Alle teksten van deze blog mogen gecopieerd worden en zijn beschikbaar onder CC-BY-SA/GFDL
Omdat de rijen met blogs die ik regelmatig bezoek helemaal onoverzichtelijk werden, zijn deze nu in een apart 'hoekje' ondergebracht, samen met de websites van mijn persoonlijke interesses. Gewoon hieronder aanklikken.
Foto's van al de wandelingen in ons "Fotoboek Wandelingen"
Ik loop met Asics Gel Kayano
We fotograferen met de Nikon D80
Mijn mountainbike
Loopkilometers 2009 Januari: 80,7 km (9x) Februari: 30 km (4x) Maart : 26,8 km (3x) April: 6 km (1x) Mei: 74,5 km (8x) Juni: 42,9 km (10x) Juli: 52,8 km (7x) Augustus: 98,7 km (8x) September: 110,2 km (9x) Oktober: 44,8 km (6x) November: 7 km (2x) December: 8 km (2x)
Loopkilometers 2010 Januari: 8 km (2x) Februari: 13 km (3x) Maart : 41,3 km (7x) April: 69,2 km (8x) Mei: 4 km (1x) Juni: 34,7 km (7x) Juli: 55 km (8x) Augustus: 24,8 km (3x) September: 32,6 km (5x) Oktober: 70,9 km (8x) November: 98,3 km (11x) December: 30,6 km (3x)
Loopkilometers 2011 Januari: 53,1 km (8x) Februari: 76 km (9x) Maart : 88,1 km (9x) April: 48,4 km (6x) Mei: 66,6 km (6x) Juni: 47 km (5x) Juli: 0 km (x) Augustus: 27,5 km (5x) September: 0 km (x) Oktober: 13,2 km (3x) November: 0 km (x) December: 41,1 km (9x)
Loopkilometers 2012 Januari: 87,9 km (11x) Februari: x km (x) Maart : x km (x) April: x km (x) Mei: x km (x) Juni: x km (x) Juli: x km (x) Augustus: x km (x) September: x km (x) Oktober: x km (x) November: x km (x) December: x km (x)
Aantal loopkm's 2005: 1082 km Aantal loopkm's 2006: 1571,9 km Aantal loopkm's 2007: 1085,8 km Aantal loopkm's 2008: 1007,7 km Aantal loopkm's 2009: 578,2 km Aantal loopkm's 2010: 482,4 km Aantal loopkm's 2011: 461 km Aantal loopkm's 2012: ?? km
Over wandelen, hardlopen, fotografie en Belgische bieren Van 0 naar 42,2 km! September 2004 beginnen lopen, om overgewicht kwijt te geraken. Inmiddels 2 marathons uitgelopen (Brussel 2006, Cheverny 2007). Hier vertel ik over mijn loopvorderingen, verslagjes over mijn wandeltochten en mijn ontdekkingsreis door de Belgische biercultuur. Maar ook mijn andere hobby's zoals natuur en fotografie, muziek en onze perikelen als lesgever en ongevalssimulanten bij het Rode Kruis komen hier aan bod. Op 28 april 2006 traden Fleur en ik in het huwelijk en gingen daaropvolgend schapenhoeden in Zuid-Frankrijk. Op 23 juni 2007 werd onze dochter Ariadne geboren.
12-07-2010
Montfuron, Alpes-de-Haute-Provence
Montfuron is een rustig dorpje in een mooie natuurlijke omgeving. Hier staat de enige nog werkende windmolen van de regio (gebouwd in de 17de eeuw en gerestaureerd in 1971-1980). Om hem te bezichtigen moet je de sleutels bij het gemeentehuis afhalen.
Op een andere heuvel staat een oriëntatietafel met de namen van de plaatselijke winden. De beruchte Mistral, die zowel de lucht als de bodem schoon blaast, staat hier vermeld als de "Manjo Fango", de "moddervreter".
Het uitzicht overspant hier zes departementen.
Het was puffen toen we de twee korte wandelingen de heuvels opgingen want de temperaturen lagen donderdag boven de 35°C en op weg naar boven waren er weinig schaduwrijke plaatsen.
Het dorp Banon was voor ons zeker een bezoek waard en niet enkel voor zijn lekkere kaas, want die kan op elke Provencaalse markt gekocht worden.
De Banon is een zachte Franse kaas met een onbewerkte korst die 's zomers van geitenmelk gemaakt wordt en 's winters van schapenmelk. De kaas kan ook het jaar rond van koeienmelk gemaakt worden. De wrongel wordt in kastanjebladeren gewikkeld en geïmpregneerd met eau de vie. Groene bladeren impliceren een verse kaas, gedroogde bladeren een gerijpte kaas. De kaas wordt omwikkeld met raffia. De Banon kan nog op diverse manieren behandeld worden, bijvoorbeeld met kruidnagel, met tijm, met rozemarijn, met laurier, met peper. De rijping van de kaas vindt plaats in de open lucht, in de schaduw aan de noordkant van een huis. De kaas wordt maar in een kleine hoeveelheid aangemaakt, slechts een beperkt aantal producenten kan de kaas leveren.
Sinds 2003 heeft de Banon het AOC keurmerk. "Banon" is sedert juni 2007 een beschermde oorsprongsbenaming in de Europese Unie.
De naam van de kaas is afgeleid van een dorpje Banon in het departement Alpes-de-Haute-Provence. Het dorp ligt tegen een heuvel aan het einde van de hoge valei van de Coulon (Calavon) op het plateau d'Albion, tussen de montagne de Lure en de Mont Ventoux.
De oude stad is heel pittoresk, met smalle kasseistraatjes en oude huizen waarvan de meeste zeer goed zijn gerestaureerd. Van de vestingmuren zijn sommige delen nog bewaard gebleven. Na een klim uit het moderne centrum ligt boven op de heuvel de 17e eeuwse Romaanse kerk St.-Marc.
De heuvel biedt een mooi uitzicht op de omliggende vallei, met in het oosten de Montagne de Lure.
In de vallei liggen verschillende lavendelvelden en enkele kleine distillerijen.
Twee troeven die wij een bezoek waard vonden:
Ten eerste de grote Librairie Le Bleuet, 800 m2 met 100.000 verschillende titels en alles kon blijkbaar ook gekocht worden.
Ten tweede La Brindille Melchio, een charcuterie waar worsten in vele variëteiten aan de lopende meter kon gekocht worden.
We maakten een kleine (klim)wandeling naar de oude stad waar we genoten van het uitzicht. Daarna dronken we in een lokaal cafeetje (Café de l'Union') in de schaduw, tussen de lokale bevolking, een pastis.
Temperaturen rond de 35°C en volop zon, dus grote wandelingen zitten er niet in deze week. Als ik 's morgens op tijd (7 uur) uit bed geraakte werd er wel gelopen, na acht uur was het reeds te warm. Elk loopje werd beëindigd met een duik in het zwembad.
Maandagochtend: HL - 6 km - 0:38:25 (9,4 km/h - 6:24 min/km - GHS 129) Weer langs de GR 653D en dan richting bos hogerop, maar weldra ging de baan over in een met stenen bezaaid 'wandelpad' zodat lopen te moeilijk werd.
Donderdagochtend: HL - 4,7 km - 0:30:10 (9,3 km/h - 6:25 min/km - GHS 128) Deze maal een andere route uit het dorp gevolgd maar het bleek de zwaarste uit de omgeving te zijn. Eerst 1,5 km tamelijk stijl omhoog waarna de weg stopte. Een stuk verder omhoog, minder stijl deze keer, langs een wandelpad zodat het meer 'trailrunning' werd. Daarna kwam ik op een onverharde weg die terug omlaag naar de baan liep en verder bergaf tot in het dorpscentrum. Even vocht bijgetankt aan de fontein tussen de marktkramers die hun kramen aan het opstellen waren. Daarna ter afkoeling het zwembad in.
Zaterdagochtend: HL - 7 km - 0:42:15 (9,9 km/h - 6:02 min/km - GHS 134) Voor de eerste maal in twee weken was de zon verstopt achter zware bewolking, zodat gevoelsmatig het 10°C koeler leek, beter om te lopen dus. Weer een andere route uit het dorp genomen, de GR653D de andere kant op. Op en af gaande baan die pas op onverharde weg overging na 2,7 km. Daar voelde ik wel opeens warme adem in mijn nek en toen ik mij omdraaide bleek een hond zo groot als een kalf achter me te lopen. Hij schrok gelukkig al even erg als mij en bleef op afstand, was niet echt een held ondanks zijn grootte. Op de terugweg kwam ik hem weer voorbij maar hij bleef mij deze keer op een afstand volgen, gelukkig maar. Toen ik in het dorp weer mijn dorst leste aan de fontein brak de zon alweer door en het zou laterweer dik boven de 30°C warm worden.
Het laatste dat we verwachtten aan te treffen in Moustiers-Ste-Marie was een lokale brouwerij.
Dit dorpje is vooral bekend om zijn faience en ligt nabij de Gorges de Verdon. Sinds een zestal jaren wordt er door een lokale imker ook bier gebrouwen (telkens 800 liter) met honing.
In een lokaal brasserietje Saveurs et Nature in de schaduw hoog in het dorp kan men er genieten van verse fruitsap, milkshakes, maar ook een lekker likeurtje of biertje (vant vat) allebei op basis van hun eigen honingproductie.
Bière du Verdon zelf (dat enkel hier te verkrijgen is) is een lekker amberkleurig ongefilterd bier, met een lichtzoete afdronk. Fleur proefde de likeur die een beetje als Porto smaakte, ook lekker. Ariadne was ondertussen in dromenland verzeild (foto).
Categorie:cafe en bier Tags:Provence, Bière du Verdon
Het plateau van Valensole is rond deze tijd het mooist om te bezoeken, zowel goudgele korenvelden als paarse lavendel zover het oog reikt.
Lavendel en Lavandin (gecultiveerd en een hoger rendement gevend) worden tegenwoordig overvloedig gekweekt in de Provence, want het klimaat en de kalkhoudende grond zijn hiervoor bijzonder geschikt.
De inplanting van deze planten op het plateau van Valensole en langs de weg naar Digne begon in de 19de eeuw, als gevolg van de geleidelijke achteruitgang van de graangewassen.
Fontaine-de-Vaucluse is een van de toeristische trekpleisters van de Vaucluse. Boven het dorp ziet men de restanten van een kasteel uit de 11de eeuw, maar dat is niet de belangrijkste attractie.
De met winkels bezaaide voetgangersweg volgt het water tot aan de bron. Deze bron is de voeding van de rivier de Sorgue.
Men is al langer dan een eeuw bezig om de herkomst van de bron te ontdekken.
Hoe diep is die grot dan wel niet ? Vanaf 1878 zijn 16 pogingen gedaan om dat uit te vissen.
In 1878 dook ene Ottonelli in een duikerpak en wist tot op een fabelachtige diepte van 23 meter te komen.
In 1955 wist de bekende Cousteau een diepte te halen van 74 meter.
In 1985 ging een onbemand vaartuig of duikrobot, tot maar liefst 308 meter.
Het zou op een zandachtige bodem terecht gekomen zijn.
Maar dan nog is niet met zekerheid vastgesteld waar al dat water vandaan komt. De loop van het ondergrondse waternet en de constante waterstroom (gemiddeld 630 m3 het is een van de grootste bronnen van de wereld) blijven een raadsel. Specialisten blijven zich verbazen over zowel de hoge waterstand (tot 90 m3 per seconde) als de constante waterstroom in het droge seizoen.
Die rivier heeft zoveel stroming dat er vele watermolens door aangedreven kunnen worden.
Het vermoeden bestaat dat bijna de hele Vaucluse, ondergronds, al zijn water naar dit ene punt laat gaan (in de bodem gezakt regenwater en smeltwater van de Mont Ventoux, de bergen van de Vaucluse en de Montagne de Lure).
Er werd niet alleen gezond, gezwommen en gewandeld maar ook gelopen in de Provence. Om de twee dagen werd er gelopen rond het dorp Reillanne waar we verbleven.
Zondagochtend: HL - 4 km - 0:24:30 (9,8 km/h - 6:06 min/km - GHS 126) Een eerste verkennend heuvelloopje dat best meeviel. Er wordt altijd gelopen tussen 7 en 8 uur 's morgens omdat het anders te warm wordt.
Dinsdagochtend: HL - 5,7 km - 0:35:45 (9,5 km/h - 6:17 min/km - GHS 131) Deze maal een iets zwaarder en langer parcours gelopen, rustig tempo en ook de hartslag bleef laag.
Donderdagochtend: HL - 5,3 km - 0:32:00 (9,9 km/h - 6:03 min/km - GHS 129) Een volledig ander parcours gevolgd over de GR653D route. De eerste 2,5 kilometer ging het enkel bergop maar hier was er minder druk verkeer en halfweg kon ik genieten van een mooi uitzicht. Deze route zal ik in de toekomst wel meer lopen.
Hierboven een 'crisisorkestje' op de markt in Forcalquier, dat goede muziek speelde op een aantal muziekinstrumenten gemaakt van 'junk'.
De okerrotsen bij het plaatsje Rustrel zijn erg bekend. Het gebied wordt ook 'Le Colorado Provençal' genoemd. Door de okergroeven was Rustrel een belangrijke producent van ijzerhoudende grondstof en kon zo deelnemen aan de industriële revolutie. De productie ligt nu zo goed als stil, maar de okergroeven zijn een belangrijke toeristische trekpleister voor het dorp en de ganse streek. Vanaf de schaduwrijke parking vertrekken Les Sentiers des Ocriers, drie wandelpaden, respectievelijk 5,5 km, 3,8 km en 2,4 km lang. Vermits deze wandelroutes niet echt geschikt waren om met de wandelbuggy te doen, kozen we de kortste route. Vanaf Les Cheminées des Fées kwamen we in Le Sahara terecht. Een moment heb je inderdaad het gevoel, 'zo warm en heet moet het zeker in de echte Sahara zijn'.
De dieprode kleuren van de grillige formaties staken strak omlijnd af tegen de helder blauwe lucht met op de achtergrond het gebergte van de Luberon, schitterend gewoon.
De verschillende kleuren oker komen je van alle kanten tegemoet. Maar liefst 17 verschillende tinten oker werden vroeger in de gebieden rond Rustrel en Roussillon gewonnen en verwerkt.
Niet alleen bij Rustrel liggen prachtig gekleurde formaties, ook het plaatsje Roussillon mag zich met recht een 'okerdorp' noemen. Daarom bezochten we dit lieftallige dorpje ook, geklasseerd als een van de mooiste dorpen van Frankrijk.
Roussillon is beroemd vanwege haar rijkdom aan okers, gele en rode verfstoffen die worden gewonnen uit ijzerhoudende klei. De grote okergroeves van Roussillon werden geëxploiteerd sinds het einde van de 18e eeuw. Doordat in de 18e eeuw de vraag toenam naar verfstoffen voor textiel, steeg in Roussillon de exploitatie van oker. Talrijke groeven en okerfabrieken, waarvan er vandaag nog enkele zichtbaar zijn, lagen rond het dorp. De groeven en fabrieken lagen verspreid over verschillende gemeenten. Behalve in Roussillon, waren deze ook te vinden in Villars, Gargas, Rustrel en Gignac. Tot aan 1930 vonden hier duizenden mensen werk. Vandaag de dag is het verboden om er oker te delven. Dit verbod is ingesteld om te voorkomen dat de gehele plek zou worden afgegraven en dus zou verdwijnen.
Categorie:wandelen Tags:Provence, Roussillon, Le Colorado Provençal, Rustrel
De Provencaalse markten zijn altijd leuk om te bezoeken, de geuren, de kleuren, de mensen... Zondag in Reillanne en maandag bezochten we de grootste uit deze regio, de markt in Forcalquier. Het leverde ons een boel lekkere dingen op, nieuwe kleedjes voor Ariadne en vooral een aantal leuke foto's, waarvan hier de eerste.
Negen jaar geleden kochten het Nederlandse echtpaar Thomas en Heleen een 18de eeuwse oude notariswoning in Reillanne (Luberon) en bouwde deze om naar Chambres d'Hôtes.
Het is op deze plaats dat we de komende weken onze vakantie doorbrengen. Meer info is hier te vinden. Het eerste dat indruk op ons maakte was de grote inkomhal.
We hebben een ruime kamer met een keukenhoekje, maar vooral onze badkamer is knap ingericht (met een grote douche).
Wat ons zeker plezier doet is de grote gemeenschappelijke keuken waar we de gehele vakantie over kunnen beschikken, gewoon de max!
Daarbij is er ook een salon met grote bibliotheek, een zaal met TV en een mooi overdekt buitenterras, allen gemeenschappelijk en een ideale plaats, niet enkel voor het ontbijt maar ook het avondeten wordt daar meestal genuttigd.
We denken dat we hier een heerlijke vakantietijd zullen hebben.
Deze namiddag toegekomen bij ons vakantieverblijf in Reillanne (Luberon, Provence). Alvast genoten van een glaasje wijn bij het zwembad, meer moet dat niet zijn.
Heel drukke week, weinig tijd, enkel dinsdag werd er gefietst tussen Kemzeke en Wachtebeke.
Dinsdagochtend: MTB - 18 km - 0:46:20 (23,2 km/h - 2:34 min/km - GHS 138) Deze maal heel wat vlotter dan vorige week, acht minuten sneller!
Dinsdagavond: MTB - 20 km - 0:50:45 (23,2 km/h - 2:34 min/km - GHS 129) 's Avonds ging het weer vlot, warm en plezant om te fietsen, langs de Stekense Vaart deze maal. Hetzelfde tempo 's morgens als 's avonds, dat gebeurt niet vaak.
De volgende foto is nog eentje uit de 'Bla bla bla'.
Deze week was een laatste drukke week voor de vakantie. Fleur had zowel mondelinge als schriftelijke examens. Vorige maandag heb ik haar even van tussen haar boeken gehaald toen ik met de motor van het werk kwam. Ariadne was even gaan logeren bij opa en oma, dus konden we met de motor gaan toeren, het weertje was ondertussen aan het beteren. Een kort toertje gemaakt tot Sint-Pauwels en daar binnen gewipt in het eet- en praatcafe 'Bla bla bla'.
Eerst even genoten van het lokale Sinpalsken blond, een lekker hoppig biertje, gebrouwen door Koen De Cock. Daarna heerlijke gamba's gegeten in deze gezellige taverne. Een beetje 'ontstressen' vooraleer terug de studies aan te vatten.
Categorie:cafe en bier Tags:Sinpalsken, Sint-Pauwels
Er werd deze week heel wat uren gewerkt en toch ook een beetje gesport. Dinsdagochtend: MTB - 18 km - 0:54:10 (19,9 km/h) Met de mountainbike van Wachtebeke naar Kemzeke. Wind op kop en nog niet veel gefietst dit jaar, ging helemaal niet zo vlot als ik zou willen.
Woensdagavond: DL1 - 7,6 km - 0:43:55 (10,4 km/h - 5:46 min/km - GHS 140) Vanaf de bushalte in Kemzeke richting Klein-Sinaai waar Fleur me oppikte. Warm om te lopen (rond 23°C) maar het ging heel vlot en tamelijk snel. Misschien lag het wel aan de nieuwe outfit want ik liep voor de eerste maal in mijn tri-suit van Bioracer (van onze triatlonclub op het werk). Daarna wel spijtig genoeg een beetje kniepijn onderaan de rechterknie, dus een beetje oppassen de volgende dagen.
Zondagochtend: DL1 - 4 km - 0:24:00 (10 km/h - 6 min/km - GHS 130) De rode route in het Heidebos was zoals gewoonlijk op zondag de plaats voor een kort loopje. Alhoewel het maar 12°C was (is dit zomer?) werd er wat afgezweet. Na een regenbui is het steeds heerlijk lopen in het bos met al die geuren .
Vorige week proefden we twee streekbieren uit het Brugse Ommeland (twee bieren van de Werkgroep Kern Ettelgem) in de cafetaria van het Romeins Archeologisch Museum in Oudenburg. Het eeuwenlang door turfgravers en steenbakkers vormgegeven landschap van Pompje, Noordhoek en Paddegat in Oudenburg-Ettelgem dienden als inspiratiebron. De Briekebakker (betekent steenbakker):vurig donkerblond als een brieke, gebakken uit polderklei door de steenbakkers van t Paddegat en t Pompje, in Ettelgem en Oudenburg: deze tripel is ongefilterd, puur als het landschap, niet gepasteuriseerd en hergist op de fles. Briekebakker heeft een kruidig en fruitig aroma met lichtmoutige toetsen. Het bier heeft een aangename milde bittere smaak en lange afdronk, met een positieve smaakevolutie. Alc 8,7 % vol. Moederbier: Alvinne Tripel
De Darinckdelver (betekent turfdelver): zwart als Darinck, de donkere turf van het Paddegat in Ettelgem: Darinckdelver is straf, ongefilterd, niet gepasteuriseerd en hergist op de fles. Het bier heeft een aroma van gebrande mouten en alcohol, met met een lichtzoete aanhef en toetsen van koffie en chocolade. Er is een lange bitterdroge afdronk. Dit degustatiebier laat je gloeien als een turfvuurtje! Alc 10,5 % vol. Moederbier: Podge Belgian Stout
Gebrouwen bij Picobrouwerij Alvinne, Mellestraat 138, Heule
Categorie:cafe en bier Tags:Briekebakker, Darinckdelver, Ettelgem
Have fun translating my webpage into your favorite language. Not always 100% correct, but fun guaranteed!
Ik ben Dirk, 58 jaar oud, en getrouwd met Fleur. Kinderen: Pieter en Cédric (beiden 19 jaar) en Ariadne (69jaar). Onze interesses: wandelen, lopen, fotografie, natuur, reizen, lezen (vnl. SF & Fantasy), spellen, motorrijden, Rode Kruis, muziek, koken (en lekker eten) en Belgische biercultuur. Hoe het allemaal begon: Wandelen: de voorgeschiedenis Hardlopen: de voorgeschiedenis
.
