Deze, door ‘Geochemist’ (6) en ‘Lopertje’ (1) gelegde reeks ‘caches’ omvat zeven stuks die per fiets kunnen uitgevoerd worden en zich situeren rond Moervaart, Zuidlede en Langelede. Voor ons is dit welbekend gebied en door ons al joggend, wandelend en fietsend vele malen verkend. Vanochtend heb ik de eerste twee afgewerkt. Zondagochtend is het steeds druk, nogal wat wielertoeristen, mountainbikers, wandelaars, joggers en verschillende groepen jagers die ik in de verte hoorde schieten. Zelfs vele dappere golfers trotseerden het koude weer op het golfterrein van Puyenbroeck.

M & L 1: Spletterenbrug (GCK585): Het 6,5 kilometer lange fiets- en wandelpad tussen Lokeren-Centrum en de baan Eksaarde-Moerbeke, is gelegen op de vroegere spoorwegberm waar vanaf 1867 een stoomtreindienst bestond. Na 100 jaar dienst werd de spoorlijn opgebroken en vervangen door dit pad. De (Spletteren)brug van deze spoorlijn over de Moervaart werd tweemaal opgeblazen: in 1918 door het Duitse en in 1940 door het Belgische leger. De nadien door de bezetter herstelde brug (foto) is tot vandaag onveranderd gebleven. De naam Spletteren verwijst naar de oude benaming van de omgevende velden.

M & L 2: Etbos (GCK5MG): Met de code die ik vond in de eerste ‘cache’ kon ik mij naar het Etbos te Moerbeke begeven. Enkele gedeelten van het Etbos zijn ook al in bezit van Natuurpunt. Deze maal gebruikten we de GR122 (loopt vanaf Zeeland tot Champagne/Ardenne). Dankzij de hints werd ook snel deze ‘schat’ gevonden. Enkel uitkijken voor de passerende mountainbikers om discreet te loggen. Op de eerste foto het GR-pad met op de achtergrond het Etbos.

Toen we donderdag Hangar 29 van de Waagnatie te Antwerpen binnen stapten, dachten we dat we even door een teletijdmachine gepasseerd waren. We waanden ons in het verleden toen we al die oude foorattracties zagen, carrousel, rupsbaan, bootjesmolen, cakewalk, luchtschommel, zweefmolen, spiegeldoolhof, kop van jut, orgel en een snoepkraam vol nougat en ander zoets.
Vanaf 26 december tot en met 6 januari is deze indoor winterfoor geopend. We hebben hier heel wat foto’s genomen, als eerste voorsmaakje deze reeks van Fleur.

De kerstvakantie is begonnen en ik heb vrij tot 1 januari. De kerstboom is versierd, de kerststal geplaatst en Ariadne heeft ook flink geholpen (foto) met het uitpakken van de boom. Voor ons geen echte kerstboom meer, we vonden het te spijtig dat we de boom nadien moesten weggooien.

De examens voor Pieter en Cédric zijn ook voorbij met heel positieve resultaten. Ze zijn beiden half oktober overgestapt naar een andere school, van een ‘methodeschool’ naar een klassieke school, Cédric in het vijfde leerjaar en Pieter in het zesde (zit een jaar voor). Toch wel andere leerstof en andere manier van les krijgen, zodat ze zich moesten aanpassen. Die aanpassingen zouden wel zichtbaar zijn in hun eerste rapporten, dachten we. Verrast waren we alleszins over deze eerste resultaten, Cédric haalde zomaar eventjes 95%(!), commentaar van de juf: ‘Zo een mooi rapport kom je als juf niet heel dikwijls tegen’. Pieter behaalde ook een knap rapport met een dikke 82%, iets om als ouders trots op te zijn.

En het enige dat loopt hier zijn de neuzen. Snotvalling en zere kelen ten huize van…, alleen Fleur is er voorlopig van gespaard gebleven.

Het langendambosje is een voormalig baggerslibstort van ca. 2,3 ha en staat voortaan open voor wandelaars. De OVAM heeft na bodemonderzoek de toestemming gegeven om de paden te bewandelen. Het beheer is in handen van de afdeling ‘Bos en Groen’. Dit gebied maakt deel uit van het plangebied ‘Vinderhoutse bossen en groene velden’, met een oppervlakte van 385 ha, in het noordoosten van het landinrichtingsproject Leie en Schelde.

Het Leeuwenhof is een voormalige zandwinningplas langs de Ringvaart te Drongen, net ten westen van de Bourgoyen-Ossemeersen. De plas is eigendom van NV-Zeekanaal, afdeling W&Z van de Vlaamse Gemeenschap die het beheer van de waterwegen onder zich heeft. Eind 1998 kreeg Natuurpunt de ruim 7 ha grote plas in beheer na goede contacten met deze overheid. Eind 2004 begonnen hier de inrichtingswerken in het kader van de bouw van de tweede sluis te Belzele. De plas werd voorzien als bergplaats van ongeveer 300.000 m³ onvervuilde grond. Meteen kreeg Natuurpunt de kans om deze op een voor de natuur zo waardevol mogelijke manier te laten bergen. Men koos hierbij voor twee uitgebreide moeraszones en een omvangrijk eiland. Najaar 2005 werden niet minder dan 800 struikjes aangeplant van vooral bessendragende soorten. Niet alleen voor de pestvogel maar ook als broed- en schuilgelegenheid voor kleine zangvogels en als voedselplanten voor allerlei insecten. Tot de broedvogels van het Leeuwenhof behoren dodaars, fuut, wilde eend, slobeend, krakeend, kuifeend, meerkoet, waterhoen, visdief, ijsvogel, oeverzwaluw, graspieper, fitis, bosrietzanger en grasmus. Er houden zich in het broedseizoen nog een hele reeks soorten op die niet broeden of net buiten het gebied broeden: gele kwikstaart, torenvalk, groene specht, aalscholver, kokmeeuw, scholekster, bergeend en blauwe reiger. Tijdens de doortrekperiodes kan je soorten als geoorde fuut, zwarte stern, paapje, roodborsttapuit, witgat en oeverloper verwachten. Op de zandige koutergrond vinden wij hazenpootje, vroege haver, knoopkruid, kamille en reigers- en ooievaarsbeksoorten. Deze laatste zijn belangrijk als voedselplant van het bruin blauwtje, een typische soort van droge terreinen. Andere leuke insecten die hier regelmatig waarneembaar zijn: bijenwolf (een gewelddadige graafwesp), nachtpauwoog (met jaarlijks rupsen op de bramen) en werkelijk tientallen soorten graafwespen en –bijen. In de winter zitten er hoge aantallen duikeendjes. Vooral kuif- en tafeleenden, maar regelmatig ook brilduiker, toppereend, nonnetje, grote zaagbek en krooneend. Meer info is hier te vinden.

De plas is te bezichtigen vanaf een uitkijkpunt, vanwaar ook de eerste foto genomen is. Hier begon ook onze eerste opdracht voor onze zoektocht naar de tweede ‘schat’ (geocache ‘De Mol deel 3’) op zaterdag.

Mariakerke werd in 1793 een zelfstandige gemeente en heeft toen zijn definitieve naam gekregen. Daarvoor was er sprake in 16de eeuwse geschriften van Merekercke, Meirekercke en Mariakercke. In de vijftiende eeuw vermeld Filips de Goede in een charter de naam Meeriskercke. Mariakerke wordt al van in de zeventiende eeuw in twee doorsneden door de Brugse Vaart. De twee helften werden verbonden door de Mariakerkebrug, een brug die meerdere malen werd opgeblazen in het verleden tijdens diverse oorlogen. De huidige brug dateert van 1964. De twee helften, Mariakerke-Centrum en Mariakerke-Oost hebben door de eeuwen splitsing een eigen cultuur ontwikkeld.
In het tweede deel van de negentiende eeuw trokken veel inwoners naar de fabrieken in Gent. De fabriekseigenaars en rijke stedelingen bouwden er op het einde van de negentiende eeuw kastelen als buitenverblijven. De meeste van deze kastelen zijn bewaard gebleven en maken van Mariakerke een echt kastelendorp (net zoals Vinderhoute en Lovendegem). Elk van deze kastelen had ook een groot aangesloten domein, waarvan er vele grotendeels bewaard zijn gebleven. Hierdoor blijft Mariakerke tot op vandaag nog steeds een uitgesproken groen dorp.

Vermits ik hier regelmatig woorden gebruik die voor een (geocache-)leek onverstaanbaar zijn, wil ik toch even wat verklaren.
Wat is geocaching?
Iemand verstopt ergens een waterdichte doos (ook wel ‘stash’ genoemd), met daarin een logboek en een aantal voorwerpen. Met een hand-GPS bepaalt hij de precieze coördinaten van de schuilplaats. Vervolgens publiceert hij die op het Internet op www.geocaching.com. Andere mensen lezen op de Geocache-website die coördinaten en kunnen dan op zoek gaan naar de "cache" (schat). Vinden ze hem, dan schrijven ze hun bevindingen over de tocht neer in het logboek en mogen ze uit de doos een voorwerp nemen, maar ze moeten er ook weer één bijplaatsen. Zo verandert de inhoud van de schat voortdurend. Het plezierige aan geocaching is dat diegene die de schat verstopte je laat kennis maken met mooie plaatsen; natuurgebieden, bezienswaardigheden, enz., die je anders misschien nooit zou ontdekken. Sommige voorwerpen zijn ‘trackable items’, dat kunnen munten (geocoins) of andere voorwerpen (Travel Bugs, Dog Tags) zijn met een uniek serienummer. (foto)

Van 19 tot en met 24 december 2007 organiseren het Rode Kruis, Studio Brussel en Eén de tweede editie van “Music For Life”, een zesdaagse marathonuitzending op radio en televisie om bewustzijn te kweken én geld in te zamelen voor een zogenaamde "stille ramp". Dit jaar de globale problematiek van WATER. Water is van levensbelang. Eén van de grootste bedreigingen voor de gezondheid van vele mensen is het gebrek aan veilig water en basishygiëne.

Enkele cijfers: Wereldwijd hebben meer dan een miljard mensen - één zesde van de wereldbevolking - géén toegang tot drinkbaar water. Jaarlijks sterven vier miljoen mensen omdat ze geen toegang hebben tot zuiver drinkwater. Jaarlijks sterven anderhalf miljoen kinderen aan de gevolgen van diarree, als rechtstreeks gevolg van het gebrek aan water. Vierduizend kinderen sterven dagelijks als gevolg van vervuild drinkwater en slechte hygiëne, dat is één kind elke 15 seconden. Bijna de helft van de bevolking in ontwikkelingslanden is op eender welk moment ziek van onveilig water. Te veel, te weinig of onzuiver water: bron van ellende. De menselijke kost van watergerelateerde ziektes is enorm groot. De omgekeerde impact op economische productiviteit in ontwikkelingslanden ook. Steeds vaker wordt toegang tot drinkbaar water een bron van spanningen tussen verschillende landen. Potentiële conflicten zijn een voortdurende bedreiging voor waterrijke gebieden. Anderzijds treft de destructieve kracht van overstromingen honderden miljoenen mensen per jaar.