Alle teksten van deze blog mogen gecopieerd worden en zijn beschikbaar onder CC-BY-SA/GFDL
Omdat de rijen met blogs die ik regelmatig bezoek helemaal onoverzichtelijk werden, zijn deze nu in een apart 'hoekje' ondergebracht, samen met de websites van mijn persoonlijke interesses. Gewoon hieronder aanklikken.
Foto's van al de wandelingen in ons "Fotoboek Wandelingen"
Ik loop met Asics Gel Kayano
We fotograferen met de Nikon D80
Mijn mountainbike
Loopkilometers 2009 Januari: 80,7 km (9x) Februari: 30 km (4x) Maart : 26,8 km (3x) April: 6 km (1x) Mei: 74,5 km (8x) Juni: 42,9 km (10x) Juli: 52,8 km (7x) Augustus: 98,7 km (8x) September: 110,2 km (9x) Oktober: 44,8 km (6x) November: 7 km (2x) December: 8 km (2x)
Loopkilometers 2010 Januari: 8 km (2x) Februari: 13 km (3x) Maart : 41,3 km (7x) April: 69,2 km (8x) Mei: 4 km (1x) Juni: 34,7 km (7x) Juli: 55 km (8x) Augustus: 24,8 km (3x) September: 32,6 km (5x) Oktober: 70,9 km (8x) November: 98,3 km (11x) December: 30,6 km (3x)
Loopkilometers 2011 Januari: 53,1 km (8x) Februari: 76 km (9x) Maart : 88,1 km (9x) April: 48,4 km (6x) Mei: 66,6 km (6x) Juni: 47 km (5x) Juli: 0 km (x) Augustus: 27,5 km (5x) September: 0 km (x) Oktober: 13,2 km (3x) November: 0 km (x) December: 41,1 km (9x)
Loopkilometers 2012 Januari: 87,9 km (11x) Februari: x km (x) Maart : x km (x) April: x km (x) Mei: x km (x) Juni: x km (x) Juli: x km (x) Augustus: x km (x) September: x km (x) Oktober: x km (x) November: x km (x) December: x km (x)
Aantal loopkm's 2005: 1082 km Aantal loopkm's 2006: 1571,9 km Aantal loopkm's 2007: 1085,8 km Aantal loopkm's 2008: 1007,7 km Aantal loopkm's 2009: 578,2 km Aantal loopkm's 2010: 482,4 km Aantal loopkm's 2011: 461 km Aantal loopkm's 2012: ?? km
Over wandelen, hardlopen, fotografie en Belgische bieren Van 0 naar 42,2 km! September 2004 beginnen lopen, om overgewicht kwijt te geraken. Inmiddels 2 marathons uitgelopen (Brussel 2006, Cheverny 2007). Hier vertel ik over mijn loopvorderingen, verslagjes over mijn wandeltochten en mijn ontdekkingsreis door de Belgische biercultuur. Maar ook mijn andere hobby's zoals natuur en fotografie, muziek en onze perikelen als lesgever en ongevalssimulanten bij het Rode Kruis komen hier aan bod. Op 28 april 2006 traden Fleur en ik in het huwelijk en gingen daaropvolgend schapenhoeden in Zuid-Frankrijk. Op 23 juni 2007 werd onze dochter Ariadne geboren.
27-07-2013
3de Team Spirit Tocht te Vrasene
Zaterdag moesten we wachten tot het zware onweer gepasseerd was alvorens onze wandelschoenen aan te trekken. We kozen voor een dichtbij-wandeling te Vrasene, de 3de Team Spirit Tocht, een organisatie van HvARTS vzw, hondenschool en wandelclub in één.
Samen met Fleur en Ariadne met de step, 10 km gewandeld op een mooi uitgestippeld parcours langs trage wegen. Deze wandeltocht verdiende zeker meer dan de 285 wandelaars die vandaag op pad waren. De organisatie had wel met veel pech af te rekenen want door de overtrekkende storm waren de tenten weggewaaid en 3 van de 4 tenten konden niet meer gered worden. Gelukkig vielen er geen gewonden. Alhoewel Vrasene voor ons bekend terrein is werden we toch verrast door onbekende wegjes doorheen de polders van Vrasene en een stukje Nieuwkerken-Waas.
Bovenstaande foto is van de bunkerlinie te Vrasene (bron: Wikipedia).
Zaterdag hadden we enkele uurtjes tijd terwijl Ariadne op de "Elfenschool" zat en maakten we een wandeling van ca. 5 km in het kasteelpark Vordenstein.
Domein Vordenstein is een provinciaal domein in Schoten in de provincie Antwerpen. Het park wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos volgens de principes van "Harmonisch Park en Groenbeheer".
Dit kasteelpark is 110 hectaren groot en bevat zowel Engelse als Frans bouwstijlen. Het grootste gedeelte van het landschap dateert uit 1850. Rond deze periode werden ook een groot aantal zeldzame boomsoorten aangeplant.
"Vordensteyn" ontstond in de 14de eeuw na het samensmelten van twee leenhoven, het ''Hof van der Katen'' en het ''Hof van de Werve'', respectievelijk afhangend van de ''heren van Schoten'' en de ''heerlijkheid van Villers''. In 1552 was er voor de eerste maal sprake van een stenen huis. Het kasteel veranderde in de loop der tijden verscheidene malen van uitzicht en werd uiteindelijk in 1946 gesloopt. Het omringende park, de bijgebouwen en enkele vazen van de vroegere ''parterres'' zijn bewaard gebleven. Het bosgedeelte werd ontworpen in Franse barokstijl met rechte dreven en assen. Later werd een gedeelte heringericht volgens de Engelse landschapsstijl met afwisselend open grasvelden, vijvers en boomgroepen.
In het park bevindt zich ook de oranjerie, gebouwd rond 1800 in neoclassiclistische stijl. Deze oranjerie en de omringende tuinen hebben nu een educatieve functie waar de ''vzw Tuinpunt'' regelmatig tentoonstellingen, workshops en andere evenementen organiseert. De oranjerie is geklasseerd als beschermd erfgoed. (bron:Wikipedia)
Op vrijdagavond 10 augustus stond ik aan de start voor mijn tiende Dodentocht te Bornem. Ik had ook dit jaar de luxe van een privévolgwagen met broer Jeff en zijn dochter Tess, waarvoor nogmaals dank. Mooi volgens vooropgesteld tijdschema eerst 19 kilometer gelopen om voor de drukte te blijven en daarna verder gewandeld rond de 5 km/h. Enkel in Ruisbroek een achterstand van 15 minuten opgelopen, maar een Duvel die klaar stond op een terrasje kon ik niet voorbij (Bedankt Ronny!). Bij de tussenstop aan de Duvel nam ik ook maar één Duveltje en liet daar Maaike achter waarmee ik een tijdje samen gewandeld had, zij bouwde daar een klein feestje met 4 (!) Duvels.
Tussen 80 en 85 km kreeg ik een dipje (zoals gewoonlijk) maar daarna terug vlot gewandeld. Aankomst in Bornem om 15u15.
Zelfs het laatste Duveltje na aankomst in Bornem smaakte me. Een recordaantal deelnemers voor deze 43ste Dodentocht (had natuurlijk ook met het mooi weer te maken - droog en zaterdag temperaturen rond 25°C): 10.957 wandelaars waarvan 6.815 deelnemers de aankomst bereikten (ca.60%)
The day after... Heel goed gerecupereerd, beetje spierpijn (vooral bovenbenen) bij het trappen afgaan. Voeten volledig gaaf (geen blaren). Dankzij Fleur die me opwachtte met lekkere kippenbouillon en een badje met etherische oliën.
Zaterdag maakten we een wandeling rond het Schulensmeer in Limburg, gevonden in de volgende boeken: * De 40 mooiste wandelroutes van België Touring
* Groot Wandelboek Vlaanderen Michaël Cassaert (Lannoo)
Van deze bijna identieke wandelingen kozen we voor de eerste met vertrek aan de St-Jan-de-Doperkerk te Schulen (foto Wikipedia).
Deze kerk werd gebouwd 1938-1939 nadat de oude St-Jan-de-Doper- en St-Joriskerk afbrandde in 1937. We passeerden de 15de-eeuwse Oude Toren, het enige restant van de oude kerk, op weg naar het Schulensmeer. Daar bewandelden we de dijk helemaal omheen het 200 ha grote terrein van het meer. Het Schulensmeer (foto Wikipedia) is 80 ha groot en ontstaan door het afgraven van een wachtbekken in de zeventiger jaren.
Op oude Ferrariskaarten is te zien dat hier vroeger het Schulensbroek was, een ondoordringbaar moeras. Dit kwam doordat zowel de Velpe, de Gete, de Herk als de Demer bij piekdebieten hun water hier kwijtgeraakten, een ideale buffer voor overstromingen. Op de dijk liepen we doorheen een kudde schapen en grote groepen Canadese ganzen maakten zich uit te voeten, daarbij heel wat pluimen achterlatend. Het leken wel groepen met crèches aan het aantal jongen te zien. Een heel mooi natuurgebied met veel vogels en natuurlijk het meer zelf, gedeeltelijk voorbehouden voor recreatie. Na ca. 6 km bereikten we Taverne t Vloot (foto), gelegen aan het meer, waar we op het terras genoten van een Tongerlo Prior.
Alhoewel het heel warm was (28°C) was er voldoende afkoeling op de dijk. We wandelden terug richting Schulen tussen het meer en het bezinkingsbekken. Bij hoge waterstanden stroomt het water van de Demer in dit bekken waar de zwaarste fracties zich opstapelen en het water dat in het eigenlijke meer vloeit niet bevuild is. Na een mooie natuurwandeling van 10 km arriveerden we terug in Schulen waar we in Brasserie St-Jan (foto) lekker aten en Ariadne zich kon uitleven in het speeltuintje.
Fleur en ik aten Angus Beef vergezeld van het Limburgs abdijbier Ter Dolen. Ze hadden er nog andere lekkere vleesgerechten zoals Belgisch Blauw-wit en Duke of Berkshire. In de uitgebreide bierkaart stond wel een grove fout. Bij de Trappistenbieren lazen we: Westmalle, Chimay, Rochefort, Orval EN MAREDSOUS!! Zulke fouten zouden eigenlijk niet mogen spijtig. Al met al een heel mooie dag.
Zondag van het mooie weer geprofiteerd om een wandeling te maken in Schelderode.
De Scheldemeersen in Merelbeke en Schelderode zijn sinds 4 november 1981 als landschap beschermd. Van de dertiende tot het midden van de twintigste eeuw werd in deze meersen nog volop (alluviale) klei gewonnen, daar afgezet door de talrijke overstromingen. De vele veldsteenbakkerijen zijn sindsdien volledig verdwenen, maar de littekens in het landschap zijn gebleven : een groot gedeelte van de Scheldemeersen ligt door de kleiwinning zo'n halve tot één meter lager dan de omringende weilanden. Een prachtige streek voor wandelingen en fietstochten dus. De voorbije jaren kwam dit unieke meersengebied evenwel onder steeds toenemende druk te staan. Door de toenemende bebouwing verdwijnt het landelijke karakter van de streek geleidelijk. Ook het aantal verschillende planten en struiken gaat stilaan achteruit in het gebied en een aantal dieren die vroeger in de meersen leefden, komen er nu niet meer voor. Door het natuurinrichtingsproject moet het gebied ecologisch weer waardevoller worden. Het meersengebied moet behouden blijven en verder ontwikkeld worden. We wandelden 13,5 km met tussenstops aan de Schelderomolen (om meel en bloem te kopen) en Taverne-resaurant "De Coene" te Munte waar Ariadne zich kon uitleven in de speeltuin. Ondertussen heeft onze dochter ook steeds een fototoestel om haar nek hangen (zoals papa) en ze neemt er al leuke foto's mee zoals onderstaande.
Zaterdag 28 januari organiseerde onze wandelclub "De Kwartels" hun 28ste Tocht rond Oosteeklo. 's Morgens al vroeg op pad gegaan en gekozen voor de 18 km. Het was grijs weer, weinig wind en 5°C, ideaal winterwandelweer dus en daarom kwamen er ook 1389 deelnemers opdagen. We vertrokken in het centrum van Oosteeklo en wandelden al gauw doorheen de polders.
We hebben weinig beton onder onze voeten gekregen, het grootste deel van het parcours liep over trage (lees: modderige) wegen. Alhoewel het parcours langs redelijk eentonige akkers en weiden liep, slaagde de parcoursmeester er toch weer in er een mooie tocht van te maken. Op het einde kregen we een klein stukje bos, enkele dreven en langs de oude abdijsite voerde de weg ons terug naar de startplaats. Regelmatig gestopt om een fotootje te nemen, maar toch een mooi tempo aangehouden (18 km in 2u48, zijnde 6,4 km/h). Klik op onderstaande foto om het volledige album te bekijken.
Zondagnamiddag gingen we wandelen in De Klinge. De Driekoningentocht werd daar georganiseerd door wandelclub De Gasthofstappers. Er waren 904 wandelaars (waaronder 65 Kwartels). De wandeling (van 10 km) bracht ons eerst doorheen de mooie polders alvorens richting Stropersbos (Stekene) te trekken.
Onder de naaldbomen vinden we zurige gronden die meestal niet begroeid zijn. Wel treffen we er in het najaar verschillende soorten paddenstoelen aan. Van het oorspronkelijke Stropersbos is slechts een klein gedeelte bewaard. Alleen het stuk rondom de vroegere burcht Voorhoute is authentiek. Omstreeks de zestiende eeuw groef men de Parmavaart vanuit fort Sint-Jan naar Antwerpen. Het grootste gedeelte van de bomen werd geveld door de Spanjaarden om de Scheldestad te veroveren. Vroeger was het bos privébezit. Nu is het bijna volledig aangekocht en onderhouden door de overheid en kunnen de wegen betreden worden. Ook Natuurpunt Waasland Noord heeft er enkele percelen in beheer zoals de Lange Vaag en de Gavers. Hier worden regelmatig wandelingen georganiseerd. Het is dan ook een toeristische trekpleister geworden. (bron:Wikipedia). Volgende foto toont het Elzenbroekbos
Na de rustpost halfweg voerde bijna het gehele tweede gedeelte van de tocht doorheen het Koninklijk bos zowel op Belgisch als Nederlands grondgebied.
Hier was het zelfs nog drukker dan in het vorige bos, niet te verwonderen want het was een zonnige dag met zachte temperaturen rond 12°C. Onze dorst konden we lessen met een Klingse Kalsei (gebrouwen bij brouwerij Van Steenberge en een etiketbiertje van Augustijn).
Op zaterdag 3 september wandelden we nog eens een Aktivia-wandeling (11 km). Onze tocht ging richting de Vlaamse Ardennen, in de Zwalmstreek.
De startplaats lag in het gehucht Sint-Blasius-Boekel in het lokale schooltje, rechtover de parochiekerk Sint-Blasius. De wandeling bracht ons langsheen rustige landelijke wegen doorheen de gehuchten Sint-Kornelis-Horebeke, Sint-Maria-Horebeke en Sint-Denijs-Boekel.
Op de foto een kruispunt waar drie gemeenten samen kwamen, Brakel (Elst), Zwalm (St-Blasius-Boekel) en Horebeke (St-Maria-Horebeke).
In 't Karrewiel hielden we een korte rust om onze dorst te lessen (met een Adriaan Brouwer van't vat) want ondertussen was het 32°C geworden. Toch een paar opmerkelijke gebouwen langs ons parcours, zoals de nieuwe protestantse kerk te St-Maria-Horebeke en de oude korenwatermolen (Moldergemmolen) te St-Denijs-Boekel. Maar we hebben vooral genoten van de prachtige omgeving op deze goed verzorgde wandeling (door de Scheldestappers Zingem). Voor het volledige fotoalbum klik op onderstaande foto.
Het provinciaal domein Het Leen is een 262 ha groot boscomplex en bevindt zich op het grondgebied van de Belgische gemeenten Zomergem, Waarschoot en Eeklo. Het is grotendeels bebost met een gemengd loofbos (veel zomereik en beuk).Volgende foto is van Fleur.
Sinds 1938 werd dit gebied gebruikt als munitiedepot, hier en daar zijn nog enkele restanten te vinden. In 1973 verkocht het ministerie van landsverdediging het gebied aan de provincie Oost-Vlaanderen en werd het bestemd voor passieve natuureducatie. In Het Leen zijn er 36 km wandelwegen aanwezig waarvan er 18 km verhard zijn. Daarnaast beschikt de wandelaar nog over evenveel kilometers onverharde weg Het Leen beschikt over 2 musea, het heemmuseum en het bosinfocentrum. Op volgende foto de gele trilzwam.
Wij kozen voor Het Lichtend Bospad, een (rood) bepijlde wandeling doorheen het domein van zon 5 kilometer lang. We zagen soms 'rare' beesten langs de weg - zie onderstaande foto.
Volgende maandag organiseert onze wandelclub 'De Kwartels' in samenwerking met het Feestcomité Langelede voor de negende maal hun Langeledetocht. Een wandeltocht waarbij vanaf de feesttent in een klaverblad kan gewandeld worden, doorheen polders en bossen, met de Langelede als middelpunt.
Volgende foto's nam ik enkele jaren geleden tijdens de wandeling (bovenaan de Langelede, onderaan het Kloosterbos).
Categorie:wandelen Tags:Langeledetocht, De Kwartels
Op zondag 8 augustus organiseerde Ibis Puurs haar Duveltocht, een tocht die ik de afgelopen vier jaar steeds meewandelde als laatste voorbereiding op de Dodentocht te Bornem. Ik vertrok vanaf Cultureel Centrum Kollebloem te Puurs om 7u25 met een zwaarbewolkte hemel boven me. De wandeling was helemaal anders dan de vorige jaren. Met zeker 80% trage wegen had de organisatie een prachtig parcours uitgestippeld. De regen afgelopen nacht had hier en daar wat 'hindernissen' gelegd, maar dat was helemaal geen probleem.
Om 8u10 brak de zon de eerste keer door toen ik Eikenvliet doorwandelde maar het was maar van korte duur. Om 8u35 bereikte ik de eerste rustpost te Wintam waar ik na een korte stop doorwandelde, dit maal in gezelschap van een ervaren wandelaar uit Strombeek. Tegen een tempo van zo'n 6 km/h stapten we door maar de tweede rustpost die volgens de papieren op 7,5 km zou liggen kwam maar niet in zicht. Terug langsheen Puurs doorheen het mooie natuurgebied Tekbroek en nog steeds geen rustpost te zien. We dachten al dat we de tweede post voorbij gelopen waren maar andere wandelaars hadden blijkbaar ook niks gezien. Uiteindelijk kwamen we bij het Fort Liezele toe na 1u55 wandelen, voor ons normen zeker 11,5 km, dus 4 kilometer meer dan de organisatie opgemeten had. Eigenaardig omdat voor de rest de organisatie (zoals gewoonlijk) vlekkeloos was, met een heleboel muzikale animatie. Na even gegeten te hebben in het fort gingen we langs de maisvelden richting Breendonk en om 11u20 kwam voor de tweede maal de zon van achter de wolken piepen.
Klokslag 12u arriveerden we in de brouwerij Moortgat waar een (gratis) Duvel stond te wachten en op dat moment gingen de hemelsluizen open. Terwijl verscheidene doornatte wandelaars kwamen schuilen dronk ik rustig mijn Duveltje op en 20 minuten later stopte het met regenen en opnieuw begeleid door een zonnetje vatte ik het laatste stuk aan. Nabij de voorlaatste rustpost groeiden er brievenbus in het wild langs de weg.
Zoals gewoonlijk was de laatste rustpost ook in het Fort Liezele, waar ik de honger stilde met een worst van de barbecue, doorgespoeld met een smakelijke Vedett Extra White, vooraleer me naar de aankomst te begeven. In totaal hebben we ca. 35 km gewandeld aan een mooi tempo.
's Anderdaags voelde ik echter weer pijn en stijfheid in de rug waardoor ik beslist heb geen Dodentocht te wandelen dit jaar. Het volledige fotoalbum kan bekeken worden door op de Duveltruck te klikken.
In het hartje van de Vlaamse Ardennen, naast de Schelde ligt de Oudenaardse deelgemeente Ename. In samenwerking met het centrum voor andersvaliden Heuvelheem organiseerde wandelclub Comité 2000 hun Tochten in en rond Ename op zondag 1 augustus.
Het eerste stuk van de wandeling was prachtig. In Ename ligt een unieke archeologische site waar een stuk middeleeuwse wereld uitstekend bewaard bleef. Via een labyrint van deels bewaarde funderingen kregen we van het 8 ha.grote terrein een inkijk hoe het er in en rond de middeleeuwse benedictijnenabdij aan toe ging.
Via een keienweg wandelden wij tot de Schelde die wij een deel volgden om dan de Scheldemeersen in te duiken. Graswegjes, paadjes tussen warrige, stokoude wilgen, door een maïsveld, en finaal een wegje langs een oude Schelde-arm die ons terug langs de stroom afzetten. Onder de Ohiobrug kregen we een streepje beton en dan gingen we het natuurgebied de Reytmeersen in. Een prachtig stuk parkoers volgde tussen braamstruwelen, wilgenbosjes grasland met Boerenwormkruid, Jakobskruiskruid, Grote Kaardenbol, Speerdistel, Honingklaver en Kleine Klit die overal aan je kleren bleef kleven. Hier was nog nauwelijks sprake van een weg doorheen al dat groen, dus het was flink duwen met de buggy.Sinds 2003 is het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) van de Vlaamse overheid eigenaar van de Reytmeersen. Dit natuurgebied (ca. 47 ha) ligt ten oosten en evenwijdig langs de rechteroever van de Schelde in Oost-Vlaanderen, tussen de Ohiobrug te Nederename in het zuiden, en de oude Scheldemeander 'Welden' te Welden in het noorden. De oorspronkelijke laag gelegen weilanden (de naam verwijst naar het woord meersen, wat moeras of laaggelegen weiland betekent) werden in de jaren 80 opgehoogd om er industriegebied van te maken . Gelukkig kregen de Reytmeersen in 1999 een nieuwe bestemming als natuurgebied en kon de natuur er haar vrije gang gaan. De Reytmeersen bestaan uit een lappendeken van braakliggende stukken, ruigtes, wilgenbosjes en nog enkele graslanden en akkers. In dit lappendeken huizen drie opvallende bewoners: konijnen, Gallowayrunderen en Konikpaarden. De konijnen graven en grazen naar hartenlust op de zanderige stukken grond en houden op die manier het terrein open. De Gallowayrunderen grazen het lange gras weg en bereiden zo de maaltijd voor van de Konikpaarden die de voorkeur geven aan kort gras. Via de mest die ze achterlaten verspreiden deze dieren zaden van allerlei planten. Hierdoor is dit landschap voortdurend in verandering en dit is een kolfje naar de hand van tal van planten- en diersoorten. Spijtig genoeg kregen we tijdens de wandeling de grote grazers niet te zien. Op 20 februari 2009 zijn de plannen voor kleiontginning in de Reytmeersen goedgekeurd (ondanks vele protesten) door de Vlaamse Regering, waardoor een deel van de lager gelegen weilanden van dit natuurgebied verdwenen zijn.
Een zandige boerenwegel leidde ons uit dit stuk natuur weg. Welden kwam in zicht en via een grindpad dat overging in een kasseiweggetje kwamen wij het dorp in waar we in de gerenoveerde pastorij onze eerste rustpost vonden. Spijtig genoeg was het tweede stuk van de wandeling van 12 km minder interessant. De langere afstanden gingen het heuvelachtige gedeelte van Mater en omstreken in, terwijl wij op het vlakke gedeelte bleven, spijtig. Het laatste stuk kwamen we bij het Natuurreservaat Bos t Ename. Het reservaat is eigendom van Natuurpunt (voorhéén De Wielewaal) en is 103 ha groot. Het Bos t'Ename ligt op de oostelijke valleiwand van de Schelde, op een hoogte tussen +13 en + 70 meter. Het bos heeft steeds een grote rol gespeeld in het dagelijks leven van de inwoners van Ename. Spijtig genoeg leidden de wandelpijlen ons rond het bos en niet er doorheen. Al met al was dit een leuke wandeling met veel trage wegen, als er al van wegen sprake was. De gehele dag hadden er dreigende wolken boven ons gehangen, regenen deed het gelukkig niet en toen we de startplaats verlieten richting auto, brak de zon zelfs door. Door te klikken op onderstaande foto, kun jet het volledige fotoalbum bekijken.
Het eerste fotoalbum van onze vakantie 2010 is online. We wandelden in de voormalige okergroeven van Rustrel (Vaucluse), genaamd 'Le Colorado Provençal', de foto's maken je meteen duidelijk van waar deze benaming komt. Klik op de foto om het album te bekijken.
Categorie:wandelen Tags:Provence, Le Colorado Provençal, Rustrel
Zoals reeds eerder vermeld wandelden we woensdag de Grenskrekentocht te Lapscheure, een organisatie van "Levenslijn team Damme". Dit was ook een 'Chimay-wandeling', zoals we zagen toen we aan de grote starttent toekwamen. Het was een beetje wisselvallig weer met kans op regen, vandaar waarschijnlijk de tegenvallende opkomst, maar iets meer dan 800 wandelaars. De afwezigen hadden ongelijk want we kregen een mooie tocht voorgeschoteld, de zon was van de partij en op de organisatie was niks aan te merken. De tocht voerde ons voorbij kreken, polders en doorheen mooie dreven, veelal 'trage wegen' of rustige banen. Wij volgden ook verschillende malen GR-paden, ik denk op de GR 5A. Nabij de rustplaats hadden we tot groot plezier van Ariadne nog een onverwachte ontmoeting met Zeppe & Ziggy, waarbij ze samen op de foto gingen. Op het einde kregen we nog een mooie oversteek over de Damse Vaart, waarbij we de overzetboot 'Kobus' zelf moesten bedienen. Na een wandeling van 11 km kwamen we terug bij de startplaats en de zon was ook terug van de partij zodat we nog uitgebreid hebben kunnen nagenieten met enkele Chimay's. Het volledige fotoalbum is te bekijken door op de foto te klikken.
De okerrotsen bij het plaatsje Rustrel zijn erg bekend. Het gebied wordt ook 'Le Colorado Provençal' genoemd. Door de okergroeven was Rustrel een belangrijke producent van ijzerhoudende grondstof en kon zo deelnemen aan de industriële revolutie. De productie ligt nu zo goed als stil, maar de okergroeven zijn een belangrijke toeristische trekpleister voor het dorp en de ganse streek. Vanaf de schaduwrijke parking vertrekken Les Sentiers des Ocriers, drie wandelpaden, respectievelijk 5,5 km, 3,8 km en 2,4 km lang. Vermits deze wandelroutes niet echt geschikt waren om met de wandelbuggy te doen, kozen we de kortste route. Vanaf Les Cheminées des Fées kwamen we in Le Sahara terecht. Een moment heb je inderdaad het gevoel, 'zo warm en heet moet het zeker in de echte Sahara zijn'.
De dieprode kleuren van de grillige formaties staken strak omlijnd af tegen de helder blauwe lucht met op de achtergrond het gebergte van de Luberon, schitterend gewoon.
De verschillende kleuren oker komen je van alle kanten tegemoet. Maar liefst 17 verschillende tinten oker werden vroeger in de gebieden rond Rustrel en Roussillon gewonnen en verwerkt.
Niet alleen bij Rustrel liggen prachtig gekleurde formaties, ook het plaatsje Roussillon mag zich met recht een 'okerdorp' noemen. Daarom bezochten we dit lieftallige dorpje ook, geklasseerd als een van de mooiste dorpen van Frankrijk.
Roussillon is beroemd vanwege haar rijkdom aan okers, gele en rode verfstoffen die worden gewonnen uit ijzerhoudende klei. De grote okergroeves van Roussillon werden geëxploiteerd sinds het einde van de 18e eeuw. Doordat in de 18e eeuw de vraag toenam naar verfstoffen voor textiel, steeg in Roussillon de exploitatie van oker. Talrijke groeven en okerfabrieken, waarvan er vandaag nog enkele zichtbaar zijn, lagen rond het dorp. De groeven en fabrieken lagen verspreid over verschillende gemeenten. Behalve in Roussillon, waren deze ook te vinden in Villars, Gargas, Rustrel en Gignac. Tot aan 1930 vonden hier duizenden mensen werk. Vandaag de dag is het verboden om er oker te delven. Dit verbod is ingesteld om te voorkomen dat de gehele plek zou worden afgegraven en dus zou verdwijnen.
Categorie:wandelen Tags:Provence, Roussillon, Le Colorado Provençal, Rustrel
Tijdens ons verblijf in het Brugse Ommeland bezochten we het nabijgelegen natuurgebied De Hoge Dijken. Na eerst de fototentoonstelling bezocht te hebben in het bezoekerscentrum 'De Grote Zaagbek', maakten we een mooie wandeling rondom de waterplas.
DE HOGE DIJKEN staan vooral bekend in Vlaanderen voor hun belang als vogelgebied. Jaarlijks overwinteren tot 6.000 watervogels in en om het domein. Bij strenge winters loopt dit aantal soms op tot 10.000 eenden en ganzen. Vooral door de smient, de wintertaling en de slobeend, vormen DE HOGE DIJKEN een belangrijk overwinteringgebied. Een buitenbeentje is zeker de grote zaagbek die hier een jaarlijkse overwinteraar is. De aantallen aalscholvers kenden de jongste jaren, net zoals in de rest van Vlaanderen, een explosieve toename met maxima tot meer dan 300 exemplaren. Jaarlijks overzomeren ook steeds meer volwassen aalscholvers op DE HOGE DIJKEN, wat wijst op mogelijke broedgevallen van deze soort in de nabije toekomst. Tot de jaarlijkse broedvogels op het domein behoren o.a. de fuut, de bergeend en de kluut. Honderden oeverzwaluwen vinden in de zandige oeverwanden eveneens een uitsteken broedbiotoop. Ook voor veel trekvogels vormen DE HOGE DIJKEN tijdens het voor- en najaar een uniek oriëntatiepunt of zelfs een aangename rustplaats. Enkele jaren geleden zijn, gedurende ruim 15 jaar vogelobservaties, in totaal meer dan 200 verschillende vogelsoorten waargenomen. DE HOGE DIJKEN zijn niet enkel voor vogels een paradijs. Dankzij de verscheidenheid van het gebied - van droge, zure zandgrond tot vochtig grasland - vormt het ook voor veel planten, vlinders, insecten en zoogdieren een uitstekende biotoop. Vlindertellingen gebeuren sinds 1996 en leverden reeds meer dan 25 soorten op. Gele luzernevlinder en koninginnepage zijn hierbij de opmerkelijkste waarnemingen, maar ook dichtheden van meer dan 200 icarusblauwtjes over een afstand van 1 kilometer wijzen op een mooie vlinderbiotoop. De opvallendste vegetatie kom je tegen op de zuidelijke, warmere zandoever. Muizenoortje, en zandblauwtje. domineren tussen de groene bedjes van mossen waaronder het rendiermos en bekermos en gele bosjes van brem. Eveneens is er een grote variatie van bomen en struiken waar te nemen zoals: wilgen - populieren - zomereiken - berken - els - es - kardinaalsmuts - sleedoorn - meidoorn - lijsterbes - vlier.
Een beetje geschiedenis: Eind jaren '60 besliste de toenmalige Belgische regering dat de Westkust beter bereikbaar moest zijn voor koning auto. Het groeiende toerisme zorgde immers voor heel wat economische impulsen aan onze kust. De autosnelweg tussen Brussel en Oostende had toen reeds zijn waarde ruimschoots bewezen. Een nieuwe autosnelweg betekende ook bouwmaterialen. En zand was ongetwijfeld een belangrijke, alleen al voor de aanleg van een metershoge berm waarop dan de eigenlijke autosnelweg terechtkwam. Dat men voor het uitgraven van miljoenen kubieke meters in Roksem terechtkwam was zeker geen toeval. Enkele kleinschalige zandwinningen van plaatselijke aannemers wezen de weg. De geschiedenisboeken en bodemkaarten deden de rest. De zandwinningen gingen van start in 1973, door gebruik te maken van een soort stofzuigende boot. Voor de start van de werken kwam zowaar de minister van Openbare Werken De Saegher afgezakt naar Ettelgem en Zerkegem, toen nog onafhankelijke gemeenten. Het zou niet bij dit ene ministeriële bezoek blijven.In 1976 was de operatie stofzuigen voltooid. De autostrade werd afgewerkt en een nieuwe waterplas was ontstaan. Een waterplas was hier wel de juiste benaming, gezien het als watersportrecreatiegebied ging ingekleurd worden. De 8-vormige put werd al spoedig te klein bevonden voor een watersportbaan voor waterskiën. Afsluiten dan maar en een nieuwe bestemming zoeken. Het domein de Hoge Dijken kwam in handen van de Vlaamse Executieve. Intussen was de watersport zich volop aan het ontwikkelen, vooral onder impuls van het nieuw opgerichte BLOSO. Diezelfde organisatie liet in het begin van de jaren tachtig ook zijn oog vallen op de Hoge Dijken. Na wat nieuwe ministeriële bezoeken (o.a. door Gaston Geens en Daniël Coens) bleek al snel wat werd gepoogd: de uitbouw van een watersportcentrum door BLOSO, met eventuele kansen voor de bouw van weekendverblijven en een hotel. Een plaatselijke horecaman claimde zelfs een potentiële investering van 100 miljoen, als ze hem maar zijn zin lieten doen... Wie echter hiermee niet akkoord ging was de natuur zelf. Door spontane natuurontwikkelingsprocessen en mede gestimuleerd door het volledig afsluiten van het 50 hectaren groot domein, ontwikkelde het gebied zich vooral tot belangrijk overwinteringgebied voor watervogels. Journalist en schrijver Jan Desmet ontdekte als één van de eersten de natuurwaarden van het gebied en publiceerde hierover in het bekende tijdschrift Grasduinen. Meest opmerkelijk was toen zeker de reusachtige kolonie oeverzwaluwen van meer dan 800 nesten. Zowaar de grootste kolonie van Vlaanderen. Maar ook de aantallen watervogels zoals smienten, slobeenden en wintertalingen mochten er best zijn. De tweestrijd, watersportcentrum of natuurcentrum, bracht heel wat teweeg. Nieuwe ministers op bezoek (Ackermans, Kelchtermans), politieke ruzies, verdeelde meningen bij de plaatselijke bevolking. Wou men nu een camping met vakantiehuisjes en watersporters, of eerder een nieuw toegankelijk natuurgebied met bezoekerscentrum? Bloso kreeg voorlopig de winnende hand. Halfweg de jaren '80 streken twee zomers lang honderden kinderen uit het binnenland neer om te surfen en te zeilen. Het huisje op de noordelijke oever werd ingericht en natuurliefhebbers werden de toegang ontzegd tot het domein. Diavoordrachten, informatievergaderingen, wandeltochten, affiches, stickers, persberichten, ministeriële bezoeken (ja, opnieuw), kabinetten en ministeries platlopen in Brussel, alle pogingen werden ondernomen om het tij alsnog te keren. En wat niemand meer voor mogelijk hield gebeurde toch: toenmalig bevoegd minister Theo Kelchtermans besliste in 1986 (na een nieuw bezoek met geleide wandeling) het domein de Hoge Dijken uit te bouwen tot een natuureducatief gebied met mogelijkheden voor stille recreatie zoals vissen, wandelen en natuurbeleving.
Zondag trokken we naar het provinciedomein Lippensgoed-Bulskampveld te Beernem, West-Vlaanderen. Lambert Malfait was de eerste heer van het Bulskampveld, rond 1800 liet hij er zijn hoeve tot een kasteel verbouwen. Het huidige kasteel is het tweede dat hier gebouwd werd van 1887 tot 1892, in een sobere neogotische stijl.
Toen de familie Lippens het domein in 1904 aankocht werd E.Galopin als landschapsarchitect aangesteld om het kasteelpark te ontwerpen. Een park, in Engelse landschapsstijl, doorbrak het stramien van de rechtlijnige dreven.
In 1970 werden de 201 ha bos, landbouwgronden, park kasteel en bijbehorende hoeven aangekocht door de provincie West-Vlaanderen, en na aanleg en inrichting opengesteld voor het publiek.
We bezochten eerst de kruidentuin, op de foto's wildemanskruid en Ariadne met een 'grote' vondst die ze trots kwam tonen.
Eerst bezochten we de speeltuin, daarna wandelden we langs het natuurpad St-Amandus, waarvan later zeker nog een aantal foto's.
Dinsdag hadden we temperaturen van 18°C, dus een mooi moment voor een wandeling. We trokken naar Sint-Jan-in Eremo in het Meetjesland en volgden het Boerenkreek wandelpad en wandelden 6 kilometer. In het Meetjesland kan men vooral genieten van polders, dijken en kreken, waarvan hierbij enkele foto's.
Tuesday we had temperatures of 18 ° C, so it was a good time for a walk. We went to St-Jan-in-Eremo (Meetjesland) and followed the "Farmer Creek" trail and walked 6 km. In this area we could enjoy the polders, dikes and creeks, hereby a few pictures.
Go and check out more SkyWatch images at the SWF Site!
Zondagnamiddag ben ik in het Heidebos gaan wandelen om nog wat enkele foto's te nemen langs de rode route. Ariadne was er ook bij in de kinderwagen maar zij viel al na 100 meter in slaap en werd gedurende de wandeling niet meer wakker. In totaal 5 km gewandeld en een 25-tal foto's genomen. We waren net op tijd in de auto zodat we van de regen geen last gehad hebben.
Sunday afternoon I went for a walk in the woods (Heidebos), to take some photos along the red route. I took Ariadne with me but she felt asleep after 100 meters and was not awake during the walk. In total I walked 5 km and took about 25 pictures. We were just in time in the car before it started raining.
Een schitterend zonnetje - begeleid met een schrale wind weliswaar - lokte ons buiten voor onze eerste Aktivia wandeling dit jaar. De Smokkelaars uit Stekene richtten hun 23ste Boudelotochten in. De wandeling begon in Klein-Sinaai, de kleinste deelgemeente van Stekene, en ook wel de Boudelogemeente genoemd. Deze naam danken ze aan de Boudelo abdij, die er was gevestigd tussen de 12de en 17de eeuw. We wandelden de kortste afstand (6 km), die toch een mooi afwisselend parcours bood, weilanden, akkers, afgewisseld met stukken loof- of naaldbomen. Zoals gewoonlijk weer een prima organisatie, alhoewel de grote start- en rustpost de hoeveelheid wandelaars nauwelijks aankon, daar zat het weer zeker voor iets tussen. De batterij van het fototoestel bleek leeg te zijn dus geen foto's vandaag.
Have fun translating my webpage into your favorite language. Not always 100% correct, but fun guaranteed!
Ik ben Dirk, 58 jaar oud, en getrouwd met Fleur. Kinderen: Pieter en Cédric (beiden 19 jaar) en Ariadne (69jaar). Onze interesses: wandelen, lopen, fotografie, natuur, reizen, lezen (vnl. SF & Fantasy), spellen, motorrijden, Rode Kruis, muziek, koken (en lekker eten) en Belgische biercultuur. Hoe het allemaal begon: Wandelen: de voorgeschiedenis Hardlopen: de voorgeschiedenis
dus geen foto's vandaag.
