Alle teksten van deze blog mogen gecopieerd worden en zijn beschikbaar onder CC-BY-SA/GFDL
Omdat de rijen met blogs die ik regelmatig bezoek helemaal onoverzichtelijk werden, zijn deze nu in een apart 'hoekje' ondergebracht, samen met de websites van mijn persoonlijke interesses. Gewoon hieronder aanklikken.
Foto's van al de wandelingen in ons "Fotoboek Wandelingen"
Ik loop met Asics Gel Kayano
We fotograferen met de Nikon D80
Mijn mountainbike
Loopkilometers 2009 Januari: 80,7 km (9x) Februari: 30 km (4x) Maart : 26,8 km (3x) April: 6 km (1x) Mei: 74,5 km (8x) Juni: 42,9 km (10x) Juli: 52,8 km (7x) Augustus: 98,7 km (8x) September: 110,2 km (9x) Oktober: 44,8 km (6x) November: 7 km (2x) December: 8 km (2x)
Loopkilometers 2010 Januari: 8 km (2x) Februari: 13 km (3x) Maart : 41,3 km (7x) April: 69,2 km (8x) Mei: 4 km (1x) Juni: 34,7 km (7x) Juli: 55 km (8x) Augustus: 24,8 km (3x) September: 32,6 km (5x) Oktober: 70,9 km (8x) November: 98,3 km (11x) December: 30,6 km (3x)
Loopkilometers 2011 Januari: 53,1 km (8x) Februari: 76 km (9x) Maart : 88,1 km (9x) April: 48,4 km (6x) Mei: 66,6 km (6x) Juni: 47 km (5x) Juli: 0 km (x) Augustus: 27,5 km (5x) September: 0 km (x) Oktober: 13,2 km (3x) November: 0 km (x) December: 41,1 km (9x)
Loopkilometers 2012 Januari: 87,9 km (11x) Februari: x km (x) Maart : x km (x) April: x km (x) Mei: x km (x) Juni: x km (x) Juli: x km (x) Augustus: x km (x) September: x km (x) Oktober: x km (x) November: x km (x) December: x km (x)
Aantal loopkm's 2005: 1082 km Aantal loopkm's 2006: 1571,9 km Aantal loopkm's 2007: 1085,8 km Aantal loopkm's 2008: 1007,7 km Aantal loopkm's 2009: 578,2 km Aantal loopkm's 2010: 482,4 km Aantal loopkm's 2011: 461 km Aantal loopkm's 2012: ?? km
Over wandelen, hardlopen, fotografie en Belgische bieren Van 0 naar 42,2 km! September 2004 beginnen lopen, om overgewicht kwijt te geraken. Inmiddels 2 marathons uitgelopen (Brussel 2006, Cheverny 2007). Hier vertel ik over mijn loopvorderingen, verslagjes over mijn wandeltochten en mijn ontdekkingsreis door de Belgische biercultuur. Maar ook mijn andere hobby's zoals natuur en fotografie, muziek en onze perikelen als lesgever en ongevalssimulanten bij het Rode Kruis komen hier aan bod. Op 28 april 2006 traden Fleur en ik in het huwelijk en gingen daaropvolgend schapenhoeden in Zuid-Frankrijk. Op 23 juni 2007 werd onze dochter Ariadne geboren.
10-08-2007
Weekendplanning
Glittery texts by bigoo.ws
Voor de zevende maal start ik vanavond in de Dodentocht. Nu het derde jaar op rij samen met mijn broer Jeff. Hij met de auto als begeleider welteverstaan.
Startpunt van deze route is het centrum van heksendorp Beselare (deelgemeente van Zonnebeke), met de St-Martinuskerk en het standbeeld van Sefa Bubbels.
Reeds eeuwenlang leeft de gemeente in de ban van duivels en geesten, solfer en salpeter. Hier woonden ooit Mele Krotte, Belle Fakke, Treze Belle, Sefa Bubbels, Tanneke Vanhulle en tal van andere beruchte toverknollen die zich onledig hielden met het vervaardigen van kruidenbrouwsels en vreemde zalfjes. Meer over de heksen van Beselare is hier te vinden. We verlaten al vrij snel de baan om via een betegeld voetpad dat overgaat in een graspad uiteindelijk een smalle veldwegel tussen de weilanden in te duiken.
Niet helemaal gerust kijken we rondom ons want niet zo veraf woonde immers Kalle Blèters en je weet maar nooit Langs deze dalende wegel genieten we van het fraaie vergezicht. Vooraleer de baan te bereiken dienen we een stop te houden aan het maïsveld omdat de dochter zich laat horen en door de mama dient gevoed te worden. Daarna komen we op de Oude Kortrijkstraat uit. De Oude Kortrijkstraat is zowat 20 eeuwen oud. Ze werd ooit aangelegd door de Romeinen als leger- en handelsverbinding tussen Ieper en Kortrijk. Na de Romeinen hebben de Franken, en later ook de Middeleeuwers van deze oude heirweg dankbaar gebruik gemaakt. Hier wijken we even af van het pad om in taverne Reutel onze inwendige mens te versterken. Na de warme schelle van de zeug, weggespoeld met een heksenbiertje kunnen we verder. Links van ons bevind zich het Reutelbos. Hier stond ooit het Steenuilbos , het thuis van heksenmeesteres Sefa Bubbels. In de zeventiende eeuw, heerste een ellendige tijd van armoede. De ideale voedingsbodem voor verdachtmaking. Paarden die ter plekke doodvielen, betoverde koeien die geen melk meer gaven, kinderen vol neten en luizen, boerenknechten die stierven en dit alles was natuurlijk de schuld van Sefa. Toen zij stierf, was niemand bereid haar met paard en karre naar het kerkhof te voeren. Dan werd maar de koetsier met dit luguber karwei belast. Toen men de grote zware kist liet zinken, braken de koorden zodat de kist op haar zijde viel. Op hetzelfde ogenblik rommelde en kletste de bliksem. Heel bet Steenuilbos schoot in brand en Sefa' s huisje werd met grond gelijk gemaakt. Dit gebeurde op de laatste zondag van juli. Ter herinnering hieraan trekt tweejaarlijks precies op die zondag de Heksenstoet uit in Beselare. Weer voert het pad ons over veldwegels en via een bruggetje over de Reutelbeek. Dit smalle wandelpad is teven ruiterpad, gelukkig komen we met onze buggy geen paarden tegen wat voor nogal wat problemen zou gezorgd hebben. Rustige paden langsheen het mooie Reutelbos leiden ons uiteindelijk het Doelbos, ook Polygonebos genoemd, in.
Tijdens den Grooten Oorlog werd het bos volledig verwoest en heersten er hier soms woeste strijden. Zo werd ondermeer rond eind oktober 1914 alle Duitsers , door de Britse troepen uit het bos verdreven. Op 3 mei van ditzelfde jaar werd het bos echter terug uit handen gegeven door de terugtrekking richting Ieper tijdens de tweede slag om Ieper. Op het einde september 1917 heroverden Australische troepen het bos , maar in het voorjaar van 1918 moesten ze tijdens het Duitse lenteoffensief het bos voor de zoveelste keer terug uit handen geven. Pas op 28 september 1918 werd het definitief veroverd door de 9th Scottisch Division. Na een mooie wandeling doorheen het bos bereiken we weer enkele kerkhoven, waar bovenop de berm een 9 meter hoge obelisk de wapenfeiten van de vijfde Australische divisie genoteerd staan. Weer heel wat jonge mannen lieten hier het leven.
We wandelen voorbij een netjes gerestaureerde 19de eeuwse hoeve en doorheen akkers en velden bereiken we via veldwegels en onverharde aarden paden de Berg, hier stond de vroegere houten Bergmolen.. Eertijds stond hier een betoverde molen en kwamen de heksen er s avond bijeen. Ze kookten er op een open vuur in hun heksenketel : padden , ratten en ander ongedierte. Soms gebeurde het dat de molen , volop aan het draaien , met één slag stil viel , ondanks de wind. Roste Wiesten , de laatste molenaar , wilde de molen laten belezen , doch de heksen namen hem dit kwalijk en zonnen op wraak. Tijdens een verschrikkelijke stormnacht kwamen alle heksen bijeen en onder donder en afschuwelijk hoongelach viel de molen omver. De dorpskern van Beselare komt steeds dichterbijen via een woonwijk bereiken we onze auto. Dit was een heel rustige wandeling met veel variatie, maar niet echt geschikt voor kinderwagens.
Het is al een beetje traditie dat we de zondag voor de Dodentocht deze tocht meewandelen (of lopen). WSV Ibis Puurs staat steeds garant voor een prima organisatie met veel ambiance. Het is echter de eerste maal dat we de kortste afstand bewandelen, dus we waren wel benieuwd of we op deze vijf kilometer een mooi parcours voorgeschoteld zouden krijgen, en ze hebben ons zeker niet teleurgesteld. Voor Ariadne was het haar eerste Aktivia-wandeling. Honderd meter na de start slaagden we al in verkeerd te lopen! We hadden snel door dat er iets niet pluis was en nadat we op onze schreden teruggekeerd waren ontdekten we een smal gangetje dat we gemist hadden. We wandelden eerst langs Kalfort met zijn kerk Onze-Lieve-Vrouw ten Traan, waar in augustus traditiegetrouw duizenden bedevaarders op bezoek komen. Deze moderne kerk werd gebouwd in 1978-79. De klokken, glasramen en orgel werden gerecupereerd uit de oude kerk van 1856. Opvallend is dat de kerk geen toren heeft en de klokken gewoon buiten boven de kerk opgehangen zijn (foto).
Daarna worden we op een breed verhard pad doorheen de mooie natuur van Puurs ingestuurd. De preivelden maakten al snel plaats voor weilanden waar menig paard ons aankeek, meer last van de vliegen dan van de passerende wandelaars. Midden deze weilanden moesten we de schaduw van een boom opzoeken omdat onze dochter honger kreeg en van de mama van het nodige voedsel werd voorzien.
Na dit kleine oponthoud konden we dan verder stappen. In de bermen ontdekten we onder andere smeerwortel, berenklauw, akkerwinde en grote kattenstaart waar menig koolwitje rondfladderde. Het laatste stuk waar we de beek via een brug overstaken stonden grote bestanden reuzenbalsemien.
Via een onverharde weg kwamen we dan aan het Fort van Liezele waar het zoals gewoonlijk vollen bak was en op de nodige muziek door menig wandelaar enkele danspassen werden gezet. Een Duveltje of een Maredsous vant vat smaakte heerlijk bij de barbecueworst. We hielden ons wel in de schaduw want er werden temperaturen rond de 30°C genoteerd.
Via een weg doorheen de maïsvelden kwamen we terug in CC De Kollebloem waar we medekwartel Guy tegen het lijf liepen. Hij had zoals gewoonlijk de langste afstand gewandeld, zijn verslag is hier te lezen. Meer dan 2600 wandelaars hadden het warme weer getrotseerd en ik neem aan dat de meeste even tevreden als ons huiswaarts keerden, nadat we natuurlijk met een Duvel onze dorst gelest hadden.
Van het heerlijke weer geprofiteerd dit weekend, lekker en (te) veel gegeten, doorgespoeld met het nodige gerstenat. Dit zijn uitermate slechte weekends om het gewicht op peil te houden. Zaterdag gaan winkelen in Antwerpen, met als hoofddoel de winkel van Oilily waar Fleur uit de vele kleurrijke bloemetjestassen haar verjaardagscadeau kon kiezen. Ook de zaterdagmarkt werd bezocht en hier en daar een terrasje gedaan. s Avonds hebben we gegeten in de Tapasbar in de Pelgrimstraat. Zondag eerst gaan wandelen in Puurs (Duveltocht!), daarna samen met Fleurs zus Isabelle gaan eten in s Herenshuis te Melsele. Heel lekker gegeten, ruime porties en een heel vriendelijke bediening. Als afsluiter namen we een koffie, klaargemaakt aan tafel in een koperen perculator (foto). Zo nog enkele weekends en ik weeg honderd kilo!
Als de kinderen groter worden brengen ze soms vriendjes mee naar huis om te komen spelen. Bij ons is het onze kater Gizmo die soms een vriend(innet)je uit de buurt meebrengt. We hebben hem/haar de naam Billy (the Kid) genoemd omdat hij heel stoutmoedig is. Hij komt op enkele meters van ons in de keuken wat eten 'pikken' uit Gizmo's eetbak. En die zit er bij en kijkt er naar. Als we in tuin zitten te eten komt hij zelfs vlees of vis uit onze hand pakken om op te eten. Maar 't is een lieve poes dus laten we nogal veel toe. Vandaag ben ik er zelfs voor de eerste maal in geslaagd hem te strelen. En hij liet zich mooi op de foto zetten.
Zaterdagvoormiddag: DL1 12,3 km 1:11:50 (10,29 km/h 5,83 min/km)
Het is al heel warm wanneer ik de training aanvang. Ik heb besloten in het grondgebied Wachtebeke te blijven. Net zoals gisteren eerst langs de Moervaart tot de Kalvebrug. Deze maal doet het kano- en kajakcenter goede zaken en kajakkers en pleziervaartuigen kruisen elkaar. Langs de Kalve de Puttestraat in veel putten, weinig straat. Niet meer dan een onverharde weg die meestal enkel door tractoren en mountainbikers gebruikt wordt. Dwars doorheen de akkers en omzoomd langs beide kanten met eiken, waardoor ik hier goed in de schaduw kan lopen. Eerst even de oude spoorweg over enkel nog gebruikt in het bietenseizoen en zo kom ik in een schaduwrijke dreef. Rechts een stuk heide naast het Heidebos, links een stuk loofbos dat nadien overgaat in een naaldbos. Op het einde duik ik dan het Heidebos is. De stilte sound of silence wordt nauwelijks onderbroken door een enkele vogel. Ook hier veel schaduw en meerdere lopers hebben dit gebied opgezocht. Afsluitingen en houten chaletjes duiden aan dat ik hier bij de laatste overgebleven buitenverblijven aangekomen ben. In de jaren zeventig had een oplichter een groot stuk van het Heidebos verkaveld en verkocht die gronden voor een groots woonproject. Veel dertigers hebben hier dan hun spaarcentjes geïnvesteerd in een stuk bouwgrond. Uiteindelijk bleek dit project een grote zeepbel te zijn en toen die open spatte vluchtte hij naar Spanje. De eigenaars bleven zitten met een stuk bos in wat later als natuurgebied erkent werd. Natuurpunt heeft zo inmiddels heel wat stukken grond overgekocht, maar nu, meer dan dertig jaar later, is de grond minder waard per vierkante meter dan hetgeen ze toen betaalden. Het laatste stuk loop in via de Hoogstraat de Lepelstraat in. Rondom mij akkers met maïs, graan en bieten en weilanden. De beuken langs de straat bezorgen mij gelukkig hier en daar wat lommerte. Een paar boerderijen geven aan dat ik terug in de bewoonde wereld kom. Van hier af dien ik langs de huizen op iets drukkere banen te lopen. Het laatste stuk onverharde weg loopt langs de Langelede. Zo kom ik bij onze woonwijk waar ik de verharde fietspaden volg om thuis te geraken. Dit was weer een heel gevarieerd en rustig loopparcours doorheen ons landelijk dorp.
Vrijdagavond: DL1 6,4 km 0:37:30 (10,24 km/h 5,86 min/km)
Na een drukke werkweek toch even na het werk en voor het avondeten een kort loopje. Ik heb het gevoel dat ik over de baan slenter, de vermoeidheid zit op het einde van de week flink in de benen. Het duurt zelfs een twintigtal minuten vooraleer de spanningen wegvloeien en ik mijn geest leeggemaakt heb. Lopen is een ideale therapie tegen stress, burnouts en depressies. Helemaal ontspannen terug thuis en een frisse douche genomen. Donderdagavond was ik aanwezig op de pensioeneringsdrink van mijn chef Rik en ik moest denken aan zijn motto: Eerst inspannen en dan ontspannen. Gelijk had hij.
De redenen die Electrabel aanhaalde om prijsverhogingen voor aardgas en elektriciteit door te voeren, zijn dikwijls maar niet altijd even pertinent. Dat concludeert de federale energieregulator CREG. De Commissie voor de Regulering van de Elektriciteit en het Gas bestudeerde in opdracht van de minister van Energie de prijsstijgingen. Zo vindt de CREG dat de hogere brandstofprijzen op de internationale markten al verrekend werden naar de aardgasklanten en dus niet kunnen worden aangehaald. Over het nieuwe aardgascontract met toeleverancier Distrigas wordt gezegd dat dit al op 1 januari in voege trad en dus geen gegronde reden is om vanaf 1 september of oktober een prijsverhoging door te voeren. "Door de aangekondigde prijsverhogingen stelt Electrabel zijn winstmarges veilig ten aanzien van de concurrenten", luidt de conclusie van de CREG. (belga/hln). Via e-mail kreeg ik het onderstaande toegestuurd.
Woensdagavond: DL2 9,1 km 0:48:30 (11,26 km/h 5,33 min/km)
De maand is goed begonnen, en niet enkel met het lopen maar ook met het zomerweertje dat in juli tamelijk veel verstek liet. Toen ik de deur achter me dichttrok kwam ook net Etienne gepasseerd en het is niet de eerste maal dat we dan samen optrekken. Hij is een goede gangmaker en hield deze keer een tempo aan van 11,5 km/h. Een mooi tempo waarbij we nog steeds met elkaar konden babbelen over koetjes en kalfjes. Hij is leuk gezelschap die de training laat voorbij vliegen. Etienne zit al meer dan dertig jaar in een rolstoel nadat hij op twintigjarige leeftijd verlamd geraakte na een auto-ongeval. Hij heeft een extra voorwiel via een ketting met de hand aangedreven, dus haalt hij gemakkelijk snelheden van 16 km/h. Na twintig minuten scheidden onze wegen en vertraagde ik mijn pas een beetje. Ik heb werkelijk genoten van deze vlotte en snelle training. s Avonds laat was het wel even schrikken toen Etienne weer bij me aanbelde, van kop tot teen onder het slijk! Hij maalt dagelijks nogal wat kilometers af wanneer het weer het toelaat en schuwt ook niet de minder begaanbare paden. Deze maal had hij echter pech gehad en was gekanteld met zijn rolstoel in een diepe plas, ergens in the middle of nowhere. Met veel geluk en moeite was hij er terug uit geraakt, want hulp was nergens te bekennen en een plas hoeft niet diep te zijn om er in te verdrinken. Gelukkig was hij er vanaf gekomen met de schrik en een nat pak.
Bijgaande foto komt uit Mullem nabij Oudenaarde, aan de voet van de Vlaamse Ardennen, een van de gehuchten waar we zondag een kleine stop hielden.
Wisten jullie dat er in Nederland ook bier verkrijgbaar is voor uw trouwe viervoeter. Hierover volgend artikel: Kwispelbier is gebrouwen uit grondstoffen die uit de humane voeding komen. Dus topkwaliteit voor uw beste vriend. Er zit geen alcohol en koolzuur in. Alcohol is slecht af te breken en de bijwerkingen kennen we allemaal wel. Koolzuur kan bij honden maagpijn veroorzaken. Maar door het even schudden van de fles ( even er iets uitgieten dan schudden) ontstaat er toch een mooie schuimkraag. Schuim of geen schuim dat maakt voor de hond niet uit, ze vinden het gewoon lekker! Er zit rundvlees in verwerkt van bijzonder goede kwaliteit en dat geeft een overheerlijke vleessmaak aan dit bier. Wij adviseren daarom ook om deze op kamertemperatuur te schenken. Hierdoor komen er meer aroma's vrij. Maar ook moet men oppassen dat in de zomer het bier niet ijskoud wordt gegeven. Dat kan net als met te veel koud water buikpijn veroorzaken. Na opening moet u het flesje in de koelkast bewaren en als het na 3 dagen nog niet leeg is weggieten in de gootsteen. De aangegeven dosering is een richtlijn. Er zijn honden die gerust meer op kunnen maar pas op! Er is op dit moment nog geen AK club ( Afkick Kwispelbier Club). Constateren wij dat hier behoefte aan is dan zullen wij blafgroepen gaan organiseren.
Bier vertroebelt soms de geest. Ondanks het alcoholvrije karakter van dit kwispelbier weten wij nog niet de gevolgen bij kwispelbier-consumptie in grote roedels. Of daar dan typisch macho gedrag en extreme paringsdriften naar boven komen. We gaan dit op de poot volgen en houden u op de hoogte. Wel is al bekend dat een glaasje kwispelbier voor een hondenshow rustgevend werkt. Wat ook al aangetoond is dat bij fly-ball wedstrijden en jachtproeven het volgende truckje zeer goed werkt. Net voor u de hond inzet opent u duidelijk zichtbaar voor hem de fles. Doe net of u inschenkt, maak oogcontact, en geef hem het commando zijn opdracht uit te voeren. U zult zien dat hij dit razend snel doet om weer zo snel mogelijk bij de fles terug te zijn.
Het enige probleem is dat het kwispelbier vier maal zo duur is als een flesje Heineken, misschien kun je hem dan maar beter Heineken geven , daar zit ook nauwelijks alcohol in.
Vandaag is Fleur een jaartje ouder geworden, gisteren hebben we het rustig met zijn tweetjes gevierd. Ma en pa van Fleur hadden de schitterende taak op zich genomen te komen thuiswachten , bedankt!! Voor Fleur was het de eerste maal dat ze een halve dag zonder onze dochter weg was, wel even wennen. We hebben genoten van een motorrit naar de Vlaamse Ardennen en daarna 's avonds op restaurant lekker gegeten. Meer moet dat niet zijn.
Zaterdagnamiddag: DL1 11,2 km 1:05:00 (10,34 km/h 5,8 min/km)
Vanmorgen vroeg er uit (5u30) om te gaan werken, maar gelukkig kon ik op een redelijke tijd stoppen. Rond 15u kon ik dan even relaxen door een uurtje te gaan lopen. Ondertussen was het gestopt met regenen en was ik blij dat een fris briesje langs de Moervaart voor een beetje afkoeling zorgde. Geen last van rugpijn meer, de massages elke avond door Fleur hebben zeker hun vruchten afgeworpen. Een trage duurloop die zonder moeite vlotjes afgewerkt werd. Op een zomerse zaterdagnamiddag is het steeds druk langs de Moervaart, maar deze keer viel het wel mee. Een enkele kano in de vaart er werden nog geen goede zaken gedaan in juli, veel fietsers, enkele wandelaars, een open koets door twee paarden getrokken, een motor (Goldwing met sidecar), enkele autos en camionetten die hier op het pad niet thuishoren en zelfs een treintje uit het domein Puyenbroeck passeerde mij. Deze maal een fotootje genomen in de tuin.
Vrijdag, twee weken geleden zag ik, op TV in cafe De Koornbloem te Langemark, Tom Boonen zijn eerste ritoverwinning in de Tour 2007 behalen. Toevallig, want de Tour en wielrennen in het algemeen volg ik sedert jaren helemaal niet meer. Dat was vroeger wel anders. Ik ben dan ook opgegroeid in het Eddy Merckx-tijdperk, waarvan ik toen een heel grote fan was. Hij won in de periode 1966-1978 zomaar eventjes 525 wedstrijden, waarvan 32 overwinningen in de klassiekers, alle grote ronden en drie maal het wereldkampioenschap. Hij werd dan ook de kannibaal genoemd omdat overal waar hij aan de start verscheen hij reed om te winnen. Raar dat hij maar één maal Belgisch kampioen werd (1970). In 1972 reed ik als 14-jarige met de fiets naar het Belgisch Kampioenschap te Bornem, om daar tot mijn grote spijt Walter Godefroot te zien winnen voor mijn idool. In 1974 reed ik nogmaals naar het BK te Bornem om deze keer superknecht Roger Swerts de driekleur in de wacht te zien slepen. In 1978 bracht ik een week vakantie door in Duitsland, speciaal om naar het WK wielrennen op de Nürburgring te gaan kijken. Toen was het de Nederlander Gerrie Kneteman (de Kneet) die het haalde van regerend wereldkampioen, de Italiaan Fransesco Moser. Ik heb op zolder nog een heleboel krantenknipsels en plakboeken liggen en ook een hele doos boeken over wielrennen. Ik zal die maar eens te koop aanbieden op Ebay, misschien zijn er wel verzamelaars geïnteresseerd.
De geloofwaardigheid van het profwielrennen is de laatste jaren helemaal zoek door de schandalen die jaar na jaar aan het licht komen. Ik denk dat hier ook meer en meer fans beginnen afhaken, en dat is helemaal niet te verwonderen. Maar beweren dat dit vroeger niet gebeurde zou wel wat te naïef zijn. Het zijn eerder de methodes om het dopinggebruik op te sporen veel verbeterd zijn. Ook kunnen we zeker zijn dat verboden middelen in andere sporttakken gebruikt worden. Ik loop tenminste clean, alhoewel ik ijzertabletten en extra vitamines slik, hier breng ik tenminste mijn gezondheid niet mee in gevaar.
We hebben nog een heleboel foto's van de Westhoek liggen, wegens tijdsgebrek verschijnen ze maar mondjesmaat op de blog. De volgende reeks is genomen door Fleur. In het Praatbos hadden de Duitsers een verbandpost. Daar ontstond het Soldatenfriedhof Vladslo. Na de Eerste Wereldoorlog werd het uitgebreid en sinds 1957-1958 is het een verzamelbegraafplaats zoals die in Langemark en in Menen. Bijna 22.000 graven werden naar hier overgebracht vanuit 61 Belgische plaatsen. Onder de eiken rusten 25.638 Duitse doden. De eindeloze rijen platte, grijze grafstenen in het grasveld en vooral het 'Treurende ouderpaar' van de Duitse beeldhouwster Käthe Kollwitz, maken dit tot een van de indringendste militaire begraafplaatsen. De beelden van het treurende ouderpaar werd in 1932 vervaardigd ter ere van haar 17-jarige zoon Peter die sneuvelde te Esen op 23 oktober 1914.
Hier geen helden, geen roem; alleen een veelzeggende stilte, een stille aanklacht.
Woensdagavond: DL1 6,4 km 0:38:00 (10,11 km/h 5,94 min/km)
In deze kwakkelzomer toch weer eens een mooie dag vandaag. Wegens acuut tijdsgebrek hoge werkdruk zullen er de komende maanden niet veel kilometers gelopen worden. Daarbij heb ik al enkele dagen lage rugpijn, maar toch een looppoging gedaan. Met goede moed vertrokken maar meteen op de schreden teruggekeerd door de rugpijn. Op aanraden van Fleur toch maar nog eens geprobeerd enkele honderden meters. Als de pijn bleef zou ik terugkeren. Maar na enkele minuten lopen verminderde de pijn en kon ik uiteindelijk pijnloos verder lopen. Toch maar beslist geen grote toer te maken en in een mooi gelijkmatig en rustig tempo getraind. Heen en terug bijna op de seconde telkens in 19 minuten gelopen. Die kleine veertig minuten waren voldoende om even te ontspannen. Een douche, lekker en te veel gegeten en daarna een massage van Fleur en ik voelde mij al heel wat beter.
Nog maar eens een foto van onze dochter, een maand oud, genomen door Fleur.
Zondagnamiddag: DL1 14,2 km 1:23:00 (10,27 km/h 5,85 min/km)
Gewacht tot de regenwolken overgetrokken waren voor een avontuurlijk loopje. Richting de Zuidlede gelopen en een stuk het Siesmeerspad gevolgd langs de Zuidlede doorheen het domein Puyenbroeck. Dit is een heel mooie omgeving op grotendeels onverhard pad. Het nadeel is dan wel de vele plassen en slijk zodat het opletten was waar we de voeten zetten. Daarna midden in het domein eens onbekend gebied ingeslagen, de Bosdamvijverdreef doorheen het bos, langs een mooie visvijver, daarna de Slotdreef in om in de Stermeersdreef terug op het Siesmeers wandelpad uit te komen. Dit is het ruigere onbekendere deel van het domein, met deels onverharde wegen maar wel mooi om te lopen. Daarna achter langs het Molenmuseum rond de vijver en toen liep het fout. Tot tweemaal toe een weg ingeslagen die doodliep op een brede beek, te breed om er over te springen en in zwemmen had ik niet veel zin. Telkenmale op de schreden moeten terugkeren. Uiteindelijk ben ik via de hoofdingang toch op de goede weg geraakt. Het ging vlot al moet ik bekennen dat na zowat een uur de moeite in de benen voelbaar werd. Vertrokken met zon, tussendoor wolken, een beetje regen en na circa 14 kilometer terug met het zonnetje thuis gearriveerd. Tevreden, temeer daar ik voor de eerste maal sinds lange tijd het weektotaal nog eens boven de 30 loopkilometers gehaald heb.
Ondertussen is Ariadne vier weken oud, ze komt mooi bij en ze is al een dikke vijf centimeter gegroeid. Enkel soms een beetje reflux na het eten, maar dat blijkt normaal te zijn.
Vorige week verbleven we vier nachten in Oostvleteren. De eerste twee dagen in Schraevenacker, een nog actieve boerderij. We werden daar allervriendelijkst ontvangen door Karen. Sinds enkele jaren zijn hier vijf gastenkamers aangebouwd, ruim en mooi ingericht, en is dit een ideale kindvriendelijke omgeving met speeltuigen en een heleboel dieren. Daarbij kregen we een uitgebreid ontbijt met veel zelfgemaakte producten. Bij ons vertrek hebben we een aantal van die lekkere producten gekocht (rozenconfituur en pruimenlikeur). Dit is vooral een aanrader voor gezinnen met kinderen.
De laatste twee nachten verbleven we in het gastenhuis Eenvoud in overvloed. De twee kamers Dien avond en Die rooze (waar wij verbleven) met karakter en charme ingericht, in de stijl van vroeger en de kwaliteit van nu. Met passie voor schoonheid werden oude authentieke elementen gebruikt. Over elk detail werd zorgvuldig nagedacht. Daar werden we op een fantastische manier ontvangen door Françoise en Walter en genoten we telkens van een lekker ontbijt, met zoals de naam zegt eenvoud in overvloed. Dit is zeker een aanrader als men met zijn tweetjes even er tussenuit wil. Momenteel wordt er zelfs een derde gastenkamer in gereedheid gebracht. Ik laat de fotos verder voor zichzelf spreken.
Op zondag 22 juli organiseert onze wandelclub "De Kwartels" hun 17de Canisvliettochten. Er wordt gestart in Zelzate en deze grensoverschrijdende wandeling brengt ons doorheen vele bossen en het unieke natuurgebied "Canisvliet". De Kwartels staan zoals altijd garant voor een optimale organisatie.
Woensdagavond: DL1 - 11,2 km - 1:05:40 (10,23 km/h - 5,86 min/km)
Zonnig, weinig wolken, 25°C en drukkend warm, een typische Belgische zomerdag. Gestart voor een pittige intervaltraining maar wegens de warmte besloten er een rustige duurloop van te maken. Waarschijnlijk zal mijn hartslag wel tien slagen hoger gelegen hebben dan anders, en ook mijn drinken was vrij snel op. Vandaag al de gehele dag gezweet op het werk en nu nog een dik uurtje zweten langs de Moervaart. Dit uurtje zweten is echter helemaal ontstressend en even het hoofd helemaal leeg gemaakt. Gewoon lopen op automatische piloot, genieten, met het verstand op nul. Deze maal via Overledebrug, Kalvebrug en Terwestbrug en terug, een route met minder insecten maar wel de gehele tijd de zon op mij. De twee helften van het parcours op de seconde nauwkeurig in exact dezelfde tijd gelopen. Danny aka Vader Abt heeft me onderstaande foto gestuurd van onze ontmoeting vorige week. Toevallig hadden we elk een T-shirt aan dat onze voorkeuren toonde.
Het gebeurde reeds meerdere malen, maar de kans is groot dat men elkaar tegenkomt wanneer men dezelfde interesses deelt. We kwamen het tegen vorige donderdag midden in de velden van de Westhoek in wat waarschijnlijk de meest landelijke herberg van Vlaanderen is, namelijk 't Hazepad in Esen. Want wie kwamen daar binnengewandelt met fototoestel en cafeboek in de hand? Vader Abt en Tante Nonneken (beiden rechts op de foto)! Een heel leuke verrassing want dit is niet de eerste keer, het gebeurde al een keer in Oost-Vlaanderen en een keer in de provincie Antwerpen. Vrijdag zijn we mekaar dan nogmaals tegen het lijf gelopen in 't Hof Van Commerce te Stavele. Volgende keer misschien in de Limburg??
Have fun translating my webpage into your favorite language. Not always 100% correct, but fun guaranteed!
Ik ben Dirk, 58 jaar oud, en getrouwd met Fleur. Kinderen: Pieter en Cédric (beiden 19 jaar) en Ariadne (69jaar). Onze interesses: wandelen, lopen, fotografie, natuur, reizen, lezen (vnl. SF & Fantasy), spellen, motorrijden, Rode Kruis, muziek, koken (en lekker eten) en Belgische biercultuur. Hoe het allemaal begon: Wandelen: de voorgeschiedenis Hardlopen: de voorgeschiedenis