denken aan de passage door de Waaslandtunnel maar dan een kilometer lang! De terugweg volledig bergaf gewoon rustig gelopen en om halfacht kwam de zon boven de berg uit piepen zodat het al snel warmer werd. Het dorp begon pas te ontwaken wanneer ik er terug arriveerde.
7 mei zondagochtend: HL 7 km 0:44:15 (GHS:132 9,49 km/h 6,32 min/km) De roep van de koekoek en het gezang van de nachtegaal hebben me gewekt vanmorgen, dus weeral net voor 7u vanochtend al op de loop. Mijn lichaam is wakkerder dan eergisteren en het loopt veel vlotter. Vermits het zwaarbewolkt is, komt de temperatuur denk ik niet hoger dan 10°C. De laatste kilometer bergop is zoals gewoonlijk zwaar en ik betwijfel of ik ooit tot bij de top zal geraken. Mijn hartslag blijft nu ook weer verrassend laag en de natuur rondom mij maakt dit weer drie kwartier lang genieten. De eerste week zit er op met in totaal toch 19 km op de teller, dit en het lopen achter de schapen en geiten houdt mij zeker in conditie.
Het wordt al bijna routine, pap geven, parken afspannen, de kudde naar de weide voeren en de andere werkjes rondom de stallen. Het is de vierde dag op rij stralend weer en we beschermen ons nu beter tegen de zon zodat onze rode huid al bruiner wordt. Gisterennamiddag reden we naar de col St.Pierre om een boomstam weg te slepen met de jeep. Het was geen gemakkelijk karweitje om deze wel zes meter lange boomstam ter plaatse in het dorp te krijgen. De weg is verhard met kiezel en 5,5 km lang en gaat langzaam omhoog waardoor dit een ideaal loopparcours blijkt te zijn, want tussendoor slaag ik er in mijn heuvelloopjes te doen, daarover meer één van de volgende dagen. Ondertussen is de troep weer uitgebreid met vier lammeren. Fleur en Ingrun waren getuige bij de geboorte van een nieuwe tweeling, die in tegenstelling tot de vorige wel vrij stevig en groot zijn. Ze hebben ook enkele aparte hokken gemaakt zodat de lammetjes afgezonderd van de troep gerust kunnen opgroeien.
Vanmorgen hebben Fleur, Ingrun en Orlando de schapen gevoederd terwijl ik samen met Werner beneden een nieuw park afgezet hebben. Daarna de kudde naar het nieuwe stuk gebracht. Omdat het nogal een eindje weg is werden de zwakkere lammeren en de moeilijke schapen binnengehouden. Ook één zwanger schaap bleef in de stal en beviel prompt rond 12 uur van een tweeling, wel heel kleine lammetjes, de bevalling zelf hebben we spijtig genoeg gemist. Verder werd er gewerkt aan een irrigatiekanaal om vanaf een bronnetje de moestuin te bewateren. De hoefsmid kwam vandaag ook langs, met een mobiele smidse in zijn camionet om de paarden opnieuw te beslagen , leuk om te zien! Na de siësta zijn we samen met Orlando en Werner lager in de vallei nieuwe parken gaan afspannen, in totaal 700 meter netten geplaatst. We waren beiden goed moe van het op en af klimmen van het gebergte. Daarna hebben we ons gedrieën, zonder de honden deze maal, de kudde terug naar de stallen geleid. Fleur heeft het zwakste lammetje zelfs bijna doorlopend meegedragen, terwijl één van de kleine geitjes, trouw als een hondje niet van onze zijde week. Op de foto zie je Fleur bezig met het afrollen van de netten die we moeten opstellen, we worden er ook al wat handiger in.
s morgens wordt weer eerst hooi gegeven en de papfles aan sommige lammetje, ook de kleine geitjes. Degenen die nodig hebben zijn gemerkt, ofwel een blauwe vlek op de kop of een ander merkteken. De meesten komen onmiddellijk aan de fles hangen, ook een aantal zonder vlek proberen steeds weer mee te drinken en daarna wordt het zoeken tussen de kudde alvorens we alle gemerkten gevonden hebben en eten gegeven. Daarna worden ze geleid naar het nieuwe perk dat we gisteren afgezet hebben. We zullen nog een paar dagen hooi en luzerne blijven geven en stilletjes aan opbouwen naar meer gras, dit omdat de magen opnieuw moeten wennen aan uitsluitend groenvoer. In de namiddag zijn er grote weken gepland en maken we een spannende rit met de Landcruiser van Werner hoog in de bergen om samen met het ander Vlaams koppel Orlando en Ingrun een pad voor de jeep vrij te maken naar de berghut in opbouw, op de plaats waar de schapen de zomermaanden zullen doorbrengen. Ook een eerste begin aan de opbouw vergt nogal wat krachtwerk, vermits er stenen van meer dan 100 kg moeten opeengestapeld worden. s avonds zijn onze schouders en gezichten al goed rood van het zonnetje, want inmiddels liggen de temperaturen boven de 20°C.
Vermits we pas zondagavond aangekomen zijn, nemen we de voormiddag nog vrij om even de schitterende omgeving te verkennen en te bekijken wat de natuur momenteel te bieden heeft. We zitten in een dalletje waar een trosje huizen staat, we schatten een dertigtal in totaal. Er woont zelfs iemand in een Ger (Mongoolse tent), verder is er een biologisch winkeltje, een schooltje en één van de gebouwtjes blijkt het gemeentehuis te zijn. Helemaal bovenaan prijkt een kerkje dat binnenin dringend aan restauratie toe is. De stallen staan een klein eindje buiten het dorp en sinds een week graast de kudde (zon 500 stuks) in de omliggende weiden en op enkele percelen verder weg. Om vijf uur s avonds komen we samen aan de stallen om ons eerste steentje bij te dragen. Eerst wordt luzerne en hooi aangevoerd en daarna de kudde binnengeloodst. Dit gaat vrij vlug met een drietal herdershonden alhoewel sommige lammetjes nog niet echt doorhebben hoe het moet. Dan volgt een leuk werkje, namelijk de lammetjes zonder moeder moeten met de papfles gevoederd worden. We gaan daarna met Werner mee om één van de vaste dagelijkse bezigheden uit te voeren. De omheiningen moeten namelijk verplaatst worden en andere perken afgebakend, want zon kudde vreet heel wat gras af op een dag. We krijgen al een goed idee wat ons te wachten staat.Op de foto zie je helemaal onderaan het huisje waar we logeren.
Zondagochtend om 7 uur en klaar om te vertrekken voor een
trip van iets meer dan 1000
km die ons in Eourres, een klein dorpje in Les Hautes
Alpes zal brengen. We besluiten over Luxemburg te rijden en wanneer we na een
tweetal uurtjes in de omgeving van St.Hubert zijn zien we de eerste tekenen al.
En inderdaad tien minuten later zitten we er midden in, dus enkele kilometers
verder even gestopt om een fotootje te nemen en enkele sneeuwballen te gooien
want er lag meteen zon 10 cm
sneeuw, einde april!
In Luxemburg zelf hebben we nog getankt in de sneeuw maar zodra we Frankrijk binnen reden was er geen neerslag meer te bekennen. Hoe verder we naar het Zuiden reden, hoe meer de zon ons begeleidde. De N75 tussen Grenoble en Sisteron maakten we meteen kennis met de Alpen, wat een mooie zichten! Op het einde reden we even verkeerd alvorens we het laatste baantje bereikten, als het ware naast de rotswand ingehouwen. Desalniettemin geraakten we zonder problemen in het afgelegen dorpje in de vallei. Ons onderkomen is nogal primitief en we maakten meteen ook kennis met een aantal van de tien honden. Morgen maken we kennis met de kudde schapen en geiten om dan overmorgen aan de slag te gaan. Het is hier nu wel zonnig maar nog niet zo warm, vanaf dinsdag wordt er verbetering verwacht. De laatste foto is van Eourres zelf.
Have fun translating my webpage into your favorite language. Not always 100% correct, but fun guaranteed!
Ik ben Dirk, 58 jaar oud, en getrouwd met Fleur. Kinderen: Pieter en Cédric (beiden 19 jaar) en Ariadne (69jaar). Onze interesses: wandelen, lopen, fotografie, natuur, reizen, lezen (vnl. SF & Fantasy), spellen, motorrijden, Rode Kruis, muziek, koken (en lekker eten) en Belgische biercultuur. Hoe het allemaal begon: Wandelen: de voorgeschiedenis Hardlopen: de voorgeschiedenis