Alle teksten van deze blog mogen gecopieerd worden en zijn beschikbaar onder CC-BY-SA/GFDL
Omdat de rijen met blogs die ik regelmatig bezoek helemaal onoverzichtelijk werden, zijn deze nu in een apart 'hoekje' ondergebracht, samen met de websites van mijn persoonlijke interesses. Gewoon hieronder aanklikken.
Foto's van al de wandelingen in ons "Fotoboek Wandelingen"
Ik loop met Asics Gel Kayano
We fotograferen met de Nikon D80
Mijn mountainbike
Loopkilometers 2009 Januari: 80,7 km (9x) Februari: 30 km (4x) Maart : 26,8 km (3x) April: 6 km (1x) Mei: 74,5 km (8x) Juni: 42,9 km (10x) Juli: 52,8 km (7x) Augustus: 98,7 km (8x) September: 110,2 km (9x) Oktober: 44,8 km (6x) November: 7 km (2x) December: 8 km (2x)
Loopkilometers 2010 Januari: 8 km (2x) Februari: 13 km (3x) Maart : 41,3 km (7x) April: 69,2 km (8x) Mei: 4 km (1x) Juni: 34,7 km (7x) Juli: 55 km (8x) Augustus: 24,8 km (3x) September: 32,6 km (5x) Oktober: 70,9 km (8x) November: 98,3 km (11x) December: 30,6 km (3x)
Loopkilometers 2011 Januari: 53,1 km (8x) Februari: 76 km (9x) Maart : 88,1 km (9x) April: 48,4 km (6x) Mei: 66,6 km (6x) Juni: 47 km (5x) Juli: 0 km (x) Augustus: 27,5 km (5x) September: 0 km (x) Oktober: 13,2 km (3x) November: 0 km (x) December: 41,1 km (9x)
Loopkilometers 2012 Januari: 87,9 km (11x) Februari: x km (x) Maart : x km (x) April: x km (x) Mei: x km (x) Juni: x km (x) Juli: x km (x) Augustus: x km (x) September: x km (x) Oktober: x km (x) November: x km (x) December: x km (x)
Aantal loopkm's 2005: 1082 km Aantal loopkm's 2006: 1571,9 km Aantal loopkm's 2007: 1085,8 km Aantal loopkm's 2008: 1007,7 km Aantal loopkm's 2009: 578,2 km Aantal loopkm's 2010: 482,4 km Aantal loopkm's 2011: 461 km Aantal loopkm's 2012: ?? km
Over wandelen, hardlopen, fotografie en Belgische bieren Van 0 naar 42,2 km! September 2004 beginnen lopen, om overgewicht kwijt te geraken. Inmiddels 2 marathons uitgelopen (Brussel 2006, Cheverny 2007). Hier vertel ik over mijn loopvorderingen, verslagjes over mijn wandeltochten en mijn ontdekkingsreis door de Belgische biercultuur. Maar ook mijn andere hobby's zoals natuur en fotografie, muziek en onze perikelen als lesgever en ongevalssimulanten bij het Rode Kruis komen hier aan bod. Op 28 april 2006 traden Fleur en ik in het huwelijk en gingen daaropvolgend schapenhoeden in Zuid-Frankrijk. Op 23 juni 2007 werd onze dochter Ariadne geboren.
23-08-2006
Rust roest
Woensdagavond: MT 4,4 km 0:23:15 (11,35 km/h 5,28 min/km)
Te lang rusten is ook niet goed, daarom een laatste kort loopje voor de Brussels marathon van zondag. Weer een beetje op marathontempo gelopen en het deed goed. Nu nog drie dagen pasta eten en ondertussen al een heleboel nuttige tips gekregen dus het zal wel lukken!Onderstaande foto is vandaag genomen door Fleur, iemand enig idee wat het is?
Zoals beloofd, nog enkele foto-impressies van ons bezoek aan de Tall Ship's Races in Antwerpen. Dit zijn beelden genomen door Fleur. Ze heeft nog niet veel foto-ervaring maar ik vind dat ze een schitterend oog heeft voor details.
Tijdens de vestingfeesten in Hulst vindt op zondag 27 augustus op het terrein tussen bierbrouwerij en de Brasserie de Halve Maan van 12u tot 18u een uniek bierfestijn plaats. De bieren die hier gedegusteerd worden, zijn afkomstig uit de omgeving. De roots liggen in Vlaanderen en Zeeland en natuurlijk het gemeenschappelijk Zeeuwsch-Vlaanderen. Exotisch aandoende namen als Lambinus, Bieke, Delirium Tremens, Grof Geschut, Lazarus, Sint Palske, Drie Koningen, Zeezuiper en Cactus zijn hier te vinden. Bezoekers nemen een festivalglas in bruikleen om het vervolgens te laten vullen met deze vloeibare delicatessen uit de eigen streek. Aan de geïnteresseerden wordt een proefformulier uitgereikt, waarop alle bevindingen kunnen worden bijgehouden. Het één en ander zal muzikaal omlijst worden. De Top van Vlaanderen duidt op de ligging van Zeeuwsch-Vlaanderen en door het kwaliteitsniveau van de gepresenteerde bieren rekent het af met de soms misplaatste bescheidenheid waar de gemiddelde (Zeeuwsch-)Vlaming zo vaak mee worstelt.
Van 19 tot 22 augustus liggen de dokken van Antwerpen weer boordevol schitterende driemasters ter gelegenheid van de Tall Ships Races. De Russische driemaster MIR was het hoofddoel van ons bezoek. Deze kon vandaag exclusief bezocht worden enkel door de medewerkers (en familie) van het bedrijf waar ik werk, een kans die ik niet wilde laten voorbijgaan, en ik was niet de enige (ons bedrijf telt meer dan 3000 medewerkers). Met zijn drietjes (Laura, ma van Fleur was er ook bij) hebben we ons een weg gebaand door de mensendrukte om te genieten van al dat fraais ondanks de regenbuien die regelmatig uit de lucht vielen. Als je al die touwen en ander getuig ziet, vraag je jezelf wel eens af: "Hoe geraken die gasten er toch wijs uit?". En de jongeren in uniform, die genoten van de aandacht. Antwerpen verwacht op die vier dagen één miljoen kijklustigen! Een ideaal moment zowel voor Fleur als voor mij om enkele mooie beeldjes te schieten. In de loop van de week zullen er hier nog wel meer verschijnen.
De Tall Ships Race is een zeilrace van zeilschepen uit de hele wereld. De grootst denkbare zeilschepen zoals de Sedov, de Mir, De Kruzenstern, de Eendracht en de Stad Amsterdam doen mee, maar ook kleinere schepen vanaf ±11 meter. Elk schip krijgt een handicap (TCF= Time Correction Factor), waardoor berekend kan worden wie tenslotte de winnaar is. Veel belangrijker dan winnen is hier echter het meedoen. Elk schip heeft een crew bestaande uit minimaal 50% jongeren en studenten van 15 tot 25 jaar. In alle ontvangende havens is er een groot nautisch feest met allerlei activiteiten voor de bemanningen.
In 2006 wordt de 50ste Verjaardag van de Tall Ships Race gevierd. Speciaal hiervoor werd de allereerste Race uit 1956 nogmaals gevaren: van Torbay naar Lissabon. De vloot kwam eerst samen in de historische stad St. Malo, waarna de eerste race in Torbay van start ging. De volgende trajecten gingen langs de westkust van Portugal tot Cadiz en weer noordelijk via La Coruna de Golf van Biskaje nogmaals over. De finish van de laatste Race was in Antwerpen.
Even een beetje reclame voor een heel leuke wandeling, de Switch-Back-Memorial March, die op zaterdag 9 september a.s. voor de vierde maal georganiseerd wordt door de vzw België-Canada. De voornaamste doelstelling van deze vereniging, opgericht in 1995, is het bestendigen en het verder ontwikkelen van de relaties tussen België en Canada. Ze wil ook de dankbaarheid van het Belgische volk aan Canada en het Canadese volk benadrukken. Canada heeft in de Tweede Wereldoorlog een immens offer gebracht. Er werden meer dan één miljoen jonge Canadezen ingezet, waarvan er 450.000 nooit hun prachtig vaderland terugzagen. Op ons grondgebied vonden meer dan 800 Canadese soldaten de eeuwige rust. In februari 1945 werd gestart met de aanleg van het "Canadees Militair Kerkhof" te Maldegem-Adegem. De ingetogen herdenking in september van elk jaar op het Canadees Kerkhof is een ideale gelegenheid om een ode te brengen aan de vrede. Klik op de foto voor meer informatie over de vereniging.
Zaterdagnamiddag: wedstrijd 13,5 km 0:51:15 (15,8 km/h 3,8 min/km)
Op aanraden van enkele marathonlopers, waaronder Roderik, heb ik vandaag een wedstrijd gelopen. Mijn keuze viel dicht in de buurt op de Grote Prijs Van Rumst, een kermisjogging in Lokeren ter gelegenheid van Bijlkenskermis. De bedoeling van deze wedstrijd is om zoveel mogelijk koolhydraten te verbranden een week voor de marathon. Volgende week wordt het dan weer koolhydraten stapelen o.a. door middel van pastas, en het lichaam zal na de koolhydraatverbranding van vandaag sneller en gemakkelijker die koolhydraten opslaan, tot zover de theorie. Een kermisjogging vind ik altijd leuk, de accommodaties zijn deze maal in orde, omkleden in een schooltje, met wasgelegenheid en zelfs geïmproviseerde buitendouches! Een zestigtal lopers zijn opgedaagd voor drie afstanden (3, 6 en 13,5 km). Met de motor, in het zonnetje, naar de feesttent gereden, waar zich steeds meer en meer wolken beginnen te vormen boven onze hoofden en jawel, net voor de start begint het zachtjes te regenen, en het zal de gehele wedstrijd blijven regenen. Tijdens het lopen heb ik hier geen last van want de temperatuur is hoog genoeg. Na de wedstrijd met de motor naar huis is het heel wat minder aangenaam. We moeten vier ronden van 3,375 km lopen (of toch daaromtrent naar mijn mening) en ik besluit snel te starten. Na de eerste doorkomst wel veel sneller dan verwacht, of kloppen de kilometers niet? De volgende ronden gaat het iets trager maar ik kan toch bijna de gehele wedstrijd hetzelfde tempo lopen. Mijn tussentijden per ronde: 12:15, 12:45, 13:15 en 13:00 wat mij op een, voor mezelf, schitterende eindtijd brengt van 51:15 oftewel 15,8 km/h. Daarbij kan ik maar één conclusie trekken: Brussel, ik ben er klaar voor!
Vrijdagavond: HL 8,9 km 0:50:30 (10,57 km/h 5,67 min/km)
Een korte maar drukke werkweek achter de rug en dan ben ik altijd blij wanneer ik mijn loopschoenen kan aantrekken. Vanavond nog eens een heuvelloop ingelast, de heuvel is in dit geval het viaduct over de Expresweg. Ik voel de spieren en de knieën toch nog steeds bij aanvang, maar net zoals woensdag gaat het lopen zelf heel vlot, en ik loop vandaag de 1000ste kilometer dit jaar. Ook het weer werkt mee en een zonnetje splijt de regenwolken boven mijn hoofd zodat het een lekker loopweertje is. Omdat ik de kilometers wil beperken neem ik het wintertraject, met het nadeel dat ik de gehele tijd langs de drukke baan loop, maar dat is nu eenmaal de kortste weg richting viaduct. Daar even met een tempoversnelling het viaduct over en terug en ontspannen richting thuis. Het mag wel een drukke baan zijn, maar ik loop hier wel langs de leukste rij huisjes van de gemeente.
Vanavond toch weer een droge avond hier, heel wat anders dan voorspeld. Er meteen van geprofiteerd om met het fototoestel nog even dichtbij de omgeving af te schuimen. Op de eerste foto zie je een stuk van het fantastisch gebied waar ik bijna dagelijks voorbij loop, de laatste twee beelden laten de minder fraai kant van de Moervaart zien.
Woensdagavond: HT - 6,4 km - 0:39:00 (9,85 km/h - 6,09 min/km)
Na de heetste julimaand krijgen we waarschijnlijk één van de natste augustusmaanden, het is te zien want in de omgeving schieten op sommige plaatsen de paddestoelen met bosjes omhoog. Nu is het echter droog, zachte temperatuur en weinig wind, kortom een ideaal loopweertje. Vanavond een kort herstelloopje om te zien hoe de spieren reageren. Enkel de knieën wat stram bij aanvang maar al snel loopt het vlot, heel positief! Het is rustig langs de vaart en kom niemand tegen, enkel veel geritsel in de struiken rond mij. Ik moet meteen denken aan Toon Hermans: "Wat ruist daar door het struikgewas?". Na een klein veertig minuten terug thuis, de douche in en lekker ontspannen!
Eindelijk eens een vrij weekend voor ons beiden, en wegens het slechte weder maar even met Bobs caféboek(en) op stap gegaan. Er waren nog enkele zaken in Meetjesland waar we naar benieuwd waren. Onze eerste stop is Het Spoor in Boekhoute, heel origineel ingericht met meer dan 850 (!) heksen, heel gezellig en vriendelijke bediening. We hebben alvast beloofd dat we zeker in oktober terugkomen wanneer hier alles in Halloween-stijl ingericht zal zijn.
We hebben twee, voor ons onbekende, biertjes geproefd. Gordon Halloween bier, rood, 6,6% vol.alc, brij John Martin, een lekker biertje met een fruitig aroma en een lange afdronk, beetje typische John Martins Ale. Fleur proefde het lokale Boekhouts garnalenbier, oftewel Gîrnaert, blond, brij Van Steenberghe, niks speciaals echter, weinig aroma, korte afdronk, en weer een etiketbier, denken we.
Onze volgende stop is Brasserie Niveau te Watervliet, een prachtig ingericht interieur, doet ons wat aan de Deense tavernes denken, en een heel grote toog. Hier komt duidelijk een iets ouder publiek eten en drinken. Een mooie bierkaart met onder andere zes van de zeven trappisten en ook een mooi aanbod op de eetkaart.
De volgende tussenstop hebben we gekozen vooral om onze magen te vullen en we zullen er geen moment spijt van hebben. Koffie- en eethuis De Muze in Knesselare ligt rustig afgelegen, heeft een groot binnenterras en een grote speeltuin. Fleur koos voor een gebraden hammetje met granenmosterd en ik voor de ribbetjes à volonté. Met nog een stuk huisbereide warme rabarbertaart en thee en koffie werd het maal afgesloten. Een heel vlotte bediening, waarbij men regelmatig kwam navragen of er nog moest zijn, waardoor we met een bolle buik het pand verlieten, dit is een aanrader! Het enige wat ons stoorde was dat men toeliet dat in het niet-rokersgedeelte gerookt werd, men bracht de roker zelfs een asbak, bang om klanten te verliezen?
Om al dat lekkers door te spoelen sloten we af in De Scheve Zeven te Zomergem, waar we op ons tweetjes een grote fles La Chouffe genuttigd hebben. Dit café is heel uniek ingericht, vrij donker met heel veel (donker) hout, heel speciaal. Zo te zien ook een zaak waar veel jongeren komen, en natuurlijk mooi in het centrum, nabij de kerk, gelegen. Na deze afsluiter terug huiswaarts en tevreden over deze geslaagde zondagse kroegentocht.
Vrijdagavond stond ik voor de zesde maal aan de start van de 100 km Dodentocht te Bornem. In totaal 8413 deelnemers zouden het avontuur aangaan, bijna de helft zullen het einde niet halen. De eerste kilometers wilde ik gebruiken als duurlooptraining en de rest uitwandelen. Mijn broer Jeff met zijn dochter Fé begeleidden mij met de auto, zodat ik steeds voldoende reservekledij, schoenen, eten en drinken bij de hand had, geen overbodige luxe. Er was al heel wat regen uit de lucht gevallen maar gelukkig was het voor het vertrek droog. Alhoewel we vooraan stonden, duurde het toch een poosje vooraleer we door de smalle straten konden beginnen lopen en al vrij snel vonden we enkele lopers met hetzelfde tempo zodat we met een viertal samen liepen. Na een tiental kilometer bleek ons groepje al uitgegroeid te zijn tot vijftien lopers, rustig lopend en ondertussen wat pratend. Intussen was het wel al beginnen regenen en de regenkledij werd door iedereen bovengehaald. Het groepje is pas uiteen gevallen bij de eerste controlepost rond km 17, waar ik de eerste keer van T-shirt wisselde. Gelukkig heeft het maar anderhalf uur geregend en zou het voor de rest van de tocht droog blijven. In Ruisbroek (km 30) voelde ik mij nog goed zodat ik verder gelopen ben tot Breendonk, brouwerij Moortgat (km 39,5) waar ik om 1u30 toegekomen ben (onderweg twee maal tien minuten pauze).
De frisse Duvel smaakte en vanaf nu zou het enkel wandelen worden, de beide knieën konden een loopbelasting niet meer aan. Het wandelen ging vlot tot km 85, enkel onderweg s nachts een veulen van straat gehaald en terug de weide in gestuurd waar de moeder ongerust en luid hinnikend haar kind toeriep. Toen kwam ik de man met de hamer tegen en elk steentje, hoe klein het ook was, schopte ik voor me uit omdat ik mijn voeten bijna niet meer omhoog geheven kreeg. De rug en knieën voelden het pijnlijkst aan en de kilometers beginnen door te wegen Tot 9 uur had ik het gezelschap van lopers, waarbij het wandelen minder vlot ging maar nu word ik, met mondjesmaat weliswaar, voorbij gegaan door de echte wandelaars, licht voorover gebogen en met hevig zwaaiende armen een stevig tempo halend. Onder de echte wandelaars bedoel ik degenen die de tocht volledig wandelend volbrengen. Na de controle in St-Amands lijkt het alsof ik vleugels krijg en vlieg ik over de dijk, met een snelheid rond de 6,8 km/h waarschijnlijk met hevig zwaaiende armen ga ik nog 12 medewandelaars voorbij alvorens ik de laatste controlepost in Branst (km 94,6) bereik. Daarna is het aftellen richting start, de laatste loodjes wegen altijd het zwaarst, die ik bereik om 11u38 blijkbaar heb ik die laatste 6,4 km toch nog gewandeld in 6,3 km/h. Met de ananas en het diploma in de hand brengt mijn broer mij thuis waar Fleur voor de nodige versterkende middelen gezorgd heeft, zoals krentenbollen en kippensoep. Daarna een uitgebreid bad en na enkele uren slapen voel ik mij heel wat beter. Daarna geeft Fleur mij nog een uitgebreide massage zodat ik s morgens vroeg mij heel wat beter voel. Nu the day after kan ik vlot de trap op en af in het verleden is dat al minder geweest en de spierpijnen zijn eerder beperkt (kuiten, zijkanten bovenbeen, rug) en ook geen blaren op de voeten, die deze tocht pijnloos doorstaan hebben. Nu laat ik de spieren vier dagen rusten en worden het daarna enkele beperkte trainingslopen met het oog op de Brussels marathon op 27 augustus. Meerdere Dodentocht-ervaringen zijn te vinden bij Guy, Michaël en Carmen.
Vrijdagavond: DL1 - 39,5 km - 4:10:00 (9,48 km/h - 6,33 min/km)
De Dodentocht zit er op! Het eerste stuk, 39,5 km gelopen tot "den Duvel", en daarna verder uitgewandeld, aankomst in Bornem om 11u38, mijn beste resultaat tot nu toe. Een uitgebreid verslag en "The day after" volgt morgen.
Sinds 29 juni is Gizmo bij ons komen wonen, en het was wel eventjes enkele weken wennen alvorens hij zijn draai gevonden had. Hij kwam nauwelijks binnen, enkel om even te eten en terug weg. Ondertussen is hij al vree goed gewend, wat wil zeggen dat hij de gehele dag binnen ligt en enkel nog buiten gaat voor de noodzakelijke behoeften. Verder zorgt hij dat hij steeds zo dicht mogelijk bij ons ligt, in de zetel, in bed, of op de stoel wanneer we aan tafel zitten. Hij brengt zelfs al vriend(innet)jes mee, en het toppunt was wel gisterenmorgen toen we een andere kat aantroffen die lekker lag te slapen in onze zetel binnen gekomen langs het pas geïnstalleerde kattenluikje. Blijkbaar heeft onze woonplaats een grote aantrekkingskracht voor de katten van de buren want het is niet de eerste maal dat er bij ons komen slapen. Het record is vier stuks, allen pas uit het nest, op verkenning in onze tuin en later al spelend in slaap gevallen in onze zetel. Hierbij enkele actiefotos van onze roste.
Woensdagavond: HT 6,4 km 0:37:45 (10,17 km/h 5,90 min/km)
De dertigplus-loop van de zondag is verrassend goed verteerd, s avonds zelf een beetje zere knieën en maandagavond nog enkel spierpijn aan de zijkant van mijn billen. Dinsdag voelde ik al niks meer. Vrijdagavond is mijn tweede dertigplusser gepland dus nu vanavond een kort rustig loopje, en daarbij altijd tijd voor enkele overpeinzingen. Een zevental jaar geleden, pas veertig geworden en een pijnlijke scheiding achter de rug zocht ik een zinvolle weekendbesteding en geraakte ik zo aan het wandelen. Ik ben Rudi, Gunther en vele anderen van de wandelclub De Lachende Klomp uit Nieuwkerken nog altijd dankbaar voor hun begeleiding tijdens mijn eerste wandelpasjes. Mijn eerste 20 km-tocht in Sint-Pauwels staat nog altijd vers in mijn geheugen gegrift en vooral de daarbij horende blaren en spierpijnen de volgende dagen. Ik keek werkelijk op naar degenen die blijkbaar moeiteloos 30 km aan een stuk wandelden. Ik besef nu eigenlijk pas goed dat ik er zondag 31 km gelopen (!) heb. Net hetzelfde met de 6,4 km die ik nu relaxed loop als recuperatieloop, terwijl nog geen twee jaar geleden deze afstand nog ontzettend ver leek. Ik denk dat het voornaamste is dat men niks mag forceren en geleidelijk aan moet opbouwen, in mijn geval heeft dit allicht resultaten opgeleverd die ik niet voor mogelijk achtte. Nu nog even een douche nemen en wat eten klaarmaken want Fleur moet met de late shift werken, zij kan de nodige vitaminen best gebruiken.
Zaterdagavond nog eens een bezoek aan de Bierkamer te Kluizen gebracht, om er weer eens op het gemakje een selectie van biertjes uit de ruime bierkaart te degusteren. Het café zelf is gezellig ingericht met veel brocant rond ons en hop aan het plafond en wij worden steeds vriendelijk geholpen door Muriel en Gert.
De keuze van Fleur: Brussels Kriek (vant vat), rood, 3,5% vol.alc., brij.Van Steenberge, Ertvelde. Gebrouwen naar een recept van Pierre Celis (de oprichter van Hoegaerden) op basis van witbier met een zoetig kriekenaroma. Brouwerij Van Steenberge heeft alle recepten overgekocht van Celis en brouwt op deze basis ook bieren met andere fruitsoorten. La Sara, donker, 6% vol.alc., brasserie de Silenrieux, Namur. Een boekweitbier, de smaak van gebrande mout komt duidelijk naar voor maar de afdronk is snel weg. Guido, bruin, 8% vol.alc., brij. de regenboog, Assebroek (Brugge). De regeboog is één van de kleinste brouwerijen van België van Johan Brandt, artisanaal brouwer en imker, die als amateurbrouwer begonnen is. Dit biertje is een eerbetoon van Johan, aan Guido Gezelle. Een ietwat zurig biertje met een goede nasmaak die een tijdje blijft hangen.
Ik ging deze avond voor de bittere biertjes die mij altijd kunnen bekoren: Druide blond, 6,5% vol.alc., brij.Druide VOF. Gebrouwen met vier soorten mout en Poperingse hop, via dryhopping verkreeg men een lekker bier met een hoppig aroma, volle smaak en een bittere afdronk. Alvinne Extra, blond, 7,1% vol.alc., brij.Alvinne, Ingelmunster. Ook weer gebruik gemaakt van dryhopping om een hoppig bitter bier te bekomen en een bittere afdronk. Kameleon Tripel, 8,5% vol.alc.,brij.Den Hopperd, Westmeerbeek. Bart en Ann De Saeger zijn een brouwerskoppel en hebben sinds 2001 resuluut gekozen voor biologische bieren die vrij bitter zijn. In dit geval een fruitig bier met een bittere afdronk.
Bij elke bestelling kregen we nootjes, olijven of zilveruitjes, een schitterende service. Volgende maal kunnen we weer een paar onbekendere biertjes komen proeven.
Zondagmiddag: DL1 31,6 km 3:06:00 (10,19 km/h 5,89 min/km)
Omdat ik gemerkt heb dat ik heel veel drinken nodig heb tijdens lange duurlopen, heb ik een goede oplossing gevonden en gebruik ik de bepijlde georganiseerde wandelingen. Regelmatige rustposten zorgen er voor dat ik mijn drankflesjes kan bijvullen en de nodige suikers door middel van frisdranken kan bijvullen. Ik heb gekozen voor de Duveltocht omdat wandelclub Ibis Puurs altijd garant staat voor een steengoede organisatie, en daarbij kregen we nog een Duvel gratis, meer moet dat niet zijn. Na het vertrek aan CC De Kollebloem in Puurs gaan we aan het Scheeveld het natuurgebied Tekbroek in. Het Tekbroek is een laaggelegen broekgebied in de vallei van de Vliet, met een deels venige ondergrond. De gemeente Puurs is er in geslaagd 14 ha aan te kopen van dit prachtig stukje natuur, en ik loop al vrij snel tussen de lisdodden en de kattenstaart. Daarna gaat het via trage wegen tussen de akkers richting Oppuurs. Na de eerste controle maken we een grote lus die eigenlijk wat tegenvalt, eerst een vervelend lang recht stuk naast de oude spoorweg, een klein ommetje tussen de maisvelden en daarna de weg op, waar ook het parcours van de fietsdodentocht doorgaat en grote getallen wielertoeristen razen mij voorbij. Uiteindelijk gaat de fietstocht rechtsaf en word ik geconfronteerd met het einde van de bestaande baan en moet ik enkele kilometers lang uitkijken tijdens de loop door opengebroken straten vol kiezels en putten. Enkel de laatste kilometers voordat ik opnieuw de rustpost in Oppuurs bereik loopt het terug aangenamer tussen de akkers. Dit is trouwens het enige stuk dat tegenvalt want daarna krijg ik een heel mooi parcours voorgeschoteld. Van Oppuurs door de dorpskom van Liezele en richting Breendonk naar brouwerij Moortgat lopen we langs landbouwweggetjes, mooi onderhouden fietspaden en rustige polderwegen voorbij akkers, weiden, maisvelden en hier en daar een stukje bos, ronduit een prachtig uitgestippelde route. Na 2,5 uur (26 km) houd ik tien minuutjes rustpauze in de brouwerij om te genieten van een gratis Duvel en een klein kijkje te nemen in één van de grote brouwhallen.
Het laatste stuk gaat dan weer via rustige wegen naar het Fort van Liezele, en ik heb veel zin om in de wal rond het fort te springen want het zonnetje schijnt volop en doet de temperatuur naar 25°C stijgen tussen de maisvelden zelfs nog enkele graden hoger. Hier eindigt na 31,6 km mijn loopje, even de musea in het fort bezocht en een broodje gegeten.
Een brokje geschiedenis: In 1906 werd er beslist tot de bouw van fort Liezele. Het fort behoorde tot de grote verdedigingsgordel rond Antwerpen, die van de stad één van de grootste vestingen van Europa maakte. Nadat de werken door de firma Bolsée waren uitgevoerd, stonden er in een straal van 20 km meer dan dertig forten en veldschansen. In augustus 1914 brak de Eerste Wereldoorlog uit. De Belgische forten waren niet opgewassen tegen de Duitse artillerie. De forten van Walem en Sint-Katelijne-Waver werden na enkele dagen beschieting overgegeven. Dit was het sein voor de volledige instorting van het verdedigingssysteem te Antwerpen. De andere forten werden door de omtrekkende beweging van het Duitse leger totaal geïsoleerd. Op 10 oktober 1914 leverde commandant Fiévez het fort van Liezele over aan de Duitse onderhandelaars. Na de Eerste Wereldoorlog werd het fort van Liezele van 1920 tot 1924 aangewend als kazerne. Daarna bleef het tot 1939 zonder werkelijke bestemming tot het werd ingericht als infanteriesteunpunt in de Tweede Wereldoorlog. De laatste 1,4 km naar de aankomst heb ik dan rustig uitgewandeld. De organisatie was weer heel goed en dat was ook te merken aan het groot aantal wandelaars, 2858 in totaal. Mijn eerste dertigplusser zit er op en ik ben tevreden omdat het vlotter ging dan verwacht, nu nog afwachten of morgen de spieren niet te stijf zijn.
Zaterdagmiddag: DL1 6,4 km 0:36:30 (10,52 km/h 5,70 min/km)
Een drukke dag vandaag met heel wat karweitjes in en rond het huis. Na de middag even een pauze ingelast om een kort loopje te doen. Het is prachtig loopweer, het zonnetje verschijnt af en toe van tussen de wolken, een verfrissend windje en temperaturen rond de 22°C. Ik hoop dat men hetzelfde weer heeft in Gierle want daar gaat deze middag de tweede weblogloop door, en weer heel wat bloggers hebben zich gemeld. Hopelijk kan ik er de volgende maal wel bij zijn. Ontspannen gelopen, en desondanks iets sneller dan normaal. Na het douchen dan nog wat verder werken.
In 1903 was de wereldmarkt waarschijnlijk het laatste waaraan Arthur en Walter Davidson en Bill Harley dachten, toen ze in Milwaukee hun eerste tamelijk primitieve 3pk ééncilindermotor bouwden. Tot 1906 werden er dan ook slechts vijftig motorfietsen vervaardigd en verkocht. Tot 1914 breidde het driemansbedrijf snel uit en in 1920 bedroeg de verkoop al meer dan 28.000 stuks per jaar. In tegenstelling tot veel andere fabrikanten overleefden ze de Grote Depressie na de Wall Street Crash in 1929. Na de tweede wereldoorlog was er een hele generatie teruggekeerde soldaten die niet meer konden wennen aan het normale leven en zo ontstonden er een heleboel motorbendes waarvan de Hells Angels de meest beruchte die hun Harleys zagen als een symbool. Het is ironisch dat het imago van deze outlaws het voornaamste motief van grote aantallen beter bemiddelde motorrijders uit de middenklasse was om een Harley-Davidson te kopen. De drang er op uit te trekken is bij de meeste motorrijders tot een tweede natuur geworden, maar bij H-D-rijders fungeert ze als levenskracht. Harleys zijn niet de snelste en meest handelbare machines, maar ze behoren tot de motoren die op elke type weg het summun van rijplezier verschaffen. Vanaf het begin van vorige eeuw verving de Harley-Davidson voor een groot aantal Amerikanen het paard door de motorfiets, als individueel vervoermiddel waardoor Harley-rijders ook wel eens de Twintigste eeuw cowboys genoemd worden. Ooit vervang ik mijn Kawasaki door een H-D. Als ik één van die blinkende machines tegenkom houd ik altijd mijn fototoestel in aanslag. Deze zijn genomen in Lochristi begin juli. Fotos van het Harley-Davidson-treffen in Leopoldsburg zijn ondermeer te vinden bij Kathleen en Rebel.
Donderdagavond: DL1 7,4 km 0:44:00 (10,09 km/h 5,95 min/km)
Regen is OK, maar trop est trop, dus maar even gewacht tot de stortregenbuien over Wachtebeke getrokken zijn. De regen heeft op korte termijn er voor gezorgd dat alles terug veel groener oogt. Een klein rustig loopje gepland dus een beetje op automatische piloot gelopen. De stevige wind jaagt de donkere wolken voort en rukt aan mijn kleren, het is donkerder dan anders en er hangt een beetje een sinistere sfeer als ik zo helemaal op mijn eentje langs het pad loop, geen fietsers, geen vissers, geen wandelaars. De bomen hangen kromgebogen over de weg en het lijkt wel alsof ze met hun takken me willen vastnemen. Ik schrik wanneer ik aan mijn rechterzijde plots de kerk van St-Kruis-Winkel in brand zie staan, het is enkel gezichtsbedrog. De vlammen blijken uit de schouwen van Arcelor formerly known as Sidmar te komen. Enkele traag overstekende donkere naaktslakken joggende slakken ben ik nog nooit tegengekomen dien ik al slalommend te ontwijken en de koeien kijken me ongeïnteresseerd na. Ook op het water is er weinig beweging, een klein aantal waterhoentjes en wilde eenden, aan hun verenkleed te zien nog heel jeugdig hebben waarschijnlijk in hun kort leventje nog niet veel joggers zien passeren, en zwemmen van de kant weg tijdens mijn passage. Na drie kwartier ben ik terug thuis en de werkdruk van de afgelopen dagen is weggevloeid, lopen is een probaat middel tegen de stress!
Dinsdagavond: IT 14,2 km 1:18:00 (10,92 km/h 5,49 min/km)
Lopen in de regen, ik had nooit gedacht dat het me zo zou blij maken. Niet zozeer het regenbuitje maar vooral de lagere temperaturen waren een verademing na de tropische maand juli. Het wordt een beetje een vaste gewoonte als eerste trainingsdag van de week een pittige intervaltraining in te lassen. Deze maal zelfs zes intervals van 1000 meter à 5 min/km afgewisseld met 200 m wandelen, 800 m joggen, 200 m wandelen en de training verliep vlotjes. Halfweg werd ik beloond met een schitterende regenboog voor me. Ik was eerst nog van plan naar het einde van de regenboog te lopen, omdat daar volgens de overlevering een pot goud begraven ligt, maar ben dan toch maar wijselijk teruggekeerd. Ik vrees dat ik nu anders nog aan het lopen zou zijn.
Have fun translating my webpage into your favorite language. Not always 100% correct, but fun guaranteed!
Ik ben Dirk, 58 jaar oud, en getrouwd met Fleur. Kinderen: Pieter en Cédric (beiden 19 jaar) en Ariadne (69jaar). Onze interesses: wandelen, lopen, fotografie, natuur, reizen, lezen (vnl. SF & Fantasy), spellen, motorrijden, Rode Kruis, muziek, koken (en lekker eten) en Belgische biercultuur. Hoe het allemaal begon: Wandelen: de voorgeschiedenis Hardlopen: de voorgeschiedenis