Dinsdagavond: IT – 7,6 km – 0:43:15 (10,54 km/h – 5,69 min/km)

De gehele godganse dag geregend, niet bepaald uitnodigend om nog ’s avonds te gaan lopen. Ook al geen prettige voormiddag gehad. We zijn vanmorgen met een grote delegatie van op het werk naar een begrafenis geweest. De vrouw van een collega, amper 37 jaar oud, na anderhalf jaar de strijd verloren tegen kanker, daarbij ook een zoontje van amper tien jaar achterlatend. Een serene kerkdienst, die niet alleen door mij maar ook door velen onder ons zeer emotioneel ervaren werd, onmacht, woede, waarom…
De intervaltraining ingekort - 2 sessies 5x300m in 90 sec / R:100m -  maar toch blij dat ik door de regen gelopen heb, de gedachten even de vrije loop latend, therapeutisch werkend zo’n loopje. En dan is er thuis het vrouwtje dat van een aantal ‘restjes’ een lekkere maaltijd in elkaar geflanst had. Wij prijzen ons gelukkig met elkaar en hopen dat we samen oud zullen worden, maar que sera??
Hieronder nog een fotootje van Brugge, vrijdag genomen terwijl de zon gretig boven ons scheen.

Zondagnamiddag: TL – 14,2 km – 1:19:30 (10,72 km/h – 5,6 min/km)

Na een fantastisch (Bourgondisch) weekendje Brugge waren we zondagnamiddag terug thuis. Voor Fleur was het lichamelijk zwaar geweest, zij kon enkele uurtjes rust gebruiken om een beetje te recupereren. Ik had nog genoeg energie over om een tempoloopje in te lassen. Deze maal een training in marathontempo – volgens mijn planning zal dit 5:40 (5,66) min/km zijn. De eerste tien minuten gingen wat stroef maar daarna vlotte het opperbest. Dit is een tempo dat ik gemakkelijk drie uren vol houd. Of dit vier uur lang – een volledige marathon – gaat lukken, zal ik nog moeten afwachten.
Alvast een eerste foto van Brugge, een voorsmaakje op wat nog gaat komen. De volgende dagen volgen zeker nog enkele verhalen en een heleboel foto’s.

Een Duvel drinkt men best op dagen die eindigen op een G... Maar op de andere dagen smaakt hij ook!

Woensdagavond: DL1 – 11,2 km – 1:09:30 (9,67 km/u – 6,21 min/km)

Alhoewel de voorspellingen van 13°C vandaag misschien wel klopten, mooi weer was het allicht niet. In de voormiddag was het nog vrij zonnig, maar in Kalmthout, waar ik op cursus was, trok in de namiddag een zwaar onweer over, met donder en bliksem, veel wind en hagelbollen. Op het thuisfront in Wachtebeke was het de gehele dag vrij zonnig met af en toe wat regen , wel veel wind, wat een verschil! Thuisgekomen was dan ook het zonnetje van de partij zodat ik meteen de loopspullen aangedaan heb en hop, naar buiten. De bedoeling was een duurloop in 6:20 (6,33) min/km. Het eerste gedeelte wind in de rug liep ik wel een minuutje te snel (6,07 min/km), maar het tweede gedeelte kreeg ik de wind vol op kop. Vermits zowel rechts als links van mij het grootste gedeelte van het parcours enkel open polderlandschap is – weilanden, akkers – heeft de wind daar vrij spel en was het tevens voor mij een goede krachttraining. Deze maal wel perfect op tijd gelopen – 6,34 min/km. Al met al weer tevreden over een vlotte training.
Deze laatste training brengt mijn maandtotaal op 105,8 km, niet zo slecht vermits ik twee volledige weken heb stilgelegen.

Dinsdagnamiddag: IT – 7,4 km – 0:40:45 (10,90 km/h – 5,51 min/km)

Gisteren dronk ik dit lekker biertje, gebrouwen in microbrouwerij Unibroue uit Chambly, Quebec, Canada. Een donkerblond biertje, 9% alc.vol, driedubbel gegist, waarvan de laatste hergisting in de fles. Een bier met een rijk aroma, volle kruidige smaak, heel uitgebalanceerd en een lange afdronk. Een topbiertje dus, dat volgens de brouwers “behoort tot de klasse van de grote trappistbieren”. Het bier ‘La Fin du Monde’ word sinds 1994 gebrouwen en dit – aldus de website – ter ere van de grote ontdekkingsreizigers die dachten dat het einde van de wereld te bereiken toen ze Amerika ontdekten.
De brouwers André Dion en Serge Racine kregen in 1990 niet zo gauw een brouwvergunning te pakken in Quebec en kochten daarom een in financiële nood verkeerde brouwerij op, het begin van Unibroue. In de lente van 1992 gingen ze met een Belgische brouwer in zee en zo ontstond hun eerste eigen brouwsel ‘Blanche de Chambly’. Wat opzoekwerk bevestigde mijn vermoeden wie die Belgische brouwer was, namelijk Pierre Celis (brouwerij De Kluis, Hoegaarden) die na de overname door Interbrew in 1991 uitgeweken was naar Texas. Pierre Celis bevindt zich sinds vorig jaar terug in Texas waar hij een opnieuw een “Ale” op de markt wil brengen.
Verder opzoekwerk bracht mij op een Amerikaanse blog waar heel wat bieren besproken werden en dit biertje heel positieve kritieken kreeg met de vermelding: “for Belgian Strong Pale Ale lovers”.

Opgelet voor de mensen die mijn ‘colums’ misschiens iets te letterlijk of te serieus opnemen, het is het dagelijkse leven, maar in een prettige leesstijl gegoten. Denk nu aub niet dat Dirk, niet goed voor me zorgt, integendeel. Hij kookt, strijkt, wast….voor me als ik effe nie meer uit de voeten kan.Wat van veel mannen helaas niet kan gezegd worden. Als ik schrijf is dat met een kwinkslag, en denk ik ook vaak aan de algemene vrouw die dit soort situaties heus wel tegenkomt. Ik hou van drama. Dus mensen, ik heb wel degelijk een ‘gouden man’ in huis!
Fleur

We staan inderdaad allebei even graag in de keuken. En de steun aan elkander is wederzijds, want zonder steun van Fleur zou het me ook niet lukken de nodige tijd vrij te maken om mijn kilometers te malen. Daarbij zorgt ze steeds voor de nodige calorieën en koolhydraten tijdens mijn voorbereiding voor de marathon. Dus kan ik me ook een gelukkig man prijzen!
Dirk

Zondagnamiddag: DL1 – 18 km – 2:00:30 (8,96 km/h – 6,69 min/km)

Vandaag een trage duurloop van twee uur aan 6:40 min/km (9 min/km). En quasi perfect het trage tempo gelopen, het eerste deel zat ik vijf seconden voor op schema, maar het tweede helft ging het 35 seconden trager. Toen ik Moerbeke-Waas passeerde, aan de achterkant van de Moervaart, kwam de muziek aldaar in de straten boven m’n mp3-speler uit. Er bleek daar een carnavalstoet te passeren, hoe groot ze was kon ik niet zien, maar lawaai maakte ze wel. Ik ben geen carnavalliefhebber, dus ben ik al blij dat wij er in Wachtebeke van gespaard blijven. Het was ook niet echt prettig weer, niet voor de carnavalstoet, ook niet voor het lopen. Er viel regelmatig miezerige regen en de gure wind die erna volgde zorgde dat het koud aanvoelde, zeker bij zo’n trage duurloop. Over de training zelf ben ik tevreden, het ging vrij vlot. Met de zesde training deze week komt het weektotaal op 67,2 km.

Zaterdagnamiddag: WD – 11,2 km – 1:01:30 (10,93 km/h – 5,49 min/km)

Geprobeerd om tussen de buien door te lopen, wat spijtig genoeg niet gelukt is. De laatste tien minuten kreeg ik een flinke klets regen over me zodat ik druipend terug thuis kwam. Een wisselende duurloop stond op het programma, twee maal vier kilometer aan 5 min/km (Recup: 5 min). Ik had de indruk dat het tweede deel met wind op kop trager ging, maar dat bleek niet waar te zijn – halfweg op 0:30:45, dus perfect hetzelfde tempo.
Vandaag nog eens de MP3-speler meegedaan, met een nieuwe mix van muziek allerhande. Het hardere werk – Aerosmith, Rammstein, Apocalyptica, Black Sabbath, Guns ’n Roses, Bon Jovi – Deep Purple, Pink Floyd, de betere countrymuziek – o.a. Johnny Cash, June Carter, Kenny Rogers, Dolly Parton, Tammy Wynette – Counting Crows, Katie Melua, Tom Waits en een portie Gothic – Nightwish, Evanescence, Within Temptation. Dit is weer voldoende voor heel wat loopuren en veel kans dat het looptempo mee ‘schommelt’ met de muziek.
Onderstaande foto is ook genomen tijdens de wandeling in Zele, waar we zoals gewoonlijk in Vlaanderen weer heel wat kapelletjes gepasseerd zijn.

Naarmate de weken voorbij vliegen, wordt het in de regio tussen borsten en vulva steeds drukker… Ik begon hem/haar (ik weet het al!) al te ontwaren met kleine zachte tikjes, meestal ’s avonds in mijn heerlijke bed (en oh ik hou zo van mijn bed!) Maar de laatste 14 dagen begint ‘de kleine’ flink keet te schoppen in mijn binnenwanden. (Het zijn gelukkig zachte wanden: sorry, beroepsmisvorming) Het is daar gelijk een jongerencafé…blauwe plekken blijven me godzijdank bespaard. Wat gaat dat een uitbundig mensje worden!
Nog zo één. Vader en twee zonen zijn ook van dat soort, terwijl ik meer het type ben die rustiger en doordachter in het leven sta. Sta me bij! Nou ja, als het éénmaal zover is, zal mama deze vier hyperactievelingen wel eens op kousenvoeten verlaten om een dagje heerlijk te gaan shoppen in Gent, uiteraard met koffie en taart achteraf om de buitenissige aankopen even te verzachten.
Ik wed erom dat, als ik terug ten huize ben, niemand maar dan ook niemand mijn vlucht naar ‘mijn-eigen-gedachten-even-te-willen-horen’ ook maar heeft opgemerkt. Waar ik dan wel weer heel zeker van ben, is de vraag die ze me zullen stellen: “ Schat, mams…wat eten we vanavond?” Een vraag die me al vaak koude rillingen en een zweem van lichte ergernis heeft bezorgd. Floep! Weg dagje uit. Iemand die daar een aardig handje van weg heeft is Dirk. Van zodra hij honger heeft en dat mag op eender welk tijdstip zijn (meestal de meest onmogelijke) werpt hij me die vraag toe. En dan mag jij juist twee minuutjes op je gemak zitten of met iets ontspannend bezig zijn, gerust laten ze je nooit. Herkenbaar? Ik krijg zo langzamerhand het benauwde gevoel dat ik hier een wandelende voedselbank ben, en binnenkort komt daar een lichte variant op: een melkfabriek, wegens personeelsuitbreiding.
Trouwens, er is al enige, soms pijnlijke, bedrijvigheid in die twee bollen bezig. Als ik mijn beha wil uitdoen gaat dit gepaard met een lichte aauw…Witte kristalletjes sieren de cups. Straks kan ik hier de zuurtegraad nog in opmeten! Ook mijn onderlaken blijft er niet van gespaard.
Ja,ja het MOEDERSCHAP staat voor de deur en zolang baby trampoline wil springen in mijn zachte logeerkamer doet hij/zij maar. Maar van zodra één voetje buiten… begint het leven met mega-jumps, en met evenveel of meer pijnlijk vallen en opstaan. En dat zachte kussen? Dat is en blijft MAMA.

Fleur

Donderdagvoormiddag: DL1 – 14,2 km – 1:24:20 (10,1 km/h – 5,94 min/km)

Vandaag bouwden we verder op volgens schema. Deze maal stond een iets langere duurloop aan 6 min/km op het programma. Het zonnetje werd een beetje bedekt door hoge sluierwolken en een fris windje zorgde er voor dat het iets frisser aanvoelde als de voorspelde 12°C, niettemin een heerlijk loopweer. Ik kan weer tevreden terugblikken op een vlotte training. Het laatste stuk voelde ik wel wat vermoeidheid opkomen, wat heel logisch was omdat deze loop op de nuchtere maag werd gedaan – vetverbranding! Morgen wordt er een rustdag ingelast, zodat de spieren kunnen recupereren, rustdagen zijn heel belangrijk in de opbouw naar de marathon toe.

Woensdagavond: DL1 – 7,4 km – 0:44:20 (10 km/h – 6 min/km)

Dinsdagmiddag: IT – 10 km – 0:56:30 (10,62 km/h – 5,65 min/km)

Zondag passeerden we tijdens de wandeling langs de Zele-dijk deze taverne ‘t Schipken, waar we een geslaagde tussenstop hielden. Het oorspronkelijke huis is helemaal gerenoveerd en een brandende houtkachel nodigde uit om hier iets te eten of te drinken. Achteraan werd een heel grote veranda gebouwd, die zondagnamiddag goed gevuld was. Het interieur was gezellig ingericht, in verschillende grijstinten geverfd en een heleboel oude foto’s versierden de muren. Spijtig dat de plafondbalken mee geverfd waren, maar dat is enkel onze persoonlijke voorkeur. De taverne biedt een ruime keuze gerechten – specialiteit is scampi’s – redelijk wat bieren en een aanbod van snacks, pannenkoeken en desserts. Wij kozen beiden voor een ‘croque-special. Bij de ‘croque-monsieur’ kregen we een grote kom bolognaisesaus en alles kwam superverzorgd op het bord (zie foto).

De bediening was door de drukte nogal snel en onpersoonlijk maar zodra het wat rustiger geworden was werden we vriendelijk bediend. Een Duvel kost hier slechts 2,25 €, een van de weinige plaatsen waar men nog minder dan 2,5 € betaald. Fleur bestelde daarna een overheerlijke chocomousse terwijl ik kon genieten van een al even smakelijke Dame-blanche. Met heel wat moeite hebben we meer dan een uur later onze wandeling verder gezet. Dit is een taverne waar we zeker nog gaan terugkomen.

Maandagochtend: DL1 – 6,4 km – 0:38:00 (10,11 km/h – 5,94 min/km)

Vanmorgen hetzelfde parcours gelopen als gisteren. Het was Gie ook al opgevallen, tijdens zijn wandeling zaterdag in het krekengebied, inderdaad de vogels denken dat de lente er aan komt. Zij gaan voort op het klimaat en niet zoals wij op de kalender. Waterhoenen en meerkoeten hebben hun terrein afgebakend, en wee de indringer! Die wordt met veel getoeter en geklapwiek weggejaagd. Bij de wilde eenden zijn al heel wat koppeltjes gevormd en de alleenstaande mannetjes gedragen zich bijzonder agressief ten opzichte van elkaar. Hier en daar zag ik een vrouwtje met twee mannetjes rond zich. Ik denk niet dat mevrouw in is voor een triootje, maar dat ze gewoon haar keuze nog niet gemaakt heeft.
Een loopje van zes kilometer aan 6 min/km gelopen volgens schema, echt vlot ging het nog niet. Ik had ook niet anders verwacht, hiervoor zal ik nog enkele weken geduld voor moeten hebben.
De foto is gisteren genomen tijdens de wandeling in Zele.

Zondagochtend: WD – 6,4 km – 0:35:00 (10,97 km/h – 5,47 min/km)

Het leek wel lente langs de Moervaart deze zondagochtend! Enkele eigenaars deden al een grondige schoonmaak van hun plezierboten, die aan de oevers lagen te blinken. De grauwe ganzen maakten een lawaai van jewelste terwijl ze hun territorium afbakenden en de koppeltjes gevormd werden. Grote en kleine groepen wielertoeristen, wandelaars met of zonder hond en joggers gebruikten het pad langs de vaart en zelfs al enkele kajakkers hadden zich het water op gewaagd. De zon bleef nog een beetje verborgen achter de wolken maar de temperaturen deden ons aan de lente herinneren.