Het wordt al bijna routine, pap geven, parken afspannen, de kudde naar de weide voeren en de andere werkjes rondom de stallen. Het is de vierde dag op rij stralend weer en we beschermen ons nu beter tegen de zon zodat onze rode huid al bruiner wordt. Gisterennamiddag reden we naar de col St.Pierre om een boomstam weg te slepen met de jeep. Het was geen gemakkelijk karweitje om deze wel zes meter lange boomstam ter plaatse in het dorp te krijgen. De weg is verhard met kiezel en 5,5 km lang en gaat langzaam omhoog waardoor dit een ideaal loopparcours blijkt te zijn, want tussendoor slaag ik er in mijn heuvelloopjes te doen, daarover meer één van de volgende dagen. Ondertussen is de troep weer uitgebreid met vier lammeren. Fleur en Ingrun waren getuige bij de geboorte van een nieuwe tweeling, die in tegenstelling tot de vorige wel vrij stevig en groot zijn. Ze hebben ook enkele aparte hokken gemaakt zodat de lammetjes afgezonderd van de troep gerust kunnen opgroeien.

Vanmorgen hebben Fleur, Ingrun en Orlando de schapen gevoederd terwijl ik samen met Werner beneden een nieuw park afgezet hebben. Daarna de kudde naar het nieuwe stuk gebracht. Omdat het nogal een eindje weg is werden de zwakkere lammeren en de moeilijke schapen binnengehouden. Ook één zwanger schaap bleef in de stal en beviel prompt rond 12 uur van een tweeling, wel heel kleine lammetjes, de bevalling zelf hebben we spijtig genoeg gemist. Verder werd er gewerkt aan een irrigatiekanaal om vanaf een bronnetje de moestuin te bewateren. De hoefsmid kwam vandaag ook langs, met een mobiele smidse in zijn camionet om de paarden opnieuw te beslagen , leuk om te zien! Na de siësta zijn we samen met Orlando en Werner lager in de vallei nieuwe parken gaan afspannen, in totaal 700 meter netten geplaatst. We waren beiden goed moe van het op en af klimmen van het gebergte. Daarna hebben we ons gedrieën, zonder de honden deze maal, de kudde terug naar de stallen geleid. Fleur heeft het zwakste lammetje zelfs bijna doorlopend meegedragen, terwijl één van de kleine geitjes, trouw als een hondje niet van onze zijde week. Op de foto zie je Fleur bezig met het afrollen van de netten die we moeten opstellen, we worden er ook al wat handiger in.

’s morgens wordt weer eerst hooi gegeven en de papfles aan sommige lammetje, ook de kleine geitjes. Degenen die nodig hebben zijn gemerkt, ofwel een blauwe vlek op de kop of een ander merkteken. De meesten komen onmiddellijk aan de fles hangen, ook een aantal zonder vlek proberen steeds weer mee te drinken en daarna wordt het zoeken tussen de kudde alvorens we alle gemerkten gevonden hebben en eten gegeven. Daarna worden ze geleid naar het nieuwe perk dat we gisteren afgezet hebben. We zullen nog een paar dagen hooi en luzerne blijven geven en stilletjes aan opbouwen naar meer gras, dit omdat de magen opnieuw moeten wennen aan uitsluitend groenvoer. In de namiddag zijn er grote weken gepland en maken we een spannende rit met de Landcruiser van Werner hoog in de bergen om samen met het ander Vlaams koppel Orlando en Ingrun een pad voor de jeep vrij te maken naar de berghut in opbouw, op de plaats waar de schapen de zomermaanden zullen doorbrengen. Ook een eerste begin aan de opbouw vergt nogal wat krachtwerk, vermits er stenen van meer dan 100 kg moeten opeengestapeld worden. ’s avonds zijn onze schouders en gezichten al goed rood van het zonnetje, want inmiddels liggen de temperaturen boven de 20°C.

Vermits we pas zondagavond aangekomen zijn, nemen we de voormiddag nog vrij om even de schitterende omgeving te verkennen en te bekijken wat de natuur momenteel te bieden heeft. We zitten in een dalletje waar een trosje huizen staat, we schatten een dertigtal in totaal. Er woont zelfs iemand in een Ger (Mongoolse tent), verder is er een biologisch winkeltje, een schooltje en één van de gebouwtjes blijkt het gemeentehuis te zijn. Helemaal bovenaan prijkt een kerkje dat binnenin dringend aan restauratie toe is. De stallen staan een klein eindje buiten het dorp en sinds een week graast de kudde (zo’n 500 stuks) in de omliggende weiden en op enkele percelen verder weg. Om vijf uur ’s avonds komen we samen aan de stallen om ons eerste steentje bij te dragen. Eerst wordt luzerne en hooi aangevoerd en daarna de kudde binnengeloodst. Dit gaat vrij vlug met een drietal herdershonden alhoewel sommige lammetjes nog niet echt doorhebben hoe het moet. Dan volgt een leuk werkje, namelijk de lammetjes zonder moeder moeten met de papfles gevoederd worden. We gaan daarna met Werner mee om één van de vaste dagelijkse bezigheden uit te voeren. De omheiningen moeten namelijk verplaatst worden en andere perken afgebakend, want zo’n kudde vreet heel wat gras af op een dag. We krijgen al een goed idee wat ons te wachten staat.Op de foto zie je helemaal onderaan het huisje waar we logeren.

Zondagochtend om 7 uur en klaar om te vertrekken voor een trip van iets meer dan 1000 km die ons in Eourres, een klein dorpje in “Les Hautes Alpes” zal brengen. We besluiten over Luxemburg te rijden en wanneer we na een tweetal uurtjes in de omgeving van St.Hubert zijn zien we de eerste tekenen al. En inderdaad tien minuten later zitten we er midden in, dus enkele kilometers verder even gestopt om een fotootje te nemen en enkele sneeuwballen te gooien want er lag meteen zo’n 10 cm sneeuw, einde april!