Vrijdagavond: wedstrijd – 12,75 km – 0:57:45 (4,53 min/km – 13,25 km/h)

Bierbrouwer Inbev heeft van het International Taste and Quality Institute (ITQI) een 'crystal award' gekregen voor het abdijbier Leffe Blond. De prijs werd toegekend nadat Leffe Blond drie jaar na elkaar de hoogste onderscheiding kreeg. Leffe is een van de vier 'global brands' van InBev.
Het ITQI bestaat uit professionele juryleden, waaronder befaamde Europese koks, drankexperts en sommeliers.

Vorige week vrijdag zijn we met de fotoclub “Kunstligt” de studio ingedoken, waar we leerden werken met de flitsinstallatie van de club. Enkele jonge koppeltjes waren de vrijwillige ‘modellen’ van dienst. Onze resultaten zijn hier te zien. Maandag was het dan mijn beurt om diezelfde studio in te duiken en het geleerde meteen in de praktijk te brengen. Deze maal was Fleur het ‘onderwerp’. Ik wilde haar en haar 36 weken dikke buik – met een diameter van 112cm – vereeuwigen. De foto’s zullen hier niet te zien zijn, die zijn voor ons privaat zwangerschapsfotoboek. Met uitzondering van deze ene foto die we allebei ook wel heel leuk vinden.

Woensdagavond: DL1 – 7,4 km – 0:42:20 (10,49 km/ h – 5,72 min/km)

Deze maal een rustig loopje omdat ik vrijdag een wedstrijd gepland heb. Een lekker fris windje langs de Moervaart zorgde voor een aangenaam loopweer. De mp3-speler mee en deze maal Gothic-muziek – Nightwish, Evanescence, Within Temptation – in de oren. Ik moet alleen opletten dat ik tijdens de snellere nummers niet te rap begin te lopen. Er wordt onder de bloggers wel meer verteld over muziek tijdens het lopen. Ikzelf loop veel met muziek tijdens de donkere winteravonden, maar in lente en zomer heel weinig. Ik geniet liever van de geluiden in de natuur zelf. Tijdens een wedstrijd en intervals nooit, is veel te lastig.
Een open vraag voor de loopbloggers: Wat vinden jullie van het gebruik van de mp3-speler tijdens wedstrijden en lopen jullie met muziek tijdens de trainingen. Zo ja, wat is jullie favoriete muziek?

Maandagnamiddag: IT – 11,2 km – 0:58:00 (11,59 km/h – 5,18 min/km)

Vier drukke dagen achter de rug, waarbij het mij telkens aan tijd ontbrak om een uurtje vrij te maken voor het lopen. Vandaag vroeger gestopt met werken zodat ik een dikke twee uur vroeger thuis was. Warm vandaag (24°C) en gelukkig is de processierupsenplaag (nog?) niet gearriveerd in Wachtebeke zodat het lopen niet vergald werd. Deze maal een intensieve intervaltraining – 12x 400m in T10K (4:30 min/km), R: 200m. Het zweet leek wel met liters tegelijk van mij te stromen maar het tempo tot de laatste interval kunnen volhouden. Heel tevreden over deze training.

Onderstaande foto is genomen donderdag in Breendonk waar de lokale wielertoeristen zich klaar maakten voor een avondrit. Niet verwonderlijk worden deze gesponsord door de lokale brouwerij. Er zal waarschijnlijk achteraf – zoals echte wielertoeristen – ook menig Duveltje gedronken worden.

Brouwerij Duvel Moortgat is dit jaar de laureaat van de 'Leeuw van de Export'. Duvel Moortgat krijgt de prijs omdat het toch sterk weet te groeien in enkele verzadigde biermarkten. Met de prijs beloont Flanders Investement & Trade (FIT) bedrijven die op het vlak van export 'toonaangevende prestaties' leveren.
Duvel Moortgat, die speciaalbieren als Duvel en Maredsous brouwt, is er volgens FIT 'dankzij zijn innovatieve exportstrategie' in geslaagd een opmerkelijke groei te realiseren. 'Het buitenlandse aandeel in de totale omzet van de groep steeg van 15 procent in 1999 tot ongeveer 40 procent in 2007. De buitenlandse omzet steeg met 114 procent op vijf jaar', zegt FIT. 'Ook de vele projecten rond hedendaagse kunst, cultuur en muziek maken van Duvel Moortgat een opmerkelijke winnaar', luidt het nog.

Donderdagavond hebben we met een deel van ons team van het werk een begeleid bezoek gebracht aan de brouwerij en konden we meteen kennismaken met het nieuwe onthaalcentrum. Eerst een korte voorstelling van de verschillende bieren die hier gebrouwen worden en een filmpje, waarna we vragen konden stellen. Dan volgde een bezoek met gids aan de brouwerij. Momenteel bouwt men een nieuwe brouwzaal waarna de productie zal verdriedubbelen! De nieuwe bottelarij had ik reeds in het verleden bezocht maar ze blijft indrukwekkend (foto). De flesjes die hier afgevuld worden op één uur krijg ik in mijn hele leven niet uitgedronken. Daarna natuurlijk het voornaamste gedeelte. Eerst werd getoond hoe men een Duvel dient uit te schenken, iets wat spijtig genoeg veel cafe-uitbaters niet onder de knie hebben. We hadden de keuze om enkele van hun bieren te degusteren (o.a. Duvel, Maredsous, Vedett) met een boterhammetje er bij. Om 22u was het bezoek voorbij en kregen we bij het buitengaan een mooi pakket van Maredsous mee (alle drie de verschillende bieren en een maredsousglas). Een heel leuk aandenken van een geslaagde avond.

Zondagnamiddag zijn we binnengesprongen in een café dat al een tijd op ons lijstje stond, “Bij den bok” in Oordegem. De grote attractie is hier de trappistdrinkende bok, reeds sinds meer dan vijftig jaar een traditie. Momenteel is de oudste bok 14 jaar oud. Zijn voorgangers hebben ook een eeuwige plaats gekregen in het café (zie foto). “Bij den Bok” is een grote gezellige taverne die kraaknetjes was. Vermits het vrij rustig was kwam de gastvrouw Nicole bij ons zitten, waar we een heel lange babbel mee gemaakt hebben. Daarbij genietend van een lekker Leutebokbier van't vat. Zo kwamen we te weten dat zij reeds 45 jaar achter de toog staat, eerst als jonge dochter bij haar ouders, nadien samen met haar man Eddy. Momenteel zijn ze enkel maar op vrijdag, zaterdag en zondag meer geopend. Als je één van de bokken wil zien, kun je hem trakteren op een trappist. Altijd leuk om te zien hoe deze in een mum van tijd zijn biertje binnen werkt!

Woensdagavond: DL1 – 7,4 km – 0:42:00 (10,57 km/h – 5,68 min/km)

Deze avond opnieuw voor het avondeten een loopje proberen, deze maal met wat countrymuziek in de oren. Na het débacle van gisteren ging het vandaag toch al iets beter. Nog niet echt schitterend maar op het einde begon het zelfs al iets beter te vlotten. De eerste 3,7 km in 21:15, de tweede in 20:45. De dreigende regenwolken hingen boven mij, maar ook deze maal had ik geluk en bleef de regen voorlopig nog uit.

Het Karakterbierweekend wordt georganiseerd door H.O.P. (Heerlijk Objectief Proeven) en gaat door op 2 en 3 juni 2007 (van 14 tot 23 uur) in Zaal CC "De Stringe", Ommersheimplein 4, te Vichte
Het Karakterbierweekend is uiterst geschikt voor: Levensgenieters - Lekkerbekken en Smulpapen - mensen die hun bierhorizon willen verruimen - mensen in het bezit van geoefende smaakpapillen en reukorgaan - mensen die andere smaken en geuren willen ontdekken - mensen met K die bier lusten met B - mensen die gewoon houden van gezelligheid. (klik op de foto voor meer info)

Dinsdagavond: WD – 6,4 km – 0:34:30 (11,13 km/h – 5,39 min/km)

Rubberen benen vandaag, totaal krachteloos en ik voelde het al vanaf de eerste stappen. Na vijf minuten had ik de neiging om terug te keren. Nochtans was het een prima weertje geworden, veel blauwe lucht en de zon die zijn warmte afgaf. De geplande versnellingen (3x 2000m aan 5 min/km) gereduceerd tot 2x 1000m aan 5 min/km. Mijn geplande loop een vijftal kilometer ingekort en aan de Kalvebrug reeds terug gedraaid, de Terwestbrug zou vandaag een brug te ver geweest zijn. Een totale off-day, puffen en zweten, eentje om snel te vergeten. Volgende keer beter!

Zondagochtend: DL1 – 10 km – 0:57:00 (10,53 km/h – 5,7 min/km)

Deze ochtend – op de nuchtere maag – de baan op voor een vetloop van 10 km. Het voelde aanvankelijk koeler aan dan gisteren, door de frisse wind of misschien ook door de regenval van deze nacht. Maar telkenmale de zon door de wolken brak, bracht die heel wat warmte mee. Hopelijk hebben ze dit ideaal loopweer ook in onze hoofdstad, waar tienduizenden lopers present zijn voor de 20 km van Brussel. Aan de talrijke bloggers wens ik veel succes toe en hun verhalen zal ik zeker de komende dagen lezen. Vandaag rustig gelopen en op het einde drie versnellingen gedaan. Het was aangenaam lopen doorheen een oase van verschillende tintschakeringen groen. En omdat ik bijna alleen doorheen dit gebied liep had ik even de neiging om keihard te roepen, “Groen!”.

Zaterdagnamiddag: DL1 – 9,1 km – 0:52:50 (10,34 km/h – 5,8 min/km)

Deze maal nog eens een parcours genomen dat ik al een hele tijd niet meer gelopen had, kwestie van wat variatie te brengen. Zwaar bewolkt maar geen buien, dat zorgde er voor dat het weer aangenaam lopen was. Rustig loopje gedaan deze keer dat bijzonder vlot ging. Al een paar nachten een goede nachtrust gehad en wat langer geslapen dan anders en dat laat zich ook onmiddellijk voelen tijdens het lopen.
Bijgevoegd fotootje ook vorige week genomen langs de Moervaart en omgezet naar zwartwit.

We hebben nog een reeks foto’s liggen van Brugge, die ik tussendoor op de blog zal plaatsen.
De Jeruzalemkerk, ook kerk van het Heilig Graf genoemd, werd in de 15de eeuw gebouwd door de familie Adornes. De eerste Adorno, Oppicino, afkomstig uit Genua, was bevriend met de graaf van Vlaanderen Gewijde van Dampierre. Hij vestigde zich in onze streek en stierf alhier in 1307. De Adornes werden vooraanstaande figuren in het middeleeuwse Brugge. In het begin van de 15de eeuw besloten zij naast hun bestaande herenwoning, die nog steeds bestaat, een kleine stenen kapel te bouwen teneinde een houten kapel die bouwvallig was te vervangen. Een Pauselijke Bul van Martinus V (12 mei 1427) gaf hen daarvoor de toelating. De traditie zegt dat Jacob Adorno (+1465) en zijn broeder Pieter (+1464) een pelgrimstocht ondernamen naar Jeruzalem en zich lieten inspireren door het grondplan van de kerk van het Heilig Graf aldaar. Doordat de originele Heilige Grafkerk tijdens de 16e eeuw in vlammen opging, en er geen iconografische bronnen over zijn gevonden, zal dit steeds een hypothese te blijven. De huidige kerk heeft nog steeds de vorm van toen. Dit is ondermeer te danken aan het feit dat ze als privé-bezit tijdens de Beeldenstorm ongemoeid werd gelaten.
Boven het altaar een hoog verheven beeldhouwwerk uit witsteen (vroeger gepolychromeerd) ter herinnering aan Golgotha. Het stelt passie en foltertuigen van Christus voor (foto).

Donderdagavond: IT – 7,4 km – 0:37:45 (11,86 km/h – 5,06 min/km)

Warm was het zeker nog om 19u, en er stond een pittige intervaltraining op het programma. Deze maal na het inlopen gestart met versnellingen – 7x 400m aan tempo 4 min/km, R:1,5 min. De bedoeling was eigenlijk acht versnellingen te doen, maar bij de zevende 400m had ik de grootste moeite om het tempo vol te houden daarom besloten het daar bij te houden. Emmers zweet verloren onderweg, zo leek het wel. Daarna houtskool op de barbecue, en de douche in. Vanavond nog eens gezellig buiten gegeten, en een lekkere Lambinus honingbier er bij om het verloren vocht bij te vullen. De calorieën zijn weer bijgevuld.

Dirk Van Esbroeck, geboren in Gent op 1 juni 1946, groeit op in Argentinië en ontdekt zijn geboorteland als hij achttien is geworden. In 1970 studeert hij af aan het RITCS, afdeling film, en is hij korte tijd werkzaam bij het productiehuis van cineast Roland Verhavert. In 1972 kiest hij resoluut voor de muziekwereld en gaat spelen bij de groep Rum, die een van de toonaangevende ensembles binnen de Europese folkrevival van de jaren 70 en 80 zal worden. Halverwege de jaren zeventig ontmoet hij gitarist Juan Masondo en van dan af krijgt ook de Zuid-Amerikaanse muziek een belangrijke plaats binnen zijn podiumleven.
Rum slaat een nieuwe richting in, en het duo Van Esbroeck-Masondo wordt met de komst van bandoneonspeler Alfredo Marcucci een trio, om later tot het sextet Tango al Sur te worden omgevormd. Van Esbroeck neemt deel aan enkele spraakmakende projecten: De Islandsuite, Het Zwarte Goud en Café B, maar hij heeft meer pijlen op zijn boog: hij componeert voor theater en film en bouwt 20 jaar lang samen met Christel Borghlevens en Guido Desimpelaere een nieuwe origineel repertorium op dat voornamelijk is gebaseerd op Nederlandstalige poëzie. ‘Van op de hoge brug’, ‘De zee en haar oevers’, ‘De Papieren Piraat’ , ‘Vliegen’ en ‘La Voyageuse’ zijn de titels van deze programma’s.
Met componist Dirk Brossé maakt Van Esbroeck de creatie van diens symfonisch werk La Soledad de America Latina mee, en met ’De Pampa’s’ brengt hij een eigen creatie, dit laatste in gezelschap van Charles Cornette en Hilde Uitterlinden. Met hen werkt hij ook aan programma’s rond Pablo Neruda en Federico Garcia Lorca. Van Esbroeck speelt ook een hoofdrol in ’Maria de Buenos Aires’ van Astor Piazzolla en Horacio Ferrer in een productie van I Fiamminghi. Hij toerde samen met zangeres Elsje Helewaut, schrijver Bart Plouvier en Wigbert met de productie ’Van alle landen thuis’ en met zijn groep en dichter Geert van Istendael brengt hij de productie ’Taalmachine’.
Met het programma ’Patagon, Patagonië’, waar hij de laatste jaren mee toerde, bracht Dirk samen met Alfredo Marcucci, Juan Masondo, Carlos Diaz een hommage aan het land waar hij opgroeide.
In 2002 werd bij Dirk Van Esbroeck blaaskanker vastgesteld. In ’Leven’, het magazine van de Vlaamse Liga tegen Kanker, getuigde hij in april 2006: 'Ik voél me niet een zieke man. Ik kan reizen en blijven optreden. Professioneel bezig blijven, dat is werkelijk een godsgeschenk. Muziek maken, creatief bezig zijn geeft mij veel voldoening en moed.' (bron: Het Nieuwsblad)

Ik had het geluk eenmaal een optreden van Van Esbroeck-Masondo mee te maken een zevental jaar geleden in Kieldrecht. Een beetje uit nieuwsgierigheid ging ik daar naartoe, mede omdat mij al honderden malen de vraag gesteld werd: ‘Ben jij die zanger?”. Het verraste mij gisterenmorgen toen ik ‘mijn’ overlijdensbericht op de radio hoorde, waar ik vandaag natuurlijk constant over aangesproken word. Maar voor degene die nog zouden twijfelen: “I’m alive and kicking (and running)!!”