Tijdens ons verblijf in de Loirestreek verbleven we drie nachten in ‘La Lionnière’. Deze geitenboerderij lag ergens tussen de wijngaarden en had twee gastenkamers met telkens vier bedden en een kinderbedje. Ze verhuurden ook enkele ‘gites’, maar die waren een eindje verder gelegen. In de ‘Ferme Auberge’ moest je eten wat de pot schafte en je kreeg enkel op je bord wat van de boerderij zelf afkomstig was, eend, kip, haantje, lam of jonge geit. Daarenboven maakten ze zelf overheerlijke geitenkaas. Maar wat we drie avonden op ons bord kregen mocht er wezen! Steeds werd begonnen met een aperitief – Kir en toastjes met geitenkruidenkaas, daarna twee (!) entrees en vervolgens de hoofdschotel. Dat alles lekker en vers klaargemaakt, en ik nam er steeds een halve fles van de lokale wijn bij, ook al lekker. Daarna volgde nog een kaasschotel met brood en drie soorten (eigen bereide) geitenkaas en tenslotte het dessert met koffie. En één maal in het jaar maakte men een uitzondering en was er op de vooravond van de marathon een speciale marathon-pasta – voor de twee aanwezige lopers – en werd het ontbijt uitzonderlijk vroeg klaargezet op de ochtend van de marathon. Als dat niet verwennen is! Niet te verwonderen dat ik na vier dagen Loire – inclusief marathon – een kilo meer woog toen ik thuis kwam! Eén nadeel echter: om onze kamers te bereiken moest ik steeds de trappen op (op de foto te zien buiten aan de hoeve) en vooral maandagmorgen afdalen was een ware martelgang.

Zaterdagnamiddag: DL1 – 7,4 km – 0:42:00 (10,57 km/h – 5,68 min/km)

Het tweede loopje deze week en het was heel wat frisser. Daarmee bedoel ik niet enkel het weer, maar ook de benen die heel wat beter aanvoelden. Ik kon vlot een mooi tempo aanhouden en enkel halfweg begon ik de kuitspieren even te voelen. Hiermee kan ik stellen dat ik heel goed gerecupereerd ben, tot mijn eigen grote tevredenheid natuurlijk.

Portretfotografie: Ik ben een grote fan van beroepsfotografe Lieve Blanckaert. De zwartwit portretten die ze brengt zijn gewoonweg fantastisch. Ze weet de doodgewone mens in de straat op een treffende manier in beeld te brengen, zonder franjes net zoals hij werkelijk is. Ze heeft een wonderbare gave hiervoor. Alhoewel ik graag ook mensen fotografeer, houd ik het meestal bij bloemen, paddestoelen, standbeelden en (slapende) poezen, wat veel eenvoudiger is. Tussendoor slaag ik er toch in een – voor mezelf – heel geslaagde foto te maken, die ik hier graag op de blog zet – kritieken/opmerkingen zijn altijd welkom.

Donderdagnamiddag: HT – 6,4 km – 0:39:45 (9,66 km/h – 6,21 min/km)

Een eerste (herstel)loopje gedaan na de inspanningen van zondag. De knieën reclameerden, de kuitspieren riepen “ai, ai”, de bovenbeenspieren mopperden en enkele tenen voelden zich bekneld. Dus moeizaam op gang gekomen en rustig aan gelopen, genietend van het prachtweertje, de Moervaart en zijn bewoners. Een paar strijdende meerkoeten, Canadese ganzen, grauwe ganzen, aalscholvers, wilde eenden, bergeenden, kokmeeuwen, waterhoentjes en boven de Reepkens zweefde de bruine kiekendief. Na vijfentwintig minuutjes begon het beter te vlotten en het tweede gedeelte ging het iets sneller. De marathon is dus goed verteerd en na de herstelweek zal het een beetje opbouwen worden naar de volgende wedstrijd, de Antwerp 10 Miles.

Zondagmorgen vroeg uit de veren want om 9 uur werd het startsein gegeven en we zaten een vijfendertig minuten rijden van Cheverny verwijderd. Eén dag op het jaar werd uitzonderlijk het ontbijt in de “Auberge” vroeg geserveerd, speciaal voor de twee aanwezige lopers. Fleur en de andere loper – uit Bretagne – reden met me mee. Het had vannacht nog gevroren maar de weersvoorspellingen waren optimaal, weinig wind en veel zon, die ook meteen van de partij was om ons op te warmen, het zou 14°C worden, ideale loopomstandigheden dus. Na een korte opwarming begaven we ons naar de laan voor het mooie kasteel van Cheverny, prachtomgeving om te starten. Kuifje, Bianca Castafiore, kapitein Haddock, Jansen en Jansen waren ook van de partij in hun Deux-chevaux (foto).