Zondagmiddag: DL1 – 20 km – 2:10:20 (GHS:128 – 9,38 km/h – 6,39 min/km)

Vandaag mijn eerste langere duurloop, twintig kilometer, gelopen dit jaar. Ik kan de Moervaart helemaal volgen tot de Coudenbormbrug te Moerbeke, dat is exact 10 km, en dan terug langs dezelfde weg. Vrij rustig omdat ik net na de middag vertrek, enkele uren later is er al heel wat meer volk op de been. Het is een ideaal loopweer, rond 8°C en zwaarbewolkt, de regen blijft gelukkig achterwege tijdens de training. De laatste vijftien minuten is het op de tanden bijten, want mijn tepels beginnen meer en meer pijn te doen, door het zweten en schuren tegen de kleding. Normaal smeer ik ze in met vaseline of tape ik ze volledig af bij langere loopafstanden, vergeten dus. Het gevolg: twee bloedplekken op mijn loopshirt en enkele dagen pijnlijke en enorm gevoelige tepels, blijkbaar hebben meer mannen daar last van, maar ja, eigen fout hé. Het is ook stilletjesaan de merken aan de omgeving dat de winter bijna ten einde loopt, joepie!

Ondanks een grote overvolle boekenkast komen er toch weer elke maand enkele boeken bij. Onze nieuwste aanwinst: Keltische Symbolen van Sabine Heinz. De Kelten zijn een volk dat door mysteries is omgeven. Hun manier van leven en hun wereldbeeld zijn in de nevel van het verleden verdwenen, maar hun symbolen komen we nog dagelijks tegen. Dit boek licht een klein tipje van de sluier op. De merel is een trouwe bezoeker van onze voederplank en in het boek vond ik een mooi gedichtje hierover uit de Keltische literatuur.

Int én bec
ro léic fet
do rind guib
glanbuidi

fo-ceird faid
os Loch Laig
lon do chraib
chrandbuidi
(anoniem, 9de eeuw Ierland)

De kleine vogel
heeft een melodie gezonden
met zijn spitse snavel
lichtend-geel

hij stuurt een lied
over het meer Loch Laig
vanaf een tak in het weidse woud
de merel

Vandaag in de bioscoop de film “Walk the Line” gaan zien. We hebben enorm genoten van deze film over het leven van “man in black” Johnny Cash, emotioneel aangrijpend, ook en vooral door de vertolkingen van de hoofdrolspelers Joaquin Phoenix, als J.Cash himself en (legally Blonde) Reece Witherspoon als de liefde van zijn leven June Carter. De film heeft ook (verdiend) vijf oscarnominaties gekregen. De film begint in 1944 wanneer door een tragisch ongeval zijn oudere broer Jack overlijdt, een gebeurtenis die een blijvende wonde zal achterlaten bij Johnny. In 1955 komt dan zijn grote doorbraak wanneer hij in de later bekend geworden Sun-studios in Memphis “Hey Porter” opneemt. Door het grote succes gaat hij bijna ten onder aan zijn pillenverslaving, en is het June Carter die hem in 1968 uit de goot haalt. Daarop besluit hij tegen advies van de studiobonzen een live-album op te nemen in de Folsom Prison. Dit zal later één van de best verkopende platen van Johnny Cash worden, en in hetzelfde jaar trouwen June en Johnny. De film eindigt in 1968, maar June en Johnny zullen nog 35 jaar samen blijven optreden en overlijden beiden in 2003. Ikzelf ben al lang een grote Johnny Cash-fan. De LP (ik ben nog een grote vinyl-fan) Folsom Prison was trouwens het tweede album dat ik kocht, het eerste dat ik van hem kocht was ‘Johnny Cash at San Quentin, 1969’, en dat laat nog altijd een geweldige indruk na wanneer ik het draai en de eerste zin hoor: “San Quentin, I hate every inch of you…” Nadien kwam ik nog in het bezit van “I walk the Line”, met nummers uit zijn vroegere periode 1955-1960. Deze film mocht ik dan ook niet missen!

Ik heb vandaag mijn eerste lessen EHBO van dit jaar gegeven, met Fleur als ongevalssimulante aan mijn zijde. Elk voor- en najaar worden er zowat overal open cursussen EHBO (16 lesavonden) georganiseerd door het Rode Kruis, die gratis zijn en door iedereen vanaf 16 jaar kan gevolgd worden. We hadden besloten dit voorjaar geen les te geven op open cursussen, maar op aanvraag van het Rode Kruis, afdeling Sint-Niklaas zullen we acht lesavonden verzorgen op een gesloten cursus van de C.M. (Christelijke Mutualiteiten) te Sint-Niklaas. Deze wordt georganiseerd voor de vrijwilligers bij de CM, de meeste deelnemers zijn jeugdmonitoren, maar er zijn ook enkele onderwijzeressen bij in de groep. Dit is een heel goed alternatief van de CM, en de respons was zo groot dat al onmiddellijk de limiet van inschrijvingen was bereikt. Zo te zien is dit voor herhaling vatbaar. Het is natuurlijk goed om weten als je kinderen op kamp gaan met de CM, dat een aantal van de monitoren een uitgebreide EHBO-kennis hebben. Het is een grote groep van 25 cursisten en onze opleidingen zijn “doe-opleidingen”, dat wil zeggen dat er vooral veel praktisch geoefend moet worden en dan is het niet zo evident om iedereen aan bod te laten komen. Fleur en ik zijn al enkele jaren op mekaar ingespeeld en dat maakt die lessen zowel voor ons als voor de cursisten leuk om te doen. De eerste kennismaking verliep vanavond heel goed, en we waren blij verrast enkele bekende gezichten te zien. Met één van hen, Katrien, hebben we een viertal jaar geleden rondgetrokken in Mali, West-Afrika. Het is een goede groep om les aan te geven, dus die avonden gaan weeral voorbijvliegen.