Dinsdagnamiddag geprofiteerd van het mooie weer om – met het caféboek van Bob Hendrickx – enkele terrasjes te bezoeken in Lokeren. De eerste tussenstop was de Bokmolenhoeve.

Woensdagavond: DL1 – 10 km – 1:00:00 (10 km/h – 6 min/km – GHS 121)

Deze maal pas laat op de avond – rond halfnegen – gaan lopen. Hoofdzakelijk omdat ik na het werk eerst de motor nog naar de garage moest doen (onderhoud) en daarbij enkele boodschappen te doen had. Ik ben onder andere naar de Aldi getrokken om mijn loopkledij bij te vullen, enkele loopshirts zonder mouwen en een paar korte loopbroeken. Ik heb daar ook een nieuwe hartslagmeter gekocht en meteen uitgetest deze avond. De zon stond al bijna op zijn laagste punt en het voelde al heel wat frisser aan ten opzichte van de namiddag. Weeral een ideale temperatuur om een uurtje te lopen, deze maal het sintkruiswinkelpad langs de Moervaart genomen, onder de Spanjeveerbrug en terug. De hartslag bleef heel mooi rond de 120 hangen, zo’n 70% van mijn MHS, ik had niks anders verwacht tijdens deze vlotte duurloop.
De foto onderaan is genomen afgelopen zaterdag aan de zee in De Panne.

Tamelijk veel werk gehad de afgelopen weken. Eerst de volledige inrichting van de kinderkamer (foto's volgen zeker nog), daarna twee dagen behangen bij mijn ouders. Gisteren in de late namiddag toch nog met een Fleur een 'terrasje' kunnen doen in Lokeren. Het liep daar vol kiekens en ezels en onderstaande emoe zijn we daar ook tegengekomen. Morgen meer uitleg hierover.

Dorstlessers verliezen terrein op de Belgische markt
We zijn een volk van bierdrinkers, maar we zakken almaar minder door aan de toog. Bijgevolg verliezen de ,,doordrinkbieren'' terrein. Voor de zware bieren en de speciale brouwsels daarentegen is het glas pas halfvol.
Het is u misschien ook opgevallen op uw eerste zonneterrasje dit voorjaar: er worden steeds minder wittekes en populaire ambers zoals Palm besteld. Notoire bierkenners zoals Eric Vandeperre van de Confederatie van Belgische Onafhankelijke Bierproevers stellen de trend al een tiental jaar vast.
,,Brouwers van de zogenaamde doordrinkbieren zijn het slachtoffer van het verdwijnen van de toogcafés'', zegt hij. ,,De tijd dat de consument zijn enige ontspanning vond aan de toog van zijn stamkroeg is voorbij. In plaats daarvan gaat hij vaker naar brasseriën en restaurants, waar hij behalve een glazen boterham ook een echte dagschotel kan bestellen. Het gevolg is dat er minder bier wordt gedronken met een laag alcoholgehalte, waarvan je gerust een paar glazen kon drinken vooraleer je de alarmdrempel bereikte. Nu kiest de consument steeds meer voor degustatiebieren en trappisten, die zwaarder zijn en waarvan je automatisch langer wil genieten.''
De cijfers geven hem gelijk. In 1995 telde België nog 26.457 cafés. Negen jaar later konden we onze grote dorst nog slechts in 18.768 drankgelegenheden lessen. Meer dan 29% van de cafébazen had in 2004 (cijfers van Horeca Vlaanderen) de kraan definitief dichtgedraaid. De statistieken van de Belgische restaurants daarentegen gaan de tegenovergestelde kant op. Halfweg de jaren negentig kreeg je in 22.502 zaken een btw-bonnetje. In 2004 waren dat er al 25.899 of een toename met meer dan 15%
Michel Moortgat, behalve Duvelbrouwer ook directeur van de belangenvereniging Belgische Brouwers, is het niet helemaal eens met die analyse. ,,In die redenering zou ook de gewone pils klappen krijgen'', zegt hij. ,,Als het pilsverbruik licht daalt, is dat echter volledig te wijten aan de krimpende biermarkt. De verhouding tussen de verkoop van pils en alle andere bieren blijft vrij constant: tegenover zeventig pilsjes staan dertig andere bieren. Het zijn echter vooral merken die het goed of minder goed doen. Rage van witbier voorbij. De Witte van Hoegaarden heeft in het begin van de jaren negentig een echte hype gekend. In het zog van de brouwerij van Hoegaarden ontdekten ook tal van andere brouwers het witbier. Op een bepaald moment waren in België 36 merken te koop en die beantwoordden zeker niet allemaal aan de hoge kwaliteitseisen. Dat is het imago van het witbier zeker niet ten goede gekomen. Rages geven bovendien nooit een goed beeld op lange termijn. Het is dus niet abnormaal dat de markt zich op langere termijn heeft gecorrigeerd en het witbier enigszins aan populariteit heeft moeten inboeten. De groep van de dorstlessers blijft echter een zeer belangrijk segment.''
Ook brouwerij Palm geeft toe dat er minder Palmkes uit de kraan vloeien dan tijdens de succesperiode in de jaren negentig. ,,In de Benelux worden toch dagelijks nog 400.000 glazen gedronken'', zegt woordvoerder Peter Buelens van Palm. ,,Dat is dus verre van noodlijdend. We hebben als gevolg van ons succes heel wat concurrentie gekregen waardoor de koek onder meer spelers verdeeld moet worden.'' (Bron: Het Volk)

Zondagochtend: DL1 – 14,2 km – 1:24:30 (10,08 km/h – 5,95 min/km)

Een fris windje langs de Moervaart zorgde er weeral voor dat het een heerlijk loopweertje was. Ideaal voor een (late) ochtendloop op de ‘nuchtere’ maag. Nou ja, gisterenavond een feestje ter gelegenheid van de gouden jubileum van nonkel Leon en tante Lea. Dat betekende een uitgebreide feestmaaltijd met de nodige wijntjes en Duveltjes achteraf, die er vanmorgen gemakkelijk uitgezweet werden. Ik kan niet zeggen dat het meteen echt vlot ging. Wat melige songs van Katie Melua in de oortjes, de gepaste muziek bij mijn tempo vandaag. Voorbij de Overledebrug en Kalvebrug te Wachtebeke, richting Moerbeke, voorbij de Terwestbrug tot de suikerfabriek en terug, zoals gepland. Als ik achteraf mijn tijd zie, viel het nogal mee, ik dacht dat ik veel trager gelopen had.

Betreffende feesten: vrijdag hebben we met zijn tweetjes rustig onze eerste huwelijksverjaardag gevierd. Voor de eerste maal in meer dan zes jaar samenzijn hebben we gebarbecued in de tuin. Daarvoor eerst nog even een barbecue moeten gaan kopen, de (sfeer)foto’s ter illustratie.

Toevallig brachten we het tweede weekend op rij een bezoek aan De Panne. Deze maal maakten we met onze fotoclub ‘Kunstligt’ een wandeling van circa 5 kilometer doorheen het Westhoekreservaat.

Het 340 ha grote Westhoekreservaat (De Panne) is het oudste Vlaams natuurreservaat (opgericht in 1957). Samen met de Franse Dunes du Perroquet (225 ha), het waterwinningsgebied Calmeynbos /Krakeelduinen (105 ha) en de Oosthoekduinen (60 ha) vormt de Westhoek het grootste aaneengesloten duinengebied van onze kust.
Zeereep-, loop- en paraboolduinen, duinpannen, grijze en blonde duinen, duingraslanden en kalkmoerassen getuigen er van een levend landschap. Maar ook archeologisch is het gebied befaamd om de bewoningsresten die er gevonden zijn daterend uit de Ijzertijd tot Vroege Middeleeuwen. Ondanks verdroging, versnippering en struweelvorming bezit het gebied nog steeds een zeer hoge natuurwaarde. Grote delen van het reservaat worden actief beheerd om de meest kwetsbare biotopen, zoals duingraslanden en mosduinen, te vrijwaren. Hierbij worden in toenemende mate grote halfwilde grazers ingezet.

Woensdagavond: HT – 7,4 km – 0:44:30 (10,25 km/h – 5,86 min/km)

April is gekend om zijn grillen, maar hoe grillig het weer zich nu gedraagt is niet meer normaal. Meerdere dagen waar temperaturen rond 30°C bereikt worden, en deze week blijft dit schitterend weertje aanhouden! Om te lopen vanavond was het heerlijk. Dit kwam voornamelijk door het frisse windje dat langs de Moervaart waaide waardoor de temperatuur niet te hoog bleef. Na drie tamelijk drukke werkdagen was het lekker ontspannend lopen, een muziekje op en het verstand op nul. Een rustig herstelloopje na de wedstrijd van afgelopen zondag, die trouwens heel goed verteerd werd.
Fleur heeft vandaag van de gelegenheid gebruik gemaakt om te bewijzen dat men niet ver moet reizen om mooie foto’s te nemen. Deze paardebloemen zijn niet alleen heel nuttig ‘onkruid’ – bladeren, bloemen en wortel hebben een geneeskrachtige werking – maar kunnen ook mooie beelden opleveren. De twee foto’s zijn van dezelfde bloem, telkens vanuit een andere hoek genomen.

Zondagnamiddag: 10M (16,1 km) – 1:18:50 (12,27 km/h – 4,89 min/km)

Behalve de loopwedstrijd was het vandaag ook de grote ‘Fiësta’ voor alle Vlaamse Rodekruisvrijwilligers. Samen met mijn ouders en mijn twee zoontjes naar Antwerpen dus. De eerste plaats van afspraak was het rodekruisdorp op het Astridplein. Ouders en kinderen gingen naar de zoo en ik ging mijn startnummer ophalen want we waren ingeschreven via het Rode Kruis – dat dachten we tenminste. Wat bleek dus, geen startnummer! Na wat heen en weer getelefoneer bleek de boosdoener de Belgische post te zijn, inschrijvingen opgestuurd vanuit onze afdeling waren nooit toegekomen in de hoofdzetel. Dus moest ik me nog zelf gaan inschrijven en de volle pot (14 Euro) betalen, leuk is anders. Aan de beweegmobiel zag ik al snel Ruth, Julie en Maarten, met de T-shirts. De eerste twee gingen een collega ‘hazen’ in de Ladies Run, terwijl de laatste weer voor de nodige foto’s zorgde (de foto is van Julie’s blog ‘geplukt’). Al snel kwamen meerdere webloggers bij, leuk om weer een aantal nieuwe in levende lijve te ontmoeten en enkele bekende weer te zien. Samen met Mike, Katrien en Els zijn we nog eerst even Julie en Ruth gaan aanmoedigen alvorens ons naar de start te begeven. Een massa volk en een broeiende warmte, dat beloofde. Na het startschot vrij snel een goed tempo gevonden en de eerste vijf kilometer ben ik heel wat lopers voorbijgegaan. De eerste 5K kwam ik door in 23:30, na 10K in 47:30. Daartussen hadden we al de eerste maal de konijnenpijp onder onze kuiten gekregen. Net voor we de tunnel indoken stonden op hun beurt Ruth en Julie enthousiast te supporteren. Bij het bovenkomen, doken reeds de eerste wedstrijdlopers de pijp alweer terug in. Wegens de warmte had ik aan de drankposten steeds een kleine wandelpauze ingelast om voldoende te kunnen drinken, geen overbodige luxe. Om een nieuw P.R. te halen diende ik die eerste 10 km onder de 47 min te lopen, dat zat er vandaag niet in. Doelstelling dus een tijd binnen de 1:20, en het tempo na die eerste 10 km iets verlaagd, een mooi tempo gezocht dat ik vlotjes kon volhouden. Het zwaarste stuk moest immers nog komen, in de laatste kilometers liepen we voor de tweede maal onder de Schelde. Toen we die konijnenpijp terug inliepen kwamen er nog een heleboel lopers pas naar boven gelopen, zij hadden nog een heel eind voor de boeg. Ik merkte net iets te laat Jetty op om haar aan te moedigen en iets verder zag ik ook ‘coach’ Mario die weer een of meerdere debuterende lopers naar de finish loodste. De laatste helling was zoals gewoonlijk heel zwaar en deze maal ging het na de tunnel recht 500m verder naar de finish toe. Ik klokte af op 1.18.50, moe maar niet leeggelopen en vooral heel tevreden! Ouders en kinderen wachten me op aan de finish en na een welverdiende ‘Koninck’ ging het eerst nog even richting springkastelen alvorens met de tram huiswaarts te keren.

Zaterdagnamiddag: DL1 – 6,4 km – 0:40:20 (9,52 km/h – 6,30 min/km)

Gewoon even in het zonnetje rustig losgelopen, want morgen gaan we naar de koekenstad Antwerpen om de Antwerp 10 Miles te lopen. In het ‘archief’ nog even gezocht om een geschikt fotootje van Antwerpen hier bij te zetten.
En aan iedereen die morgen ook loopt, veel succes toegewenst!!

Koninklijk Horeca Nederland (KHN) bereidt een miljoenenclaim voor tegen InBev, Heineken, Grolsch en Bavaria. Door kartelafspraken tussen de brouwers betaalde de horeca jarenlang te hoge bierprijzen, zegt KHN, een vereniging die 21.000 Nederlandse horecazaken overkoepelt.
De Europese Commissie vond de vier woensdag schuldig aan kartelvorming en gaf Heineken, Grolsch en Bavaria een boete van 274 miljoen euro. De boete voor Heineken komt op 219 miljoen, voor Grolsch op bijna 32 miljoen, en Bavaria moet bijna 23 miljoen euro betalen. InBev ontliep een boete van 84,3 miljoen omdat de groep Europa tipte over het bierkartel en de bewijzen leverde. Het onderzoek had betrekking op mededingingskwesties in de jaren 1996 tot en met 1999.
"De boetes van de Europese Commissie bewijzen dat we al jaren te veel betalen", zegt KHN. Daarom bereidt de vereniging een claim voor om de ondernemers schadeloos te stellen. KHN eist ook dat de brouwerijen een prijsverlaging doorvoeren.

Gisterenavond weer eens op controle geweest bij onze gynaecoloog te Lokeren. Ons 'boeleke' groeit als kool, 'het' weegt nu 1,4 kg en zo te zien is alles er op en er aan. Fleur weegt nu 70 kg, dat betekent dat er 12 extra kilo's zijn bijgekomen. Pieter en Cédric zijn voor de eerste keer meegeweest om hun 'zusje/broertje' te zien. Ons 'boeleke' was heel wakker en heeft eens gelachen voor de 'foto', hierboven. Hieronder nogmaals Fleur met haar bolle buikje.

Dinsdagavond: WD – 6,4 km – 0:32:45 (11,73 km/h – 5,12 min/km)

Wederom een heerlijk loopweertje vanavond voor dit kort loopje. Na anderhalve kilometer inlopen twintig minuten in ‘wedstrijdtempo’ gelopen – naar schatting 4:50 min/km, en daarna rustig enkele minuten uitgelopen. Bij de wilde eenden opvallend veel mannetjes die maar wat ronddobberden terwijl de vrouwtjes de eieren uitbroeden. Ze zochten met zes, zeven of meer mekaars gezelschap op, terwijl er een maand geleden overal gevechten uitbraken zodra er een te dicht in de buurt van de andere kwam. Nu leken ze maar wat doelloos te lummelen met een samenhorigheid net zoals aanstaande vaders in de wachtzaal van de materniteit. Eén vrouwtjeseend merkte ik op met een kroost van wel negen stuks, die zal nog veel werk voor de boeg hebben.

Afgelopen zondag nog eens kunnen gaan wandelen en we kozen deze maal een onbekend gebied voor ons, niet Vlaanderen of Wallonië maar Noord-Frankrijk. Wandelclub ‘Randonneurs du polders’ organiseerde zijn 5^de Rando Watergang te Ghyvelde, gelegen een drietal kilometers onder Adinkerke. Gestart kort na de middag, kozen we voor de kleinste afstand (7 km) omdat meer kilometers voor Fleur niet meer mogelijk zijn. Het bleek een goed idee te zijn, terwijl de temperaturen in het binnenland opliepen tot 28°C – de warmste 15 april ooit – bleef door de frisse zeebries de temperatuur heel aangenaam rond de 20°C. Eerst werden we door het dorpje zelf geloodst, de huizen en tuinen bleken allemaal heel verzorgd, een kalme rust uitstralend en in heel wat tuinen werden de barbeques ontstoken. Ghyvelde, waarvan de oorsprong teruggaat tot de 10^de eeuw (Gilles-velde) telt nu 3364 inwoners. Daarna werden we het fossiele duingebied van Ghyvelde ingestuurd. Het duingebied van Ghyvelde en, in het verlengde daarvan, de Cabourgduinen in België vormen een van de meest markante natuurgebieden van Europa. Het zijn de laatste fossiele duinen, zo genoemd omdat ze ontkalkt zijn. De fossiele duinengordel strekt zich uit van Ghyvelde (Frankrijk) tot Adinkerke (België) over een lengte van 5 km en een breedte van 600 m. Tegenwoordig ligt hij drie kilometer landinwaarts op de vroegere kustlijn van vijfduizend jaar geleden, toen de zee zich nog niet teruggetrokken had en hier een warmer klimaat heerste. In tegenstelling tot de kustduinen die ontstonden omstreeks de 9^de en 10^de eeuw, krijgt de fossiele duin geen nieuw materiaal meer dat van het strand afkomstig is (schelpen uit kalk). Ze heeft zich mettertijd gefixeerd, wat heeft geleid tot de verzuring van dit milieu met een extreem arme bodem. Zo ontstondt hier een zeldzame en specifieke fauna en flora. De rest van deze prachtige wandeling zouden we volledig in dit uniek natuurgebied, met aansluitend de Mathieux-vijver doorbrengen. Op de rustpost, die in het gebied opgericht werd, kregen we niet alleen gratis water aangeboden, maar daarbij ook een Pepsi Max en een zakje chips. Een selectie uit het aanzienlijk aantal foto’s zal deze week in ons “wandel-album” geplaatst worden. Ook degenen die de langere afstanden bewandelden, met onder andere de zeedijk van Bray-Dunes, de duinen van de Perroquet en het dorpje Zuydcoote, spraken niets anders dan lof over de prima organisatie en in de grote “Salle des fêtes” kon men zelfs de wielerwedstrijd op een groot scherm volgen. Dit wordt door ons aanzien als een echte topwandeling en een aanrader voor elke wandelaar en natuurliefhebber.

Zondagochtend: DL1 – 11,2 km – 1:08:00 (9,88 km/h – 6,07 min/km)

Vanochtend om negen uur vertrokken voor een vetloopje, op de nuchtere maag. Het was al wreed warm vanmorgen. Mijn gedachten waren bij al die lopers die vandaag aan de start staan bij de marathon in Rotterdam en Parijs. De voorspelde 27-28°C zijn eigenlijk te hoge temperaturen voor het lopen van een marathon. Hopelijk doet dat niet velen de das om. Verder kijk ik natuurlijk uit naar de verhalen die de volgende dagen op de blogs zullen verschijnen, we hebben weer heel wat leeswerk voor de boeg.