Cambrinus, vaak vernoemd in studentenliederen, is gekend als de Koning van het Bier in België, Nederland en Duitsland, alsook in andere Europese landen. (lang voor Bud).
Doorheen de tijd is Cambrinus vaak bestempeld als Jan I Primus, Edelman van Brabant. Er wordt verteld dat hij de uitvinder is van de Brusselse Faro en Lambiek. In alle gevallen is hij een legendarische koning, door vele mensen aanzien als de uitvinder van het bier.
Een Duitse volksstam, gekend als ‘Gambrivii’ en vermeld door de Romeinse historicus Tacitus, zou ook aan de grondslag liggen van de naam. Een andere versie vertelt dat hij de heer was van Cambrai (nu gelegen in Frankrijk, maar voordien een deel van Vlaanderen, gekend als ‘Kamerrijk’) en dat Cambrinus de Lateinse versie zou zijn van zijn titel.
De titel van Koning van het Bier was eerst toegeschreven aan Cambrinus door de Nuerenbergse poëet Buhard Wallis.

Omdat de brouwers het zonder God moesten doen, kregen ze een koning, in de persoon van Cambrinus, een legendarische figuur die, schrijlings op zijn bierton gezeten, een bierpul in de hand houdt. In 1543 komen we zijn naam voor het eerst tegen, in een gedicht van Burkart Waldis uit Neurenberg. Sommige denken dat Jan I, Hertog van Brabant, ook wel Jan Primus genoemd, Cambrinus was. Jan Primus werd in 1252 geboren, zoon van Hertog Hendrik III en Alix van Bourgondië. In 1267 werd hij Hertog van Brabant en Lorreijnen nadat zijn broer Hertog Hendrik IV afstand deed van de heerschappij. Zijn naam, Jan Primus, werd later verbasterd tot Cambrinus. Behalve Cambrinus wordt hij ook wel Gambrinus genoemd; verder zien we hem ook vaak afgebeeld als Hertog Jan.
De betekenis van Jan Primus voor de bierwereld ontstond toen hij de kiem legde van de Belgisch-Brabantse brouwerijnijverheid door de Brusselse wethouders het recht om vergunningen te verlenen voor het brouwen en verkopen van bier. Hij werd toendertijd benoemd tot erepresident van het Brusselse Brouwersgilde.
Jan Primus hield zelf ook van een stevige pot bier. Zo ontstond de legende die vertelt dat Jan Primus op 5 juni 1288 een belangrijke overwinning op de Aartsbisschop van Keulen behaalde bij Slot Woeringen, waarbij hij ook de heerschappij kreeg over het Hertogdom Limburg. Hij vierde de overwinning met een gigantisch driedaags banket, waarbij hij een enorme hoeveelheid bier achteroversloeg, zoveel dat men hem met ontzag tot "Koning van het Bier" promoveerde. Na de glansrijke overwinning in de veldslag riep hij zijn mensen bijeen. Hij beklom een stapel biertonnen en ging schrijlings op de bovenste ton zitten, alsof het een paard was. Met een kruik schuimend bier in de hand proostte hij op zijn land en op de gezondheid van het volk. Zo zien wij Koning Cambrinus nog steeds afgebeeld.

Het getal der Ridders mijner sterfjaar
Allen Eede met bloedt gesworen
Sal geschiedt in het jaar des Heeren
Vermenigvuldigd met een eeuw
Dat hun aantal opgeteld sal zijn
Zij die dit leezen en voldoen
En over smaecken niet twisten
Drinken Ridderlijk Bier

Het bestaan van Cambrinus is echter niet aan te tonen. Hoe dan ook, hij regeerde vanaf het eind van de Middeleeuwen overal in Europa en was een geweldige reclame voor de brouwers in de 19e eeuw: zij maakten handig gebruik van het symbool van gezelligheid en verbroedering om de kwaliteit van hun bieren aan te prijzen.
De oudste verwijzing naar het koningschap van Cambrinus vindt men terug in het Deutsche Brauereimuseum in Munchen, waar zich een 16e eeuws beeldje bevindt, gezeten op een bierton, gekleedt als ridderkoning (kroon, mantel, schild, baard) met in de rechterhand een kelk vol gerstenat.
Was Cambrinus een oergod in de Germaanse mythologie?
Was Cambrinus een voorvader van het Duitse koningshuis?
Heeft Cambrinus het bierbrouwen geleerd van zijn vader Marsus, of van de Egyptische goden Isis en Osiris?
Of was Cambrinus de legendarische Hertog Jan van Brabant en Limburg, schutspatroon van het bierbrouwersgilde?
Niets is zeker in deze verwarrende, doch boeiende historie.
(De beide foto’s zijn genomen buiten en binnen ‘Bierbrasserie Cambrinus’ te Brugge).

Tijdens ons verblijf in de Loirestreek verbleven we drie nachten in ‘La Lionnière’. Deze geitenboerderij lag ergens tussen de wijngaarden en had twee gastenkamers met telkens vier bedden en een kinderbedje. Ze verhuurden ook enkele ‘gites’, maar die waren een eindje verder gelegen. In de ‘Ferme Auberge’ moest je eten wat de pot schafte en je kreeg enkel op je bord wat van de boerderij zelf afkomstig was, eend, kip, haantje, lam of jonge geit. Daarenboven maakten ze zelf overheerlijke geitenkaas. Maar wat we drie avonden op ons bord kregen mocht er wezen! Steeds werd begonnen met een aperitief – Kir en toastjes met geitenkruidenkaas, daarna twee (!) entrees en vervolgens de hoofdschotel. Dat alles lekker en vers klaargemaakt, en ik nam er steeds een halve fles van de lokale wijn bij, ook al lekker. Daarna volgde nog een kaasschotel met brood en drie soorten (eigen bereide) geitenkaas en tenslotte het dessert met koffie. En één maal in het jaar maakte men een uitzondering en was er op de vooravond van de marathon een speciale marathon-pasta – voor de twee aanwezige lopers – en werd het ontbijt uitzonderlijk vroeg klaargezet op de ochtend van de marathon. Als dat niet verwennen is! Niet te verwonderen dat ik na vier dagen Loire – inclusief marathon – een kilo meer woog toen ik thuis kwam! Eén nadeel echter: om onze kamers te bereiken moest ik steeds de trappen op (op de foto te zien buiten aan de hoeve) en vooral maandagmorgen afdalen was een ware martelgang.

Zaterdagnamiddag: DL1 – 7,4 km – 0:42:00 (10,57 km/h – 5,68 min/km)

Het tweede loopje deze week en het was heel wat frisser. Daarmee bedoel ik niet enkel het weer, maar ook de benen die heel wat beter aanvoelden. Ik kon vlot een mooi tempo aanhouden en enkel halfweg begon ik de kuitspieren even te voelen. Hiermee kan ik stellen dat ik heel goed gerecupereerd ben, tot mijn eigen grote tevredenheid natuurlijk.

Portretfotografie: Ik ben een grote fan van beroepsfotografe Lieve Blanckaert. De zwartwit portretten die ze brengt zijn gewoonweg fantastisch. Ze weet de doodgewone mens in de straat op een treffende manier in beeld te brengen, zonder franjes net zoals hij werkelijk is. Ze heeft een wonderbare gave hiervoor. Alhoewel ik graag ook mensen fotografeer, houd ik het meestal bij bloemen, paddestoelen, standbeelden en (slapende) poezen, wat veel eenvoudiger is. Tussendoor slaag ik er toch in een – voor mezelf – heel geslaagde foto te maken, die ik hier graag op de blog zet – kritieken/opmerkingen zijn altijd welkom.

Donderdagnamiddag: HT – 6,4 km – 0:39:45 (9,66 km/h – 6,21 min/km)

Een eerste (herstel)loopje gedaan na de inspanningen van zondag. De knieën reclameerden, de kuitspieren riepen “ai, ai”, de bovenbeenspieren mopperden en enkele tenen voelden zich bekneld. Dus moeizaam op gang gekomen en rustig aan gelopen, genietend van het prachtweertje, de Moervaart en zijn bewoners. Een paar strijdende meerkoeten, Canadese ganzen, grauwe ganzen, aalscholvers, wilde eenden, bergeenden, kokmeeuwen, waterhoentjes en boven de Reepkens zweefde de bruine kiekendief. Na vijfentwintig minuutjes begon het beter te vlotten en het tweede gedeelte ging het iets sneller. De marathon is dus goed verteerd en na de herstelweek zal het een beetje opbouwen worden naar de volgende wedstrijd, de Antwerp 10 Miles.

Zondagmorgen vroeg uit de veren want om 9 uur werd het startsein gegeven en we zaten een vijfendertig minuten rijden van Cheverny verwijderd. Eén dag op het jaar werd uitzonderlijk het ontbijt in de “Auberge” vroeg geserveerd, speciaal voor de twee aanwezige lopers. Fleur en de andere loper – uit Bretagne – reden met me mee. Het had vannacht nog gevroren maar de weersvoorspellingen waren optimaal, weinig wind en veel zon, die ook meteen van de partij was om ons op te warmen, het zou 14°C worden, ideale loopomstandigheden dus. Na een korte opwarming begaven we ons naar de laan voor het mooie kasteel van Cheverny, prachtomgeving om te starten. Kuifje, Bianca Castafiore, kapitein Haddock, Jansen en Jansen waren ook van de partij in hun Deux-chevaux (foto).

Vanmorgen vroeg zijn we vertrokken naar de streek van de Loire in Frankrijk waar we logeren in “La ferme auberge de la Lionnière” in Mareuil sur Cher – departement Loir-et-cher. Aan de foto’s te zien een pittoreske hoeve waar het gezellig vertoeven zal zijn. Ontelbare kastelen liggen er in deze omgeving en met behulp van het internet hebben we een toptien opgemaakt van de interessantste, waar we toch een aantal van willen bezoeken. Uitgebreide (foto)verslagen krijgen jullie na onze thuiskomst, hierbij alvast enkele foto’s van onze verblijfplaats (‘geplukt’ van internet).