Van 19 tot 22 augustus liggen de dokken van Antwerpen weer boordevol schitterende driemasters ter gelegenheid van de Tall Ship’s Races. De Russische driemaster “MIR” was het hoofddoel van ons bezoek. Deze kon vandaag exclusief bezocht worden enkel door de medewerkers (en familie) van het bedrijf waar ik werk, een kans die ik niet wilde laten voorbijgaan, en ik was niet de enige (ons bedrijf telt meer dan 3000 medewerkers). Met zijn drietjes (Laura, ma van Fleur was er ook bij) hebben we ons een weg gebaand door de mensendrukte om te genieten van al dat fraais ondanks de regenbuien die regelmatig uit de lucht vielen. Als je al die touwen en ander getuig ziet, vraag je jezelf wel eens af: "Hoe geraken die gasten er toch wijs uit?". En de jongeren in uniform, die genoten van de aandacht. Antwerpen verwacht op die vier dagen één miljoen kijklustigen! Een ideaal moment zowel voor Fleur als voor mij om enkele mooie beeldjes te schieten. In de loop van de week zullen er hier nog wel meer verschijnen.

De Tall Ships Race is een zeilrace van zeilschepen uit de hele wereld. De grootst denkbare zeilschepen zoals de Sedov, de Mir, De Kruzenstern, de Eendracht en de Stad Amsterdam doen mee, maar ook kleinere schepen vanaf ±11 meter. Elk schip krijgt een handicap (TCF= Time Correction Factor), waardoor berekend kan worden wie tenslotte de winnaar is. Veel belangrijker dan winnen is hier echter het meedoen. Elk schip heeft een crew bestaande uit minimaal 50% jongeren en studenten van 15 tot 25 jaar. In alle ontvangende havens is er een groot nautisch feest met allerlei activiteiten voor de bemanningen.

In 2006 wordt de 50ste Verjaardag van de Tall Ships Race gevierd. Speciaal hiervoor werd de allereerste Race uit 1956 nogmaals gevaren: van Torbay naar Lissabon. De vloot kwam eerst samen in de historische stad St. Malo, waarna de eerste race in Torbay van start ging. De volgende trajecten gingen langs de westkust van Portugal tot Cadiz en weer noordelijk via La Coruna de Golf van Biskaje nogmaals over. De finish van de laatste Race was in Antwerpen.

Even een beetje reclame voor een heel leuke wandeling, de Switch-Back-Memorial March, die op zaterdag 9 september a.s. voor de vierde maal georganiseerd wordt door de vzw “België-Canada”. De voornaamste doelstelling van deze vereniging, opgericht in 1995, is het bestendigen en het verder ontwikkelen van de relaties tussen België en Canada. Ze wil ook de dankbaarheid van het Belgische volk aan Canada en het Canadese volk benadrukken. Canada heeft in de Tweede Wereldoorlog een immens offer gebracht. Er werden meer dan één miljoen jonge Canadezen ingezet, waarvan er 450.000 nooit hun prachtig vaderland terugzagen. Op ons grondgebied vonden meer dan 800 Canadese soldaten de eeuwige rust. In februari 1945 werd gestart met de aanleg van het "Canadees Militair Kerkhof" te Maldegem-Adegem. De ingetogen herdenking in september van elk jaar op het Canadees Kerkhof is een ideale gelegenheid om een ode te brengen aan de vrede. Klik op de foto voor meer informatie over de vereniging.

Zaterdagnamiddag: wedstrijd – 13,5 km – 0:51:15 (15,8 km/h – 3,8 min/km)

Op aanraden van enkele marathonlopers, waaronder Roderik, heb ik vandaag een wedstrijd gelopen. Mijn keuze viel dicht in de buurt op de “Grote Prijs Van Rumst”, een kermisjogging in Lokeren ter gelegenheid van Bijlkenskermis. De bedoeling van deze wedstrijd is om zoveel mogelijk koolhydraten te verbranden een week voor de marathon. Volgende week wordt het dan weer koolhydraten “stapelen” o.a. door middel van pasta’s, en het lichaam zal na de koolhydraatverbranding van vandaag sneller en gemakkelijker die koolhydraten opslaan, tot zover de theorie. Een kermisjogging vind ik altijd leuk, de accommodaties zijn deze maal in orde, omkleden in een schooltje, met wasgelegenheid en zelfs geïmproviseerde buitendouches! Een zestigtal lopers zijn opgedaagd voor drie afstanden (3, 6 en 13,5 km). Met de motor, in het zonnetje, naar de feesttent gereden, waar zich steeds meer en meer wolken beginnen te vormen boven onze hoofden en jawel, net voor de start begint het zachtjes te regenen, en het zal de gehele wedstrijd blijven regenen. Tijdens het lopen heb ik hier geen last van want de temperatuur is hoog genoeg. Na de wedstrijd met de motor naar huis is het heel wat minder aangenaam. We moeten vier ronden van 3,375 km lopen (of toch daaromtrent naar mijn mening) en ik besluit snel te starten. Na de eerste doorkomst wel veel sneller dan verwacht, of kloppen de kilometers niet? De volgende ronden gaat het iets trager maar ik kan toch bijna de gehele wedstrijd hetzelfde tempo lopen. Mijn tussentijden per ronde: 12:15, 12:45, 13:15 en 13:00 wat mij op een, voor mezelf, schitterende eindtijd brengt van 51:15 oftewel 15,8 km/h. Daarbij kan ik maar één conclusie trekken: Brussel, ik ben er klaar voor!

Vrijdagavond: HL – 8,9 km – 0:50:30 (10,57 km/h – 5,67 min/km)

Een korte maar drukke werkweek achter de rug en dan ben ik altijd blij wanneer ik mijn loopschoenen kan aantrekken. Vanavond nog eens een “heuvelloop” ingelast, de heuvel is in dit geval het viaduct over de Expresweg. Ik voel de spieren en de knieën toch nog steeds bij aanvang, maar net zoals woensdag gaat het lopen zelf heel vlot, en ik loop vandaag de 1000^ste kilometer dit jaar. Ook het weer werkt mee en een zonnetje splijt de regenwolken boven mijn hoofd zodat het een lekker loopweertje is. Omdat ik de kilometers wil beperken neem ik het “wintertraject”, met het nadeel dat ik de gehele tijd langs de drukke baan loop, maar dat is nu eenmaal de kortste weg richting viaduct. Daar even met een tempoversnelling het viaduct over en terug en ontspannen richting thuis. Het mag wel een drukke baan zijn, maar ik loop hier wel langs de leukste rij huisjes van de gemeente.

Eindelijk eens een vrij weekend voor ons beiden, en wegens het slechte weder maar even met Bob’s caféboek(en) op stap gegaan. Er waren nog enkele zaken in Meetjesland waar we naar benieuwd waren. Onze eerste stop is “Het Spoor” in Boekhoute, heel origineel ingericht met meer dan 850 (!) heksen, heel gezellig en vriendelijke bediening. We hebben alvast beloofd dat we zeker in oktober terugkomen wanneer hier alles in Halloween-stijl ingericht zal zijn.

Onze volgende stop is Brasserie Niveau te Watervliet, een prachtig ingericht interieur, doet ons wat aan de Deense tavernes denken, en een heel grote toog. Hier komt duidelijk een iets ouder publiek eten en drinken. Een mooie bierkaart met onder andere zes van de zeven trappisten en ook een mooi aanbod op de eetkaart.

De volgende tussenstop hebben we gekozen vooral om onze magen te vullen en we zullen er geen moment spijt van hebben. Koffie- en eethuis De Muze in Knesselare ligt rustig afgelegen, heeft een groot binnenterras en een grote speeltuin. Fleur koos voor een gebraden hammetje met granenmosterd en ik voor de ribbetjes à volonté. Met nog een stuk huisbereide warme rabarbertaart en thee en koffie werd het maal afgesloten. Een heel vlotte bediening, waarbij men regelmatig kwam navragen of er nog moest zijn, waardoor we met een bolle buik het pand verlieten, dit is een aanrader! Het enige wat ons stoorde was dat men toeliet dat in het niet-rokersgedeelte gerookt werd, men bracht de roker zelfs een asbak, bang om klanten te verliezen?

Om al dat lekkers door te spoelen sloten we af in De Scheve Zeven te Zomergem, waar we op ons tweetjes een grote fles La Chouffe genuttigd hebben. Dit café is heel uniek ingericht, vrij donker met heel veel (donker) hout, heel speciaal. Zo te zien ook een zaak waar veel jongeren komen, en natuurlijk mooi in het centrum, nabij de kerk, gelegen. Na deze afsluiter terug huiswaarts en tevreden over deze geslaagde zondagse “kroegentocht”.